Ennéade, livre, chap.
[4, 2, 1]	συνεχὲς μία, μέρος ἄλλο, τὸ	δ´	ἄλλο ἔχουσα· ἀλλὰ μεριστὴ μέν,
[4, 2, 1]	δὲ τῶν μερῶν ἄλλο, τὸ	δ´	ἄλλο καὶ ἀλλαχοῦ. Οὐδ´ ὡς
[4, 2, 2]	καὶ τὸ μὲν ἄλλο, τὸ	δ´	ἄλλο φήσουσι, τὸ δὲ ἡγεμονοῦν;
[4, 2, 1]	πάντη καὶ τοῦτο θετέον. Πρὸς	δ´	αὖ ἐκείνῃ τῇ ἀμερίστῳ πάντη
[4, 2, 2]	ὀμμάτων, ἕν τι γνώσεται; Εἰ	δ´	αὖ πάντη ἓν ἡ ψυχὴ
[4, 2, 1]	τὸ ταὐτὸν τοῦτο ἕτερον, τὸ	δ´	ἕτερόν ἐστι· πάθημα γὰρ τὸ
[4, 2, 1]	Οὐδ´ ὡς ποιότης μία. Ἡ	δ´	ὁμοῦ μεριστή τε καὶ ἀμέριστος
[4, 2, 2]	ὅτι πρώτως ἔπαθον ἐγώ, ἡ	δ´	ὅτι τὸ ἄλλης πάθημα ᾐσθόμην·
[4, 2, 2]	δὲ σώματα πολλὰ μόνον· τὸ	δ´	ὑπέρτατον ἓν μόνον.
[4, 2, 2]	ψυχή, οἷον ἡ περὶ τὸν	δάκτυλον,	ὡς ἑτέρα καὶ ἐφ´ ἑαυτῆς
[4, 2, 2]	ὡς τὰ σώματα, ἄλλο, τὸ	δὲ	ἄλλο ἔχουσα μέρος, οὐκ ἂν
[4, 2, 2]	ἱδρυμένον τὸ αἴσθημα αἰσθήσεται; Εἰ	δὲ	ἄλλῳ μέρει τῆς ψυχῆς, αἰσθάνεσθαι
[4, 2, 2]	χορηγοῦσα τοῖς μέρεσι πᾶσι, τῷ	δὲ	ἀμερίστῳ ἑνὶ φρονίμως ἄγουσα. Ἐν
[4, 2, 1]	τῇ αὐτῶν φύσει σκεδαστά· ταῦτα	δὲ	εἶναι, ὧν οὐδὲν μέρος ταὐτόν
[4, 2, 2]	ἓν καὶ πολλὰ οὕτως· τὰ	δὲ	ἐν τοῖς σώμασιν εἴδη πολλὰ
[4, 2, 1]	ὄγκου ἀπέστη· κἂν τὸ μέγεθος	δὲ	ἓν ᾖ, ἀλλὰ τό γε
[4, 2, 1]	οὐκ οὐσία ἡ αὐτή. Ἣν	δὲ	ἐπὶ ταύτῃ τῇ φύσει φαμὲν
[4, 2, 1]	τοῦ παντὸς καὶ ὅλου. Ταῦτα	δέ	ἐστι τὰ αἰσθητὰ μεγέθη καὶ
[4, 2, 1]	ἐν πλείοσι τόποις εἶναι. Ἡ	δέ	ἐστιν ἀντιτεταγμένη ταύτῃ οὐσία, οὐδαμῇ
[4, 2, 2]	τὸ δ´ ἄλλο φήσουσι, τὸ	δὲ	ἡγεμονοῦν; Πηλίκῳ ποσῷ διαιροῦντες ἑκάτερον
[4, 2, 2]	ἐπείπερ πολλὰ τὰ ὄντα, μία	δέ,	ἵν´ ᾖ ἓν τὸ συνέχον,
[4, 2, 2]	ἐκεῖνο τὴν αἴσθησιν ἀνιέναι; Πῶς	δὲ	καὶ τὰ ἐκ πολλῶν αἰσθήσεων,
[4, 2, 1]	νοητῷ τὴν ψυχὴν τιθέμενοι. Νῦν	δὲ	κείσθω μὲν ἐν τῷ νοητῷ·
