Livre, chapitre |
[2, 2] |
αὐχένα
ὁμοίως
πάντῃ,
οἷον
ὅσα
|
χαίτην |
ἔχει,
ὥσπερ
λέων·
τὰ
δ´ἐπὶ |
[2, 2] |
ἱππέλαφος
καλούμενος
ἐπὶ
τῇ
ἀκρωμίᾳ
|
χαίτην |
καὶ
τὸ
θηρίον
τὸ
πάρδιον |
[2, 4] |
ὁ
ποτάμιος
ὁ
ἐν
Αἰγύπτῳ
|
χαίτην |
μὲν
ἔχει
ὥσπερ
ἵππος,
διχαλὸν |
[2, 7] |
διαλάμπον
διὰ
τούτων,
οἷον
κρίκος
|
χαλκοῦς |
λεπτός.
Καθ´
ἅπαν
δ´
αὐτοῦ |
[2, 7] |
γάρ
ἐστι
τῆςαἰθρίας.
~Ὁ
δὲ
|
χαμαιλέων |
ὅλον
μὲν
τοῦ
σώματος
ἔχει |
[2, 5] |
πλὴν
μικρὰν
τὸ
ὅλον,
ὅσονσημείου
|
χάριν. |
Ἔχει
δὲ
καὶ
τὸ
αἰδοῖον |
[2, 2] |
φασιν,
ἔχοντας
ἐπανάστασιν
ὅσον
προφάσεως
|
χάριν. |
Τῶν
δ´
ἐχόντων
κέρας
δι´ |
[2, 2] |
μεταφορὰν
λέγεται
ἔχειν
κέραςκαὶ
λόγου
|
χάριν, |
ὥσπερ
τοὺς
περὶ
Θήβας
ὄφεις |
[2, 3] |
ὀδόντας
τοὺς
ὀξεῖς.
Ἅμα
δὲ
|
χαυλιόδοντα |
καὶ
κέρας
οὐδὲν
ἔχει
ζῷον, |
[2, 3] |
ἀκέρατα,
οἷον
κάμηλος.
Καὶτὰ
μὲν
|
χαυλιόδοντας |
ἔχει,
ὥσπερ
οἱ
ἄρρενες
ὕες, |
[2, 4] |
ἀστράγαλον
ὥσπερ
τὰ
διχαλά,
καὶ
|
χαυλιόδοντας |
ὑποφαινομένους,
κέρκονδ´
ὑός,
φωνὴν
δ´ |
[2, 8] |
μὲν
ἴδιον
δέ·
οὔτε
γὰρ
|
χείλη |
οὔτ´
ὀδόντας
ἔχουσιν,
ἀλλὰ
ῥύγχος, |
[2, 8] |
τοῖς
τετράποσιν,
ὥσπερ
εἴρηται
πρότερον.
|
Χεῖρας |
δ´
οὐδὲ
πόδας
προσθίους
ἔχει, |
[2, 5] |
ὡς
ποσί,
καὶ
συγκάμπτει
ὥσπερ
|
χεῖρας. |
Ἔχει
δὲ
τὸν
ἀγκῶνα
καὶ |
[2, 5] |
ἀμφοτέρων
τῶνκώλων.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
|
χεῖρας |
καὶ
δακτύλους
καὶ
ὄνυχαςὁμοίους
ἀνθρώπῳ, |
[2, 2] |
πολυσχιδῆ,
ὥσπερ
αἱ
τοῦ
ἀνθρώπου
|
χεῖρες |
καὶ
οἱ
πόδες
(πολυδάκτυλα
γὰρ |
[2, 5] |
τοὺς
πόδας·
εἰσὶ
γὰρ
οἷον
|
χεῖρες |
μεγάλαι,
καὶ
οἱδάκτυλοι
ὥσπερ
οἱ |
[2, 5] |
μακρότατος,
καὶτὸ
κάτω
τοῦ
ποδὸς
|
χειρὶ |
ὅμοιον,
πλὴν
ἐπιμηκέστερον
τοῦτῆς
χειρός, |
[2, 7] |
δάκτυλος
πρὸς
τὸ
λοιπὸν
τῆς
|
χειρὸς |
ἀντίθεσιν
ἔχει.
