Livre, sections
[2, 6]	τὰς τοσαύτας καὶ τηλικαύτας λυχνοκαί̈	ας	ἐπιτελοῦντες, ἀλλ' οὐδέ τις αὐτῷ
[2, 8]	ἐχαλέπαινεν· οὗτοι γὰρ εὔχονται θύειν	ἑκατόμβας	τοῖς θεοῖς καὶ χρῶνται τοῖς
[2, 4]	δικαιώματα περιέχουσαν, ἃ Καῖσαρ ὁ	μέγας	τοῖς Ἰουδαίοις ἔδωκεν, εἰ μὲν
[2, 21]	εἶναι διάπυρον, θάνατον αὐτοῦ παρ'	ὀλίγας	ψήφους κατέγνωσαν. (Καὶ Διαγόρᾳ τῷ
[2, 3]	ἕνδεκα γὰρ αὐτοὺς εἶναί φησι	μυριάδας,	θαυμαστήν τινα καὶ πιθανὴν ἀποδίδωσιν
[2, 10]	πάτριον γῆν ἐπανιέναι, πολλὰς τὰς	μυριάδας	παραλαβὼν ἐκ πολλῶν καὶ ἀμηχάνων
[2, 22]	Περσικῶν γυναῖκας ἀλλοτρίας (ὑβρίζων καὶ	παῖδας	ἐκτέμνων. Παρ' ἡμῖν δὲ θάνατος
[2, 10]	δυνάμεις μὲν αὐτοῖς περιβάλλονται καὶ	τυραννίδας	οἱ προεστηκότες, ἐθίζουσι (δὲ τὰ
[2, 11]	τὸν ἀίδιον χρόνον ἀναλλοίωτον πάσης	ἰδέας	θνητῆς κάλλει διαφέροντα καὶ δυνάμει
[2, 6]	Ἰουδαίους ὑπὸ τοῦ παραδόξου τῆς	θέας	καταπεπληγμένους πόρρω μένοντας ἡσυχίαν ἄγειν,
[2, 8]	τοὺς ἡμετέρους οὐκ ἂν εἴποιμεν	βασιλέας	Δαυίδην καὶ Σολομῶνα πολλὰ χειρωσαμένους
[2, 8]	τῶν Ἑλλήνων ἅπαντες λέγουσιν. Ἐῶ	βασιλέας	τοὺς ἐπ' εὐσεβείᾳ διαβοηθέντας (ὧν
[2, 16]	ἀπεῖπεν ἀνελεῖν. Οὐδὲ νεοττοῖς τοὺς	γονέας	αὐτῶν ἐπέτρεψε συνεξαιρεῖν, φείδεσθαι δὲ
[2, 20]	ἀποπέμπεται στεφανώσας καὶ μύρον αὐτοῦ	καταχέας,	ἵνα δὴ μὴ τὴν ὀρθὴν
[2, 6]	τεσσάρων γὰρ (Ἡμερῶν ὁδὸν τῆς	Ἰουδαίας	ἀφέστηκεν. Τί δ' ἡμῶν ἔτι
[2, 3]	μεταξὺ τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς	Ἀραβίας	ὄρος, ὃ καλεῖται Σίναιον, ἀναβάντα
[2, 23]	πεποίημαι παράδοσιν ἐν τοῖς περὶ	ἀρχαιολογίας	μοι γραφεῖσι. Νυνὶ δ' αὐτῶν
[2, 6]	Ἀπίων ἐπιφορτίζει καὶ ποιεῖ τῆς	μωρολογίας	ἅμα καὶ τῶν ψευσμάτων κατάγομον;
[2, 17]	δεινῶν τοὺς νόμους προύδομεν οὐκ	ἀργίας	οὐδὲ τρυφῆς αὐτοὺς χάριν περιέποντες,
[2, 18]	προσελθεῖν ἢ πολυτελείᾳ (καὶ πάλιν	ἀργίας	ὑπομεῖναι τάξιν ἀμετακίνητον. Ἀλλ' οἱ
[2, 2]	Ἱεροσολύμοις Σολομὼν πάσης ἀπέσχετο τοιαύτης	περιεργίας	οἵαν συμπέπλεκεν Ἀπίων. (Ἀκοῦσαι δέ
[2, 20]	τὸν χρυσὸν ἔχουσι τῆς ἀεὶ	καινουργίας	(τὴν ὑπόθεσιν. (Καὶ τὰ μὲν
[2, 16]	ἀδικίας ἢ τῆς εἰς θεὸν	ἀσεβείας	κἂν μελλήσῃ τις, εὐθὺς ἀπόλλυται.
[2, 22]	νομοθετήσαντες, ὅσας δὲ περὶ τῆς	ἀσεβείας	προφάσεις περιέχουσιν ἀρνήσεως, εἰ καί
[2, 24]	τοῖς ἄλλοις γεγονέναι· τί γὰρ	εὐσεβείας	ἀπαραβάτου κάλλιον; τί δὲ τοῦ
[2, 23]	γέγονεν ἐκ μακροῦ τῆς ἡμετέρας	εὐσεβείας,	οὐδ' ἔστιν οὐ πόλις Ἑλλήνων
[2, 9]	προστεταγμένα καὶ πραττόμενα μετὰ πάσης	ἀκριβείας	ὑφ' ἡμῶν. ~(Εἰ δ' ἄρα
[2, 12]	Δύο μὲν γάρ εἰσιν ἁπάσης	παιδείας	τρόποι καὶ τῆς περὶ τὰ
[2, 2]	τεκμήριον οἰόμενος αὑτῷ γενέσθαι τῆς	ἀληθείας	ἐναργέστατον, οὐ συνῆκε δὲ καθ'
[2, 15]	δὲ καὶ τῆς πρὸς ἀλλοφύλους	ἐπιεικείας	ἐφρόντισεν ὁ νομοθέτης, ἄξιον ἰδεῖν,
[2, 20]	ἄλλοι δὲ καινοί τινες εἰσαγόμενοι	θρησκείας	τυγχάνουσιν, (ὡς ἐν παρεκβάσει ὧν
[2, 5]	αὐτοῦ φυλακὴν ἐγκεχειρισμένους, ἐπὶ τῆς	ἐπιμελείας	ταύτης ἔταξεν, οὐκ ἂν δήπου
[2, 20]	ἀνωμαλίας καὶ περὶ τὸ θεῖον	πλημμελείας;	ἐγὼ μὲν ὑπολαμβάνω τὸ μήτε
[2, 5]	ἐξῆλθε Κλεοπάτραν ἐκβαλεῖν βουλόμενος τῆς	βασιλείας	~(Τὴν πορείαν ποιουμένων, τοὺς μὲν
[2, 15]	τούτων αὖ θανάτῳ διακριθεῖσα. Διόπερ	ἁγνείας	ἐπὶ πᾶσι τοῖς τοιούτοις ἔταξεν.
[2, 14]	δέχεσθαι δυνώμεθα καὶ λαβόντες φυλάττωμεν.	(Ἁγνείας	ἐπὶ ταῖς θυσίαις διείρηκεν ὁ
[2, 14]	περὶ θεοῦ καὶ τῆς ἐκείνου	θεραπείας	λόγος ἡμῖν ἐστιν, ὁ δ'
[2, 14]	ἀσκοῦντας ἀρετήν· τρόπος γὰρ θεοῦ	θεραπείας	οὗτος ὁσιώτατος. (Εἷς ναὸς ἑνὸς
[2, 22]	Ἀπολλώνιος κἀκείνους ἐθαύμαζεν, ὅτι τῆς	ἀνδρείας	αὐτῶν ἀπέλαυσαν οἱ Ἕλληνες καὶ
[2, 22]	τοῖς ἱεροῖς οἷς κατέπρησαν, τῆς	ἀνδρείας	δὲ δουλεῦσαι παρὰ μικρὸν ἐλθόντες,
[2, 4]	κατέσχον, ὡς μηδ' ὕστερον ἐκπεσεῖν,	ἀνδρείας	τεκμήριόν ἐστιν αὐτοῖς· εἰς κατοίκησιν
[2, 4]	τοὺς συνοικοῦντας αὐτοῖς ἐπὶ τῆς	Ἀλεξανδρείας	Ἰουδαίους προτέθειται μὲν ἐκείνοις λοιδορεῖσθαι,
[2, 5]	Ῥωμαῖοι τῆς οἰκουμένης μεταλαμβάνειν ἡστινοσοῦν	πολιτείας	ἀπειρήκασιν. (Ὁ δ' οὕτως ἐστὶ
[2, 5]	τοῦτον ἀφαιρεῖται τὸν τρόπον τῆς	πολιτείας	Ἀπίων, παυσάσθω λέγων αὑτὸν Ἀλεξανδρέα·
[2, 17]	ἢ δισχιλίοις (ἔτεσι τῆς ἡμετέρας	πολιτείας,	καὶ προσέτι λογιζέσθωσαν, ὅτι Λακεδαιμόνιοι
[2, 4]	παρασχεῖν Ἀλεξανδρεῦσι τῆς δοθείσης αὐτῷ	πολιτείας,	καὶ τὴν ἀπέχθειαν αὐτῶν ἐπιστάμενος
[2, 22]	Λακεδαιμόνιοι μὲν τῆς ἀνεπιμίκτου καταγνώσεσθαι	πολιτείας	καὶ τῆς περὶ τοὺς γάμους
[2, 21]	κατήγορος αὐτὸν ᾐτιᾶτο, τῆς πατρίου	πολιτείας	καὶ τῶν νόμων ὅτι προῆγεν
[2, 13]	δὲ τελετῆς τινος τῆς ὅλης	πολιτείας	οἰκονομουμένης; (ἃ γὰρ ὀλίγων ἡμερῶν
[2, 21]	εἰκότως· οὐδενὶ γὰρ οὔτε (τῆς	πολιτείας	οὔτε τῆς παρ' αὐτοῖς μετεδίδοσαν
[2, 23]	μὲν τῶν νόμων καὶ τῆς	πολιτείας	τὴν ἀκριβῆ πεποίημαι παράδοσιν ἐν
[2, 5]	Ἀλεξανδρεὺς εἴη τῆς κατὰ δόσιν	πολιτείας,	ὡς αὐτὸς ἐφ' ἡμῶν ἠξίωκεν,
[2, 11]	αὐτοῦ μαντεῖον τὰς τῶν νόμων	μαντείας	ἀνέφερεν, ἤτοι τἀληθὲς οὕτως ἔχειν
[2, 1]	ἐπὶ τούτοις μέμικται περὶ τῆς	ἁγιστείας	τῆς κατὰ τὸ ἱερὸν ἡμῶν
[2, 19]	ταῦτα καὶ τοῖς ἄλλοις ἑπόμενα,	μοιχείας	μὲν ἐν οὐρανῷ βλεπομένης οὕτως
[2, 22]	νομοθέται τοῖς πονηροῖς διαλύσεις, ἐπὶ	μοιχείας	μὲν ζημίας χρημάτων, ἐπὶ φθορᾶς
[2, 9]	ἀπατεῶνα διαβάλλοντες, τοὺς νόμους δὲ	κακίας	ἡμῖν καὶ οὐδεμιᾶς ἀρετῆς φάσκοντες
[2, 24]	τὴν τῶν ὄντων κοινωνίαν παρακαλοῦντες,	ἀδικίας	ἐχθροί, δικαιοσύνης ἐπιμελεῖς, ἀργίαν καὶ
[2, 16]	μεῖζον. Περὶ μὲν γὰρ γονέων	ἀδικίας	ἢ τῆς εἰς θεὸν ἀσεβείας
[2, 19]	ἀλλήλους στάσεις καὶ περὶ ἀνθρώπων	φιλονεικίας	μέχρι τοῦ μὴ μόνον ἀλλήλοις
[2, 20]	τοίνυν τὸ αἴτιον τῆς τοσαύτης	ἀνωμαλίας	καὶ περὶ τὸ θεῖον πλημμελείας;
[2, 3]	εἶναί φησιν Ἀπίων, οὐδ' ἂν	μιᾶς	ἡμέρας προελθεῖν ὁδὸν ἠδυνήθησαν· εἰ
[2, 9]	νόμους δὲ κακίας ἡμῖν καὶ	οὐδεμιᾶς	ἀρετῆς φάσκοντες εἶναι διδασκάλους, βούλομαι
[2, 22]	πονηροῖς διαλύσεις, ἐπὶ μοιχείας μὲν	ζημίας	χρημάτων, ἐπὶ φθορᾶς δὲ καὶ
[2, 3]	δ' οἷοι βαδίζειν διὰ πολλῆς	ἐρημίας	καὶ προσέτι νικᾶν τοὺς αὐτοῖς
[2, 9]	εἰς τοὺς πατρίους αὐτοῦ νόμους	βλασφημίας	δοῦναι δίκην Ἀπίων τὴν πρέπουσαν·
[2, 10]	τὰ πλήθη μετὰ πολλῆς ζῆν	ἀνομίας,	ἐν τούτῳ τῆς ἐξουσίας ἐκεῖνος
[2, 12]	γὰρ παρακαθίστανται τῆς τῶν πραγμάτων	οἰκονομίας	τοὺς ἐμπειρίαν ἔχειν τῶν νόμων
[2, 5]	ἀπήλλαξαν. Ἀλλὰ μετὰ ταῦτα, φησίν,	Ὀνίας	ἐπὶ τὴν πόλιν ἤγαγε στρατὸν
[2, 5]	στρατηγοὶ πάσης τῆς δυνάμεως ἦσαν	Ὀνίας	καὶ Δοσίθεος Ἰουδαῖοι, ὧν Ἀπίων
[2, 7]	ὀλίγοις μὲν γὰρ ὑπῆρξεν ἐφ'	ἡγεμονίας	διακαιροπτίας γενέσθαι, καὶ τούτους αἱ
[2, 12]	κοινωνησόντων τῆς διαίτης ἔργων τε	συντονίας	καὶ τοὔμπαλιν ἀναπαύσεως ὅρον ἔθηκεν
[2, 10]	βιούντων οἱ τάξεως καὶ νόμου	κοινωνίας	ἐπιθυμηταὶ γενόμενοι καὶ πρῶτοι κατάρξαντες
[2, 14]	ἀπὸ κήδους ἀπὸ λέχους ἀπὸ	κοινωνίας	τῆς πρὸς γυναῖκα καὶ πολλῶν
[2, 22]	ἐπὶ τῷ πολέμους ἄρασθαι χάριν	πλεονεξίας,	ἀλλ' ἐπὶ τῷ τοὺς νόμους
[2, 4]	κοινωνοὺς ἡμᾶς ἐπισπῶνται τῆς αὑτῶν	κακοδοξίας.	(Ὁ δὲ γενναῖος Ἀπίων δοκεῖ
[2, 4]	Ἰουδαῖοι ὄντες Ἀλεξανδρεῖς ἐκλήθησαν, τῆς	ὁμοίας	ἀπαιδευσίας· πάντες γὰρ οἱ εἰς
[2, 12]	μήτε βουλόμενοι μηθὲν μήθ' ὑπ'	ἀγνοίας	ἁμαρτάνωμεν. (Οὐδὲ γὰρ τὴν ἀπὸ
[2, 15]	συντρεφόμενοι μήτε παραβαίνωσι μήτε σκῆψιν	ἀγνοίας	ἔχωσι. (Τῆς εἰς τοὺς τετελευτηκότας
[2, 9]	τινες ἄλλοι τὰ μὲν ὑπ'	ἀγνοίας,	τὸ πλεῖστον δὲ κατὰ δυσμένειαν
[2, 12]	(Οὐδὲ γὰρ τὴν ἀπὸ τῆς	ἀγνοίας	ὑποτίμησιν κατέλιπεν, ἀλλὰ καὶ κάλλιστον
[2, 21]	τοῦτο ἂν εἴη τεκμήριον, οἶμαι,	φιλανθρωπίας	ἅμα καὶ μεγαλοψυχίας. (Ἐῶ περὶ
[2, 3]	οὖν τις ἢ καταγελάσειε τῆς	φλυαρίας	ἢ τοὐναντίον μισήσειε τὴν ἐν
[2, 7]	ἡμέραν ἐκ τοῦ παντὸς αἰῶνος	ἐλευθερίας	(οὐ τυχόντες ἀλλ' οὐδὲ παρὰ
[2, 17]	τινι τῆς δοκούσης ἐπιτετάχθαι Λακεδαιμονίοις	καρτερίας	μείζονας ἄθλους καὶ πόνους ἡμῖν
[2, 14]	πρῶτον ὑπὲρ τῆς κοινῆς εὔχεσθαι	σωτηρίας,	εἶθ' ὑπὲρ ἑαυτῶν· ἐπὶ γὰρ
[2, 5]	οὐ μικροῦ δεῖν τῆς αὐτῶν	προσηγορίας	μεταδέδωκεν οὐ μόνον ἀνδράσιν ἀλλὰ
[2, 18]	ὁ νομοθέτης ἀπείρηκεν αὐτῆς ἕνεκα	προσηγορίας	τοῦ θεοῦ. (Τῶν δὲ κατηγόρων
[2, 22]	μιμητὴς ἐγένετο τῶν Περσικῶν γυναῖκας	ἀλλοτρίας	(ὑβρίζων καὶ παῖδας ἐκτέμνων. Παρ'
[2, 4]	αὐτῶν, ἴδωμεν. Ἐλθόντες, φησίν, ἀπὸ	Συρίας	ᾤκησαν πρὸς ἀλίμενον θάλασσαν γειτνιάσαντες
[2, 22]	καὶ τῆς περὶ τοὺς γάμους	ὀλιγωρίας,	Ἠλεῖοι δὲ καὶ Θηβαῖοι τῆς
[2, 24]	εἶναι παρασκευάζοντες, ἀπαραίτητοι πρὸς τὰς	τιμωρίας,	ἀσόφιστοι λόγων παρασκευαῖς, τοῖς ἔργοις
[2, 7]	τὸ μηδενὶ δουλεῦσαι τῶν τῆς	Ἀσίας	ἢ τῆς Εὐρώπης κρατησάντων, οἱ
[2, 8]	καὶ μετ' ἐκείνους ἡγουμένων τῆς	Ἀσίας	Μακεδόνων Αἰγύπτιοι μὲν ἐδούλευον ἀνδραπόδων
[2, 17]	διὰ τὰς τῶν βασιλευσάντων τῆς	Ἀσίας	μεταβολὰς οὐδ' ἐν τοῖς ἐσχάτοις
[2, 17]	περὶ τέχνας πονοῦντες ἀλλὰ πάσης	ἐργασίας	ἄφετοι λιπαροὶ καὶ τὰ σώματα
[2, 20]	Ἕλλησιν εὐδοκιμωτάτων· Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ	ξενηλασίας	ποιούμενοι διετέλουν καὶ τοῖς αὐτῶν
[2, 12]	ὅτι καὶ τῷ τρόπῳ τῆς	νομοθεσίας	πρὸς τὸ χρήσιμον πάντων ἀεὶ
[2, 15]	(Τῆς εἰς τοὺς τετελευτηκότας προυνόησεν	ὁσίας	οὐ πολυτελείαις ἐνταφίων οὐ κατασκευαῖς
[2, 4]	ὄντες Ἀλεξανδρεῖς ἐκλήθησαν, τῆς ὁμοίας	ἀπαιδευσίας·	πάντες γὰρ οἱ εἰς ἀποικίαν
[2, 14]	θεὸν αὐτὸν ἀσεβῶν. (Θύομεν τὰς	θυσίας	οὐκ εἰς μέθην ἑαυτοῖς, ἀβούλητον
[2, 5]	ὡς ἡμῖν νόμιμόν ἐστιν ἐπετέλεσε	θυσίας	τῷ θεῷ καὶ ἀνέθηκεν ἀναθήματα
[2, 20]	τοῦτο παρὰ τῶν Ἑλλήνων ἀπέλαυσαν	ἐξουσίας,	αὐτὸς ἕκαστός τινα μορφὴν ἐπινοῶν,
[2, 10]	ζῆν ἀνομίας, ἐν τούτῳ τῆς	ἐξουσίας	ἐκεῖνος καθεστηκὼς τοὐναντίον ᾠήθη δεῖν
[2, 7]	μὲν γὰρ ὑπῆρξεν ἐφ' ἡγεμονίας	διακαιροπτίας	γενέσθαι, καὶ τούτους αἱ μεταβολαὶ
[2, 2]	ἐπισπώμενος. (Εἰ γὰρ περὶ τῆς	ἀπιστίας	πιστεύειν δεῖ ταῖς Φοινίκων ἀναγραφαῖς,
[2, 13]	δὲ πάντων ἀρχιερεῖ πάλιν αὖ	πεπιστευκυίας	(τὴν τῶν ἄλλων ἱερέων ἡγεμονίαν;
[2, 13]	τοῖς τολμῶσι ταῦτα παραβαίνειν (μάλιστα	σοφίας	δεινότητα μαρτυροῦσιν, ἡμεῖς δὲ τοὐναντίον
[2, 9]	τῶν θεῶν θεραπείαν καὶ τῆς	σοφίας	τὴν ἐπιμέλειαν. Ἐκεῖνοι τοίνυν ἅπαντες
[2, 6]	τὸν δὲ Ζάβιδον ἐπὶ πολλῆς	ἡσυχίας	εἰς τὸν ναὸν παρελθεῖν καὶ
[2, 21]	τεκμήριον, οἶμαι, φιλανθρωπίας ἅμα καὶ	μεγαλοψυχίας.	(Ἐῶ περὶ Λακεδαιμονίων ἐπὶ πλείω
[2, 7]	τούτων ἄν τις ἀπόσχοιτο τοιαύτης	μεγαλοψυχίας.	Τῶν μὲν γὰρ ἄλλων οὐκ
[2, 15]	ταῖς τῶν παίδων γενέσεσιν ἐπέτρεψεν	εὐωχίας	συντελεῖν καὶ προφάσεις ποιεῖσθαι μέθης,
[2, 22]	ἐπιτηδευμάτων μιμητὴς ἐγένετο τῶν Περσικῶν	γυναῖκας	ἀλλοτρίας (ὑβρίζων καὶ παῖδας ἐκτέμνων.
[2, 10]	νικῆσαι πολεμίους καὶ τέκνα καὶ	γυναῖκας	καὶ λείαν ὁμοῦ σώζειν μαχομένους.
[2, 22]	τοὺς νόμους διαφυλάττειν. Τὰς γοῦν	ἄλλας	ἐλαττώσεις πρᾴως ὑπομένοντες, ἐπειδάν τινες
[2, 1]	διὰ λύμην σωμάτων ἢ τοιαύτας	ἄλλας	συμφοράς τινας ἐκεῖθεν ἐξηλάθησαν, οὐ
[2, 3]	ἀλλὰ πολλαὶ μυριάδες στρατοπέδων ἐπὶ	πολλὰς	ἡμέρας τὸ σύμμετρον ἀεὶ βαδίζουσιν,
[2, 10]	ἐπὶ τὴν πάτριον γῆν ἐπανιέναι,	πολλὰς	τὰς μυριάδας παραλαβὼν ἐκ πολλῶν
[2, 5]	ἔθυσεν, ἀλλὰ παραγενόμενος εἰς Ἱεροσόλυμα	πολλὰς	ὡς ἡμῖν νόμιμόν ἐστιν ἐπετέλεσε
[2, 17]	διὰ τὰς συνεχεῖς παρ' αὐτοῖς	μεταβολάς.	(Ἀμέλει τῶν γράψαι τι παραπλήσιον
[2, 17]	τὰς τῶν βασιλευσάντων τῆς Ἀσίας	μεταβολὰς	οὐδ' ἐν τοῖς ἐσχάτοις τῶν
[2, 4]	(Εἰ μὲν οὖν ἀναγνοὺς τὰς	ἐπιστολὰς	Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως καὶ τὰς
[2, 7]	Πότερον οὖν αὐτὴν πάλιν ὡς	ἡμᾶς	ἀνέστρεψεν ἢ λαβὼν ἀπιὼν αὐτὴν
[2, 4]	δ' αὐτῶν ἀντιποιουμένους ἐλέγχουσι. (Πρὸς	ἡμᾶς	δὲ δυοῖν θάτερον Αἰγύπτιοι πεπόνθασιν·
[2, 5]	αὐτοῦ Μακεδόνων βασιλεῖς οἰκειότατα πρὸς	ἡμᾶς	διατεθέντες· καὶ γὰρ τρίτος Πτολεμαῖος
[2, 24]	εἴποιμι πλείστων ἅμα καὶ καλλίστων	ἡμᾶς	εἰσηγητὰς τοῖς ἄλλοις γεγονέναι· τί
[2, 18]	δὲ κατηγόρων διὰ τῆς ἀντιπαραθέσεως	ἡμᾶς	ἐλέγχειν οἰομένων οὐχ οἷόν τε
[2, 22]	νόμους. Εἰ δὲ φαύλοις οὕτως	ἡμᾶς	ἐμμένειν ὑπολαμβάνουσι, τί οὐκ ἂν
[2, 16]	Οὕτως δ' ἡμερότητα καὶ φιλανθρωπίαν	ἡμᾶς	ἐξεπαίδευσεν, ὡς μηδὲ τῶν ἀλόγων
[2, 4]	προσποιοῦνται τὴν συγγένειαν ἢ κοινωνοὺς	ἡμᾶς	ἐπισπῶνται τῆς αὑτῶν κακοδοξίας. (Ὁ
[2, 22]	ἐλαττώσεις πρᾴως ὑπομένοντες, ἐπειδάν τινες	ἡμᾶς	τὰ νόμιμα κινεῖν ἀναγκάζωσι, τότε
[2, 22]	οὕτω ζῷον ἀδικῇ· καὶ τούτων	ἡμᾶς	τῶν νόμων ἀπαγαγεῖν οὔτε φόβος
[2, 18]	σοφισταί, μειρακίων ἀπατεῶνες, ὡς πάνυ	ἡμᾶς	φαυλοτάτους ἀνθρώπων λοιδοροῦσιν. (Ἐγὼ δ'
[2, 7]	εἶναί φησιν τοῦ μήτε νόμοις	ἡμᾶς	χρῆσθαι δικαίοις μήτε τὸν θεὸν
[2, 7]	ἑκάστην ~(Ἡμέραν καὶ τὸ καταλιπεῖν	ἠνοιγμένας	ἦν ἀθέμιτον. Ῥᾳδίως οὖν αὐτὰς
[2, 19]	καὶ γενομένας ἐγκύους καθειργνυμένας ἢ	καταποντιζομένας	περιορᾷ καὶ τοὺς ἐξ αὐτοῦ
[2, 19]	ἢ τοξικῇ χαίροντας, εἶτ' αὐτοῖς	ἐγγιγνομένας	πρὸς ἀλλήλους στάσεις καὶ περὶ
[2, 19]	τὰς ἀπατηθείσας ὑπ' αὐτοῦ καὶ	γενομένας	ἐγκύους καθειργνυμένας ἢ καταποντιζομένας περιορᾷ
[2, 19]	ὑπ' αὐτοῦ καὶ γενομένας ἐγκύους	καθειργνυμένας	ἢ καταποντιζομένας περιορᾷ καὶ τοὺς
[2, 14]	ἕνεκα γίνεσθαι. Τὴν δὲ πρὸς	ἄρρενας	ἀρρένων ἐστύγηκεν καὶ θάνατος τοὐπιτίμιον,
[2, 22]	καὶ (ἄγαν) ἀνέδην πρὸς τοὺς	ἄρρενας	μίξεως; (ἃ γοῦν πάλαι κάλλιστα
[2, 9]	αὐτὸν ἤρετο, τῶν πάντων Αἰγυπτίων	τίνας	εἶναι καὶ σοφωτάτους καὶ θεοσεβεῖς
[2, 8]	Ζήνωνα καὶ Κλεάνθην καὶ τοιούτους	τινάς.	Εἶτα τὸ θαυμασιώτατον τοῖς εἰρημένοις
[2, 5]	πόλιν κτιζομένην Ἀλέξανδρος τῶν ἡμετέρων	τινὰς	ἐκεῖ συνήθροισεν, ἀλλὰ πάντας δοκιμάζων
[2, 1]	σωμάτων ἢ τοιαύτας ἄλλας συμφοράς	τινας	ἐκεῖθεν ἐξηλάθησαν, οὐ μετρίως μόνον,
[2, 20]	μὴ δεῖν ὡς ἔτυχεν ἐπιμίγνυσθαί	τινας	ἔξωθεν, ἀλλ' εἶναι καθαρὸν (τὸ
[2, 1]	πρὸς Μανεθὼν καὶ Χαιρήμονα καί	τινας	ἑτέρους. (Ἂρξομαι δὲ νῦν τοὺς
[2, 19]	ἀναισχύντως ὑπὸ τῶν θεῶν, ὥστε	τινὰς	καὶ ζηλοῦν ὁμολογεῖν τοὺς ἐπ'
[2, 18]	πάντων χαλεπώτατος; (ὃν ἔγωγε νομίζω	τινὰς	κρατήσαντας ἡμῶν οὐχ ὑπὸ μίσους
[2, 19]	πολλὴν ἀνάγκην καθίστανται τοὺς μέν	τινας	τῶν θεῶν νομίζειν δοτῆρας ἀγαθῶν,
[2, 20]	φαυλοτάτων ἐφῆκαν τοῖς μὲν ποιηταῖς	οὕστινας	ἂν βούλωνται θεοὺς εἰσάγειν πάντα
[2, 17]	τῆς δοκούσης ἐπιτετάχθαι Λακεδαιμονίοις καρτερίας	μείζονας	ἄθλους καὶ πόνους ἡμῖν ἐπιτεθέντας
[2, 2]	πόλις. (Ἀντὶ δὲ ὀβελῶν ἔστησε	κίονας,	ὑφ' οἷς ἦν ἐκτύπωμα σκάφη,
[2, 22]	ἂν αὐτοὶ δικαίως πάθοιεν τοὺς	κρείττονας	οὐ φυλάττοντες; (ἐπεὶ τοίνυν ὁ
[2, 17]	μήτε γῆν ἐργαζόμενοι μήτε περὶ	τέχνας	πονοῦντες ἀλλὰ πάσης ἐργασίας ἄφετοι
[2, 3]	γάρ, φησίν, ἓξ ἡμερῶν ὁδὸν	βουβῶνας	ἔσχον καὶ διὰ ταύτην τὴν
[2, 16]	αὖ κατὰ τῶν παραβαινόντων τιμωρητικοὺς	τάξας	ἄνευ προφάσεως. (Ζημία γὰρ ἐπὶ
[2, 21]	συλληφθεὶς ἂν ἐτεθνήκει γράψαι τι	δόξας	(οὐχ ὁμολογούμενον τοῖς Ἀθηναίοις περὶ
[2, 18]	τοῖς μάλιστα πεπιστευμένοις, ὅτι τοιαύτας	δόξας	περὶ θεῶν ἐξ ἀρχῆς τοῖς
[2, 11]	τε μετ' ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς	στοᾶς	φιλόσοφοι καὶ μικροῦ δεῖν ἅπαντες
[2, 9]	ἔταξεν, ἀλλὰ σποράδην, καὶ δὴ	εἴπας	ποτὲ μὲν ὡς ἀθέους καὶ
[2, 17]	δυνάμει λόγων καὶ πειθοῖ πάντας	ὑπεράρας	τοὺς ἐν φιλοσοφίᾳ γεγονότας, ὑπὸ
[2, 5]	βίβλοις ἐντυχεῖν. (Ἔπεμψε γοῦν ἀξιῶν	ἄνδρας	ἀποσταλῆναι τοὺς ἑρμηνεύσοντας αὐτῷ τὸν
[2, 8]	καὶ φίλοι διεφυλάχθησαν. (Ἀλλὰ θαυμαστοὺς	ἄνδρας	οὐ παρεσχήκαμεν οἷον τεχνῶν τινων
[2, 21]	δὲ δεῖ θαυμάζειν, εἰ πρὸς	ἄνδρας	οὕτως ἀξιοπίστους διετέθησαν, οἵ γε
[2, 13]	καινῶν εὑρετὰς ἔργων ἢ λόγων	ἄνδρας	παρασχεῖν, ἐντεῦθεν συμβέβηκεν· οἱ μὲν
[2, 5]	(πίστεως τοῦτο τοῖς ἡμετέροις τὸ	γέρας	ἔδωκεν. Ἐτίμα γὰρ ἡμῶν τὸ
[2, 16]	Τοῖς μέντοι γε νομίμως βιοῦσι	γέρας	ἐστὶν οὐκ ἄργυρος οὐδὲ χρυσὸς
[2, 7]	μεταβάλλοντας εἰς μορφὰς θηρίων ἐξαίρετον	γέρας	εὕροντο τὸ μηδενὶ δουλεῦσαι τῶν
[2, 3]	τοὺς αὐτοὺς καὶ τεσσαράκοντα μένειν	ἡμέρας	ἐν ἐρήμῳ καὶ ἀνύδρῳ τόπῳ
[2, 3]	φησιν Ἀπίων, οὐδ' ἂν μιᾶς	ἡμέρας	προελθεῖν ὁδὸν ἠδυνήθησαν· εἰ δ'
[2, 3]	ὃ καλεῖται Σίναιον, ἀναβάντα φησὶν	ἡμέρας	τεσσαράκοντα κρυβῆναι κἀκεῖθεν καταβάντα δοῦναι
[2, 3]	πολλαὶ μυριάδες στρατοπέδων ἐπὶ πολλὰς	ἡμέρας	τὸ σύμμετρον ἀεὶ βαδίζουσιν, οὔτε
[2, 9]	τοῦτο (παρ' ἡμῶν ἐνταῦθα τὸ	πέρας	ἔστω τοῦ λόγου. (Ἐπεὶ δὲ
[2, 23]	ζῆλος γέγονεν ἐκ μακροῦ τῆς	ἡμετέρας	εὐσεβείας, οὐδ' ἔστιν οὐ πόλις
[2, 17]	πλείοσιν ἢ δισχιλίοις (ἔτεσι τῆς	ἡμετέρας	πολιτείας, καὶ προσέτι λογιζέσθωσαν, ὅτι
[2, 6]	(Ἡ μὲν γὰρ Ἰδουμαία τῆς	ἡμετέρας	χώρας ἐστὶν ὅμορος κατὰ Γάζαν
[2, 19]	μέν τινας τῶν θεῶν νομίζειν	δοτῆρας	ἀγαθῶν, τοὺς δὲ καλεῖν ἀποτροπαίους,
[2, 19]	τοῦ μὴ μόνον ἀλλήλοις τὰς	χεῖρας	προσφέρειν, ἀλλὰ καὶ ὑπ' ἀνθρώπων
[2, 11]	μεγαλειότητι, σφόδρα μεμαρτυρήκασι· καὶ γὰρ	Πυθαγόρας	καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Πλάτων οἵ
[2, 21]	πολίτης Ἀθηναίων τοιαύτην ὑπέμεινε τιμωρίαν.	(Ἀναξαγόρας	δὲ Κλαζομένιος ἦν, ἀλλ' ὅτι
[2, 11]	μεμαρτυρήκασι· καὶ γὰρ Πυθαγόρας καὶ	Ἀναξαγόρας	καὶ Πλάτων οἵ τε μετ'
[2, 21]	αὐτοῖς μυστήρια χλευάζειν ἐλέγετο. Καὶ	Πρωταγόρας	εἰ μὴ θᾶττον ἔφυγε, συλληφθεὶς
[2, 22]	μοιχείας μὲν ζημίας χρημάτων, ἐπὶ	φθορᾶς	δὲ καὶ γάμους νομοθετήσαντες, ὅσας
[2, 1]	λύμην σωμάτων ἢ τοιαύτας ἄλλας	συμφοράς	τινας ἐκεῖθεν ἐξηλάθησαν, οὐ μετρίως
[2, 23]	συγγράμμασιν ἐμνημονευκότας ἡμῶν ἀρχαίους παρέσχομεν	μάρτυρας,	ἐκείνων ὅτι μηδείς ἐστιν διαβεβαιουμένων.
[2, 1]	πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων συγγραφεῖς παρασχόμενος	μάρτυρας,	τήν τε ἀντίρρησιν ἐποιησάμην πρὸς
[2, 20]	προειρημένων οὐδὲν διέλαθεν οὔτε τὰς	ψυχρὰς	προφάσεις τῶν ἀλληγοριῶν ἠγνόησαν, διόπερ
[2, 6]	μὲν γὰρ Ἰδουμαία τῆς ἡμετέρας	χώρας	ἐστὶν ὅμορος κατὰ Γάζαν κειμένη,
[2, 3]	τῶν ἐλαθέντων τὸν αὐτὸν Λυσιμάχῳ	σχεδιάσας,	ἕνδεκα γὰρ αὐτοὺς εἶναί φησι
[2, 2]	ἥλιος περιβόλους, πρὸς ἀφηλιώτην δὲ	πάσας	ἀπέστρεφεν· ὧδε γὰρ καὶ Ἡλίου
[2, 2]	προσέταξεν, ὅ τε μετὰ ταῦτα	κατασκευάσας	τὸν ναὸν τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις
[2, 5]	καὶ τὴν πάτριον ἡμῶν φιλοσοφίαν	ἐπιθυμήσας	ἐκμαθεῖν, εἰ τῶν χρωμένων αὐτοῖς
[2, 3]	Ἀπίων ἐκαινοποίησεν παρὰ τοὺς ἄλλους	ἐπινοήσας.	Καὶ τί γε δεῖ θαυμάζειν,
[2, 24]	τῶν γραμμάτων ἐναργέστερα. (Διόπερ ἐγὼ	θαρσήσας	ἂν εἴποιμι πλείστων ἅμα καὶ
[2, 19]	πρῶτος αὐτὸς ὁ πατὴρ τὰς	ἀπατηθείσας	ὑπ' αὐτοῦ καὶ γενομένας ἐγκύους
[2, 11]	καὶ τὸ κράτος ἀναθείς. Καὶ	πείσας	εἰς ἐκεῖνον ἅπαντας ἀφορᾶν ὡς
[2, 11]	καὶ σύμβουλον θεὸν ἔχειν, καὶ	πείσας	πρότερον ἑαυτὸν ὅτι κατὰ τὴν
[2, 22]	φθορᾶς δὲ καὶ γάμους νομοθετήσαντες,	ὅσας	δὲ περὶ τῆς ἀσεβείας προφάσεις
[2, 22]	νῦν περὶ τῶν τιμωριῶν λέγειν,	ὅσας	μὲν ἐξ ἀρχῆς ἔδοσαν οἱ
[2, 2]	μὲν ὢν αὐτός, ἐκείνοις δὲ	πιστεύσας	τοῖς διὰ τὴν ἡλικίαν (ἐπισταμένοις
[2, 11]	(Τίς δ' ἦν ὁ μάλιστα	κατορθώσας	τοὺς νόμους καὶ τῆς δικαιοτάτης
[2, 20]	καὶ τὸν Ὅμηρον εὐφήμως ἀποπέμπεται	στεφανώσας	καὶ μύρον αὐτοῦ καταχέας, ἵνα
[2, 8]	τὴν Ἀπίωνος ἀπαιδευσίαν, ὃς οὔτε	τὰς	Ἀθηναίων τύχας οὔτε τὰς Λακεδαιμονίων
[2, 19]	καὶ πρῶτος αὐτὸς ὁ πατὴρ	τὰς	ἀπατηθείσας ὑπ' αὐτοῦ καὶ γενομένας
[2, 11]	Ἕλλησιν ὅτι μὲν ἐδιδάχθησαν ἐκείνου	τὰς	ἀρχὰς παρασχόντος, ἐῶ νῦν λέγειν,
[2, 2]	τοὺς λεπρῶντας καὶ τυφλοὺς καὶ	τὰς	βάσεις πεπηρωμένους, σφόδρα δὴ τοῖς
[2, 22]	ἐπὶ τῷ τοὺς νόμους διαφυλάττειν.	Τὰς	γοῦν ἄλλας ἐλαττώσεις πρᾴως ὑπομένοντες,
[2, 4]	Μακεδόνες. (Εἰ μὲν οὖν ἀναγνοὺς	τὰς	ἐπιστολὰς Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως καὶ
[2, 14]	εἰς θεὸν αὐτὸν ἀσεβῶν. (Θύομεν	τὰς	θυσίας οὐκ εἰς μέθην ἑαυτοῖς,
[2, 8]	οὔτε τὰς Ἀθηναίων τύχας οὔτε	τὰς	Λακεδαιμονίων ἐνενόησεν, ὧν τοὺς μὲν
[2, 12]	τὸν (νόμον παραβεβήκασιν, οἵ τε	τὰς	μεγίστας καὶ κυριωτάτας παρ' αὐτοῖς
[2, 15]	τῶν προγόνων τὰς πράξεις ἐπίστασθαι,	τὰς	μὲν ἵνα μιμῶνται, τοῖς δ'
[2, 19]	δὴ πάντων ἀσελγέστερον, τὴν περὶ	τὰς	μίξεις ἀκρασίαν καὶ τοὺς ἔρωτας
[2, 10]	τὴν πάτριον γῆν ἐπανιέναι, πολλὰς	τὰς	μυριάδας παραλαβὼν ἐκ πολλῶν καὶ
[2, 15]	ἔταξεν καὶ τὸν οὐκ ἀμειβόμενον	τὰς	παρ' αὐτῶν χάριτας ἀλλ' εἰς
[2, 2]	πεντήκοντα καὶ ἑκατόν, περὶ οὗ	τὰς	πίστεις ἀνωτέρω παρέσχον ἐκ τῶν
[2, 19]	δὲ εὐφημοτέροις τούτων καὶ (θύειν	τὰς	πόλεις ἔπεισαν. Τοιγαροῦν εἰς πολλὴν
[2, 7]	μόνον ἀλλὰ καὶ πολλάκις πορθοῦντες	τὰς	πόλεις ἱερὰ κατασκάπτοντες τοὺς παρ'
[2, 15]	τοὺς νόμους καὶ τῶν προγόνων	τὰς	πράξεις ἐπίστασθαι, τὰς μὲν ἵνα
[2, 4]	ἐπιστολὰς Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως καὶ	τὰς	Πτολεμαίου τοῦ Λάγου καὶ τῶν
[2, 17]	πάντας ἂν οἶμαι θαυμάσαι διὰ	τὰς	συνεχεῖς παρ' αὐτοῖς μεταβολάς. (Ἀμέλει
[2, 24]	αὑτῶν εἶναι παρασκευάζοντες, ἀπαραίτητοι πρὸς	τὰς	τιμωρίας, ἀσόφιστοι λόγων παρασκευαῖς, τοῖς
[2, 6]	δῆλον ὅτι πρόσθεν ἑωράκασιν οἱ	τὰς	τοσαύτας καὶ τηλικαύτας λυχνοκαί̈ ας
[2, 22]	ἰσχύσαντας, ὥστε καὶ τοῖς θεοῖς	τὰς	τῶν ἀρρένων μίξεις ἐπεφήμισαν, κατὰ
[2, 17]	ἐν τύχαις γεγονότες μυρίαις διὰ	τὰς	τῶν βασιλευσάντων τῆς Ἀσίας μεταβολὰς
[2, 11]	καὶ τὸ Δελφικὸν αὐτοῦ μαντεῖον	τὰς	τῶν νόμων μαντείας ἀνέφερεν, ἤτοι
[2, 19]	μέχρι τοῦ μὴ μόνον ἀλλήλοις	τὰς	χεῖρας προσφέρειν, ἀλλὰ καὶ ὑπ'
[2, 20]	τῶν προειρημένων οὐδὲν διέλαθεν οὔτε	τὰς	ψυχρὰς προφάσεις τῶν ἀλληγοριῶν ἠγνόησαν,
[2, 12]	ἀρχὰς διοικοῦντες ὁμολογοῦσι τὴν ἄγνοιαν·	ἐπιστάτας	γὰρ παρακαθίστανται τῆς τῶν πραγμάτων
[2, 12]	οἵ τε τὰς μεγίστας καὶ	κυριωτάτας	παρ' αὐτοῖς ἀρχὰς διοικοῦντες ὁμολογοῦσι
[2, 20]	ἐξ ἀρχῆς συνιδεῖν αὐτῶν τοὺς	νομοθέτας	μήθ' ὅσον καὶ λαβεῖν ἠδυνήθησαν
[2, 11]	(καὶ μετὰ ταῦτα τοὺς ἄλλους	νομοθέτας·	οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν τοὺς
[2, 13]	φυλάττειν οὐ δύνανται μυστήρια καὶ	τελετὰς	ἐπονομάζοντες, ταῦτα μεθ' ἡδονῆς καὶ
[2, 13]	ἔγκλημα, τὸ δὴ μὴ καινῶν	εὑρετὰς	ἔργων ἢ λόγων ἄνδρας παρασχεῖν,
[2, 8]	οὐ παρεσχήκαμεν οἷον τεχνῶν τινων	εὑρετὰς	ἢ σοφίᾳ διαφέροντας. Καὶ καταριθμεῖ
[2, 24]	πλείστων ἅμα καὶ καλλίστων ἡμᾶς	εἰσηγητὰς	τοῖς ἄλλοις γεγονέναι· τί γὰρ
[2, 15]	οὐκ ἀμειβόμενον τὰς παρ' αὐτῶν	χάριτας	ἀλλ' εἰς ὁτιοῦν ἐλλείποντα λευσθησόμενον
[2, 20]	προστάττειν τοῖς πολίταις ὡς τὸ	πάντας	ἀκριβῶς τοὺς νόμους ἐκμανθάνειν, καὶ
[2, 17]	νόμοις πολὺν αἰῶνα βεβαίως ἐμμεμενηκόσι,	πάντας	ἂν οἶμαι θαυμάσαι διὰ τὰς
[2, 5]	αἰχμάλωτοι παρ' αὐτῷ τῶν ἡμετέρων	πάντας	ἀπέδωκεν, ἀλλὰ καὶ χρήματα πολλάκις
[2, 5]	ἡμετέρων τινὰς ἐκεῖ συνήθροισεν, ἀλλὰ	πάντας	δοκιμάζων ἐπιμελῶς ἀρετῆς καὶ (πίστεως
[2, 23]	τῶν ἄλλων ἡλικίαις νομοθετῶν, παρὰ	πάντας	εὕροι τοῦτον (ὑφ' ἡμῶν τε
[2, 12]	τοὺς νόμους ῥᾷον ἂν εἴποι	πάντας	ἢ τοὔνομα τὸ ἑαυτοῦ. Τοιγαροῦν
[2, 17]	καὶ δυνάμει λόγων καὶ πειθοῖ	πάντας	ὑπεράρας τοὺς ἐν φιλοσοφίᾳ γεγονότας,
[2, 8]	καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους	ἅπαντας,	Ἀπίων δὲ τοῖς θύουσιν ἐγκαλῶν
[2, 11]	ἀναθείς. Καὶ πείσας εἰς ἐκεῖνον	ἅπαντας	ἀφορᾶν ὡς αἴτιον μὲν ἁπάντων
[2, 4]	συμπεριλαμβάνειν δὲ καὶ τοὺς ἄλλους	ἅπαντας,	ἐν ἀμφοτέροις ἀναισχύντως ψευδόμενος. (Τίνα
[2, 18]	τῶν νόμων παρὰ τοὺς ἄλλους	ἅπαντας·	οὐδὲ γὰρ τὰ ῥᾷστα δοκοῦντα
[2, 18]	χαλεπώτατος; (ὃν ἔγωγε νομίζω τινὰς	κρατήσαντας	ἡμῶν οὐχ ὑπὸ μίσους προσφέρειν
[2, 20]	κατ' ἀλήθειαν ἐν τοῖς Ἑλληνικοῖς	φιλοσοφήσαντας	οὔτε τῶν προειρημένων οὐδὲν διέλαθεν
[2, 15]	μηδ' αὖ δόλῳ καὶ ἀπάτῃ	πείσαντας,	ἀλλὰ μνηστεύειν παρὰ τοῦ δοῦναι
[2, 20]	καὶ λαβεῖν ἠδυνήθησαν ἀκριβῆ γνῶσιν	διορίσαντας	πρὸς τοῦτο (ποιήσασθαι τὴν ἄλλην
[2, 22]	τοσοῦτόν ποτε παρὰ τοῖς Ἕλλησιν	ἰσχύσαντας,	ὥστε καὶ τοῖς θεοῖς τὰς
[2, 17]	μείζονας ἄθλους καὶ πόνους ἡμῖν	ἐπιτεθέντας	(Οἱ μέν γε μήτε γῆν
[2, 18]	γενομένους τῶν νόμων ἢ θάνατον	φοβηθέντας,	οὐχὶ τὸν ῥᾷστον ἐκεῖνον λέγω
[2, 8]	Ἐῶ βασιλέας τοὺς ἐπ' εὐσεβείᾳ	διαβοηθέντας	(ὧν ἕνα Κροῖσον) οἵαις ἐχρήσαντο
[2, 16]	καὶ τὰ πρὸς τοὺς πολεμίους	(κριθέντας	εἶναι οὐ γὰρ ἐᾷ τὴν
[2, 10]	παρεσκεύασεν, καὶ περὶ παντὸς ἔχων	πεισθέντας	(ἀντὶ τοῦ κελευσθέντος) εἰς οὐδεμίαν
[2, 14]	περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων, κολάσει τοὺς	ἐλεγχθέντας.	Ὁ τούτῳ μὴ πειθόμενος ὑφέξει
[2, 20]	παρεκβάσει ὧν προείπομεν τοὺς τόπους	ἐρημωθέντας	καταλιπεῖν) καὶ τῶν ἱερῶν τὰ
[2, 6]	κατάγομον; καὶ γὰρ τόπους οὐκ	ὄντας	γράφει καὶ πόλεις οὐκ εἰδὼς
[2, 5]	ἐκωλύετο συκοφαντεῖν ἐπεχείρησε τοὺς δικαίως	λαβόντας·	οὐ γὰρ ἀπορίᾳ γε τῶν
[2, 19]	μετὰ ἀνθρώπων μαχόμενον, (τοὺς δὲ	κιθαρίζοντας	ἢ τοξικῇ χαίροντας, εἶτ' αὐτοῖς
[2, 24]	διίστασθαι μήτ' ἐν εὐτυχίαις στασιάζειν	ἐξυβρίζοντας,	ἀλλ' ἐν πολέμῳ μὲν θανάτου
[2, 16]	οἰκειότητα. Τοὺς δ' ἐκ παρέργου	προσιόντας	ἀναμίγνυσθαι τῇ συνηθείᾳ οὐκ ἠθέλησεν.
