Livre, sections
[2, 6]	ἐῶ τἆλλα. (Τοῦ ναοῦ δ'	αἱ	θύραι τὸ μὲν ὕψος ἦσαν
[2, 11]	τούτων λεκτέον. (οὐκοῦν ἄπειροι μὲν	αἱ	κατὰ μέρος τῶν ἐθῶν καὶ
[2, 7]	ἡγεμονίας διακαιροπτίας γενέσθαι, καὶ τούτους	αἱ	μεταβολαὶ πάλιν ἄλλοις δουλεύειν ὑπέζευξαν,
[2, 23]	τὸ ἔθος (δὲ) διαπεφοίτηκεν καὶ	αἱ	νηστεῖαι καὶ λύχνων ἀνακαύσεις καὶ
[2, 13]	μὴ τοῦτον ἔχοντα τὸν τρόπον	αἱ	πεῖραι δεόμενα διορθώσεως ἐλέγχουσιν. (Ἡμῖν
[2, 12]	ἐν ἅπασι συμφωνίαν· (ἅπασαι γὰρ	αἱ	πράξεις καὶ διατριβαὶ καὶ λόγοι
[2, 14]	δι' αἰῶνος. ~(Τίνες οὖν εἰσιν	αἱ	προρρήσεις καὶ ἀπαγορεύσεις; ἁπλαῖ τε
[2, 12]	(ἅπασαι γὰρ αἱ πράξεις καὶ	διατριβαὶ	καὶ λόγοι πάντες ἐπὶ τὴν
[2, 3]	ἀφ' ἧς φησι τὸ σάββατον	ὠνομάσθαι.	(Ὁδεύσαντες γάρ, φησίν, ἓξ ἡμερῶν
[2, 16]	ἡμετέρων περὶ τοῦ μηδὲ ῥῆμα	φθέγξασθαι	παρὰ τὸν νόμον πάντα παθεῖν
[2, 10]	βίου τῷ νόμῳ περιλαβὼν ἔπεισεν	παραδέξασθαι	καὶ βεβαιοτάτην εἰς ἀεὶ φυλαχθῆναι
[2, 22]	ἀνδρείαν ἠσκήσαμεν ἐπὶ τῷ πολέμους	ἄρασθαι	χάριν πλεονεξίας, ἀλλ' ἐπὶ τῷ
[2, 15]	τοῖς παριοῦσι καὶ προσελθεῖν καὶ	συναποδύρασθαι.	Καθαίρειν δὲ καὶ τὸν οἶκον
[2, 10]	αὐτοὶ τοῦ ζῆν νομίμως ἄλλοις	ὑφηγήσασθαι.	(Τούτων δὲ τοῦτον ἐχόντων τὸν
[2, 20]	ἀκριβῆ γνῶσιν διορίσαντας πρὸς τοῦτο	(ποιήσασθαι	τὴν ἄλλην τάξιν τοῦ πολιτεύματος,
[2, 23]	καὶ καλῶν ζηλοῦν ἐπιτεθυμήκασιν, ἢ	παύσασθαι	(βασκαίνοντας ἡμῖν τοὺς κατηγοροῦντας. Οὐδὲ
[2, 7]	εὕρῃ (πρὸς δευτέραν Ἀπίωνι μυθολογίαν	καταψεύσασθαί	τινα καὶ ὅρκον ἡμῶν ὡς
[2, 15]	νόμιμον συνουσίαν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς	ἀπολούσασθαι·	ψυχῆς γὰρ ἔχειν τοῦτο μερισμὸν
[2, 24]	ὁμονοεῖν καὶ μήτ' ἐν συμφοραῖς	διίστασθαι	μήτ' ἐν εὐτυχίαις στασιάζειν ἐξυβρίζοντας,
