Chapitre
[2]	ἡδονὴν γὰρ οὐκ ἔχει τέλος	ἀλλὰ	γέννησιν καὶ τέκνωσιν· διὰ τοῦτ´
[2]	ὑμένας οὐ δοκεῖ γεννᾶν μόνον	ἀλλὰ	καὶ δημιουργεῖν τὸ τέκνον. ὁ
[3]	οὐκ ἀργῶς οὐδ´ ἀπαθῶς ὑποδεχομένας	ἀλλὰ	καὶ πνεύματος ἠπίῳ θερμότητι καὶ
[2]	ἵπποι πώλους οὔτ´ ὄρνιθες νεοττοὺς	ἀλλὰ	προῖκα καὶ φυσικῶς, ἐπιγνωσθήσεται τοῖς
[2]	προνοίαις ταῖς καρτερίαις ταῖς ἐγκρατείαις.	ἀλλὰ	τὴν μὲν μέλιτταν ἡμεῖς σοφὴν
[4]	ἐστιν ὠφέλιμον ἀπὸ τῶν τέκνων,	ἀλλὰ	τῆς φύσεως τὸ πᾶν κράτος
[4]	γινόμενον ἐν τοῖς σπλάγχνοις ἔχουσαν.	ἀλλὰ	τὸ φύσει φιλόστοργον ἔκαμπτε καὶ
[3]	ψαῦσαι καὶ περιλαβεῖν ἐνδίδωσι ταμεῖον.	ἀλλὰ	τούτων γε τῶν τοσούτων ἐπὶ
[3]	καὶ θρέψαι τέλος οὐ χρείαν	ἀλλὰ	φιλίαν ἔχοντος. ~Ἐπὶ τοὺς παλαιοὺς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/09/2005