Livre, Chap.
[2, 23]	δ´ ὣς ἄγουσι δίκτυον, τὸν	ἐκ	βυθοῦ {καὶ} κλωστῆρα σῴζοντες λίνου
[2, 15]	καί με συμφοροῦσα βαθεῖα κηλὶς	ἐκ	βυθῶν ἀναστρέφει λύσσης πικροῖς κέντροισιν
[2, 11]	στόματος ἐκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον·	ἐκ	γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοί.
[2, 18]	δουλεύοντας ἀτιμάζεσθαι κωλύει, τοῖς τε	ἐκ	δανείων καταδουλωθεῖσιν ἐκεχειρίαν τὴν εἰς
[2, 4]	καὶ πρὸς ἡμᾶς ἡ αἴσθησις,	ἐκ	δὲ αἰσθήσεως καὶ τοῦ νοῦ
[2, 5]	ἅμα καὶ φιλοφροσύνη τὸ κράτιστον.	ἐκ	δὴ τούτων καταφαίνεται μεγίστη μὲν
[2, 11]	μόνη ἂν εἴη ἀληθής, ἅτε	ἐκ	θείων χορηγουμένη γραφῶν, τῶν ἱερῶν
[2, 13]	Τὸν οὐκ ἐξ αἱμάτων οὐδὲ	ἐκ	θελήματος σαρκός» ἐν πνεύματι δὲ
[2, 2]	Οὐ γὰρ κιβδήλους οἱ ἔπιπνοι	ἐκ	θεοῦ λόγους προφέρουσιν οὐδ´ οἱ
[2, 19]	κατ´ ἀρετήν· στερρὰ γὰρ ἡ	ἐκ	λόγου ἀγάπη· τὸ δὲ δεύτερον
[2, 17]	μεταπῖπτον ὡς καὶ τὸ συνασκούμενον	ἐκ	λόγου ἐφ´ ἡμῖν. Παράκειται δὲ
[2, 19]	οὗ ἦν, καλεῖται δὲ καὶ	ἐκ	μέρους τὸ πᾶν. Αὕτη δὲ
[2, 20]	ἡ παρ´ ἡμῖν ἀλήθεια δογματίζει,	ἐκ	μεταβολῆς πειθηνίου, ἀλλ´ οὐκ ἐκ
[2, 20]	ἔστιν ἀξία (καὶ πῶς ὥσπερ	ἐκ	μετανοίας ἡ πρόνοια πρόσεισιν αὐτῇ;
[2, 16]	αἱρέσεων κτίσται θέλουσιν, (οὔτ´ εἰ	ἐκ	μὴ ὄντων ποιοίη οὔτ´ εἰ
[2, 23]	ἐστιν ἐκ πατρός, ἀλλ´ οὐκ	ἐκ	μητρός, ἐγένετο δέ μοι καὶ
[2, 8]	οἱ ἄνδρες φανήσονται. Ἐπειδὴ δὲ	ἐκ	νόμου καὶ προφητῶν προπαιδεύεσθαι διὰ
[2, 18]	ζωῆς, ὡς ἀληθῶς, ποιεῖ ἐκκλίνειν	ἐκ	παγίδος θανάτου. Τί δέ; οὐχὶ
[2, 20]	ἕπεσθαι, ἀπομνημόνευμά τι τἀνδρὸς φέροντες	ἐκ	παρατροπῆς τὸ δεῖν παραχρῆσθαι τῇ
[2, 19]	ἐξ ἐπιστάμας θεῶν, ἃ δ´	ἐκ	παροχᾶς ἀνθρώπων, ἃ δὲ ἐξ
[2, 23]	ὡς ἀδελφῆς· Ἀδελφή μοί ἐστιν	ἐκ	πατρός, ἀλλ´ οὐκ ἐκ μητρός,
[2, 7]	νόμοι προτείνοντες ἐπαινοῦνται, καὶ τοῖς	ἐκ	Περιπάτου τρία γένη τῶν ἀγαθῶν
[2, 20]	ὁ χρηστὸς» τοῦ κυρίου ζυγός»	ἐκ	πίστεως εἰς πίστιν» ἑνὸς ἡνιόχου
[2, 6]	γὰρ θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται	ἐκ	πίστεως εἰς πίστιν, τὴν μίαν
[2, 22]	τοίνυν κατὰ τὸν γενναῖον ἀπόστολον	ἐκ	πίστεως ἐλπίδα δικαιοσύνης ἀπεκδεχόμεθα. Ἐν
[2, 2]	ψέγειν; Ὁ δὲ δίκαιός μου	ἐκ	πίστεως ζήσεται, ὁ προφήτης εἴρηκεν.
