Ennéade, livre, chap.
[2, 3, 14]	καὶ δόξας καὶ ἀρχὰς πῶς;	Ἤ,	εἰ μὲν παρὰ πατέρων οἱ
[2, 3, 7]	γνοίη εἰς ὀφθαλμούς τινος ἰδὼν	ἤ	τι ἄλλο μέρος τοῦ σώματος
[2, 3, 2]	ὑπάρχει, οὐδέ γε ὅλως γίνεται	ἢ	ἀγαθὸν ἢ κακὸν αὐτοῖς ἡμῶν
[2, 3, 11]	ὡς ἀνδρεῖον γενέσθαι, ἢ ἀκροχολίαν	ἢ	ἀθυμίαν εἰργάσατο, καὶ τὸ τιμῆς
[2, 3, 16]	τοῖς δι´ ἀλλήλων αὐτὰ συγχωροῦσα;	Ἢ	αἰτίαν λέγοντες καὶ τῶν οὕτω
[2, 3, 11]	μέτρῳ τυχόντος, ὡς ἀνδρεῖον γενέσθαι,	ἢ	ἀκροχολίαν ἢ ἀθυμίαν εἰργάσατο, καὶ
[2, 3, 16]	ἔβλαψαν ὑέτιοι ἢ κρυμῶν συνέχεια	ἢ	ἀνέμων ζάλαι. Ἀλλ´ εἰ ταῦτα
[2, 3, 3]	ὤν, τοτὲ δὲ λυπεῖται ἀποκλίνας	ἢ	ἀργὸς γίνεται, οὐδ´ αὖ θυμοῦται
[2, 3, 1]	κακουμένους κατὰ τόπους τῆς φορᾶς	ἢ	αὖ εὐπαθοῦντας καὶ αὖ ἄλλους
[2, 3, 6]	μία ἁρμονία. ~Ἄρεα δὲ τόνδε	ἢ	Ἀφροδίτην θεμένους μοιχείας ποιεῖν, εἰ
[2, 3, 2]	προσήκουσα αὕτη. ~Πότερα ἔμψυχα νομιστέον	ἢ	ἄψυχα ταῦτα τὰ φερόμενα; Εἰ
[2, 3, 14]	δὲ πέρι ὁ αὐτὸς λόγος·	ἢ	γὰρ προσηκόντως ἢ οὔ· καὶ
[2, 3, 7]	γράμματα ἐν οὐρανῷ γραφόμενα ἀεὶ	ἢ	γεγραμμένα καὶ κινούμενα, ποιοῦντα μέν
[2, 3, 14]	τὰ συμπεσόντα. Τὸ δ´ ἔνδοξον	ἢ	δικαίως ἢ οὔ. Εἰ οὖν
[2, 3, 17]	ἀναφορὰν ἕξει πρότερον εἰς ἄλλο	ἢ	εἰς τὰ ἐν αὐτῇ. Ἀλλ´
[2, 3, 14]	ἐπὶ τὸ βέλτιον τῶν ἑλομένων,	ἢ	ἐπ´ αὐτὸν διαπραξάμενον ἑτέρων συστάσει
[2, 3, 9]	καὶ κατὰ τοῦτο ζῇ ἀναχωρήσας·	ἢ	ἔρημος ταύτης τῆς ψυχῆς γενόμενος
[2, 3, 2]	ἀγαθὸν ἢ κακὸν αὐτοῖς ἡμῶν	ἢ	εὐπαθούντων ἢ κακὰ πασχόντων. ~Ἀλλ´
[2, 3, 7]	ἄλλο αὖ προσῆλθε καὶ ἐλύπησεν	ἢ	ἧσε. Πρόεισι δὲ οὐκ εἰκῇ
[2, 3, 2]	μὲν γὰρ ἄψυχα, οὐδὲν ἀλλ´	ἢ	θερμὰ καὶ ψυχρὰ παρεχόμενα, εἰ
[2, 3, 16]	δεῖ λέγειν, ὅτι ἤδη ἔγνωσται	ἢ	καὶ κεῖται ἐν τοῖς λόγοις
