Alphabétiquement     [«   »]
ὥραν 1
ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ 1
ὥρμηνται 1
ὡς 142
Ὡς 5
ὥς 4
ὡσεὶ 1
Fréquences     [«    »]
140 περὶ
139 τοὺς
142 τῷ
142 ὡς
166
174 τῆς
195 τὴν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Origène, Contre Celse, livre V

ὡς


Chapitre
[5]   τὸ μὴ μόνον τὸν Ἰησοῦν  ὡς   ἄγγελον ἐπιδεδημηκέναι τοῖς ἀνθρώποις, σωτῆρα
[5]   Ἀδωναῖον Σαβαὼθ ἤ,  ὡς   Αἰγύπτιοι, Ἀμοῦν ἤ, ὡς Σκύθαι,
[5]   Ἀδωναῖον Σαβαὼθ Ἀμοῦν,  ὡς   Αἰγύπτιοι, Παπαῖον, ὡς Σκύθαι.
[5]   θεοῦ νόμοις ποιητέον; Καὶ οὔτε  ὡς   Αἰθίοπες, οἱ τὰ περὶ τὴν
[5]   παρὰ Ἰουδαίοις φερομένης κοσμογονίας προσιεμένων  ὡς   ἀληθῆ περί γε τῶν ἓξ
[5]   διδασκάλου διελέγχονται, καὶ δοκείτω τις  ὡς   ἀληθῶς ἄγγελος. Ἧκε δὲ πότερον
[5]   τοῦ σωτῆρος ὅτι δοκείτω τις  ὡς   ἀληθῶς ἄγγελος οὗτος εἶναι, φαμὲν
[5]   φανερωτάτους τῶν ἄνω κήρυκας, τοὺς  ὡς   ἀληθῶς οὐρανίους ἀγγέλους, τούτους ἡγεῖσθαι
[5]   οἴεται ἀπαντᾶν, οὐδενὸς δὴ τῶν  ὡς   ἀληθῶς Χριστιανῶν λέγοντος μόνον τὸν
[5]   μὲν λεγομένου προσώπου γυμνότερον δ´  ὡς   ἂν ὀνομάσαι τις τοῦ νοῦ—
[5]   βλεπέτω αὐτοὺς παραδιδομένους χαλεπωτέροις ἄρχουσιν,  ὡς   ἂν ὀνομάσαιεν αἱ γραφαί, Ἀσσυρίοις
[5]   τῷ βιοῦν ἐν καθαρᾷ θεοσεβείᾳ  ὡς   ἀναβαινόντων διὰ τῶν μεγάλων πράξεων
[5]   ὑποβληθέντας ἐν γῇ. Καὶ φέρει  ὡς   ἀπὸ τοῦ Ἐνώχ, οὐκ ὀνομάζων
[5]   θεοῦ; ~Ἐπεὶ δὲ μετὰ ταῦτα,  ὡς   ἀποκριναμένων ἂν Ἰουδαίων Χριστιανῶν
[5]   ἔθνεσιν» ~Ἀλλὰ καὶ ἑαυτῷ λαβών,  ὡς   ἄρα θεὸν νομίζουσι τὸν οὐρανὸν
[5]   τὰ κατὰ τὸν πρῶτον ἄνθρωπον,  ὡς   ἄρα λέγομεν τὸν αὐτὸν εἶναι
[5]   Πυθαγορείῳ περὶ τῆς κατασκευῆς αὐτοῦ,  ὡς   ἄρα πάντων τῶν ὑπὸ φύσεως
