Livre, partie
[1, 10]	πρὸς τοὺς ἀνθρώπους· οὗτός ἐστιν	ὁ	ἀγαθὸς ~δαίμων. μακαρία ψυχή, ἡ
[1, 10]	ἀγαθόν, καὶ ὁ ~κόσμος, καὶ	ὁ	ἄνθρωπος· καὶ τὸν μὲν κόσμον
[1, 10]	ἄνθρωπον δεῖ λέγεσθαι τὸν τοιοῦτον·	ὁ	γὰρ ἄνθρωπος ~ζῷόν ἐστι θεῖον
[1, 10]	~τοὐναντίον δὲ ἀρετὴ ψυχῆς γνῶσις·	ὁ	γὰρ γνοὺς καὶ ~ἀγαθὸς καὶ
[1, 10]	καὶ ἀκοαῖς, ὦ τέκνον, σκιαμαχεῖ.	~ὁ	γὰρ θεὸς καὶ πατὴρ καὶ
[1, 10]	γὰρ κολάζεται τοῦτον ~τὸν τρόπον.	ὁ	γὰρ νοῦς, ὅταν δαίμων γένηται,
[1, 10]	γὰρ ἐρῶ, ὦ Τάτ, ποιοῦντι·	ὁ	γὰρ ποιῶν ~ἐλλιπής ἐστι πολλῷ
[1, 10]	~καὶ ὁ μὲν κόσμος πρῶτος,	ὁ	δὲ ἄνθρωπος δεύτερον ~ζῷον μετὰ
[1, 10]	κατελεύσεται, ~οὐρανοῦ τὸν ὅρον καταλιπών,	ὁ	δὲ ἄνθρωπος καὶ εἰς ~τὸν
[1, 10]	οὐ κακὸς δὲ ὡς ἀθάνατος·	ὁ	δὲ ἄνθρωπος, καὶ ~ὡς κινητὸς,
[1, 10]	μὲν κόσμος τοῦ ~θεοῦ υἱός,	ὁ	δὲ ἄνθρωπος τοῦ κόσμου, ὥσπερ
[1, 10]	οὖν κόσμος ~ὑπόκειται τῷ θεῷ,	ὁ	δὲ ἄνθρωπος τῷ κόσμῳ, τὰ
[1, 10]	ποιά. ὁτὲ δὲ τὰ ἐναντία·	ὁ	δὲ θεὸς καὶ πατὴρ καὶ
[1, 10]	ἄνθρωποι ~δὲ τῶν ἀλόγων ζῴων,	ὁ	δὲ θεὸς πάντων· πάντων γὰρ
[1, 10]	τὰ δὲ ἄλογα ~τῷ ἀνθρώπῳ·	ὁ	δὲ θεὸς ὑπὲρ πάντα καὶ
[1, 10]	δὲ ψυχὴ εἰς τὸ πνεῦμα,	ὁ	δὲ νοῦς ~καθαρὸς γενόμενος τῶν
[1, 10]	ὀργάνῳ χρωμένη αὐτῷ τῷ νοΐ,	ὁ	δὲ νοῦς ~τῷ σώματι. ἀμφότερα
[1, 10]	μὲν τοῦ παντός, τῶν πάντων,	ὁ	δὲ τοῦ ~ἀνθρώπου, τῶν ἐπὶ
[1, 10]	θεῶν, ὁ μὲν τῶν πλανωμένων,	ὁ	δὲ ~τῶν ἀπλανῶν. ~καὶ αὕτη
[1, 10]	ἐπὶ ~τοσοῦτον, ἐφ´ ὅσον δύναται	ὁ	δυνάμενος δέξασθαι τὴν ~ἐπεισροὴν τῆς
[1, 10]	γυμνὸς γὰρ ὢν τοῦ πυρὸς	~ὁ	ἐν ἀνθρώποις νοῦς ἀδυνατεῖ τὰ
[1, 10]	ὁ μὲν γὰρ κόσμος καὶ	ὁ	ἥλιος, τῶν κατὰ μετουσίαν ~καὶ
[1, 10]	ζῷον ~καθελεῖν· καὶ τοῦτό ἐστιν	ὁ	θάνατος τοῦ σώματος. ~ἐκ μιᾶς
[1, 10]	~οὐ γὰρ ἀγνοεῖ τὸν ἄνθρωπον	ὁ	θεός, ἀλλὰ καὶ πάνυ ~γνωρίζει
[1, 10]	ἄνθρωπος· καὶ τὸν μὲν κόσμον	ὁ	θεὸς ἔχει, ~τὸν δὲ ἄνθρωπον
[1, 10]	κινεῖται. καὶ ~τρία τοίνυν ταῦτα,	ὁ	θεὸς καὶ πατὴρ καὶ τὸ
[1, 10]	ὕπαρξιν αὐτὴν τῶν ὄντων τοῦτο	~ὁ	θεός, τοῦτο ὁ πατήρ, τοῦτο
