Ennéade, livre, chap.
[4, 2, 1]	ἐστι καὶ ἐγγίγνεται σώμασι, περὶ	ἃ	καὶ μερίζεσθαι αὐτῇ συμβαίνει οὐ
[4, 2, 2]	περιλαβοῦσα ἔχει καὶ μετὰ φρονήσεως	ἄγει,	πλῆθος μὲν οὖσα, ἐπείπερ πολλὰ
[4, 2, 2]	ποῦ τε ἐγένετο τὸ πάθημα,	ἀγνοήσει	ἑκάστη πάρεξ τῆς πρώτης. Ἢ
[4, 2, 2]	τῷ δὲ ἀμερίστῳ ἑνὶ φρονίμως	ἄγουσα.	Ἐν οἷς δὲ μὴ φρόνησις,
[4, 2, 2]	εἶναι, καὶ μὴ ἀπιστεῖν, ὡς	ἀδύνατον	τὸ αὐτὸ καὶ ἓν πολλαχοῦ
[4, 2, 1]	ἄνευ αὐτῆς εἶναι μηδὲ θέλει,	ἀεὶ	κατὰ τὰ αὐτὰ ἔχουσα οὐσία,
[4, 2, 2]	θείως ᾐνιγμένον τῆς ἀμερίστου καὶ	ἀεὶ	κατὰ τὰ αὐτὰ ἐχούσης καὶ
[4, 2, 2]	διαδόσει ἐπὶ τὸ ἡγεμονοῦν ἴασιν	αἱ	αἰσθήσεις, παραδεκτέον. Πρῶτον μὲν γὰρ
[4, 2, 2]	πολλαί γε ὅλως ἦσαν ψυχαὶ	αἱ	διοικοῦσαι ἕκαστον ἡμῶν· καὶ δὴ
[4, 2, 1]	ἐν κύκλῳ, ἀφ´ οὗ πᾶσαι	αἱ	πρὸς τὴν περιφέρειαν γραμμαὶ ἐξημμέναι
[4, 2, 2]	δὲ ἄλλῳ μέρει τῆς ψυχῆς,	αἰσθάνεσθαι	οὐ πεφυκὸς τόδε τὸ μέρος
[4, 2, 2]	ἐν τίνι τόπῳ ἱδρυμένον τὸ	αἴσθημα	αἰσθήσεται; Εἰ δὲ ἄλλῳ μέρει
[4, 2, 2]	οὐκέτι· μάταιον γάρ· ἢ πολλαὶ	αἰσθήσεις	καὶ ἄπειροι ἔσονται καὶ οὐχ
[4, 2, 2]	ἐπὶ τὸ ἡγεμονοῦν ἴασιν αἱ	αἰσθήσεις,	παραδεκτέον. Πρῶτον μὲν γὰρ ἡγεμονοῦν
[4, 2, 2]	ἡγεμονοῦν, ἀλλὰ καὶ ὁτιοῦν μέρος	αἰσθήσεται,	διὰ τί τὸ μὲν ἡγεμονοῦν
[4, 2, 2]	τίνι τόπῳ ἱδρυμένον τὸ αἴσθημα	αἰσθήσεται;	Εἰ δὲ ἄλλῳ μέρει τῆς
[4, 2, 2]	ἢ καὶ τὰ ἄλλα μέρη	αἰσθήσεται;	Καὶ εἰ μὲν μόνον, εἰ
[4, 2, 2]	δὲ καὶ τὰ ἐκ πολλῶν	αἰσθήσεων,	οἷον ὤτων καὶ ὀμμάτων, ἕν
[4, 2, 2]	τί δεῖ ἐπ´ ἐκεῖνο τὴν	αἴσθησιν	ἀνιέναι; Πῶς δὲ καὶ τὰ
