Livre, pensee
[1, 15]	παρέχειν· καὶ ὅτι οὔτε ᾠήθη	ἄν	ποτέ τις ὑπερορᾶσθαι ὑπ αὐτοῦ
[1, 16]	μὴ δεῖσθαι· καὶ τὸ μηδὲ	ἄν	τινα εἰπεῖν μήτε ὅτι σοφιστὴς
[1, 16]	ἀδυσώπητον οὐδὲ λάβρον οὐδὲ ὥστ	ἄν	τινα εἰπεῖν ποτε· ἕως ἱδρῶτοσ”
[1, 16]	σώματος ἐπιμελητικὸν ἐμμέτρως, οὔτε ὡς	ἄν	τις φιλόζωος οὔτε πρὸς καλλωπισμὸν
[1, 16]	ἐῤῥωμένως, συμφώνως ἑαυτοῖς. Ἐφαρμόσειε δ	ἂν	αὐτῷ τὸ περὶ τοῦ Σωκράτους
[1, 17]	ἄλλοις ἐπιτηδεύμασιν, ἐν οἷς ἴσως	ἂν	κατεσχέθην, εἰ ᾐσθόμην ἐμαυτὸν εὐόδως
[1, 15]	ὑπερορᾶσθαι ὑπ αὐτοῦ οὔτε ὑπέμεινεν	ἂν	κρείττονα αὐτοῦ αὑτὸν ὑπολαβεῖν· καὶ
[1, 17]	μηδὲν πλέον πρᾶξαι, ἐφ ᾧ	ἂν	μετέγνων· τὸ μέλλουσαν νέαν τελευτᾶν
[1, 7]	καὶ πλημμελήσαντας εὐανακλήτως καὶ εὐδιαλλάκτως,	ἐπειδὰν	τάχιστα αὐτοὶ ἐπανελθεῖν ἐθελήσωσι, διακεῖσθαι·
[1, 17]	ᾧ ἂν μετέγνων· τὸ μέλλουσαν	νέαν	τελευτᾶν τὴν τεκοῦσαν ὅμως οἰκῆσαι
[1, 14]	καὶ τὸ δἰ αὐτὸν γνῶναι	Θρασέαν,	Ἑλβίδιον, Κάτωνα, Δίωνα, Βροῦτον· καὶ
[1, 17]	μὴ πτύειν αἷμα καὶ μὴ	ἰλιγγιᾶν,	καὶ τὸ τοῦ ἐν Καιήτῃ
[1, 16]	ὀλιγώρως, ἀλλ ὥστε διὰ τὴν	ἰδίαν	προσοχὴν εἰς ὀλίγιστα ἰατρικῆς χρῄζειν
[1, 16]	τὸ τὰς ἐπιβοήσεις καὶ πᾶσαν	κολακείαν	ἐπ αὐτοῦ συ› σταλῆναι· καὶ
[1, 17]	διὰ ἤθους ἐπεγεῖραί με πρὸς	ἐπιμέλειαν	ἐμαυτοῦ, ἅμα δὲ καὶ τιμῇ
[1, 16]	τι, ὧν ἡ τύχη παρεῖχε	δαψίλειαν,	χρηστικὸν ἀτύφως ἅμα καὶ ἀπροφασίστως,
[1, 16]	καινοτόμον· καὶ τὸ τοῖς εἰς	εὐμάρειαν	βίου φέρουσί τι, ὧν ἡ
[1, 17]	γένηται, καὶ τὸ αὐτῷ ἐμοὶ	χρείαν	ὁμοίαν, ὡς παῤ ἑτέρου μεταλαβεῖν,
[1, 8]	ἡγούμενον τὴν ἐμπειρίαν καὶ τὴν	ἐντρέχειαν	τὴν περὶ τὸ παραδιδόναι τὰ
[1, 9]	μὲν πάσης προσηνεστέραν εἶναι τὴν	ὁμιλίαν	αὐτοῦ, αἰδεσιμώτατον δὲ αὐτοῖς ἐκείνοις
[1, 17]	τῶν θεῶν δὲ εὐποιία τὸ	μηδεμίαν	συνδρομὴν πραγμάτων γενέσθαι, ἥτις ἔμελλέ
[1, 16]	τὸ ἀπαρατρέπτως {εἰς} τοῦ κατ	ἀξίαν	ἀπονεμητικὸν ἑκάστῳ· καὶ τὸ ἔμπειρον
[1, 16]	πρὸς τὴν ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσιν	εὐδοξίαν.	Οὐκ ἦν ἀωρὶ λούστης, οὐχὶ
[1, 17]	καὶ τὸ αὐτῷ ἐμοὶ χρείαν	ὁμοίαν,	ὡς παῤ ἑτέρου μεταλαβεῖν, μὴ
[1, 17]	τῦφον ἀφαιρήσειν μου καὶ εἰς	ἔννοιαν	ἄξειν τοῦ ὅτι δυνατόν ἐστιν
[1, 9]	οἴκου τοῦ πατρονομουμένου· καὶ τὴν	ἔννοιαν	τοῦ κατὰ φύσιν ζῆν· καὶ
[1, 14]	βασιλείας τιμώσης πάντων μάλιστα τὴν	ἐλευθερίαν	τῶν ἀρχομένων· καὶ ἔτι παῤ
[1, 8]	τῶν ἑαυτοῦ καλῶν ἡγούμενον τὴν	ἐμπειρίαν	καὶ τὴν ἐντρέχειαν τὴν περὶ
[1, 14]	πολιτείας ἰσονόμου, κατ ἰσότητα καὶ	ἰσηγορίαν	διοικουμένης, καὶ βασιλείας τιμώσης πάντων
[1, 14]	Ἑλβίδιον, Κάτωνα, Δίωνα, Βροῦτον· καὶ	φαντασίαν	λαβεῖν πολιτείας ἰσονόμου, κατ ἰσότητα
[1, 15]	τὸ ἀδιαστρόφου μᾶλλον ἢ διορθουμένου	φαντασίαν	παρέχειν· καὶ ὅτι οὔτε ᾠήθη
[1, 7]	ἐχόμενα. ~Παρὰ Ῥουστίκου τὸ λαβεῖν	φαντασίαν	τοῦ χρῄζειν διορθώσεως καὶ θεραπείας
[1, 17]	ἔτι τούτου παρὰ τὴν ἐμὴν	αἰτίαν	καὶ παρὰ τὸ μὴ διατηρεῖν
[1, 17]	τοιαύτην, ἀφ ἧς, εἰ ἔτυχε,	κἂν	ἔπραξά τι τοιοῦτον· τῶν θεῶν
[1, 13]	ὀλιγώρως ἔχειν φίλου αἰτιωμένου τι,	κἂν	τύχῃ ἀλόγως αἰτιώμενος, ἀλλὰ πειρᾶσθαι
[1, 11]	καὶ ὑπόκρισις, καὶ ὅτι ὡς	ἐπίπαν	οἱ καλούμενοι οὖτοι παῤ ἡμῖν
[1, 9]	εὐάρμοστον, ὥστε κολακείας μὲν πάσης	προσηνεστέραν	εἶναι τὴν ὁμιλίαν αὐτοῦ, αἰδεσιμώτατον
[1, 17]	τοῦ πάππου καὶ τὸ τὴν	ὥραν	διασῶσαι καὶ τὸ μὴ πρὸ
[1, 16]	καὶ τὸ τὰς ἐπιβοήσεις καὶ	πᾶσαν	κολακείαν ἐπ αὐτοῦ συ› σταλῆναι·
[1, 17]	τοῦ με, ἐπεὶ νέοι ἔτι	ἦσαν,	ὕστερον αὐτὸ πράξειν. Τὸ γνῶναι
[1, 17]	τὸ μέλλουσαν νέαν τελευτᾶν τὴν	τεκοῦσαν	ὅμως οἰκῆσαι μετ ἐμοῦ τὰ
[1, 17]	ἐφ ᾧ ἂν μετέγνων· τὸ	μέλλουσαν	νέαν τελευτᾶν τὴν τεκοῦσαν ὅμως
[1, 3]	δὲ τὸ λιτὸν κατὰ τὴν	δίαιταν	καὶ πόῤῥω τῆς πλουσιακῆς διαγωγῆς.
[1, 17]	ἂν μετέγνων· τὸ μέλλουσαν νέαν	τελευτᾶν	τὴν τεκοῦσαν ὅμως οἰκῆσαι μετ
[1, 8]	λόγον· καὶ τὸ ἀεὶ ὅμοιον,	ἐν	ἀλγηδόσιν ὀξείαις, ἐν ἀποβολῇ τέκνου,
[1, 17]	προϊόντα. Τὸ φθάσαι τοὺς τροφέας	ἐν	ἀξιώματι καταστῆσαι, οὗ δὴ ἐδόκουν
[1, 8]	ἀεὶ ὅμοιον, ἐν ἀλγηδόσιν ὀξείαις,	ἐν	ἀποβολῇ τέκνου, ἐν μακραῖς νόσοις·
[1, 17]	ἄξειν τοῦ ὅτι δυνατόν ἐστιν	ἐν	αὐλῇ βιοῦντα μήτε δορυφορήσεων χρῄ
[1, 12]	ἀνάγκης λέγειν πρός τινα ἢ	ἐν	ἐπιστολῇ γράφειν ὅτι ἄσχολός εἰμι,
[1, 17]	μήτε Θεοδότου, ἀλλὰ καὶ ὕστερον	ἐν	ἐρωτικοῖς πάθεσι γενόμενον ὑγιᾶναι· τὸ
[1, 17]	μὴ ἰλιγγιᾶν, καὶ τὸ τοῦ	ἐν	Καιήτῃ ὥσπερ χρήσ” τὸ› ὅπως
[1, 17]	βοηθῶν καὶ τύχης δεῖτα” {Τὰ	ἐν	Κουάδοις πρὸς τῷ Γρανούᾳ.
