Ennéade, livre, chap. |
[4, 2, 2] |
ᾐσθόμην·
ποῦ
τε
ἐγένετο
τὸ
|
πάθημα, |
ἀγνοήσει
ἑκάστη
πάρεξ
τῆς
πρώτης. |
[4, 2, 1] |
ἕτερον,
τὸ
δ´
ἕτερόν
ἐστι·
|
πάθημα |
γὰρ
τὸ
ταὐτόν,
οὐκ
οὐσία |
[4, 2, 2] |
ἡ
δ´
ὅτι
τὸ
ἄλλης
|
πάθημα |
ᾐσθόμην·
ποῦ
τε
ἐγένετο
τὸ |
[4, 2, 2] |
διαδώσει
τῷ
ἡγεμονοῦντι
τὸ
αὐτοῦ
|
πάθημα, |
οὐδ´
ὅλως
αἴσθησις
ἔσται.
Καὶ |
[4, 2, 1] |
δέξασθαι·
ὥστε
εἶναι
τῶν
σωμάτων
|
πάθημα |
τὸν
μερισμόν,
οὐκ
αὐτῆς.
~Ὅτι |
[4, 2, 2] |
ἐφ´
ἑαυτῆς
οὖσα
ᾔσθετο
τοῦ
|
παθήματος· |
πολλαί
γε
ὅλως
ἦσαν
ψυχαὶ |
[4, 2, 2] |
μέρος
εἰς
αἴσθησιν
ἦλθε
τοῦ
|
παθόντος, |
ἀλλ´
ἐκείνη
ἂν
ἡ
ψυχή, |
[4, 2, 2] |
μέρος,
οὐκ
ἂν
τοῦ
ἑτέρου
|
παθόντος |
τὸ
ἕτερον
μέρος
εἰς
αἴσθησιν |
[4, 2, 1] |
σύνεστι
καὶ
ὡδὶ
οὖσα
ὡδὶ
|
πάλιν |
αὖ
ἐστιν
οὐκ
ἄλλῳ,
ἀλλὰ |
[4, 2, 2] |
ἡμῶν·
καὶ
δὴ
καὶ
τὸ
|
πᾶν |
τόδε
οὐ
μία,
ἀλλὰ
ἄπειροι |
[4, 2, 1] |
τῷ
μεγίστῳ
γίγνηται
καὶ
ἐπὶ
|
πάντα |
διεστηκότι,
δοῦς´
ἑαυτὴν
τῷ
ὅλῳ |
[4, 2, 2] |
οὐκ
ἔσται,
ἥτις
ὁμοῦ
τε
|
πάντα |
περιλαβοῦσα
ἔχει
καὶ
μετὰ
φρονήσεως |
[4, 2, 2] |
τοῦτο
μὴ
παραδεχοίμεθα,
ἡ
τὰ
|
πάντα |
συνέχουσα
καὶ
διοικοῦσα
φύσις
οὐκ |
[4, 2, 2] |
ἑαυτὴν
ἑκάστου
ἄψυχον
ἂν
εἴασε
|
πάντα |
τὸν
τοῦ
ζῴου
ὄγκον.
Δεῖ |
[4, 2, 1] |
τὸ
αὐτὸ
γινόμενον,
ὧν
ἕκαστον
|
πάντη |
ἄλλου
ἀπέστη,
ἅτε
πάντη
μεριστὸν |
[4, 2, 2] |
τι
γνώσεται;
Εἰ
δ´
αὖ
|
πάντη |
ἓν
ἡ
ψυχὴ
εἴη,
οἷον |
[4, 2, 1] |
ἐν
ἑκάστῳ
ἀφεστὼς
τοῦ
ἑτέρου
|
πάντη, |
καθόσον
καὶ
ὁ
ὄγκος
τοῦ |
[4, 2, 2] |
ἡ
ψυχὴ
εἴη,
οἷον
ἀμέριστον
|
πάντη |
καὶ
ἐφ´
ἑαυτοῦ
ἕν,
καὶ |
[4, 2, 1] |
ἄλλο
πάσχειν·
διὸ
δὴ
μεριστὸν
|
πάντη |
καὶ
τοῦτο
θετέον.