Ἐπὶ
βραχὺ
δὲ |
[2, 5] |
χειρὶ
ὅμοιον,
πλὴν
ἐπιμηκέστερον
τοῦτῆς
|
χειρός, |
ἐπὶ
τὰ
ἔσχατα
τεῖνον,
καθάπερ |
[2, 5] |
χερσὶ
καὶ
ὡσπερανεὶ
συγκειμένους
ἐκ
|
χειρὸς |
καὶ
ποδός
(ἐκ
μὲν
ποδὸς |
[2, 5] |
τῆς
πτέρνης
ἔσχατον,
ἐκ
δὲ
|
χειρὸς |
τἆλλα
μέρη·
καὶ
γὰρ
οἱ |
[2, 5] |
καὶ
οἱδάκτυλοι
ὥσπερ
οἱ
τῶν
|
χειρῶν, |
ὁ
μέσος
μακρότατος,
καὶτὸ
κάτω |
[2, 12] |
καὶ
περὶ
τοὺς
νεοττοὺς
τῶν
|
χελιδόνων· |
ἐὰν
γάρ
τις
ἐκκεντήσῃ
τὰ |
[2, 12] |
ὅσα
μικρὰ
τῶν
ὀρνίθων,
οἷον
|
χελιδὼν |
καὶ
στρουθός.
Ὀλίγοι
δ´
οὔτε |
[2, 11] |
χολήν,
οἷον
περιστερά,
κόραξ,
ὄρτυξ,
|
χελιδών, |
στρουθός.
Ἔνιοι
δ´
ἅμα
πρὸς |
[2, 11] |
γὰρπάμπαν
ἔχουσι
καὶ
ταῦτα,
οἷον
|
χελώνη, |
ἑμύς,
φρύνη,
σαῦρος,
κροκόδειλος,
βάτραχος. |
[2, 12] |
ἰχθύς,
τῶν
δὲ
τετραπόδων
μόνη
|
χελώνη |
ἡ
θαλαττία
μέγεθος
κατὰ
λόγον |
[2, 12] |
δέ,
οἷον
χελώνῃ
χερσαίᾳ
καὶ
|
χελώνῃ |
θαλαττίᾳ
καὶ
σαύρᾳ
καὶ
τοῖς |
[2, 12] |
δ´
ἔχει
τοὺς
νεφροὺς
ἡθαλαττία
|
χελώνη |
τοῖς
βοείοις·
ἔστι
δ´
ὁ |
[2, 12] |
τῶν
ζῴων
ᾠοτόκοις
δέ,
οἷον
|
χελώνῃ |
χερσαίᾳ
καὶ
χελώνῃ
θαλαττίᾳ
καὶ |
[2, 7] |
ἰσχυρῶς
ἐστι,
καθάπερ
ἡ
τῶν
|
χελωνῶν. |
Καὶ
ἀποθνήσκων
τε
ὠχρὸς
γίνεται, |
[2, 12] |
ζῴων
ᾠοτόκοις
δέ,
οἷον
χελώνῃ
|
χερσαίᾳ |
καὶ
χελώνῃ
θαλαττίᾳ
καὶ
σαύρᾳ |
[2, 10] |
θαλάττιαι,
παραπλήσιαι
τὸ
εἶδος
ταῖς
|
χερσαίαις, |
τὸ
δὲ
μέγεθος
μικρῷ
ἐλάττους· |
[2, 10] |
ὄφεις,
παραπλήσιοι
τὴν
μορφὴν
τοῖς
|
χερσαίοις |
τἆλλα·
πλὴν
τὴν
κεφαλὴν
ἔχουσι |
[2, 10] |
τὸ
μὲν
γὰρ
πλεῖστον
αὐτῶν
|
χερσαῖόν |
ἐστιν,
ὀλίγον
δὲ
τὸ
τῶν |
[2, 6] |
καὶ
ἔναιμα
(οὐδὲν
δὲ
ᾠοτοκεῖ
|
χερσαῖον |
καὶ
ἔναιμον
μὴ
τετράπουν
ὂνἢ |
[2, 3] |
κέρκον
ὁμοίαντῇ
τοῦ
σκορπίου
τοῦ
|
χερσαίου, |
ἐν
ᾗ
κέντρον
ἔχειν
καὶ |
[2, 10] |
πολύποδες
μᾶλλον
καὶ
λεπτοσκελέστεραι
τῶν
|
χερσαίων. |
Οὐ
γίνονται
δ´
οὐδ´
αὗται, |