[1, 16]	τῆς κάτω ἐπαύλεως· καὶ τῶν	ἐν	Λανουβίῳ τὰ πολλά· τῷ τελώνῃ
[1, 8]	ἀλγηδόσιν ὀξείαις, ἐν ἀποβολῇ τέκνου,	ἐν	μακραῖς νόσοις· καὶ τὸ ἐπὶ
[1, 17]	ποιητικῇ καὶ τοῖς ἄλλοις ἐπιτηδεύμασιν,	ἐν	οἷς ἴσως ἂν κατεσχέθην, εἰ
[1, 6]	Μαρκιανοῦ· καὶ τὸ γράψαι διαλόγους	ἐν	παιδί· καὶ τὸ σκίμποδος καὶ
[1, 16]	μηδὲ ἐπιμανές· καὶ τὸ αὔταρκες	ἐν	παντὶ καὶ τὸ φαιδρόν· καὶ
[1, 16]	ἀρεσκευτικὸν ἢ ὀχλοχαρές, ἀλλὰ νῆφον	ἐν	πᾶσι καὶ βέβαιον καὶ μηδαμοῦ
[1, 17]	μὴ ἐπὶ πλέον με προκόψαι	ἐν	ῥητορικῇ καὶ ποιητικῇ καὶ τοῖς
[1, 7]	καὶ ἀστειολογίας· καὶ τὸ μὴ	ἐν	στολίῳ κατ οἶκον περιπατεῖν μηδὲ
[1, 15]	αὑτὸν ὑπολαβεῖν· καὶ τὸ εὔχαρι	ἐν	τ- ~Παρὰ τοῦ πατρὸς τὸ
[1, 8]	εἶναι καὶ ἀνειμένος· καὶ τὸ	ἐν	ταῖς ἐξηγήσεσι μὴ δυσχεραντικόν· καὶ
[1, 15]	τε ταῖς ἄλλαις περιστάσεσι καὶ	ἐν	ταῖς νόσοις· καὶ τὸ εὔκρατον
[1, 16]	καὶ ἀήττητον ψυχὴν ἔχοντος, οἷον	ἐν	τῇ νόσῳ τὴν Μαξίμου. ~Παρὰ
[1, 14]	αὐτοῦ τὸ ὁμαλὲς καὶ εὔτονον	ἐν	τῇ τιμῇ τῆς φιλοσοφίας· καὶ
[1, 17]	μοι τὸ σῶμα ἐπὶ τοσοῦτον	ἐν	τοιούτῳ βίῳ· τὸ μήτε Βενεδίκτης
[1, 16]	ἀπολειφθέντων· καὶ τὸ ζητητικὸν ἀκριβῶς	ἐν	τοῖς συμβουλίοις καὶ ἐπίμονον, ἀλλ
[1, 16]	Λανουβίῳ τὰ πολλά· τῷ τελώνῃ	ἐν	Τούσκλοις παραιτουμένῳ ὡς ἐχρήσατο καὶ
[1, 10]	ἐκεῖνο ὃ ἔδει εἰρῆσθαι προφέρεσθαι	ἐν	τρόπῳ ἀποκρίσεως ἢ συνεπιμαρτυρήσεως ἢ
[1, 16]	καὶ τὸ ἔμφρον καὶ μεμετρημένον	ἔν	τε θεωριῶν ἐπιτελέσει καὶ ἔργων
[1, 15]	περίφορον εἶναι· καὶ τὸ εὔθυμον	ἔν	τε ταῖς ἄλλαις περιστάσεσι καὶ
[1, 8]	καὶ ἀναμφιβόλως ἀκύβευτον καὶ πρὸς	μηδὲν	ἄλλο ἀποβλέπειν μηδὲ ἐπ ὀλίγον
[1, 17]	διαδόσεσι καὶ συλλήψεσι καὶ ἐπιπνοίαις,	μηδὲν	κωλύειν ἤδη κατὰ φύσιν ζῆν
[1, 15]	τὸ κρατεῖν ἑαυτοῦ καὶ κατὰ	μηδὲν	περίφορον εἶναι· καὶ τὸ εὔθυμον
[1, 17]	ὑγιᾶναι· τὸ χαλεπήναντα πολλάκις Ῥουστίκῳ	μηδὲν	πλέον πρᾶξαι, ἐφ ᾧ ἂν
[1, 16]	καὶ πᾶς ὁ τοιοῦτος τρόπος.	Οὐδὲν	ἀπηνὲς οὐδὲ μὴν ἀδυσώπητον οὐδὲ
[1, 17]	ἐπὶ τοῖς θεοῖς καὶ ταῖς	ἐκεῖθεν	διαδόσεσι καὶ συλλήψεσι καὶ ἐπιπνοίαις,
[1, 17]	ὅτι οὐκ ἔστι μοι χρήματα,	ὅθεν	γένηται, καὶ τὸ αὐτῷ ἐμοὶ
[1, 7]	ἐντυχεῖν τοῖς Ἐπικτητείοις ὑπομνήμασιν, ὧν	οἴκοθεν	μετέδωκεν. ~Παρὰ Ἀπολλωνίου τὸ ἐλεύθερον
[1, 16]	καὶ τὸ φαιδρόν· καὶ τὸ	πόῤῥωθεν	προνοητικὸν καὶ τῶν ἐλαχίστων προδιοικητικὸν
[1, 7]	τοῖς Ἐπικτητείοις ὑπομνήμασιν, ὧν οἴκοθεν	μετέδωκεν.	~Παρὰ Ἀπολλωνίου τὸ ἐλεύθερον καὶ
[1, 16]	ἅμα καὶ ἀπροφασίστως, ὥστε παρόντων	μὲν	ἀνεπιτηδεύτως ἅπτεσθαι, ἀπόντων δὲ μὴ
[1, 9]	τινὸς πάθους παρασχεῖν, ἀλλὰ ἅμα	μὲν	ἀπαθέστατον εἶναι, ἅμα δὲ φιλοστοργότατον·
[1, 6]	φιλοσοφίᾳ καὶ τὸ ἀκοῦσαι πρῶτον	μὲν	Βακχείου, εἶτα Τανδάσιδος καὶ Μαρκιανοῦ·
[1, 17]	Τὸ ἀδελφοῦ τοιούτου τυχεῖν, δυναμένου	μὲν	διὰ ἤθους ἐπεγεῖραί με πρὸς
[1, 9]	πρὸς πάντας εὐάρμοστον, ὥστε κολακείας	μὲν	πάσης προσηνεστέραν εἶναι τὴν ὁμιλίαν
[1, 17]	τὴν γυναῖκα τοιαύτην εἶναι, οὑτωσὶ	μὲν	πειθήνιον, οὕτω δὲ φιλόστοργον, οὕτω
[1, 16]	ἑκάστῳ· καὶ τὸ ἔμπειρον ποῦ	μὲν	χρεία ἐντάσεως, ποῦ δὲ ἀνέσεως·
[1, 15]	τις ὑπερορᾶσθαι ὑπ αὐτοῦ οὔτε	ὑπέμεινεν	ἂν κρείττονα αὐτοῦ αὑτὸν ὑπολαβεῖν·
[1, 7]	ἀπὸ Σινοέσσης τῇ μητρί μου	γραφέν·	καὶ τὸ πρὸς τοὺς χαλεπήναντας
[1, 16]	ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσιν εὐδοξίαν. Οὐκ	ἦν	ἀωρὶ λούστης, οὐχὶ φιλοικοδόμος, οὐ
[1, 9]	τὴν ἔννοιαν τοῦ κατὰ φύσιν	ζῆν·	καὶ τὸ σεμνὸν ἀπλάστως· καὶ
[1, 17]	μηδὲν κωλύειν ἤδη κατὰ φύσιν	ζῆν	με, ἀπολείπεσθαι δέ τι ἔτι
[1, 17]	τὸ ἀγαθοὺς πάππους, ἀγαθοὺς γονέας,	ἀγαθὴν	ἀδελφήν, ἀγαθοὺς διδασκάλους, ἀγαθοὺς οἰκείους,
[1, 17]	ἐπιτηδεύμασιν, ἐν οἷς ἴσως ἂν	κατεσχέθην,	εἰ ᾐσθόμην ἐμαυτὸν εὐόδως προϊόντα.
[1, 17]	τὰ τελευταῖα ἔτη. Τὸ ὁσάκις	ἐβουλήθην	ἐπικουρῆσαί τινι πενομένῳ ἢ εἰς
[1, 16]	δύναμίν τινα κεκτημένοις, οἷον τὴν	φραστικὴν	ἢ τὴν ἐξ ἱστορίας νόμων
[1, 16]	τοιοῦτος τρόπος. Οὐδὲν ἀπηνὲς οὐδὲ	μὴν	ἀδυσώπητον οὐδὲ λάβρον οὐδὲ ὥστ
[1, 16]	δὲ ἄλλοις οὐκ ἐξονειδιστικὸν οὐδὲ	μὴν	εὐπαράγωγον ὑπ αὐτῶν· ἔτι δὲ
[1, 16]	φιλόζωος οὔτε πρὸς καλλωπισμὸν οὔτε	μὴν	ὀλιγώρως, ἀλλ ὥστε διὰ τὴν
[1, 17]	τι ἔτι τούτου παρὰ τὴν	ἐμὴν	αἰτίαν καὶ παρὰ τὸ μὴ
[1, 17]	οἷς ἴσως ἂν κατεσχέθην, εἰ	ᾐσθόμην	ἐμαυτὸν εὐόδως προϊόντα. Τὸ φθάσαι
[1, 17]	θεῶν δὲ εὐποιία τὸ μηδεμίαν	συνδρομὴν	πραγμάτων γενέσθαι, ἥτις ἔμελλέ με
[1, 17]	ἑτέρου μεταλαβεῖν, μὴ συμπεσεῖν· τὸ	τὴν	γυναῖκα τοιαύτην εἶναι, οὑτωσὶ μὲν
[1, 3]	ἔτι δὲ τὸ λιτὸν κατὰ	τὴν	δίαιταν καὶ πόῤῥω τῆς πλουσιακῆς
[1, 14]	καὶ βασιλείας τιμώσης πάντων μάλιστα	τὴν	ἐλευθερίαν τῶν ἀρχομένων· καὶ ἔτι
[1, 17]	δέ τι ἔτι τούτου παρὰ	τὴν	ἐμὴν αἰτίαν καὶ παρὰ τὸ
[1, 8]	ἐλάχιστον τῶν ἑαυτοῦ καλῶν ἡγούμενον	τὴν	ἐμπειρίαν καὶ τὴν ἐντρέχειαν τὴν
[1, 9]	τοῦ οἴκου τοῦ πατρονομουμένου· καὶ	τὴν	ἔννοιαν τοῦ κατὰ φύσιν ζῆν·
[1, 8]	καλῶν ἡγούμενον τὴν ἐμπειρίαν καὶ	τὴν	ἐντρέχειαν τὴν περὶ τὸ παραδιδόναι