[2, 6]	τοῦ νυμφίου. Ὁ δὲ δίκαιος	ἐκ	πίστεως ζήσεται, τῆς κατὰ τὴν
[2, 6]	ἤδη δὲ καὶ ἡ ἐλπὶς	ἐκ	πίστεως συνέστηκεν. Ἁρίζονται γοῦν οἱ
[2, 4]	διδακτή ἐστι· τὸ δὲ διδακτὸν	ἐκ	προγινωσκομένου. Οὐ προεγινώσκετο δὲ ἡ
[2, 8]	κατεπλάγησαν τὸ ἔργον τὸ αὑτῶν,	ἐκ	προγνώσεως τὸ ἄνωθεν σπέρμα νενοηκότες·
[2, 6]	εἰς πίστιν, τὴν μίαν τὴν	ἐκ	προφητείας εἰς εὐαγγέλιον τετελειωμένην δι´
[2, 6]	θέλειν καὶ τὸ δύνασθαι πάρεστιν,	ἐκ	συνασκήσεως ηὐξηκόσι τοῦτο καὶ κεκαθαρμένοις·
[2, 16]	φιλοστοργία τοῖς ζῴοις ἥ τε	ἐκ	συνηθείας τοῖς ὁμογνώμοσι φιλία, θεοῦ
[2, 19]	καὶ τρίτον ἡμεῖς μὲν τὸ	ἐκ	συνηθείας φαμέν, οἳ δὲ τὸ
[2, 18]	τῷ σφῶν πολεμοῦντας τοὺς Ἑβραίους	ἐκ	σωφροσύνης δι´ ἀκρασίαν εἰς ἀθεότητα
[2, 23]	τὴν γαμετὴν ἐπιμελομένην καὶ τοὺς	ἐκ	ταύτης παῖδας γηροβοσκοὺς ἐκτρέφων. παῖδες»
[2, 21]	εἶναι τίθησιν Ἥριλλος. Τοὺς γὰρ	ἐκ	τῆς Ἀκαδημίας νεωτέρους ἀξιοῦσί τινες
[2, 20]	νοερῷ ἐπισπωμένης τῆς ψυχῆς τὰς	ἐκ	τῆς ἐπιθυμίας ἀναδόσεις καὶ παχυνούσης
[2, 20]	οὐκ αἰσχύνονται σαφῶς ὁμολογεῖν τὴν	ἐκ	τῆς εὐλαβείας ὠφέλειαν· ἡ δὲ
[2, 21]	ἀτυφίαν, οἱ δὲ Ἀννικέρειοι καλούμενοι	ἐκ	τῆς Κυρηναϊκῆς διαδοχῆς τοῦ μὲν
[2, 4]	οὖν ἔτι τὰ τῆς πίστεως	ἐκ	τῆς παρ´ ἡμῖν ἱστορίας ἀναλεγόμενος
[2, 21]	πράξεως ἴδιον ὑπάρχειν τέλος τὴν	ἐκ	τῆς πράξεως κεριγινομένην ἡδονήν. Οὗτοι
[2, 20]	ἡμῶν πεποίηκεν, ἢ ἀπολύσας αὐτὴν	ἐκ	τῆς πρὸς τὸν συνήθη βίον
[2, 18]	ἀθεότητα ὑπηγάγοντο; προσεταιρισάμεναι γὰρ αὐτοὺς	ἐκ	τῆς σεμνῆς ἀσκήσεως εἰς ἡδονὰς
[2, 23]	εὐθέτους πρὸς γάμον» ὡς δῆλον	ἐκ	τῆς σωμάτων κατασκευῆς τῶν τε
[2, 11]	θνητά τε καὶ γεννητὰ καταβαίνων	ἐκ	τῆς τοῦ ἀγεννήτου γνώσεως, ἄλλοτε
[2, 21]	βίος. Συμπληροῦσθαι τοίνυν τὴν εὐδαιμονίαν	ἐκ	τῆς τριγενείας τῶν ἀγαθῶν. Οὔτ´
[2, 15]	ἡ ἱεροσυλία. Τὸ δὲ ἁμαρτάνειν	ἐκ	τοῦ ἀγνοεῖν κρίνειν ὅ τι
[2, 21]	τὸν σοφὸν καὶ διὰ ταῦτα	ἐκ	τοῦ ζῆν ἀσμένως ἐθέλοντα διαφεύγειν