[2, 15]	καὶ τῶν προγόνων τὰς πράξεις	ἐπίστασθαι,	τὰς μὲν ἵνα μιμῶνται, τοῖς
[2, 12]	τὴν ἀκρόασιν ἐκέλευσε τοῦ νόμου	συλλέγεσθαι	καὶ τοῦτον ἀκριβῶς ἐκμανθάνειν· ὃ
[2, 1]	ἀνθρώποις ὁρῶ παρακολουθοῦν, τὸ λίαν	ἐφήδεσθαι	ὅταν τις ἀρξάμενος βλασφημεῖν ἕτερον
[2, 16]	τοὺς γονέας αὐτῶν ἐπέτρεψε συνεξαιρεῖν,	φείδεσθαι	δὲ κἀν τῇ πολεμίᾳ τῶν
[2, 24]	Μόλωνες καὶ πάντες ὅσοι τῷ	ψεύδεσθαι	(καὶ λοιδορεῖν χαίρουσιν ἐξεληλέγχθωσαν. Σοὶ
[2, 17]	ὡμολογήσθω τεκμήριον ἀρετῆς εἶναι τὸ	πείθεσθαι	τοῖς νόμοις· οἱ δὲ Λακεδαιμονίους
[2, 5]	τῇ βασιλίσσῃ Κλεοπάτρᾳ καὶ κινδυνευόντων	ἀπολέσθαι	κακῶς οὗτοι συμβάσεις ἐποίησαν καὶ
[2, 7]	γὰρ ὑπῆρξεν ἐφ' ἡγεμονίας διακαιροπτίας	γενέσθαι,	καὶ τούτους αἱ μεταβολαὶ πάλιν
[2, 16]	προθύμως ἀποθανεῖν ἔδωκεν ὁ θεὸς	γενέσθαι	τε πάλιν καὶ βίον ἀμείνω
[2, 2]	τὸ Καρχηδόνα τεκμήριον οἰόμενος αὑτῷ	γενέσθαι	τῆς ἀληθείας ἐναργέστατον, οὐ συνῆκε
[2, 14]	ταύτην, εἰ μέλλοι τέκνων ἕνεκα	γίνεσθαι.	Τὴν δὲ πρὸς ἄρρενας ἀρρένων
[2, 9]	ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους ἐδίδαξαν	περιτέμνεσθαι,	καθάπερ εἴρηκεν Ἡρόδοτος; (ὅθεν εἰκότως
[2, 12]	ὅσων ἀπέχεσθαι χρὴ καὶ τίνα	προσφέρεσθαι,	καὶ περὶ τῶν κοινωνησόντων τῆς
[2, 19]	ἀλλὰ καὶ ὑπ' ἀνθρώπων (τραυματιζομένους	ὀδύρεσθαι	καὶ κακοπαθεῖν. Τὸ δὲ δὴ
[2, 9]	ὦ δυνατὸς εἰπεῖν. Οἶμαι γὰρ	ἔσεσθαι	φανερόν, ὅτι καὶ πρὸς εὐσέβειαν
[2, 7]	συνέσεως καὶ ἐπὶ τῷ μέλλοντι	ῥηθήσεσθαι	θαυμάζειν ἄξιόν ἐστιν Ἀπίωνα· τεκμήριον
[2, 10]	χείρω παραβάλλειν ἀξιοῦντες· οἷς οὐδέτερον	ἀπολειφθήσεσθαι	νομίζω λέγειν, οὔθ' ὡς οὐχὶ
[2, 18]	λόγου μέλλοντος οὐχ ὑφ' ἡμῶν	ἐλεγχθήσεσθαι	νῦν αὐτῶν συντιθέντων, ἀλλὰ ὑπὸ
