HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Flavius Josèphe, Contra Apion, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε = 59 formes différentes pour 348 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, sections

[2, 3]   τοὺς ἄλλους ἐπινοήσας. Καὶ τί γε δεῖ θαυμάζειν, εἰ περὶ τῶν

[2, 4]   γένους αὐτὸς ἔφυγεν· ὡς οἵ γε μεγαλοφρονοῦντες ἐπὶ ταῖς ἑαυτῶν πατρίσι

[2, 9]   συνθέμενος, ἐκείνων δὲ κατηγορῶν, οἵ γε μὴ μόνον χρῶνται τοῖς ὑπὸ

[2, 10]   ἐκεῖνον παραβαλλόμενοι φαίνονται γεγονότες, ὅπου γε μηδ' αὐτὸ τοὔνομα (πάλαι ἐγιγνώσκετο

[2, 21]   ἄνδρας οὕτως ἀξιοπίστους διετέθησαν, οἵ γε μηδὲ γυναικῶν ἐφείσαντο; νῦν γὰρ

[2, 17]   πόνους ἡμῖν ἐπιτεθέντας (Οἱ μέν γε μήτε γῆν ἐργαζόμενοι μήτε περὶ

[2, 11]   τοὺς νόμους ὑποτίθενται, ὁ δέ γε Μίνως ἔλεγεν ὅτι εἰς τὸν

[2, 16]   τις, εὐθὺς ἀπόλλυται. Τοῖς μέντοι γε νομίμως βιοῦσι γέρας ἐστὶν οὐκ

[2, 2]   ὡς αὐτοῖς ἔδοξεν. (Ὁ δέ γε πάντων πιστότατος Ἀπίων ὡρίσατο τὴν

[2, 19]   τοὺς θανάτους αὐτῶν ὑπομένειν. Καλά γε ταῦτα καὶ τοῖς ἄλλοις ἑπόμενα,

[2, 13]   ἑτέρων ὡς ἄμεινον μετήνεγκεν; ἆρά γε τὴν ὅλην κατάστασιν τοῦ πολιτεύματος;

[2, 18]   τῶν ἀλλοτρίων κατηγορεῖν. Καὶ περί γε τοῦ μήτε χλευάζειν μήτε βλασφημεῖν

[2, 5]   δικαίως λαβόντας· οὐ γὰρ ἀπορίᾳ γε τῶν οἰκησόντων τὴν μετὰ σπουδῆς

[2, 5]   φησίν, Ὀνίας ἐπὶ τὴν πόλιν ἤγαγε στρατὸν ὀλίγον ὄντος ἐκεῖ Θέρμου

[2, 21]   Καὶ Πρωταγόρας εἰ μὴ θᾶττον ἔφυγε, συλληφθεὶς ἂν ἐτεθνήκει γράψαι τι

[2, 18]   εἶναι δοκεῖ πάντων χαλεπώτατος; (ὃν ἔγωγε νομίζω τινὰς κρατήσαντας ἡμῶν οὐχ

[2, 5]   προσέθηκεν ἔχειν αὐτοῖς ἀφορολόγητον. (Ὅμοια δὲ Ἀλεξάνδρῳ καὶ Πτολεμαῖος ὁ Λάγου

[2, 3]   καὶ ἑξακοσίοις ἔτεσιν ὕστερον. ~(Τὸν δὲ ἀριθμὸν τῶν ἐλαθέντων τὸν αὐτὸν

[2, 4]   τεκμήριόν ἐστιν αὐτοῖς· εἰς κατοίκησιν δὲ αὐτοῖς ἔδωκεν τόπον Ἀλέξανδρος καὶ

[2, 4]   τὴν οὐ πατρίδα μὲν λεγομένην δὲ αὐτοῦ λοιδορεῖ τὴν Ἀλεξάνδρειαν· ἐκείνης

[2, 23]   μὲν περὶ θεοῦ φρονοῦντες, εὐτέλειαν δὲ (βίου καὶ τὴν πρὸς ἀλλήλους

[2, 1]   λίαν ψυχρῶς προστέθεικεν, τὰ πλεῖστα δὲ βωμολοχίαν ἔχει καὶ πολλήν, εἰ

[2, 11]   αὐτῶν τοὺς νόμους ὑποτίθενται, ὁ δέ γε Μίνως ἔλεγεν ὅτι εἰς

[2, 2]   τινὲς ὡς αὐτοῖς ἔδοξεν. (Ὁ δέ γε πάντων πιστότατος Ἀπίων ὡρίσατο

[2, 4]   ἐπισπῶνται τῆς αὑτῶν κακοδοξίας. (Ὁ δὲ γενναῖος Ἀπίων δοκεῖ μὲν τὴν

[2, 19]   αὐτοὶ θελήσωσιν ἀποφαινόμενοι ἐξ ἀλλήλων δὲ γινομένους καὶ κατὰ παντοίους τρόπους

[2, 8]   (Τούτους μὲν οὖν παραλίπωμεν· τὰ δὲ γνώριμα πᾶσιν Ἀπίων ἠγνόηκεν, ὅτι

[2, 20]   μὲν ἐκ πηλοῦ πλάττων, ὁ δὲ γράφων, οἱ δὲ μάλιστα δὴ

[2, 16]   ὅπως αὐτῶν ὕβρις ἀπῇ, (μάλιστα δὲ γυναικῶν. Οὕτως δ' ἡμερότητα καὶ

[2, 21]   τοῖς Ἀθηναίοις περὶ θεῶν. Τί δὲ δεῖ θαυμάζειν, εἰ πρὸς ἄνδρας

[2, 19]   εἰς τὸ δωμάτιον ἀπελθεῖν; οἱ δὲ δὴ δουλεύοντες τοῖς ἀνθρώποις θεοὶ

[2, 4]   μηδὲν ἠπίστατο τούτων, ἀπαίδευτος. (Τὸ δὲ δὴ θαυμάζειν, πῶς Ἰουδαῖοι ὄντες

[2, 19]   (τραυματιζομένους ὀδύρεσθαι καὶ κακοπαθεῖν. Τὸ δὲ δὴ πάντων ἀσελγέστερον, τὴν περὶ

[2, 2]   ὡς δῆλός ἐστι καταψευσάμενος. (Τὰ δὲ δὴ τῶν χρόνων, ἐν οἷς

[2, 12]   ὁ μὲν λόγῳ (διδασκαλικός, ὁ δὲ διὰ τῆς ἀσκήσεως τῶν ἠθῶν.

[2, 23]   ἣν ἀργοῦμεν ἡμεῖς, τὸ ἔθος (δὲ) διαπεφοίτηκεν καὶ αἱ νηστεῖαι καὶ

[2, 22]   ἱεροῖς οἷς κατέπρησαν, τῆς ἀνδρείας δὲ δουλεῦσαι παρὰ μικρὸν ἐλθόντες, ἁπάντων

[2, 4]   αὐτῶν ἀντιποιουμένους ἐλέγχουσι. (Πρὸς ἡμᾶς δὲ δυοῖν θάτερον Αἰγύπτιοι πεπόνθασιν· ἢ

[2, 3]   καὶ τὸ γένος ἐξωμόσατο, Ἀλεξανδρεὺς δὲ εἶναι καταψευδόμενος ὁμολογεῖ τὴν μοχθηρίαν

[2, 7]   θάλασσαν μηδενὶ εὐνοήσειν ἀλλοφύλῳ, μάλιστα (δὲ Ἕλλησιν. Ἔδει δὲ καταψευδόμενον ἅπαξ

[2, 20]   ἐν ἐρημίᾳ παντελῶς εἰσιν, τὰ δὲ ἐμπερισπούδαστα καθάρσεσι παντοδαπαῖς περικοσμούμενα. Εἶθ'

[2, 19]   τοὺς μὲν ὑπὸ γῆν, τοὺς δὲ ἐν θαλάττῃ, τοὺς μέντοι πρεσβυτάτους

[2, 24]   (καὶ λοιδορεῖν χαίρουσιν ἐξεληλέγχθωσαν. Σοὶ δέ, Ἐπαφρόδιτε, μάλιστα τὴν ἀλήθειαν ἀγαπῶντι

[2, 8]   τοὺς μὲν ἀνδρειοτάτους (εἶναι, τοὺς δὲ εὐσεβεστάτους τῶν Ἑλλήνων ἅπαντες λέγουσιν.

[2, 19]   φύσιν καὶ μορφὴν ἀνέπλασαν· τοῖς δὲ εὐφημοτέροις τούτων καὶ (θύειν τὰς

[2, 6]   πόρρω μένοντας ἡσυχίαν ἄγειν, τὸν δὲ Ζάβιδον ἐπὶ πολλῆς ἡσυχίας εἰς

[2, 11]   δόγματος ἐξενεγκεῖν οὐκ ἐτόλμησαν, ὁ δὲ ἡμέτερος νομοθέτης ἅτε δὴ τὰ

[2, 22]   καὶ παῖδας ἐκτέμνων. Παρ' ἡμῖν δὲ θάνατος ὥρισται, κἂν ἄλογόν τις

[2, 18]   παρ' ἐκείνοις παραβιασθεῖεν. (Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν, εἰ πρὸς θάνατον ἀνδρείως

[2, 17]   ἐν τοῖς γράμμασιν ἐπραγματεύσαντο, (Πλάτων δὲ θαυμαζόμενος παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ὡς

[2, 3]   συμβῆναι· πάντων γὰρ ἀλογώτατον. Ὁ δὲ θαυμαστὸς Ἀπίων διὰ μὲν ἓξ

[2, 16]   τοῦ μὲν νομοθέτου προφητεύσαντος, τοῦ δὲ θεοῦ τὴν πίστιν ἰσχυρὰν παρεσχηκότος,

[2, 8]   κόσμος τῶν ἀνθρώπων, τῶν ἀγριωτάτων δὲ θηρίων ἐπληθύνθη, ἃ θεοὺς οὗτοι

[2, 2]   τῆς ἀληθείας ἐναργέστατον, οὐ συνῆκε δὲ καθ' ἑαυτοῦ τὸν ἔλεγχον ἐπισπώμενος.

[2, 2]   πρὸ ἐτῶν χιλίων ἑπτακοσίων, Μόλων δὲ καὶ ἄλλοι τινὲς ὡς αὐτοῖς

[2, 9]   πέρας ἔστω τοῦ λόγου. (Ἐπεὶ δὲ καὶ Ἀπολλώνιος ὁ Μόλων καὶ

[2, 9]   τόλμαν κατηγορεῖ καὶ ἀπόνοιαν. Λέγει δὲ καὶ ἀφυεστάτους εἶναι τῶν βαρβάρων

[2, 22]   μὲν ζημίας χρημάτων, ἐπὶ φθορᾶς δὲ καὶ γάμους νομοθετήσαντες, ὅσας δὲ

[2, 19]   εὐήθειαν καταγνῶναι τῶν προσεμένων; (οἱ δὲ καὶ δεῖμόν τινα καὶ φόβον

[2, 19]   κατὰ παντοίους τρόπους γενέσεων, τούτους δὲ καὶ διαιροῦντες τόποις καὶ διαίταις,

[2, 16]   ὑπομείνῃ παθεῖν ὁ πειρασθείς. Ἔστι δὲ (καὶ ἐπὶ δούλοις ὁμοίως ὁ

[2, 20]   ξένων θεῶν τὸν ἐπιτήδειον· πολλῆς δὲ καὶ ζωγράφοι καὶ πλάσται τῆς

[2, 22]   περὶ τοὺς γάμους ὀλιγωρίας, Ἠλεῖοι δὲ καὶ Θηβαῖοι τῆς παρὰ φύσιν

[2, 19]   δεῖμόν τινα καὶ φόβον ἤδη δὲ καὶ λύσσαν καὶ ἀπάτην καὶ

[2, 14]   καὶ παντὸς οὗτινος φανερώτερος, μορφὴν δὲ καὶ μέγεθος (ἡμῖν ἄφατος· πᾶσα

[2, 20]   ἐν τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκιμωτάτων· Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ ξενηλασίας ποιούμενοι διετέλουν καὶ

[2, 24]   τέχναις ἢ γεωργίαις προσανέχειν, πάντα δὲ καὶ πανταχοῦ πεπεῖσθαι τὸν θεὸν

[2, 21]   ἐθῶν ἔδοξεν ἥκειν ἀνάπλεως, πολλοὺς δὲ καὶ παρὰ Πέρσαις ἄν τις

[2, 12]   ἔθεσιν ἐπαίδευον, οὐ λόγοις, Ἀθηναῖοι δὲ καὶ σχεδὸν οἱ ἄλλοι πάντες

[2, 16]   φράζειν, ἄταφον μὴ περιορᾶν, ἐπιεικεῖς δὲ καὶ τὰ πρὸς τοὺς πολεμίους

[2, 6]   τῶν τοσούτων μυριάδων ὑπήντησεν, ἔρημα δὲ καὶ τὰ τείχη φυλάκων εὗρε

[2, 15]   ἀλλήλους ἡμῶν συνέχει κοινωνίαν) (Πῶς δὲ καὶ τῆς πρὸς ἀλλοφύλους ἐπιεικείας

[2, 12]   δόξαν περὶ θεοῦ, τῷ βίῳ δὲ καὶ τοῖς ἔθεσι μηδὲν ἀλλήλων

[2, 15]   καὶ προσελθεῖν καὶ συναποδύρασθαι. Καθαίρειν δὲ καὶ τὸν οἶκον καὶ τοὺς

[2, 4]   προτέθειται μὲν ἐκείνοις λοιδορεῖσθαι, συμπεριλαμβάνειν δὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἅπαντας, ἐν

[2, 22]   δουλεῦσαι παρὰ μικρὸν ἐλθόντες, ἁπάντων δὲ καὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων μιμητὴς ἐγένετο

[2, 24]   ὠφείλομεν ὡς μαθηταὶ γεγονότες· εἰ δὲ καὶ χρώμενοι μάλιστα πάντων βλεπόμεθα

[2, 20]   οὕτω γὰρ εὐφημότερον λέγειν· ἄλλοι δὲ καινοί τινες εἰσαγόμενοι θρησκείας τυγχάνουσιν,

[2, 9]   καὶ ἀπατεῶνα διαβάλλοντες, τοὺς νόμους δὲ κακίας ἡμῖν καὶ οὐδεμιᾶς ἀρετῆς

[2, 19]   θεῶν νομίζειν δοτῆρας ἀγαθῶν, τοὺς δὲ καλεῖν ἀποτροπαίους, εἶτα δὲ τούτους

[2, 16]   γονέας αὐτῶν ἐπέτρεψε συνεξαιρεῖν, φείδεσθαι δὲ κἀν τῇ πολεμίᾳ τῶν ἐργαζομένων

[2, 11]   δυνάμει μὲν ἡμῖν γνώριμον, (ὁποῖος δὲ κατ' οὐσίαν (ἐστὶν) ἄγνωστον. Ταῦτα

[2, 2]   εἰς Ἄργος Δαναοῦ φυγῆς, Λυσίμαχος δὲ κατὰ Βόκχοριν τὸν βασιλέα, τουτέστι

[2, 9]   μὲν ὑπ' ἀγνοίας, τὸ πλεῖστον δὲ κατὰ δυσμένειαν περί τε τοῦ

[2, 7]   ἀλλοφύλῳ, μάλιστα (δὲ Ἕλλησιν. Ἔδει δὲ καταψευδόμενον ἅπαξ εἰπεῖν μηδενὶ εὐνοήσειν

[2, 9]   τούτους μὲν ἔφυγεν, τῶν ἡμετέρων δὲ κατεψεύσατο. Τοῦτο μὲν Ἀπίωνι τοῦ

[2, 8]   παθοῦσιν, ἀλλὰ τοῖς δράσασιν. (Καινὸς δὲ κατήγορος ἡμῶν Ἀπίων ηὑρέθη τῶν

[2, 18]   ἕνεκα προσηγορίας τοῦ θεοῦ. (Τῶν δὲ κατηγόρων διὰ τῆς ἀντιπαραθέσεως ἡμᾶς

[2, 9]   Αἰγυπτίων ἡμῖν λοιδορεῖν συνθέμενος, ἐκείνων δὲ κατηγορῶν, οἵ γε μὴ μόνον

