Livre, Chap. |
[17, 3] |
βοηθεῖν·
ἡ
δ´
ἀφανὴς
καὶ
|
μᾶλλον |
αὐτοὺς
ἀναγκάζουσα
διαλύεσθαι
τὴν〉
φιλίαν |
[17, 4] |
Φάβιος
μὲν
αὐτοῦ
εἴξας
τῇ
|
μανίᾳ |
τῆς
ἡγεμονίας
ἐξεχώρησεν.
~Ὅτι
ὁ |
[17, 1] |
ἐν
ἁπάσαις
δὲ
μειονεκτοῦντες
ταῖς
|
μάχαις
|
καὶ
πολλὰ
μὲν
ἀπολωλεκότες
ἤδη |
[17, 4] |
ὕπατος
τῆς
διαδοχῆς
αὐτοῦ
ἐγγισάσης
|
μέγα |
φρονῶν
ἐφ´
ἑαυτῷ
τῆς
τ´ |
[17, 5] |
τῷ
παραδοῦναι
τὴν
ἀρχὴν
τοῖς
|
μεθ´ |
ἑαυτὸν
ὑπάτοις
εἰς
δίκην
ὑπάγεται |
[17, 5] |
κατήγαγεν.
ἐφ´
οἷς
ἅπασιν
ἔτι
|
μείζονος |
ἐξ
ἁπάντων
μίσους
ἐκκαυθέντος
ἅμα |
[17, 1] |
πόλεμον
διέφερον·
ἐν
ἁπάσαις
δὲ
|
μειονεκτοῦντες |
ταῖς
μάχαις
καὶ
πολλὰ
μὲν |
[17, 1] |
μειονεκτοῦντες
ταῖς
μάχαις
καὶ
πολλὰ
|
μὲν |
ἀπολωλεκότες
ἤδη
χωρία,
κινδυνεύοντες
δὲ |
[17, 4] |
ἐθισμῶν
καὶ
δεινὴν
ὑπερηφανίαν.
Φάβιος
|
μὲν |
αὐτοῦ
εἴξας
τῇ
μανίᾳ
τῆς
|
[17, 4] |
Σαυνιτικοῦ
πολέμου
τὴν
ἡγεμονίαν.
πρῶτον
|
μὲν |
δὴ
τοῦτο
διαβολὴν
ἤνεγκε
τῷ
|
[17, 3] |
καὶ
κατὰ
πόλεις
εὐτρεπίζεσθαι.
~Ἡ
|
μὲν |
δὴ
φανερὰ
τοῦ
Σαυνιτικοῦ
πολέμου |
[17, 1] |
Ῥωμαίων
βοήθειαν
ἠναγκάσθησαν
καταφυγεῖν,
συνειδότες
|
μὲν
|
ἑαυτοῖς
ἐψευσμένοις
ἃς
πρότερον
ἐποιήσαντο |
[17, 5] |
πλείστας
ὅσας,
ἐξ
ὧν
μύριοι
|
μὲν |
ἐσφάγησαν,
ἑξακισχίλιοι
δὲ
καὶ
διακόσιοι |
[17, 2] |
ἠγανάκτουν
τε
καὶ
ἀπελογοῦντο
πρῶτον
|
μὲν
|
οὐκ
ἐπὶ
τούτῳ
πεποιῆσθαι
λέγοντες |
[17, 5] |
ἄξιος
ἐφάνη
τῆς
τιμῆς.
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
σώφρονι
λογισμῷ
τὰ
συμβάντα |
[17, 1] |
τινος
ὁρμηθέντες
ἔχθρας.
κατ´
ἀρχὰς
|
μὲν |
οὖν
ταῖς
ἑαυτῶν
δυνάμεσι
πιστεύοντες |
[17, 2] |
τῆς
πόλεως
οἱ
Σαυνῖται
τοὺς
|
μὲν |
πρέσβεις
ἐκέλευσαν
ἀπαλλάττεσθαι
παραχρῆμα,
αὐτοὶ |
[17, 5] |
~Ὅτι
ὁ
αὐτὸς
Ποστόμιος
πρῶτον
|
μὲν
|
τὸ
Κομίνιον
ἐκ
πολιορκίας
παραλαμβάνει |
[17, 4] |
οἷς
ὁ
συνύπατος
αὐτοῦ
καταρχὰς
|
μὲν |
ὡς
ἀπελαυνόμενος
τῶν
ἴσων
ἠγανάκτει
|
[17, 4] |
Πέντρους
Φάβιον
τῆς
βουλῆς
ψηφισαμένης
|
μένειν |
ἐπὶ
τοῦ
στρατοπέδου,
καὶ
τὴν |
[17, 4] |
τὸν
ἀνθύπατον
ἐπὶ
τοῦ
στρατοπέδου
|
μένειν |
μηδ´
ἀντιπράττειν
τοῖς
ἐψηφισμένοις
ὑφ´ |
[17, 4] |
ἀρχὴν
ἔχοντα
πρὸς
ταύτην〉
τὴν
|
μερίδα |
τῶν
Σαυνιτῶν
πολεμεῖν,
γράμματα
πέμπων |
[17, 1] |
πόλεμος
ἀπὸ
τοιαύτης
αἰτίας
ἀρξάμενος.
