Livre, pensée
[3, 12]	παρίῃς› παρεμπόρευμα, ἀλλὰ τὸν ἑαυτοῦ	δαίμονα	καθαρὸν ἑστῶτα τηρῇς, ὡς εἰ
[3, 7]	γὰρ τὸν ἑαυτοῦ νοῦν καὶ	δαίμονα	καὶ τὰ ὄργια τῆς τούτου
[3, 16]	ἔνδον ἐν τῷ στήθει ἱδρυμένον	δαίμονα	μὴ φύρειν μηδὲ θορυβεῖν ὄχλῳ
[3, 6]	αὐτοῦ τοῦ ἐνιδρυμένου ἐν σοὶ	δαίμονος,	τάς τε ἰδίας ὁρμὰς ὑποτεταχότος
[3, 3]	τὸ μὲν γὰρ νοῦς καὶ	δαίμων,	τὸ δὲ γῆ καὶ λύθρος.
[3, 4]	κἀκεῖνα μὲν καλὰ παρέχεται, ταῦτα	δὲ	ἀγαθὰ εἶναι πέπεισται· ἡ γὰρ
[3, 10]	παρὸν τοῦτο, τὸ ἀκαριαῖον· τὰ	δὲ	ἄλλα ἢ βεβίωται ἢ ἐν
[3, 3]	Δημόκριτον δὲ οἱ φθεῖρες, Σωκράτην	δὲ	ἄλλοι φθεῖρες ἀπέκτειναν. Τί ταῦτα;
[3, 16]	ἐνεργοῦντα παρὰ τὰ δίκαια. Εἰ	δὲ	ἀπιστοῦσιν αὐτῷ πάντες ἄνθρωποι, ὅτι
[3, 3]	γὰρ νοῦς καὶ δαίμων, τὸ	δὲ	γῆ καὶ λύθρος. ~Μὴ κατατρίψῃς
[3, 1]	ἄλλα τοιαῦτα, οὐκ ἐνδεήσει· τὸ	δὲ	ἑαυτῷ χρῆσθαι καὶ τοὺς τοῦ
[3, 11]	γε τὸν πρόπαλαι τεθνηκότα. ~Τοῖς	δὲ	εἰρημένοις παραστήμασιν ἓν ἔτι προσέστω,
[3, 3]	θεῶν κενὸν οὐδὲ ἐκεῖ· εἰ	δὲ	ἐν ἀναισθησίᾳ, παύσῃ πόνων καὶ
[3, 16]	συμβαίνοντα καὶ συγκλωθόμενα αὐτῷ, τὸν	δὲ	ἔνδον ἐν τῷ στήθει ἱδρυμένον
[3, 9]	τοῦ λογικοῦ ζῴου κατασκευῇ· αὕτη	δὲ	ἐπαγγέλλεται ἀπροπτωσίαν καὶ τὴν πρὸς
[3, 7]	μήτε διώκων μήτε φεύγων, πότερον	δὲ	ἐπὶ πλέον διάστημα χρόνου τῷ
[3, 10]	γῆς γωνίδιον ὅπου ζῇ· μικρὸν	δὲ	καὶ ἡ μηκίστη ὑστεροφημία καὶ
[3, 2]	συμβαινόντων ἡδέως πως διασυνίστασθαι. Οὗτος	δὲ	καὶ θηρίων ἀληθῆ χάσματα οὐχ
[3, 4]	συνεμφέρεταί τε καὶ συνεμφέρει. Μέμνηται	δὲ	καὶ ὅτι συγγενὲς πᾶν τὸ
[3, 10]	ἡ μηκίστη ὑστεροφημία καὶ αὕτη	δὲ	κατὰ διαδοχὴν ἀνθρωπαρίων τάχιστα τεθνηξομένων
[3, 11]	μὲν παρὰ θεοῦ ἥκει, τοῦτο	δὲ	κατὰ τὴν σύλληξιν καὶ τὴν
[3, 2]	καρπῷ προστίθησιν. Καὶ οἱ στάχυες	δὲ	κάτω νεύοντες καὶ τὸ τοῦ
[3, 4]	εἱρμῷ τῶν φαντασιῶν περιίστασθαι, πολὺ	δὲ	μάλιστα τὸ περίεργον καὶ κακόηθες,
[3, 4]	τῇ φύσει βιούντων μόνων. Οἱ	δὲ	μὴ οὕτως βιοῦντες ὁποῖοί τινες
[3, 4]	καὶ ἀπονεμόμενα πάντα, μὴ πολλάκις	δὲ	μηδὲ χωρὶς μεγάλης καὶ κοινωφελοῦς
[3, 6]	τοῦ ἀρίστου εὑρισκομένου ἀπόλαυε. Εἰ	δὲ	μηδὲν κρεῖττον φαίνεται αὐτοῦ τοῦ
[3, 16]	φανταστικῶς καὶ τῶν βοσκημάτων· τὸ	δὲ	νευροσπαστεῖσθαι ὁρμητικῶς καὶ τῶν θηρίων
[3, 5]	πολυῤῥήμων μήτε πολυπράγμων ἔσο. Ἔτι	δὲ	ὁ ἐν σοὶ θεὸς ἔστω
[3, 3]	πληρωθείς, βολβίτῳ κατακεχρισμένος ἀπέθανεν. Δημόκριτον	δὲ	οἱ φθεῖρες, Σωκράτην δὲ ἄλλοι
[3, 12]	ἡρωικῇ ἀληθείᾳ ἀρκούμενος, εὐζωήσεις. Ἔστι	δὲ	οὐδεὶς ὁ τοῦτο κωλῦσαι δυνάμενος.