[2, 15]   τοὐπιτίμιον, εἴ τις ἐπιχειρήσειεν. ~(Γαμεῖν δὲ κελεύει μὴ προικὶ προσέχοντας μηδὲ

[2, 19]   καὶ μετὰ ἀνθρώπων μαχόμενον, (τοὺς δὲ κιθαρίζοντας ἢ τοξικῇ χαίροντας, εἶτ'

[2, 21]   Ἀθηναίων τοιαύτην ὑπέμεινε τιμωρίαν. (Ἀναξαγόρας δὲ Κλαζομένιος ἦν, ἀλλ' ὅτι νομιζόντων

[2, 13]   τῶν ὅλων πεποιημένης, τοῖς ἱερεῦσι δὲ κοινῇ μὲν τὰ μέγιστα διοικεῖν

[2, 21]   Λακεδαιμονίων ἐπὶ πλείω λέγειν. Οἱ δὲ κοινὴν εἶναι τὴν ἑαυτῶν δόξαντες

[2, 17]   τὸ πείθεσθαι τοῖς νόμοις· οἱ δὲ Λακεδαιμονίους θαυμάζοντες τὸν ἐκείνων χρόνον

[2, 1]   ὑπ' ἄλλων εἰρημένοις ὅμοια, τὰ δὲ λίαν ψυχρῶς προστέθεικεν, τὰ πλεῖστα

[2, 22]   μίξεις ἐπεφήμισαν, κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ λόγον καὶ τοὺς τῶν γνησίων

[2, 13]   ἔργα πάντων παρ' ἡμῖν, εἷς δὲ λόγος ὁ τῷ νόμῳ συμφωνῶν

[2, 23]   εἰς Αἴγυπτον ἐλθόντες ἑτέρωθεν. Διὰ δὲ λύμην σωμάτων αὐτοὺς ἐκβληθῆναι κατεψεύσαντο·

[2, 20]   πλάττων, ὁ δὲ γράφων, οἱ δὲ μάλιστα δὴ θαυμαζόμενοι τῶν δημιουργῶν

[2, 7]   θεὸν εὐσεβεῖν ὡς προσῆκεν, δουλεύειν δὲ μᾶλλον ἔθνεσιν (καὶ) ἄλλοτε ἄλλοις

[2, 24]   μὲν ὁ θεός, μετ' ἐκεῖνον δὲ μάρτυς ὁ χρόνος εὕρηται γεγενημένος.

[2, 5]   μέρος Ἰουδαίων ἔπεμψε κατοικῆσον. Ὁ δὲ μετ' αὐτὸν Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος

[2, 18]   ἐφ' οὓς ἂν στρατεύωσιν. Ὅτι δὲ μηδὲ τοῦτο κατώρθωσαν, ἐῶ λέγειν·

[2, 4]   γράφειν ἐτόλμα, πονηρὸς ἦν, εἰ δὲ μηδὲν ἠπίστατο τούτων, ἀπαίδευτος. (Τὸ

[2, 20]   κοινὸν δὲ πάντων, οὐχ Ἑλλήνων δὲ μόνων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν

[2, 2]   ἐχθὲς καὶ πρῴην γεγονότος, περὶ δὲ Μωσέως τοσούτῳ πλήθει προάγοντος ἐκείνους

[2, 20]   ἱερῶν τὰ μὲν ἐρημοῦται, τὰ δὲ νεωστὶ κατὰ τὴν αὐτῶν βούλησιν

[2, 17]   οὕτω σεμνὴν περὶ θεοῦ, τοιούτοις δὲ νόμοις πολὺν αἰῶνα βεβαίως ἐμμεμενηκόσι,

[2, 1]   Χαιρήμονα καί τινας ἑτέρους. (Ἂρξομαι δὲ νῦν τοὺς ὑπολειπομένους τῶν γεγραφότων

[2, 2]   τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευήν. Αὐτὸς δὲ ὁ Σολομὼν ᾠκοδόμησε τὸν ναὸν

[2, 2]   καὶ Ἡλίου κεῖται πόλις. (Ἀντὶ δὲ ὀβελῶν ἔστησε κίονας, ὑφ' οἷς

[2, 8]   ἐδούλευον ἀνδραπόδων οὐδὲν διαφέροντες, (ἡμεῖς δὲ ὄντες ἐλεύθεροι προσέτι καὶ τῶν

[2, 12]   ἔχειν τῶν νόμων ὑπισχνουμένους. (Ἡμῶν δὲ ὁντινοῦν τις ἔροιτο τοὺς νόμους

[2, 18]   περὶ διαίτης οὐκ ἀντέβλεψαν. Ἡμῖν δὲ πάλιν ἐκ τοῦ περὶ ταῦτα

[2, 9]   βίον εὕρημα συμβεβλῆσθαι μόνους. (Ταῦτα δὲ πάντα διελεγχθήσεσθαι νομίζω σαφῶς, εἰ

[2, 13]   τὰ μέγιστα διοικεῖν ἐπιτρεπούσης, τῷ δὲ πάντων ἀρχιερεῖ πάλιν αὖ πεπιστευκυίας

[2, 20]   τοῦτ' ἔστιν ἴδιον ἡμῶν, κοινὸν δὲ πάντων, οὐχ Ἑλλήνων δὲ μόνων,

[2, 2]   φησί, Καρχηδόνα Φοίνικες ἔκτισαν. Τοῦτο δὲ πάντως προσέθηκε τὸ Καρχηδόνα τεκμήριον

[2, 6]   εἴκοσι δὲ τὸ πλάτος, κατάχρυσοι δὲ πᾶσαι καὶ μικροῦ δεῖν σφυρήλατοι·

[2, 2]   εἶχεν ἥλιος περιβόλους, πρὸς ἀφηλιώτην δὲ πάσας ἀπέστρεφεν· ὧδε γὰρ καὶ

[2, 23]   ἡμῖν οὐ νενομισμένων παρατετήρηται. (Μιμεῖσθαι δὲ πειρῶνται καὶ τὴν πρὸς ἀλλήλους

[2, 3]   (ἐν ἡμέραις ἓξ διελθεῖν; ἡ δὲ περὶ τὴν ὀνομασίαν τοῦ σαββάτου

[2, 22]   δὲ καὶ γάμους νομοθετήσαντες, ὅσας δὲ περὶ τῆς ἀσεβείας προφάσεις περιέχουσιν

[2, 2]   νεώτερος μὲν ὢν αὐτός, ἐκείνοις δὲ πιστεύσας τοῖς διὰ τὴν ἡλικίαν

[2, 20]   θεοῦ τοῖς μύθοις ἀφανίσειε. (Μάλιστα δὲ Πλάτων μεμίμηται τὸν ἡμέτερον νομοθέτην

[2, 17]   τῶν πολλῶν ἔγγιον συνηθείαις, αὐτὸς δὲ Πλάτων ὡμολόγηκεν, ὅτι τὴν ἀληθῆ

[2, 7]   ἐπὶ συμφοραῖς ἐξεληλαμένοι. Τῶν Ἑλλήνων δὲ πλέον τοῖς τόποις ἢ τοῖς

[2, 19]   μὲν οἰκοδομοῦντες ἐπὶ μισθῷ νῦν δὲ ποιμαίνοντες, ἄλλοι δὲ τρόπον κακούργων

[2, 5]   Ῥωμαίων πρεσβευτοῦ καὶ παρόντος. Ὀρθῶς δὲ ποιῶν φαίην ἂν καὶ μάλα

[2, 19]   τινα, τὴν δὲ ὑφαίνουσαν, τὸν δὲ πολεμοῦντα καὶ μετὰ ἀνθρώπων μαχόμενον,

[2, 19]   μὲν ἀγενείους καὶ μειράκια, τοὺς δὲ πρεσβυτέρους καὶ γενειῶντας εἶναι χρὴ

[2, 16]   τῇ συνηθείᾳ οὐκ ἠθέλησεν. (Τἆλλα δὲ προείρηκεν, ὧν ἡ μετάδοσίς ἐστιν

[2, 14]   μέλλοι τέκνων ἕνεκα γίνεσθαι. Τὴν δὲ πρὸς ἄρρενας ἀρρένων ἐστύγηκεν καὶ

[2, 12]   προσέτασσον διὰ τῶν νόμων, τοῦ δὲ πρὸς αὐτὰ διὰ τῶν ἔργων

[2, 9]   πρὸς τὴν καθόλου φιλανθρωπίαν ἔτι δὲ πρὸς δικαιοσύνην καὶ τὴν ἐν

[2, 1]   συμμέτρου προαποδεδεῖχθαι νομίζω. (Περὶ ὧν δὲ προστίθησιν ὁ Ἀπίων ἐπιμνησθήσομαι συντόμως.

[2, 20]   θεοὺς εἰσάγειν πάντα πάσχοντας, τοῖς δὲ ῥήτορσι πολιτογραφεῖν (κατὰ ψήφισμα τῶν

[2, 5]   παρασχόντων αὐτοῖς τῶν διαδόχων. ~(Ἡ δὲ Ῥωμαίων φιλανθρωπία πᾶσιν οὐ μικροῦ

[2, 3]   ἐστιν ἀπὸ παντὸς ἔργου, τὸ δὲ σαββώ, καθάπερ ἐκεῖνός φησι, δηλοῖ

[2, 5]   καὶ μὴ λίαν ἐθαύμαζεν. (Ἀπίωνα δὲ σχεδὸν ἐφεξῆς πάντες ἔλαθον οἱ

[2, 21]   παρ' αὐτοῖς μετεδίδοσαν διατριβῆς· ἡμεῖς δὲ τὰ μὲν τῶν ἄλλων ζηλοῦν

[2, 10]   καὶ τυραννίδας οἱ προεστηκότες, ἐθίζουσι (δὲ τὰ πλήθη μετὰ πολλῆς ζῆν

[2, 11]   οἱ μὲν γὰρ μοναρχίαις, οἱ δὲ ταῖς ὀλίγων δυναστείαις, ἄλλοι δὲ

[2, 13]   ἐπιμέλειαν τῶν ἱερέων πεπιστευμένων, ὥσπερ δὲ τελετῆς τινος τῆς ὅλης πολιτείας

[2, 19]   γενειῶντας εἶναι χρὴ δοκεῖν, ἄλλους δὲ τετάχθαι πρὸς ταῖς τέχναις, χαλκεύοντά

[2, 24]   μὲν θανάτου καταφρονεῖν, ἐν εἰρήνῃ δὲ τέχναις ἢ γεωργίαις προσανέχειν, πάντα

[2, 14]   κἂν ᾖ πολυτελὴς ἄτιμος, πᾶσα δὲ τέχνη πρὸς μιμήσεως ἐπίνοιαν ἄτεχνος.

[2, 20]   τῶν μὲν εἰκότως κατεφρόνησαν, εἰς δὲ τὴν ἀληθῆ καὶ πρέπουσαν περὶ

[2, 15]   δεῖ τὸν γήμαντα μόνῃ, τὸ δὲ τὴν ἄλλου πειρᾶν ἀνόσιον. Εἰ

[2, 12]   ἀλλὰ ταύτης μέρη τἆλλα, λέγω δὲ τὴν δικαιοσύνην τὴν σωφροσύνην τὴν

[2, 11]   αὐτοὶ δεηθέντες ἐν ἀμηχάνοις, λαθεῖν δὲ τὴν ἐκείνου γνώμην οὐκ ἐνὸν

[2, 13]   κατεσκευασμένου πρὸς τὴν εὐσέβειαν, ἐξαίρετον δὲ τὴν ἐπιμέλειαν τῶν ἱερέων πεπιστευμένων,

[2, 5]   καθ' (ἑαυτὸν διαφέροντα Δημήτριον, τοὺς δὲ τὴν τοῦ σώματος αὐτοῦ φυλακὴν

[2, 13]   ἀναιρεῖν τοῖς λόγοις ἐπικεχειρηκότων, ἄλλων δὲ τὴν ὑπὲρ ἀνθρώπων αὐτὸν (πρόνοιαν

[2, 24]   ἡμῶν τὸν νομοθέτην ἐλοιδόρησαν· τῷ δὲ τῆς ἀρετῆς πάλαι μὲν ὁ

[2, 4]   Μακεδόσι τιμῆς ἐπέτυχον. (Οὐκ οἶδα δέ, τί ποτ' ἂν ἔλεγεν Ἀπίων,

[2, 13]   ἀρχὴ γένοιτο ταύτης ὁσιωτέρα; τίς δὲ τιμὴ θεῷ μᾶλλον ἁρμόζουσα, παντὸς

[2, 23]   διὰ πάντων ἀνθρώπων βεβάδικεν. Αὐτὸς δέ τις ἕκαστος τὴν πατρίδα καὶ

[2, 15]   τὴν ἄλλου πειρᾶν ἀνόσιον. Εἰ δέ τις τοῦτο πράξειεν, οὐδεμία θανάτου

[2, 10]   τῶν ὑπ' αὐτοῦ τιθεμένων, πλήθους δὲ τὸ πᾶσι τοῖς δόξασιν ἐμμεῖναι

[2, 6]   ὕψος ἦσαν ἑξήκοντα πηχῶν, εἴκοσι δὲ τὸ πλάτος, κατάχρυσοι δὲ πᾶσαι

[2, 10]   καὶ πάντων κηδεμὼν ἀληθέστατος. Ἅπαν δὲ τὸ πλῆθος εἰς ἑαυτὸν ἀνηρτῆσθαι

[2, 21]   εἰσαγόντων (θεὸν ὥριστο θάνατος. Οἱ δὲ τοιούτῳ νόμῳ χρώμενοι δῆλον ὅτι

[2, 1]   χαίρουσι μὲν ταῖς λοιδορίαις, ἄχθονται δὲ τοῖς ἐπαίνοις, ἀναγκαῖον ἡγησάμην εἶναι

[2, 19]   πατέρα μὲν τῷ λόγῳ, τύραννον δὲ τοῖς ἔργοις καὶ δεσπότην ἐφιστάντες,

[2, 8]   τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους ἅπαντας, Ἀπίων δὲ τοῖς θύουσιν ἐγκαλῶν αὑτὸν ἐξήλεγξεν

[2, 15]   κηδείαν τοῖς οἰκειοτάτοις ἐπιτελεῖν, πᾶσι δὲ τοῖς παριοῦσι καὶ προσελθεῖν καὶ

[2, 13]   πεῖραι δεόμενα διορθώσεως ἐλέγχουσιν. (Ἡμῖν δὲ τοῖς πεισθεῖσιν ἐξ ἀρχῆς τεθῆναι

[2, 11]   δὲ ταῖς ὀλίγων δυναστείαις, ἄλλοι δὲ (τοῖς πλήθεσιν ἐπέτρεψαν τὴν ἐξουσίαν

[2, 23]   δοκεῖν τὰ πάτρια διεφύλαττον, ἐν δὲ τοῖς πράγμασι καὶ τῷ φιλοσοφεῖν

[2, 3]   εἰς τὴν Ἰουδαίαν προείρηκε, πάλιν δὲ τὸν Μωσῆν εἰς τὸ μεταξὺ

[2, 19]   ἐν τῷ ταρτάρῳ δεδεμένους (ὅΣοις δὲ τὸν οὐρανὸν ἀπένειμαν τούτοις πατέρα

[2, 24]   γὰρ εὐσεβείας ἀπαραβάτου κάλλιον; τί δὲ τοῦ πειθαρχεῖν τοῖς νόμοις δικαιότερον;

[2, 13]   (μάλιστα σοφίας δεινότητα μαρτυροῦσιν, ἡμεῖς δὲ τοὐναντίον μίαν εἶναι καὶ φρόνησιν

[2, 9]   κειμένους (ἔχομεν τοὺς νόμους. Παρακαλῶ δὲ τοὺς ἐντευξομένους τῇ γραφῇ μὴ

[2, 8]   μυθευόμενος Αἰγύπτου βασιλεὺς ἐτύφλωσεν· ἡμεῖς δὲ τοὺς ἡμετέρους οὐκ ἂν εἴποιμεν

