Ennéade, livre, chap. |
[4, 2, 1] |
συνεχὲς
μία,
μέρος
ἄλλο,
τὸ
|
δ´ |
ἄλλο
ἔχουσα·
ἀλλὰ
μεριστὴ
μέν, |
[4, 2, 1] |
δὲ
τῶν
μερῶν
ἄλλο,
τὸ
|
δ´ |
ἄλλο
καὶ
ἀλλαχοῦ.
Οὐδ´
ὡς |
[4, 2, 2] |
καὶ
τὸ
μὲν
ἄλλο,
τὸ
|
δ´ |
ἄλλο
φήσουσι,
τὸ
δὲ
ἡγεμονοῦν; |
[4, 2, 1] |
πάντη
καὶ
τοῦτο
θετέον.
Πρὸς
|
δ´ |
αὖ
ἐκείνῃ
τῇ
ἀμερίστῳ
πάντη |
[4, 2, 2] |
ὀμμάτων,
ἕν
τι
γνώσεται;
Εἰ
|
δ´ |
αὖ
πάντη
ἓν
ἡ
ψυχὴ |
[4, 2, 1] |
τὸ
ταὐτὸν
τοῦτο
ἕτερον,
τὸ
|
δ´ |
ἕτερόν
ἐστι·
πάθημα
γὰρ
τὸ |
[4, 2, 1] |
Οὐδ´
ὡς
ποιότης
μία.
Ἡ
|
δ´ |
ὁμοῦ
μεριστή
τε
καὶ
ἀμέριστος |
[4, 2, 2] |
ὅτι
πρώτως
ἔπαθον
ἐγώ,
ἡ
|
δ´ |
ὅτι
τὸ
ἄλλης
πάθημα
ᾐσθόμην· |
[4, 2, 2] |
δὲ
σώματα
πολλὰ
μόνον·
τὸ
|
δ´ |
ὑπέρτατον
ἓν
μόνον.
|
[4, 2, 2] |
ψυχή,
οἷον
ἡ
περὶ
τὸν
|
δάκτυλον, |
ὡς
ἑτέρα
καὶ
ἐφ´
ἑαυτῆς |
[4, 2, 2] |
ὡς
τὰ
σώματα,
ἄλλο,
τὸ
|
δὲ |
ἄλλο
ἔχουσα
μέρος,
οὐκ
ἂν |
[4, 2, 2] |
ἱδρυμένον
τὸ
αἴσθημα
αἰσθήσεται;
Εἰ
|
δὲ |
ἄλλῳ
μέρει
τῆς
ψυχῆς,
αἰσθάνεσθαι |
[4, 2, 2] |
χορηγοῦσα
τοῖς
μέρεσι
πᾶσι,
τῷ
|
δὲ |
ἀμερίστῳ
ἑνὶ
φρονίμως
ἄγουσα.
Ἐν |
[4, 2, 1] |
τῇ
αὐτῶν
φύσει
σκεδαστά·
ταῦτα
|
δὲ |
εἶναι,
ὧν
οὐδὲν
μέρος
ταὐτόν |
[4, 2, 2] |
ἓν
καὶ
πολλὰ
οὕτως·
τὰ
|
δὲ |
ἐν
τοῖς
σώμασιν
εἴδη
πολλὰ |
[4, 2, 1] |
ὄγκου
ἀπέστη·
κἂν
τὸ
μέγεθος
|
δὲ |
ἓν
ᾖ,
ἀλλὰ
τό
γε |
[4, 2, 1] |
οὐκ
οὐσία
ἡ
αὐτή.
Ἣν
|
δὲ |
ἐπὶ
ταύτῃ
τῇ
φύσει
φαμὲν |
[4, 2, 1] |
τοῦ
παντὸς
καὶ
ὅλου.
Ταῦτα
|
δέ |
ἐστι
τὰ
αἰσθητὰ
μεγέθη
καὶ |
[4, 2, 1] |
ἐν
πλείοσι
τόποις
εἶναι.