[3, 8]	τελέσαι καὶ διαδραματίσαι ἀπαλλάσσεσθαι· ἔτι	δὲ	οὐδὲν δοῦλον οὐδὲ κομψὸν οὐδὲ
[3, 4]	τοῦ ἀνθρώπου φύσιν ἐστί, δόξης	δὲ	οὐχὶ τῆς παρὰ πάντων ἀνθεκτέον,
[3, 11]	σύντευξίν τε καὶ τύχην, τοῦτο	δὲ	παρὰ τοῦ συμφύλου καὶ συγγενοῦς
[3, 6]	κρεῖττον καὶ τούτου ἀντέχου· κρεῖττον	δὲ	τὸ συμφέρον. Εἰ μὲν τὸ
[3, 10]	οὖν ὃ ζῇ ἕκαστος· μικρὸν	δὲ	τὸ τῆς γῆς γωνίδιον ὅπου
[3, 5]	μήτε ἀνθρώπου τινὸς μάρτυρος. Ἐνέστω	δὲ	τὸ φαιδρὸν καὶ τὸ ἀπροσδεὲς
[3, 6]	ὡς λογικῷ, τοῦτο τήρει· εἰ	δὲ	τὸ ὡς ζῴῳ, ἀπόφηναι, καὶ
[3, 16]	καὶ Φαλάριδος καὶ Νέρωνος· τὸ	δὲ	τὸν νοῦν ἡγεμόνα ἔχειν ἐπὶ
[3, 2]	τοιαῦτα οὐ παντὶ πιθανά, μόνῳ	δὲ	τῷ πρὸς τὴν φύσιν καὶ
[3, 6]	κατεκράτησεν ἄφνω καὶ παρήνεγκεν. Σὺ	δέ,	φημί, ἁπλῶς καὶ ἐλευθέρως ἑλοῦ
[3, 11]	ὡς πρὸς τὸ ὅλον, τίνα	δὲ	ὡς πρὸς τὸν ἄνθρωπον, πολίτην
[3, 7]	μέλει· κἂν γὰρ ἤδη ἀπαλλάσσεσθαι	δέῃ,	οὕτως εὔλυτος ἄπεισιν, ὡς ἂν›
[3, 7]	στενάζει, οὐκ ἐρημίας, οὐ πολυπληθείας	δεήσεται·	τὸ μέγιστον, ζήσει μήτε διώκων
[3, 16]	τέλος τοῦ βίου, ἐφ ὃ	δεῖ	ἐλθεῖν καθαρόν, ἡσύχιον, εὔλυτον, ἀβιάστως
[3, 11]	ἀφελείας, αὐταρκείας, τῶν λοιπῶν. Διὸ	δεῖ	ἐφ ἑκάστου λέγειν· τοῦτο μὲν
[3, 1]	~Οὐχὶ τοῦτο μόνον	δεῖ	λογίζεσθαι, ὅτι καθ ἑκάστην ἡμέραν
[3, 2]	ὅσα γραφεῖς καὶ πλάσται μιμούμενοι	δεικνύουσιν,	καὶ γραὸς καὶ γέροντος ἀκμήν
[3, 4]	στέρῃ Τουτέστι φανταζόμενος τί ὁ	δεῖνα	πράσσει καὶ τίνος ἕνεκεν καὶ
[3, 12]	ὡς εἰ καὶ ἤδη ἀποδοῦναι	δέοι·	ἐὰν τοῦτο συνάπτῃς μηδὲν περιμένων
[3, 5]	τοῦ βίου εὔλυτος, μήτε ὅρκου	δεόμενος	μήτε ἀνθρώπου τινὸς μάρτυρος. Ἐνέστω
[3, 7]	ἐπιθυμῆσαί τινος τοίχων καὶ παραπετασμάτων	δεομένου.	Ὁ γὰρ τὸν ἑαυτοῦ νοῦν
[3, 4]	τό· ὡς ἐξ αὐτῶν εὐθὺς	δῆλα	εἶναι ὅτι πάντα ἁπλᾶ καὶ
[3, 3]	ἐντὸς πληρωθείς, βολβίτῳ κατακεχρισμένος ἀπέθανεν.	Δημόκριτον	δὲ οἱ φθεῖρες, Σωκράτην δὲ
[3, 11]	ἐστι κατ οὐσίαν, γυμνόν, ὅλον	δἰ	ὅλων διῃρημένως βλέπειν καὶ τὸ
