Livre, Chap. |
[1, 8] |
διατεθεῖσα
πρὸς
αὐτὸν
συμπράσσειν
ἐπαγγέλλεται,
|
ἐὰν |
ὁμολογήσῃ
γυναῖκα
αὐτὴν
ἕξειν
ἀπαγαγὼν |
[1, 7] |
ἱστίον
Αἰγεὺς
τῷ
παιδὶ
ἐνετείλατο,
|
ἐὰν |
ὑποστρέφῃ
ζῶν,
λευκοῖς
πετάσαι
τὴν |
[1, 1] |
ἐν
Κρομμυῶνι
σῦν
τὴν
καλουμένην
|
Φαιὰν |
ἀπὸ
τῆς
θρεψάσης
γραὸς
αὐτήν: |
[1, 18] |
τὰς
ἐσθῆτας
σπαράξασα
κατεψεύσατο
Ἱππολύτου
|
βίαν. |
~Θησεὺς
δὲ
πιστεύσας
ηὔξατο
Ποσειδῶνι |
[1, 6] |
τὴν
ἐπιβουλὴν
μαθὼν
ἐξέβαλε
τὴν
|
Μήδειαν. |
~καὶ
εἰς
τὸν
τρίτον
δασμὸν |
[1, 21] |
Ἰξίονος
ἐγέννησε
Κένταυρον.
~Πειρίθους
γὰρ
|
Ἱπποδάμειαν |
μνηστευόμενος
εἱστία
Κενταύρους
ὡς
συγγενεῖς |
[1, 11] |
~Θησεὺς
δὲ
παρέλαβε
τὴν
Ἀθηναίων
|
δυναστείαν, |
τοὺς
μὲν
Πάλλαντος
παῖδας
πεντήκοντα |
[1, 15] |
μύρμηκος
λίνον
καὶ
τρήσας
τὸν
|
κοχλίαν |
εἴασε
δι'
αὐτοῦ
διελθεῖν.
λαβὼν |
[1, 14] |
ᾧ
Δαίδαλος
ἐκρύπτετο,
δείκνυσι
τὸν
|
κοχλίαν. |
ὁ
δὲ
λαβὼν
ἐπηγγέλλετο
διείρειν |
[1, 4] |
παρ'
ὁδὸν
ἐστόρεσε
δύο
κλίνας,
|
μίαν |
μὲν
μικράν,
ἑτέραν
δὲ
μεγάλην, |
[1, 13] |
εἰς
τὴν
ἀπ'
ἐκείνου
κληθεῖσαν
|
Ἰκαρίαν |
θάλασσαν
ἀπέθανε.
Δαίδαλος
δὲ
διασώζεται |
[1, 18] |
δὲ
μισῶν
πάσας
γυναῖκας
τὴν
|
συνουσίαν |
ἔφυγεν.
ἡ
δὲ
Φαίδρα,
δείσασα |
[1, 7] |
ἔδωκεν.
ἐχούσης
δὲ
τῆς
νεὼς
|
μέλαν |
ἱστίον
Αἰγεὺς
τῷ
παιδὶ
ἐνετείλατο, |
[1, 10] |
ἀκροπόλεως
τὴν
ναῦν
ἰδὼν
ἔχουσαν
|
μέλαν |
ἱστίον,
Θησέα
νομίσας
ἀπολλέναι
ῥίψας |
[1, 17] |
κλείσαντες
διὰ
τάχους
τὰς
θύρας
|
ἀπέκτειναν |
αὐτὴν.
τινὲς
δὲ
μαχομένην
αὐτὴν |
[1, 17] |
~λαμβάνει
μετὰ
ταῦτα
παρὰ
Δευκαλίωνος
|
Φαίδραν |
τὴν
Μίνωος
θυγατέρα,
ἧς
ἐπιτελουμένων |
[1, 4] |
δύο
κλίνας,
μίαν
μὲν
μικράν,
|
ἑτέραν |
δὲ
μεγάλην,
καὶ
τοὺς
παριόντας |
[1, 23] |
ἀπάγουσιν
Ἑλένην
καὶ
μετὰ
ταύτης
|
Αἴθραν |
τὴν
Πιτθέως
αἰχμάλωτον:
Δημοφῶν
δὲ |
[1, 4] |
ἐστόρεσε
δύο
κλίνας,
μίαν
μὲν
|
μικράν, |
ἑτέραν
δὲ
μεγάλην,
καὶ
τοὺς |
[1, 2] |
εἰς
τὸν
βυθὸν
αὐτοὺς
ἔρριπτε
|
βορὰν |
ὑπερμεγέθει
χελώνῃ.
Θησεὺς
δὲ
ἁρπάσας |
[1, 14] |
ἐδίωκε
Μίνως,
καὶ
καθ'
ἑκάστην
|
χώραν |
ἐρευνῶν
ἐκόμιζε
κόχλον,
καὶ
πολὺν |
[1, 11] |
αὐτοῦ
ἀπεκτάνθησαν,
καὶ
τὴν
ἀρχὴν
|
ἅπασαν |
ἔσχε
μόνος.
~ὅτι
Μίνως,
αἰσθόμενος |
[1, 11] |
ὅσοι
ἀντᾶραι
ἤθελον
παρ'
αὐτοῦ
|
ἀπεκτάνθησαν, |
καὶ
τὴν
ἀρχὴν
ἅπασαν
ἔσχε |
[1, 13] |
πεσὼν
εἰς
τὴν
ἀπ'
ἐκείνου
|
κληθεῖσαν |
Ἰκαρίαν
θάλασσαν
ἀπέθανε.
Δαίδαλος
δὲ |
[1, 13] |
τὴν
ἀπ'
ἐκείνου
κληθεῖσαν
Ἰκαρίαν
|
θάλασσαν |
ἀπέθανε.
Δαίδαλος
δὲ
διασώζεται
εἰς |
[1, 16] |
Μελανίππην,
Σιμωνίδης
δὲ
Ἱππολύτην.
διὸ
|
ἐστράτευσαν |
ἐπ'
Ἀθήνας
Ἀμαζόνες.
καὶ
στρατοπεδευσαμένας |
[1, 23] |
μετ'
ἐκείνου
ἥρπασεν
Ἑλένην
δωδεκαέτη
|
οὖσαν, |
Πειρίθῳ
δὲ
μνηστευόμενος
τὸν
Περσεφόνης |
[1, 10] |
τῆς
ἀκροπόλεως
τὴν
ναῦν
ἰδὼν
|
ἔχουσαν |
μέλαν
ἱστίον,
Θησέα
νομίσας
ἀπολλέναι |
[1, 22] |
λοιποί,
περιστάντες
αὐτῷ,
ἐλάταις
τύπτοντες
|
ἔχωσαν |
εἰς
γῆν.
~ὅτι
Θησεύς,
Πειρίθῳ |
[1, 20] |
ὑφ'
οὗ
φερόμενος
διὰ
πνευμάτων
|
ἐν |
αἰθέρι
ταύτην
τίνει
δίκην.
νεφέλη |
[1, 3] |
τῶν
ποδῶν
ἔρριψεν.
~πέμπτον
ἔκτεινεν
|
ἐν |
Ἐλευσῖνι
Κερκυόνα
τὸν
Βράγχου
καὶ |
[1, 9] |
ἐφελκόμενος
εἰσῄει.
καταλαβὼν
δὲ
Μινώταυρον
|
ἐν |
ἐσχάτῳ
μέρει
τοῦ
λαβυρίνθου
παίων |
[1, 1] |
~ΕΠΙΤΟΜΗ
Ι.
~τρίτην
ἔκτεινεν
|
ἐν |
Κρομμυῶνι
σῦν
τὴν
καλουμένην
Φαιὰν |
[1, 2] |
ὡς
δὲ
ἔνιοι
Ποσειδῶνος.
