Livre, Chapitre
[7, 30]	ἄνθρωπος εἰς ὃν οὐ πεφοιτήκει	τὸ	Ἀλεξάνδρου ὄνομα. οὔκουν οὐδὲ ἐμοὶ
[7, 12]	αὐτῶν μοχθηρία ἄγει, ἢ πρὸς	τὸ	ἀληθὲς ἐκτρέπουσιν, ἐξηττώμενον Ἀλέξανδρον ἤδη
[7, 26]	ὡς τοῦτο ἄρα ἤδη ὂν	τὸ	ἄμεινον. οὐ πόρρω δὲ τούτων
[7, 13]	τὸ πεδίον λέγεται ἰδεῖν Ἀλέξανδρον	τὸ	ἀνειμένον ταῖς ἵπποις ταῖς βασιλικαῖς,
[7, 23]	ἔχαιρέ τε τῇ μαντείᾳ καὶ	τὸ	ἀπὸ τοῦδε ὡς ἥρωα ἐγέραιρε.
[7, 14]	αὐτῷ ἦν· οἱ δὲ καί,	τὸ	ἅρμα ἐφ´ ὅτῳ τὸ σῶμα
[7, 12]	τε καὶ πόθου ἐς αὐτοὺς	τὸ	ἀτρεκέστατον τεκμήριον ἐκεῖνο ποιεῖσθαι ἠξίου,
[7, 22]	κεφαλὴν ἥτις τὸ διάδημα ἐφόρησε	τὸ	βασίλειον· Ἀριστόβουλος δὲ τάλαντον μὲν
[7, 8]	ἄλλοι ἐκπλαγέντες, ἀναβὰς αὖθις ἐπὶ	τὸ	βῆμα ἔλεξεν ὧδε. ~Οὐχ ὑπὲρ
[7, 13]	μὴ γενέσθαι μὲν γὰρ παντελῶς	τὸ	γένος τούτων τῶν γυναικῶν οὐ
[7, 13]	μοι ἐν τῷ τότε σώζεσθαι	τὸ	γένος τῶν Ἀμαζόνων, οὐδ´ ἔτι
[7, 18]	οὕτω δὴ ἐγγράψαντα καὶ κατασημηνάμενον	τὸ	γραμμάτιον πέμψαι παρὰ τὸν Ἀπολλόδωρον
[7, 16]	ἀλλὰ ἦγε γὰρ αὐτὸν ταύτῃ	τὸ	δαιμόνιον ᾗ παρελθόντα ἐχρῆν ἤδη
[7, 19]	τιμῇ ἐπέπρακτο Ἄραψιν ἐς αὐτόν·	τὸ	δὲ ἀληθές, ὥς γέ μοι
[7, 19]	τι περ σὺν Νεάρχῳ ἦν,	τὸ	δὲ ἐκ Φοινίκης ἀνακεκομισμένον, πεντήρεις
[7, 20]	ἐγκαταλιπεῖν τὴν μὲν Ἴκαρον καλεῖσθαι,	τὸ	δὲ Ἰκάριον. ἡ δὲ ἑτέρα
[7, 28]	καὶ ἐλπίδων ἀγαθῶν ἐμπλῆσαι καὶ	τὸ	δεῖμα ἐν τοῖς κινδύνοις τῷ
[7, 28]	ἐπαίνου μόνου ἀπληστότατος· ξυνιδεῖν δὲ	τὸ	δέον ἔτι ἐν τῷ ἀφανεῖ
[7, 22]	αὐτῷ ἐς τὴν καυσίαν καὶ	τὸ	διάδημα αὐτῇ συνεχόμενον, τὴν μὲν
[7, 22]	τις ναυτῶν ἐκνηξάμενος ὡς ἐπὶ	τὸ	διάδημα ἀφελὼν τοῦ καλάμου αὐτὸ
[7, 22]	βαρυτέραν πεσεῖν ἐς τὸ ὕδωρ,	τὸ	διάδημα δὲ ἀπενεχθὲν πρὸς τῆς
[7, 22]	σώαν ἐκείνην τὴν κεφαλὴν ἥτις	τὸ	διάδημα ἐφόρησε τὸ βασίλειον· Ἀριστόβουλος
[7, 9]	μὴ αὕτη ἡ πορφύρα καὶ	τὸ	διάδημα τοῦτο; κέκτημαι δὲ ἰδίᾳ
[7, 22]	Φοινίκων τῶν ναυτῶν λέγει ὅτι	τὸ	διάδημα τῷ Ἀλεξάνδρῳ ἐκόμισεν, εἰσὶ
[7, 29]	Ἀλεξάνδρου μὴ ἀνεπιεικῶς ἐνθυμηθείη καὶ	τὸ	διηνεκὲς τῆς εὐτυχίας καὶ τοὺς
[7, 14]	δέ, ὅτι καὶ τοῦ Ἀσκληπιοῦ	τὸ	ἕδος ἐν Ἐκβατάνοις κατασκάψαι ἐκέλευσε,