[2, 3, 18]	γὰρ χρείαν τὰ πολλὰ αὐτῶν	ἢ	καὶ πάντα παρέχεται τῷ ὅλῳ,
[2, 3, 16]	αὐτῆς γενόμενα τὰ ἐφεξῆς ἐργάζεται;	Ἢ	καὶ τὸ τόδε τόδε ποιῆσαι
[2, 3, 16]	οἷα δέ τις γεωργὸς σπείρας	ἢ	καὶ φυτεύσας ἀεὶ διορθοῦται, ὅσα
[2, 3, 16]	ταῦτα ἰδοῦσα καὶ φθείροντα ἄλληλα	ἢ	καὶ ὠφελοῦντα, τὴν συμπλοκὴν τὴν
[2, 3, 2]	κακὸν αὐτοῖς ἡμῶν ἢ εὐπαθούντων	ἢ	κακὰ πασχόντων. ~Ἀλλ´ οὐχ ἑκόντες
[2, 3, 2]	γε ὅλως γίνεται ἢ ἀγαθὸν	ἢ	κακὸν αὐτοῖς ἡμῶν ἢ εὐπαθούντων
[2, 3, 1]	ἀγασθέντας τῶν λαμβανόντων, ἀλλ´ αὐτοὺς	ἢ	κακουμένους κατὰ τόπους τῆς φορᾶς
[2, 3, 13]	φύσεως δύναται. Χεῖρον δὲ ἐργάζεται	ἢ	κατὰ σῶμα ἀσθένειαν διδὸν ἢ
[2, 3, 16]	διορθοῦται, ὅσα χειμῶνες ἔβλαψαν ὑέτιοι	ἢ	κρυμῶν συνέχεια ἢ ἀνέμων ζάλαι.
[2, 3, 16]	συμβαλλομένη πρὸς τὰ ἐφεξῆς, ἀλλ´	ἢ	μόνον ζῴων γενέσεις τῶν ἐξ
[2, 3, 16]	οὖν τῶν λόγων αὐτὰ ποιούντων;	Ἢ	ὄντων μὲν τῶν λόγων, οὐχ
[2, 3, 9]	οὔσης· ὥστε τί λοιπὸν ἡμεῖς;	Ἢ	ὅπερ ἐσμὲν κατ´ ἀλήθειαν ἡμεῖς,
[2, 3, 18]	ἀναγκαῖα, ὅτι ἕπεται τοῖς προηγουμένοις;	Ἢ	ὅτι, καὶ εἰ μὴ ταῦτα
[2, 3, 14]	Τὸ δ´ ἔνδοξον ἢ δικαίως	ἢ	οὔ. Εἰ οὖν δικαίως, τὰ
[2, 3, 14]	αὐτὸς λόγος· ἢ γὰρ προσηκόντως	ἢ	οὔ· καὶ θάτερον μὲν ἐπὶ
[2, 3, 15]	ἔξω, ὥσπερ γοητευθέντες, καὶ ὀλίγα	ἢ	οὐδὲν αὐτοί· οἱ δὲ κρατοῦντες
[2, 3, 16]	καὶ τὸ τόδε τόδε ποιῆσαι	ἢ	παθεῖν ἔχει ὁ λόγος οὐκ
[2, 3, 13]	ζωὴν συντελεῖ τάξιν ποιητικὴν μᾶλλον	ἢ	παθητικὴν ἔχοντα, τὰ δὲ πάσχοντα
[2, 3, 14]	ἔσχε γενομένου ἔνδον κωλύματός τινος	ἢ	παρ´ αὐτὴν τὴν κύουσαν ἢ
[2, 3, 14]	δὲ γενέσεις ἀκόλουθοι τούτοις, καὶ	ἢ	πέπλασται κατὰ λόγον ἐμποδίσαντος οὐδενός,
[2, 3, 4]	τοὐναντίον· τίς γὰρ αὐτοῖς ἔχθρα	ἢ	περὶ τίνων; Διὰ τί δὲ
[2, 3, 14]	ὁπωσοῦν ἄλλως. Περὶ δὲ γάμων	ἢ	προαίρεσις ἢ συντυχία καὶ σύμπτωσις