οὗτος
|
ἐν |
τῇ
Μεγαρικῇ
κατέχων
τὰς
ἀφ' |
[1, 22] |
ἀνὴρ
γενέσθαι
ἄτρωτος:
διὸ
καὶ
|
ἐν |
τῇ
πρὸς
Κενταύρους
μάχῃ
τραυμάτων |
[1, 12] |
τοὺς
μετὰ
Θησέως,
Δαίδαλον
αἴτιον
|
ἐν |
τῷ
λαβυρίνθῳ
μετὰ
τοῦ
παιδὸς |
[1, 24] |
καὶ
ὡς
ξενίων
μεταληψομένους
πρῶτον
|
ἐν |
τῷ
τῆς
Λήθης
εἶπε
καθεσθῆναι |
[1, 18] |
μισῶν
πάσας
γυναῖκας
τὴν
συνουσίαν
|
ἔφυγεν. |
ἡ
δὲ
Φαίδρα,
δείσασα
μὴ |
[1, 24] |
Ἡρακλῆς
ἀναγαγὼν
ἔπεμψεν
εἰς
Ἀθήνας.
|
ἐκεῖθεν |
δὲ
ὑπὸ
Μενεσθέως
ἐξελαθεὶς
πρὸς |
[1, 24] |
ὑπὸ
Μενεσθέως
ἐξελαθεὶς
πρὸς
Λυκομήδην
|
ἦλθεν, |
ὃς
αὐτὸν
βάλλει
κατὰ
βαράθρων |
[1, 6] |
αὐτόν,
παρὰ
Μηδείας
λαβὼν
αὐθήμερον
|
προσήνεγκεν |
αὐτῷ
φάρμακον.
ὁ
δὲ
μέλλοντος |
[1, 8] |
τὴν
ναῦν
ἱστίοις.
~ὡς
δὲ
|
ἧκεν |
εἰς
Κρήτην,
Ἀριάδνη
θυγάτηρ
Μίνωος |
[1, 19] |
παρὰ
τῇ
θαλάσσῃ
ὀχουμένου,
ταῦρον
|
ἀνῆκεν |
ἐκ
τοῦ
κλύδωνος.
πτοηθέντων
δὲ |
[1, 7] |
δέ
τινες
λέγουσιν,
ἑκὼν
ἑαυτὸν
|
ἔδωκεν. |
ἐχούσης
δὲ
τῆς
νεὼς
μέλαν |
[1, 6] |
τὸν
Μαραθώνιον
ταῦρον.
~ὡς
δὲ
|
ἀνεῖλεν |
αὐτόν,
παρὰ
Μηδείας
λαβὼν
αὐθήμερον |
[1, 21] |
καὶ
πολλοὺς
ὁ
Θησεὺς
αὐτῶν
|
ἀνεῖλεν. |
~ὅτι
Καινεὺς
πρότερον
ἦν
γυνή, |
[1, 17] |
Ἀμαζόσιν
ἐπιστᾶσα
σὺν
ὅπλοις
κτείνειν
|
ἔμελλεν. |
οἱ
δὲ
κλείσαντες
διὰ
τάχους |
[1, 4] |
παριόντας
ἐπὶ
ξένια
καλῶν
τοὺς
|
μὲν |
βραχεῖς
ἐπὶ
τῆς
μεγάλης
κατακλίνων |
[1, 23] |
συνθέμενος
Διὸς
θυγατέρας
γαμῆσαι,
ἑαυτῷ
|
μὲν |
ἐκ
Σπάρτης
μετ'
ἐκείνου
ἥρπασεν |
[1, 23] |
εἰς
Ἅιδου
κάτεισι.
καὶ
Διόσκουροι
|
μὲν |
μετὰ
Λακεδαιμονίων
καὶ
Ἀρκάδων
εἷλον |
[1, 4] |
ὁδὸν
ἐστόρεσε
δύο
κλίνας,
μίαν
|
μὲν |
μικράν,
ἑτέραν
δὲ
μεγάλην,
καὶ |
[1, 24] |
προσφυέντες
σπείραις
δρακόντων
κατείχοντο.
Πειρίθους
|
μὲν |
οὖν
εἰς
ἀίδιον
δεθεὶς
ἔμεινε, |
[1, 11] |
παρέλαβε
τὴν
Ἀθηναίων
δυναστείαν,
τοὺς
|
μὲν |
Πάλλαντος
παῖδας
πεντήκοντα
τὸν
ἀριθμὸν |
[1, 3] |
αὐτὸν
τῶν
ποδῶν
ἔρριψεν.
~πέμπτον
|
ἔκτεινεν |
ἐν
Ἐλευσῖνι
Κερκυόνα
τὸν
Βράγχου |
[1, 1] |
~ΕΠΙΤΟΜΗ
Ι.
~τρίτην
|
ἔκτεινεν |
ἐν
Κρομμυῶνι
σῦν
τὴν
καλουμένην |
[1, 9] |
μέρει
τοῦ
λαβυρίνθου
παίων
πυγμαῖς
|
ἀπέκτεινεν, |
ἐφελκόμενος
δὲ
τὸ
λίνον
πάλιν |
[1, 11] |
Πάλλαντος
παῖδας
πεντήκοντα
τὸν
ἀριθμὸν
|
ἀπέκτεινεν: |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ὅσοι
ἀντᾶραι |
[1, 20] |
τὸ
πρᾶγμα,
νεφέλην
ἐξεικάσας
Ἥρᾳ
|
παρέκλινεν |
αὐτῷ:
καὶ
καυχώμενον
ὡς
Ἥρᾳ |
[1, 15] |
ἔνιοί
φασι,
ζεστῷ
καταχυθεὶς
{ὕδατι}
|
μετήλλαξεν. |
~συστρατευσάμενος
δὲ
ἐπὶ
Ἀμαζόνας
Ἡρακλεῖ |
[1, 3] |
Θησεὺς
δὲ
αὐτὸν
μετέωρον
ἀράμενος
|
ἔρραξεν |
εἰς
γῆν.
~ἕκτον
ἀπέκτεινε
Δαμάστην, |
[1, 12] |
λαβυρίνθῳ
μετὰ
τοῦ
παιδὸς
Ἰκάρου
|
καθεῖρξεν, |
ὃς
ἐγεγέννητο
αὐτῷ
ἐκ
δούλης |
[1, 23] |
μὲν
ἐκ
Σπάρτης
μετ'
ἐκείνου
|
ἥρπασεν |
Ἑλένην
δωδεκαέτη
οὖσαν,
Πειρίθῳ
δὲ |
[1, 22] |
τραυμάτων
καταφρονῶν
πολλοὺς
τῶν
Κενταύρων
|
ἀπώλεσεν, |
οἱ
δὲ
λοιποί,
περιστάντες
αὐτῷ, |
[1, 16] |
Ἄρειον
πάγον
Θησεὺς
μετὰ
Ἀθηναίων
|
ἐνίκησεν. |
ἔχων
δὲ
ἐκ
τῆς
Ἀμαζόνος |
[1, 15] |
ἀπῄτει.
Κώκαλος
δὲ
ὑποσχόμενος
ἐκδώσειν
|
ἐξένισεν |
αὐτόν:
ὁ
δὲ
λουσάμενος
ὑπὸ |
[1, 5] |
~Μήδεια
δὲ
Αἰγεῖ
τότε
συνοικοῦσα
|
ἐπεβούλευσεν |
αὐτῷ,
καὶ
πείθει
τὸν
Αἰγέα |
[1, 4] |
ἐπὶ
τῆς
μεγάλης
κατακλίνων
σφύραις
|
ἔτυπτεν, |
ἵν'
ἐξισωθῶσι
τῇ
κλίνῃ,
τοὺς |
[1, 2] |
δὲ
ἁρπάσας
αὐτὸν
τῶν
ποδῶν
|
ἔρριψεν. |
~πέμπτον
ἔκτεινεν
ἐν
Ἐλευσῖνι
Κερκυόνα |
[1, 24] |
ἔμεινε,
Θησέα
δὲ
Ἡρακλῆς
ἀναγαγὼν
|
ἔπεμψεν |
εἰς
Ἀθήνας.
ἐκεῖθεν
δὲ
ὑπὸ |
[1, 5] |
τὸν
ἴδιον
ἀγνοῶν
παῖδα,
δείσας
|
ἔπεμψεν |
ἐπὶ
τὸν
Μαραθώνιον
ταῦρον.
~ὡς |
[1, 22] |
αὐτῶν
ἀνεῖλεν.
