Livre, Chapitre |
[7, 29] |
οὐ
γὰρ
πίνειν
πολὺν
οἶνον
|
Ἀλέξανδρον, |
ἀλλὰ
φιλοφροσύνης
τῆς
ἐς
τοὺς |
[7, 3] |
μεταβάλλειν
τὴν
πρόσθεν
δίαιταν.
καὶ
|
Ἀλέξανδρον |
ἀντειπεῖν
μὲν
αὐτῷ
ἐπὶ
πολύ· |
[7, 18] |
σημεῖον
μέγα
εἰπεῖν
εἶναι
χαλεπόν.
|
Ἀλέξανδρον |
δὲ
τοσούτου
δεῆσαι
χαλεπῆναι
τῷ |
[7, 22] |
Σέλευκον
γὰρ
μέγιστον
τῶν
μετὰ
|
Ἀλέξανδρον |
διαδεξαμένων
τὴν
ἀρχὴν
βασιλέα
γενέσθαι
|
[7, 20] |
γῆν·
ἀλλ´
ἀναστρέψας
γὰρ
παρ´
|
Ἀλέξανδρον |
ἐξήγγειλεν
τὸ
μέγεθός
τε
τῆς |
[7, 16] |
καὶ
γινωσκόμενοι
πρὸς
τῶν
ἀμφ´
|
Ἀλέξανδρον |
ἐπελθόντων
τὰ
ἔθνη
ταῦτα,
οἱ |
[7, 14] |
ἐμπλησθέντα
θεωρῶν
αὐτός·
καὶ
κείρασθαι
|
Ἀλέξανδρον |
ἐπὶ
τῷ
νεκρῷ
τὴν
κόμην |
[7, 2] |
ξυνοίκου
τοῦ
σώματος.
οὔκουν
οὐδὲ
|
Ἀλέξανδρον |
ἐπιχειρῆσαι
βιάσασθαι
γνόντα
ἐλεύθερον
ὄντα |
[7, 12] |
πρὸς
τὸ
ἀληθὲς
ἐκτρέπουσιν,
ἐξηττώμενον
|
Ἀλέξανδρον
|
ἤδη
τῆς
μητρὸς
τῶν
διαβολῶν |
[7, 2] |
ὄνομα,
οὔτε
αὐτὸς
ἔφη
παρ´
|
Ἀλέξανδρον |
ἥξειν
οὔτε
τοὺς
ἄλλους
εἴα, |
[7, 5] |
οὕτω
δὴ
ἐπίστευσάν
τε
ἀληθεύειν
|
Ἀλέξανδρον |
καὶ
σὺν
χάριτι
μείζονι
ἐγίγνετο |
[7, 15] |
τότε
μάλιστα
αὐτόν
τε
αὑτῷ
|
Ἀλέξανδρον |
καὶ
τοῖς
ἀμφ´
αὐτὸν
φανῆναι |
[7, 27] |
μὲν
Ἀντιπάτρῳ
ἐξεῦρε
δεδοικὼς
ἤδη
|
Ἀλέξανδρον |
Καλλισθένους
ἕνεκα,
Κάσανδρος
δὲ
ὁ |
[7, 3] |
ἀνδρός,
ἀλλὰ
εἰπεῖν
γὰρ
πρὸς
|
Ἀλέξανδρον, |
καλῶς
αὐτῷ
ἔχειν
ἐν
τῷ |
[7, 14] |
τυχεῖν
καὶ
ἀνάθημα
δοῦναι
αὐτοῖς
|
Ἀλέξανδρον |
κομίζειν
τῷ
Ἀσκληπιῷ,
ἐπειπόντα
ὅτι· |
[7, 30] |
τοὺς
ἑταίρους.