[2, 9]	συμβεβλῆσθαι μόνους. (Ταῦτα δὲ πάντα	διελεγχθήσεσθαι	νομίζω σαφῶς, εἰ τἀναντία τῶν
[2, 21]	ἐπέτρεπον διαφθορὰν ἐξ ~(ἀμφοῖν ὑφορώμενοι	γενήσεσθαι	περὶ τοὺς νόμους. Ἐκείνοις μὲν
[2, 22]	ἔμελλον Λακεδαιμόνιοι μὲν τῆς ἀνεπιμίκτου	καταγνώσεσθαι	πολιτείας καὶ τῆς περὶ τοὺς
[2, 14]	εἰς μέσον κατατέθεικεν, ἀλλ' ὅπως	δέχεσθαι	δυνώμεθα καὶ λαβόντες φυλάττωμεν. (Ἁγνείας
[2, 20]	φησι δεῖν εἰς τὴν πολιτείαν	παραδέχεσθαι	καὶ τὸν Ὅμηρον εὐφήμως ἀποπέμπεται
[2, 12]	ἀλλὰ καὶ περὶ σιτίων, ὅσων	ἀπέχεσθαι	χρὴ καὶ τίνα προσφέρεσθαι, καὶ
[2, 14]	χρὴ πρῶτον ὑπὲρ τῆς κοινῆς	εὔχεσθαι	σωτηρίας, εἶθ' ὑπὲρ ἑαυτῶν· ἐπὶ
[2, 19]	καὶ δώροις ἀποσείονται, μέγα τι	λήψεσθαι	κακὸν ὑπ' αὐτῶν προσδοκῶντες, εἰ
[2, 9]	μηδὲν εἰς τὸν βίον εὕρημα	συμβεβλῆσθαι	μόνους. (Ταῦτα δὲ πάντα διελεγχθήσεσθαι
[2, 7]	φησιν τοῦ μήτε νόμοις ἡμᾶς	χρῆσθαι	δικαίοις μήτε τὸν θεὸν εὐσεβεῖν
[2, 7]	(καὶ) ἄλλοτε ἄλλοις καὶ τὸ	κεχρῆσθαι	συμφοραῖς τισι περὶ τὴν πόλιν,
[2, 10]	δὲ τὸ πλῆθος εἰς ἑαυτὸν	ἀνηρτῆσθαι	παρεσκεύασεν, καὶ περὶ παντὸς ἔχων
[2, 15]	ἐπέτρεψεν εὐωχίας συντελεῖν καὶ προφάσεις	ποιεῖσθαι	μέθης, ἀλλὰ σώφρονα τὴν ἀρχὴν
[2, 9]	τῇ γραφῇ μὴ μετὰ φθόνου	ποιεῖσθαι	τὴν ἀνάγνωσιν· οὐ γὰρ ἐγκώμιον
[2, 17]	ἅπασιν ἀνθρώποις ὑπάρχει κἀν φανερῷ	κεῖσθαι	τὴν ἐθελούσιον (ἡμῶν τοῖς νόμοις
[2, 8]	θεοὺς κατασφάζοντες, οὐκ ἂν ὀνειδίσαιμι·	μιμεῖσθαι	γὰρ οὐ προσῆκεν τὴν Ἀπίωνος
[2, 23]	βρῶσιν ἡμῖν οὐ νενομισμένων παρατετήρηται.	(Μιμεῖσθαι	δὲ πειρῶνται καὶ τὴν πρὸς
[2, 10]	τὸ ἀρχαιότατον ἀνάγειν, ἵνα μὴ	μιμεῖσθαι	δόξωσιν ἑτέρους, ἀλλ' αὐτοὶ τοῦ
[2, 24]	προσανέχειν, πάντα δὲ καὶ πανταχοῦ	πεπεῖσθαι	τὸν θεὸν ἐποπτεύοντα διέπειν; (ταῦτ'