~ὅτι
Καινεὺς
πρότερον
|
ἦν |
γυνή,
συνελθόντος
δὲ
αὐτῇ
Ποσειδῶνος |
[1, 3] |
αὐτὸν
μετέωρον
ἀράμενος
ἔρραξεν
εἰς
|
γῆν. |
~ἕκτον
ἀπέκτεινε
Δαμάστην,
ὃν
ἔνιοι |
[1, 22] |
αὐτῷ,
ἐλάταις
τύπτοντες
ἔχωσαν
εἰς
|
γῆν. |
~ὅτι
Θησεύς,
Πειρίθῳ
συνθέμενος
Διὸς |
[1, 24] |
δὲ
ὑπὸ
Μενεσθέως
ἐξελαθεὶς
πρὸς
|
Λυκομήδην |
ἦλθεν,
ὃς
αὐτὸν
βάλλει
κατὰ |
[1, 20] |
πνευμάτων
ἐν
αἰθέρι
ταύτην
τίνει
|
δίκην. |
νεφέλη
δὲ
ἐξ
Ἰξίονος
ἐγέννησε |
[1, 4] |
μίαν
μὲν
μικράν,
ἑτέραν
δὲ
|
μεγάλην, |
καὶ
τοὺς
παριόντας
ἐπὶ
ξένια |
[1, 20] |
εἰ
οὕτως
ἔχει
τὸ
πρᾶγμα,
|
νεφέλην |
ἐξεικάσας
Ἥρᾳ
παρέκλινεν
αὐτῷ:
καὶ |
[1, 6] |
ἀναγνωρισθεὶς
τῷ
πατρὶ
καὶ
τὴν
|
ἐπιβουλὴν |
μαθὼν
ἐξέβαλε
τὴν
Μήδειαν.
~καὶ |
[1, 23] |
ἐκ
Σπάρτης
μετ'
ἐκείνου
ἥρπασεν
|
Ἑλένην |
δωδεκαέτη
οὖσαν,
Πειρίθῳ
δὲ
μνηστευόμενος |
[1, 23] |
Ἀρκάδων
εἷλον
Ἀθήνας
καὶ
ἀπάγουσιν
|
Ἑλένην |
καὶ
μετὰ
ταύτης
Αἴθραν
τὴν |
[1, 21] |
οἴνου
ἀφειδῶς
ἐμφορησάμενοι
ἐμέθυον,
καὶ
|
εἰσαγομένην |
τὴν
νύμφην
ἐπεχείρουν
βιάζεσθαι:
ὁ |
[1, 17] |
θύρας
ἀπέκτειναν
αὐτὴν.
τινὲς
δὲ
|
μαχομένην |
αὐτὴν
ὑπὸ
Θησέως
λέγουσιν
ἀποθανεῖν. |
[1, 1] |
ἔκτεινεν
ἐν
Κρομμυῶνι
σῦν
τὴν
|
καλουμένην |
Φαιὰν
ἀπὸ
τῆς
θρεψάσης
γραὸς |
[1, 16] |
~συστρατευσάμενος
δὲ
ἐπὶ
Ἀμαζόνας
Ἡρακλεῖ
|
ἥρπασενἈντιόπην, |
ὡς
δέ
τινες
Μελανίππην,
Σιμωνίδης |
[1, 16] |
Ἡρακλεῖ
ἥρπασενἈντιόπην,
ὡς
δέ
τινες
|
Μελανίππην, |
Σιμωνίδης
δὲ
Ἱππολύτην.
διὸ
ἐστράτευσαν |
[1, 11] |
ἑαυτὸν
μετήλλαξε.
~Θησεὺς
δὲ
παρέλαβε
|
τὴν |
Ἀθηναίων
δυναστείαν,
τοὺς
μὲν
Πάλλαντος |
[1, 13] |
δὲ
τῆς
κόλλης
πεσὼν
εἰς
|
τὴν |
ἀπ'
ἐκείνου
κληθεῖσαν
Ἰκαρίαν
θάλασσαν |
[1, 11] |
ἤθελον
παρ'
αὐτοῦ
ἀπεκτάνθησαν,
καὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
ἅπασαν
ἔσχε
μόνος.
~ὅτι |
[1, 23] |
κατάγουσι
δὲ
καὶ
Μενεσθέα
καὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
τῶν
Ἀθηναίων
διδόασι
τούτῳ. |
[1, 8] |
δεῖται
Δαιδάλου
μηνῦσαι
τοῦ
λαβυρίνθου
|
τὴν |
ἔξοδον.
~ὑποθεμένου
δὲ
ἐκείνου,
λίνον |
[1, 6] |
δὲ
ἀναγνωρισθεὶς
τῷ
πατρὶ
καὶ
|
τὴν |
ἐπιβουλὴν
μαθὼν
ἐξέβαλε
τὴν
Μήδειαν. |
[1, 1] |
~τρίτην
ἔκτεινεν
ἐν
Κρομμυῶνι
σῦν
|
τὴν |
καλουμένην
Φαιὰν
ἀπὸ
τῆς
θρεψάσης |
[1, 6] |
τὸ
ξίφος,
ὅπερ
ἐπιγνοὺς
Αἰγεὺς
|
τὴν |
κύλικα
ἐξέρριψε
τῶν
χειρῶν
αὐτοῦ. |
[1, 6] |
καὶ
τὴν
ἐπιβουλὴν
μαθὼν
ἐξέβαλε
|
τὴν |
Μήδειαν.
~καὶ
εἰς
τὸν
τρίτον |
[1, 17] |
μετὰ
ταῦτα
παρὰ
Δευκαλίωνος
Φαίδραν
|
τὴν |
Μίνωος
θυγατέρα,
ἧς
ἐπιτελουμένων
τῶν |
[1, 10] |
Αἰγεὺς
δὲ
ἀπὸ
τῆς
ἀκροπόλεως
|
τὴν |
ναῦν
ἰδὼν
ἔχουσαν
μέλαν
ἱστίον, |
[1, 7] |
ἐὰν
ὑποστρέφῃ
ζῶν,
λευκοῖς
πετάσαι
|
τὴν |
ναῦν
ἱστίοις.
~ὡς
δὲ
ἧκεν |
[1, 10] |
ἐπ'
Ἀριάδνῃ
καταπλέων
ἐπελάθετο
πετάσαι
|
τὴν |
ναῦν
λευκοῖς
ἱστίοις.
Αἰγεὺς
δὲ |
[1, 21] |
ἀφειδῶς
ἐμφορησάμενοι
ἐμέθυον,
καὶ
εἰσαγομένην
|
τὴν |
νύμφην
ἐπεχείρουν
βιάζεσθαι:
ὁ
δὲ |
[1, 4] |
ὃν
ἔνιοι
Πολυπήμονα
λέγουσιν.
οὗτος
|
τὴν |
οἴκησιν
ἔχων
παρ'
ὁδὸν
ἐστόρεσε |
[1, 23] |
Ἑλένην
καὶ
μετὰ
ταύτης
Αἴθραν
|
τὴν |
Πιτθέως
αἰχμάλωτον:
Δημοφῶν
δὲ
καὶ |
[1, 18] |
ὁ
δὲ
μισῶν
πάσας
γυναῖκας
|
τὴν |
συνουσίαν
ἔφυγεν.
ἡ
δὲ
Φαίδρα, |
[1, 8] |
ἱστίοις.
~ὡς
δὲ
ἧκεν
εἰς
|
Κρήτην, |
Ἀριάδνη
θυγάτηρ
Μίνωος
ἐρωτικῶς
διατεθεῖσα |
[1, 1] |
~ΕΠΙΤΟΜΗ
Ι.
|
~τρίτην |
ἔκτεινεν
ἐν
Κρομμυῶνι
σῦν
τὴν |
[1, 14] |
δὲ
ἐδίωκε
Μίνως,
καὶ
καθ'
|
ἑκάστην |
χώραν
ἐρευνῶν
ἐκόμιζε
κόχλον,
καὶ |
[1, 4] |
ἔρραξεν
εἰς
γῆν.
~ἕκτον
ἀπέκτεινε
|
Δαμάστην, |
ὃν
ἔνιοι
Πολυπήμονα
λέγουσιν.
οὗτος |
[1, 8] |
συμπράσσειν
ἐπαγγέλλεται,
ἐὰν
ὁμολογήσῃ
γυναῖκα
|
αὐτὴν |
ἕξειν
ἀπαγαγὼν
εἰς
Ἀθήνας.
