Livre, Chapitre |
[7, 27] |
Ἀριστοτέλης
μὲν
Ἀντιπάτρῳ
ἐξεῦρε
δεδοικὼς
|
ἤδη |
Ἀλέξανδρον
Καλλισθένους
ἕνεκα,
Κάσανδρος
δὲ |
[7, 24] |
ἔχω
ἐπαινέσαι.
~Ἀλλὰ
γὰρ
αὐτῷ
|
ἤδη |
Ἀλεξάνδρῳ
ἐγγὺς
ἦν
τὸ
τέλος. |
[7, 12] |
αὐτῇ
παιωνίσαι.
~Ἔνθα
δὴ
ἐθελονταὶ
|
ἤδη |
αὐτῷ
ἀπῄεσαν
τῶν
Μακεδόνων
ὅσοι |
[7, 10] |
τὴν
Ὠρειτῶν
γῆν,
περιπεπλευκότος
δὲ
|
ἤδη |
αὐτῷ
τοῦ
ναυτικοῦ
τὴν
ἀπ´ |
[7, 5] |
ἐστεφάνωσε·
καὶ
γὰρ
καὶ
οὗτος
|
ἤδη
|
ἀφιγμένος
ἐς
Σοῦσα
ἦν·
ἐπὶ |
[7, 1] |
Σικελίαν
τε
καὶ
ἄκραν
Ἰαπυγίαν·
|
ἤδη |
γὰρ
καὶ
ὑποκινεῖν
αὐτὸν
τὸ |
[7, 4] |
Ὤχου
θυγατέρων
τὴν
νεωτάτην
Παρύσατιν.
|
ἤδη |
δὲ
ἦν
αὐτῷ
ἠγμένη
καὶ |
[7, 25] |
καὶ
πεντακοσιάρχας
πρὸ
τῶν
θυρῶν.
|
ἤδη |
δὲ
παντάπασι
πονήρως
ἔχοντα
διακομισθῆναι |
[7, 7] |
Εὐλαῖον
ποταμὸν
ὡς
ἐπὶ
θάλασσαν.
|
ἤδη
|
δὲ
πλησίον
ὢν
τῆς
ἐκβολῆς |
[7, 27] |
ὀδύνῃ
ἀπαλλαγῆναι
ἐκ
τοῦ
πότου.
|
ἤδη |
δέ
τις
οὐκ
ᾐσχύνθη
ἀναγράψαι |
[7, 8] |
καὶ
ἄλλοις
ἀχθεσθέντες,
ὅτι
πολλάκις
|
ἤδη |
ἐλύπει
αὐτοὺς
ἥ
τε
ἐσθὴς |
[7, 26] |
ἴδοιεν,
οἱ
δέ,
ὅτι
τεθνηκέναι
|
ἤδη |
ἐξηγγέλλετο,
ἐπικρύπτεσθαι
δὲ
αὐτοῦ
ἐτόπαζον |
[7, 25] |
ἐμφαγεῖν
καὶ
καθεύδειν
αὐτοῦ,
ὅτι
|
ἤδη
|
ἐπύρεσσεν.
ἐκκομισθέντα
δὲ
ἐπὶ
κλίνης |
[7, 6] |
γῆς
τῆς
δοριαλώτου
παῖδας
ἡβάσκοντας
|
ἤδη |
ἐς
τρισμυρίους
ἄγοντες
τὴν
αὐτὴν |
[7, 25] |
ἐς
δὲ
τὴν
ὑστεραίαν
κακῶς
|
ἤδη |
ἔχοντα
ὅμως
θῦσαι
τὰ
τεταγμένα. |
[7, 14] |
τὸ
σῶμα·
ἑβδόμη
τε
ἡμέρα
|
ἤδη |
ἦν
αὐτῷ
τῆς
νόσου
καὶ |
[7, 10] |
ἐκ
χειρὸς
τέτρωμαι
καὶ
τετόξευμαι
|
ἤδη |
καὶ
ἀπὸ
μηχανῆς
βέβλημαι,
καὶ |
[7, 25] |
τῇ
ἑσπέρᾳ,
καὶ
λουσάμενον
ἔχειν
|
ἤδη |
κακῶς.
τῇ
δὲ
ὑστεραίᾳ
μετακομισθῆναι |
[7, 1] |
ἂν
ἀτρεμοῦντα
ἐπ´
οὐδενὶ
τῶν
|
ἤδη |
κεκτημένων,
οὐδὲ
εἰ
τὴν
Εὐρώπην |
[7, 15] |
πένθει
καὶ
αὐτός
τε
αὑτὸν
|
ἤδη |
μετεκάλει
ἀπ´
αὐτοῦ
καὶ
οἱ |
[7, 25] |
αὖθις
ἐς
τὴν
καμάραν
πυρέσσειν
|
ἤδη |
ξυνεχῶς
τὴν
νύκτα
ὅλην·
τῇ |
[7, 26] |
ὕστερον
ἀποθανεῖν,
ὡς
τοῦτο
ἄρα
|
ἤδη |
ὂν
τὸ
ἄμεινον.
οὐ
πόρρω |
[7, 11] |
ὅτι
σὺ
Περσῶν
μέν
τινας
|
ἤδη |
πεποίησαι
σαυτῷ
συγγενεῖς
καὶ
καλοῦνται |
[7, 8] |
οἱ
δὲ
ὡς
ὑπερορώμενοί
τε
|
ἤδη |
πρὸς
Ἀλεξάνδρου
καὶ
ἀχρεῖοι
πάντῃ |
[7, 9] |
τῇ
Μακεδονίᾳ
ἐς
τοσόνδε
ἐταπείνωσεν,
|
ἤδη |
ταῦτά
γε
καὶ
ἡμῶν
αὐτῷ
|
[7, 16] |
τὸ
δαιμόνιον
ᾗ
παρελθόντα
ἐχρῆν
|
ἤδη |
τελευτῆσαι.
καί
που
τυχὸν
καὶ |
[7, 12] |
τὸ
ἀληθὲς
ἐκτρέπουσιν,
ἐξηττώμενον
Ἀλέξανδρον
|
ἤδη |
τῆς
μητρὸς
τῶν
διαβολῶν
τῶν |
[7, 12] |
τε
μισθοφορὰν
οὐ
τοῦ
ἐξήκοντος
|
ἤδη
|
χρόνου
ἔδωκεν
Ἀλέξανδρος
μόνον,
ἀλλὰ |