Livre, sections |
[2, 23] |
πλήθεσιν
ἤδη
πολὺς
ζῆλος
γέγονεν
|
ἐκ |
μακροῦ
τῆς
ἡμετέρας
εὐσεβείας,
οὐδ' |
[2, 16] |
εἶναι
τὴν
οἰκειότητα.
Τοὺς
δ'
|
ἐκ |
παρέργου
προσιόντας
ἀναμίγνυσθαι
τῇ
συνηθείᾳ |
[2, 16] |
πάλιν
καὶ
βίον
ἀμείνω
λαβεῖν
|
ἐκ |
περιτροπῆς.
(Ὤκνουν
δ'
ἂν
ἐγὼ |
[2, 20] |
τινα
μορφὴν
ἐπινοῶν,
ὁ
μὲν
|
ἐκ |
πηλοῦ
πλάττων,
ὁ
δὲ
γράφων, |
[2, 10] |
ἐπανιέναι,
πολλὰς
τὰς
μυριάδας
παραλαβὼν
|
ἐκ |
πολλῶν
καὶ
ἀμηχάνων
διέσωσεν
εἰς |
[2, 19] |
καὶ
ἀδελφοῦ
καὶ
θυγατρός,
ἣν
|
ἐκ |
τῆς
ἑαυτοῦ
κεφαλῆς
ἐγέννησεν,
ἵνα |
[2, 12] |
τῶν
ἠθῶν
ἄσκησιν
οὔτε
τὸν
|
ἐκ |
τοῦ
νόμου
λόγον
ἄπρακτον
εἴασεν, |
[2, 7] |
Εὐρώπης
κρατησάντων,
οἱ
μίαν
ἡμέραν
|
ἐκ |
τοῦ
παντὸς
αἰῶνος
ἐλευθερίας
(οὐ |
[2, 18] |
οὐκ
ἀντέβλεψαν.
Ἡμῖν
δὲ
πάλιν
|
ἐκ |
τοῦ
περὶ
ταῦτα
τῷ
νόμῳ |
[2, 7] |
δῆλον
ὅτι
πόλεως
ἡγεμονικωτάτης
Ῥωμαίοις
|
ἐκ |
τῶν
ἄνωθεν
ἄρχειν,
ἀλλὰ
μὴ |
[2, 2] |
ψεῦσμα
λόγων
οὐ
δεόμενον,
ἀλλ'
|
ἐκ |
τῶν
ἔργων
περιφανές·
οὔτε
γὰρ |
[2, 2] |
οὗ
τὰς
πίστεις
ἀνωτέρω
παρέσχον
|
ἐκ |
τῶν
Φοινίκων
(ἀναγραφῶν,
ὅτι
Σολομῶνι |
[2, 9] |
καὶ
τὴν
κατηγορίαν
ὁ
Ἀπολλώνιος
|
οὐκ |
ἀθρόαν
ὥσπερ
ὁ
Ἀπίων
ἔταξεν, |
[2, 15] |
θεὸν
δευτέραν
ἔταξεν
καὶ
τὸν
|
οὐκ |
ἀμειβόμενον
τὰς
παρ'
αὐτῶν
χάριτας |
[2, 3] |
τοὺς
αὐτοῖς
ἀνθισταμένους
μαχόμενοι
πάντες,
|
οὐκ |
ἂν
ἀθρόοι
μετὰ
τὴν
ἕκτην |
[2, 22] |
οὕτως
ἡμᾶς
ἐμμένειν
ὑπολαμβάνουσι,
τί
|
οὐκ |
ἂν
αὐτοὶ
δικαίως
πάθοιεν
τοὺς |
[2, 5] |
ἐπὶ
τῆς
ἐπιμελείας
ταύτης
ἔταξεν,
|
οὐκ |
ἂν
δήπου
τοὺς
νόμους
καὶ |
[2, 18] |
φαυλοτάτους
ἀνθρώπων
λοιδοροῦσιν.