[5]   φύσις οὐ θεμένων εἰσὶ νόμοι,  ὡς   Ἀριστοτέλης οἴεται. Οὐδὲ γὰρ ἀπὸ
[5]   Ἀράβιοι τὴν Οὐρανίαν προσκυνοῦσι καὶ  ὡς   ἄρρενα τὸν Διόνυσον— ἀλλ´ οὐδ´
[5]   νομίζουσι τὸν οὐρανὸν Ἰουδαῖοι, τούτῳ  ὡς   ἄτοπον ἐπιφέρει, ἐγκαλῶν τοῖς προσκυνοῦσι
[5]   Καὶ ἀλαζονείας γοῦν αὐτῶν κατηγορεῖ  ὡς   αὐχούντων μὲν τὸν μέγαν θεόν,
[5]   γραφὰς Κέλσος ἑαυτῷ ἀποκρίνεται  ὡς   ἀφ´ ἡμῶν ὅτι ἄλλο τι
[5]   ὅτι μόνος. ~Εἶτ´ ἀπαντᾷ ἑαυτῷ,  ὡς   βούλεται· Οὕτω δ´ οὐ μόνος
[5]   ἀναχωρῶν εἰς τὴν ἑαυτοῦ περιωπήν,  ὡς   δ´ Κέλσος μὴ τηρήσας
[5]   μὲν τὸν ἐπὶ πᾶσι θεόν,  ὡς   δὲ φίλον τῷ λαχόντι τὴν
[5]   ἔχουσιν αἱ ἐν ἀνθρώποις διάλεκτοι,  ὡς   δῆλον τοῖς ἐφιστάνειν δυναμένοις φύσει
[5]   Ὅτε διεμέριζεν ὕψιστος ἔθνη,  ὡς   διέσπειρεν υἱοὺς Ἀδάμ, ἔστησεν ὅρια
[5]   νόμοις κρείττοσι καὶ θειοτέροις, οἷς  ὡς   δυνατώτατος ἔθετο Ἰησοῦς, ἐξελόμενος ἡμᾶς
[5]   τὸν θεόν, μὴ προσιεμένων δὲ  ὡς   ἑαυτοὺς μακρυνόντων ἀπὸ τοῦ θεοῦ
[5]   τὸν Ἀμοῦν ἀναγορεύσομεν θεόν, παραλαμβανόμενον  ὡς   εἰκὸς ἔν τισιν Αἰγυπτίαις καλούσαις
[5]   κοινὸν κεκυρωμένα, ἀλλὰ καὶ ὅτι  ὡς   εἰκὸς τὰ μέρη τῆς γῆς
[5]   κοινὸν κεκυρωμένα, ἀλλὰ καὶ ὅτι  ὡς   εἰκὸς τὰ μέρη τῆς γῆς
[5]   ἄλλο τι γένος; Ἄλλο τι  ὡς   εἰκός, τοὺς δαίμονας. Πρὸς ταῦτα
[5]   ἀποκριναμένους ἄγει ὅτι ἄλλο τι  ὡς   εἰκός, τοὺς δαίμονας· φέρε καὶ
[5]   πατήρ. Εἴπερ δὲ τοῦτ´ εὐλόγως  ὡς   εἰκὼν» τῆς ἀγαθότητος τοῦ θεοῦ
[5]   καὶ τὰ μέρη αὐτοῦ θεῖα·  ὡς   εἶναι θεῖα οὐ μόνον ἀνθρώπους
[5]   τὰς λέξεις Κέλσος παρείληφεν,  ὡς   εἰς ἀπόδειξιν περὶ τοῦ δεῖν
[5]   καὶ οἱ λοιποὶ κατὰ νόμους  ὡς   ἕκαστοι. Καὶ οἱ μὲν ὀΐων
[5]   ἑαυτοῦ λόγον καὶ τὴν διδασκαλίαν,  ὡς   ἕκαστος ἐχώρει τῶν προσιεμένων αὐτόν.
