Chapitre
[2]	κρᾶσιν, ἦλθεν εἰς τὸ αὐτὸ	τῷ	ἄρρενι τὸ θῆλυ χειρόηθες καὶ
[2]	δέ τέ οἱ πέλει αὐτῇ·	τῷ	γὰρ αὑτῆς τρέφει λιμῷ τὰ
[3]	πλάνης ἐμφύεται, πεῖσμα καὶ κλῆμα’	τῷ	γεννωμένῳ καρπῷ καὶ μέλλοντι) τοὺς
[2]	ἵνα κληρονομεῖν δύνωνται. ἔπειτα μίγνυται	τῷ	θήλει τὸ ἄρρεν οὐχ ἅπαντα
[2]	συμφράξασα τὰς ἀκάνθας ἀκριβῶς ὑπέθηκε	τῷ	κλύσματι τοῦ κύματος, ὡς τυπτόμενον
[2]	γαστρὸς ἁπτομένην ἀποκρατεῖ καὶ πιέζει	τῷ	στόματι, μὴ λάθῃ καταπιοῦσα· ὡς
[3]	ἀτρέμα λεπτοῖς διηθοῦσαν ἀπολήγων εὐμενὲς	τῷ	τοῦ νηπίου στόματι καὶ προσφιλὲς
[2]	ὅτι γίνεται ἕκαστον αὐτῶν ἐν	τῷ	φιλοστόργῳ ταῖς προνοίαις ταῖς καρτερίαις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/09/2005