[1, 10]	οὖν ὁ ὑλικὸς θεὸς ὅδε;	Ὁ	καλὸς κόσμος, οὐκ ~ἔστι δὲ
[1, 10]	θεὸς ἔχει, ~τὸν δὲ ἄνθρωπον	ὁ	κόσμος· καὶ γίνεται ὁ μὲν
[1, 10]	πατὴρ καὶ τὸ ἀγαθόν, καὶ	ὁ	~κόσμος, καὶ ὁ ἄνθρωπος· καὶ
[1, 10]	κίνησιν τὸν ~τρόπον τοῦτον. ἐπεὶ	ὁ	κόσμος σφαῖρά ἐστι, τουτέστι ~κεφαλή,
[1, 10]	ὁ νοῦς ἐν τῷ λόγῳ,	ὁ	~λόγος ἐν τῇ ψυχῇ, ἡ
[1, 10]	ᾧ μηδὲν πρόσεστι ~τῶν ἄλλων.	ὁ	μὲν γὰρ κόσμος καὶ ὁ
[1, 10]	~ἀλλὰ καὶ κακὸς ὡς θνητός.	ὁ	μὲν γὰρ κόσμος οὐκ ἀγαθὸς
[1, 10]	ὑλικοῦ καὶ νοητοῦ συνέστηκε. ~καὶ	ὁ	μὲν κόσμος πρῶτος, ὁ δὲ
[1, 10]	ἄνθρωπον ὁ κόσμος· καὶ γίνεται	ὁ	μὲν κόσμος τοῦ ~θεοῦ υἱός,
[1, 10]	πρὸς αὐτὸν λελαλημένων ἐστὶν ἐπιτομή.	~ὁ	μὲν οὖν θεὸς καὶ πατὴρ
[1, 10]	~κρείττων, καὶ πάντα αὐτοῦ ἐλάττονα.	ὁ	μὲν οὖν κόσμος ~ὑπόκειται τῷ
[1, 10]	πρὸς τὴν δημιουργίαν ~χρῆται· καὶ	ὁ	μὲν τοῦ παντός, τῶν πάντων,
[1, 10]	~χορόν· χοροὶ δὲ δύο θεῶν,	ὁ	μὲν τῶν πλανωμένων, ὁ δὲ
[1, 10]	δέ ἐστιν οὗτος, ~ὦ πάτερ;	Ὁ	μὴ πολλὰ λαλῶν, μηδὲ πολλὰ
[1, 10]	τὸ ζῷον ~διοικεῖ. ~ὅταν οὖν	ὁ	νοῦς ἀπαλλαγῇ τοῦ γηίνου σώματος,
[1, 10]	~εἰς δὲ τὴν εὐσεβῆ ψυχὴν	ὁ	νοῦς ἐμβὰς ὁδηγεῖ αὐτὴν ἐπὶ
[1, 10]	ἀνθρώπου ~ὀχεῖται τὸν τρόπον τοῦτον·	ὁ	νοῦς ἐν τῷ λόγῳ, ὁ
[1, 10]	ἔρξαι δύναται. ~πολλάκις γὰρ ἐξίπταται	ὁ	νοῦς τῆς ψυχῆς, καὶ ἐν
[1, 10]	Πῶς τοῦτο ~λέγεις, ὦ πάτερ;	ὁ	νοῦς τῆς ψυχῆς χωρίζεται καὶ
[1, 10]	τὸ πῦρ· δημιουργὸς γὰρ ὢν	~ὁ	νοῦς τῶν πάντων, ὀργάνῳ τῷ
[1, 10]	τὸν ἀγαθόν; περὶ ~γὰρ τούτου	ὁ	νῦν λόγος, οὐ περὶ τοῦ
[1, 10]	ἀληθές, ~καὶ ὑπὲρ ἐκείνους ἐστὶν	ὁ	ὄντως ἄνθρωπος, ἢ πάντως γε
[1, 10]	ὄντων τοῦτο ~ὁ θεός, τοῦτο	ὁ	πατήρ, τοῦτο τὸ ἀγαθόν, ᾧ
[1, 10]	οὔτε γενέσθαι δυνατόν. ~αἴτιος δὲ	~ὁ	πατὴρ τῶν τέκνων καὶ τῆς
[1, 10]	καὶ ὀλίγου δεῖν ἐσεβάσθη μου	ὁ	τοῦ νοῦ ὀφθαλμὸς ὑπὸ ~τῆς
[1, 10]	νοήσας οὔτε ἄλλο τι ~θεάσασθαι	ὁ	τοῦτο θεασάμενος οὔτε περὶ ἄλλου
[1, 10]	~γὰρ ἄλλο τι δύναται νοῆσαι	ὁ	τοῦτο νοήσας οὔτε ἄλλο τι