[2, 21]   κώνειον πιὼν ἀποθανεῖν. (Καὶ διαφθείρειν δὲ τοὺς νέους ὁ κατήγορος αὐτὸν

[2, 5]   καὶ Σαβῖνοι Ῥωμαῖοι καλοῦνται. Εἰ δὲ τοῦτον ἀφαιρεῖται τὸν τρόπον τῆς

[2, 10]   ζῆν νομίμως ἄλλοις ὑφηγήσασθαι. (Τούτων δὲ τοῦτον ἐχόντων τὸν τρόπον ἀρετὴ

[2, 9]   τῶν ἄλλων μὴ λοιδορεῖν· ὁ δὲ τούτους μὲν ἔφυγεν, τῶν ἡμετέρων

[2, 19]   τοὺς δὲ καλεῖν ἀποτροπαίους, εἶτα δὲ τούτους ὥσπερ τοὺς πονηροτάτους τῶν

[2, 14]   διὰ παντὸς οἱ ἱερεῖς, ἡγήσεται δὲ τούτων ὁ πρῶτος ἀεὶ κατὰ

[2, 19]   μισθῷ νῦν δὲ ποιμαίνοντες, ἄλλοι δὲ τρόπον κακούργων ἐν χαλκῷ δεσμωτηρίῳ

[2, 9]   τὴν εὐσέβειαν ἀκριβῶς ἐμμένειν, τοὺς δὲ τῶν ἄλλων μὴ λοιδορεῖν· ὁ

[2, 10]   εἰς ἀεὶ φυλαχθῆναι παρεσκεύασεν. (Ἴδωμεν δὲ τῶν ἔργων αὐτοῦ τὸ πρῶτον

[2, 17]   κατὰ πολλὴν ἐξουσίαν κεκαλλιγραφημένους, μάλιστα δὲ τῶν νομοθετῶν Λυκοῦργον τεθαυμάκασι καὶ

[2, 8]   ἐπὶ τούτῳ μέγα ἐφρόνει. Περὶ δὲ τῶν παρ' ἡμῖν ἀνδρῶν γεγονότων

[2, 20]   τιμαῖς ἀκμάσαντες θεοὶ γεγηράκασιν· (οἱ δὲ ὑπακμάζοντες τούτων ἐν δευτέρᾳ τάξει

[2, 24]   μὲν ἀπείργοντες εἰς πλεονεξίαν, ἀνδρείους δὲ ὑπὲρ αὑτῶν εἶναι παρασκευάζοντες, ἀπαραίτητοι

[2, 19]   ταῖς τέχναις, χαλκεύοντά τινα, τὴν δὲ ὑφαίνουσαν, τὸν δὲ πολεμοῦντα καὶ

[2, 22]   ὅτι κρατίστους ἔχομεν νόμους. Εἰ δὲ φαύλοις οὕτως ἡμᾶς ἐμμένειν ὑπολαμβάνουσι,

[2, 2]   περιεργίας οἵαν συμπέπλεκεν Ἀπίων. (Ἀκοῦσαι δέ φησι τῶν πρεσβυτέρων, ὅτι Μωσῆς

[2, 5]   ἀναθήματα τῆς νίκης ἀξίως. (Ὁ δὲ Φιλομήτωρ Πτολεμαῖος καὶ ἡ γυνὴ

[2, 21]   οὖν Ἀθηναίων ἐχέτω καλῶς. Σκύθαι δὲ φόνοις χαίροντες ἀνθρώπων καὶ βραχὺ

[2, 7]   ἄλλοις δουλεύειν ὑπέζευξαν, (τὸ πλεῖστον δὲ φῦλον ἄλλων ὑπακήκοεν πολλάκις. Αἰγύπτιοι

[2, 2]   θαυμαστὴ τοῦ γραμματικοῦ φράσις· τὸ δὲ ψεῦσμα λόγων οὐ δεόμενον, ἀλλ'

[2, 2]   ἐν τῇ τρίτῃ τῶν Αἰγυπτιακῶν τάδε· Μωσῆς, ὡς ἤκουσα παρὰ τῶν

[2, 15]   δὲ κελεύει μὴ προικὶ προσέχοντας μηδὲ βιαίοις ἁρπαγαῖς μηδ' αὖ δόλῳ

[2, 21]   οὕτως ἀξιοπίστους διετέθησαν, οἵ γε μηδὲ γυναικῶν ἐφείσαντο; νῦν γὰρ τὴν

[2, 7]   ἡμῖν εἶναι πρὸς αὐτοὺς ἔχθραν μηδὲ ζηλοτυπίαν. Τοὐναντίον μέντοι πολλοὶ παρ'

[2, 20]   ἄλλαις προκατειλημμένους δόξαις περὶ θεοῦ μηδὲ κοινωνεῖν ἐθέλομεν τοῖς καθ' ἑτέραν

[2, 22]   ζηλώσαιμεν τοὺς ἑτέρων νόμους ὁρῶντες μηδὲ παρὰ τοῖς θεμένοις αὐτοὺς τετηρημένους;

[2, 16]   ἤδη τῶν ἡμετέρων περὶ τοῦ μηδὲ ῥῆμα φθέγξασθαι παρὰ τὸν νόμον

[2, 18]   οὓς ἂν στρατεύωσιν. Ὅτι δὲ μηδὲ τοῦτο κατώρθωσαν, ἐῶ λέγειν· οὐ

[2, 1]   τοῖς ἐπαίνοις, ἀναγκαῖον ἡγησάμην εἶναι μηδὲ τοῦτον ἀνεξέταστον καταλιπεῖν κατηγορίαν ἡμῶν

[2, 16]   καὶ φιλανθρωπίαν ἡμᾶς ἐξεπαίδευσεν, ὡς μηδὲ τῶν ἀλόγων ζῴων ὀλιγωρεῖν, ἀλλὰ

[2, 14]   μέθην ἑαυτοῖς, ἀβούλητον γὰρ θεῷ τόδε, ἀλλ' εἰς σωφροσύνην. (Καὶ ἐπὶ

[2, 12]   ἀναφέρουσιν· οὐδὲν γὰρ τούτων ἀνεξέταστον οὐδὲ ἀόριστον παρέλιπεν. Δύο μὲν γάρ

[2, 23]   ἔστιν οὐ πόλις Ἑλλήνων οὐδητισοῦν οὐδὲ βάρβαρον οὐδὲ ἓν ἔθνος, ἔνθα

[2, 23]   παύσασθαι (βασκαίνοντας ἡμῖν τοὺς κατηγοροῦντας. Οὐδὲ γὰρ ἐπιφθόνου τινὸς ἀντιποιούμεθα πράγματος

[2, 10]   οὐδαμοῦ τῆς ποιήσεως αὐτῷ χρησάμενος· οὐδὲ γὰρ ἦν κατὰ τοῦτον, ἀλλὰ

[2, 18]   νόμων παρὰ τοὺς ἄλλους ἅπαντας· οὐδὲ γὰρ τὰ ῥᾷστα δοκοῦντα τῶν

[2, 12]   μηθὲν μήθ' ὑπ' ἀγνοίας ἁμαρτάνωμεν. (Οὐδὲ γὰρ τὴν ἀπὸ τῆς ἀγνοίας

[2, 12]   τὸν νόμον, οὐκ εἰσάπαξ ἀκροασομένοις οὐδὲ δὶς ἢ πολλάκις, ἀλλ' ἑκάστης

[2, 9]   μὴν οὐδὲ τῶν ἄλλων Αἰγυπτίων (οὐδὲ εἷς ὗν θύει τοῖς θεοῖς.

[2, 23]   πόλις Ἑλλήνων οὐδητισοῦν οὐδὲ βάρβαρον οὐδὲ ἓν ἔθνος, ἔνθα μὴ τὸ

[2, 16]   προσφεύγει ταῖς οἰκίαις ἀπεῖπεν ἀνελεῖν. Οὐδὲ νεοττοῖς τοὺς γονέας αὐτῶν ἐπέτρεψε

[2, 7]   αἰῶνος ἐλευθερίας (οὐ τυχόντες ἀλλ' οὐδὲ παρὰ τῶν οἰκοδεσποτῶν. Ὅντινα μὲν

[2, 2]   αὐτοῦ πατρίς ἐστι, διαβεβαιωσάμενος εἰπεῖν οὐδὲ περὶ Πυθαγόρου μόνον οὐκ ἐχθὲς

[2, 2]   ἐκτύπωμα τοιοῦτον εἰς αὐτὴν ἐνέθηκεν οὐδὲ ποιεῖν τοῖς ἔπειτα προσέταξεν, ὅ

[2, 1]   ῥᾴδιον αὐτοῦ διελθεῖν τὸν λόγον οὐδὲ σαφῶς γνῶναι, τί λέγειν βούλεται,

[2, 16]   ἐᾷ τὴν γῆν αὐτῶν πυρπολεῖν οὐδὲ τέμνειν ἥμερα δένδρα, ἀλλὰ καὶ

[2, 22]   τῶν (παρὰ τοῖς ἄλλοις τετιμημένων. Οὐδὲ τὴν ἀνδρείαν ἠσκήσαμεν ἐπὶ τῷ

[2, 6]   τηλικαύτας λυχνοκαί̈ ας ἐπιτελοῦντες, ἀλλ' οὐδέ τις αὐτῷ βαδίζοντι κατὰ τὴν

[2, 13]   ἡγεμονίαν; οὓς οὐ κατὰ πλοῦτον οὐδέ τισιν ἄλλαις προύχοντας αὐτομάτοις πλεονεξίαις

[2, 20]   συνήθειαν βίου ζῆν προαιρουμένοις. (Ἀλλ' οὐδὲ τοῦτ' ἔστιν ἴδιον ἡμῶν, κοινὸν

[2, 17]   τοὺς νόμους προύδομεν οὐκ ἀργίας οὐδὲ τρυφῆς αὐτοὺς χάριν περιέποντες, ἀλλ'

[2, 9]   χοιρείων ἀπέχονται βρωμάτων, οὐ μὴν οὐδὲ τῶν ἄλλων Αἰγυπτίων (οὐδὲ εἷς

[2, 12]   τὸν οἶκον ἑκάστων διαίτης οὐδὲν οὐδὲ τῶν βραχυτάτων αὐτεξούσιον ἐπὶ ταῖς

[2, 21]   προεδίδου τὴν πόλιν τοῖς πολεμίοις οὐδὲ τῶν ἱερῶν ἐσύλησεν οὐδέν, ἀλλ'

[2, 16]   βιοῦσι γέρας ἐστὶν οὐκ ἄργυρος οὐδὲ χρυσὸς οὐ κοτίνου στέφανος ἢ

[2, 2]   πρὸς ἀφηλιώτην δὲ πάσας ἀπέστρεφεν· ὧδε γὰρ καὶ Ἡλίου κεῖται πόλις.

[2, 5]   Πτολεμαίου τοῦ Φιλομήτορος ἀπὸ Κυρήνης ἐξῆλθε Κλεοπάτραν ἐκβαλεῖν βουλόμενος τῆς βασιλείας

[2, 1]   Ἀπίωνα τὸν γραμματικὸν ἀντιρρήσεως τετολμημένοις ἐπῆλθέ μοι διαπορεῖν, εἰ (χρὴ σπουδάσαι·

[2, 3]   Οὐκ ἂν οὖν τις ἢ καταγελάσειε τῆς φλυαρίας ἢ τοὐναντίον μισήσειε

[2, 3]   καταγελάσειε τῆς φλυαρίας ἢ τοὐναντίον μισήσειε τὴν ἐν τῷ τοιαῦτα γράφειν

[2, 20]   δόξαν περὶ θεοῦ τοῖς μύθοις ἀφανίσειε. (Μάλιστα δὲ Πλάτων μεμίμηται τὸν

[2, 2]   Φοίνικες ἔκτισαν. Τοῦτο δὲ πάντως προσέθηκε τὸ Καρχηδόνα τεκμήριον οἰόμενος αὑτῷ

[2, 2]   γενέσθαι τῆς ἀληθείας ἐναργέστατον, οὐ συνῆκε δὲ καθ' ἑαυτοῦ τὸν ἔλεγχον

[2, 3]   αὐτοὺς ἐλθεῖν εἰς τὴν Ἰουδαίαν προείρηκε, πάλιν δὲ τὸν Μωσῆν εἰς

[2, 16]   ἀλόγων ζῴων ὀλιγωρεῖν, ἀλλὰ μόνην ἐφῆκε τούτων χρῆσιν τὴν νόμιμον, πᾶσαν

[2, 17]   τις ἢ συγγράψαι λόγος αὐτοῖς ἀνεγίνωσκε τοῖς Ἕλλησιν ἤ που περιτυχεῖν

[2, 15]   συμβῇ τις ἔχθρα, τἀπόρρητα λέγειν κεκώλυκε. Δικάζων εἰ δῶρα τις λάβοι,

[2, 11]   παρ' αὐτῷ διανοηθῇ, ἕνα αὐτὸν ἀπέφηνε καὶ ἀγένητον καὶ πρὸς τὸν

[2, 21]   μὲν οὖν πολίτης Ἀθηναίων τοιαύτην ὑπέμεινε τιμωρίαν. (Ἀναξαγόρας δὲ Κλαζομένιος ἦν,

[2, 22]   γὰρ παρὰ τοῖς πλείοσι μελέτη (γέγονε τοῦ παραβαίνειν τοὺς νόμους. Οὐ

[2, 15]   τὴν ἀρχὴν εὐθὺς τῆς τροφῆς ἔταξε. Καὶ γράμματα παιδεύειν ἐκέλευσεν τὰ

[2, 12]   ἀλλὰ καὶ κάλλιστον καὶ ἀναγκαιότατον ἀπέδειξε παίδευμα τὸν νόμον, οὐκ εἰσάπαξ

[2, 11]   εἴποι βιασάμενος τὸν λόγον θεοκρατίαν ἀπέδειξε τὸ πολίτευμα (θεῷ τὴν ἀρχὴν

[2, 12]   πολλὴν ἐπιμέλειαν· οὔτε γὰρ κωφὴν ἀπέλιπε τὴν τῶν ἠθῶν ἄσκησιν οὔτε

[2, 22]   ~(Ἀλλὰ δῆλον ὅτι τοῖς Περσῶν ἔχαιρε νόμοις ὁ Ἀπολλώνιος κἀκείνους ἐθαύμαζεν,

[2, 6]   δὲ καὶ τὰ τείχη φυλάκων εὗρε πολέμου συνεστηκότος, ἐῶ τἆλλα. (Τοῦ

[2, 24]   τὴν ἀλήθειαν ἀγαπῶντι καὶ διὰ σὲ τοῖς ὁμοίως βουλησομένοις περὶ τοῦ

[2, 5]   πολλὰς ὡς ἡμῖν νόμιμόν ἐστιν ἐπετέλεσε θυσίας τῷ θεῷ καὶ ἀνέθηκεν

[2, 9]   καὶ θεοσεβεῖς νομίζει, πάντως ἂν ὡμολόγησε (τοὺς ἱερεῖς· δύο γὰρ αὐτούς

[2, 24]   γεγενημένος. (Περὶ τῶν νόμων οὐκ ἐδέησε λόγου πλείονος· αὐτοὶ γὰρ ἑωράθησαν

[2, 2]   κατασκευήν. Αὐτὸς δὲ ὁ Σολομὼν ᾠκοδόμησε τὸν ναὸν μετὰ τὸ ἐξελθεῖν

[2, 5]   αὐτὸς ὧν τυχεῖν ἐκωλύετο συκοφαντεῖν ἐπεχείρησε τοὺς δικαίως λαβόντας· οὐ γὰρ

[2, 2]   κεῖται πόλις. (Ἀντὶ δὲ ὀβελῶν ἔστησε κίονας, ὑφ' οἷς ἦν ἐκτύπωμα

[2, 5]   τὰ κατὰ τὴν Αἴγυπτον αὐτοῖς ἐνεχείρισε φρούρια πιστῶς ἅμα καὶ γενναίως

[2, 18]   ἀμετακίνητον. Ἀλλ' οἱ τοῖς ξίφεσιν ὁμόσε χωροῦντες καὶ τοὺς πολεμίους ἐξ

