Livre, partie |
[1, 10] |
θεῖος
ὢν
φύσει,
σώματος
~πυρίνου
|
λαβόμενος |
περιπολεῖ
πάντα
τόπον,
καταλιπὼν
~τὴν |
[1, 10] |
καὶ
τῆς
τροφῆς,
τὴν
~ὄρεξιν
|
λαβὼν |
τοῦ
ἀγαθοῦ
διὰ
τοῦ
ἡλίου· |
[1, 10] |
~ὦ
πάτερ;
Ὁ
μὴ
πολλὰ
|
λαλῶν, |
μηδὲ
πολλὰ
ἀκούων·
ὃ
~γὰρ |
[1, 10] |
μόνῳ
ἐκείνῳ,
τῷ
μηδὲν
μὲν
|
λαμβάνοντι, |
πάντα
δὲ
~θέλοντι
εἶναι·
οὐ |
[1, 10] |
δέξασθαι
τὴν
~ἐπεισροὴν
τῆς
νοητῆς
|
λαμπηδόνος· |
ὀξυτέρα
μὲν
γάρ
ἐστιν
~εἰς |
[1, 10] |
κατ´
ἀξίαν
δίκῃ.
Πῶς
τοῦτο
|
~λέγεις, |
ὦ
πάτερ;
ὁ
νοῦς
τῆς |
[1, 10] |
τούτου
κενωτάτη.
~Πῶς
τοῦτο
πάλιν
|
λέγεις, |
ὦ
πάτερ;
Οἴει
οὖν,
ὦ
|
[1, 10] |
~ἀγαθοῦ
κάλλος.
~Τὸ
ἀποθεωθῆναι
πῶς
|
λέγεις, |
ὦ
πάτερ,
Πάσης
~ψυχῆς,
ὦ |
[1, 10] |
κατ´
ἀνάγκην
γίνεται.
Πῶς
~τοῦτο
|
λέγεις, |
ὦ
Τρισμέγιστε;
~Ψυχὴν
παιδὸς
θέασαι, |
[1, 10] |
ἔχει·
ὅθεν
~οὐδὲ
ἄνθρωπον
δεῖ
|
λέγεσθαι |
τὸν
τοιοῦτον·
ὁ
γὰρ
ἄνθρωπος
|
[1, 10] |
πατὴρ
καὶ
τὸ
ἀγαθὸν
οὔτε
|
λέγεται |
οὔτε
~ἀκούεται·
τούτου
δὲ
οὕτως |
[1, 10] |
ἀλλὰ
τοῖς
ἐν
οὐρανῷ
ἄνω
|
λεγομένοις
|
~θεοῖς·
μᾶλλον
δ´
εἰ
χρὴ |
[1, 10] |
ὦ
τέκνον,
τὸν
ἀκούοντα
τῷ
|
λέγοντι, |
~καὶ
συμπνέειν
καὶ
ὀξυτέραν
ἔχειν |
[1, 10] |
ἔχειν
τὴν
ἀκοὴν
τῆς
τοῦ
|
λέγοντος
|
~φωνῆς·
ἡ
σύνθεσις
τῶν
ἐνδυμάτων |
[1, 10] |
~Γενικῶν
λόγων
τῶν
πρὸς
αὐτὸν
|
λελαλημένων |
ἐστὶν
ἐπιτομή.
~ὁ
μὲν
οὖν |
[1, 10] |
ἀγαθοῦ
οὐ
μεταλαμβάνει·
ἡ
δὲ
|
~λήθη |
κακία
γίνεται.
~τὸ
δὲ
αὐτὸ |
[1, 10] |
ὄγκους,
διαλύσασα
δὲ
ἑαυτὴν
ἐγγεννᾷ
|
~λήθην, |
καὶ
τοῦ
καλοῦ
καὶ
ἀγαθοῦ |
[1, 10] |
πάντας
ἀνθρώπους
καὶ
ἔργοις
~καὶ
|
λόγοις |
πάντα
εὖ
ποιοῦσα,
μιμουμένη
αὐτῆς |
[1, 10] |
πολλὰ
ἀκούων·
ὃ
~γὰρ
δύο
|
λόγοις |
σχολάζων
καὶ
ἀκοαῖς,
ὦ
τέκνον, |
[1, 10] |
~ἙΡΜΟΥ
ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ
ΚΛΕΙΣ.
~Τὸν
χθὲς
|
λόγον, |
ὦ
Ἀσκληπιέ,
σοι
ἀνέθηκα,
τὸν |
[1, 10] |
νοῦς
ἐν
τῷ
λόγῳ,
ὁ
|
~λόγος |
ἐν
τῇ
ψυχῇ,
ἡ
ψυχὴ |
[1, 10] |
περὶ
~γὰρ
τούτου
ὁ
νῦν
|
λόγος, |
οὐ
περὶ
τοῦ
ὑπηρετικοῦ,
οὗ |
[1, 10] |
τοῦτον·
ὁ
νοῦς
ἐν
τῷ
|
λόγῳ, |
ὁ
~λόγος
ἐν
τῇ
ψυχῇ, |
[1, 10] |
ἀναθεῖναι,
ἐπεὶ
καὶ
τῶν
~Γενικῶν
|
λόγων |
τῶν
πρὸς
αὐτὸν
λελαλημένων
ἐστὶν |
[1, 10] |
ποῖον
δὲ
δακετὸν
θηρίον,
ὥστε
|
λυμᾶναι |
σῶμα,
~ὅσον
αὐτὴν
τὴν
ψυχὴν |