Chapitre |
[19] |
ὀφθαλμοὶ
κατὰ
τῆς
γῆς
εἶεν:
|
ἐκ |
δὲ
τῶν
ὀφθαλμῶν
καὶ
ἄνω |
[13] |
Σώκρατες,
τὰ
μὲν
ἄλλα
ζῷα
|
ἐκ |
δυοῖν
τούτοιν
τὸ
πείθεσθαι
μανθάνουσιν, |
[3] |
τι
μᾶλλον
ἢ
καὶ
γεωργοὺς
|
ἐκ |
παιδίων
ὠνούμενον
κατασκευάζειν,
ἀλλ'
εἶναί |
[21] |
εἶναι
εὐμαθεστάτην,
καὶ
νῦν
ἐγὼ
|
ἐκ |
πάντων
ὧν
εἴρηκας
τοῦθ'
οὕτως |
[11] |
πῶς
θέμις
εἶναί
σοι
καὶ
|
ἐκ |
πολέμου
καλῶς
σῴζεσθαι;
τῆς
δὲ |
[15] |
τούτοις
πᾶσιν
ἥδηταί
σοι
τὰ
|
ἐκ |
τῆς
γῆς
ὡραῖα
ἀποδεικνύων
ὅτι |
[17] |
καὶ
τοῦτο.
ὅτι
μὲν
γὰρ
|
ἐκ |
τῆς
χειρὸς
δεῖ
ῥίπτεσθαι
τὸ |
[10] |
δυναίμην,
εἰ
τοιοῦτος
εἴης,
ἀσπάσασθαι
|
ἐκ |
τῆς
ψυχῆς.
οὐκοῦν,
ἔφην
ἐγώ, |
[20] |
ἀκοῦσαι,
ἁνὴρ
οὐ
λαμβάνει
σῖτον
|
ἐκ |
τοῦ
ἀγροῦ:
οὐ
γὰρ
ἐπιμελεῖται |
[7] |
ἕξει
καὶ
ἄλλα
ὅτι
πλεῖστα
|
ἐκ |
τοῦ
καλοῦ
τε
καὶ
δικαίου |
[7] |
παιδοτροφία,
στεγνῶν
δὲ
καὶ
αἱ
|
ἐκ |
τοῦ
καρποῦ
σιτοποιίαι
δέονται:
ὡσαύτως |
[13] |
ὅταν
ἀπειθεῖν
ἐπιχειρῶσι
κολάζεσθαι
καὶ
|
ἐκ |
τοῦ
ὅταν
προθύμως
ὑπηρετῶσιν
εὖ |
[18] |
Ἰσχόμαχος,
ἦ
οἶσθα
ὅτι
ἂν
|
ἐκ |
τοῦ
προσηνέμου
μέρους
τῆς
ἅλω |
[18] |
ἂν
δέ
τις,
ἔφη,
λικμᾷ
|
ἐκ |
τοῦ
ὑπηνέμου
ἀρχόμενος;
Δῆλον,
ἔφην |
[18] |
ἔλεγες.
~ἀτὰρ
οὖν,
ἔφην
ἐγώ,
|
ἐκ |
τούτου
ἄρα
θερίζειν
εἰκός.
δίδασκε |
[18] |
οὐκοῦν,
ἔφην
ἐγώ,
ὦ
Ἰσχόμαχε,
|
ἐκ |
τούτου
δὴ
καθαροῦμεν
τὸν
σῖτον |
[7] |
ἔπειτα
τὸ
γηροβοσκοὺς
κεκτῆσθαι
ἑαυτοῖς
|
ἐκ |
τούτου
τοῦ
ζεύγους
τοῖς
γοῦν |
[8] |
τι,
ὦ
Ἰσχόμαχε,
ἔφην
ἐγώ,
|
ἐκ |
τούτων
αὐτὴν
κεκινημένην
μᾶλλον
πρὸς |
[7] |
ὑπαίθρια
ταῦτα
πάντα
ἔργα
ἐστίν:
|
ἐκ |
τούτων
δὲ
τὰ
ἐπιτήδεια
γίγνεται. |
[4] |
καὶ
τῶν
ἐργατῶν,
καὶ
δασμοὺς
|
ἐκ |
τούτων
ἐκλέγουσιν,
οἱ
δ'
ἄρχουσι |
[4] |
καθιστῆται,
οὗτος
ἀμφοτέρων
τούτων
ἐπιμελεῖται.
|
ἐκ |
τούτων
ὁ
Κριτόβουλος
εἶπεν:
οὐκοῦν |
[2] |
ἄρχωσιν
αὐτῶν.