[2, 12]   ἔργων ἀφεμένους ἐπὶ τὴν ἀκρόασιν ἐκέλευσε τοῦ νόμου συλλέγεσθαι καὶ τοῦτον

[2, 1]   Ἑλλήνων συγγραφεῖς παρασχόμενος μάρτυρας, τήν τε ἀντίρρησιν ἐποιησάμην πρὸς Μανεθὼν καὶ

[2, 23]   πάντας εὕροι τοῦτον (ὑφ' ἡμῶν τε διηλέγχθησαν οἱ νόμοι καὶ τοῖς

[2, 14]   αἱ προρρήσεις καὶ ἀπαγορεύσεις; ἁπλαῖ τε καὶ γνώριμοι. Πρώτη δ' ἡγεῖται

[2, 11]   μεγάλων ἐπιτυγχανομένων εἰκότως ἐνόμιζεν ἡγεμόνα τε καὶ σύμβουλον θεὸν ἔχειν, καὶ

[2, 13]   ὅσοι τῶν μετ' αὐτοῦ πειθοῖ τε καὶ σωφροσύνῃ τῶν ἄλλων διέφερον,

[2, 9]   καθ' οὓς ζῶντες διατελοῦμεν. Ἄλλως τε καὶ τὴν κατηγορίαν ὁ Ἀπολλώνιος

[2, 18]   οὐχ οἷόν τε κατασιωπᾶν, ἄλλως τε καὶ τοῦ λόγου μέλλοντος οὐχ

[2, 18]   ἡμᾶς ἐλέγχειν οἰομένων οὐχ οἷόν τε κατασιωπᾶν, ἄλλως τε καὶ τοῦ

[2, 10]   πλήθεσιν ἡγεμόνα καὶ σύμβουλον τήν τε κατασκευὴν αὐτοῖς ὅλην τοῦ βίου

[2, 11]   καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Πλάτων οἵ τε μετ' ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς στοᾶς

[2, 2]   ποιεῖν τοῖς ἔπειτα προσέταξεν, ὅ τε μετὰ ταῦτα κατασκευάσας τὸν ναὸν

[2, 16]   ἀποθανεῖν ἔδωκεν ὁ θεὸς γενέσθαι τε πάλιν καὶ βίον ἀμείνω λαβεῖν

[2, 10]   πάντα καθ' ἡμῶν λέγουσιν, ἑαυτόν τε παρέσχεν ἄριστον τοῖς πλήθεσιν ἡγεμόνα

[2, 11]   ὄντα τῶν ἀγαθῶν, ἃ κοινῇ τε πᾶσιν ἀνθρώποις ὑπάρχει καὶ ὅσων

[2, 12]   τῶν κοινωνησόντων τῆς διαίτης ἔργων τε συντονίας καὶ τοὔμπαλιν ἀναπαύσεως ὅρον

[2, 10]   τοῖς λαοῖς ἐμπαρασχεῖν, οὕτως αὐτός τε τὰ μάλιστα τὴν ἀρετὴν ἐπιδείξειν

[2, 12]   ὅτι τὸν (νόμον παραβεβήκασιν, οἵ τε τὰς μεγίστας καὶ κυριωτάτας παρ'

[2, 1]   βιβλίου, τιμιώτατέ μοι Ἐπαφρόδιτε, περί τε τῆς ἀρχαιότητος ἡμῶν ἐπέδειξα τοῖς

[2, 17]   πάντα παθεῖν γενναίως προείλοντο. ~(Κἂν τε τι μὴ συμβεβήκει γνώριμον ἡμῶν

[2, 9]   πλεῖστον δὲ κατὰ δυσμένειαν περί τε τοῦ νομοθετήσαντος ἡμῖν Μωσέως καὶ

[2, 3]   τοὺς νόμους. Καίτοι πῶς οἷόν τε τοὺς αὐτοὺς καὶ τεσσαράκοντα μένειν

[2, 11]   ἐτόλμησαν, ὁ δὲ ἡμέτερος νομοθέτης ἅτε δὴ τὰ ἔργα παρέχων σύμφωνα

[2, 1]   μὲν οὖν τοῦ προτέρου βιβλίου, τιμιώτατέ μοι Ἐπαφρόδιτε, περί τε τῆς

[2, 18]   περί γε τοῦ μήτε χλευάζειν μήτε βλασφημεῖν τοὺς νομιζομένους θεοὺς παρ'

[2, 12]   πατρὶ τούτῳ καὶ δεσπότῃ ζῶντες μήτε βουλόμενοι μηθὲν μήθ' ὑπ' ἀγνοίας

[2, 17]   ἡμῖν ἐπιτεθέντας (Οἱ μέν γε μήτε γῆν ἐργαζόμενοι μήτε περὶ τέχνας

[2, 13]   μηδὲν ὅλως ὑπεναντίον μήτε πρᾶξαι μήτε διανοηθῆναι τοῖς ἐξ ἀρχῆς νομοθετηθεῖσιν.

[2, 15]   ἀπεῖπεν μήτ' ἀμβλοῦν τὸ σπαρὲν μήτε διαφθείρειν ἀλλὰ ἢν φανείη τεκνοκτόνος

[2, 10]   πᾶσι τοῖς δόξασιν ἐμμεῖναι καὶ μήτε εὐτυχίαις μήτε συμφοραῖς αὐτῶν μηδὲν

[2, 7]   τεκμήριον γὰρ εἶναί φησιν τοῦ μήτε νόμοις ἡμᾶς χρῆσθαι δικαίοις μήτε

[2, 15]   μιμῶνται, τοῖς δ' ἵνα συντρεφόμενοι μήτε παραβαίνωσι μήτε σκῆψιν ἀγνοίας ἔχωσι.

[2, 17]   μέν γε μήτε γῆν ἐργαζόμενοι μήτε περὶ τέχνας πονοῦντες ἀλλὰ πάσης

[2, 13]   ὑπειλήφαμεν τὸ μηδὲν ὅλως ὑπεναντίον μήτε πρᾶξαι μήτε διανοηθῆναι τοῖς ἐξ

[2, 15]   δ' ἵνα συντρεφόμενοι μήτε παραβαίνωσι μήτε σκῆψιν ἀγνοίας ἔχωσι. (Τῆς εἰς

[2, 10]   δόξασιν ἐμμεῖναι καὶ μήτε εὐτυχίαις μήτε συμφοραῖς αὐτῶν μηδὲν μεταβάλλειν. (φημὶ

[2, 15]   γὰρ ἄριστα πάντων προνοησάμενος) ὅπως μήτε τὰ οἰκεῖα διαφθείρωμεν μήτε φθονήσωμεν

[2, 20]   πλημμελείας; ἐγὼ μὲν ὑπολαμβάνω τὸ μήτε τὴν ἀληθῆ τοῦ θεοῦ φύσιν

[2, 7]   μήτε νόμοις ἡμᾶς χρῆσθαι δικαίοις μήτε τὸν θεὸν εὐσεβεῖν ὡς προσῆκεν,

[2, 15]   ὅπως μήτε τὰ οἰκεῖα διαφθείρωμεν μήτε φθονήσωμεν τοῖς μετέχειν τῶν ἡμετέρων

[2, 18]   κατηγορεῖν. Καὶ περί γε τοῦ μήτε χλευάζειν μήτε βλασφημεῖν τοὺς νομιζομένους

[2, 24]   λοιδορεῖν χαίρουσιν ἐξεληλέγχθωσαν. Σοὶ δέ, Ἐπαφρόδιτε, μάλιστα τὴν ἀλήθειαν ἀγαπῶντι καὶ

[2, 1]   τοῦ προτέρου βιβλίου, τιμιώτατέ μοι Ἐπαφρόδιτε, περί τε τῆς ἀρχαιότητος ἡμῶν

[2, 2]   περιφανές· οὔτε γὰρ αὐτὸς Μωσῆς, ὅτε τὴν πρώτην σκηνὴν τῷ θεῷ

[2, 7]   δουλεύειν δὲ μᾶλλον ἔθνεσιν (καὶ) ἄλλοτε ἄλλοις καὶ τὸ κεχρῆσθαι συμφοραῖς

[2, 9]   ὡς ἀθέους καὶ μισανθρώπους λοιδορεῖ, ποτὲ δ' αὖ δειλίαν ἡμῖν ὀνειδίζει

[2, 9]   ἀλλὰ σποράδην, καὶ δὴ εἴπας ποτὲ μὲν ὡς ἀθέους καὶ μισανθρώπους

[2, 22]   περὶ αὐτῶν νόμους ἀπόμνυνται τοσοῦτόν ποτε παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἰσχύσαντας, ὥστε

[2, 19]   δεδεμένους· τί γὰρ οὐκ ἔμελλον, ὁπότε μηδ' ὁ πρεσβύτατος καὶ βασιλεὺς

[2, 7]   πάλιν ἀπέστησαν. (Καὶ τούτων οὐδεὶς πώποτε τὸν ὅρκον εἶπεν ἀκοῦσαι παρ'

[2, 22]   ἡμᾶς τὰ νόμιμα κινεῖν ἀναγκάζωσι, τότε καὶ παρὰ δύναμιν αἱρούμεθα πολέμους

[2, 12]   οὐδ' ἴσασιν, ἀλλ' ὅταν ἐξαμάρτωσιν, τότε παρ' ἄλλων μανθάνουσιν, ὅτι τὸν

[2, 15]   λέχους (φθορὰν παρέλθοι, καθαρὸς εἶναι τότε προσήκει. Καὶ μετὰ τὴν νόμιμον

[2, 8]   βίῳ καὶ τῷ λόγῳ διεφθαρμένος, ὥστε εἰκότως ἐλεήσαι τις ἂν τὴν

[2, 22]   ποτε παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἰσχύσαντας, ὥστε καὶ τοῖς θεοῖς τὰς τῶν

[2, 7]   τόποις ἢ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ἀφεστήκαμεν, ὥστε μηδεμίαν ἡμῖν εἶναι πρὸς αὐτοὺς

[2, 12]   κατὰ τοὺς οἰκείους νόμους ζῆν, ὥστε σχεδὸν αὐτοὺς οὐδ' ἴσασιν, ἀλλ'

[2, 19]   οὕτως ἀναισχύντως ὑπὸ τῶν θεῶν, ὥστε τινὰς καὶ ζηλοῦν ὁμολογεῖν τοὺς

[2, 1]   νομίμων κατηγορία. (Ὅτι μὲν οὖν οὔτε Αἰγύπτιοι τὸ γένος ἦσαν ἡμῶν

[2, 9]   νόμων πεποίηνται λόγους οὔτε δικαίους οὔτε ἀληθεῖς, τὸν μὲν ὡς γόητα

[2, 2]   ἀλλ' ἐκ τῶν ἔργων περιφανές· οὔτε γὰρ αὐτὸς Μωσῆς, ὅτε τὴν

[2, 12]   ταῦτα συνήρμοσεν κατὰ πολλὴν ἐπιμέλειαν· οὔτε γὰρ κωφὴν ἀπέλιπε τὴν τῶν

[2, 3]   μετὰ τὴν ἕκτην (ἡμέραν ἐβουβωνίασαν· οὔτε γὰρ φύσει πως γίνεται τὸ

[2, 1]   γένος ἦσαν ἡμῶν οἱ πατέρες οὔτε διὰ λύμην σωμάτων ἢ τοιαύτας

[2, 9]   περὶ τῶν νόμων πεποίηνται λόγους οὔτε δικαίους οὔτε ἀληθεῖς, τὸν μὲν

[2, 22]   οὔτε φόβος ἴσχυσεν τῶν κρατησάντων οὔτε ζῆλος τῶν (παρὰ τοῖς ἄλλοις

[2, 3]   ἡμέρας τὸ σύμμετρον ἀεὶ βαδίζουσιν, οὔτε κατ' αὐτόματον (εἰκὸς οὕτως συμβῆναι·

[2, 22]   ἀθάνατος διαμένει, καὶ οὐδεὶς Ἰουδαίων οὔτε μακρὰν οὕτως ἂν ἀπέλθοι τῆς

[2, 13]   ἀποτελεῖ. ~(Παρ' ἡμῖν γὰρ μόνοις οὔτε περὶ θεοῦ λόγους ἀκούσεταί τις

[2, 22]   οὕτως ἂν ἀπέλθοι τῆς πατρίδος οὔτε πικρὸν φοβηθήσεται (δεσπότην, ὡς μὴ

[2, 19]   καὶ τοὺς ἐξ αὐτοῦ γεγονότας οὔτε σώζειν δύναται κρατούμενος ὑπὸ τῆς

[2, 23]   οὔτε τὰ τῶν ἄλλων ψέγειν οὔτε τὰ παρ' ἡμῖν ἐγκωμιάζειν προθέμενος,

[2, 23]   ἐπεμνήσθην ἐφ' ὅσον ἦν ἀναγκαῖον, οὔτε τὰ τῶν ἄλλων ψέγειν οὔτε

[2, 8]   προσῆκεν τὴν Ἀπίωνος ἀπαιδευσίαν, ὃς οὔτε τὰς Ἀθηναίων τύχας οὔτε τὰς

[2, 8]   ὃς οὔτε τὰς Ἀθηναίων τύχας οὔτε τὰς Λακεδαιμονίων ἐνενόησεν, ὧν τοὺς

[2, 20]   οὔτε τῶν προειρημένων οὐδὲν διέλαθεν οὔτε τὰς ψυχρὰς προφάσεις τῶν ἀλληγοριῶν

[2, 21]   οὐδενὶ γὰρ οὔτε (τῆς πολιτείας οὔτε τῆς παρ' αὐτοῖς μετεδίδοσαν διατριβῆς·

[2, 21]   τις ὀνειδίσειεν εἰκότως· οὐδενὶ γὰρ οὔτε (τῆς πολιτείας οὔτε τῆς παρ'

[2, 12]   ἀπέλιπε τὴν τῶν ἠθῶν ἄσκησιν οὔτε τὸν ἐκ τοῦ νόμου λόγον

[2, 20]   (Ἀφ' ἧς ὁρμηθεὶς ὁ Πλάτων οὔτε τῶν ἄλλων οὐδένα ποιητῶν φησι

[2, 11]   τὴν ἐκείνου γνώμην οὐκ ἐνὸν οὔτε τῶν (πραττομένων οὐδὲν οὔθ' ὧν

[2, 20]   ἀλήθειαν ἐν τοῖς Ἑλληνικοῖς φιλοσοφήσαντας οὔτε τῶν προειρημένων οὐδὲν διέλαθεν οὔτε

[2, 22]   τούτων ἡμᾶς τῶν νόμων ἀπαγαγεῖν οὔτε φόβος ἴσχυσεν τῶν κρατησάντων οὔτε

[2, 16]   Οὐδὲ νεοττοῖς τοὺς γονέας αὐτῶν ἐπέτρεψε συνεξαιρεῖν, φείδεσθαι δὲ κἀν τῇ

[2, 5]   τῶν ἱερῶν γραφῶν βίβλοις ἐντυχεῖν. (Ἔπεμψε γοῦν ἀξιῶν ἄνδρας ἀποσταλῆναι τοὺς