Πρὸς
δ´ |
[4, 2, 1] |
ἕκαστον
πάντη
ἄλλου
ἀπέστη,
ἅτε
|
πάντη |
μεριστὸν
γενόμενον·
οἷα
χροιαὶ
καὶ |
[4, 2, 2] |
καὶ
ἐφ´
ἑαυτοῦ
ἕν,
καὶ
|
πάντη |
πλήθους
καὶ
μερισμοῦ
ἐκφεύγοι
φύσιν, |
[4, 2, 1] |
ἐκείνου
τοῦ
ἐν
αἰσθητοῖς
μεριστοῦ
|
πάντη, |
πρὸς
μὲν
τοῦ
αἰσθητοῦ
καὶ |
[4, 2, 1] |
δ´
αὖ
ἐκείνῃ
τῇ
ἀμερίστῳ
|
πάντη |
φύσει
ἄλλη
ἑξῆς
οὐσία
ἀπ´ |
[4, 2, 1] |
χρήματα
φύσεων.
Μέγεθος
οὐκ
ἔχουσα
|
παντὶ |
μεγέθει
σύνεστι
καὶ
ὡδὶ
οὖσα |
[4, 2, 1] |
αὐτῶν
ἔλαττον
εἶναι
δεῖ
τοῦ
|
παντὸς |
καὶ
ὅλου.
Ταῦτα
δέ
ἐστι |
[4, 2, 1] |
αὐτὸ
ἐφ´
ἑαυτοῦ
μένειν
ἔχουσαι
|
παρ´ |
αὐτοῦ
τὴν
γένεσιν
καὶ
τὸ |
[4, 2, 2] |
ψυχῆς
φύσιν
εἶναι,
καὶ
τὸ
|
παρὰ |
ταύτην
οὐχ
οἷόν
τε
εἶναι |
[4, 2, 2] |
τὸ
ἡγεμονοῦν
ἴασιν
αἱ
αἰσθήσεις,
|
παραδεκτέον. |
Πρῶτον
μὲν
γὰρ
ἡγεμονοῦν
ψυχῆς |
[4, 2, 2] |
εἶναι.
Εἰ
γὰρ
τοῦτο
μὴ
|
παραδεχοίμεθα, |
ἡ
τὰ
πάντα
συνέχουσα
καὶ |
[4, 2, 2] |
ἐγένετο
τὸ
πάθημα,
ἀγνοήσει
ἑκάστη
|
πάρεξ |
τῆς
πρώτης.
Ἢ
καὶ
ἕκαστον |
[4, 2, 1] |
ὅντινα
τρόπον
χρόα
καὶ
ποιότης
|
πᾶσα |
πολλαχοῦ
μέν
ἐστιν
ἡ
αὐτὴ |
[4, 2, 1] |
κέντρον
ἐν
κύκλῳ,
ἀφ´
οὗ
|
πᾶσαι |
αἱ
πρὸς
τὴν
περιφέρειαν
γραμμαὶ |
[4, 2, 2] |
ἄπειροι
ἔσονται
καὶ
οὐχ
ὅμοιαι
|
πᾶσαι· |
ἀλλ´
ἡ
μέν,
ὅτι
πρώτως |
[4, 2, 1] |
γενόμενον·
οἷα
χροιαὶ
καὶ
ποιότητες
|
πᾶσαι |
καὶ
ἑκάστη
μορφή,
ἥτις
δύναται |
[4, 2, 1] |
ἀμέριστος
δέ,
ὅτι
ὅλη
ἐν
|
πᾶσι |
καὶ
ἐν
ὁτῳοῦν
αὐτοῦ
ὅλη. |
[4, 2, 1] |
ἀλλὰ
μεριστὴ
μέν,
ὅτι
ἐν
|
πᾶσι |
μέρεσι
τοῦ
ἐν
ᾧ
ἔστιν, |
[4, 2, 2] |
ἑνὶ
ζωὴν
χορηγοῦσα
τοῖς
μέρεσι
|
πᾶσι, |
τῷ
δὲ
ἀμερίστῳ
ἑνὶ
φρονίμως |
[4, 2, 1] |
μέρη
οὔτε
κατὰ
ὅλα,
οἷον
|
πᾶσιν |
ὁμοῦ
τοῖς
οὖσιν
ἐποχουμένη,
οὐχ |
[4, 2, 1] |
πάσχον
τὸ
αὐτὸ
τῷ
ἄλλο
|
πάσχειν· |
διὸ
δὴ
μεριστὸν
πάντη
καὶ |
[4, 2, 1] |
εἶναι
διεστηκόσιν
οὐδὲν
μέρος
ἔχουσα
|
πάσχον |
τὸ
αὐτὸ
τῷ
ἄλλο
πάσχειν· |
[4, 2, 1] |
αὐτῇ
συμβαίνει
οὐ
πρότερον
τοῦτο
|
πασχούσῃ, |
πρὶν
σώμασιν
ἑαυτὴν
δοῦναι.
