Ennéade, liv., chap.
[1, 4, 50]	ἀλγηδόνων· ἀλλὰ καὶ μὴ γινομένων	νέος	ὢν μαθεῖν βουλήσεται, ἤδη δὲ
[1, 4, 50]	εἴη ξύλα καὶ λίθους καὶ	νὴ	Δία θανάτους θνητῶν μέγα ἡγούμενος,
[1, 4, 50]	ἡ διάνοια καὶ ὁ νοῦς	νοεῖ	καὶ ἄνευ φαντασίας ἡ νόησις
[1, 4, 50]	εἶναι, εἴπερ τὸ αὐτὸ τὸ	νοεῖν	καὶ εἶναι Καὶ ἔοικεν ἡ
[1, 4, 50]	καὶ ὄντως ἐν ἐκείνῃ τῇ	νοερᾷ	φύσει, καὶ ὅτι αἱ ἄλλαι
[1, 4, 50]	εἶναι καὶ γίνεσθαι ἀνακάμπτοντος τοῦ	νοήματος	καὶ τοῦ ἐνεργοῦντος τοῦ κατὰ
[1, 4, 50]	νόησιν γίνεσθαι οὐκ οὔσης τῆς	νοήσεως	φαντασίας. Πολλὰς δ´ ἄν τις
[1, 4, 50]	τι νοοῖτο μετὰ φαντασίας τὴν	νόησιν	γίνεσθαι οὐκ οὔσης τῆς νοήσεως
[1, 4, 50]	νοεῖ καὶ ἄνευ φαντασίας ἡ	νόησις	τότε· ὥστε καὶ τοιοῦτον ἄν
[1, 4, 50]	δὲ τὸ μὴ ἐνδιδόναι τοῖς	νομιζομένοις	τῇ κοινῇ φύσει δεινοῖς εἶναι.
[1, 4, 50]	ἡμετέρας ἀσθενείας φρικτὰ καὶ δεινὰ	νομίζοντες,	ἃ μὴ ἂν ὁ εὐδαίμων
[1, 4, 50]	ἃ μὴ ἂν ὁ εὐδαίμων	νομίσειεν·	ἢ οὔπω οὔτε σοφὸς οὔτε
[1, 4, 50]	ὥστε καὶ τοιοῦτον ἄν τι	νοοῖτο	μετὰ φαντασίας τὴν νόησιν γίνεσθαι
[1, 4, 50]	οὐκ ἐσμέν, ἡ δὲ τοῦ	νοοῦντος	ἐνέργεια· ὥστε ἐνεργοῦντος ἐκείνου ἐνεργοῖμεν
[1, 4, 50]	ἐν τῷ μὴ ἀλγεῖν μηδὲ	νοσεῖν	μηδὲ δυστυχεῖν μηδὲ συμφοραῖς μεγάλαις
[1, 4, 50]	δέξεται. ~Ἀλγηδόνες δὲ τί καὶ	νόσοι	καὶ τὰ ὅλως κωλύοντα ἐνεργεῖν;
[1, 4, 50]	ὅταν μὴ παρακολουθῇ βαπτισθεὶς ἢ	νόσοις	ἢ μάγων τέχναις; Ἀλλ´ εἰ
[1, 4, 50]	δὲ ὑγίειαν φυλάττων οὐκ ἄπειρος	νόσων	εἶναι παντάπασι βουλήσεται· οὐδὲ μὴν
[1, 4, 50]	καὶ ἐκ φαρμάκων καί τινων	νόσων.	Πῶς δὴ ἐν τούτοις ἅπασι
[1, 4, 50]	τὰ τῆς διανοίας καὶ τοῦ	νοῦ	εἰκονίσματα, ἐνορᾶται ταῦτα καὶ οἷον
[1, 4, 50]	ἔχων, ἀλλὰ καὶ λογισμὸν καὶ	νοῦν	ἀληθινόν, δῆλον καὶ ἐξ ἄλλων.
[1, 4, 50]	ἂν εἴη μάλιστα μετὰ τοῦ	νοῦν	ἔχειν. ~Εἰ δέ τις μὴ
[1, 4, 50]	αὐτόν, τὸ δ´ ἐν αὐτῷ	νοῦν	οὐκ ἔχον, οὗ τὰς λύπας
[1, 4, 50]	περὶ τούτων. Αὐτὸς δὲ ὁ	νοῦς	διὰ τί οὐκ ἐνεργήσει καὶ
[1, 4, 50]	κατὰ πάθος· λόγος γὰρ ἢ	νοῦς·	ἡδονὴ δὲ πάθος· οὐδαμοῦ δὲ
[1, 4, 50]	τῆς προτέρας γνώσεως, ὅτι ὁ	νοῦς	καὶ ἡ διάνοια ἐνεργεῖ. Συγκλασθέντος
[1, 4, 50]	εἰδώλου ἡ διάνοια καὶ ὁ	νοῦς	νοεῖ καὶ ἄνευ φαντασίας ἡ
[1, 4, 50]	τοὐναντίον, πολλάκις μὲν εἴρηται· καὶ	νῦν	δὲ λελέχθω συντόμως ὡς, ἕως
[1, 4, 50]	ἡμεῖς, ἡμεῖς ἂν ἐνεργοῦντες ἦμεν·	νῦν	δὲ τοῦτο μὲν οὐκ ἐσμέν,
[1, 4, 50]	εὕρωσι φύσιν τῶν περὶ ἃ	νῦν	ἵστανται, ἐατέοι ἐνταυθοῖ εἶναι, οὗπερ
[1, 4, 50]	οἰκεῖοι αὐτῷ αἰχμάλωτοι, οἷον ἑλκόμεναι	νυοὶ	καὶ θυγατέρες τί οὖν, φήσομεν,
[1, 4, 50]	τις μὴ ἐνταῦθα ἐν τῷ	νῷ	τούτῳ ἄρας θήσει τὸν σπουδαῖον,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/06/2007