Chapitre
[4]	οἰκέτας ἢ θεραπαινίδας κολάζωσιν ἀμέτρως	καὶ	ἀδίκως, ἐνίστασθαι καὶ κωλύειν αὐτάς,
[5]	γὰρ τῇ περὶ τὸ σῶμα	καὶ	ἀθρυψίᾳ τῇ περὶ δίαιταν οὐδείς
[4]	τινα προσήγαγες ἢ θεραπαινίσιν ἀμορφίαν	καὶ	αἰκίαν, οὐδ´ ἦν παρασκευὴ πολυτελείας
[8]	βιβλίον ἀλοιφὴν ἐν πᾶσι καθαροῖς	καὶ	ἀκεραίοις τοῖς ἄλλοις. ~Ὅτι μὲν
[3]	ἥδιστον ἡμῖν ἄσπασμα καὶ θέαμα	καὶ	ἄκουσμα παρεῖχεν ἑαυτήν, οὕτω καὶ
[7]	καὶ μαχομένη ταῖς μετ´ ὀλοφυρμῶν	καὶ	ἀλαλαγμῶν ἔξωθεν ἐπιούσαις, ὥσπερ ἀτεχνῶς
[8]	τῇ πρὸς τοὐναντίον μίξει μικρὸν	καὶ	ἀμαυρὸν ἐποίησεν. ὥσπερ γὰρ τὸ
[6]	μικρὰν καὶ στενὴν καὶ ἀνέξοδον	καὶ	ἀμείλικτον καὶ ψοφοδεῆ ποιεῖ τὴν
[8]	τὸ πρὸς τὴν τύχην ἵλεων	καὶ	ἀμεμφὲς καλὸν καὶ ἡδὺν ἀποδίδωσι
[10]	ἀποσβέσας εὐθὺς ἐξάπτῃ, πάλιν ἀναρριπίζεται	καὶ	ἀναλαμβάνει ταχέως ὅπως ὤκιστα πύλας
[6]	καὶ δυσωποῦντα μικρὰν καὶ στενὴν	καὶ	ἀνέξοδον καὶ ἀμείλικτον καὶ ψοφοδεῆ
[9]	δ´ ἐκείνης ἔχεις οἶκτον ἀγάμου	καὶ	ἄπαιδος οἰχομένης, αὖθις ἔχεις ἐπ´
[8]	τῆς μνήμης, ὡς δὲ χάριν	καὶ	ἀπόλαυσιν παρασχοῦσαν ἐν ἡδονῇ τίθεσθαι
[2]	ἀπὸ πέτρης’ ἐγενόμην· οἶσθα δὲ	καὶ	αὐτὴ τοσούτων μοι τέκνων ἀνατροφῆς
[6]	εἶτ´ ἀποθανόντων ἐκχεομένας εἰς κενὸν	καὶ	ἀχάριστον πένθος, οὐχ ὑπ´ εὐνοίας
[4]	γυναιξί, κουρὰς δὲ συγχωρεῖν πενθίμους	καὶ	βαφὰς ἐσθῆτος μελαίνας καὶ καθίσεις
[9]	τούτων ἐπὶ τέκνοις καὶ οἴκῳ	καὶ	βίῳ. καὶ δεινόν ἐστιν ἑτέρους
[8]	τῶν ἀγαθῶν ἐν τοῖς κακοῖς	καὶ	βοηθήματος ἀναγκαίου παρέχεται χρείαν τοῖς
[6]	ὑπ´ ἄλλων τὰ παιδία καθαρθῇ	καὶ	γανωθῇ, καθάπερ παίγνια λαμβανούσας εἰς
[9]	μηδὲν ἐκείνῃ νῦν ἐστι λυπηρόν;	καὶ	γὰρ αἱ τῶν μεγάλων στερήσεις
[6]	ἑαυτόν. ὅταν δ´ ἱδρυθῇ χρόνῳ	καὶ	γένηται σύντροφον καὶ σύνοικον, οὐδὲ
[10]	πολὺν ἐντραφῇ τῷ σώματι χρόνον	καὶ	γένηται τῷ βίῳ τούτῳ τιθασὸς
[3]	συνταράξει λαμβάνοντας ἐπίνοιαν αὐτῶν. ἀλλὰ	καὶ	δέδια πάλιν, μὴ συνεκβάλωμεν τῷ
[9]	τέκνοις καὶ οἴκῳ καὶ βίῳ.	καὶ	δεινόν ἐστιν ἑτέρους μὲν ἡδέως
[1]	τοῦτ´ ἔσται δίχα πάσης περιεργίας	καὶ	δεισιδαιμονίας, ὧν ἥκιστά σοι μέτεστι.