[5]   εἰ ἄρα δαίμονας θεούς,  ὡς   ἐκεῖνοι ὀνομάζουσι— ποταμοῖς καὶ θαλάσσαις,
[5]   Μερόην οἰκοῦντες, Δία καὶ Διόνυσον,  ὡς   ἐκείνοις ἀρέσκει, μόνους προσκυνήσομεν, ἀλλ´
[5]   ὀνόματος Ἰησοῦ ἀποστάντας τοῦ δημιουργοῦ  ὡς   ἐλάττονος καὶ προσεληλυθότας ὡς κρείττονί
[5]   νυνὶ δὲ ἅπαξ βούλεται αὐτοὺς  ὡς   ἐμπίνοντας τοῦ Νείλου δεῖν τηρεῖν
[5]   ἄλλοι. Βλεπέτω δ´ δυνάμενος  ὡς   ἐν ἀνθρώποις ἐν τῇ τούτων
[5]   ἐθνῶν, οὐδένας μᾶλλον ἂν θαυμάσαι  ὡς   ἐν ἀνθρώποις πάντα μὲν τὰ
[5]   ὡς ἐν ὅλῳ μέρη  ὡς   ἐν γένει εἴδη τοῦ ἐν
[5]   αὐτά. ~Εἶτα εἴ τις δύναται  ὡς   ἐν ἱστορίας σχήματι, ἐχούσης μέν
[5]   ἁμαρτίας. Ἀρκεῖ δὲ τὰ κεκρυμμένως  ὡς   ἐν ἱστορίας τρόπῳ εἰρημένα κατὰ
[5]   οἱ περὶ ἑκάστου λόγοι» ὄντες  ὡς   ἐν ὅλῳ μέρη ὡς
[5]   Αἰγύπτου, εἶναι λαὸν αὐτῷ ἔγκληρον  ὡς   ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ. Γένος»
[5]   καὶ περὶ τοῦ προβλήματος τούτου,  ὡς   ἐν τῇ πρὸς ἀλλότριον τῆς
[5]   ἀναβαίνοντας· οὐχ ὁρῶν ὅτι Ἰουδαῖοι  ὡς   ἕνα θεὸν ἠπίσταντο, οὕτως ἕνα
[5]   σεμνύνονται καὶ τὴν τῶν ἄλλων  ὡς   ἐναγῶν καὶ ἀσεβῶν ἐκτρέπονται κοινωνίαν.
[5]   ἀστέρας, ὅτι τοῦτο ποιοῦσιν Ἰουδαῖοι  ὡς   ἐνδεχόμενον τὸ μὲν ὅλον εἶναι
[5]   τε καὶ πλανήτας, ταῦτα παραπέμπουσιν·  ὡς   ἐνδεχόμενον τὸ μὲν ὅλον εἶναι
[5]   τὰ μὲν ἡμέτερα περὶ ἀναστάσεως,  ὡς   ἐνεχώρει, ἀπὸ τοῦ μέρους ἐπὶ
[5]   γὰρ τοῦ θεοῦ παῖς,  ὡς   ἔοικεν, οὐκ ἐδύνατο ἀνοῖξαι τὸν
[5]   ὅτι τοῦ θεοῦ παῖς,  ὡς   ἔοικεν, οὐκ ἐδύνατο ἀνοῖξαι τὸν
[5]   καὶ μυστικὸν κατὰ τὸν τόπον,  ὡς   ἔπρεπε διὰ γραμμάτων καταλιπόντι τοῖς
[5]   ἀποκληρωτικῶς καὶ χωρὶς ἐπιστάτου ἕκαστος  ὡς   ἔτυχε διενείματο τὴν γῆν· ἀλλὰ
[5]   πίστεως Ἑβραίων καλεῖσθαι θεόν. Καὶ  ὡς   εὐδοκιμοῦντές γε ὅσον οὐκ ἐγκατελείποντο,
[5]   ἐν φησιν Παῦλος  ὡς   ζῶν καὶ ἐγρηγορὼς καὶ ἕτερος
[5]   αἰώνιον· καὶ οἱ συνιέντες ἐκλάμψουσιν  ὡς   λαμπρότης τοῦ στερεώματος, καὶ
[5]   δεῖνα διαλέκτῳ οὐκέτι ἀνύει τι,  ὡς   ἤνυσεν ἐν ταῖς οἰκείαις φωναῖς.
[5]   ταῖς ἐκκλησίαις οὐ πάνυ φέρεται  ὡς   θεῖα τὰ ἐπιγεγραμμένα τοῦ Ἐνὼχ
[5]   πῦρ ἐπιφέρειν τὸν θεὸν ἀλλ´  ὡς   θεὸν εὐεργέτην τῶν χρῃζόντων πόνου
[5]   θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν δεδόξασται—  ὡς   θήλειαν γὰρ Ἀράβιοι τὴν Οὐρανίαν
[5]   πᾶσαν αἰκίαν μέχρι θανάτου ἀναδεχόμενοι  ὡς   ἰδόντες ἀπαγγέλλωσιν ἀγγέλων ἐπιφανείας, οὐκ
[5]   οἱ μὲν ὀΐων ἀπέχονται, σέβοντες  ὡς   ἱερούς, οἱ δὲ αἰγῶν, οἱ
[5]   οὐχ ἕν τι τυγχάνοντας ἔθνος  ὡς   Ἰουδαῖοι ἐγκλήτως προστίθεσθαι τῇ τοῦ
[5]   φαμεν, οἵ γε οὐδὲ βιοῦμεν  ὡς   Ἰουδαῖοι τῷ φρονεῖν οὐ τὴν
[5]   αὐτοὺς δύο μόνους, Διόνυσον μὲν  ὡς   καὶ Αἰθίοπες, Οὐρανίαν δὲ ἰδίαν.