[1, 16]	κεκτημένοις, οἷον τὴν φραστικὴν ἢ	τὴν	ἐξ ἱστορίας νόμων ἢ ἐθῶν
[1, 16]	δέον πραχθῆναι δεδορκότος, οὐ πρὸς	τὴν	ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσιν εὐδοξίαν. Οὐκ
[1, 16]	μὴν ὀλιγώρως, ἀλλ ὥστε διὰ	τὴν	ἰδίαν προσοχὴν εἰς ὀλίγιστα ἰατρικῆς
[1, 16]	ἔχοντος, οἷον ἐν τῇ νόσῳ	τὴν	Μαξίμου. ~Παρὰ τῶν θεῶν τὸ
[1, 9]	κολακείας μὲν πάσης προσηνεστέραν εἶναι	τὴν	ὁμιλίαν αὐτοῦ, αἰδεσιμώτατον δὲ αὐτοῖς
[1, 8]	τὴν ἐμπειρίαν καὶ τὴν ἐντρέχειαν	τὴν	περὶ τὸ παραδιδόναι τὰ θεωρήματα·
[1, 17]	μετέγνων· τὸ μέλλουσαν νέαν τελευτᾶν	τὴν	τεκοῦσαν ὅμως οἰκῆσαι μετ ἐμοῦ
[1, 16]	τοῖς δύναμίν τινα κεκτημένοις, οἷον	τὴν	φραστικὴν ἢ τὴν ἐξ ἱστορίας
[1, 17]	παλλακῇ τοῦ πάππου καὶ τὸ	τὴν	ὥραν διασῶσαι καὶ τὸ μὴ
[1, 17]	φιλοσοφίας, μὴ ἐμπεσεῖν εἴς τινα	σοφιστὴν	μηδὲ ἀποκαθίσαι ἐπὶ τοῦ συγγραφὰς
[1, 17]	πλημμελῆσαί τι, καίτοι διάθεσιν ἔχων	τοιαύτην,	ἀφ ἧς, εἰ ἔτυχε, κἂν
[1, 17]	μὴ συμπεσεῖν· τὸ τὴν γυναῖκα	τοιαύτην	εἶναι, οὑτωσὶ μὲν πειθήνιον, οὕτω
[1, 17]	ἀγαθοὺς πάππους, ἀγαθοὺς γονέας, ἀγαθὴν	ἀδελφήν,	ἀγαθοὺς διδασκάλους, ἀγαθοὺς οἰκείους, συγγενεῖς,
[1, 16]	ἀλλ ὥστε διὰ τὴν ἰδίαν	προσοχὴν	εἰς ὀλίγιστα ἰατρικῆς χρῄζειν ἢ
[1, 16]	ἀνδρός ἐστιν ἄρτιον καὶ ἀήττητον	ψυχὴν	ἔχοντος, οἷον ἐν τῇ νόσῳ
[1, 14]	Κάτωνα, Δίωνα, Βροῦτον· καὶ φαντασίαν	λαβεῖν	πολιτείας ἰσονόμου, κατ ἰσότητα καὶ
[1, 7]	ἀγωγῆς ἐχόμενα. ~Παρὰ Ῥουστίκου τὸ	λαβεῖν	φαντασίαν τοῦ χρῄζειν διορθώσεως καὶ
[1, 17]	χρείαν ὁμοίαν, ὡς παῤ ἑτέρου	μεταλαβεῖν,	μὴ συμπεσεῖν· τὸ τὴν γυναῖκα
[1, 17]	ὥρας ἀνδρωθῆναι, ἀλλ ἔτι καὶ	ἐπιλαβεῖν	τοῦ χρόνου. Τὸ ἄρχοντι καὶ
[1, 15]	ὑπέμεινεν ἂν κρείττονα αὐτοῦ αὑτὸν	ὑπολαβεῖν·	καὶ τὸ εὔχαρι ἐν τ-
[1, 12]	μὴ πολλάκις μηδὲ χωρὶς ἀνάγκης	λέγειν	πρός τινα ἢ ἐν ἐπιστολῇ
[1, 8]	ἐξηγήσεσι μὴ δυσχεραντικόν· καὶ τὸ	ἰδεῖν	ἄνθρωπον σαφῶς ἐλάχιστον τῶν ἑαυτοῦ
[1, 8]	καὶ τὸ ἐπὶ παραδείγματος ζῶντος	ἰδεῖν	ἐναργῶς ὅτι δύναται ὁ αὐτὸς
[1, 17]	αὐλῇ βιοῦντα μήτε δορυφορήσεων χρῄ	ζειν	μήτε ἐσθήτων σημειωδῶν μήτε λαμπάδων
[1, 7]	Ῥουστίκου τὸ λαβεῖν φαντασίαν τοῦ	χρῄζειν	διορθώσεως καὶ θεραπείας τοῦ ἤθους·
[1, 16]	ἰδίαν προσοχὴν εἰς ὀλίγιστα ἰατρικῆς	χρῄζειν	ἢ φαρμάκων καὶ ἐπιθεμάτων {ἐκτός}
[1, 8]	παραδιδόναι τὰ θεωρήματα· καὶ τὸ	μαθεῖν	πῶς δεῖ λαμβάνειν τὰς δοκούσας
[1, 7]	καὶ εὐδιαλλάκτως, ἐπειδὰν τάχιστα αὐτοὶ	ἐπανελθεῖν	ἐθελήσωσι, διακεῖσθαι· καὶ τὸ ἀκριβῶς
[1, 7]	οἶκον περιπατεῖν μηδὲ τὰ τοιαῦτα	ποιεῖν·	καὶ τὸ τὰ ἐπιστόλια ἀφελῶς
[1, 3]	καὶ ἀφεκτικὸν οὐ μόνον τοῦ	κακοποιεῖν,	ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐπὶ ἐννοίας
[1, 4]	εἰς τὰ τοιαῦτα δεῖ ἐκτενῶς	ἀναλίσκειν.	~Παρὰ τοῦ τροφέως τὸ μήτε
[1, 7]	ἐθελήσωσι, διακεῖσθαι· καὶ τὸ ἀκριβῶς	ἀναγινώσκειν	καὶ μὴ ἀρκεῖσθαι περινοοῦντα ὁλοσχερῶς
[1, 17]	κόμπου, ἀλλ ἔξεστιν ἐγγυτάτω ἰδιώτου	συστέλλειν	ἑαυτὸν καὶ μὴ διὰ τοῦτο
[1, 16]	μήτε συνδειπνεῖν αὐτῷ πάντως μήτε	συναποδημεῖν	ἐπάναγκες, ἀεὶ δὲ ὅμοιον αὐτὸν
[1, 17]	καταστῆσαι, οὗ δὴ ἐδόκουν μοι	ἐπιθυμεῖν,	καὶ μὴ ἀναβαλέσθαι ἐλπίδι τοῦ
[1, 8]	καὶ τὸ μαθεῖν πῶς δεῖ	λαμβάνειν	τὰς δοκούσας χάριτας παρὰ φίλων,
[1, 16]	τὸ ἐφεῖσθαι τοῖς φίλοις μήτε	συνδειπνεῖν	αὐτῷ πάντως μήτε συναποδημεῖν ἐπάναγκες,
[1, 17]	ἀφαιρήσειν μου καὶ εἰς ἔννοιαν	ἄξειν	τοῦ ὅτι δυνατόν ἐστιν ἐν
[1, 17]	νέοι ἔτι ἦσαν, ὕστερον αὐτὸ	πράξειν.	Τὸ γνῶναι Ἀπολλώνιον, Ῥούστικον, Μάξιμον.
[1, 17]	πραγμάτων γενέσθαι, ἥτις ἔμελλέ με	ἐλέγξειν.	Καὶ τὸ μὴ ἐπὶ πλέον
[1, 8]	ἀκύβευτον καὶ πρὸς μηδὲν ἄλλο	ἀποβλέπειν	μηδὲ ἐπ ὀλίγον ἢ πρὸς
[1, 16]	καὶ τὸ μηδὲ ἄν τινα	εἰπεῖν	μήτε ὅτι σοφιστὴς μήτε ὅτι
[1, 16]	λάβρον οὐδὲ ὥστ ἄν τινα	εἰπεῖν	ποτε· ἕως ἱδρῶτοσ” ἀλλὰ πάντα
[1, 6]	τοιούτων λεγομένοις· καὶ τὸ μὴ	ὀρτυγοκοπεῖν	μηδὲ περὶ τὰ τοιαῦτα ἐπτοῆσθαι·
[1, 16]	Τὸ δὲ ἰσχύειν καὶ ἔτι	καρτερεῖν	καὶ ἐννήφειν ἑκατέρῳ ἀνδρός ἐστιν
[1, 16]	ἀκουστικὸν τῶν ἐχόντων τι κοινωφελὲς	εἰσφέρειν·	καὶ τὸ ἀπαρατρέπτως {εἰς} τοῦ
[1, 17]	αἰτίαν καὶ παρὰ τὸ μὴ	διατηρεῖν	τὰς ἐκ τῶν θεῶν ὑπομνήσεις
[1, 17]	τὸ› ὅπως ἐπεθύμησα φιλοσοφίας, μὴ	ἐμπεσεῖν	εἴς τινα σοφιστὴν μηδὲ ἀποκαθίσαι
[1, 17]	ὡς παῤ ἑτέρου μεταλαβεῖν, μὴ	συμπεσεῖν·	τὸ τὴν γυναῖκα τοιαύτην εἶναι,
[1, 17]	ὃς ἔμελλε πάντα τὸν τῦφον	ἀφαιρήσειν	μου καὶ εἰς ἔννοιαν ἄξειν
[1, 16]	ἐπιτηδεύων φαίνεσθαι, τὸ τὰ πάτρια	φυλάςσειν.	Ἔτι δὲ τὸ μὴ εὐμετακίνητον
[1, 7]	μὴ ἐν στολίῳ κατ οἶκον	περιπατεῖν	μηδὲ τὰ τοιαῦτα ποιεῖν· καὶ
[1, 15]	δῆλον εἶναι. ~Παρὰ Μαξίμου τὸ	κρατεῖν	ἑαυτοῦ καὶ κατὰ μηδὲν περίφορον
[1, 16]	μνημονευόμενον, ὅτι καὶ ἀπέχεσθαι καὶ	ἀπολαύειν	ἐδύνατο τούτων, ὧν πολλοὶ πρός
[1, 15]	προκειμένων· καὶ τὸ πάντας αὐτῷ	πιστεύειν	περὶ ὧν λέγοι ὅτι οὕτως
[1, 17]	ἐπὶ τοῦ συγγραφὰς ἢ συλλογισμοὺς	ἀναλύειν	ἢ περὶ τὰ μετεωρολογικὰ καταγίνεσθαι.