[6]	σώματος ἕπονται τῷ κακῷ τούτῳ	καὶ	διαβολαὶ πρὸς ἄλειμμα καὶ λουτρὸν
[7]	προστυχόντι παρέχων ὥσπερ ῥεῦμα κινεῖν	καὶ	διαγριαίνειν τὸ πάθος ἐκ μικροῦ
[2]	ἀγαπητὸν διαφερόντως γενόμενον. πρόσεστι δὲ	καὶ	δριμύτης ἰδία τις τῷ πρὸς
[6]	δόξαν ἄγρια ποιεῖ καὶ μανικὰ	καὶ	δυσεξίλαστα τὰ πένθη. καὶ τοῦτο
[9]	νῦν ἀνιώμεθα, σὲ δ´ ἐγκαλεῖν	καὶ	δυσφορεῖν παρούσῃ καὶ μηδ´ ἀπ´
[9]	οὐ χρῶνται παροῦσιν ἀλλὰ θρηνοῦσι	καὶ	δυσφοροῦσιν ἀπολομένων. εἰ δ´ ἐκείνης
[6]	καὶ λύπας ὥσπερ τινὰς πικρὰς	καὶ	δυσχερεῖς ἀναθυμιάσεις, οὐδὲ βουλομένοις ἔτι
[7]	γαργαλίζοντος καὶ κινοῦντος εἰς πολλὴν	καὶ	δυσχερῆ κάκωσιν ἀναξαινόμενον. ταῦτα μὲν
[6]	τοιούτων, ἃ καθ´ ἡμέραν ἀπαντῶντα	καὶ	δυσωποῦντα μικρὰν καὶ στενὴν καὶ
[8]	τύχην ἵλεων καὶ ἀμεμφὲς καλὸν	καὶ	ἡδὺν ἀποδίδωσι καρπόν, ἐν δὲ
[9]	πολλάκις ἀκήκοας. εἰ δὲ δεῖ	καὶ	ἡμᾶς καθάπερ οἱ πολλοὶ τοῖς
[3]	εἰρήκαμεν πρὸς ἑτέρους, εἰκός ἐστι	καὶ	ἡμῖν ὄφελος ἐν καιρῷ γενέσθαι,
[5]	ἐπεὶ δὲ πολλὴν κατάστασιν ἑώρων	καὶ	ἡσυχίαν, ὡς ὕστερον διηγοῦντο καὶ
[4]	~Καὶ τοῦτο λέγουσιν οἱ παραγενόμενοι	καὶ	θαυμάζουσιν, ὡς οὐδ´ ἱμάτιον ἀνείληφας
[3]	αὐτὴ πάντων ἥδιστον ἡμῖν ἄσπασμα	καὶ	θέαμα καὶ ἄκουσμα παρεῖχεν ἑαυτήν,
[5]	παρέχεις ἐν ἱεροῖς καὶ θυσίαις	καὶ	θεάτροις τὴν σεαυτῆς ἀφέλειαν. ἤδη
[11]	ὡς οὐχ ὅσιον εἰς βελτίονα	καὶ	θειοτέραν μοῖραν ἅμα καὶ χώραν
[6]	παρὰ τοῖς αἱρουμένοις δὲ μόνοις	καὶ	θέλουσιν. ἐν ἀρχῇ μὲν οὖν
[5]	μὴ θέαμα παρέχεις ἐν ἱεροῖς	καὶ	θυσίαις καὶ θεάτροις τὴν σεαυτῆς
[11]	δ´ ἐντὸς ἔτι μᾶλλον ἀμίαντα	καὶ	καθαρὰ καὶ σώφρονα διαφυλάττωμεν.
