Livre, chapitre
[3, 1]	τοῖς πεζοῖς καὶ ταὐτόν τι	λαβεῖν	ἔστι περὶ πάντων, τῇ δ´
[3, 10]	κατὰ τὸ ἄρρεν; δεῖ δὴ	λαβεῖν	ὅτι καὶ ἐν τοῖς ζῴοις
[3, 10]	ἀπὸ συστάσεως αὐτομάτου. Δεῖ δὴ	λαβεῖν	τὰς γενέσεις τὰς τῶν φυτῶν.
[3, 8]	ἡ τῶν ᾠῶν φύσις ὅταν	λάβῃ	τέλος ἀναυξής ἐστι, τὸ δὲ
[3, 8]	τὰ σκωληκώδη καὶ τοῦ μεγέθους	λαβόντα	τέλος οἷον ᾠὸν γίγνεται· σκληρύνεταί
[3, 7]	κύημα καὶ σκληρόδερμόν ἐστι, καὶ	λαμβάνει	αὔξησιν καὶ ταῦτα καὶ τὰ
[3, 1]	τὸ ᾠόν, ἀτελὲς δὲ τοῦτο·	λαμβάνει	γὰρ ἔξω τὴν αὔξησιν διὰ
[3, 1]	τὴν μὲν ἀρχὴν τὸ ζῷον	λαμβάνει	ἐκ τοῦ λευκοῦ τῆς γενέσεως
[3, 5]	τέλειον ᾠὸν γεννῶσι, καὶ οὐ	λαμβάνει	ἐξελθὸν αὔξησιν, οἱ δ´ ἰχθύες
[3, 5]	οἱ δ´ ἰχθύες ἀτελῆ, καὶ	λαμβάνει	θύραζε τὰ ᾠὰ τὴν αὔξησιν.
[3, 10]	συνισταμένην ἀρχὴν τὸ περιττεῦον τοιαύτην	λαμβάνει	μορφήν. Γίγνεται δ´ οὐθὲν σηπόμενον
[3, 2]	οἱ σκώληκες αὐτὰ δι´ αὑτῶν	λαμβάνει	τὴν αὔξησιν. Εἰ δ´ ἔστι
[3, 1]	δ´ ἰχθύες ἀτελές, ἀλλ´ ἔξω	λαμβάνει	τὴν αὔξησιν, καθάπερ εἴρηται καὶ
[3, 4]	μικρὰ πάμπαν ἀποκρίνεται καὶ ταχεῖαν	λαμβάνει	τὴν αὔξησιν, μικρὰ μὲν διὰ
[3, 8]	κύημα τὸ πρῶτον ἀδιόριστον ὂν	λαμβάνει	τὴν αὔξησιν· τοιαύτη δ´ ἐστὶν
[3, 6]	ἄρρεν) τὰ μὲν οὖν ὑπηνέμια	λαμβάνει	τὴν γένωσιν μέχρι τοῦ ἐνδεχομένου
[3, 2]	ὀστράκου. Διὰ μὲν οὖν θατέρου	λαμβάνει	τὴν ἐκ τοῦ ὠχροῦ τροφήν,
[3, 2]	τῷ πεφυκέναι γὰρ ἔκ τινος	λαμβάνει	τὴν πρώτην αὔξησιν καὶ τροφήν.