[3, 1]	θανάτου ἑκάστοτε γίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ	διὰ	τὸ τὴν ἐννόησιν τῶν πραγμάτων
[3, 2]	πόῤῥω ὄντα τοῦ εὐειδοῦς ὅμως	διὰ	τὸ τοῖς φύσει γινομένοις ἐπακολουθεῖν
[3, 11]	ἐστίν. Ἀλλ ἐγὼ οὐκ ἀγνοῶ·	διὰ	τοῦτο· χρῶμαι αὐτῷ κατὰ τὸν
[3, 10]	ὑστεροφημία καὶ αὕτη δὲ κατὰ	διαδοχὴν	ἀνθρωπαρίων τάχιστα τεθνηξομένων καὶ οὐκ
[3, 8]	τραγῳδὸν πρὸ τοῦ τελέσαι καὶ	διαδραματίσαι	ἀπαλλάσσεσθαι· ἔτι δὲ οὐδὲν δοῦλον
[3, 7]	τῆς τούτου ἀρετῆς προελόμενος τραγῳ	δίαν	οὐ ποιεῖ, οὐ στενάζει, οὐκ
[3, 4]	ἄλλος λέγει ἢ πράσσει ἢ	διανοεῖται.	Μόνα γὰρ τὰ ἑαυτοῦ πρὸς
[3, 4]	τις ἄφνω ἐπανέροιτο· τί νῦν	διανοῇ;	Μετὰ παῤῥησίας παραχρῆμα ἂν ἀποκρίναιο
[3, 1]	εἰ ἐξαρκέσει ὁμοία αὖθις ἡ	διάνοια	πρὸς τὴν σύνεσιν τῶν πραγμάτων
[3, 8]	γενέσθαι. ~Οὐδὲν ἂν ἐν τῇ	διανοίᾳ	τοῦ κεκολασμένου καὶ ἐκκεκαθαρμένου πυῶδες
[3, 7]	τὸν βίον εὐλαβούμενος, τὸ τὴν	διάνοιαν	ἔν τινι ἀνοικείῳ νοεροῦ πολιτικοῦ
[3, 6]	καθάπαξ τοῦ ἀρκεῖσθαι ἑαυτῇ τὴν	διάνοιάν	σου, ἐν οἷς κατὰ τὸν
[3, 5]	μήτε ἀνθελκόμενος· μήτε κομψεία τὴν	διάνοιάν	σου καλλωπιζέτω· μήτε πολυῤῥήμων μήτε
[3, 1]	γὰρ παραληρεῖν ἄρξηται, τὸ μὲν	διαπνεῖσθαι	καὶ τρέφεσθαι καὶ φαντάζεσθαι καὶ
[3, 1]	ἀριθμοὺς ἀκριβοῦν καὶ τὰ προφαινόμενα	διαρθροῦν	καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ εἰ
[3, 7]	φεύγων, πότερον δὲ ἐπὶ πλέον	διάστημα	χρόνου τῷ σώματι περιεχομένῃ τῇ
[3, 2]	κατ ἐπακολούθησιν συμβαινόντων ἡδέως πως	διασυνίστασθαι.	Οὗτος δὲ καὶ θηρίων ἀληθῆ
[3, 4]	οἷοι μεθ οἵων φύρονται, μεμνημένος	διατελεῖ.	Οὐ τοίνυν οὐδὲ τὸν παρὰ
[3, 16]	θορυβεῖν ὄχλῳ φαντασιῶν, ἀλλὰ ἵλεων	διατηρεῖν,	κοσμίως ἑπόμενον θεῷ, μήτε φθεγγόμενόν
[3, 6]	καὶ εὐτελέστερα εὑρίσκεις, μηδενὶ χώραν	δίδου	ἑτέρῳ, πρὸς ὃ ῥέψας ἅπαξ
[3, 2]	μέρη· καὶ ταῦτα οὖν τὰ	διέχοντα	οὕτως καὶ τρόπον τινὰ παρὰ
