HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Lysias, Discours XVI : Pour Mantithée

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 50 formes différentes pour 81 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, paragraphes

[16, 0]   τῶν τότε ἱππευσάντων βουλεύοντας, πολλοὺς δ᾽ αὐτῶν στρατηγοὺς καὶ ἱππάρχους κεχειροτονημένους.

[16, 10]   πολεμίους μὴ δύνασθαι παριέναι, Ἀγησιλάου δ᾽ εἰς τὴν Βοιωτίαν ἐμβαλόντος ψηφισαμένων

[16, 0]   τῶν ἀποδημούντων ἐγγεγραμμένοι εἰσίν. Ἐκεῖνος δ᾽ ἐστὶν ἔλεγχος μέγιστος· ἐπειδὴ γὰρ

[16, 10]   ἀσφάλειαν εἶναι δεῖν νομίζοντας, τοῖς δ᾽ ὁπλίταις κίνδυνον ἡγουμένους, ἑτέρων ἀναβάντων

[16, 10]   μνᾶς ἑκατέρᾳ, πρὸς τὸν ἀδελφὸν δ᾽ οὕτως ἐνειμάμην ὥστ᾽ ἐκεῖνον πλέον

[16, 10]   γνώμην εἶχον περὶ ἐμοῦ. (Ἔτι δ᾽ ὦ βουλή, οὐδεὶς ἂν ἀποδεῖξαι

[16, 10]   ἐξόδους ποιούμενος, μετὰ τῶν τελευταίων δὲ ἀναχωρῶν· καίτοι χρὴ τοὺς φιλοτίμως

[16, 0]   δὲ ἡγεῖσθαι χείρους εἶναι. Πρῶτον δὲ ἀποδείξω ὡς οὐχ ἵππευον οὐδ᾽

[16, 10]   χρηστοὺς ὄντας καὶ προθύμους, ἐφοδίων δὲ ἀποροῦντας, εἶπον ὅτι χρὴ τοὺς

[16, 0]   τοὺς συγκαταλύσαντας τὸν δῆμον. (Ἔπειτα δὲ ἐκ μὲν τοῦ σανιδίου τοὺς

[16, 0]   ὑμῶν ἐμὲ μὲν δοκιμάζειν, τούτους δὲ ἡγεῖσθαι χείρους εἶναι. Πρῶτον δὲ

[16, 0]   πολιτῶν κακῶς πέπονθε, δοκιμάζεσθαι. Ὁρῶ δὲ καὶ ὑμᾶς ταύτῃ τῇ γνώμῃ

[16, 0]   περιφανῶς ἐτόλμησάν μου καταψεύσασθαι. Ἀνάβηθι δέ μοι καὶ μαρτύρησον. Μάρτυρες” (Περὶ

[16, 0]   τι δεῖ πλείω λέγειν· δοκεῖ δέ μοι, ὦ βουλή, ἐν μὲν

[16, 0]   τῶν κατηγορημένων προσήκειν ἀπολογεῖσθαι, ἐν δὲ ταῖς δοκιμασίαις δίκαιον εἶναι παντὸς

[16, 0]   μετ᾽ εὐνοίας ἀκροάσασθαί μου. Ποιήσομαι δὲ τὴν ἀπολογίαν ὡς ἂν δύνωμαι

[16, 20]   λέγειν ὑπὲρ τῆς πόλεως; ἔτι δὲ τί ἂν τοῖς τοιούτοις ἄχθοισθε;

[16, 20]   κἀγαθὰ ὑμᾶς εἰσιν εἰργασμένοι. ~Ἤδη δέ τινων ᾐσθόμην, ὦ βουλή, καὶ

[16, 20]   λέγειν ἐν τῷ δήμῳ. Ἐγὼ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἠναγκάσθην ὑπὲρ

[16, 0]   ἐξαλειφθῆναι τῷ βουλομένῳ, ἐν ἐκείνοις δὲ τοὺς ἱππεύσαντας ἀναγκαῖον ἦν ὑπὸ