[4, 2, 2]	παθόντος τὸ ἕτερον μέρος εἰς	αἴσθησιν	ἦλθε τοῦ παθόντος, ἀλλ´ ἐκείνη
[4, 2, 2]	τὸ αὐτοῦ πάθημα, οὐδ´ ὅλως	αἴσθησις	ἔσται. Καὶ αὐτῷ δὲ τῷ
[4, 2, 1]	ὅλου. Ταῦτα δέ ἐστι τὰ	αἰσθητὰ	μεγέθη καὶ ὄγκοι, ὧν ἕκαστον
[4, 2, 1]	βέλτιον· τότε μὲν οὖν διῃροῦμεν	αἰσθητῇ	καὶ νοητῇ φύσει διαστελλόμενοι, ἐν
[4, 2, 1]	καὶ αὖ ἐκείνου τοῦ ἐν	αἰσθητοῖς	μεριστοῦ πάντη, πρὸς μὲν τοῦ
[4, 2, 1]	μεριστοῦ πάντη, πρὸς μὲν τοῦ	αἰσθητοῦ	καὶ ἐγγύς τι τούτου καὶ
[4, 2, 2]	ἢ μέρει αὐτοῦ προσπεσεῖται καὶ	αἰσθομένου	τοῦδε τὰ λοιπὰ οὐκέτι· μάταιον
[4, 2, 1]	τό τε τῆς ἐντελεχείας οὔτε	ἀληθὲς	οὕτως, ὡς λέγεται, οὔτε δηλωτικὸν
[4, 2, 2]	οὖσαν μόνον οὔτε μόνον μεριστήν,	ἀλλ´	ἀνάγκη ἄμφω τοῦτον τὸν τρόπον
[4, 2, 2]	εἰς αἴσθησιν ἦλθε τοῦ παθόντος,	ἀλλ´	ἐκείνη ἂν ἡ ψυχή, οἷον
[4, 2, 1]	αὐτὴ ἐν πολλοῖς σωμάτων ὄγκοις,	ἀλλ´	ἔστι τὸ ἐν ἑκάστῳ ἀφεστὼς
[4, 2, 2]	ἔσονται καὶ οὐχ ὅμοιαι πᾶσαι·	ἀλλ´	ἡ μέν, ὅτι πρώτως ἔπαθον
[4, 2, 2]	ἂν ψυχὴ καταλάβοι, ἐψυχωμένον ἔσται·	ἀλλ´	οἷον περὶ κέντρον στήσασα ἑαυτὴν
[4, 2, 1]	οὐχ ἵνα ἐν αὐτοῖς ἱδρυθῇ,	ἀλλ´	ὅτι μὴ δύναται τὰ ἄλλα
[4, 2, 2]	τὸ πᾶν τόδε οὐ μία,	ἀλλὰ	ἄπειροι χωρὶς ἀλλήλων. Τὸ γὰρ
[4, 2, 2]	δὲ μὴ μόνον τὸ ἡγεμονοῦν,	ἀλλὰ	καὶ ὁτιοῦν μέρος αἰσθήσεται, διὰ
[4, 2, 1]	ἄλλο, τὸ δ´ ἄλλο ἔχουσα·	ἀλλὰ	μεριστὴ μέν, ὅτι ἐν πᾶσι
[4, 2, 1]	τὸ μέγεθος δὲ ἓν ᾖ,	ἀλλὰ	τό γε ἐφ´ ἑκάστῳ μέρει
[4, 2, 1]	πάλιν αὖ ἐστιν οὐκ ἄλλῳ,	ἀλλὰ	τῷ αὐτῷ· ὥστε μεμερίσθαι καὶ
[4, 2, 1]	ἀλλ´ ὅτι μὴ δύναται τὰ	ἄλλα	ἄνευ αὐτῆς εἶναι μηδὲ θέλει,
[4, 2, 2]	τὸ ἡγεμονοῦν ἢ καὶ τὰ	ἄλλα	μέρη αἰσθήσεται; Καὶ εἰ μὲν