|
μετὰ |
τὰς
σπονδάς,
ἃς
ἐποιήσαντο
πρὸς |
[17, 3] |
τούτοις.
αἵ
τε
δὴ
σπονδαὶ
|
μετὰ |
τὴν
ἄφιξιν
τῶν
πρεσβευτῶν
εὐθὺς |
[17, 4] |
σιδήρου
δρυμὸν
ἐκέλευσε
κείρειν.
καὶ
|
μέχρι |
πολλοῦ
κατέσχε
τοὺς
ἄνδρας
ἐν |
[17, 4] |
ἦγε
τὴν
στρατιάν,
ὡς,
εἰ
|
μὴ |
βούλοιτο
ἑκὼν
παραχωρεῖν
τῆς
ἀρχῆς, |
[17, 4] |
ὑπὸ
τῶν
συνέδρων
πρέσβεις
ἀξιοῦντας
|
μὴ |
κωλύειν
τὸν
ἀνθύπατον
ἐπὶ
τοῦ |
[17, 2] |
παρειληφόσι
τὴν
ἀρχήν,
καί,
εἰ
|
μὴ |
ποιήσουσι
τὰ
κελευόμενα
ἑκόντες,
πολεμήσειν |
[17, 2] |
ἴδιον
ἡγήσασθαι
μήτ´
ἐχθρόν,
ἐὰν
|
μὴ |
Ῥωμαῖοι
κελεύωσιν·
ἔπειθ´
ὅτι
Λευκανοὺς |
[17, 4] |
ἀνθύπατον
ἐπὶ
τοῦ
στρατοπέδου
μένειν
|
μηδ´ |
ἀντιπράττειν
τοῖς
ἐψηφισμένοις
ὑφ´
ἑαυτῶν, |
[17, 1] |
αὐτῶν
ἀφῃρημένοι
παρακαλέσοντες
ἀποδιδόναι,
καὶ
|
μηδὲν |
ἔτι
πράττειν
ἔργον
πολεμίων,
ὡς |
[17, 2] |
τῆς
εἰρήνης
ὁμολογίας,
ἐπὶ
τῷ
|
μηδένα |
μήτε
φίλον
ἴδιον
ἡγήσασθαι
μήτ´ |
[17, 2] |
μηδένα
μήτε
φίλον
ἴδιον
ἡγήσασθαι
|
μήτ´ |
ἐχθρόν,
ἐὰν
μὴ
Ῥωμαῖοι
κελεύωσιν· |
[17, 2] |
εἰρήνης
ὁμολογίας,
ἐπὶ
τῷ
μηδένα
|
μήτε |
φίλον
ἴδιον
ἡγήσασθαι
μήτ´
ἐχθρόν, |
[17, 5] |
ἀξίωσιν
ἀπέβαλεν.
ἀποστελλομένων
γὰρ
εἰς
|
μίαν |
τῶν
ἁλουσῶν
ὑπ´
ἐκείνου
πόλεων, |
[17, 4] |
τῇ
βουλῇ
καὶ
τῷ
δήμῳ
|
μίσους
|
ἀφορμὰς
δικαίου.
τὸν
γὰρ
ὑπατεύσαντα |
[17, 5] |
ἅπασιν
ἔτι
μείζονος
ἐξ
ἁπάντων
|
μίσους |
ἐκκαυθέντος
ἅμα
τῷ
παραδοῦναι
τὴν |
[17, 4] |
τῆς
Σαυνίτιδος
ἐκέλευσεν,
ὡς
αὐτῷ
|
μόνῳ |
τῆς
ἡγεμονίας
προσηκούσης.
καὶ
πρὸς |
[17, 5] |
τῆς
εἰσαγγελίας
ἐχούσης
χρηματικὸν
πέντε
|
μυριάδας |
ἀργυρίου.
|
[17, 5] |
πόλεις
πλείστας
ὅσας,
ἐξ
ὧν
|
μύριοι |
μὲν
ἐσφάγησαν,
ἑξακισχίλιοι
δὲ
καὶ
|