[16, 0]   ὁμολογούντων ἱππεύειν οὐκ ἔνεισιν, ἔνιοι δὲ τῶν ἀποδημούντων ἐγγεγραμμένοι εἰσίν. Ἐκεῖνος

[16, 10]   κοινὸν τῆς πόλεως βλάπτει, ἐκ δὲ τῶν κινδυνεύειν ἐθελόντων πρὸς τοὺς

[16, 10]   τῆς πόλεως ἀξιοῦσι πράττειν, ἐκ δὲ τῶν κινδύνων ἀποδιδράσκουσιν, οὐκ ἂν

[16, 10]   μὲν ἴδια οὕτως διῴκηκα· περὶ δὲ τῶν κοινῶν μοι μέγιστον ἡγοῦμαι

[16, 10]   μεγάλων κακῶν αἴτιοι γεγόνασιν, ἕτεροι δὲ τῶν τοιούτων ἀμελοῦντες πολλὰ κἀγαθὰ

[16, 20]   τὰ τῆς πόλεως πράττοντες (ἅμα δὲ ὑμᾶς ὁρῶν τὰ γὰρ ἀληθῆ

[16, 0]   πώ μοι πλέον εἶναι· ἐὰν δὲ φαίνωμαι καὶ> περὶ τὰ ἄλλα

[16, 0]   τὸν λοιπὸν χρόνον ἡγήσεσθαι. (Ἀξιῶ δέ, ὦ βουλή, ἐὰν μὲν τοῦτο

[16, 0]   ὑπὸ τῶν φυλάρχων ἀπενεχθῆναι. (Ἔτι δέ, ὦ βουλή, εἴπερ ἵππευσα, οὐκ

[16, 10]   γενομένης καὶ πάντων προειδότων ὅτι δεήσει κινδυνεύειν, ἑτέρων ἀναδυομένων ἐγὼ διεπραξάμην

[16, 0]   αἰτίας οὐκ οἶδ᾽ ὅ τι δεῖ πλείω λέγειν· δοκεῖ δέ μοι,

[16, 10]   σεμνοῦ Στειριῶς τοῦ πᾶσιν ἀνθρώποις δειλίαν ὠνειδικότος. (Καὶ οὐ πολλαῖς ἡμέραις

[16, 10]   τοῖς μὲν ἱππεύουσιν ἀσφάλειαν εἶναι δεῖν νομίζοντας, τοῖς δ᾽ ὁπλίταις κίνδυνον

[16, 10]   φοβουμένων ἁπάντων εἰκότως, ὦ βουλή· δεινὸν γὰρ ἦν ἀγαπητῶς ὀλίγῳ πρότερον

[16, 10]   ταῦτ᾽ ἐποίουν οὐχ ὡς οὐ δεινὸν ἡγούμενος εἶναι Λακεδαιμονίοις μάχεσθαι, ἀλλ᾽

[16, 0]   οὐκ ἂν ἦ ἔξαρνος ὡς δεινόν τι πεποιηκώς, ἀλλ᾽ ἠξίουν, ἀποδείξας

[16, 0]   παντὸς τοῦ βίου λόγον διδόναι. Δέομαι οὖν ὑμῶν μετ᾽ εὐνοίας ἀκροάσασθαί

[16, 0]   τοὺς λόγους τοὺς τῶν ἐχθρῶν, δέομαι ὑμῶν ἐμὲ μὲν δοκιμάζειν, τούτους

[16, 20]   ἐμαυτῷ δοκῶ φιλοτιμότερον διατεθῆναι τοῦ δέοντος, ἅμα μὲν τῶν προγόνων ἐνθυμούμενος,

[16, 10]   ἐμοῦ λογοποιοῦντας καὶ ψευδομένους. Καίτοι δῆλον ὅτι, εἰ τῶν αὐτῶν ἐπεθυμοῦμεν,