[4]	πενθίμους καὶ βαφὰς ἐσθῆτος μελαίνας	καὶ	καθίσεις ἀμόρφους καὶ κατακλίσεις ἐπιπόνους;
[10]	γενέσεων. μὴ γὰρ οἴου λοιδορεῖσθαι	καὶ	κακῶς ἀκούειν τὸ γῆρας διὰ
[6]	ὑπ´ εὐνοίας (εὐλόγιστον γὰρ εὔνοια	καὶ	καλόν) ἀλλὰ μικρῷ τῷ φυσικῷ
[10]	ἐκεῖ καὶ λιπαρῆ περὶ ταῦτα	καὶ	κάμπτει καὶ πιέζει, τὸν σχηματισμόν,
[4]	ἐσθῆτος μελαίνας καὶ καθίσεις ἀμόρφους	καὶ	κατακλίσεις ἐπιπόνους; καί, ὃ δὴ
[2]	καὶ χαριζόμενον αὐτῆς ἡδονὴν ἅμα	καὶ	κατανόησιν τοῦ φιλανθρώπου παρεῖχεν· οὐ
[7]	πάθος ἐκ μικροῦ τοῦ γαργαλίζοντος	καὶ	κινοῦντος εἰς πολλὴν καὶ δυσχερῆ
[4]	ἐπιθυμία καὶ πρὸς ὀλοφύρσεις ἐξάγουσα	καὶ	κοπετοὺς αἰσχρὰ μὲν οὐχ ἧττον
[9]	τὰ παρὰ τῆς τύχης ἀπαριθμεῖν	καὶ	κριταῖς χρῆσθαι πρὸς εὐδαιμονίαν τοῖς
[4]	κολάζωσιν ἀμέτρως καὶ ἀδίκως, ἐνίστασθαι	καὶ	κωλύειν αὐτάς, ὑφ´ ἑαυτῶν δ´
[8]	τοῦ βίου πρὸς τὰ φωτεινὰ	καὶ	λαμπρὰ μεταστρέφων καὶ μεταφέρων ἐκ
[10]	ποιεῖ ταῖς μνήμαις τῶν ἐκεῖ	καὶ	λιπαρῆ περὶ ταῦτα καὶ κάμπτει
[4]	τοῖς σκυθρωποῖς διεφύλαξας τὸ ἀφελὲς	καὶ	λιτόν· οὐ γάρ ἐν βακχεύμασι
[6]	τούτῳ καὶ διαβολαὶ πρὸς ἄλειμμα	καὶ	λουτρὸν καὶ τὴν ἄλλην δίαιταν·
[6]	σῶμα τῇ ψυχῇ πλὴν ὀδύνας	καὶ	λύπας ὥσπερ τινὰς πικρὰς καὶ
[10]	τούτῳ τιθασὸς ὑπὸ πραγμάτων πολλῶν	καὶ	μακρᾶς συνηθείας, αὖθις καταίρουσα πάλιν
[10]	πολὺν ἐγγενέσθαι τῶν αὐτόθι πραγμάτων	καὶ	μαλαχθῆναι πρὸς τὸ σῶμα καὶ
[10]	ἔχεται, καθάπερ ἐκ καμπῆς ὑγρᾶς	καὶ	μαλθακῆς ἀναχαιτίσασα πρὸς ὃ πέφυκεν.
[6]	πρὸς κενὴν δόξαν ἄγρια ποιεῖ	καὶ	μανικὰ καὶ δυσεξίλαστα τὰ πένθη.