~Ὅστις
δὲ
κακίζει
|
Ἀλέξανδρον, |
μὴ
μόνον
ὅσα
ἄξια
κακίζεσθαί |
[7, 13] |
μὲν
δὴ
ἀπαλλάξαι
τῆς
στρατιᾶς
|
Ἀλέξανδρον, |
μή
τι
νεωτερισθείη
κατ´
αὐτὰς |
[7, 14] |
Ἡφαιστίωνος
ἡμέραν
μήτε
σίτου
γεύσασθαι
|
Ἀλέξανδρον |
μήτε
τινὰ
θεραπείαν
ἄλλην
θεραπεῦσαι |
[7, 10] |
ἀπαγγείλατε
ὅτι
τὸν
βασιλέα
ὑμῶν
|
Ἀλέξανδρον, |
νικῶντα
μὲν
Πέρσας
καὶ
Μήδους |
[7, 4] |
δημοτικόν
τε
καὶ
φιλέταιρον
πρᾶξαι
|
Ἀλέξανδρον. |
οἱ
δὲ
παραλαβόντες
ἀπῆγον
τὴν |
[7, 13] |
μυριάδας
τῶν
ἵππων,
τότε
δὲ
|
Ἀλέξανδρον |
οὐ
πολὺ
πλείονας
τῶν
πέντε |
[7, 26] |
τε
ἀπαγγεῖλαι
τοὺς
ἑταίρους
καὶ
|
Ἀλέξανδρον |
οὐ
πολὺ
ὕστερον
ἀποθανεῖν,
ὡς |
[7, 22] |
γῆς
ἐπάρξαι
μετά
γε
αὐτὸν
|
Ἀλέξανδρον |
οὔ
μοι
δοκεῖ
ἰέναι
ἐς |
[7, 30] |
Ἀλεξάνδρου
ἔργων,
ἀλλὰ
αὐτόν
γε
|
Ἀλέξανδρον |
οὐκ
αἰσχύνομαι
θαυμάζων·
τὰ
δὲ |
[7, 1] |
μικρόν
τι
καὶ
φαῦλον
ἐπινοεῖν
|
Ἀλέξανδρον |
οὔτε
μεῖναι
ἂν
ἀτρεμοῦντα
ἐπ´ |
[7, 15] |
τῆς
πρεσβείας
ταύτης
ὡς
παρὰ
|
Ἀλέξανδρον |
σταλείσης
μνήμην
τινὰ
ἐποιήσατο,
οὔτε |
[7, 18] |
κατασιωπῆσαι,
ἀλλὰ
φράσαι
γὰρ
πρὸς
|
Ἀλέξανδρον
|
τὰ
ἐπεσταλμένα,
ὡς
εὔνοιαν
μᾶλλόν |
[7, 13] |
καὶ
τὸ
πεδίον
λέγεται
ἰδεῖν
|
Ἀλέξανδρον |
τὸ
ἀνειμένον
ταῖς
ἵπποις
ταῖς |
[7, 26] |
πόθου
τοῦ
βασιλέως
βιάσασθαι
ἰδεῖν
|
Ἀλέξανδρον. |
τὸν
δὲ
ἄφωνον
μὲν
εἶναι |
[7, 15] |
ἐπρέσβευσαν·
καὶ
ἐντυχόντα
ταῖς
πρεσβείαις
|
Ἀλέξανδρον |
ὑπὲρ
Ῥωμαίων
τι
τῆς
ἐς |
[7, 14] |
εἶχεν
ἢ
καὶ
πρὸς
αὐτὸν
|
Ἀλέξανδρον. |
ὧν
οἱ
τὰ
ἀτάσθαλα
ἀναγράψαντες |
[7, 17] |
οὐκ
ἐθέλειν
παρελθεῖν
εἴσω
Βαβυλῶνος
|
Ἀλέξανδρον, |
ὡς
μὴ
δι´
ὀλίγου
τὸν |
[7, 21] |
πόνῳ
ξυνείχοντο.
Ταῦτα
ἀπαγγελθέντα
ἐπήγαγεν
|
Ἀλέξανδρον |
ὠφελῆσαί
τι
τὴν
χώραν
τὴν |