Chapitre |
[8] |
μὴ
ἀπολέσῃ
τοὺς
μὴ
ἁμαρτάνοντας,
|
πάνυ |
ἀγαπητόν:
ἐὰν
δὲ
καὶ
πάνυ |
[4] |
ἐπίρρητοί
εἰσι
καὶ
εἰκότως
μέντοι
|
πάνυ |
ἀδοξοῦνται
πρὸς
τῶν
πόλεων.
καταλυμαίνονται |
[6] |
καλεῖται
καλός
τε
κἀγαθὸς
ἀνήρ;
|
πάνυ |
ἄν,
ἔφη
ὁ
Κριτόβουλος,
βουλοίμην |
[2] |
σοι
ὁ
θεὸς
μὴ
ἐναντιοῖτο,
|
πάνυ |
ἂν
δεινὸν
χρηματιστὴν
γενέσθαι.
~ἀκούσας |
[7] |
τοῦτο,
ἔφην,
ἔγωγε,
ὦ
Ἰσχόμαχε,
|
πάνυ |
ἂν
ἡδέως
σου
πυθοίμην,
πότερα |
[8] |
κατασκευῆς
ἔλεγον
τῇ
γυναικὶ
ὅτι
|
πάνυ |
ἂν
ἡμῶν
εἴη
βλακικόν,
εἰ |
[3] |
γυναῖκα
κοινωνὸν
ἀγαθὴν
οἴκου
οὖσαν
|
πάνυ |
ἀντίρροπον
εἶναι
τῷ
ἀνδρὶ
ἐπὶ |
[2] |
τῶν
αὐτῶν
ἔργων
τοὺς
μὲν
|
πάνυ |
ἀπόρους
ὄντας,
τοὺς
δὲ
πάνυ |
[7] |
τί
ποιεῖς;
ἐγὼ
γάρ
τοι
|
πάνυ |
βούλομαί
σου
πυθέσθαι
τί
ποτε |
[11] |
ἔχῃς
πράγματα
τούτων
ἐπιμελόμενος;
καὶ
|
πάνυ |
γ'
ἔφη
ὁ
Ἰσχόμαχος,
μέλει |
[3] |
τῶν
οἰκονομικῶν
ἔργων
ἐπιδεικνύναι;
καὶ
|
πάνυ |
γ'
ἔφη
ὁ
Κριτόβουλος.
τί |
[13] |
δὲ
χείρονι
τὰ
ἥττω
διδόναι.
|
πάνυ |
γάρ
μοι
δοκεῖ,
ἔφη,
ὦ |
[15] |
ἔτι
τινὸς
ὁ
τοιοῦτος
προσδεῖται:
|
πάνυ |
γάρ
μοι
δοκεῖ
ἤδη
πολλοῦ |
[17] |
τὸ
εὖ
τὰς
εἰκόνας
ἐπάγεσθαι.
|
πάνυ |
γὰρ
σύ
με
ἐξώργισας
πρὸς |
[17] |
σοι
δοκοῦμεν
ἐμβαλεῖν
τοὺς
σκαλέας;
|
πάνυ |
γε.
ἀτὰρ
ἐνθυμοῦμαι,
ἔφην
ἐγώ, |
[16] |
ὅτι
μάλιστα
πρὸς
τὸν
ἥλιον.
|
πάνυ |
γε,
ἔφην
ἐγώ,
καὶ
ταῦτα |
[1] |
οὗτοι,
ἔφη
ὁ
Σωκράτης,
καὶ
|
πάνυ |
γε
χαλεπῶν
δεσποτῶν,
οἱ
μὲν |
[16] |
γῆς
οὕτως
καὶ
οἱ
μὴ
|
πάνυ |
ἔμπειροι
γεωργίας
ὅμως
δύνανται
διαγιγνώσκειν. |
[11] |
τὴν
πρώτην,
καὶ
ἄξιά
γε
|
πάνυ |
ἐπαίνου
ἀμφοτέρων
ὑμῶν.