[1, 17]	καὶ συλλήψεσι καὶ ἐπιπνοίαις, μηδὲν	κωλύειν	ἤδη κατὰ φύσιν ζῆν με,
[1, 17]	ἄλλα τε καὶ ὡς μὴ	πτύειν	αἷμα καὶ μὴ ἰλιγγιᾶν, καὶ
[1, 16]	ἀπολαύσεις ἐνδοτικῶς ἔχουσι. Τὸ δὲ	ἰσχύειν	καὶ ἔτι καρτερεῖν καὶ ἐννήφειν
[1, 7]	καὶ τὸ τὰ ἐπιστόλια ἀφελῶς	γράφειν,	οἷον τὸ ὑπ αὐτοῦ τούτου
[1, 12]	πρός τινα ἢ ἐν ἐπιστολῇ	γράφειν	ὅτι ἄσχολός εἰμι, μηδὲ διὰ
[1, 7]	εἰς ζῆλον σοφιστικόν, μηδὲ τὸ	συγγράφειν	περὶ τῶν θεωρημάτων, ἢ προτρεπτικὰ
[1, 16]	ἰσχύειν καὶ ἔτι καρτερεῖν καὶ	ἐννήφειν	ἑκατέρῳ ἀνδρός ἐστιν ἄρτιον καὶ
[1, 17]	οἰκείους, συγγενεῖς, φίλους, σχεδὸν ἅπαντα	ἔχειν·	καὶ ὅτι περὶ οὐδένα αὐτῶν
[1, 17]	τοῦτο ταπεινότερον ἢ ῥᾳ θυμότερον	ἔχειν	πρὸς τὰ ὑπὲρ τῶν κοινῶν
[1, 13]	~Παρὰ Κατούλου τὸ μὴ ὀλιγώρως	ἔχειν	φίλου αἰτιωμένου τι, κἂν τύχῃ
[1, 15]	ἀδιαστρόφου μᾶλλον ἢ διορθουμένου φαντασίαν	παρέχειν·	καὶ ὅτι οὔτε ᾠήθη ἄν
[1, 9]	ὀργῆς ἢ ἄλλου τινὸς πάθους	παρασχεῖν,	ἀλλὰ ἅμα μὲν ἀπαθέστατον εἶναι,
[1, 17]	ὑπομνήσεις καὶ μονονουχὶ διδασκαλίας· τὸ	ἀντισχεῖν	μοι τὸ σῶμα ἐπὶ τοσοῦτον
[1, 17]	πραχθῆναι δέοντα. Τὸ ἀδελφοῦ τοιούτου	τυχεῖν,	δυναμένου μὲν διὰ ἤθους ἐπεγεῖραί
[1, 7]	περιλαλοῦσι ταχέως συγκατατίθεσθαι· καὶ τὸ	ἐντυχεῖν	τοῖς Ἐπικτητείοις ὑπομνήμασιν, ὧν οἴκοθεν
[1, 15]	ἢ κατηφὲς ἢ προσσεσηρός, ἢ	πάλιν	θυμούμενον ἢ ὑφορώμενον· καὶ τὸ
[1, 16]	δὲ τὸ παραχωρητικὸν ἀβασκάνως τοῖς	δύναμίν	τινα κεκτημένοις, οἷον τὴν φραστικὴν
[1, 11]	ἐπίπαν οἱ καλούμενοι οὖτοι παῤ	ἡμῖν	εὐπατρίδαι ἀστοργότεροί πως εἰσί. ~Παρὰ
[1, 7]	καὶ τὸ ἐντυχεῖν τοῖς Ἐπικτητείοις	ὑπομνήμασιν,	ὧν οἴκοθεν μετέδωκεν. ~Παρὰ Ἀπολλωνίου
[1, 17]	καὶ ποιητικῇ καὶ τοῖς ἄλλοις	ἐπιτηδεύμασιν,	ἐν οἷς ἴσως ἂν κατεσχέθην,
[1, 9]	ἀναγκαίων δογμάτων· καὶ τὸ μηδὲ	ἔμφασίν	ποτε ὀργῆς ἢ ἄλλου τινὸς
[1, 17]	αὐτῶν προέπεσον πλημμελῆσαί τι, καίτοι	διάθεσιν	ἔχων τοιαύτην, ἀφ ἧς, εἰ
[1, 16]	οὐ πρὸς τὴν ἐπὶ τοῖς	πραχθεῖσιν	εὐδοξίαν. Οὐκ ἦν ἀωρὶ λούστης,
[1, 8]	καὶ τὸ ἀεὶ ὅμοιον, ἐν	ἀλγηδόσιν	ὀξείαις, ἐν ἀποβολῇ τέκνου, ἐν
[1, 17]	Τὸ φαντασθῆναι περὶ τοῦ κατὰ	φύσιν	βίου ἐναργῶς καὶ πολλάκις οἷός
[1, 9]	καὶ τὴν ἔννοιαν τοῦ κατὰ	φύσιν	ζῆν· καὶ τὸ σεμνὸν ἀπλάστως·
[1, 17]	ἐπιπνοίαις, μηδὲν κωλύειν ἤδη κατὰ	φύσιν	ζῆν με, ἀπολείπεσθαι δέ τι
[1, 16]	καρτερεῖν καὶ ἐννήφειν ἑκατέρῳ ἀνδρός	ἐστιν	ἄρτιον καὶ ἀήττητον ψυχὴν ἔχοντος,
[1, 17]	ἔννοιαν ἄξειν τοῦ ὅτι δυνατόν	ἐστιν	ἐν αὐλῇ βιοῦντα μήτε δορυφορήσεων
[1, 17]	ἐναργῶς καὶ πολλάκις οἷός τίς	ἐστιν,	ὥστε, ὅσον ἐπὶ τοῖς θεοῖς
[1, 17]	{καὶ} τοῦ ὁμοίου κόμπου, ἀλλ	ἔξεστιν	ἐγγυτάτω ἰδιώτου συστέλλειν ἑαυτὸν καὶ
[1, 8]	μηδὲν ἄλλο ἀποβλέπειν μηδὲ ἐπ	ὀλίγον	ἢ πρὸς τὸν λόγον· καὶ
[1, 8]	ἐπ ὀλίγον ἢ πρὸς τὸν	λόγον·	καὶ τὸ ἀεὶ ὅμοιον, ἐν
[1, 17]	οὑτωσὶ μὲν πειθήνιον, οὕτω δὲ	φιλόστοργον,	οὕτω δὲ ἀφελῆ· τὸ ἐπιτηδείων
[1, 16]	ἄλλοις οὐκ ἐξονειδιστικὸν οὐδὲ μὴν	εὐπαράγωγον	ὑπ αὐτῶν· ἔτι δὲ τὸ
[1, 17]	διδασκάλους, ἀγαθοὺς οἰκείους, συγγενεῖς, φίλους,	σχεδὸν	ἅπαντα ἔχειν· καὶ ὅτι περὶ
[1, 6]	δυσπρόςδεκτον διαβολῆς. ~Παρὰ Διογνήτου τὸ	ἀκενόσπουδον·	καὶ τὸ ἀπιστητικὸν τοῖς ὑπὸ
[1, 16]	ὡς› ἀνθρώπου πρὸς αὐτὸ τὸ	δέον	πραχθῆναι δεδορκότος, οὐ πρὸς τὴν
[1, 17]	σωμάτιον διάστροφα. Τὸ μὴ ἐπὶ	πλέον	με προκόψαι ἐν ῥητορικῇ καὶ
[1, 17]	τὸ χαλεπήναντα πολλάκις Ῥουστίκῳ μηδὲν	πλέον	πρᾶξαι, ἐφ ᾧ ἂν μετέγνων·
[1, 17]	ἐλέγξειν. Καὶ τὸ μὴ ἐπὶ	πλέον	τραφῆναι παρὰ τῇ παλλακῇ τοῦ
[1, 16]	ἀλλὰ νῆφον ἐν πᾶσι καὶ	βέβαιον	καὶ μηδαμοῦ ἀπειρόκαλον μηδὲ καινοτόμον·
[1, 14]	τὸ φιλοίκειον καὶ φιλάληθες καὶ	φιλοδίκαιον·	καὶ τὸ δἰ αὐτὸν γνῶναι
[1, 16]	τῆς κεφαλαλγίας νεαρὸν εὐθὺς καὶ	ἀκμαῖον	πρὸς τὰ συνήθη ἔργα· καὶ
[1, 9]	τε καὶ τακτικὸν τῶν εἰς	βίον	ἀναγκαίων δογμάτων· καὶ τὸ μηδὲ
[1, 14]	τὸ δἰ αὐτὸν γνῶναι Θρασέαν,	Ἑλβίδιον,	Κάτωνα, Δίωνα, Βροῦτον· καὶ φαντασίαν
[1, 14]	ἀληθινῶς ἀγαπητικόν. ~Παρὰ Σευήρου τὸ	φιλοίκειον	καὶ φιλάληθες καὶ φιλοδίκαιον· καὶ
[1, 17]	γυναῖκα τοιαύτην εἶναι, οὑτωσὶ μὲν	πειθήνιον,	οὕτω δὲ φιλόστοργον, οὕτω δὲ
[1, 17]	ὕστερον αὐτὸ πράξειν. Τὸ γνῶναι	Ἀπολλώνιον,	Ῥούστικον, Μάξιμον. Τὸ φαντασθῆναι περὶ
[1, 16]	ἄρτιον καὶ ἀήττητον ψυχὴν ἔχοντος,	οἷον	ἐν τῇ νόσῳ τὴν Μαξίμου.
