Livre, Chap.
[1, 11]	ῥίψας ἑαυτὸν μετήλλαξε. ~Θησεὺς δὲ	παρέλαβε	τὴν Ἀθηναίων δυναστείαν, τοὺς μὲν
[1, 5]	ὑπερέχοντα τοῦ σώματος ἀπέπριζε. ~Μήδεια	δὲ	Αἰγεῖ τότε συνοικοῦσα ἐπεβούλευσεν αὐτῷ,
[1, 13]	ὑπὸ τῆς νοτίδος λυθῇ. ~Ἴκαρος	δὲ	ἀμελήσας τῶν τοῦ πατρὸς ἐντολῶν
[1, 6]	ἐξέρριψε τῶν χειρῶν αὐτοῦ. Θησεὺς	δὲ	ἀναγνωρισθεὶς τῷ πατρὶ καὶ τὴν
[1, 6]	ἐπὶ τὸν Μαραθώνιον ταῦρον. ~ὡς	δὲ	ἀνεῖλεν αὐτόν, παρὰ Μηδείας λαβὼν
[1, 10]	τὴν ναῦν λευκοῖς ἱστίοις. Αἰγεὺς	δὲ	ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως τὴν ναῦν
[1, 2]	ἔρριπτε βορὰν ὑπερμεγέθει χελώνῃ. Θησεὺς	δὲ	ἁρπάσας αὐτὸν τῶν ποδῶν ἔρριψεν.
[1, 22]	Καινεὺς πρότερον ἦν γυνή, συνελθόντος	δὲ	αὐτῇ Ποσειδῶνος ᾐτήσατο ἀνὴρ γενέσθαι
[1, 3]	παλαίειν καὶ παλαίων ἀνῄρει: Θησεὺς	δὲ	αὐτὸν μετέωρον ἀράμενος ἔρραξεν εἰς
[1, 18]	ὑπὸ Θησέως λέγουσιν ἀποθανεῖν. ~Φαίδρα	δὲ	γεννήσασα Θησεῖ δύο παιδία Ἀκάμαντα
[1, 13]	κληθεῖσαν Ἰκαρίαν θάλασσαν ἀπέθανε. Δαίδαλος	δὲ	διασώζεται εἰς Κάμικον τῆς Σικελίας>
[1, 14]	εἰς Κάμικον τῆς Σικελίας> ~Δαίδαλον	δὲ	ἐδίωκε Μίνως, καὶ καθ' ἑκάστην
[1, 14]	τούτου νομίζων εὑρήσειν Δαίδαλον. ἐλθὼν	δὲ	εἰς Κάμικον τῆς Σικελίας παρὰ
[1, 16]	Θησεὺς μετὰ Ἀθηναίων ἐνίκησεν. ἔχων	δὲ	ἐκ τῆς Ἀμαζόνος παῖδα Ἱππόλυτον,
[1, 9]	τοῦ λαβυρίνθου τὴν ἔξοδον. ~ὑποθεμένου	δὲ	ἐκείνου, λίνον εἰσιόντι Θησεῖ δίδωσι:
[1, 2]	τὸν Κορίνθιον τοῦ Πέλοπος, ὡς	δὲ	ἔνιοι Ποσειδῶνος. οὗτος ἐν τῇ
[1, 15]	Κωκάλου θυγατέρων ἔκλυτος ἐγένετο: ὡς	δὲ	ἔνιοί φασι, ζεστῷ καταχυθεὶς {ὕδατι}
[1, 20]	αἰθέρι ταύτην τίνει δίκην. νεφέλη	δὲ	ἐξ Ἰξίονος ἐγέννησε Κένταυρον. ~Πειρίθους
[1, 15]	διείρειν καὶ Δαιδάλῳ δίδωσιν. ~ὁ	δὲ	ἐξάψας μύρμηκος λίνον καὶ τρήσας
[1, 16]	ζεστῷ καταχυθεὶς {ὕδατι} μετήλλαξεν. ~συστρατευσάμενος	δὲ	ἐπὶ Ἀμαζόνας Ἡρακλεῖ ἥρπασενἈντιόπην, ὡς
[1, 21]	ὡς συγγενεῖς ὄντας αὐτῇ. ἀσυνήθως	δὲ	ἔχοντες οἴνου ἀφειδῶς ἐμφορησάμενοι ἐμέθυον,
[1, 8]	πετάσαι τὴν ναῦν ἱστίοις. ~ὡς	δὲ	ἧκεν εἰς Κρήτην, Ἀριάδνη θυγάτηρ
[1, 24]	εἰς ἀίδιον δεθεὶς ἔμεινε, Θησέα	δὲ	Ἡρακλῆς ἀναγαγὼν ἔπεμψεν εἰς Ἀθήνας.
