>Livre, Chap. |
[12, 78] |
(ἐχθὲς
Μελανώπῳ,
πολυτελοῦς
Αἰγυπτίου,
ᾧ
|
νῦν |
ἀλείφει
τοὺς
πόδας
Καλλιστράτου.
Καὶ |
[12, 27] |
οἱ
ἀπογόνοι
μεταστάντες
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
ἀπὸ
τοῦ
πάθους
ἔχουσι
τὴν |
[12, 46] |
θωμιχθείς,
κόμην
πώγωνά
τ'
ἐκτετιλμένος·
|
νῦν |
δ'
ἐπιβαίνει
σατινέων,
χρύσεα
φορέων |
[12, 40] |
Νίνος
πάλαι
ποτ'
ἐγενόμην
πνεῦμα,
|
νῦν |
δ'
οὐκ
ἔτ'
οὐδέν,
ἀλλὰ |
[12, 15] |
τὴν
τῶν
Λακεδαιμονίων
πυνθανόμενος
ἀνδρείαν,
|
νῦν |
δὲ
θεασάμενος
νομίζειν
μηδὲν
τῶν |
[12, 55] |
Χίοις
παρὼν
Θεόκριτος
ὁ
σοφιστὴς
|
νῦν |
ἐγνωκέναι
ἔφη
τὸ
παρ'
Ομήρῳ |
[12, 50] |
στόματος
ἱδρυμένοις,
ὃν
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
εἷναι
συμβαίνει,
ἐτόλμησεν
ἐπιγράψαι,
ὡς |
[12, 48] |
ἀνὴρ
ἁπασῶν
τῶν
γυναικῶν
ἐστι
|
νῦν. |
Ἐν
Σπάρτῃ
δὲ
ὢν
ἔφθειρε |
[12, 23] |
ἐκεραύνὠσεν
πάντας.
Καὶ
μέχρι
καὶ
|
νῦν, |
ἐν
Τάραντι
ἑκάστη
τῶν
οἰκιῶν |
[12, 40] |
πᾶσι
κατέλιπε
ῥῆσιν
ὅκου
Νίνος
|
νῦν |
ἐστι
καὶ
τὸ
σῆμ'
ᾄδει· |
[12, 57] |
λαύραν
τινὰ
καλουμένην
μέχρι
καὶ
|
νῦν |
Εὐδαιμόνων,
ἐν
ᾗ
πάντα
τὰ |
[12, 31] |
ὑπερβολὴν
τῆς
τρυφῆς.
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
ἡ
χρυσῆ
παροιμία
διαμεμένηκε.
~Καὶ |
[12, 3] |
τοι
βραδὺς
ὠκύν,
(ὡς
και
|
νῦν |
Ηφαιστος
ἐὼν
βραδὺς
εἶλεν
Αρηα |
[12, 3] |
Τροίας,
ἀλλὰ
πολλῷ
μᾶλλον
τῶν
|
νῦν. |
Καὶ
τοῦτ'
εἰκότως.
Ὁ
μὲν |
[12, 64] |
τίθεσθαι
χώρᾳ.
Προφέρειν
δ'
ἔξεστι
|
νῦν |
μὲν
τοὺς
Περσῶν
βασιλεῖς
(καὶ |
[12, 23] |
καὶ
παρυφὴν
διαφανῆ
πάντες,
οἷς
|
νῦν |
ὁ
τῶν
γυναικῶν
ἁβρύνεται
βίος. |
[12, 39] |
καὶ
Ταρσὸν
μιῇ
ἡμέρῃ,
ἀλλὰ
|
νῦν |
τέθνηκεν.
Αμύντας
δὲ
ἐν
τρίτῳ |
[12, 65] |
ἀκροαμάτων,
εὐδαιμονέστατον
ἕφη
κρῖναι
τῶν
|
νῦν |
τὸν
τῶν
Περσῶν
βασιλέα.
Πλεῖσται |
[12, 27] |
δῆλον
ἐκ
τῆς
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
ὑπολειπούσης
περὶ
τοὺς
ἡγεμόνας
αὐτῶν |