[2, 11]	ἐξ αὐτῶν κατανοεῖν τῶν νόμων	ἀντιπαραβάλλοντας·	ἤδη γὰρ περὶ τούτων λεκτέον.
[2, 7]	αὐτῶν τοὺς θεοὺς καὶ σωθῆναι	μεταβάλλοντας	εἰς μορφὰς θηρίων ἐξαίρετον γέρας
[2, 6]	παραδόξου τῆς θέας καταπεπληγμένους πόρρω	μένοντας	ἡσυχίαν ἄγειν, τὸν δὲ Ζάβιδον
[2, 23]	καλῶν ζηλοῦν ἐπιτεθυμήκασιν, ἢ παύσασθαι	(βασκαίνοντας	ἡμῖν τοὺς κατηγοροῦντας. Οὐδὲ γὰρ
[2, 8]	τεχνῶν τινων εὑρετὰς ἢ σοφίᾳ	διαφέροντας.	Καὶ καταριθμεῖ Σωκράτην καὶ Ζήνωνα
[2, 19]	(τοὺς δὲ κιθαρίζοντας ἢ τοξικῇ	χαίροντας,	εἶτ' αὐτοῖς ἐγγιγνομένας πρὸς ἀλλήλους
[2, 16]	ἀπείρηκεν τοὺς ἐν τῇ μάχῃ	πεσόντας,	καὶ τῶν αἰχμαλώτων προυνόησεν, ὅπως
[2, 5]	γοῦν ἀξιῶν ἄνδρας ἀποσταλῆναι τοὺς	ἑρμηνεύσοντας	αὐτῷ τὸν νόμον καὶ τοῦ
[2, 15]	~(Γαμεῖν δὲ κελεύει μὴ προικὶ	προσέχοντας	μηδὲ βιαίοις ἁρπαγαῖς μηδ' αὖ
[2, 20]	ἂν βούλωνται θεοὺς εἰσάγειν πάντα	πάσχοντας,	τοῖς δὲ ῥήτορσι πολιτογραφεῖν (κατὰ
[2, 13]	κατὰ πλοῦτον οὐδέ τισιν ἄλλαις	προύχοντας	αὐτομάτοις πλεονεξίαις τὸ πρῶτον εὐθὺς
[2, 15]	καὶ τὸν οἶκον καὶ τοὺς	ἐνοικοῦντας	ἀπὸ κήδους, ἵνα πλεῖστον ἀπέχῃ
[2, 4]	αὐτῶν ἐπιστάμενος τὴν πρὸς τοὺς	συνοικοῦντας	αὐτοῖς ἐπὶ τῆς Ἀλεξανδρείας Ἰουδαίους
[2, 14]	ἦν εὐθὺς γεγονότα. Τοῦτον θεραπευτέον	ἀσκοῦντας	ἀρετήν· τρόπος γὰρ θεοῦ θεραπείας
[2, 9]	ἀπέθανεν. (Δεῖ γὰρ τοὺς εὖ	φρονοῦντας	τοῖς μὲν οἰκείοις νόμοις περὶ
[2, 23]	ἢ παύσασθαι (βασκαίνοντας ἡμῖν τοὺς	κατηγοροῦντας.	Οὐδὲ γὰρ ἐπιφθόνου τινὸς ἀντιποιούμεθα
[2, 19]	μειράκια, τοὺς δὲ πρεσβυτέρους καὶ	γενειῶντας	εἶναι χρὴ δοκεῖν, ἄλλους δὲ
[2, 2]	φησι τὸν Μωσῆν ἐξαγαγεῖν τοὺς	λεπρῶντας	καὶ τυφλοὺς καὶ τὰς βάσεις
[2, 18]	δύο ἢ τρεῖς ἔγνω τις	προδότας	γενομένους τῶν νόμων ἢ θάνατον
[2, 23]	πρὸς αὐτὴν (ἀναιδῶς τὴν ἀλήθειαν	πεφιλονεικηκότας.	Καὶ δή μοι δοκῶ πεπληρῶσθαι
[2, 15]	ἀγνοίας ἔχωσι. (Τῆς εἰς τοὺς	τετελευτηκότας	προυνόησεν ὁσίας οὐ πολυτελείαις ἐνταφίων
[2, 23]	καὶ πολλοὺς ἐν τοῖς συγγράμμασιν	ἐμνημονευκότας	ἡμῶν ἀρχαίους παρέσχομεν μάρτυρας, ἐκείνων
[2, 19]	περιορᾷ καὶ τοὺς ἐξ αὐτοῦ	γεγονότας	οὔτε σώζειν δύναται κρατούμενος ὑπὸ
[2, 17]	πάντας ὑπεράρας τοὺς ἐν φιλοσοφίᾳ	γεγονότας,	ὑπὸ τῶν φασκόντων δεινῶν εἶναι
[2, 23]	ἵνα τοὺς περὶ ἡμῶν ἀδίκως	γεγραφότας	ἐλέγξω πρὸς αὐτὴν (ἀναιδῶς τὴν
[2, 12]	(νόμον παραβεβήκασιν, οἵ τε τὰς	μεγίστας	καὶ κυριωτάτας παρ' αὐτοῖς ἀρχὰς
[2, 5]	ἐν τῇ Λιβύῃ πόλεων (εἰς	αὐτὰς	μέρος Ἰουδαίων ἔπεμψε κατοικῆσον. Ὁ
[2, 7]	ἠνοιγμένας ἦν ἀθέμιτον. Ῥᾳδίως οὖν	αὐτὰς	ὁ λυχνοφόρος ἐκεῖνος ἀνοίξειν οἰόμενος
[2, 1]	οὔτε διὰ λύμην σωμάτων ἢ	τοιαύτας	ἄλλας συμφοράς τινας ἐκεῖθεν ἐξηλάθησαν,
[2, 18]	νομοθετῶν τοῖς μάλιστα πεπιστευμένοις, ὅτι	τοιαύτας	δόξας περὶ θεῶν ἐξ ἀρχῆς
[2, 6]	ἑωράκασιν οἱ τὰς τοσαύτας καὶ	τηλικαύτας	λυχνοκαί̈ ας ἐπιτελοῦντες, ἀλλ' οὐδέ
[2, 6]	ὅτι πρόσθεν ἑωράκασιν οἱ τὰς	τοσαύτας	καὶ τηλικαύτας λυχνοκαί̈ ας ἐπιτελοῦντες,
[2, 6]	πᾶσαι καὶ μικροῦ δεῖν σφυρήλατοι·	ταύτας	ἔκλειον οὐκ ἐλάττους ὄντες ἄνδρες
[2, 19]	τὰς μίξεις ἀκρασίαν καὶ τοὺς	ἔρωτας	πῶς οὐκ ἄτοπον μικροῦ δεῖν
[2, 7]	θεοὺς καὶ σωθῆναι μεταβάλλοντας εἰς	μορφὰς	θηρίων ἐξαίρετον γέρας εὕροντο τὸ
[2, 12]	μεγίστας καὶ κυριωτάτας παρ' αὐτοῖς	ἀρχὰς	διοικοῦντες ὁμολογοῦσι τὴν ἄγνοιαν· ἐπιστάτας
[2, 11]	ὅτι μὲν ἐδιδάχθησαν ἐκείνου τὰς	ἀρχὰς	παρασχόντος, ἐῶ νῦν λέγειν, ὅτι
[2, 2]	ὃς πατρίοις ἔθεσι κατηγγυημένος αἰθρίους	προσευχὰς	ἀνῆγεν εἰς οἵους εἶχεν ἥλιος
[2, 8]	ἀπαιδευσίαν, ὃς οὔτε τὰς Ἀθηναίων	τύχας	οὔτε τὰς Λακεδαιμονίων ἐνενόησεν, ὧν
[2, 13]	νόμον κατὰ θεοῦ βούλησιν οὐδ'	εὐσεβὲς	ἦν τοῦτον μὴ φυλάττειν· τί
[2, 3]	γάρ, ὅτι πάντες ἐβουβωνίασαν ἕνδεκα	μυριάδες	ἀνθρώπων. (Ἀλλ' εἰ μὲν ἦσαν
[2, 3]	βαδίζουσιν ἐξ ἀνάγκης, ἀλλὰ πολλαὶ	μυριάδες	στρατοπέδων ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας τὸ
[2, 1]	ἔχει καὶ πολλήν, εἰ δεῖ	τἀληθὲς	εἰπεῖν, ἀπαιδευσίαν ὡς ἂν ὑπ'
[2, 11]	τῶν νόμων μαντείας ἀνέφερεν, ἤτοι	τἀληθὲς	οὕτως ἔχειν νομίζοντες ἢ πείσειν
[2, 10]	οἱ θαυμαζόμενοι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν	ἐχθὲς	δὴ καὶ πρῴην ὡς πρὸς
[2, 2]	οὐδὲ περὶ Πυθαγόρου μόνον οὐκ	ἐχθὲς	καὶ πρῴην γεγονότος, περὶ δὲ
[2, 2]	πρῶτον, ἐν ᾧ, φησί, Καρχηδόνα	Φοίνικες	ἔκτισαν. Τοῦτο δὲ πάντως προσέθηκε
[2, 17]	τῶν ὄχλων ἄνοιαν οὐκ ἦν	(ἀσφαλὲς	ἐξενεγκεῖν. Ἀλλὰ τὰ μὲν Πλάτωνος
[2, 2]	δεόμενον, ἀλλ' ἐκ τῶν ἔργων	περιφανές·	οὔτε γὰρ αὐτὸς Μωσῆς, ὅτε
[2, 12]	καὶ σχεδὸν οἱ ἄλλοι πάντες	Ἕλληνες	ἃ μὲν χρὴ πράττειν ἢ
[2, 22]	τῆς ἀνδρείας αὐτῶν ἀπέλαυσαν οἱ	Ἕλληνες	καὶ τῆς ὁμογνωμοσύνης ἧς εἶχον
[2, 18]	Λυσίμαχοι καὶ Μόλωνες καὶ τοιοῦτοί	τινες	ἄλλοι συγγραφεῖς, ἀδόκιμοι σοφισταί, μειρακίων
[2, 9]	ὁ Μόλων καὶ Λυσίμαχος καί	τινες	ἄλλοι τὰ μὲν ὑπ' ἀγνοίας,
[2, 14]	δ' αὐτὸς ἅμα καὶ νόμος.	(Τίνες	δ' οἱ περὶ γάμων νόμοι;
[2, 17]	Ἀλλὰ τὰ μὲν Πλάτωνος λόγους	τινὲς	εἶναι κενοὺς νομίζουσι κατὰ πολλὴν
[2, 20]	εὐφημότερον λέγειν· ἄλλοι δὲ καινοί	τινες	εἰσαγόμενοι θρησκείας τυγχάνουσιν, (ὡς ἐν
[2, 18]	τι θέαμα βουλομένους ἰδεῖν, εἴ	τινές	εἰσιν ἄνθρωποι μόνον εἶναι κακὸν
[2, 22]	ἄλλας ἐλαττώσεις πρᾴως ὑπομένοντες, ἐπειδάν	τινες	ἡμᾶς τὰ νόμιμα κινεῖν ἀναγκάζωσι,
[2, 5]	Φιλάδελφος ἐπικληθεὶς οὐ μόνον εἴ	τινες	ἦσαν αἰχμάλωτοι παρ' αὐτῷ τῶν
[2, 7]	ἡμετέρους νόμους συνέβησαν εἰσελθεῖν, καί	τινες	μὲν ἐνέμειναν, εἰσὶ δ' οἳ
[2, 14]	ἀμεταθέτου φυλάττομεν ἡμεῖς δι' αἰῶνος.	~(Τίνες	οὖν εἰσιν αἱ προρρήσεις καὶ
[2, 2]	ἑπτακοσίων, Μόλων δὲ καὶ ἄλλοι	τινὲς	ὡς αὐτοῖς ἔδοξεν. (Ὁ δέ
[2, 4]	ἡ φυλὴ τὴν προσηγορίαν εἶχεν	Μακεδόνες.	(Εἰ μὲν οὖν ἀναγνοὺς τὰς
[2, 18]	ἄλλοι συγγραφεῖς, ἀδόκιμοι σοφισταί, μειρακίων	ἀπατεῶνες,	ὡς πάνυ ἡμᾶς φαυλοτάτους ἀνθρώπων
[2, 24]	εὕρεσιν αὐτῶν ἡμετέραν οὖσαν ἐπεδείξαμεν,	Ἀπίωνες	μὲν καὶ Μόλωνες καὶ πάντες
[2, 24]	οὖσαν ἐπεδείξαμεν, Ἀπίωνες μὲν καὶ	Μόλωνες	καὶ πάντες ὅσοι τῷ ψεύδεσθαι
[2, 18]	τὸ γενναῖον. (Εἶτα Λυσίμαχοι καὶ	Μόλωνες	καὶ τοιοῦτοί τινες ἄλλοι συγγραφεῖς,
[2, 10]	προάγειν ἀρχαιότητι· Λυκοῦργοι γὰρ καὶ	Σόλωνες	καὶ Ζάλευκος ὁ τῶν Λοκρῶν
[2, 6]	ταύτας ἔκλειον οὐκ ἐλάττους ὄντες	ἄνδρες	διακόσιοι καθ' ἑκάστην ~(Ἡμέραν καὶ
[2, 6]	εἰ ῥᾳδίως οὕτως ἐπείσθησαν οἱ	πατέρες	ἡμῶν ἥξειν τὸν Ἀπόλλωνα πρὸς
[2, 7]	ὑπὸ Αἰγυπτίων τῶν συγγενῶν οἱ	πατέρες	ἡμῶν οὐχὶ διὰ πονηρίαν (ἀλλ'
[2, 1]	τὸ γένος ἦσαν ἡμῶν οἱ	πατέρες	οὔτε διὰ λύμην σωμάτων ἢ
[2, 5]	ἀλλὰ καὶ μεγάλοις ἔθνεσιν ὅλοις;	Ἴβηρες	γοῦν οἱ πάλαι (καὶ Τυρρηνοὶ
[2, 12]	παρέλιπον, οἷον Λακεδαιμόνιοι μὲν καὶ	Κρῆτες	ἔθεσιν ἐπαίδευον, οὐ λόγοις, Ἀθηναῖοι
[2, 7]	δ' οἳ τὴν καρτερίαν οὐχ	ὑπομείναντες	πάλιν ἀπέστησαν. (Καὶ τούτων οὐδεὶς
[2, 21]	δὲ κοινὴν εἶναι τὴν ἑαυτῶν	δόξαντες	πόλιν Ἀθηναῖοι πῶς περὶ τούτων
[2, 10]	κοινωνίας ἐπιθυμηταὶ γενόμενοι καὶ πρῶτοι	κατάρξαντες	εἰκότως (ἂν ἡμερότητι καὶ φύσεως
[2, 4]	Ἀλεξανδρεῖς ἐκλήθησαν, τῆς ὁμοίας ἀπαιδευσίας·	πάντες	γὰρ οἱ εἰς ἀποικίαν τινὰ
[2, 3]	γράφειν ἀναίδειαν; δῆλον γάρ, ὅτι	πάντες	ἐβουβωνίασαν ἕνδεκα μυριάδες ἀνθρώπων. (Ἀλλ'
[2, 5]	ἐθαύμαζεν. (Ἀπίωνα δὲ σχεδὸν ἐφεξῆς	πάντες	ἔλαθον οἱ τῶν προγόνων αὐτοῦ
[2, 12]	δὲ καὶ σχεδὸν οἱ ἄλλοι	πάντες	Ἕλληνες ἃ μὲν χρὴ πράττειν
[2, 12]	τοῦτον ἀκριβῶς ἐκμανθάνειν· ὃ δὴ	πάντες	ἐοίκασιν οἱ νομοθέται παραλιπεῖν. (Καὶ
[2, 12]	πράξεις καὶ διατριβαὶ καὶ λόγοι	πάντες	ἐπὶ τὴν πρὸς θεὸν ἡμῖν
[2, 10]	Ζάλευκος ὁ τῶν Λοκρῶν καὶ	πάντες	οἱ θαυμαζόμενοι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[2, 4]	τὸ παράλιόν ἐστι μέρος, ὡς	πάντες	ὁμολογοῦσιν, (εἰς κατοίκησιν τὸ κάλλιστον.
[2, 24]	Ἀπίωνες μὲν καὶ Μόλωνες καὶ	πάντες	ὅσοι τῷ ψεύδεσθαι (καὶ λοιδορεῖν
[2, 3]	νικᾶν τοὺς αὐτοῖς ἀνθισταμένους μαχόμενοι	πάντες,	οὐκ ἂν ἀθρόοι μετὰ τὴν
[2, 8]	μέντοι τοῖς Αἰγυπτίων ἔθεσιν ἠκολούθουν	ἅπαντες,	ἠρήμωτο μὲν ἂν ὁ κόσμος
[2, 9]	σοφίας τὴν ἐπιμέλειαν. Ἐκεῖνοι τοίνυν	ἅπαντες	καὶ περιτέμνονται καὶ χοιρείων ἀπέχονται
[2, 8]	τοὺς δὲ εὐσεβεστάτους τῶν Ἑλλήνων	ἅπαντες	λέγουσιν. Ἐῶ βασιλέας τοὺς ἐπ'
[2, 11]	στοᾶς φιλόσοφοι καὶ μικροῦ δεῖν	ἅπαντες	οὕτως (φαίνονται περὶ τῆς τοῦ
[2, 17]	Λυκοῦργον τεθαυμάκασι καὶ τὴν Σπάρτην	ἅπαντες	ὑμνοῦσιν, ὅτι τοῖς ἐκείνου νόμοις
[2, 4]	Συρίας ᾤκησαν πρὸς ἀλίμενον θάλασσαν	γειτνιάσαντες	(ταῖς τῶν κυμάτων ἐκβολαῖς. Οὐκοῦν
[2, 20]	μὲν πρότερον ἐν ταῖς τιμαῖς	ἀκμάσαντες	θεοὶ γεγηράκασιν· (οἱ δὲ ὑπακμάζοντες
[2, 18]	ἀθρόως τῶν τοῦ νόμου προσταγμάτων	ἀμελήσαντες	αὑτοὺς μετὰ τῶν ὅπλων παρέδοσαν
[2, 22]	ἐπὶ φθορᾶς δὲ καὶ γάμους	νομοθετήσαντες,	ὅσας δὲ περὶ τῆς ἀσεβείας
[2, 23]	γὰρ οἱ παρὰ τοῖς Ἕλλησι	φιλοσοφήσαντες	τῷ μὲν δοκεῖν τὰ πάτρια
[2, 3]	ἧς φησι τὸ σάββατον ὠνομάσθαι.	(Ὁδεύσαντες	γάρ, φησίν, ἓξ ἡμερῶν ὁδὸν
[2, 11]	ὑπόληψιν τοῖς πλήθεσιν· οἱ γὰρ	πιστεύσαντες	ἐπισκοπεῖν θεὸν τοὺς ἑαυτῶν βίους
[2, 19]	δὲ τοῖς ἔργοις καὶ δεσπότην	ἐφιστάντες,	καὶ διὰ τοῦτο συνισταμένην ἐπιβουλὴν
[2, 23]	ῥώμης ἐφάνησαν ἐπὶ τὴν οἰκείαν	ὑποστρέψαντες	γῆν. ~(Οἱ μὲν ὡς φαυλότατον
[2, 5]	Μακεδόνων βασιλεῖς οἰκειότατα πρὸς ἡμᾶς	διατεθέντες·	καὶ γὰρ τρίτος Πτολεμαῖος ὁ
[2, 11]	ὑπάρχει καὶ ὅσων ἔτυχον αὐτοὶ	δεηθέντες	ἐν ἀμηχάνοις, λαθεῖν δὲ τὴν
[2, 4]	γὰρ οἱ εἰς ἀποικίαν τινὰ	κατακληθέντες,	κἂν πλεῖστον ἀλλήλων τοῖς γένεσι
[2, 10]	τούτων ἀεὶ πρὸς τὸ συντυγχάνον	μετατιθέντες.	(Ὁ δ' ἡμέτερος νομοθέτης ἀρχαιότατος
[2, 22]	ἀτόπων καὶ παρὰ φύσιν ἡδονῶν	συντιθέντες.	(Ἐῶ νῦν περὶ τῶν τιμωριῶν
[2, 3]	αἰτίαν τῇ ἑβδόμῃ ἡμέρᾳ ἀνεπαύσαντο	σωθέντες	εἰς τὴν χώραν τὴν νῦν
[2, 4]	δὲ δὴ θαυμάζειν, πῶς Ἰουδαῖοι	ὄντες	Ἀλεξανδρεῖς ἐκλήθησαν, τῆς ὁμοίας ἀπαιδευσίας·
[2, 6]	σφυρήλατοι· ταύτας ἔκλειον οὐκ ἐλάττους	ὄντες	ἄνδρες διακόσιοι καθ' ἑκάστην ~(Ἡμέραν
[2, 8]	ἀνδραπόδων οὐδὲν διαφέροντες, (ἡμεῖς δὲ	ὄντες	ἐλεύθεροι προσέτι καὶ τῶν πέριξ
[2, 14]	ἀλλ' ὅπως δέχεσθαι δυνώμεθα καὶ	λαβόντες	φυλάττωμεν. (Ἁγνείας ἐπὶ ταῖς θυσίαις
[2, 19]	ἑαυτοῦ κεφαλῆς ἐγέννησεν, ἵνα δὴ	συλλαβόντες	αὐτὸν καθείρξωσιν, ὥσπερ αὐτὸς ἐκεῖνος
[2, 24]	φιλοπόνους εἶναι (διδάσκοντες, πολέμων μὲν	ἀπείργοντες	εἰς πλεονεξίαν, ἀνδρείους δὲ ὑπὲρ
[2, 20]	ἀκμάσαντες θεοὶ γεγηράκασιν· (οἱ δὲ	ὑπακμάζοντες	τούτων ἐν δευτέρᾳ τάξει (ὑποβέβληνται)
[2, 13]	οὐ δύνανται μυστήρια καὶ τελετὰς	ἐπονομάζοντες,	ταῦτα μεθ' ἡδονῆς καὶ γνώμης
[2, 17]	τοῖς νόμοις· οἱ δὲ Λακεδαιμονίους	θαυμάζοντες	τὸν ἐκείνων χρόνον ἀντιπαραβαλλέτωσαν τοῖς
[2, 24]	ἀνδρείους δὲ ὑπὲρ αὑτῶν εἶναι	παρασκευάζοντες,	ἀπαραίτητοι πρὸς τὰς τιμωρίας, ἀσόφιστοι
[2, 8]	τοὺς παρ' αὐτοῖς ~(νομιζομένους θεοὺς	κατασφάζοντες,	οὐκ ἂν ὀνειδίσαιμι· μιμεῖσθαι γὰρ
[2, 8]	θηρίων ἐπληθύνθη, ἃ θεοὺς οὗτοι	νομίζοντες	ἐπιμελῶς ἐκτρέφουσιν. ~(Καὶ μὴν εἴ
[2, 11]	ἀνέφερεν, ἤτοι τἀληθὲς οὕτως ἔχειν	νομίζοντες	ἢ πείσειν ῥᾷον ὑπολαμβάνοντες. (Τίς
[2, 24]	δικαιοσύνης ἐπιμελεῖς, ἀργίαν καὶ πολυτέλειαν	ἐξορίζοντες,	αὐτάρκεις καὶ φιλοπόνους εἶναι (διδάσκοντες,
[2, 4]	σεμνύνονται μὲν ἀπὸ τούτων αὐτοὶ	χρηματίζοντες,	τοὺς ἀδίκως δ' αὐτῶν ἀντιποιουμένους
[2, 3]	καὶ ἐκάλεσαν τὴν ἡμέραν σάββατον	σώζοντες	τὴν Αἰγυπτίων γλῶτταν· (τὸ γὰρ
[2, 22]	ἀνδρείας δὲ δουλεῦσαι παρὰ μικρὸν	ἐλθόντες,	ἁπάντων δὲ καὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων
[2, 23]	προγόνους· ἐδείχθησαν δ' εἰς Αἴγυπτον	ἐλθόντες	ἑτέρωθεν. Διὰ δὲ λύμην σωμάτων
[2, 4]	Ἰουδαίων, ἃ κατηγόρηκεν αὐτῶν, ἴδωμεν.	Ἐλθόντες,	φησίν, ἀπὸ Συρίας ᾤκησαν πρὸς
[2, 16]	τοὺς αὐτοὺς ἡμῖν νόμους ζῆν	ὑπελθόντες	δέχεται φιλοφρόνως, οὐ τῷ γένει
[2, 23]	καὶ τὴν πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν	διδάσκοντες.	Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ πλήθεσιν
[2, 24]	ἀσέβειαν μὲν εὐσέβειαν δ' ἀληθεστάτην	διδάσκοντες,	οὐδ' ἐπὶ μισανθρωπίαν, ἀλλ' ἐπὶ
[2, 24]	ἐξορίζοντες, αὐτάρκεις καὶ φιλοπόνους εἶναι	(διδάσκοντες,	πολέμων μὲν ἀπείργοντες εἰς πλεονεξίαν,
[2, 17]	ἐπιχειρησάντων ὡς θαυμαστὰ συνθέντων κατηγοροῦσι,	φάσκοντες	αὐτοὺς λαβεῖν ἀδυνάτους ὑποθέσεις. Καὶ
[2, 9]	κακίας ἡμῖν καὶ οὐδεμιᾶς ἀρετῆς	φάσκοντες	εἶναι διδασκάλους, βούλομαι συντόμως καὶ
[2, 9]	μὲν ὡς γόητα καὶ ἀπατεῶνα	διαβάλλοντες,	τοὺς νόμους δὲ κακίας ἡμῖν
[2, 18]	τὴν τροφὴν ἑτοίμην παρ' ἐκείνων	λαμβάνοντες,	ἐφ ἣν δὴ τοῦτο μόνον
[2, 11]	ἔχειν νομίζοντες ἢ πείσειν ῥᾷον	ὑπολαμβάνοντες.	(Τίς δ' ἦν ὁ μάλιστα
[2, 12]	τῆς πρώτης εὐθὺς αἰσθήσεως αὐτοὺς	ἐκμανθάνοντες	ἔχομεν ἐν ταῖς ψυχαῖς ὥσπερ
[2, 8]	ἴσασιν οἱ ταῖς ἡμετέραις ἀρχαιολογίαις	ἐντυγχάνοντες.	(Τὰ λοιπὰ τῶν ἐν τῇ
[2, 22]	Τὰς γοῦν ἄλλας ἐλαττώσεις πρᾴως	ὑπομένοντες,	ἐπειδάν τινες ἡμᾶς τὰ νόμιμα
[2, 18]	ἅπαντα καὶ πράττειν καὶ πάσχειν	ὑπομένοντες	(τὸ κρατεῖν πάντων, ἐφ' οὓς
[2, 19]	οἰκοδομοῦντες ἐπὶ μισθῷ νῦν δὲ	ποιμαίνοντες,	ἄλλοι δὲ τρόπον κακούργων ἐν
[2, 17]	ἀργίας οὐδὲ τρυφῆς αὐτοὺς χάριν	περιέποντες,	ἀλλ' εἴ τις ἐθέλοι σκοπεῖν,
[2, 8]	Αἰγύπτιοι μὲν ἐδούλευον ἀνδραπόδων οὐδὲν	διαφέροντες,	(ἡμεῖς δὲ ὄντες ἐλεύθεροι προσέτι
[2, 19]	μέμψεως πολλῆς ἀξιοῦσιν οἱ φρονήσει	διαφέροντες	καὶ πρὸς τούτοις καταγελῶσιν, εἰ
[2, 21]	ἀνθρώπων καὶ βραχὺ τῶν θηρίων	διαφέροντες,	ὅμως τὰ παρ' αὐτοῖς οἴονται
[2, 21]	ἐχέτω καλῶς. Σκύθαι δὲ φόνοις	χαίροντες	ἀνθρώπων καὶ βραχὺ τῶν θηρίων
[2, 7]	πολλάκις πορθοῦντες τὰς πόλεις ἱερὰ	κατασκάπτοντες	τοὺς παρ' αὐτοῖς ~(νομιζομένους θεοὺς
[2, 22]	δικαίως πάθοιεν τοὺς κρείττονας οὐ	φυλάττοντες;	(ἐπεὶ τοίνυν ὁ πολὺς χρόνος
[2, 13]	(ἃ γὰρ ὀλίγων ἡμερῶν ἀριθμὸν	ἐπιτηδεύοντες	ἄλλοι φυλάττειν οὐ δύνανται μυστήρια
[2, 19]	δωμάτιον ἀπελθεῖν; οἱ δὲ δὴ	δουλεύοντες	τοῖς ἀνθρώποις θεοὶ καὶ νῦν
[2, 7]	τοῦ παντὸς αἰῶνος ἐλευθερίας (οὐ	τυχόντες	ἀλλ' οὐδὲ παρὰ τῶν οἰκοδεσποτῶν.
[2, 7]	ἅπαξ μόνον ἀλλὰ καὶ πολλάκις	πορθοῦντες	τὰς πόλεις ἱερὰ κατασκάπτοντες τοὺς
[2, 10]	παρ' ἡμῖν ὡς χείρω παραβάλλειν	ἀξιοῦντες·	οἷς οὐδέτερον ἀπολειφθήσεσθαι νομίζω λέγειν,
[2, 12]	καὶ κυριωτάτας παρ' αὐτοῖς ἀρχὰς	διοικοῦντες	ὁμολογοῦσι τὴν ἄγνοιαν· ἐπιστάτας γὰρ
[2, 4]	γὰρ ἡμῶν οἱ τὴν Ἀντιόχειαν	κατοικοῦντες	Ἀντιοχεῖς ὀνομάζονται· τὴν γὰρ πολιτείαν
[2, 17]	καὶ τὰ σώματα πρὸς κάλλος	ἀσκοῦντες	ἐπὶ τῆς πόλεως διῆγον, ~(ἄλλοις
[2, 24]	ἐπὶ τὴν τῶν ὄντων κοινωνίαν	παρακαλοῦντες,	ἀδικίας ἐχθροί, δικαιοσύνης ἐπιμελεῖς, ἀργίαν
[2, 6]	τοσαύτας καὶ τηλικαύτας λυχνοκαί̈ ας	ἐπιτελοῦντες,	ἀλλ' οὐδέ τις αὐτῷ βαδίζοντι
[2, 19]	ἀνθρώποις θεοὶ καὶ νῦν μὲν	οἰκοδομοῦντες	ἐπὶ μισθῷ νῦν δὲ ποιμαίνοντες,
[2, 17]	γῆν ἐργαζόμενοι μήτε περὶ τέχνας	πονοῦντες	ἀλλὰ πάσης ἐργασίας ἄφετοι λιπαροὶ
[2, 23]	κατηκολούθησαν, ὅμοια μὲν περὶ θεοῦ	φρονοῦντες,	εὐτέλειαν δὲ (βίου καὶ τὴν
[2, 4]	αὐτὸς ἔφυγεν· ὡς οἵ γε	μεγαλοφρονοῦντες	ἐπὶ ταῖς ἑαυτῶν πατρίσι σεμνύνονται
[2, 19]	τρόπους γενέσεων, τούτους δὲ καὶ	διαιροῦντες	τόποις καὶ διαίταις, ὥσπερ τῶν
[2, 11]	οὐ γόης οὐδ' ἀπατεών, ἅπερ	λοιδοροῦντες	λέγουσιν ἀδίκως, ἀλλ' οἵους παρὰ
[2, 18]	Ἀλλ' οἱ τοῖς ξίφεσιν ὁμόσε	χωροῦντες	καὶ τοὺς πολεμίους ἐξ ἐφόδου
[2, 3]	καὶ χωλοὶ καὶ πάντα τρόπον	νοσοῦντες	ὁποίους αὐτοὺς εἶναί φησιν Ἀπίων,
[2, 11]	Ἀλλ' οἱ μὲν πρὸς ὀλίγους	φιλοσοφοῦντες	εἰς πλήθη δόξαις προκατειλημμένα τὴν
[2, 9]	(ἀπὸ τῶν νόμων, καθ' οὓς	ζῶντες	διατελοῦμεν. Ἄλλως τε καὶ τὴν
[2, 12]	ὑπὸ πατρὶ τούτῳ καὶ δεσπότῃ	ζῶντες	μήτε βουλόμενοι μηθὲν μήθ' ὑπ'
[2, 19]	τι λήψεσθαι κακὸν ὑπ' αὐτῶν	προσδοκῶντες,	εἰ μὴ μισθὸν αὐτοῖς παράσχοιεν.
[2, 23]	τινὸς ἀντιποιούμεθα πράγματος τὸν αὑτῶν	τιμῶντες	νομοθέτην καὶ τοῖς ὑπ' ἐκείνου
[2, 22]	καὶ ζηλώσαιμεν τοὺς ἑτέρων νόμους	ὁρῶντες	μηδὲ παρὰ τοῖς θεμένοις αὐτοὺς
[2, 11]	περὶ τῆς τοῦ θεοῦ φύσεως	πεφρονηκότες.	Ἀλλ' οἱ μὲν πρὸς ὀλίγους
[2, 10]	αὐτοῖς περιβάλλονται καὶ τυραννίδας οἱ	προεστηκότες,	ἐθίζουσι (δὲ τὰ πλήθη μετὰ
[2, 18]	ἄνθρωποι μόνον εἶναι κακὸν αὐτοῖς	πεπιστευκότες,	εἰ πρᾶξαί τι παρὰ τοὺς
[2, 23]	ἐκείνου προφητευθεῖσι περὶ τοῦ θεοῦ	πεπιστευκότες·	καὶ γὰρ εἰ μὴ συνίεμεν
[2, 24]	ἐκείνοις χάριν ὠφείλομεν ὡς μαθηταὶ	γεγονότες·	εἰ δὲ καὶ χρώμενοι μάλιστα
[2, 17]	νόμων. (Ἡμεῖς δ' ἐν τύχαις	γεγονότες	μυρίαις διὰ τὰς τῶν βασιλευσάντων
[2, 10]	ὡς πρὸς ἐκεῖνον παραβαλλόμενοι φαίνονται	γεγονότες,	ὅπου γε μηδ' αὐτὸ τοὔνομα
[2, 22]	οἱ Ἕλληνες καὶ τῆς ὁμογνωμοσύνης	ἧς	εἶχον περὶ θεῶν, ταύτης μὲν
[2, 20]	θεοῦ δόξαν ἡμῖν συνεφώνησαν. (Ἀφ'	ἧς	ὁρμηθεὶς ὁ Πλάτων οὔτε τῶν
[2, 5]	ὅτι διέσωσαν τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ἧς	ὡς	πολίτης ἀντιποιεῖται. (Πολεμούντων γὰρ αὐτῶν
[2, 3]	καὶ πιθανὴν ἀποδίδωσιν αἰτίαν, ἀφ'	ἧς	φησι τὸ σάββατον ὠνομάσθαι. (Ὁδεύσαντες
[2, 5]	ἔχειν, ὅτι διέσωσαν τὴν Ἀλεξάνδρειαν,	ἧς	ὡς πολίτης ἀντιποιεῖται. (Πολεμούντων γὰρ
[2, 13]	νόμου καὶ τῶν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων	ἀκριβὴς	ἐπιμέλεια· καὶ γὰρ ἐπόπται πάντων
[2, 2]	(ὡς οἶμαι, ὁ γραμματικὸς ὁ	ἀκριβής.	Μανεθὼς μὲν γὰρ κατὰ τὴν
[2, 21]	οὔτε τῆς παρ' αὐτοῖς μετεδίδοσαν	διατριβῆς·	ἡμεῖς δὲ τὰ μὲν τῶν
[2, 17]	που περιτυχεῖν ἔξω τῆς γινωσκομένης	γῆς	ἔφασκεν ἀνθρώποις τοιαύτην μὲν ἔχουσι
[2, 6]	μετὰ τῶν ἄστρων ἐπὶ τῆς	γῆς	ᾠήθησαν ὁρᾶν αὐτὸν περιπατοῦντα; (Λύχνον
[2, 3]	ἐξ Αἰγύπτου γενομένης τοῖς Ἰουδαίοις	ἀπαλλαγῆς	ὁ Αἰγύπτιος Ἀπίων ἐκαινοποίησεν παρὰ
[2, 14]	πάντων, ἔργοις μὲν καὶ χάρισιν	ἐναργὴς	καὶ παντὸς οὗτινος φανερώτερος, μορφὴν
[2, 2]	ἐνενηκοντατριῶν τῆς εἰς Ἄργος Δαναοῦ	φυγῆς,	Λυσίμαχος δὲ κατὰ Βόκχοριν τὸν
[2, 1]	μᾶλλον ἢ τῶν μετά τινος	σπουδῆς	γεγραμμένων, καὶ χαίρουσι μὲν ταῖς
[2, 5]	γε τῶν οἰκησόντων τὴν μετὰ	σπουδῆς	ὑπ' αὐτοῦ πόλιν κτιζομένην Ἀλέξανδρος
[2, 15]	εὐωχίας συντελεῖν καὶ προφάσεις ποιεῖσθαι	μέθης,	ἀλλὰ σώφρονα τὴν ἀρχὴν εὐθὺς
[2, 3]	τὸ τοιοῦτον τοῖς βαδίζουσιν ἐξ	ἀνάγκης,	ἀλλὰ πολλαὶ μυριάδες στρατοπέδων ἐπὶ
[2, 9]	τὴν πρέπουσαν· περιετμήθη γὰρ ἐξ	ἀνάγκης	ἑλκώσεως αὐτῷ περὶ τὸ αἰδοῖον
[2, 5]	θεῷ καὶ ἀνέθηκεν ἀναθήματα τῆς	νίκης	ἀξίως. (Ὁ δὲ Φιλομήτωρ Πτολεμαῖος
[2, 5]	ἐν Αἰγύπτῳ θεοῖς χαριστήρια τῆς	νίκης	ἔθυσεν, ἀλλὰ παραγενόμενος εἰς Ἱεροσόλυμα
[2, 6]	ἐστὶν οὐδεμία πόλις, τῆς μέντοι	Φοινίκης	παρὰ τὸ Καρμήλιον ὄρος Δῶρα
[2, 14]	μακάριος, αὐτὸς αὑτῷ καὶ πᾶσιν	αὐτάρκης,	ἀρχὴ καὶ μέσα καὶ τέλος
[2, 11]	αὐτὸν ἡγεμόνα πεποιημένοις βεβαιοτάτην παρέξειν.	~(Καλῆς	οὖν αὐτῷ προαιρέσεως καὶ πράξεων
[2, 19]	θυγατρός, ἣν ἐκ τῆς ἑαυτοῦ	κεφαλῆς	ἐγέννησεν, ἵνα δὴ συλλαβόντες αὐτὸν
[2, 14]	ὁ θεὸς ἔχει τὰ σύμπαντα	παντελὴς	καὶ μακάριος, αὐτὸς αὑτῷ καὶ
[2, 14]	εἰκόνα τὴν τούτου κἂν ᾖ	πολυτελὴς	ἄτιμος, πᾶσα δὲ τέχνη πρὸς
[2, 19]	τὸν ἑαυτοῦ. (Ταῦτα δικαίως μέμψεως	πολλῆς	ἀξιοῦσιν οἱ φρονήσει διαφέροντες καὶ
[2, 20]	τῶν ξένων θεῶν τὸν ἐπιτήδειον·	πολλῆς	δὲ καὶ ζωγράφοι καὶ πλάσται
[2, 3]	εἰ δ' οἷοι βαδίζειν διὰ	πολλῆς	ἐρημίας καὶ προσέτι νικᾶν τοὺς
[2, 10]	ἐθίζουσι (δὲ τὰ πλήθη μετὰ	πολλῆς	ζῆν ἀνομίας, ἐν τούτῳ τῆς
[2, 6]	ἄγειν, τὸν δὲ Ζάβιδον ἐπὶ	πολλῆς	ἡσυχίας εἰς τὸν ναὸν παρελθεῖν
[2, 7]	αὐτὸν ἦν. (Σφόδρα τοίνυν τῆς	πολλῆς	συνέσεως καὶ ἐπὶ τῷ μέλλοντι
[2, 9]	βούλομαι συντόμως καὶ περὶ τῆς	ὅλης	ἡμῶν καταστάσεως τοῦ πολιτεύματος καὶ
[2, 13]	ὥσπερ δὲ τελετῆς τινος τῆς	ὅλης	πολιτείας οἰκονομουμένης; (ἃ γὰρ ὀλίγων
[2, 22]	νομοθέτου καὶ τῆς ὑπ' ἐκείνου	φήμης	περὶ τοῦ θεοῦ παραδοθείσης· ~ἀπείρου
[2, 4]	καὶ ἴσης παρὰ τοῖς Μακεδόσι	τιμῆς	ἐπέτυχον. (Οὐκ οἶδα δέ, τί
[2, 9]	Καὶ μηδὲν ὠφεληθεὶς ὑπὸ τῆς	περιτομῆς	ἀλλὰ σηπόμενος ἐν δειναῖς ὀδύναις
[2, 18]	τοῖς μαχομένοις, ἀλλὰ τὸν μετὰ	λύμης	τῶν σωμάτων, ὁποῖος εἶναι δοκεῖ
[2, 13]	ἐπονομάζοντες, ταῦτα μεθ' ἡδονῆς καὶ	γνώμης	ἀμεταθέτου φυλάττομεν ἡμεῖς δι' αἰῶνος.
[2, 23]	ἐκβληθῆναι κατεψεύσαντο· προαιρέσει καὶ περιουσίᾳ	ῥώμης	ἐφάνησαν ἐπὶ τὴν οἰκείαν ὑποστρέψαντες
[2, 13]	θεὸν μὲν ἡγεμόνα τῶν ὅλων	πεποιημένης,	τοῖς ἱερεῦσι δὲ κοινῇ μὲν
[2, 17]	ἤ που περιτυχεῖν ἔξω τῆς	γινωσκομένης	γῆς ἔφασκεν ἀνθρώποις τοιαύτην μὲν
[2, 9]	ἑλκώσεως αὐτῷ περὶ τὸ αἰδοῖον	γενομένης.	Καὶ μηδὲν ὠφεληθεὶς ὑπὸ τῆς
[2, 16]	περὶ πράσεως ἀδίκου καὶ δόλῳ	γενομένης,	κἂν ὑφέληταί τις ἀλλότριον, κἂν
[2, 3]	Μωσέως καὶ τῆς ἐξ Αἰγύπτου	γενομένης	τοῖς Ἰουδαίοις ἀπαλλαγῆς ὁ Αἰγύπτιος
[2, 19]	ἑπόμενα, μοιχείας μὲν ἐν οὐρανῷ	βλεπομένης	οὕτως ἀναισχύντως ὑπὸ τῶν θεῶν,
[2, 19]	σώζειν δύναται κρατούμενος ὑπὸ τῆς	εἱμαρμένης	(οὔτ' ἀδακρυτὶ τοὺς θανάτους αὐτῶν
[2, 5]	οἱ κύριοι νῦν Ῥωμαῖοι τῆς	οἰκουμένης	μεταλαμβάνειν ἡστινοσοῦν πολιτείας ἀπειρήκασιν. (Ὁ
[2, 13]	τελετῆς τινος τῆς ὅλης πολιτείας	οἰκονομουμένης;	(ἃ γὰρ ὀλίγων ἡμερῶν ἀριθμὸν
[2, 5]	ὡς αὐτὸς ἐφ' ἡμῶν ἠξίωκεν,	ἀναιρουμένης;	καίτοι μόνοις Αἰγυπτίοις οἱ κύριοι
[2, 5]	καὶ γενναίως φυλάξειν ὑπολαμβάνων, καὶ	Κυρήνης	ἐγκρατῶς ἄρχειν βουλόμενος καὶ τῶν
[2, 5]	ἀδελφοῦ Πτολεμαίου τοῦ Φιλομήτορος ἀπὸ	Κυρήνης	ἐξῆλθε Κλεοπάτραν ἐκβαλεῖν βουλόμενος τῆς
[2, 4]	δὲ αὐτοῦ λοιδορεῖ τὴν Ἀλεξάνδρειαν·	ἐκείνης	γὰρ καὶ τὸ παράλιόν ἐστι
[2, 14]	θυσίαις χρὴ πρῶτον ὑπὲρ τῆς	κοινῆς	εὔχεσθαι σωτηρίας, εἶθ' ὑπὲρ ἑαυτῶν·
[2, 23]	θαυμασιώτατον, ὅτι χωρὶς τοῦ τῆς	ἡδονῆς	ἐπαγωγοῦ δελέατος αὐτὸς καθ' ἑαυτὸν
[2, 13]	καὶ τελετὰς ἐπονομάζοντες, ταῦτα μεθ'	ἡδονῆς	καὶ γνώμης ἀμεταθέτου φυλάττομεν ἡμεῖς
[2, 24]	ὄντων κοινωνίαν παρακαλοῦντες, ἀδικίας ἐχθροί,	δικαιοσύνης	ἐπιμελεῖς, ἀργίαν καὶ πολυτέλειαν ἐξορίζοντες,
[2, 22]	ἀπέλαυσαν οἱ Ἕλληνες καὶ τῆς	ὁμογνωμοσύνης	ἧς εἶχον περὶ θεῶν, ταύτης
[2, 5]	λίαν ἐθαύμαζεν. (Ἀπίωνα δὲ σχεδὸν	ἐφεξῆς	πάντες ἔλαθον οἱ τῶν προγόνων
[2, 11]	(αὐτὸς) ἡμῶν ὁ νομοθέτης, οὐ	γόης	οὐδ' ἀπατεών, ἅπερ λοιδοροῦντες λέγουσιν
[2, 16]	καὶ βίον ἀμείνω λαβεῖν ἐκ	περιτροπῆς.	(Ὤκνουν δ' ἂν ἐγὼ ταῦτα
[2, 7]	τῶν τῆς Ἀσίας ἢ τῆς	Εὐρώπης	κρατησάντων, οἱ μίαν ἡμέραν ἐκ
[2, 9]	ἡμῖν προστεταγμένα καὶ πραττόμενα μετὰ	πάσης	ἀκριβείας ὑφ' ἡμῶν. ~(Εἰ δ'
[2, 2]	ναὸν τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις Σολομὼν	πάσης	ἀπέσχετο τοιαύτης περιεργίας οἵαν συμπέπλεκεν
[2, 17]	μήτε περὶ τέχνας πονοῦντες ἀλλὰ	πάσης	ἐργασίας ἄφετοι λιπαροὶ καὶ τὰ
[2, 11]	πρὸς τὸν ἀίδιον χρόνον ἀναλλοίωτον	πάσης	ἰδέας θνητῆς κάλλει διαφέροντα καὶ
[2, 5]	ἑαυτῶν Ἰουδαίοις ἐπίστευσαν, καὶ στρατηγοὶ	πάσης	τῆς δυνάμεως ἦσαν Ὀνίας καὶ
[2, 12]	παρέλιπεν. Δύο μὲν γάρ εἰσιν	ἁπάσης	παιδείας τρόποι καὶ τῆς περὶ
[2, 4]	αὐτοῖς ἔδωκεν τόπον Ἀλέξανδρος καὶ	ἴσης	παρὰ τοῖς Μακεδόσι τιμῆς ἐπέτυχον.