[16, 20]   ἠναγκάσθην ὑπὲρ τῶν ἐμαυτοῦ πραγμάτων δημηγορῆσαι, ἔπειτα μέντοι καὶ ἐμαυτῷ δοκῶ

[16, 0]   ἠτίμαζον καὶ τοὺς συγκαταλύσαντας τὸν δῆμον. (Ἔπειτα δὲ ἐκ μὲν τοῦ

[16, 10]   Ὀρθόβουλε. Μάρτυρες” (Συλλεγέντων τοίνυν τῶν δημοτῶν πρὸ τῆς ἐξόδου, εἰδὼς αὐτῶν

[16, 20]   ὢν ἐπεχείρησα λέγειν ἐν τῷ δήμῳ. Ἐγὼ δὲ τὸ μὲν πρῶτον

[16, 0]   καὶ ἱππάρχους κεχειροτονημένους. Ὥστε μηδὲν δι᾽ ἄλλο με ἡγεῖσθε ταύτην ποιεῖσθαι

[16, 0]   τὴν ἀπολογίαν ὡς ἂν δύνωμαι διὰ βραχυτάτων. ~Ἐγὼ γὰρ πρῶτον μὲν,

[16, 10]   οὐσίας μοι οὐ πολλῆς καταλειφθείσης διὰ τὰς συμφορὰς καὶ τὰς τοῦ

[16, 20]   τινων ᾐσθόμην, ὦ βουλή, καὶ διὰ ταῦτα ἀχθομένων μοι, ὅτι νεώτερος

[16, 10]   ποτε ἀδίκως εἰς κίνδυνον καθισταίμην, διὰ ταῦτα βελτίων ὑφ᾽ ὑμῶν νομιζόμενος

[16, 10]   ἀλλ᾽ οὐκ εἴ τις κομᾷ, διὰ τοῦτο μισεῖν· τὰ μὲν γὰρ

[16, 0]   κατηγορίας· ἡγοῦμαι γὰρ τοῖς ἀδίκως διαβεβλημένοις τούτους εἶναι μεγίστων ἀγαθῶν αἰτίους,

[16, 0]   Σάτυρον τὸν ἐν τῷ Πόντῳ διαιτησομένους ἐξέπεμψε, καὶ οὔτε τῶν τειχῶν

[16, 10]   παρέχειν τὰ ἐπιτήδεια τοῖς ἀπόρως διακειμένοις. Καὶ οὐ μόνον τοῦτο συνεβούλευον

[16, 0]   με τυγχάνει ἀηδῶς (ἢ κακῶς) διακείμενος, ἐπειδὰν ἐμοῦ λέγοντος ἀκούσῃ περὶ

[16, 10]   σκοπεῖν· πολλοὶ μὲν γὰρ μικρὸν διαλεγόμενοι καὶ κοσμίως ἀμπεχόμενοι μεγάλων κακῶν

[16, 20]   μέντοι καὶ ἐμαυτῷ δοκῶ φιλοτιμότερον διατεθῆναι τοῦ δέοντος, ἅμα μὲν τῶν

[16, 10]   πώποτε, ἀλλὰ πάντα τὸν χρόνον διατετέλεκα μετὰ τῶν πρώτων μὲν τὰς

[16, 10]   τὰς τοιαύτας ἀκολασίας τυγχάνουσι τὰς διατριβὰς ποιούμενοι, πάντας αὐτοὺς ὄψεσθέ μοι

[16, 10]   ποιούμενοι, πάντας αὐτοὺς ὄψεσθέ μοι διαφόρους ὄντας, καὶ πλεῖστα τούτους περὶ

[16, 0]   εἶναι παντὸς τοῦ βίου λόγον διδόναι. Δέομαι οὖν ὑμῶν μετ᾽ εὐνοίας

[16, 10]   δεήσει κινδυνεύειν, ἑτέρων ἀναδυομένων ἐγὼ διεπραξάμην ὥστε τῆς πρώτης τεταγμένος μάχεσθαι