[5]   ἄρα λέγομεν τὸν αὐτὸν εἶναι  ὡς   καὶ Ἰουδαῖοι καὶ τὴν ἀπ´
[5]   τὸ ἐξελθεῖν ἐκείνην τὸ σῶμα  ὡς   καὶ τὰ τῶν κτηνῶν σώματα.
[5]   θεὸς Ἰουδαίων ἐστὶ καὶ ἐθνῶν·  ὡς   καὶ τὸν Παῦλον λέγειν σαφῶς,
[5]   προτέρᾳ καὶ τοὺς ἀπαραλλάκτους καταδικάζων  ὡς   καὶ τοὺς προτέρους. Καὶ τί
[5]   ἐπιδεδημηκέναι τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων,  ὡς   καὶ τοὺς προφάσει τῆς διδασκαλίας
[5]   μὴ δεισιδαιμονεῖν καταλείψουσι τὰ πάτρια,  ὡς   καὶ φαγεῖν τῶν ἀπηγορευμένων ἐν
[5]   Σίμων ἐδυνήθησαν νοῆσαι, πῶς Ἰησοῦς  ὡς   καλὸς γεωργὸς» λόγου θεοῦ δεδύνηται
[5]   τὸν μέγαν θεὸν οὔτε γοητείᾳ,  ὡς   Κέλσος οἴεται, ὑπήχθημεν Μωϋσέως
[5]   δημιουργοῦ ὡς ἐλάττονος καὶ προσεληλυθότας  ὡς   κρείττονί τινι θεῷ καὶ πατρὶ
[5]   τῷ δημιουργῷ καὶ πάντα πράττειν  ὡς   κριθησομένους. Εἰ δὲ μὴ πείθοιντο
[5]   διάλεκτον οὐκ ὀνομάζοντες τὸν θεὸν  ὡς   κυρίῳ ὀνόματι τῷ Παπαῖον. Σκυθιστὶ
[5]   Ἰεζεκιὴλ μαθεῖν. Ὅτι δὲ οὐχ  ὡς   μάγειρόν φαμεν τὸ πῦρ ἐπιφέρειν
[5]   οἱ μὴ χρώμενοι τῷ ἀποστόλῳ  ὡς   μακαρίῳ τινὶ καὶ σοφῷ λέγοιεν
[5]   μερίδα θεοῦ πάσης μὲν μαντείας  ὡς   μάτην κηλούσης τοὺς ἀνθρώπους καταπεφρονηκέναι,
[5]   οὐδὲ ἐπὶ τῷ συῶν ἀπέχεσθαι  ὡς   μεγάλῳ τινὶ Ἰουδαῖοι σεμνύνονται, ἐπὶ
[5]   καὶ τῆς ἑβδόμης, ἐν ᾗ,  ὡς   μὲν γραφὴ λέγει, κατέπαυσεν»
[5]   αὐτοῦ τῆς γραφῆς ὑπερβαίνειν ἑκόντες  ὡς   μὴ δεδυνημένοι λέγειν πρὸς αὐτόν,
[5]   πρότερον μὲν ἀνεκτὰς καὶ τοιαύτας,  ὡς   μὴ πάντῃ ἀξίους εἶναι αὐτοὺς
[5]   διετέλουν φρουρούμενοι ὑπὸ θείας δυνάμεως,  ὡς   μηδ´ ἐπὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος
[5]   οὐ μόνον οἱ ὑπονοηθέντες ἂν  ὡς   μυθοποιοῦντες ἀλλὰ καὶ οἱ ἀνὰ
[5]   ἐστιν υἱὸς τοῦ θεοῦ,  ὡς   γνήσιος αὐτοῦ μαθητὴς παρέστησε
[5]   ἐκεῖθεν ἐπάνοδον καὶ οὐ φυγήν,  ὡς   Κέλσος νομίζει· τί οὖν
[5]   αἰθιοπικοὺς θεοὺς αἰθιοπικῶς τιμήσομεν· οὔθ´  ὡς   οἱ Ἀράβιοι τὴν Οὐρανίαν καὶ