ὁμολογήσαντος |
[1, 1] |
Φαιὰν
ἀπὸ
τῆς
θρεψάσης
γραὸς
|
αὐτήν: |
ταύτην
τινὲς
Ἐχίδνης
καὶ
Τυφῶνος |
[1, 17] |
διὰ
τάχους
τὰς
θύρας
ἀπέκτειναν
|
αὐτὴν. |
τινὲς
δὲ
μαχομένην
αὐτὴν
ὑπὸ |
[1, 17] |
ἀπέκτειναν
αὐτὴν.
τινὲς
δὲ
μαχομένην
|
αὐτὴν |
ὑπὸ
Θησέως
λέγουσιν
ἀποθανεῖν.
~Φαίδρα |
[1, 19] |
γενομένου
δὲ
τοῦ
ἔρωτος
περιφανοῦς
|
ἑαυτὴν |
ἀνήρτησε
Φαίδρα.
~ὅτι
ὁ
Ἰξίων |
[1, 20] |
φερόμενος
διὰ
πνευμάτων
ἐν
αἰθέρι
|
ταύτην |
τίνει
δίκην.
νεφέλη
δὲ
ἐξ |
[1, 1] |
ἀπὸ
τῆς
θρεψάσης
γραὸς
αὐτήν:
|
ταύτην |
τινὲς
Ἐχίδνης
καὶ
Τυφῶνος
λέγουσι. |
[1, 16] |
δέ
τινες
Μελανίππην,
Σιμωνίδης
δὲ
|
Ἱππολύτην. |
διὸ
ἐστράτευσαν
ἐπ'
Ἀθήνας
Ἀμαζόνες. |
[1, 21] |
ἐμφορησάμενοι
ἐμέθυον,
καὶ
εἰσαγομένην
τὴν
|
νύμφην |
ἐπεχείρουν
βιάζεσθαι:
ὁ
δὲ
Πειρίθους |
[1, 21] |
δὲ
Πειρίθους
μετὰ
Θησέως
καθοπλισάμενος
|
μάχην |
συνῆψε,
καὶ
πολλοὺς
ὁ
Θησεὺς |
[1, 11] |
παρ'
αὐτοῦ
ἀπεκτάνθησαν,
καὶ
τὴν
|
ἀρχὴν |
ἅπασαν
ἔσχε
μόνος.
~ὅτι
Μίνως, |
[1, 23] |
δὲ
καὶ
Μενεσθέα
καὶ
τὴν
|
ἀρχὴν |
τῶν
Ἀθηναίων
διδόασι
τούτῳ.
~Θησεὺς |
[1, 4] |
τῆς
μεγάλης
κατακλίνων
σφύραις
ἔτυπτεν,
|
ἵν' |
ἐξισωθῶσι
τῇ
κλίνῃ,
τοὺς
δὲ |
[1, 12] |
μόνος.
~ὅτι
Μίνως,
αἰσθόμενος
τοῦ
|
φεύγειν |
τοὺς
μετὰ
Θησέως,
Δαίδαλον
αἴτιον |
[1, 2] |
πέτρας
Σκειρωνίδας,
ἠνάγκαζε
τοὺς
παριόντας
|
νίζειν |
αὐτοῦ
τοὺς
πόδας,
καὶ
νίζοντας |
[1, 15] |
τὸν
κοχλίαν
εἴασε
δι'
αὐτοῦ
|
διελθεῖν. |
λαβὼν
δὲ
Μίνως
τὸ
λίνον |
[1, 18] |
{ἤγουν
τοῦ
Ἱππολύτου}
καὶ
δεῖται
|
συνελθεῖν |
αὐτῇ.
ὁ
δὲ
μισῶν
πάσας |
[1, 3] |
νύμφης.
οὗτος
ἠνάγκαζε
τοὺς
παριόντας
|
παλαίειν |
καὶ
παλαίων
ἀνῄρει:
Θησεὺς
δὲ |
[1, 17] |
μαχομένην
αὐτὴν
ὑπὸ
Θησέως
λέγουσιν
|
ἀποθανεῖν. |
~Φαίδρα
δὲ
γεννήσασα
Θησεῖ
δύο |
[1, 17] |
ἑαυτῆς
Ἀμαζόσιν
ἐπιστᾶσα
σὺν
ὅπλοις
|
κτείνειν |
ἔμελλεν.
οἱ
δὲ
κλείσαντες
διὰ |
[1, 8] |
ἐπαγγέλλεται,
ἐὰν
ὁμολογήσῃ
γυναῖκα
αὐτὴν
|
ἕξειν |
ἀπαγαγὼν
εἰς
Ἀθήνας.
ὁμολογήσαντος
δὲ |
[1, 14] |
κοχλίαν.
ὁ
δὲ
λαβὼν
ἐπηγγέλλετο
|
διείρειν |
καὶ
Δαιδάλῳ
δίδωσιν.
~ὁ
δὲ |
[1, 14] |
λίνον
διείραντι,
διὰ
τούτου
νομίζων
|
εὑρήσειν |
Δαίδαλον.
ἐλθὼν
δὲ
εἰς
Κάμικον |
[1, 8] |
Μίνωος
ἐρωτικῶς
διατεθεῖσα
πρὸς
αὐτὸν
|
συμπράσσειν |
ἐπαγγέλλεται,
ἐὰν
ὁμολογήσῃ
γυναῖκα
αὐτὴν |
[1, 14] |
ἐκόμιζε
κόχλον,
καὶ
πολὺν
ἐπηγγέλλετο
|
δώσειν |
μισθὸν
τῷ
διὰ
τοῦ
κοχλίου |
[1, 15] |
εὐθέως
ἀπῄτει.
Κώκαλος
δὲ
ὑποσχόμενος
|
ἐκδώσειν |
ἐξένισεν
αὐτόν:
ὁ
δὲ
λουσάμενος |
[1, 9] |
ἀπέκτεινεν,
ἐφελκόμενος
δὲ
τὸ
λίνον
|
πάλιν |
ἐξῄει.
καὶ
διὰ
νυκτὸς
μετὰ |
[1, 4] |
ἔνιοι
Πολυπήμονα
λέγουσιν.
οὗτος
τὴν
|
οἴκησιν |
ἔχων
παρ'
ὁδὸν
ἐστόρεσε
δύο |
[1, 17] |
συγκατακειμένους
σὺν
ταῖς
μεθ'
ἑαυτῆς
|
Ἀμαζόσιν |
ἐπιστᾶσα
σὺν
ὅπλοις
κτείνειν
ἔμελλεν. |
[1, 23] |
καὶ
Ἀρκάδων
εἷλον
Ἀθήνας
καὶ
|
ἀπάγουσιν |
Ἑλένην
καὶ
μετὰ
ταύτης
Αἴθραν |
[1, 17] |
δὲ
μαχομένην
αὐτὴν
ὑπὸ
Θησέως
|
λέγουσιν |
ἀποθανεῖν.
~Φαίδρα
δὲ
γεννήσασα
Θησεῖ |
[1, 7] |
τῷ
Μινωταύρῳ
συγκαταλέγεταιὡς
δέ
τινες
|
λέγουσιν, |
ἑκὼν
ἑαυτὸν
ἔδωκεν.
ἐχούσης
δὲ |
[1, 4] |
ἀπέκτεινε
Δαμάστην,
ὃν
ἔνιοι
Πολυπήμονα
|
λέγουσιν. |
οὗτος
τὴν
οἴκησιν
ἔχων
παρ' |
[1, 14] |
λαβὼν
ἐπηγγέλλετο
διείρειν
καὶ
Δαιδάλῳ
|
δίδωσιν. |
~ὁ
δὲ
ἐξάψας
μύρμηκος
λίνον |
[1, 4] |
εἰς
γῆν.
~ἕκτον
ἀπέκτεινε
Δαμάστην,
|
ὃν |
ἔνιοι
Πολυπήμονα
λέγουσιν.
οὗτος
τὴν |
[1, 16] |
στρατοπεδευσαμένας
αὐτὰς
περὶ
τὸν
Ἄρειον
|
πάγον |
Θησεὺς
μετὰ
Ἀθηναίων
ἐνίκησεν.