[2, 3, 16]	προσήκει ἀποτελεῖσθαι· ἃ δὴ παραλαβοῦσα	ἢ	προιδοῦσα ἡ ψυχὴ ἐπὶ τούτοις
[2, 3, 5]	ἀνταρκεῖ γὰρ τὸ ἐκείνου πυρωδεστέρου	ἢ	πρὸς ἐκεῖνον ὄντος. Τὰ δὲ
[2, 3, 9]	θεῖον ὧν οὐδεὶς κρατεῖ, ἀλλ´	ἢ	προσχρῆται, ἵν´ ᾖ ἐκεῖνο καὶ
[2, 3, 6]	τελεῖν, τίς αὐτοῖς ἐστι βίος;	Ἢ	πῶς δυνατὸν τοσαῦτα ποιεῖν; Τὸ
[2, 3, 14]	Περὶ δὲ γάμων ἢ προαίρεσις	ἢ	συντυχία καὶ σύμπτωσις ἐκ τῶν
[2, 3, 13]	κατὰ συμβεβηκὸς φαυλότητος αἴτιον γινόμενον	ἢ	σώματος κακῶς συντεθέντος ἐμπόδιον τὴν
[2, 3, 15]	ἀλλὰ χρὴ πολὺ πρότερον αὐτὴν	ἢ	τὰ ἄλλα, ἅτε ἀρχῆς λόγον
[2, 3, 7]	ἔργα ἕκαστον ἔχειν καὶ μᾶλλον	ἢ	ταῦτα, ὅσον μὴ μόνον μέρη,
[2, 3, 4]	ὁρῶν ἄλλως, ἐξ ἐναντίας δὲ	ἢ	τετράγωνος ἄλλως; Διὰ τί δὲ
[2, 3, 13]	ἢ κατὰ σῶμα ἀσθένειαν διδὸν	ἢ	τῇ ψυχῇ τῇ συμπαθεῖ καὶ
[2, 3, 15]	αὐτῶν. Ἀλλ´ οἱ κλῆροι τίνες;	Ἢ	τὸ〉 τοῦ παντὸς ἔχοντος οὕτως,
[2, 3, 5]	αὐτοῖς οὔσης, λέγω δὲ φωτός,	ἢ	τοῦ ἑτέρου καταλαμβανομένου ὑπὸ νυκτὸς
[2, 3, 14]	ἢ παρ´ αὐτὴν τὴν κύουσαν	ἢ	τοῦ περιέχοντος οὕτω διατεθέντος ὡς
[2, 3, 14]	πέπλασται κατὰ λόγον ἐμποδίσαντος οὐδενός,	ἢ	χεῖρον ἔσχε γενομένου ἔνδον κωλύματός
[2, 3, 1]	γὰρ μικρὸν τὸ ἢ ὧδε	ἢ	ὧδε ἔχειν δοξάζειν. Τοὺς δὴ
[2, 3, 1]	πλειόνων· οὐ γὰρ μικρὸν τὸ	ἢ	ὧδε ἢ ὧδε ἔχειν δοξάζειν.
[2, 3, 12]	ἀνθρώπου γίνεται. Ἀλλ´ ἔβλαψέ ποτε	ἢ	ὠφέλησε τὸ ἔξω· ὁμοίως γὰρ
[2, 3, 5]	εἶναι δοκεῖ· ὅταν δὲ πλήρης	ᾖ,	ἀρκεῖ τῷ κάτω, κἂν ἐκεῖνος
[2, 3, 9]	κρατεῖ, ἀλλ´ ἢ προσχρῆται, ἵν´	ᾖ	ἐκεῖνο καὶ κατὰ τοῦτο ζῇ
[2, 3, 18]	εἶδος ψυχῆς, ὥσπερ, ἕως ἂν	ᾖ	ἥλιος, πάντα τὰ ἀπ´ αὐτοῦ
[2, 3, 16]	καὶ ἀχώριστον, ὅταν ἐν σώματι	ᾖ,	καὶ ὅλως τί τὸ ζῷον
[2, 3, 18]	συμβεβηκὸς κινουμένου. Ἕως γὰρ ἂν	ᾖ	νοῦς καὶ ψυχή, ῥεύσονται οἱ