[2, 5]   πόλεων (εἰς αὐτὰς μέρος Ἰουδαίων ἔπεμψε κατοικῆσον. Ὁ δὲ μετ' αὐτὸν

Livre, sections
[2, 3]	τοὺς ἄλλους ἐπινοήσας. Καὶ τί	γε	δεῖ θαυμάζειν, εἰ περὶ τῶν
[2, 4]	γένους αὐτὸς ἔφυγεν· ὡς οἵ	γε	μεγαλοφρονοῦντες ἐπὶ ταῖς ἑαυτῶν πατρίσι
[2, 9]	συνθέμενος, ἐκείνων δὲ κατηγορῶν, οἵ	γε	μὴ μόνον χρῶνται τοῖς ὑπὸ
[2, 10]	ἐκεῖνον παραβαλλόμενοι φαίνονται γεγονότες, ὅπου	γε	μηδ' αὐτὸ τοὔνομα (πάλαι ἐγιγνώσκετο
[2, 21]	ἄνδρας οὕτως ἀξιοπίστους διετέθησαν, οἵ	γε	μηδὲ γυναικῶν ἐφείσαντο; νῦν γὰρ
[2, 17]	πόνους ἡμῖν ἐπιτεθέντας (Οἱ μέν	γε	μήτε γῆν ἐργαζόμενοι μήτε περὶ
[2, 11]	τοὺς νόμους ὑποτίθενται, ὁ δέ	γε	Μίνως ἔλεγεν ὅτι εἰς τὸν
[2, 16]	τις, εὐθὺς ἀπόλλυται. Τοῖς μέντοι	γε	νομίμως βιοῦσι γέρας ἐστὶν οὐκ
[2, 2]	ὡς αὐτοῖς ἔδοξεν. (Ὁ δέ	γε	πάντων πιστότατος Ἀπίων ὡρίσατο τὴν
[2, 19]	τοὺς θανάτους αὐτῶν ὑπομένειν. Καλά	γε	ταῦτα καὶ τοῖς ἄλλοις ἑπόμενα,
[2, 13]	ἑτέρων ὡς ἄμεινον μετήνεγκεν; ἆρά	γε	τὴν ὅλην κατάστασιν τοῦ πολιτεύματος;
[2, 18]	τῶν ἀλλοτρίων κατηγορεῖν. Καὶ περί	γε	τοῦ μήτε χλευάζειν μήτε βλασφημεῖν
[2, 5]	δικαίως λαβόντας· οὐ γὰρ ἀπορίᾳ	γε	τῶν οἰκησόντων τὴν μετὰ σπουδῆς
[2, 5]	φησίν, Ὀνίας ἐπὶ τὴν πόλιν	ἤγαγε	στρατὸν ὀλίγον ὄντος ἐκεῖ Θέρμου
[2, 21]	Καὶ Πρωταγόρας εἰ μὴ θᾶττον	ἔφυγε,	συλληφθεὶς ἂν ἐτεθνήκει γράψαι τι
[2, 18]	εἶναι δοκεῖ πάντων χαλεπώτατος; (ὃν	ἔγωγε	νομίζω τινὰς κρατήσαντας ἡμῶν οὐχ
[2, 5]	προσέθηκεν ἔχειν αὐτοῖς ἀφορολόγητον. (Ὅμοια	δὲ	Ἀλεξάνδρῳ καὶ Πτολεμαῖος ὁ Λάγου
[2, 3]	καὶ ἑξακοσίοις ἔτεσιν ὕστερον. ~(Τὸν	δὲ	ἀριθμὸν τῶν ἐλαθέντων τὸν αὐτὸν
[2, 4]	τεκμήριόν ἐστιν αὐτοῖς· εἰς κατοίκησιν	δὲ	αὐτοῖς ἔδωκεν τόπον Ἀλέξανδρος καὶ
[2, 4]	τὴν οὐ πατρίδα μὲν λεγομένην	δὲ	αὐτοῦ λοιδορεῖ τὴν Ἀλεξάνδρειαν· ἐκείνης
[2, 23]	μὲν περὶ θεοῦ φρονοῦντες, εὐτέλειαν	δὲ	(βίου καὶ τὴν πρὸς ἀλλήλους
[2, 1]	λίαν ψυχρῶς προστέθεικεν, τὰ πλεῖστα	δὲ	βωμολοχίαν ἔχει καὶ πολλήν, εἰ
[2, 11]	αὐτῶν τοὺς νόμους ὑποτίθενται, ὁ	δέ	γε Μίνως ἔλεγεν ὅτι εἰς
[2, 2]	τινὲς ὡς αὐτοῖς ἔδοξεν. (Ὁ	δέ	γε πάντων πιστότατος Ἀπίων ὡρίσατο
[2, 4]	ἐπισπῶνται τῆς αὑτῶν κακοδοξίας. (Ὁ	δὲ	γενναῖος Ἀπίων δοκεῖ μὲν τὴν
[2, 19]	αὐτοὶ θελήσωσιν ἀποφαινόμενοι ἐξ ἀλλήλων	δὲ	γινομένους καὶ κατὰ παντοίους τρόπους
[2, 8]	(Τούτους μὲν οὖν παραλίπωμεν· τὰ	δὲ	γνώριμα πᾶσιν Ἀπίων ἠγνόηκεν, ὅτι
[2, 20]	μὲν ἐκ πηλοῦ πλάττων, ὁ	δὲ	γράφων, οἱ δὲ μάλιστα δὴ
[2, 16]	ὅπως αὐτῶν ὕβρις ἀπῇ, (μάλιστα	δὲ	γυναικῶν. Οὕτως δ' ἡμερότητα καὶ
[2, 21]	τοῖς Ἀθηναίοις περὶ θεῶν. Τί	δὲ	δεῖ θαυμάζειν, εἰ πρὸς ἄνδρας
[2, 19]	εἰς τὸ δωμάτιον ἀπελθεῖν; οἱ	δὲ	δὴ δουλεύοντες τοῖς ἀνθρώποις θεοὶ
[2, 4]	μηδὲν ἠπίστατο τούτων, ἀπαίδευτος. (Τὸ	δὲ	δὴ θαυμάζειν, πῶς Ἰουδαῖοι ὄντες
[2, 19]	(τραυματιζομένους ὀδύρεσθαι καὶ κακοπαθεῖν. Τὸ	δὲ	δὴ πάντων ἀσελγέστερον, τὴν περὶ
[2, 2]	ὡς δῆλός ἐστι καταψευσάμενος. (Τὰ	δὲ	δὴ τῶν χρόνων, ἐν οἷς
[2, 12]	ὁ μὲν λόγῳ (διδασκαλικός, ὁ	δὲ	διὰ τῆς ἀσκήσεως τῶν ἠθῶν.
[2, 23]	ἣν ἀργοῦμεν ἡμεῖς, τὸ ἔθος	(δὲ)	διαπεφοίτηκεν καὶ αἱ νηστεῖαι καὶ
[2, 22]	ἱεροῖς οἷς κατέπρησαν, τῆς ἀνδρείας	δὲ	δουλεῦσαι παρὰ μικρὸν ἐλθόντες, ἁπάντων
[2, 4]	αὐτῶν ἀντιποιουμένους ἐλέγχουσι. (Πρὸς ἡμᾶς	δὲ	δυοῖν θάτερον Αἰγύπτιοι πεπόνθασιν· ἢ
[2, 3]	καὶ τὸ γένος ἐξωμόσατο, Ἀλεξανδρεὺς	δὲ	εἶναι καταψευδόμενος ὁμολογεῖ τὴν μοχθηρίαν
[2, 7]	θάλασσαν μηδενὶ εὐνοήσειν ἀλλοφύλῳ, μάλιστα	(δὲ	Ἕλλησιν. Ἔδει δὲ καταψευδόμενον ἅπαξ
[2, 20]	ἐν ἐρημίᾳ παντελῶς εἰσιν, τὰ	δὲ	ἐμπερισπούδαστα καθάρσεσι παντοδαπαῖς περικοσμούμενα. Εἶθ'
[2, 19]	τοὺς μὲν ὑπὸ γῆν, τοὺς	δὲ	ἐν θαλάττῃ, τοὺς μέντοι πρεσβυτάτους
[2, 24]	(καὶ λοιδορεῖν χαίρουσιν ἐξεληλέγχθωσαν. Σοὶ	δέ,	Ἐπαφρόδιτε, μάλιστα τὴν ἀλήθειαν ἀγαπῶντι
[2, 8]	τοὺς μὲν ἀνδρειοτάτους (εἶναι, τοὺς	δὲ	εὐσεβεστάτους τῶν Ἑλλήνων ἅπαντες λέγουσιν.
[2, 19]	φύσιν καὶ μορφὴν ἀνέπλασαν· τοῖς	δὲ	εὐφημοτέροις τούτων καὶ (θύειν τὰς
[2, 6]	πόρρω μένοντας ἡσυχίαν ἄγειν, τὸν	δὲ	Ζάβιδον ἐπὶ πολλῆς ἡσυχίας εἰς
[2, 11]	δόγματος ἐξενεγκεῖν οὐκ ἐτόλμησαν, ὁ	δὲ	ἡμέτερος νομοθέτης ἅτε δὴ τὰ
[2, 22]	καὶ παῖδας ἐκτέμνων. Παρ' ἡμῖν	δὲ	θάνατος ὥρισται, κἂν ἄλογόν τις
[2, 18]	παρ' ἐκείνοις παραβιασθεῖεν. (Οὐ χρὴ	δὲ	θαυμάζειν, εἰ πρὸς θάνατον ἀνδρείως
[2, 17]	ἐν τοῖς γράμμασιν ἐπραγματεύσαντο, (Πλάτων	δὲ	θαυμαζόμενος παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ὡς
[2, 3]	συμβῆναι· πάντων γὰρ ἀλογώτατον. Ὁ	δὲ	θαυμαστὸς Ἀπίων διὰ μὲν ἓξ
[2, 16]	τοῦ μὲν νομοθέτου προφητεύσαντος, τοῦ	δὲ	θεοῦ τὴν πίστιν ἰσχυρὰν παρεσχηκότος,
[2, 8]	κόσμος τῶν ἀνθρώπων, τῶν ἀγριωτάτων	δὲ	θηρίων ἐπληθύνθη, ἃ θεοὺς οὗτοι
[2, 2]	τῆς ἀληθείας ἐναργέστατον, οὐ συνῆκε	δὲ	καθ' ἑαυτοῦ τὸν ἔλεγχον ἐπισπώμενος.
[2, 2]	πρὸ ἐτῶν χιλίων ἑπτακοσίων, Μόλων	δὲ	καὶ ἄλλοι τινὲς ὡς αὐτοῖς
[2, 9]	πέρας ἔστω τοῦ λόγου. (Ἐπεὶ	δὲ	καὶ Ἀπολλώνιος ὁ Μόλων καὶ
[2, 9]	τόλμαν κατηγορεῖ καὶ ἀπόνοιαν. Λέγει	δὲ	καὶ ἀφυεστάτους εἶναι τῶν βαρβάρων
[2, 22]	μὲν ζημίας χρημάτων, ἐπὶ φθορᾶς	δὲ	καὶ γάμους νομοθετήσαντες, ὅσας δὲ
[2, 19]	εὐήθειαν καταγνῶναι τῶν προσεμένων; (οἱ	δὲ	καὶ δεῖμόν τινα καὶ φόβον
[2, 19]	κατὰ παντοίους τρόπους γενέσεων, τούτους	δὲ	καὶ διαιροῦντες τόποις καὶ διαίταις,
[2, 16]	ὑπομείνῃ παθεῖν ὁ πειρασθείς. Ἔστι	δὲ	(καὶ ἐπὶ δούλοις ὁμοίως ὁ
[2, 20]	ξένων θεῶν τὸν ἐπιτήδειον· πολλῆς	δὲ	καὶ ζωγράφοι καὶ πλάσται τῆς
[2, 22]	περὶ τοὺς γάμους ὀλιγωρίας, Ἠλεῖοι	δὲ	καὶ Θηβαῖοι τῆς παρὰ φύσιν
[2, 19]	δεῖμόν τινα καὶ φόβον ἤδη	δὲ	καὶ λύσσαν καὶ ἀπάτην καὶ
[2, 14]	καὶ παντὸς οὗτινος φανερώτερος, μορφὴν	δὲ	καὶ μέγεθος (ἡμῖν ἄφατος· πᾶσα
[2, 20]	ἐν τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκιμωτάτων· Λακεδαιμόνιοι	δὲ	καὶ ξενηλασίας ποιούμενοι διετέλουν καὶ
[2, 24]	τέχναις ἢ γεωργίαις προσανέχειν, πάντα	δὲ	καὶ πανταχοῦ πεπεῖσθαι τὸν θεὸν
[2, 21]	ἐθῶν ἔδοξεν ἥκειν ἀνάπλεως, πολλοὺς	δὲ	καὶ παρὰ Πέρσαις ἄν τις
[2, 12]	ἔθεσιν ἐπαίδευον, οὐ λόγοις, Ἀθηναῖοι	δὲ	καὶ σχεδὸν οἱ ἄλλοι πάντες
[2, 16]	φράζειν, ἄταφον μὴ περιορᾶν, ἐπιεικεῖς	δὲ	καὶ τὰ πρὸς τοὺς πολεμίους
[2, 6]	τῶν τοσούτων μυριάδων ὑπήντησεν, ἔρημα	δὲ	καὶ τὰ τείχη φυλάκων εὗρε
[2, 15]	ἀλλήλους ἡμῶν συνέχει κοινωνίαν) (Πῶς	δὲ	καὶ τῆς πρὸς ἀλλοφύλους ἐπιεικείας
[2, 12]	δόξαν περὶ θεοῦ, τῷ βίῳ	δὲ	καὶ τοῖς ἔθεσι μηδὲν ἀλλήλων
[2, 15]	καὶ προσελθεῖν καὶ συναποδύρασθαι. Καθαίρειν	δὲ	καὶ τὸν οἶκον καὶ τοὺς
[2, 4]	προτέθειται μὲν ἐκείνοις λοιδορεῖσθαι, συμπεριλαμβάνειν	δὲ	καὶ τοὺς ἄλλους ἅπαντας, ἐν
[2, 22]	δουλεῦσαι παρὰ μικρὸν ἐλθόντες, ἁπάντων	δὲ	καὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων μιμητὴς ἐγένετο
[2, 24]	ὠφείλομεν ὡς μαθηταὶ γεγονότες· εἰ	δὲ	καὶ χρώμενοι μάλιστα πάντων βλεπόμεθα
[2, 20]	οὕτω γὰρ εὐφημότερον λέγειν· ἄλλοι	δὲ	καινοί τινες εἰσαγόμενοι θρησκείας τυγχάνουσιν,
[2, 9]	καὶ ἀπατεῶνα διαβάλλοντες, τοὺς νόμους	δὲ	κακίας ἡμῖν καὶ οὐδεμιᾶς ἀρετῆς
[2, 19]	θεῶν νομίζειν δοτῆρας ἀγαθῶν, τοὺς	δὲ	καλεῖν ἀποτροπαίους, εἶτα δὲ τούτους
[2, 16]	γονέας αὐτῶν ἐπέτρεψε συνεξαιρεῖν, φείδεσθαι	δὲ	κἀν τῇ πολεμίᾳ τῶν ἐργαζομένων
[2, 11]	δυνάμει μὲν ἡμῖν γνώριμον, (ὁποῖος	δὲ	κατ' οὐσίαν (ἐστὶν) ἄγνωστον. Ταῦτα
[2, 2]	εἰς Ἄργος Δαναοῦ φυγῆς, Λυσίμαχος	δὲ	κατὰ Βόκχοριν τὸν βασιλέα, τουτέστι
[2, 9]	μὲν ὑπ' ἀγνοίας, τὸ πλεῖστον	δὲ	κατὰ δυσμένειαν περί τε τοῦ
[2, 7]	ἀλλοφύλῳ, μάλιστα (δὲ Ἕλλησιν. Ἔδει	δὲ	καταψευδόμενον ἅπαξ εἰπεῖν μηδενὶ εὐνοήσειν
[2, 9]	τούτους μὲν ἔφυγεν, τῶν ἡμετέρων	δὲ	κατεψεύσατο. Τοῦτο μὲν Ἀπίωνι τοῦ