τὰ
δ' |
[11] |
ὅταν
μὲν
ἀληθῆ
λέγειν
συμφέρῃ,
|
πάνυ |
ἐπιεικῶς:
ὅταν
δὲ
ψευδῆ,
τὸν |
[13] |
ἡ
δοκοῦσα
θηριώδης
παιδεία
εἶναι
|
πάνυ |
ἐστὶν
ἐπαγωγὸς
πρὸς
τὸ
πείθεσθαι |
[12] |
Ἰσχόμαχος,
οὐδαμῶς
γε,
ἀλλὰ
καὶ
|
πάνυ |
εὐάγωγοί
εἰσιν
εἰς
τὴν
τούτων |
[1] |
ἔφη,
οὐκ
ἔγωγε,
ἀλλὰ
καὶ
|
πάνυ |
εὐπατριδῶν
ἐνίων
γε
δοκούντων
εἶναι, |
[3] |
δὲ
διὰ
τὴν
ἱππικὴν
καὶ
|
πάνυ |
εὐπόρους
ὄντας
καὶ
ἅμα
ἀγαλλομένους |
[14] |
δικαιοσύνην
σὺ
ὑποδύει
διδάσκειν;
καὶ
|
πάνυ, |
ἔφη
ὁ
Ἰσχόμαχος:
οὐ
μέντοι |
[11] |
Δί'
ἔφη
ὁ
Ἰσχόμαχος,
καὶ
|
πάνυ |
ἡδέως
σοι,
ὦ
Σώκρατες,
διηγήσομαι |
[13] |
τινί,
ἔφην
ἐγώ,
τοῦτο
καὶ
|
πάνυ |
ἰσχυρῶς,
ὅτι
δεῖ
ἐπιμελεῖσθαι
ὧν |
[7] |
γε
ἐν
τῇ
οἰκίᾳ
μου
|
πάνυ |
καὶ
αὐτὴ
ἡ
γυνή
ἐστιν |
[15] |
βούλοιο,
διδάσκειν.
οἴομαι
δ'
ἔφη,
|
πάνυ |
καὶ
λεληθέναι
πολλά
σε
αὐτὸν |
[8] |
πάνυ
ἀγαπητόν:
ἐὰν
δὲ
καὶ
|
πάνυ |
καλῶς
ὑπηρετοῦντας
σῴζῃ,
πολλὴ
χάρις, |
[7] |
τά
γε
ἀμφὶ
γαστέρα,
ἔφη,
|
πάνυ |
καλῶς,
ὦ
Σώκρατες,
ἦλθε
πεπαιδευμένη: |
[5] |
ὅτι
τῆς
γεωργίας
οὐδ'
οἱ
|
πάνυ |
μακάριοι
δύνανται
ἀπέχεσθαι.
ἔοικε
γὰρ |
[3] |
καὶ
πάνυ
πρῲ
ἀνιστάμενον
καὶ
|
πάνυ |
μακρὰν
ὁδὸν
βαδίζοντα
καὶ
ἐμὲ |
[10] |
ἔφη
ὁ
Ἰσχόμαχος,
θέλω
σοι
|
πάνυ |
μεγαλόφρονα
αὐτῆς
διηγήσασθαι,
ἅ
μου |
[17] |
ὅπως
δύνηται
ὑπηρετεῖν
τῇ
γνώμῃ.
|
πάνυ |
μὲν
οὖν,
ἔφη:
ἂν
δέ |
[1] |
τὰ
ἑκάστῳ
ὠφέλιμα
κτήματα
καλεῖν.
|
πάνυ |
μὲν
οὖν,
ἔφη:
τὰ
δέ |
[17] |
ἐπικουρίας
τινὸς
δεῖσθαι
ὁ
σῖτος;
|
πάνυ |
μὲν
οὖν,
ἔφην
ἐγώ.
τῷ |
[11] |
εἶναι
ἔγκλημα,
πένης
καλοῦμαι;
καὶ
|
πάνυ |
μεντἄν,
ὦ
Ἰσχόμαχε,
ἦν
ἐν |
[2] |
οἳ
καὶ
ἐπαρκέσειαν
ἂν
ὥστε
|
πάνυ |
μικρὰ
πορίσαντες
κατακλύσειαν
ἂν
ἀφθονίᾳ |
[21] |
δὴ
θεῖον
γενέσθαι.
οὐ
γὰρ
|
πάνυ |
μοι
δοκεῖ
ὅλον
τουτὶ
τὸ |
[2] |
πλουτεῖν:
σὺ
μέντοι,
ὦ
Κριτόβουλε,
|
πάνυ |
μοι
δοκεῖς
πένεσθαι,
καὶ
ναὶ |
[6] |
ἀπὸ
γεωργίας
τὸν
βίον
ποιεῖσθαι
|
πάνυ |
μοι
δοκῶ
πεπεῖσθαι
ἱκανῶς:
ὅτι |
[2] |
περὶ
μὲν
τῶν
τοιούτων
ἀρκούντως
|
πάνυ |
μοι
δοκῶ
τὰ
λεγόμενα
ὑπὸ |
[6] |
ποτε
ἐργαζόμενοι
τοῦτ'
ἀξιοῖντο
καλεῖσθαι,
|
πάνυ |
μου
ἡ
ψυχὴ
ἐπεθύμει
αὐτῶν |
[6] |
καταμανθάνειν
τῶν
καλῶν
τὰς
μορφὰς
|
πάνυ |
μοχθηροὺς
ὄντας
τὰς
ψυχάς.
