Livre, pensée |
[3, 1] |
οὐ
μόνον
τῷ
ἐγγυτέρω
τοῦ
|
θανάτου |
ἑκάστοτε
γίνεσθαι,
ἀλλὰ
καὶ
διὰ |
[3, 3] |
νοσήσας
ἀπέθανεν.
Οἱ
Χαλδαῖοι
πολλῶν
|
θανάτους |
προηγόρευσαν,
εἶτα
καὶ
αὐτοὺς
τὸ |
[3, 13] |
ἕτοιμα
ἔχε
πρὸς
τὸ
τὰ
|
θεῖα |
καὶ
ἀνθρώπινα
εἰδέναι,
καὶ
πᾶν |
[3, 13] |
τι
ἄνευ
τῆς
ἐπὶ
τὰ
|
θεῖα |
συναναφορᾶς
εὖ
πράξεις
οὔτ
ἔμπαλιν. |
[3, 1] |
εἰς
τὴν
ἐμπειρίαν
τῶν
τε
|
θείων |
καὶ
τῶν
ἀνθρωπείων.
Ἐὰν
γὰρ |
[3, 6] |
λογικῷ
καὶ
πολιτικῷ
ἀγαθῷ
οὐ
|
θέμις |
οὐδ
ὁτιοῦν
ἑτερογενές,
οἷον
τὸν |
[3, 9] |
ἀνθρώπους
οἰκείωσιν
καὶ
τὴν
τοῖς
|
θεοῖς |
ἀκολουθίαν.
~Πάντα
οὖν
ῥίψας
ταῦτα |
[3, 6] |
ἔλεγεν,
ἑαυτὸν
ἀφειλκυκότος
καὶ
τοῖς
|
θεοῖς |
ὑποτεταχότος
ἑαυτὸν
καὶ
τῶν
ἀνθρώπων |
[3, 5] |
Ἔτι
δὲ
ὁ
ἐν
σοὶ
|
θεὸς |
ἔστω
προστάτης
ζῴου
ἄῤῥενος
καὶ |
[3, 11] |
ἑκάστου
λέγειν·
τοῦτο
μὲν
παρὰ
|
θεοῦ |
ἥκει,
τοῦτο
δὲ
κατὰ
τὴν |
[3, 16] |
τὰ
φαινόμενα
καθήκοντα
καὶ
τῶν
|
θεοὺς |
μὴ
νομιζόντων
καὶ
τῶν
τὴν |
[3, 13] |
ἔχουσι
πρὸς
τὰ
αἰφνίδια
τῶν
|
θεραπευμάτων, |
οὕτω
τὰ
δόγματα
σὺ
ἕτοιμα |
[3, 16] |
ἀλλὰ
ἵλεων
διατηρεῖν,
κοσμίως
ἑπόμενον
|
θεῷ, |
μήτε
φθεγγόμενόν
τι
παρὰ
τὰ |
[3, 3] |
μὲν
ἐφ
ἕτερον
βίον,
οὐδὲν
|
θεῶν |
κενὸν
οὐδὲ
ἐκεῖ·
εἰ
δὲ |
[3, 4] |
ἱερεύς
τίς
ἐστι
καὶ
ὑπουργὸς
|
θεῶν, |
χρώμενος
καὶ
τῷ
ἔνδον
ἱδρυμένῳ |
[3, 1] |
σύνεσιν
τῶν
πραγμάτων
καὶ
τῆς
|
θεωρίας |
τῆς
συντεινούσης
εἰς
τὴν
ἐμπειρίαν |
[3, 2] |
πως
διασυνίστασθαι.
Οὗτος
δὲ
καὶ
|
θηρίων |
ἀληθῆ
χάσματα
οὐχ
ἧσσον
ἡδέως |
[3, 16] |
δὲ
νευροσπαστεῖσθαι
ὁρμητικῶς
καὶ
τῶν
|
θηρίων |
καὶ
τῶν
ἀνδρογύνων
καὶ
Φαλάριδος |
[3, 16] |
ἱδρυμένον
δαίμονα
μὴ
φύρειν
μηδὲ
|
θορυβεῖν |
ὄχλῳ
φαντασιῶν,
ἀλλὰ
ἵλεων
διατηρεῖν, |
[3, 16] |
ὁτιοῦν›
ποιούντων,
ἐπειδὰν
κλείσωσι
τὰς
|
θύρας. |
Εἰ
οὖν
τὰ
λοιπὰ
κοινά |