[16, 0]   ἀπολογεῖσθαι, ἐν δὲ ταῖς δοκιμασίαις δίκαιον εἶναι παντὸς τοῦ βίου λόγον

[16, 0]   αὐτοῖς ζημιοῦσθαι. Ὥστε πολὺ ἂν δικαιότερον ἐκείνοις τοῖς γράμμασιν ἢ τούτοις

[16, 10]   ὑφ᾽ ὑμῶν νομιζόμενος ἁπάντων τῶν δικαίων τυγχάνοιμι. Καί μοι ἀνάβητε τούτων

[16, 10]   τῶν κινδύνων ἀποδιδράσκουσιν, οὐκ ἂν δικαίως περὶ ἐμοῦ τὴν γνώμην ταύτην

[16, 10]   ἀποδεῖξαι περὶ ἐμοῦ δύναιτο οὔτε δίκην αἰσχρὰν οὔτε γραφὴν οὔτε εἰσαγγελίαν

[16, 10]   (Καὶ τὰ μὲν ἴδια οὕτως διῴκηκα· περὶ δὲ τῶν κοινῶν μοι

[16, 0]   ὅ τι δεῖ πλείω λέγειν· δοκεῖ δέ μοι, ὦ βουλή, ἐν

[16, 0]   ἐχθρῶν, δέομαι ὑμῶν ἐμὲ μὲν δοκιμάζειν, τούτους δὲ ἡγεῖσθαι χείρους εἶναι.

[16, 0]   ἐμοῦ τῶν πολιτῶν κακῶς πέπονθε, δοκιμάζεσθαι. Ὁρῶ δὲ καὶ ὑμᾶς ταύτῃ

[16, 0]   ~ΕΝ ΒΟΥΛΗΙ ΜΑΝΤΙΘΕΩΙ ΔΟΚΙΜΑΖΟΜΕΝΩΙ ΑΠΟΛΟΓΙΑ. (Εἰ μὴ συνῄδη, ὦ

[16, 0]   προσήκειν ἀπολογεῖσθαι, ἐν δὲ ταῖς δοκιμασίαις δίκαιον εἶναι παντὸς τοῦ βίου

[16, 20]   δημηγορῆσαι, ἔπειτα μέντοι καὶ ἐμαυτῷ δοκῶ φιλοτιμότερον διατεθῆναι τοῦ δέοντος, ἅμα

[16, 0]   βεβιωκὼς καὶ πολὺ παρὰ τὴν δόξαν καὶ παρὰ τοὺς λόγους τοὺς

[16, 10]   αὐτὸς ἔδωκα δυοῖν ἀνδροῖν τριάκοντα δραχμὰς ἑκατέρῳ, οὐχ ὡς πολλὰ κεκτημένος,

[16, 10]   οὐδεὶς ἂν ἀποδεῖξαι περὶ ἐμοῦ δύναιτο οὔτε δίκην αἰσχρὰν οὔτε γραφὴν

[16, 10]   κατειλημμένων, ὥστε τοὺς πολεμίους μὴ δύνασθαι παριέναι, Ἀγησιλάου δ᾽ εἰς τὴν

[16, 0]   δὲ τὴν ἀπολογίαν ὡς ἂν δύνωμαι διὰ βραχυτάτων. ~Ἐγὼ γὰρ πρῶτον

[16, 10]   πατρὸς καὶ τὰς τῆς πόλεως, δύο μὲν ἀδελφὰς ἐξέδωκα ἐπιδοὺς τριάκοντα

[16, 10]   ἄλλοις, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἔδωκα δυοῖν ἀνδροῖν τριάκοντα δραχμὰς ἑκατέρῳ, οὐχ

[16, 10]   καὶ μάλιστα τῆς ἡμετέρας φυλῆς δυστυχησάσης, καὶ πλείστων ἐναποθανόντων ὕστερος ἀνεχώρησα