[4, 2, 1]	ἄλλο, τὸ δ´ ἄλλο καὶ	ἀλλαχοῦ.	Οὐδ´ ὡς ποιότης μία. Ἡ
[4, 2, 1]	ἐκείνῃ τῇ ἀμερίστῳ πάντη φύσει	ἄλλη	ἑξῆς οὐσία ἀπ´ ἐκείνης οὖσα,
[4, 2, 1]	τι τούτου καὶ ἐν τούτῳ	ἄλλη	ἐστὶ φύσις, μεριστὴ μὲν οὐ
[4, 2, 2]	οὐ μία, ἀλλὰ ἄπειροι χωρὶς	ἀλλήλων.	Τὸ γὰρ τῆς συνεχείας, εἰ
[4, 2, 1]	μὲν ἐν τῷ νοητῷ· κατ´	ἄλλην	δὲ ὁδὸν τὸ προσεχὲς τῆς
[4, 2, 2]	ἐγώ, ἡ δ´ ὅτι τὸ	ἄλλης	πάθημα ᾐσθόμην· ποῦ τε ἐγένετο
[4, 2, 1]	μία, μέρος ἄλλο, τὸ δ´	ἄλλο	ἔχουσα· ἀλλὰ μεριστὴ μέν, ὅτι
[4, 2, 2]	τὰ σώματα, ἄλλο, τὸ δὲ	ἄλλο	ἔχουσα μέρος, οὐκ ἂν τοῦ
[4, 2, 1]	τῶν μερῶν ἄλλο, τὸ δ´	ἄλλο	καὶ ἀλλαχοῦ. Οὐδ´ ὡς ποιότης
[4, 2, 1]	ἔχουσα πάσχον τὸ αὐτὸ τῷ	ἄλλο	πάσχειν· διὸ δὴ μεριστὸν πάντη
[4, 2, 1]	ὡς τὸ συνεχὲς μία, μέρος	ἄλλο,	τὸ δ´ ἄλλο ἔχουσα· ἀλλὰ
[4, 2, 1]	ἕν, ἕκαστον δὲ τῶν μερῶν	ἄλλο,	τὸ δ´ ἄλλο καὶ ἀλλαχοῦ.
[4, 2, 2]	καὶ μεριοῦσι καὶ τὸ μὲν	ἄλλο,	τὸ δ´ ἄλλο φήσουσι, τὸ
[4, 2, 2]	οὕτως ἦν, ὡς τὰ σώματα,	ἄλλο,	τὸ δὲ ἄλλο ἔχουσα μέρος,
[4, 2, 2]	τὸ μὲν ἄλλο, τὸ δ´	ἄλλο	φήσουσι, τὸ δὲ ἡγεμονοῦν; Πηλίκῳ
[4, 2, 1]	αὐτὸ γινόμενον, ὧν ἕκαστον πάντη	ἄλλου	ἀπέστη, ἅτε πάντη μεριστὸν γενόμενον·
[4, 2, 1]	ὡδὶ πάλιν αὖ ἐστιν οὐκ	ἄλλῳ,	ἀλλὰ τῷ αὐτῷ· ὥστε μεμερίσθαι
[4, 2, 1]	οὐδὲν μέρος ταὐτόν ἐστιν οὔτε	ἄλλῳ	μέρει οὔτε τῷ ὅλῳ, τό
[4, 2, 2]	τὸ αἴσθημα αἰσθήσεται; Εἰ δὲ	ἄλλῳ	μέρει τῆς ψυχῆς, αἰσθάνεσθαι οὐ
[4, 2, 1]	ἥτις δύναται ὅλη ἐν πολλοῖς	ἅμα	εἶναι διεστηκόσιν οὐδὲν μέρος ἔχουσα
[4, 2, 1]	ἔχει, καὶ οὐχ οἷόν τε	ἅμα	ταὐτὸν ἐν πλείοσι τόποις εἶναι.