[1, 10]	ἄλλως εἶναι ἀδύνατον. ~Τίς οὖν	ὁ	ὑλικὸς θεὸς ὅδε; Ὁ καλὸς
[1, 10]	πολλὰ λαλῶν, μηδὲ πολλὰ ἀκούων·	ὃ	~γὰρ δύο λόγοις σχολάζων καὶ
[1, 10]	καὶ ~γήινον σῶμα ζητοῦσα εἰς	ὃ	εἰσέλθῃ, εἰς ἀνθρώπινον δέ· ~ἄλλο
[1, 10]	αὐτὴν εἰς ~τοὺς τοῦ σώματος	ὄγκους,	διαλύσασα δὲ ἑαυτὴν ἐγγεννᾷ ~λήθην,
[1, 10]	τοῦ κόσμου ~ψυχῆς· ὅταν δὲ	ὀγκωθῇ	τὸ σῶμα καὶ κατασπάσῃ αὐτὴν
[1, 10]	τοῦ σώματος αὐτῆς ἔτι ὀλίγον	~ὄγκωτο	καὶ μηδέπω τὸ πᾶν ὠγκωμένου,
[1, 10]	~Τίς οὖν ὁ ὑλικὸς θεὸς	ὅδε;	Ὁ καλὸς κόσμος, οὐκ ~ἔστι
[1, 10]	εὐσεβῆ ψυχὴν ὁ νοῦς ἐμβὰς	ὁδηγεῖ	αὐτὴν ἐπὶ ~τὸ τῆς γνώσεως
[1, 10]	ἀγαθοῦ μεταλαμβάνει, παλίσσυτος ~δὲ τὴν	ὁδὸν	ὑποστρέφει τὴν εἰς τὰ ἑρπετά,
[1, 10]	ὦ τέκνον, νοῦν οὐκ ἔχει·	ὅθεν	~οὐδὲ ἄνθρωπον δεῖ λέγεσθαι τὸν
[1, 10]	δὲ φύσεις διὰ τῶν στοιχείων,	οἱ	δὲ ἄνθρωποι ~διὰ τῶν τεχνῶν
[1, 10]	καὶ πάσης ἀθανασίας ~ἀνάπλεως, ~ἧς	οἱ	δυνάμενοι πλέον τι ἀρύσασθαι τῆς
[1, 10]	ὄψιν ᾧπερ Οὐρανὸς καὶ Κρόνος,	οἱ	ἡμέτεροι ~πρόγονοι, ἐντετυχήκασιν. Εἴθε καὶ
[1, 10]	ταῖς τῶν ἀλόγων. ἐπιμελοῦνται δὲ	οἱ	~κρείττονες τῶν ἐλαττόνων, θεοὶ μὲν
[1, 10]	κολαζομένης εἰσὶ ~ψυχῆς; ἢ ὡς	οἱ	πολλοὶ δοκοῦσι, καὶ σὺ δοξάζεις,
[1, 10]	τί εἴπω, τί ποιήσω, οὐκ	οἶδα·	διεσθίομαι ~ἡ κακοδαίμων ὑπὸ τῶν
[1, 10]	ἀναβαίνει καὶ μετρεῖ αὐτὸν καὶ	οἶδε	ποῖα μὲν ~αὐτοῦ ἐστιν ὑψηλά,
[1, 10]	τοῦτο πάλιν λέγεις, ὦ πάτερ;	Οἴει	οὖν, ὦ ~τέκνον, ὅτι πᾶσα
[1, 10]	θεῖα δημιουργεῖν, ἀνθρώπινος ~ὢν τῇ	οἰκήσει.	~ψυχὴ δὲ ἀνθρωπίνη, οὐ πᾶσα
[1, 10]	θεῖον καὶ μηδένα ~ἀνθρώπων ἀδικῆσαι)	ὅλη	νοῦς γίνεται. ἡ δὲ ἀσεβὴς
[1, 10]	πάντα τὸν νοῦν καὶ τὴν	ὅλην	ψυχὴν ~ἀναλάμπει καὶ ἀνέλκει διὰ
[1, 10]	ἐπιδεχομένην, τοῦ σώματος αὐτῆς ἔτι	ὀλίγον	~ὄγκωτο καὶ μηδέπω τὸ πᾶν
[1, 10]	ἀγαθῆς καὶ καλλίστης ~θέας καὶ	ὀλίγου	δεῖν ἐσεβάσθη μου ὁ τοῦ
[1, 10]	~ᾶσα γὰρ φλέγεται καὶ ὑπὸ	ὀλίγου	σπινθῆρος καὶ ~διὰ τοῦτο τὸ
[1, 10]	ἀνέλκει διὰ τοῦ σώματος καὶ	ὅλον.	αὐτὸν εἰς ~οὐσίαν μεταβάλλει. ἀδύνατον