[3, 2]	γὰρ ζῷα διὰ τοῦ ὀμφαλοῦ	λαμβάνει	τὴν τροφήν, τὰ δ´ ᾠὰ
[3, 8]	τὸ δὲ πρῶτον αὐξάνεται καὶ	λαμβάνει	τροφὴν ἕως ἂν διορισθῇ καὶ
[3, 5]	τῶν ἰχθύων. τέλος μέντοι οὐθὲν	λαμβάνει	τῶν τοιούτων ᾠῶν ὅσων ἐστὶ
[3, 10]	τοιοῦτον κύημα σκώληξ ἐστίν) ἢ	λαμβάνειν	ἄλλοθεν, τοῦτο δ´ ἢ ἐκ
[3, 1]	θέλει ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ	λαμβάνειν	αὔξησιν ἐὰν μὴ ὀχεύηται ἡ
[3, 4]	ταῖς ὑστέραις γὰρ ἀδύνατον αὐτοῖς	λαμβάνειν	ὅλην τὴν αὔξησιν διὰ τὴν
[3, 1]	γένος· ἀδύνατον οὖν ἔσω πολλὰ	λαμβάνειν	τέλος, διόπερ ἀποτίκτουσιν ἔξω. Ταχεῖα
[3, 6]	ὅταν ὀχευθῇ† πάλιν ποιεῖ ταχείαν	λαμβάνειν	τὴν αὔξησιν οὐ μέντοι κατὰ
[3, 5]	διὰ τὸ ἀτελῆ καὶ ἔξω	λαμβάνειν	τὴν αὔξησιν πᾶσιν, εἰ καὶ
[3, 10]	τῆς μητρός, ἀναγκαῖον ἐκ μορίου	λαμβάνειν	τοῦ κυήματος· τὴν δὲ τοιαύτην
[3, 2]	τοῦ ᾠοῦ, τὴν δ´ αὔξησιν	λαμβάνοντος	καὶ τελειουμένου ἐκ τοῦ λοιποῦ
[3, 8]	πολλῶν· αἵ τε γὰρ κάμπαι	λαμβάνουσαι	τὸ πρῶτον τροφὴν μετὰ ταῦτα
[3, 8]	μελιττῶν καὶ σφηκῶν, οἱ δὲ	λαμβάνουσι	θύραθεν, ὥσπερ αἵ τε κάμπαι
[3, 8]	πρῶτον τροφὴν μετὰ ταῦτα οὐκέτι	λαμβάνουσιν,	ἀλλ´ ἀκινητίζουσιν αἱ καλούμεναι ὑπό
[3, 2]	μὲν οὖν εἰρημένον ὀρθῶς ζητεῖται·	λανθάνει	δ´ ὅτι τὸ γιγνόμενον ὄστρακον
[3, 5]	τῶν τοιούτων ἰχθύων ὥστε πολλοὺς	λανθάνειν	καὶ τῶν ἁλιέων· οὐθεὶς γὰρ
[3, 10]	ζῷον. Ἐνταῦθα δὲ τί δεῖ	λέγειν	τὸ τοιοῦτον, καὶ πόθεν καὶ
[3, 1]	περὶ τῶν ὑπηνεμίων τινὲς εἰώθασι	λέγειν	ὡς οὐ γιγνομένων ἀλλ´ ὡς
[3, 10]	τὴν δὲ τοιαύτην ἐξ ᾠοῦ	λέγομεν	εἶναι γένεσιν. Ὅτι μὲν οὖν,
[3, 10]	δὲ καὶ πορφύραι καὶ τὰ	λεγόμενα	κηριάζειν οἷον ἀπὸ σπερματικῆς φύσεως
[3, 10]	αὔξησιν ἐπέδωκε πολύ. Τὰ δὲ	λεγόμενα	ᾠὰ οὐθὲν συμβάλλεται πρὸς τὴν
[3, 7]	οὐδ´ ἱστορικῶς οὐδὲ ταύτῃ φαίνονται	λέγοντες	οἱ φάσκοντες τοὺς ἰχθῦς πάντας
[3, 5]	ἔξω τῶν σελαχῶν, οὐκ ὀρθῶς	λέγοντες·	οἴονται γὰρ διαφέρειν τῶν νομιζομένων
[3, 5]	τῶν ὀχευομένων πολλά φασι τίκτειν,	λέγοντες	ὀρθῶς· ὅσα γὰρ ἐξ αὑτῶν
[3, 5]	λέγουσι λίαν ἁπλῶς καὶ ἀσκέπτως	λέγοντες,	περὶ μὲν οὖν τῶν ὀρνίθων
[3, 5]	ἐπὶ πάντων. Διὸ καὶ οἱ	λέγοντες	τὰς κυήσεις εἶναι ἐκ τοῦ
[3, 5]	οἱ περὶ τρόχου καὶ ὑαίνης	λέγοντες.	φασὶ γὰρ τὴν μὲν ὕαιναν
[3, 5]	ἔχει. εἰσὶ γάρ τινες οἳ	λέγουσι	κατὰ τὸ στόμα μίγνυσθαι τούς
[3, 5]	καὶ τῶν ἄλλων τινὲς φυσικῶν	λέγουσι	λίαν ἁπλῶς καὶ ἀσκέπτως λέγοντες,