[1, 16]	ἀβασκάνως τοῖς δύναμίν τινα κεκτημένοις,	οἷον	τὴν φραστικὴν ἢ τὴν ἐξ
[1, 7]	τὸ τὰ ἐπιστόλια ἀφελῶς γράφειν,	οἷον	τὸ ὑπ αὐτοῦ τούτου ἀπὸ
[1, 16]	μήτε συναποδημεῖν ἐπάναγκες, ἀεὶ δὲ	ὅμοιον	αὐτὸν καταλαμβάνεσθαι ὑπὸ τῶν διὰ
[1, 8]	τὸν λόγον· καὶ τὸ ἀεὶ	ὅμοιον,	ἐν ἀλγηδόσιν ὀξείαις, ἐν ἀποβολῇ
[1, 17]	μὴ γενέσθαι μηδὲ κατὰ τὸ	σωμάτιον	διάστροφα. Τὸ μὴ ἐπὶ πλέον
[1, 16]	καὶ ἐννήφειν ἑκατέρῳ ἀνδρός ἐστιν	ἄρτιον	καὶ ἀήττητον ψυχὴν ἔχοντος, οἷον
[1, 15]	τὸ εὔκρατον τοῦ ἤθους καὶ	μειλίχιον	καὶ γεραρόν· καὶ τὸ οὐ
[1, 5]	φερέπονον καὶ ὀλιγοδεές· καὶ τὸ	αὐτουργικὸν	καὶ ἀπολύπραγμον· καὶ τὸ δυσπρόςδεκτον
[1, 2]	τοῦ γεννήσαντος τὸ αἰδῆμον καὶ	ἀῤῥενικόν.	~Παρὰ τῆς μητρὸς τὸ θεοσεβὲς
[1, 15]	καὶ τὸ εὐεργετικὸν καὶ τὸ	συγγνωμονικὸν	καὶ τὸ ἀψευδές· καὶ τὸ
[1, 7]	τὸ μὴ ἐν στολίῳ κατ	οἶκον	περιπατεῖν μηδὲ τὰ τοιαῦτα ποιεῖν·
[1, 4]	καὶ τὸ ἀγαθοῖς διδασκάλοις κατ	οἶκον	χρήσασθαι καὶ τὸ γνῶναι ὅτι
[1, 10]	ὀνειδιστικῶς ἐπιλαμβάνεσθαι τῶν βάρβαρον ἢ	σόλοικόν	τι ἢ ἀπηχὲς προενεγκαμένων, ἀλλ
[1, 16]	θεοὺς δεισίδαιμον μήτε περὶ ἀνθρώπους	δημοκοπικὸν	ἢ ἀρεσκευτικὸν ἢ ὀχλοχαρές, ἀλλὰ
[1, 7]	φαντασιοπλήκτως τὸν ἀσκητικὸν ἢ τὸν	εὐεργετικὸν	ἄνδρα ἐπιδείκνυσθαι· καὶ τὸ ἀποστῆναι
[1, 15]	θυμούμενον ἢ ὑφορώμενον· καὶ τὸ	εὐεργετικὸν	καὶ τὸ συγγνωμονικὸν καὶ τὸ
[1, 16]	τοῦ πατρὸς τὸ ἥμερον καὶ	μενετικὸν	ἀσαλεύτως ἐπὶ τῶν ἐξητασμένως κριθέντων·
[1, 16]	καὶ ταμιευτικὸν τῆς χορηγίας καὶ	ὑπομενετικὸν	τῆς ἐπὶ τῶν τοιούτων τινῶν
[1, 9]	καὶ τὸ καταληπτικῶς καὶ ὁδῷ	ἐξευρετικόν	τε καὶ τακτικὸν τῶν εἰς
[1, 14]	τιμῇ τῆς φιλοσοφίας· καὶ τὸ	εὐποιητικὸν	καὶ τὸ εὐμετάδοτον ἐκτενῶς καὶ
[1, 16]	πόῤῥωθεν προνοητικὸν καὶ τῶν ἐλαχίστων	προδιοικητικὸν	ἀτραγῴδως· καὶ τὸ τὰς ἐπιβοήσεις
[1, 7]	λογάρια διαλέγεσθαι, ἢ φαντασιοπλήκτως τὸν	ἀσκητικὸν	ἢ τὸν εὐεργετικὸν ἄνδρα ἐπιδείκνυσθαι·
[1, 16]	καὶ τὸ τοῦ ἰδίου σώματος	ἐπιμελητικὸν	ἐμμέτρως, οὔτε ὡς ἄν τις
[1, 16]	ἀπαρατρέπτως {εἰς} τοῦ κατ ἀξίαν	ἀπονεμητικὸν	ἑκάστῳ· καὶ τὸ ἔμπειρον ποῦ
[1, 16]	Πρὸς τούτοις δὲ καὶ τὸ	τιμητικὸν	τῶν ἀληθῶς φιλοσοφούντων, τοῖς δὲ
[1, 16]	τὸ φαιδρόν· καὶ τὸ πόῤῥωθεν	προνοητικὸν	καὶ τῶν ἐλαχίστων προδιοικητικὸν ἀτραγῴδως·
[1, 13]	τὸ περὶ τὰ τέκνα ἀληθινῶς	ἀγαπητικόν.	~Παρὰ Σευήρου τὸ φιλοίκειον καὶ
[1, 16]	ταῖς προχείροις φαντασίαις· καὶ τὸ	διατηρητικὸν	τῶν φίλων καὶ μηδαμοῦ ἁψίκορον
[1, 16]	ἐπιθεμάτων {ἐκτός} μάλιστα δὲ τὸ	παραχωρητικὸν	ἀβασκάνως τοῖς δύναμίν τινα κεκτημένοις,
[1, 16]	χρείας τινὰς ἀπολειφθέντων· καὶ τὸ	ζητητικὸν	ἀκριβῶς ἐν τοῖς συμβουλίοις καὶ
[1, 6]	Διογνήτου τὸ ἀκενόσπουδον· καὶ τὸ	ἀπιστητικὸν	τοῖς ὑπὸ τῶν τερατευομένων καὶ
[1, 16]	αὐτοῦ συ› σταλῆναι· καὶ τὸ	φυλακτικὸν	ἀεὶ τῶν ἀναγκαίων τῇ ἀρχῇ
[1, 9]	καὶ ὁδῷ ἐξευρετικόν τε καὶ	τακτικὸν	τῶν εἰς βίον ἀναγκαίων δογμάτων·
[1, 9]	τῶν φίλων κηδεμονικῶς· καὶ τὸ	ἀνεκτικὸν	τῶν ἰδιωτῶν καὶ τῶν ἀθεωρητὶ
[1, 3]	τὸ θεοσεβὲς καὶ μεταδοτικὸν καὶ	ἀφεκτικὸν	οὐ μόνον τοῦ κακοποιεῖν, ἀλλὰ
[1, 8]	τὸ ἐν ταῖς ἐξηγήσεσι μὴ	δυσχεραντικόν·	καὶ τὸ ἰδεῖν ἄνθρωπον σαφῶς
[1, 3]	τῆς μητρὸς τὸ θεοσεβὲς καὶ	μεταδοτικὸν	καὶ ἀφεκτικὸν οὐ μόνον τοῦ
[1, 16]	τόποις καὶ πράγμασι τοῖς αὐτοῖς	ἐνδιατριπτικόν·	καὶ τὸ μετὰ τοὺς παροξυσμοὺς
[1, 15]	γεραρόν· καὶ τὸ οὐ σχετλίως	κατεργαστικὸν	τῶν προκειμένων· καὶ τὸ πάντας
[1, 16]	ἢ ἄλλων τινῶν πραγμάτων, καὶ	συσπουδαστικὸν	αὐτοῖς, ἵνα ἕκαστοι κατὰ τὰ
[1, 16]	δὲ τὸ μὴ εὐμετακίνητον καὶ	ῥιπταστικόν,	ἀλλὰ καὶ τόποις καὶ πράγμασι
[1, 9]	τὸ σεμνὸν ἀπλάστως· καὶ τὸ	στοχαστικὸν	τῶν φίλων κηδεμονικῶς· καὶ τὸ
[1, 16]	ὧν ἡ τύχη παρεῖχε δαψίλειαν,	χρηστικὸν	ἀτύφως ἅμα καὶ ἀπροφασίστως, ὥστε
[1, 16]	φιλοσοφούντων, τοῖς δὲ ἄλλοις οὐκ	ἐξονειδιστικὸν	οὐδὲ μὴν εὐπαράγωγον ὑπ αὐτῶν·
[1, 7]	τὸ μὴ ἐκτραπῆναι εἰς ζῆλον	σοφιστικόν,	μηδὲ τὸ συγγράφειν περὶ τῶν
[1, 16]	φιλόπονον καὶ ἐνδελεχές· καὶ τὸ	ἀκουστικὸν	τῶν ἐχόντων τι κοινωφελὲς εἰσφέρειν·
[1, 17]	αὐτὸ πράξειν. Τὸ γνῶναι Ἀπολλώνιον,	Ῥούστικον,	Μάξιμον. Τὸ φαντασθῆναι περὶ τοῦ
[1, 16]	τῶν ἀναγκαίων τῇ ἀρχῇ καὶ	ταμιευτικὸν	τῆς χορηγίας καὶ ὑπομενετικὸν τῆς
[1, 16]	μήτε περὶ ἀνθρώπους δημοκοπικὸν ἢ	ἀρεσκευτικὸν	ἢ ὀχλοχαρές, ἀλλὰ νῆφον ἐν
[1, 14]	καὶ τὸ εὔελπι· καὶ τὸ	πιστευτικὸν	περὶ τοῦ ὑπὸ τῶν φίλων
[1, 16]	πᾶσι καὶ βέβαιον καὶ μηδαμοῦ	ἀπειρόκαλον	μηδὲ καινοτόμον· καὶ τὸ τοῖς
[1, 14]	ἢ τί οὐ θέλει, ἀλλὰ	δῆλον	εἶναι. ~Παρὰ Μαξίμου τὸ κρατεῖν
[1, 7]	καὶ τὸ μὴ ἐκτραπῆναι εἰς	ζῆλον	σοφιστικόν, μηδὲ τὸ συγγράφειν περὶ
[1, 16]	ὑπ αὐτῶν· ἔτι δὲ τὸ	εὐόμιλον	καὶ εὔχαρι οὐ κατακόρως· καὶ
[1, 15]	τὸ ἀψευδές· καὶ τὸ ἀδιαστρόφου	μᾶλλον	ἢ διορθουμένου φαντασίαν παρέχειν· καὶ
[1, 5]	ὀλιγοδεές· καὶ τὸ αὐτουργικὸν καὶ	ἀπολύπραγμον·	καὶ τὸ δυσπρόςδεκτον διαβολῆς. ~Παρὰ
[1, 2]	τῆς περὶ τοῦ γεννήσαντος τὸ	αἰδῆμον	καὶ ἀῤῥενικόν. ~Παρὰ τῆς μητρὸς
[1, 9]	ἅμα δὲ φιλοστοργότατον· καὶ τὸ	εὔφημον	ἀψοφητὶ καὶ τὸ πολυμαθὲς ἀνεπιφάντως.
[1, 13]	τὸ περὶ τῶν διδασκάλων ἐκθύμως	εὔφημον,	οἷα τὰ περὶ Δομετίου καὶ
[1, 16]	καὶ τὸ μήτε περὶ θεοὺς	δεισίδαιμον	μήτε περὶ ἀνθρώπους δημοκοπικὸν ἢ
[1, 17]	πράξειν. Τὸ γνῶναι Ἀπολλώνιον, Ῥούστικον,	Μάξιμον.	Τὸ φαντασθῆναι περὶ τοῦ κατὰ
[1, 16]	βέβαιον καὶ μηδαμοῦ ἀπειρόκαλον μηδὲ	καινοτόμον·	καὶ τὸ τοῖς εἰς εὐμάρειαν
[1, 16]	ἄν τις φιλόζωος οὔτε πρὸς	καλλωπισμὸν	οὔτε μὴν ὀλιγώρως, ἀλλ ὥστε
[1, 15]	μηδὲν περίφορον εἶναι· καὶ τὸ	εὔθυμον	ἔν τε ταῖς ἄλλαις περιστάσεσι
[1, 16]	μόνον· καὶ τὸ ἔμφρον καὶ	μεμετρημένον	ἔν τε θεωριῶν ἐπιτελέσει καὶ
[1, 15]	ἀθαύμαστον καὶ ἀνέκπληκτον καὶ μηδαμοῦ	ἐπειγόμενον	ἢ ὀκνοῦν ἢ ἀμηχανοῦν ἢ
[1, 12]	πρὸς τοὺς συμβιοῦντας σχέσεις καθήκοντα,	προβαλλόμενον	τὰ περιεστῶτα πράγματα. ~Παρὰ Κατούλου
[1, 17]	καὶ ὕστερον ἐν ἐρωτικοῖς πάθεσι	γενόμενον	ὑγιᾶναι· τὸ χαλεπήναντα πολλάκις Ῥουστίκῳ
[1, 16]	αὐτῷ τὸ περὶ τοῦ Σωκράτους	μνημονευόμενον,	ὅτι καὶ ἀπέχεσθαι καὶ ἀπολαύειν
[1, 8]	σαφῶς ἐλάχιστον τῶν ἑαυτοῦ καλῶν	ἡγούμενον	τὴν ἐμπειρίαν καὶ τὴν ἐντρέχειαν
[1, 15]	κατηφὲς ἢ προσσεσηρός, ἢ πάλιν	θυμούμενον	ἢ ὑφορώμενον· καὶ τὸ εὐεργετικὸν
[1, 15]	προσσεσηρός, ἢ πάλιν θυμούμενον ἢ	ὑφορώμενον·	καὶ τὸ εὐεργετικὸν καὶ τὸ
[1, 8]	δοκούσας χάριτας παρὰ φίλων, μήτε	ἐξηττώμενον	διὰ ταῦτα μήτε ἀναισθήτως παραπέμποντα.