[2, 5] |
τὸ
τοὺς
πόδας
ἔχειν
ὁμοίους
|
χερσὶ |
καὶ
ὡσπερανεὶ
συγκειμένους
ἐκ
χειρὸς |
[2, 1] |
τετράποδα,
μάλιστα
δ´
ἀνάλογα
ταῖς
|
χερσὶ |
τὰ
πολυσχιδῆ
αὐτῶν·
χρῆται
γὰρ |
[2, 5] |
ποσὶν
ἐπ´
ἄμφω,
καὶ
ὡς
|
χερσὶκαὶ |
ὡς
ποσί,
καὶ
συγκάμπτει
ὥσπερ |
[2, 1] |
χρῆται
γὰρ
πρὸς
πολλὰ
ὡς
|
χερσίν. |
Καὶ
τὰ
ἀριστερὰ
δ´
ἧττον |
[2, 1] |
μετὰτὴν
ὠμοπλάτην
τοὺς
πόδας
ὁμοίους
|
χερσίν, |
ὥσπερ
καὶ
οἱ
τῆς
ἄρκτου· |
[2, 2] |
δισχιδῆ,
καὶ
ἀντὶ
τῶν
ὀνύχων
|
χηλὰς |
ἔχει,
ὥσπερ
πρόβατον
καὶ
αἲξ |
[2, 12] |
ἡ
γλαύξ.
Νῆττα
δὲ
καὶ
|
χὴν |
καὶ
λάρος
καὶ
καταρράκτης
καὶ |
[2, 12] |
πέρδιξ,
νῆττα,
νυκτικόραξ,
λόκαλος,
ἀσκάλαφος,
|
χήν, |
κύκνος,
ὠτίς,
γλαύξ.
Ἔχουσι
δὲ |
[2, 2] |
μέσου
τῶν
σχισμάτων,
ὥσπερ
τοῖς
|
χησίν. |
Ὁ
δὲ
πούς
ἐστι
κάτωθεν |
[2, 2] |
ἐστραμμένα
πρὸς
ἄλληλα,
τὰ
δὲ
|
χῖα |
καλούμενα
ἔξω,
καὶτὰς
κεραίας
ἄνω. |
[2, 7] |
δὲ
πρόσωπον
ὁμοιότατον
τῷ
τοῦ
|
χοιροπιθήκου. |
Κέρκον
δ´
ἔχει
μακρὰν
σφόδρα, |
[2, 11] |
λέγουσι
τὸ
μὲν
χρῶμα
ὅμοιον
|
χολῇ, |
οὐ
μέντοι
ὅλονὑγρὸν
οὕτως,
ἀλλ´ |
[2, 11] |
τόπον
οὗ
τοῖςἔχουσιν
ἐπιφύεται
ἡ
|
χολή, |
ῥεῖ
ὑγρότης
χολώδης
ἢ
πλείων |
[2, 12] |
στρογγύλον,
ὥσπερ
καὶ
οἱ
σαῦροι.
|
Χολὴν |
δ´
ἔχει
ὁμοίως
τοῖς
(ἰχθύσιν· |
[2, 11] |
ἑμύς,
φρύνη,
σαῦρος,
κροκόδειλος,
βάτραχος.
|
Χολὴν |
δὲ
τῶν
ζῴων
τὰμὲν
ἔχει |
[2, 11] |
δοκοῦσιν
ἔχειν
ἐν
τῇ
κέρκῳ
|
χολήν· |
ἔστι
δ´
ὃ
λέγουσι
τὸ |
[2, 11] |
δ´
εἰσὶ
μάλιστα
περὶ
εἴκοσι.
|
Χολὴν |
μὲν
οὖν
οὐκ
ἔχουσιν
οἱ |
[2, 11] |
ἐχόντων
πλεύμονα
δελφὶς
οὐκ
ἔχει
|
χολήν. |
Οἱ
δ´
ὄρνιθες
καὶ
οἱ |
[2, 11] |
δὲ
πρὸς
τοῖς
ἐντέροις
τὴν
|
χολήν, |
οἷον
περιστερά,
κόραξ,
ὄρτυξ,
χελιδών, |
[2, 11] |
ἐπιφύεται
ἡ
χολή,
ῥεῖ
ὑγρότης
|
χολώδης |
ἢ
πλείων
ἢἐλάττων.
Τῶν
δὲ |
[2, 1] |
ἄκρῳ
ἐγκλίνει,
οὐ
κάμπτεται
δέ·
|
χονδρῶδες |
γὰρ
ἔχει.