[2, 4]	μισθὸν ἐθελῆσαι παρασχεῖν Ἀλεξανδρεῦσι τῆς	δοθείσης	αὐτῷ πολιτείας, καὶ τὴν ἀπέχθειαν
[2, 22]	ἐκείνου φήμης περὶ τοῦ θεοῦ	παραδοθείσης·	~ἀπείρου γὰρ τοῦ χρόνου γεγονότος,
[2, 17]	ἐθέλοι σκοπεῖν, πολλῷ τινι τῆς	δοκούσης	ἐπιτετάχθαι Λακεδαιμονίοις καρτερίας μείζονας ἄθλους
[2, 13]	κοινῇ μὲν τὰ μέγιστα διοικεῖν	ἐπιτρεπούσης,	τῷ δὲ πάντων ἀρχιερεῖ πάλιν
[2, 2]	δέ φησι τῶν πρεσβυτέρων, ὅτι	Μωσῆς	ἦν Ἡλιοπολίτης, δῆλον ὅτι νεώτερος
[2, 2]	ἔργων περιφανές· οὔτε γὰρ αὐτὸς	Μωσῆς,	ὅτε τὴν πρώτην σκηνὴν τῷ
[2, 2]	τῇ τρίτῃ τῶν Αἰγυπτιακῶν τάδε·	Μωσῆς,	ὡς ἤκουσα παρὰ τῶν πρεσβυτέρων
[2, 1]	δ' ἐπὶ τούτοις μέμικται περὶ	τῆς	ἁγιστείας τῆς κατὰ τὸ ἱερὸν
[2, 12]	ἁμαρτάνωμεν. (Οὐδὲ γὰρ τὴν ἀπὸ	τῆς	ἀγνοίας ὑποτίμησιν κατέλιπεν, ἀλλὰ καὶ
[2, 20]	ἐλέφαντα καὶ τὸν χρυσὸν ἔχουσι	τῆς	ἀεὶ καινουργίας (τὴν ὑπόθεσιν. (Καὶ
[2, 4]	Λάγου καὶ τῶν μετ' ἐκεῖνον	τῆς	Αἰγύπτου βασιλέων ἐντυχὼν τοῖς γράμμασι
[2, 3]	τὸν Μωσῆν εἰς τὸ μεταξὺ	τῆς	Αἰγύπτου καὶ τῆς Ἀραβίας ὄρος,
[2, 3]	ἐψεύδετο καὶ γεγενημένος ἐν Ὀάσει	τῆς	Αἰγύπτου πάντων Αἰγυπτίων πρῶτος ὤν,
[2, 5]	ὡς προεῖπον, ἐν τῷ βαθυτάτῳ	τῆς	Αἰγύπτου πῶς ἂν Ἀλεξανδρεὺς εἴη
[2, 4]	πρὸς τοὺς συνοικοῦντας αὐτοῖς ἐπὶ	τῆς	Ἀλεξανδρείας Ἰουδαίους προτέθειται μὲν ἐκείνοις
[2, 2]	Καρχηδόνα τεκμήριον οἰόμενος αὑτῷ γενέσθαι	τῆς	ἀληθείας ἐναργέστατον, οὐ συνῆκε δὲ
[2, 22]	ὁ Ἀπολλώνιος κἀκείνους ἐθαύμαζεν, ὅτι	τῆς	ἀνδρείας αὐτῶν ἀπέλαυσαν οἱ Ἕλληνες
[2, 22]	ἐν τοῖς ἱεροῖς οἷς κατέπρησαν,	τῆς	ἀνδρείας δὲ δουλεῦσαι παρὰ μικρὸν
[2, 22]	γὰρ οὐκ ἔμελλον Λακεδαιμόνιοι μὲν	τῆς	ἀνεπιμίκτου καταγνώσεσθαι πολιτείας καὶ τῆς
[2, 18]	θεοῦ. (Τῶν δὲ κατηγόρων διὰ	τῆς	ἀντιπαραθέσεως ἡμᾶς ἐλέγχειν οἰομένων οὐχ
[2, 2]	ἔλεγχον ἐπισπώμενος. (Εἰ γὰρ περὶ	τῆς	ἀπιστίας πιστεύειν δεῖ ταῖς Φοινίκων
[2, 3]	τὸ μεταξὺ τῆς Αἰγύπτου καὶ	τῆς	Ἀραβίας ὄρος, ὃ καλεῖται Σίναιον,
[2, 22]	τοῦτον ἂν ποιησαίμην ἐγὼ μάρτυρα	τῆς	ἀρετῆς ἡμῶν τοῦ νομοθέτου καὶ
[2, 24]	τὸν νομοθέτην ἐλοιδόρησαν· τῷ δὲ	τῆς	ἀρετῆς πάλαι μὲν ὁ θεός,
[2, 23]	γὰρ εἰ μὴ συνίεμεν αὐτοὶ	τῆς	ἀρετῆς τῶν νόμων, ἁπάντων ἂν
[2, 1]	τιμιώτατέ μοι Ἐπαφρόδιτε, περί τε	τῆς	ἀρχαιότητος ἡμῶν ἐπέδειξα τοῖς Φοινίκων
[2, 22]	γάμους νομοθετήσαντες, ὅσας δὲ περὶ	τῆς	ἀσεβείας προφάσεις περιέχουσιν ἀρνήσεως, εἰ
[2, 7]	εὕροντο τὸ μηδενὶ δουλεῦσαι τῶν	τῆς	Ἀσίας ἢ τῆς Εὐρώπης κρατησάντων,
[2, 8]	Περσῶν καὶ μετ' ἐκείνους ἡγουμένων	τῆς	Ἀσίας Μακεδόνων Αἰγύπτιοι μὲν ἐδούλευον
[2, 17]	μυρίαις διὰ τὰς τῶν βασιλευσάντων	τῆς	Ἀσίας μεταβολὰς οὐδ' ἐν τοῖς
[2, 12]	λόγῳ (διδασκαλικός, ὁ δὲ διὰ	τῆς	ἀσκήσεως τῶν ἠθῶν. Οἱ μὲν
[2, 5]	φιλανθρωπία πᾶσιν οὐ μικροῦ δεῖν	τῆς	αὐτῶν προσηγορίας μεταδέδωκεν οὐ μόνον
[2, 4]	συγγένειαν ἢ κοινωνοὺς ἡμᾶς ἐπισπῶνται	τῆς	αὑτῶν κακοδοξίας. (Ὁ δὲ γενναῖος
[2, 5]	Κυρήνης ἐξῆλθε Κλεοπάτραν ἐκβαλεῖν βουλόμενος	τῆς	βασιλείας ~(Τὴν πορείαν ποιουμένων, τοὺς
[2, 6]	καὶ μετὰ τῶν ἄστρων ἐπὶ	τῆς	γῆς ᾠήθησαν ὁρᾶν αὐτὸν περιπατοῦντα;
[2, 17]	Ἕλλησιν ἤ που περιτυχεῖν ἔξω	τῆς	γινωσκομένης γῆς ἔφασκεν ἀνθρώποις τοιαύτην
[2, 23]	δή μοι δοκῶ πεπληρῶσθαι διὰ	τῆς	γραφῆς ἱκανῶς ἃ προϋ πεσχόμην·
[2, 12]	προσφέρεσθαι, καὶ περὶ τῶν κοινωνησόντων	τῆς	διαίτης ἔργων τε συντονίας καὶ
[2, 11]	μάλιστα κατορθώσας τοὺς νόμους καὶ	τῆς	δικαιοτάτης περὶ θεοῦ πίστεως ἐπιτυχών,
[2, 4]	τινὰ μισθὸν ἐθελῆσαι παρασχεῖν Ἀλεξανδρεῦσι	τῆς	δοθείσης αὐτῷ πολιτείας, καὶ τὴν
[2, 17]	τις ἐθέλοι σκοπεῖν, πολλῷ τινι	τῆς	δοκούσης ἐπιτετάχθαι Λακεδαιμονίοις καρτερίας μείζονας
[2, 5]	Ἰουδαίοις ἐπίστευσαν, καὶ στρατηγοὶ πάσης	τῆς	δυνάμεως ἦσαν Ὀνίας καὶ Δοσίθεος
[2, 19]	ἀδελφοῦ καὶ θυγατρός, ἣν ἐκ	τῆς	ἑαυτοῦ κεφαλῆς ἐγέννησεν, ἵνα δὴ
[2, 23]	ἓν ἔθνος, ἔνθα μὴ τὸ	τῆς	ἑβδομάδος, ἣν ἀργοῦμεν ἡμεῖς, τὸ
[2, 19]	οὔτε σώζειν δύναται κρατούμενος ὑπὸ	τῆς	εἱμαρμένης (οὔτ' ἀδακρυτὶ τοὺς θανάτους
[2, 2]	Ἰουδαίους πρὸ ἐτῶν τριακοσίων ἐνενηκοντατριῶν	τῆς	εἰς Ἄργος Δαναοῦ φυγῆς, Λυσίμαχος
[2, 16]	μὲν γὰρ γονέων ἀδικίας ἢ	τῆς	εἰς θεὸν ἀσεβείας κἂν μελλήσῃ
[2, 9]	Ἡρόδοτος; (ὅθεν εἰκότως μοι δοκεῖ	τῆς	εἰς τοὺς πατρίους αὐτοῦ νόμους
[2, 15]	παραβαίνωσι μήτε σκῆψιν ἀγνοίας ἔχωσι.	(Τῆς	εἰς τοὺς τετελευτηκότας προυνόησεν ὁσίας
[2, 20]	δὲ καὶ ζωγράφοι καὶ πλάσται	τῆς	εἰς τοῦτο παρὰ τῶν Ἑλλήνων
[2, 14]	μὲν ὁ περὶ θεοῦ καὶ	τῆς	ἐκείνου θεραπείας λόγος ἡμῖν ἐστιν,
[2, 3]	μέν τινα περὶ Μωσέως καὶ	τῆς	ἐξ Αἰγύπτου γενομένης τοῖς Ἰουδαίοις
[2, 1]	ἰδέαν πίπτει τοῖς προεξητασμένοις περὶ	τῆς	ἐξ Αἰγύπτου τῶν ἡμετέρων (προγόνων
[2, 10]	πολλῆς ζῆν ἀνομίας, ἐν τούτῳ	τῆς	ἐξουσίας ἐκεῖνος καθεστηκὼς τοὐναντίον ᾠήθη
[2, 5]	σώματος αὐτοῦ φυλακὴν ἐγκεχειρισμένους, ἐπὶ	τῆς	ἐπιμελείας ταύτης ἔταξεν, οὐκ ἂν
[2, 7]	δουλεῦσαι τῶν τῆς Ἀσίας ἢ	τῆς	Εὐρώπης κρατησάντων, οἱ μίαν ἡμέραν
[2, 23]	γὰρ θαυμασιώτατον, ὅτι χωρὶς τοῦ	τῆς	ἡδονῆς ἐπαγωγοῦ δελέατος αὐτὸς καθ'
[2, 23]	πολὺς ζῆλος γέγονεν ἐκ μακροῦ	τῆς	ἡμετέρας εὐσεβείας, οὐδ' ἔστιν οὐ
[2, 17]	τοῖς πλείοσιν ἢ δισχιλίοις (ἔτεσι	τῆς	ἡμετέρας πολιτείας, καὶ προσέτι λογιζέσθωσαν,
[2, 6]	μετατίθησιν. (Ἡ μὲν γὰρ Ἰδουμαία	τῆς	ἡμετέρας χώρας ἐστὶν ὅμορος κατὰ
[2, 6]	μὲν Ἰουδαίους ὑπὸ τοῦ παραδόξου	τῆς	θέας καταπεπληγμένους πόρρω μένοντας ἡσυχίαν
[2, 13]	ἂν καλλίων ἢ δικαιοτέρα γένοιτο	τῆς	θεὸν μὲν ἡγεμόνα τῶν ὅλων
[2, 6]	φλυαρήμασι· τεσσάρων γὰρ (Ἡμερῶν ὁδὸν	τῆς	Ἰουδαίας ἀφέστηκεν. Τί δ' ἡμῶν
[2, 2]	Εἴρωμος ὁ βασιλεὺς γέγραπται πρεσβύτερος	τῆς	Καρχηδόνος κτίσεως ἔτεσι πλείοσι πρὸς
[2, 5]	Αἰγύπτου πῶς ἂν Ἀλεξανδρεὺς εἴη	τῆς	κατὰ δόσιν πολιτείας, ὡς αὐτὸς
[2, 1]	τούτοις μέμικται περὶ τῆς ἁγιστείας	τῆς	κατὰ τὸ ἱερὸν ἡμῶν καὶ
[2, 12]	τῆς πρώτης ἀρξάμενος τροφῆς καὶ	τῆς	κατὰ τὸν οἶκον ἑκάστων διαίτης
[2, 14]	ταῖς θυσίαις χρὴ πρῶτον ὑπὲρ	τῆς	κοινῆς εὔχεσθαι σωτηρίας, εἶθ' ὑπὲρ
[2, 12]	ὁ παραβαίνων, ἀδύνατος δ' ἡ	τῆς	κολάσεως παραίτησις. (Τοῦτο πρῶτον ἁπάντων
[2, 6]	Δῶρα ταύτης ἐστὶν οὐδεμία πόλις,	τῆς	μέντοι Φοινίκης παρὰ τὸ Καρμήλιον
[2, 6]	ἑαυτὸν Ἀπίων ἐπιφορτίζει καὶ ποιεῖ	τῆς	μωρολογίας ἅμα καὶ τῶν ψευσμάτων
[2, 5]	τῷ θεῷ καὶ ἀνέθηκεν ἀναθήματα	τῆς	νίκης ἀξίως. (Ὁ δὲ Φιλομήτωρ
[2, 5]	τοῖς ἐν Αἰγύπτῳ θεοῖς χαριστήρια	τῆς	νίκης ἔθυσεν, ἀλλὰ παραγενόμενος εἰς
[2, 12]	δ' ὅτι καὶ τῷ τρόπῳ	τῆς	νομοθεσίας πρὸς τὸ χρήσιμον πάντων
[2, 5]	Αἰγυπτίοις οἱ κύριοι νῦν Ῥωμαῖοι	τῆς	οἰκουμένης μεταλαμβάνειν ἡστινοσοῦν πολιτείας ἀπειρήκασιν.
[2, 9]	διδασκάλους, βούλομαι συντόμως καὶ περὶ	τῆς	ὅλης ἡμῶν καταστάσεως τοῦ πολιτεύματος
[2, 13]	πεπιστευμένων, ὥσπερ δὲ τελετῆς τινος	τῆς	ὅλης πολιτείας οἰκονομουμένης; (ἃ γὰρ
[2, 22]	αὐτῶν ἀπέλαυσαν οἱ Ἕλληνες καὶ	τῆς	ὁμογνωμοσύνης ἧς εἶχον περὶ θεῶν,
[2, 4]	πῶς Ἰουδαῖοι ὄντες Ἀλεξανδρεῖς ἐκλήθησαν,	τῆς	ὁμοίας ἀπαιδευσίας· πάντες γὰρ οἱ
[2, 21]	γὰρ οὔτε (τῆς πολιτείας οὔτε	τῆς	παρ' αὐτοῖς μετεδίδοσαν διατριβῆς· ἡμεῖς
[2, 22]	ὀλιγωρίας, Ἠλεῖοι δὲ καὶ Θηβαῖοι	τῆς	παρὰ φύσιν καὶ (ἄγαν) ἀνέδην
[2, 22]	οὔτε μακρὰν οὕτως ἂν ἀπέλθοι	τῆς	πατρίδος οὔτε πικρὸν φοβηθήσεται (δεσπότην,
[2, 21]	νέους ὁ κατήγορος αὐτὸν ᾐτιᾶτο,	τῆς	πατρίου πολιτείας καὶ τῶν νόμων
[2, 12]	εἰσιν ἁπάσης παιδείας τρόποι καὶ	τῆς	περὶ τὰ ἤθη κατασκευῆς, ὧν
[2, 22]	τῆς ἀνεπιμίκτου καταγνώσεσθαι πολιτείας καὶ	τῆς	περὶ τοὺς γάμους ὀλιγωρίας, Ἠλεῖοι
[2, 9]	γενομένης. Καὶ μηδὲν ὠφεληθεὶς ὑπὸ	τῆς	περιτομῆς ἀλλὰ σηπόμενος ἐν δειναῖς
[2, 10]	Ἕλλησι. Καὶ μάρτυς Ὅμηρος οὐδαμοῦ	τῆς	ποιήσεως αὐτῷ χρησάμενος· οὐδὲ γὰρ
[2, 17]	σώματα πρὸς κάλλος ἀσκοῦντες ἐπὶ	τῆς	πόλεως διῆγον, ~(ἄλλοις ὑπηρέταις πρὸς
[2, 5]	δὲ τοῦτον ἀφαιρεῖται τὸν τρόπον	τῆς	πολιτείας Ἀπίων, παυσάσθω λέγων αὑτὸν
[2, 21]	ὀνειδίσειεν εἰκότως· οὐδενὶ γὰρ οὔτε	(τῆς	πολιτείας οὔτε τῆς παρ' αὐτοῖς
[2, 23]	περὶ μὲν τῶν νόμων καὶ	τῆς	πολιτείας τὴν ἀκριβῆ πεποίημαι παράδοσιν
[2, 7]	συνθεὶς αὐτὸν ἦν. (Σφόδρα τοίνυν	τῆς	πολλῆς συνέσεως καὶ ἐπὶ τῷ
[2, 15]	συνέχει κοινωνίαν) (Πῶς δὲ καὶ	τῆς	πρὸς ἀλλοφύλους ἐπιεικείας ἐφρόντισεν ὁ
[2, 1]	καθ' ἡμῶν ἐλέγχειν καὶ τοῖς	τῆς	πρὸς Ἀπίωνα τὸν γραμματικὸν ἀντιρρήσεως
[2, 14]	κήδους ἀπὸ λέχους ἀπὸ κοινωνίας	τῆς	πρὸς γυναῖκα καὶ πολλῶν ἄλλων.
[2, 19]	ὁ πρεσβύτατος καὶ βασιλεὺς ἠδυνήθη	τῆς	πρὸς τὴν γυναῖκα μίξεως ἐπισχεῖν
[2, 12]	ἄπρακτον εἴασεν, ἀλλ' εὐθὺς ἀπὸ	τῆς	πρώτης ἀρξάμενος τροφῆς καὶ τῆς
[2, 12]	τοὔνομα τὸ ἑαυτοῦ. Τοιγαροῦν ἀπὸ	τῆς	πρώτης εὐθὺς αἰσθήσεως αὐτοὺς ἐκμανθάνοντες
[2, 9]	τὴν τῶν θεῶν θεραπείαν καὶ	τῆς	σοφίας τὴν ἐπιμέλειαν. Ἐκεῖνοι τοίνυν
[2, 11]	οἵ τε μετ' ἐκεῖνον ἀπὸ	τῆς	στοᾶς φιλόσοφοι καὶ μικροῦ δεῖν
[2, 20]	παράσχοιεν. ~(Τί τοίνυν τὸ αἴτιον	τῆς	τοσαύτης ἀνωμαλίας καὶ περὶ τὸ
[2, 11]	δεῖν ἅπαντες οὕτως (φαίνονται περὶ	τῆς	τοῦ θεοῦ φύσεως πεφρονηκότες. Ἀλλ'
[2, 15]	ἀλλὰ σώφρονα τὴν ἀρχὴν εὐθὺς	τῆς	τροφῆς ἔταξε. Καὶ γράμματα παιδεύειν
[2, 17]	μέντοι περὶ αὐτοὺς ἐγένοντο μεταβολαὶ	τῆς	τύχης, μικροῦ δεῖν ἁπάντων ἐπελάθοντο
[2, 8]	περιτομήν. Τὸ μὲν οὖν περὶ	τῆς	τῶν ἡμέρων ζῴων ἀναιρέσεως κοινόν
[2, 12]	τὴν ἄγνοιαν· ἐπιστάτας γὰρ παρακαθίστανται	τῆς	τῶν πραγμάτων οἰκονομίας τοὺς ἐμπειρίαν
[2, 22]	ἀρετῆς ἡμῶν τοῦ νομοθέτου καὶ	τῆς	ὑπ' ἐκείνου φήμης περὶ τοῦ
[2, 3]	ἂν οὖν τις ἢ καταγελάσειε	τῆς	φλυαρίας ἢ τοὐναντίον μισήσειε τὴν
[2, 21]	ἐκόλασαν. Τίνος γὰρ ἑτέρου χάριν	Σωκράτης	ἀπέθανεν; οὐ γὰρ δὴ προεδίδου
[2, 21]	νόμων ὅτι προῆγεν αὐτοὺς καταφρονεῖν.	Σωκράτης	μὲν οὖν πολίτης Ἀθηναίων τοιαύτην
[2, 11]	κατορθώσας τοὺς νόμους καὶ τῆς	δικαιοτάτης	περὶ θεοῦ πίστεως ἐπιτυχών, πάρεστιν
[2, 7]	πόλιν, αὐτοὶ δῆλον ὅτι πόλεως	ἡγεμονικωτάτης	Ῥωμαίοις ἐκ τῶν ἄνωθεν ἄρχειν,
[2, 5]	γὰρ τρίτος Πτολεμαῖος ὁ λεγόμενος	Εὐεργέτης	κατασχὼν ὅλην Συρίαν κατὰ κράτος
[2, 12]	ἐθίζειν ὠλιγώρουν. (Ὁ δ' ἡμέτερος	νομοθέτης	ἄμφω ταῦτα συνήρμοσεν κατὰ πολλὴν
[2, 15]	πρὸς ἀλλοφύλους ἐπιεικείας ἐφρόντισεν ὁ	νομοθέτης,	ἄξιον ἰδεῖν, (φανεῖται γὰρ ἄριστα
[2, 18]	παρ' ἑτέροις ἄντικρυς ἡμῖν ὁ	νομοθέτης	ἀπείρηκεν αὐτῆς ἕνεκα προσηγορίας τοῦ
[2, 10]	συντυγχάνον μετατιθέντες. (Ὁ δ' ἡμέτερος	νομοθέτης	ἀρχαιότατος γεγονώς, τοῦτο γὰρ δήπουθεν
[2, 11]	οὐκ ἐτόλμησαν, ὁ δὲ ἡμέτερος	νομοθέτης	ἅτε δὴ τὰ ἔργα παρέχων
[2, 11]	τῶν πολιτευμάτων. Ὁ δ' ἡμέτερος	νομοθέτης	εἰς μὲν τούτων οὐδοτιοῦν ἀπεῖδεν,
[2, 13]	πλεονεξίαις τὸ πρῶτον εὐθὺς ὁ	νομοθέτης	ἐπὶ τὴν τιμὴν ἔταξεν, ἀλλ'
[2, 11]	δή τις (αὐτὸς) ἡμῶν ὁ	νομοθέτης,	οὐ γόης οὐδ' ἀπατεών, ἅπερ
[2, 13]	τῶν ἱερέων πεπιστευμένων, ὥσπερ δὲ	τελετῆς	τινος τῆς ὅλης πολιτείας οἰκονομουμένης;
[2, 17]	(Οὐκοῦν τοῦτο μὲν ὡμολογήσθω τεκμήριον	ἀρετῆς	εἶναι τὸ πείθεσθαι τοῖς νόμοις·
[2, 12]	πολὺ διήνεγκεν· οὐ γὰρ μέρος	ἀρετῆς	ἐποίησεν τὴν εὐσέβειαν, ἀλλὰ ταύτης
[2, 22]	ἂν ποιησαίμην ἐγὼ μάρτυρα τῆς	ἀρετῆς	ἡμῶν τοῦ νομοθέτου καὶ τῆς
[2, 5]	συνήθροισεν, ἀλλὰ πάντας δοκιμάζων ἐπιμελῶς	ἀρετῆς	καὶ (πίστεως τοῦτο τοῖς ἡμετέροις
[2, 24]	νομοθέτην ἐλοιδόρησαν· τῷ δὲ τῆς	ἀρετῆς	πάλαι μὲν ὁ θεός, μετ'
[2, 23]	εἰ μὴ συνίεμεν αὐτοὶ τῆς	ἀρετῆς	τῶν νόμων, ἁπάντων ἂν ὑπὸ
[2, 9]	δὲ κακίας ἡμῖν καὶ οὐδεμιᾶς	ἀρετῆς	φάσκοντες εἶναι διδασκάλους, βούλομαι συντόμως
[2, 22]	ἁπάντων δὲ καὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων	μιμητὴς	ἐγένετο τῶν Περσικῶν γυναῖκας ἀλλοτρίας
[2, 5]	πολλάκις ἐδωρήσατο καὶ τὸ μέγιστον	ἐπιθυμητὴς	ἐγένετο τοῦ γνῶναι τοὺς ἡμετέρους
[2, 11]	ἀίδιον χρόνον ἀναλλοίωτον πάσης ἰδέας	θνητῆς	κάλλει διαφέροντα καὶ δυνάμει μὲν
[2, 12]	καὶ περὶ τῶν κοινωνησόντων τῆς	διαίτης	ἔργων τε συντονίας καὶ τοὔμπαλιν
[2, 12]	τῆς κατὰ τὸν οἶκον ἑκάστων	διαίτης	οὐδὲν οὐδὲ τῶν βραχυτάτων αὐτεξούσιον
[2, 18]	τρεπόμενοι τοῖς προστάγμασιν τοῖς περὶ	διαίτης	οὐκ ἀντέβλεψαν. Ἡμῖν δὲ πάλιν
[2, 21]	αὐτοὺς καταφρονεῖν. Σωκράτης μὲν οὖν	πολίτης	Ἀθηναίων τοιαύτην ὑπέμεινε τιμωρίαν. (Ἀναξαγόρας
[2, 5]	διέσωσαν τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ἧς ὡς	πολίτης	ἀντιποιεῖται. (Πολεμούντων γὰρ αὐτῶν τῇ
[2, 2]	τῶν πρεσβυτέρων, ὅτι Μωσῆς ἦν	Ἡλιοπολίτης,	δῆλον ὅτι νεώτερος μὲν ὢν
[2, 2]	τῶν πρεσβυτέρων τῶν Αἰγυπτίων, ἦν	Ἡλιοπολίτης,	ὃς πατρίοις ἔθεσι κατηγγυημένος αἰθρίους
[2, 12]	οὐδὲ δὶς ἢ πολλάκις, ἀλλ'	ἑκάστης	ἑβδομάδος τῶν ἄλλων ἔργων ἀφεμένους
[2, 22]	πολὺς χρόνος πιστεύεται πάντων εἶναι	δοκιμαστὴς	ἀληθέστατος, τοῦτον ἂν ποιησαίμην ἐγὼ
[2, 4]	γὰρ πολιτείαν αὐτοῖς ἔδωκεν ὁ	κτίστης	Σέλευκος. Ὁμοίως οἱ ἐν Ἐφέσῳ
[2, 18]	ἄντικρυς ἡμῖν ὁ νομοθέτης ἀπείρηκεν	αὐτῆς	ἕνεκα προσηγορίας τοῦ θεοῦ. (Τῶν
[2, 21]	τὴν ἱέρειαν ἀπέκτειναν, ἐπεί τις	αὐτῆς	κατηγόρησεν, ὅτι ξένους ἐμύει θεούς·
[2, 7]	καίτοι τούτων ἄν τις ἀπόσχοιτο	τοιαύτης	μεγαλοψυχίας. Τῶν μὲν γὰρ ἄλλων
[2, 2]	ἐν Ἱεροσολύμοις Σολομὼν πάσης ἀπέσχετο	τοιαύτης	περιεργίας οἵαν συμπέπλεκεν Ἀπίων. (Ἀκοῦσαι
[2, 20]	~(Τί τοίνυν τὸ αἴτιον τῆς	τοσαύτης	ἀνωμαλίας καὶ περὶ τὸ θεῖον
[2, 6]	κατὰ Γάζαν κειμένη, καὶ Δῶρα	ταύτης	ἐστὶν οὐδεμία πόλις, τῆς μέντοι
[2, 5]	φυλακὴν ἐγκεχειρισμένους, ἐπὶ τῆς ἐπιμελείας	ταύτης	ἔταξεν, οὐκ ἂν δήπου τοὺς
[2, 2]	κατὰ τὴν ἑβδόμην ὀλυμπιάδα καὶ	ταύτης	ἔτος εἶναι πρῶτον, ἐν ᾧ,
[2, 22]	ὁμογνωμοσύνης ἧς εἶχον περὶ θεῶν,	ταύτης	μὲν (οὖν) ἐν τοῖς ἱεροῖς
[2, 12]	ἀρετῆς ἐποίησεν τὴν εὐσέβειαν, ἀλλὰ	ταύτης	μέρη τἆλλα, λέγω δὲ τὴν
[2, 13]	(Τίς ἂν οὖν ἀρχὴ γένοιτο	ταύτης	ὁσιωτέρα; τίς δὲ τιμὴ θεῷ
[2, 12]	εἴασεν, ἀλλ' εὐθὺς ἀπὸ τῆς	πρώτης	ἀρξάμενος τροφῆς καὶ τῆς κατὰ
[2, 12]	τὸ ἑαυτοῦ. Τοιγαροῦν ἀπὸ τῆς	πρώτης	εὐθὺς αἰσθήσεως αὐτοὺς ἐκμανθάνοντες ἔχομεν
[2, 12]	καὶ τῆς περὶ τὰ ἤθη	κατασκευῆς,	ὧν ὁ μὲν λόγῳ (διδασκαλικός,
[2, 23]	μοι δοκῶ πεπληρῶσθαι διὰ τῆς	γραφῆς	ἱκανῶς ἃ προϋ πεσχόμην· καὶ
[2, 15]	σώφρονα τὴν ἀρχὴν εὐθὺς τῆς	τροφῆς	ἔταξε. Καὶ γράμματα παιδεύειν ἐκέλευσεν
[2, 12]	εὐθὺς ἀπὸ τῆς πρώτης ἀρξάμενος	τροφῆς	καὶ τῆς κατὰ τὸν οἶκον
[2, 18]	ῥᾳδίως ὑπομένουσιν, αὐτουργίαν λέγω καὶ	τροφῆς	λιτότητα καὶ τὸ μηδὲν εἰκῆ
[2, 17]	νόμους προύδομεν οὐκ ἀργίας οὐδὲ	τρυφῆς	αὐτοὺς χάριν περιέποντες, ἀλλ' εἴ
[2, 7]	οὕτως γὰρ ἂν τοῖς ἐξ	ἀρχῆς	αὐτοῦ πλάσμασιν ἥρμοττεν τὰ περὶ
[2, 22]	τιμωριῶν λέγειν, ὅσας μὲν ἐξ	ἀρχῆς	ἔδοσαν οἱ πλεῖστοι νομοθέται τοῖς
[2, 13]	πρᾶξαι μήτε διανοηθῆναι τοῖς ἐξ	ἀρχῆς	νομοθετηθεῖσιν. Ὅπερ εἰκότως ἂν εἴη
[2, 20]	ἀληθῆ τοῦ θεοῦ φύσιν ἐξ	ἀρχῆς	συνιδεῖν αὐτῶν τοὺς νομοθέτας μήθ'
[2, 9]	φασιν ὑπὸ τῶν βασιλέων ἐξ	ἀρχῆς	ταῦτα προστετάχθαι, τὴν τῶν θεῶν
[2, 13]	(Ἡμῖν δὲ τοῖς πεισθεῖσιν ἐξ	ἀρχῆς	τεθῆναι τὸν νόμον κατὰ θεοῦ
[2, 18]	τοιαύτας δόξας περὶ θεῶν ἐξ	ἀρχῆς	τοῖς πλήθεσιν ἐγκατέσπειραν, ~(ἀριθμῷ μὲν
[2, 17]	περὶ αὐτοὺς ἐγένοντο μεταβολαὶ τῆς	τύχης,	μικροῦ δεῖν ἁπάντων ἐπελάθοντο τῶν
[2, 15]	συνουσίαν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἀπολούσασθαι·	ψυχῆς	γὰρ ἔχειν τοῦτο μερισμὸν πρὸς
[2, 15]	μὴ προικὶ προσέχοντας μηδὲ βιαίοις	ἁρπαγαῖς	μηδ' αὖ δόλῳ καὶ ἀπάτῃ
[2, 8]	ἀξίων ἴσασιν οἱ ταῖς ἡμετέραις	ἀρχαιολογίαις	ἐντυγχάνοντες. (Τὰ λοιπὰ τῶν ἐν
[2, 24]	ἐν εἰρήνῃ δὲ τέχναις ἢ	γεωργίαις	προσανέχειν, πάντα δὲ καὶ πανταχοῦ
[2, 17]	καὶ ταῖς τῶν πολλῶν ἔγγιον	συνηθείαις,	αὐτὸς δὲ Πλάτων ὡμολόγηκεν, ὅτι
[2, 15]	τοὺς τετελευτηκότας προυνόησεν ὁσίας οὐ	πολυτελείαις	ἐνταφίων οὐ κατασκευαῖς μνημείων ἐπιφανῶν,
[2, 19]	ἄρρεσι (τῶν θεῶν καὶ ταῖς	θηλείαις;	εἶθ' οἱ γενναιότατοι καὶ πρῶτος
[2, 11]	μοναρχίαις, οἱ δὲ ταῖς ὀλίγων	δυναστείαις,	ἄλλοι δὲ (τοῖς πλήθεσιν ἐπέτρεψαν
[2, 23]	αὐτὸν παραβάλλοι ταῖς τῶν ἄλλων	ἡλικίαις	νομοθετῶν, παρὰ πάντας εὕροι τοῦτον
[2, 16]	δ' ὥσπερ ἱκετεύοντα προσφεύγει ταῖς	οἰκίαις	ἀπεῖπεν ἀνελεῖν. Οὐδὲ νεοττοῖς τοὺς
[2, 13]	οὐδέ τισιν ἄλλαις προύχοντας αὐτομάτοις	πλεονεξίαις	τὸ πρῶτον εὐθὺς ὁ νομοθέτης
[2, 8]	εὐσεβείᾳ διαβοηθέντας (ὧν ἕνα Κροῖσον)	οἵαις	ἐχρήσαντο συμφοραῖς βίου· ἐῶ τὴν
[2, 1]	γεγραμμένων, καὶ χαίρουσι μὲν ταῖς	λοιδορίαις,	ἄχθονται δὲ τοῖς ἐπαίνοις, ἀναγκαῖον
[2, 17]	(Ἡμεῖς δ' ἐν τύχαις γεγονότες	μυρίαις	διὰ τὰς τῶν βασιλευσάντων τῆς
[2, 14]	λαβόντες φυλάττωμεν. (Ἁγνείας ἐπὶ ταῖς	θυσίαις	διείρηκεν ὁ νόμος ἀπὸ κήδους
[2, 14]	εἰς σωφροσύνην. (Καὶ ἐπὶ ταῖς	θυσίαις	χρὴ πρῶτον ὑπὲρ τῆς κοινῆς
[2, 11]	ἐπίοι τις· οἱ μὲν γὰρ	μοναρχίαις,	οἱ δὲ ταῖς ὀλίγων δυναστείαις,
[2, 10]	τοῖς δόξασιν ἐμμεῖναι καὶ μήτε	εὐτυχίαις	μήτε συμφοραῖς αὐτῶν μηδὲν μεταβάλλειν.
[2, 24]	ἐν συμφοραῖς διίστασθαι μήτ' ἐν	εὐτυχίαις	στασιάζειν ἐξυβρίζοντας, ἀλλ' ἐν πολέμῳ
[2, 23]	ἐν ταῖς ὑπὲρ τῶν νόμων	ἀνάγκαις·	τὸ γὰρ θαυμασιώτατον, ὅτι χωρὶς
[2, 20]	κατηγόρησεν, ὅτι μὴ παραδεχόμεθα τοὺς	ἄλλαις	προκατειλημμένους δόξαις περὶ θεοῦ μηδὲ
[2, 13]	οὐ κατὰ πλοῦτον οὐδέ τισιν	ἄλλαις	προύχοντας αὐτομάτοις πλεονεξίαις τὸ πρῶτον
[2, 4]	θάλασσαν γειτνιάσαντες (ταῖς τῶν κυμάτων	ἐκβολαῖς.	Οὐκοῦν τόπος εἰ λοιδορίαν ἔχει,
[2, 20]	οἱ μὲν πρότερον ἐν ταῖς	τιμαῖς	ἀκμάσαντες θεοὶ γεγηράκασιν· (οἱ δὲ
[2, 10]	γὰρ ἦν κατὰ τοῦτον, ἀλλὰ	γνώμαις	ἀορίστοις τὰ πλήθη διῳκεῖτο καὶ
[2, 12]	μὲν οὖν ἄλλοι νομοθέται ταῖς	γνώμαις	διέστησαν καὶ τὸν ἕτερον αὐτῶν
[2, 9]	τῆς περιτομῆς ἀλλὰ σηπόμενος ἐν	δειναῖς	ὀδύναις ἀπέθανεν. (Δεῖ γὰρ τοὺς
[2, 2]	δεῖ ταῖς Φοινίκων ἀναγραφαῖς, ἐν	ἐκείναις	Εἴρωμος ὁ βασιλεὺς γέγραπται πρεσβύτερος
[2, 9]	περιτομῆς ἀλλὰ σηπόμενος ἐν δειναῖς	ὀδύναις	ἀπέθανεν. (Δεῖ γὰρ τοὺς εὖ
[2, 24]	θανάτου καταφρονεῖν, ἐν εἰρήνῃ δὲ	τέχναις	ἢ γεωργίαις προσανέχειν, πάντα δὲ
[2, 23]	καὶ τὸ φιλεργὸν ἐν ταῖς	τέχναις	καὶ (τὸ καρτερικὸν ἐν ταῖς
[2, 19]	ἄλλους δὲ τετάχθαι πρὸς ταῖς	τέχναις,	χαλκεύοντά τινα, τὴν δὲ ὑφαίνουσαν,
[2, 20]	μὴ παραδεχόμεθα τοὺς ἄλλαις προκατειλημμένους	δόξαις	περὶ θεοῦ μηδὲ κοινωνεῖν ἐθέλομεν
[2, 11]	πρὸς ὀλίγους φιλοσοφοῦντες εἰς πλήθη	δόξαις	προκατειλημμένα τὴν ἀλήθειαν τοῦ δόγματος
[2, 20]	εἰσιν, τὰ δὲ ἐμπερισπούδαστα καθάρσεσι	παντοδαπαῖς	περικοσμούμενα. Εἶθ' οἱ μὲν πρότερον
[2, 3]	καὶ τὴν μεταξὺ πᾶσαν (ἐν	ἡμέραις	ἓξ διελθεῖν; ἡ δὲ περὶ
[2, 8]	τυγχάνειν ἀξίων ἴσασιν οἱ ταῖς	ἡμετέραις	ἀρχαιολογίαις ἐντυγχάνοντες. (Τὰ λοιπὰ τῶν
[2, 10]	ἐμμεῖναι καὶ μήτε εὐτυχίαις μήτε	συμφοραῖς	αὐτῶν μηδὲν μεταβάλλειν. (φημὶ τοίνυν
[2, 8]	(ὧν ἕνα Κροῖσον) οἵαις ἐχρήσαντο	συμφοραῖς	βίου· ἐῶ τὴν καταπρησθεῖσαν Ἀθηναίων
[2, 24]	ἀλλήλους ὁμονοεῖν καὶ μήτ' ἐν	συμφοραῖς	διίστασθαι μήτ' ἐν εὐτυχίαις στασιάζειν
[2, 22]	καὶ μέχρι τῶν ἐσχάτων ταῖς	συμφοραῖς	ἐγκαρτεροῦμεν. (Διὰ τί γὰρ ἂν
[2, 7]	οὐχὶ διὰ πονηρίαν (ἀλλ' ἐπὶ	συμφοραῖς	ἐξεληλαμένοι. Τῶν Ἑλλήνων δὲ πλέον
[2, 7]	ἄλλοτε ἄλλοις καὶ τὸ κεχρῆσθαι	συμφοραῖς	τισι περὶ τὴν πόλιν, αὐτοὶ
[2, 21]	ἀνάπλεως, πολλοὺς δὲ καὶ παρὰ	Πέρσαις	ἄν τις εὕροι καὶ διὰ
[2, 12]	οὐδὲ τῶν βραχυτάτων αὐτεξούσιον ἐπὶ	ταῖς	βουλήσεσι (τῶν χρησομένων κατέλιπεν, ἀλλὰ
[2, 12]	Οἱ μὲν οὖν ἄλλοι νομοθέται	ταῖς	γνώμαις διέστησαν καὶ τὸν ἕτερον
[2, 4]	ὡς οἵ γε μεγαλοφρονοῦντες ἐπὶ	ταῖς	ἑαυτῶν πατρίσι σεμνύνονται μὲν ἀπὸ
[2, 8]	ἐπαίνου τυγχάνειν ἀξίων ἴσασιν οἱ	ταῖς	ἡμετέραις ἀρχαιολογίαις ἐντυγχάνοντες. (Τὰ λοιπὰ
[2, 19]	τοῖς ἄρρεσι (τῶν θεῶν καὶ	ταῖς	θηλείαις; εἶθ' οἱ γενναιότατοι καὶ
[2, 14]	καὶ λαβόντες φυλάττωμεν. (Ἁγνείας ἐπὶ	ταῖς	θυσίαις διείρηκεν ὁ νόμος ἀπὸ
[2, 14]	ἀλλ' εἰς σωφροσύνην. (Καὶ ἐπὶ	ταῖς	θυσίαις χρὴ πρῶτον ὑπὲρ τῆς
[2, 1]	σπουδῆς γεγραμμένων, καὶ χαίρουσι μὲν	ταῖς	λοιδορίαις, ἄχθονται δὲ τοῖς ἐπαίνοις,
[2, 16]	ἃ δ' ὥσπερ ἱκετεύοντα προσφεύγει	ταῖς	οἰκίαις ἀπεῖπεν ἀνελεῖν. Οὐδὲ νεοττοῖς
[2, 11]	μὲν γὰρ μοναρχίαις, οἱ δὲ	ταῖς	ὀλίγων δυναστείαις, ἄλλοι δὲ (τοῖς
[2, 22]	πολέμους καὶ μέχρι τῶν ἐσχάτων	ταῖς	συμφοραῖς ἐγκαρτεροῦμεν. (Διὰ τί γὰρ
[2, 23]	ἀνάδοσιν καὶ τὸ φιλεργὸν ἐν	ταῖς	τέχναις καὶ (τὸ καρτερικὸν ἐν
[2, 19]	δοκεῖν, ἄλλους δὲ τετάχθαι πρὸς	ταῖς	τέχναις, χαλκεύοντά τινα, τὴν δὲ
[2, 20]	Εἶθ' οἱ μὲν πρότερον ἐν	ταῖς	τιμαῖς ἀκμάσαντες θεοὶ γεγηράκασιν· (οἱ
[2, 23]	γεγονότος, εἴ τις αὐτὸν παραβάλλοι	ταῖς	τῶν ἄλλων ἡλικίαις νομοθετῶν, παρὰ
[2, 5]	γνῶναι τοὺς ἡμετέρους νόμους καὶ	ταῖς	τῶν ἱερῶν γραφῶν βίβλοις ἐντυχεῖν.
[2, 4]	ᾤκησαν πρὸς ἀλίμενον θάλασσαν γειτνιάσαντες	(ταῖς	τῶν κυμάτων ἐκβολαῖς. Οὐκοῦν τόπος
[2, 15]	ἔταξεν. (Οὐ μὴν οὐδ' ἐπὶ	ταῖς	τῶν παίδων γενέσεσιν ἐπέτρεψεν εὐωχίας
[2, 17]	τις ἂν εὕροι ῥᾷον καὶ	ταῖς	τῶν πολλῶν ἔγγιον συνηθείαις, αὐτὸς
[2, 23]	τέχναις καὶ (τὸ καρτερικὸν ἐν	ταῖς	ὑπὲρ τῶν νόμων ἀνάγκαις· τὸ
[2, 2]	περὶ τῆς ἀπιστίας πιστεύειν δεῖ	ταῖς	Φοινίκων ἀναγραφαῖς, ἐν ἐκείναις Εἴρωμος
[2, 12]	αἰσθήσεως αὐτοὺς ἐκμανθάνοντες ἔχομεν ἐν	ταῖς	ψυχαῖς ὥσπερ ἐγκεχαραγμένους, καὶ σπάνιος
[2, 18]	ἐπὶ τῆς πόλεως διῆγον, ~(ἄλλοις	ὑπηρέταις	πρὸς ἅπαντα τὰ τοῦ βίου
[2, 20]	τῶν φαυλοτάτων ἐφῆκαν τοῖς μὲν	ποιηταῖς	οὕστινας ἂν βούλωνται θεοὺς εἰσάγειν
[2, 19]	δὲ καὶ διαιροῦντες τόποις καὶ	διαίταις,	ὥσπερ τῶν ζῴων τὰ γένη,
[2, 4]	τὴν ἄλλην Ἰωνίαν τοῖς αὐθιγενέσι	πολίταις	ὁμωνυμοῦσιν τοῦτο παρασχόντων αὐτοῖς τῶν
[2, 20]	διετέλουν καὶ τοῖς αὐτῶν ἀποδημεῖν	πολίταις	οὐκ ἐπέτρεπον διαφθορὰν ἐξ ~(ἀμφοῖν
[2, 20]	μηδὲν οὕτω παίδευμα προστάττειν τοῖς	πολίταις	ὡς τὸ πάντας ἀκριβῶς τοὺς
[2, 24]	πρὸς τὰς τιμωρίας, ἀσόφιστοι λόγων	παρασκευαῖς,	τοῖς ἔργοις ἀεὶ βεβαιούμενοι· ταῦτα
[2, 15]	ὁσίας οὐ πολυτελείαις ἐνταφίων οὐ	κατασκευαῖς	μνημείων ἐπιφανῶν, ἀλλὰ τὰ μὲν
[2, 2]	ἀπιστίας πιστεύειν δεῖ ταῖς Φοινίκων	ἀναγραφαῖς,	ἐν ἐκείναις Εἴρωμος ὁ βασιλεὺς
[2, 17]	τῶν νόμων. (Ἡμεῖς δ' ἐν	τύχαις	γεγονότες μυρίαις διὰ τὰς τῶν
[2, 12]	αὐτοὺς ἐκμανθάνοντες ἔχομεν ἐν ταῖς	ψυχαῖς	ὥσπερ ἐγκεχαραγμένους, καὶ σπάνιος μὲν
[2, 12]	νόμον, οὐκ εἰσάπαξ ἀκροασομένοις οὐδὲ	δὶς	ἢ πολλάκις, ἀλλ' ἑκάστης ἑβδομάδος
[2, 10]	περιλαβὼν ἔπεισεν παραδέξασθαι καὶ βεβαιοτάτην	εἰς	ἀεὶ φυλαχθῆναι παρεσκεύασεν. (Ἴδωμεν δὲ
[2, 23]	ἡμῶν τοὺς προγόνους· ἐδείχθησαν δ'	εἰς	Αἴγυπτον ἐλθόντες ἑτέρωθεν. Διὰ δὲ
[2, 15]	ἐπιτηδείου. (Γυνὴ χείρων, φησίν, ἀνδρὸς	εἰς	ἅπαντα. Τοιγαροῦν ὑπακουέτω, μὴ πρὸς
[2, 4]	ὁμοίας ἀπαιδευσίας· πάντες γὰρ οἱ	εἰς	ἀποικίαν τινὰ κατακληθέντες, κἂν πλεῖστον
[2, 2]	πρὸ ἐτῶν τριακοσίων ἐνενηκοντατριῶν τῆς	εἰς	Ἄργος Δαναοῦ φυγῆς, Λυσίμαχος δὲ
[2, 10]	ἐκ πολλῶν καὶ ἀμηχάνων διέσωσεν	εἰς	ἀσφάλειαν· καὶ γὰρ τὴν ἄνυδρον
[2, 5]	τῶν ἐν τῇ Λιβύῃ πόλεων	(εἰς	αὐτὰς μέρος Ἰουδαίων ἔπεμψε κατοικῆσον.
[2, 2]	θεῷ κατεσκεύασεν, οὐθὲν ἐκτύπωμα τοιοῦτον	εἰς	αὐτὴν ἐνέθηκεν οὐδὲ ποιεῖν τοῖς
[2, 23]	λύχνων ἀνακαύσεις καὶ πολλὰ τῶν	εἰς	βρῶσιν ἡμῖν οὐ νενομισμένων παρατετήρηται.
[2, 20]	διόπερ τῶν μὲν εἰκότως κατεφρόνησαν,	εἰς	δὲ τὴν ἀληθῆ καὶ πρέπουσαν
[2, 6]	ἀστεϊ ζόμενος (Γέγραφεν, καὶ πάλιν	εἰς	Δῶρα τὸ τάχος ἀπελθεῖν. Ἆρα
[2, 10]	ἀληθέστατος. Ἅπαν δὲ τὸ πλῆθος	εἰς	ἑαυτὸν ἀνηρτῆσθαι παρεσκεύασεν, καὶ περὶ
[2, 11]	τὸ κράτος ἀναθείς. Καὶ πείσας	εἰς	ἐκεῖνον ἅπαντας ἀφορᾶν ὡς αἴτιον
[2, 16]	γὰρ γονέων ἀδικίας ἢ τῆς	εἰς	θεὸν ἀσεβείας κἂν μελλήσῃ τις,
[2, 14]	μὴ πειθόμενος ὑφέξει δίκην ὡς	εἰς	θεὸν αὐτὸν ἀσεβῶν. (Θύομεν τὰς
[2, 19]	γὰρ οὐχὶ τῶν κακίστων παθῶν	εἰς	θεοῦ φύσιν καὶ μορφὴν ἀνέπλασαν·
[2, 5]	τῆς νίκης ἔθυσεν, ἀλλὰ παραγενόμενος	εἰς	Ἱεροσόλυμα πολλὰς ὡς ἡμῖν νόμιμόν
[2, 4]	ἐκπεσεῖν, ἀνδρείας τεκμήριόν ἐστιν αὐτοῖς·	εἰς	κατοίκησιν δὲ αὐτοῖς ἔδωκεν τόπον
[2, 4]	ἐστι μέρος, ὡς πάντες ὁμολογοῦσιν,	(εἰς	κατοίκησιν τὸ κάλλιστον. Ἰουδαῖοι δ'
[2, 14]	ἀσεβῶν. (Θύομεν τὰς θυσίας οὐκ	εἰς	μέθην ἑαυτοῖς, ἀβούλητον γὰρ θεῷ
[2, 11]	πολιτευμάτων. Ὁ δ' ἡμέτερος νομοθέτης	εἰς	μὲν τούτων οὐδοτιοῦν ἀπεῖδεν, ὡς
[2, 14]	γὰρ αὐτὸς ἑκὼν καὶ πᾶσιν	εἰς	μέσον κατατέθεικεν, ἀλλ' ὅπως δέχεσθαι
[2, 7]	τοὺς θεοὺς καὶ σωθῆναι μεταβάλλοντας	εἰς	μορφὰς θηρίων ἐξαίρετον γέρας εὕροντο
[2, 2]	ἔθεσι κατηγγυημένος αἰθρίους προσευχὰς ἀνῆγεν	εἰς	οἵους εἶχεν ἥλιος περιβόλους, πρὸς
[2, 15]	τὰς παρ' αὐτῶν χάριτας ἀλλ'	εἰς	ὁτιοῦν ἐλλείποντα λευσθησόμενον παραδίδωσι. Καὶ
[2, 10]	ἔχων πεισθέντας (ἀντὶ τοῦ κελευσθέντος)	εἰς	οὐδεμίαν οἰκείαν ἔλαβεν ταῦτα πλεονεξίαν,
[2, 24]	εἶναι (διδάσκοντες, πολέμων μὲν ἀπείργοντες	εἰς	πλεονεξίαν, ἀνδρείους δὲ ὑπὲρ αὑτῶν
[2, 11]	οἱ μὲν πρὸς ὀλίγους φιλοσοφοῦντες	εἰς	πλήθη δόξαις προκατειλημμένα τὴν ἀλήθειαν
[2, 17]	(Ἀμέλει τῶν γράψαι τι παραπλήσιον	εἰς	πολιτείαν καὶ νόμους ἐπιχειρησάντων ὡς
[2, 19]	(θύειν τὰς πόλεις ἔπεισαν. Τοιγαροῦν	εἰς	πολλὴν ἀνάγκην καθίστανται τοὺς μέν
[2, 14]	ἀβούλητον γὰρ θεῷ τόδε, ἀλλ'	εἰς	σωφροσύνην. (Καὶ ἐπὶ ταῖς θυσίαις
[2, 3]	μὲν ἓξ ἡμερῶν αὐτοὺς ἐλθεῖν	εἰς	τὴν Ἰουδαίαν προείρηκε, πάλιν δὲ
[2, 1]	καὶ ψευσμάτων συγχύσει τὰ μὲν	εἰς	τὴν ὁμοίαν ἰδέαν πίπτει τοῖς
[2, 20]	ἄλλων οὐδένα ποιητῶν φησι δεῖν	εἰς	τὴν πολιτείαν παραδέχεσθαι καὶ τὸν
[2, 17]	τὴν ἀληθῆ περὶ θεοῦ δόξαν	εἰς	τὴν τῶν ὄχλων ἄνοιαν οὐκ
[2, 7]	διὰ τὸ καταφυγεῖν, ὥς φασιν,	εἰς	τὴν χώραν αὐτῶν τοὺς θεοὺς
[2, 3]	τῇ ἑβδόμῃ ἡμέρᾳ ἀνεπαύσαντο σωθέντες	εἰς	τὴν χώραν τὴν νῦν Ἰουδαίαν
[2, 19]	ἐπισχεῖν (τὴν ὁρμὴν ὅσον γοῦν	εἰς	τὸ δωμάτιον ἀπελθεῖν; οἱ δὲ
[2, 3]	προείρηκε, πάλιν δὲ τὸν Μωσῆν	εἰς	τὸ μεταξὺ τῆς Αἰγύπτου καὶ
[2, 11]	δέ γε Μίνως ἔλεγεν ὅτι	εἰς	τὸν Ἀπόλλω καὶ τὸ Δελφικὸν
[2, 9]	βαρβάρων καὶ διὰ τοῦτο μηδὲν	εἰς	τὸν βίον εὕρημα συμβεβλῆσθαι μόνους.
