Ennéade, livre, chap.
[2, 3, 15]	εἴ τις χωρίζεται, χωριστὰ καὶ	ἴδια	ἐνεργεῖ τὰ τοῦ σώματος πάθη
[2, 3, 1]	ἀγαθὸν εἶναι, εἰ δ´ ἄλλον	ἴδοι,	ἀλλοιοῦσθαι· καὶ ἄλλως μὲν ὁρᾶν,
[2, 3, 1]	δὲ ἑτέρους· καὶ τόνδε μὲν	ἰδόντα	ἀγαθὸν εἶναι, εἰ δ´ ἄλλον
[2, 3, 1]	ἀλλήλους ἰδόντας ποιεῖν ἕτερα, μὴ	ἰδόντας	δὲ ἄλλα, ὥσπερ οὐχ αὑτῶν
[2, 3, 1]	ἀλλὰ ἰδόντας μὲν ἄλλους, μὴ	ἰδόντας	δὲ ἑτέρους· καὶ τόνδε μὲν
[2, 3, 1]	ὥσπερ οὐχ αὑτῶν ὄντας ἀλλὰ	ἰδόντας	μὲν ἄλλους, μὴ ἰδόντας δὲ
[2, 3, 1]	φαύλους γίγνεσθαι· ἔτι δὲ ἀλλήλους	ἰδόντας	ποιεῖν ἕτερα, μὴ ἰδόντας δὲ
[2, 3, 16]	γῆν πρότερον, εἶτα συμπεσόντα ταῦτα	ἰδοῦσα	καὶ φθείροντα ἄλληλα ἢ καὶ
[2, 3, 16]	τὴν συμπλοκὴν τὴν ἐκ τούτων	ἰδοῦσα	μόνον καὶ τὰ ὕστερον συμβαίνοντα
[2, 3, 2]	καὶ ταῦτα ἐν θείῳ τόπῳ	ἱδρυμένα	καὶ αὐτὰ θεῖα ὄντα; Οὐδὲ
[2, 3, 7]	τις γνοίη εἰς ὀφθαλμούς τινος	ἰδὼν	ἤ τι ἄλλο μέρος τοῦ
[2, 3, 18]	θεωρεῖν μὲν τὰ ἄριστα ἀεὶ	ἱεμένην	πρὸς τὴν νοητὴν φύσιν καὶ
[2, 3, 13]	Διὶ ἐπὶ φύσιν τὴν νοητὴν	ἱεμένῳ.	Τὰ δὲ ἥττονι τῇ φύσει
[2, 3, 13]	καὶ ἐπιστήμονα μὲν ἔχουσα κατ´	ἰθὺ	φέρεται, μὴ δέ, ὡς ἔτυχε
[2, 3, 3]	αὐτοῖς δοτέον, ἀλλ´ ἀεὶ τὸ	ἵλεων	ἔχειν χαίροντας ἐφ´ οἷς ἀγαθοῖς
[2, 3, 9]	οὐδεὶς κρατεῖ, ἀλλ´ ἢ προσχρῆται,	ἵν´	ᾖ ἐκεῖνο καὶ κατὰ τοῦτο
[2, 3, 18]	ἀπομεστουμένης αὐτῆς τὸ ἐξ αὐτῆς	ἴνδαλμα	καὶ τὸ ἔσχατον αὐτῆς πρὸς
[2, 3, 18]	τῷ ὅλῳ, οἷον τὰ τῶν	ἰοβόλων,	λανθάνει δὲ τὰ πλεῖστα διὰ
[2, 3, 11]	ἐνθυμεῖσθαι, ὡς τὸ ἀπ´ ἐκείνων	ἰὸν	οὐ τοιοῦτον εἶσιν εἰς τοὺς
[2, 3, 12]	ἀλλήλοις. ~Καὶ δὴ καὶ τὰ	ἰόντα	εἰς ἓν συμπίπτει καὶ κομίζεται
[2, 3, 5]	πρὸς ἐκεῖνον ὄντος. Τὰ δὲ	ἰόντα	ἐκεῖθεν σώματα ἐμψύχων ἄλλα ἄλλων
[2, 3, 9]	καὶ ὑποτάττουσι τῇ ἀνάγκῃ ἐνταῦθα	ἰόντας·	καὶ ἤθη τοίνυν παρ´ αὐτῶν
[2, 3, 6]	καὶ αἰτίαν πρώτην ἐπὶ πάντα	ἰοῦσαν.	~Ἀλλ´ εἰ σημαίνουσιν οὗτοι τὰ
[2, 3, 9]	πυρὸς θερμότητος εἰς τὸ ὅλον	ἰούσης,	καὶ εἴ τι παρὰ ψυχῆς
[2, 3, 13]	ἀορίστως ἔχει, ὡς ὑφ´ ἅρμασιν	ἵπποι	πρὶν τὸν ἡνίοχον ἀφορίσαι αὐτοῖς
[2, 3, 16]	ἐπ´ εὐθείας ποιοῦσα, ἄνθρωπον, εἶτα	ἵππον	καὶ ἄλλο ζῷον καὶ δὴ
[2, 3, 12]	τι γενέσθαι. Οὐ γὰρ τὸν	ἵππον	ποιεῖ, ἀλλὰ τῷ ἵππῳ τι
[2, 3, 12]	ἵππῳ τι δίδωσιν· ὁ γὰρ	ἵππος	ἐξ ἵππου καὶ ἐξ ἀνθρώπου
[2, 3, 12]	δίδωσιν· ὁ γὰρ ἵππος ἐξ	ἵππου	καὶ ἐξ ἀνθρώπου ἄνθρωπος· συνεργὸς
[2, 3, 12]	τὸν ἵππον ποιεῖ, ἀλλὰ τῷ	ἵππῳ	τι δίδωσιν· ὁ γὰρ ἵππος
[2, 3, 13]	οὐδὲ γὰρ ἐφ´ ἡμῶν πάντα	ἴσα.	Ζῷα μὲν οὖν πάντα κατὰ
[2, 3, 15]	ἂν ἔξωθεν πάθῃ, ταύτην φύσιν	ἴσχειν,	μόνην τῶν πάντων οἰκείαν φύσιν
[2, 3, 14]	συμβάλλοιντο ἂν οἱ τὴν σώματος	ἰσχὺν	ἐργασάμενοι, γονεῖς μὲν πρῶτον, εἶτα,
[2, 3, 16]	ὡς ἐκ τῶν παρόντων· ὅθεν	ἴσως	ἀεὶ χείρω τὰ ἐφεξῆς· οἷον
[2, 3, 5]	ἥμισυ ἀεὶ φωτιζομένῃ· τῷ δ´	ἴσως	διαφέροι ἂν θερμαινομένῳ, ὡς λέγουσιν.
[2, 3, 18]	τῇ μετ´ αὐτὸν δίδωσιν ὧν	ἴχνη	ἐν τῇ τρίτῃ. Εἰκότως οὖν
[2, 3, 9]	μὴ ἐν σώματι, ἐλλάμπουσα δὲ	ἴχνη	τῇ ἐν σώματι· καὶ ἥλιος
[2, 3, 9]	ἡ σώματος φύσις ψυχῆς τι	ἴχνος	λαβοῦσα, ὡς τὴν ζωὴν τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/04/2010