[2, 3, 5]	τῷ κάτω, κἂν ἐκεῖνος πόρρωθεν	ᾖ.	Πρὸς δὲ τὸν πυρώδη ἀφώτιστος
[2, 3, 9]	καὶ αἱ Μοῖραι δὲ καὶ	ἡ	Ἀνάγκη μήτηρ οὖσα στρέφουσι καὶ
[2, 3, 14]	γῆ· εἰ δὲ ἄνευ σώματος	ἡ	ἀρετή, αὐτῇ μόνῃ δοτέον τὸ
[2, 3, 14]	τόπων ἔσχε, τὰ οὐράνια καὶ	ἡ	γῆ· εἰ δὲ ἄνευ σώματος
[2, 3, 15]	ἑκάστων ἐπί τε τῶν ὅλων·	ἡ	δὲ Λάχεσις τοὺς κλήρους· καὶ
[2, 3, 17]	μετ´ αὐτὴν ἐλλάμπουσα καὶ τυποῦσα,	ἡ	δὲ ὡσπερεὶ ἐπιταχθεῖσα ἤδη ποιεῖ·
[2, 3, 3]	καὶ χαίρειν. Εἶτα διὰ τί	ἡ	ἐκείνων λύπη ἡμᾶς κακώσει; Ὅλως
[2, 3, 13]	δὴ καὶ ἐφ´ ἑκάστου ζῴου	ἡ	ἐν αὐτῷ ἀρχή, ἀφ´ ἧς
[2, 3, 17]	παντός, ψυχὴ δὲ παρ´ αὐτῆς	ἡ	μετὰ νοῦν τῇ μετ´ αὐτὴν
[2, 3, 9]	δὲ ἡ τοῦ παντὸς ψυχὴ	ἡ	μὴ ἐν σώματι, ἐλλάμπουσα δὲ
[2, 3, 7]	πᾶσι. Τίς οὖν ἡ σύνταξις	ἡ	μία; Οὕτω γὰρ καὶ τὸ
[2, 3, 1]	ὁρᾶν, εἰ κατὰ σχῆμα τόδε	ἡ	ὄψις, ἄλλως δέ, εἰ κατὰ
[2, 3, 11]	νοῦ ἀπόρροια πανουργίαν· καὶ γὰρ	ἡ	πανουργία ἐθέλει νοῦς εἶναι τυχεῖν
[2, 3, 7]	καὶ ἄλλο· ἐπακολουθείτω δὲ τῷδε	ἡ	παρ´ αὐτῶν σημασία, ὡς ἀπὸ
[2, 3, 9]	Τῆς δὲ ἑτέρας τῆς ἔξω	ἡ	πρὸς τὸ ἄνω φορὰ καὶ
[2, 3, 5]	ἄν, εἰ ἀφώτιστος πρὸς ἡμᾶς	ἡ	σελήνη εἴη· πρὸς δὲ τὸν
[2, 3, 7]	γιγνόμενα γινώσκεται πᾶσι. Τίς οὖν	ἡ	σύνταξις ἡ μία; Οὕτω γὰρ
[2, 3, 9]	ἐψυχωμένον ἐν ᾧ κρατεῖ μᾶλλον	ἡ	σώματος φύσις ψυχῆς τι ἴχνος
[2, 3, 7]	ἂν τὸ ποιοῦν εἴη; Καὶ	ἡ	τάξις πῶς; Οὐ γὰρ ἂν
[2, 3, 9]	τινος δεθείσης σώματι, ὁ δὲ	ἡ	τοῦ παντὸς ψυχὴ ἡ μὴ
[2, 3, 9]	μίξιν. Μεμιγμένη γὰρ οὖν δὴ	ἡ	τοῦδε τοῦ παντὸς φύσις, καὶ
[2, 3, 1]	~Ὅτι	ἡ	τῶν ἄστρων φορὰ σημαίνει περὶ
[2, 3, 12]	τοῦ ὑποκειμένου· ὁτὲ δὲ καὶ	ἡ	ὕλη κρατεῖ, οὐχ ἡ φύσις,
[2, 3, 16]	κεῖται ἐν τοῖς λόγοις καὶ	ἡ	φθορὰ καὶ τὰ ἀπὸ κακίας
