Chapitre
[5]	μεγάλης ἐπικειμένης, μήτε τοῦ παρὰ	τὰ	δεινὰ πολλάκις ἐξιστάντος τὸν λογισμὸν
[1]	δὲ κατὰ τὰς φύσεις καὶ	τὰ	ἤθη κοινοτήτων ὥσπερ ἐφαμίλλων οὐσῶν
[2]	ἀλλὰ τούτοις μὲν ἔστι παραβαλεῖν	τὰ	Λεῦκτρα καὶ τὰς Τεγύρας, ἐπιφανεστάτους
[4]	ἢ Πελοπίδᾳ προσήκειν, ὥσπερ καὶ	τὰ	Λεῦκτρα, τῶν δὲ Μαρκέλλῳ διαπεπραγμένων
[2]	μὲν καὶ μεγάλα τοῦ Μαρκέλλου	τὰ	πρὸς Κελτούς, ὠσαμένου τοσοῦτον πλῆθος
[6]	τῆς ψυχῆς, ὥσπερ ἑαυτοῖς, οὐ	ταῖς	πατρίσι μᾶλλον καὶ φίλοις καὶ
[2]	μεταχειρίσασθαι παρόντων ἐκείνων. ~Ἐν δὲ	ταῖς	πράξεσι θαυμαστὰ μὲν καὶ μεγάλα
[3]	γενέσθαι περὶ τὸν Λίβυν ἐν	ταῖς	συμπλοκαῖς ἐκείναις. Ὃ δὴ κατὰ
[6]	τὴν ἀνδρείαν αὐτῶν, εἰς ἣν	τὰς	ἄλλας κατανάλωσαν ἀρετάς, ἀφειδήσαντες τοῦ
[2]	ἔστι παραβαλεῖν τὰ Λεῦκτρα καὶ	τὰς	Τεγύρας, ἐπιφανεστάτους καὶ μεγίστους ἀγώνων·
[1]	ταῦτ´ ἔστι. Τῶν δὲ κατὰ	τὰς	φύσεις καὶ τὰ ἤθη κοινοτήτων
[1]	στορημένων περὶ Μαρκέλλου καὶ Πελοπίδου,	ταῦτ´	ἔστι. Τῶν δὲ κατὰ τὰς
[6]	Φρεγελλανῶν προδιερευνηταῖς παραναλῶσθαι. ~Χρὴ δὲ	ταῦτα	μὴ κατηγορίαν εἶναι τῶν ἀνδρῶν
[2]	τρόπῳ Πελοπίδας ἔπταισεν, ὁρμήσας ἐπὶ	ταὐτά,	προαναιρεθεὶς δ´ ὑπὸ τοῦ τυράννου
[6]	θάνατον Πελοπίδας μὲν τοὺς συμμάχους	ταφεῖς	ἔσχεν ὑπὲρ ὧν ἀπέθανε, Μάρκελλος
[3]	νίκης ὑφιέμενον, ἀλλὰ καὶ ἀμφισβητοῦν	τε	καὶ φιλοτιμούμενον ἐπάρας καὶ θαρρύνας
[2]	παραβαλεῖν τὰ Λεῦκτρα καὶ τὰς	Τεγύρας,	ἐπιφανεστάτους καὶ μεγίστους ἀγώνων· κρυφαίῳ
[3]	μέντοι τούτους Πελοπίδᾳ καὶ περὶ	Τεγύρας	καὶ περὶ Λεῦκτρα βέβαιόν ἐστιν,
[5]	τοῦ τολμᾶν κατέστη. ~Τὴν τοίνυν	τελευτὴν	ἐπαινῶ μὲν οὐδετέρου τῶν ἀνδρῶν,
[5]	πάθος, ἀλλὰ πρᾶξις γίνεται τοῦ	τελευτῶντος	ὁ θάνατος. Πρὸς δὲ τῷ
[5]	θυμῷ τοῦ Πελοπίδου καὶ τὸ	τέλος	αὐτὸ τὸ τῆς νίκης ἐν
[4]	εἶναι τοῦ καταλαβεῖν Σικελίαν τὸ	τῇ	Σπάρτῃ προσελθεῖν καὶ διαβῆναι πρῶτον