[7, 19]	καὶ τῆς Ἀρτέμιδος τῆς Κελκέας	τὸ	ἕδος. Κατέλαβε δὲ ἐν Βαβυλῶνι,
[7, 8]	τοὺς ἄλλους Μακεδόνας ἐξορμήσει ἐς	τὸ	ἐθέλειν τῶν αὐτῶν κινδύνων τε
[7, 15]	ποιοῦνται. Ἀλέξανδρος δὲ ἐξεῖλεν αὐτῶν	τὸ	ἔθνος καίπερ χειμῶνος στρατεύσας. ἀλλ´
[7, 28]	δεινότατος, καὶ ἐκ τῶν φαινομένων	τὸ	εἰκὸς ξυμβαλεῖν ἐπιτυχέστατος, καὶ τάξαι
[7, 12]	ἐς τὸ χεῖρον μᾶλλον, ᾗ	τὸ	εἰκός τε καὶ ἡ αὐτῶν
[7, 12]	μητρὸς αὐτῷ ἐξηγγέλλετο, βαρὺ δὴ	τὸ	ἐνοίκιον τῶν δέκα μηνῶν εἰσπράττεσθαι
[7, 14]	καὶ τὸ σημεῖον αὐτῆς ἡγεῖτο	τὸ	ἐξ Ἡφαιστίωνος πεποιημένον. ἀγῶνά τε
[7, 7]	σφίσιν ὕδατος ἐνδεῶς ἔχοι, ἐς	τὸ	ἐπάρδειν τὴν χώραν· οὐ γὰρ
[7, 15]	ὑπὲρ Ῥωμαίων τι τῆς ἐς	τὸ	ἔπειτα ἐσομένης δυνάμεως μαντεύσασθαι, τόν
[7, 16]	τοῦ ποιητοῦ ἔπος· ἔχει δὲ	τὸ	ἔπος Εὐριπίδῃ ὧδε· Μάντις δ´
[7, 17]	δὲ τῇ στρατιᾷ πάσῃ ἐπενόει	τὸ	ἔργον ἐργάσασθαι. εἶναι δὲ τῷ
[7, 1]	ἑρμηνέων ὅ τι νοοῖ αὐτοῖς	τὸ	ἔργον, τοὺς δὲ ὑποκρίνασθαι ὧδε·
[7, 17]	ὑπερβάλλειν τῆς πόλεως τὸ μέρος	τὸ	ἐς δυσμὰς τετραμμένον, ὡς ταύτῃ
[7, 18]	δὲ εἰπεῖν ὅτι ἄλοβόν οἱ	τὸ	ἧπαρ ἐγένετο τοῦ ἱερείου· ἐρομένου
[7, 18]	γενέσθαι καὶ ἐπ´ Ἀλεξάνδρῳ ἄλοβον	τὸ	ἧπαρ τοῦ ἱερείου. καὶ Πειθαγόραν
[7, 3]	Ἀλεξάνδρῳ δὲ οὐκ ἐπιεικὲς φανῆναι	τὸ	θέαμα ἐπὶ φίλῳ ἀνδρὶ γιγνόμενον·
[7, 14]	μᾶλλόν τι ἀτασθαλίᾳ τῇ ἐς	τὸ	θεῖον καὶ ταῖς πέδαις ἃς
[7, 26]	τοῦ θεοῦ μὴ κομίζεσθαι εἰς	τὸ	ἱερόν, ἀλλὰ αὐτοῦ μένοντι ἔσεσθαι
[7, 20]	καὶ τοὺς οἰκήτορας αὐτῆς ἀμφὶ	τὸ	ἱερὸν τὴν δίαιταν ποιεῖσθαι· νέμεσθαί
[7, 26]	λῷον καὶ ἄμεινον Ἀλεξάνδρῳ εἰς	τὸ	ἱερὸν τοῦ θεοῦ κομισθέντα καὶ
[7, 20]	λιβανωτόν, ἐκ δὲ τῶν θάμνων	τὸ	κιννάμωμον τέμνεσθαι, οἱ λειμῶνες δὲ
[7, 15]	ἐπιχειροῦντας· ἀπελθόντων δὲ αὖθις εἰς	τὸ	λῃστεύειν τρεπόμενοι ἀπὸ τούτου τὸν
[7, 23]	ἡμάρτηκας, ἀφήσω σε τούτου, καὶ	τὸ	λοιπόν, ὁπηλίκον ἂν ἁμάρτῃς, οὐδὲν
[7, 20]	ἀναστρέψας γὰρ παρ´ Ἀλέξανδρον ἐξήγγειλεν	τὸ	μέγεθός τε τῆς χερρονήσου θαυμαστόν
[7, 29]	ἔδρασεν, αὐτῷ τέ τινι ἐς	τὸ	μέλλον ταύτην ἐλπίδα ἀγαθὴν ὑπολειπομένην,