[1, 10]	τοῦ θεοῦ. αὕτη εἰς τὸν	Ὄλυμπον	~ἀνάβασις· οὕτω μόνως ἀγαθὴ ψυχή,
[1, 10]	εὐθὺς ἐνεδύσατο χιτῶνα, τὸν πύρινον,	ὃν	οὐκ ἐδύνατο ~ἔχων εἰς τὸ
[1, 10]	τὸ τῶν πάντων ~εἶναι οὐκέτι	ὄντων	ἀλλὰ ὕπαρξιν αὐτὴν τῶν ὄντων
[1, 10]	πάντων παθητῶν, δεύτερος δὲ τῶν	ὄντων	καὶ αὐτοδεής, ~καὶ αὐτὸς ποτὲ
[1, 10]	ψυχὴ γάρ, μηδὲν ἐπιγνοῦσα τῶν	~ὄντων	μηδὲ τὴν τούτων φύσιν, μηδὲ
[1, 10]	ὄντων ἀλλὰ ὕπαρξιν αὐτὴν τῶν	ὄντων	τοῦτο ~ὁ θεός, τοῦτο ὁ
[1, 10]	~καὶ ὑπὲρ ἐκείνους ἐστὶν ὁ	ὄντως	ἄνθρωπος, ἢ πάντως γε ~ἰσοδυναμοῦσιν
[1, 10]	τῶν θείων νοημάτων καὶ τὸ	ὀξύτατον	πάντων ~τῶν στοιχείων ἔχει σῶμα,
[1, 10]	τοῦ πυρὸς φλόγα. νοῦς δὲ	ὀξύτατος	~ὢν πάντων τῶν θείων νοημάτων
[1, 10]	τὴν ~ἐπεισροὴν τῆς νοητῆς λαμπηδόνος·	ὀξυτέρα	μὲν γάρ ἐστιν ~εἰς τὸ
[1, 10]	τῷ λέγοντι, ~καὶ συμπνέειν καὶ	ὀξυτέραν	ἔχειν τὴν ἀκοὴν τῆς τοῦ
[1, 10]	ψυχὴ ἐξελθοῦσα τοῦ σώματος θηριάζεται,	ὅπερ	~ἐστὶ πλάνη μεγίστη; ~ψυχὴ γὰρ
[1, 10]	ψυχὴν ἡ ἀσέβεια; ἢ οὐχ	ὁρᾷς	ὅσα κακὰ ~πάσχει ψυχὴ ἀσεβής,
[1, 10]	ὢν ~ὁ νοῦς τῶν πάντων,	ὀργάνῳ	τῷ πυρὶ πρὸς τὴν δημιουργίαν
[1, 10]	θεοῦ. ~πᾶσα γὰρ ἐπιστήμη ~ἀσώματος,	ὀργάνῳ	χρωμένη αὐτῷ τῷ νοΐ, ὁ
[1, 10]	σπορᾶς καὶ τῆς τροφῆς, τὴν	~ὄρεξιν	λαβὼν τοῦ ἀγαθοῦ διὰ τοῦ
[1, 10]	ἐπὶ γῆς κατελεύσεται, ~οὐρανοῦ τὸν	ὅρον	καταλιπών, ὁ δὲ ἄνθρωπος καὶ
[1, 10]	ἡ ἀσέβεια; ἢ οὐχ ὁρᾷς	ὅσα	κακὰ ~πάσχει ψυχὴ ἀσεβής, βοώσης
[1, 10]	σφαιρικῶς κινουμένη. τοῦτό ἐστι κεφαλικῶς,	~ὅσα	οὗν προσήνωται τῷ ὑμένι τῆς
[1, 10]	ποῖον πῦρ τοσαύτην φλόγα ἔχει	ὅσην	~ἡ ἀσέβεια; ποῖον δὲ δακετὸν
[1, 10]	δακετὸν θηρίον, ὥστε λυμᾶναι σῶμα,	~ὅσον	αὐτὴν τὴν ψυχὴν ἡ ἀσέβεια;
[1, 10]	ἐκλάμπει καὶ ἐπὶ ~τοσοῦτον, ἐφ´	ὅσον	δύναται ὁ δυνάμενος δέξασθαι τὴν
[1, 10]	~τὸν τρόπον. ὁ γὰρ νοῦς,	ὅταν	δαίμων γένηται, πυρίνου ~τυχεῖν σώματος
[1, 10]	ἠρτημένην τῆς τοῦ κόσμου ~ψυχῆς·	ὅταν	δὲ ὀγκωθῇ τὸ σῶμα καὶ
[1, 10]	ἄληπτον. τότε γὰρ αὐτὸ ὄψει,	ὅταν	μηδὲν ~περὶ αὐτοῦ ἔχῃς εἰπεῖν.