[2, 4]	Ἀλεξανδρείας Ἰουδαίους προτέθειται μὲν ἐκείνοις	λοιδορεῖσθαι,	συμπεριλαμβάνειν δὲ καὶ τοὺς ἄλλους
[2, 16]	Τοὺς δ' ἐκ παρέργου προσιόντας	ἀναμίγνυσθαι	τῇ συνηθείᾳ οὐκ ἠθέλησεν. (Τἆλλα
[2, 20]	τοῦ μὴ δεῖν ὡς ἔτυχεν	ἐπιμίγνυσθαί	τινας ἔξωθεν, ἀλλ' εἶναι καθαρὸν
[2, 18]	νόμῳ πειθαρχεῖν ἡδέως κἀκεῖ περίεστιν	ἐπιδείκνυσθαι	τὸ γενναῖον. (Εἶτα Λυσίμαχοι καὶ
[2, 8]	καὶ οὐ διὰ τοῦτο συμβέβηκεν	ἐρημοῦσθαι	τὸν κόσμον τῶν βοσκημάτων, ὅπερ
[2, 23]	πεφιλονεικηκότας. Καὶ δή μοι δοκῶ	πεπληρῶσθαι	διὰ τῆς γραφῆς ἱκανῶς ἃ
[2, 21]	μὲν οὖν Ἀθηναίων ἐχέτω καλῶς.	Σκύθαι	δὲ φόνοις χαίροντες ἀνθρώπων καὶ
[2, 19]	εἶναι χρὴ δοκεῖν, ἄλλους δὲ	τετάχθαι	πρὸς ταῖς τέχναις, χαλκεύοντά τινα,
[2, 17]	σκοπεῖν, πολλῷ τινι τῆς δοκούσης	ἐπιτετάχθαι	Λακεδαιμονίοις καρτερίας μείζονας ἄθλους καὶ
[2, 9]	τῶν βασιλέων ἐξ ἀρχῆς ταῦτα	προστετάχθαι,	τὴν τῶν θεῶν θεραπείαν καὶ
[2, 7]	αὑτοῦ φαίη τοῦτον ὑπ' Ἀπίωνος	λελέχθαι	(τὸν λόγον· ὀλίγοις μὲν γὰρ
[2, 1]	ἀλλὰ καὶ πέρα τοῦ συμμέτρου	προαποδεδεῖχθαι	νομίζω. (Περὶ ὧν δὲ προστίθησιν
[2, 23]	ἔθος (δὲ) διαπεφοίτηκεν καὶ αἱ	νηστεῖαι	καὶ λύχνων ἀνακαύσεις καὶ πολλὰ
[2, 16]	ἀνέληται, πάντων εἰσὶ κολάσεις οὐχ	οἷαι	παρ' ἑτέροις, ἀλλ' ἐπὶ (τὸ
[2, 22]	καὶ Θηβαῖοι τῆς παρὰ φύσιν	καὶ	(ἄγαν) ἀνέδην πρὸς τοὺς ἄρρενας
[2, 11]	αὐτῷ διανοηθῇ, ἕνα αὐτὸν ἀπέφηνε	καὶ	ἀγένητον καὶ πρὸς τὸν ἀίδιον
[2, 19]	ἐπιβουλὴν ἐπ' αὐτὸν ὑπὸ γυναικὸς	καὶ	ἀδελφοῦ καὶ θυγατρός, ἣν ἐκ
[2, 23]	ἡμεῖς, τὸ ἔθος (δὲ) διαπεφοίτηκεν	καὶ	αἱ νηστεῖαι καὶ λύχνων ἀνακαύσεις
[2, 1]	ἐπέδειξα τοῖς Φοινίκων καὶ Χαλδαίων	καὶ	Αἰγυπτίων γράμμασι πιστωσάμενος τὴν ἀλήθειαν
[2, 2]	ἐτῶν χιλίων ἑπτακοσίων, Μόλων δὲ	καὶ	ἄλλοι τινὲς ὡς αὐτοῖς ἔδοξεν.
