Paragraphes |
[0] |
πάντων
τῆς
σωτηρίας
αὐτοῖς
αἴτιοι.
|
Ἐκ |
δὲ
τοῦ
ταῦθ'
ὑφ'
ἁπάντων |
[20] |
φανῆναι,
ἀλλὰ
καὶ
πρέσβεις
ἐλθόντας
|
ἐκ |
Λακεδαίμονος,
ὥς
φασιν,
ἐξαιτήσοντάς
τινας |
[20] |
Κλέαρχον
καὶ
Κῦρον.
Οὔτ'
οὖν
|
ἐκ |
φανεροῦ
κεκράτηκεν
οὔτ'
ἐπιβουλεῦσαι
συνενήνοχεν |
[0] |
δ'
ὑμῶν
μνημονεύειν
ἐνίους,
ὅτι
|
ἡνίκ' |
ἐβουλεύεσθ'
ὑπὲρ
τῶν
βασιλικῶν,
παρελθὼν |
[20] |
δύντος
ἀπαλλάττωνται,
πολεμίους
κρίνειν.
(Εἶτ'
|
οὐκ |
αἰσχρόν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ |
[20] |
δὲ
τὸν
μὲν
ὡς
φαῦλον
|
οὐκ |
ἀμυνούμεθα,
τῷ
δ'
ὡς
φοβερῷ |
[10] |
τι
μὲν
ποιήσει
μὰ
Δί'
|
οὐκ |
ἂν
εἴποιμ'
ἔγωγ'
ὡς
οἶδα, |
[10] |
καὶ
τῆς
ἐλευθερίας·
(ὥστ'
ἔγωγ'
|
οὐκ |
ἂν
ὀκνήσαιμ'
εἰπεῖν
μᾶλλον
ἡγεῖσθαι |
[20] |
ἐκείνους
γῆς
καὶ
θαλάττης
ἄρχοντας,
|
οὐκ |
ἀπώκνησαν
οὐδ'
ἐφοβήθησαν
εὐνοϊ
κῶς |
[0] |
ἐὰν
ὑμᾶς
ἀδικεῖν
ἐπιχειρῇ.
Καὶ
|
οὐκ |
ἐγὼ
μὲν
εἶπον
ταῦτα,
ὑμῖν |
[0] |
μὲν
εἶπον
ταῦτα,
ὑμῖν
δ'
|
οὐκ |
ἐδόκουν
ὀρθῶς
λέγειν,
ἀλλὰ
καὶ |
[20] |
γε
πεισόμενοι
τούτοις,
ὡς
ἔοικεν,
|
οὐκ |
εἰσίν.
(Ἐγὼ
δὲ
δίκαιον
μὲν |
[20] |
δίκαιά
τις
φήσει
Ῥοδίους
πεπονθέναι,
|
οὐκ |
ἐπιτήδειος
ὁ
καιρὸς
ἐφησθῆναι·
δεῖ |
[10] |
πολιτείαν,
μηδὲ
λογίζεται
τοῦθ'
ὅτι
|
οὐκ |
ἔστιν
ὅπως,
εἰ
δι'
ὀλιγαρχίας |
[20] |
εἰ
τὸ
μὲν
Ἀργείων
πλῆθος
|
οὐκ |
ἐφοβήθη
τὴν
Λακεδαιμονίων
ἀρχὴν
ἐν |
[10] |
αὐτοῖς·
εὖ
μὲν
γὰρ
πράττοντες
|
οὐκ |
οἶδ'
εἴ
ποτ'
ἂν
εὖ |
[30] |
ποίας
ἐπανορθώσεταί
τις
ἃ
νῦν
|
οὐκ |
ὀρθῶς
ἔχει,
τοῦτ'
ἔργον
εὑρεῖν. |