[2, 3, 16]	οὐδὲ παρὰ τὴν τέχνην οὐδ´	ἡ	φθορὰ τοῦ κατὰ τέχνην. Ἀλλ´
[2, 3, 9]	καὶ κρατεῖν τῶν παθῶν ἔδωκεν	ἡ	φύσις. Καὶ γὰρ ὅμως ἐν
[2, 3, 12]	καὶ ἡ ὕλη κρατεῖ, οὐχ	ἡ	φύσις, ὡς μὴ τέλεον γενέσθαι
[2, 3, 16]	ἃ δὴ παραλαβοῦσα ἢ προιδοῦσα	ἡ	ψυχὴ ἐπὶ τούτοις τὰ ἐφεξῆς
[2, 3, 13]	ἑκάστῳ· ὃ δὴ καὶ τῷ	ἡγεμονοῦντι	συντακτέον, ὥσπερ στρατιώτας στρατηγῷ, οἳ
[2, 3, 17]	ποιεῖν. Εἰ τοῦτο, ποιήσει τὸ	ἡγούμενον	τῆς ψυχῆς τῷ τρέπειν τὴν
[2, 3, 13]	πόθεν ἕκαστα ὅλως. Ἀρχὴ δὲ	ἥδε·	ψυχῆς δὴ τὸ πᾶν τόδε
[2, 3, 6]	πρὸς ἀλλήλους, εἰ οὑτωσὶ θεῷντο,	ἡδεῖαν	εἶναι, πέρας δὲ αὐτοῖς μηδὲν
[2, 3, 3]	Οὐ γὰρ δὴ τοτὲ μὲν	ἥδεται	ἐπὶ τοῦ κέντρου ὤν, τοτὲ
[2, 3, 16]	ἄτοπα, ἐκεῖνο δεῖ λέγειν, ὅτι	ἤδη	ἔγνωσται ἢ καὶ κεῖται ἐν
[2, 3, 7]	ἐξ ἄλλου ἄλλο. Πολλὰ δὲ	ἤδη	ἐν συνηθείᾳ γιγνόμενα γινώσκεται πᾶσι.
[2, 3, 15]	πάθη οὐκ αὐτῆς τιθεμένη, ἅτε	ἤδη	ὁρῶσα, ὡς τὸ μὲν ἄλλο,
[2, 3, 17]	τυποῦσα, ἡ δὲ ὡσπερεὶ ἐπιταχθεῖσα	ἤδη	ποιεῖ· ποιεῖ δὲ τὰ μὲν
[2, 3, 16]	ποιεῖν οὐδ´ ἀνακινεῖν τοὺς λόγους	ἤδη	τῆς ὕλης τῷ σεισμῷ τῷ
[2, 3, 9]	πάθη, θυμοὺς καὶ ἐπιθυμίας καὶ	ἡδονὰς	καὶ λύπας αὖ, καὶ ψυχῆς
[2, 3, 5]	καί τινος ἄλλου πρὸς τὸ	ἡδὺ	ἀνημμένου· τὰ δὲ ὀφθαλμοὺς εἶναι·
[2, 3, 9]	παρ´ αὐτῶν καὶ κατὰ τὰ	ἤθη	πράξεις καὶ πάθη ἀπὸ ἕξεως
[2, 3, 9]	τῇ ἀνάγκῃ ἐνταῦθα ἰόντας· καὶ	ἤθη	τοίνυν παρ´ αὐτῶν καὶ κατὰ
[2, 3, 7]	τις μάθοι. Καὶ γὰρ καὶ	ἦθος	ἄν τις γνοίη εἰς ὀφθαλμούς
[2, 3, 10]	πρὶν ἐλθεῖν εἰς γένεσιν δοτέον	ἥκειν	τι φερούσῃ παρ´ αὐτῆς· οὐ
[2, 3, 11]	οὐ μένει οὐδὲ ταῦτα οἷα	ἦλθε	σώμασι μιγνύμενα καὶ ὕλῃ καὶ
[2, 3, 9]	ἴχνη τῇ ἐν σώματι· καὶ	ἥλιος	δὴ καὶ τἆλλα διττὰ οὕτω·
[2, 3, 18]	ψυχῆς, ὥσπερ, ἕως ἂν ᾖ	ἥλιος,	πάντα τὰ ἀπ´ αὐτοῦ φῶτα.
