HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PLOTIN, Les Ennéades, I, livre IV

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ω  =  15 formes différentes pour 54 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Ennéade, liv., chap.
[1, 4, 50]   ἄγοντος τοῦ ἐν ἡμῖν τοιούτου,     ἐμφαίνεται τὰ τῆς διανοίας καὶ
[1, 4, 50]   Δία θανάτους θνητῶν μέγα ἡγούμενος,     φαμεν δεῖν δόγμα παρεῖναι περὶ
[1, 4, 50]   πῶς ἐστι τοῦτο. Λέγω δὲ  ὧδε·   ὅτι μὲν οὖν ἔχει τελείαν
[1, 4, 50]   οἷον εἰ ὡδὶ κατακείσεται  ὡδί,   διδοὺς μὲν τούτῳ ὅσα πρὸς
[1, 4, 50]   ἄλλων περικεχυμένων αὐτόν, οἷον εἰ  ὡδὶ   κατακείσεται ὡδί, διδοὺς μὲν
[1, 4, 50]   Ἀλλ´ ἆρά γε ὡς ἄλλος  ὢν   ἄλλο τοῦτο ἔχει; οὐδ´
[1, 4, 50]   χρείαν καὶ δύναται, αὐτὸς δὲ  ὢν   ἄλλος οὐ κωλυόμενος καὶ τοῦτον
[1, 4, 50]   δεικνύοιτο οὗτος ἄνθρωπος ἄλλος  ὢν   τὰ ἔξω. δὲ
[1, 4, 50]   ἀλλὰ καὶ μὴ γινομένων νέος  ὢν   μαθεῖν βουλήσεται, ἤδη δὲ ἐν
[1, 4, 50]   βουλήσεται, ἤδη δὲ ἐν γήρᾳ  ὢν   οὔτε ταύτας οὔτε ἡδονὰς ἐνοχλεῖν
[1, 4, 50]   φύσεως, κύριος δὲ καὶ αὐτὸς  ὢν   τοῦ βουλεύσασθαι περὶ τούτου. Ὥστε
[1, 4, 50]   πάντων ἀνθρώπων ἄρχων ὡς ἂν  ὢν   τοῦδε τοῦ τόπου, καὶ οὐ
[1, 4, 50]   πρώτων κατὰ φύσιν μηδὲ ἐξ  ὧν   τὰ πρῶτα κατὰ φύσιν μηδ´
[1, 4, 50]   ἐξ ἄλλων. Ἀλλ´ ἆρά γε  ὡς   ἄλλος ὢν ἄλλο τοῦτο ἔχει;
[1, 4, 50]   τὸ τέλος, τὰ δ´ ἄλλα  ὡς   ἂν καὶ τόπους μεταβάλλοι οὐκ
[1, 4, 50]   πλούσιος καὶ πάντων ἀνθρώπων ἄρχων  ὡς   ἂν ὢν τοῦδε τοῦ τόπου,
[1, 4, 50]   μὴ ἔχει. Ἀλλ´ ζητεῖ  ὡς   ἀναγκαῖον ζητεῖ, καὶ οὐχ αὑτῷ,
[1, 4, 50]   εἶδος ζωῆς. Λέγω δὲ οὐχ  ὡς   ἀντιδιῃρημένον τῷ λόγῳ, ἀλλ´ ὡς
[1, 4, 50]   ἐνοχλεῖ τῷ τέλει παρόντα, οὐχ  ὡς   ἀφαιρούμενα αὐτό, ἀλλ´ ὅτι
[1, 4, 50]   δὲ αὑτοῦ φύσει οἰστά, οὐχ  ὡς   δεινά, ἀλλ´ ὡς παισὶ φοβερά.