[1, 10]	δὲ πνεῦμα τὸ ζῷον ~διοικεῖ.	~ὅταν	οὖν ὁ νοῦς ἀπαλλαγῇ τοῦ
[1, 10]	ἐν ᾧ ὁτὲ μὲν ποιεῖ,	ὁτὲ	δὲ οὐ ~ποιεῖ, καὶ ποιότητος
[1, 10]	μὲν γὰρ ποσὰ ~καὶ ποιά.	ὁτὲ	δὲ τὰ ἐναντία· ὁ δὲ
[1, 10]	ἐστι πολλῷ χρόνῳ, ἐν ᾧ	ὁτὲ	μὲν ποιεῖ, ὁτὲ δὲ οὐ
[1, 10]	~Οὐκ ἤκουσας ἐν τοῖς Γενικοῖς	ὅτι	ἀπὸ μιᾶς ~ψυχῆς τῆς τοῦ
[1, 10]	πάτερ; Οἴει οὖν, ὦ ~τέκνον,	ὅτι	πᾶσα ψυχὴ νοῦν ἔχει τὸν
[1, 10]	σφαλλόμενοι ~τὴν φύσιν, οὐκ εἰδότες	ὅτι	πρῶτον δεῖ τὸ πνεῦμα ~ἀναχωρῆσαι
[1, 10]	καὶ σὺ δοξάζεις, ὦ τέκνον,	~ὅτι	ψυχὴ ἐξελθοῦσα τοῦ σώματος θηριάζεται,
[1, 10]	σῶμα κατοικῆσαι· γῆ γὰρ πῦρ	οὐ	βαστάζει· ~ᾶσα γὰρ φλέγεται καὶ
[1, 10]	ἄνθρωπος τοῦ κόσμου, ὥσπερ ἔγγονος.	~οὐ	γὰρ ἀγνοεῖ τὸν ἄνθρωπον ὁ
[1, 10]	λαμβάνοντι, πάντα δὲ ~θέλοντι εἶναι·	οὐ	γὰρ ἐρῶ, ὦ Τάτ, ποιοῦντι·
[1, 10]	ὀφθαλμὸς ὑπὸ ~τῆς τοιαύτης θέας.	Οὐ	γάρ, ὥσπερ ἡ τοῦ ἡλίου
[1, 10]	~ἐστι τὸ ποιητικόν· τοῦτο δὲ	οὐ	δυνατὸν ἐγγενέσθαι ἄλλῳ ~τινὶ ἢ
[1, 10]	κόσμος οὐκ ἀγαθὸς ~ὡς κινητός,	οὐ	κακὸς δὲ ὡς ἀθάνατος· ὁ
[1, 10]	τὸ δὲ ἓν μόνον ἕστηκεν,	οὐ	κινεῖται. καὶ ~τρία τοίνυν ταῦτα,
[1, 10]	οὔτε ἀκούω» αὗται αἱ φωναὶ	οὐ	κολαζομένης εἰσὶ ~ψυχῆς; ἢ ὡς
[1, 10]	καὶ τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ	οὐ	μεταλαμβάνει· ἡ δὲ ~λήθη κακία
[1, 10]	τῇ οἰκήσει. ~ψυχὴ δὲ ἀνθρωπίνη,	οὐ	πᾶσα μέν, ἡ δὲ εὐσεβής,
[1, 10]	~γὰρ τούτου ὁ νῦν λόγος,	οὐ	περὶ τοῦ ὑπηρετικοῦ, οὗ ἔμπροσθεν
[1, 10]	ὁτὲ μὲν ποιεῖ, ὁτὲ δὲ	οὐ	~ποιεῖ, καὶ ποιότητος καὶ ποσότητος·
[1, 10]	ἀνθρώπινον δέ· ~ἄλλο γὰρ σῶμα	οὐ	χωρεῖ ἀνθρωπίνην ψυχήν, οὐδὲ θέμις
[1, 10]	λόγος, οὐ περὶ τοῦ ὑπηρετικοῦ,	οὗ	ἔμπροσθεν ~εἰρήκαμεν, τοῦ καταπεμπομένου ὑπὸ
[1, 10]	διήκουσα ~δι´ ἑνὸς τοῦ νοῦ·	οὗ	οὐδέν ἐστι θειότερον καὶ ~ἐνεργέστερον
[1, 10]	ἀναγκαζόμενος ὑπὸ τοῦ ἀγαθοῦ θελήματος,	~οὗ	χωρὶς οὔτε εἶναι οὔτε γενέσθαι
[1, 10]	τέκνον, νοῦν οὐκ ἔχει· ὅθεν	~οὐδὲ	ἄνθρωπον δεῖ λέγεσθαι τὸν τοιοῦτον·
[1, 10]	σῶμα οὐ χωρεῖ ἀνθρωπίνην ψυχήν,	οὐδὲ	θέμις ~ἐστὶν εἰς ἀλόγου ζῴου
[1, 10]	δύναμίς ἐστι τοῦ νοῦ. ἀλλ´	οὐδὲ	~νωθρᾶς ψυχῆς ἀνέχεται, ἀλλὰ καταλείπει
[1, 10]	δὲ οὐδὲν ὑπεράνω ὑλικόν, ὥσπερ	οὐδὲ	~ποδῶν οὐδὲν νοητὸν ὑποκάτω, πᾶν
[1, 10]	μανθάνει, καὶ τὸ πάντων μεῖζον,	οὐδὲ	τὴν γῆν ~καταλιπὼν ἄνω γίνεται·
[1, 10]	ἄνθρωπος ~ζῷόν ἐστι θεῖον καὶ	οὐδὲ	τοῖς ἄλλοις ζῴοις συγκρινόμενον ~τῶν
[1, 10]	τοῖς ζῴοις ~ἴσως αἴτιός ἐστιν,	οὐδὲ	τοῦ ζῆν. εἰ δὲ τοῦτο