Discours, paragraphes
[16, 0]	τῶν τότε ἱππευσάντων βουλεύοντας, πολλοὺς	δ᾽	αὐτῶν στρατηγοὺς καὶ ἱππάρχους κεχειροτονημένους.
[16, 10]	πολεμίους μὴ δύνασθαι παριέναι, Ἀγησιλάου	δ᾽	εἰς τὴν Βοιωτίαν ἐμβαλόντος ψηφισαμένων
[16, 0]	τῶν ἀποδημούντων ἐγγεγραμμένοι εἰσίν. Ἐκεῖνος	δ᾽	ἐστὶν ἔλεγχος μέγιστος· ἐπειδὴ γὰρ
[16, 10]	ἀσφάλειαν εἶναι δεῖν νομίζοντας, τοῖς	δ᾽	ὁπλίταις κίνδυνον ἡγουμένους, ἑτέρων ἀναβάντων
[16, 10]	μνᾶς ἑκατέρᾳ, πρὸς τὸν ἀδελφὸν	δ᾽	οὕτως ἐνειμάμην ὥστ᾽ ἐκεῖνον πλέον
[16, 10]	γνώμην εἶχον περὶ ἐμοῦ. (Ἔτι	δ᾽	ὦ βουλή, οὐδεὶς ἂν ἀποδεῖξαι
[16, 10]	ἐξόδους ποιούμενος, μετὰ τῶν τελευταίων	δὲ	ἀναχωρῶν· καίτοι χρὴ τοὺς φιλοτίμως
[16, 0]	δὲ ἡγεῖσθαι χείρους εἶναι. Πρῶτον	δὲ	ἀποδείξω ὡς οὐχ ἵππευον οὐδ᾽
[16, 10]	χρηστοὺς ὄντας καὶ προθύμους, ἐφοδίων	δὲ	ἀποροῦντας, εἶπον ὅτι χρὴ τοὺς
[16, 0]	τοὺς συγκαταλύσαντας τὸν δῆμον. (Ἔπειτα	δὲ	ἐκ μὲν τοῦ σανιδίου τοὺς
[16, 0]	ὑμῶν ἐμὲ μὲν δοκιμάζειν, τούτους	δὲ	ἡγεῖσθαι χείρους εἶναι. Πρῶτον δὲ
[16, 0]	πολιτῶν κακῶς πέπονθε, δοκιμάζεσθαι. Ὁρῶ	δὲ	καὶ ὑμᾶς ταύτῃ τῇ γνώμῃ
[16, 0]	περιφανῶς ἐτόλμησάν μου καταψεύσασθαι. Ἀνάβηθι	δέ	μοι καὶ μαρτύρησον. Μάρτυρες” (Περὶ
[16, 0]	τι δεῖ πλείω λέγειν· δοκεῖ	δέ	μοι, ὦ βουλή, ἐν μὲν
[16, 0]	τῶν κατηγορημένων προσήκειν ἀπολογεῖσθαι, ἐν	δὲ	ταῖς δοκιμασίαις δίκαιον εἶναι παντὸς
[16, 0]	μετ᾽ εὐνοίας ἀκροάσασθαί μου. Ποιήσομαι	δὲ	τὴν ἀπολογίαν ὡς ἂν δύνωμαι
[16, 20]	λέγειν ὑπὲρ τῆς πόλεως; ἔτι	δὲ	τί ἂν τοῖς τοιούτοις ἄχθοισθε;
[16, 20]	κἀγαθὰ ὑμᾶς εἰσιν εἰργασμένοι. ~Ἤδη	δέ	τινων ᾐσθόμην, ὦ βουλή, καὶ
[16, 20]	λέγειν ἐν τῷ δήμῳ. Ἐγὼ	δὲ	τὸ μὲν πρῶτον ἠναγκάσθην ὑπὲρ
[16, 0]	ἐξαλειφθῆναι τῷ βουλομένῳ, ἐν ἐκείνοις	δὲ	τοὺς ἱππεύσαντας ἀναγκαῖον ἦν ὑπὸ