(Ἐγὼ
δ'
|
οὐκ |
ἂν
ἐβουλόμην
περὶ
τῶν
παρ' |
[2, 8] |
ἐτύφλωσεν·
ἡμεῖς
δὲ
τοὺς
ἡμετέρους
|
οὐκ |
ἂν
εἴποιμεν
βασιλέας
Δαυίδην
καὶ |
[2, 2] |
τοῦ
ποιητοῦ
γραμματικὸς
ὢν
αὐτὸς
|
οὐκ |
ἂν
ἔχοι,
τίς
αὐτοῦ
πατρίς |
[2, 8] |
παρ'
αὐτοῖς
~(νομιζομένους
θεοὺς
κατασφάζοντες,
|
οὐκ |
ἂν
ὀνειδίσαιμι·
μιμεῖσθαι
γὰρ
οὐ |
[2, 3] |
βουβῶνος
ἄλγος
καλοῦσιν
Αἰγύπτιοι
σαββάτωσις.
|
Οὐκ |
ἂν
οὖν
τις
ἢ
καταγελάσειε |
[2, 19] |
δεδεμένοι,
τίνα
τῶν
εὖ
φρονούντων
|
οὐκ |
ἂν
παροξύνειαν,
ὡς
τοῖς
ταῦτα |
[2, 4] |
γὰρ
φαυλοτάτους
εἶναι
ἐνόμιζεν
Αἰγυπτίους,
|
οὐκ |
ἂν
τοῦ
γένους
αὐτὸς
ἔφυγεν· |
[2, 15] |
ὑπεύθυνος.
Ὃ
μὴ
κατέθηκέν
τις
|
οὐκ |
ἀναιρήσεται,
τῶν
ἀλλοτρίων
οὐδενὸς
ἅψεται, |
[2, 18] |
τοῖς
προστάγμασιν
τοῖς
περὶ
διαίτης
|
οὐκ |
ἀντέβλεψαν.
Ἡμῖν
δὲ
πάλιν
ἐκ |
[2, 21] |
τὰ
μὲν
τῶν
ἄλλων
ζηλοῦν
|
οὐκ |
ἀξιοῦμεν,
τοὺς
μέντοι
μετέχειν
τῶν |
[2, 23] |
αὐτοῦ
τοῖς
ὑπ'
ἐμοῦ
λεγομένοις
|
οὐκ |
ἀπιστήσει.
(Χρὴ
τοίνυν
πάντων
ἀνθρώπων |
[2, 17] |
τῶν
δεινῶν
τοὺς
νόμους
προύδομεν
|
οὐκ |
ἀργίας
οὐδὲ
τρυφῆς
αὐτοὺς
χάριν |
[2, 16] |
γε
νομίμως
βιοῦσι
γέρας
ἐστὶν
|
οὐκ |
ἄργυρος
οὐδὲ
χρυσὸς
οὐ
κοτίνου |
[2, 24] |
αὐτοὶ
γὰρ
ἑωράθησαν
δι'
αὐτῶν
|
οὐκ |
ἀσέβειαν
μὲν
εὐσέβειαν
δ'
ἀληθεστάτην |
[2, 19] |
ἀκρασίαν
καὶ
τοὺς
ἔρωτας
πῶς
|
οὐκ |
ἄτοπον
μικροῦ
δεῖν
ἅπασι
προσάψαι |
[2, 24] |
εὕρηται
γεγενημένος.
(Περὶ
τῶν
νόμων
|
οὐκ |
ἐδέησε
λόγου
πλείονος·
αὐτοὶ
γὰρ |
[2, 6] |
οὐκ
ὄντας
γράφει
καὶ
πόλεις
|
οὐκ |
εἰδὼς
μετατίθησιν.
(Ἡ
μὲν
γὰρ |
[2, 14] |
αὐτὸν
ἀσεβῶν.