[1, 9]	δὲ αὐτοῖς ἐκείνοις παῤ αὐτὸν	ἐκεῖνον	τὸν καιρὸν εἶναι· καὶ τὸ
[1, 9]	κατὰ φύσιν ζῆν· καὶ τὸ	σεμνὸν	ἀπλάστως· καὶ τὸ στοχαστικὸν τῶν
[1, 10]	ἀπηχὲς προενεγκαμένων, ἀλλ ἐπιδεξίως αὐτὸ	μόνον	ἐκεῖνο ὃ ἔδει εἰρῆσθαι προφέρεσθαι
[1, 16]	καὶ ταῦτα ὑπὲρ τῶν κοινῶν	μόνον·	καὶ τὸ ἔμφρον καὶ μεμετρημένον
[1, 3]	καὶ μεταδοτικὸν καὶ ἀφεκτικὸν οὐ	μόνον	τοῦ κακοποιεῖν, ἀλλὰ καὶ τοῦ
[1, 16]	ἀκριβῶς ἐν τοῖς συμβουλίοις καὶ	ἐπίμονον,	ἀλλ οὐ τό· προαπέστη τῆς
[1, 5]	ἢ Σκουτάριος γενέσθαι· καὶ τὸ	φερέπονον	καὶ ὀλιγοδεές· καὶ τὸ αὐτουργικὸν
[1, 16]	τὰς δοκούσας τιμάς· καὶ τὸ	φιλόπονον	καὶ ἐνδελεχές· καὶ τὸ ἀκουστικὸν
[1, 14]	παῤ αὐτοῦ τὸ ὁμαλὲς καὶ	εὔτονον	ἐν τῇ τιμῇ τῆς φιλοσοφίας·
[1, 16]	τῶν ἐξητασμένως κριθέντων· καὶ τὸ	ἀκενόδοξον	περὶ τὰς δοκούσας τιμάς· καὶ
[1, 8]	μὴ δυσχεραντικόν· καὶ τὸ ἰδεῖν	ἄνθρωπον	σαφῶς ἐλάχιστον τῶν ἑαυτοῦ καλῶν
[1, 10]	τὸ μὴ ὀνειδιστικῶς ἐπιλαμβάνεσθαι τῶν	βάρβαρον	ἢ σόλοικόν τι ἢ ἀπηχὲς
[1, 16]	μετὰ τοὺς παροξυσμοὺς τῆς κεφαλαλγίας	νεαρὸν	εὐθὺς καὶ ἀκμαῖον πρὸς τὰ
[1, 15]	τοῦ ἤθους καὶ μειλίχιον καὶ	γεραρόν·	καὶ τὸ οὐ σχετλίως κατεργαστικὸν
[1, 16]	ἀπηνὲς οὐδὲ μὴν ἀδυσώπητον οὐδὲ	λάβρον	οὐδὲ ὥστ ἄν τινα εἰπεῖν
[1, 16]	αὔταρκες ἐν παντὶ καὶ τὸ	φαιδρόν·	καὶ τὸ πόῤῥωθεν προνοητικὸν καὶ
[1, 8]	οἴκοθεν μετέδωκεν. ~Παρὰ Ἀπολλωνίου τὸ	ἐλεύθερον	καὶ ἀναμφιβόλως ἀκύβευτον καὶ πρὸς
[1, 16]	τ- ~Παρὰ τοῦ πατρὸς τὸ	ἥμερον	καὶ μενετικὸν ἀσαλεύτως ἐπὶ τῶν
[1, 17]	διὰ τοῦτο ταπεινότερον ἢ ῥᾳ	θυμότερον	ἔχειν πρὸς τὰ ὑπὲρ τῶν
[1, 17]	ἑαυτὸν καὶ μὴ διὰ τοῦτο	ταπεινότερον	ἢ ῥᾳ θυμότερον ἔχειν πρὸς
[1, 17]	με, ἐπεὶ νέοι ἔτι ἦσαν,	ὕστερον	αὐτὸ πράξειν. Τὸ γνῶναι Ἀπολλώνιον,
[1, 17]	ἅψασθαι μήτε Θεοδότου, ἀλλὰ καὶ	ὕστερον	ἐν ἐρωτικοῖς πάθεσι γενόμενον ὑγιᾶναι·
[1, 9]	ἐκείνοις παῤ αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν	καιρὸν	εἶναι· καὶ τὸ καταληπτικῶς καὶ
[1, 16]	ἀξίαν ἀπονεμητικὸν ἑκάστῳ· καὶ τὸ	ἔμπειρον	ποῦ μὲν χρεία ἐντάσεως, ποῦ
[1, 16]	διατηρητικὸν τῶν φίλων καὶ μηδαμοῦ	ἁψίκορον	μηδὲ ἐπιμανές· καὶ τὸ αὔταρκες
[1, 15]	κρατεῖν ἑαυτοῦ καὶ κατὰ μηδὲν	περίφορον	εἶναι· καὶ τὸ εὔθυμον ἔν
[1, 16]	τῶν κοινῶν μόνον· καὶ τὸ	ἔμφρον	καὶ μεμετρημένον ἔν τε θεωριῶν
[1, 17]	καὶ ὅτι περὶ οὐδένα αὐτῶν	προέπεσον	πλημμελῆσαί τι, καίτοι διάθεσιν ἔχων
[1, 17]	πολλάκις οἷός τίς ἐστιν, ὥστε,	ὅσον	ἐπὶ τοῖς θεοῖς καὶ ταῖς
[1, 7]	προτρεπτικὰ λογάρια διαλέγεσθαι, ἢ φαντασιοπλήκτως	τὸν	ἀσκητικὸν ἢ τὸν εὐεργετικὸν ἄνδρα
[1, 7]	ἢ φαντασιοπλήκτως τὸν ἀσκητικὸν ἢ	τὸν	εὐεργετικὸν ἄνδρα ἐπιδείκνυσθαι· καὶ τὸ
[1, 9]	αὐτοῖς ἐκείνοις παῤ αὐτὸν ἐκεῖνον	τὸν	καιρὸν εἶναι· καὶ τὸ καταληπτικῶς
[1, 8]	μηδὲ ἐπ ὀλίγον ἢ πρὸς	τὸν	λόγον· καὶ τὸ ἀεὶ ὅμοιον,
[1, 17]	πατρὶ ὑποταχθῆναι, ὃς ἔμελλε πάντα	τὸν	τῦφον ἀφαιρήσειν μου καὶ εἰς
[1, 17]	εἰς ἔννοιαν ἄξειν τοῦ ὅτι	δυνατόν	ἐστιν ἐν αὐλῇ βιοῦντα μήτε
[1, 15]	ἐν ταῖς νόσοις· καὶ τὸ	εὔκρατον	τοῦ ἤθους καὶ μειλίχιον καὶ
[1, 9]	μὲν ἀπαθέστατον εἶναι, ἅμα δὲ	φιλοστοργότατον·	καὶ τὸ εὔφημον ἀψοφητὶ καὶ
[1, 9]	πάθους παρασχεῖν, ἀλλὰ ἅμα μὲν	ἀπαθέστατον	εἶναι, ἅμα δὲ φιλοστοργότατον· καὶ
[1, 9]	προσηνεστέραν εἶναι τὴν ὁμιλίαν αὐτοῦ,	αἰδεσιμώτατον	δὲ αὐτοῖς ἐκείνοις παῤ αὐτὸν
[1, 1]	πάππου Οὐήρου τὸ καλόηθες καὶ	ἀόργητον.	~Παρὰ τῆς δόξης καὶ μνήμης
[1, 16]	φυλάςσειν. Ἔτι δὲ τὸ μὴ	εὐμετακίνητον	καὶ ῥιπταστικόν, ἀλλὰ καὶ τόποις
[1, 16]	τρόπος. Οὐδὲν ἀπηνὲς οὐδὲ μὴν	ἀδυσώπητον	οὐδὲ λάβρον οὐδὲ ὥστ ἄν
[1, 16]	ἑκατέρῳ ἀνδρός ἐστιν ἄρτιον καὶ	ἀήττητον	ψυχὴν ἔχοντος, οἷον ἐν τῇ
[1, 3]	γίνεσθαι τοιαύτης· ἔτι δὲ τὸ	λιτὸν	κατὰ τὴν δίαιταν καὶ πόῤῥω
[1, 5]	αὐτουργικὸν καὶ ἀπολύπραγμον· καὶ τὸ	δυσπρόςδεκτον	διαβολῆς. ~Παρὰ Διογνήτου τὸ ἀκενόσπουδον·
[1, 10]	~Παρὰ Ἀλεξάνδρου τοῦ γραμματικοῦ τὸ	ἀνεπίπληκτον	καὶ τὸ μὴ ὀνειδιστικῶς ἐπιλαμβάνεσθαι
[1, 15]	πράττει. Καὶ τὸ ἀθαύμαστον καὶ	ἀνέκπληκτον	καὶ μηδαμοῦ ἐπειγόμενον ἢ ὀκνοῦν
[1, 14]	καὶ τὸ εὐποιητικὸν καὶ τὸ	εὐμετάδοτον	ἐκτενῶς καὶ τὸ εὔελπι· καὶ
[1, 14]	τῶν φίλων φιλεῖσθαι, καὶ τὸ	ἀνεπίκρυπτον	πρὸς τοὺς καταγνώσεως ὑπ αὐτοῦ
[1, 15]	οὐ κακῶς πράττει. Καὶ τὸ	ἀθαύμαστον	καὶ ἀνέκπληκτον καὶ μηδαμοῦ ἐπειγόμενον
[1, 8]	καὶ τὸ ἰδεῖν ἄνθρωπον σαφῶς	ἐλάχιστον	τῶν ἑαυτοῦ καλῶν ἡγούμενον τὴν
[1, 9]	οἰομένων· καὶ τὸ πρὸς πάντας	εὐάρμοστον,	ὥστε κολακείας μὲν πάσης προσηνεστέραν
[1, 14]	καὶ φιλοδίκαιον· καὶ τὸ δἰ	αὐτὸν	γνῶναι Θρασέαν, Ἑλβίδιον, Κάτωνα, Δίωνα,
[1, 9]	αἰδεσιμώτατον δὲ αὐτοῖς ἐκείνοις παῤ	αὐτὸν	ἐκεῖνον τὸν καιρὸν εἶναι· καὶ
[1, 16]	συναποδημεῖν ἐπάναγκες, ἀεὶ δὲ ὅμοιον	αὐτὸν	καταλαμβάνεσθαι ὑπὸ τῶν διὰ χρείας
[1, 15]	οὔτε ὑπέμεινεν ἂν κρείττονα αὐτοῦ	αὑτὸν	ὑπολαβεῖν· καὶ τὸ εὔχαρι ἐν