[1, 4, 50]   ἄλλου, δηλονότι καὶ τὸ εὖ  ὡς   εἴδωλον αὖ τοῦ εὖ. Εἰ
[1, 4, 50]   Εἰ μή πού τις λέγοι  ὡς   ἐν τῇ σοφίᾳ γὰρ δεῖ
[1, 4, 50]   εἴη. Οὐκ ἂν οὖν δοξάσειεν,  ὡς   ἐνδέχεται τοιαύταις τύχαις τοὺς οἰκείους
[1, 4, 50]   καὶ νῦν δὲ λελέχθω συντόμως  ὡς,   ἕως ἂν πάντα τὰ ζῶντα
[1, 4, 50]   καὶ γινομένου. Ἐνθυμοῖτο γὰρ ἄν,  ὡς   τοῦδε τοῦ παντὸς φύσις
[1, 4, 50]   ὡς ἀντιδιῃρημένον τῷ λόγῳ, ἀλλ´  ὡς   ἡμεῖς φαμεν πρότερον, τὸ δὲ
[1, 4, 50]   διὰ τὸ οὕτως ἂν δόξαι  ὡς   καὶ γενησομένου ἂν οὐκ εὐδαίμων;
[1, 4, 50]   αὐτὸς ταῦτα ἔχων σεμνυνεῖται  ὡς   μᾶλλον εὐδαίμων τοῦ μὴ ἔχοντος·
[1, 4, 50]   καί φαμεν εὐδαίμονα εἶναι. Ἀλλ´  ὡς   μέρος αὐτοῦ τοῦτο φήσομεν ἐν
[1, 4, 50]   ἂν οὕτω δόξης ἔχοι ἀπιών,  ὡς   μὴ ἂν τούτων ἐνδεχομένων γενέσθαι;
[1, 4, 50]   λόγον ποιοῦνται τὸν χρόνον τοῦτον,  ὡς   μὴ πάντα τὸν βίον εὐδαιμονεῖν
[1, 4, 50]   τὸ λεῖον καὶ λαμπρὸν ἡσυχάζον.  Ὡς   οὖν ἐν τοῖς τοιούτοις παρόντος
[1, 4, 50]   ἐν τούτοις. Χρὴ δὲ εἰδέναι,  ὡς   οὐχ, οἷα τοῖς ἄλλοις φαίνεται,
[1, 4, 50]   οἰστά, οὐχ ὡς δεινά, ἀλλ´  ὡς   παισὶ φοβερά. Ταῦτ´ οὖν ἤθελεν;
[1, 4, 50]   πρὸς τὸ εὐδαιμονεῖν ἔχων, ἀλλ´  ὡς   στοχαζόμενος καὶ τῶν ἄλλων περικεχυμένων
[1, 4, 50]   τὸ εὐδαιμονεῖν· μένει γὰρ καὶ  ὣς   τοιαύτη ζωή· ἀποθνῃσκόντων τε
[1, 4, 50]   καὶ εἰ ἀταραξία δὲ εἴη,  ὡσαύτως·   καὶ εἰ τὸ κατὰ φύσιν
[1, 4, 50]   τῶν ἀλγηδόνων αὐτοῦ, ὅταν σφοδραὶ  ὦσιν,   ἕως δύναται φέρειν, οἴσει· εἰ
[1, 4, 50]   μὲν εὐτυχίας, ἡλίκαι οὖν ἐὰν  ὦσιν,   οὐ μεγάλας ἡγεῖται, οἷον βασιλείας
[1, 4, 50]   τῆς ψυχῆς οἷον ἀπωσθέντος πάλιν,  ὥσπερ   ἐν κατόπτρῳ περὶ τὸ λεῖον
[1, 4, 50]   αὐτοὺς τὴν εὐδαιμονίαν τοῦ τοιούτου,  ὥσπερ   καὶ τὸ ζῆν. Εἰ δὲ
[1, 4, 50]   αἰσθητῶν· διὰ γὰρ τῆς αἰσθήσεως  ὥσπερ   μέσης περὶ ταῦτα ἐνεργεῖν δοκεῖ
[1, 4, 50]   ἂν εἴη τῶν ἀνθρωπίνων μέγα,  ὥστ´   ἂν μὴ καταφρονηθῆναι ὑπὸ τοῦ
[1, 4, 50]   ἡδύ· δεῖ γὰρ ἡδὺ εἶναι.  Ὥστε   ἀγαθοῦ τούτου ὄντος καὶ παρόντος
[1, 4, 50]   τις λέγοι οὕτως ἡμᾶς πεφυκέναι,  ὥστε   ἀλγεῖν ἐπὶ ταῖς τῶν οἰκείων
[1, 4, 50]   ὢν τοῦ βουλεύσασθαι περὶ τούτου.  Ὥστε   αὐτῷ τὰ ἔργα τὰ μὲν
[1, 4, 50]   τὸ ἀλγεῖν ἐπὶ τοσοῦτον αἰρόμενον,  ὥστε   ἐν τῷ σφοδρῷ ὅμως μὴ
[1, 4, 50]   δὲ τοῦ νοοῦντος ἐνέργεια·  ὥστε   ἐνεργοῦντος ἐκείνου ἐνεργοῖμεν ἂν ἡμεῖς.
[1, 4, 50]   καὶ δοξάζων οὕτως εὐδαίμων·  ὥστε   καὶ γινομένου. Ἐνθυμοῖτο γὰρ ἄν,
[1, 4, 50]   ἐροῦσι καὶ ἐνέργειαν ζωῆς αἰσθητικῆς·  ὥστε   καὶ ὁτουοῦν ἀντιλαμβανομένοις. Εἰ δὲ
[1, 4, 50]   ἄνευ φαντασίας νόησις τότε·  ὥστε   καὶ τοιοῦτον ἄν τι νοοῖτο
[1, 4, 50]   ὅλον τοῦτο εὐδαιμονία συνίσταται·  ὥστε   περὶ ἄλλο εἶδος ζωῆς. Λέγω
[1, 4, 50]   ὅσῳ ἐνεργεῖ· καὶ ἄλλα μυρία·  ὥστε   τὰς παρακολουθήσεις κινδυνεύειν ἀμυδροτέρας αὐτὰς
[1, 4, 50]   ἐν τῷ εὖ τὸ ἔχον.  Ὥστε   τί δεῖ τὴν αἴσθησιν προσλαμβάνειν;




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 14/06/2007