[1, 10]	ἢ πάντως γε ~ἰσοδυναμοῦσιν ἀλλήλοις.	~οὐδεὶς	μὲν γὰρ τῶν οὐρανίων θεῶν
[1, 10]	~δι´ ἑνὸς τοῦ νοῦ· οὗ	οὐδέν	ἐστι θειότερον καὶ ~ἐνεργέστερον καὶ
[1, 10]	ὑπεράνω ὑλικόν, ὥσπερ οὐδὲ ~ποδῶν	οὐδὲν	νοητὸν ὑποκάτω, πᾶν δὲ ὑλικόν,
[1, 10]	ἐστι, τουτέστι ~κεφαλή, κεφαλῆς δὲ	οὐδὲν	ὑπεράνω ὑλικόν, ὥσπερ οὐδὲ ~ποδῶν
[1, 10]	οὕτω μόνως ἀγαθὴ ψυχή, καὶ	οὐδέποτε	ἀγαθὴ ~ἀεί, κακὴ δὲ γίνεται·
[1, 10]	ἡ δὲ τοιαύτη ψυχὴ κόρον	οὐδέποτε	~ἔχει ὑμνοῦσα, εὐφημοῦσα δὲ πάντας
[1, 10]	ἔμψυχον ἔχει· οὐκέτι δὲ μόνον	οὐκ	ἀγαθός, ~ἀλλὰ καὶ κακὸς ὡς
[1, 10]	θνητός. ὁ μὲν γὰρ κόσμος	οὐκ	ἀγαθὸς ~ὡς κινητός, οὐ κακὸς
[1, 10]	φορτίον βαστάζουσα τὸ σῶμα, ~καὶ	οὐκ	ἄρχουσα ἀλλ´ ἀρχομένη. αὕτη κακία
[1, 10]	ἐνεδύσατο χιτῶνα, τὸν πύρινον, ὃν	οὐκ	ἐδύνατο ~ἔχων εἰς τὸ γήινον
[1, 10]	νομίζουσιν εἶναι, σφαλλόμενοι ~τὴν φύσιν,	οὐκ	εἰδότες ὅτι πρῶτον δεῖ τὸ
[1, 10]	θεὸς ὅδε; Ὁ καλὸς κόσμος,	οὐκ	~ἔστι δὲ ἀγαθός· ὑλικὸς γάρ,
[1, 10]	τοιαύτη ψυχή, ὦ τέκνον, νοῦν	οὐκ	ἔχει· ὅθεν ~οὐδὲ ἄνθρωπον δεῖ
[1, 10]	διαιρετῆς μεταβολαί. Πῶς πάλιν διαιρετῆς;	~Οὐκ	ἤκουσας ἐν τοῖς Γενικοῖς ὅτι
[1, 10]	φλέγομαι· τί εἴπω, τί ποιήσω,	οὐκ	οἶδα· διεσθίομαι ~ἡ κακοδαίμων ὑπὸ
[1, 10]	~ἄλλων ζῴων τὸ ἔμψυχον ἔχει·	οὐκέτι	δὲ μόνον οὐκ ἀγαθός, ~ἀλλὰ
[1, 10]	κατὰ μετουσίαν ~καὶ αὐτὸς πατήρ,	οὐκέτι	δὲ τοῦ ἀγαθοῦ τοῖς ζῴοις
[1, 10]	ἢ τὸ τῶν πάντων ~εἶναι	οὐκέτι	ὄντων ἀλλὰ ὕπαρξιν αὐτὴν τῶν
[1, 10]	λελαλημένων ἐστὶν ἐπιτομή. ~ὁ μὲν	οὖν	θεὸς καὶ πατὴρ καὶ τὸ
[1, 10]	ἀπὸ ~τῆς τοσαύτης ὕβρεως. ~Πῶς	οὖν	κολάζεται, ὦ πάτερ, ἀνθρωπίνη ψυχή;
[1, 10]	πάντα αὐτοῦ ἐλάττονα. ὁ μὲν	οὖν	κόσμος ~ὑπόκειται τῷ θεῷ, ὁ
[1, 10]	πνεῦμα τὸ ζῷον ~διοικεῖ. ~ὅταν	οὖν	ὁ νοῦς ἀπαλλαγῇ τοῦ γηίνου
[1, 10]	τοῦτο ἄλλως εἶναι ἀδύνατον. ~Τίς	οὖν	ὁ ὑλικὸς θεὸς ὅδε; Ὁ
[1, 10]	τοῦ νοῦ τυχεῖν. εἰς μὲν	οὖν	τὸ κρεῖττον ψυχὴ μεταβαίνει, ~εἰς
[1, 10]	σῶμα· πᾶν δὲ ζῷον, ὥσπερ	οὖν	τὸ ~πᾶν, ἔκ τε ὑλικοῦ
[1, 10]	δὲ νοῦς ~τῷ σώματι. ἀμφότερα	οὖν	χωρεῖ εἰς σῶμα, τά τε
[1, 10]	πάλιν λέγεις, ὦ πάτερ; Οἴει	οὖν,	ὦ ~τέκνον, ὅτι πᾶσα ψυχὴ
[1, 10]	συγχρωτιζόμενον ~αὐτῇ παθητὸν σῶμα· ἔλαβεν	οὖν	ὥσπερ περιβόλαιον ~τὴν ψυχήν, ἡ
[1, 10]	κινουμένη. τοῦτό ἐστι κεφαλικῶς, ~ὅσα	οὗν	προσήνωται τῷ ὑμένι τῆς κεφαλῆς
[1, 10]	ἀτονοῦμεν πρὸς τὴν ~ὄψιν καὶ	οὔπω	ἰσχύομεν ἀναπετάσαι ἡμῶν τοὺς τοῦ