[1, 17]	ἀλλ ἔξεστιν ἐγγυτάτω ἰδιώτου συστέλλειν	ἑαυτὸν	καὶ μὴ διὰ τοῦτο ταπεινότερον
[1, 17]	ἴσως ἂν κατεσχέθην, εἰ ᾐσθόμην	ἐμαυτὸν	εὐόδως προϊόντα. Τὸ φθάσαι τοὺς
[1, 8]	Ἀπολλωνίου τὸ ἐλεύθερον καὶ ἀναμφιβόλως	ἀκύβευτον	καὶ πρὸς μηδὲν ἄλλο ἀποβλέπειν
[1, 17]	εἰ ἔτυχε, κἂν ἔπραξά τι	τοιοῦτον·	τῶν θεῶν δὲ εὐποιία τὸ
[1, 14]	γνῶναι Θρασέαν, Ἑλβίδιον, Κάτωνα, Δίωνα,	Βροῦτον·	καὶ φαντασίαν λαβεῖν πολιτείας ἰσονόμου,
[1, 17]	ἀντισχεῖν μοι τὸ σῶμα ἐπὶ	τοσοῦτον	ἐν τοιούτῳ βίῳ· τὸ μήτε
[1, 6]	οἰκειωθῆναι φιλοσοφίᾳ καὶ τὸ ἀκοῦσαι	πρῶτον	μὲν Βακχείου, εἶτα Τανδάσιδος καὶ
[1, 16]	ἢ ἀρεσκευτικὸν ἢ ὀχλοχαρές, ἀλλὰ	νῆφον	ἐν πᾶσι καὶ βέβαιον καὶ
[1, 17]	ὑποταχθῆναι, ὃς ἔμελλε πάντα τὸν	τῦφον	ἀφαιρήσειν μου καὶ εἰς ἔννοιαν
[1, 17]	ἐν ἀξιώματι καταστῆσαι, οὗ δὴ	ἐδόκουν	μοι ἐπιθυμεῖν, καὶ μὴ ἀναβαλέσθαι
[1, 15]	μηδαμοῦ ἐπειγόμενον ἢ ὀκνοῦν ἢ	ἀμηχανοῦν	ἢ κατηφὲς ἢ προσσεσηρός, ἢ
[1, 15]	ἀνέκπληκτον καὶ μηδαμοῦ ἐπειγόμενον ἢ	ὀκνοῦν	ἢ ἀμηχανοῦν ἢ κατηφὲς ἢ
[1, 16]	εἰς εὐμάρειαν βίου φέρουσί τι,	ὧν	ἡ τύχη παρεῖχε δαψίλειαν, χρηστικὸν
[1, 15]	τὸ πάντας αὐτῷ πιστεύειν περὶ	ὧν	λέγοι ὅτι οὕτως φρονεῖ, καὶ
[1, 7]	τὸ ἐντυχεῖν τοῖς Ἐπικτητείοις ὑπομνήμασιν,	ὧν	οἴκοθεν μετέδωκεν. ~Παρὰ Ἀπολλωνίου τὸ
[1, 16]	ἀπέχεσθαι καὶ ἀπολαύειν ἐδύνατο τούτων,	ὧν	πολλοὶ πρός τε τὰς ἀποχὰς
[1, 15]	ὅτι οὕτως φρονεῖ, καὶ περὶ	ὧν	πράττοι ὅτι οὐ κακῶς πράττει.
[1, 16]	ἔν τε θεωριῶν ἐπιτελέσει καὶ	ἔργων	κατασκευαῖς καὶ διανομαῖς καὶ τοῖς
[1, 17]	ζειν μήτε ἐσθήτων σημειωδῶν μήτε	λαμπάδων	καὶ ἀνδριάντων καὶ› τοιῶνδέ τινων
[1, 17]	δορυφορήσεων χρῄ ζειν μήτε ἐσθήτων	σημειωδῶν	μήτε λαμπάδων καὶ ἀνδριάντων καὶ›
[1, 6]	τῶν τερατευομένων καὶ γοήτων περὶ	ἐπῳδῶν	καὶ {περὶ} δαιμόνων ἀποπομπῆς καὶ
[1, 17]	μετεωρολογικὰ καταγίνεσθαι. Πάντα γὰρ ταῦτα	θεῶν	βοηθῶν καὶ τύχης δεῖτα” {Τὰ
[1, 17]	κἂν ἔπραξά τι τοιοῦτον· τῶν	θεῶν	δὲ εὐποιία τὸ μηδεμίαν συνδρομὴν
[1, 17]	νόσῳ τὴν Μαξίμου. ~Παρὰ τῶν	θεῶν	τὸ ἀγαθοὺς πάππους, ἀγαθοὺς γονέας,
[1, 17]	μὴ διατηρεῖν τὰς ἐκ τῶν	θεῶν	ὑπομνήσεις καὶ μονονουχὶ διδασκαλίας· τὸ
[1, 17]	ἐστιν ἐν αὐλῇ βιοῦντα μήτε	δορυφορήσεων	χρῄ ζειν μήτε ἐσθήτων σημειωδῶν
[1, 17]	οὕτω δὲ ἀφελῆ· τὸ ἐπιτηδείων	τροφέων	εἰς τὰ παιδία εὐπορῆσαι. Τὸ
[1, 16]	τὴν ἐξ ἱστορίας νόμων ἢ	ἐθῶν	ἢ ἄλλων τινῶν πραγμάτων, καὶ
[1, 17]	καταγίνεσθαι. Πάντα γὰρ ταῦτα θεῶν	βοηθῶν	καὶ τύχης δεῖτα” {Τὰ ἐν
[1, 9]	καὶ τακτικὸν τῶν εἰς βίον	ἀναγκαίων	δογμάτων· καὶ τὸ μηδὲ ἔμφασίν
[1, 16]	καὶ τὸ φυλακτικὸν ἀεὶ τῶν	ἀναγκαίων	τῇ ἀρχῇ καὶ ταμιευτικὸν τῆς
[1, 17]	φιλόστοργον, οὕτω δὲ ἀφελῆ· τὸ	ἐπιτηδείων	τροφέων εἰς τὰ παιδία εὐπορῆσαι.
[1, 16]	τὰ περὶ τοὺς ἔρωτας τῶν	μειρακίων·	καὶ ἡ κοινονοημοσύνη καὶ τὸ
[1, 16]	ἔμφρον καὶ μεμετρημένον ἔν τε	θεωριῶν	ἐπιτελέσει καὶ ἔργων κατασκευαῖς καὶ
[1, 16]	εἰς ὀλίγιστα ἰατρικῆς χρῄζειν ἢ	φαρμάκων	καὶ ἐπιθεμάτων {ἐκτός} μάλιστα δὲ
[1, 8]	ἄνθρωπον σαφῶς ἐλάχιστον τῶν ἑαυτοῦ	καλῶν	ἡγούμενον τὴν ἐμπειρίαν καὶ τὴν
[1, 13]	σύνηθες· καὶ τὸ περὶ τῶν	διδασκάλων	ἐκθύμως εὔφημον, οἷα τὰ περὶ
[1, 16]	φαντασίαις· καὶ τὸ διατηρητικὸν τῶν	φίλων	καὶ μηδαμοῦ ἁψίκορον μηδὲ ἐπιμανές·
[1, 9]	ἀπλάστως· καὶ τὸ στοχαστικὸν τῶν	φίλων	κηδεμονικῶς· καὶ τὸ ἀνεκτικὸν τῶν
[1, 8]	λαμβάνειν τὰς δοκούσας χάριτας παρὰ	φίλων,	μήτε ἐξηττώμενον διὰ ταῦτα μήτε
[1, 14]	πιστευτικὸν περὶ τοῦ ὑπὸ τῶν	φίλων	φιλεῖσθαι, καὶ τὸ ἀνεπίκρυπτον πρὸς
[1, 16]	δυνάμενος καὶ τῶν ἑαυτοῦ καὶ	ἄλλων.	Πρὸς τούτοις δὲ καὶ τὸ
[1, 16]	ἱστορίας νόμων ἢ ἐθῶν ἢ	ἄλλων	τινῶν πραγμάτων, καὶ συσπουδαστικὸν αὐτοῖς,
[1, 16]	φραστικὴν ἢ τὴν ἐξ ἱστορίας	νόμων	ἢ ἐθῶν ἢ ἄλλων τινῶν
[1, 17]	πλέον πρᾶξαι, ἐφ ᾧ ἂν	μετέγνων·	τὸ μέλλουσαν νέαν τελευτᾶν τὴν
[1, 10]	ἢ σόλοικόν τι ἢ ἀπηχὲς	προενεγκαμένων,	ἀλλ ἐπιδεξίως αὐτὸ μόνον ἐκεῖνο
[1, 15]	τὸ οὐ σχετλίως κατεργαστικὸν τῶν	προκειμένων·	καὶ τὸ πάντας αὐτῷ πιστεύειν
[1, 9]	τῶν ἰδιωτῶν καὶ τῶν ἀθεωρητὶ	οἰομένων·	καὶ τὸ πρὸς πάντας εὐάρμοστον,
[1, 6]	τὸ ἀπιστητικὸν τοῖς ὑπὸ τῶν	τερατευομένων	καὶ γοήτων περὶ ἐπῳδῶν καὶ
[1, 14]	πάντων μάλιστα τὴν ἐλευθερίαν τῶν	ἀρχομένων·	καὶ ἔτι παῤ αὐτοῦ τὸ
[1, 17]	ἔχειν πρὸς τὰ ὑπὲρ τῶν	κοινῶν	ἡγεμονικῶς πραχθῆναι δέοντα. Τὸ ἀδελφοῦ
[1, 16]	σπανιώτατα καὶ ταῦτα ὑπὲρ τῶν	κοινῶν	μόνον· καὶ τὸ ἔμφρον καὶ
[1, 17]	λαμπάδων καὶ ἀνδριάντων καὶ› τοιῶνδέ	τινων	{καὶ} τοῦ ὁμοίου κόμπου, ἀλλ
[1, 16]	ὑπομενετικὸν τῆς ἐπὶ τῶν τοιούτων	τινῶν	καταιτιάσεως· καὶ τὸ μήτε περὶ
[1, 16]	νόμων ἢ ἐθῶν ἢ ἄλλων	τινῶν	πραγμάτων, καὶ συσπουδαστικὸν αὐτοῖς, ἵνα
[1, 6]	γοήτων περὶ ἐπῳδῶν καὶ {περὶ}	δαιμόνων	ἀποπομπῆς καὶ τῶν τοιούτων λεγομένοις·
[1, 16]	πάντα δὲ κατὰ τὰ πάτρια	πράςσων,	οὐδὲ αὐτὸ τοῦτο ἐπιτηδεύων φαίνεσθαι,
[1, 9]	τὸ ἀνεκτικὸν τῶν ἰδιωτῶν καὶ	τῶν	ἀθεωρητὶ οἰομένων· καὶ τὸ πρὸς