[5]   ἀπὸ τῶν δικαίων τῶν πολλῶν  ὡς   οἱ ἀστέρες εἰς τοὺς αἰῶνας
[5]   τὴν ἐλπίδα ἔχων οὕτω γενέσθαι  ὡς   οἱ ἐν οὐρανῷ ἀστέρες προσκυνεῖν
[5]   Μή με οἰηθῇ τις ἀγνοεῖν,  ὡς   οἱ μὲν αὐτῶν συνθήσονται τὸν
[5]   πρὸς ὃν εἶπεν θεός,  ὡς   οἱ προφῆται πρὸ πολλῶν προεῖπον
[5]   σύστασιν πάλιν φασὶ συστήσεσθαι, διαλεκτικαῖς—  ὡς   οἴονται— ἀνάγκαις ταῦτα παριστάντες. Καὶ
[5]   τοῖς λαχοῦσιν αὐτήν. Ἆρα γάρ,  ὡς   ὀνομάσαι ἂν Κέλσος,
[5]   Κέλσος οὐκ οἶδ´ ὅπως πεποίηκεν  ὡς   οὐ παρανομοῦντας Ἰουδαίους προσκυνεῖν τῷ
[5]   δὲ τίθης οὐδὲν ἧττον πρόνοιαν,  ὡς   οὐ συγκατατιθέμενος Κέλσῳ λέγοντι μήτε
[5]   οὕτως οὐδὲν ποιεῖ τὸ ὀνομαζόμενον  ὡς   οὐδ´ ἄλλο τι τῶν μηδεμίαν
[5]   τί νοήσας λέγων ταῦτα  ὡς   οὐδαμῶς νεκρὸς χωρίσας ἑαυτὸν ἀπ´
[5]   διὰ τοῦτο προσκυνήσομεν τοὺς προσκυνοῦντας  ὡς   οὐδὲ Μωϋσέα καὶ τοὺς μετ´
[5]   εἰς τὴν ἐξ ἀρχῆς φύσιν,  ὡς   οὐδὲ τὸν διαφθαρέντα κόκκον» τοῦ
[5]   τε καὶ τὴν ἄλλων κοινωνίαν  ὡς   οὐκ ἐξ ἴσου καθαρῶν ἀποστρέφονται,
[5]   βούλεται βιοῦντα μὴ ἀφίστασθαι αὐτῶν,  ὡς   οὐχ ὅσιον πράττοντα, ἐὰν ἀποστῇ·
[5]   τῇ νηπιότητι αὐτῶν πρὸς τὸ  ὡς   παῖδας κομιδῇ νηπίους ἐπιστρέφειν αὐτοὺς
[5]   ἄρρενα τὸν Διόνυσον— ἀλλ´ οὐδ´  ὡς   πάντες Αἰγύπτιοι θεοὺς νομίσομεν Ὄσιριν
[5]   τινες καὶ τὸν Ἰησοῦν ἀποδεχόμενοι  ὡς   παρὰ τοῦτο Χριστιανοὶ εἶναι αὐχοῦντες,
[5]   κύριον ὡς πῦρ χωνευτηρίου καὶ  ὡς   ποίαν πλυνόντων» ἑκάστῳ τῶν δεομένων
[5]   τοῦ καὶ ἄλλους ἐληλυθέναι, ἀπιστοῦντα,  ὡς   προείπομεν, ταῖς παραδοξότερα ἀπαγγελλούσαις Ἰουδαίων
[5]   ἀμνηστίαν τῶν προημαρτημένων αὐτοῖς. Ἀλλ´  ὡς   προείπομεν, ταῦτα ἡμῖν ἐπικεκρυμμένως λελέχθω,
[5]   τούσδε τοὺς νόμους, ἀνόσια δὲ  ὡς   πρὸς ἑτέρους· ὅπερ ἐστὶ πάντων
[5]   τῶν νόμων μετὰ τῆς ἐνδεχομένης  ὡς   πρὸς τὰ τοιαῦτα τιμῆς ταφῆς
[5]   χρὴ βεβιασμένως ὀνομάσαι, ἐροῦμεν ὅτι  ὡς   πρὸς τὴν κοινότερον νοουμένην φύσιν
[5]   αὐτῇ διακόσμησιν, πάντ´ ἀπαράλλακτα ἔχουσαν  ὡς   πρὸς τὴν προτέραν διακόσμησιν. Ὅσοι
