Livre, partie
[1, 10]	θείων τε καὶ ἀνθρωπίνων· ~δεῖ	νοεῖν	ἐπὶ τούτου. ~ἡ γὰρ τούτου
[1, 10]	ὀξύτατος ~ὢν πάντων τῶν θείων	νοημάτων	καὶ τὸ ὀξύτατον πάντων ~τῶν
[1, 10]	~οὔτε ~γὰρ ἄλλο τι δύναται	νοῆσαι	ὁ τοῦτο νοήσας οὔτε ἄλλο
[1, 10]	τι δύναται νοῆσαι ὁ τοῦτο	νοήσας	οὔτε ἄλλο τι ~θεάσασθαι ὁ
[1, 10]	χωρεῖ εἰς σῶμα, τά τε	νοητὰ	~καὶ τὰ ὑλικά. ἐξ ἀντιθέσεως
[1, 10]	κίνησις γένεσίς ἐστιν. ~ἡ δὲ	νοητὴ	στάσις κινεῖ τὴν ὑλικὴν κίνησιν
[1, 10]	δυνάμενος δέξασθαι τὴν ~ἐπεισροὴν τῆς	νοητῆς	λαμπηδόνος· ὀξυτέρα μὲν γάρ ἐστιν
[1, 10]	ὑλικόν, ὥσπερ οὐδὲ ~ποδῶν οὐδὲν	νοητὸν	ὑποκάτω, πᾶν δὲ ὑλικόν, νοῦς
[1, 10]	~πᾶν, ἔκ τε ὑλικοῦ καὶ	νοητοῦ	συνέστηκε. ~καὶ ὁ μὲν κόσμος
[1, 10]	~ἀσώματος, ὀργάνῳ χρωμένη αὐτῷ τῷ	νοΐ,	ὁ δὲ νοῦς ~τῷ σώματι.
[1, 10]	καί τινες τὴν ψυχὴν αἷμα	νομίζουσιν	εἶναι, σφαλλόμενοι ~τὴν φύσιν, οὐκ
[1, 10]	ψυχὴν ἀνθρωπίνην καταπεσεῖν. ~θεοῦ γὰρ	νόμος	οὗτος, φυλάσσειν ψυχὴν ἀνθρωπίνην ἀπὸ
[1, 10]	ἔοικε· τηλικαύτη δύναμίς ἐστι τοῦ	νοῦ.	ἀλλ´ οὐδὲ ~νωθρᾶς ψυχῆς ἀνέχεται,
[1, 10]	καὶ διήκουσα ~δι´ ἑνὸς τοῦ	νοῦ·	οὗ οὐδέν ἐστι θειότερον καὶ
[1, 10]	τῆς Δίκης. ~ψυχὴ γὰρ χωρὶς	νοῦ	~οὔτε τι εἰπεῖν ~οὔτ´ ἔρξαι
[1, 10]	ἰσχύομεν ἀναπετάσαι ἡμῶν τοὺς τοῦ	νοῦ	~ὀφβαλμούς, καὶ θεάσασθαι τὸ κάλλος
[1, 10]	δεῖν ἐσεβάσθη μου ὁ τοῦ	νοῦ	ὀφθαλμὸς ὑπὸ ~τῆς τοιαύτης θέας.
[1, 10]	εἰπόντος ἔνδυμα εἶναι τοῦ μὲν	νοῦ	~τὴν ψυχήν, τῆς δὲ ψυχῆς
[1, 10]	θεῷ δεῖ εὔχεσθαι ~καλοῦ τοῦ	νοῦ	τυχεῖν. εἰς μὲν οὖν τὸ
[1, 10]	γηίνῳ γίνεται· ἀδύνατον γὰρ τὸν	νοῦν	ἐν γηίνῳ ~σώματι γυμνὸν αὐτὸν
[1, 10]	ὦ ~τέκνον, ὅτι πᾶσα ψυχὴ	νοῦν	ἔχει τὸν ἀγαθόν; περὶ ~γὰρ
[1, 10]	ἀτρεμεῖ· ~εριλάμψαν δὲ πάντα τὸν	νοῦν	καὶ τὴν ὅλην ψυχὴν ~ἀναλάμπει
[1, 10]	δὲ τοιαύτη ψυχή, ὦ τέκνον,	νοῦν	οὐκ ἔχει· ὅθεν ~οὐδὲ ἄνθρωπον
[1, 10]	τοῦ πυρὸς ~ὁ ἐν ἀνθρώποις	νοῦς	ἀδυνατεῖ τὰ θεῖα δημιουργεῖν, ἀνθρώπινος
[1, 10]	ζῷον ~διοικεῖ. ~ὅταν οὖν ὁ	νοῦς	ἀπαλλαγῇ τοῦ γηίνου σώματος, τὸν
[1, 10]	καὶ μηδένα ~ἀνθρώπων ἀδικῆσαι) ὅλη	νοῦς	γίνεται. ἡ δὲ ἀσεβὴς ψυχὴ
[1, 10]	νοητὸν ὑποκάτω, πᾶν δὲ ὑλικόν,	νοῦς	δὲ ~κεφαλή, αὕτη σφαιρικῶς κινουμένη.
[1, 10]	πρὸς τὴν τοῦ πυρὸς φλόγα.	νοῦς	δὲ ὀξύτατος ~ὢν πάντων τῶν
[1, 10]	δὲ τὴν εὐσεβῆ ψυχὴν ὁ	νοῦς	ἐμβὰς ὁδηγεῖ αὐτὴν ἐπὶ ~τὸ
[1, 10]	~ὀχεῖται τὸν τρόπον τοῦτον· ὁ	νοῦς	ἐν τῷ λόγῳ, ὁ ~λόγος
[1, 10]	εἰς τὸ πνεῦμα, ὁ δὲ	νοῦς	~καθαρὸς γενόμενος τῶν ἐνδυμάτων, θεῖος
[1, 10]	τοῦτον ~τὸν τρόπον. ὁ γὰρ	νοῦς,	ὅταν δαίμων γένηται, πυρίνου ~τυχεῖν
[1, 10]	δύναται. ~πολλάκις γὰρ ἐξίπταται ὁ	νοῦς	τῆς ψυχῆς, καὶ ἐν ~ἐκείνῃ
[1, 10]	τοῦτο ~λέγεις, ὦ πάτερ; ὁ	νοῦς	τῆς ψυχῆς χωρίζεται καὶ ἡ
[1, 10]	αὐτῷ τῷ νοΐ, ὁ δὲ	νοῦς	~τῷ σώματι. ἀμφότερα οὖν χωρεῖ
[1, 10]	πῦρ· δημιουργὸς γὰρ ὢν ~ὁ	νοῦς	τῶν πάντων, ὀργάνῳ τῷ πυρὶ
[1, 10]	πάτερ. ~Εἴθε γάρ, ὧ τέκνον·	νῦν	δὲ ἔτι ἀτονοῦμεν πρὸς τὴν
[1, 10]	ἀγαθόν; περὶ ~γὰρ τούτου ὁ	νῦν	λόγος, οὐ περὶ τοῦ ὑπηρετικοῦ,
[1, 10]	ἐστι τοῦ νοῦ. ἀλλ´ οὐδὲ	~νωθρᾶς	ψυχῆς ἀνέχεται, ἀλλὰ καταλείπει τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/07/2010