[3, 4]	ἑαυτῷ ἐκ τῶν ὅλων συγκλωθόμενα	διηνεκῶς	ἐννοεῖ κἀκεῖνα μὲν καλὰ παρέχεται,
[3, 11]	οὐσίαν, γυμνόν, ὅλον δἰ ὅλων	διῃρημένως	βλέπειν καὶ τὸ ἴδιον ὄνομα
[3, 16]	ἀληθῆ μήτε ἐνεργοῦντα παρὰ τὰ	δίκαια.	Εἰ δὲ ἀπιστοῦσιν αὐτῷ πάντες
[3, 4]	τοῦ ὑπὸ μηδενὸς πάθους καταβληθῆναι,	δικαιοσύνῃ	βεβαμμένον εἰς βάθος, ἀσπαζόμενον μὲν
[3, 6]	εὑρίσκεις ἐν τῷ ἀνθρωπίνῳ βίῳ	δικαιοσύνης,	ἀληθείας, σωφροσύνης, ἀνδρείας καὶ καθάπαξ
[3, 11]	κοινωνίας φυσικὸν νόμον εὔνως καὶ	δικαίως,	ἅμα μέντοι τοῦ κατ ἀξίαν
[3, 11]	πίστεως, ἀφελείας, αὐταρκείας, τῶν λοιπῶν.	Διὸ	δεῖ ἐφ ἑκάστου λέγειν· τοῦτο
[3, 7]	δεήσεται· τὸ μέγιστον, ζήσει μήτε	διώκων	μήτε φεύγων, πότερον δὲ ἐπὶ
[3, 13]	αἰφνίδια τῶν θεραπευμάτων, οὕτω τὰ	δόγματα	σὺ ἕτοιμα ἔχε πρὸς τὸ
[3, 16]	σώματος αἰσθήσεις, ψυχῆς ὁρμαί, νοῦ	δόγματα.	Τὸ μὲν τυποῦσθαι φανταστικῶς καὶ
[3, 2]	ὅλῳ γινόμενα, σχεδὸν οὐδὲν οὐχὶ	δόξει	αὐτῷ καὶ τῶν κατ ἐπακολούθησιν
[3, 6]	ταῦτα, κἂν πρὸς ὀλίγον ἐναρμόζειν	δόξῃ,	κατεκράτησεν ἄφνω καὶ παρήνεγκεν. Σὺ
[3, 4]	τὴν τοῦ ἀνθρώπου φύσιν ἐστί,	δόξης	δὲ οὐχὶ τῆς παρὰ πάντων
[3, 8]	διαδραματίσαι ἀπαλλάσσεσθαι· ἔτι δὲ οὐδὲν	δοῦλον	οὐδὲ κομψὸν οὐδὲ προσδεδεμένον οὐδὲ
[3, 2]	ἐστι, κέχηνεν· καὶ ἐν ταῖς	δρυπεπέσιν	ἐλαίαις αὐτὸ τὸ ἐγγὺς τῇ
[3, 12]	δὲ οὐδεὶς ὁ τοῦτο κωλῦσαι	δυνάμενος.	~Ὥσπερ οἱ ἰατροὶ ἀεὶ τὰ
[3, 7]	τῶν αἰδημόνως καὶ κοσμίως ἐνεργεῖσθαι	δυναμένων	ἐνεργήσειεν, τοῦτο μόνον παῤ ὅλον
[3, 9]	ὑπεύθυνον οὐδὲ ἐμφωλεῦον. ~Τὴν ὑποληπτικὴν	δύναμιν	σέβε. Ἐν ταύτῃ τὸ πᾶν,
[3, 11]	ἕκαστον τῶν τῷ βίῳ ὑποπιπτόντων	δύνασθαι	καὶ τὸ ἀεὶ οὕτως εἰς
[3, 2]	τοῖς ἑαυτοῦ, σώφροσιν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν	δυνήσεται·	καὶ πολλὰ τοιαῦτα οὐ παντὶ
[3, 6]	ἴδιον καὶ τὸ σόν, προτιμᾶν	δυνήσῃ.	Ἀντικαθῆσθαι γὰρ τῷ λογικῷ καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/08/2009