[16, 0]	ὁμολογούντων ἱππεύειν οὐκ ἔνεισιν, ἔνιοι	δὲ	τῶν ἀποδημούντων ἐγγεγραμμένοι εἰσίν. Ἐκεῖνος
[16, 10]	κοινὸν τῆς πόλεως βλάπτει, ἐκ	δὲ	τῶν κινδυνεύειν ἐθελόντων πρὸς τοὺς
[16, 10]	τῆς πόλεως ἀξιοῦσι πράττειν, ἐκ	δὲ	τῶν κινδύνων ἀποδιδράσκουσιν, οὐκ ἂν
[16, 10]	μὲν ἴδια οὕτως διῴκηκα· περὶ	δὲ	τῶν κοινῶν μοι μέγιστον ἡγοῦμαι
[16, 10]	μεγάλων κακῶν αἴτιοι γεγόνασιν, ἕτεροι	δὲ	τῶν τοιούτων ἀμελοῦντες πολλὰ κἀγαθὰ
[16, 20]	τὰ τῆς πόλεως πράττοντες (ἅμα	δὲ	ὑμᾶς ὁρῶν τὰ γὰρ ἀληθῆ
[16, 0]	πώ μοι πλέον εἶναι· ἐὰν	δὲ	φαίνωμαι καὶ> περὶ τὰ ἄλλα
[16, 0]	τὸν λοιπὸν χρόνον ἡγήσεσθαι. (Ἀξιῶ	δέ,	ὦ βουλή, ἐὰν μὲν τοῦτο
[16, 0]	ὑπὸ τῶν φυλάρχων ἀπενεχθῆναι. (Ἔτι	δέ,	ὦ βουλή, εἴπερ ἵππευσα, οὐκ
[16, 10]	γενομένης καὶ πάντων προειδότων ὅτι	δεήσει	κινδυνεύειν, ἑτέρων ἀναδυομένων ἐγὼ διεπραξάμην
[16, 0]	αἰτίας οὐκ οἶδ᾽ ὅ τι	δεῖ	πλείω λέγειν· δοκεῖ δέ μοι,
[16, 10]	σεμνοῦ Στειριῶς τοῦ πᾶσιν ἀνθρώποις	δειλίαν	ὠνειδικότος. (Καὶ οὐ πολλαῖς ἡμέραις
[16, 10]	τοῖς μὲν ἱππεύουσιν ἀσφάλειαν εἶναι	δεῖν	νομίζοντας, τοῖς δ᾽ ὁπλίταις κίνδυνον
[16, 10]	φοβουμένων ἁπάντων εἰκότως, ὦ βουλή·	δεινὸν	γὰρ ἦν ἀγαπητῶς ὀλίγῳ πρότερον
[16, 10]	ταῦτ᾽ ἐποίουν οὐχ ὡς οὐ	δεινὸν	ἡγούμενος εἶναι Λακεδαιμονίοις μάχεσθαι, ἀλλ᾽
[16, 0]	οὐκ ἂν ἦ ἔξαρνος ὡς	δεινόν	τι πεποιηκώς, ἀλλ᾽ ἠξίουν, ἀποδείξας
[16, 0]	παντὸς τοῦ βίου λόγον διδόναι.	Δέομαι	οὖν ὑμῶν μετ᾽ εὐνοίας ἀκροάσασθαί
[16, 0]	τοὺς λόγους τοὺς τῶν ἐχθρῶν,	δέομαι	ὑμῶν ἐμὲ μὲν δοκιμάζειν, τούτους
[16, 20]	ἐμαυτῷ δοκῶ φιλοτιμότερον διατεθῆναι τοῦ	δέοντος,	ἅμα μὲν τῶν προγόνων ἐνθυμούμενος,
[16, 10]	ἐμοῦ λογοποιοῦντας καὶ ψευδομένους. Καίτοι	δῆλον	ὅτι, εἰ τῶν αὐτῶν ἐπεθυμοῦμεν,
[16, 20]	ἠναγκάσθην ὑπὲρ τῶν ἐμαυτοῦ πραγμάτων	δημηγορῆσαι,	ἔπειτα μέντοι καὶ ἐμαυτῷ δοκῶ