[4, 2, 1]	τοῦ σημείου, καὶ ἀρχὴ τὸ	ἀμερὲς	αὐταῖς, προῆλθόν γε μὴν ἐξαψάμεναι
[4, 2, 1]	ταύτῃ οὐσία, οὐδαμῇ μερισμὸν δεχομένη,	ἀμερής	τε καὶ ἀμέριστος, διάστημά τε
[4, 2, 1]	ἐκείνης οὖσα, ἔχουσα μὲν τὸ	ἀμέριστον	ἀπ´ ἐκείνης, προόδῳ δὲ τῇ
[4, 2, 2]	οἷόν τε εἶναι ψυχὴν οὔτε	ἀμέριστον	οὖσαν μόνον οὔτε μόνον μεριστήν,
[4, 2, 2]	ἓν ἡ ψυχὴ εἴη, οἷον	ἀμέριστον	πάντη καὶ ἐφ´ ἑαυτοῦ ἕν,
[4, 2, 2]	καὶ πολλὰ καὶ μεμερισμένον καὶ	ἀμέριστον	ψυχὴν εἶναι, καὶ μὴ ἀπιστεῖν,
[4, 2, 1]	μέρεσι τοῦ ἐν ᾧ ἔστιν,	ἀμέριστος	δέ, ὅτι ὅλη ἐν πᾶσι
[4, 2, 1]	μερισμὸν δεχομένη, ἀμερής τε καὶ	ἀμέριστος,	διάστημά τε οὐδὲν οὐδὲ δι´
[4, 2, 1]	δ´ ὁμοῦ μεριστή τε καὶ	ἀμέριστος	φύσις, ἣν δὴ ψυχὴν εἶναί
[4, 2, 2]	ἐστὶ τὸ θείως ᾐνιγμένον τῆς	ἀμερίστου	καὶ ἀεὶ κατὰ τὰ αὐτὰ
[4, 2, 1]	μέσον ἀμφοῖν κατέστη, τοῦ τε	ἀμερίστου	καὶ πρώτου καὶ τοῦ περὶ
[4, 2, 1]	ἐκεῖ. Τούτου δὴ τοῦ πρώτως	ἀμερίστου	ὄντος ἐν τοῖς νοητοῖς καὶ
[4, 2, 2]	τοῖς μέρεσι πᾶσι, τῷ δὲ	ἀμερίστῳ	ἑνὶ φρονίμως ἄγουσα. Ἐν οἷς
[4, 2, 1]	Πρὸς δ´ αὖ ἐκείνῃ τῇ	ἀμερίστῳ	πάντη φύσει ἄλλη ἑξῆς οὐσία
[4, 2, 1]	τῇ φύσει φαμὲν εἶναι τῇ	ἀμερίστῳ	προσχωροῦσαν οὐσίᾳ, οὐσία τέ ἐστι
[4, 2, 1]	οἰκείῳ μεριστῷ οὐ δυναμένων αὐτὴν	ἀμερίστως	δέξασθαι· ὥστε εἶναι τῶν σωμάτων
[4, 2, 1]	ἑτέραν σπεύδουσα φύσιν εἰς μέσον	ἀμφοῖν	κατέστη, τοῦ τε ἀμερίστου καὶ
[4, 2, 2]	σώματα γιγνομένης μεριστῆς τρίτον ἐξ	ἀμφοῖν	συνεκεράσατο οὐσίας εἶδος. Ἔστιν οὖν
[4, 2, 2]	οὔτε μόνον μεριστήν, ἀλλ´ ἀνάγκη	ἄμφω	τοῦτον τὸν τρόπον εἶναι, ἐκ
[4, 2, 1]	θείας μοίρας εἶναι τάχα μὲν	ἄν	τι σαφὲς εἰρηκότες εἴημεν περὶ
[4, 2, 2]	κέντρον στήσασα ἑαυτὴν ἑκάστου ἄψυχον	ἂν	εἴασε πάντα τὸν τοῦ ζῴου
[4, 2, 2]	ἦλθε τοῦ παθόντος, ἀλλ´ ἐκείνη	ἂν	ἡ ψυχή, οἷον ἡ περὶ
[4, 2, 2]	δὲ ἄλλο ἔχουσα μέρος, οὐκ	ἂν	τοῦ ἑτέρου παθόντος τὸ ἕτερον