Ἡ
|
δέ |
ἐστιν
ἀντιτεταγμένη
ταύτῃ
οὐσία,
οὐδαμῇ |
[4, 2, 2] |
τὸ
δ´
ἄλλο
φήσουσι,
τὸ
|
δὲ |
ἡγεμονοῦν;
Πηλίκῳ
ποσῷ
διαιροῦντες
ἑκάτερον |
[4, 2, 2] |
ἐπείπερ
πολλὰ
τὰ
ὄντα,
μία
|
δέ, |
ἵν´
ᾖ
ἓν
τὸ
συνέχον, |
[4, 2, 2] |
ἐκεῖνο
τὴν
αἴσθησιν
ἀνιέναι;
Πῶς
|
δὲ |
καὶ
τὰ
ἐκ
πολλῶν
αἰσθήσεων, |
[4, 2, 1] |
νοητῷ
τὴν
ψυχὴν
τιθέμενοι.
Νῦν
|
δὲ |
κείσθω
μὲν
ἐν
τῷ
νοητῷ· |
[4, 2, 1] |
καὶ
μὴ
μεμερίσθαι
αὖ,
μᾶλλον
|
δὲ |
μὴ
μεμερίσθαι
αὐτὴν
μηδὲ
μεμερισμένην |
[4, 2, 2] |
ὅπου
ἔστιν,
ἐκεῖ
γεγονέναι.
Εἰ
|
δὲ |
μὴ
μόνον
τὸ
ἡγεμονοῦν,
ἀλλὰ |
[4, 2, 2] |
ἑνὶ
φρονίμως
ἄγουσα.
Ἐν
οἷς
|
δὲ |
μὴ
φρόνησις,
τὸ
ἓν
τὸ |
[4, 2, 1] |
ἐν
τῷ
νοητῷ·
κατ´
ἄλλην
|
δὲ |
ὁδὸν
τὸ
προσεχὲς
τῆς
φύσεως |
[4, 2, 1] |
τοῦ
ἐν
ᾧ
ἔστιν,
ἀμέριστος
|
δέ, |
ὅτι
ὅλη
ἐν
πᾶσι
καὶ |
[4, 2, 2] |
τὸ
μὲν
ἡγεμονοῦν
ἔσται,
τὸ
|
δὲ |
οὔ;
Ἢ
τί
δεῖ
ἐπ´ |
[4, 2, 2] |
εἴδη
πολλὰ
καὶ
ἕν·
τὰ
|
δὲ |
σώματα
πολλὰ
μόνον·
τὸ
δ´ |
[4, 2, 1] |
γὰρ
μεθ´
ἑαυτῆς
ὅλη,
περὶ
|
δὲ |
τὰ
σώματά
ἐστι
μεμερισμένη
τῶν |
[4, 2, 1] |
τὸ
ἀμέριστον
ἀπ´
ἐκείνης,
προόδῳ
|
δὲ |
τῇ
ἀπ´
αὐτῆς
ἐπὶ
τὴν |
[4, 2, 2] |
τὸν
μερισμόν,
οὐκ
αὐτῆς.
~Ὅτι
|
δὲ |
τοιαύτην
ἔδει
τὴν
ψυχῆς
φύσιν |
[4, 2, 2] |
ὅλως
αἴσθησις
ἔσται.
Καὶ
αὐτῷ
|
δὲ |
τῷ
ἡγεμονοῦντι
εἰ
προσπέσοι,
ἢ |
[4, 2, 1] |
συνεχεῖ
τὸ
σῶμα
ἕν,
ἕκαστον
|
δὲ |
τῶν
μερῶν
ἄλλο,
τὸ
δ´ |
[4, 2, 2] |
πάντα
τὸν
τοῦ
ζῴου
ὄγκον.
|
Δεῖ |
ἄρα
οὕτως
ἕν
τε
καὶ |
[4, 2, 2] |
τὸ
δὲ
οὔ;
Ἢ
τί
|
δεῖ |
ἐπ´
ἐκεῖνο
τὴν
αἴσθησιν
ἀνιέναι; |
[4, 2, 1] |
τε
μέρος
αὐτῶν
ἔλαττον
εἶναι
|
δεῖ |
τοῦ
παντὸς
καὶ
ὅλου.