[7, 19]	λέγει Ἀριστόβουλος, καὶ τὸ ναυτικόν,	τὸ	μὲν κατὰ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν
[7, 14]	αὐτῷ τῆς νόσου καὶ λέγουσι	τὸ	μὲν στάδιον πλῆρες εἶναι· παίδων
[7, 17]	πορεύεσθαι, θέλοντα ὑπερβάλλειν τῆς πόλεως	τὸ	μέρος τὸ ἐς δυσμὰς τετραμμένον,
[7, 5]	σὺν χάριτι μείζονι ἐγίγνετο αὐτοῖς	τὸ	μὴ γνωσθῆναι μᾶλλόν τι ἢ
[7, 19]	Βαβυλῶνι, ὡς λέγει Ἀριστόβουλος, καὶ	τὸ	ναυτικόν, τὸ μὲν κατὰ τὸν
[7, 23]	οἱ ἔμποροι ἀλλήλοις ξυμβάλλουσιν ἐγγράφεσθαι	τὸ	ὄνομα Ἡφαιστίωνος. ταῦτα μὲν οὐκ
[7, 7]	σφῶν Ἀσσυρίαν ἀπείργουσιν, ὅθεν καὶ	τὸ	ὄνομα Μεσοποταμία πρὸς τῶν ἐπιχωρίων
[7, 14]	ἑταιρικῇ Ἀλέξανδρος, ὡς μὴ ἀπόλοιτο	τὸ	ὄνομα τοῦ Ἡφαιστίωνος ἐκ τῆς
[7, 3]	ἐπηλάλαζε, καὶ τοὺς ἐλέφαντας συνεπηχῆσαι	τὸ	ὀξὺ καὶ πολεμικόν, τιμῶντας Κάλανον.
[7, 1]	τοὺς Νομάδας ὑπὲρ τὸν Ἄτλαντα	τὸ	ὄρος ὡς ἐπὶ Γάδειρα ἔσω
[7, 5]	μὴ γνωσθῆναι μᾶλλόν τι ἢ	τὸ	παύσασθαι ὀφείλοντας. λέγεται δὲ γενέσθαι
[7, 13]	ἐν ταύτῃ τῇ ὁδῷ καὶ	τὸ	πεδίον λέγεται ἰδεῖν Ἀλέξανδρον τὸ
[7, 14]	Ἀλεξάνδρου· μέγα μὲν γενέσθαι αὐτῷ	τὸ	πένθος, πάντες τοῦτο ἀνέγραψαν, τὰ
[7, 4]	γενέσθαι ἐν τῷ τότε ἐς	τὸ	πιστεῦσαί τε τοῖς ἐπικαλουμένοις ὡς
[7, 12]	ἐπικρύπτεται, τοσῷδε φιλοτιμότερον ἐξηγουμένοις, καὶ	τὸ	πιστὸν ἐς τὸ χεῖρον μᾶλλον,
[7, 8]	ξυλλαβεῖν τοὺς ἐπιφανεστάτους τῶν ταραξάντων	τὸ	πλῆθος κελεύει, αὐτὸς τῇ χειρὶ
[7, 29]	ἐμοὶ δοκεῖ μέγα εἶναι αὐτῷ	τὸ	πλημμέλημα, εἰ μὴ καὶ σόφισμα
[7, 21]	Εὐφράτης ῥέει καὶ οὐδὲν μεῖον	τὸ	πολὺ αὐτοῦ κατὰ τὸν Πολλακόπαν
[7, 7]	τὴν χώραν· οὐ γὰρ ὕεται	τὸ	πολὺ ἡ γῆ αὕτη ἐξ
[7, 14]	βασιλεῖ οὔτε Ἀλεξάνδρῳ, οἱ μέν,	τὸ	πολὺ μέρος τῆς ἡμέρας ἐκείνης
[7, 20]	τὸ πρόσω ἐλθεῖν, καίτοι ἐπὶ	τὸ	πολὺ παραπλεύσας τὴν Ἀράβων γῆν·
[7, 20]	τῆς νήσου τῆς Τύλου ἦλθε,	τὸ	πρόσω δὲ οὐκέτι περαιωθῆναι ἐτόλμησεν·
[7, 20]	πόλιν· οὐ μὴν ἐτόλμησέ γε	τὸ	πρόσω ἐλθεῖν, καίτοι ἐπὶ τὸ
[7, 3]	πυρὶ τοῦ σώματος. ὡς δὲ	τὸ	πῦρ ἐς τὴν πυρὰν ἐνέβαλον
[7, 1]	ἤδη γὰρ καὶ ὑποκινεῖν αὐτὸν	τὸ	Ῥωμαίων ὄνομα προχωροῦν ἐπὶ μέγα.