[2, 7]	προσῆκεν, δουλεύειν δὲ μᾶλλον ἔθνεσιν	(καὶ)	ἄλλοτε ἄλλοις καὶ τὸ κεχρῆσθαι
[2, 10]	τὰς μυριάδας παραλαβὼν ἐκ πολλῶν	καὶ	ἀμηχάνων διέσωσεν εἰς ἀσφάλειαν· καὶ
[2, 12]	ὑποτίμησιν κατέλιπεν, ἀλλὰ καὶ κάλλιστον	καὶ	ἀναγκαιότατον ἀπέδειξε παίδευμα τὸν νόμον,
[2, 11]	σφόδρα μεμαρτυρήκασι· καὶ γὰρ Πυθαγόρας	καὶ	Ἀναξαγόρας καὶ Πλάτων οἵ τε
[2, 5]	τυχοῦσιν, ἀλλὰ Δημήτριον τὸν Φαληρέα	καὶ	Ἀνδρέαν καὶ Ἀριστέα, τὸν μὲν
[2, 5]	ἐστιν ἐπετέλεσε θυσίας τῷ θεῷ	καὶ	ἀνέθηκεν ἀναθήματα τῆς νίκης ἀξίως.
[2, 3]	τεσσαράκοντα μένειν ἡμέρας ἐν ἐρήμῳ	καὶ	ἀνύδρῳ τόπῳ καὶ τὴν μεταξὺ
[2, 14]	~(Τίνες οὖν εἰσιν αἱ προρρήσεις	καὶ	ἀπαγορεύσεις; ἁπλαῖ τε καὶ γνώριμοι.
[2, 9]	ἀληθεῖς, τὸν μὲν ὡς γόητα	καὶ	ἀπατεῶνα διαβάλλοντες, τοὺς νόμους δὲ
[2, 15]	βιαίοις ἁρπαγαῖς μηδ' αὖ δόλῳ	καὶ	ἀπάτῃ πείσαντας, ἀλλὰ μνηστεύειν παρὰ
[2, 19]	φόβον ἤδη δὲ καὶ λύσσαν	καὶ	ἀπάτην καὶ τί γὰρ οὐχὶ
[2, 9]	ἔστω τοῦ λόγου. (Ἐπεὶ δὲ	καὶ	Ἀπολλώνιος ὁ Μόλων καὶ Λυσίμαχος
[2, 9]	τοὔμπαλιν ἔστιν ὅπου τόλμαν κατηγορεῖ	καὶ	ἀπόνοιαν. Λέγει δὲ καὶ ἀφυεστάτους
[2, 13]	τοὐναντίον μίαν εἶναι καὶ φρόνησιν	καὶ	ἀρετὴν ὑπειλήφαμεν τὸ μηδὲν ὅλως
[2, 5]	Δημήτριον τὸν Φαληρέα καὶ Ἀνδρέαν	καὶ	Ἀριστέα, τὸν μὲν παιδείᾳ τῶν
[2, 10]	εἴποιμι πρῶτον, ὅτι τῶν ἀνόμως	καὶ	ἀτάκτως βιούντων οἱ τάξεως καὶ
[2, 9]	κατηγορεῖ καὶ ἀπόνοιαν. Λέγει δὲ	καὶ	ἀφυεστάτους εἶναι τῶν βαρβάρων καὶ
[2, 19]	ἔμελλον, ὁπότε μηδ' ὁ πρεσβύτατος	καὶ	βασιλεὺς ἠδυνήθη τῆς πρὸς τὴν
[2, 10]	τῷ νόμῳ περιλαβὼν ἔπεισεν παραδέξασθαι	καὶ	βεβαιοτάτην εἰς ἀεὶ φυλαχθῆναι παρεσκεύασεν.
[2, 16]	ὁ θεὸς γενέσθαι τε πάλιν	καὶ	βίον ἀμείνω λαβεῖν ἐκ περιτροπῆς.