[16, 0]	ἠτίμαζον καὶ τοὺς συγκαταλύσαντας τὸν	δῆμον.	(Ἔπειτα δὲ ἐκ μὲν τοῦ
[16, 10]	Ὀρθόβουλε. Μάρτυρες” (Συλλεγέντων τοίνυν τῶν	δημοτῶν	πρὸ τῆς ἐξόδου, εἰδὼς αὐτῶν
[16, 20]	ὢν ἐπεχείρησα λέγειν ἐν τῷ	δήμῳ.	Ἐγὼ δὲ τὸ μὲν πρῶτον
[16, 0]	καὶ ἱππάρχους κεχειροτονημένους. Ὥστε μηδὲν	δι᾽	ἄλλο με ἡγεῖσθε ταύτην ποιεῖσθαι
[16, 0]	τὴν ἀπολογίαν ὡς ἂν δύνωμαι	διὰ	βραχυτάτων. ~Ἐγὼ γὰρ πρῶτον μὲν,
[16, 10]	οὐσίας μοι οὐ πολλῆς καταλειφθείσης	διὰ	τὰς συμφορὰς καὶ τὰς τοῦ
[16, 20]	τινων ᾐσθόμην, ὦ βουλή, καὶ	διὰ	ταῦτα ἀχθομένων μοι, ὅτι νεώτερος
[16, 10]	ποτε ἀδίκως εἰς κίνδυνον καθισταίμην,	διὰ	ταῦτα βελτίων ὑφ᾽ ὑμῶν νομιζόμενος
[16, 10]	ἀλλ᾽ οὐκ εἴ τις κομᾷ,	διὰ	τοῦτο μισεῖν· τὰ μὲν γὰρ
[16, 0]	κατηγορίας· ἡγοῦμαι γὰρ τοῖς ἀδίκως	διαβεβλημένοις	τούτους εἶναι μεγίστων ἀγαθῶν αἰτίους,
[16, 0]	Σάτυρον τὸν ἐν τῷ Πόντῳ	διαιτησομένους	ἐξέπεμψε, καὶ οὔτε τῶν τειχῶν
[16, 10]	παρέχειν τὰ ἐπιτήδεια τοῖς ἀπόρως	διακειμένοις.	Καὶ οὐ μόνον τοῦτο συνεβούλευον
[16, 0]	με τυγχάνει ἀηδῶς (ἢ κακῶς)	διακείμενος,	ἐπειδὰν ἐμοῦ λέγοντος ἀκούσῃ περὶ
[16, 10]	σκοπεῖν· πολλοὶ μὲν γὰρ μικρὸν	διαλεγόμενοι	καὶ κοσμίως ἀμπεχόμενοι μεγάλων κακῶν
[16, 20]	μέντοι καὶ ἐμαυτῷ δοκῶ φιλοτιμότερον	διατεθῆναι	τοῦ δέοντος, ἅμα μὲν τῶν
[16, 10]	πώποτε, ἀλλὰ πάντα τὸν χρόνον	διατετέλεκα	μετὰ τῶν πρώτων μὲν τὰς
[16, 10]	τὰς τοιαύτας ἀκολασίας τυγχάνουσι τὰς	διατριβὰς	ποιούμενοι, πάντας αὐτοὺς ὄψεσθέ μοι
[16, 10]	ποιούμενοι, πάντας αὐτοὺς ὄψεσθέ μοι	διαφόρους	ὄντας, καὶ πλεῖστα τούτους περὶ
[16, 0]	εἶναι παντὸς τοῦ βίου λόγον	διδόναι.	Δέομαι οὖν ὑμῶν μετ᾽ εὐνοίας
[16, 10]	δεήσει κινδυνεύειν, ἑτέρων ἀναδυομένων ἐγὼ	διεπραξάμην	ὥστε τῆς πρώτης τεταγμένος μάχεσθαι