[5]	ἄγαμαι δὲ καὶ τὸν ἐν	τῇ	τοῦ Κύρου Παιδείᾳ Χρυσάνταν, ὃς
[5]	καιρῷ περίθερμον ὄντα {καὶ} πρὸς	τὴν	ἄμυναν οὐκ ἀγεννῶς ἐκφέρων ὁ
[6]	αὐτῶν ἐκείνων πρὸς αὐτοὺς καὶ	τὴν	ἀνδρείαν αὐτῶν, εἰς ἣν τὰς
[4]	δὲ Μαρκέλλῳ διαπεπραγμένων ἀκοινώνητον εἶναι	τὴν	δόξαν. Καὶ γὰρ Συρακούσας μόνος
[2]	Μαρκέλλου παραβαλεῖν, οἷς Πελοπίδας περὶ	τὴν	ἐκ φυγῆς κάθοδον καὶ ἀναίρεσιν
[5]	ὁρώμενον οὐ παντάπασιν ἀλόγως ἐπεσπάσατο	τὴν	ὁρμήν· χαλεπὸν γὰρ ἑτέρας οὕτω
[6]	θαυμάζουσα. Τὸ γὰρ καλὸν ἐνταῦθα	τὴν	τιμὴν ἔχει μόνον, ἐκεῖ δὲ
[5]	πρῶτος ἡγεμὼν τοῦ τολμᾶν κατέστη.	~Τὴν	τοίνυν τελευτὴν ἐπαινῶ μὲν οὐδετέρου
[6]	καὶ ἡ χρεία μᾶλλον ἀγαπᾶται	τῆς	ἀρετῆς.
[4]	μὲν εἷλε Συρακούσας, ἐκεῖνος δὲ	τῆς	Λακεδαίμονος ἀπέτυχεν. Ἀλλ´ οἶμαι μεῖζον
[5]	Πελοπίδαν ποιεῖ συγγνωστὸν ἅμα τῷ	τῆς	μάχης καιρῷ περίθερμον ὄντα {καὶ}
[5]	καὶ τὸ τέλος αὐτὸ τὸ	τῆς	νίκης ἐν τῷ πεσεῖν τὸν
[3]	τοῦτο δὴ τὸ μὴ ῥᾳδίως	τῆς	νίκης ὑφιέμενον, ἀλλὰ καὶ ἀμφισβητοῦν
[3]	στρατηγῶν καὶ σύγχυσιν ὅλης ὁμοῦ	τῆς	Ῥωμαίων ἡγεμονίας εἰς ἀντίπαλα τῷ
[6]	ἀρετάς, ἀφειδήσαντες τοῦ βίου καὶ	τῆς	ψυχῆς, ὥσπερ ἑαυτοῖς, οὐ ταῖς
[3]	οὐδεμίαν ἐποίησαν, ἀλλ´ ἔοικε ψευδόπτωμά	τι	γενέσθαι περὶ τὸν Λίβυν ἐν
[6]	Τὸ γὰρ καλὸν ἐνταῦθα τὴν	τιμὴν	ἔχει μόνον, ἐκεῖ δὲ τὸ
[6]	ἀνδρῶν νομίζειν, ἀλλ´ ὡς ἀγανάκτησίν	τινα	καὶ παρρησίαν ὑπὲρ αὐτῶν ἐκείνων
[3]	Ἰόβᾳ τῷ βασιλεῖ (πιστεύομεν ἥττας	τινὰς	καὶ τροπὰς ὑπὸ Μαρκέλλου τῶν
[5]	οὐ στρατηγοῦ πτῶμα, προδρόμου δέ	τινος	ἢ κατασκόπου πέπτωκεν, ὑπατείας πέντε
[5]	ἐν μάχαις τοσαύταις, ὅσαις ἀποκάμοι	τις	ἂν καταριθμῶν, μηδὲ τρωθέντα τὸν
[4]	νὴ Δία τοῦτο μὲν φήσει	τις	τὸ ἔργον Ἐπαμεινώνδᾳ μᾶλλον ἢ
[4]	ἂν ἴσως τὸ δυσνίκητον πρὸς	τὸ	ἀήττητον ὑπὸ πλήθους τῶν κατωρθωμένων
[6]	ἀμειβομένης ἔχθρα λυποῦσαν ἀρετὴν θαυμάζουσα.	Τὸ	γὰρ καλὸν ἐνταῦθα τὴν τιμὴν