Ἐν |
[4, 2, 1] |
τέ
ἐστι
καὶ
ἐγγίγνεται
σώμασι,
|
περὶ |
ἃ
καὶ
μερίζεσθαι
αὐτῇ
συμβαίνει |
[4, 2, 1] |
μένει
γὰρ
μεθ´
ἑαυτῆς
ὅλη,
|
περὶ |
δὲ
τὰ
σώματά
ἐστι
μεμερισμένη |
[4, 2, 2] |
καταλάβοι,
ἐψυχωμένον
ἔσται·
ἀλλ´
οἷον
|
περὶ |
κέντρον
στήσασα
ἑαυτὴν
ἑκάστου
ἄψυχον |
[4, 2, 0] |
|
~Περὶ |
οὐσίας
ψυχῆς
δεύτερον.
~Τὴν
τῆς |
[4, 2, 2] |
τὰ
αὐτὰ
ἐχούσης
καὶ
τῆς
|
περὶ |
τὰ
σώματα
γιγνομένης
μεριστῆς
τρίτον |
[4, 2, 1] |
ἀμερίστου
καὶ
πρώτου
καὶ
τοῦ
|
περὶ |
τὰ
σώματα
μεριστοῦ
τοῦ
ἐπὶ |
[4, 2, 1] |
ἄν
τι
σαφὲς
εἰρηκότες
εἴημεν
|
περὶ |
τῆς
οὐσίας
αὐτῆς.
Ὅμως
γε |
[4, 2, 2] |
ἂν
ἡ
ψυχή,
οἷον
ἡ
|
περὶ |
τὸν
δάκτυλον,
ὡς
ἑτέρα
καὶ |
[4, 2, 2] |
ἔσται,
ἥτις
ὁμοῦ
τε
πάντα
|
περιλαβοῦσα |
ἔχει
καὶ
μετὰ
φρονήσεως
ἄγει, |
[4, 2, 1] |
οὗ
πᾶσαι
αἱ
πρὸς
τὴν
|
περιφέρειαν |
γραμμαὶ
ἐξημμέναι
οὐδὲν
ἧττον
ἐῶσιν |
[4, 2, 2] |
μέρει
τῆς
ψυχῆς,
αἰσθάνεσθαι
οὐ
|
πεφυκὸς |
τόδε
τὸ
μέρος
οὐ
διαδώσει |
[4, 2, 2] |
ἄλλο
φήσουσι,
τὸ
δὲ
ἡγεμονοῦν;
|
Πηλίκῳ |
ποσῷ
διαιροῦντες
ἑκάτερον
ἢ
τίνι |
[4, 2, 1] |
οἷόν
τε
ἅμα
ταὐτὸν
ἐν
|
πλείοσι |
τόποις
εἶναι.
Ἡ
δέ
ἐστιν |
[4, 2, 2] |
ἔχει
καὶ
μετὰ
φρονήσεως
ἄγει,
|
πλῆθος |
μὲν
οὖσα,
ἐπείπερ
πολλὰ
τὰ |
[4, 2, 2] |
ἐφ´
ἑαυτοῦ
ἕν,
καὶ
πάντη
|
πλήθους |
καὶ
μερισμοῦ
ἐκφεύγοι
φύσιν,
οὐδὲν |
[4, 2, 1] |
ἄλλο
καὶ
ἀλλαχοῦ.
Οὐδ´
ὡς
|
ποιότης |
μία.