[2, 6]	δὲ Ζάβιδον ἐπὶ πολλῆς ἡσυχίας	εἰς	τὸν ναὸν παρελθεῖν καὶ τὴν
[2, 7]	Τοὐναντίον μέντοι πολλοὶ παρ' αὐτῶν	εἰς	τοὺς ἡμετέρους νόμους συνέβησαν εἰσελθεῖν,
[2, 9]	(ὅθεν εἰκότως μοι δοκεῖ τῆς	εἰς	τοὺς πατρίους αὐτοῦ νόμους βλασφημίας
[2, 15]	μήτε σκῆψιν ἀγνοίας ἔχωσι. (Τῆς	εἰς	τοὺς τετελευτηκότας προυνόησεν ὁσίας οὐ
[2, 20]	καὶ ζωγράφοι καὶ πλάσται τῆς	εἰς	τοῦτο παρὰ τῶν Ἑλλήνων ἀπέλαυσαν
[2, 13]	μὲν ἔργα πάντων παρ' ἡμῖν,	εἷς	δὲ λόγος ὁ τῷ νόμῳ
[2, 20]	οὖν ὁ Μόλων τῶν ἀνοήτων	εἷς	ἦν καὶ τετυφωμένων, τοὺς μέντοι
[2, 14]	γὰρ θεοῦ θεραπείας οὗτος ὁσιώτατος.	(Εἷς	ναὸς ἑνὸς θεοῦ, φίλον γὰρ
[2, 9]	οὐδὲ τῶν ἄλλων Αἰγυπτίων (οὐδὲ	εἷς	ὗν θύει τοῖς θεοῖς. Ἆρ'
[2, 9]	τίνας εἶναι καὶ σοφωτάτους καὶ	θεοσεβεῖς	νομίζει, πάντως ἂν ὡμολόγησε (τοὺς
[2, 23]	ἀρχαίους παρέσχομεν μάρτυρας, ἐκείνων ὅτι	μηδείς	ἐστιν διαβεβαιουμένων. (Ἀλλὰ μὴν Αἰγυπτίους
[2, 22]	νόμος ἡμῖν ἀθάνατος διαμένει, καὶ	οὐδεὶς	Ἰουδαίων οὔτε μακρὰν οὕτως ἂν
[2, 7]	ὑπομείναντες πάλιν ἀπέστησαν. (Καὶ τούτων	οὐδεὶς	πώποτε τὸν ὅρκον εἶπεν ἀκοῦσαι
[2, 8]	ἐν Δελφοῖς, ἄλλους μυρίους, καὶ	οὐδεὶς	ὠνείδισεν ταῦτα τοῖς παθοῦσιν, ἀλλὰ
[2, 11]	τὴν ἀρχὴν καὶ τὸ κράτος	ἀναθείς.	Καὶ πείσας εἰς ἐκεῖνον ἅπαντας
[2, 14]	οὐ πόνοις οὔ τινων συνεργασομένων	ἐπιδεηθείς,	ἀλλ' αὐτοῦ θελήσαντος καλῶς ἦν
[2, 9]	πεποίηνται λόγους οὔτε δικαίους οὔτε	ἀληθεῖς,	τὸν μὲν ὡς γόητα καὶ
[2, 9]	τὸ αἰδοῖον γενομένης. Καὶ μηδὲν	ὠφεληθεὶς	ὑπὸ τῆς περιτομῆς ἀλλὰ σηπόμενος
[2, 5]	μετ' αὐτὸν Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος	ἐπικληθεὶς	οὐ μόνον εἴ τινες ἦσαν
[2, 5]	μάλα δικαίως· ὁ γὰρ Φύσκων	ἐπικληθεὶς	Πτολεμαῖος ἀποθανόντος αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ
[2, 20]	δόξαν ἡμῖν συνεφώνησαν. (Ἀφ' ἧς	ὁρμηθεὶς	ὁ Πλάτων οὔτε τῶν ἄλλων
[2, 5]	Ἀπίων, παυσάσθω λέγων αὑτὸν Ἀλεξανδρέα·	γεννηθεὶς	γάρ, ὡς προεῖπον, ἐν τῷ
[2, 7]	ἔοικεν, ἤκουσεν· αὐτὸς γὰρ ὁ	συνθεὶς	αὐτὸν ἦν. (Σφόδρα τοίνυν τῆς
[2, 16]	προσφέρειν, ἂν ὑπομείνῃ παθεῖν ὁ	πειρασθείς.	Ἔστι δὲ (καὶ ἐπὶ δούλοις
[2, 21]	Πρωταγόρας εἰ μὴ θᾶττον ἔφυγε,	συλληφθεὶς	ἂν ἐτεθνήκει γράψαι τι δόξας
[2, 16]	ὁδοὺς φράζειν, ἄταφον μὴ περιορᾶν,	ἐπιεικεῖς	δὲ καὶ τὰ πρὸς τοὺς
[2, 24]	ἐπιμελεῖς, ἀργίαν καὶ πολυτέλειαν ἐξορίζοντες,	αὐτάρκεις	καὶ φιλοπόνους εἶναι (διδάσκοντες, πολέμων
[2, 24]	κοινωνίαν παρακαλοῦντες, ἀδικίας ἐχθροί, δικαιοσύνης	ἐπιμελεῖς,	ἀργίαν καὶ πολυτέλειαν ἐξορίζοντες, αὐτάρκεις
[2, 5]	οἱ τῶν προγόνων αὐτοῦ Μακεδόνων	βασιλεῖς	οἰκειότατα πρὸς ἡμᾶς διατεθέντες· καὶ
[2, 19]	εὐφημοτέροις τούτων καὶ (θύειν τὰς	πόλεις	ἔπεισαν. Τοιγαροῦν εἰς πολλὴν ἀνάγκην
[2, 7]	ἀλλὰ καὶ πολλάκις πορθοῦντες τὰς	πόλεις	ἱερὰ κατασκάπτοντες τοὺς παρ' αὐτοῖς
[2, 6]	τόπους οὐκ ὄντας γράφει καὶ	πόλεις	οὐκ εἰδὼς μετατίθησιν. (Ἡ μὲν
[2, 10]	ἐν ᾧ μάλιστα τοῦ καιροῦ	δυνάμεις	μὲν αὐτοῖς περιβάλλονται καὶ τυραννίδας
[2, 6]	τάχος ἀπελθεῖν. Ἆρα οὖν καὶ	ἡμεῖς	ἂν εἴποιμεν, ὅτι τὸν κάνθωνα
[2, 24]	ἐγράφη πρότερον ἢ ἐφυλάχθη βεβαιότερον,	ἡμεῖς	ἂν ἐκείνοις χάριν ὠφείλομεν ὡς
[2, 17]	δεῖν ἁπάντων ἐπελάθοντο τῶν νόμων.	(Ἡμεῖς	δ' ἐν τύχαις γεγονότες μυρίαις
[2, 8]	μὲν ἐδούλευον ἀνδραπόδων οὐδὲν διαφέροντες,	(ἡμεῖς	δὲ ὄντες ἐλεύθεροι προσέτι καὶ
[2, 21]	τῆς παρ' αὐτοῖς μετεδίδοσαν διατριβῆς·	ἡμεῖς	δὲ τὰ μὲν τῶν ἄλλων
[2, 13]	παραβαίνειν (μάλιστα σοφίας δεινότητα μαρτυροῦσιν,	ἡμεῖς	δὲ τοὐναντίον μίαν εἶναι καὶ
[2, 8]	ὁ μυθευόμενος Αἰγύπτου βασιλεὺς ἐτύφλωσεν·	ἡμεῖς	δὲ τοὺς ἡμετέρους οὐκ ἂν
[2, 13]	ἡδονῆς καὶ γνώμης ἀμεταθέτου φυλάττομεν	ἡμεῖς	δι' αἰῶνος. ~(Τίνες οὖν εἰσιν
[2, 24]	ἀεὶ βεβαιούμενοι· ταῦτα γὰρ (ἀεὶ)	ἡμεῖς	παρέχομεν τῶν γραμμάτων ἐναργέστερα. (Διόπερ
[2, 23]	τὸ τῆς ἑβδομάδος, ἣν ἀργοῦμεν	ἡμεῖς,	τὸ ἔθος (δὲ) διαπεφοίτηκεν καὶ
[2, 15]	νόμους καὶ τῶν προγόνων τὰς	πράξεις	ἐπίστασθαι, τὰς μὲν ἵνα μιμῶνται,
[2, 12]	ἅπασι συμφωνίαν· (ἅπασαι γὰρ αἱ	πράξεις	καὶ διατριβαὶ καὶ λόγοι πάντες
[2, 19]	πάντων ἀσελγέστερον, τὴν περὶ τὰς	μίξεις	ἀκρασίαν καὶ τοὺς ἔρωτας πῶς
[2, 22]	τοῖς θεοῖς τὰς τῶν ἀρρένων	μίξεις	ἐπεφήμισαν, κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ
[2, 4]	δὴ θαυμάζειν, πῶς Ἰουδαῖοι ὄντες	Ἀλεξανδρεῖς	ἐκλήθησαν, τῆς ὁμοίας ἀπαιδευσίας· πάντες
[2, 9]	νομίζει, πάντως ἂν ὡμολόγησε (τοὺς	ἱερεῖς·	δύο γὰρ αὐτούς φασιν ὑπὸ
[2, 13]	καὶ κολασταὶ τῶν κατεγνωσμένων οἱ	ἱερεῖς	ἐτάχθησαν. (Τίς ἂν οὖν ἀρχὴ
[2, 14]	θεραπεύσουσιν μὲν διὰ παντὸς οἱ	ἱερεῖς,	ἡγήσεται δὲ τούτων ὁ πρῶτος
[2, 18]	λέγω τοσούτους, ἀλλὰ δύο ἢ	τρεῖς	ἔγνω τις προδότας γενομένους τῶν
[2, 2]	λεπρῶντας καὶ τυφλοὺς καὶ τὰς	βάσεις	πεπηρωμένους, σφόδρα δὴ τοῖς πρὸ
[2, 5]	καὶ κινδυνευόντων ἀπολέσθαι κακῶς οὗτοι	συμβάσεις	ἐποίησαν καὶ τῶν ἐμφυλίων κακῶν
[2, 16]	μὴ κατέθηκεν ἀνέληται, πάντων εἰσὶ	κολάσεις	οὐχ οἷαι παρ' ἑτέροις, ἀλλ'
[2, 19]	εἶτ' αὐτοῖς ἐγγιγνομένας πρὸς ἀλλήλους	στάσεις	καὶ περὶ ἀνθρώπων φιλονεικίας μέχρι
[2, 22]	ὅσας δὲ περὶ τῆς ἀσεβείας	προφάσεις	περιέχουσιν ἀρνήσεως, εἰ καί τις
[2, 15]	γενέσεσιν ἐπέτρεψεν εὐωχίας συντελεῖν καὶ	προφάσεις	ποιεῖσθαι μέθης, ἀλλὰ σώφρονα τὴν
[2, 20]	οὐδὲν διέλαθεν οὔτε τὰς ψυχρὰς	προφάσεις	τῶν ἀλληγοριῶν ἠγνόησαν, διόπερ τῶν
[2, 17]	κατηγοροῦσι, φάσκοντες αὐτοὺς λαβεῖν ἀδυνάτους	ὑποθέσεις.	Καὶ τοὺς μὲν ἄλλους παραλείπω
[2, 14]	οὐρανὸν γῆν ἥλιον ὕδατα ζῴων	γενέσεις	καρπῶν ἀναδόσεις. Ταῦτα θεὸς ἐποίησεν
[2, 14]	αἰῶνος. ~(Τίνες οὖν εἰσιν αἱ	προρρήσεις	καὶ ἀπαγορεύσεις; ἁπλαῖ τε καὶ
[2, 14]	ἥλιον ὕδατα ζῴων γενέσεις καρπῶν	ἀναδόσεις.	Ταῦτα θεὸς ἐποίησεν οὐ χερσὶν
[2, 23]	καὶ αἱ νηστεῖαι καὶ λύχνων	ἀνακαύσεις	καὶ πολλὰ τῶν εἰς βρῶσιν
[2, 14]	οὖν εἰσιν αἱ προρρήσεις καὶ	ἀπαγορεύσεις;	ἁπλαῖ τε καὶ γνώριμοι. Πρώτη
[2, 22]	οἱ πλεῖστοι νομοθέται τοῖς πονηροῖς	διαλύσεις,	ἐπὶ μοιχείας μὲν ζημίας χρημάτων,
[2, 22]	νόμους διαφυλάττειν. Τὰς γοῦν ἄλλας	ἐλαττώσεις	πρᾴως ὑπομένοντες, ἐπειδάν τινες ἡμᾶς
[2, 2]	καὶ ἑκατόν, περὶ οὗ τὰς	πίστεις	ἀνωτέρω παρέσχον ἐκ τῶν Φοινίκων
[2, 18]	Μόλωνες καὶ τοιοῦτοί τινες ἄλλοι	συγγραφεῖς,	ἀδόκιμοι σοφισταί, μειρακίων ἀπατεῶνες, ὡς
[2, 1]	ἀλήθειαν καὶ πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων	συγγραφεῖς	παρασχόμενος μάρτυρας, τήν τε ἀντίρρησιν
[2, 17]	ἂν οἶμαι θαυμάσαι διὰ τὰς	συνεχεῖς	παρ' αὐτοῖς μεταβολάς. (Ἀμέλει τῶν
[2, 4]	ἡμῶν οἱ τὴν Ἀντιόχειαν κατοικοῦντες	Ἀντιοχεῖς	ὀνομάζονται· τὴν γὰρ πολιτείαν αὐτοῖς
[2, 18]	καθ' ἕνα μόνον, ἀλλὰ πολλοὶ	πολλάκις	ἀθρόως τῶν τοῦ νόμου προσταγμάτων
[2, 7]	πλεῖστον δὲ φῦλον ἄλλων ὑπακήκοεν	πολλάκις.	Αἰγύπτιοι δ' ἄρα μόνοι διὰ
[2, 12]	εἰσάπαξ ἀκροασομένοις οὐδὲ δὶς ἢ	πολλάκις,	ἀλλ' ἑκάστης ἑβδομάδος τῶν ἄλλων
[2, 5]	πάντας ἀπέδωκεν, ἀλλὰ καὶ χρήματα	πολλάκις	ἐδωρήσατο καὶ τὸ μέγιστον ἐπιθυμητὴς
[2, 16]	ἦν φανερόν, ὅτι πολλοὶ καὶ	πολλάκις	ἤδη τῶν ἡμετέρων περὶ τοῦ
[2, 7]	οὐχ ἅπαξ μόνον ἀλλὰ καὶ	πολλάκις	πορθοῦντες τὰς πόλεις ἱερὰ κατασκάπτοντες
[2, 2]	ὧδε γὰρ καὶ Ἡλίου κεῖται	πόλις.	(Ἀντὶ δὲ ὀβελῶν ἔστησε κίονας,
[2, 23]	ἡμετέρας εὐσεβείας, οὐδ' ἔστιν οὐ	πόλις	Ἑλλήνων οὐδητισοῦν οὐδὲ βάρβαρον οὐδὲ
[2, 6]	παρὰ τὸ Καρμήλιον ὄρος Δῶρα	πόλις	ὀνομάζεται μηδὲν ἐπικοινωνοῦσα τοῖς Ἀπίωνος
[2, 6]	καὶ Δῶρα ταύτης ἐστὶν οὐδεμία	πόλις,	τῆς μέντοι Φοινίκης παρὰ τὸ
[2, 16]	ἢ σελίνου (καὶ τοιαύτη τις	ἀνακήρυξις,	ἀλλ' αὐτὸς ἕκαστος αὑτῷ τὸ
[2, 10]	λείαν ὁμοῦ σώζειν μαχομένους. (Ἐν	οἷς	ἅπασι καὶ στρατηγὸς ἄριστος ἐγένετο
[2, 2]	δὲ ὀβελῶν ἔστησε κίονας, ὑφ'	οἷς	ἦν ἐκτύπωμα σκάφη, σκιὰ δ'
[2, 22]	μὲν (οὖν) ἐν τοῖς ἱεροῖς	οἷς	κατέπρησαν, τῆς ἀνδρείας δὲ δουλεῦσαι
[2, 10]	ἡμῖν ὡς χείρω παραβάλλειν ἀξιοῦντες·	οἷς	οὐδέτερον ἀπολειφθήσεσθαι νομίζω λέγειν, οὔθ'
[2, 2]	δὲ δὴ τῶν χρόνων, ἐν	οἷς	φησι τὸν Μωσῆν ἐξαγαγεῖν τοὺς
[2, 10]	εὐσεβεῖν καὶ πολλὴν εὔνοιαν τοῖς	λαοῖς	ἐμπαρασχεῖν, οὕτως αὐτός τε τὰ
[2, 7]	ὑπ' Ἀπίωνος λελέχθαι (τὸν λόγον·	ὀλίγοις	μὲν γὰρ ὑπῆρξεν ἐφ' ἡγεμονίας
[2, 12]	καὶ Κρῆτες ἔθεσιν ἐπαίδευον, οὐ	λόγοις,	Ἀθηναῖοι δὲ καὶ σχεδὸν οἱ
[2, 13]	τοῦ θεοῦ φύσιν ἀναιρεῖν τοῖς	λόγοις	ἐπικεχειρηκότων, ἄλλων δὲ τὴν ὑπὲρ
[2, 11]	τὰ ἔργα παρέχων σύμφωνα τοῖς	λόγοις	οὐ μόνον τοὺς καθ' αὑτὸν
[2, 24]	τιμωρίας, ἀσόφιστοι λόγων παρασκευαῖς, τοῖς	ἔργοις	ἀεὶ βεβαιούμενοι· ταῦτα γὰρ (ἀεὶ)
[2, 19]	τῷ λόγῳ, τύραννον δὲ τοῖς	ἔργοις	καὶ δεσπότην ἐφιστάντες, καὶ διὰ
[2, 14]	καὶ τέλος οὗτος τῶν πάντων,	ἔργοις	μὲν καὶ χάρισιν ἐναργὴς καὶ
[2, 22]	εἰ καὶ μὴ παντάπασι τοῖς	ἔργοις	πεφεύγασιν, οὐχ (ὁμολογοῦσιν, ἀλλὰ καὶ
[2, 9]	(οὐδὲ εἷς ὗν θύει τοῖς	θεοῖς.	Ἆρ' οὖν τυφλὸς ἦν τὸν
[2, 8]	γὰρ εὔχονται θύειν ἑκατόμβας τοῖς	θεοῖς	καὶ χρῶνται τοῖς ἱερείοις πρὸς
[2, 22]	Ἕλλησιν ἰσχύσαντας, ὥστε καὶ τοῖς	θεοῖς	τὰς τῶν ἀρρένων μίξεις ἐπεφήμισαν,
[2, 5]	κράτος οὐ τοῖς ἐν Αἰγύπτῳ	θεοῖς	χαριστήρια τῆς νίκης ἔθυσεν, ἀλλὰ
[2, 20]	ὀρθὴν δόξαν περὶ θεοῦ τοῖς	μύθοις	ἀφανίσειε. (Μάλιστα δὲ Πλάτων μεμίμηται
[2, 3]	τῆς ἐξ Αἰγύπτου γενομένης τοῖς	Ἰουδαίοις	ἀπαλλαγῆς ὁ Αἰγύπτιος Ἀπίων ἐκαινοποίησεν
[2, 4]	ἃ Καῖσαρ ὁ μέγας τοῖς	Ἰουδαίοις	ἔδωκεν, εἰ μὲν οὖν ταῦτα,
[2, 5]	τὴν βασιλείαν ὅλην τὴν ἑαυτῶν	Ἰουδαίοις	ἐπίστευσαν, καὶ στρατηγοὶ πάσης τῆς
[2, 3]	κρυβῆναι κἀκεῖθεν καταβάντα δοῦναι τοῖς	Ἰουδαίοις	τοὺς νόμους. Καίτοι πῶς οἷόν
[2, 15]	κελεύει μὴ προικὶ προσέχοντας μηδὲ	βιαίοις	ἁρπαγαῖς μηδ' αὖ δόλῳ καὶ
[2, 7]	τοῦ μήτε νόμοις ἡμᾶς χρῆσθαι	δικαίοις	μήτε τὸν θεὸν εὐσεβεῖν ὡς
[2, 7]	αὐτοὶ δῆλον ὅτι πόλεως ἡγεμονικωτάτης	Ῥωμαίοις	ἐκ τῶν ἄνωθεν ἄρχειν, ἀλλὰ
[2, 21]	τι δόξας (οὐχ ὁμολογούμενον τοῖς	Ἀθηναίοις	περὶ θεῶν. Τί δὲ δεῖ
[2, 9]	τοὺς εὖ φρονοῦντας τοῖς μὲν	οἰκείοις	νόμοις περὶ τὴν εὐσέβειαν ἀκριβῶς
[2, 8]	τοῖς θεοῖς καὶ χρῶνται τοῖς	ἱερείοις	πρὸς εὐωχίαν, καὶ οὐ διὰ
[2, 17]	χρόνον ἀντιπαραβαλλέτωσαν τοῖς πλείοσιν ἢ	δισχιλίοις	(ἔτεσι τῆς ἡμετέρας πολιτείας, καὶ
[2, 18]	μετὰ τῶν ὅπλων παρέδοσαν τοῖς	πολεμίοις.	(Ἆρ' οὖν καὶ παρ' ἡμῖν,
[2, 21]	δὴ προεδίδου τὴν πόλιν τοῖς	πολεμίοις	οὐδὲ τῶν ἱερῶν ἐσύλησεν οὐδέν,
[2, 17]	πολλῷ τινι τῆς δοκούσης ἐπιτετάχθαι	Λακεδαιμονίοις	καρτερίας μείζονας ἄθλους καὶ πόνους
[2, 18]	οὐχ ὑπὸ μίσους προσφέρειν τοῖς	ὑποχειρίοις,	ἀλλὰ (ὡς) θαυμαστόν τι θέαμα
[2, 2]	τῶν Αἰγυπτίων, ἦν Ἡλιοπολίτης, ὃς	πατρίοις	ἔθεσι κατηγγυημένος αἰθρίους προσευχὰς ἀνῆγεν
[2, 2]	Αἰγύπτου τοὺς Ἰουδαίους δώδεκα καὶ	ἑξακοσίοις	ἔτεσιν ὕστερον. ~(Τὸν δὲ ἀριθμὸν
[2, 5]	ἡμῶν ἠξίωκεν, ἀναιρουμένης; καίτοι μόνοις	Αἰγυπτίοις	οἱ κύριοι νῦν Ῥωμαῖοι τῆς
[2, 7]	μηδενὶ εὐνοήσειν ἀλλοφύλῳ, μάλιστα δ'	Αἰγυπτίοις·	οὕτως γὰρ ἂν τοῖς ἐξ
[2, 3]	καθάπερ ἐκεῖνός φησι, δηλοῖ παρ'	Αἰγυπτίοις	τὸ βουβῶνος ἄλγος. (Τοιαῦτα μέν
[2, 16]	πανταχόθεν τὰ πρὸς ἐπιείκειαν περιεσκέψατο,	διδασκαλικοῖς	μὲν τοῖς προειρημένοις χρησάμενος νόμοις,
[2, 4]	κατῴκουν καὶ μὴ πρὸς τοῖς	βασιλικοῖς	ἦσαν ἱδρυμένοι, καὶ μέχρι νῦν
[2, 20]	μέντοι κατ' ἀλήθειαν ἐν τοῖς	Ἑλληνικοῖς	φιλοσοφήσαντας οὔτε τῶν προειρημένων οὐδὲν
[2, 5]	οὐ μόνον ἀνδράσιν ἀλλὰ καὶ	μεγάλοις	ἔθνεσιν ὅλοις; Ἴβηρες γοῦν οἱ
[2, 5]	καὶ ταῖς τῶν ἱερῶν γραφῶν	βίβλοις	ἐντυχεῖν. (Ἔπεμψε γοῦν ἀξιῶν ἄνδρας
[2, 19]	φιλονεικίας μέχρι τοῦ μὴ μόνον	ἀλλήλοις	τὰς χεῖρας προσφέρειν, ἀλλὰ καὶ
[2, 13]	περὶ θεοῦ λόγους ἀκούσεταί τις	ἀλλήλοις	ὑπεναντίους, ὁποῖα πολλὰ παρ' ἑτέροις
[2, 23]	διηλέγχθησαν οἱ νόμοι καὶ τοῖς	ἄλλοις	ἅπασιν (ἀνθρώποις ἀεὶ καὶ μᾶλλον
[2, 8]	μάρτυρος ἑαυτοῦ· τοῖς μὲν γὰρ	ἄλλοις	ἅπασιν ὀχλαγωγὸς ἐδόκει πονηρὸς εἶναι
[2, 24]	καὶ καλλίστων ἡμᾶς εἰσηγητὰς τοῖς	ἄλλοις	γεγονέναι· τί γὰρ εὐσεβείας ἀπαραβάτου
[2, 7]	καὶ τούτους αἱ μεταβολαὶ πάλιν	ἄλλοις	δουλεύειν ὑπέζευξαν, (τὸ πλεῖστον δὲ
[2, 19]	Καλά γε ταῦτα καὶ τοῖς	ἄλλοις	ἑπόμενα, μοιχείας μὲν ἐν οὐρανῷ
[2, 6]	τὸ μὴ κοινοὺς ἔχειν τοῖς	ἄλλοις	θεούς, εἰ ῥᾳδίως οὕτως ἐπείσθησαν
[2, 7]	δὲ μᾶλλον ἔθνεσιν (καὶ) ἄλλοτε	ἄλλοις	καὶ τὸ κεχρῆσθαι συμφοραῖς τισι
[2, 22]	οὔτε ζῆλος τῶν (παρὰ τοῖς	ἄλλοις	τετιμημένων. Οὐδὲ τὴν ἀνδρείαν ἠσκήσαμεν
[2, 18]	ἀσκοῦντες ἐπὶ τῆς πόλεως διῆγον,	~(ἄλλοις	ὑπηρέταις πρὸς ἅπαντα τὰ τοῦ
[2, 10]	ἀλλ' αὐτοὶ τοῦ ζῆν νομίμως	ἄλλοις	ὑφηγήσασθαι. (Τούτων δὲ τοῦτον ἐχόντων
[2, 1]	(Καὶ γὰρ αὖ κἀκεῖνο τοῖς	πολλοῖς	ἀνθρώποις ὁρῶ παρακολουθοῦν, τὸ λίαν
[2, 5]	ἀνδράσιν ἀλλὰ καὶ μεγάλοις ἔθνεσιν	ὅλοις;	Ἴβηρες γοῦν οἱ πάλαι (καὶ
[2, 22]	κρατίστους ἔχομεν νόμους. Εἰ δὲ	φαύλοις	οὕτως ἡμᾶς ἐμμένειν ὑπολαμβάνουσι, τί
[2, 16]	πειρασθείς. Ἔστι δὲ (καὶ ἐπὶ	δούλοις	ὁμοίως ὁ νόμος ἀπαραίτητος. Ἀλλὰ
[2, 17]	κεῖσθαι τὴν ἐθελούσιον (ἡμῶν τοῖς	νόμοις	ἀκολουθίαν, ἀλλά τις ἢ συγγράψαι
[2, 24]	τί δὲ τοῦ πειθαρχεῖν τοῖς	νόμοις	δικαιότερον; (ἢ τί συμφορώτερον τοῦ
[2, 17]	ἅπαντες ὑμνοῦσιν, ὅτι τοῖς ἐκείνου	νόμοις	ἐπὶ πλεῖστον ἐνεκαρτέρησαν. (Οὐκοῦν τοῦτο
[2, 7]	γὰρ εἶναί φησιν τοῦ μήτε	νόμοις	ἡμᾶς χρῆσθαι δικαίοις μήτε τὸν
[2, 10]	μάλιστα πάντων ἐμμένομεν τοῖς ἑαυτῶν	νόμοις.	(Μικρὸν οὖν ἀναλαβὼν τὸν λόγον
[2, 22]	δῆλον ὅτι τοῖς Περσῶν ἔχαιρε	νόμοις	ὁ Ἀπολλώνιος κἀκείνους ἐθαύμαζεν, ὅτι
[2, 17]	ἀρετῆς εἶναι τὸ πείθεσθαι τοῖς	νόμοις·	οἱ δὲ Λακεδαιμονίους θαυμάζοντες τὸν
[2, 9]	εὖ φρονοῦντας τοῖς μὲν οἰκείοις	νόμοις	περὶ τὴν εὐσέβειαν ἀκριβῶς ἐμμένειν,
[2, 17]	σεμνὴν περὶ θεοῦ, τοιούτοις δὲ	νόμοις	πολὺν αἰῶνα βεβαίως ἐμμεμενηκόσι, πάντας
[2, 20]	(τὸ πολίτευμα τῶν ἐμμενόντων τοῖς	νόμοις	προυνόησεν. Ὧν οὐδὲν λογισάμενος ὁ
[2, 16]	διδασκαλικοῖς μὲν τοῖς προειρημένοις χρησάμενος	νόμοις,	τοὺς δ' αὖ κατὰ τῶν
[2, 2]	κατασκευάσας τὸν ναὸν τὸν ἐν	Ἱεροσολύμοις	Σολομὼν πάσης ἀπέσχετο τοιαύτης περιεργίας
[2, 2]	τὸν ναὸν οἰκοδομησαμένῳ τὸν ἐν	Ἱεροσολύμοις	φίλος ἦν Εἴρωμος καὶ πολλὰ
[2, 11]	ὅσων ἔτυχον αὐτοὶ δεηθέντες ἐν	ἀμηχάνοις,	λαθεῖν δὲ τὴν ἐκείνου γνώμην
[2, 2]	πιστεύσας τοῖς διὰ τὴν ἡλικίαν	(ἐπισταμένοις	αὐτὸν καὶ συγγενομένοις. Καὶ περὶ
[2, 22]	νόμους ὁρῶντες μηδὲ παρὰ τοῖς	θεμένοις	αὐτοὺς τετηρημένους; πῶς γὰρ οὐκ
[2, 10]	καὶ σωτηρίαν τοῖς αὐτὸν ἡγεμόνα	πεποιημένοις	βεβαιοτάτην παρέξειν. ~(Καλῆς οὖν αὐτῷ
[2, 1]	πρὸς Ἀπίωνα τὸν γραμματικὸν ἀντιρρήσεως	τετολμημένοις	ἐπῆλθέ μοι διαπορεῖν, εἰ (χρὴ
[2, 8]	τινάς. Εἶτα τὸ θαυμασιώτατον τοῖς	εἰρημένοις	αὐτὸς ἑαυτὸν προστίθησι καὶ μακαρίζει
[2, 1]	αὐτοῦ γεγραμμένων τοῖς ὑπ' ἄλλων	εἰρημένοις	ὅμοια, τὰ δὲ λίαν ψυχρῶς
[2, 16]	ἐπιείκειαν περιεσκέψατο, διδασκαλικοῖς μὲν τοῖς	προειρημένοις	χρησάμενος νόμοις, τοὺς δ' αὖ
[2, 23]	τὸν αὐτοῦ τοῖς ὑπ' ἐμοῦ	λεγομένοις	οὐκ ἀπιστήσει. (Χρὴ τοίνυν πάντων
[2, 16]	ἐστιν ἀναγκαία· πᾶσι παρέχειν τοῖς	δεομένοις	πῦρ ὕδωρ τροφήν, ὁδοὺς φράζειν,
[2, 2]	τὴν ἡλικίαν (ἐπισταμένοις αὐτὸν καὶ	συγγενομένοις.	Καὶ περὶ μὲν Ὁμήρου τοῦ
[2, 12]	παίδευμα τὸν νόμον, οὐκ εἰσάπαξ	ἀκροασομένοις	οὐδὲ δὶς ἢ πολλάκις, ἀλλ'
[2, 24]	καὶ διὰ σὲ τοῖς ὁμοίως	βουλησομένοις	περὶ τοῦ γένους ἡμῶν εἰδέναι
[2, 11]	καὶ τοῖς ἐξ ἐκείνων ἀεὶ	γενησομένοις	τὴν περὶ θεοῦ πίστιν ἐνέφυσεν
[2, 18]	ἐκεῖνον λέγω τὸν συμβαίνοντα τοῖς	μαχομένοις,	ἀλλὰ τὸν μετὰ λύμης τῶν
[2, 1]	τὴν ὁμοίαν ἰδέαν πίπτει τοῖς	προεξητασμένοις	περὶ τῆς ἐξ Αἰγύπτου τῶν
[2, 18]	ἐπεφανεστάτοις καὶ νομοθετῶν τοῖς μάλιστα	πεπιστευμένοις,	ὅτι τοιαύτας δόξας περὶ θεῶν
[2, 20]	καθ' ἑτέραν συνήθειαν βίου ζῆν	προαιρουμένοις.	(Ἀλλ' οὐδὲ τοῦτ' ἔστιν ἴδιον
[2, 15]	φθονήσωμεν τοῖς μετέχειν τῶν ἡμετέρων	προαιρουμένοις.	~(Ὅσοι μὲν γὰρ θέλουσιν ὑπὸ
[2, 9]	συγγράφειν, ἀλλὰ πολλὰ καὶ ψευδῆ	κατηγορουμένοις	ἡμῖν ταύτην ἀπολογίαν δικαιοτάτην εἶναι
[2, 9]	μόνον χρῶνται τοῖς ὑπὸ τούτου	λοιδορουμένοις	ἔθεσιν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους
[2, 1]	ταῖς λοιδορίαις, ἄχθονται δὲ τοῖς	ἐπαίνοις,	ἀναγκαῖον ἡγησάμην εἶναι μηδὲ τοῦτον
[2, 2]	ὅτι νεώτερος μὲν ὢν αὐτός,	ἐκείνοις	δὲ πιστεύσας τοῖς διὰ τὴν
[2, 4]	τῆς Ἀλεξανδρείας Ἰουδαίους προτέθειται μὲν	ἐκείνοις	λοιδορεῖσθαι, συμπεριλαμβάνειν δὲ καὶ τοὺς
[2, 21]	ὑφορώμενοι γενήσεσθαι περὶ τοὺς νόμους.	Ἐκείνοις	μὲν οὖν τάχ' ἂν δυσκολίαν
[2, 18]	νόμους εἰ λόγον εἰπεῖν παρ'	ἐκείνοις	παραβιασθεῖεν. (Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν,
[2, 24]	ἢ ἐφυλάχθη βεβαιότερον, ἡμεῖς ἂν	ἐκείνοις	χάριν ὠφείλομεν ὡς μαθηταὶ γεγονότες·
[2, 5]	ἐφ' ἡμῶν ἠξίωκεν, ἀναιρουμένης; καίτοι	μόνοις	Αἰγυπτίοις οἱ κύριοι νῦν Ῥωμαῖοι
[2, 13]	συμφωνίαν ἀποτελεῖ. ~(Παρ' ἡμῖν γὰρ	μόνοις	οὔτε περὶ θεοῦ λόγους ἀκούσεταί
[2, 9]	δικαιοσύνην καὶ τὴν ἐν τοῖς	πόνοις	καρτερίαν καὶ θανάτου περιφρόνησιν ἄριστα
[2, 14]	θεὸς ἐποίησεν οὐ χερσὶν οὐ	πόνοις	οὔ τινων συνεργασομένων ἐπιδεηθείς, ἀλλ'
[2, 21]	Ἀθηναίων ἐχέτω καλῶς. Σκύθαι δὲ	φόνοις	χαίροντες ἀνθρώπων καὶ βραχὺ τῶν
[2, 7]	Τῶν Ἑλλήνων δὲ πλέον τοῖς	τόποις	ἢ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ἀφεστήκαμεν, ὥστε
[2, 19]	γενέσεων, τούτους δὲ καὶ διαιροῦντες	τόποις	καὶ διαίταις, ὥσπερ τῶν ζῴων
[2, 23]	νόμοι καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν	(ἀνθρώποις	ἀεὶ καὶ μᾶλλον αὑτῶν ζῆλον
[2, 11]	τῶν νόμων παρὰ τοῖς ἅπασιν	ἀνθρώποις	διαφοραί, Κεφαλαιωδῶς ἂν ἐπίοι τις·
[2, 19]	οἱ δὲ δὴ δουλεύοντες τοῖς	ἀνθρώποις	θεοὶ καὶ νῦν μὲν οἰκοδομοῦντες
[2, 1]	γὰρ αὖ κἀκεῖνο τοῖς πολλοῖς	ἀνθρώποις	ὁρῶ παρακολουθοῦν, τὸ λίαν ἐφήδεσθαι
[2, 17]	ἔξω τῆς γινωσκομένης γῆς ἔφασκεν	ἀνθρώποις	τοιαύτην μὲν ἔχουσι δόξαν οὕτω
[2, 11]	ἀγαθῶν, ἃ κοινῇ τε πᾶσιν	ἀνθρώποις	ὑπάρχει καὶ ὅσων ἔτυχον αὐτοὶ
[2, 17]	γνώριμον ἡμῶν τὸ ἔθνος ἅπασιν	ἀνθρώποις	ὑπάρχει κἀν φανερῷ κεῖσθαι τὴν
[2, 22]	ταύτης μὲν (οὖν) ἐν τοῖς	ἱεροῖς	οἷς κατέπρησαν, τῆς ἀνδρείας δὲ
[2, 16]	εἰσὶ κολάσεις οὐχ οἷαι παρ'	ἑτέροις,	ἀλλ' ἐπὶ (τὸ μεῖζον. Περὶ
[2, 18]	βλασφημεῖν τοὺς νομιζομένους θεοὺς παρ'	ἑτέροις	ἄντικρυς ἡμῖν ὁ νομοθέτης ἀπείρηκεν
[2, 24]	διέπειν; (ταῦτ' εἰ μὲν παρ'	ἑτέροις	ἢ ἐγράφη πρότερον ἢ ἐφυλάχθη
[2, 18]	ἂν ἐβουλόμην περὶ τῶν παρ'	ἑτέροις	νομίμων ἐξετάζειν· τὰ γὰρ αὑτῶν
[2, 13]	ἀλλήλοις ὑπεναντίους, ὁποῖα πολλὰ παρ'	ἑτέροις	οὐχ ὑπὸ τῶν τυχόντων μόνον
[2, 10]	ἄρα βιασθείην μνησθῆναι τῶν παρ'	ἑτέροις	ὑπεναντίως νενομισμένων, τούτου δίκαιοι τὴν
[2, 5]	ἀρετῆς καὶ (πίστεως τοῦτο τοῖς	ἡμετέροις	τὸ γέρας ἔδωκεν. Ἐτίμα γὰρ
[2, 19]	καὶ μορφὴν ἀνέπλασαν· τοῖς δὲ	εὐφημοτέροις	τούτων καὶ (θύειν τὰς πόλεις
[2, 4]	καὶ τοὺς ἄλλους ἅπαντας, ἐν	ἀμφοτέροις	ἀναισχύντως ψευδόμενος. (Τίνα τοίνυν ἐστὶ
[2, 22]	ἔδοσαν οἱ πλεῖστοι νομοθέται τοῖς	πονηροῖς	διαλύσεις, ἐπὶ μοιχείας μὲν ζημίας
[2, 19]	πονηροτάτους τῶν ἀνθρώπων χάρισι καὶ	δώροις	ἀποσείονται, μέγα τι λήψεσθαι κακὸν
[2, 19]	αὐτῶν ἐν τῷ ταρτάρῳ δεδεμένους	(ὅΣοις	δὲ τὸν οὐρανὸν ἀπένειμαν τούτοις
[2, 21]	γράψαι τι δόξας (οὐχ ὁμολογούμενον	τοῖς	Ἀθηναίοις περὶ θεῶν. Τί δὲ
[2, 8]	ὅπερ Ἀπίων ἔδεισεν. (Εἰ μέντοι	τοῖς	Αἰγυπτίων ἔθεσιν ἠκολούθουν ἅπαντες, ἠρήμωτο
[2, 23]	τε διηλέγχθησαν οἱ νόμοι καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἅπασιν (ἀνθρώποις ἀεὶ καὶ
[2, 24]	ἅμα καὶ καλλίστων ἡμᾶς εἰσηγητὰς	τοῖς	ἄλλοις γεγονέναι· τί γὰρ εὐσεβείας
[2, 19]	ὑπομένειν. Καλά γε ταῦτα καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἑπόμενα, μοιχείας μὲν ἐν
[2, 6]	κατηγορεῖ τὸ μὴ κοινοὺς ἔχειν	τοῖς	ἄλλοις θεούς, εἰ ῥᾳδίως οὕτως
[2, 22]	κρατησάντων οὔτε ζῆλος τῶν (παρὰ	τοῖς	ἄλλοις τετιμημένων. Οὐδὲ τὴν ἀνδρείαν
[2, 19]	ἀπελθεῖν; οἱ δὲ δὴ δουλεύοντες	τοῖς	ἀνθρώποις θεοὶ καὶ νῦν μὲν
[2, 11]	ἐθῶν καὶ τῶν νόμων παρὰ	τοῖς	ἅπασιν ἀνθρώποις διαφοραί, Κεφαλαιωδῶς ἂν
[2, 6]	Δῶρα πόλις ὀνομάζεται μηδὲν ἐπικοινωνοῦσα	τοῖς	Ἀπίωνος φλυαρήμασι· τεσσάρων γὰρ (Ἡμερῶν
[2, 19]	μικροῦ δεῖν ἅπασι προσάψαι καὶ	τοῖς	ἄρρεσι (τῶν θεῶν καὶ ταῖς
[2, 4]	καὶ κατὰ τὴν ἄλλην Ἰωνίαν	τοῖς	αὐθιγενέσι πολίταις ὁμωνυμοῦσιν τοῦτο παρασχόντων
[2, 10]	τὴν αὐτοῦ νομίζων καὶ σωτηρίαν	τοῖς	αὐτὸν ἡγεμόνα πεποιημένοις βεβαιοτάτην παρέξειν.
[2, 20]	καὶ ξενηλασίας ποιούμενοι διετέλουν καὶ	τοῖς	αὐτῶν ἀποδημεῖν πολίταις οὐκ ἐπέτρεπον
[2, 3]	φύσει πως γίνεται τὸ τοιοῦτον	τοῖς	βαδίζουσιν ἐξ ἀνάγκης, ἀλλὰ πολλαὶ
[2, 4]	νεκροπόλει κατῴκουν καὶ μὴ πρὸς	τοῖς	βασιλικοῖς ἦσαν ἱδρυμένοι, καὶ μέχρι
[2, 4]	τινὰ κατακληθέντες, κἂν πλεῖστον ἀλλήλων	τοῖς	γένεσι διαφέρωσιν, ἀπὸ τῶν οἰκιστῶν
[2, 4]	ἐκεῖνον τῆς Αἰγύπτου βασιλέων ἐντυχὼν	τοῖς	γράμμασι καὶ τὴν στήλην τὴν
[2, 17]	φιλοσόφους, ὅσοι τι τοιοῦτον ἐν	τοῖς	γράμμασιν ἐπραγματεύσαντο, (Πλάτων δὲ θαυμαζόμενος
[2, 15]	ἐπίστασθαι, τὰς μὲν ἵνα μιμῶνται,	τοῖς	δ' ἵνα συντρεφόμενοι μήτε παραβαίνωσι
[2, 19]	θεοῦ φύσιν καὶ μορφὴν ἀνέπλασαν·	τοῖς	δὲ εὐφημοτέροις τούτων καὶ (θύειν
[2, 20]	βούλωνται θεοὺς εἰσάγειν πάντα πάσχοντας,	τοῖς	δὲ ῥήτορσι πολιτογραφεῖν (κατὰ ψήφισμα
[2, 16]	μετάδοσίς ἐστιν ἀναγκαία· πᾶσι παρέχειν	τοῖς	δεομένοις πῦρ ὕδωρ τροφήν, ὁδοὺς
[2, 2]	ὢν αὐτός, ἐκείνοις δὲ πιστεύσας	τοῖς	διὰ τὴν ἡλικίαν (ἐπισταμένοις αὐτὸν
[2, 10]	τιθεμένων, πλήθους δὲ τὸ πᾶσι	τοῖς	δόξασιν ἐμμεῖναι καὶ μήτε εὐτυχίαις
[2, 8]	ὠνείδισεν ταῦτα τοῖς παθοῦσιν, ἀλλὰ	τοῖς	δράσασιν. (Καινὸς δὲ κατήγορος ἡμῶν
[2, 10]	ὡς οὐχὶ μάλιστα πάντων ἐμμένομεν	τοῖς	ἑαυτῶν νόμοις. (Μικρὸν οὖν ἀναλαβὼν
[2, 12]	θεοῦ, τῷ βίῳ δὲ καὶ	τοῖς	ἔθεσι μηδὲν ἀλλήλων διαφέρειν, καλλίστην
[2, 8]	τοιούτους τινάς. Εἶτα τὸ θαυμασιώτατον	τοῖς	εἰρημένοις αὐτὸς ἑαυτὸν προστίθησι καὶ
[2, 17]	τὴν Σπάρτην ἅπαντες ὑμνοῦσιν, ὅτι	τοῖς	ἐκείνου νόμοις ἐπὶ πλεῖστον ἐνεκαρτέρησαν.