ἔχων |
[1, 23] |
αἰχμάλωτον:
Δημοφῶν
δὲ
καὶ
Ἀκάμας
|
ἔφυγον. |
κατάγουσι
δὲ
καὶ
Μενεσθέα
καὶ |
[1, 4] |
οὗτος
τὴν
οἴκησιν
ἔχων
παρ'
|
ὁδὸν |
ἐστόρεσε
δύο
κλίνας,
μίαν
μὲν |
[1, 8] |
Δαιδάλου
μηνῦσαι
τοῦ
λαβυρίνθου
τὴν
|
ἔξοδον. |
~ὑποθεμένου
δὲ
ἐκείνου,
λίνον
εἰσιόντι |
[1, 9] |
γεννᾷ
Θόαντα
Στάφυλον
Οἰνοπίωνα
καὶ
|
Πεπάρηθον. |
~λυπούμενος
δὲ
Θησεὺς
ἐπ'
Ἀριάδνῃ |
[1, 14] |
κόχλον,
καὶ
πολὺν
ἐπηγγέλλετο
δώσειν
|
μισθὸν |
τῷ
διὰ
τοῦ
κοχλίου
λίνον |
[1, 2] |
πόδας,
καὶ
νίζοντας
εἰς
τὸν
|
βυθὸν |
αὐτοὺς
ἔρριπτε
βορὰν
ὑπερμεγέθει
χελώνῃ. |
[1, 5] |
ἐπίβουλον
αὐτῷ.
Αἰγεὺς
δὲ
τὸν
|
ἴδιον |
ἀγνοῶν
παῖδα,
δείσας
ἔπεμψεν
ἐπὶ |
[1, 24] |
κατείχοντο.
Πειρίθους
μὲν
οὖν
εἰς
|
ἀίδιον |
δεθεὶς
ἔμεινε,
Θησέα
δὲ
Ἡρακλῆς |
[1, 16] |
καὶ
στρατοπεδευσαμένας
αὐτὰς
περὶ
τὸν
|
Ἄρειον |
πάγον
Θησεὺς
μετὰ
Ἀθηναίων
ἐνίκησεν. |
[1, 2] |
λέγουσι.
~τέταρτον
ἔκτεινε
Σκείρωνα
τὸν
|
Κορίνθιον |
τοῦ
Πέλοπος,
ὡς
δὲ
ἔνιοι |
[1, 5] |
παῖδα,
δείσας
ἔπεμψεν
ἐπὶ
τὸν
|
Μαραθώνιον |
ταῦρον.
~ὡς
δὲ
ἀνεῖλεν
αὐτόν, |
[1, 12] |
φεύγειν
τοὺς
μετὰ
Θησέως,
Δαίδαλον
|
αἴτιον |
ἐν
τῷ
λαβυρίνθῳ
μετὰ
τοῦ |
[1, 7] |
ἐχούσης
δὲ
τῆς
νεὼς
μέλαν
|
ἱστίον |
Αἰγεὺς
τῷ
παιδὶ
ἐνετείλατο,
ἐὰν |
[1, 10] |
τὴν
ναῦν
ἰδὼν
ἔχουσαν
μέλαν
|
ἱστίον, |
Θησέα
νομίσας
ἀπολλέναι
ῥίψας
ἑαυτὸν |
[1, 6] |
Μηδείας
λαβὼν
αὐθήμερον
προσήνεγκεν
αὐτῷ
|
φάρμακον. |
ὁ
δὲ
μέλλοντος
αὐτῷ
τοῦ |
[1, 13] |
ἀπέθανε.
Δαίδαλος
δὲ
διασώζεται
εἰς
|
Κάμικον |
τῆς
Σικελίας>
~Δαίδαλον
δὲ
ἐδίωκε |
[1, 14] |
εὑρήσειν
Δαίδαλον.
ἐλθὼν
δὲ
εἰς
|
Κάμικον |
τῆς
Σικελίας
παρὰ
Κώκαλον,
παρ' |
[1, 12] |
τοῦ
φεύγειν
τοὺς
μετὰ
Θησέως,
|
Δαίδαλον |
αἴτιον
ἐν
τῷ
λαβυρίνθῳ
μετὰ |
[1, 14] |
διασώζεται
εἰς
Κάμικον
τῆς
Σικελίας>
|
~Δαίδαλον |
δὲ
ἐδίωκε
Μίνως,
καὶ
καθ' |
[1, 14] |
διείραντι,
διὰ
τούτου
νομίζων
εὑρήσειν
|
Δαίδαλον. |
ἐλθὼν
δὲ
εἰς
Κάμικον
τῆς |
[1, 15] |
διειρμένον
ᾔσθετο
ὄντα
παρ'
ἐκείνῳ
|
Δαίδαλον, |
καὶ
εὐθέως
ἀπῄτει.
Κώκαλος
δὲ |
[1, 14] |
εἰς
Κάμικον
τῆς
Σικελίας
παρὰ
|
Κώκαλον, |
παρ'
ᾧ
Δαίδαλος
ἐκρύπτετο,
δείκνυσι |
[1, 11] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ὅσοι
ἀντᾶραι
|
ἤθελον |
παρ'
αὐτοῦ
ἀπεκτάνθησαν,
καὶ
τὴν |
[1, 23] |
μὲν
μετὰ
Λακεδαιμονίων
καὶ
Ἀρκάδων
|
εἷλον |
Ἀθήνας
καὶ
ἀπάγουσιν
Ἑλένην
καὶ |
[1, 5] |
πείθει
τὸν
Αἰγέα
φυλάττεσθαι
ὡς
|
ἐπίβουλον |
αὐτῷ.
Αἰγεὺς
δὲ
τὸν
ἴδιον |
[1, 9] |
Λῆμνον
ἐμίγη.
καὶ
γεννᾷ
Θόαντα
|
Στάφυλον |
Οἰνοπίωνα
καὶ
Πεπάρηθον.
~λυπούμενος
δὲ |
[1, 14] |
καθ'
ἑκάστην
χώραν
ἐρευνῶν
ἐκόμιζε
|
κόχλον, |
καὶ
πολὺν
ἐπηγγέλλετο
δώσειν
μισθὸν |
[1, 23] |
Πειρίθῳ
δὲ
μνηστευόμενος
τὸν
Περσεφόνης
|
γάμον |
εἰς
Ἅιδου
κάτεισι.
καὶ
Διόσκουροι |
[1, 11] |
μὲν
Πάλλαντος
παῖδας
πεντήκοντα
τὸν
|
ἀριθμὸν |
ἀπέκτεινεν:
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ὅσοι |
[1, 7] |
Μήδειαν.
~καὶ
εἰς
τὸν
τρίτον
|
δασμὸν |
τῷ
Μινωταύρῳ
συγκαταλέγεταιὡς
δέ
τινες |
[1, 15] |
λαβὼν
δὲ
Μίνως
τὸ
λίνον
|
διειρμένον |
ᾔσθετο
ὄντα
παρ'
ἐκείνῳ
Δαίδαλον, |
[1, 20] |
ἐξεικάσας
Ἥρᾳ
παρέκλινεν
αὐτῷ:
καὶ
|
καυχώμενον |
ὡς
Ἥρᾳ
μιγέντα
ἐνέδησε
τροχῷ, |
[1, 14] |
μισθὸν
τῷ
διὰ
τοῦ
κοχλίου
|
λίνον |
διείραντι,
διὰ
τούτου
νομίζων
εὑρήσειν |
[1, 15] |
διελθεῖν.
λαβὼν
δὲ
Μίνως
τὸ
|
λίνον |
διειρμένον
ᾔσθετο
ὄντα
παρ'
ἐκείνῳ |
[1, 9] |
τὴν
ἔξοδον.
~ὑποθεμένου
δὲ
ἐκείνου,
|
λίνον |
εἰσιόντι
Θησεῖ
δίδωσι:
τοῦτο
ἐξάψας |
[1, 15] |
δίδωσιν.
~ὁ
δὲ
ἐξάψας
μύρμηκος
|
λίνον |
καὶ
τρήσας
τὸν
κοχλίαν
εἴασε |
[1, 9] |
πυγμαῖς
ἀπέκτεινεν,
ἐφελκόμενος
δὲ
τὸ
|
λίνον |
πάλιν
ἐξῄει.
καὶ
διὰ
νυκτὸς |
[1, 9] |
Ἀριάδνης
ἥρπασε,
καὶ
κομίσας
εἰς
|
Λῆμνον |
ἐμίγη.