[7]	ἠγωνίσω τῇ Θέωνος ἀδελφῇ βοηθοῦσα	καὶ	μαχομένη ταῖς μετ´ ὀλοφυρμῶν καὶ
[9]	στίχους ἐκλέγοντες τὰ δὲ πολλὰ	καὶ	μεγάλα τῶν πεποιημένων ὑπέρευ παρορῶντες,
[9]	ἀλλ´ ὥσπερ οἱ τοὺς ἀκεφάλους	καὶ	μειούρους Ὁμήρου στίχους ἐκλέγοντες τὰ
[2]	ἀτεχνῶς καὶ πάσης ἀμιγὲς ὀργῆς	καὶ	μέμψεως. αὕτη δὲ καὶ φύσει
[8]	τὰ φωτεινὰ καὶ λαμπρὰ μεταστρέφων	καὶ	μεταφέρων ἐκ τῶν σκοτεινῶν καὶ
[6]	οὔτε φιλανθρώπου τραπέζης τοιαῦτα περικειμένῃ	καὶ	μεταχειριζομένῃ διὰ τὸ πένθος. ἀμέλειαι
[3]	ἡμῖν ὄφελος ἐν καιρῷ γενέσθαι,	καὶ	μὴ καθῆσθαι μηδ´ ἐγκεκλεῖσθαι πολλαπλασίας
[6]	δεῖ μάχεσθαι περὶ θύρας αὐτῷ	καὶ	μὴ προίεσθαι φρουρὰν δι´ ἐσθῆτος
[8]	ἀπόλαυσιν παρασχοῦσαν ἐν ἡδονῇ τίθεσθαι	καὶ	μὴ τὸ μικρὸν ἀγαθὸν μέγα
[9]	δ´ ἐγκαλεῖν καὶ δυσφορεῖν παρούσῃ	καὶ	μηδ´ ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ δάκνοντος
[6]	καὶ τραχύτης ἐκ φαύλης διαίτης	καὶ	μηδὲν εὐμενὲς μηδὲ χρηστὸν ἀναπέμπῃ
[9]	μὲν ἐστέρηται, μικρὰ γὰρ ἔγνω	καὶ	μικροῖς ἔχαιρεν· ὧν δ´ οὔτ´
[11]	αὐτοῖς· οὐδ´ αὐτοῦ περὶ ταφὰς	καὶ	μνήματα καὶ προθέσεις νεκρῶν φιλοχωροῦσι
[11]	δὲ πατρίοις καὶ παλαιοῖς ἔθεσι	καὶ	νόμοις ἐμφαίνεται μᾶλλον ἡ περὶ
[1]	δ´ ἐχέτω ὥς σοι μέλλει	καὶ	νῦν ἀλυπότατα καὶ πρὸς τὸ
[4]	περιχαρείας ἀφαιρεῖν, τοῖς δὲ κλαυθμῶν	καὶ	ὀδυρμῶν ῥεύμασιν ἐκ μιᾶς πηγῆς
[9]	διατελεῖς ὑπὸ τούτων ἐπὶ τέκνοις	καὶ	οἴκῳ καὶ βίῳ. καὶ δεινόν
[2]	ἐγὼ γὰρ αὐτὸς μὲν οἶδα	καὶ	ὁρίζω τὸ συμβεβηκὸς ἡλίκον ἐστίν·
[10]	συνηθείας, αὖθις καταίρουσα πάλιν ἐνδύεται	καὶ	οὐκ ἀνίησιν οὐδὲ λήγει τοῖς
[2]	ἀλλὰ καὶ σκεύεσιν, οἷς ἐτέρπετο,	καὶ	παιγνίοις ἐκέλευε τὴν τίτθην διδόναι
[11]	ὑπὸ φαρμάκων. ~Τοῖς δὲ πατρίοις	καὶ	παλαιοῖς ἔθεσι καὶ νόμοις ἐμφαίνεται
[5]	τὸ πρεσβύτατον τῶν τέκνων ἀποβαλοῦσα	καὶ	πάλιν ἐκείνου τοῦ καλοῦ Χαίρωνος
[8]	μεμνῆσθαι τῶν χρηστῶν μηδὲ πάντα	καὶ	πάντως μεμφομένοις τὴν τύχην. ὅπερ
[7]	φωνὰς καὶ συνεπιθρηνήσεις, αἷς ἐκτρίβουσι	καὶ	παραθήγουσι τὴν λύπην, οὔθ´ ὑπ´
[11]	μνήματα καὶ προθέσεις νεκρῶν φιλοχωροῦσι	καὶ	παρακάθηνται τοῖς σώμασιν· οὐ γὰρ
[2]	αὐτῶν καθαρόν τε ὂν ἀτεχνῶς	καὶ	πάσης ἀμιγὲς ὀργῆς καὶ μέμψεως.