[4, 2, 2]	φύσιν, οὐδὲν ὅλον, ὅ τι	ἂν	ψυχὴ καταλάβοι, ἐψυχωμένον ἔσται· ἀλλ´
[4, 2, 2]	μόνον οὔτε μόνον μεριστήν, ἀλλ´	ἀνάγκη	ἄμφω τοῦτον τὸν τρόπον εἶναι,
[4, 2, 2]	γὰρ ἡγεμονοῦν ψυχῆς μέρος λέγειν	ἀνεξετάστως	λέγεται· πῶς γὰρ καὶ μεριοῦσι
[4, 2, 1]	ὅτι μὴ δύναται τὰ ἄλλα	ἄνευ	αὐτῆς εἶναι μηδὲ θέλει, ἀεὶ
[4, 2, 2]	δεῖ ἐπ´ ἐκεῖνο τὴν αἴσθησιν	ἀνιέναι;	Πῶς δὲ καὶ τὰ ἐκ
[4, 2, 1]	τόποις εἶναι. Ἡ δέ ἐστιν	ἀντιτεταγμένη	ταύτῃ οὐσία, οὐδαμῇ μερισμὸν δεχομένη,
[4, 2, 1]	ἀπ´ ἐκείνης, προόδῳ δὲ τῇ	ἀπ´	αὐτῆς ἐπὶ τὴν ἑτέραν σπεύδουσα
[4, 2, 1]	πάντη φύσει ἄλλη ἑξῆς οὐσία	ἀπ´	ἐκείνης οὖσα, ἔχουσα μὲν τὸ
[4, 2, 1]	οὖσα, ἔχουσα μὲν τὸ ἀμέριστον	ἀπ´	ἐκείνης, προόδῳ δὲ τῇ ἀπ´
[4, 2, 1]	τὰ αὐτὰ ἔχουσα οὐσία, κοινὸν	ἁπάντων	τῶν ἐφεξῆς οἷον κέντρον ἐν
[4, 2, 2]	Ἢ καὶ ἕκαστον μέρος ψυχῆς	ἀπατήσεται	δοξάζον, ὅπου ἔστιν, ἐκεῖ γεγονέναι.
[4, 2, 2]	μάταιον· οὐ γὰρ δὴ ὅπερ	ἀπατῶντες	ἑαυτοὺς λέγουσιν, ὡς διαδόσει ἐπὶ
[4, 2, 2]	γάρ· ἢ πολλαὶ αἰσθήσεις καὶ	ἄπειροι	ἔσονται καὶ οὐχ ὅμοιαι πᾶσαι·
[4, 2, 2]	πᾶν τόδε οὐ μία, ἀλλὰ	ἄπειροι	χωρὶς ἀλλήλων. Τὸ γὰρ τῆς
[4, 2, 1]	γινόμενον, ὧν ἕκαστον πάντη ἄλλου	ἀπέστη,	ἅτε πάντη μεριστὸν γενόμενον· οἷα
[4, 2, 1]	καὶ ὁ ὄγκος τοῦ ὄγκου	ἀπέστη·	κἂν τὸ μέγεθος δὲ ἓν
[4, 2, 2]	ἀμέριστον ψυχὴν εἶναι, καὶ μὴ	ἀπιστεῖν,	ὡς ἀδύνατον τὸ αὐτὸ καὶ
[4, 2, 2]	τὸ ἡγούμενον μιμεῖται τοῦτο. Τοῦτ´	ἄρα	ἐστὶ τὸ θείως ᾐνιγμένον τῆς
[4, 2, 2]	τὸν τοῦ ζῴου ὄγκον. Δεῖ	ἄρα	οὕτως ἕν τε καὶ πολλὰ
[4, 2, 1]	εἶναι, οὐδ´ ἐν ἀσωμάτοις αὖ	ἁρμονίαν,	τό τε τῆς ἐντελεχείας οὔτε
[4, 2, 1]	μετέχουσι μὲν τοῦ σημείου, καὶ	ἀρχὴ	τὸ ἀμερὲς αὐταῖς, προῆλθόν γε
[4, 2, 1]	τοῖς νοητοῖς καὶ τοῖς οὖσιν	ἀρχηγοῦ	καὶ αὖ ἐκείνου τοῦ ἐν
[4, 2, 1]	αὐτὴν δείξαντες εἶναι, οὐδ´ ἐν	ἀσωμάτοις	αὖ ἁρμονίαν, τό τε τῆς