Μόνον
δὲ
καὶ |
[2, 3] |
σαρκῶδες
οὐκ
ἐμφυσᾶται,
τὸ
δὲ
|
χονδρῶδες |
ἔχει
αὔξησιν.
Τὰ
δὲ
νευρώδη, |
[2, 3] |
ἐστιν.
Τὰ
μὲν
γὰρ
ἔχει
|
χονδρῶδες |
τὸ
αἰδοῖον
καὶ
σαρκῶδες,
ὥσπερ |
[2, 3] |
καὶ
περὶ
τὰ
ὄργανα
τὰ
|
χρήσιμα |
πρὸς
τὴν
ὀχείαν.
Τὰ
μὲν |
[2, 1] |
ταῖς
χερσὶ
τὰ
πολυσχιδῆ
αὐτῶν·
|
χρῆται |
γὰρ
πρὸς
πολλὰ
ὡς
χερσίν. |
[2, 10] |
τῶν
θαλαττίων
ὄφεών
ἐστι,
καὶ
|
χρόαν |
ἔχουσι
παντοδαπήν·
οὐ
γίνονται
δ´ |
[2, 7] |
γίνεται,
καὶ
τελευτήσαντος
αὐτοῦ
ἡ
|
χροιὰ |
τοιαύτη
ἐστίν.
Τὰ
δὲ
περὶ |
[2, 10] |
τοὺς
πετρώδεις
τόπους.
Τὴν
δὲ
|
χροιάν |
εἰσιν
ἐρυθρότεραι
καὶ
πολύποδες
μᾶλλον |
[2, 7] |
ὁρᾷ
ὃ
βούλεται.
Τῆς
δὲ
|
χροιᾶς |
ἡ
μεταβολὴ
ἐμφυσωμένῳ
αὐτῷ
γίνεται· |
[2, 7] |
πνεύματι
ἀνατετμημένος
ὅλος
ἐπὶ
πολὺν
|
χρόνον, |
βραχείας
ἰσχυρῶς
ἔτι
κινήσεως
ἐν |
[2, 5] |
θέναρ)
διατελεῖ
δὲ
τὸν
πλείω
|
χρόνον |
τετράπουν
ὂν
μᾶλλον
ἢ
ὀρθόν· |
[2, 12] |
Διαφέρουσι
δὲκαὶ
αὐτοὶ
αὑτῶν,
οἷον
|
χρύσοφρυς |
ἔχει
ὁ
μὲν
πλείους
ὁ |
[2, 12] |
γλαῦκος·
ἔχει
δὲ
καὶ
ὁ
|
χρύσοφρυς |
ὀλίγας.
Διαφέρουσι
δὲκαὶ
αὐτοὶ
αὑτῶν, |
[2, 3] |
τὸ
δ´
ὄμμαγλαυκόν,
τὸ
δὲ
|
χρῶμα |
κινναβάρινον,
τὴν
δὲ
κέρκον
ὁμοίαντῇ |
[2, 11] |
δ´
ὃ
λέγουσι
τὸ
μὲν
|
χρῶμα |
ὅμοιον
χολῇ,
οὐ
μέντοι
ὅλονὑγρὸν |
[2, 10] |
πετραίων,
ὃκαλοῦσί
τινες
ἐχενηΐδα,
καὶ
|
χρῶνταί |
τινες
αὐτῷ
πρὸς
δίκαςκαὶ
φίλτρα· |
[2, 7] |
αὐτοὺς
διαλέλειπται
μικρὰ
τῇ
ὄψει
|
χώρα, |
δι´
ἧς
ὁρᾷ·
οὐδέποτε
δὲ |
[2, 12] |
τούτῳ
καὶ
ἡ
τροφὴ
ἐγγίνεται,
|
χωρὶς |
δ´
οὐκ
ἔχει
ἀγγεῖον.
Καὶ |
[2, 3] |
τροφήν
(λεαίνει
δ´
ὥσπερ
κρίμνα)
|
χωρὶς |
δὲ
τούτων
ἄλλους
δύο
τοὺς |
[2, 8] |
ἐστι,
διηρθρωμένους
δ´
ἔχει
καὶ
|
χωριστοὺς |
τοὺς〉
δακτύλους.
Εἰσὶ
δ´
ὅσοιαὐτῶν |