[2, 3, 12]	ἐξ ἀνθρώπου ἄνθρωπος· συνεργὸς δὲ	ἥλιος	τῇ πλάσει· ὁ δὲ ἐκ
[2, 3, 2]	δόσιν φορᾶς δηλονότι σωματικῆς εἰς	ἡμᾶς	γινομένης, ὡς μηδὲ πολλὴν τὴν
[2, 3, 5]	τὸν πυρώδη ἀφώτιστος οὖσα πρὸς	ἡμᾶς	ἔδοξεν εἶναι ἀγαθή· ἀνταρκεῖ γὰρ
[2, 3, 3]	οὐδὲ ὅλως τὸ ἔργον πρὸς	ἡμᾶς,	εἰ ὥσπερ ὄρνισι κατὰ συμβεβηκὸς
[2, 3, 5]	δοτέον. Πλήρης γὰρ οὖσα πρὸς	ἡμᾶς	ἐκείνῳ ὑπεράνω ὄντι ἀφώτιστος ἂν
[2, 3, 5]	θερμαίνοιτο ἄν, εἰ ἀφώτιστος πρὸς	ἡμᾶς	ἡ σελήνη εἴη· πρὸς δὲ
[2, 3, 3]	εὖ· τὸ δὲ οὐ πρὸς	ἡμᾶς.	Καὶ μάλιστα τοῖς οὐ κοινωνοῦσιν
[2, 3, 3]	διὰ τί ἡ ἐκείνων λύπη	ἡμᾶς	κακώσει; Ὅλως δὲ οὐδὲ λυπεῖσθαι
[2, 3, 2]	τί παρ´ ἡμῶν παθόντα κακὰ	ἡμᾶς	ποιεῖ ἑκόντα, καὶ ταῦτα ἐν
[2, 3, 4]	πρὸς ἀλλήλους οὕτω ποιοῦσιν εἰς	ἡμᾶς	τὰ δόξαντα ὑφεὶς ἕκαστός τι
[2, 3, 5]	εἴη ἄν; {Τὸ δὲ πρὸς	ἡμᾶς	τῆς σελήνης ἀφώτιστόν ἐστι πρὸς
[2, 3, 5]	ψυχρῷ τὸ κακὸν αὐτοῦ εἰς	ἡμᾶς	τιθέμενοι· καίτοι ἔδει ἐν τοῖς
[2, 3, 9]	Οὗτοι γὰρ οἱ λόγοι συνδέουσιν	ἡμᾶς	τοῖς ἄστροις παρ´ αὐτῶν ψυχὴν
[2, 3, 7]	μὲν ἐκεῖνα, μέρη δὲ καὶ	ἡμεῖς·	ἄλλα οὖν ἄλλοις. Μεστὰ δὲ
[2, 3, 8]	δὲ ἄλλα, ὅσα φανερῶς ποιεῖ.	Ἡμεῖς	δὲ ψυχῆς ἔργα κατὰ φύσιν
[2, 3, 9]	παθητικῆς οὔσης· ὥστε τί λοιπὸν	ἡμεῖς;	Ἢ ὅπερ ἐσμὲν κατ´ ἀλήθειαν
[2, 3, 9]	Ἢ ὅπερ ἐσμὲν κατ´ ἀλήθειαν	ἡμεῖς,	οἷς καὶ κρατεῖν τῶν παθῶν
[2, 3, 5]	καὶ τόνδε μὲν χαίρειν τῇ	ἡμέρᾳ	καὶ ἀγαθὸν γίνεσθαι θερμαινόμενον, τόνδε
[2, 3, 5]	πυρώδη ὄντα, ὥσπερ οὐκ ἀεὶ	ἡμέρας	αὐτοῖς οὔσης, λέγω δὲ φωτός,
[2, 3, 5]	πόρρω γινόμενον ἀφ´ ἡμῶν μᾶλλον	ἡμῖν	ἀγαθὸν εἶναι, ἐν τῷ ψυχρῷ
[2, 3, 9]	ἐν ἡσύχῳ οὖσιν ἀρετῆς δεῖ	ἡμῖν,	ἀλλ´ ὅταν κίνδυνος ἐν κακοῖς
[2, 3, 5]	ἐν τοῖς ἀντικειμένοις ζῳδίοις ἀγαθὸν	ἡμῖν	εἶναι· καὶ ἐναντίους γινομένους τὸν
[2, 3, 11]	οὖν κακὰ ἕκαστα τούτων ἐν	ἡμῖν	ἐκεῖ οὐ τούτων ὄντων· ἐπεὶ
[2, 3, 5]	τῷ ἑτέρῳ ἡμισφαιρίῳ, λείπουσα δὲ	ἡμῖν	ἐκείνῳ πλησίφως· ὥστε τὰ ἐναντία
[2, 3, 3]	Καὶ μάλιστα τοῖς οὐ κοινωνοῦσιν	ἡμῖν	ζῴοις κατὰ συμβεβηκός, οὐ προηγούμενον·
[2, 3, 13]	δ´ ἄλλα ἀνάλογον τοῖς ἐν	ἡμῖν	μέρεσιν· οὐδὲ γὰρ ἐφ´ ἡμῶν
[2, 3, 13]	παντός, οἷα καὶ τὰ ἐν	ἡμῖν	ψυχῆς δεύτερα· τὰ δ´ ἄλλα
[2, 3, 5]	ἐχούσῃ οὐδὲν διαφέροι ἂν τὸ	ἥμισυ	ἀεὶ φωτιζομένῃ· τῷ δ´ ἴσως
[2, 3, 5]	ἀφώτιστος ἂν εἴη τῷ ἑτέρῳ	ἡμισφαιρίῳ,	λείπουσα δὲ ἡμῖν ἐκείνῳ πλησίφως·
[2, 3, 2]	ἢ ἀγαθὸν ἢ κακὸν αὐτοῖς	ἡμῶν	ἢ εὐπαθούντων ἢ κακὰ πασχόντων.