[2, 20]	τοὺς μέντοι κατ' ἀλήθειαν ἐν	τοῖς	Ἑλληνικοῖς φιλοσοφήσαντας οὔτε τῶν προειρημένων
[2, 10]	(πάλαι ἐγιγνώσκετο τοῦ νόμου παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι. Καὶ μάρτυς Ὅμηρος οὐδαμοῦ
[2, 23]	Πρῶτοι μὲν γὰρ οἱ παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι φιλοσοφήσαντες τῷ μὲν δοκεῖν
[2, 11]	λέγουσιν ἀδίκως, ἀλλ' οἵους παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν αὐχοῦσιν τὸν Μίνω γεγονέναι
[2, 18]	εὐδοκιμούντων. (Τίς γὰρ τῶν παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἐπὶ σοφίᾳ τεθαυμασμένων οὐκ
[2, 20]	μόνων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν	τοῖς	Ἕλλησιν εὐδοκιμωτάτων· Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ
[2, 10]	καὶ πάντες οἱ θαυμαζόμενοι παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἐχθὲς δὴ καὶ πρῴην
[2, 17]	ἢ συγγράψαι λόγος αὐτοῖς ἀνεγίνωσκε	τοῖς	Ἕλλησιν ἤ που περιτυχεῖν ἔξω
[2, 22]	νόμους ἀπόμνυνται τοσοῦτόν ποτε παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἰσχύσαντας, ὥστε καὶ τοῖς
[2, 17]	ἐπραγματεύσαντο, (Πλάτων δὲ θαυμαζόμενος παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ὡς καὶ σεμνότητι βίου
[2, 5]	ὅλην Συρίαν κατὰ κράτος οὐ	τοῖς	ἐν Αἰγύπτῳ θεοῖς χαριστήρια τῆς
[2, 7]	δ' Αἰγυπτίοις· οὕτως γὰρ ἂν	τοῖς	ἐξ ἀρχῆς αὐτοῦ πλάσμασιν ἥρμοττεν
[2, 13]	ὑπεναντίον μήτε πρᾶξαι μήτε διανοηθῆναι	τοῖς	ἐξ ἀρχῆς νομοθετηθεῖσιν. Ὅπερ εἰκότως
[2, 11]	καθ' αὑτὸν ἔπεισεν, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	ἐξ ἐκείνων ἀεὶ γενησομένοις τὴν
[2, 1]	μὲν ταῖς λοιδορίαις, ἄχθονται δὲ	τοῖς	ἐπαίνοις, ἀναγκαῖον ἡγησάμην εἶναι μηδὲ
[2, 2]	εἰς αὐτὴν ἐνέθηκεν οὐδὲ ποιεῖν	τοῖς	ἔπειτα προσέταξεν, ὅ τε μετὰ
[2, 18]	τεθαυμασμένων οὐκ ἐπιτετίμηκεν καὶ ποιητῶν	τοῖς	ἐπεφανεστάτοις καὶ νομοθετῶν τοῖς μάλιστα
[2, 13]	αὐτὸν (πρόνοιαν ἀφαιρουμένων· οὔτ' ἐν	τοῖς	ἐπιτηδεύμασι τῶν βίων ὄψεται διαφοράν,
[2, 7]	δὲ πλέον τοῖς τόποις ἢ	τοῖς	ἐπιτηδεύμασιν ἀφεστήκαμεν, ὥστε μηδεμίαν ἡμῖν
[2, 24]	τὰς τιμωρίας, ἀσόφιστοι λόγων παρασκευαῖς,	τοῖς	ἔργοις ἀεὶ βεβαιούμενοι· ταῦτα γὰρ
[2, 19]	μὲν τῷ λόγῳ, τύραννον δὲ	τοῖς	ἔργοις καὶ δεσπότην ἐφιστάντες, καὶ
[2, 22]	ταῦτ' εἰ καὶ μὴ παντάπασι	τοῖς	ἔργοις πεφεύγασιν, οὐχ (ὁμολογοῦσιν, ἀλλὰ
[2, 17]	τῆς Ἀσίας μεταβολὰς οὐδ' ἐν	τοῖς	ἐσχάτοις τῶν δεινῶν τοὺς νόμους
[2, 5]	ἐπιμελῶς ἀρετῆς καὶ (πίστεως τοῦτο	τοῖς	ἡμετέροις τὸ γέρας ἔδωκεν. Ἐτίμα
[2, 22]	ἑτέρων νόμους ὁρῶντες μηδὲ παρὰ	τοῖς	θεμένοις αὐτοὺς τετηρημένους; πῶς γὰρ
[2, 9]	Αἰγυπτίων (οὐδὲ εἷς ὗν θύει	τοῖς	θεοῖς. Ἆρ' οὖν τυφλὸς ἦν
[2, 8]	οὗτοι γὰρ εὔχονται θύειν ἑκατόμβας	τοῖς	θεοῖς καὶ χρῶνται τοῖς ἱερείοις
[2, 22]	τοῖς Ἕλλησιν ἰσχύσαντας, ὥστε καὶ	τοῖς	θεοῖς τὰς τῶν ἀρρένων μίξεις
[2, 8]	ἄλλους ἀνθρώπους ἅπαντας, Ἀπίων δὲ	τοῖς	θύουσιν ἐγκαλῶν αὑτὸν ἐξήλεγξεν ὄντα
[2, 8]	ἑκατόμβας τοῖς θεοῖς καὶ χρῶνται	τοῖς	ἱερείοις πρὸς εὐωχίαν, καὶ οὐ
[2, 13]	μὲν ἡγεμόνα τῶν ὅλων πεποιημένης,	τοῖς	ἱερεῦσι δὲ κοινῇ μὲν τὰ
[2, 22]	θεῶν, ταύτης μὲν (οὖν) ἐν	τοῖς	ἱεροῖς οἷς κατέπρησαν, τῆς ἀνδρείας
[2, 3]	καὶ τῆς ἐξ Αἰγύπτου γενομένης	τοῖς	Ἰουδαίοις ἀπαλλαγῆς ὁ Αἰγύπτιος Ἀπίων
[2, 4]	περιέχουσαν, ἃ Καῖσαρ ὁ μέγας	τοῖς	Ἰουδαίοις ἔδωκεν, εἰ μὲν οὖν
[2, 3]	τεσσαράκοντα κρυβῆναι κἀκεῖθεν καταβάντα δοῦναι	τοῖς	Ἰουδαίοις τοὺς νόμους. Καίτοι πῶς
[2, 20]	περὶ θεοῦ μηδὲ κοινωνεῖν ἐθέλομεν	τοῖς	καθ' ἑτέραν συνήθειαν βίου ζῆν
[2, 10]	δεῖν εὐσεβεῖν καὶ πολλὴν εὔνοιαν	τοῖς	λαοῖς ἐμπαρασχεῖν, οὕτως αὐτός τε
[2, 13]	ὅλην τοῦ θεοῦ φύσιν ἀναιρεῖν	τοῖς	λόγοις ἐπικεχειρηκότων, ἄλλων δὲ τὴν
[2, 11]	δὴ τὰ ἔργα παρέχων σύμφωνα	τοῖς	λόγοις οὐ μόνον τοὺς καθ'
[2, 4]	τόπον Ἀλέξανδρος καὶ ἴσης παρὰ	τοῖς	Μακεδόσι τιμῆς ἐπέτυχον. (Οὐκ οἶδα
[2, 18]	ποιητῶν τοῖς ἐπεφανεστάτοις καὶ νομοθετῶν	τοῖς	μάλιστα πεπιστευμένοις, ὅτι τοιαύτας δόξας
[2, 18]	ῥᾷστον ἐκεῖνον λέγω τὸν συμβαίνοντα	τοῖς	μαχομένοις, ἀλλὰ τὸν μετὰ λύμης
[2, 8]	ἔδει γὰρ αὐτῷ μάρτυρος ἑαυτοῦ·	τοῖς	μὲν γὰρ ἄλλοις ἅπασιν ὀχλαγωγὸς
[2, 9]	(Δεῖ γὰρ τοὺς εὖ φρονοῦντας	τοῖς	μὲν οἰκείοις νόμοις περὶ τὴν
[2, 20]	ἄλλο τι τῶν φαυλοτάτων ἐφῆκαν	τοῖς	μὲν ποιηταῖς οὕστινας ἂν βούλωνται
[2, 16]	κἂν μελλήσῃ τις, εὐθὺς ἀπόλλυται.	Τοῖς	μέντοι γε νομίμως βιοῦσι γέρας
[2, 15]	τὰ οἰκεῖα διαφθείρωμεν μήτε φθονήσωμεν	τοῖς	μετέχειν τῶν ἡμετέρων προαιρουμένοις. ~(Ὅσοι
[2, 20]	τὴν ὀρθὴν δόξαν περὶ θεοῦ	τοῖς	μύθοις ἀφανίσειε. (Μάλιστα δὲ Πλάτων
[2, 17]	φανερῷ κεῖσθαι τὴν ἐθελούσιον (ἡμῶν	τοῖς	νόμοις ἀκολουθίαν, ἀλλά τις ἢ
[2, 24]	κάλλιον; τί δὲ τοῦ πειθαρχεῖν	τοῖς	νόμοις δικαιότερον; (ἢ τί συμφορώτερον
[2, 17]	τεκμήριον ἀρετῆς εἶναι τὸ πείθεσθαι	τοῖς	νόμοις· οἱ δὲ Λακεδαιμονίους θαυμάζοντες
[2, 20]	καθαρὸν (τὸ πολίτευμα τῶν ἐμμενόντων	τοῖς	νόμοις προυνόησεν. Ὧν οὐδὲν λογισάμενος
[2, 16]	πίστιν ἰσχυρὰν παρεσχηκότος, ὅτι τοῖς	τοὺς	νόμους διαφυλάξασι κἂν εἰ δέοι
[2, 18]	ὑπομεῖναι τάξιν ἀμετακίνητον. Ἀλλ' οἱ	τοῖς	ξίφεσιν ὁμόσε χωροῦντες καὶ τοὺς
[2, 15]	τὰ μὲν περὶ τὴν κηδείαν	τοῖς	οἰκειοτάτοις ἐπιτελεῖν, πᾶσι δὲ τοῖς
[2, 24]	ἀλήθειαν ἀγαπῶντι καὶ διὰ σὲ	τοῖς	ὁμοίως βουλησομένοις περὶ τοῦ γένους
[2, 8]	μυρίους, καὶ οὐδεὶς ὠνείδισεν ταῦτα	τοῖς	παθοῦσιν, ἀλλὰ τοῖς δράσασιν. (Καινὸς
[2, 10]	γὰρ δήπουθεν ὁμολογεῖται καὶ παρὰ	τοῖς	πάντα καθ' ἡμῶν λέγουσιν, ἑαυτόν
[2, 15]	τοῖς οἰκειοτάτοις ἐπιτελεῖν, πᾶσι δὲ	τοῖς	παριοῦσι καὶ προσελθεῖν καὶ συναποδύρασθαι.
[2, 13]	δεόμενα διορθώσεως ἐλέγχουσιν. (Ἡμῖν δὲ	τοῖς	πεισθεῖσιν ἐξ ἀρχῆς τεθῆναι τὸν
[2, 2]	Καρχηδόνος κτίσεως ἔτεσι πλείοσι πρὸς	τοῖς	πεντήκοντα καὶ ἑκατόν, περὶ οὗ
[2, 23]	τὴν ἀκριβῆ πεποίημαι παράδοσιν ἐν	τοῖς	περὶ ἀρχαιολογίας μοι γραφεῖσι. Νυνὶ
[2, 18]	ἐξ ἐφόδου τρεπόμενοι τοῖς προστάγμασιν	τοῖς	περὶ διαίτης οὐκ ἀντέβλεψαν. Ἡμῖν
[2, 22]	αἰτίαν κεκολασμένους. ~(Ἀλλὰ δῆλον ὅτι	τοῖς	Περσῶν ἔχαιρε νόμοις ὁ Ἀπολλώνιος
[2, 22]	ἐπιχειρήσειεν ἐξετάζειν· ἤδη γὰρ παρὰ	τοῖς	πλείοσι μελέτη (γέγονε τοῦ παραβαίνειν
[2, 17]	θαυμάζοντες τὸν ἐκείνων χρόνον ἀντιπαραβαλλέτωσαν	τοῖς	πλείοσιν ἢ δισχιλίοις (ἔτεσι τῆς
[2, 16]	ἄνευ προφάσεως. (Ζημία γὰρ ἐπὶ	τοῖς	πλείστοις τῶν παραβαινόντων ὁ θάνατος,
[2, 18]	δόξας περὶ θεῶν ἐξ ἀρχῆς	τοῖς	πλήθεσιν ἐγκατέσπειραν, ~(ἀριθμῷ μὲν ὁπόσους
[2, 11]	ταῖς ὀλίγων δυναστείαις, ἄλλοι δὲ	(τοῖς	πλήθεσιν ἐπέτρεψαν τὴν ἐξουσίαν τῶν
[2, 10]	λέγουσιν, ἑαυτόν τε παρέσχεν ἄριστον	τοῖς	πλήθεσιν ἡγεμόνα καὶ σύμβουλον τήν
[2, 11]	πρὸ παντὸς ἐμποιῆσαι τὴν ὑπόληψιν	τοῖς	πλήθεσιν· οἱ γὰρ πιστεύσαντες ἐπισκοπεῖν
[2, 18]	αὑτοὺς μετὰ τῶν ὅπλων παρέδοσαν	τοῖς	πολεμίοις. (Ἆρ' οὖν καὶ παρ'
[2, 21]	γὰρ δὴ προεδίδου τὴν πόλιν	τοῖς	πολεμίοις οὐδὲ τῶν ἱερῶν ἐσύλησεν
[2, 20]	τῷ μηδὲν οὕτω παίδευμα προστάττειν	τοῖς	πολίταις ὡς τὸ πάντας ἀκριβῶς
[2, 1]	γεγραφότα. (Καὶ γὰρ αὖ κἀκεῖνο	τοῖς	πολλοῖς ἀνθρώποις ὁρῶ παρακολουθοῦν, τὸ
[2, 22]	ἀρχῆς ἔδοσαν οἱ πλεῖστοι νομοθέται	τοῖς	πονηροῖς διαλύσεις, ἐπὶ μοιχείας μὲν
[2, 9]	πρὸς δικαιοσύνην καὶ τὴν ἐν	τοῖς	πόνοις καρτερίαν καὶ θανάτου περιφρόνησιν
[2, 23]	τὰ πάτρια διεφύλαττον, ἐν δὲ	τοῖς	πράγμασι καὶ τῷ φιλοσοφεῖν ἐκείνῳ
[2, 2]	τὰς βάσεις πεπηρωμένους, σφόδρα δὴ	τοῖς	πρὸ αὐτοῦ συμπεφώνηκεν, (ὡς οἶμαι,
[2, 16]	πρὸς ἐπιείκειαν περιεσκέψατο, διδασκαλικοῖς μὲν	τοῖς	προειρημένοις χρησάμενος νόμοις, τοὺς δ'
[2, 1]	εἰς τὴν ὁμοίαν ἰδέαν πίπτει	τοῖς	προεξητασμένοις περὶ τῆς ἐξ Αἰγύπτου
[2, 18]	τοὺς πολεμίους ἐξ ἐφόδου τρεπόμενοι	τοῖς	προστάγμασιν τοῖς περὶ διαίτης οὐκ
[2, 23]	(καὶ γὰρ) καὶ πολλοὺς ἐν	τοῖς	συγγράμμασιν ἐμνημονευκότας ἡμῶν ἀρχαίους παρέσχομεν
[2, 19]	φρονούντων οὐκ ἂν παροξύνειαν, ὡς	τοῖς	ταῦτα συνθεῖσιν ἐπιπλῆξαι καὶ πολλὴν
[2, 1]	τι καθ' ἡμῶν ἐλέγχειν καὶ	τοῖς	τῆς πρὸς Ἀπίωνα τὸν γραμματικὸν
[2, 15]	διακριθεῖσα. Διόπερ ἁγνείας ἐπὶ πᾶσι	τοῖς	τοιούτοις ἔταξεν. (Οὐ μὴν οὐδ'
[2, 13]	ἐμμένειν καλὸν εἶναι νομίζουσι καὶ	τοῖς	τολμῶσι ταῦτα παραβαίνειν (μάλιστα σοφίας
[2, 7]	ἐξεληλαμένοι. Τῶν Ἑλλήνων δὲ πλέον	τοῖς	τόποις ἢ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ἀφεστήκαμεν,
[2, 16]	τὴν πίστιν ἰσχυρὰν παρεσχηκότος, ὅτι	τοῖς	τοὺς νόμους διαφυλάξασι κἂν εἰ
[2, 5]	καλῶς τὴν ἐπιμέλειαν ἐπέταξεν οὐ	τοῖς	τυχοῦσιν, ἀλλὰ Δημήτριον τὸν Φαληρέα
[2, 1]	ἐστι τῶν ὑπ' αὐτοῦ γεγραμμένων	τοῖς	ὑπ' ἄλλων εἰρημένοις ὅμοια, τὰ
[2, 23]	τὸν αὑτῶν τιμῶντες νομοθέτην καὶ	τοῖς	ὑπ' ἐκείνου προφητευθεῖσι περὶ τοῦ
[2, 23]	τὸν οἶκον ἐπισκοπῶν τὸν αὐτοῦ	τοῖς	ὑπ' ἐμοῦ λεγομένοις οὐκ ἀπιστήσει.
[2, 9]	οἵ γε μὴ μόνον χρῶνται	τοῖς	ὑπὸ τούτου λοιδορουμένοις ἔθεσιν, ἀλλὰ
[2, 18]	ἡμῶν οὐχ ὑπὸ μίσους προσφέρειν	τοῖς	ὑποχειρίοις, ἀλλὰ (ὡς) θαυμαστόν τι
[2, 1]	τε τῆς ἀρχαιότητος ἡμῶν ἐπέδειξα	τοῖς	Φοινίκων καὶ Χαλδαίων καὶ Αἰγυπτίων
[2, 13]	πλοῦτον οὐδέ τισιν ἄλλαις προύχοντας	αὐτομάτοις	πλεονεξίαις τὸ πρῶτον εὐθὺς ὁ
[2, 15]	μὲν περὶ τὴν κηδείαν τοῖς	οἰκειοτάτοις	ἐπιτελεῖν, πᾶσι δὲ τοῖς παριοῦσι
[2, 18]	οὐκ ἐπιτετίμηκεν καὶ ποιητῶν τοῖς	ἐπεφανεστάτοις	καὶ νομοθετῶν τοῖς μάλιστα πεπιστευμένοις,
[2, 17]	Ἀσίας μεταβολὰς οὐδ' ἐν τοῖς	ἐσχάτοις	τῶν δεινῶν τοὺς νόμους προύδομεν
[2, 12]	τὸν ἕτερον αὐτῶν ὃν ἔδοξεν	ἑκάστοις	ἑλόμενοι τὸν ἕτερον παρέλιπον, οἷον
[2, 16]	προφάσεως. (Ζημία γὰρ ἐπὶ τοῖς	πλείστοις	τῶν παραβαινόντων ὁ θάνατος, ἂν
[2, 10]	ἦν κατὰ τοῦτον, ἀλλὰ γνώμαις	ἀορίστοις	τὰ πλήθη διῳκεῖτο καὶ προστάγμασι
[2, 16]	ταῖς οἰκίαις ἀπεῖπεν ἀνελεῖν. Οὐδὲ	νεοττοῖς	τοὺς γονέας αὐτῶν ἐπέτρεψε συνεξαιρεῖν,
[2, 5]	ἐπιθυμήσας ἐκμαθεῖν, εἰ τῶν χρωμένων	αὐτοῖς	ἀνδρῶν κατεφρόνει καὶ μὴ λίαν
[2, 17]	ἀλλά τις ἢ συγγράψαι λόγος	αὐτοῖς	ἀνεγίνωσκε τοῖς Ἕλλησιν ἤ που
[2, 3]	ἐρημίας καὶ προσέτι νικᾶν τοὺς	αὐτοῖς	ἀνθισταμένους μαχόμενοι πάντες, οὐκ ἂν
[2, 12]	τὰς μεγίστας καὶ κυριωτάτας παρ'	αὐτοῖς	ἀρχὰς διοικοῦντες ὁμολογοῦσι τὴν ἄγνοιαν·
[2, 5]	τὴν Σαμαρεῖτιν χώραν προσέθηκεν ἔχειν	αὐτοῖς	ἀφορολόγητον. (Ὅμοια δὲ Ἀλεξάνδρῳ καὶ
[2, 19]	κιθαρίζοντας ἢ τοξικῇ χαίροντας, εἶτ'	αὐτοῖς	ἐγγιγνομένας πρὸς ἀλλήλους στάσεις καὶ
[2, 2]	δὲ καὶ ἄλλοι τινὲς ὡς	αὐτοῖς	ἔδοξεν. (Ὁ δέ γε πάντων
[2, 4]	Ἀντιοχεῖς ὀνομάζονται· τὴν γὰρ πολιτείαν	αὐτοῖς	ἔδωκεν ὁ κτίστης Σέλευκος. Ὁμοίως
[2, 4]	ἐστιν αὐτοῖς· εἰς κατοίκησιν δὲ	αὐτοῖς	ἔδωκεν τόπον Ἀλέξανδρος καὶ ἴσης
[2, 4]	ὕστερον ἐκπεσεῖν, ἀνδρείας τεκμήριόν ἐστιν	αὐτοῖς·	εἰς κατοίκησιν δὲ αὐτοῖς ἔδωκεν
[2, 10]	μαρτυρηθεῖεν. Ἀμέλει πειρῶνται τὰ παρ'	αὐτοῖς	ἕκαστοι πρὸς τὸ ἀρχαιότατον ἀνάγειν,
[2, 5]	γὰρ τὰ κατὰ τὴν Αἴγυπτον	αὐτοῖς	ἐνεχείρισε φρούρια πιστῶς ἅμα καὶ
[2, 4]	ἐπιστάμενος τὴν πρὸς τοὺς συνοικοῦντας	αὐτοῖς	ἐπὶ τῆς Ἀλεξανδρείας Ἰουδαίους προτέθειται
[2, 5]	καὶ μὴ λοιδορεῖν, ἀλλὰ χάριν	αὐτοῖς	ἔχειν, ὅτι διέσωσαν τὴν Ἀλεξάνδρειαν,
[2, 7]	τῶν οἰκοδεσποτῶν. Ὅντινα μὲν γὰρ	αὐτοῖς	ἐχρήσαντο Πέρσαι τρόπον οὐχ ἅπαξ
[2, 21]	νόμῳ δ' ἦν τοῦτο παρ'	αὐτοῖς	κεκωλυμένον καὶ τιμωρία κατὰ τῶν
[2, 17]	θαυμάσαι διὰ τὰς συνεχεῖς παρ'	αὐτοῖς	μεταβολάς. (Ἀμέλει τῶν γράψαι τι
[2, 21]	(τῆς πολιτείας οὔτε τῆς παρ'	αὐτοῖς	μετεδίδοσαν διατριβῆς· ἡμεῖς δὲ τὰ
[2, 21]	αὐτὸν ἀνέλοι, ἐπεὶ τὰ παρ'	αὐτοῖς	μυστήρια χλευάζειν ἐλέγετο. Καὶ Πρωταγόρας
[2, 7]	πόλεις ἱερὰ κατασκάπτοντες τοὺς παρ'	αὐτοῖς	~(νομιζομένους θεοὺς κατασφάζοντες, οὐκ ἂν
[2, 21]	θηρίων διαφέροντες, ὅμως τὰ παρ'	αὐτοῖς	οἴονται δεῖν περιστέλλειν, καὶ τὸν
[2, 10]	καὶ σύμβουλον τήν τε κατασκευὴν	αὐτοῖς	ὅλην τοῦ βίου τῷ νόμῳ
[2, 19]	αὐτῶν προσδοκῶντες, εἰ μὴ μισθὸν	αὐτοῖς	παράσχοιεν. ~(Τί τοίνυν τὸ αἴτιον
[2, 18]	εἰσιν ἄνθρωποι μόνον εἶναι κακὸν	αὐτοῖς	πεπιστευκότες, εἰ πρᾶξαί τι παρὰ
[2, 10]	μάλιστα τοῦ καιροῦ δυνάμεις μὲν	αὐτοῖς	περιβάλλονται καὶ τυραννίδας οἱ προεστηκότες,
[2, 21]	εἶναι θεούς· οὐ γὰρ ἂν	αὐτοῖς	πλειόνων ἀπολαύειν ἐφθόνουν. (Τὰ μὲν
[2, 23]	τῶν ζηλούντων μέγα φρονεῖν ἐπ'	αὐτοῖς	προήχθημεν. (Ἀλλὰ γὰρ περὶ μὲν
[2, 10]	τοὺς προγόνους ἡμῶν, ἐπείπερ ἔδοξεν	αὐτοῖς	τὴν Αἴγυπτον ἐκλιποῦσιν ἐπὶ τὴν
[2, 4]	αὐθιγενέσι πολίταις ὁμωνυμοῦσιν τοῦτο παρασχόντων	αὐτοῖς	τῶν διαδόχων. ~(Ἡ δὲ Ῥωμαίων
[2, 22]	γνησίων ἀδελφῶν γάμους, ταύτην ἀπολογίαν	αὑτοῖς	τῶν ἀτόπων καὶ παρὰ φύσιν
[2, 14]	τὰς θυσίας οὐκ εἰς μέθην	ἑαυτοῖς,	ἀβούλητον γὰρ θεῷ τόδε, ἀλλ'
[2, 17]	δόξαν οὕτω σεμνὴν περὶ θεοῦ,	τοιούτοις	δὲ νόμοις πολὺν αἰῶνα βεβαίως
[2, 15]	Διόπερ ἁγνείας ἐπὶ πᾶσι τοῖς	τοιούτοις	ἔταξεν. (Οὐ μὴν οὐδ' ἐπὶ
[2, 19]	οἱ φρονήσει διαφέροντες καὶ πρὸς	τούτοις	καταγελῶσιν, εἰ τῶν θεῶν τοὺς
[2, 1]	κατοικούντων Ἰουδαίων. Τρίτον δ' ἐπὶ	τούτοις	μέμικται περὶ τῆς ἁγιστείας τῆς
[2, 15]	οὐ λήψεται. (Ταῦτα καὶ πολλὰ	τούτοις	ὅμοια τὴν πρὸς ἀλλήλους ἡμῶν
[2, 19]	(ὅΣοις δὲ τὸν οὐρανὸν ἀπένειμαν	τούτοις	πατέρα μὲν τῷ λόγῳ, τύραννον
[2, 13]	καὶ σωφροσύνῃ τῶν ἄλλων διέφερον,	τούτοις	τὴν περὶ τὸν (θεὸν μάλιστα
[2, 10]	καὶ μέχρι πολλοῦ διέμειναν ἔθεσιν	ἀγράφοις	χρώμενοι καὶ πολλὰ τούτων ἀεὶ
[2, 8]	ἐν Ἐφέσῳ ναόν, τὸν ἐν	Δελφοῖς,	ἄλλους μυρίους, καὶ οὐδεὶς ὠνείδισεν
[2, 16]	τῶν αἰχμαλώτων προυνόησεν, ὅπως αὐτῶν	ὕβρις	ἀπῇ, (μάλιστα δὲ γυναικῶν. Οὕτως
[2, 2]	οὐκ ἂν ἔχοι, τίς αὐτοῦ	πατρίς	ἐστι, διαβεβαιωσάμενος εἰπεῖν οὐδὲ περὶ
[2, 8]	τὴν Αἴγυπτον κακῶν ἐκλαθόμενος, ἀλλὰ	Σέσωστρις	αὐτὸν ὁ μυθευόμενος Αἰγύπτου βασιλεὺς
[2, 23]	ἀνάγκαις· τὸ γὰρ θαυμασιώτατον, ὅτι	χωρὶς	τοῦ τῆς ἡδονῆς ἐπαγωγοῦ δελέατος
[2, 2]	τις ἡ θαυμαστὴ τοῦ γραμματικοῦ	φράσις·	τὸ δὲ ψεῦσμα λόγων οὐ
[2, 3]	τὴν ὀνομασίαν τοῦ σαββάτου γραμματικὴ	μετάθεσις	ἀναίδειαν ἔχει πολλὴν ἢ δεινὴν
[2, 14]	αὑτὸν ἰδίου μάλιστα θεῷ κεχαρισμένος.	(Δέησις	δ' ἔστω πρὸς τὸν θεόν,
[2, 15]	τις τοῦτο πράξειεν, οὐδεμία θανάτου	παραίτησις,	οὔτ' εἰ βιάσαιτο παρθένον ἑτέρῳ
[2, 12]	ἀδύνατος δ' ἡ τῆς κολάσεως	παραίτησις.	(Τοῦτο πρῶτον ἁπάντων τὴν θαυμαστὴν
[2, 16]	(Τἆλλα δὲ προείρηκεν, ὧν ἡ	μετάδοσίς	ἐστιν ἀναγκαία· πᾶσι παρέχειν τοῖς
[2, 3]	σάββατον κατὰ τὴν Ἰουδαίων διάλεκτον	ἀνάπαυσίς	ἐστιν ἀπὸ παντὸς ἔργου, τὸ
[2, 3]	γὰρ βουβῶνος ἄλγος καλοῦσιν Αἰγύπτιοι	σαββάτωσις.	Οὐκ ἂν οὖν τις ἢ
[2, 13]	οὔτε περὶ θεοῦ λόγους ἀκούσεταί	τις	ἀλλήλοις ὑπεναντίους, ὁποῖα πολλὰ παρ'
[2, 16]	καὶ δόλῳ γενομένης, κἂν ὑφέληταί	τις	ἀλλότριον, κἂν ὃ μὴ κατέθηκεν
[2, 16]	παραβαινόντων ὁ θάνατος, ἂν μοιχεύσῃ	τις,	ἂν βιάσηται κόρην, ἂν ἄρρενι
[2, 17]	διατελεῖ. (Καίτοι τἀκείνου σκοπῶν συχνῶς	τις	ἂν εὕροι ῥᾷον καὶ ταῖς
[2, 13]	ὅλην κατάστασιν τοῦ πολιτεύματος; (καὶ	τίς	ἂν καλλίων ἢ δικαιοτέρα γένοιτο
[2, 13]	μὴ φυλάττειν· τί γὰρ αὐτοῦ	τις	ἂν μετακινήσειεν ἢ τί κάλλιον
[2, 13]	τῶν κατεγνωσμένων οἱ ἱερεῖς ἐτάχθησαν.	(Τίς	ἂν οὖν ἀρχὴ γένοιτο ταύτης
[2, 8]	λόγῳ διεφθαρμένος, ὥστε εἰκότως ἐλεήσαι	τις	ἂν τὴν Ἀλεξάνδρειαν, εἴπερ ἐπὶ
[2, 16]	στέφανος ἢ σελίνου (καὶ τοιαύτη	τις	ἀνακήρυξις, ἀλλ' αὐτὸς ἕκαστος αὑτῷ
[2, 7]	(δουλεύειν συνειθισμένων· καίτοι τούτων ἄν	τις	ἀπόσχοιτο τοιαύτης μεγαλοψυχίας. Τῶν μὲν
[2, 1]	παρακολουθοῦν, τὸ λίαν ἐφήδεσθαι ὅταν	τις	ἀρξάμενος βλασφημεῖν ἕτερον αὐτὸς ἐλέγχηται
[2, 21]	γὰρ τὴν ἱέρειαν ἀπέκτειναν, ἐπεί	τις	αὐτῆς κατηγόρησεν, ὅτι ξένους ἐμύει
[2, 21]	τῷ Μηλίῳ τάλαντον ἐπεκήρυξαν, εἴ	τις	αὐτὸν ἀνέλοι, ἐπεὶ τὰ παρ'
[2, 9]	ἐπιμελῶς ἐκτρέφουσιν. ~(Καὶ μὴν εἴ	τις	αὐτὸν ἤρετο, τῶν πάντων Αἰγυπτίων
[2, 23]	γὰρ τοῦ χρόνου γεγονότος, εἴ	τις	αὐτὸν παραβάλλοι ταῖς τῶν ἄλλων
[2, 11]	ἀνέχονται ἐξαμαρτεῖν. Τοιοῦτος μὲν δή	τις	(αὐτὸς) ἡμῶν ὁ νομοθέτης, οὐ
[2, 2]	ὢν αὐτὸς οὐκ ἂν ἔχοι,	τίς	αὐτοῦ πατρίς ἐστι, διαβεβαιωσάμενος εἰπεῖν
[2, 6]	λυχνοκαί̈ ας ἐπιτελοῦντες, ἀλλ' οὐδέ	τις	αὐτῷ βαδίζοντι κατὰ τὴν χώραν
[2, 18]	πολλῶν εἰρημένου καὶ λίαν εὐδοκιμούντων.	(Τίς	γὰρ τῶν παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[2, 11]	νομίζοντες ἢ πείσειν ῥᾷον ὑπολαμβάνοντες.	(Τίς	δ' ἦν ὁ μάλιστα κατορθώσας
[2, 13]	οὖν ἀρχὴ γένοιτο ταύτης ὁσιωτέρα;	τίς	δὲ τιμὴ θεῷ μᾶλλον ἁρμόζουσα,
[2, 17]	αὐτοὺς χάριν περιέποντες, ἀλλ' εἴ	τις	ἐθέλοι σκοπεῖν, πολλῷ τινι τῆς
[2, 11]	οὐδοτιοῦν ἀπεῖδεν, ὡς δ' ἄν	τις	εἴποι βιασάμενος τὸν λόγον θεοκρατίαν
[2, 23]	πάντων ἀνθρώπων βεβάδικεν. Αὐτὸς δέ	τις	ἕκαστος τὴν πατρίδα καὶ τὸν
[2, 15]	γένος ἐλαττοῦσα. Τοιγαροῦν οὐδ' εἴ	τις	ἐπὶ λέχους (φθορὰν παρέλθοι, καθαρὸς
[2, 14]	ἐστύγηκεν καὶ θάνατος τοὐπιτίμιον, εἴ	τις	ἐπιχειρήσειεν. ~(Γαμεῖν δὲ κελεύει μὴ
[2, 22]	προφάσεις περιέχουσιν ἀρνήσεως, εἰ καί	τις	ἐπιχειρήσειεν ἐξετάζειν· ἤδη γὰρ παρὰ
[2, 12]	νόμων ὑπισχνουμένους. (Ἡμῶν δὲ ὁντινοῦν	τις	ἔροιτο τοὺς νόμους ῥᾷον ἂν
[2, 16]	εἰς θεὸν ἀσεβείας κἂν μελλήσῃ	τις,	εὐθὺς ἀπόλλυται. Τοῖς μέντοι γε
[2, 21]	δὲ καὶ παρὰ Πέρσαις ἄν	τις	εὕροι καὶ διὰ τὴν αὐτὴν
[2, 15]	μὴ πάντα πιστεύουσαν. Κἂν συμβῇ	τις	ἔχθρα, τἀπόρρητα λέγειν κεκώλυκε. Δικάζων
[2, 3]	Αἰγύπτιοι σαββάτωσις. Οὐκ ἂν οὖν	τις	ἢ καταγελάσειε τῆς φλυαρίας ἢ
[2, 17]	(ἡμῶν τοῖς νόμοις ἀκολουθίαν, ἀλλά	τις	ἢ συγγράψαι λόγος αὐτοῖς ἀνεγίνωσκε
[2, 2]	(δρόμον ἡλίῳ συμπεριπολεῖ. Τοιαύτη μέν	τις	ἡ θαυμαστὴ τοῦ γραμματικοῦ φράσις·
[2, 13]	εὐσέβειαν, καὶ γυναικῶν ἀκούσειεν ἄν	τις	καὶ τῶν οἰκετῶν. (Ὅθεν δὴ
[2, 16]	Ἀλλὰ καὶ περὶ μέτρων ἤν	τις	κακουργήσῃ ἢ σταθμῶν ἢ περὶ
[2, 15]	λέγειν κεκώλυκε. Δικάζων εἰ δῶρα	τις	λάβοι, θάνατος ἡ ζημία. Περιορῶν
[2, 11]	ἀνθρώποις διαφοραί, Κεφαλαιωδῶς ἂν ἐπίοι	τις·	οἱ μὲν γὰρ μοναρχίαις, οἱ
[2, 21]	μὲν οὖν τάχ' ἂν δυσκολίαν	τις	ὀνειδίσειεν εἰκότως· οὐδενὶ γὰρ οὔτε
[2, 15]	ἐνὸν ὑπεύθυνος. Ὃ μὴ κατέθηκέν	τις	οὐκ ἀναιρήσεται, τῶν ἀλλοτρίων οὐδενὸς
[2, 22]	δὲ θάνατος ὥρισται, κἂν ἄλογόν	τις	οὕτω ζῷον ἀδικῇ· καὶ τούτων
[2, 11]	(πραττομένων οὐδὲν οὔθ' ὧν ἄν	τις	παρ' αὐτῷ διανοηθῇ, ἕνα αὐτὸν
[2, 18]	ἀλλὰ δύο ἢ τρεῖς ἔγνω	τις	προδότας γενομένους τῶν νόμων ἢ
[2, 3]	πρῶτος ὤν, ὡς ἂν εἴποι	τις,	τὴν μὲν ἀληθῆ πατρίδα καὶ
[2, 15]	ἄλλου πειρᾶν ἀνόσιον. Εἰ δέ	τις	τοῦτο πράξειεν, οὐδεμία θανάτου παραίτησις,
[2, 15]	ἀπέχῃ τοῦ δοκεῖν καθαρὸς εἶναί	τις	φόνον ἐργασάμενος. (Γονέων τιμὴν μετὰ
[2, 7]	μὲν γὰρ ἄλλων οὐκ ἔστιν	ὅστις	ἀνθρώπων οὐχ ἱκανῶς καθ' αὑτοῦ
[2, 8]	οὐ προσῆκεν τὴν Ἀπίωνος ἀπαιδευσίαν,	ὃς	οὔτε τὰς Ἀθηναίων τύχας οὔτε
[2, 2]	πρεσβυτέρων τῶν Αἰγυπτίων, ἦν Ἡλιοπολίτης,	ὃς	πατρίοις ἔθεσι κατηγγυημένος αἰθρίους προσευχὰς
[2, 14]	θεοῦ θεραπείας οὗτος ὁσιώτατος. (Εἷς	ναὸς	ἑνὸς θεοῦ, φίλον γὰρ ἀεὶ
[2, 22]	ἡμᾶς τῶν νόμων ἀπαγαγεῖν οὔτε	φόβος	ἴσχυσεν τῶν κρατησάντων οὔτε ζῆλος
[2, 10]	μαχομένους. (Ἐν οἷς ἅπασι καὶ	στρατηγὸς	ἄριστος ἐγένετο καὶ σύμβουλος συνετώτατος
[2, 3]	Αἰγυπτίων γλῶτταν· (τὸ γὰρ βουβῶνος	ἄλγος	καλοῦσιν Αἰγύπτιοι σαββάτωσις. Οὐκ ἂν
[2, 3]	δηλοῖ παρ' Αἰγυπτίοις τὸ βουβῶνος	ἄλγος.	(Τοιαῦτα μέν τινα περὶ Μωσέως
[2, 17]	ἀκολουθίαν, ἀλλά τις ἢ συγγράψαι	λόγος	αὐτοῖς ἀνεγίνωσκε τοῖς Ἕλλησιν ἤ
[2, 0]	~Φλαίου Ἰωσήπου περὶ ἀρχαιότητος ἀντιρρητικὸς	λόγος	β. ~(Διὰ μὲν οὖν τοῦ
[2, 14]	θεοῦ καὶ τῆς ἐκείνου θεραπείας	λόγος	ἡμῖν ἐστιν, ὁ δ' αὐτὸς
[2, 13]	πάντων παρ' ἡμῖν, εἷς δὲ	λόγος	ὁ τῷ νόμῳ συμφωνῶν περὶ
[2, 2]	ἐτῶν τριακοσίων ἐνενηκοντατριῶν τῆς εἰς	Ἄργος	Δαναοῦ φυγῆς, Λυσίμαχος δὲ κατὰ
[2, 8]	τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις ἅπασιν	ὀχλαγωγὸς	ἐδόκει πονηρὸς εἶναι καὶ τῷ
[2, 23]	ἔθνος, ἔνθα μὴ τὸ τῆς	ἑβδομάδος,	ἣν ἀργοῦμεν ἡμεῖς, τὸ ἔθος
[2, 12]	δὶς ἢ πολλάκις, ἀλλ' ἑκάστης	ἑβδομάδος	τῶν ἄλλων ἔργων ἀφεμένους ἐπὶ
[2, 16]	ἀλλ' αὐτὸς ἕκαστος αὑτῷ τὸ	συνειδὸς	ἔχων μαρτυροῦν πεπίστευκεν, τοῦ μὲν
[2, 22]	μακρὰν οὕτως ἂν ἀπέλθοι τῆς	πατρίδος	οὔτε πικρὸν φοβηθήσεται (δεσπότην, ὡς
[2, 15]	πρὸς ὕβριν, ἀλλ' ἵν' ἄρχηται·	θεὸς	γὰρ ἀνδρὶ τὸ κράτος ἔδωκεν.
[2, 16]	αὐτῶν προθύμως ἀποθανεῖν ἔδωκεν ὁ	θεὸς	γενέσθαι τε πάλιν καὶ βίον
[2, 23]	ὁ νόμος, καὶ ὥσπερ ὁ	θεὸς	διὰ παντὸς τοῦ κόσμου πεφοίτηκεν,
[2, 14]	ζῴων γενέσεις καρπῶν ἀναδόσεις. Ταῦτα	θεὸς	ἐποίησεν οὐ χερσὶν οὐ πόνοις
[2, 14]	ἡ περὶ θεοῦ λέγουσα, ὁ	θεὸς	ἔχει τὰ σύμπαντα παντελὴς καὶ
[2, 15]	νέους φησίν, ἐπεὶ πρεσβύτατον ὁ	θεός.	(Κρύπτειν οὐδὲν ἐᾷ πρὸς φίλους·
[2, 24]	τῆς ἀρετῆς πάλαι μὲν ὁ	θεός,	μετ' ἐκεῖνον δὲ μάρτυς ὁ
[2, 5]	τῆς δυνάμεως ἦσαν Ὀνίας καὶ	Δοσίθεος	Ἰουδαῖοι, ὧν Ἀπίων σκώπτει τὰ
[2, 13]	κατὰ τὸ προσπεσὸν ἑκάστῳ λέγεται	πάθος,	ἀλλὰ καὶ παρά τισι τῶν
[2, 23]	ἑβδομάδος, ἣν ἀργοῦμεν ἡμεῖς, τὸ	ἔθος	(δὲ) διαπεφοίτηκεν καὶ αἱ νηστεῖαι
[2, 14]	οὗτινος φανερώτερος, μορφὴν δὲ καὶ	μέγεθος	(ἡμῖν ἄφατος· πᾶσα μὲν ὕλη
[2, 10]	κηδεμὼν ἀληθέστατος. Ἅπαν δὲ τὸ	πλῆθος	εἰς ἑαυτὸν ἀνηρτῆσθαι παρεσκεύασεν, καὶ
[2, 5]	δικαίως· ὁ γὰρ Φύσκων ἐπικληθεὶς	Πτολεμαῖος	ἀποθανόντος αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ Πτολεμαίου
[2, 5]	νίκης ἀξίως. (Ὁ δὲ Φιλομήτωρ	Πτολεμαῖος	καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ Κλεοπάτρα
[2, 5]	ἀφορολόγητον. (Ὅμοια δὲ Ἀλεξάνδρῳ καὶ	Πτολεμαῖος	ὁ Λάγου περὶ τῶν ἐν
[2, 5]	ἡμᾶς διατεθέντες· καὶ γὰρ τρίτος	Πτολεμαῖος	ὁ λεγόμενος Εὐεργέτης κατασχὼν ὅλην
[2, 5]	κατοικῆσον. Ὁ δὲ μετ' αὐτὸν	Πτολεμαῖος	ὁ Φιλάδελφος ἐπικληθεὶς οὐ μόνον
[2, 4]	τῆς αὑτῶν κακοδοξίας. (Ὁ δὲ	γενναῖος	Ἀπίων δοκεῖ μὲν τὴν βλασφημίαν
[2, 5]	ἀπειρήκασιν. (Ὁ δ' οὕτως ἐστὶ	γενναῖος,	ὡς μετέχειν ἀξιῶν αὐτὸς ὧν
[2, 5]	τὸ ἔθνος, ὡς καί φησιν	Ἑκαταῖος	περὶ ἡμῶν, ὅτι διὰ τὴν
[2, 2]	προσευχὰς ἀνῆγεν εἰς οἵους εἶχεν	ἥλιος	περιβόλους, πρὸς ἀφηλιώτην δὲ πάσας
[2, 12]	ταῖς ψυχαῖς ὥσπερ ἐγκεχαραγμένους, καὶ	σπάνιος	μὲν ὁ παραβαίνων, ἀδύνατος δ'
[2, 21]	τοιαύτην ὑπέμεινε τιμωρίαν. (Ἀναξαγόρας δὲ	Κλαζομένιος	ἦν, ἀλλ' ὅτι νομιζόντων Ἀθηναίων
[2, 21]	Ἀθηναῖοι πῶς περὶ τούτων εἶχον,	Ἀπολλώνιος	ἠγνόησεν, ὅτι καὶ τοὺς ῥῆμα
[2, 20]	Ὧν οὐδὲν λογισάμενος ὁ Μόλων	Ἀπολλώνιος	ἡμῶν κατηγόρησεν, ὅτι μὴ παραδεχόμεθα
[2, 22]	τοῖς Περσῶν ἔχαιρε νόμοις ὁ	Ἀπολλώνιος	κἀκείνους ἐθαύμαζεν, ὅτι τῆς ἀνδρείας
[2, 20]	πρὸς αὐτὸν τιμὴν ἀμετακίνητον διαφυλάττειν.	(Ἀπολλώνιος	μὲν οὖν ὁ Μόλων τῶν
[2, 9]	τοῦ λόγου. (Ἐπεὶ δὲ καὶ	Ἀπολλώνιος	ὁ Μόλων καὶ Λυσίμαχος καί
[2, 9]	τε καὶ τὴν κατηγορίαν ὁ	Ἀπολλώνιος	οὐκ ἀθρόαν ὥσπερ ὁ Ἀπίων
[2, 11]	καὶ δυνάμει μὲν ἡμῖν γνώριμον,	(ὁποῖος	δὲ κατ' οὐσίαν (ἐστὶν) ἄγνωστον.
[2, 18]	τὸν μετὰ λύμης τῶν σωμάτων,	ὁποῖος	εἶναι δοκεῖ πάντων χαλεπώτατος; (ὃν
[2, 14]	ἔχει τὰ σύμπαντα παντελὴς καὶ	μακάριος,	αὐτὸς αὑτῷ καὶ πᾶσιν αὐτάρκης,
[2, 2]	Μανεθὼς μὲν γὰρ κατὰ τὴν	Τεθμώσιος	βασιλείαν ἀπαλλαγῆναί φησιν ἐξ Αἰγύπτου
[2, 3]	γενομένης τοῖς Ἰουδαίοις ἀπαλλαγῆς ὁ	Αἰγύπτιος	Ἀπίων ἐκαινοποίησεν παρὰ τοὺς ἄλλους
[2, 15]	τὴν νόμιμον συνουσίαν ἀνδρὸς καὶ	γυναικὸς	ἀπολούσασθαι· ψυχῆς γὰρ ἔχειν τοῦτο
[2, 19]	συνισταμένην ἐπιβουλὴν ἐπ' αὐτὸν ὑπὸ	γυναικὸς	καὶ ἀδελφοῦ καὶ θυγατρός, ἣν
[2, 3]	ἀεὶ βαδίζουσιν, οὔτε κατ' αὐτόματον	(εἰκὸς	οὕτως συμβῆναι· πάντων γὰρ ἀλογώτατον.
[2, 12]	κατασκευῆς, ὧν ὁ μὲν λόγῳ	(διδασκαλικός,	ὁ δὲ διὰ τῆς ἀσκήσεως
[2, 2]	αὐτοῦ συμπεφώνηκεν, (ὡς οἶμαι, ὁ	γραμματικὸς	ὁ ἀκριβής. Μανεθὼς μὲν γὰρ
[2, 2]	περὶ μὲν Ὁμήρου τοῦ ποιητοῦ	γραμματικὸς	ὢν αὐτὸς οὐκ ἂν ἔχοι,
[2, 0]	~Φλαίου Ἰωσήπου περὶ ἀρχαιότητος	ἀντιρρητικὸς	λόγος β. ~(Διὰ μὲν οὖν
[2, 10]	Λυκοῦργοι γὰρ καὶ Σόλωνες καὶ	Ζάλευκος	ὁ τῶν Λοκρῶν καὶ πάντες
[2, 4]	πολιτείαν αὐτοῖς ἔδωκεν ὁ κτίστης	Σέλευκος.	Ὁμοίως οἱ ἐν Ἐφέσῳ καὶ
[2, 9]	μὲν Ἀπίωνι τοῦ βίου τὸ	τέλος	ἐγένετο καὶ τοῦτο (παρ' ἡμῶν
[2, 13]	ἐπιτηδευμάτων, ὅτι δεῖ πάντα τἆλλα	τέλος	ἔχειν τὴν εὐσέβειαν, καὶ γυναικῶν
[2, 14]	αὐτάρκης, ἀρχὴ καὶ μέσα καὶ	τέλος	οὗτος τῶν πάντων, ἔργοις μὲν
[2, 2]	ῥᾳδίως πιστεύων ἀκοῇ πρεσβυτέρων, ὡς	δῆλός	ἐστι καταψευσάμενος. (Τὰ δὲ δὴ
[2, 23]	ἀλλὰ καὶ πλήθεσιν ἤδη πολὺς	ζῆλος	γέγονεν ἐκ μακροῦ τῆς ἡμετέρας
[2, 22]	φόβος ἴσχυσεν τῶν κρατησάντων οὔτε	ζῆλος	τῶν (παρὰ τοῖς ἄλλοις τετιμημένων.
[2, 2]	ναὸν οἰκοδομησαμένῳ τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις	φίλος	ἦν Εἴρωμος καὶ πολλὰ συνεβάλετο
[2, 17]	λιπαροὶ καὶ τὰ σώματα πρὸς	κάλλος	ἀσκοῦντες ἐπὶ τῆς πόλεως διῆγον,
[2, 10]	καὶ στρατηγὸς ἄριστος ἐγένετο καὶ	σύμβουλος	συνετώτατος καὶ πάντων κηδεμὼν ἀληθέστατος.
[2, 9]	θύει τοῖς θεοῖς. Ἆρ' οὖν	τυφλὸς	ἦν τὸν νοῦν Ἀπίων ὑπὲρ
[2, 14]	τὴν τούτου κἂν ᾖ πολυτελὴς	ἄτιμος,	πᾶσα δὲ τέχνη πρὸς μιμήσεως
[2, 16]	(καὶ ἐπὶ δούλοις ὁμοίως ὁ	νόμος	ἀπαραίτητος. Ἀλλὰ καὶ περὶ μέτρων
[2, 14]	ἐπὶ ταῖς θυσίαις διείρηκεν ὁ	νόμος	ἀπὸ κήδους ἀπὸ λέχους ἀπὸ
[2, 23]	τοῦ κόσμου πεφοίτηκεν, οὕτως ὁ	νόμος	διὰ πάντων ἀνθρώπων βεβάδικεν. Αὐτὸς
[2, 22]	ἄλλων ἀγαθῶν στερηθῶμεν, ὁ γοῦν	νόμος	ἡμῖν ἀθάνατος διαμένει, καὶ οὐδεὶς
[2, 23]	αὐτὸς καθ' ἑαυτὸν ἴσχυσεν ὁ	νόμος,	καὶ ὥσπερ ὁ θεὸς διὰ
[2, 14]	νόμοι; μῖξιν μόνην οἶδεν ὁ	νόμος	τὴν κατὰ φύσιν τὴν πρὸς
[2, 14]	ὁ δ' αὐτὸς ἅμα καὶ	νόμος.	(Τίνες δ' οἱ περὶ γάμων
[2, 8]	ἅπαντες, ἠρήμωτο μὲν ἂν ὁ	κόσμος	τῶν ἀνθρώπων, τῶν ἀγριωτάτων δὲ
[2, 2]	τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις φίλος ἦν	Εἴρωμος	καὶ πολλὰ συνεβάλετο πρὸς τὴν
[2, 2]	ταῖς Φοινίκων ἀναγραφαῖς, ἐν ἐκείναις	Εἴρωμος	ὁ βασιλεὺς γέγραπται πρεσβύτερος τῆς
[2, 16]	ἄργυρος οὐδὲ χρυσὸς οὐ κοτίνου	στέφανος	ἢ σελίνου (καὶ τοιαύτη τις
[2, 14]	θεραπείας οὗτος ὁσιώτατος. (Εἷς ναὸς	ἑνὸς	θεοῦ, φίλον γὰρ ἀεὶ παντὶ
[2, 8]	ἐγκαλῶν αὑτὸν ἐξήλεγξεν ὄντα τὸ	γένος	Αἰγύπτιον· οὐ γὰρ ἂν Ἕλλην
[2, 3]	προγόνων λέγων αὐτοὺς εἶναι τὸ	γένος	Αἰγυπτίους; (αὐτὸς γὰρ περὶ αὐτοῦ
[2, 15]	εἴη ψυχὴν ἀφανίζουσα καὶ τὸ	γένος	ἐλαττοῦσα. Τοιγαροῦν οὐδ' εἴ τις
[2, 3]	μὲν ἀληθῆ πατρίδα καὶ τὸ	γένος	ἐξωμόσατο, Ἀλεξανδρεὺς δὲ εἶναι καταψευδόμενος
[2, 1]	μὲν οὖν οὔτε Αἰγύπτιοι τὸ	γένος	ἦσαν ἡμῶν οἱ πατέρες οὔτε
[2, 14]	τούτων ὁ πρῶτος ἀεὶ κατὰ	γένος.	(Οὗτος μετὰ τῶν συνιερέων θύσει
[2, 23]	ἀρχαιότητι προϋ πάρχον ἐπέδειξα τὸ	γένος,	τῶν κατηγόρων ὅτι νεώτατόν ἐστιν
[2, 15]	τις οὐκ ἀναιρήσεται, τῶν ἀλλοτρίων	οὐδενὸς	ἅψεται, τόκον οὐ λήψεται. (Ταῦτα
[2, 8]	τῶν παρ' ἡμῖν ἀνδρῶν γεγονότων	οὐδενὸς	ἧττον ἐπαίνου τυγχάνειν ἀξίων ἴσασιν
[2, 1]	τὸ λίαν ἐφήδεσθαι ὅταν τις	ἀρξάμενος	βλασφημεῖν ἕτερον αὐτὸς ἐλέγχηται περὶ
[2, 12]	ἀλλ' εὐθὺς ἀπὸ τῆς πρώτης	ἀρξάμενος	τροφῆς καὶ τῆς κατὰ τὸν
[2, 15]	δοκεῖν καθαρὸς εἶναί τις φόνον	ἐργασάμενος.	(Γονέων τιμὴν μετὰ τὴν πρὸς
[2, 11]	ὡς δ' ἄν τις εἴποι	βιασάμενος	τὸν λόγον θεοκρατίαν ἀπέδειξε τὸ
[2, 15]	ἰδεῖν, (φανεῖται γὰρ ἄριστα πάντων	προνοησάμενος)	ὅπως μήτε τὰ οἰκεῖα διαφθείρωμεν
[2, 16]	περιεσκέψατο, διδασκαλικοῖς μὲν τοῖς προειρημένοις	χρησάμενος	νόμοις, τοὺς δ' αὖ κατὰ
[2, 10]	Ὅμηρος οὐδαμοῦ τῆς ποιήσεως αὐτῷ	χρησάμενος·	οὐδὲ γὰρ ἦν κατὰ τοῦτον,
[2, 20]	τοῖς νόμοις προυνόησεν. Ὧν οὐδὲν	λογισάμενος	ὁ Μόλων Ἀπολλώνιος ἡμῶν κατηγόρησεν,
[2, 2]	ἀκοῇ πρεσβυτέρων, ὡς δῆλός ἐστι	καταψευσάμενος.	(Τὰ δὲ δὴ τῶν χρόνων,
[2, 2]	ἔχοι, τίς αὐτοῦ πατρίς ἐστι,	διαβεβαιωσάμενος	εἰπεῖν οὐδὲ περὶ Πυθαγόρου μόνον
[2, 1]	καὶ Χαλδαίων καὶ Αἰγυπτίων γράμμασι	πιστωσάμενος	τὴν ἀλήθειαν καὶ πολλοὺς τῶν
[2, 4]	πολιτείας, καὶ τὴν ἀπέχθειαν αὐτῶν	ἐπιστάμενος	τὴν πρὸς τοὺς συνοικοῦντας αὐτοῖς
[2, 9]	Ἀπίων ὑπὲρ Αἰγυπτίων ἡμῖν λοιδορεῖν	συνθέμενος,	ἐκείνων δὲ κατηγορῶν, οἵ γε
[2, 23]	οὔτε τὰ παρ' ἡμῖν ἐγκωμιάζειν	προθέμενος,	ἀλλ' ἵνα τοὺς περὶ ἡμῶν
[2, 3]	περὶ αὐτοῦ τοὐναντίον ἐψεύδετο καὶ	γεγενημένος	ἐν Ὀάσει τῆς Αἰγύπτου πάντων
[2, 24]	δὲ μάρτυς ὁ χρόνος εὕρηται	γεγενημένος.	(Περὶ τῶν νόμων οὐκ ἐδέησε
[2, 2]	ἦν Ἡλιοπολίτης, ὃς πατρίοις ἔθεσι	κατηγγυημένος	αἰθρίους προσευχὰς ἀνῆγεν εἰς οἵους
[2, 5]	καὶ γὰρ τρίτος Πτολεμαῖος ὁ	λεγόμενος	Εὐεργέτης κατασχὼν ὅλην Συρίαν κατὰ
[2, 4]	ἄλλους ἅπαντας, ἐν ἀμφοτέροις ἀναισχύντως	ψευδόμενος.	(Τίνα τοίνυν ἐστὶ τὰ δεινὰ
[2, 3]	γένος ἐξωμόσατο, Ἀλεξανδρεὺς δὲ εἶναι	καταψευδόμενος	ὁμολογεῖ τὴν μοχθηρίαν τοῦ γένους.