[1, 10]	εἶναι θεὸν θνητόν, τὸν δὲ	οὐράνιον	θεὸν ἀθάνατον ~ἄνθρωπον· διόπερ διὰ
[1, 10]	ἀλλήλοις. ~οὐδεὶς μὲν γὰρ τῶν	οὐρανίων	θεῶν ἐπὶ γῆς κατελεύσεται, ~οὐρανοῦ
[1, 10]	δὲ ἄνθρωπος καὶ εἰς ~τὸν	οὐρανὸν	ἀναβαίνει καὶ μετρεῖ αὐτὸν καὶ
[1, 10]	εἰς ~τὴν καλλίστην ὄψιν ᾧπερ	Οὐρανὸς	καὶ Κρόνος, οἱ ἡμέτεροι ~πρόγονοι,
[1, 10]	οὐρανίων θεῶν ἐπὶ γῆς κατελεύσεται,	~οὐρανοῦ	τὸν ὅρον καταλιπών, ὁ δὲ
[1, 10]	~τῶν ἐπιγείων ἀλλὰ τοῖς ἐν	οὐρανῷ	ἄνω λεγομένοις ~θεοῖς· μᾶλλον δ´
[1, 10]	ψυχὴ καὶ αὐτὴ θεία τις	οὖσα	καθάπερ ~ὑπηρέτῃ τῷ πνεύματι χρῆται·
[1, 10]	ἡ τοῦ ἡλίου ἀκτίς, ~πυρώδης	οὖσα,	καταυγάζει καὶ μύειν ποιεῖ τοὺς
[1, 10]	ἐναντίον. αἱ μὲν γὰρ ἑρπετώδεις	~οὖσαι	εἰς ἔνυδρα μεταβάλλουσιν, αἱ δὲ
[1, 10]	~ἡ θέλησίς ἐστι καὶ ἡ	οὐσία	αὐτοῦ τὸ θέλειν πάντα εἶναι.
[1, 10]	σώματος καὶ ὅλον. αὐτὸν εἰς	~οὐσίαν	μεταβάλλει. ἀδύνατον γάρ, ὦ τέκνον,
[1, 10]	ψυχὴ ~μένει ἐπὶ τῆς ἰδίας	οὐσίας,	ὑφ´ ἑαυτῆς κολαζομένη, καὶ ~γήινον
[1, 10]	οὕτως ἔχοντος, ἐν πᾶσι τοῖς	οὖσιν	αἱ ~αἰσθήσεις εἰσί, διὰ τὸ
[1, 10]	χωρὶς νοῦ ~οὔτε τι εἰπεῖν	~οὔτ´	ἔρξαι δύναται. ~πολλάκις γὰρ ἐξίπταται
[1, 10]	ὥρᾳ οὔτε βλέπει ἡ ψυχὴ	οὔτε	ἀκούει, ἀλλ´ ἀλόγῳ ~ζῴῳ ἔοικε·
[1, 10]	καὶ τὸ ἀγαθὸν οὔτε λέγεται	οὔτε	~ἀκούεται· τούτου δὲ οὕτως ἔχοντος,
[1, 10]	κατεχόντων με κακῶν· οὔτε ~βλέπω	οὔτε	ἀκούω» αὗται αἱ φωναὶ οὐ
[1, 10]	δύναται νοῆσαι ὁ τοῦτο νοήσας	οὔτε	ἄλλο τι ~θεάσασθαι ὁ τοῦτο
[1, 10]	καὶ ἐν ~ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ	οὔτε	βλέπει ἡ ψυχὴ οὔτε ἀκούει,
[1, 10]	ὑπὸ τῶν κατεχόντων με κακῶν·	οὔτε	~βλέπω οὔτε ἀκούω» αὗται αἱ
[1, 10]	καὶ καταργία πασῶν τῶν αἰσθήσεων.	~οὔτε	~γὰρ ἄλλο τι δύναται νοῆσαι
[1, 10]	γυμνὸν αὐτὸν καθ´ ἑαυτὸν ἑδράσαι·	οὔτε	γὰρ τὸ ~γήινον σῶμα δυνατόν
[1, 10]	θελήματος, ~οὗ χωρὶς οὔτε εἶναι	οὔτε	γενέσθαι δυνατόν. ~αἴτιος δὲ ~ὁ
[1, 10]	ἀνθρώπους ἐλθοῦσα ἐὰν κακὴ μείνῃ,	οὔτε	~γεύεται ἀθανασίας οὔτε τοῦ ἀγαθοῦ
[1, 10]	τοῦ ἀγαθοῦ θελήματος, ~οὗ χωρὶς	οὔτε	εἶναι οὔτε γενέσθαι δυνατόν. ~αἴτιος
[1, 10]	καὶ πατὴρ καὶ τὸ ἀγαθὸν	οὔτε	λέγεται οὔτε ~ἀκούεται· τούτου δὲ
[1, 10]	τι ~θεάσασθαι ὁ τοῦτο θεασάμενος	οὔτε	περὶ ἄλλου τινὸς ~ἀκοῦσαι οὔτε
[1, 10]	ἐστι τὴν τηλικαύτην ἀθανασίαν ἐνεγκεῖν,	~οὔτε	τὴν τοσαύτην ἀρετὴν ἀνασχέσθαι συγχρωτιζόμενον
[1, 10]	Δίκης. ~ψυχὴ γὰρ χωρὶς νοῦ	~οὔτε	τι εἰπεῖν ~οὔτ´ ἔρξαι δύναται.
