Ennéade, livre, chap.
[6, 6, 10]	ἀδύνατον. Ὥσπερ τοίνυν εἰ λέγοι	τις	ἀγαθά, ἢ τὰ παρ´ αὐτῶν
[6, 6, 9]	ὑποστάσει; Σκεπτέον δὲ ὧδε· ὅταν	τις	ἄνθρωπον ἕνα νοῇ καὶ καλὸν
[6, 6, 10]	ἓν ἡ μυριὰς ἢ ἄλλος	τις	ἀριθμός. Ἐπεὶ καὶ ὁ λέγων
[6, 6, 17]	γραμμή· ἀλλ´ εἰ μὴ ποσή	τις	ἐν ἀριθμῷ, ἄπειρος ἂν εἴη.
[6, 6, 16]	μετ´ ἄλλου ἀριθμουμένῳ; Οὐδὲ γάρ	τις	ἑνάς, ὥσπερ ἐν χορῷ, ἀλλ´
[6, 6, 3]	τὸ παρεγκλῖνον. Τί ἂν οὖν	τις	ἐπινοήσειεν αὐτήν; Ἢ χωρίσας τὸ
[6, 6, 14]	τὸ πρός τι λεχθέντα ἄν	τις	εὐλόγως λέγοι, ὡς οὐκ ἔστι
[6, 6, 18]	ἐλείφθη τις οὐδὲ λειφθήσεται, ἵνα	τις	καὶ προστεθῇ αὐτῷ. Εἴη δ´
[6, 6, 5]	Ἀλλὰ τί κωλύει, φαίη ἄν	τις,	καὶ τοῦ λευκοῦ ἐπὶ τοῖς
[6, 6, 11]	εἰ τὴν δεκάδα μηδὲν εἶναί	τις	λέγοι ἢ ἑνάδας τοσαύτας, εἰ
[6, 6, 5]	τὸ ἁπλοῦν ἕν· εἰ μή	τις	λέγοι, ὡς δυὰς μέν ἐστιν
[6, 6, 6]	λαβεῖν, ὅπερ ἀδύνατον. Εἰ δέ	τις	λέγοι, ὡς ἐπὶ τῶν ἄνευ
[6, 6, 14]	ἕν, εἶτα ὄν. Εἰ δέ	τις	λέγοι, ὡς καὶ τὸ ἓν
[6, 6, 16]	τέτταρα λέγοις καὶ τετράς ἐστί	τις	οἷον τὰ μέρη αὐτῆς εἰς
[6, 6, 18]	ἤδη γάρ ἐστιν· οὐδ´ ἐλείφθη	τις	οὐδὲ λειφθήσεται, ἵνα τις καὶ
[6, 6, 16]	ἁρμονία· οὔτε γὰρ σῶμά φησί	τις	οὔτε μέγεθος· ἀριθμὸς ἄρα ἡ
[6, 6, 18]	ἐστιν εἶναι. Πῶς ἂν οὖν	τις	τὸ ὂν παρ´ αὐτοῦ ἀφέλοιτο
[6, 6, 17]	γραμμὴν ἄπειρον, οὐχ ὅτι ἐστί	τις	τοιαύτη, ἀλλ´ ὅτι ἔξεστιν ἐπὶ
[6, 6, 12]	μὲν ἐκεῖνο λεκτέον, ὡς ὑπόστασίς	τις	τῶν εἰρημένων ἐν ἑκάστῳ τούτων,
[6, 6, 16]	ἀριθμοὺς καὶ ἀληθεῖς, ποῦ ἄν	τις	φαίη θείητε καὶ εἰς τί

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/06/2010