[4, 2, 1]	ὧν ἕκαστον πάντη ἄλλου ἀπέστη,	ἅτε	πάντη μεριστὸν γενόμενον· οἷα χροιαὶ
[4, 2, 1]	δείξαντες εἶναι, οὐδ´ ἐν ἀσωμάτοις	αὖ	ἁρμονίαν, τό τε τῆς ἐντελεχείας
[4, 2, 1]	καὶ τοῦτο θετέον. Πρὸς δ´	αὖ	ἐκείνῃ τῇ ἀμερίστῳ πάντη φύσει
[4, 2, 1]	καὶ τοῖς οὖσιν ἀρχηγοῦ καὶ	αὖ	ἐκείνου τοῦ ἐν αἰσθητοῖς μεριστοῦ
[4, 2, 1]	καὶ ὡδὶ οὖσα ὡδὶ πάλιν	αὖ	ἐστιν οὐκ ἄλλῳ, ἀλλὰ τῷ
[4, 2, 1]	ὥστε μεμερίσθαι καὶ μὴ μεμερίσθαι	αὖ,	μᾶλλον δὲ μὴ μεμερίσθαι αὐτὴν
[4, 2, 2]	ἕν τι γνώσεται; Εἰ δ´	αὖ	πάντη ἓν ἡ ψυχὴ εἴη,
[4, 2, 1]	μηδὲ θέλει, ἀεὶ κατὰ τὰ	αὐτὰ	ἔχουσα οὐσία, κοινὸν ἁπάντων τῶν
[4, 2, 2]	ἀμερίστου καὶ ἀεὶ κατὰ τὰ	αὐτὰ	ἐχούσης καὶ τῆς περὶ τὰ
[4, 2, 1]	σημείου, καὶ ἀρχὴ τὸ ἀμερὲς	αὐταῖς,	προῆλθόν γε μὴν ἐξαψάμεναι αὐτὰς
[4, 2, 1]	αὐταῖς, προῆλθόν γε μὴν ἐξαψάμεναι	αὐτὰς	ἐκεῖ. Τούτου δὴ τοῦ πρώτως
[4, 2, 1]	πᾶσα πολλαχοῦ μέν ἐστιν ἡ	αὐτὴ	ἐν πολλοῖς σωμάτων ὄγκοις, ἀλλ´
[4, 2, 1]	τὸ ταὐτόν, οὐκ οὐσία ἡ	αὐτή.	Ἣν δὲ ἐπὶ ταύτῃ τῇ
[4, 2, 1]	σώμασι, περὶ ἃ καὶ μερίζεσθαι	αὐτῇ	συμβαίνει οὐ πρότερον τοῦτο πασχούσῃ,
[4, 2, 1]	τῷ οἰκείῳ μεριστῷ οὐ δυναμένων	αὐτὴν	ἀμερίστως δέξασθαι· ὥστε εἶναι τῶν
[4, 2, 1]	ποτέ ἐστι ζητοῦντες σῶμα οὐδὲν	αὐτὴν	δείξαντες εἶναι, οὐδ´ ἐν ἀσωμάτοις
[4, 2, 1]	αὖ, μᾶλλον δὲ μὴ μεμερίσθαι	αὐτὴν	μηδὲ μεμερισμένην γεγονέναι· μένει γὰρ
[4, 2, 1]	μὴ δύναται τὰ ἄλλα ἄνευ	αὐτῆς	εἶναι μηδὲ θέλει, ἀεὶ κατὰ
[4, 2, 2]	τὸ συνέχον, τῷ μὲν πολλῷ	αὐτῆς	ἑνὶ ζωὴν χορηγοῦσα τοῖς μέρεσι
[4, 2, 1]	ἐκείνης, προόδῳ δὲ τῇ ἀπ´	αὐτῆς	ἐπὶ τὴν ἑτέραν σπεύδουσα φύσιν
[4, 2, 1]	εἴσεται, ὡς θεῖον τὸ χρῆμα	αὐτῆς	καὶ θαυμαστὸν καὶ τῶν ὑπὲρ
[4, 2, 1]	τῆς ψυχῆς καὶ τὴν δύναμιν	αὐτῆς	κατιδὼν εἴσεται, ὡς θεῖον τὸ
[4, 2, 1]	ὁδὸν τὸ προσεχὲς τῆς φύσεως	αὐτῆς	μεταδιώκωμεν. Λέγωμεν δὴ τὰ μὲν