Ταῦτα |
[4, 2, 1] |
ἐστι
ζητοῦντες
σῶμα
οὐδὲν
αὐτὴν
|
δείξαντες |
εἶναι,
οὐδ´
ἐν
ἀσωμάτοις
αὖ |
[4, 2, 1] |
μεριστῷ
οὐ
δυναμένων
αὐτὴν
ἀμερίστως
|
δέξασθαι· |
ὥστε
εἶναι
τῶν
σωμάτων
πάθημα |
[4, 2, 1] |
δι´
ἐπινοίας
δεχομένη,
οὐ
τόπου
|
δεομένη |
οὐδ´
ἔν
τινι
τῶν
ὄντων |
[4, 2, 0] |
~Περὶ
οὐσίας
ψυχῆς
|
δεύτερον. |
~Τὴν
τῆς
ψυχῆς
οὐσίαν
τίς |
[4, 2, 1] |
ἀντιτεταγμένη
ταύτῃ
οὐσία,
οὐδαμῇ
μερισμὸν
|
δεχομένη, |
ἀμερής
τε
καὶ
ἀμέριστος,
διάστημά |
[4, 2, 1] |
τε
οὐδὲν
οὐδὲ
δι´
ἐπινοίας
|
δεχομένη, |
οὐ
τόπου
δεομένη
οὐδ´
ἔν |
[4, 2, 2] |
αἱ
διοικοῦσαι
ἕκαστον
ἡμῶν·
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τὸ
πᾶν
τόδε
οὐ |
[4, 2, 1] |
αὐτὸ
τῷ
ἄλλο
πάσχειν·
διὸ
|
δὴ |
μεριστὸν
πάντη
καὶ
τοῦτο
θετέον. |
[4, 2, 2] |
ἓν
συντελοῖ,
μάταιον·
οὐ
γὰρ
|
δὴ |
ὅπερ
ἀπατῶντες
ἑαυτοὺς
λέγουσιν,
ὡς |
[4, 2, 1] |
τῆς
φύσεως
αὐτῆς
μεταδιώκωμεν.
Λέγωμεν
|
δὴ |
τὰ
μὲν
πρώτως
εἶναι
μεριστὰ |
[4, 2, 1] |
μὴν
ἐξαψάμεναι
αὐτὰς
ἐκεῖ.
Τούτου
|
δὴ |
τοῦ
πρώτως
ἀμερίστου
ὄντος
ἐν |
[4, 2, 1] |
τε
καὶ
ἀμέριστος
φύσις,
ἣν
|
δὴ |
ψυχὴν
εἶναί
φαμεν,
οὐχ
οὕτως |
[4, 2, 2] |
τὸν
τρόπον
εἶναι,
ἐκ
τῶνδε
|
δῆλον. |
Εἴτε
γὰρ
οὕτως
ἦν,
ὡς |
[4, 2, 1] |
ἀληθὲς
οὕτως,
ὡς
λέγεται,
οὔτε
|
δηλωτικὸν |
ὂν
τοῦ
τί
ἐστιν
ἀφέντες, |
[4, 2, 1] |
ἀμέριστος,
διάστημά
τε
οὐδὲν
οὐδὲ
|
δι´ |
ἐπινοίας
δεχομένη,
οὐ
τόπου
δεομένη |
[4, 2, 2] |
ἀλλὰ
καὶ
ὁτιοῦν
μέρος
αἰσθήσεται,
|
διὰ |
τί
τὸ
μὲν
ἡγεμονοῦν
ἔσται, |
[4, 2, 2] |
ὅπερ
ἀπατῶντες
ἑαυτοὺς
λέγουσιν,
ὡς
|
διαδόσει |
ἐπὶ
τὸ
ἡγεμονοῦν
ἴασιν
αἱ |
[4, 2, 2] |
πεφυκὸς
τόδε
τὸ
μέρος
οὐ
|
διαδώσει |
τῷ
ἡγεμονοῦντι
τὸ
αὐτοῦ
πάθημα, |