[4]	πηγῆς φερομένων εἰς ἅπαν ἐφιέναι;	καὶ	περὶ μύρου μὲν ἐνίους καὶ
[5]	τὴν σεαυτῆς ἀφέλειαν. ἤδη δὲ	καὶ	περὶ τὰ τοιαῦτα πολλὴν εὐστάθειαν
[8]	ἐλπιζόμενον οὐ προσέθηκεν ἡ τύχη,	καὶ	περὶ τοῦ δοθέντος ἀχαριστεῖν. ἀεὶ
[4]	ἢ τὸ γέλωτος μὲν ὑπερβολὰς	καὶ	περιχαρείας ἀφαιρεῖν, τοῖς δὲ κλαυθμῶν
[10]	λιπαρῆ περὶ ταῦτα καὶ κάμπτει	καὶ	πιέζει, τὸν σχηματισμόν, ὃν ἔσχεν
[4]	ἔτυχεν, ὅτι τὸ λυπηρὸν αὐτῆς	καὶ	πικρὸν ἀντὶ τοῦ τερπνοῦ τῷ
[4]	ὑφ´ ἑαυτῶν δ´ ὠμῶς κολαζομένας	καὶ	πικρῶς περιορᾶν ἐν πάθεσι καὶ
[4]	καὶ περὶ μύρου μὲν ἐνίους	καὶ	πορφύρας διαμάχεσθαι ταῖς γυναιξί, κουρὰς
[2]	καὶ φύσει θαυμαστὴν ἔσχεν εὐκολίαν	καὶ	πραότητα, καὶ τὸ ἀντιφιλοῦν καὶ
[11]	αὐτοῦ περὶ ταφὰς καὶ μνήματα	καὶ	προθέσεις νεκρῶν φιλοχωροῦσι καὶ παρακάθηνται
[5]	καὶ ἡσυχίαν, ὡς ὕστερον διηγοῦντο	καὶ	πρὸς ἑτέρους, ᾤοντο μηδὲν εἶναι
[4]	περὶ θέατρον ἢ πομπὴν ἀλλὰ	καὶ	πρὸς ἡδονὰς ἄχρηστον ἡγησαμένη τὴν
[4]	ἡ δὲ θρήνων ἄπληστος ἐπιθυμία	καὶ	πρὸς ὀλοφύρσεις ἐξάγουσα καὶ κοπετοὺς
[1]	σοι μέλλει καὶ νῦν ἀλυπότατα	καὶ	πρὸς τὸ λοιπὸν ἕξειν. εἰ
[2]	διδόναι καὶ προσφέρειν τὸν μαστὸν	καὶ	προσεκαλεῖτο καθάπερ πρὸς τράπεζαν ἰδίαν
[2]	παιγνίοις ἐκέλευε τὴν τίτθην διδόναι	καὶ	προσφέρειν τὸν μαστὸν καὶ προσεκαλεῖτο
[2]	γύναι, τήρει κἀμὲ τῷ πάθει	καὶ	σεαυτὴν ἐπὶ τοῦ καθεστῶτος. ἐγὼ
[4]	ταφήν, ἀλλ´ ἐπράττετο κοσμίως πάντα	καὶ	σιωπῇ μετὰ τῶν ἀναγκαίων. ἐγὼ
[2]	γὰρ μόνον βρέφεσιν ἄλλοις ἀλλὰ	καὶ	σκεύεσιν, οἷς ἐτέρπετο, καὶ παιγνίοις
[2]	αὐτῶν ἡμῶν, τοῦτο δέ, ὅτι	καὶ	σοὶ ποθούσῃ θυγάτηρ μετὰ τέσσαρας
[6]	ἡμέραν ἀπαντῶντα καὶ δυσωποῦντα μικρὰν	καὶ	στενὴν καὶ ἀνέξοδον καὶ ἀμείλικτον
[9]	φαῦλα, τοῖς δὲ χρηστοῖς ἀνάρθρως	καὶ	συγκεχυμένως ἐπιβάλλουσαν ὅμοιόν τι τοῖς
[9]	πεποιημένων ὑπέρευ παρορῶντες, οὕτως ἐξακριβοῦν	καὶ	συκοφαντεῖν τοῦ βίου τὰ φαῦλα,
[3]	καὶ τὴν ἐπίνοιαν αὐτῆς ἐνδιαιτᾶσθαι	καὶ	συμβιοῦν ἡμῖν πλέον ἔχουσαν μᾶλλον
[5]	ἀπηγγελμένης τῆς τοῦ παιδίου τελευτῆς	καὶ	συνελθόντας ἅμα τοῖς ἄλλοις ἐς
[7]	κακῶν γυναικῶν εἰσόδους’ καὶ φωνὰς	καὶ	συνεπιθρηνήσεις, αἷς ἐκτρίβουσι καὶ παραθήγουσι
[5]	ὃν οὐκ ἐξέπληξας ἐν ὁμιλίᾳ	καὶ	συνηθείᾳ γενόμενον ἡμῖν, οὐδὲ τῶν
[6]	ἱδρυθῇ χρόνῳ καὶ γένηται σύντροφον	καὶ	σύνοικον, οὐδὲ πάνυ βουλομένων ἀπαλλάττεται.