[2, 4]	γένους. ~(Εἰκότως οὖν οὓς μισεῖ	καὶ	βούλεται λοιδορεῖν τούτους Αἰγυπτίους καλεῖ·
[2, 21]	Σκύθαι δὲ φόνοις χαίροντες ἀνθρώπων	καὶ	βραχὺ τῶν θηρίων διαφέροντες, ὅμως
[2, 22]	ζημίας χρημάτων, ἐπὶ φθορᾶς δὲ	καὶ	γάμους νομοθετήσαντες, ὅσας δὲ περὶ
[2, 23]	γραφῆς ἱκανῶς ἃ προϋ πεσχόμην·	καὶ	γὰρ ἀρχαιότητι προϋ πάρχον ἐπέδειξα
[2, 1]	ἄντικρυς ὡς ἐν δίκῃ γεγραφότα.	(Καὶ	γὰρ αὖ κἀκεῖνο τοῖς πολλοῖς
[2, 23]	προφητευθεῖσι περὶ τοῦ θεοῦ πεπιστευκότες·	καὶ	γὰρ εἰ μὴ συνίεμεν αὐτοὶ
[2, 15]	μερισμὸν πρὸς ἄλλην χώραν ὑπέλαβεν·	καὶ	γὰρ ἐμφυομένη σώμασιν κακοπαθεῖ καὶ
[2, 13]	τῶν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων ἀκριβὴς ἐπιμέλεια·	καὶ	γὰρ ἐπόπται πάντων καὶ δικασταὶ
[2, 23]	κατηγόρων ὅτι νεώτατόν ἐστιν εἰρηκότων,	(καὶ	γὰρ) καὶ πολλοὺς ἐν τοῖς
[2, 11]	φύσει καὶ μεγαλειότητι, σφόδρα μεμαρτυρήκασι·	καὶ	γὰρ Πυθαγόρας καὶ Ἀναξαγόρας καὶ
[2, 5]	τῶν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ κατοικούντων ἐφρόνησεν·	καὶ	γὰρ τὰ κατὰ τὴν Αἴγυπτον
[2, 10]	καὶ ἀμηχάνων διέσωσεν εἰς ἀσφάλειαν·	καὶ	γὰρ τὴν ἄνυδρον αὐτοὺς καὶ
[2, 6]	ἅμα καὶ τῶν ψευσμάτων κατάγομον;	καὶ	γὰρ τόπους οὐκ ὄντας γράφει
[2, 5]	βασιλεῖς οἰκειότατα πρὸς ἡμᾶς διατεθέντες·	καὶ	γὰρ τρίτος Πτολεμαῖος ὁ λεγόμενος
[2, 3]	γὰρ περὶ αὐτοῦ τοὐναντίον ἐψεύδετο	καὶ	γεγενημένος ἐν Ὀάσει τῆς Αἰγύπτου
[2, 19]	καὶ μειράκια, τοὺς δὲ πρεσβυτέρους	καὶ	γενειῶντας εἶναι χρὴ δοκεῖν, ἄλλους
[2, 5]	αὐτοῖς ἐνεχείρισε φρούρια πιστῶς ἅμα	καὶ	γενναίως φυλάξειν ὑπολαμβάνων, καὶ Κυρήνης
[2, 19]	πατὴρ τὰς ἀπατηθείσας ὑπ' αὐτοῦ	καὶ	γενομένας ἐγκύους καθειργνυμένας ἢ καταποντιζομένας
[2, 13]	τελετὰς ἐπονομάζοντες, ταῦτα μεθ' ἡδονῆς	καὶ	γνώμης ἀμεταθέτου φυλάττομεν ἡμεῖς δι'
[2, 14]	προρρήσεις καὶ ἀπαγορεύσεις; ἁπλαῖ τε	καὶ	γνώριμοι. Πρώτη δ' ἡγεῖται ἡ