καὶ
γεννᾷ
Θόαντα
Στάφυλον |
[1, 9] |
Ἀριάδνης
καὶ
τῶν
παίδων
εἰς
|
Νάξον |
ἀφικνεῖται.
ἔνθα
Διόνυσος
ἐρασθεὶς
Ἀριάδνης |
[1, 6] |
ἀνεῖλεν
αὐτόν,
παρὰ
Μηδείας
λαβὼν
|
αὐθήμερον |
προσήνεγκεν
αὐτῷ
φάρμακον.
ὁ
δὲ |
[1, 22] |
Θησεὺς
αὐτῶν
ἀνεῖλεν.
~ὅτι
Καινεὺς
|
πρότερον |
ἦν
γυνή,
συνελθόντος
δὲ
αὐτῇ |
[1, 19] |
καὶ
παρὰ
τῇ
θαλάσσῃ
ὀχουμένου,
|
ταῦρον |
ἀνῆκεν
ἐκ
τοῦ
κλύδωνος.
πτοηθέντων |
[1, 5] |
δείσας
ἔπεμψεν
ἐπὶ
τὸν
Μαραθώνιον
|
ταῦρον. |
~ὡς
δὲ
ἀνεῖλεν
αὐτόν,
παρὰ |
[1, 20] |
νεφέλη
δὲ
ἐξ
Ἰξίονος
ἐγέννησε
|
Κένταυρον. |
~Πειρίθους
γὰρ
Ἱπποδάμειαν
μνηστευόμενος
εἱστία |
[1, 9] |
θύρας
ἐφελκόμενος
εἰσῄει.
καταλαβὼν
δὲ
|
Μινώταυρον |
ἐν
ἐσχάτῳ
μέρει
τοῦ
λαβυρίνθου |
[1, 3] |
παλαίων
ἀνῄρει:
Θησεὺς
δὲ
αὐτὸν
|
μετέωρον |
ἀράμενος
ἔρραξεν
εἰς
γῆν.
~ἕκτον |
[1, 5] |
συνοικοῦσα
ἐπεβούλευσεν
αὐτῷ,
καὶ
πείθει
|
τὸν |
Αἰγέα
φυλάττεσθαι
ὡς
ἐπίβουλον
αὐτῷ. |
[1, 16] |
Ἀμαζόνες.
καὶ
στρατοπεδευσαμένας
αὐτὰς
περὶ
|
τὸν |
Ἄρειον
πάγον
Θησεὺς
μετὰ
Ἀθηναίων |
[1, 11] |
τοὺς
μὲν
Πάλλαντος
παῖδας
πεντήκοντα
|
τὸν |
ἀριθμὸν
ἀπέκτεινεν:
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 3] |
~πέμπτον
ἔκτεινεν
ἐν
Ἐλευσῖνι
Κερκυόνα
|
τὸν |
Βράγχου
καὶ
Ἀργιόπης
νύμφης.
οὗτος |
[1, 2] |
τοὺς
πόδας,
καὶ
νίζοντας
εἰς
|
τὸν |
βυθὸν
αὐτοὺς
ἔρριπτε
βορὰν
ὑπερμεγέθει |
[1, 5] |
ὡς
ἐπίβουλον
αὐτῷ.
Αἰγεὺς
δὲ
|
τὸν |
ἴδιον
ἀγνοῶν
παῖδα,
δείσας
ἔπεμψεν |
[1, 2] |
Τυφῶνος
λέγουσι.
~τέταρτον
ἔκτεινε
Σκείρωνα
|
τὸν |
Κορίνθιον
τοῦ
Πέλοπος,
ὡς
δὲ |
[1, 15] |
ἐξάψας
μύρμηκος
λίνον
καὶ
τρήσας
|
τὸν |
κοχλίαν
εἴασε
δι'
αὐτοῦ
διελθεῖν. |
[1, 14] |
παρ'
ᾧ
Δαίδαλος
ἐκρύπτετο,
δείκνυσι
|
τὸν |
κοχλίαν.
ὁ
δὲ
λαβὼν
ἐπηγγέλλετο |
[1, 5] |
ἀγνοῶν
παῖδα,
δείσας
ἔπεμψεν
ἐπὶ
|
τὸν |
Μαραθώνιον
ταῦρον.
~ὡς
δὲ
ἀνεῖλεν |
[1, 23] |
δωδεκαέτη
οὖσαν,
Πειρίθῳ
δὲ
μνηστευόμενος
|
τὸν |
Περσεφόνης
γάμον
εἰς
Ἅιδου
κάτεισι. |
[1, 7] |
ἐξέβαλε
τὴν
Μήδειαν.
~καὶ
εἰς
|
τὸν |
τρίτον
δασμὸν
τῷ
Μινωταύρῳ
συγκαταλέγεταιὡς |
[1, 7] |
τὴν
Μήδειαν.
~καὶ
εἰς
τὸν
|
τρίτον |
δασμὸν
τῷ
Μινωταύρῳ
συγκαταλέγεταιὡς
δέ |
[1, 4] |
μετέωρον
ἀράμενος
ἔρραξεν
εἰς
γῆν.
|
~ἕκτον |
ἀπέκτεινε
Δαμάστην,
ὃν
ἔνιοι
Πολυπήμονα |
[1, 3] |
ἁρπάσας
αὐτὸν
τῶν
ποδῶν
ἔρριψεν.
|
~πέμπτον |
ἔκτεινεν
ἐν
Ἐλευσῖνι
Κερκυόνα
τὸν |
[1, 2] |
τινὲς
Ἐχίδνης
καὶ
Τυφῶνος
λέγουσι.
|
~τέταρτον |
ἔκτεινε
Σκείρωνα
τὸν
Κορίνθιον
τοῦ |
[1, 24] |
ἐξελαθεὶς
πρὸς
Λυκομήδην
ἦλθεν,
ὃς
|
αὐτὸν |
βάλλει
κατὰ
βαράθρων
καὶ
ἀποκτείνει. |
[1, 3] |
καὶ
παλαίων
ἀνῄρει:
Θησεὺς
δὲ
|
αὐτὸν |
μετέωρον
ἀράμενος
ἔρραξεν
εἰς
γῆν. |
[1, 15] |
Κώκαλος
δὲ
ὑποσχόμενος
ἐκδώσειν
ἐξένισεν
|
αὐτόν: |
ὁ
δὲ
λουσάμενος
ὑπὸ
τῶν |
[1, 6] |
Μαραθώνιον
ταῦρον.
~ὡς
δὲ
ἀνεῖλεν
|
αὐτόν, |
παρὰ
Μηδείας
λαβὼν
αὐθήμερον
προσήνεγκεν |
[1, 8] |
θυγάτηρ
Μίνωος
ἐρωτικῶς
διατεθεῖσα
πρὸς
|
αὐτὸν |
συμπράσσειν
ἐπαγγέλλεται,
ἐὰν
ὁμολογήσῃ
γυναῖκα |
[1, 2] |
ὑπερμεγέθει
χελώνῃ.
Θησεὺς
δὲ
ἁρπάσας
|
αὐτὸν |
τῶν
ποδῶν
ἔρριψεν.
~πέμπτον
ἔκτεινεν |
[1, 7] |
συγκαταλέγεταιὡς
δέ
τινες
λέγουσιν,
ἑκὼν
|
ἑαυτὸν |
ἔδωκεν.
ἐχούσης
δὲ
τῆς
νεὼς |
[1, 10] |
ἱστίον,
Θησέα
νομίσας
ἀπολλέναι
ῥίψας
|
ἑαυτὸν |
μετήλλαξε.