[2, 6]	κάνθωνος κεφαλήν, οὕτω γὰρ ἀστεϊ	ζόμενος	(Γέγραφεν, καὶ πάλιν εἰς Δῶρα
[2, 17]	τοῖς γράμμασιν ἐπραγματεύσαντο, (Πλάτων δὲ	θαυμαζόμενος	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ὡς καὶ
[2, 17]	εἶναι τὰ πολιτικὰ μικροῦ δεῖν	χλευαζόμενος	καὶ κωμῳδούμενος διατελεῖ. (Καίτοι τἀκείνου
[2, 8]	αὐτοῦ περὶ τὴν Αἴγυπτον κακῶν	ἐκλαθόμενος,	ἀλλὰ Σέσωστρις αὐτὸν ὁ μυθευόμενος
[2, 14]	τοὺς ἐλεγχθέντας. Ὁ τούτῳ μὴ	πειθόμενος	ὑφέξει δίκην ὡς εἰς θεὸν
[2, 2]	πάντως προσέθηκε τὸ Καρχηδόνα τεκμήριον	οἰόμενος	αὑτῷ γενέσθαι τῆς ἀληθείας ἐναργέστατον,
[2, 7]	αὐτὰς ὁ λυχνοφόρος ἐκεῖνος ἀνοίξειν	οἰόμενος	καὶ τὴν τοῦ κάνθωνος ὡς
[2, 5]	ὑπολαμβάνων, καὶ Κυρήνης ἐγκρατῶς ἄρχειν	βουλόμενος	καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἐν
[2, 5]	ἀπὸ Κυρήνης ἐξῆλθε Κλεοπάτραν ἐκβαλεῖν	βουλόμενος	τῆς βασιλείας ~(Τὴν πορείαν ποιουμένων,
[2, 5]	χαριστήρια τῆς νίκης ἔθυσεν, ἀλλὰ	παραγενόμενος	εἰς Ἱεροσόλυμα πολλὰς ὡς ἡμῖν
[2, 9]	ὠφεληθεὶς ὑπὸ τῆς περιτομῆς ἀλλὰ	σηπόμενος	ἐν δειναῖς ὀδύναις ἀπέθανεν. (Δεῖ
[2, 8]	ἐκλαθόμενος, ἀλλὰ Σέσωστρις αὐτὸν ὁ	μυθευόμενος	Αἰγύπτου βασιλεὺς ἐτύφλωσεν· ἡμεῖς δὲ
[2, 1]	καὶ πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων συγγραφεῖς	παρασχόμενος	μάρτυρας, τήν τε ἀντίρρησιν ἐποιησάμην
[2, 8]	τῷ βίῳ καὶ τῷ λόγῳ	διεφθαρμένος,	ὥστε εἰκότως ἐλεήσαι τις ἂν
[2, 14]	καθ' αὑτὸν ἰδίου μάλιστα θεῷ	κεχαρισμένος.	(Δέησις δ' ἔστω πρὸς τὸν
[2, 17]	πολιτικὰ μικροῦ δεῖν χλευαζόμενος καὶ	κωμῳδούμενος	διατελεῖ. (Καίτοι τἀκείνου σκοπῶν συχνῶς
[2, 19]	αὐτοῦ γεγονότας οὔτε σώζειν δύναται	κρατούμενος	ὑπὸ τῆς εἱμαρμένης (οὔτ' ἀδακρυτὶ
[2, 2]	δὲ καθ' ἑαυτοῦ τὸν ἔλεγχον	ἐπισπώμενος.	(Εἰ γὰρ περὶ τῆς ἀπιστίας
[2, 17]	μὴ συμβεβήκει γνώριμον ἡμῶν τὸ	ἔθνος	ἅπασιν ἀνθρώποις ὑπάρχει κἀν φανερῷ
[2, 23]	οὐδητισοῦν οὐδὲ βάρβαρον οὐδὲ ἓν	ἔθνος,	ἔνθα μὴ τὸ τῆς ἑβδομάδος,
[2, 5]	ἔδωκεν. Ἐτίμα γὰρ ἡμῶν τὸ	ἔθνος,	ὡς καί φησιν Ἑκαταῖος περὶ
[2, 8]	τοῖς παθοῦσιν, ἀλλὰ τοῖς δράσασιν.	(Καινὸς	δὲ κατήγορος ἡμῶν Ἀπίων ηὑρέθη
[2, 7]	Ῥᾳδίως οὖν αὐτὰς ὁ λυχνοφόρος	ἐκεῖνος	ἀνοίξειν οἰόμενος καὶ τὴν τοῦ
[2, 10]	ἔργων αὐτοῦ τὸ πρῶτον μεγαλεῖον·	ἐκεῖνος	γὰρ τοὺς προγόνους ἡμῶν, ἐπείπερ
[2, 10]	ἀνομίας, ἐν τούτῳ τῆς ἐξουσίας	ἐκεῖνος	καθεστηκὼς τοὐναντίον ᾠήθη δεῖν εὐσεβεῖν
[2, 19]	συλλαβόντες αὐτὸν καθείρξωσιν, ὥσπερ αὐτὸς	ἐκεῖνος	τὸν πατέρα τὸν ἑαυτοῦ. (Ταῦτα
[2, 3]	ἔργου, τὸ δὲ σαββώ, καθάπερ	ἐκεῖνός	φησι, δηλοῖ παρ' Αἰγυπτίοις τὸ
[2, 14]	γὰρ ἀεὶ παντὶ τὸ ὅμοιον,	κοινὸς	ἁπάντων κοινοῦ θεοῦ ἁπάντων. Τοῦτον
[2, 23]	τοὺς κατηγοροῦντας. Οὐδὲ γὰρ ἐπιφθόνου	τινὸς	ἀντιποιούμεθα πράγματος τὸν αὑτῶν τιμῶντες
[2, 21]	φθεγξαμένους περὶ θεῶν ἀπαραιτήτως ἐκόλασαν.	Τίνος	γὰρ ἑτέρου χάριν Σωκράτης ἀπέθανεν;
[2, 1]	λόγων μᾶλλον ἢ τῶν μετά	τινος	σπουδῆς γεγραμμένων, καὶ χαίρουσι μὲν
[2, 13]	ἱερέων πεπιστευμένων, ὥσπερ δὲ τελετῆς	τινος	τῆς ὅλης πολιτείας οἰκονομουμένης; (ἃ
[2, 14]	καὶ χάρισιν ἐναργὴς καὶ παντὸς	οὗτινος	φανερώτερος, μορφὴν δὲ καὶ μέγεθος
[2, 2]	ὁ βασιλεὺς γέγραπται πρεσβύτερος τῆς	Καρχηδόνος	κτίσεως ἔτεσι πλείοσι πρὸς τοῖς
[2, 24]	τῶν νόμων οὐκ ἐδέησε λόγου	πλείονος·	αὐτοὶ γὰρ ἑωράθησαν δι' αὐτῶν
[2, 7]	ἀκοῦσαι παρ' ἡμῖν ὀμωμοσμένον, ἀλλὰ	μόνος	Ἀπίων, ὡς ἔοικεν, ἤκουσεν· αὐτὸς
[2, 24]	μετ' ἐκεῖνον δὲ μάρτυς ὁ	χρόνος	εὕρηται γεγενημένος. (Περὶ τῶν νόμων
[2, 22]	φυλάττοντες; (ἐπεὶ τοίνυν ὁ πολὺς	χρόνος	πιστεύεται πάντων εἶναι δοκιμαστὴς ἀληθέστατος,
[2, 15]	μήτε διαφθείρειν ἀλλὰ ἢν φανείη	τεκνοκτόνος	ἂν εἴη ψυχὴν ἀφανίζουσα καὶ
[2, 15]	ζημία. Περιορῶν ἱκέτην (βοηθεῖν ἐνὸν	ὑπεύθυνος.	Ὃ μὴ κατέθηκέν τις οὐκ
[2, 14]	δὲ τέχνη πρὸς μιμήσεως ἐπίνοιαν	ἄτεχνος.	Οὐδὲν ὅμοιον οὔτ' εἴδομεν οὔτ'
[2, 3]	τὴν Αἰγυπτίων γλῶτταν· (τὸ γὰρ	βουβῶνος	ἄλγος καλοῦσιν Αἰγύπτιοι σαββάτωσις. Οὐκ
[2, 3]	φησι, δηλοῖ παρ' Αἰγυπτίοις τὸ	βουβῶνος	ἄλγος. (Τοιαῦτα μέν τινα περὶ
[2, 6]	καὶ τὴν χρυσῆν ἀποσῦραι τοῦ	κάνθωνος	κεφαλήν, οὕτω γὰρ ἀστεϊ ζόμενος
[2, 7]	ἀνοίξειν οἰόμενος καὶ τὴν τοῦ	κάνθωνος	ὡς ᾤετο κεφαλὴν ἔχων. Πότερον
[2, 7]	μίαν ἡμέραν ἐκ τοῦ παντὸς	αἰῶνος	ἐλευθερίας (οὐ τυχόντες ἀλλ' οὐδὲ
[2, 13]	γνώμης ἀμεταθέτου φυλάττομεν ἡμεῖς δι'	αἰῶνος.	~(Τίνες οὖν εἰσιν αἱ προρρήσεις
[2, 8]	μιμεῖσθαι γὰρ οὐ προσῆκεν τὴν	Ἀπίωνος	ἀπαιδευσίαν, ὃς οὔτε τὰς Ἀθηναίων
[2, 7]	καθ' αὑτοῦ φαίη τοῦτον ὑπ'	Ἀπίωνος	λελέχθαι (τὸν λόγον· ὀλίγοις μὲν
[2, 6]	πόλις ὀνομάζεται μηδὲν ἐπικοινωνοῦσα τοῖς	Ἀπίωνος	φλυαρήμασι· τεσσάρων γὰρ (Ἡμερῶν ὁδὸν
[2, 17]	(ἀσφαλὲς ἐξενεγκεῖν. Ἀλλὰ τὰ μὲν	Πλάτωνος	λόγους τινὲς εἶναι κενοὺς νομίζουσι
[2, 14]	γεγονότα. Τοῦτον θεραπευτέον ἀσκοῦντας ἀρετήν·	τρόπος	γὰρ θεοῦ θεραπείας οὗτος ὁσιώτατος.
[2, 4]	(ταῖς τῶν κυμάτων ἐκβολαῖς. Οὐκοῦν	τόπος	εἰ λοιδορίαν ἔχει, τὴν οὐ
[2, 15]	ἵνα πλεῖστον ἀπέχῃ τοῦ δοκεῖν	καθαρὸς	εἶναί τις φόνον ἐργασάμενος. (Γονέων
[2, 15]	τις ἐπὶ λέχους (φθορὰν παρέλθοι,	καθαρὸς	εἶναι τότε προσήκει. Καὶ μετὰ
[2, 15]	συγγένειαν ἐπιτηδείου. (Γυνὴ χείρων, φησίν,	ἀνδρὸς	εἰς ἅπαντα. Τοιγαροῦν ὑπακουέτω, μὴ
[2, 2]	ἦν ἐκτύπωμα σκάφη, σκιὰ δ'	ἀνδρὸς	ἐπ' αὐτὴν διακειμένη, ὡς ὅτι
[2, 15]	Καὶ μετὰ τὴν νόμιμον συνουσίαν	ἀνδρὸς	καὶ γυναικὸς ἀπολούσασθαι· ψυχῆς γὰρ
[2, 4]	κατοίκησιν δὲ αὐτοῖς ἔδωκεν τόπον	Ἀλέξανδρος	καὶ ἴσης παρὰ τοῖς Μακεδόσι
[2, 5]	σπουδῆς ὑπ' αὐτοῦ πόλιν κτιζομένην	Ἀλέξανδρος	τῶν ἡμετέρων τινὰς ἐκεῖ συνήθροισεν,
[2, 12]	ἀεὶ πολὺ διήνεγκεν· οὐ γὰρ	μέρος	ἀρετῆς ἐποίησεν τὴν εὐσέβειαν, ἀλλὰ
[2, 5]	τῇ Λιβύῃ πόλεων (εἰς αὐτὰς	μέρος	Ἰουδαίων ἔπεμψε κατοικῆσον. Ὁ δὲ
[2, 11]	(οὐκοῦν ἄπειροι μὲν αἱ κατὰ	μέρος	τῶν ἐθῶν καὶ τῶν νόμων
[2, 9]	πολιτεύματος καὶ περὶ τῶν (κατὰ	μέρος	ὡς ἂν ὦ δυνατὸς εἰπεῖν.
[2, 4]	γὰρ καὶ τὸ παράλιόν ἐστι	μέρος,	ὡς πάντες ὁμολογοῦσιν, (εἰς κατοίκησιν
[2, 12]	ἔργων ἐθίζειν ὠλιγώρουν. (Ὁ δ'	ἡμέτερος	νομοθέτης ἄμφω ταῦτα συνήρμοσεν κατὰ
[2, 10]	τὸ συντυγχάνον μετατιθέντες. (Ὁ δ'	ἡμέτερος	νομοθέτης ἀρχαιότατος γεγονώς, τοῦτο γὰρ
[2, 11]	ἐξενεγκεῖν οὐκ ἐτόλμησαν, ὁ δὲ	ἡμέτερος	νομοθέτης ἅτε δὴ τὰ ἔργα
[2, 11]	ἐξουσίαν τῶν πολιτευμάτων. Ὁ δ'	ἡμέτερος	νομοθέτης εἰς μὲν τούτων οὐδοτιοῦν
[2, 2]	ἐκείναις Εἴρωμος ὁ βασιλεὺς γέγραπται	πρεσβύτερος	τῆς Καρχηδόνος κτίσεως ἔτεσι πλείοσι
[2, 2]	Μωσῆς ἦν Ἡλιοπολίτης, δῆλον ὅτι	νεώτερος	μὲν ὢν αὐτός, ἐκείνοις δὲ
[2, 14]	χάρισιν ἐναργὴς καὶ παντὸς οὗτινος	φανερώτερος,	μορφὴν δὲ καὶ μέγεθος (ἡμῖν
[2, 10]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι. Καὶ μάρτυς	Ὅμηρος	οὐδαμοῦ τῆς ποιήσεως αὐτῷ χρησάμενος·
[2, 8]	γὰρ ἄλλοις ἅπασιν ὀχλαγωγὸς ἐδόκει	πονηρὸς	εἶναι καὶ τῷ βίῳ καὶ
[2, 4]	φημί, γιγνώσκων τἀναντία γράφειν ἐτόλμα,	πονηρὸς	ἦν, εἰ δὲ μηδὲν ἠπίστατο
[2, 6]	μέντοι Φοινίκης παρὰ τὸ Καρμήλιον	ὄρος	Δῶρα πόλις ὀνομάζεται μηδὲν ἐπικοινωνοῦσα
[2, 3]	τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς Ἀραβίας	ὄρος,	ὃ καλεῖται Σίναιον, ἀναβάντα φησὶν
[2, 21]	διαφθείρειν δὲ τοὺς νέους ὁ	κατήγορος	αὐτὸν ᾐτιᾶτο, τῆς πατρίου πολιτείας
[2, 8]	ἀλλὰ τοῖς δράσασιν. (Καινὸς δὲ	κατήγορος	ἡμῶν Ἀπίων ηὑρέθη τῶν ἰδίων
[2, 6]	Ἰδουμαία τῆς ἡμετέρας χώρας ἐστὶν	ὅμορος	κατὰ Γάζαν κειμένη, καὶ Δῶρα
[2, 5]	αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ Πτολεμαίου τοῦ	Φιλομήτορος	ἀπὸ Κυρήνης ἐξῆλθε Κλεοπάτραν ἐκβαλεῖν
[2, 7]	ἀθέμιτον. Ῥᾳδίως οὖν αὐτὰς ὁ	λυχνοφόρος	ἐκεῖνος ἀνοίξειν οἰόμενος καὶ τὴν
[2, 4]	Ἐλθόντες, φησίν, ἀπὸ Συρίας ᾤκησαν	πρὸς	ἀλίμενον θάλασσαν γειτνιάσαντες (ταῖς τῶν
[2, 12]	τὴν καρτερίαν τὴν τῶν πολιτῶν	πρὸς	ἀλλήλους ἐν ἅπασι συμφωνίαν· (ἅπασαι
[2, 23]	(Μιμεῖσθαι δὲ πειρῶνται καὶ τὴν	πρὸς	ἀλλήλους ἡμῶν ὁμόνοιαν καὶ τὴν
[2, 15]	καὶ πολλὰ τούτοις ὅμοια τὴν	πρὸς	ἀλλήλους ἡμῶν συνέχει κοινωνίαν) (Πῶς
[2, 23]	εὐτέλειαν δὲ (βίου καὶ τὴν	πρὸς	ἀλλήλους κοινωνίαν διδάσκοντες. Οὐ μὴν
[2, 24]	δικαιότερον; (ἢ τί συμφορώτερον τοῦ	πρὸς	ἀλλήλους ὁμονοεῖν καὶ μήτ' ἐν
[2, 19]	τοξικῇ χαίροντας, εἶτ' αὐτοῖς ἐγγιγνομένας	πρὸς	ἀλλήλους στάσεις καὶ περὶ ἀνθρώπων
[2, 15]	ψυχῆς γὰρ ἔχειν τοῦτο μερισμὸν	πρὸς	ἄλλην χώραν ὑπέλαβεν· καὶ γὰρ
[2, 15]	κοινωνίαν) (Πῶς δὲ καὶ τῆς	πρὸς	ἀλλοφύλους ἐπιεικείας ἐφρόντισεν ὁ νομοθέτης,
[2, 21]	Τί δὲ δεῖ θαυμάζειν, εἰ	πρὸς	ἄνδρας οὕτως ἀξιοπίστους διετέθησαν, οἵ
[2, 18]	τῆς πόλεως διῆγον, ~(ἄλλοις ὑπηρέταις	πρὸς	ἅπαντα τὰ τοῦ βίου χρώμενοι
[2, 1]	ἡμῶν ἐλέγχειν καὶ τοῖς τῆς	πρὸς	Ἀπίωνα τὸν γραμματικὸν ἀντιρρήσεως τετολμημένοις
[2, 14]	τέκνων ἕνεκα γίνεσθαι. Τὴν δὲ	πρὸς	ἄρρενας ἀρρένων ἐστύγηκεν καὶ θάνατος
[2, 12]	διὰ τῶν νόμων, τοῦ δὲ	πρὸς	αὐτὰ διὰ τῶν ἔργων ἐθίζειν
[2, 23]	περὶ ἡμῶν ἀδίκως γεγραφότας ἐλέγξω	πρὸς	αὐτὴν (ἀναιδῶς τὴν ἀλήθειαν πεφιλονεικηκότας.
[2, 20]	θεοῦ δόξαν αὐτοὺς καὶ τὴν	πρὸς	αὐτὸν τιμὴν ἀμετακίνητον διαφυλάττειν. (Ἀπολλώνιος
[2, 21]	σοφίᾳ θαυμασθέντα τὸν Ἀνάχαρσιν ἐπανελθόντα	πρὸς	αὐτοὺς ἀνεῖλον, ἐπεὶ τῶν Ἑλληνικῶν
[2, 22]	τὴν ἀρετὴν τῶν νόμων οὕτως	πρὸς	αὐτοὺς διακείμεθα, συγχωρησάτωσαν ὅτι κρατίστους
[2, 7]	ἀφεστήκαμεν, ὥστε μηδεμίαν ἡμῖν εἶναι	πρὸς	αὐτοὺς ἔχθραν μηδὲ ζηλοτυπίαν. Τοὐναντίον
[2, 6]	πατέρες ἡμῶν ἥξειν τὸν Ἀπόλλωνα	πρὸς	αὐτοὺς καὶ μετὰ τῶν ἄστρων
[2, 2]	εἰς οἵους εἶχεν ἥλιος περιβόλους,	πρὸς	ἀφηλιώτην δὲ πάσας ἀπέστρεφεν· ὧδε
[2, 14]	ἀπὸ λέχους ἀπὸ κοινωνίας τῆς	πρὸς	γυναῖκα καὶ πολλῶν ἄλλων. (Ἃ
[2, 14]	νόμος τὴν κατὰ φύσιν τὴν	πρὸς	γυναῖκα καὶ ταύτην, εἰ μέλλοι
[2, 7]	αὐτὴν εἰσεκόμισεν, ἵνα Ἀντίοχος εὕρῃ	(πρὸς	δευτέραν Ἀπίωνι μυθολογίαν καταψεύσασθαί τινα
[2, 9]	τὴν καθόλου φιλανθρωπίαν ἔτι δὲ	πρὸς	δικαιοσύνην καὶ τὴν ἐν τοῖς
[2, 14]	(ἡμῖν ἄφατος· πᾶσα μὲν ὕλη	πρὸς	εἰκόνα τὴν τούτου κἂν ᾖ
[2, 10]	ἐχθὲς δὴ καὶ πρῴην ὡς	πρὸς	ἐκεῖνον παραβαλλόμενοι φαίνονται γεγονότες, ὅπου
[2, 16]	μὴ φονεύειν. Οὕτως πανταχόθεν τὰ	πρὸς	ἐπιείκειαν περιεσκέψατο, διδασκαλικοῖς μὲν τοῖς
[2, 9]	γὰρ ἔσεσθαι φανερόν, ὅτι καὶ	πρὸς	εὐσέβειαν καὶ πρὸς κοινωνίαν τὴν
[2, 8]	θεοῖς καὶ χρῶνται τοῖς ἱερείοις	πρὸς	εὐωχίαν, καὶ οὐ διὰ τοῦτο
[2, 4]	ἀδίκως δ' αὐτῶν ἀντιποιουμένους ἐλέγχουσι.	(Πρὸς	ἡμᾶς δὲ δυοῖν θάτερον Αἰγύπτιοι
[2, 5]	προγόνων αὐτοῦ Μακεδόνων βασιλεῖς οἰκειότατα	πρὸς	ἡμᾶς διατεθέντες· καὶ γὰρ τρίτος
[2, 18]	(Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν, εἰ	πρὸς	θάνατον ἀνδρείως ἔχομεν ὑπὲρ τῶν
[2, 15]	ἐργασάμενος. (Γονέων τιμὴν μετὰ τὴν	πρὸς	θεὸν δευτέραν ἔταξεν καὶ τὸν
[2, 12]	καὶ λόγοι πάντες ἐπὶ τὴν	πρὸς	θεὸν ἡμῖν εὐσέβειαν ἀναφέρουσιν· οὐδὲν
[2, 17]	ἄφετοι λιπαροὶ καὶ τὰ σώματα	πρὸς	κάλλος ἀσκοῦντες ἐπὶ τῆς πόλεως
[2, 9]	ὅτι καὶ πρὸς εὐσέβειαν καὶ	πρὸς	κοινωνίαν τὴν μετ' ἀλλήλων καὶ
[2, 1]	μάρτυρας, τήν τε ἀντίρρησιν ἐποιησάμην	πρὸς	Μανεθὼν καὶ Χαιρήμονα καί τινας
[2, 14]	πολυτελὴς ἄτιμος, πᾶσα δὲ τέχνη	πρὸς	μιμήσεως ἐπίνοιαν ἄτεχνος. Οὐδὲν ὅμοιον
[2, 11]	φύσεως πεφρονηκότες. Ἀλλ' οἱ μὲν	πρὸς	ὀλίγους φιλοσοφοῦντες εἰς πλήθη δόξαις
[2, 8]	Μάγνου Πομπηίου, καὶ πάντων ἐκπολεμηθέντων	πρὸς	Ῥωμαίων τῶν πανταχοῦ βασιλέων μόνοι
[2, 19]	χρὴ δοκεῖν, ἄλλους δὲ τετάχθαι	πρὸς	ταῖς τέχναις, χαλκεύοντά τινα, τὴν
[2, 24]	ὑπὲρ αὑτῶν εἶναι παρασκευάζοντες, ἀπαραίτητοι	πρὸς	τὰς τιμωρίας, ἀσόφιστοι λόγων παρασκευαῖς,
[2, 4]	ποτ' ἂν ἔλεγεν Ἀπίων, εἰ	πρὸς	τῇ νεκροπόλει κατῴκουν καὶ μὴ
[2, 19]	πρεσβύτατος καὶ βασιλεὺς ἠδυνήθη τῆς	πρὸς	τὴν γυναῖκα μίξεως ἐπισχεῖν (τὴν
[2, 13]	παντὸς μὲν τοῦ πλήθους κατεσκευασμένου	πρὸς	τὴν εὐσέβειαν, ἐξαίρετον δὲ τὴν
[2, 9]	κοινωνίαν τὴν μετ' ἀλλήλων καὶ	πρὸς	τὴν καθόλου φιλανθρωπίαν ἔτι δὲ
[2, 2]	ἦν Εἴρωμος καὶ πολλὰ συνεβάλετο	πρὸς	τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευήν. Αὐτὸς
[2, 10]	πειρῶνται τὰ παρ' αὐτοῖς ἕκαστοι	πρὸς	τὸ ἀρχαιότατον ἀνάγειν, ἵνα μὴ
[2, 10]	χρώμενοι καὶ πολλὰ τούτων ἀεὶ	πρὸς	τὸ συντυγχάνον μετατιθέντες. (Ὁ δ'
[2, 12]	καὶ τῷ τρόπῳ τῆς νομοθεσίας	πρὸς	τὸ χρήσιμον πάντων ἀεὶ πολὺ
[2, 4]	τῇ νεκροπόλει κατῴκουν καὶ μὴ	πρὸς	τοῖς βασιλικοῖς ἦσαν ἱδρυμένοι, καὶ
[2, 2]	τῆς Καρχηδόνος κτίσεως ἔτεσι πλείοσι	πρὸς	τοῖς πεντήκοντα καὶ ἑκατόν, περὶ
[2, 11]	αὐτὸν ἀπέφηνε καὶ ἀγένητον καὶ	πρὸς	τὸν ἀίδιον χρόνον ἀναλλοίωτον πάσης
[2, 14]	θεῷ κεχαρισμένος. (Δέησις δ' ἔστω	πρὸς	τὸν θεόν, οὐχ ὅπως δῷ
[2, 8]	ζῴων ἀναιρέσεως κοινόν ἐστι καὶ	πρὸς	τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους ἅπαντας, Ἀπίων
[2, 22]	παρὰ φύσιν καὶ (ἄγαν) ἀνέδην	πρὸς	τοὺς ἄρρενας μίξεως; (ἃ γοῦν
[2, 16]	περιορᾶν, ἐπιεικεῖς δὲ καὶ τὰ	πρὸς	τοὺς πολεμίους (κριθέντας εἶναι οὐ
[2, 4]	τὴν ἀπέχθειαν αὐτῶν ἐπιστάμενος τὴν	πρὸς	τοὺς συνοικοῦντας αὐτοῖς ἐπὶ τῆς
[2, 20]	λαβεῖν ἠδυνήθησαν ἀκριβῆ γνῶσιν διορίσαντας	πρὸς	τοῦτο (ποιήσασθαι τὴν ἄλλην τάξιν
[2, 19]	ἀξιοῦσιν οἱ φρονήσει διαφέροντες καὶ	πρὸς	τούτοις καταγελῶσιν, εἰ τῶν θεῶν
[2, 15]	εἰς ἅπαντα. Τοιγαροῦν ὑπακουέτω, μὴ	πρὸς	ὕβριν, ἀλλ' ἵν' ἄρχηται· θεὸς
[2, 15]	ὁ θεός. (Κρύπτειν οὐδὲν ἐᾷ	πρὸς	φίλους· οὐ γὰρ εἶναι φιλίαν
[2, 19]	ὑπὸ γυναικὸς καὶ ἀδελφοῦ καὶ	θυγατρός,	ἣν ἐκ τῆς ἑαυτοῦ κεφαλῆς
[2, 16]	νομίμως βιοῦσι γέρας ἐστὶν οὐκ	ἄργυρος	οὐδὲ χρυσὸς οὐ κοτίνου στέφανος
[2, 8]	ἔχει πολίτην· ἔδει γὰρ αὐτῷ	μάρτυρος	ἑαυτοῦ· τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις
[2, 16]	γέρας ἐστὶν οὐκ ἄργυρος οὐδὲ	χρυσὸς	οὐ κοτίνου στέφανος ἢ σελίνου
[2, 23]	χωρὶς τοῦ τῆς ἡδονῆς ἐπαγωγοῦ	δελέατος	αὐτὸς καθ' ἑαυτὸν ἴσχυσεν ὁ
[2, 6]	ἑξήκοντα πηχῶν, εἴκοσι δὲ τὸ	πλάτος,	κατάχρυσοι δὲ πᾶσαι καὶ μικροῦ
[2, 23]	Οὐδὲ γὰρ ἐπιφθόνου τινὸς ἀντιποιούμεθα	πράγματος	τὸν αὑτῶν τιμῶντες νομοθέτην καὶ
[2, 11]	δόξαις προκατειλημμένα τὴν ἀλήθειαν τοῦ	δόγματος	ἐξενεγκεῖν οὐκ ἐτόλμησαν, ὁ δὲ
[2, 20]	(ποιήσασθαι τὴν ἄλλην τάξιν τοῦ	πολιτεύματος,	ἀλλ' ὥσπερ ἄλλο τι τῶν
[2, 9]	τῆς ὅλης ἡμῶν καταστάσεως τοῦ	πολιτεύματος	καὶ περὶ τῶν (κατὰ μέρος
[2, 13]	γε τὴν ὅλην κατάστασιν τοῦ	πολιτεύματος;	(καὶ τίς ἂν καλλίων ἢ
[2, 5]	Δημήτριον, τοὺς δὲ τὴν τοῦ	σώματος	αὐτοῦ φυλακὴν ἐγκεχειρισμένους, ἐπὶ τῆς
[2, 16]	τοῖς πλείστοις τῶν παραβαινόντων ὁ	θάνατος,	ἂν μοιχεύσῃ τις, ἂν βιάσηται
[2, 15]	Δικάζων εἰ δῶρα τις λάβοι,	θάνατος	ἡ ζημία. Περιορῶν ἱκέτην (βοηθεῖν
[2, 21]	τῶν ξένον εἰσαγόντων (θεὸν ὥριστο	θάνατος.	Οἱ δὲ τοιούτῳ νόμῳ χρώμενοι
[2, 14]	πρὸς ἄρρενας ἀρρένων ἐστύγηκεν καὶ	θάνατος	τοὐπιτίμιον, εἴ τις ἐπιχειρήσειεν. ~(Γαμεῖν
[2, 22]	παῖδας ἐκτέμνων. Παρ' ἡμῖν δὲ	θάνατος	ὥρισται, κἂν ἄλογόν τις οὕτω
[2, 22]	στερηθῶμεν, ὁ γοῦν νόμος ἡμῖν	ἀθάνατος	διαμένει, καὶ οὐδεὶς Ἰουδαίων οὔτε
[2, 9]	(κατὰ μέρος ὡς ἂν ὦ	δυνατὸς	εἰπεῖν. Οἶμαι γὰρ ἔσεσθαι φανερόν,
[2, 12]	καὶ σπάνιος μὲν ὁ παραβαίνων,	ἀδύνατος	δ' ἡ τῆς κολάσεως παραίτησις.
[2, 11]	(θεῷ τὴν ἀρχὴν καὶ τὸ	κράτος	ἀναθείς. Καὶ πείσας εἰς ἐκεῖνον
[2, 15]	ἄρχηται· θεὸς γὰρ ἀνδρὶ τὸ	κράτος	ἔδωκεν. Ταύτῃ συνεῖναι δεῖ τὸν
[2, 5]	Εὐεργέτης κατασχὼν ὅλην Συρίαν κατὰ	κράτος	οὐ τοῖς ἐν Αἰγύπτῳ θεοῖς
[2, 10]	μετατιθέντες. (Ὁ δ' ἡμέτερος νομοθέτης	ἀρχαιότατος	γεγονώς, τοῦτο γὰρ δήπουθεν ὁμολογεῖται
[2, 2]	ἔδοξεν. (Ὁ δέ γε πάντων	πιστότατος	Ἀπίων ὡρίσατο τὴν ἔξοδον ἀκριβῶς
[2, 10]	σύμβουλος συνετώτατος καὶ πάντων κηδεμὼν	ἀληθέστατος.	Ἅπαν δὲ τὸ πλῆθος εἰς
[2, 22]	χρόνος πιστεύεται πάντων εἶναι δοκιμαστὴς	ἀληθέστατος,	τοῦτον ἂν ποιησαίμην ἐγὼ μάρτυρα
[2, 19]	οὐκ ἔμελλον, ὁπότε μηδ' ὁ	πρεσβύτατος	καὶ βασιλεὺς ἠδυνήθη τῆς πρὸς
[2, 14]	τρόπος γὰρ θεοῦ θεραπείας οὗτος	ὁσιώτατος.	(Εἷς ναὸς ἑνὸς θεοῦ, φίλον
[2, 18]	σωμάτων, ὁποῖος εἶναι δοκεῖ πάντων	χαλεπώτατος;	(ὃν ἔγωγε νομίζω τινὰς κρατήσαντας
[2, 10]	στρατηγὸς ἄριστος ἐγένετο καὶ σύμβουλος	συνετώτατος	καὶ πάντων κηδεμὼν ἀληθέστατος. Ἅπαν
[2, 14]	μορφὴν δὲ καὶ μέγεθος (ἡμῖν	ἄφατος·	πᾶσα μὲν ὕλη πρὸς εἰκόνα
[2, 2]	τὴν ἑβδόμην ὀλυμπιάδα καὶ ταύτης	ἔτος	εἶναι πρῶτον, ἐν ᾧ, φησί,
[2, 16]	ἐπὶ δούλοις ὁμοίως ὁ νόμος	ἀπαραίτητος.	Ἀλλὰ καὶ περὶ μέτρων ἤν
[2, 0]	~Φλαίου Ἰωσήπου περὶ	ἀρχαιότητος	ἀντιρρητικὸς λόγος β. ~(Διὰ μὲν
[2, 1]	μοι Ἐπαφρόδιτε, περί τε τῆς	ἀρχαιότητος	ἡμῶν ἐπέδειξα τοῖς Φοινίκων καὶ
[2, 5]	πρὸς ἡμᾶς διατεθέντες· καὶ γὰρ	τρίτος	Πτολεμαῖος ὁ λεγόμενος Εὐεργέτης κατασχὼν
[2, 7]	οἱ μίαν ἡμέραν ἐκ τοῦ	παντὸς	αἰῶνος ἐλευθερίας (οὐ τυχόντες ἀλλ'
[2, 11]	διανοεῖται, ταύτην ᾤετο δεῖν πρὸ	παντὸς	ἐμποιῆσαι τὴν ὑπόληψιν τοῖς πλήθεσιν·
[2, 3]	Ἰουδαίων διάλεκτον ἀνάπαυσίς ἐστιν ἀπὸ	παντὸς	ἔργου, τὸ δὲ σαββώ, καθάπερ
[2, 10]	ἑαυτὸν ἀνηρτῆσθαι παρεσκεύασεν, καὶ περὶ	παντὸς	ἔχων πεισθέντας (ἀντὶ τοῦ κελευσθέντος)
[2, 13]	δὲ τιμὴ θεῷ μᾶλλον ἁρμόζουσα,	παντὸς	μὲν τοῦ πλήθους κατεσκευασμένου πρὸς
[2, 14]	ἁπάντων. Τοῦτον θεραπεύσουσιν μὲν διὰ	παντὸς	οἱ ἱερεῖς, ἡγήσεται δὲ τούτων
[2, 14]	μὲν καὶ χάρισιν ἐναργὴς καὶ	παντὸς	οὗτινος φανερώτερος, μορφὴν δὲ καὶ
[2, 23]	καὶ ὥσπερ ὁ θεὸς διὰ	παντὸς	τοῦ κόσμου πεφοίτηκεν, οὕτως ὁ
[2, 15]	ὁτιοῦν ἐλλείποντα λευσθησόμενον παραδίδωσι. Καὶ	παντὸς	τοῦ πρεσβυτέρου τιμὴν ἔχειν τοὺς
[2, 14]	τινων συνεργασομένων ἐπιδεηθείς, ἀλλ' αὐτοῦ	θελήσαντος	καλῶς ἦν εὐθὺς γεγονότα. Τοῦτον
[2, 9]	κατὰ δυσμένειαν περί τε τοῦ	νομοθετήσαντος	ἡμῖν Μωσέως καὶ περὶ τῶν
[2, 16]	μαρτυροῦν πεπίστευκεν, τοῦ μὲν νομοθέτου	προφητεύσαντος,	τοῦ δὲ θεοῦ τὴν πίστιν
[2, 10]	παντὸς ἔχων πεισθέντας (ἀντὶ τοῦ	κελευσθέντος)	εἰς οὐδεμίαν οἰκείαν ἔλαβεν ταῦτα
[2, 5]	τὴν πόλιν ἤγαγε στρατὸν ὀλίγον	ὄντος	ἐκεῖ Θέρμου (τοῦ παρὰ Ῥωμαίων
[2, 2]	περὶ δὲ Μωσέως τοσούτῳ πλήθει	προάγοντος	ἐκείνους ἐτῶν οὕτως ἀποφαίνεται ῥᾳδίως
[2, 18]	ἄλλως τε καὶ τοῦ λόγου	μέλλοντος	οὐχ ὑφ' ἡμῶν ἐλεγχθήσεσθαι νῦν
[2, 5]	ὁ γὰρ Φύσκων ἐπικληθεὶς Πτολεμαῖος	ἀποθανόντος	αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ Πτολεμαίου τοῦ
[2, 5]	(τοῦ παρὰ Ῥωμαίων πρεσβευτοῦ καὶ	παρόντος.	Ὀρθῶς δὲ ποιῶν φαίην ἂν
[2, 11]	μὲν ἐδιδάχθησαν ἐκείνου τὰς ἀρχὰς	παρασχόντος,	ἐῶ νῦν λέγειν, ὅτι δ'
[2, 9]	ἄλλους ἐδίδαξαν περιτέμνεσθαι, καθάπερ εἴρηκεν	Ἡρόδοτος;	(ὅθεν εἰκότως μοι δοκεῖ τῆς
[2, 6]	τὰ τείχη φυλάκων εὗρε πολέμου	συνεστηκότος,	ἐῶ τἆλλα. (Τοῦ ναοῦ δ'
[2, 16]	δὲ θεοῦ τὴν πίστιν ἰσχυρὰν	παρεσχηκότος,	ὅτι τοῖς τοὺς νόμους διαφυλάξασι
[2, 23]	παραδοθείσης· ~ἀπείρου γὰρ τοῦ χρόνου	γεγονότος,	εἴ τις αὐτὸν παραβάλλοι ταῖς
[2, 1]	παρὰ πάντα τὸν βίον ὀχλαγωγοῦ	γεγονότος.	Ἐπεὶ δ' οἱ πολλοὶ τῶν
[2, 2]	μόνον οὐκ ἐχθὲς καὶ πρῴην	γεγονότος,	περὶ δὲ Μωσέως τοσούτῳ πλήθει
[2, 16]	τοιαύτη τις ἀνακήρυξις, ἀλλ' αὐτὸς	ἕκαστος	αὑτῷ τὸ συνειδὸς ἔχων μαρτυροῦν
[2, 18]	μηδὲν εἰκῆ μηδ' ὡς ἔτυχεν	ἕκαστος	ἐπιτεθυμηκὼς φαγεῖν ἢ πιεῖν ἢ
[2, 20]	νεωστὶ κατὰ τὴν αὐτῶν βούλησιν	ἕκαστος	ἱδρύεται, δέον (τοίνυν) τοὐναντίον τὴν
[2, 23]	ἀνθρώπων βεβάδικεν. Αὐτὸς δέ τις	ἕκαστος	τὴν πατρίδα καὶ τὸν οἶκον
[2, 20]	τῶν Ἑλλήνων ἀπέλαυσαν ἐξουσίας, αὐτὸς	ἕκαστός	τινα μορφὴν ἐπινοῶν, ὁ μὲν
[2, 3]	πάντων γὰρ ἀλογώτατον. Ὁ δὲ	θαυμαστὸς	Ἀπίων διὰ μὲν ἓξ ἡμερῶν
[2, 10]	(Ἐν οἷς ἅπασι καὶ στρατηγὸς	ἄριστος	ἐγένετο καὶ σύμβουλος συνετώτατος καὶ
[2, 14]	λόγος ἡμῖν ἐστιν, ὁ δ'	αὐτὸς	ἅμα καὶ νόμος. (Τίνες δ'
[2, 8]	ἦν ἴσως ἀναπολόγητα παραλιπεῖν, ἵν'	αὐτὸς	αὐτοῦ καὶ τῶν ἄλλων Αἰγυπτίων
[2, 14]	τὰ σύμπαντα παντελὴς καὶ μακάριος,	αὐτὸς	αὑτῷ καὶ πᾶσιν αὐτάρκης, ἀρχὴ
[2, 7]	μόνος Ἀπίων, ὡς ἔοικεν, ἤκουσεν·	αὐτὸς	γὰρ ὁ συνθεὶς αὐτὸν ἦν.
[2, 3]	αὐτοὺς εἶναι τὸ γένος Αἰγυπτίους;	(αὐτὸς	γὰρ περὶ αὐτοῦ τοὐναντίον ἐψεύδετο
[2, 2]	πρὸς τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευήν.	Αὐτὸς	δὲ ὁ Σολομὼν ᾠκοδόμησε τὸν
[2, 17]	ταῖς τῶν πολλῶν ἔγγιον συνηθείαις,	αὐτὸς	δὲ Πλάτων ὡμολόγηκεν, ὅτι τὴν
[2, 23]	νόμος διὰ πάντων ἀνθρώπων βεβάδικεν.	Αὐτὸς	δέ τις ἕκαστος τὴν πατρίδα
[2, 8]	Εἶτα τὸ θαυμασιώτατον τοῖς εἰρημένοις	αὐτὸς	ἑαυτὸν προστίθησι καὶ μακαρίζει (τὴν
[2, 16]	(καὶ τοιαύτη τις ἀνακήρυξις, ἀλλ'	αὐτὸς	ἕκαστος αὑτῷ τὸ συνειδὸς ἔχων
[2, 20]	παρὰ τῶν Ἑλλήνων ἀπέλαυσαν ἐξουσίας,	αὐτὸς	ἕκαστός τινα μορφὴν ἐπινοῶν, ὁ
[2, 2]	δῆλον ὅτι νεώτερος μὲν ὢν	αὐτός,	ἐκείνοις δὲ πιστεύσας τοῖς διὰ
[2, 19]	δὴ συλλαβόντες αὐτὸν καθείρξωσιν, ὥσπερ	αὐτὸς	ἐκεῖνος τὸν πατέρα τὸν ἑαυτοῦ.