(Θύομεν
τὰς
θυσίας
|
οὐκ |
εἰς
μέθην
ἑαυτοῖς,
ἀβούλητον
γὰρ |
[2, 12] |
ἀναγκαιότατον
ἀπέδειξε
παίδευμα
τὸν
νόμον,
|
οὐκ |
εἰσάπαξ
ἀκροασομένοις
οὐδὲ
δὶς
ἢ |
[2, 6] |
μικροῦ
δεῖν
σφυρήλατοι·
ταύτας
ἔκλειον
|
οὐκ |
ἐλάττους
ὄντες
ἄνδρες
διακόσιοι
καθ' |
[2, 22] |
θεμένοις
αὐτοὺς
τετηρημένους;
πῶς
γὰρ
|
οὐκ |
ἔμελλον
Λακεδαιμόνιοι
μὲν
τῆς
ἀνεπιμίκτου |
[2, 19] |
ἐπ'
αὐτῇ
δεδεμένους·
τί
γὰρ
|
οὐκ |
ἔμελλον,
ὁπότε
μηδ'
ὁ
πρεσβύτατος |
[2, 21] |
δῆλον
ὅτι
τοὺς
τῶν
ἄλλων
|
οὐκ |
ἐνόμιζον
εἶναι
θεούς·
οὐ
γὰρ |
[2, 11] |
λαθεῖν
δὲ
τὴν
ἐκείνου
γνώμην
|
οὐκ |
ἐνὸν
οὔτε
τῶν
(πραττομένων
οὐδὲν |
[2, 20] |
καὶ
τοῖς
αὐτῶν
ἀποδημεῖν
πολίταις
|
οὐκ |
ἐπέτρεπον
διαφθορὰν
ἐξ
~(ἀμφοῖν
ὑφορώμενοι |
[2, 18] |
τοῖς
Ἕλλησιν
ἐπὶ
σοφίᾳ
τεθαυμασμένων
|
οὐκ |
ἐπιτετίμηκεν
καὶ
ποιητῶν
τοῖς
ἐπεφανεστάτοις |
[2, 8] |
ὅτι
ζῷα
θύομεν
καὶ
χοῖρον
|
(οὐκ |
ἐσθίομεν
καὶ
τὴν
τῶν
αἰδοίων |
[2, 7] |
μεγαλοψυχίας.
Τῶν
μὲν
γὰρ
ἄλλων
|
οὐκ |
ἔστιν
ὅστις
ἀνθρώπων
οὐχ
ἱκανῶς |
[2, 11] |
τὴν
ἀλήθειαν
τοῦ
δόγματος
ἐξενεγκεῖν
|
οὐκ |
ἐτόλμησαν,
ὁ
δὲ
ἡμέτερος
νομοθέτης |
[2, 2] |
εἰπεῖν
οὐδὲ
περὶ
Πυθαγόρου
μόνον
|
οὐκ |
ἐχθὲς
καὶ
πρῴην
γεγονότος,
περὶ |
[2, 16] |
παρέργου
προσιόντας
ἀναμίγνυσθαι
τῇ
συνηθείᾳ
|
οὐκ |
ἠθέλησεν.
(Τἆλλα
δὲ
προείρηκεν,
ὧν |
[2, 17] |
εἰς
τὴν
τῶν
ὄχλων
ἄνοιαν
|
οὐκ |
ἦν
(ἀσφαλὲς
ἐξενεγκεῖν.
Ἀλλὰ
τὰ |
[2, 4] |
παρὰ
τοῖς
Μακεδόσι
τιμῆς
ἐπέτυχον.
|
(Οὐκ |
οἶδα
δέ,
τί
ποτ'
ἂν |
[2, 6] |
ψευσμάτων
κατάγομον;
καὶ
γὰρ
τόπους
|
οὐκ |
ὄντας
γράφει
καὶ
πόλεις
οὐκ |