[2, 15]	ἀρχὴν εὐθὺς τῆς τροφῆς ἔταξε.	Καὶ	γράμματα παιδεύειν ἐκέλευσεν τὰ περὶ
[2, 10]	καὶ νικῆσαι πολεμίους καὶ τέκνα	καὶ	γυναῖκας καὶ λείαν ὁμοῦ σώζειν
[2, 15]	μετὰ τὴν νόμιμον συνουσίαν ἀνδρὸς	καὶ	γυναικὸς ἀπολούσασθαι· ψυχῆς γὰρ ἔχειν
[2, 13]	τἆλλα τέλος ἔχειν τὴν εὐσέβειαν,	καὶ	γυναικῶν ἀκούσειεν ἄν τις καὶ
[2, 15]	γεγαμημένην. (Τέκνα τρέφειν ἅπαντα προσέταξεν,	καὶ	γυναιξὶν ἀπεῖπεν μήτ' ἀμβλοῦν τὸ
[2, 19]	καταγνῶναι τῶν προσεμένων; (οἱ δὲ	καὶ	δεῖμόν τινα καὶ φόβον ἤδη
[2, 12]	ἵν' ὥσπερ ὑπὸ πατρὶ τούτῳ	καὶ	δεσπότῃ ζῶντες μήτε βουλόμενοι μηθὲν
[2, 19]	λόγῳ, τύραννον δὲ τοῖς ἔργοις	καὶ	δεσπότην ἐφιστάντες, καὶ διὰ τοῦτο
[2, 9]	ὁ Ἀπίων ἔταξεν, ἀλλὰ σποράδην,	καὶ	δὴ εἴπας ποτὲ μὲν ὡς
[2, 23]	αὐτὴν (ἀναιδῶς τὴν ἀλήθειαν πεφιλονεικηκότας.	Καὶ	δή μοι δοκῶ πεπληρῶσθαι διὰ
[2, 24]	Ἐπαφρόδιτε, μάλιστα τὴν ἀλήθειαν ἀγαπῶντι	καὶ	διὰ σὲ τοῖς ὁμοίως βουλησομένοις
[2, 3]	ἓξ ἡμερῶν ὁδὸν βουβῶνας ἔσχον	καὶ	διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν τῇ
[2, 21]	παρὰ Πέρσαις ἄν τις εὕροι	καὶ	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν κεκολασμένους.
[2, 9]	καὶ ἀφυεστάτους εἶναι τῶν βαρβάρων	καὶ	διὰ τοῦτο μηδὲν εἰς τὸν
[2, 19]	τοῖς ἔργοις καὶ δεσπότην ἐφιστάντες,	καὶ	διὰ τοῦτο συνισταμένην ἐπιβουλὴν ἐπ'
[2, 9]	εἰ τἀναντία τῶν εἰρημένων φανείη	καὶ	διὰ τῶν νόμων ἡμῖν προστεταγμένα
[2, 21]	αὐτοῦ παρ' ὀλίγας ψήφους κατέγνωσαν.	(Καὶ	Διαγόρᾳ τῷ Μηλίῳ τάλαντον ἐπεκήρυξαν,
[2, 19]	παντοίους τρόπους γενέσεων, τούτους δὲ	καὶ	διαιροῦντες τόποις καὶ διαίταις, ὥσπερ
[2, 19]	τούτους δὲ καὶ διαιροῦντες τόποις	καὶ	διαίταις, ὥσπερ τῶν ζῴων τὰ
[2, 11]	τὴν ἐκείνου βούλησιν ἅπαντα πράττει	καὶ	διανοεῖται, ταύτην ᾤετο δεῖν πρὸ
[2, 12]	συμφωνίαν· (ἅπασαι γὰρ αἱ πράξεις	καὶ	διατριβαὶ καὶ λόγοι πάντες ἐπὶ
[2, 21]	ταῦτα κατεγνώσθη κώνειον πιὼν ἀποθανεῖν.	(Καὶ	διαφθείρειν δὲ τοὺς νέους ὁ