[2, 14]	ὅπως δῷ τἀγαθά, δέδωκεν γὰρ	αὐτὸς	ἑκὼν καὶ πᾶσιν εἰς μέσον
[2, 1]	ὅταν τις ἀρξάμενος βλασφημεῖν ἕτερον	αὐτὸς	ἐλέγχηται περὶ τῶν αὐτῷ προσόντων
[2, 5]	τῆς κατὰ δόσιν πολιτείας, ὡς	αὐτὸς	ἐφ' ἡμῶν ἠξίωκεν, ἀναιρουμένης; καίτοι
[2, 4]	Αἰγυπτίους, οὐκ ἂν τοῦ γένους	αὐτὸς	ἔφυγεν· ὡς οἵ γε μεγαλοφρονοῦντες
[2, 11]	ἐξαμαρτεῖν. Τοιοῦτος μὲν δή τις	(αὐτὸς)	ἡμῶν ὁ νομοθέτης, οὐ γόης
[2, 23]	τοῦ τῆς ἡδονῆς ἐπαγωγοῦ δελέατος	αὐτὸς	καθ' ἑαυτὸν ἴσχυσεν ὁ νόμος,
[2, 12]	καὶ τοὔμπαλιν ἀναπαύσεως ὅρον ἔθηκεν	αὐτὸς	καὶ κανόνα τὸν νόμον, ἵν'
[2, 2]	τῶν ἔργων περιφανές· οὔτε γὰρ	αὐτὸς	Μωσῆς, ὅτε τὴν πρώτην σκηνὴν
[2, 19]	εἶθ' οἱ γενναιότατοι καὶ πρῶτος	αὐτὸς	ὁ πατὴρ τὰς ἀπατηθείσας ὑπ'
[2, 2]	Ὁμήρου τοῦ ποιητοῦ γραμματικὸς ὢν	αὐτὸς	οὐκ ἂν ἔχοι, τίς αὐτοῦ
[2, 10]	εὔνοιαν τοῖς λαοῖς ἐμπαρασχεῖν, οὕτως	αὐτός	τε τὰ μάλιστα τὴν ἀρετὴν
[2, 5]	ἐστὶ γενναῖος, ὡς μετέχειν ἀξιῶν	αὐτὸς	ὧν τυχεῖν ἐκωλύετο συκοφαντεῖν ἐπεχείρησε
[2, 4]	εἰ δὲ μηδὲν ἠπίστατο τούτων,	ἀπαίδευτος.	(Τὸ δὲ δὴ θαυμάζειν, πῶς
[2, 14]	ὁ πρῶτος ἀεὶ κατὰ γένος.	(Οὗτος	μετὰ τῶν συνιερέων θύσει τῷ
[2, 14]	ἀρετήν· τρόπος γὰρ θεοῦ θεραπείας	οὗτος	ὁσιώτατος. (Εἷς ναὸς ἑνὸς θεοῦ,
[2, 14]	ἀρχὴ καὶ μέσα καὶ τέλος	οὗτος	τῶν πάντων, ἔργοις μὲν καὶ
[2, 11]	ἑαυτῶν βίους (οὐθὲν ἀνέχονται ἐξαμαρτεῖν.	Τοιοῦτος	μὲν δή τις (αὐτὸς) ἡμῶν
[2, 14]	(Ἃ μακρὸν ἂν εἴη γράφειν.	Τοιοῦτος	μὲν ὁ περὶ θεοῦ καὶ
[2, 14]	ἱερεῖς, ἡγήσεται δὲ τούτων ὁ	πρῶτος	ἀεὶ κατὰ γένος. (Οὗτος μετὰ
[2, 19]	θηλείαις; εἶθ' οἱ γενναιότατοι καὶ	πρῶτος	αὐτὸς ὁ πατὴρ τὰς ἀπατηθείσας
[2, 3]	Ὀάσει τῆς Αἰγύπτου πάντων Αἰγυπτίων	πρῶτος	ὤν, ὡς ἂν εἴποι τις,
[2, 5]	δὲ μετ' αὐτὸν Πτολεμαῖος ὁ	Φιλάδελφος	ἐπικληθεὶς οὐ μόνον εἴ τινες
[2, 2]	τῆς εἰς Ἄργος Δαναοῦ φυγῆς,	Λυσίμαχος	δὲ κατὰ Βόκχοριν τὸν βασιλέα,
[2, 9]	καὶ Ἀπολλώνιος ὁ Μόλων καὶ	Λυσίμαχος	καί τινες ἄλλοι τὰ μὲν
[2, 6]	καὶ πάλιν εἰς Δῶρα τὸ	τάχος	ἀπελθεῖν. Ἆρα οὖν καὶ ἡμεῖς
[2, 7]	λαβὼν ἀπιὼν αὐτὴν εἰσεκόμισεν, ἵνα	Ἀντίοχος	εὕρῃ (πρὸς δευτέραν Ἀπίωνι μυθολογίαν
[2, 6]	δ' αἱ θύραι τὸ μὲν	ὕψος	ἦσαν ἑξήκοντα πηχῶν, εἴκοσι δὲ
[2, 2]	ἀναγραφαῖς, ἐν ἐκείναις Εἴρωμος ὁ	βασιλεὺς	γέγραπται πρεσβύτερος τῆς Καρχηδόνος κτίσεως
[2, 8]	Σέσωστρις αὐτὸν ὁ μυθευόμενος Αἰγύπτου	βασιλεὺς	ἐτύφλωσεν· ἡμεῖς δὲ τοὺς ἡμετέρους
[2, 19]	ὁπότε μηδ' ὁ πρεσβύτατος καὶ	βασιλεὺς	ἠδυνήθη τῆς πρὸς τὴν γυναῖκα
[2, 3]	πατρίδα καὶ τὸ γένος ἐξωμόσατο,	Ἀλεξανδρεὺς	δὲ εἶναι καταψευδόμενος ὁμολογεῖ τὴν
[2, 5]	βαθυτάτῳ τῆς Αἰγύπτου πῶς ἂν	Ἀλεξανδρεὺς	εἴη τῆς κατὰ δόσιν πολιτείας,
[2, 12]	ἑαυτοῦ. Τοιγαροῦν ἀπὸ τῆς πρώτης	εὐθὺς	αἰσθήσεως αὐτοὺς ἐκμανθάνοντες ἔχομεν ἐν
[2, 12]	νόμου λόγον ἄπρακτον εἴασεν, ἀλλ'	εὐθὺς	ἀπὸ τῆς πρώτης ἀρξάμενος τροφῆς
[2, 16]	θεὸν ἀσεβείας κἂν μελλήσῃ τις,	εὐθὺς	ἀπόλλυται. Τοῖς μέντοι γε νομίμως
[2, 14]	ἀλλ' αὐτοῦ θελήσαντος καλῶς ἦν	εὐθὺς	γεγονότα. Τοῦτον θεραπευτέον ἀσκοῦντας ἀρετήν·
[2, 13]	προύχοντας αὐτομάτοις πλεονεξίαις τὸ πρῶτον	εὐθὺς	ὁ νομοθέτης ἐπὶ τὴν τιμὴν
[2, 15]	μέθης, ἀλλὰ σώφρονα τὴν ἀρχὴν	εὐθὺς	τῆς τροφῆς ἔταξε. Καὶ γράμματα
[2, 23]	μὴν ἀλλὰ καὶ πλήθεσιν ἤδη	πολὺς	ζῆλος γέγονεν ἐκ μακροῦ τῆς
[2, 22]	οὐ φυλάττοντες; (ἐπεὶ τοίνυν ὁ	πολὺς	χρόνος πιστεύεται πάντων εἶναι δοκιμαστὴς
[2, 18]	ὑπομένοντες (τὸ κρατεῖν πάντων, ἐφ'	οὓς	ἂν στρατεύωσιν. Ὅτι δὲ μηδὲ
[2, 9]	τὴν (ἀπὸ τῶν νόμων, καθ'	οὓς	ζῶντες διατελοῦμεν. Ἄλλως τε καὶ
[2, 4]	μοχθηρίαν τοῦ γένους. ~(Εἰκότως οὖν	οὓς	μισεῖ καὶ βούλεται λοιδορεῖν τούτους
[2, 13]	(τὴν τῶν ἄλλων ἱερέων ἡγεμονίαν;	οὓς	οὐ κατὰ πλοῦτον οὐδέ τισιν
[2, 11]	πεφρονηκότες. Ἀλλ' οἱ μὲν πρὸς	ὀλίγους	φιλοσοφοῦντες εἰς πλήθη δόξαις προκατειλημμένα
[2, 13]	γὰρ μόνοις οὔτε περὶ θεοῦ	λόγους	ἀκούσεταί τις ἀλλήλοις ὑπεναντίους, ὁποῖα
[2, 9]	καὶ περὶ τῶν νόμων πεποίηνται	λόγους	οὔτε δικαίους οὔτε ἀληθεῖς, τὸν
[2, 17]	ἐξενεγκεῖν. Ἀλλὰ τὰ μὲν Πλάτωνος	λόγους	τινὲς εἶναι κενοὺς νομίζουσι κατὰ
[2, 14]	θυσίαις διείρηκεν ὁ νόμος ἀπὸ	κήδους	ἀπὸ λέχους ἀπὸ κοινωνίας τῆς
[2, 15]	οἶκον καὶ τοὺς ἐνοικοῦντας ἀπὸ	κήδους,	ἵνα πλεῖστον ἀπέχῃ τοῦ δοκεῖν
[2, 16]	τοῖς δεομένοις πῦρ ὕδωρ τροφήν,	ὁδοὺς	φράζειν, ἄταφον μὴ περιορᾶν, ἐπιεικεῖς
[2, 6]	μὴ κοινοὺς ἔχειν τοῖς ἄλλοις	θεούς,	εἰ ῥᾳδίως οὕτως ἐπείσθησαν οἱ
[2, 20]	μὲν ποιηταῖς οὕστινας ἂν βούλωνται	θεοὺς	εἰσάγειν πάντα πάσχοντας, τοῖς δὲ
[2, 7]	εἰς τὴν χώραν αὐτῶν τοὺς	θεοὺς	καὶ σωθῆναι μεταβάλλοντας εἰς μορφὰς
[2, 8]	κατασκάπτοντες τοὺς παρ' αὐτοῖς ~(νομιζομένους	θεοὺς	κατασφάζοντες, οὐκ ἂν ὀνειδίσαιμι· μιμεῖσθαι
[2, 21]	αὐτῆς κατηγόρησεν, ὅτι ξένους ἐμύει	θεούς·	νόμῳ δ' ἦν τοῦτο παρ'
[2, 21]	τῶν ἄλλων οὐκ ἐνόμιζον εἶναι	θεούς·	οὐ γὰρ ἂν αὐτοῖς πλειόνων
[2, 8]	ἀγριωτάτων δὲ θηρίων ἐπληθύνθη, ἃ	θεοὺς	οὗτοι νομίζοντες ἐπιμελῶς ἐκτρέφουσιν. ~(Καὶ
[2, 18]	χλευάζειν μήτε βλασφημεῖν τοὺς νομιζομένους	θεοὺς	παρ' ἑτέροις ἄντικρυς ἡμῖν ὁ
[2, 9]	δὴ εἴπας ποτὲ μὲν ὡς	ἀθέους	καὶ μισανθρώπους λοιδορεῖ, ποτὲ δ'
[2, 21]	ἀποθανεῖν. (Καὶ διαφθείρειν δὲ τοὺς	νέους	ὁ κατήγορος αὐτὸν ᾐτιᾶτο, τῆς
[2, 15]	τοῦ πρεσβυτέρου τιμὴν ἔχειν τοὺς	νέους	φησίν, ἐπεὶ πρεσβύτατον ὁ θεός.
[2, 10]	περὶ τῶν ὑπ' αὐτοῦ τιθεμένων,	πλήθους	δὲ τὸ πᾶσι τοῖς δόξασιν
[2, 13]	μᾶλλον ἁρμόζουσα, παντὸς μὲν τοῦ	πλήθους	κατεσκευασμένου πρὸς τὴν εὐσέβειαν, ἐξαίρετον
[2, 23]	νόμων, ἁπάντων ἂν ὑπὸ τοῦ	πλήθους	τῶν ζηλούντων μέγα φρονεῖν ἐπ'
[2, 2]	τὸ ἐξελθεῖν ἐξ Αἰγύπτου τοὺς	Ἰουδαίους	δώδεκα καὶ ἑξακοσίοις ἔτεσιν ὕστερον.
[2, 2]	ἀπαλλαγῆναί φησιν ἐξ Αἰγύπτου τοὺς	Ἰουδαίους	πρὸ ἐτῶν τριακοσίων ἐνενηκοντατριῶν τῆς
[2, 4]	συνοικοῦντας αὐτοῖς ἐπὶ τῆς Ἀλεξανδρείας	Ἰουδαίους	προτέθειται μὲν ἐκείνοις λοιδορεῖσθαι, συμπεριλαμβάνειν
[2, 6]	~(Τὴν πορείαν ποιουμένων, τοὺς μὲν	Ἰουδαίους	ὑπὸ τοῦ παραδόξου τῆς θέας
[2, 9]	τῶν νόμων πεποίηνται λόγους οὔτε	δικαίους	οὔτε ἀληθεῖς, τὸν μὲν ὡς
[2, 19]	δοτῆρας ἀγαθῶν, τοὺς δὲ καλεῖν	ἀποτροπαίους,	εἶτα δὲ τούτους ὥσπερ τοὺς
[2, 23]	ἐν τοῖς συγγράμμασιν ἐμνημονευκότας ἡμῶν	ἀρχαίους	παρέσχομεν μάρτυρας, ἐκείνων ὅτι μηδείς
[2, 11]	πιστεύσαντες ἐπισκοπεῖν θεὸν τοὺς ἑαυτῶν	βίους	(οὐθὲν ἀνέχονται ἐξαμαρτεῖν. Τοιοῦτος μὲν
[2, 12]	ἀνθρώπων ἀπέχουσι τοῦ κατὰ τοὺς	οἰκείους	νόμους ζῆν, ὥστε σχεδὸν αὐτοὺς
[2, 19]	εἰ τῶν θεῶν τοὺς μὲν	ἀγενείους	καὶ μειράκια, τοὺς δὲ πρεσβυτέρους
[2, 24]	πολέμων μὲν ἀπείργοντες εἰς πλεονεξίαν,	ἀνδρείους	δὲ ὑπὲρ αὑτῶν εἶναι παρασκευάζοντες,
[2, 18]	ξίφεσιν ὁμόσε χωροῦντες καὶ τοὺς	πολεμίους	ἐξ ἐφόδου τρεπόμενοι τοῖς προστάγμασιν
[2, 10]	ψάμμον ἔδει διοδοιπορῆσαι καὶ νικῆσαι	πολεμίους	καὶ τέκνα καὶ γυναῖκας καὶ
[2, 16]	δὲ καὶ τὰ πρὸς τοὺς	πολεμίους	(κριθέντας εἶναι οὐ γὰρ ἐᾷ
[2, 17]	πείθεσθαι τοῖς νόμοις· οἱ δὲ	Λακεδαιμονίους	θαυμάζοντες τὸν ἐκείνων χρόνον ἀντιπαραβαλλέτωσαν
[2, 2]	κατηγγυημένος αἰθρίους προσευχὰς ἀνῆγεν εἰς	οἵους	εἶχεν ἥλιος περιβόλους, πρὸς ἀφηλιώτην
[2, 11]	ἅπερ λοιδοροῦντες λέγουσιν ἀδίκως, ἀλλ'	οἵους	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν αὐχοῦσιν τὸν
[2, 3]	χωλοὶ καὶ πάντα τρόπον νοσοῦντες	ὁποίους	αὐτοὺς εἶναί φησιν Ἀπίων, οὐδ'
[2, 19]	ἀλλήλων δὲ γινομένους καὶ κατὰ	παντοίους	τρόπους γενέσεων, τούτους δὲ καὶ
[2, 2]	Ἡλιοπολίτης, ὃς πατρίοις ἔθεσι κατηγγυημένος	αἰθρίους	προσευχὰς ἀνῆγεν εἰς οἵους εἶχεν
[2, 9]	μοι δοκεῖ τῆς εἰς τοὺς	πατρίους	αὐτοῦ νόμους βλασφημίας δοῦναι δίκην
[2, 8]	ναόν, τὸν ἐν Δελφοῖς, ἄλλους	μυρίους,	καὶ οὐδεὶς ὠνείδισεν ταῦτα τοῖς
[2, 13]	θεοῦ λόγους ἀκούσεταί τις ἀλλήλοις	ὑπεναντίους,	ὁποῖα πολλὰ παρ' ἑτέροις οὐχ
[2, 3]	λέγων αὐτοὺς εἶναι τὸ γένος	Αἰγυπτίους;	(αὐτὸς γὰρ περὶ αὐτοῦ τοὐναντίον
[2, 23]	μηδείς ἐστιν διαβεβαιουμένων. (Ἀλλὰ μὴν	Αἰγυπτίους	ἔφασαν ἡμῶν τοὺς προγόνους· ἐδείχθησαν
[2, 4]	μισεῖ καὶ βούλεται λοιδορεῖν τούτους	Αἰγυπτίους	καλεῖ· εἰ μὴ γὰρ φαυλοτάτους
[2, 4]	μὴ γὰρ φαυλοτάτους εἶναι ἐνόμιζεν	Αἰγυπτίους,	οὐκ ἂν τοῦ γένους αὐτὸς
[2, 16]	δ' αὖ κατὰ τῶν παραβαινόντων	τιμωρητικοὺς	τάξας ἄνευ προφάσεως. (Ζημία γὰρ
[2, 21]	ἐσύλησεν οὐδέν, ἀλλ' ὅτι καινοὺς	ὅρκους	ὤμνυεν καί τι δαιμόνιον αὐτῷ
[2, 9]	καὶ οὐδεμιᾶς ἀρετῆς φάσκοντες εἶναι	διδασκάλους,	βούλομαι συντόμως καὶ περὶ τῆς
[2, 12]	καρτερίαν τὴν τῶν πολιτῶν πρὸς	ἀλλήλους	ἐν ἅπασι συμφωνίαν· (ἅπασαι γὰρ
[2, 23]	δὲ πειρῶνται καὶ τὴν πρὸς	ἀλλήλους	ἡμῶν ὁμόνοιαν καὶ τὴν τῶν
[2, 15]	πολλὰ τούτοις ὅμοια τὴν πρὸς	ἀλλήλους	ἡμῶν συνέχει κοινωνίαν) (Πῶς δὲ
[2, 23]	δὲ (βίου καὶ τὴν πρὸς	ἀλλήλους	κοινωνίαν διδάσκοντες. Οὐ μὴν ἀλλὰ
[2, 24]	(ἢ τί συμφορώτερον τοῦ πρὸς	ἀλλήλους	ὁμονοεῖν καὶ μήτ' ἐν συμφοραῖς
[2, 19]	χαίροντας, εἶτ' αὐτοῖς ἐγγιγνομένας πρὸς	ἀλλήλους	στάσεις καὶ περὶ ἀνθρώπων φιλονεικίας
[2, 17]	δοκούσης ἐπιτετάχθαι Λακεδαιμονίοις καρτερίας μείζονας	ἄθλους	καὶ πόνους ἡμῖν ἐπιτεθέντας (Οἱ
[2, 15]	θεός. (Κρύπτειν οὐδὲν ἐᾷ πρὸς	φίλους·	οὐ γὰρ εἶναι φιλίαν τὴν
[2, 8]	κοινόν ἐστι καὶ πρὸς τοὺς	ἄλλους	ἀνθρώπους ἅπαντας, Ἀπίων δὲ τοῖς
[2, 4]	λοιδορεῖσθαι, συμπεριλαμβάνειν δὲ καὶ τοὺς	ἄλλους	ἅπαντας, ἐν ἀμφοτέροις ἀναισχύντως ψευδόμενος.
[2, 18]	ὑπὲρ τῶν νόμων παρὰ τοὺς	ἄλλους	ἅπαντας· οὐδὲ γὰρ τὰ ῥᾷστα
[2, 19]	καὶ γενειῶντας εἶναι χρὴ δοκεῖν,	ἄλλους	δὲ τετάχθαι πρὸς ταῖς τέχναις,
[2, 9]	λοιδορουμένοις ἔθεσιν, ἀλλὰ καὶ τοὺς	ἄλλους	ἐδίδαξαν περιτέμνεσθαι, καθάπερ εἴρηκεν Ἡρόδοτος;
[2, 3]	Αἰγύπτιος Ἀπίων ἐκαινοποίησεν παρὰ τοὺς	ἄλλους	ἐπινοήσας. Καὶ τί γε δεῖ
[2, 8]	Ἐφέσῳ ναόν, τὸν ἐν Δελφοῖς,	ἄλλους	μυρίους, καὶ οὐδεὶς ὠνείδισεν ταῦτα
[2, 11]	γεγονέναι (καὶ μετὰ ταῦτα τοὺς	ἄλλους	νομοθέτας· οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν
[2, 17]	ἀδυνάτους ὑποθέσεις. Καὶ τοὺς μὲν	ἄλλους	παραλείπω φιλοσόφους, ὅσοι τι τοιοῦτον
[2, 21]	Ἑλληνικῶν ἐθῶν ἔδοξεν ἥκειν ἀνάπλεως,	πολλοὺς	δὲ καὶ παρὰ Πέρσαις ἄν
[2, 23]	ἐστιν εἰρηκότων, (καὶ γὰρ) καὶ	πολλοὺς	ἐν τοῖς συγγράμμασιν ἐμνημονευκότας ἡμῶν
[2, 1]	γράμμασι πιστωσάμενος τὴν ἀλήθειαν καὶ	πολλοὺς	τῶν Ἑλλήνων συγγραφεῖς παρασχόμενος μάρτυρας,
[2, 2]	ἀνῆγεν εἰς οἵους εἶχεν ἥλιος	περιβόλους,	πρὸς ἀφηλιώτην δὲ πάσας ἀπέστρεφεν·
[2, 15]	(Πῶς δὲ καὶ τῆς πρὸς	ἀλλοφύλους	ἐπιεικείας ἐφρόντισεν ὁ νομοθέτης, ἄξιον
[2, 2]	Μωσῆν ἐξαγαγεῖν τοὺς λεπρῶντας καὶ	τυφλοὺς	καὶ τὰς βάσεις πεπηρωμένους, σφόδρα
[2, 22]	χρημάτων, ἐπὶ φθορᾶς δὲ καὶ	γάμους	νομοθετήσαντες, ὅσας δὲ περὶ τῆς
[2, 22]	πολιτείας καὶ τῆς περὶ τοὺς	γάμους	ὀλιγωρίας, Ἠλεῖοι δὲ καὶ Θηβαῖοι
[2, 22]	καὶ τοὺς τῶν γνησίων ἀδελφῶν	γάμους,	ταύτην ἀπολογίαν αὑτοῖς τῶν ἀτόπων
[2, 22]	τὴν ἀνδρείαν ἠσκήσαμεν ἐπὶ τῷ	πολέμους	ἄρασθαι χάριν πλεονεξίας, ἀλλ' ἐπὶ
[2, 22]	τότε καὶ παρὰ δύναμιν αἱρούμεθα	πολέμους	καὶ μέχρι τῶν ἐσχάτων ταῖς
[2, 22]	ἀλλὰ καὶ τοὺς περὶ αὐτῶν	νόμους	ἀπόμνυνται τοσοῦτόν ποτε παρὰ τοῖς
[2, 9]	τῆς εἰς τοὺς πατρίους αὐτοῦ	νόμους	βλασφημίας δοῦναι δίκην Ἀπίων τὴν
[2, 9]	γόητα καὶ ἀπατεῶνα διαβάλλοντες, τοὺς	νόμους	δὲ κακίας ἡμῖν καὶ οὐδεμιᾶς
[2, 16]	ἰσχυρὰν παρεσχηκότος, ὅτι τοῖς τοὺς	νόμους	διαφυλάξασι κἂν εἰ δέοι θνήσκειν
[2, 17]	τὴν ἐλευθερίαν ἀκριβῶς ἔδοξαν τοὺς	νόμους	διαφυλάττειν, ἐπεὶ μέντοι περὶ αὐτοὺς
[2, 22]	πλεονεξίας, ἀλλ' ἐπὶ τῷ τοὺς	νόμους	διαφυλάττειν. Τὰς γοῦν ἄλλας ἐλαττώσεις
[2, 14]	θύσει τῷ θεῷ, φυλάξει τοὺς	νόμους,	δικάσει περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων, κολάσει
[2, 22]	διακείμεθα, συγχωρησάτωσαν ὅτι κρατίστους ἔχομεν	νόμους.	Εἰ δὲ φαύλοις οὕτως ἡμᾶς
[2, 18]	πρᾶξαί τι παρὰ τοὺς ἑαυτῶν	νόμους	εἰ λόγον εἰπεῖν παρ' ἐκείνοις
[2, 21]	~(ἀμφοῖν ὑφορώμενοι γενήσεσθαι περὶ τοὺς	νόμους.	Ἐκείνοις μὲν οὖν τάχ' ἂν
[2, 20]	ὡς τὸ πάντας ἀκριβῶς τοὺς	νόμους	ἐκμανθάνειν, καὶ μὴν καὶ περὶ
[2, 17]	τι παραπλήσιον εἰς πολιτείαν καὶ	νόμους	ἐπιχειρησάντων ὡς θαυμαστὰ συνθέντων κατηγοροῦσι,
[2, 16]	θέλουσιν ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς ἡμῖν	νόμους	ζῆν ὑπελθόντες δέχεται φιλοφρόνως, οὐ
[2, 12]	ἀπέχουσι τοῦ κατὰ τοὺς οἰκείους	νόμους	ζῆν, ὥστε σχεδὸν αὐτοὺς οὐδ'
[2, 5]	ἐγένετο τοῦ γνῶναι τοὺς ἡμετέρους	νόμους	καὶ ταῖς τῶν ἱερῶν γραφῶν
[2, 5]	ἔταξεν, οὐκ ἂν δήπου τοὺς	νόμους	καὶ τὴν πάτριον ἡμῶν φιλοσοφίαν
[2, 11]	ἦν ὁ μάλιστα κατορθώσας τοὺς	νόμους	καὶ τῆς δικαιοτάτης περὶ θεοῦ
[2, 15]	παιδεύειν ἐκέλευσεν τὰ περὶ τοὺς	νόμους	καὶ τῶν προγόνων τὰς πράξεις
[2, 3]	καταβάντα δοῦναι τοῖς Ἰουδαίοις τοὺς	νόμους.	Καίτοι πῶς οἷόν τε τοὺς
[2, 22]	ἂν καὶ ζηλώσαιμεν τοὺς ἑτέρων	νόμους	ὁρῶντες μηδὲ παρὰ τοῖς θεμένοις
[2, 22]	μελέτη (γέγονε τοῦ παραβαίνειν τοὺς	νόμους.	Οὐ μὴν καὶ παρ' ἡμῖν,
[2, 9]	περιφρόνησιν ἄριστα κειμένους (ἔχομεν τοὺς	νόμους.	Παρακαλῶ δὲ τοὺς ἐντευξομένους τῇ
[2, 17]	τοῖς ἐσχάτοις τῶν δεινῶν τοὺς	νόμους	προύδομεν οὐκ ἀργίας οὐδὲ τρυφῆς
[2, 12]	δὲ ὁντινοῦν τις ἔροιτο τοὺς	νόμους	ῥᾷον ἂν εἴποι πάντας ἢ
[2, 7]	παρ' αὐτῶν εἰς τοὺς ἡμετέρους	νόμους	συνέβησαν εἰσελθεῖν, καί τινες μὲν
[2, 11]	οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν τοὺς	νόμους	ὑποτίθενται, ὁ δέ γε Μίνως
[2, 21]	ῥῆμα μόνον παρὰ τοὺς ἐκείνων	(νόμους	φθεγξαμένους περὶ θεῶν ἀπαραιτήτως ἐκόλασαν.
[2, 10]	ὡς οὐχὶ τούτους ἔχομεν τοὺς	νόμους,	ὧν ἐγὼ παραθήσομαι τοὺς κεφαλαιωδεστάτους,
[2, 4]	εἶχεν Μακεδόνες. (Εἰ μὲν οὖν	ἀναγνοὺς	τὰς ἐπιστολὰς Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως
[2, 4]	ἐνόμιζεν Αἰγυπτίους, οὐκ ἂν τοῦ	γένους	αὐτὸς ἔφυγεν· ὡς οἵ γε
[2, 3]	καταψευδόμενος ὁμολογεῖ τὴν μοχθηρίαν τοῦ	γένους.	~(Εἰκότως οὖν οὓς μισεῖ καὶ
[2, 24]	τοῖς ὁμοίως βουλησομένοις περὶ τοῦ	γένους	ἡμῶν εἰδέναι τοῦτο καὶ τὸ
[2, 17]	μὲν Πλάτωνος λόγους τινὲς εἶναι	κενοὺς	νομίζουσι κατὰ πολλὴν ἐξουσίαν κεκαλλιγραφημένους,
[2, 21]	μόνον παρὰ τοὺς ἐκείνων (νόμους	φθεγξαμένους	περὶ θεῶν ἀπαραιτήτως ἐκόλασαν. Τίνος
[2, 8]	βασιλέας Δαυίδην καὶ Σολομῶνα πολλὰ	χειρωσαμένους	ἔθνη. (Τούτους μὲν οὖν παραλίπωμεν·
[2, 3]	καὶ προσέτι νικᾶν τοὺς αὐτοῖς	ἀνθισταμένους	μαχόμενοι πάντες, οὐκ ἂν ἀθρόοι
[2, 12]	ἔχομεν ἐν ταῖς ψυχαῖς ὥσπερ	ἐγκεχαραγμένους,	καὶ σπάνιος μὲν ὁ παραβαίνων,
[2, 6]	ὑπὸ τοῦ παραδόξου τῆς θέας	καταπεπληγμένους	πόρρω μένοντας ἡσυχίαν ἄγειν, τὸν
[2, 19]	πρεσβυτάτους αὐτῶν ἐν τῷ ταρτάρῳ	δεδεμένους	(ὅΣοις δὲ τὸν οὐρανὸν ἀπένειμαν
[2, 19]	ζηλοῦν ὁμολογεῖν τοὺς ἐπ' αὐτῇ	δεδεμένους·	τί γὰρ οὐκ ἔμελλον, ὁπότε
[2, 12]	ἑκάστης ἑβδομάδος τῶν ἄλλων ἔργων	ἀφεμένους	ἐπὶ τὴν ἀκρόασιν ἐκέλευσε τοῦ
[2, 22]	μηδὲ παρὰ τοῖς θεμένοις αὐτοὺς	τετηρημένους;	πῶς γὰρ οὐκ ἔμελλον Λακεδαιμόνιοι
[2, 17]	κενοὺς νομίζουσι κατὰ πολλὴν ἐξουσίαν	κεκαλλιγραφημένους,	μάλιστα δὲ τῶν νομοθετῶν Λυκοῦργον
[2, 9]	καρτερίαν καὶ θανάτου περιφρόνησιν ἄριστα	κειμένους	(ἔχομεν τοὺς νόμους. Παρακαλῶ δὲ
[2, 20]	ὅτι μὴ παραδεχόμεθα τοὺς ἄλλαις	προκατειλημμένους	δόξαις περὶ θεοῦ μηδὲ κοινωνεῖν
[2, 8]	ἱερὰ κατασκάπτοντες τοὺς παρ' αὐτοῖς	~(νομιζομένους	θεοὺς κατασφάζοντες, οὐκ ἂν ὀνειδίσαιμι·
[2, 18]	μήτε χλευάζειν μήτε βλασφημεῖν τοὺς	νομιζομένους	θεοὺς παρ' ἑτέροις ἄντικρυς ἡμῖν
[2, 19]	προσφέρειν, ἀλλὰ καὶ ὑπ' ἀνθρώπων	(τραυματιζομένους	ὀδύρεσθαι καὶ κακοπαθεῖν. Τὸ δὲ
[2, 21]	τοὺς μέντοι μετέχειν τῶν ἡμετέρων	βουλομένους	ἡδέως δεχόμεθα. Καὶ τοῦτο ἂν
[2, 18]	ἀλλὰ (ὡς) θαυμαστόν τι θέαμα	βουλομένους	ἰδεῖν, εἴ τινές εἰσιν ἄνθρωποι
[2, 18]	ἢ τρεῖς ἔγνω τις προδότας	γενομένους	τῶν νόμων ἢ θάνατον φοβηθέντας,
[2, 19]	θελήσωσιν ἀποφαινόμενοι ἐξ ἀλλήλων δὲ	γινομένους	καὶ κατὰ παντοίους τρόπους γενέσεων,
[2, 9]	τοὺς νόμους. Παρακαλῶ δὲ τοὺς	ἐντευξομένους	τῇ γραφῇ μὴ μετὰ φθόνου
[2, 1]	ἑτέρους. (Ἂρξομαι δὲ νῦν τοὺς	ὑπολειπομένους	τῶν γεγραφότων τι καθ' ἡμῶν
[2, 10]	βέλτιστα συνιδεῖν καὶ πεῖσαι τοὺς	χρησομένους	περὶ τῶν ὑπ' αὐτοῦ τιθεμένων,
[2, 10]	γυναῖκας καὶ λείαν ὁμοῦ σώζειν	μαχομένους.	(Ἐν οἷς ἅπασι καὶ στρατηγὸς
[2, 21]	καὶ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν	κεκολασμένους.	~(Ἀλλὰ δῆλον ὅτι τοῖς Περσῶν
[2, 5]	τὴν τοῦ σώματος αὐτοῦ φυλακὴν	ἐγκεχειρισμένους,	ἐπὶ τῆς ἐπιμελείας ταύτης ἔταξεν,
[2, 4]	χρηματίζοντες, τοὺς ἀδίκως δ' αὐτῶν	ἀντιποιουμένους	ἐλέγχουσι. (Πρὸς ἡμᾶς δὲ δυοῖν
[2, 12]	τοὺς ἐμπειρίαν ἔχειν τῶν νόμων	ὑπισχνουμένους.	(Ἡμῶν δὲ ὁντινοῦν τις ἔροιτο
[2, 2]	καὶ τυφλοὺς καὶ τὰς βάσεις	πεπηρωμένους,	σφόδρα δὴ τοῖς πρὸ αὐτοῦ
[2, 21]	ἐπεί τις αὐτῆς κατηγόρησεν, ὅτι	ξένους	ἐμύει θεούς· νόμῳ δ' ἦν
[2, 21]	ἱερῶν ἐσύλησεν οὐδέν, ἀλλ' ὅτι	καινοὺς	ὅρκους ὤμνυεν καί τι δαιμόνιον
[2, 22]	Περσῶν ἔχαιρε νόμοις ὁ Ἀπολλώνιος	κἀκείνους	ἐθαύμαζεν, ὅτι τῆς ἀνδρείας αὐτῶν
[2, 2]	δὲ Μωσέως τοσούτῳ πλήθει προάγοντος	ἐκείνους	ἐτῶν οὕτως ἀποφαίνεται ῥᾳδίως πιστεύων
[2, 8]	ἠγνόηκεν, ὅτι Περσῶν καὶ μετ'	ἐκείνους	ἡγουμένων τῆς Ἀσίας Μακεδόνων Αἰγύπτιοι
[2, 6]	ἡμῶν ἔτι κατηγορεῖ τὸ μὴ	κοινοὺς	ἔχειν τοῖς ἄλλοις θεούς, εἰ
[2, 23]	μὴν Αἰγυπτίους ἔφασαν ἡμῶν τοὺς	προγόνους·	ἐδείχθησαν δ' εἰς Αἴγυπτον ἐλθόντες
[2, 10]	πρῶτον μεγαλεῖον· ἐκεῖνος γὰρ τοὺς	προγόνους	ἡμῶν, ἐπείπερ ἔδοξεν αὐτοῖς τὴν
[2, 9]	εἰς τὸν βίον εὕρημα συμβεβλῆσθαι	μόνους.	(Ταῦτα δὲ πάντα διελεγχθήσεσθαι νομίζω
[2, 17]	Λακεδαιμονίοις καρτερίας μείζονας ἄθλους καὶ	πόνους	ἡμῖν ἐπιτεθέντας (Οἱ μέν γε
[2, 24]	καὶ πολυτέλειαν ἐξορίζοντες, αὐτάρκεις καὶ	φιλοπόνους	εἶναι (διδάσκοντες, πολέμων μὲν ἀπείργοντες
[2, 4]	ἐπισεμνυνόμενοι προσποιοῦνται τὴν συγγένειαν ἢ	κοινωνοὺς	ἡμᾶς ἐπισπῶνται τῆς αὑτῶν κακοδοξίας.
[2, 19]	δὲ γινομένους καὶ κατὰ παντοίους	τρόπους	γενέσεων, τούτους δὲ καὶ διαιροῦντες
[2, 20]	ἐν παρεκβάσει ὧν προείπομεν τοὺς	τόπους	ἐρημωθέντας καταλιπεῖν) καὶ τῶν ἱερῶν
[2, 6]	τῶν ψευσμάτων κατάγομον; καὶ γὰρ	τόπους	οὐκ ὄντας γράφει καὶ πόλεις
[2, 8]	ἐστι καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους	ἀνθρώπους	ἅπαντας, Ἀπίων δὲ τοῖς θύουσιν
[2, 9]	ποτὲ μὲν ὡς ἀθέους καὶ	μισανθρώπους	λοιδορεῖ, ποτὲ δ' αὖ δειλίαν
[2, 10]	ἀνάγειν, ἵνα μὴ μιμεῖσθαι δόξωσιν	ἑτέρους,	ἀλλ' αὐτοὶ τοῦ ζῆν νομίμως
[2, 1]	Μανεθὼν καὶ Χαιρήμονα καί τινας	ἑτέρους.	(Ἂρξομαι δὲ νῦν τοὺς ὑπολειπομένους
[2, 5]	ἐπιθυμητὴς ἐγένετο τοῦ γνῶναι τοὺς	ἡμετέρους	νόμους καὶ ταῖς τῶν ἱερῶν
[2, 7]	πολλοὶ παρ' αὐτῶν εἰς τοὺς	ἡμετέρους	νόμους συνέβησαν εἰσελθεῖν, καί τινες
[2, 8]	βασιλεὺς ἐτύφλωσεν· ἡμεῖς δὲ τοὺς	ἡμετέρους	οὐκ ἂν εἴποιμεν βασιλέας Δαυίδην
[2, 19]	ἀγενείους καὶ μειράκια, τοὺς δὲ	πρεσβυτέρους	καὶ γενειῶντας εἶναι χρὴ δοκεῖν,
[2, 18]	τινὰς κρατήσαντας ἡμῶν οὐχ ὑπὸ	μίσους	προσφέρειν τοῖς ὑποχειρίοις, ἀλλὰ (ὡς)
[2, 19]	τοῖς πλήθεσιν ἐγκατέσπειραν, ~(ἀριθμῷ μὲν	ὁπόσους	ἂν αὐτοὶ θελήσωσιν ἀποφαινόμενοι ἐξ
[2, 4]	μὲν ἀπὸ τούτων αὐτοὶ χρηματίζοντες,	τοὺς	ἀδίκως δ' αὐτῶν ἀντιποιουμένους ἐλέγχουσι.
[2, 20]	ἡμῶν κατηγόρησεν, ὅτι μὴ παραδεχόμεθα	τοὺς	ἄλλαις προκατειλημμένους δόξαις περὶ θεοῦ
[2, 8]	ἀναιρέσεως κοινόν ἐστι καὶ πρὸς	τοὺς	ἄλλους ἀνθρώπους ἅπαντας, Ἀπίων δὲ
[2, 4]	ἐκείνοις λοιδορεῖσθαι, συμπεριλαμβάνειν δὲ καὶ	τοὺς	ἄλλους ἅπαντας, ἐν ἀμφοτέροις ἀναισχύντως
[2, 18]	ἔχομεν ὑπὲρ τῶν νόμων παρὰ	τοὺς	ἄλλους ἅπαντας· οὐδὲ γὰρ τὰ
[2, 9]	τούτου λοιδορουμένοις ἔθεσιν, ἀλλὰ καὶ	τοὺς	ἄλλους ἐδίδαξαν περιτέμνεσθαι, καθάπερ εἴρηκεν
[2, 3]	ὁ Αἰγύπτιος Ἀπίων ἐκαινοποίησεν παρὰ	τοὺς	ἄλλους ἐπινοήσας. Καὶ τί γε
[2, 11]	Μίνω γεγονέναι (καὶ μετὰ ταῦτα	τοὺς	ἄλλους νομοθέτας· οἱ μὲν γὰρ
[2, 22]	φύσιν καὶ (ἄγαν) ἀνέδην πρὸς	τοὺς	ἄρρενας μίξεως; (ἃ γοῦν πάλαι
[2, 3]	πολλῆς ἐρημίας καὶ προσέτι νικᾶν	τοὺς	αὐτοῖς ἀνθισταμένους μαχόμενοι πάντες, οὐκ
[2, 16]	~(Ὅσοι μὲν γὰρ θέλουσιν ὑπὸ	τοὺς	αὐτοὺς ἡμῖν νόμους ζῆν ὑπελθόντες
[2, 3]	νόμους. Καίτοι πῶς οἷόν τε	τοὺς	αὐτοὺς καὶ τεσσαράκοντα μένειν ἡμέρας
[2, 22]	καταγνώσεσθαι πολιτείας καὶ τῆς περὶ	τοὺς	γάμους ὀλιγωρίας, Ἠλεῖοι δὲ καὶ
[2, 16]	οἰκίαις ἀπεῖπεν ἀνελεῖν. Οὐδὲ νεοττοῖς	τοὺς	γονέας αὐτῶν ἐπέτρεψε συνεξαιρεῖν, φείδεσθαι
[2, 16]	μὲν τοῖς προειρημένοις χρησάμενος νόμοις,	τοὺς	δ' αὖ κατὰ τῶν παραβαινόντων
[2, 16]	βίου νομίζων εἶναι τὴν οἰκειότητα.	Τοὺς	δ' ἐκ παρέργου προσιόντας ἀναμίγνυσθαι
[2, 19]	γένη, τοὺς μὲν ὑπὸ γῆν,	τοὺς	δὲ ἐν θαλάττῃ, τοὺς μέντοι
[2, 8]	ὧν τοὺς μὲν ἀνδρειοτάτους (εἶναι,	τοὺς	δὲ εὐσεβεστάτους τῶν Ἑλλήνων ἅπαντες
[2, 19]	τῶν θεῶν νομίζειν δοτῆρας ἀγαθῶν,	τοὺς	δὲ καλεῖν ἀποτροπαίους, εἶτα δὲ
[2, 19]	πολεμοῦντα καὶ μετὰ ἀνθρώπων μαχόμενον,	(τοὺς	δὲ κιθαρίζοντας ἢ τοξικῇ χαίροντας,
[2, 19]	τοὺς μὲν ἀγενείους καὶ μειράκια,	τοὺς	δὲ πρεσβυτέρους καὶ γενειῶντας εἶναι
[2, 5]	τῶν καθ' (ἑαυτὸν διαφέροντα Δημήτριον,	τοὺς	δὲ τὴν τοῦ σώματος αὐτοῦ
[2, 9]	περὶ τὴν εὐσέβειαν ἀκριβῶς ἐμμένειν,	τοὺς	δὲ τῶν ἄλλων μὴ λοιδορεῖν·
[2, 5]	ὧν τυχεῖν ἐκωλύετο συκοφαντεῖν ἐπεχείρησε	τοὺς	δικαίως λαβόντας· οὐ γὰρ ἀπορίᾳ
[2, 11]	οἱ γὰρ πιστεύσαντες ἐπισκοπεῖν θεὸν	τοὺς	ἑαυτῶν βίους (οὐθὲν ἀνέχονται ἐξαμαρτεῖν.
[2, 18]	πεπιστευκότες, εἰ πρᾶξαί τι παρὰ	τοὺς	ἑαυτῶν νόμους εἰ λόγον εἰπεῖν
[2, 21]	καὶ τοὺς ῥῆμα μόνον παρὰ	τοὺς	ἐκείνων (νόμους φθεγξαμένους περὶ θεῶν
[2, 14]	δικάσει περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων, κολάσει	τοὺς	ἐλεγχθέντας. Ὁ τούτῳ μὴ πειθόμενος
[2, 12]	παρακαθίστανται τῆς τῶν πραγμάτων οἰκονομίας	τοὺς	ἐμπειρίαν ἔχειν τῶν νόμων ὑπισχνουμένους.
