Livre, Chap. |
[2, 5] |
ὁ
ποιῶν
τὴν
ἁμαρτίαν
δοῦλός
|
ἐστιν. |
Ἁ
δὲ
δοῦλος
οὐ
μένει |
[2, 20] |
περὶ
τῶν
προσαρτημάτων·
Εἷς
δέ
|
ἐστιν |
ἀγαθός,
οὗ
παρρησία
ἡ
διὰ |
[2, 15] |
αὐτοῦ
ἡμεῖς
ἰάθημεν.
Ἀτυχία
δέ
|
ἐστιν |
ἄλλου
εἰς
ἐμὲ
πρᾶξις
ἀκούσιος, |
[2, 17] |
τοῦ
λόγου
συνίσταται
καὶ
ἀμετάπτωτός
|
ἐστιν |
ἄλλῳ
λόγῳ.
{ἐνταῦθα
τὴν
γνῶσιν |
[2, 4] |
μὲν
γὰρ
περὶ
τὰ
ἐνδεχόμενά
|
ἐστιν |
ἄλλως
ἔχειν,
ἣ
δὲ
ποιητικὴ |
[2, 15] |
καταδεδούλωκεν.
Ἀτύχημα
μὲν
οὖν
παράλογός
|
ἐστιν |
ἁμαρτία,
ἡ
δὲ
ἁμαρτία
ἀκούσιος |
[2, 6] |
αὐτοῦ
ἐκείνου.
Ὃ
μὲν
γάρ
|
ἐστιν |
ἀνενδεής·
εἰς
ἡμᾶς
δὲ
ἡ |
[2, 18] |
ἀντακολουθίαν.
Αὐτίκα
ἡ
ἐγκράτεια
διάθεσίς
|
ἐστιν |
ἀνυπέρβατος
τῶν
κατὰ
τὸν
ὀρθὸν |
[2, 18] |
τήρησις
οὖσα
αὐτῶν
ἀβλαβής,
περιποίησίς
|
ἐστιν |
ἀσφαλείας
βίου.
Καὶ
οὐκ
ἔστιν |
[2, 4] |
ὑπακοῆς.
Τὸ
δὲ
κατακοῦσαι
συνεῖναί
|
ἐστιν. |
Εἰ
τοίνυν
ἡ
πίστις
οὐδὲν |
[2, 23] |
σκηπτόμενος
ὡς
ἀδελφῆς·
Ἀδελφή
μοί
|
ἐστιν |
ἐκ
πατρός,
ἀλλ´
οὐκ
ἐκ |
[2, 17] |
ἐπιστήμη
περιληπτική,
ὥστε
καὶ
οἷόν
|
ἐστιν |
ἕκαστον
πολυπραγμονεῖν·
νόησις
δὲ
ἐπιστήμη |
[2, 18] |
δι´
ἀμισίας,
δι´
ἀμνησικακίας·
ἀμέριστός
|
ἐστιν |
ἐν
πᾶσιν,
ἀδιάκριτος,
κοινωνική.
Πάλιν |
[2, 17] |
~Ὡς
οὖν
ἡ
ἐπιστήμη
ἐπιστητική
|
ἐστιν |
ἕξις,
ἀφ´
ἧς
τὸ
ἐπίστασθαι |
[2, 2] |
πρεσβύτεροι·
χωρὶς
δὲ
πίστεως
ἀδύνατόν
|
ἐστιν |
εὐαρεστῆσαι
θεῷ.
Ἄλλοι
δ´
ἀφανοῦς |
[2, 19] |
ὧν
ἔχει,
ὡς
οἷός
τέ
|
ἐστιν, |
εὐεργετῶν
καὶ
λόγῳ
καὶ
ἔργῳ. |
[2, 9] |
κεκοινωνηκόσιν·
στέρξις
δ´
αὖ
τήρησίς
|
ἐστιν |
εὐνοίας
ἢ
ἀγαπήσεως,
ἀγάπησις
δὲ |
[2, 15] |
ἑκούσιον
ἢ
τὸ
κατ´
ὄρεξίν
|
ἐστιν |
ἢ
τὸ
κατὰ
προαίρεσιν
ἢ |
[2, 12] |
αἰώνιον.
Πάλιν
ἡ
προφητεία
πρόγνωσίς
|
ἐστιν, |
ἡ
δὲ
γνῶσις
προφητείας
νόησις, |
[2, 15] |
ἡ
ἐμὴ
πληρωθῇ.
Αὕτη
δέ
|
ἐστιν |
ἡ
ἐντολὴ
ἡ
ἐμή,
ἵνα |
[2, 12] |
τῷ
γένει
τῶν
ἀνθρώπων,
συγκατάθεσίς
|
ἐστιν· |
ἣ
δ´
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ |
[2, 6] |
τῇ
καταπράξει
τῶν
παραγγελμάτων.
Οὗτός
|
ἐστιν |
Ὁ
δοῦλος
ὁ
πιστός»
ὁ |
[2, 19] |
δίκαιος
τοὺς
δικαίους
ἐκτελῇ.
~Οὗτός
|
ἐστιν |
ὁ
κατ´
εἰκόνα
καὶ
ὁμοίωσιν» |
[2, 6] |
ποτὲ
τούτου
τοῦ
ἀνδρός,
ὅς
|
ἐστιν |
ὁ
λόγος,
τῇ
ἐρήμῳ
πρότερον |
[2, 9] |
ὄντι
ἄνθρωπος
ὁ
ἐν
ἡμῖν
|
ἐστιν |
ὁ
πνευματικός,
φιλαδελφία
ἡ
φιλανθρωπία |
[2, 23] |
οἰκείους
καιροὺς
καταβαλλομένων
σπερμάτων
τιμιώτερός
|
ἐστιν |
ὁ
σπειρόμενος
ἄνθρωπος,
ᾧ
πάντα |
[2, 2] |
συγκατάθεσιν.
Εἰ
μὲν
οὖν
προαίρεσίς
|
ἐστιν, |
ὀρεκτική
τινος
οὖσα,
ἡ
ὄρεξις |
[2, 6] |
οἱ
φιλόσοφοι
νομίζουσιν;
οὐ
γάρ
|
ἐστιν |
ὑπόληψις
ἡ
ἑκούσιος
πρὸ
ἀποδείξεως |