~Θησεὺς
δὲ
παρέλαβε
τὴν |
[1, 19] |
~Θησεὺς
δὲ
πιστεύσας
ηὔξατο
Ποσειδῶνι
|
Ἱππόλυτον |
διαφθαρῆναι:
ὁ
δέ,
θέοντος
αὐτοῦ |
[1, 16] |
δὲ
ἐκ
τῆς
Ἀμαζόνος
παῖδα
|
Ἱππόλυτον, |
~λαμβάνει
μετὰ
ταῦτα
παρὰ
Δευκαλίωνος |
[1, 23] |
μετὰ
ταύτης
Αἴθραν
τὴν
Πιτθέως
|
αἰχμάλωτον: |
Δημοφῶν
δὲ
καὶ
Ἀκάμας
ἔφυγον. |
[1, 24] |
ἐξαπατᾶται,
καὶ
ὡς
ξενίων
μεταληψομένους
|
πρῶτον |
ἐν
τῷ
τῆς
Λήθης
εἶπε |
[1, 21] |
δὲ
ἔχοντες
οἴνου
ἀφειδῶς
ἐμφορησάμενοι
|
ἐμέθυον, |
καὶ
εἰσαγομένην
τὴν
νύμφην
ἐπεχείρουν |
[1, 10] |
δὲ
ἀπὸ
τῆς
ἀκροπόλεως
τὴν
|
ναῦν |
ἰδὼν
ἔχουσαν
μέλαν
ἱστίον,
Θησέα |
[1, 7] |
ὑποστρέφῃ
ζῶν,
λευκοῖς
πετάσαι
τὴν
|
ναῦν |
ἱστίοις.
~ὡς
δὲ
ἧκεν
εἰς |
[1, 10] |
Ἀριάδνῃ
καταπλέων
ἐπελάθετο
πετάσαι
τὴν
|
ναῦν |
λευκοῖς
ἱστίοις.
Αἰγεὺς
δὲ
ἀπὸ |
[1, 14] |
χώραν
ἐρευνῶν
ἐκόμιζε
κόχλον,
καὶ
|
πολὺν |
ἐπηγγέλλετο
δώσειν
μισθὸν
τῷ
διὰ |
[1, 24] |
σπείραις
δρακόντων
κατείχοντο.
Πειρίθους
μὲν
|
οὖν |
εἰς
ἀίδιον
δεθεὶς
ἔμεινε,
Θησέα |
[1, 18] |
τοῦ
ἐκ
τῆς
Ἀμαζόνος
παιδὸς
|
{ἤγουν |
τοῦ
Ἱππολύτου}
καὶ
δεῖται
συνελθεῖν |
[1, 21] |
ἐμέθυον,
καὶ
εἰσαγομένην
τὴν
νύμφην
|
ἐπεχείρουν |
βιάζεσθαι:
ὁ
δὲ
Πειρίθους
μετὰ |
[1, 17] |
ταῖς
μεθ'
ἑαυτῆς
Ἀμαζόσιν
ἐπιστᾶσα
|
σὺν |
ὅπλοις
κτείνειν
ἔμελλεν.
οἱ
δὲ |
[1, 8] |
ἀπαγαγὼν
εἰς
Ἀθήνας.
ὁμολογήσαντος
δὲ
|
σὺν |
ὅρκοις
Θησέως
δεῖται
Δαιδάλου
μηνῦσαι |
[1, 17] |
ἡ
προγαμηθεῖσα
Θησεῖ
τοὺς
συγκατακειμένους
|
σὺν |
ταῖς
μεθ'
ἑαυτῆς
Ἀμαζόσιν
ἐπιστᾶσα |
[1, 1] |
Ι.
~τρίτην
ἔκτεινεν
ἐν
Κρομμυῶνι
|
σῦν |
τὴν
καλουμένην
Φαιὰν
ἀπὸ
τῆς |
[1, 6] |
δὲ
ἀνεῖλεν
αὐτόν,
παρὰ
Μηδείας
|
λαβὼν |
αὐθήμερον
προσήνεγκεν
αὐτῷ
φάρμακον.
ὁ |
[1, 15] |
κοχλίαν
εἴασε
δι'
αὐτοῦ
διελθεῖν.
|
λαβὼν |
δὲ
Μίνως
τὸ
λίνον
διειρμένον |
[1, 14] |
δείκνυσι
τὸν
κοχλίαν.
ὁ
δὲ
|
λαβὼν |
ἐπηγγέλλετο
διείρειν
καὶ
Δαιδάλῳ
δίδωσιν. |
[1, 9] |
Θησεὺς
τῆς
θύρας
ἐφελκόμενος
εἰσῄει.
|
καταλαβὼν |
δὲ
Μινώταυρον
ἐν
ἐσχάτῳ
μέρει |
[1, 24] |
δεθεὶς
ἔμεινε,
Θησέα
δὲ
Ἡρακλῆς
|
ἀναγαγὼν |
ἔπεμψεν
εἰς
Ἀθήνας.
ἐκεῖθεν
δὲ |
[1, 8] |
ἐὰν
ὁμολογήσῃ
γυναῖκα
αὐτὴν
ἕξειν
|
ἀπαγαγὼν |
εἰς
Ἀθήνας.
ὁμολογήσαντος
δὲ
σὺν |
[1, 23] |
Διόσκουροι
μὲν
μετὰ
Λακεδαιμονίων
καὶ
|
Ἀρκάδων |
εἷλον
Ἀθήνας
καὶ
ἀπάγουσιν
Ἑλένην |
[1, 10] |
ἀπὸ
τῆς
ἀκροπόλεως
τὴν
ναῦν
|
ἰδὼν |
ἔχουσαν
μέλαν
ἱστίον,
Θησέα
νομίσας |
[1, 9] |
νυκτὸς
μετὰ
Ἀριάδνης
καὶ
τῶν
|
παίδων |
εἰς
Νάξον
ἀφικνεῖται.
ἔνθα
Διόνυσος |
[1, 2] |
Θησεὺς
δὲ
ἁρπάσας
αὐτὸν
τῶν
|
ποδῶν |
ἔρριψεν.
~πέμπτον
ἔκτεινεν
ἐν
Ἐλευσῖνι |
[1, 10] |
~λυπούμενος
δὲ
Θησεὺς
ἐπ'
Ἀριάδνῃ
|
καταπλέων |
ἐπελάθετο
πετάσαι
τὴν
ναῦν
λευκοῖς |
[1, 7] |
τῷ
παιδὶ
ἐνετείλατο,
ἐὰν
ὑποστρέφῃ
|
ζῶν, |
λευκοῖς
πετάσαι
τὴν
ναῦν
ἱστίοις. |
[1, 17] |
θυγατέρα,
ἧς
ἐπιτελουμένων
τῶν
γάμων
|
Ἀμαζὼν |
ἡ
προγαμηθεῖσα
Θησεῖ
τοὺς
συγκατακειμένους |
[1, 14] |
κοχλίου
λίνον
διείραντι,
διὰ
τούτου
|
νομίζων |
εὑρήσειν
Δαίδαλον.
ἐλθὼν
δὲ
εἰς |
[1, 6] |
τῷ
πατρὶ
καὶ
τὴν
ἐπιβουλὴν
|
μαθὼν |
ἐξέβαλε
τὴν
Μήδειαν.
~καὶ
εἰς |
[1, 14] |
διὰ
τούτου
νομίζων
εὑρήσειν
Δαίδαλον.
|
ἐλθὼν |
δὲ
εἰς
Κάμικον
τῆς
Σικελίας |
[1, 3] |
ἠνάγκαζε
τοὺς
παριόντας
παλαίειν
καὶ
|
παλαίων |
ἀνῄρει:
Θησεὺς
δὲ
αὐτὸν
μετέωρον |
[1, 23] |
Μενεσθέα
καὶ
τὴν
ἀρχὴν
τῶν
|
Ἀθηναίων |
διδόασι
τούτῳ.
~Θησεὺς
δὲ
μετὰ |
[1, 11] |
μετήλλαξε.
~Θησεὺς
δὲ
παρέλαβε
τὴν
|
Ἀθηναίων |
δυναστείαν,
τοὺς
μὲν
Πάλλαντος
παῖδας |
[1, 16] |
τὸν
Ἄρειον
πάγον
Θησεὺς
μετὰ
|
Ἀθηναίων |
ἐνίκησεν.
ἔχων
δὲ
ἐκ
τῆς |
[1, 9] |
ἐν
ἐσχάτῳ
μέρει
τοῦ
λαβυρίνθου
|
παίων |
πυγμαῖς
ἀπέκτεινεν,
ἐφελκόμενος
δὲ
τὸ |
[1, 24] |
εἰς
Ἅιδου
ἐξαπατᾶται,
καὶ
ὡς
|
ξενίων |
μεταληψομένους
πρῶτον
ἐν
τῷ
τῆς |
[1, 23] |
κάτεισι.