[4]	Ῥωμαίων ἐνίκησε, δόξειεν ἂν ἴσως	τὸ	δυσνίκητον πρὸς τὸ ἀήττητον ὑπὸ
[4]	Δία τοῦτο μὲν φήσει τις	τὸ	ἔργον Ἐπαμεινώνδᾳ μᾶλλον ἢ Πελοπίδᾳ
[2]	σκότῳ καὶ δι´ ἀπάτης γεγενημένων	τὸ	ἔργον. ~Καὶ Ἀννίβας φοβερὸς μὲν
[6]	τιμὴν ἔχει μόνον, ἐκεῖ δὲ	τὸ	λυσιτελὲς καὶ ἡ χρεία μᾶλλον
[3]	τοὺς πολεμίους, καὶ τοῦτο δὴ	τὸ	μὴ ῥᾳδίως τῆς νίκης ὑφιέμενον,
[4]	πάντων ἀποτρεπόντων, ἀντιταξάμενος καὶ μεταβαλὼν	τὸ	σχῆμα τοῦ πολέμου, πρῶτος ἡγεμὼν
[5]	τῷ θυμῷ τοῦ Πελοπίδου καὶ	τὸ	τέλος αὐτὸ τὸ τῆς νίκης
[4]	μεῖζον εἶναι τοῦ καταλαβεῖν Σικελίαν	τὸ	τῇ Σπάρτῃ προσελθεῖν καὶ διαβῆναι
[5]	Πελοπίδου καὶ τὸ τέλος αὐτὸ	τὸ	τῆς νίκης ἐν τῷ πεσεῖν
[4]	ἀλγεῖν δὲ μὴ κρατήσαντας. ~Ἐπεὶ	τοίνυν	Πελοπίδας μὲν οὐδεμίαν ἡττήθη μάχην
[5]	ἡγεμὼν τοῦ τολμᾶν κατέστη. ~Τὴν	τοίνυν	τελευτὴν ἐπαινῶ μὲν οὐδετέρου τῶν
[2]	ἱππέων ὁμοῦ καὶ πεζῶν ὀλίγοις	τοῖς	περὶ αὐτὸν ἱππεῦσιν, ὃ ῥᾳδίως
[5]	σκῦλα καὶ τροπαιοφορίας ἀπὸ βασιλέων	τοῖς	προαποθνῄσκουσι Καρχηδονίων Ἴβηρσι καὶ Νομάσιν
[5]	μέγιστον καὶ δόξῃ λαμπρότατον ἐν	τοῖς	Φρεγελλανῶν προδιερευνηταῖς παραναλῶσθαι. ~Χρὴ δὲ
[4]	τοῦ πολέμου, πρῶτος ἡγεμὼν τοῦ	τολμᾶν	κατέστη. ~Τὴν τοίνυν τελευτὴν ἐπαινῶ
[5]	ὑπεσήμηνεν ἡ σάλπιγξ ἀνακλητικόν, ἀφεὶς	τὸν	ἄνδρα μάλα πρᾴως καὶ κοσμίως
[5]	τις ἂν καταριθμῶν, μηδὲ τρωθέντα	τὸν	Ἀννίβαν, ἄγαμαι δὲ καὶ τὸν
[2]	στρατηγοῦ γεγονὸς οὐχ ἱστόρηται, καὶ	τὸν	ἄρχοντα τῶν πολεμίων ἀνελόντος· ἐν
[5]	δέ, θανεῖν εἰς ἀρετὴν καταλύσαντα	τὸν	βίον, ὡς Εὐριπίδης φησίν· οὕτω
[5]	τὸν Ἀννίβαν, ἄγαμαι δὲ καὶ	τὸν	ἐν τῇ τοῦ Κύρου Παιδείᾳ
[4]	καὶ διαβῆναι πρῶτον ἀνθρώπων πολέμῳ	τὸν	Εὐρώταν, εἰ μὴ νὴ Δία
[6]	καὶ συμμάχοις, ἀπολλυμένων. Μετὰ δὲ	τὸν	θάνατον Πελοπίδας μὲν τοὺς συμμάχους
[3]	ἔοικε ψευδόπτωμά τι γενέσθαι περὶ	τὸν	Λίβυν ἐν ταῖς συμπλοκαῖς ἐκείναις.