[4, 2, 1]	καὶ μὴ μεμερίσθαι αὖ, μᾶλλον	δὲ	μὴ μεμερίσθαι αὐτὴν μηδὲ μεμερισμένην
[4, 2, 2]	ὅπου ἔστιν, ἐκεῖ γεγονέναι. Εἰ	δὲ	μὴ μόνον τὸ ἡγεμονοῦν, ἀλλὰ
[4, 2, 2]	ἑνὶ φρονίμως ἄγουσα. Ἐν οἷς	δὲ	μὴ φρόνησις, τὸ ἓν τὸ
[4, 2, 1]	ἐν τῷ νοητῷ· κατ´ ἄλλην	δὲ	ὁδὸν τὸ προσεχὲς τῆς φύσεως
[4, 2, 1]	τοῦ ἐν ᾧ ἔστιν, ἀμέριστος	δέ,	ὅτι ὅλη ἐν πᾶσι καὶ
[4, 2, 2]	τὸ μὲν ἡγεμονοῦν ἔσται, τὸ	δὲ	οὔ; Ἢ τί δεῖ ἐπ´
[4, 2, 2]	εἴδη πολλὰ καὶ ἕν· τὰ	δὲ	σώματα πολλὰ μόνον· τὸ δ´
[4, 2, 1]	γὰρ μεθ´ ἑαυτῆς ὅλη, περὶ	δὲ	τὰ σώματά ἐστι μεμερισμένη τῶν
[4, 2, 1]	τὸ ἀμέριστον ἀπ´ ἐκείνης, προόδῳ	δὲ	τῇ ἀπ´ αὐτῆς ἐπὶ τὴν
[4, 2, 2]	τὸν μερισμόν, οὐκ αὐτῆς. ~Ὅτι	δὲ	τοιαύτην ἔδει τὴν ψυχῆς φύσιν
[4, 2, 2]	ὅλως αἴσθησις ἔσται. Καὶ αὐτῷ	δὲ	τῷ ἡγεμονοῦντι εἰ προσπέσοι, ἢ
[4, 2, 1]	συνεχεῖ τὸ σῶμα ἕν, ἕκαστον	δὲ	τῶν μερῶν ἄλλο, τὸ δ´
[4, 2, 2]	πάντα τὸν τοῦ ζῴου ὄγκον.	Δεῖ	ἄρα οὕτως ἕν τε καὶ
[4, 2, 2]	τὸ δὲ οὔ; Ἢ τί	δεῖ	ἐπ´ ἐκεῖνο τὴν αἴσθησιν ἀνιέναι;
[4, 2, 1]	τε μέρος αὐτῶν ἔλαττον εἶναι	δεῖ	τοῦ παντὸς καὶ ὅλου. Ταῦτα
[4, 2, 1]	ἐστι ζητοῦντες σῶμα οὐδὲν αὐτὴν	δείξαντες	εἶναι, οὐδ´ ἐν ἀσωμάτοις αὖ
[4, 2, 1]	μεριστῷ οὐ δυναμένων αὐτὴν ἀμερίστως	δέξασθαι·	ὥστε εἶναι τῶν σωμάτων πάθημα
[4, 2, 1]	δι´ ἐπινοίας δεχομένη, οὐ τόπου	δεομένη	οὐδ´ ἔν τινι τῶν ὄντων
[4, 2, 0]	~Περὶ οὐσίας ψυχῆς	δεύτερον.	~Τὴν τῆς ψυχῆς οὐσίαν τίς
[4, 2, 1]	ἀντιτεταγμένη ταύτῃ οὐσία, οὐδαμῇ μερισμὸν	δεχομένη,	ἀμερής τε καὶ ἀμέριστος, διάστημά
[4, 2, 1]	τε οὐδὲν οὐδὲ δι´ ἐπινοίας	δεχομένη,	οὐ τόπου δεομένη οὐδ´ ἔν
[4, 2, 2]	αἱ διοικοῦσαι ἕκαστον ἡμῶν· καὶ	δὴ	καὶ τὸ πᾶν τόδε οὐ
[4, 2, 1]	αὐτὸ τῷ ἄλλο πάσχειν· διὸ	δὴ	μεριστὸν πάντη καὶ τοῦτο θετέον.