Ἡ
δ´
ὁμοῦ
μεριστή |
[4, 2, 1] |
οὐχ
ὅντινα
τρόπον
χρόα
καὶ
|
ποιότης |
πᾶσα
πολλαχοῦ
μέν
ἐστιν
ἡ |
[4, 2, 1] |
μεριστὸν
γενόμενον·
οἷα
χροιαὶ
καὶ
|
ποιότητες |
πᾶσαι
καὶ
ἑκάστη
μορφή,
ἥτις |
[4, 2, 2] |
διαιροῦντες
ἑκάτερον
ἢ
τίνι
διαφορᾷ
|
ποιότητος, |
ἑνὸς
καὶ
συνεχοῦς
ὄγκου
ὄντος; |
[4, 2, 2] |
δὲ
ἐν
τοῖς
σώμασιν
εἴδη
|
πολλὰ |
καὶ
ἕν·
τὰ
δὲ
σώματα |
[4, 2, 2] |
ἄρα
οὕτως
ἕν
τε
καὶ
|
πολλὰ |
καὶ
μεμερισμένον
καὶ
ἀμέριστον
ψυχὴν |
[4, 2, 2] |
καὶ
ἕν·
τὰ
δὲ
σώματα
|
πολλὰ |
μόνον·
τὸ
δ´
ὑπέρτατον
ἓν |
[4, 2, 2] |
Ἔστιν
οὖν
ψυχὴ
ἓν
καὶ
|
πολλὰ |
οὕτως·
τὰ
δὲ
ἐν
τοῖς |
[4, 2, 2] |
ἄγει,
πλῆθος
μὲν
οὖσα,
ἐπείπερ
|
πολλὰ |
τὰ
ὄντα,
μία
δέ,
ἵν´ |
[4, 2, 1] |
ἐν
ἑκάστῳ
τῶν
μερισθέντων
εἶναι
|
πολλὰ |
τὸ
αὐτὸ
γινόμενον,
ὧν
ἕκαστον |
[4, 2, 2] |
λοιπὰ
οὐκέτι·
μάταιον
γάρ·
ἢ
|
πολλαὶ |
αἰσθήσεις
καὶ
ἄπειροι
ἔσονται
καὶ |
[4, 2, 2] |
ἑαυτῆς
οὖσα
ᾔσθετο
τοῦ
παθήματος·
|
πολλαί |
γε
ὅλως
ἦσαν
ψυχαὶ
αἱ |
[4, 2, 2] |
ἀδύνατον
τὸ
αὐτὸ
καὶ
ἓν
|
πολλαχοῦ |
εἶναι.
Εἰ
γὰρ
τοῦτο
μὴ |
[4, 2, 1] |
τρόπον
χρόα
καὶ
ποιότης
πᾶσα
|
πολλαχοῦ |
μέν
ἐστιν
ἡ
αὐτὴ
ἐν |
[4, 2, 1] |
μορφή,
ἥτις
δύναται
ὅλη
ἐν
|
πολλοῖς |
ἅμα
εἶναι
διεστηκόσιν
οὐδὲν
μέρος |
[4, 2, 1] |
μέν
ἐστιν
ἡ
αὐτὴ
ἐν
|
πολλοῖς |
σωμάτων
ὄγκοις,
ἀλλ´
ἔστι
τὸ |
[4, 2, 2] |
ἓν
τὸ
συνέχον,
τῷ
μὲν
|
πολλῷ |
αὐτῆς
ἑνὶ
ζωὴν
χορηγοῦσα
τοῖς |
[4, 2, 2] |
Πῶς
δὲ
καὶ
τὰ
ἐκ
|
πολλῶν |
αἰσθήσεων,
οἷον
ὤτων
καὶ
ὀμμάτων, |
[4, 2, 2] |
φήσουσι,
τὸ
δὲ
ἡγεμονοῦν;
Πηλίκῳ
|
ποσῷ |
διαιροῦντες
ἑκάτερον
ἢ
τίνι
διαφορᾷ |
[4, 2, 1] |
~Τὴν
τῆς
ψυχῆς
οὐσίαν
τίς
|
ποτέ |
ἐστι
ζητοῦντες
σῶμα
οὐδὲν
αὐτὴν |
[4, 2, 2] |
καὶ
συνεχοῦς
ὄγκου
ὄντος;
Καὶ
|
πότερα |
μόνον
τὸ
ἡγεμονοῦν
ἢ
καὶ |
[4, 2, 2] |
ὅτι
τὸ
ἄλλης
πάθημα
ᾐσθόμην·
|
ποῦ |
τε
ἐγένετο
τὸ
πάθημα,
ἀγνοήσει |
[4, 2, 1] |
συμβαίνει
οὐ
πρότερον
τοῦτο
πασχούσῃ,
|
πρὶν |
σώμασιν
ἑαυτὴν
δοῦναι.