[5]	παρὰ τὰ δεινὰ πολλάκις ἐξιστάντος	τὸν	λογισμὸν ἐνθουσιασμοῦ παρεστῶτος, ὠσάμενος ἀπερισκέπτως
[5]	κοσμίως ἀνεχώρησεν. Οὐ μὴν ἀλλὰ	τὸν	Πελοπίδαν ποιεῖ συγγνωστὸν ἅμα τῷ
[5]	ἄριστον μὲν γὰρ νικῶντα σῴζεσθαι	τὸν	στρατηγόν, εἰ δέ, θανεῖν εἰς
[5]	τῆς νίκης ἐν τῷ πεσεῖν	τὸν	τύραννον ὁρώμενον οὐ παντάπασιν ἀλόγως
[5]	καὶ θαυμάζω μὲν ἐν μάχαις	τοσαύταις,	ὅσαις ἀποκάμοι τις ἂν καταριθμῶν,
[3]	λόγον καὶ προσηκόντως ἐθαυμάσθη, μετὰ	τοσαύτας	τροπὰς στρατοπέδων καὶ φόνους στρατηγῶν
[2]	Μαρκέλλου τὰ πρὸς Κελτούς, ὠσαμένου	τοσοῦτον	πλῆθος ἱππέων ὁμοῦ καὶ πεζῶν
[3]	ἐνέκειτο Ῥωμαίοις, ὥσπερ ἀμέλει Λακεδαιμόνιοι	τότε	Θηβαίοις· ἐνδοῦναι μέντοι τούτους Πελοπίδᾳ
[6]	τὰς ἄλλας κατανάλωσαν ἀρετάς, ἀφειδήσαντες	τοῦ	βίου καὶ τῆς ψυχῆς, ὥσπερ
[4]	ἀπέτυχεν. Ἀλλ´ οἶμαι μεῖζον εἶναι	τοῦ	καταλαβεῖν Σικελίαν τὸ τῇ Σπάρτῃ
[5]	νεμεσῆσαι καὶ αὐτοὺς ἐκείνους ἑαυτοῖς	τοῦ	κατορθώματος, ἄνδρα Ῥωμαίων ἄριστον ἀρετῇ
[5]	δὲ καὶ τὸν ἐν τῇ	τοῦ	Κύρου Παιδείᾳ Χρυσάνταν, ὃς διηρμένος
[2]	δόλῳ κατωρθωμένην πρᾶξιν οὐκ ἔχομεν	τοῦ	Μαρκέλλου παραβαλεῖν, οἷς Πελοπίδας περὶ
[2]	πράξεσι θαυμαστὰ μὲν καὶ μεγάλα	τοῦ	Μαρκέλλου τὰ πρὸς Κελτούς, ὠσαμένου
[3]	καθισταμένων· ὁ γὰρ ἐκ πολλοῦ	τοῦ	πάλαι περιδεοῦς καὶ καταπεπληγότος αὖθις
[5]	μήτε χρείας μεγάλης ἐπικειμένης, μήτε	τοῦ	παρὰ τὰ δεινὰ πολλάκις ἐξιστάντος
[5]	θάνατος. Πρὸς δὲ τῷ θυμῷ	τοῦ	Πελοπίδου καὶ τὸ τέλος αὐτὸ
[4]	ἀντιταξάμενος καὶ μεταβαλὼν τὸ σχῆμα	τοῦ	πολέμου, πρῶτος ἡγεμὼν τοῦ τολμᾶν
[5]	ἀνιῶμαι καὶ ἀγανακτῶ τῷ παραλόγῳ	τοῦ	συμπτώματος· καὶ θαυμάζω μὲν ἐν