[2, 8]	παθοῦσιν, ἀλλὰ τοῖς δράσασιν. (Καινὸς	δὲ	κατήγορος ἡμῶν Ἀπίων ηὑρέθη τῶν
[2, 18]	ἕνεκα προσηγορίας τοῦ θεοῦ. (Τῶν	δὲ	κατηγόρων διὰ τῆς ἀντιπαραθέσεως ἡμᾶς
[2, 9]	Αἰγυπτίων ἡμῖν λοιδορεῖν συνθέμενος, ἐκείνων	δὲ	κατηγορῶν, οἵ γε μὴ μόνον
[2, 15]	τοὐπιτίμιον, εἴ τις ἐπιχειρήσειεν. ~(Γαμεῖν	δὲ	κελεύει μὴ προικὶ προσέχοντας μηδὲ
[2, 19]	καὶ μετὰ ἀνθρώπων μαχόμενον, (τοὺς	δὲ	κιθαρίζοντας ἢ τοξικῇ χαίροντας, εἶτ'
[2, 21]	Ἀθηναίων τοιαύτην ὑπέμεινε τιμωρίαν. (Ἀναξαγόρας	δὲ	Κλαζομένιος ἦν, ἀλλ' ὅτι νομιζόντων
[2, 13]	τῶν ὅλων πεποιημένης, τοῖς ἱερεῦσι	δὲ	κοινῇ μὲν τὰ μέγιστα διοικεῖν
[2, 21]	Λακεδαιμονίων ἐπὶ πλείω λέγειν. Οἱ	δὲ	κοινὴν εἶναι τὴν ἑαυτῶν δόξαντες
[2, 17]	τὸ πείθεσθαι τοῖς νόμοις· οἱ	δὲ	Λακεδαιμονίους θαυμάζοντες τὸν ἐκείνων χρόνον
[2, 1]	ὑπ' ἄλλων εἰρημένοις ὅμοια, τὰ	δὲ	λίαν ψυχρῶς προστέθεικεν, τὰ πλεῖστα
[2, 22]	μίξεις ἐπεφήμισαν, κατὰ τὸν αὐτὸν	δὲ	λόγον καὶ τοὺς τῶν γνησίων
[2, 13]	ἔργα πάντων παρ' ἡμῖν, εἷς	δὲ	λόγος ὁ τῷ νόμῳ συμφωνῶν
[2, 23]	εἰς Αἴγυπτον ἐλθόντες ἑτέρωθεν. Διὰ	δὲ	λύμην σωμάτων αὐτοὺς ἐκβληθῆναι κατεψεύσαντο·
[2, 20]	πλάττων, ὁ δὲ γράφων, οἱ	δὲ	μάλιστα δὴ θαυμαζόμενοι τῶν δημιουργῶν
[2, 7]	θεὸν εὐσεβεῖν ὡς προσῆκεν, δουλεύειν	δὲ	μᾶλλον ἔθνεσιν (καὶ) ἄλλοτε ἄλλοις
[2, 24]	μὲν ὁ θεός, μετ' ἐκεῖνον	δὲ	μάρτυς ὁ χρόνος εὕρηται γεγενημένος.
[2, 5]	μέρος Ἰουδαίων ἔπεμψε κατοικῆσον. Ὁ	δὲ	μετ' αὐτὸν Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος
[2, 18]	ἐφ' οὓς ἂν στρατεύωσιν. Ὅτι	δὲ	μηδὲ τοῦτο κατώρθωσαν, ἐῶ λέγειν·
[2, 4]	γράφειν ἐτόλμα, πονηρὸς ἦν, εἰ	δὲ	μηδὲν ἠπίστατο τούτων, ἀπαίδευτος. (Τὸ
[2, 20]	κοινὸν δὲ πάντων, οὐχ Ἑλλήνων	δὲ	μόνων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν
[2, 2]	ἐχθὲς καὶ πρῴην γεγονότος, περὶ	δὲ	Μωσέως τοσούτῳ πλήθει προάγοντος ἐκείνους
[2, 20]	ἱερῶν τὰ μὲν ἐρημοῦται, τὰ	δὲ	νεωστὶ κατὰ τὴν αὐτῶν βούλησιν
[2, 17]	οὕτω σεμνὴν περὶ θεοῦ, τοιούτοις	δὲ	νόμοις πολὺν αἰῶνα βεβαίως ἐμμεμενηκόσι,
[2, 1]	Χαιρήμονα καί τινας ἑτέρους. (Ἂρξομαι	δὲ	νῦν τοὺς ὑπολειπομένους τῶν γεγραφότων
[2, 2]	τὴν τοῦ ναοῦ κατασκευήν. Αὐτὸς	δὲ	ὁ Σολομὼν ᾠκοδόμησε τὸν ναὸν
[2, 2]	καὶ Ἡλίου κεῖται πόλις. (Ἀντὶ	δὲ	ὀβελῶν ἔστησε κίονας, ὑφ' οἷς
[2, 8]	ἐδούλευον ἀνδραπόδων οὐδὲν διαφέροντες, (ἡμεῖς	δὲ	ὄντες ἐλεύθεροι προσέτι καὶ τῶν
[2, 12]	ἔχειν τῶν νόμων ὑπισχνουμένους. (Ἡμῶν	δὲ	ὁντινοῦν τις ἔροιτο τοὺς νόμους
[2, 18]	περὶ διαίτης οὐκ ἀντέβλεψαν. Ἡμῖν	δὲ	πάλιν ἐκ τοῦ περὶ ταῦτα
[2, 9]	βίον εὕρημα συμβεβλῆσθαι μόνους. (Ταῦτα	δὲ	πάντα διελεγχθήσεσθαι νομίζω σαφῶς, εἰ
[2, 13]	τὰ μέγιστα διοικεῖν ἐπιτρεπούσης, τῷ	δὲ	πάντων ἀρχιερεῖ πάλιν αὖ πεπιστευκυίας
[2, 20]	τοῦτ' ἔστιν ἴδιον ἡμῶν, κοινὸν	δὲ	πάντων, οὐχ Ἑλλήνων δὲ μόνων,
[2, 2]	φησί, Καρχηδόνα Φοίνικες ἔκτισαν. Τοῦτο	δὲ	πάντως προσέθηκε τὸ Καρχηδόνα τεκμήριον
[2, 6]	εἴκοσι δὲ τὸ πλάτος, κατάχρυσοι	δὲ	πᾶσαι καὶ μικροῦ δεῖν σφυρήλατοι·
[2, 2]	εἶχεν ἥλιος περιβόλους, πρὸς ἀφηλιώτην	δὲ	πάσας ἀπέστρεφεν· ὧδε γὰρ καὶ
[2, 23]	ἡμῖν οὐ νενομισμένων παρατετήρηται. (Μιμεῖσθαι	δὲ	πειρῶνται καὶ τὴν πρὸς ἀλλήλους
[2, 3]	(ἐν ἡμέραις ἓξ διελθεῖν; ἡ	δὲ	περὶ τὴν ὀνομασίαν τοῦ σαββάτου
[2, 22]	δὲ καὶ γάμους νομοθετήσαντες, ὅσας	δὲ	περὶ τῆς ἀσεβείας προφάσεις περιέχουσιν
[2, 2]	νεώτερος μὲν ὢν αὐτός, ἐκείνοις	δὲ	πιστεύσας τοῖς διὰ τὴν ἡλικίαν
[2, 20]	θεοῦ τοῖς μύθοις ἀφανίσειε. (Μάλιστα	δὲ	Πλάτων μεμίμηται τὸν ἡμέτερον νομοθέτην
[2, 17]	τῶν πολλῶν ἔγγιον συνηθείαις, αὐτὸς	δὲ	Πλάτων ὡμολόγηκεν, ὅτι τὴν ἀληθῆ
[2, 7]	ἐπὶ συμφοραῖς ἐξεληλαμένοι. Τῶν Ἑλλήνων	δὲ	πλέον τοῖς τόποις ἢ τοῖς
[2, 19]	μὲν οἰκοδομοῦντες ἐπὶ μισθῷ νῦν	δὲ	ποιμαίνοντες, ἄλλοι δὲ τρόπον κακούργων
[2, 5]	Ῥωμαίων πρεσβευτοῦ καὶ παρόντος. Ὀρθῶς	δὲ	ποιῶν φαίην ἂν καὶ μάλα
[2, 19]	τινα, τὴν δὲ ὑφαίνουσαν, τὸν	δὲ	πολεμοῦντα καὶ μετὰ ἀνθρώπων μαχόμενον,
[2, 19]	μὲν ἀγενείους καὶ μειράκια, τοὺς	δὲ	πρεσβυτέρους καὶ γενειῶντας εἶναι χρὴ
[2, 16]	τῇ συνηθείᾳ οὐκ ἠθέλησεν. (Τἆλλα	δὲ	προείρηκεν, ὧν ἡ μετάδοσίς ἐστιν
[2, 14]	μέλλοι τέκνων ἕνεκα γίνεσθαι. Τὴν	δὲ	πρὸς ἄρρενας ἀρρένων ἐστύγηκεν καὶ
[2, 12]	προσέτασσον διὰ τῶν νόμων, τοῦ	δὲ	πρὸς αὐτὰ διὰ τῶν ἔργων
[2, 9]	πρὸς τὴν καθόλου φιλανθρωπίαν ἔτι	δὲ	πρὸς δικαιοσύνην καὶ τὴν ἐν
[2, 1]	συμμέτρου προαποδεδεῖχθαι νομίζω. (Περὶ ὧν	δὲ	προστίθησιν ὁ Ἀπίων ἐπιμνησθήσομαι συντόμως.
[2, 20]	θεοὺς εἰσάγειν πάντα πάσχοντας, τοῖς	δὲ	ῥήτορσι πολιτογραφεῖν (κατὰ ψήφισμα τῶν
[2, 5]	παρασχόντων αὐτοῖς τῶν διαδόχων. ~(Ἡ	δὲ	Ῥωμαίων φιλανθρωπία πᾶσιν οὐ μικροῦ
[2, 3]	ἐστιν ἀπὸ παντὸς ἔργου, τὸ	δὲ	σαββώ, καθάπερ ἐκεῖνός φησι, δηλοῖ
[2, 5]	καὶ μὴ λίαν ἐθαύμαζεν. (Ἀπίωνα	δὲ	σχεδὸν ἐφεξῆς πάντες ἔλαθον οἱ
[2, 21]	παρ' αὐτοῖς μετεδίδοσαν διατριβῆς· ἡμεῖς	δὲ	τὰ μὲν τῶν ἄλλων ζηλοῦν
[2, 10]	καὶ τυραννίδας οἱ προεστηκότες, ἐθίζουσι	(δὲ	τὰ πλήθη μετὰ πολλῆς ζῆν
[2, 11]	οἱ μὲν γὰρ μοναρχίαις, οἱ	δὲ	ταῖς ὀλίγων δυναστείαις, ἄλλοι δὲ
[2, 13]	ἐπιμέλειαν τῶν ἱερέων πεπιστευμένων, ὥσπερ	δὲ	τελετῆς τινος τῆς ὅλης πολιτείας
[2, 19]	γενειῶντας εἶναι χρὴ δοκεῖν, ἄλλους	δὲ	τετάχθαι πρὸς ταῖς τέχναις, χαλκεύοντά
[2, 24]	μὲν θανάτου καταφρονεῖν, ἐν εἰρήνῃ	δὲ	τέχναις ἢ γεωργίαις προσανέχειν, πάντα
[2, 14]	κἂν ᾖ πολυτελὴς ἄτιμος, πᾶσα	δὲ	τέχνη πρὸς μιμήσεως ἐπίνοιαν ἄτεχνος.
[2, 20]	τῶν μὲν εἰκότως κατεφρόνησαν, εἰς	δὲ	τὴν ἀληθῆ καὶ πρέπουσαν περὶ
[2, 15]	δεῖ τὸν γήμαντα μόνῃ, τὸ	δὲ	τὴν ἄλλου πειρᾶν ἀνόσιον. Εἰ
[2, 12]	ἀλλὰ ταύτης μέρη τἆλλα, λέγω	δὲ	τὴν δικαιοσύνην τὴν σωφροσύνην τὴν
[2, 11]	αὐτοὶ δεηθέντες ἐν ἀμηχάνοις, λαθεῖν	δὲ	τὴν ἐκείνου γνώμην οὐκ ἐνὸν
[2, 13]	κατεσκευασμένου πρὸς τὴν εὐσέβειαν, ἐξαίρετον	δὲ	τὴν ἐπιμέλειαν τῶν ἱερέων πεπιστευμένων,
[2, 5]	καθ' (ἑαυτὸν διαφέροντα Δημήτριον, τοὺς	δὲ	τὴν τοῦ σώματος αὐτοῦ φυλακὴν
[2, 13]	ἀναιρεῖν τοῖς λόγοις ἐπικεχειρηκότων, ἄλλων	δὲ	τὴν ὑπὲρ ἀνθρώπων αὐτὸν (πρόνοιαν
[2, 24]	ἡμῶν τὸν νομοθέτην ἐλοιδόρησαν· τῷ	δὲ	τῆς ἀρετῆς πάλαι μὲν ὁ
[2, 4]	Μακεδόσι τιμῆς ἐπέτυχον. (Οὐκ οἶδα	δέ,	τί ποτ' ἂν ἔλεγεν Ἀπίων,
[2, 13]	ἀρχὴ γένοιτο ταύτης ὁσιωτέρα; τίς	δὲ	τιμὴ θεῷ μᾶλλον ἁρμόζουσα, παντὸς
[2, 23]	διὰ πάντων ἀνθρώπων βεβάδικεν. Αὐτὸς	δέ	τις ἕκαστος τὴν πατρίδα καὶ
[2, 15]	τὴν ἄλλου πειρᾶν ἀνόσιον. Εἰ	δέ	τις τοῦτο πράξειεν, οὐδεμία θανάτου
[2, 10]	τῶν ὑπ' αὐτοῦ τιθεμένων, πλήθους	δὲ	τὸ πᾶσι τοῖς δόξασιν ἐμμεῖναι
[2, 6]	ὕψος ἦσαν ἑξήκοντα πηχῶν, εἴκοσι	δὲ	τὸ πλάτος, κατάχρυσοι δὲ πᾶσαι
[2, 10]	καὶ πάντων κηδεμὼν ἀληθέστατος. Ἅπαν	δὲ	τὸ πλῆθος εἰς ἑαυτὸν ἀνηρτῆσθαι
[2, 21]	εἰσαγόντων (θεὸν ὥριστο θάνατος. Οἱ	δὲ	τοιούτῳ νόμῳ χρώμενοι δῆλον ὅτι
[2, 1]	χαίρουσι μὲν ταῖς λοιδορίαις, ἄχθονται	δὲ	τοῖς ἐπαίνοις, ἀναγκαῖον ἡγησάμην εἶναι
[2, 19]	πατέρα μὲν τῷ λόγῳ, τύραννον	δὲ	τοῖς ἔργοις καὶ δεσπότην ἐφιστάντες,
[2, 8]	τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους ἅπαντας, Ἀπίων	δὲ	τοῖς θύουσιν ἐγκαλῶν αὑτὸν ἐξήλεγξεν
[2, 15]	κηδείαν τοῖς οἰκειοτάτοις ἐπιτελεῖν, πᾶσι	δὲ	τοῖς παριοῦσι καὶ προσελθεῖν καὶ
[2, 13]	πεῖραι δεόμενα διορθώσεως ἐλέγχουσιν. (Ἡμῖν	δὲ	τοῖς πεισθεῖσιν ἐξ ἀρχῆς τεθῆναι
[2, 11]	δὲ ταῖς ὀλίγων δυναστείαις, ἄλλοι	δὲ	(τοῖς πλήθεσιν ἐπέτρεψαν τὴν ἐξουσίαν
[2, 23]	δοκεῖν τὰ πάτρια διεφύλαττον, ἐν	δὲ	τοῖς πράγμασι καὶ τῷ φιλοσοφεῖν
[2, 3]	εἰς τὴν Ἰουδαίαν προείρηκε, πάλιν	δὲ	τὸν Μωσῆν εἰς τὸ μεταξὺ
[2, 19]	ἐν τῷ ταρτάρῳ δεδεμένους (ὅΣοις	δὲ	τὸν οὐρανὸν ἀπένειμαν τούτοις πατέρα
[2, 24]	γὰρ εὐσεβείας ἀπαραβάτου κάλλιον; τί	δὲ	τοῦ πειθαρχεῖν τοῖς νόμοις δικαιότερον;