[2, 16]	δένδρα, ἀλλὰ καὶ σκυλεύειν ἀπείρηκεν	τοὺς	ἐν τῇ μάχῃ πεσόντας, καὶ
[2, 17]	λόγων καὶ πειθοῖ πάντας ὑπεράρας	τοὺς	ἐν φιλοσοφίᾳ γεγονότας, ὑπὸ τῶν
[2, 15]	δὲ καὶ τὸν οἶκον καὶ	τοὺς	ἐνοικοῦντας ἀπὸ κήδους, ἵνα πλεῖστον
[2, 9]	(ἔχομεν τοὺς νόμους. Παρακαλῶ δὲ	τοὺς	ἐντευξομένους τῇ γραφῇ μὴ μετὰ
[2, 19]	καθειργνυμένας ἢ καταποντιζομένας περιορᾷ καὶ	τοὺς	ἐξ αὐτοῦ γεγονότας οὔτε σώζειν
[2, 19]	ὥστε τινὰς καὶ ζηλοῦν ὁμολογεῖν	τοὺς	ἐπ' αὐτῇ δεδεμένους· τί γὰρ
[2, 8]	Ἑλλήνων ἅπαντες λέγουσιν. Ἐῶ βασιλέας	τοὺς	ἐπ' εὐσεβείᾳ διαβοηθέντας (ὧν ἕνα
[2, 5]	(Ἔπεμψε γοῦν ἀξιῶν ἄνδρας ἀποσταλῆναι	τοὺς	ἑρμηνεύσοντας αὐτῷ τὸν νόμον καὶ
[2, 19]	περὶ τὰς μίξεις ἀκρασίαν καὶ	τοὺς	ἔρωτας πῶς οὐκ ἄτοπον μικροῦ
[2, 22]	τί γὰρ ἂν καὶ ζηλώσαιμεν	τοὺς	ἑτέρων νόμους ὁρῶντες μηδὲ παρὰ
[2, 9]	δειναῖς ὀδύναις ἀπέθανεν. (Δεῖ γὰρ	τοὺς	εὖ φρονοῦντας τοῖς μὲν οἰκείοις
[2, 5]	μέγιστον ἐπιθυμητὴς ἐγένετο τοῦ γνῶναι	τοὺς	ἡμετέρους νόμους καὶ ταῖς τῶν
[2, 7]	μέντοι πολλοὶ παρ' αὐτῶν εἰς	τοὺς	ἡμετέρους νόμους συνέβησαν εἰσελθεῖν, καί
[2, 8]	Αἰγύπτου βασιλεὺς ἐτύφλωσεν· ἡμεῖς δὲ	τοὺς	ἡμετέρους οὐκ ἂν εἴποιμεν βασιλέας
[2, 19]	ὑπὸ τῆς εἱμαρμένης (οὔτ' ἀδακρυτὶ	τοὺς	θανάτους αὐτῶν ὑπομένειν. Καλά γε
[2, 7]	φασιν, εἰς τὴν χώραν αὐτῶν	τοὺς	θεοὺς καὶ σωθῆναι μεταβάλλοντας εἰς
[2, 9]	θεοσεβεῖς νομίζει, πάντως ἂν ὡμολόγησε	(τοὺς	ἱερεῖς· δύο γὰρ αὐτούς φασιν
[2, 2]	μετὰ τὸ ἐξελθεῖν ἐξ Αἰγύπτου	τοὺς	Ἰουδαίους δώδεκα καὶ ἑξακοσίοις ἔτεσιν
[2, 2]	βασιλείαν ἀπαλλαγῆναί φησιν ἐξ Αἰγύπτου	τοὺς	Ἰουδαίους πρὸ ἐτῶν τριακοσίων ἐνενηκοντατριῶν
[2, 11]	σύμφωνα τοῖς λόγοις οὐ μόνον	τοὺς	καθ' αὑτὸν ἔπεισεν, ἀλλὰ καὶ
[2, 23]	ἐπιτεθυμήκασιν, ἢ παύσασθαι (βασκαίνοντας ἡμῖν	τοὺς	κατηγοροῦντας. Οὐδὲ γὰρ ἐπιφθόνου τινὸς
[2, 10]	τοὺς νόμους, ὧν ἐγὼ παραθήσομαι	τοὺς	κεφαλαιωδεστάτους, οὔθ' ὡς οὐχὶ μάλιστα
[2, 22]	οὐκ ἂν αὐτοὶ δικαίως πάθοιεν	τοὺς	κρείττονας οὐ φυλάττοντες; (ἐπεὶ τοίνυν
[2, 2]	οἷς φησι τὸν Μωσῆν ἐξαγαγεῖν	τοὺς	λεπρῶντας καὶ τυφλοὺς καὶ τὰς
[2, 19]	τούτοις καταγελῶσιν, εἰ τῶν θεῶν	τοὺς	μὲν ἀγενείους καὶ μειράκια, τοὺς
[2, 17]	αὐτοὺς λαβεῖν ἀδυνάτους ὑποθέσεις. Καὶ	τοὺς	μὲν ἄλλους παραλείπω φιλοσόφους, ὅσοι
[2, 8]	οὔτε τὰς Λακεδαιμονίων ἐνενόησεν, ὧν	τοὺς	μὲν ἀνδρειοτάτους (εἶναι, τοὺς δὲ
[2, 6]	τῆς βασιλείας ~(Τὴν πορείαν ποιουμένων,	τοὺς	μὲν Ἰουδαίους ὑπὸ τοῦ παραδόξου
[2, 19]	Τοιγαροῦν εἰς πολλὴν ἀνάγκην καθίστανται	τοὺς	μέν τινας τῶν θεῶν νομίζειν
[2, 19]	ὥσπερ τῶν ζῴων τὰ γένη,	τοὺς	μὲν ὑπὸ γῆν, τοὺς δὲ
[2, 20]	ἀνοήτων εἷς ἦν καὶ τετυφωμένων,	τοὺς	μέντοι κατ' ἀλήθειαν ἐν τοῖς
[2, 21]	τῶν ἄλλων ζηλοῦν οὐκ ἀξιοῦμεν,	τοὺς	μέντοι μετέχειν τῶν ἡμετέρων βουλομένους
[2, 19]	γῆν, τοὺς δὲ ἐν θαλάττῃ,	τοὺς	μέντοι πρεσβυτάτους αὐτῶν ἐν τῷ
[2, 21]	πιὼν ἀποθανεῖν. (Καὶ διαφθείρειν δὲ	τοὺς	νέους ὁ κατήγορος αὐτὸν ᾐτιᾶτο,
[2, 15]	παντὸς τοῦ πρεσβυτέρου τιμὴν ἔχειν	τοὺς	νέους φησίν, ἐπεὶ πρεσβύτατον ὁ
[2, 18]	τοῦ μήτε χλευάζειν μήτε βλασφημεῖν	τοὺς	νομιζομένους θεοὺς παρ' ἑτέροις ἄντικρυς
[2, 20]	φύσιν ἐξ ἀρχῆς συνιδεῖν αὐτῶν	τοὺς	νομοθέτας μήθ' ὅσον καὶ λαβεῖν
[2, 9]	ὡς γόητα καὶ ἀπατεῶνα διαβάλλοντες,	τοὺς	νόμους δὲ κακίας ἡμῖν καὶ
[2, 17]	εἶχον τὴν ἐλευθερίαν ἀκριβῶς ἔδοξαν	τοὺς	νόμους διαφυλάττειν, ἐπεὶ μέντοι περὶ
[2, 22]	χάριν πλεονεξίας, ἀλλ' ἐπὶ τῷ	τοὺς	νόμους διαφυλάττειν. Τὰς γοῦν ἄλλας
[2, 14]	συνιερέων θύσει τῷ θεῷ, φυλάξει	τοὺς	νόμους, δικάσει περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων,
[2, 21]	ἐξ ~(ἀμφοῖν ὑφορώμενοι γενήσεσθαι περὶ	τοὺς	νόμους. Ἐκείνοις μὲν οὖν τάχ'
[2, 20]	πολίταις ὡς τὸ πάντας ἀκριβῶς	τοὺς	νόμους ἐκμανθάνειν, καὶ μὴν καὶ
[2, 5]	ταύτης ἔταξεν, οὐκ ἂν δήπου	τοὺς	νόμους καὶ τὴν πάτριον ἡμῶν
[2, 11]	δ' ἦν ὁ μάλιστα κατορθώσας	τοὺς	νόμους καὶ τῆς δικαιοτάτης περὶ
[2, 15]	γράμματα παιδεύειν ἐκέλευσεν τὰ περὶ	τοὺς	νόμους καὶ τῶν προγόνων τὰς
[2, 3]	κἀκεῖθεν καταβάντα δοῦναι τοῖς Ἰουδαίοις	τοὺς	νόμους. Καίτοι πῶς οἷόν τε
[2, 22]	πλείοσι μελέτη (γέγονε τοῦ παραβαίνειν	τοὺς	νόμους. Οὐ μὴν καὶ παρ'
[2, 9]	θανάτου περιφρόνησιν ἄριστα κειμένους (ἔχομεν	τοὺς	νόμους. Παρακαλῶ δὲ τοὺς ἐντευξομένους
[2, 17]	ἐν τοῖς ἐσχάτοις τῶν δεινῶν	τοὺς	νόμους προύδομεν οὐκ ἀργίας οὐδὲ
[2, 12]	(Ἡμῶν δὲ ὁντινοῦν τις ἔροιτο	τοὺς	νόμους ῥᾷον ἂν εἴποι πάντας
[2, 11]	νομοθέτας· οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν	τοὺς	νόμους ὑποτίθενται, ὁ δέ γε
[2, 10]	οὔθ' ὡς οὐχὶ τούτους ἔχομεν	τοὺς	νόμους, ὧν ἐγὼ παραθήσομαι τοὺς
[2, 12]	τῶν ἀνθρώπων ἀπέχουσι τοῦ κατὰ	τοὺς	οἰκείους νόμους ζῆν, ὥστε σχεδὸν
[2, 7]	πορθοῦντες τὰς πόλεις ἱερὰ κατασκάπτοντες	τοὺς	παρ' αὐτοῖς ~(νομιζομένους θεοὺς κατασφάζοντες,
[2, 9]	εἰκότως μοι δοκεῖ τῆς εἰς	τοὺς	πατρίους αὐτοῦ νόμους βλασφημίας δοῦναι
[2, 22]	πεφεύγασιν, οὐχ (ὁμολογοῦσιν, ἀλλὰ καὶ	τοὺς	περὶ αὐτῶν νόμους ἀπόμνυνται τοσοῦτόν
[2, 23]	ἡμῖν ἐγκωμιάζειν προθέμενος, ἀλλ' ἵνα	τοὺς	περὶ ἡμῶν ἀδίκως γεγραφότας ἐλέγξω
[2, 18]	τοῖς ξίφεσιν ὁμόσε χωροῦντες καὶ	τοὺς	πολεμίους ἐξ ἐφόδου τρεπόμενοι τοῖς
[2, 16]	ἐπιεικεῖς δὲ καὶ τὰ πρὸς	τοὺς	πολεμίους (κριθέντας εἶναι οὐ γὰρ
[2, 19]	ἀποτροπαίους, εἶτα δὲ τούτους ὥσπερ	τοὺς	πονηροτάτους τῶν ἀνθρώπων χάρισι καὶ
[2, 23]	(Ἀλλὰ μὴν Αἰγυπτίους ἔφασαν ἡμῶν	τοὺς	προγόνους· ἐδείχθησαν δ' εἰς Αἴγυπτον
[2, 10]	τὸ πρῶτον μεγαλεῖον· ἐκεῖνος γὰρ	τοὺς	προγόνους ἡμῶν, ἐπείπερ ἔδοξεν αὐτοῖς
[2, 21]	εἶχον, Ἀπολλώνιος ἠγνόησεν, ὅτι καὶ	τοὺς	ῥῆμα μόνον παρὰ τοὺς ἐκείνων
[2, 4]	ἀπέχθειαν αὐτῶν ἐπιστάμενος τὴν πρὸς	τοὺς	συνοικοῦντας αὐτοῖς ἐπὶ τῆς Ἀλεξανδρείας
[2, 15]	σκῆψιν ἀγνοίας ἔχωσι. (Τῆς εἰς	τοὺς	τετελευτηκότας προυνόησεν ὁσίας οὐ πολυτελείαις
[2, 20]	(ὡς ἐν παρεκβάσει ὧν προείπομεν	τοὺς	τόπους ἐρημωθέντας καταλιπεῖν) καὶ τῶν
[2, 21]	τοιούτῳ νόμῳ χρώμενοι δῆλον ὅτι	τοὺς	τῶν ἄλλων οὐκ ἐνόμιζον εἶναι
[2, 22]	τὸν αὐτὸν δὲ λόγον καὶ	τοὺς	τῶν γνησίων ἀδελφῶν γάμους, ταύτην
[2, 1]	τινας ἑτέρους. (Ἂρξομαι δὲ νῦν	τοὺς	ὑπολειπομένους τῶν γεγραφότων τι καθ'
[2, 10]	τὰ βέλτιστα συνιδεῖν καὶ πεῖσαι	τοὺς	χρησομένους περὶ τῶν ὑπ' αὐτοῦ
[2, 19]	τῆς εἱμαρμένης (οὔτ' ἀδακρυτὶ τοὺς	θανάτους	αὐτῶν ὑπομένειν. Καλά γε ταῦτα
[2, 17]	συνθέντων κατηγοροῦσι, φάσκοντες αὐτοὺς λαβεῖν	ἀδυνάτους	ὑποθέσεις. Καὶ τοὺς μὲν ἄλλους
[2, 8]	Λακεδαιμονίων ἐνενόησεν, ὧν τοὺς μὲν	ἀνδρειοτάτους	(εἶναι, τοὺς δὲ εὐσεβεστάτους τῶν
[2, 18]	μειρακίων ἀπατεῶνες, ὡς πάνυ ἡμᾶς	φαυλοτάτους	ἀνθρώπων λοιδοροῦσιν. (Ἐγὼ δ' οὐκ
[2, 4]	Αἰγυπτίους καλεῖ· εἰ μὴ γὰρ	φαυλοτάτους	εἶναι ἐνόμιζεν Αἰγυπτίους, οὐκ ἂν
[2, 19]	εἶτα δὲ τούτους ὥσπερ τοὺς	πονηροτάτους	τῶν ἀνθρώπων χάρισι καὶ δώροις
[2, 8]	μὲν ἀνδρειοτάτους (εἶναι, τοὺς δὲ	εὐσεβεστάτους	τῶν Ἑλλήνων ἅπαντες λέγουσιν. Ἐῶ
[2, 10]	νόμους, ὧν ἐγὼ παραθήσομαι τοὺς	κεφαλαιωδεστάτους,	οὔθ' ὡς οὐχὶ μάλιστα πάντων
[2, 9]	καὶ ἀπόνοιαν. Λέγει δὲ καὶ	ἀφυεστάτους	εἶναι τῶν βαρβάρων καὶ διὰ
[2, 19]	δὲ ἐν θαλάττῃ, τοὺς μέντοι	πρεσβυτάτους	αὐτῶν ἐν τῷ ταρτάρῳ δεδεμένους
[2, 9]	πάντων Αἰγυπτίων τίνας εἶναι καὶ	σοφωτάτους	καὶ θεοσεβεῖς νομίζει, πάντως ἂν
[2, 8]	σύμμαχοι καὶ φίλοι διεφυλάχθησαν. (Ἀλλὰ	θαυμαστοὺς	ἄνδρας οὐ παρεσχήκαμεν οἷον τεχνῶν
[2, 21]	θαυμάζειν, εἰ πρὸς ἄνδρας οὕτως	ἀξιοπίστους	διετέθησαν, οἵ γε μηδὲ γυναικῶν
[2, 22]	πρὸς αὐτοὺς διακείμεθα, συγχωρησάτωσαν ὅτι	κρατίστους	ἔχομεν νόμους. Εἰ δὲ φαύλοις
[2, 6]	δεῖν σφυρήλατοι· ταύτας ἔκλειον οὐκ	ἐλάττους	ὄντες ἄνδρες διακόσιοι καθ' ἑκάστην
[2, 21]	θαυμασθέντα τὸν Ἀνάχαρσιν ἐπανελθόντα πρὸς	αὐτοὺς	ἀνεῖλον, ἐπεὶ τῶν Ἑλληνικῶν ἐθῶν
[2, 22]	ἀρετὴν τῶν νόμων οὕτως πρὸς	αὐτοὺς	διακείμεθα, συγχωρησάτωσαν ὅτι κρατίστους ἔχομεν
[2, 17]	νόμους διαφυλάττειν, ἐπεὶ μέντοι περὶ	αὐτοὺς	ἐγένοντο μεταβολαὶ τῆς τύχης, μικροῦ
[2, 3]	τῶν ἡμετέρων ψεύδεται προγόνων λέγων	αὐτοὺς	εἶναι τὸ γένος Αἰγυπτίους; (αὐτὸς
[2, 3]	αὐτὸν Λυσιμάχῳ σχεδιάσας, ἕνδεκα γὰρ	αὐτοὺς	εἶναί φησι μυριάδας, θαυμαστήν τινα
[2, 3]	καὶ πάντα τρόπον νοσοῦντες ὁποίους	αὐτοὺς	εἶναί φησιν Ἀπίων, οὐδ' ἂν
[2, 23]	ἑτέρωθεν. Διὰ δὲ λύμην σωμάτων	αὐτοὺς	ἐκβληθῆναι κατεψεύσαντο· προαιρέσει καὶ περιουσίᾳ
[2, 12]	ἀπὸ τῆς πρώτης εὐθὺς αἰσθήσεως	αὐτοὺς	ἐκμανθάνοντες ἔχομεν ἐν ταῖς ψυχαῖς
[2, 3]	Ἀπίων διὰ μὲν ἓξ ἡμερῶν	αὐτοὺς	ἐλθεῖν εἰς τὴν Ἰουδαίαν προείρηκε,
[2, 7]	ὥστε μηδεμίαν ἡμῖν εἶναι πρὸς	αὐτοὺς	ἔχθραν μηδὲ ζηλοτυπίαν. Τοὐναντίον μέντοι
[2, 16]	μὲν γὰρ θέλουσιν ὑπὸ τοὺς	αὐτοὺς	ἡμῖν νόμους ζῆν ὑπελθόντες δέχεται
[2, 6]	ἡμῶν ἥξειν τὸν Ἀπόλλωνα πρὸς	αὐτοὺς	καὶ μετὰ τῶν ἄστρων ἐπὶ
[2, 10]	ἀσφάλειαν· καὶ γὰρ τὴν ἄνυδρον	αὐτοὺς	καὶ πολλὴν ψάμμον ἔδει διοδοιπορῆσαι
[2, 3]	Καίτοι πῶς οἷόν τε τοὺς	αὐτοὺς	καὶ τεσσαράκοντα μένειν ἡμέρας ἐν
[2, 20]	τὴν περὶ τοῦ θεοῦ δόξαν	αὐτοὺς	καὶ τὴν πρὸς αὐτὸν τιμὴν
[2, 21]	καὶ τῶν νόμων ὅτι προῆγεν	αὐτοὺς	καταφρονεῖν. Σωκράτης μὲν οὖν πολίτης
[2, 17]	ὡς θαυμαστὰ συνθέντων κατηγοροῦσι, φάσκοντες	αὐτοὺς	λαβεῖν ἀδυνάτους ὑποθέσεις. Καὶ τοὺς
[2, 12]	οἰκείους νόμους ζῆν, ὥστε σχεδὸν	αὐτοὺς	οὐδ' ἴσασιν, ἀλλ' ὅταν ἐξαμάρτωσιν,
[2, 22]	ὁρῶντες μηδὲ παρὰ τοῖς θεμένοις	αὐτοὺς	τετηρημένους; πῶς γὰρ οὐκ ἔμελλον
[2, 9]	ὡμολόγησε (τοὺς ἱερεῖς· δύο γὰρ	αὐτούς	φασιν ὑπὸ τῶν βασιλέων ἐξ
[2, 17]	προύδομεν οὐκ ἀργίας οὐδὲ τρυφῆς	αὐτοὺς	χάριν περιέποντες, ἀλλ' εἴ τις
[2, 18]	τῶν τοῦ νόμου προσταγμάτων ἀμελήσαντες	αὑτοὺς	μετὰ τῶν ὅπλων παρέδοσαν τοῖς
[2, 8]	καὶ Ζήνωνα καὶ Κλεάνθην καὶ	τοιούτους	τινάς. Εἶτα τὸ θαυμασιώτατον τοῖς
[2, 18]	καὶ παρ' ἡμῖν, οὐ λέγω	τοσούτους,	ἀλλὰ δύο ἢ τρεῖς ἔγνω
[2, 7]	ἐφ' ἡγεμονίας διακαιροπτίας γενέσθαι, καὶ	τούτους	αἱ μεταβολαὶ πάλιν ἄλλοις δουλεύειν
[2, 4]	οὓς μισεῖ καὶ βούλεται λοιδορεῖν	τούτους	Αἰγυπτίους καλεῖ· εἰ μὴ γὰρ
[2, 19]	καὶ κατὰ παντοίους τρόπους γενέσεων,	τούτους	δὲ καὶ διαιροῦντες τόποις καὶ
[2, 10]	νομίζω λέγειν, οὔθ' ὡς οὐχὶ	τούτους	ἔχομεν τοὺς νόμους, ὧν ἐγὼ
[2, 9]	ἄλλων μὴ λοιδορεῖν· ὁ δὲ	τούτους	μὲν ἔφυγεν, τῶν ἡμετέρων δὲ
[2, 8]	καὶ Σολομῶνα πολλὰ χειρωσαμένους ἔθνη.	(Τούτους	μὲν οὖν παραλίπωμεν· τὰ δὲ
[2, 19]	δὲ καλεῖν ἀποτροπαίους, εἶτα δὲ	τούτους	ὥσπερ τοὺς πονηροτάτους τῶν ἀνθρώπων
[2, 19]	ἀπατηθείσας ὑπ' αὐτοῦ καὶ γενομένας	ἐγκύους	καθειργνυμένας ἢ καταποντιζομένας περιορᾷ καὶ
[2, 21]	διάπυρον, θάνατον αὐτοῦ παρ' ὀλίγας	ψήφους	κατέγνωσαν. (Καὶ Διαγόρᾳ τῷ Μηλίῳ
[2, 17]	Καὶ τοὺς μὲν ἄλλους παραλείπω	φιλοσόφους,	ὅσοι τι τοιοῦτον ἐν τοῖς
[2, 14]	ὁ νόμος ἀπὸ κήδους ἀπὸ	λέχους	ἀπὸ κοινωνίας τῆς πρὸς γυναῖκα
[2, 15]	Τοιγαροῦν οὐδ' εἴ τις ἐπὶ	λέχους	(φθορὰν παρέλθοι, καθαρὸς εἶναι τότε
[2, 18]	τοὺς νομιζομένους θεοὺς παρ' ἑτέροις	ἄντικρυς	ἡμῖν ὁ νομοθέτης ἀπείρηκεν αὐτῆς
[2, 1]	τοῦτον ἀνεξέταστον καταλιπεῖν κατηγορίαν ἡμῶν	ἄντικρυς	ὡς ἐν δίκῃ γεγραφότα. (Καὶ
[2, 24]	ὁ θεός, μετ' ἐκεῖνον δὲ	μάρτυς	ὁ χρόνος εὕρηται γεγενημένος. (Περὶ
[2, 10]	νόμου παρὰ τοῖς Ἕλλησι. Καὶ	μάρτυς	Ὅμηρος οὐδαμοῦ τῆς ποιήσεως αὐτῷ
[2, 9]	καὶ δὴ εἴπας ποτὲ μὲν	ὡς	ἀθέους καὶ μισανθρώπους λοιδορεῖ, ποτὲ
[2, 11]	πείσας εἰς ἐκεῖνον ἅπαντας ἀφορᾶν	ὡς	αἴτιον μὲν ἁπάντων ὄντα τῶν
[2, 13]	ἐξεῦρεν ἢ τί παρ' ἑτέρων	ὡς	ἄμεινον μετήνεγκεν; ἆρά γε τὴν
[2, 3]	Αἰγύπτου πάντων Αἰγυπτίων πρῶτος ὤν,	ὡς	ἂν εἴποι τις, τὴν μὲν
[2, 1]	εἰ δεῖ τἀληθὲς εἰπεῖν, ἀπαιδευσίαν	ὡς	ἂν ὑπ' ἀνθρώπου συγκείμενα καὶ
[2, 9]	καὶ περὶ τῶν (κατὰ μέρος	ὡς	ἂν ὦ δυνατὸς εἰπεῖν. Οἶμαι
[2, 2]	Μόλων δὲ καὶ ἄλλοι τινὲς	ὡς	αὐτοῖς ἔδοξεν. (Ὁ δέ γε
[2, 5]	εἴη τῆς κατὰ δόσιν πολιτείας,	ὡς	αὐτὸς ἐφ' ἡμῶν ἠξίωκεν, ἀναιρουμένης;
[2, 9]	δικαίους οὔτε ἀληθεῖς, τὸν μὲν	ὡς	γόητα καὶ ἀπατεῶνα διαβάλλοντες, τοὺς
[2, 11]	εἰς μὲν τούτων οὐδοτιοῦν ἀπεῖδεν,	ὡς	δ' ἄν τις εἴποι βιασάμενος
[2, 2]	ἀποφαίνεται ῥᾳδίως πιστεύων ἀκοῇ πρεσβυτέρων,	ὡς	δῆλός ἐστι καταψευσάμενος. (Τὰ δὲ
[2, 14]	τούτῳ μὴ πειθόμενος ὑφέξει δίκην	ὡς	εἰς θεὸν αὐτὸν ἀσεβῶν. (Θύομεν
[2, 1]	ἀνεξέταστον καταλιπεῖν κατηγορίαν ἡμῶν ἄντικρυς	ὡς	ἐν δίκῃ γεγραφότα. (Καὶ γὰρ
[2, 20]	καινοί τινες εἰσαγόμενοι θρησκείας τυγχάνουσιν,	(ὡς	ἐν παρεκβάσει ὧν προείπομεν τοὺς
[2, 1]	τί λέγειν βούλεται, σχεδὸν δ'	ὡς	ἐν πολλῇ ταραχῇ καὶ ψευσμάτων
[2, 21]	αὐτῷ σημαίνειν ἔφασκεν ἢ διαπαίζων,	ὡς	ἔνιοι λέγουσι, διὰ ταῦτα κατεγνώσθη
[2, 7]	ἡμῖν ὀμωμοσμένον, ἀλλὰ μόνος Ἀπίων,	ὡς	ἔοικεν, ἤκουσεν· αὐτὸς γὰρ ὁ
[2, 4]	θάτερον Αἰγύπτιοι πεπόνθασιν· ἢ γὰρ	ὡς	ἐπισεμνυνόμενοι προσποιοῦνται τὴν συγγένειαν ἢ
[2, 18]	καὶ τὸ μηδὲν εἰκῆ μηδ'	ὡς	ἔτυχεν ἕκαστος ἐπιτεθυμηκὼς φαγεῖν ἢ
[2, 20]	καὶ περὶ τοῦ μὴ δεῖν	ὡς	ἔτυχεν ἐπιμίγνυσθαί τινας ἔξωθεν, ἀλλ'
[2, 2]	τρίτῃ τῶν Αἰγυπτιακῶν τάδε· Μωσῆς,	ὡς	ἤκουσα παρὰ τῶν πρεσβυτέρων τῶν
[2, 7]	ἔχων. Πότερον οὖν αὐτὴν πάλιν	ὡς	ἡμᾶς ἀνέστρεψεν ἢ λαβὼν ἀπιὼν
[2, 5]	ἀλλὰ παραγενόμενος εἰς Ἱεροσόλυμα πολλὰς	ὡς	ἡμῖν νόμιμόν ἐστιν ἐπετέλεσε θυσίας
[2, 17]	εἰς πολιτείαν καὶ νόμους ἐπιχειρησάντων	ὡς	θαυμαστὰ συνθέντων κατηγοροῦσι, φάσκοντες αὐτοὺς
[2, 18]	μίσους προσφέρειν τοῖς ὑποχειρίοις, ἀλλὰ	(ὡς)	θαυμαστόν τι θέαμα βουλομένους ἰδεῖν,
[2, 17]	δὲ θαυμαζόμενος παρὰ τοῖς Ἕλλησιν	ὡς	καὶ σεμνότητι βίου διενεγκὼν καὶ
[2, 5]	Ἐτίμα γὰρ ἡμῶν τὸ ἔθνος,	ὡς	καί φησιν Ἑκαταῖος περὶ ἡμῶν,
[2, 24]	ἡμεῖς ἂν ἐκείνοις χάριν ὠφείλομεν	ὡς	μαθηταὶ γεγονότες· εἰ δὲ καὶ
[2, 5]	(Ὁ δ' οὕτως ἐστὶ γενναῖος,	ὡς	μετέχειν ἀξιῶν αὐτὸς ὧν τυχεῖν
[2, 22]	πατρίδος οὔτε πικρὸν φοβηθήσεται (δεσπότην,	ὡς	μὴ πρὸ ἐκείνου δεδιέναι τὸν
[2, 4]	δ' εἰ μὲν βιασάμενοι κατέσχον,	ὡς	μηδ' ὕστερον ἐκπεσεῖν, ἀνδρείας τεκμήριόν
[2, 16]	ἡμερότητα καὶ φιλανθρωπίαν ἡμᾶς ἐξεπαίδευσεν,	ὡς	μηδὲ τῶν ἀλόγων ζῴων ὀλιγωρεῖν,
[2, 4]	ἂν τοῦ γένους αὐτὸς ἔφυγεν·	ὡς	οἵ γε μεγαλοφρονοῦντες ἐπὶ ταῖς
[2, 2]	δὴ τοῖς πρὸ αὐτοῦ συμπεφώνηκεν,	(ὡς	οἶμαι, ὁ γραμματικὸς ὁ ἀκριβής.
[2, 7]	καταψεύσασθαί τινα καὶ ὅρκον ἡμῶν	ὡς	ὀμνυόντων τὸν θεὸν τὸν ποιήσαντα
[2, 2]	δ' ἀνδρὸς ἐπ' αὐτὴν διακειμένη,	ὡς	ὅτι ἐν αἰθέρι τοῦτον ἀεὶ
[2, 10]	ἐγὼ παραθήσομαι τοὺς κεφαλαιωδεστάτους, οὔθ'	ὡς	οὐχὶ μάλιστα πάντων ἐμμένομεν τοῖς
[2, 10]	οὐδέτερον ἀπολειφθήσεσθαι νομίζω λέγειν, οὔθ'	ὡς	οὐχὶ τούτους ἔχομεν τοὺς νόμους,
[2, 4]	καὶ τὸ παράλιόν ἐστι μέρος,	ὡς	πάντες ὁμολογοῦσιν, (εἰς κατοίκησιν τὸ
[2, 18]	συγγραφεῖς, ἀδόκιμοι σοφισταί, μειρακίων ἀπατεῶνες,	ὡς	πάνυ ἡμᾶς φαυλοτάτους ἀνθρώπων λοιδοροῦσιν.
[2, 5]	λέγων αὑτὸν Ἀλεξανδρέα· γεννηθεὶς γάρ,	ὡς	προεῖπον, ἐν τῷ βαθυτάτῳ τῆς
[2, 10]	Ἕλλησιν ἐχθὲς δὴ καὶ πρῴην	ὡς	πρὸς ἐκεῖνον παραβαλλόμενοι φαίνονται γεγονότες,
[2, 7]	δικαίοις μήτε τὸν θεὸν εὐσεβεῖν	ὡς	προσῆκεν, δουλεύειν δὲ μᾶλλον ἔθνεσιν
[2, 20]	οὕτω παίδευμα προστάττειν τοῖς πολίταις	ὡς	τὸ πάντας ἀκριβῶς τοὺς νόμους
[2, 19]	εὖ φρονούντων οὐκ ἂν παροξύνειαν,	ὡς	τοῖς ταῦτα συνθεῖσιν ἐπιπλῆξαι καὶ
[2, 24]	οἰκείαν ὑποστρέψαντες γῆν. ~(Οἱ μὲν	ὡς	φαυλότατον ἡμῶν τὸν νομοθέτην ἐλοιδόρησαν·
[2, 10]	εἰσὶν οἱ τὰ παρ' ἡμῖν	ὡς	χείρω παραβάλλειν ἀξιοῦντες· οἷς οὐδέτερον
[2, 7]	οἰόμενος καὶ τὴν τοῦ κάνθωνος	ὡς	ᾤετο κεφαλὴν ἔχων. Πότερον οὖν
[2, 7]	ἄρα μόνοι διὰ τὸ καταφυγεῖν,	ὥς	φασιν, εἰς τὴν χώραν αὐτῶν
[2, 22]	διαφυλάττειν. Τὰς γοῦν ἄλλας ἐλαττώσεις	πρᾴως	ὑπομένοντες, ἐπειδάν τινες ἡμᾶς τὰ
[2, 17]	ἑαυτῶν χρόνον εἶχον τὴν ἐλευθερίαν	ἀκριβῶς	ἔδοξαν τοὺς νόμους διαφυλάττειν, ἐπεὶ
[2, 12]	τοῦ νόμου συλλέγεσθαι καὶ τοῦτον	ἀκριβῶς	ἐκμανθάνειν· ὃ δὴ πάντες ἐοίκασιν
[2, 9]	οἰκείοις νόμοις περὶ τὴν εὐσέβειαν	ἀκριβῶς	ἐμμένειν, τοὺς δὲ τῶν ἄλλων
[2, 2]	πιστότατος Ἀπίων ὡρίσατο τὴν ἔξοδον	ἀκριβῶς	κατὰ τὴν ἑβδόμην ὀλυμπιάδα καὶ
[2, 20]	τοῖς πολίταις ὡς τὸ πάντας	ἀκριβῶς	τοὺς νόμους ἐκμανθάνειν, καὶ μὴν
[2, 23]	ἀδίκως γεγραφότας ἐλέγξω πρὸς αὐτὴν	(ἀναιδῶς	τὴν ἀλήθειαν πεφιλονεικηκότας. Καὶ δή
[2, 6]	ὄντας γράφει καὶ πόλεις οὐκ	εἰδὼς	μετατίθησιν. (Ἡ μὲν γὰρ Ἰδουμαία
[2, 11]	παρὰ τοῖς ἅπασιν ἀνθρώποις διαφοραί,	Κεφαλαιωδῶς	ἂν ἐπίοι τις· οἱ μὲν
[2, 21]	μέντοι μετέχειν τῶν ἡμετέρων βουλομένους	ἡδέως	δεχόμεθα. Καὶ τοῦτο ἂν εἴη
[2, 18]	περὶ ταῦτα τῷ νόμῳ πειθαρχεῖν	ἡδέως	κἀκεῖ περίεστιν ἐπιδείκνυσθαι τὸ γενναῖον.
[2, 4]	ἀναγνοὺς τὰς ἐπιστολὰς Ἀλεξάνδρου τοῦ	βασιλέως	καὶ τὰς Πτολεμαίου τοῦ Λάγου
[2, 17]	πρὸς κάλλος ἀσκοῦντες ἐπὶ τῆς	πόλεως	διῆγον, ~(ἄλλοις ὑπηρέταις πρὸς ἅπαντα
[2, 7]	τὴν πόλιν, αὐτοὶ δῆλον ὅτι	πόλεως	ἡγεμονικωτάτης Ῥωμαίοις ἐκ τῶν ἄνωθεν
[2, 21]	τῶν Ἑλληνικῶν ἐθῶν ἔδοξεν ἥκειν	ἀνάπλεως,	πολλοὺς δὲ καὶ παρὰ Πέρσαις
[2, 5]	ἐπίστευσαν, καὶ στρατηγοὶ πάσης τῆς	δυνάμεως	ἦσαν Ὀνίας καὶ Δοσίθεος Ἰουδαῖοι,
[2, 10]	ἀνόμως καὶ ἀτάκτως βιούντων οἱ	τάξεως	καὶ νόμου κοινωνίας ἐπιθυμηταὶ γενόμενοι
[2, 22]	(ἄγαν) ἀνέδην πρὸς τοὺς ἄρρενας	μίξεως;	(ἃ γοῦν πάλαι κάλλιστα καὶ
[2, 19]	ἠδυνήθη τῆς πρὸς τὴν γυναῖκα	μίξεως	ἐπισχεῖν (τὴν ὁρμὴν ὅσον γοῦν
[2, 12]	παραβαίνων, ἀδύνατος δ' ἡ τῆς	κολάσεως	παραίτησις. (Τοῦτο πρῶτον ἁπάντων τὴν
[2, 16]	κακουργήσῃ ἢ σταθμῶν ἢ περὶ	πράσεως	ἀδίκου καὶ δόλῳ γενομένης, κἂν
[2, 1]	ἐξ Αἰγύπτου τῶν ἡμετέρων (προγόνων	μεταναστάσεως,	τὰ δ' ἐστὶ κατηγορία τῶν
[2, 9]	καὶ περὶ τῆς ὅλης ἡμῶν	καταστάσεως	τοῦ πολιτεύματος καὶ περὶ τῶν
[2, 16]	τῶν παραβαινόντων τιμωρητικοὺς τάξας ἄνευ	προφάσεως.	(Ζημία γὰρ ἐπὶ τοῖς πλείστοις
[2, 18]	(Τῶν δὲ κατηγόρων διὰ τῆς	ἀντιπαραθέσεως	ἡμᾶς ἐλέγχειν οἰομένων οὐχ οἷόν
[2, 7]	ἦν. (Σφόδρα τοίνυν τῆς πολλῆς	συνέσεως	καὶ ἐπὶ τῷ μέλλοντι ῥηθήσεσθαι
[2, 8]	περὶ τῆς τῶν ἡμέρων ζῴων	ἀναιρέσεως	κοινόν ἐστι καὶ πρὸς τοὺς
[2, 11]	βεβαιοτάτην παρέξειν. ~(Καλῆς οὖν αὐτῷ	προαιρέσεως	καὶ πράξεων μεγάλων ἐπιτυγχανομένων εἰκότως
[2, 12]	Τοιγαροῦν ἀπὸ τῆς πρώτης εὐθὺς	αἰσθήσεως	αὐτοὺς ἐκμανθάνοντες ἔχομεν ἐν ταῖς
[2, 10]	Καὶ μάρτυς Ὅμηρος οὐδαμοῦ τῆς	ποιήσεως	αὐτῷ χρησάμενος· οὐδὲ γὰρ ἦν
[2, 12]	(διδασκαλικός, ὁ δὲ διὰ τῆς	ἀσκήσεως	τῶν ἠθῶν. Οἱ μὲν οὖν
[2, 14]	ἄτιμος, πᾶσα δὲ τέχνη πρὸς	μιμήσεως	ἐπίνοιαν ἄτεχνος. Οὐδὲν ὅμοιον οὔτ'
[2, 22]	περὶ τῆς ἀσεβείας προφάσεις περιέχουσιν	ἀρνήσεως,	εἰ καί τις ἐπιχειρήσειεν ἐξετάζειν·
[2, 1]	τῆς πρὸς Ἀπίωνα τὸν γραμματικὸν	ἀντιρρήσεως	τετολμημένοις ἐπῆλθέ μοι διαπορεῖν, εἰ
[2, 2]	βασιλεὺς γέγραπται πρεσβύτερος τῆς Καρχηδόνος	κτίσεως	ἔτεσι πλείοσι πρὸς τοῖς πεντήκοντα
[2, 12]	ἔργων τε συντονίας καὶ τοὔμπαλιν	ἀναπαύσεως	ὅρον ἔθηκεν αὐτὸς καὶ κανόνα
[2, 10]	κατάρξαντες εἰκότως (ἂν ἡμερότητι καὶ	φύσεως	ἀρετῇ διενεγκεῖν μαρτυρηθεῖεν. Ἀμέλει πειρῶνται
[2, 11]	(φαίνονται περὶ τῆς τοῦ θεοῦ	φύσεως	πεφρονηκότες. Ἀλλ' οἱ μὲν πρὸς
[2, 13]	τὸν τρόπον αἱ πεῖραι δεόμενα	διορθώσεως	ἐλέγχουσιν. (Ἡμῖν δὲ τοῖς πεισθεῖσιν
[2, 9]	πρέπουσαν· περιετμήθη γὰρ ἐξ ἀνάγκης	ἑλκώσεως	αὐτῷ περὶ τὸ αἰδοῖον γενομένης.
[2, 9]	περί τε τοῦ νομοθετήσαντος ἡμῖν	Μωσέως	καὶ περὶ τῶν νόμων πεποίηνται
[2, 3]	ἄλγος. (Τοιαῦτα μέν τινα περὶ	Μωσέως	καὶ τῆς ἐξ Αἰγύπτου γενομένης
[2, 2]	καὶ πρῴην γεγονότος, περὶ δὲ	Μωσέως	τοσούτῳ πλήθει προάγοντος ἐκείνους ἐτῶν
[2, 11]	καὶ τῆς δικαιοτάτης περὶ θεοῦ	πίστεως	ἐπιτυχών, πάρεστιν ἐξ αὐτῶν κατανοεῖν
[2, 5]	πάντας δοκιμάζων ἐπιμελῶς ἀρετῆς καὶ	(πίστεως	τοῦτο τοῖς ἡμετέροις τὸ γέρας
[2, 19]	πατέρα τὸν ἑαυτοῦ. (Ταῦτα δικαίως	μέμψεως	πολλῆς ἀξιοῦσιν οἱ φρονήσει διαφέροντες
[2, 2]	οἶμαι, ὁ γραμματικὸς ὁ ἀκριβής.	Μανεθὼς	μὲν γὰρ κατὰ τὴν Τεθμώσιος
[2, 5]	παρὰ Ῥωμαίων πρεσβευτοῦ καὶ παρόντος.	Ὀρθῶς	δὲ ποιῶν φαίην ἂν καὶ
[2, 17]	τοιούτοις δὲ νόμοις πολὺν αἰῶνα	βεβαίως	ἐμμεμενηκόσι, πάντας ἂν οἶμαι θαυμάσαι
[2, 5]	τυχεῖν ἐκωλύετο συκοφαντεῖν ἐπεχείρησε τοὺς	δικαίως	λαβόντας· οὐ γὰρ ἀπορίᾳ γε
[2, 19]	τὸν πατέρα τὸν ἑαυτοῦ. (Ταῦτα	δικαίως	μέμψεως πολλῆς ἀξιοῦσιν οἱ φρονήσει
[2, 5]	ποιῶν φαίην ἂν καὶ μάλα	δικαίως·	ὁ γὰρ Φύσκων ἐπικληθεὶς Πτολεμαῖος
[2, 22]	ὑπολαμβάνουσι, τί οὐκ ἂν αὐτοὶ	δικαίως	πάθοιεν τοὺς κρείττονας οὐ φυλάττοντες;
[2, 16]	παρὰ τὸν νόμον πάντα παθεῖν	γενναίως	προείλοντο. ~(Κἂν τε τι μὴ
[2, 5]	ἐνεχείρισε φρούρια πιστῶς ἅμα καὶ	γενναίως	φυλάξειν ὑπολαμβάνων, καὶ Κυρήνης ἐγκρατῶς
[2, 7]	τὸ καταλιπεῖν ἠνοιγμένας ἦν ἀθέμιτον.	Ῥᾳδίως	οὖν αὐτὰς ὁ λυχνοφόρος ἐκεῖνος
[2, 6]	ἔχειν τοῖς ἄλλοις θεούς, εἰ	ῥᾳδίως	οὕτως ἐπείσθησαν οἱ πατέρες ἡμῶν
[2, 2]	προάγοντος ἐκείνους ἐτῶν οὕτως ἀποφαίνεται	ῥᾳδίως	πιστεύων ἀκοῇ πρεσβυτέρων, ὡς δῆλός
[2, 18]	δοκοῦντα τῶν ἡμετέρων ἐπιτηδευμάτων ἄλλοι	ῥᾳδίως	ὑπομένουσιν, αὐτουργίαν λέγω καὶ τροφῆς
[2, 18]	δὲ θαυμάζειν, εἰ πρὸς θάνατον	ἀνδρείως	ἔχομεν ὑπὲρ τῶν νόμων παρὰ
[2, 5]	καὶ ἀνέθηκεν ἀναθήματα τῆς νίκης	ἀξίως.	(Ὁ δὲ Φιλομήτωρ Πτολεμαῖος καὶ
[2, 24]	ἀγαπῶντι καὶ διὰ σὲ τοῖς	ὁμοίως	βουλησομένοις περὶ τοῦ γένους ἡμῶν
[2, 16]	Ἔστι δὲ (καὶ ἐπὶ δούλοις	ὁμοίως	ὁ νόμος ἀπαραίτητος. Ἀλλὰ καὶ
[2, 4]	αὐτοῖς ἔδωκεν ὁ κτίστης Σέλευκος.	Ὁμοίως	οἱ ἐν Ἐφέσῳ καὶ κατὰ
[2, 1]	συμφοράς τινας ἐκεῖθεν ἐξηλάθησαν, οὐ	μετρίως	μόνον, ἀλλὰ καὶ πέρα τοῦ
[2, 10]	βιασθείην μνησθῆναι τῶν παρ' ἑτέροις	ὑπεναντίως	νενομισμένων, τούτου δίκαιοι τὴν αἰτίαν
[2, 5]	βασιλίσσῃ Κλεοπάτρᾳ καὶ κινδυνευόντων ἀπολέσθαι	κακῶς	οὗτοι συμβάσεις ἐποίησαν καὶ τῶν
[2, 18]	εἰκῆ μηδ' ὡς ἔτυχεν ἕκαστος	ἐπιτεθυμηκὼς	φαγεῖν ἢ πιεῖν ἢ συνουσίᾳ
[2, 10]	ἐν τούτῳ τῆς ἐξουσίας ἐκεῖνος	καθεστηκὼς	τοὐναντίον ᾠήθη δεῖν εὐσεβεῖν καὶ
[2, 11]	οὐδ' ἀπατεών, ἅπερ λοιδοροῦντες λέγουσιν	ἀδίκως,	ἀλλ' οἵους παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[2, 23]	ἀλλ' ἵνα τοὺς περὶ ἡμῶν	ἀδίκως	γεγραφότας ἐλέγξω πρὸς αὐτὴν (ἀναιδῶς
[2, 4]	ἀπὸ τούτων αὐτοὶ χρηματίζοντες, τοὺς	ἀδίκως	δ' αὐτῶν ἀντιποιουμένους ἐλέγχουσι. (Πρὸς
[2, 14]	συνεργασομένων ἐπιδεηθείς, ἀλλ' αὐτοῦ θελήσαντος	καλῶς	ἦν εὐθὺς γεγονότα. Τοῦτον θεραπευτέον
[2, 21]	(Τὰ μὲν οὖν Ἀθηναίων ἐχέτω	καλῶς.	Σκύθαι δὲ φόνοις χαίροντες ἀνθρώπων
[2, 5]	νόμον καὶ τοῦ γραφῆναι ταῦτα	καλῶς	τὴν ἐπιμέλειαν ἐπέταξεν οὐ τοῖς
[2, 5]	ἐκεῖ συνήθροισεν, ἀλλὰ πάντας δοκιμάζων	ἐπιμελῶς	ἀρετῆς καὶ (πίστεως τοῦτο τοῖς
[2, 8]	ἐπληθύνθη, ἃ θεοὺς οὗτοι νομίζοντες	ἐπιμελῶς	ἐκτρέφουσιν. ~(Καὶ μὴν εἴ τις
[2, 20]	μὲν τῶν ἱερῶν ἐν ἐρημίᾳ	παντελῶς	εἰσιν, τὰ δὲ ἐμπερισπούδαστα καθάρσεσι
[2, 9]	νόμων, καθ' οὓς ζῶντες διατελοῦμεν.	Ἄλλως	τε καὶ τὴν κατηγορίαν ὁ
[2, 18]	οἰομένων οὐχ οἷόν τε κατασιωπᾶν,	ἄλλως	τε καὶ τοῦ λόγου μέλλοντος
[2, 13]	καὶ ἀρετὴν ὑπειλήφαμεν τὸ μηδὲν	ὅλως	ὑπεναντίον μήτε πρᾶξαι μήτε διανοηθῆναι
[2, 20]	πολιτείαν παραδέχεσθαι καὶ τὸν Ὅμηρον	εὐφήμως	ἀποπέμπεται στεφανώσας καὶ μύρον αὐτοῦ
[2, 10]	ἑτέρους, ἀλλ' αὐτοὶ τοῦ ζῆν	νομίμως	ἄλλοις ὑφηγήσασθαι. (Τούτων δὲ τοῦτον
[2, 16]	εὐθὺς ἀπόλλυται. Τοῖς μέντοι γε	νομίμως	βιοῦσι γέρας ἐστὶν οὐκ ἄργυρος
[2, 21]	καὶ βραχὺ τῶν θηρίων διαφέροντες,	ὅμως	τὰ παρ' αὐτοῖς οἴονται δεῖν
[2, 10]	ἂν εἴποιμι πρῶτον, ὅτι τῶν	ἀνόμως	καὶ ἀτάκτως βιούντων οἱ τάξεως
[2, 9]	ἀρετῆς φάσκοντες εἶναι διδασκάλους, βούλομαι	συντόμως	καὶ περὶ τῆς ὅλης ἡμῶν
[2, 1]	δὲ προστίθησιν ὁ Ἀπίων ἐπιμνησθήσομαι	συντόμως.	~(Φησὶ γὰρ ἐν τῇ τρίτῃ
[2, 16]	εἰ δέοι θνήσκειν ὑπὲρ αὐτῶν	προθύμως	ἀποθανεῖν ἔδωκεν ὁ θεὸς γενέσθαι
[2, 23]	δοκῶ πεπληρῶσθαι διὰ τῆς γραφῆς	ἱκανῶς	ἃ προϋ πεσχόμην· καὶ γὰρ
[2, 7]	οὐκ ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων οὐχ	ἱκανῶς	καθ' αὑτοῦ φαίη τοῦτον ὑπ'
[2, 11]	νόμους ὑποτίθενται, ὁ δέ γε	Μίνως	ἔλεγεν ὅτι εἰς τὸν Ἀπόλλω
[2, 10]	(Ὁ δ' ἡμέτερος νομοθέτης ἀρχαιότατος	γεγονώς,	τοῦτο γὰρ δήπουθεν ὁμολογεῖται καὶ
[2, 16]	ἡμῖν νόμους ζῆν ὑπελθόντες δέχεται	φιλοφρόνως,	οὐ τῷ γένει μόνον, ἀλλὰ
[2, 17]	κωμῳδούμενος διατελεῖ. (Καίτοι τἀκείνου σκοπῶν	συχνῶς	τις ἂν εὕροι ῥᾷον καὶ
[2, 18]	ἕνα μόνον, ἀλλὰ πολλοὶ πολλάκις	ἀθρόως	τῶν τοῦ νόμου προσταγμάτων ἀμελήσαντες
[2, 5]	ἐν τῷ βαθυτάτῳ τῆς Αἰγύπτου	πῶς	ἂν Ἀλεξανδρεὺς εἴη τῆς κατὰ
[2, 22]	παρὰ τοῖς θεμένοις αὐτοὺς τετηρημένους;	πῶς	γὰρ οὐκ ἔμελλον Λακεδαιμόνιοι μὲν
[2, 3]	(ἡμέραν ἐβουβωνίασαν· οὔτε γὰρ φύσει	πως	γίνεται τὸ τοιοῦτον τοῖς βαδίζουσιν
[2, 15]	πρὸς ἀλλήλους ἡμῶν συνέχει κοινωνίαν)	(Πῶς	δὲ καὶ τῆς πρὸς ἀλλοφύλους
[2, 4]	ἀπαίδευτος. (Τὸ δὲ δὴ θαυμάζειν,	πῶς	Ἰουδαῖοι ὄντες Ἀλεξανδρεῖς ἐκλήθησαν, τῆς
[2, 3]	τοῖς Ἰουδαίοις τοὺς νόμους. Καίτοι	πῶς	οἷόν τε τοὺς αὐτοὺς καὶ
[2, 19]	μίξεις ἀκρασίαν καὶ τοὺς ἔρωτας	πῶς	οὐκ ἄτοπον μικροῦ δεῖν ἅπασι
[2, 21]	τὴν ἑαυτῶν δόξαντες πόλιν Ἀθηναῖοι	πῶς	περὶ τούτων εἶχον, Ἀπολλώνιος ἠγνόησεν,
[2, 16]	πεσόντας, καὶ τῶν αἰχμαλώτων προυνόησεν,	ὅπως	αὐτῶν ὕβρις ἀπῇ, (μάλιστα δὲ
[2, 14]	πᾶσιν εἰς μέσον κατατέθεικεν, ἀλλ'	ὅπως	δέχεσθαι δυνώμεθα καὶ λαβόντες φυλάττωμεν.
[2, 14]	ἔστω πρὸς τὸν θεόν, οὐχ	ὅπως	δῷ τἀγαθά, δέδωκεν γὰρ αὐτὸς
[2, 15]	(φανεῖται γὰρ ἄριστα πάντων προνοησάμενος)	ὅπως	μήτε τὰ οἰκεῖα διαφθείρωμεν μήτε
[2, 1]	εἰρημένοις ὅμοια, τὰ δὲ λίαν	ψυχρῶς	προστέθεικεν, τὰ πλεῖστα δὲ βωμολοχίαν
[2, 8]	τῇ κατηγορίᾳ γεγραμμένων ἄξιον ἦν	ἴσως	ἀναπολόγητα παραλιπεῖν, ἵν' αὐτὸς αὐτοῦ
[2, 5]	γενναίως φυλάξειν ὑπολαμβάνων, καὶ Κυρήνης	ἐγκρατῶς	ἄρχειν βουλόμενος καὶ τῶν ἄλλων
[2, 21]	ἐκείνων (νόμους φθεγξαμένους περὶ θεῶν	ἀπαραιτήτως	ἐκόλασαν. Τίνος γὰρ ἑτέρου χάριν
[2, 10]	πρῶτον, ὅτι τῶν ἀνόμως καὶ	ἀτάκτως	βιούντων οἱ τάξεως καὶ νόμου
[2, 9]	καὶ σοφωτάτους καὶ θεοσεβεῖς νομίζει,	πάντως	ἂν ὡμολόγησε (τοὺς ἱερεῖς· δύο
[2, 2]	Καρχηδόνα Φοίνικες ἔκτισαν. Τοῦτο δὲ	πάντως	προσέθηκε τὸ Καρχηδόνα τεκμήριον οἰόμενος
[2, 19]	μὲν ἐν οὐρανῷ βλεπομένης οὕτως	ἀναισχύντως	ὑπὸ τῶν θεῶν, ὥστε τινὰς
[2, 4]	τοὺς ἄλλους ἅπαντας, ἐν ἀμφοτέροις	ἀναισχύντως	ψευδόμενος. (Τίνα τοίνυν ἐστὶ τὰ
[2, 13]	τοῖς ἐξ ἀρχῆς νομοθετηθεῖσιν. Ὅπερ	εἰκότως	ἂν εἴη τεκμήριον τοῦ κάλλιστα
[2, 10]	ἐπιθυμηταὶ γενόμενοι καὶ πρῶτοι κατάρξαντες	εἰκότως	(ἂν ἡμερότητι καὶ φύσεως ἀρετῇ
[2, 8]	καὶ τῷ λόγῳ διεφθαρμένος, ὥστε	εἰκότως	ἐλεήσαι τις ἂν τὴν Ἀλεξάνδρειαν,
[2, 11]	προαιρέσεως καὶ πράξεων μεγάλων ἐπιτυγχανομένων	εἰκότως	ἐνόμιζεν ἡγεμόνα τε καὶ σύμβουλον
[2, 20]	ἀλληγοριῶν ἠγνόησαν, διόπερ τῶν μὲν	εἰκότως	κατεφρόνησαν, εἰς δὲ τὴν ἀληθῆ
[2, 9]	περιτέμνεσθαι, καθάπερ εἴρηκεν Ἡρόδοτος; (ὅθεν	εἰκότως	μοι δοκεῖ τῆς εἰς τοὺς
[2, 21]	τάχ' ἂν δυσκολίαν τις ὀνειδίσειεν	εἰκότως·	οὐδενὶ γὰρ οὔτε (τῆς πολιτείας
[2, 4]	ὁμολογεῖ τὴν μοχθηρίαν τοῦ γένους.	~(Εἰκότως	οὖν οὓς μισεῖ καὶ βούλεται
[2, 5]	τὴν Αἴγυπτον αὐτοῖς ἐνεχείρισε φρούρια	πιστῶς	ἅμα καὶ γενναίως φυλάξειν ὑπολαμβάνων,
[2, 22]	καὶ οὐδεὶς Ἰουδαίων οὔτε μακρὰν	οὕτως	ἂν ἀπέλθοι τῆς πατρίδος οὔτε
[2, 19]	μοιχείας μὲν ἐν οὐρανῷ βλεπομένης	οὕτως	ἀναισχύντως ὑπὸ τῶν θεῶν, ὥστε
[2, 21]	δεῖ θαυμάζειν, εἰ πρὸς ἄνδρας	οὕτως	ἀξιοπίστους διετέθησαν, οἵ γε μηδὲ
[2, 2]	τοσούτῳ πλήθει προάγοντος ἐκείνους ἐτῶν	οὕτως	ἀποφαίνεται ῥᾳδίως πιστεύων ἀκοῇ πρεσβυτέρων,
[2, 10]	πολλὴν εὔνοιαν τοῖς λαοῖς ἐμπαρασχεῖν,	οὕτως	αὐτός τε τὰ μάλιστα τὴν
[2, 7]	εὐνοήσειν ἀλλοφύλῳ, μάλιστα δ' Αἰγυπτίοις·	οὕτως	γὰρ ἂν τοῖς ἐξ ἀρχῆς
[2, 16]	ὕβρις ἀπῇ, (μάλιστα δὲ γυναικῶν.	Οὕτως	δ' ἡμερότητα καὶ φιλανθρωπίαν ἡμᾶς
[2, 6]	τοῖς ἄλλοις θεούς, εἰ ῥᾳδίως	οὕτως	ἐπείσθησαν οἱ πατέρες ἡμῶν ἥξειν
[2, 5]	ἡστινοσοῦν πολιτείας ἀπειρήκασιν. (Ὁ δ'	οὕτως	ἐστὶ γενναῖος, ὡς μετέχειν ἀξιῶν
[2, 11]	νόμων μαντείας ἀνέφερεν, ἤτοι τἀληθὲς	οὕτως	ἔχειν νομίζοντες ἢ πείσειν ῥᾷον
[2, 22]	ἔχομεν νόμους. Εἰ δὲ φαύλοις	οὕτως	ἡμᾶς ἐμμένειν ὑπολαμβάνουσι, τί οὐκ
[2, 23]	διὰ παντὸς τοῦ κόσμου πεφοίτηκεν,	οὕτως	ὁ νόμος διὰ πάντων ἀνθρώπων
[2, 16]	ἐργαζομένων ζῴων (καὶ μὴ φονεύειν.	Οὕτως	πανταχόθεν τὰ πρὸς ἐπιείκειαν περιεσκέψατο,
[2, 22]	διὰ τὴν ἀρετὴν τῶν νόμων	οὕτως	πρὸς αὐτοὺς διακείμεθα, συγχωρησάτωσαν ὅτι
[2, 3]	βαδίζουσιν, οὔτε κατ' αὐτόματον (εἰκὸς	οὕτως	συμβῆναι· πάντων γὰρ ἀλογώτατον. Ὁ
[2, 11]	φιλόσοφοι καὶ μικροῦ δεῖν ἅπαντες	οὕτως	(φαίνονται περὶ τῆς τοῦ θεοῦ
[2, 14]	ἐστὶν ὅσιον. (Ἔργα βλέπομεν αὐτοῦ	φῶς	οὐρανὸν γῆν ἥλιον ὕδατα ζῴων
[2, 1]	αὐτοῦ διελθεῖν τὸν λόγον οὐδὲ	σαφῶς	γνῶναι, τί λέγειν βούλεται, σχεδὸν
[2, 9]	(Ταῦτα δὲ πάντα διελεγχθήσεσθαι νομίζω	σαφῶς,	εἰ τἀναντία τῶν εἰρημένων φανείη