[5]   γελοιότερον, τὰ ἀπαράλλακτα ἱμάτια τοῖς  ὡς   πρὸς τὴν προτέραν περίοδον Σωκράτης
[5]   αὐτὸς ὅσια μὲν ποιῶν  ὡς   πρὸς τούσδε τοὺς νόμους, ἀνόσια
[5]   προσκυνήσαιεν τὸν οἱονεὶ βραχὺν σπινθῆρα  ὡς   πρὸς φῶς τὸν θεὸν ἀληθινοῦ
[5]   προφήτου μεμφόμενον τῷ Ἰουδαίων λαῷ  ὡς   προσκυνοῦντι τὰ τοιαῦτα καὶ θύοντι
[5]   οἱ θεῖοι λόγοι τὸν κύριον  ὡς   πῦρ χωνευτηρίου καὶ ὡς ποίαν
[5]   Ἀμοῦν, ὡς Αἰγύπτιοι, Παπαῖον,  ὡς   Σκύθαι. Οὐ μὴν οὐδὲ κατὰ
[5]   ἤ, ὡς Αἰγύπτιοι, Ἀμοῦν ἤ,  ὡς   Σκύθαι, Παπαῖον, φέρε καὶ περὶ
[5]   τοπικῶς κατηγορῆσαί τινος, καί φησιν  ὡς   σοφόν τι κατὰ τοῦ λόγου
[5]   εἶναι, φαμὲν ὅτι τοῦτ´ οὐχ  ὡς   συγχωρούμενον ἀπὸ Κέλσου λαμβάνομεν, τῷ
[5]   καὶ κατὰ τὸν Ἰουδαίων νόμον  ὡς   τὰ Ἰουδαίων πλήθη βιοῦν ἐθέλοντες·
[5]   λέλεκται. Καὶ εἰ χρὴ μυχθίζειν  ὡς   ταπεινοὺς καὶ γραώδεις λόγους, ἐκείνους
[5]   τοῖς Ἀραβίοις, ἀσεβὴς εἶναι νομισθῇ  ὡς   τὴν Οὐρανίαν οὐ σέβων καὶ
[5]   δικαιοσύνη τῶν πρός τι ἐστίν,  ὡς   τὸ αὐτὸ εἶναι ὅσιον καὶ
[5]   τῶν ἀνθρώπων ἀγγέλους καί φησιν  ὡς   τὸ εἰκὸς λεχθῆναι ἂν αὐτοὺς
[5]   καὶ ἄλλα μυρία τῶν γεγραμμένων  ὡς   τό· Ἐν σαρκὶ γὰρ ζῶντες
[5]   δαιμόνων ὄνομα οὐδὲ μέσον ἐστὶν  ὡς   τὸ τῶν ἀνθρώπων, ἐν οἷς
[5]   οὐχ οὕτω γεγεννῆσθαι ἀλλὰ  ὡς   τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους· τί τοῦτο
[5]   μαρτυρούμενον ὑπ´ αὐτοῦ θεὸν Ἰησοῦν  ὡς   υἱὸν θεοῦ παρεδεξάμεθα, τὰ ἄριστα
[5]   δ´ ἀρετὴν σέβειν καὶ τιμᾶν  ὡς   ὑπὸ τοῦ θεοῦ γεγενημένην καὶ
[5]   Ἰουδαίους ἀναφέρειν τὸν τηροῦντα Ἰουδαίους  ὡς   φυλάσσοντας τὸν νόμον καὶ λέγοντα
[5]   τοσοῦτον λελέχθω, οἷς ἔτι ἓν  ὡς   Χριστιανῷ πρέπον προσθεὶς ἐπὶ τὰ
[5]   ὅτι ἐν τούτοις ἐγκαλεῖ Ἰουδαίοις  ὡς   ψευδῶς ὑπολαμβάνουσιν ἑαυτοὺς εἶναι ἐκλεκτὴν
[5]   αὐτόν. Ὅπερ ἔργον ἦν τοῦ,  ὡς   ὠνόμασεν περὶ αὐτοῦ προφητεία,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 25/09/2008