[3, 5]	κυήσεως τῶν ἰχθύων τὸν εὐήθη	λέγουσι	λόγον καὶ τεθρυλημένον ὅνπερ καὶ
[3, 5]	θῆλυ. αἴτιον δὲ τοῖς ἐκείνως	λέγουσι	τῆς ἀγνοίας τὸ τὰς διαφορὰς
[3, 9]	δὲ γεννᾶν (καὶ γὰρ τοῦτο	λέγουσί	τινες ὡς τὸν τῶν κηφήνων
[3, 5]	τῶν ἰχθύων οὐ κατανενοηκότες ἔνια	λέγουσιν	οὕτως. ὑπὸ τὸν αὐτὸν γὰρ
[3, 9]	ἢ συνδυαζόμενον ἄλλο γένος ἄλλῳ,	λέγω	δ´ οἷον μελίττας μὲν γίγνεσθαι
[3, 3]	εἴπομεν, ἐν τοῖς γαλεοῖς τοῖς	λείοις.	Διαφέρει μὲν οὖν ἡ γένεσις
[3, 9]	ἄρρεν πολλάκις ἂν τοῦτο συνέβαινεν.	Λείπεται	δ´, εἴπερ ἐξ ὀχείας γίγνεται,
[3, 9]	μελίττας οὔτε γεννᾶν αὐτὰς ὀχευομένας.	Λείπεται	δή, καθάπερ φαίνεται συμβαῖνον ἐπί
[3, 9]	ἂν ἦσαν. Νῦν δὲ τοῦτο	λείπεται	τῆς ἀπορίας· οἱ γὰρ ἡγεμόνες
[3, 9]	θεραπείαν τούτων τῶν ζῴων ὄντες,	λείπεται	τοὺς βασιλεῖς καὶ αὑτοὺς γεννᾶν
[3, 2]	τοῦ ὑγροῦ (ταχὺ δι´ ὀλιγότητα,	λειπομένου	δὲ τοῦ γεώδους. Τούτου δή
[3, 1]	τοιούτων πολλὴν ἔχει τὴν καλουμένην	λέκιθον	καὶ ἧττον ὠχρὰν διὰ τὸ
[3, 2]	καὶ ἐν τοῖς ᾠοῖς ἡ	λέκιθος·	τοῦτο γὰρ ἐν ἀμφοτέροις τὸ
[3, 2]	καὶ τὰ διαφθειρόμενα ᾠὰ τῆς	λεκίθου.	Τοῖς μὲν οὖν πολυτόκοις συμβαίνει
[3, 10]	πάντων, περὶ δὲ τῶν ὀστρακοδέρμων	λεκτέον.	Ἔχει δὲ καὶ τούτων τὰ
[3, 8]	τῶν ἐντόμων καὶ τῶν ὀστρακοδέρμων	λεκτέον	κατὰ τὴν ὑφηγημένην μέθοδον. εἴπωμεν
[3, 1]	περὶ οὗ τὴν αἰτίαν ὕστερον	λεκτέον.	Οἱ δὲ ἄλλοι ὅσοιπερ ᾠοτοκοῦσι
[3, 8]	ἄλλων· ἀλλ´ οὐ τῷ σχήματι	λεκτέον	οὐδὲ τῇ μαλακότητι καὶ σκληρότητι
[3, 1]	τὸ τοιοῦτον πάθος καὶ τῷ	λέοντι	τῆς ἀγονίας τῆς ὕστερον· τὸ
[3, 9]	συμβαίνειν τῇ γενέσει τῇ τῶν	λεόντων,	οἳ τὸ πρῶτον πέντε γεννήσαντες
[3, 1]	δὲ καὶ ἡ τῶν σκελῶν	λεπτότης	καὶ ἀσθένεια συμβάλλεται πρὸς τὸ
[3, 8]	περιέχεται γὰρ τὸ ὑγρὸν ὑμένι	λεπτῷ,	καθάπερ ἂν εἴ τις ἀφέλοι
[3, 10]	τινες ἐκ Πύρρας τῆς ἐν	Λέσβῳ	τῶν ὀστρέων διεκόμισαν ζῶντα καὶ
[3, 1]	ἰχθύων καὶ ὡς μὲν ὠχρὰ	λευκά,	ὡς δὲ λευκὰ ὠχρά. Τὰ
[3, 1]	μὲν ὠχρὰ λευκά, ὡς δὲ	λευκὰ	ὠχρά. Τὰ δὲ τῶν ὀρνέων
[3, 6]	συμβέβηκεν εὐλόγως· ὅταν γὰρ τὸ	λευκὸν	ἀφωρισμένον ᾖ καὶ τὸ ὠχρὸν
[3, 6]	ᾠὰ διακεκριμένα δ´ εἰς τὸ	λευκὸν	γίγνεται κατὰ τὸ πρῶτον ὀχεῦσαν·
[3, 1]	γένος) οὐδ´ ἀποκεκριμένον ἔχει τὸ	λευκὸν	διά τε μικρότητα καὶ διὰ
[3, 2]	νεοττοῖς οἱ δ´ οἴονται τὸ	λευκὸν	διὰ τὴν ὁμοιότητα τοῦ χρώματος.