[4, 2, 1] |
γιγνομένη
ἐν
τοῖς
σώμασιν·
ὥστε
|
διαιρουμένων |
τῶν
σωμάτων
μερίζεσθαι
μὲν
καὶ |
[4, 2, 2] |
τὸ
δὲ
ἡγεμονοῦν;
Πηλίκῳ
ποσῷ
|
διαιροῦντες |
ἑκάτερον
ἢ
τίνι
διαφορᾷ
ποιότητος, |
[4, 2, 1] |
διῃροῦμεν
αἰσθητῇ
καὶ
νοητῇ
φύσει
|
διαστελλόμενοι, |
ἐν
τῷ
νοητῷ
τὴν
ψυχὴν |
[4, 2, 1] |
δεχομένη,
ἀμερής
τε
καὶ
ἀμέριστος,
|
διάστημά |
τε
οὐδὲν
οὐδὲ
δι´
ἐπινοίας |
[4, 2, 2] |
ποσῷ
διαιροῦντες
ἑκάτερον
ἢ
τίνι
|
διαφορᾷ |
ποιότητος,
ἑνὸς
καὶ
συνεχοῦς
ὄγκου |
[4, 2, 1] |
ὅλη
ἐν
πολλοῖς
ἅμα
εἶναι
|
διεστηκόσιν |
οὐδὲν
μέρος
ἔχουσα
πάσχον
τὸ |
[4, 2, 1] |
μεγίστῳ
γίγνηται
καὶ
ἐπὶ
πάντα
|
διεστηκότι, |
δοῦς´
ἑαυτὴν
τῷ
ὅλῳ
οὐκ |
[4, 2, 1] |
χωρεῖν
βέλτιον·
τότε
μὲν
οὖν
|
διῃροῦμεν |
αἰσθητῇ
καὶ
νοητῇ
φύσει
διαστελλόμενοι, |
[4, 2, 1] |
τὸ
αὐτὸ
τῷ
ἄλλο
πάσχειν·
|
διὸ |
δὴ
μεριστὸν
πάντη
καὶ
τοῦτο |
[4, 2, 2] |
ἡ
τὰ
πάντα
συνέχουσα
καὶ
|
διοικοῦσα |
φύσις
οὐκ
ἔσται,
ἥτις
ὁμοῦ |
[4, 2, 2] |
γε
ὅλως
ἦσαν
ψυχαὶ
αἱ
|
διοικοῦσαι |
ἕκαστον
ἡμῶν·
καὶ
δὴ
καὶ |
[4, 2, 2] |
καὶ
ἕκαστον
μέρος
ψυχῆς
ἀπατήσεται
|
δοξάζον, |
ὅπου
ἔστιν,
ἐκεῖ
γεγονέναι.
Εἰ |
[4, 2, 1] |
τοῦτο
πασχούσῃ,
πρὶν
σώμασιν
ἑαυτὴν
|
δοῦναι. |
Ἐν
οἷς
οὖν
γίγνεται
σώμασι, |
[4, 2, 1] |
γίγνηται
καὶ
ἐπὶ
πάντα
διεστηκότι,
|
δοῦς´ |
ἑαυτὴν
τῷ
ὅλῳ
οὐκ
ἀφίσταται |
[4, 2, 1] |
σωμάτων
τῷ
οἰκείῳ
μεριστῷ
οὐ
|
δυναμένων |
αὐτὴν
ἀμερίστως
δέξασθαι·
ὥστε
εἶναι |
[4, 2, 1] |
μέγεθος
τῆς
ψυχῆς
καὶ
τὴν
|
δύναμιν |
αὐτῆς
κατιδὼν
εἴσεται,
ὡς
θεῖον |
[4, 2, 1] |
πᾶσαι
καὶ
ἑκάστη
μορφή,
ἥτις
|
δύναται |
ὅλη
ἐν
πολλοῖς
ἅμα
εἶναι |
[4, 2, 1] |
αὐτοῖς
ἱδρυθῇ,
ἀλλ´
ὅτι
μὴ
|
δύναται |
τὰ
ἄλλα
ἄνευ
αὐτῆς
εἶναι |