~ὁ
οὖν
Κριτόβουλος
|
ἐκ |
τούτων
ὧδέ
πως
εἶπεν:
ἀλλὰ |
[14] |
ταύτης.
καίτοι
τὰ
μὲν
καὶ
|
ἐκ |
τῶν
Δράκοντος
νόμων,
τὰ
δὲ |
[7] |
οἱ
σοὶ
γονεῖς,
ὡς
ἐοίκασιν,
|
ἐκ |
τῶν
δυνατῶν
ἐμέ.
τέκνα
μὲν |
[7] |
δὲ
καὶ
ἡ
τῆς
ἐσθῆτος
|
ἐκ |
τῶν
ἐρίων
ἐργασία.
ἐπεὶ
δ' |
[20] |
τὰς
μὲν
δαπάνας
χωρεῖν
ἐντελεῖς
|
ἐκ |
τῶν
οἴκων,
τὰ
δὲ
ἔργα |
[17] |
ἔφην
ἐγώ,
ὥσπερ
τοὺς
κηφῆνας
|
ἐκ |
τῶν
σμηνῶν
ἀφαιρεῖν.
οὐκοῦν,
ἔφη, |
[14] |
Δράκοντος
νόμων,
τὰ
δὲ
καὶ
|
ἐκ |
τῶν
Σόλωνος
πειρῶμαι,
ἔφη,
λαμβάνων |
[13] |
δυοῖν
τούτοιν
τὸ
πείθεσθαι
μανθάνουσιν,
|
ἔκ |
τε
τοῦ
ὅταν
ἀπειθεῖν
ἐπιχειρῶσι |
[11] |
ἀνίστασθαι
μὲν
ἐξ
εὐνῆς
εἴθισμαι
|
ἡνίκ' |
ἔτι
ἔνδον
καταλαμβάνοιμι,
εἴ
τινα |
[21] |
καὶ
σύμπαντας,
πονεῖν
ὅταν
δεήσῃ,
|
οὐκ |
ἀθύμως
πονοῦντας.
ἀλλ'
ὥσπερ
ἰδιώταις |
[7] |
δεῖ,
καὶ
εὔδηλος
ἦν
ὅτι
|
οὐκ |
ἀμελήσει
τῶν
διδασκομένων.
πρὸς
θεῶν, |
[13] |
καὶ
ἄλλῃ
τινὶ
ἀνωφελεῖ
χάριτι,
|
οὐκ |
ἀμελῶ,
ἀλλ'
ἐπιπλήττω
καὶ
πειρῶμαι |
[2] |
ἂν
ποιῶν
αὔξοιμι
τὸν
οἶκον,
|
οὐκ |
ἄν
μοι
δοκῶ
ὑπό
γε |
[21] |
οἱ
ἐργάται,
ἐγὼ
μὲν
αὐτὸν
|
οὐκ |
ἂν
ἀγαίμην,
ἀλλ'
ὃν
ἂν |
[12] |
Δί'
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες:
ἐπεὶ
|
οὐκ |
ἂν
ἀπέλθοιμι
πρὶν
ἂν>
παντάπασιν |
[9] |
τούτοις
ἐδίδασκον
αὐτήν,
ἔφη,
ὡς
|
οὐκ |
ἂν
ἄχθοιτο
δικαίως,
εἰ
πλείω |
[12] |
ὦ
Σώκρατες,
τοὺς
οἴνου
ἀκρατεῖς
|
οὐκ |
ἂν
δύναιο
ἐπιμελεῖς
ποιῆσαι:
τὸ |
[19] |
βαθύν,
ὕδωρ
ἂν
εὑρίσκοις
καὶ
|
οὐκ |
ἂν
δύναιο
ἔτι
ἐν
ὕδατι |
[1] |
Σωκράτης,
εἰ
ἐπιτρέποι
τις
αὐτῷ,
|
οὐκ |
ἂν
δύναιτο,
εἰ
βούλοιτο,
εὖ |
[2] |
ἡγησάμην
ὁπόθεν
σοι
εἴη
λαβεῖν,
|
οὐκ |
ἂν
ἐμέμφου
μοι,
καὶ
εἰ |
[7] |
τὸ
μέσον
ἀμφοτέροις
κατέθηκεν.