[7, 14]	τε ἡ χιλιαρχία ἐκαλεῖτο καὶ	τὸ	σημεῖον αὐτῆς ἡγεῖτο τὸ ἐξ
[7, 18]	ἐρομένου δὲ ὅ τι νοοῖ	τὸ	σημεῖον μέγα εἰπεῖν εἶναι χαλεπόν.
[7, 20]	εὐδαίμονας. Δύο δὲ νῆσοι κατὰ	τὸ	στόμα τοῦ Εὐφράτου πελάγιαι ἐξηγγέλλοντο
[7, 11]	βοῶντές τε καὶ παιωνίζοντες ἐς	τὸ	στρατόπεδον ἀπῄεσαν. Ἀλέξανδρος δὲ ἐπὶ
[7, 7]	κατὰ τὸν Τίγρητα ἔστε ἐπὶ	τὸ	στρατόπεδον, ἵνα Ἡφαιστίων αὐτῷ τὴν
[7, 14]	μήτε τινὰ θεραπείαν ἄλλην θεραπεῦσαι	τὸ	σῶμα, ἀλλὰ κεῖσθαι γὰρ ἢ
[7, 14]	καὶ ἐν τούτῳ Ἡφαιστίων ἔκαμε	τὸ	σῶμα· ἑβδόμη τε ἡμέρα ἤδη
[7, 14]	καί, τὸ ἅρμα ἐφ´ ὅτῳ	τὸ	σῶμα ἐφέρετο αὐτὸς ἔστιν ὅτε
[7, 12]	Κρατερῷ συμπίπτοι, ὅτι καὶ μαλακῶς	τὸ	σῶμα ἔχοντα ἀπέπεμπεν αὐτόν, μὴ
[7, 11]	τὰ βασίλεια παρελθὼν οὔτε ἐθεράπευσε	τὸ	σῶμα οὔτε τῳ ὤφθη τῶν
[7, 24]	αὐτῷ ἤδη Ἀλεξάνδρῳ ἐγγὺς ἦν	τὸ	τέλος. καί τι καὶ τοῖόνδε
[7, 4]	ἐν παντὶ οὖσι, καὶ ἐπὶ	τὸ	τιμωρήσασθαι μεγάλως τοὺς καὶ ἐπὶ
[7, 21]	τοῖς Ἀρμενίοις κατατηκόμεναι αὔξουσιν αὐτῷ	τὸ	ὕδωρ ἐπὶ μέγα. ὅτι δὲ
[7, 21]	κατὰ τὰς ὄχθας ἐκτραπὲν φέρεσθαι	τὸ	ὕδωρ κατὰ πόρου, ἐκένωσεν ἂν
[7, 22]	δὴ οἷα βαρυτέραν πεσεῖν ἐς	τὸ	ὕδωρ, τὸ διάδημα δὲ ἀπενεχθὲν
[7, 21]	ἡ πολλὴ αὐτῆς, οἵα δεχομένη	τὸ	ὕδωρ τοῦ ποταμοῦ μὴ εὐμαρῆ
[7, 21]	Πολλακόπαν, οὔτ´ ἂν διαχεῖσθαι παρέχειν	τὸ	ὕδωρ ὑπὸ στερρότητος τῆς γῆς,
[7, 29]	ὀργῆς, ἢ εἴ τι ἐς	τὸ	ὑπερογκότερον προήχθη βαρβαρίσαι, οὐ μεγάλα
[7, 27]	τοῦ φαρμάκου ὅτι ἀπέθανε· καὶ	τὸ	φάρμακον ὅτι Ἀριστοτέλης μὲν Ἀντιπάτρῳ
[7, 15]	κόσμον τῶν ἀνδρῶν ἰδόντα καὶ	τὸ	φιλόπονόν τε καὶ ἐλευθέριον καὶ
[7, 9]	ἐτεθνήκειτε τῷ δέει, ἀπέφηνε, καὶ	τὸ	Φωκέων ἔθνος ταπεινώσας τὴν ἐς
[7, 12]	ἐξηγουμένοις, καὶ τὸ πιστὸν ἐς	τὸ	χεῖρον μᾶλλον, ᾗ τὸ εἰκός

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/02/2006