[2, 13]	(μάλιστα σοφίας δεινότητα μαρτυροῦσιν, ἡμεῖς	δὲ	τοὐναντίον μίαν εἶναι καὶ φρόνησιν
[2, 9]	κειμένους (ἔχομεν τοὺς νόμους. Παρακαλῶ	δὲ	τοὺς ἐντευξομένους τῇ γραφῇ μὴ
[2, 8]	μυθευόμενος Αἰγύπτου βασιλεὺς ἐτύφλωσεν· ἡμεῖς	δὲ	τοὺς ἡμετέρους οὐκ ἂν εἴποιμεν
[2, 21]	κώνειον πιὼν ἀποθανεῖν. (Καὶ διαφθείρειν	δὲ	τοὺς νέους ὁ κατήγορος αὐτὸν
[2, 5]	καὶ Σαβῖνοι Ῥωμαῖοι καλοῦνται. Εἰ	δὲ	τοῦτον ἀφαιρεῖται τὸν τρόπον τῆς
[2, 10]	ζῆν νομίμως ἄλλοις ὑφηγήσασθαι. (Τούτων	δὲ	τοῦτον ἐχόντων τὸν τρόπον ἀρετὴ
[2, 9]	τῶν ἄλλων μὴ λοιδορεῖν· ὁ	δὲ	τούτους μὲν ἔφυγεν, τῶν ἡμετέρων
[2, 19]	τοὺς δὲ καλεῖν ἀποτροπαίους, εἶτα	δὲ	τούτους ὥσπερ τοὺς πονηροτάτους τῶν
[2, 14]	διὰ παντὸς οἱ ἱερεῖς, ἡγήσεται	δὲ	τούτων ὁ πρῶτος ἀεὶ κατὰ
[2, 19]	μισθῷ νῦν δὲ ποιμαίνοντες, ἄλλοι	δὲ	τρόπον κακούργων ἐν χαλκῷ δεσμωτηρίῳ
[2, 9]	τὴν εὐσέβειαν ἀκριβῶς ἐμμένειν, τοὺς	δὲ	τῶν ἄλλων μὴ λοιδορεῖν· ὁ
[2, 10]	εἰς ἀεὶ φυλαχθῆναι παρεσκεύασεν. (Ἴδωμεν	δὲ	τῶν ἔργων αὐτοῦ τὸ πρῶτον
[2, 17]	κατὰ πολλὴν ἐξουσίαν κεκαλλιγραφημένους, μάλιστα	δὲ	τῶν νομοθετῶν Λυκοῦργον τεθαυμάκασι καὶ
[2, 8]	ἐπὶ τούτῳ μέγα ἐφρόνει. Περὶ	δὲ	τῶν παρ' ἡμῖν ἀνδρῶν γεγονότων
[2, 20]	τιμαῖς ἀκμάσαντες θεοὶ γεγηράκασιν· (οἱ	δὲ	ὑπακμάζοντες τούτων ἐν δευτέρᾳ τάξει
[2, 24]	μὲν ἀπείργοντες εἰς πλεονεξίαν, ἀνδρείους	δὲ	ὑπὲρ αὑτῶν εἶναι παρασκευάζοντες, ἀπαραίτητοι
[2, 19]	ταῖς τέχναις, χαλκεύοντά τινα, τὴν	δὲ	ὑφαίνουσαν, τὸν δὲ πολεμοῦντα καὶ
[2, 22]	ὅτι κρατίστους ἔχομεν νόμους. Εἰ	δὲ	φαύλοις οὕτως ἡμᾶς ἐμμένειν ὑπολαμβάνουσι,
[2, 2]	περιεργίας οἵαν συμπέπλεκεν Ἀπίων. (Ἀκοῦσαι	δέ	φησι τῶν πρεσβυτέρων, ὅτι Μωσῆς
[2, 5]	ἀναθήματα τῆς νίκης ἀξίως. (Ὁ	δὲ	Φιλομήτωρ Πτολεμαῖος καὶ ἡ γυνὴ
[2, 21]	οὖν Ἀθηναίων ἐχέτω καλῶς. Σκύθαι	δὲ	φόνοις χαίροντες ἀνθρώπων καὶ βραχὺ
[2, 7]	ἄλλοις δουλεύειν ὑπέζευξαν, (τὸ πλεῖστον	δὲ	φῦλον ἄλλων ὑπακήκοεν πολλάκις. Αἰγύπτιοι
[2, 2]	θαυμαστὴ τοῦ γραμματικοῦ φράσις· τὸ	δὲ	ψεῦσμα λόγων οὐ δεόμενον, ἀλλ'
[2, 2]	ἐν τῇ τρίτῃ τῶν Αἰγυπτιακῶν	τάδε·	Μωσῆς, ὡς ἤκουσα παρὰ τῶν
[2, 15]	δὲ κελεύει μὴ προικὶ προσέχοντας	μηδὲ	βιαίοις ἁρπαγαῖς μηδ' αὖ δόλῳ
[2, 21]	οὕτως ἀξιοπίστους διετέθησαν, οἵ γε	μηδὲ	γυναικῶν ἐφείσαντο; νῦν γὰρ τὴν
[2, 7]	ἡμῖν εἶναι πρὸς αὐτοὺς ἔχθραν	μηδὲ	ζηλοτυπίαν. Τοὐναντίον μέντοι πολλοὶ παρ'
[2, 20]	ἄλλαις προκατειλημμένους δόξαις περὶ θεοῦ	μηδὲ	κοινωνεῖν ἐθέλομεν τοῖς καθ' ἑτέραν
[2, 22]	ζηλώσαιμεν τοὺς ἑτέρων νόμους ὁρῶντες	μηδὲ	παρὰ τοῖς θεμένοις αὐτοὺς τετηρημένους;
[2, 16]	ἤδη τῶν ἡμετέρων περὶ τοῦ	μηδὲ	ῥῆμα φθέγξασθαι παρὰ τὸν νόμον
[2, 18]	οὓς ἂν στρατεύωσιν. Ὅτι δὲ	μηδὲ	τοῦτο κατώρθωσαν, ἐῶ λέγειν· οὐ
[2, 1]	τοῖς ἐπαίνοις, ἀναγκαῖον ἡγησάμην εἶναι	μηδὲ	τοῦτον ἀνεξέταστον καταλιπεῖν κατηγορίαν ἡμῶν
[2, 16]	καὶ φιλανθρωπίαν ἡμᾶς ἐξεπαίδευσεν, ὡς	μηδὲ	τῶν ἀλόγων ζῴων ὀλιγωρεῖν, ἀλλὰ
[2, 14]	μέθην ἑαυτοῖς, ἀβούλητον γὰρ θεῷ	τόδε,	ἀλλ' εἰς σωφροσύνην. (Καὶ ἐπὶ
[2, 12]	ἀναφέρουσιν· οὐδὲν γὰρ τούτων ἀνεξέταστον	οὐδὲ	ἀόριστον παρέλιπεν. Δύο μὲν γάρ
[2, 23]	ἔστιν οὐ πόλις Ἑλλήνων οὐδητισοῦν	οὐδὲ	βάρβαρον οὐδὲ ἓν ἔθνος, ἔνθα
[2, 23]	παύσασθαι (βασκαίνοντας ἡμῖν τοὺς κατηγοροῦντας.	Οὐδὲ	γὰρ ἐπιφθόνου τινὸς ἀντιποιούμεθα πράγματος
[2, 10]	οὐδαμοῦ τῆς ποιήσεως αὐτῷ χρησάμενος·	οὐδὲ	γὰρ ἦν κατὰ τοῦτον, ἀλλὰ
[2, 18]	νόμων παρὰ τοὺς ἄλλους ἅπαντας·	οὐδὲ	γὰρ τὰ ῥᾷστα δοκοῦντα τῶν
[2, 12]	μηθὲν μήθ' ὑπ' ἀγνοίας ἁμαρτάνωμεν.	(Οὐδὲ	γὰρ τὴν ἀπὸ τῆς ἀγνοίας
[2, 12]	τὸν νόμον, οὐκ εἰσάπαξ ἀκροασομένοις	οὐδὲ	δὶς ἢ πολλάκις, ἀλλ' ἑκάστης
[2, 9]	μὴν οὐδὲ τῶν ἄλλων Αἰγυπτίων	(οὐδὲ	εἷς ὗν θύει τοῖς θεοῖς.
[2, 23]	πόλις Ἑλλήνων οὐδητισοῦν οὐδὲ βάρβαρον	οὐδὲ	ἓν ἔθνος, ἔνθα μὴ τὸ
[2, 16]	προσφεύγει ταῖς οἰκίαις ἀπεῖπεν ἀνελεῖν.	Οὐδὲ	νεοττοῖς τοὺς γονέας αὐτῶν ἐπέτρεψε
[2, 7]	αἰῶνος ἐλευθερίας (οὐ τυχόντες ἀλλ'	οὐδὲ	παρὰ τῶν οἰκοδεσποτῶν. Ὅντινα μὲν
[2, 2]	αὐτοῦ πατρίς ἐστι, διαβεβαιωσάμενος εἰπεῖν	οὐδὲ	περὶ Πυθαγόρου μόνον οὐκ ἐχθὲς
[2, 2]	ἐκτύπωμα τοιοῦτον εἰς αὐτὴν ἐνέθηκεν	οὐδὲ	ποιεῖν τοῖς ἔπειτα προσέταξεν, ὅ
[2, 1]	ῥᾴδιον αὐτοῦ διελθεῖν τὸν λόγον	οὐδὲ	σαφῶς γνῶναι, τί λέγειν βούλεται,
[2, 16]	ἐᾷ τὴν γῆν αὐτῶν πυρπολεῖν	οὐδὲ	τέμνειν ἥμερα δένδρα, ἀλλὰ καὶ
[2, 22]	τῶν (παρὰ τοῖς ἄλλοις τετιμημένων.	Οὐδὲ	τὴν ἀνδρείαν ἠσκήσαμεν ἐπὶ τῷ
[2, 6]	τηλικαύτας λυχνοκαί̈ ας ἐπιτελοῦντες, ἀλλ'	οὐδέ	τις αὐτῷ βαδίζοντι κατὰ τὴν
[2, 13]	ἡγεμονίαν; οὓς οὐ κατὰ πλοῦτον	οὐδέ	τισιν ἄλλαις προύχοντας αὐτομάτοις πλεονεξίαις
[2, 20]	συνήθειαν βίου ζῆν προαιρουμένοις. (Ἀλλ'	οὐδὲ	τοῦτ' ἔστιν ἴδιον ἡμῶν, κοινὸν
[2, 17]	τοὺς νόμους προύδομεν οὐκ ἀργίας	οὐδὲ	τρυφῆς αὐτοὺς χάριν περιέποντες, ἀλλ'
[2, 9]	χοιρείων ἀπέχονται βρωμάτων, οὐ μὴν	οὐδὲ	τῶν ἄλλων Αἰγυπτίων (οὐδὲ εἷς
[2, 12]	τὸν οἶκον ἑκάστων διαίτης οὐδὲν	οὐδὲ	τῶν βραχυτάτων αὐτεξούσιον ἐπὶ ταῖς
[2, 21]	προεδίδου τὴν πόλιν τοῖς πολεμίοις	οὐδὲ	τῶν ἱερῶν ἐσύλησεν οὐδέν, ἀλλ'
[2, 16]	βιοῦσι γέρας ἐστὶν οὐκ ἄργυρος	οὐδὲ	χρυσὸς οὐ κοτίνου στέφανος ἢ
[2, 2]	πρὸς ἀφηλιώτην δὲ πάσας ἀπέστρεφεν·	ὧδε	γὰρ καὶ Ἡλίου κεῖται πόλις.
[2, 5]	Πτολεμαίου τοῦ Φιλομήτορος ἀπὸ Κυρήνης	ἐξῆλθε	Κλεοπάτραν ἐκβαλεῖν βουλόμενος τῆς βασιλείας
[2, 1]	Ἀπίωνα τὸν γραμματικὸν ἀντιρρήσεως τετολμημένοις	ἐπῆλθέ	μοι διαπορεῖν, εἰ (χρὴ σπουδάσαι·
[2, 3]	Οὐκ ἂν οὖν τις ἢ	καταγελάσειε	τῆς φλυαρίας ἢ τοὐναντίον μισήσειε
[2, 3]	καταγελάσειε τῆς φλυαρίας ἢ τοὐναντίον	μισήσειε	τὴν ἐν τῷ τοιαῦτα γράφειν
[2, 20]	δόξαν περὶ θεοῦ τοῖς μύθοις	ἀφανίσειε.	(Μάλιστα δὲ Πλάτων μεμίμηται τὸν
[2, 2]	Φοίνικες ἔκτισαν. Τοῦτο δὲ πάντως	προσέθηκε	τὸ Καρχηδόνα τεκμήριον οἰόμενος αὑτῷ
[2, 2]	γενέσθαι τῆς ἀληθείας ἐναργέστατον, οὐ	συνῆκε	δὲ καθ' ἑαυτοῦ τὸν ἔλεγχον
[2, 3]	αὐτοὺς ἐλθεῖν εἰς τὴν Ἰουδαίαν	προείρηκε,	πάλιν δὲ τὸν Μωσῆν εἰς
[2, 16]	ἀλόγων ζῴων ὀλιγωρεῖν, ἀλλὰ μόνην	ἐφῆκε	τούτων χρῆσιν τὴν νόμιμον, πᾶσαν
[2, 17]	τις ἢ συγγράψαι λόγος αὐτοῖς	ἀνεγίνωσκε	τοῖς Ἕλλησιν ἤ που περιτυχεῖν
[2, 15]	συμβῇ τις ἔχθρα, τἀπόρρητα λέγειν	κεκώλυκε.	Δικάζων εἰ δῶρα τις λάβοι,
[2, 11]	παρ' αὐτῷ διανοηθῇ, ἕνα αὐτὸν	ἀπέφηνε	καὶ ἀγένητον καὶ πρὸς τὸν
[2, 21]	μὲν οὖν πολίτης Ἀθηναίων τοιαύτην	ὑπέμεινε	τιμωρίαν. (Ἀναξαγόρας δὲ Κλαζομένιος ἦν,
[2, 22]	γὰρ παρὰ τοῖς πλείοσι μελέτη	(γέγονε	τοῦ παραβαίνειν τοὺς νόμους. Οὐ
[2, 15]	τὴν ἀρχὴν εὐθὺς τῆς τροφῆς	ἔταξε.	Καὶ γράμματα παιδεύειν ἐκέλευσεν τὰ
[2, 12]	ἀλλὰ καὶ κάλλιστον καὶ ἀναγκαιότατον	ἀπέδειξε	παίδευμα τὸν νόμον, οὐκ εἰσάπαξ
[2, 11]	εἴποι βιασάμενος τὸν λόγον θεοκρατίαν	ἀπέδειξε	τὸ πολίτευμα (θεῷ τὴν ἀρχὴν
[2, 12]	πολλὴν ἐπιμέλειαν· οὔτε γὰρ κωφὴν	ἀπέλιπε	τὴν τῶν ἠθῶν ἄσκησιν οὔτε
[2, 22]	~(Ἀλλὰ δῆλον ὅτι τοῖς Περσῶν	ἔχαιρε	νόμοις ὁ Ἀπολλώνιος κἀκείνους ἐθαύμαζεν,
[2, 6]	δὲ καὶ τὰ τείχη φυλάκων	εὗρε	πολέμου συνεστηκότος, ἐῶ τἆλλα. (Τοῦ
[2, 24]	τὴν ἀλήθειαν ἀγαπῶντι καὶ διὰ	σὲ	τοῖς ὁμοίως βουλησομένοις περὶ τοῦ
[2, 5]	πολλὰς ὡς ἡμῖν νόμιμόν ἐστιν	ἐπετέλεσε	θυσίας τῷ θεῷ καὶ ἀνέθηκεν
[2, 9]	καὶ θεοσεβεῖς νομίζει, πάντως ἂν	ὡμολόγησε	(τοὺς ἱερεῖς· δύο γὰρ αὐτούς
[2, 24]	γεγενημένος. (Περὶ τῶν νόμων οὐκ	ἐδέησε	λόγου πλείονος· αὐτοὶ γὰρ ἑωράθησαν
[2, 2]	κατασκευήν. Αὐτὸς δὲ ὁ Σολομὼν	ᾠκοδόμησε	τὸν ναὸν μετὰ τὸ ἐξελθεῖν
[2, 5]	αὐτὸς ὧν τυχεῖν ἐκωλύετο συκοφαντεῖν	ἐπεχείρησε	τοὺς δικαίως λαβόντας· οὐ γὰρ
[2, 2]	κεῖται πόλις. (Ἀντὶ δὲ ὀβελῶν	ἔστησε	κίονας, ὑφ' οἷς ἦν ἐκτύπωμα
[2, 5]	τὰ κατὰ τὴν Αἴγυπτον αὐτοῖς	ἐνεχείρισε	φρούρια πιστῶς ἅμα καὶ γενναίως