ὥστε
|
οὐκ |
ἂν
ἔχοις
διελεῖν
πότερα
τὸ |
[8] |
ἐν
τάξει
πορευομένους,
τίς
δ'
|
οὐκ |
ἂν
θαυμάσειεν
ἱππέας
κατὰ
τάξεις |
[8] |
κατὰ
τάξεις
ἐλαύνοντας,
τίς
δὲ
|
οὐκ |
ἂν
πολέμιος
φοβηθείη
ἰδὼν
διηυκρινημένους |
[8] |
εὐεύρετον
χώραν
ἑκάστοις
αὐτῶν,
πῶς
|
οὐκ |
ἂν
πολλὴ
ἡμῶν
ἀσυνεσία
εἴη; |
[8] |
τοῖς
πολεμίοις.
τίς
μὲν
γὰρ
|
οὐκ |
ἂν
φίλος
ἡδέως
θεάσαιτο
ὁπλίτας |
[18] |
ἔνθα
πνεῖ
ἄνεμος
ἢ
ἀντίος;
|
οὐκ |
ἀντίος,
ἔφην,
ἔγωγε:
χαλεπὸν
γὰρ |
[21] |
οὔτε
κινδυνεύειν
παρέχονται,
πείθεσθαί
τε
|
οὐκ |
ἀξιοῦντας
οὐδ'
ἐθέλοντας
ὅσον
ἂν |
[7] |
σε
ἐμοί;
ὅτι
μὲν
γὰρ
|
οὐκ |
ἀπορία
ἦν
μεθ'
ὅτου
ἄλλου |
[6] |
τῷ
καλῷ
τὸ
ἀγαθόν.
ἀλλ'
|
οὐκ |
ἄρα
εἶχεν
οὕτως,
ἀλλ'
ἐνίους |
[20] |
τὴν
ὕλην
γίγνεσθαι,
πῶς
τοῦτο
|
οὐκ |
ἀργὸν
ἂν
φήσαις
εἶναι;
τὰ |
[9] |
καὶ
ἐν
ταῖς
εὐνομουμέναις
πόλεσιν
|
οὐκ |
ἀρκεῖν
δοκεῖ
τοῖς
πολίταις,
ἂν |
[1] |
μὰ
Δί'
ἔφη
ὁ
Σωκράτης,
|
οὐκ |
ἀφανεῖς
εἰσιν,
ἀλλὰ
καὶ
πάνυ |
[7] |
γε
ἐν
τῷ
σμήνει
μένουσα
|
οὐκ |
ἐᾷ
ἀργοὺς
τὰς
μελίττας
εἶναι, |
[5] |
χρῆσθαι.
παρέχουσα
δ'
ἀφθονώτατα
τἀγαθὰ
|
οὐκ |
ἐᾷ
ταῦτα
μετὰ
μαλακίας
λαμβάνειν, |
[2] |
μὰ
Δί'
ἔφη
ὁ
Σωκράτης,
|
οὐκ |
ἔγωγε,
ἀλλ'
ὅσα
ἔχω
καὶ |
[1] |
διαλέγεσθαι;
οὐ
μὰ
Δί'
ἔφη,
|
οὐκ |
ἔγωγε,
ἀλλὰ
καὶ
πάνυ
εὐπατριδῶν |
[1] |
εἰρηνικὰς
ἐπιστήμας
ἔχοντας,
ταύτας
δὲ
|
οὐκ |
ἐθέλοντας
ἐργάζεσθαι,
ὡς
μὲν
ἐγὼ |
[12] |
ἄνθρωποι,
πολλοὶ
αὐτῶν
εἰσὶν
οἳ
|
οὐκ |
ἐθέλουσιν
ἐπιμελεῖσθαι
ὅπως
αὐτοῖς
ἔσται |
[1] |
ἀγαθὸν
κέκτηται:
οὐ
μὰ
Δί'
|
οὐκ |
εἴ
τι
κακόν,
τοῦτο
κτῆμα |
[2] |
τῷ
μὴ
ἐπισταμένῳ
ἵπποις
χρῆσθαι
|
οὐκ |
εἴη
χρήματα
οἱ
ἵπποι
οὐδὲ |
[20] |
πλέουσι.
καὶ
ὅταν
δεηθῶσιν
ἀργυρίου,
|
οὐκ |
εἰκῇ
αὐτὸν
ὅπου
ἂν
τύχωσιν |
[3] |
ὁ
Κριτόβουλος.
ἴσως
γὰρ
ἀναλίσκουσιν
|
οὐκ |
εἰς
ἃ
δεῖ
μόνον,
ἀλλὰ |
[8] |
τῶν
εἰσενεχθέντων
τι
αἰτήσαντος
ἐμοῦ
|
οὐκ |
εἶχέ
μοι
δοῦναι.