[1, 16]	τούτοις δὲ καὶ τὸ τιμητικὸν	τῶν	ἀληθῶς φιλοσοφούντων, τοῖς δὲ ἄλλοις
[1, 16]	σταλῆναι· καὶ τὸ φυλακτικὸν ἀεὶ	τῶν	ἀναγκαίων τῇ ἀρχῇ καὶ ταμιευτικὸν
[1, 14]	τιμώσης πάντων μάλιστα τὴν ἐλευθερίαν	τῶν	ἀρχομένων· καὶ ἔτι παῤ αὐτοῦ
[1, 10]	καὶ τὸ μὴ ὀνειδιστικῶς ἐπιλαμβάνεσθαι	τῶν	βάρβαρον ἢ σόλοικόν τι ἢ
[1, 16]	δὲ ὅμοιον αὐτὸν καταλαμβάνεσθαι ὑπὸ	τῶν	διὰ χρείας τινὰς ἀπολειφθέντων· καὶ
[1, 13]	τὸ σύνηθες· καὶ τὸ περὶ	τῶν	διδασκάλων ἐκθύμως εὔφημον, οἷα τὰ
[1, 16]	τέλειος, ἀκολάκευτος, προεστάναι δυνάμενος καὶ	τῶν	ἑαυτοῦ καὶ ἄλλων. Πρὸς τούτοις
[1, 8]	τὸ ἰδεῖν ἄνθρωπον σαφῶς ἐλάχιστον	τῶν	ἑαυτοῦ καλῶν ἡγούμενον τὴν ἐμπειρίαν
[1, 9]	ὁδῷ ἐξευρετικόν τε καὶ τακτικὸν	τῶν	εἰς βίον ἀναγκαίων δογμάτων· καὶ
[1, 16]	καὶ τὸ πόῤῥωθεν προνοητικὸν καὶ	τῶν	ἐλαχίστων προδιοικητικὸν ἀτραγῴδως· καὶ τὸ
[1, 16]	ἀπὸ τῆς κάτω ἐπαύλεως· καὶ	τῶν	ἐν Λανουβίῳ τὰ πολλά· τῷ
[1, 16]	ἥμερον καὶ μενετικὸν ἀσαλεύτως ἐπὶ	τῶν	ἐξητασμένως κριθέντων· καὶ τὸ ἀκενόδοξον
[1, 16]	καὶ ἐνδελεχές· καὶ τὸ ἀκουστικὸν	τῶν	ἐχόντων τι κοινωφελὲς εἰσφέρειν· καὶ
[1, 17]	ἔτυχε, κἂν ἔπραξά τι τοιοῦτον·	τῶν	θεῶν δὲ εὐποιία τὸ μηδεμίαν
[1, 17]	τῇ νόσῳ τὴν Μαξίμου. ~Παρὰ	τῶν	θεῶν τὸ ἀγαθοὺς πάππους, ἀγαθοὺς
[1, 17]	τὸ μὴ διατηρεῖν τὰς ἐκ	τῶν	θεῶν ὑπομνήσεις καὶ μονονουχὶ διδασκαλίας·
[1, 7]	σοφιστικόν, μηδὲ τὸ συγγράφειν περὶ	τῶν	θεωρημάτων, ἢ προτρεπτικὰ λογάρια διαλέγεσθαι,
[1, 9]	φίλων κηδεμονικῶς· καὶ τὸ ἀνεκτικὸν	τῶν	ἰδιωτῶν καὶ τῶν ἀθεωρητὶ οἰομένων·
[1, 17]	θυμότερον ἔχειν πρὸς τὰ ὑπὲρ	τῶν	κοινῶν ἡγεμονικῶς πραχθῆναι δέοντα. Τὸ
[1, 16]	καὶ σπανιώτατα καὶ ταῦτα ὑπὲρ	τῶν	κοινῶν μόνον· καὶ τὸ ἔμφρον
[1, 16]	παῦσαι τὰ περὶ τοὺς ἔρωτας	τῶν	μειρακίων· καὶ ἡ κοινονοημοσύνη καὶ
[1, 15]	καὶ τὸ οὐ σχετλίως κατεργαστικὸν	τῶν	προκειμένων· καὶ τὸ πάντας αὐτῷ
[1, 6]	καὶ τὸ ἀπιστητικὸν τοῖς ὑπὸ	τῶν	τερατευομένων καὶ γοήτων περὶ ἐπῳδῶν
[1, 6]	καὶ {περὶ} δαιμόνων ἀποπομπῆς καὶ	τῶν	τοιούτων λεγομένοις· καὶ τὸ μὴ
[1, 16]	χορηγίας καὶ ὑπομενετικὸν τῆς ἐπὶ	τῶν	τοιούτων τινῶν καταιτιάσεως· καὶ τὸ
[1, 16]	προχείροις φαντασίαις· καὶ τὸ διατηρητικὸν	τῶν	φίλων καὶ μηδαμοῦ ἁψίκορον μηδὲ
[1, 9]	σεμνὸν ἀπλάστως· καὶ τὸ στοχαστικὸν	τῶν	φίλων κηδεμονικῶς· καὶ τὸ ἀνεκτικὸν
[1, 14]	τὸ πιστευτικὸν περὶ τοῦ ὑπὸ	τῶν	φίλων φιλεῖσθαι, καὶ τὸ ἀνεπίκρυπτον
[1, 17]	δὲ εὐποιία τὸ μηδεμίαν συνδρομὴν	πραγμάτων	γενέσθαι, ἥτις ἔμελλέ με ἐλέγξειν.
[1, 16]	ἢ ἐθῶν ἢ ἄλλων τινῶν	πραγμάτων,	καὶ συσπουδαστικὸν αὐτοῖς, ἵνα ἕκαστοι
[1, 9]	τακτικὸν τῶν εἰς βίον ἀναγκαίων	δογμάτων·	καὶ τὸ μηδὲ ἔμφασίν ποτε
[1, 16]	ἰατρικῆς χρῄζειν ἢ φαρμάκων καὶ	ἐπιθεμάτων	{ἐκτός} μάλιστα δὲ τὸ παραχωρητικὸν
[1, 7]	μηδὲ τὸ συγγράφειν περὶ τῶν	θεωρημάτων,	ἢ προτρεπτικὰ λογάρια διαλέγεσθαι, ἢ
[1, 16]	ὑφὰς καὶ χρόας, οὐ περὶ	σωμάτων	ὥρας. Ἡ ἀπὸ Λωρίου στολὴ
[1, 17]	τὰ παιδία εὐπορῆσαι. Τὸ δἰ	ὀνειράτων	βοηθήματα δοθῆναι ἄλλα τε καὶ
[1, 17]	μήτε δορυφορήσεων χρῄ ζειν μήτε	ἐσθήτων	σημειωδῶν μήτε λαμπάδων καὶ ἀνδριάντων
[1, 16]	τὰς ἐδωδὰς ἐπινοητής, οὐ περὶ	ἐσθήτων	ὑφὰς καὶ χρόας, οὐ περὶ
[1, 6]	τοῖς ὑπὸ τῶν τερατευομένων καὶ	γοήτων	περὶ ἐπῳδῶν καὶ {περὶ} δαιμόνων
[1, 17]	ἐσθήτων σημειωδῶν μήτε λαμπάδων καὶ	ἀνδριάντων	καὶ› τοιῶνδέ τινων {καὶ} τοῦ
[1, 14]	ἰσηγορίαν διοικουμένης, καὶ βασιλείας τιμώσης	πάντων	μάλιστα τὴν ἐλευθερίαν τῶν ἀρχομένων·
[1, 16]	μενετικὸν ἀσαλεύτως ἐπὶ τῶν ἐξητασμένως	κριθέντων·	καὶ τὸ ἀκενόδοξον περὶ τὰς
[1, 16]	ὑπὸ τῶν διὰ χρείας τινὰς	ἀπολειφθέντων·	καὶ τὸ ζητητικὸν ἀκριβῶς ἐν
[1, 16]	ὥστε παρόντων μὲν ἀνεπιτηδεύτως ἅπτεσθαι,	ἀπόντων	δὲ μὴ δεῖσθαι· καὶ τὸ
[1, 16]	ἀτύφως ἅμα καὶ ἀπροφασίστως, ὥστε	παρόντων	μὲν ἀνεπιτηδεύτως ἅπτεσθαι, ἀπόντων δὲ
[1, 16]	ἐνδελεχές· καὶ τὸ ἀκουστικὸν τῶν	ἐχόντων	τι κοινωφελὲς εἰσφέρειν· καὶ τὸ
[1, 16]	καὶ τὸ τιμητικὸν τῶν ἀληθῶς	φιλοσοφούντων,	τοῖς δὲ ἄλλοις οὐκ ἐξονειδιστικὸν
[1, 16]	τὸ πόῤῥωθεν προνοητικὸν καὶ τῶν	ἐλαχίστων	προδιοικητικὸν ἀτραγῴδως· καὶ τὸ τὰς
[1, 16]	ἐξονειδιστικὸν οὐδὲ μὴν εὐπαράγωγον ὑπ	αὐτῶν·	ἔτι δὲ τὸ εὐόμιλον καὶ
[1, 17]	ἔχειν· καὶ ὅτι περὶ οὐδένα	αὐτῶν	προέπεσον πλημμελῆσαί τι, καίτοι διάθεσιν
[1, 6]	{περὶ} δαιμόνων ἀποπομπῆς καὶ τῶν	τοιούτων	λεγομένοις· καὶ τὸ μὴ ὀρτυγοκοπεῖν
[1, 16]	καὶ ὑπομενετικὸν τῆς ἐπὶ τῶν	τοιούτων	τινῶν καταιτιάσεως· καὶ τὸ μήτε
[1, 16]	καὶ ἀπέχεσθαι καὶ ἀπολαύειν ἐδύνατο	τούτων,	ὧν πολλοὶ πρός τε τὰς
[1, 9]	κηδεμονικῶς· καὶ τὸ ἀνεκτικὸν τῶν	ἰδιωτῶν	καὶ τῶν ἀθεωρητὶ οἰομένων· καὶ
[1, 16]	πάτρια πράςσων, οὐδὲ αὐτὸ τοῦτο	ἐπιτηδεύων	φαίνεσθαι, τὸ τὰ πάτρια φυλάςσειν.
[1, 17]	προέπεσον πλημμελῆσαί τι, καίτοι διάθεσιν	ἔχων	τοιαύτην, ἀφ ἧς, εἰ ἔτυχε,