[4]	μόνος εἷλε, καὶ Κελτοὺς ἄνευ	τοῦ	συνάρχοντος ἐτρέψατο, καὶ πρὸς Ἀννίβαν
[5]	οὐ πάθος, ἀλλὰ πρᾶξις γίνεται	τοῦ	τελευτῶντος ὁ θάνατος. Πρὸς δὲ
[4]	σχῆμα τοῦ πολέμου, πρῶτος ἡγεμὼν	τοῦ	τολμᾶν κατέστη. ~Τὴν τοίνυν τελευτὴν
[2]	ἐπὶ ταὐτά, προαναιρεθεὶς δ´ ὑπὸ	τοῦ	τυράννου καὶ παθὼν πρότερον ἢ
[3]	στρατεύματι ζῆλον καὶ φιλονικίαν πρὸς	τοὺς	πολεμίους, καὶ τοῦτο δὴ τὸ
[6]	ὑπὲρ ὧν ἀπέθανε, Μάρκελλος δὲ	τοὺς	πολεμίους ὑφ´ ὧν ἀπέθανε. Ζηλωτὸν
[6]	δὲ τὸν θάνατον Πελοπίδας μὲν	τοὺς	συμμάχους ταφεῖς ἔσχεν ὑπὲρ ὧν
[3]	φιλονικίαν πρὸς τοὺς πολεμίους, καὶ	τοῦτο	δὴ τὸ μὴ ῥᾳδίως τῆς
[4]	Εὐρώταν, εἰ μὴ νὴ Δία	τοῦτο	μὲν φήσει τις τὸ ἔργον
[2]	ἢ δράσας. Οὐ μὴν ἀλλὰ	τούτοις	μὲν ἔστι παραβαλεῖν τὰ Λεῦκτρα
[3]	Λακεδαιμόνιοι τότε Θηβαίοις· ἐνδοῦναι μέντοι	τούτους	Πελοπίδᾳ καὶ περὶ Τεγύρας καὶ
[5]	κατασκόπου πέπτωκεν, ὑπατείας πέντε καὶ	τρεῖς	θριάμβους καὶ σκῦλα καὶ τροπαιοφορίας
[5]	τρεῖς θριάμβους καὶ σκῦλα καὶ	τροπαιοφορίας	ἀπὸ βασιλέων τοῖς προαποθνῄσκουσι Καρχηδονίων
[3]	καὶ προσηκόντως ἐθαυμάσθη, μετὰ τοσαύτας	τροπὰς	στρατοπέδων καὶ φόνους στρατηγῶν καὶ
[3]	βασιλεῖ (πιστεύομεν ἥττας τινὰς καὶ	τροπὰς	ὑπὸ Μαρκέλλου τῶν σὺν Ἀννίβᾳ
[2]	τῶν πολεμίων ἀνελόντος· ἐν ᾧ	τρόπῳ	Πελοπίδας ἔπταισεν, ὁρμήσας ἐπὶ ταὐτά,
[5]	ἀποκάμοι τις ἂν καταριθμῶν, μηδὲ	τρωθέντα	τὸν Ἀννίβαν, ἄγαμαι δὲ καὶ
[5]	νίκης ἐν τῷ πεσεῖν τὸν	τύραννον	ὁρώμενον οὐ παντάπασιν ἀλόγως ἐπεσπάσατο
[2]	ταὐτά, προαναιρεθεὶς δ´ ὑπὸ τοῦ	τυράννου	καὶ παθὼν πρότερον ἢ δράσας.