[1, 19]	ηὔξατο Ποσειδῶνι Ἱππόλυτον διαφθαρῆναι: ὁ	δέ,	θέοντος αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ἅρματος
[1, 10]	Στάφυλον Οἰνοπίωνα καὶ Πεπάρηθον. ~λυπούμενος	δὲ	Θησεὺς ἐπ' Ἀριάδνῃ καταπλέων ἐπελάθετο
[1, 16]	ὡς δέ τινες Μελανίππην, Σιμωνίδης	δὲ	Ἱππολύτην. διὸ ἐστράτευσαν ἐπ' Ἀθήνας
[1, 19]	ἵππων κατηρράχθη τὸ ἅρμα. ἐμπλακεὶς	δὲ	Ἱππόλυτος συρόμενος ἀπέθανε. γενομένου δὲ
[1, 23]	Αἴθραν τὴν Πιτθέως αἰχμάλωτον: Δημοφῶν	δὲ	καὶ Ἀκάμας ἔφυγον. κατάγουσι δὲ
[1, 23]	δὲ καὶ Ἀκάμας ἔφυγον. κατάγουσι	δὲ	καὶ Μενεσθέα καὶ τὴν ἀρχὴν
[1, 11]	πεντήκοντα τὸν ἀριθμὸν ἀπέκτεινεν: ὁμοίως	δὲ	καὶ ὅσοι ἀντᾶραι ἤθελον παρ'
[1, 17]	σὺν ὅπλοις κτείνειν ἔμελλεν. οἱ	δὲ	κλείσαντες διὰ τάχους τὰς θύρας
[1, 14]	ἐκρύπτετο, δείκνυσι τὸν κοχλίαν. ὁ	δὲ	λαβὼν ἐπηγγέλλετο διείρειν καὶ Δαιδάλῳ
[1, 22]	πολλοὺς τῶν Κενταύρων ἀπώλεσεν, οἱ	δὲ	λοιποί, περιστάντες αὐτῷ, ἐλάταις τύπτοντες
[1, 15]	ὑποσχόμενος ἐκδώσειν ἐξένισεν αὐτόν: ὁ	δὲ	λουσάμενος ὑπὸ τῶν Κωκάλου θυγατέρων
[1, 17]	τὰς θύρας ἀπέκτειναν αὐτὴν. τινὲς	δὲ	μαχομένην αὐτὴν ὑπὸ Θησέως λέγουσιν
[1, 4]	κλίνας, μίαν μὲν μικράν, ἑτέραν	δὲ	μεγάλην, καὶ τοὺς παριόντας ἐπὶ
[1, 4]	ἵν' ἐξισωθῶσι τῇ κλίνῃ, τοὺς	δὲ	μεγάλους ἐπὶ τῆς μικρᾶς, καὶ
[1, 6]	αὐθήμερον προσήνεγκεν αὐτῷ φάρμακον. ὁ	δὲ	μέλλοντος αὐτῷ τοῦ ποτοῦ προσφέρεσθαι
[1, 24]	τῶν Ἀθηναίων διδόασι τούτῳ. ~Θησεὺς	δὲ	μετὰ Πειρίθου παραγενόμενος εἰς Ἅιδου
[1, 15]	εἴασε δι' αὐτοῦ διελθεῖν. λαβὼν	δὲ	Μίνως τὸ λίνον διειρμένον ᾔσθετο
[1, 9]	τῆς θύρας ἐφελκόμενος εἰσῄει. καταλαβὼν	δὲ	Μινώταυρον ἐν ἐσχάτῳ μέρει τοῦ
[1, 18]	καὶ δεῖται συνελθεῖν αὐτῇ. ὁ	δὲ	μισῶν πάσας γυναῖκας τὴν συνουσίαν
[1, 23]	ἥρπασεν Ἑλένην δωδεκαέτη οὖσαν, Πειρίθῳ	δὲ	μνηστευόμενος τὸν Περσεφόνης γάμον εἰς
[1, 11]	ἀπολλέναι ῥίψας ἑαυτὸν μετήλλαξε. ~Θησεὺς	δὲ	παρέλαβε τὴν Ἀθηναίων δυναστείαν, τοὺς