[4, 2, 2]	ἓν συντελοῖ, μάταιον· οὐ γὰρ	δὴ	ὅπερ ἀπατῶντες ἑαυτοὺς λέγουσιν, ὡς
[4, 2, 1]	τῆς φύσεως αὐτῆς μεταδιώκωμεν. Λέγωμεν	δὴ	τὰ μὲν πρώτως εἶναι μεριστὰ
[4, 2, 1]	μὴν ἐξαψάμεναι αὐτὰς ἐκεῖ. Τούτου	δὴ	τοῦ πρώτως ἀμερίστου ὄντος ἐν
[4, 2, 1]	τε καὶ ἀμέριστος φύσις, ἣν	δὴ	ψυχὴν εἶναί φαμεν, οὐχ οὕτως
[4, 2, 2]	τὸν τρόπον εἶναι, ἐκ τῶνδε	δῆλον.	Εἴτε γὰρ οὕτως ἦν, ὡς
[4, 2, 1]	ἀληθὲς οὕτως, ὡς λέγεται, οὔτε	δηλωτικὸν	ὂν τοῦ τί ἐστιν ἀφέντες,
[4, 2, 1]	ἀμέριστος, διάστημά τε οὐδὲν οὐδὲ	δι´	ἐπινοίας δεχομένη, οὐ τόπου δεομένη
[4, 2, 2]	ἀλλὰ καὶ ὁτιοῦν μέρος αἰσθήσεται,	διὰ	τί τὸ μὲν ἡγεμονοῦν ἔσται,
[4, 2, 2]	ὅπερ ἀπατῶντες ἑαυτοὺς λέγουσιν, ὡς	διαδόσει	ἐπὶ τὸ ἡγεμονοῦν ἴασιν αἱ
[4, 2, 2]	πεφυκὸς τόδε τὸ μέρος οὐ	διαδώσει	τῷ ἡγεμονοῦντι τὸ αὐτοῦ πάθημα,
[4, 2, 1]	γιγνομένη ἐν τοῖς σώμασιν· ὥστε	διαιρουμένων	τῶν σωμάτων μερίζεσθαι μὲν καὶ
[4, 2, 2]	τὸ δὲ ἡγεμονοῦν; Πηλίκῳ ποσῷ	διαιροῦντες	ἑκάτερον ἢ τίνι διαφορᾷ ποιότητος,
[4, 2, 1]	διῃροῦμεν αἰσθητῇ καὶ νοητῇ φύσει	διαστελλόμενοι,	ἐν τῷ νοητῷ τὴν ψυχὴν
[4, 2, 1]	δεχομένη, ἀμερής τε καὶ ἀμέριστος,	διάστημά	τε οὐδὲν οὐδὲ δι´ ἐπινοίας
[4, 2, 2]	ποσῷ διαιροῦντες ἑκάτερον ἢ τίνι	διαφορᾷ	ποιότητος, ἑνὸς καὶ συνεχοῦς ὄγκου
[4, 2, 1]	ὅλη ἐν πολλοῖς ἅμα εἶναι	διεστηκόσιν	οὐδὲν μέρος ἔχουσα πάσχον τὸ
[4, 2, 1]	μεγίστῳ γίγνηται καὶ ἐπὶ πάντα	διεστηκότι,	δοῦς´ ἑαυτὴν τῷ ὅλῳ οὐκ
[4, 2, 1]	χωρεῖν βέλτιον· τότε μὲν οὖν	διῃροῦμεν	αἰσθητῇ καὶ νοητῇ φύσει διαστελλόμενοι,
[4, 2, 1]	τὸ αὐτὸ τῷ ἄλλο πάσχειν·	διὸ	δὴ μεριστὸν πάντη καὶ τοῦτο
[4, 2, 2]	ἡ τὰ πάντα συνέχουσα καὶ	διοικοῦσα	φύσις οὐκ ἔσται, ἥτις ὁμοῦ
[4, 2, 2]	γε ὅλως ἦσαν ψυχαὶ αἱ	διοικοῦσαι	ἕκαστον ἡμῶν· καὶ δὴ καὶ
[4, 2, 2]	καὶ ἕκαστον μέρος ψυχῆς ἀπατήσεται	δοξάζον,	ὅπου ἔστιν, ἐκεῖ γεγονέναι. Εἰ
[4, 2, 1]	τοῦτο πασχούσῃ, πρὶν σώμασιν ἑαυτὴν	δοῦναι.	Ἐν οἷς οὖν γίγνεται σώμασι,
[4, 2, 1]	γίγνηται καὶ ἐπὶ πάντα διεστηκότι,	δοῦς´	ἑαυτὴν τῷ ὅλῳ οὐκ ἀφίσταται
[4, 2, 1]	σωμάτων τῷ οἰκείῳ μεριστῷ οὐ	δυναμένων	αὐτὴν ἀμερίστως δέξασθαι· ὥστε εἶναι
[4, 2, 1]	μέγεθος τῆς ψυχῆς καὶ τὴν	δύναμιν	αὐτῆς κατιδὼν εἴσεται, ὡς θεῖον
[4, 2, 1]	πᾶσαι καὶ ἑκάστη μορφή, ἥτις	δύναται	ὅλη ἐν πολλοῖς ἅμα εἶναι
[4, 2, 1]	αὐτοῖς ἱδρυθῇ, ἀλλ´ ὅτι μὴ	δύναται	τὰ ἄλλα ἄνευ αὐτῆς εἶναι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/05/2010