[1, 10]	οὔτε περὶ ἄλλου τινὸς ~ἀκοῦσαι	οὔτε	τὸ σύνολον τὸ σῶμα κινῆσαι·
[1, 10]	κακὴ μείνῃ, οὔτε ~γεύεται ἀθανασίας	οὔτε	τοῦ ἀγαθοῦ μεταλαμβάνει, παλίσσυτος ~δὲ
[1, 10]	θεῶν δὲ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους·	οὗτός	ἐστιν ὁ ἀγαθὸς ~δαίμων. μακαρία
[1, 10]	δὲ θεὸς πάντων· πάντων γὰρ	οὗτος	~κρείττων, καὶ πάντα αὐτοῦ ἐλάττονα.
[1, 10]	ἀνθρωπίνην καταπεσεῖν. ~θεοῦ γὰρ νόμος	οὗτος,	φυλάσσειν ψυχὴν ἀνθρωπίνην ἀπὸ ~τῆς
[1, 10]	ἤδη θεῖος. Τίς δέ ἐστιν	οὗτος,	~ὦ πάτερ; Ὁ μὴ πολλὰ
[1, 10]	καὶ μύειν ποιεῖ τοὺς ὀφθαλμούς,	~οὕτω	καὶ ἡ τοῦ ἀγαθοῦ θέα·
[1, 10]	αὕτη εἰς τὸν Ὄλυμπον ~ἀνάβασις·	οὕτω	μόνως ἀγαθὴ ψυχή, καὶ οὐδέποτε
[1, 10]	~ἀγαθὸν τῷ εἶναι τὰ πάντα.	~οὕτως	ἄρα ταῦτα τῷ ~δυναμένῳ ἰδεῖν·
[1, 10]	ἴσχουσιν εἰς ~δαίμονας μεταβάλλουσαι, εἶθ´	οὕτως	εἰς τὸν τῶν θεῶν ~χορόν·
[1, 10]	τοῦ ζῆν. εἰ δὲ τοῦτο	οὕτως	ἔχει, ~πάντως μέντοι ἀναγκαζόμενος ὑπὸ
[1, 10]	λέγεται οὔτε ~ἀκούεται· τούτου δὲ	οὕτως	ἔχοντος, ἐν πᾶσι τοῖς οὖσιν
[1, 10]	τὴν ψυχὴν ἡ ἀσέβεια; ἢ	οὐχ	ὁρᾷς ὅσα κακὰ ~πάσχει ψυχὴ
[1, 10]	ἀναπετάσαι ἡμῶν τοὺς τοῦ νοῦ	~ὀφβαλμούς,	καὶ θεάσασθαι τὸ κάλλος τοῦ
[1, 10]	ἐσεβάσθη μου ὁ τοῦ νοῦ	ὀφθαλμὸς	ὑπὸ ~τῆς τοιαύτης θέας. Οὐ
[1, 10]	καταυγάζει καὶ μύειν ποιεῖ τοὺς	ὀφθαλμούς,	~οὕτω καὶ ἡ τοῦ ἀγαθοῦ
[1, 10]	θνητός, κακός. ~ψυχὴ δὲ ἀνθρώπου	~ὀχεῖται	τὸν τρόπον τοῦτον· ὁ νοῦς
[1, 10]	τὸ ἄληπτον. τότε γὰρ αὐτὸ	ὄψει,	ὅταν μηδὲν ~περὶ αὐτοῦ ἔχῃς
[1, 10]	δὲ ἔτι ἀτονοῦμεν πρὸς τὴν	~ὄψιν	καὶ οὔπω ἰσχύομεν ἀναπετάσαι ἡμῶν
[1, 10]	τοῦ σώματος εἰς ~τὴν καλλίστην	ὄψιν	ᾧπερ Οὐρανὸς καὶ Κρόνος, οἱ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/07/2010