καὶ
ἐγὼ |
[8] |
ὅσα
λέγω,
ἔφη,
ἐγώ,
πάντα
|
οὐκ |
ἐν
πολλῷ
τινι
μείζονι
χώρᾳ |
[7] |
πράττων
καλὸς
κἀγαθὸς
κέκλησαι,
ἐπεὶ
|
οὐκ |
ἔνδον
γε
διατρίβεις
οὐδὲ
τοιαύτη |
[19] |
ἐπίσταμαι,
ὅμοια
τούτοις
ἐπιδεικνὺς
ἃ
|
οὐκ |
ἐνόμιζον
ἐπίστασθαι
ἀναπείθεις,
οἶμαι,
ὡς |
[2] |
τι
εἴη
πλοῦτος,
καὶ
πρότερον
|
οὐκ |
ἐπαύσω
πρὶν
ἐξήλεγξάς
με
καὶ |
[20] |
ὡς
ἔχῃ
οὕτως,
οἱ
δ'
|
οὐκ |
ἐπιμελοῦνται.
ὅταν
τε
αὖ
διὰ |
[19] |
τὰ
δ'
ἀμφὶ
τὴν
φυτείαν
|
οὐκ |
ἐπίσταμαι;
οὐ
γὰρ
σύ,
ἔφη |
[20] |
μὴ
ἐργαζομένοις
ἔστι
προφασίζεσθαι
ὅτι
|
οὐκ |
ἐπίστανται,
γῆν
δὲ
πάντες
οἴδασιν |
[19] |
ἐδίδαξέ
με
ταύτην
τὴν
τέχνην.
|
οὐκ |
ἔστι
ταῦτ'
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες: |
[8] |
ἀρχὴν
μηδὲ
ζητεῖν
εἰδότα
ὅτι
|
οὐκ |
ἔστιν.
ἀλλὰ
γάρ,
ἔφην
ἐγώ, |
[16] |
σκάπτοντες
τὴν
νεὸν
ποιοῖεν,
ἔφη,
|
οὐκ |
εὔδηλον
ὅτι
καὶ
τούτους
δίχα |
[18] |
ἁλοῶσι
τὸν
σῖτον.
τί
δ'
|
οὐκ, |
ἔφην
ἐγώ,
οἶδα;
καὶ
ὑποζύγιά |
[19] |
με
συλλήβδην
εἰ
ἐπίσταμαι
φυτεύειν,
|
οὐκ |
ἔφην.
οὐ
γὰρ
ἐδόκουν
ἔχειν |
[20] |
πολλοῦ
ἀργυρίου
γίγνεσθαι
καὶ
ἐπίδοσιν
|
οὐκ |
ἔχειν:
τοὺς
δὲ
μὴ
ἔχοντας |
[8] |
ἔφην,
ἀθυμήσῃς,
ὦ
γύναι,
ὅτι
|
οὐκ |
ἔχεις
δοῦναι
ὅ
σε
αἰτῶν |
[1] |
ἄν,
ἔφη
ὁ
Σωκράτης,
δεσπότας
|
οὐκ |
ἔχοιεν,
εἰ
εὐχόμενοι
εὐδαιμονεῖν
καὶ |
[1] |
δι'
αὐτὸ
τοῦτο
ὅτι
δεσπότας
|
οὐκ |
ἔχουσιν.
καὶ
πῶς
ἄν,
ἔφη |
[2] |
εἶπεν:
ἐγὼ
τούτοις,
ὦ
Σώκρατες,
|
οὐκ |
ἔχω
ἀντιλέγειν:
ἀλλ'
ὥρα
σοι |
[7] |
καλοῦσί
με
τοῦτο
τὸ
ὄνομα
|
οὐκ |
οἶδα:
οὐ
γὰρ
δή,
ὅταν |
[16] |
καρποὺς
ἐν
τῇ
γῇ,
ὅμως
|
οὐκ |
ὀκνοῦσιν
ἀποφαίνεσθαι
περὶ
τῆς
γῆς |
[9] |
γέ
μοι,
ὦ
Σώκρατες,
ὅτι
|
οὐκ |
ὀρθῶς
γιγνώσκοιμι,
εἰ
οἰοίμην
χαλεπὰ |
[20] |
ὁ
σπορεὺς
ἔσπειρεν,
οὐδ'
ὅτι
|
οὐκ |
ὀρθῶς
τοὺς
ὄρχους
ἐφύτευσεν,
οὐδ' |
[1] |
χρήματα
αὐτῷ
ἐστιν
ὁ
ἵππος;
|
οὔκ, |
εἴπερ
τὰ
χρήματά
γ'
ἐστὶν |