[2, 3, 5]	εἶναι, ἔτι πόρρω γινόμενον ἀφ´	ἡμῶν	μᾶλλον ἡμῖν ἀγαθὸν εἶναι, ἐν
[2, 3, 2]	ὄντα προαιρέσει ποιεῖ, τί παρ´	ἡμῶν	παθόντα κακὰ ἡμᾶς ποιεῖ ἑκόντα,
[2, 3, 13]	ἡμῖν μέρεσιν· οὐδὲ γὰρ ἐφ´	ἡμῶν	πάντα ἴσα. Ζῷα μὲν οὖν
[2, 3, 2]	οὖν ἐν τῇ τῶν σωμάτων	ἡμῶν	φύσει στήσουσι τὴν δόσιν φορᾶς
[2, 3, 18]	ὅτι, καὶ εἰ μὴ ταῦτα	ἦν,	ἀτελὲς ἂν ἦν τὸ πᾶν.
[2, 3, 18]	μὴ ταῦτα ἦν, ἀτελὲς ἂν	ἦν	τὸ πᾶν. Καὶ γὰρ χρείαν
[2, 3, 13]	πάντα} συντέτακται φύσιν μὲν λαβόντα	ἣν	ἔχει καὶ συμπληροῦντα τῇ οἰκείᾳ
[2, 3, 3]	καὶ τοῖς σχήμασιν. Ἀλλ´ εἰ	ἠναγκασμένοι,	τὰ αὐτὰ δήπουθεν ἐχρῆν ἅπαντας
[2, 3, 3]	~Ἀλλ´ οὐχ ἑκόντες ταῦτα, ἀλλ´	ἠναγκασμένοι	τοῖς τόποις καὶ τοῖς σχήμασιν.
[2, 3, 13]	ὑφ´ ἅρμασιν ἵπποι πρὶν τὸν	ἡνίοχον	ἀφορίσαι αὐτοῖς τὸν δρόμον, ἅτε
[2, 3, 13]	φύσις ἔχει παρ´ ἑαυτῆς τὸν	ἡνίοχον·	καὶ ἐπιστήμονα μὲν ἔχουσα κατ´
[2, 3, 13]	ἡ ἐν αὐτῷ ἀρχή, ἀφ´	ἧς	ἕκαστα τὰ τοῦ ζῴου μέρη
[2, 3, 7]	αὖ προσῆλθε καὶ ἐλύπησεν ἢ	ἧσε.	Πρόεισι δὲ οὐκ εἰκῇ οὐδὲ
[2, 3, 9]	θεὸς ἔδωκεν. Οὐ γὰρ ἐν	ἡσύχῳ	οὖσιν ἀρετῆς δεῖ ἡμῖν, ἀλλ´
[2, 3, 5]	ἄλλων ἐπὶ τὸ μᾶλλον καὶ	ἧττον	θερμά, ψυχρὸν δὲ οὐδέν· μαρτυρεῖ
[2, 3, 16]	χείρω, κρατουμένης δ´ αὖ οὐδὲν	ἧττον	πρὸς τὰ βελτίω· ὥστε ἓν
[2, 3, 13]	τὴν νοητὴν ἱεμένῳ. Τὰ δὲ	ἥττονι	τῇ φύσει κεχρημένα δεύτερα τοῦ
[2, 3, 12]	φύσις, ὡς μὴ τέλεον γενέσθαι	ἡττωμένου	τοῦ εἴδους. ~Δεῖ τοίνυν τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/04/2010