[10]	καὶ μαλαχθῆναι πρὸς τὸ σῶμα	καὶ	συντακῆναι καθάπερ ὑπὸ φαρμάκων. ~Τοῖς
[3]	ἔτερπεν ἡμᾶς νυνὶ δ´ ἀνιάσει	καὶ	συνταράξει λαμβάνοντας ἐπίνοιαν αὐτῶν. ἀλλὰ
[11]	ἔτι μᾶλλον ἀμίαντα καὶ καθαρὰ	καὶ	σώφρονα διαφυλάττωμεν.
[2]	μεταδιδοῦσα τῶν καλῶν ὧν εἶχε	καὶ	τὰ ἥδιστα κοινουμένη τοῖς εὐφραίνουσιν
[10]	σε πιστεύειν ὁ πάτριος λόγος	καὶ	τὰ μυστικὰ σύμβολα τῶν περὶ
[9]	πολλοὶ τοῖς ἔξωθεν κυβερνᾶσθαι πράγμασι	καὶ	τὰ παρὰ τῆς τύχης ἀπαριθμεῖν
[3]	ὁρῶ, γύναι, διὰ τί ταῦτα	καὶ	τὰ τοιαῦτα ζώσης μὲν ἔτερπεν
[8]	καὶ μεταφέρων ἐκ τῶν σκοτεινῶν	καὶ	ταρακτικῶν τὴν διάνοιαν ἢ παντάπασιν
[9]	μὴ σκόπει τὰ νῦν δάκρυα	καὶ	τὰς ἐπιθρηνήσεις τῶν εἰσιόντων ἔθει
[6]	διαβολαὶ πρὸς ἄλειμμα καὶ λουτρὸν	καὶ	τὴν ἄλλην δίαιταν· ὧν πᾶν
[10]	τὴν ῥυσότητα καὶ τὴν πολιὰν	καὶ	τὴν ἀσθένειαν τοῦ σώματος· ἀλλὰ
[3]	καὶ ἄκουσμα παρεῖχεν ἑαυτήν, οὕτω	καὶ	τὴν ἐπίνοιαν αὐτῆς ἐνδιαιτᾶσθαι καὶ
[10]	τὸ γῆρας διὰ τὴν ῥυσότητα	καὶ	τὴν πολιὰν καὶ τὴν ἀσθένειαν
[2]	θαυμαστὴν ἔσχεν εὐκολίαν καὶ πραότητα,	καὶ	τὸ ἀντιφιλοῦν καὶ χαριζόμενον αὐτῆς
[4]	οἴεσθαι τὸν ἐν πένθεσι σάλον	καὶ	τὸ κίνημα τοῦ πάθους ἐγκρατείας
[4]	τὸ ποθεῖν καὶ τὸ τιμᾶν	καὶ	τὸ μεμνῆσθαι τῶν ἀπογενομένων, ἡ
[6]	τιμὰς διανέμοντος τοῖς θεοῖς ᾔτει	καὶ	τὸ Πένθος. ἔδωκεν οὖν αὐτῷ,
[8]	ἡ περὶ τὸ θεῖον εὐφημία	καὶ	τὸ πρὸς τὴν τύχην ἵλεων
[4]	γὰρ φιλοστόργῳ χαριζόμεθα τὸ ποθεῖν	καὶ	τὸ τιμᾶν καὶ τὸ μεμνῆσθαι
[5]	τῷ σεαυτῆς ἐκεῖνον ἐξέθρεψας μαστῷ	καὶ	τομῆς ἠνέσχου τῆς θηλῆς περίθλασιν
[8]	τῇ μνήμῃ τῶν ἀγαθῶν ἀπαρυτόμενος	καὶ	τοῦ βίου πρὸς τὰ φωτεινὰ