[2, 18]	ἀμετακίνητον. Ἀλλ' οἱ τοῖς ξίφεσιν	ὁμόσε	χωροῦντες καὶ τοὺς πολεμίους ἐξ
[2, 12]	ἔργων ἀφεμένους ἐπὶ τὴν ἀκρόασιν	ἐκέλευσε	τοῦ νόμου συλλέγεσθαι καὶ τοῦτον
[2, 1]	Ἑλλήνων συγγραφεῖς παρασχόμενος μάρτυρας, τήν	τε	ἀντίρρησιν ἐποιησάμην πρὸς Μανεθὼν καὶ
[2, 23]	πάντας εὕροι τοῦτον (ὑφ' ἡμῶν	τε	διηλέγχθησαν οἱ νόμοι καὶ τοῖς
[2, 14]	αἱ προρρήσεις καὶ ἀπαγορεύσεις; ἁπλαῖ	τε	καὶ γνώριμοι. Πρώτη δ' ἡγεῖται
[2, 11]	μεγάλων ἐπιτυγχανομένων εἰκότως ἐνόμιζεν ἡγεμόνα	τε	καὶ σύμβουλον θεὸν ἔχειν, καὶ
[2, 13]	ὅσοι τῶν μετ' αὐτοῦ πειθοῖ	τε	καὶ σωφροσύνῃ τῶν ἄλλων διέφερον,
[2, 9]	καθ' οὓς ζῶντες διατελοῦμεν. Ἄλλως	τε	καὶ τὴν κατηγορίαν ὁ Ἀπολλώνιος
[2, 18]	οὐχ οἷόν τε κατασιωπᾶν, ἄλλως	τε	καὶ τοῦ λόγου μέλλοντος οὐχ
[2, 18]	ἡμᾶς ἐλέγχειν οἰομένων οὐχ οἷόν	τε	κατασιωπᾶν, ἄλλως τε καὶ τοῦ
[2, 10]	πλήθεσιν ἡγεμόνα καὶ σύμβουλον τήν	τε	κατασκευὴν αὐτοῖς ὅλην τοῦ βίου
[2, 11]	καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Πλάτων οἵ	τε	μετ' ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς στοᾶς
[2, 2]	ποιεῖν τοῖς ἔπειτα προσέταξεν, ὅ	τε	μετὰ ταῦτα κατασκευάσας τὸν ναὸν
[2, 16]	ἀποθανεῖν ἔδωκεν ὁ θεὸς γενέσθαι	τε	πάλιν καὶ βίον ἀμείνω λαβεῖν
[2, 10]	πάντα καθ' ἡμῶν λέγουσιν, ἑαυτόν	τε	παρέσχεν ἄριστον τοῖς πλήθεσιν ἡγεμόνα
[2, 11]	ὄντα τῶν ἀγαθῶν, ἃ κοινῇ	τε	πᾶσιν ἀνθρώποις ὑπάρχει καὶ ὅσων
[2, 12]	τῶν κοινωνησόντων τῆς διαίτης ἔργων	τε	συντονίας καὶ τοὔμπαλιν ἀναπαύσεως ὅρον
[2, 10]	τοῖς λαοῖς ἐμπαρασχεῖν, οὕτως αὐτός	τε	τὰ μάλιστα τὴν ἀρετὴν ἐπιδείξειν
[2, 12]	ὅτι τὸν (νόμον παραβεβήκασιν, οἵ	τε	τὰς μεγίστας καὶ κυριωτάτας παρ'
[2, 1]	βιβλίου, τιμιώτατέ μοι Ἐπαφρόδιτε, περί	τε	τῆς ἀρχαιότητος ἡμῶν ἐπέδειξα τοῖς
[2, 17]	πάντα παθεῖν γενναίως προείλοντο. ~(Κἂν	τε	τι μὴ συμβεβήκει γνώριμον ἡμῶν
[2, 9]	πλεῖστον δὲ κατὰ δυσμένειαν περί	τε	τοῦ νομοθετήσαντος ἡμῖν Μωσέως καὶ
[2, 3]	τοὺς νόμους. Καίτοι πῶς οἷόν	τε	τοὺς αὐτοὺς καὶ τεσσαράκοντα μένειν
[2, 11]	ἐτόλμησαν, ὁ δὲ ἡμέτερος νομοθέτης	ἅτε	δὴ τὰ ἔργα παρέχων σύμφωνα
[2, 1]	μὲν οὖν τοῦ προτέρου βιβλίου,	τιμιώτατέ	μοι Ἐπαφρόδιτε, περί τε τῆς
[2, 18]	περί γε τοῦ μήτε χλευάζειν	μήτε	βλασφημεῖν τοὺς νομιζομένους θεοὺς παρ'
[2, 12]	πατρὶ τούτῳ καὶ δεσπότῃ ζῶντες	μήτε	βουλόμενοι μηθὲν μήθ' ὑπ' ἀγνοίας
[2, 17]	ἡμῖν ἐπιτεθέντας (Οἱ μέν γε	μήτε	γῆν ἐργαζόμενοι μήτε περὶ τέχνας
[2, 13]	μηδὲν ὅλως ὑπεναντίον μήτε πρᾶξαι	μήτε	διανοηθῆναι τοῖς ἐξ ἀρχῆς νομοθετηθεῖσιν.
[2, 15]	ἀπεῖπεν μήτ' ἀμβλοῦν τὸ σπαρὲν	μήτε	διαφθείρειν ἀλλὰ ἢν φανείη τεκνοκτόνος
[2, 10]	πᾶσι τοῖς δόξασιν ἐμμεῖναι καὶ	μήτε	εὐτυχίαις μήτε συμφοραῖς αὐτῶν μηδὲν
[2, 7]	τεκμήριον γὰρ εἶναί φησιν τοῦ	μήτε	νόμοις ἡμᾶς χρῆσθαι δικαίοις μήτε
[2, 15]	μιμῶνται, τοῖς δ' ἵνα συντρεφόμενοι	μήτε	παραβαίνωσι μήτε σκῆψιν ἀγνοίας ἔχωσι.
[2, 17]	μέν γε μήτε γῆν ἐργαζόμενοι	μήτε	περὶ τέχνας πονοῦντες ἀλλὰ πάσης
[2, 13]	ὑπειλήφαμεν τὸ μηδὲν ὅλως ὑπεναντίον	μήτε	πρᾶξαι μήτε διανοηθῆναι τοῖς ἐξ
[2, 15]	δ' ἵνα συντρεφόμενοι μήτε παραβαίνωσι	μήτε	σκῆψιν ἀγνοίας ἔχωσι. (Τῆς εἰς
[2, 10]	δόξασιν ἐμμεῖναι καὶ μήτε εὐτυχίαις	μήτε	συμφοραῖς αὐτῶν μηδὲν μεταβάλλειν. (φημὶ
[2, 15]	γὰρ ἄριστα πάντων προνοησάμενος) ὅπως	μήτε	τὰ οἰκεῖα διαφθείρωμεν μήτε φθονήσωμεν
[2, 20]	πλημμελείας; ἐγὼ μὲν ὑπολαμβάνω τὸ	μήτε	τὴν ἀληθῆ τοῦ θεοῦ φύσιν
[2, 7]	μήτε νόμοις ἡμᾶς χρῆσθαι δικαίοις	μήτε	τὸν θεὸν εὐσεβεῖν ὡς προσῆκεν,
[2, 15]	ὅπως μήτε τὰ οἰκεῖα διαφθείρωμεν	μήτε	φθονήσωμεν τοῖς μετέχειν τῶν ἡμετέρων
[2, 18]	κατηγορεῖν. Καὶ περί γε τοῦ	μήτε	χλευάζειν μήτε βλασφημεῖν τοὺς νομιζομένους
[2, 24]	λοιδορεῖν χαίρουσιν ἐξεληλέγχθωσαν. Σοὶ δέ,	Ἐπαφρόδιτε,	μάλιστα τὴν ἀλήθειαν ἀγαπῶντι καὶ
[2, 1]	τοῦ προτέρου βιβλίου, τιμιώτατέ μοι	Ἐπαφρόδιτε,	περί τε τῆς ἀρχαιότητος ἡμῶν
[2, 2]	περιφανές· οὔτε γὰρ αὐτὸς Μωσῆς,	ὅτε	τὴν πρώτην σκηνὴν τῷ θεῷ
[2, 7]	δουλεύειν δὲ μᾶλλον ἔθνεσιν (καὶ)	ἄλλοτε	ἄλλοις καὶ τὸ κεχρῆσθαι συμφοραῖς
[2, 9]	ὡς ἀθέους καὶ μισανθρώπους λοιδορεῖ,	ποτὲ	δ' αὖ δειλίαν ἡμῖν ὀνειδίζει
[2, 9]	ἀλλὰ σποράδην, καὶ δὴ εἴπας	ποτὲ	μὲν ὡς ἀθέους καὶ μισανθρώπους
[2, 22]	περὶ αὐτῶν νόμους ἀπόμνυνται τοσοῦτόν	ποτε	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἰσχύσαντας, ὥστε
[2, 19]	δεδεμένους· τί γὰρ οὐκ ἔμελλον,	ὁπότε	μηδ' ὁ πρεσβύτατος καὶ βασιλεὺς
[2, 7]	πάλιν ἀπέστησαν. (Καὶ τούτων οὐδεὶς	πώποτε	τὸν ὅρκον εἶπεν ἀκοῦσαι παρ'
[2, 22]	ἡμᾶς τὰ νόμιμα κινεῖν ἀναγκάζωσι,	τότε	καὶ παρὰ δύναμιν αἱρούμεθα πολέμους
[2, 12]	οὐδ' ἴσασιν, ἀλλ' ὅταν ἐξαμάρτωσιν,	τότε	παρ' ἄλλων μανθάνουσιν, ὅτι τὸν
[2, 15]	λέχους (φθορὰν παρέλθοι, καθαρὸς εἶναι	τότε	προσήκει. Καὶ μετὰ τὴν νόμιμον
[2, 8]	βίῳ καὶ τῷ λόγῳ διεφθαρμένος,	ὥστε	εἰκότως ἐλεήσαι τις ἂν τὴν
[2, 22]	ποτε παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἰσχύσαντας,	ὥστε	καὶ τοῖς θεοῖς τὰς τῶν
[2, 7]	τόποις ἢ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ἀφεστήκαμεν,	ὥστε	μηδεμίαν ἡμῖν εἶναι πρὸς αὐτοὺς
[2, 12]	κατὰ τοὺς οἰκείους νόμους ζῆν,	ὥστε	σχεδὸν αὐτοὺς οὐδ' ἴσασιν, ἀλλ'
[2, 19]	οὕτως ἀναισχύντως ὑπὸ τῶν θεῶν,	ὥστε	τινὰς καὶ ζηλοῦν ὁμολογεῖν τοὺς
[2, 1]	νομίμων κατηγορία. (Ὅτι μὲν οὖν	οὔτε	Αἰγύπτιοι τὸ γένος ἦσαν ἡμῶν
[2, 9]	νόμων πεποίηνται λόγους οὔτε δικαίους	οὔτε	ἀληθεῖς, τὸν μὲν ὡς γόητα
[2, 2]	ἀλλ' ἐκ τῶν ἔργων περιφανές·	οὔτε	γὰρ αὐτὸς Μωσῆς, ὅτε τὴν
[2, 12]	ταῦτα συνήρμοσεν κατὰ πολλὴν ἐπιμέλειαν·	οὔτε	γὰρ κωφὴν ἀπέλιπε τὴν τῶν
[2, 3]	μετὰ τὴν ἕκτην (ἡμέραν ἐβουβωνίασαν·	οὔτε	γὰρ φύσει πως γίνεται τὸ
[2, 1]	γένος ἦσαν ἡμῶν οἱ πατέρες	οὔτε	διὰ λύμην σωμάτων ἢ τοιαύτας
[2, 9]	περὶ τῶν νόμων πεποίηνται λόγους	οὔτε	δικαίους οὔτε ἀληθεῖς, τὸν μὲν
[2, 22]	οὔτε φόβος ἴσχυσεν τῶν κρατησάντων	οὔτε	ζῆλος τῶν (παρὰ τοῖς ἄλλοις
[2, 3]	ἡμέρας τὸ σύμμετρον ἀεὶ βαδίζουσιν,	οὔτε	κατ' αὐτόματον (εἰκὸς οὕτως συμβῆναι·
[2, 22]	ἀθάνατος διαμένει, καὶ οὐδεὶς Ἰουδαίων	οὔτε	μακρὰν οὕτως ἂν ἀπέλθοι τῆς
[2, 13]	ἀποτελεῖ. ~(Παρ' ἡμῖν γὰρ μόνοις	οὔτε	περὶ θεοῦ λόγους ἀκούσεταί τις
[2, 22]	οὕτως ἂν ἀπέλθοι τῆς πατρίδος	οὔτε	πικρὸν φοβηθήσεται (δεσπότην, ὡς μὴ
[2, 19]	καὶ τοὺς ἐξ αὐτοῦ γεγονότας	οὔτε	σώζειν δύναται κρατούμενος ὑπὸ τῆς
[2, 23]	οὔτε τὰ τῶν ἄλλων ψέγειν	οὔτε	τὰ παρ' ἡμῖν ἐγκωμιάζειν προθέμενος,
[2, 23]	ἐπεμνήσθην ἐφ' ὅσον ἦν ἀναγκαῖον,	οὔτε	τὰ τῶν ἄλλων ψέγειν οὔτε
[2, 8]	προσῆκεν τὴν Ἀπίωνος ἀπαιδευσίαν, ὃς	οὔτε	τὰς Ἀθηναίων τύχας οὔτε τὰς
[2, 8]	ὃς οὔτε τὰς Ἀθηναίων τύχας	οὔτε	τὰς Λακεδαιμονίων ἐνενόησεν, ὧν τοὺς
[2, 20]	οὔτε τῶν προειρημένων οὐδὲν διέλαθεν	οὔτε	τὰς ψυχρὰς προφάσεις τῶν ἀλληγοριῶν
[2, 21]	οὐδενὶ γὰρ οὔτε (τῆς πολιτείας	οὔτε	τῆς παρ' αὐτοῖς μετεδίδοσαν διατριβῆς·
[2, 21]	τις ὀνειδίσειεν εἰκότως· οὐδενὶ γὰρ	οὔτε	(τῆς πολιτείας οὔτε τῆς παρ'
[2, 12]	ἀπέλιπε τὴν τῶν ἠθῶν ἄσκησιν	οὔτε	τὸν ἐκ τοῦ νόμου λόγον
[2, 20]	(Ἀφ' ἧς ὁρμηθεὶς ὁ Πλάτων	οὔτε	τῶν ἄλλων οὐδένα ποιητῶν φησι
[2, 11]	τὴν ἐκείνου γνώμην οὐκ ἐνὸν	οὔτε	τῶν (πραττομένων οὐδὲν οὔθ' ὧν
[2, 20]	ἀλήθειαν ἐν τοῖς Ἑλληνικοῖς φιλοσοφήσαντας	οὔτε	τῶν προειρημένων οὐδὲν διέλαθεν οὔτε
[2, 22]	τούτων ἡμᾶς τῶν νόμων ἀπαγαγεῖν	οὔτε	φόβος ἴσχυσεν τῶν κρατησάντων οὔτε
[2, 16]	Οὐδὲ νεοττοῖς τοὺς γονέας αὐτῶν	ἐπέτρεψε	συνεξαιρεῖν, φείδεσθαι δὲ κἀν τῇ
[2, 5]	τῶν ἱερῶν γραφῶν βίβλοις ἐντυχεῖν.	(Ἔπεμψε	γοῦν ἀξιῶν ἄνδρας ἀποσταλῆναι τοὺς
[2, 5]	πόλεων (εἰς αὐτὰς μέρος Ἰουδαίων	ἔπεμψε	κατοικῆσον. Ὁ δὲ μετ' αὐτὸν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 4/02/2010