ἔδοξεν |
[2] |
εἴη
τοῦτο.
καὶ
ηὗρον
ἐπισκοπῶν
|
πάνυ |
οἰκείως
ταῦτα
γιγνόμενα.
τοὺς
μὲν |
[2] |
μὰ
Δί'
ἔστιν
ὅτε
καὶ
|
πάνυ |
οἰκτίρω
σε
ἐγώ.
καὶ
ὁ |
[6] |
ἀνδριαντοποιούς,
καὶ
τἆλλα
τὰ
τοιαῦτα,
|
πάνυ |
ὀλίγος
μοι
χρόνος
ἐγένετο
ἱκανὸς |
[2] |
πάνυ
ἀπόρους
ὄντας,
τοὺς
δὲ
|
πάνυ |
πλουσίους,
ἀπεθαύμασα,
καὶ
ἔδοξέ
μοι |
[3] |
τοῦτό
σοι
ἐπιδεικνύω,
τοὺς
μὲν
|
πάνυ |
πολλὰ
καὶ
παντοῖα
κεκτημένους
ἔπιπλα, |
[16] |
οἶδα
γὰρ
ὅτι
ἐπισταμένῳ
σοι
|
πάνυ |
πολλὰ
φράσω
ὡς
δεῖ
γεωργεῖν. |
[17] |
σῖτον
λαμβάνειν
ἢ
ποτὲ
μὲν
|
πάνυ |
πολὺν
ποτὲ
δὲ
μηδ'
ἱκανόν. |
[2] |
ἔγωγε,
ἀλλ'
ὅσα
ἔχω
καὶ
|
πάνυ |
προθύμως
ἐξηγήσομαί
σοι.
οἶμαι
δ' |
[3] |
ἐπὶ
μὲν
κωμῳδῶν
θέαν
καὶ
|
πάνυ |
πρῲ
ἀνιστάμενον
καὶ
πάνυ
μακρὰν |
[2] |
οἰκίᾳ
καὶ
τὰ
ὄντα
πάντα
|
πάνυ |
ῥᾳδίως
πέντε
μνᾶς:
τὰ
μέντοι |
[2] |
ἐλπίζω
ἀπὸ
πολλῶν
γ'
ἂν
|
πάνυ |
ῥᾳδίως
πολλὴν
περιουσίαν
ποιῆσαι.
οὔκουν |
[11] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ὑπὸ
πολλῶν
|
πάνυ |
συκοφαντοῦμαι,
σὺ
δ'
ἴσως
ᾤου |
[1] |
κωλύονται
ὑπὸ
τούτων,
ἀλλὰ
καὶ
|
πάνυ |
σφοδρῶς
πρὸς
τὸ
ἐργάζεσθαι
ἔχουσι |
[7] |
τι
ὁρῶ
σε
ἢ
οὐ
|
πάνυ |
σχολάζοντα
ἐν
τῇ
ἀγορᾷ.
οὐδὲ |
[16] |
ψέγουσι,
τὴν
δ'
ἐπαινοῦσι.
καὶ
|
πάνυ |
τοίνυν
τοῖς
ἐμπείροις
γεωργίας
ὁρῶ |
[1] |
οὐκ
ἀφανεῖς
εἰσιν,
ἀλλὰ
καὶ
|
πάνυ |
φανεροί.
καὶ
ὅτι
πονηρότατοί
γέ |
[20] |
αὖ
διὰ
στενοπόρων
ἴωσιν,
οὐ
|
πάνυ |
χαλεπὸν
εὑρεῖν
ὅστις
οὐ
γιγνώσκει |
[12] |
βούλει
ἐπιμελεῖς
γίγνεσθαι;
ἁπλῶς,
ἔφη,
|
πάνυ, |
ὦ
Σώκρατες.
ὅταν
μὲν
γὰρ |
[13] |
εἶναι
ἀνθρώπων
παιδεύεις;
φαύλως,
ἔφη,
|
πάνυ, |
ὦ
Σώκρατες,
ὥστε
ἴσως
ἂν |