καὶ
Διόσκουροι
μὲν
μετὰ
|
Λακεδαιμονίων |
καὶ
Ἀρκάδων
εἷλον
Ἀθήνας
καὶ |
[1, 20] |
ἑαυτὴν
ἀνήρτησε
Φαίδρα.
~ὅτι
ὁ
|
Ἰξίων |
Ἥρας
ἐρασθεὶς
ἐπεχείρει
βιάζεσθαι,
καὶ |
[1, 7] |
Μινωταύρῳ
συγκαταλέγεταιὡς
δέ
τινες
λέγουσιν,
|
ἑκὼν |
ἑαυτὸν
ἔδωκεν.
ἐχούσης
δὲ
τῆς |
[1, 4] |
καὶ
τοὺς
παριόντας
ἐπὶ
ξένια
|
καλῶν |
τοὺς
μὲν
βραχεῖς
ἐπὶ
τῆς |
[1, 20] |
καὶ
προσαγγειλάσης
τῆς
Ἥρας
γνῶναι
|
θέλων |
ὁ
Ζεύς,
εἰ
οὕτως
ἔχει |
[1, 13] |
δὲ
ἀμελήσας
τῶν
τοῦ
πατρὸς
|
ἐντολῶν |
ψυχαγωγούμενος
ἀεὶ
μετέωρος
ἐφέρετο:
τακείσης |
[1, 17] |
Μίνωος
θυγατέρα,
ἧς
ἐπιτελουμένων
τῶν
|
γάμων |
Ἀμαζὼν
ἡ
προγαμηθεῖσα
Θησεῖ
τοὺς |
[1, 17] |
Φαίδραν
τὴν
Μίνωος
θυγατέρα,
ἧς
|
ἐπιτελουμένων |
τῶν
γάμων
Ἀμαζὼν
ἡ
προγαμηθεῖσα |
[1, 4] |
μὲν
βραχεῖς
ἐπὶ
τῆς
μεγάλης
|
κατακλίνων |
σφύραις
ἔτυπτεν,
ἵν'
ἐξισωθῶσι
τῇ |
[1, 22] |
τῇ
πρὸς
Κενταύρους
μάχῃ
τραυμάτων
|
καταφρονῶν |
πολλοὺς
τῶν
Κενταύρων
ἀπώλεσεν,
οἱ |
[1, 14] |
Μίνως,
καὶ
καθ'
ἑκάστην
χώραν
|
ἐρευνῶν |
ἐκόμιζε
κόχλον,
καὶ
πολὺν
ἐπηγγέλλετο |
[1, 5] |
αὐτῷ.
Αἰγεὺς
δὲ
τὸν
ἴδιον
|
ἀγνοῶν |
παῖδα,
δείσας
ἔπεμψεν
ἐπὶ
τὸν |
[1, 19] |
τοῦ
κλύδωνος.
πτοηθέντων
δὲ
τῶν
|
ἵππων |
κατηρράχθη
τὸ
ἅρμα.
ἐμπλακεὶς
δὲ |
[1, 15] |
δὲ
λουσάμενος
ὑπὸ
τῶν
Κωκάλου
|
θυγατέρων |
ἔκλυτος
ἐγένετο:
ὡς
δὲ
ἔνιοί |
[1, 24] |
ἦλθεν,
ὃς
αὐτὸν
βάλλει
κατὰ
|
βαράθρων |
καὶ
ἀποκτείνει.
|
[1, 6] |
Αἰγεὺς
τὴν
κύλικα
ἐξέρριψε
τῶν
|
χειρῶν |
αὐτοῦ.
Θησεὺς
δὲ
ἀναγνωρισθεὶς
τῷ |
[1, 22] |
μάχῃ
τραυμάτων
καταφρονῶν
πολλοὺς
τῶν
|
Κενταύρων |
ἀπώλεσεν,
οἱ
δὲ
λοιποί,
περιστάντες |
[1, 13] |
ἐφέρετο:
τακείσης
δὲ
τῆς
κόλλης
|
πεσὼν |
εἰς
τὴν
ἀπ'
ἐκείνου
κληθεῖσαν |
[1, 18] |
δεῖται
συνελθεῖν
αὐτῇ.
ὁ
δὲ
|
μισῶν |
πάσας
γυναῖκας
τὴν
συνουσίαν
ἔφυγεν. |
[1, 23] |
καὶ
Μενεσθέα
καὶ
τὴν
ἀρχὴν
|
τῶν |
Ἀθηναίων
διδόασι
τούτῳ.
~Θησεὺς
δὲ |
[1, 17] |
τὴν
Μίνωος
θυγατέρα,
ἧς
ἐπιτελουμένων
|
τῶν |
γάμων
Ἀμαζὼν
ἡ
προγαμηθεῖσα
Θησεῖ |
[1, 19] |
ἐκ
τοῦ
κλύδωνος.
πτοηθέντων
δὲ
|
τῶν |
ἵππων
κατηρράχθη
τὸ
ἅρμα.
ἐμπλακεὶς |
[1, 22] |
Κενταύρους
μάχῃ
τραυμάτων
καταφρονῶν
πολλοὺς
|
τῶν |
Κενταύρων
ἀπώλεσεν,
οἱ
δὲ
λοιποί, |
[1, 15] |
αὐτόν:
ὁ
δὲ
λουσάμενος
ὑπὸ
|
τῶν |
Κωκάλου
θυγατέρων
ἔκλυτος
ἐγένετο:
ὡς |
[1, 9] |
διὰ
νυκτὸς
μετὰ
Ἀριάδνης
καὶ
|
τῶν |
παίδων
εἰς
Νάξον
ἀφικνεῖται.
ἔνθα |
[1, 2] |
χελώνῃ.
Θησεὺς
δὲ
ἁρπάσας
αὐτὸν
|
τῶν |
ποδῶν
ἔρριψεν.
~πέμπτον
ἔκτεινεν
ἐν |
[1, 13] |
νοτίδος
λυθῇ.
~Ἴκαρος
δὲ
ἀμελήσας
|
τῶν |
τοῦ
πατρὸς
ἐντολῶν
ψυχαγωγούμενος
ἀεὶ |
[1, 6] |
ἐπιγνοὺς
Αἰγεὺς
τὴν
κύλικα
ἐξέρριψε
|
τῶν |
χειρῶν
αὐτοῦ.
Θησεὺς
δὲ
ἀναγνωρισθεὶς |
[1, 22] |
ἐν
τῇ
πρὸς
Κενταύρους
μάχῃ
|
τραυμάτων |
καταφρονῶν
πολλοὺς
τῶν
Κενταύρων
ἀπώλεσεν, |
[1, 20] |
τροχῷ,
ὑφ'
οὗ
φερόμενος
διὰ
|
πνευμάτων |
ἐν
αἰθέρι
ταύτην
τίνει
δίκην. |
[1, 19] |
ταῦρον
ἀνῆκεν
ἐκ
τοῦ
κλύδωνος.
|
πτοηθέντων |
δὲ
τῶν
ἵππων
κατηρράχθη
τὸ |
[1, 24] |
καθεσθῆναι
θρόνῳ,
ᾧ
προσφυέντες
σπείραις
|
δρακόντων |
κατείχοντο.
Πειρίθους
μὲν
οὖν
εἰς |
[1, 21] |
συνῆψε,
καὶ
πολλοὺς
ὁ
Θησεὺς
|
αὐτῶν |
ἀνεῖλεν.
~ὅτι
Καινεὺς
πρότερον
ἦν |
[1, 23] |
ταύτης
Αἴθραν
τὴν
Πιτθέως
αἰχμάλωτον:
|
Δημοφῶν |
δὲ
καὶ
Ἀκάμας
ἔφυγον.
κατάγουσι |
[1, 16] |
πάγον
Θησεὺς
μετὰ
Ἀθηναίων
ἐνίκησεν.
|
ἔχων |
δὲ
ἐκ
τῆς
Ἀμαζόνος
παῖδα |
[1, 4] |
Πολυπήμονα
λέγουσιν.
οὗτος
τὴν
οἴκησιν
|
ἔχων |
παρ'
ὁδὸν
ἐστόρεσε
δύο
κλίνας, |
[1, 2] |
Ποσειδῶνος.
οὗτος
ἐν
τῇ
Μεγαρικῇ
|
κατέχων |
τὰς
ἀφ'
ἑαυτοῦ
κληθείσας
πέτρας |