[1, 21]	τὴν νύμφην ἐπεχείρουν βιάζεσθαι: ὁ	δὲ	Πειρίθους μετὰ Θησέως καθοπλισάμενος μάχην
[1, 19]	σπαράξασα κατεψεύσατο Ἱππολύτου βίαν. ~Θησεὺς	δὲ	πιστεύσας ηὔξατο Ποσειδῶνι Ἱππόλυτον διαφθαρῆναι:
[1, 12]	ἐκ δούλης Μίνωος Ναυκράτης. ὁ	δὲ	πτερὰ κατασκευάσας ἑαυτῷ καὶ τῷ
[1, 8]	ἕξειν ἀπαγαγὼν εἰς Ἀθήνας. ὁμολογήσαντος	δὲ	σὺν ὅρκοις Θησέως δεῖται Δαιδάλου
[1, 13]	ψυχαγωγούμενος ἀεὶ μετέωρος ἐφέρετο: τακείσης	δὲ	τῆς κόλλης πεσὼν εἰς τὴν
[1, 7]	λέγουσιν, ἑκὼν ἑαυτὸν ἔδωκεν. ἐχούσης	δὲ	τῆς νεὼς μέλαν ἱστίον Αἰγεὺς
[1, 7]	τρίτον δασμὸν τῷ Μινωταύρῳ συγκαταλέγεταιὡς	δέ	τινες λέγουσιν, ἑκὼν ἑαυτὸν ἔδωκεν.
[1, 16]	ἐπὶ Ἀμαζόνας Ἡρακλεῖ ἥρπασενἈντιόπην, ὡς	δέ	τινες Μελανίππην, Σιμωνίδης δὲ Ἱππολύτην.
[1, 9]	λαβυρίνθου παίων πυγμαῖς ἀπέκτεινεν, ἐφελκόμενος	δὲ	τὸ λίνον πάλιν ἐξῄει. καὶ
[1, 5]	φυλάττεσθαι ὡς ἐπίβουλον αὐτῷ. Αἰγεὺς	δὲ	τὸν ἴδιον ἀγνοῶν παῖδα, δείσας
[1, 19]	δὲ Ἱππόλυτος συρόμενος ἀπέθανε. γενομένου	δὲ	τοῦ ἔρωτος περιφανοῦς ἑαυτὴν ἀνήρτησε
[1, 19]	ἀνῆκεν ἐκ τοῦ κλύδωνος. πτοηθέντων	δὲ	τῶν ἵππων κατηρράχθη τὸ ἅρμα.
[1, 24]	ἀναγαγὼν ἔπεμψεν εἰς Ἀθήνας. ἐκεῖθεν	δὲ	ὑπὸ Μενεσθέως ἐξελαθεὶς πρὸς Λυκομήδην
[1, 15]	Δαίδαλον, καὶ εὐθέως ἀπῄτει. Κώκαλος	δὲ	ὑποσχόμενος ἐκδώσειν ἐξένισεν αὐτόν: ὁ
[1, 18]	γυναῖκας τὴν συνουσίαν ἔφυγεν. ἡ	δὲ	Φαίδρα, δείσασα μὴ τῷ πατρὶ
[1, 2]	ἀφ' ἑαυτοῦ κληθείσας πέτρας Σκειρωνίδας,	ἠνάγκαζε	τοὺς παριόντας νίζειν αὐτοῦ τοὺς
[1, 3]	Βράγχου καὶ Ἀργιόπης νύμφης. οὗτος	ἠνάγκαζε	τοὺς παριόντας παλαίειν καὶ παλαίων
[1, 14]	καὶ καθ' ἑκάστην χώραν ἐρευνῶν	ἐκόμιζε	κόχλον, καὶ πολὺν ἐπηγγέλλετο δώσειν
[1, 4]	καὶ τὰ ὑπερέχοντα τοῦ σώματος	ἀπέπριζε.	~Μήδεια δὲ Αἰγεῖ τότε συνοικοῦσα
[1, 14]	Κάμικον τῆς Σικελίας> ~Δαίδαλον δὲ	ἐδίωκε	Μίνως, καὶ καθ' ἑκάστην χώραν