[3, 1]	ἐν μέσῳ γίγνεται, κύκλῳ δὲ	λευκόν.	~Διότι μὲν οὖν τὰ μὲν
[3, 2]	ὁ Κροτωνιάτης. Οὐ γὰρ τὸ	λευκόν	ἐστι γάλα ἀλλὰ τὸ ὠχρόν·
[3, 1]	οὗ τρέφεται, καὶ τὸ μὲν	λευκόν	ἐστι τὸ δ´ ὠχρόν, καὶ
[3, 1]	ὠχρόν, καὶ πλέον ἀεὶ τὸ	λευκὸν	καὶ καθαρὸν τοῦ ὠχροῦ καὶ
[3, 1]	τοῦτο τὸ μὲν πρῶτον φαίνεται	λευκὸν	καὶ μικρὸν τὸ κύημα ἐν
[3, 2]	ἐντὸς ὑμὴν ὃς ὁρίζει τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ ὠχρὸν ἀπὸ τούτου.
[3, 3]	τῶν ὀρνίθων κεχωρισμένον ἔχει τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ ὠχρόν, τὰ δὲ
[3, 1]	διὰ τὸ ἧττον ἀποκεκρίσθαι τὸ	λευκόν.	Τὰ δ´ ἤδη καὶ ψυχρὰ
[3, 3]	γάρ ἐστιν αὐτοῦ τὸ μὲν	λευκὸν	τὸ δ´ ὠχρὸν ἀλλὰ μονόχρων
[3, 2]	τό τε ὠχρὸν καὶ τὸ	λευκόν.	Τὸ μὲν γὰρ (ὠχρὸν ἐν
[3, 2]	καὶ γίγνεται οὔρια. Τὸ δὲ	λευκὸν	ὑπὸ μὲν τῶν πάγων οὐ
[3, 1]	ζέοντος ὁμοίως πάντῃ· τὸ γὰρ	λευκὸν	φύσει μὲν ὑγρόν, ἔχει δ´
[3, 2]	τό τε ὠχρὸν καὶ τὸ	λευκὸν	χωρὶς ὑμέσιν ὡς ἔχοντα τὴν
[3, 1]	τοῦ θερμοῦ κύκλῳ περιίσταται τὸ	(λευκὸν	ὥσπερ ὑγροῦ ζέοντος ὁμοίως πάντῃ·
[3, 6]	πρὶν μεταβαλεῖν εἰς τὴν τοῦ	λευκοῦ	ἀπόκρισιν. τοῖς δὲ τῶν ἰχθύων
[3, 2]	διὰ τὸ διαφέρειν δεῖν τοῦ	λευκοῦ	ἐν ᾧ ἔχει τὴν ἀρχήν.
[3, 1]	ἑκατέρου τῶν μορίων, τοῦ τε	λευκοῦ	καὶ τοῦ ὠχροῦ. Γίγνεται μὲν
[3, 1]	τὸ θῆλυ ὡς τοῦ μὲν	λευκοῦ	ὄντος ἀπὸ τοῦ ἄρρενος τοῦ
[3, 1]	τὸ ζῷον λαμβάνει ἐκ τοῦ	λευκοῦ	τῆς γενέσεως (ἐν γὰρ τῷ
[3, 1]	περιττώματος καὶ ἅμα τῆς ἡλικίας	ληγούσης	φθίνοντος τοῦ σπέρματος. (Τίσι μὲν
[3, 9]	συμβαίνοντα ἱκανῶς, ἀλλ´ ἐάν ποτε	ληφθῇ	τότε τῇ αἰσθήσει μᾶλλον τῶν
[3, 1]	Τίκτει δ´ οὐδ´ αὕτη πολλὰ	λίαν,	ἀλλὰ τέτταρα τὸ πλεῖστον. Ὁ
[3, 5]	τῶν ἄλλων τινὲς φυσικῶν λέγουσι	λίαν	ἁπλῶς καὶ ἀσκέπτως λέγοντες, περὶ
[3, 5]	τὴν δόξαν. Εὐηθικῶς δὲ καὶ	λίαν	διεψευσμένοι καὶ οἱ περὶ τρόχου
[3, 1]	γὰρ δένδρων τὰ πολλὰ πολυκαρπήσαντα	λίαν	ἐξαυαίνεται μετὰ τὴν φοράν, ὅταν