[1]	οἴει δὲ κουφότερον οἴσειν γενομένου,	καὶ	τοῦτ´ ἔσται δίχα πάσης περιεργίας
[6]	μανικὰ καὶ δυσεξίλαστα τὰ πένθη.	καὶ	τοῦτο φαίνεται μὴ λαθεῖν Αἴσωπον·
[9]	ἂν ἑλέσθαι τὴν σὴν τύχην	καὶ	τούτου προσόντος ἐφ´ ᾧ νῦν
[6]	διαχεόμενον, ἐὰν δ´ αὐχμὸς ἐγγένηται	καὶ	τραχύτης ἐκ φαύλης διαίτης καὶ
[3]	γυμνάσιά δ´ οἴχοιατο, ἀεί φεύγουσα	καὶ	τρέμουσα τὴν ὑπόμνησιν τοῦ παιδός,
[10]	λήγει τοῖς ἐνταῦθα συμπλεκομένη πάθεσι	καὶ	τύχαις διὰ τῶν γενέσεων. μὴ
[4]	καὶ πικρῶς περιορᾶν ἐν πάθεσι	καὶ	τύχαις ῥᾳστώνης καὶ φιλανθρωπίας δεομέναις;
[7]	ψυχαῖς φλεγομέναις αὐτοὶ προσφέρουσιν ὑπεκκαύματα.	καὶ	τῷ μὲν ὀφθαλμιῶντι τὰς χεῖρας
[4]	ἐν πάθεσι καὶ τύχαις ῥᾳστώνης	καὶ	φιλανθρωπίας δεομέναις; ~Ἀλλὰ ἡμῖν γε,
[9]	ἐπιβάλλουσαν ὅμοιόν τι τοῖς ἀνελευθέροις	καὶ	φιλαργύροις πάσχειν, οἳ πολλὰ συνάγοντες
[5]	περίθλασιν λαβούσης· γενναῖα γὰρ ταῦτα	καὶ	φιλόστοργα. ~Τὰς δὲ πολλὰς ὁρῶμεν
[7]	ὅ γε μέγιστον ἐν τούτῳ	καὶ	φοβερώτατόν ἐστιν, οὐκ ἂν φοβηθείην
[2]	ὀργῆς καὶ μέμψεως. αὕτη δὲ	καὶ	φύσει θαυμαστὴν ἔσχεν εὐκολίαν καὶ
[7]	ἂν φοβηθείην κακῶν γυναικῶν εἰσόδους’	καὶ	φωνὰς καὶ συνεπιθρηνήσεις, αἷς ἐκτρίβουσι
[6]	σώματος ἐρρωμένου. πολὺ γὰρ ἀμβλύνεται	καὶ	χαλᾶται τοῦ λυποῦντος, ὥσπερ ἐν
[2]	καὶ πραότητα, καὶ τὸ ἀντιφιλοῦν	καὶ	χαριζόμενον αὐτῆς ἡδονὴν ἅμα καὶ
[11]	βελτίονα καὶ θειοτέραν μοῖραν ἅμα	καὶ	χώραν μεθεστηκότας ἐπεὶ δὲ τὸ
[6]	στενὴν καὶ ἀνέξοδον καὶ ἀμείλικτον	καὶ	ψοφοδεῆ ποιεῖ τὴν διάνοιαν, ὡς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005