[16, 0]	ἀπολογεῖσθαι, ἐν δὲ ταῖς δοκιμασίαις	δίκαιον	εἶναι παντὸς τοῦ βίου λόγον
[16, 0]	αὐτοῖς ζημιοῦσθαι. Ὥστε πολὺ ἂν	δικαιότερον	ἐκείνοις τοῖς γράμμασιν ἢ τούτοις
[16, 10]	ὑφ᾽ ὑμῶν νομιζόμενος ἁπάντων τῶν	δικαίων	τυγχάνοιμι. Καί μοι ἀνάβητε τούτων
[16, 10]	τῶν κινδύνων ἀποδιδράσκουσιν, οὐκ ἂν	δικαίως	περὶ ἐμοῦ τὴν γνώμην ταύτην
[16, 10]	ἀποδεῖξαι περὶ ἐμοῦ δύναιτο οὔτε	δίκην	αἰσχρὰν οὔτε γραφὴν οὔτε εἰσαγγελίαν
[16, 10]	(Καὶ τὰ μὲν ἴδια οὕτως	διῴκηκα·	περὶ δὲ τῶν κοινῶν μοι
[16, 0]	ὅ τι δεῖ πλείω λέγειν·	δοκεῖ	δέ μοι, ὦ βουλή, ἐν
[16, 0]	ἐχθρῶν, δέομαι ὑμῶν ἐμὲ μὲν	δοκιμάζειν,	τούτους δὲ ἡγεῖσθαι χείρους εἶναι.
[16, 0]	ἐμοῦ τῶν πολιτῶν κακῶς πέπονθε,	δοκιμάζεσθαι.	Ὁρῶ δὲ καὶ ὑμᾶς ταύτῃ
[16, 0]	~ΕΝ ΒΟΥΛΗΙ ΜΑΝΤΙΘΕΩΙ	ΔΟΚΙΜΑΖΟΜΕΝΩΙ	ΑΠΟΛΟΓΙΑ. (Εἰ μὴ συνῄδη, ὦ
[16, 0]	προσήκειν ἀπολογεῖσθαι, ἐν δὲ ταῖς	δοκιμασίαις	δίκαιον εἶναι παντὸς τοῦ βίου
[16, 20]	δημηγορῆσαι, ἔπειτα μέντοι καὶ ἐμαυτῷ	δοκῶ	φιλοτιμότερον διατεθῆναι τοῦ δέοντος, ἅμα
[16, 0]	βεβιωκὼς καὶ πολὺ παρὰ τὴν	δόξαν	καὶ παρὰ τοὺς λόγους τοὺς
[16, 10]	αὐτὸς ἔδωκα δυοῖν ἀνδροῖν τριάκοντα	δραχμὰς	ἑκατέρῳ, οὐχ ὡς πολλὰ κεκτημένος,
[16, 10]	οὐδεὶς ἂν ἀποδεῖξαι περὶ ἐμοῦ	δύναιτο	οὔτε δίκην αἰσχρὰν οὔτε γραφὴν
[16, 10]	κατειλημμένων, ὥστε τοὺς πολεμίους μὴ	δύνασθαι	παριέναι, Ἀγησιλάου δ᾽ εἰς τὴν
[16, 0]	δὲ τὴν ἀπολογίαν ὡς ἂν	δύνωμαι	διὰ βραχυτάτων. ~Ἐγὼ γὰρ πρῶτον
[16, 10]	πατρὸς καὶ τὰς τῆς πόλεως,	δύο	μὲν ἀδελφὰς ἐξέδωκα ἐπιδοὺς τριάκοντα
[16, 10]	ἄλλοις, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἔδωκα	δυοῖν	ἀνδροῖν τριάκοντα δραχμὰς ἑκατέρῳ, οὐχ
[16, 10]	καὶ μάλιστα τῆς ἡμετέρας φυλῆς	δυστυχησάσης,	καὶ πλείστων ἐναποθανόντων ὕστερος ἀνεχώρησα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/03/2010