[1, 6]	πατρὶ καὶ τὴν ἐπιβουλὴν μαθὼν	ἐξέβαλε	τὴν Μήδειαν. ~καὶ εἰς τὸν
[1, 19]	ἅρμα. ἐμπλακεὶς δὲ Ἱππόλυτος συρόμενος	ἀπέθανε.	γενομένου δὲ τοῦ ἔρωτος περιφανοῦς
[1, 13]	ἀπ' ἐκείνου κληθεῖσαν Ἰκαρίαν θάλασσαν	ἀπέθανε.	Δαίδαλος δὲ διασώζεται εἰς Κάμικον
[1, 24]	μὲν οὖν εἰς ἀίδιον δεθεὶς	ἔμεινε,	Θησέα δὲ Ἡρακλῆς ἀναγαγὼν ἔπεμψεν
[1, 2]	Ἐχίδνης καὶ Τυφῶνος λέγουσι. ~τέταρτον	ἔκτεινε	Σκείρωνα τὸν Κορίνθιον τοῦ Πέλοπος,
[1, 4]	ἀράμενος ἔρραξεν εἰς γῆν. ~ἕκτον	ἀπέκτεινε	Δαμάστην, ὃν ἔνιοι Πολυπήμονα λέγουσιν.
[1, 10]	Θησέα νομίσας ἀπολλέναι ῥίψας ἑαυτὸν	μετήλλαξε.	~Θησεὺς δὲ παρέλαβε τὴν Ἀθηναίων
[1, 24]	πρῶτον ἐν τῷ τῆς Λήθης	εἶπε	καθεσθῆναι θρόνῳ, ᾧ προσφυέντες σπείραις
[1, 15]	λίνον καὶ τρήσας τὸν κοχλίαν	εἴασε	δι' αὐτοῦ διελθεῖν. λαβὼν δὲ
[1, 9]	ἀφικνεῖται. ἔνθα Διόνυσος ἐρασθεὶς Ἀριάδνης	ἥρπασε,	καὶ κομίσας εἰς Λῆμνον ἐμίγη.
[1, 4]	τὴν οἴκησιν ἔχων παρ' ὁδὸν	ἐστόρεσε	δύο κλίνας, μίαν μὲν μικράν,
[1, 20]	καὶ καυχώμενον ὡς Ἥρᾳ μιγέντα	ἐνέδησε	τροχῷ, ὑφ' οὗ φερόμενος διὰ
[1, 20]	δίκην. νεφέλη δὲ ἐξ Ἰξίονος	ἐγέννησε	Κένταυρον. ~Πειρίθους γὰρ Ἱπποδάμειαν μνηστευόμενος
[1, 19]	δὲ τοῦ ἔρωτος περιφανοῦς ἑαυτὴν	ἀνήρτησε	Φαίδρα. ~ὅτι ὁ Ἰξίων Ἥρας
[1, 12]	τοῦ ἡλίου αἱ πτέρυγες λυθῶσι,	μήτε	ἐγγὺς θαλάσσης, ἵνα μὴ τὰ
[1, 12]	καὶ τῷ παιδὶ ἀναπτάντι ἐνετείλατο	μήτε	εἰς ὕψος πέτεσθαι, μὴ τακείσης
[1, 5]	σώματος ἀπέπριζε. ~Μήδεια δὲ Αἰγεῖ	τότε	συνοικοῦσα ἐπεβούλευσεν αὐτῷ, καὶ πείθει
[1, 2]	νίζοντας εἰς τὸν βυθὸν αὐτοὺς	ἔρριπτε	βορὰν ὑπερμεγέθει χελώνῃ. Θησεὺς δὲ
[1, 11]	ἀπεκτάνθησαν, καὶ τὴν ἀρχὴν ἅπασαν	ἔσχε	μόνος. ~ὅτι Μίνως, αἰσθόμενος τοῦ
[1, 21]	Πειρίθους μετὰ Θησέως καθοπλισάμενος μάχην	συνῆψε,	καὶ πολλοὺς ὁ Θησεὺς αὐτῶν
[1, 6]	ὅπερ ἐπιγνοὺς Αἰγεὺς τὴν κύλικα	ἐξέρριψε	τῶν χειρῶν αὐτοῦ. Θησεὺς δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/02/2007