[2, 9]	ἀγαπᾷ τὴν ἀλήθειαν ὁ φιλόσοφος,	ἐκ	τοῦ θεράπων εἶναι γνήσιος δι´
[2, 6]	ὥσπερ οὖν τὸ σφαιρίζειν οὐκ	ἐκ	τοῦ κατὰ τέχνην πέμποντος τὴν
[2, 22]	εἶναι φήσας τὸ δόγμα τὴν	ἐκ	τοῦ νόμου εἰς αὐτὸν ἥκουσαν
[2, 8]	ἀγαθὸν ὁ φόβος, καὶ ὁ	ἐκ	τοῦ νόμου φόβος οὐ μόνον
[2, 23]	τε παιδοτροφία, κατὰ δὲ τοὺς	ἐκ	τοῦ Περιπάτου ἀγαθόν. Συλλήβδην οὗτοι
[2, 18]	εἰς κοινωνίαν καὶ μεγαλοφροσύνην συνασκῶν	ἐκ	τοῦ προϊέναι τι τῶν ἰδίων
[2, 3]	ὀρθῶς λογιζομένοις, προηγουμένην ἔχουσα τὴν	ἐκ	τοῦ τὰ πάντα δυνατοῦ φυσικὴν
[2, 8]	λέγουσιν, οὐδ´ ἂν ἀρχὴν σοφίας	ἐκ	τοῦ φόβου ἔλαβεν εἰς τὴν
[2, 23]	πόλεις καὶ τὸν κόσμον τὸν	ἐκ	τούτων. Τὸ δὲ τοιοῦτον ἀσεβὲς
[2, 19]	τῷ θεῷ. Τόν τε Ἀβραὰμ	ἐκ	τριῶν παιδοποιησάμενον γυναικῶν οὐ δι´
[2, 23]	τῆς παραμονῆς ἡ ἐκτένεια τὰς	ἐκ	τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ φίλων
[2, 16]	ταῖς ἐντολαῖς πειθήνιον τόν τε	ἐκ	τῶν ἁμαρτημάτων μετανοοῦντα, χαίρομεν δὲ
[2, 18]	(ἀδελφὸν ὀνομάζων οὐ μόνον τὸν	ἐκ	τῶν αὐτῶν φύντα γονέων, ἀλλὰ
[2, 11]	αὐτὴν λόγον εἶναι τοῖς ἀμφισβητουμένοις	ἐκ	τῶν ὁμολογουμένων ἐκπορίζοντα τὴν πίστιν.
[2, 21]	ἡμᾶς αἰτίαν πρὸς εὐδαιμονίαν τῆς	ἐκ	τῶν πραγμάτων Ἀγαθὸν» φησὶ ψυχῆς
[2, 21]	κατὰ φύσιν εὐροοῦντος βίου, τὴν	ἐκ	τῶν τριῶν γενῶν συμπληρουμένην τριγενικὴν
[2, 23]	τῶν μιαινόντων φυλακτέον, ἀνεγειρομένοις μὲν	ἐκ	τῶν ὕπνων μετὰ κυρίου, ἀπιοῦσι
[2, 4]	ῥήματι θεοῦ εἰς τὸ μὴ	ἐκ	φαινομένων τὸ βλεπόμενον γεγονέναι, φησὶν
[2, 8]	οὖν ἡ {μὲν} ἔκπληξις φόβος	ἐκ	φαντασίας ἀσυνήθους ἢ ἐπ´ ἀπροσδοκήτῳ
[2, 21]	ζῆν κατὰ τὰς δεδομένας ἡμῖν	ἐκ	φύσεως ἀφορμὰς τέλος ἀπεφήνατο· ἐπὶ
[2, 20]	ἐκ μεταβολῆς πειθηνίου, ἀλλ´ οὐκ	ἐκ	φύσεως γίγνεσθαι τὴν σωτηρίαν. Ὥσπερ
[2, 19]	καὶ βιωφελές· κοινὴ γὰρ ἡ	ἐκ	χάριτος φιλία· τὸ δὲ ὕστατον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/03/2010