[2]	καὶ ἀναίρεσιν τῶν ἐν Θήβαις	τυράννων	ἔπραξεν, ἀλλ´ ἐκεῖνο πολὺ πάντων
[3]	Νέπωτι καὶ τῶν Ἑλληνικῶν Ἰόβᾳ	τῷ	βασιλεῖ (πιστεύομεν ἥττας τινὰς καὶ
[3]	τῆς Ῥωμαίων ἡγεμονίας εἰς ἀντίπαλα	τῷ	θαρρεῖν καθισταμένων· ὁ γὰρ ἐκ
[5]	τελευτῶντος ὁ θάνατος. Πρὸς δὲ	τῷ	θυμῷ τοῦ Πελοπίδου καὶ τὸ
[5]	ἀνδρῶν, ἀλλ´ ἀνιῶμαι καὶ ἀγανακτῶ	τῷ	παραλόγῳ τοῦ συμπτώματος· καὶ θαυμάζω
[5]	αὐτὸ τὸ τῆς νίκης ἐν	τῷ	πεσεῖν τὸν τύραννον ὁρώμενον οὐ
[3]	περιδεοῦς καὶ καταπεπληγότος αὖθις ἐμβαλὼν	τῷ	στρατεύματι ζῆλον καὶ φιλονικίαν πρὸς
[5]	τὸν Πελοπίδαν ποιεῖ συγγνωστὸν ἅμα	τῷ	τῆς μάχης καιρῷ περίθερμον ὄντα
[5]	τοίνυν τελευτὴν ἐπαινῶ μὲν οὐδετέρου	τῶν	ἀνδρῶν, ἀλλ´ ἀνιῶμαι καὶ ἀγανακτῶ
[6]	δὲ ταῦτα μὴ κατηγορίαν εἶναι	τῶν	ἀνδρῶν νομίζειν, ἀλλ´ ὡς ἀγανάκτησίν
[1]	Μαρκέλλου καὶ Πελοπίδου, ταῦτ´ ἔστι.	Τῶν	δὲ κατὰ τὰς φύσεις καὶ
[4]	προσήκειν, ὥσπερ καὶ τὰ Λεῦκτρα,	τῶν	δὲ Μαρκέλλῳ διαπεπραγμένων ἀκοινώνητον εἶναι
[3]	καὶ Καίσαρι καὶ Νέπωτι καὶ	τῶν	Ἑλληνικῶν Ἰόβᾳ τῷ βασιλεῖ (πιστεύομεν
[2]	ἐκ φυγῆς κάθοδον καὶ ἀναίρεσιν	τῶν	ἐν Θήβαις τυράννων ἔπραξεν, ἀλλ´
[4]	μάχην στρατηγῶν, Μάρκελλος δὲ πλείστας	τῶν	καθ´ αὑτὸν Ῥωμαίων ἐνίκησε, δόξειεν
[4]	πρὸς τὸ ἀήττητον ὑπὸ πλήθους	τῶν	κατωρθωμένων ἐπανισοῦσθαι. Καὶ μὴν οὗτος
[2]	οὐχ ἱστόρηται, καὶ τὸν ἄρχοντα	τῶν	πολεμίων ἀνελόντος· ἐν ᾧ τρόπῳ
[1]	οὖν ἔδοξεν ἡμῖν ἀναγραφῆς ἄξια	τῶν	στορημένων περὶ Μαρκέλλου καὶ Πελοπίδου,
[3]	ἦν Μάρκελλος· εἰθισμένους γὰρ ὑπὸ	τῶν	συμφορῶν, εἰ φεύγοντες ἐκφύγοιεν Ἀννίβαν
[3]	τινὰς καὶ τροπὰς ὑπὸ Μαρκέλλου	τῶν	σὺν Ἀννίβᾳ γενέσθαι· μεγάλην δ´
[2]	ἐκεῖνο πολὺ πάντων ἔοικε πρωτεύειν	τῶν	ὑπὸ σκότῳ καὶ δι´ ἀπάτης

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/11/2008