Ἐν
οἷς |
[4, 2, 1] |
καὶ
ἀρχὴ
τὸ
ἀμερὲς
αὐταῖς,
|
προῆλθόν |
γε
μὴν
ἐξαψάμεναι
αὐτὰς
ἐκεῖ. |
[4, 2, 1] |
μὲν
τὸ
ἀμέριστον
ἀπ´
ἐκείνης,
|
προόδῳ |
δὲ
τῇ
ἀπ´
αὐτῆς
ἐπὶ |
[4, 2, 1] |
μεριστὸν
πάντη
καὶ
τοῦτο
θετέον.
|
Πρὸς |
δ´
αὖ
ἐκείνῃ
τῇ
ἀμερίστῳ |
[4, 2, 1] |
τοῦ
ἐν
αἰσθητοῖς
μεριστοῦ
πάντη,
|
πρὸς |
μὲν
τοῦ
αἰσθητοῦ
καὶ
ἐγγύς |
[4, 2, 1] |
κύκλῳ,
ἀφ´
οὗ
πᾶσαι
αἱ
|
πρὸς |
τὴν
περιφέρειαν
γραμμαὶ
ἐξημμέναι
οὐδὲν |
[4, 2, 1] |
κατ´
ἄλλην
δὲ
ὁδὸν
τὸ
|
προσεχὲς |
τῆς
φύσεως
αὐτῆς
μεταδιώκωμεν.
Λέγωμεν |
[4, 2, 2] |
εἰ
προσπέσοι,
ἢ
μέρει
αὐτοῦ
|
προσπεσεῖται |
καὶ
αἰσθομένου
τοῦδε
τὰ
λοιπὰ |
[4, 2, 2] |
αὐτῷ
δὲ
τῷ
ἡγεμονοῦντι
εἰ
|
προσπέσοι, |
ἢ
μέρει
αὐτοῦ
προσπεσεῖται
καὶ |
[4, 2, 2] |
μὲν
μόνον,
εἰ
μὲν
αὐτῷ
|
προσπέσοι |
τῷ
ἡγεμονοῦντι,
ἐν
τίνι
τόπῳ |
[4, 2, 1] |
φύσει
φαμὲν
εἶναι
τῇ
ἀμερίστῳ
|
προσχωροῦσαν |
οὐσίᾳ,
οὐσία
τέ
ἐστι
καὶ |
[4, 2, 1] |
οὐσίας
αὐτῆς.
Ὅμως
γε
μὴν
|
προσωτέρω |
χωρεῖν
βέλτιον·
τότε
μὲν
οὖν |
[4, 2, 1] |
καὶ
μερίζεσθαι
αὐτῇ
συμβαίνει
οὐ
|
πρότερον |
τοῦτο
πασχούσῃ,
πρὶν
σώμασιν
ἑαυτὴν |
[4, 2, 2] |
πάθημα,
ἀγνοήσει
ἑκάστη
πάρεξ
τῆς
|
πρώτης. |
Ἢ
καὶ
ἕκαστον
μέρος
ψυχῆς |
[4, 2, 2] |
ἡγεμονοῦν
ἴασιν
αἱ
αἰσθήσεις,
παραδεκτέον.
|
Πρῶτον |
μὲν
γὰρ
ἡγεμονοῦν
ψυχῆς
μέρος |
[4, 2, 1] |
κατέστη,
τοῦ
τε
ἀμερίστου
καὶ
|
πρώτου |
καὶ
τοῦ
περὶ
τὰ
σώματα |
[4, 2, 1] |
αὐτὰς
ἐκεῖ.
Τούτου
δὴ
τοῦ
|
πρώτως |
ἀμερίστου
ὄντος
ἐν
τοῖς
νοητοῖς |
[4, 2, 1] |
μεταδιώκωμεν.
Λέγωμεν
δὴ
τὰ
μὲν
|
πρώτως |
εἶναι
μεριστὰ
καὶ
τῇ
αὐτῶν |
[4, 2, 2] |
πᾶσαι·
ἀλλ´
ἡ
μέν,
ὅτι
|
πρώτως |
ἔπαθον
ἐγώ,
ἡ
δ´
ὅτι |
[4, 2, 1] |
ἐστὶ
φύσις,
μεριστὴ
μὲν
οὐ
|
πρώτως, |
ὥσπερ
τὰ
σώματα,
μεριστή
γε |
[4, 2, 2] |
ψυχῆς
μέρος
λέγειν
ἀνεξετάστως
λέγεται·
|
πῶς |
γὰρ
καὶ
μεριοῦσι
καὶ
τὸ |
[4, 2, 2] |
ἐπ´
ἐκεῖνο
τὴν
αἴσθησιν
ἀνιέναι;
|
Πῶς |
δὲ
καὶ
τὰ
ἐκ
πολλῶν |