[4, 2, 1]	εἰρηκότες εἴημεν περὶ τῆς οὐσίας	αὐτῆς.	Ὅμως γε μὴν προσωτέρω χωρεῖν
[4, 2, 1]	σωμάτων πάθημα τὸν μερισμόν, οὐκ	αὐτῆς.	~Ὅτι δὲ τοιαύτην ἔδει τὴν
[4, 2, 1]	τῶν μερισθέντων εἶναι πολλὰ τὸ	αὐτὸ	γινόμενον, ὧν ἕκαστον πάντη ἄλλου
[4, 2, 1]	γραμμαὶ ἐξημμέναι οὐδὲν ἧττον ἐῶσιν	αὐτὸ	ἐφ´ ἑαυτοῦ μένειν ἔχουσαι παρ´
[4, 2, 2]	μὴ ἀπιστεῖν, ὡς ἀδύνατον τὸ	αὐτὸ	καὶ ἓν πολλαχοῦ εἶναι. Εἰ
[4, 2, 1]	οὐδὲν μέρος ἔχουσα πάσχον τὸ	αὐτὸ	τῷ ἄλλο πάσχειν· διὸ δὴ
[4, 2, 1]	μερίζεσθαι μὲν καὶ τὸ ἐν	αὐτοῖς	εἶδος, ὅλον γε μὴν ἐν
[4, 2, 1]	οὖσιν ἐποχουμένη, οὐχ ἵνα ἐν	αὐτοῖς	ἱδρυθῇ, ἀλλ´ ὅτι μὴ δύναται
[4, 2, 1]	ἐν πᾶσι καὶ ἐν ὁτῳοῦν	αὐτοῦ	ὅλη. Καὶ ὁ τοῦτο κατιδὼν
[4, 2, 2]	οὐ διαδώσει τῷ ἡγεμονοῦντι τὸ	αὐτοῦ	πάθημα, οὐδ´ ὅλως αἴσθησις ἔσται.
[4, 2, 2]	ἡγεμονοῦντι εἰ προσπέσοι, ἢ μέρει	αὐτοῦ	προσπεσεῖται καὶ αἰσθομένου τοῦδε τὰ
[4, 2, 1]	ἐφ´ ἑαυτοῦ μένειν ἔχουσαι παρ´	αὐτοῦ	τὴν γένεσιν καὶ τὸ εἶναι,
[4, 2, 2]	οὐδ´ ὅλως αἴσθησις ἔσται. Καὶ	αὐτῷ	δὲ τῷ ἡγεμονοῦντι εἰ προσπέσοι,
[4, 2, 2]	εἰ μὲν μόνον, εἰ μὲν	αὐτῷ	προσπέσοι τῷ ἡγεμονοῦντι, ἐν τίνι
[4, 2, 1]	ἐστιν οὐκ ἄλλῳ, ἀλλὰ τῷ	αὐτῷ·	ὥστε μεμερίσθαι καὶ μὴ μεμερίσθαι
[4, 2, 1]	τῷ ὅλῳ, τό τε μέρος	αὐτῶν	ἔλαττον εἶναι δεῖ τοῦ παντὸς
[4, 2, 1]	πρώτως εἶναι μεριστὰ καὶ τῇ	αὐτῶν	φύσει σκεδαστά· ταῦτα δὲ εἶναι,
[4, 2, 1]	ἐφεξῆς οἷον κέντρον ἐν κύκλῳ,	ἀφ´	οὗ πᾶσαι αἱ πρὸς τὴν
[4, 2, 1]	δηλωτικὸν ὂν τοῦ τί ἐστιν	ἀφέντες,	καὶ μὴν τῆς νοητῆς φύσεως
[4, 2, 1]	ἀλλ´ ἔστι τὸ ἐν ἑκάστῳ	ἀφεστὼς	τοῦ ἑτέρου πάντη, καθόσον καὶ
[4, 2, 1]	δοῦς´ ἑαυτὴν τῷ ὅλῳ οὐκ	ἀφίσταται	τοῦ εἶναι μία. Οὐχ οὕτως,
[4, 2, 2]	περὶ κέντρον στήσασα ἑαυτὴν ἑκάστου	ἄψυχον	ἂν εἴασε πάντα τὸν τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/05/2010