[3, 1]	Καὶ τῶν ἀλεκτορίδων ἔνιαι πολυτοκήσασαι	λίαν	οὕτως ὥστε καὶ δύο τεκεῖν
[3, 1]	καὶ πέρδιξ καὶ στρουθὸς ὁ	Λιβυκός,	τὰ δὲ περιστερώδη πολλὰ μὲν
[3, 10]	φύσιν οὐ γίγνεται ἐν ταῖς	λίμναις	οὐδὲ τῶν ἁλμυρῶν ἐν τοῖς
[3, 1]	ὑγρότερον. Ὅπερ συμβαίνει ἐπὶ τῶν	λιμναίων	ὀρνέων· ὑγροτέροι γὰρ τὴν φύσιν
[3, 10]	φύσιν ἐστίν) ἐν δὲ ταῖς	λιμνοθαλάτταις	καὶ πρὸς ταῖς ἐκβολαῖς τῶν
[3, 10]	οἱ μύες καὶ τὰ καλούμενα	λιμνόστρεα·	ἡ γὰρ ὥρα αὕτη συμφέρει
[3, 10]	τόπου βορβορωθέντος ἐγένετο τὰ καλούμενα	λιμνόστρεα	τῶν ὀστρακηρῶν, οἷον περὶ Ῥόδον
[3, 9]	τῶν λόγων πιστευτέον, καὶ τοῖς	λόγοις	ἐὰν ὁμολογούμενα δεικνύωσι τοῖς φαινομένοις.
[3, 6]	ἄνω καὶ τοῖς ὑπογύοις εἴρηται	λόγοις,	τὰ μὲν τῶν ὀρνέων ᾠὰ
[3, 10]	καὶ αὐτόματα συμβαίνει γίγνεσθαι, κατὰ	λόγον	δὲ καὶ ὑπαρξάντων συνίστασθαι μᾶλλον.
[3, 8]	πλείω τῶν πεζῶν ἐστιν. Κατὰ	λόγον	δὲ συμβαίνει καὶ τὸ θαυμασθὲν
[3, 10]	ἑτέραν φανερόν· ἧττον δ´ ἔχει	λόγον	ἐκ τῶν ᾠῶν· οὐθενὸς γὰρ
[3, 9]	βασιλέων τὸν αὐτὸν ἀναγκαῖον εἶναι	λόγον	καὶ μὴ γεννᾶσθαι ἐξ ὀχείας.
[3, 5]	τῶν ἰχθύων τὸν εὐήθη λέγουσι	λόγον	καὶ τεθρυλημένον ὅνπερ καὶ Ἡρόδοτος
[3, 9]	μηθὲν τοιοῦτον ὑπῆρχεν, οὐκ εἶχε	λόγον	τὰ συμβαίνοντα περὶ τὴν ἡγεμονίαν
[3, 5]	καὶ ταῦτα πάντα συμβαίνει κατὰ	λόγον·	ὥσπερ γὰρ καὶ τὸ τῶν
[3, 10]	μὲν τούτων ἄλλος ἂν εἴη	λόγος.	Ἡ δὲ τῶν ὀστρακοδέρμων συνίσταται
[3, 10]	τὰ ὀστρακόδερμα περὶ ὧν ὁ	λόγος·	οὐ γὰρ ἐκ μορίου γίγνονταί
[3, 9]	φύσις. Ἐκ μὲν οὖν τοῦ	λόγου	τὰ περὶ τὴν γένεσιν τῶν
[3, 9]	τότε τῇ αἰσθήσει μᾶλλον τῶν	λόγων	πιστευτέον, καὶ τοῖς λόγοις ἐὰν
[3, 2]	τὸ ζῷον ἐξελθεῖν, τὸ δὲ	λοιπὸν	τοῦ ὠχροῦ καὶ ὁ ὀμφαλὸς
[3, 2]	λαμβάνοντος καὶ τελειουμένου ἐκ τοῦ	λοιποῦ	μέρους· ἡ γὰρ φύσις ἅμα
[3, 3]	γὰρ κεφαλὴν πολλαπλασίαν ἔχει τοῦ	λοιποῦ	σώματος καὶ ταύτην ἀκανθώδη καὶ
[3, 5]	ἐν τῷ γένει τῷ τῶν	λοφούρων)	εἴπερ ἦν θῆλυ τὸ γένος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/11/2009