[2, 13]	ἐπιμέλεια· καὶ γὰρ ἐπόπται πάντων	καὶ	δικασταὶ τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ κολασταὶ
[2, 16]	σταθμῶν ἢ περὶ πράσεως ἀδίκου	καὶ	δόλῳ γενομένης, κἂν ὑφέληταί τις
[2, 5]	πάσης τῆς δυνάμεως ἦσαν Ὀνίας	καὶ	Δοσίθεος Ἰουδαῖοι, ὧν Ἀπίων σκώπτει
[2, 17]	ὡς καὶ σεμνότητι βίου διενεγκὼν	καὶ	δυνάμει λόγων καὶ πειθοῖ πάντας
[2, 11]	πάσης ἰδέας θνητῆς κάλλει διαφέροντα	καὶ	δυνάμει μὲν ἡμῖν γνώριμον, (ὁποῖος
[2, 6]	ἐστὶν ὅμορος κατὰ Γάζαν κειμένη,	καὶ	Δῶρα ταύτης ἐστὶν οὐδεμία πόλις,
[2, 19]	τοὺς πονηροτάτους τῶν ἀνθρώπων χάρισι	καὶ	δώροις ἀποσείονται, μέγα τι λήψεσθαι
[2, 3]	χώραν τὴν νῦν Ἰουδαίαν λεγομένην	καὶ	ἐκάλεσαν τὴν ἡμέραν σάββατον σώζοντες
[2, 2]	ἔτεσι πλείοσι πρὸς τοῖς πεντήκοντα	καὶ	ἑκατόν, περὶ οὗ τὰς πίστεις
[2, 2]	ἐξ Αἰγύπτου τοὺς Ἰουδαίους δώδεκα	καὶ	ἑξακοσίοις ἔτεσιν ὕστερον. ~(Τὸν δὲ
[2, 16]	παθεῖν ὁ πειρασθείς. Ἔστι δὲ	(καὶ	ἐπὶ δούλοις ὁμοίως ὁ νόμος
[2, 14]	θεῷ τόδε, ἀλλ' εἰς σωφροσύνην.	(Καὶ	ἐπὶ ταῖς θυσίαις χρὴ πρῶτον
[2, 7]	(Σφόδρα τοίνυν τῆς πολλῆς συνέσεως	καὶ	ἐπὶ τῷ μέλλοντι ῥηθήσεσθαι θαυμάζειν
[2, 10]	ἀρχαιότητι· Λυκοῦργοι γὰρ καὶ Σόλωνες	καὶ	Ζάλευκος ὁ τῶν Λοκρῶν καὶ
[2, 19]	ὑπὸ τῶν θεῶν, ὥστε τινὰς	καὶ	ζηλοῦν ὁμολογεῖν τοὺς ἐπ' αὐτῇ
[2, 22]	ἐγκαρτεροῦμεν. (Διὰ τί γὰρ ἂν	καὶ	ζηλώσαιμεν τοὺς ἑτέρων νόμους ὁρῶντες
[2, 8]	σοφίᾳ διαφέροντας. Καὶ καταριθμεῖ Σωκράτην	καὶ	Ζήνωνα καὶ Κλεάνθην καὶ τοιούτους
[2, 20]	θεῶν τὸν ἐπιτήδειον· πολλῆς δὲ	καὶ	ζωγράφοι καὶ πλάσται τῆς εἰς
[2, 5]	ἀξίως. (Ὁ δὲ Φιλομήτωρ Πτολεμαῖος	καὶ	ἡ γυνὴ αὐτοῦ Κλεοπάτρα τὴν
[2, 2]	δὲ πάσας ἀπέστρεφεν· ὧδε γὰρ	καὶ	Ἡλίου κεῖται πόλις. (Ἀντὶ δὲ
[2, 6]	τὸ τάχος ἀπελθεῖν. Ἆρα οὖν	καὶ	ἡμεῖς ἂν εἴποιμεν, ὅτι τὸν
[2, 14]	δὲ πρὸς ἄρρενας ἀρρένων ἐστύγηκεν	καὶ	θάνατος τοὐπιτίμιον, εἴ τις ἐπιχειρήσειεν.
[2, 9]	τὴν ἐν τοῖς πόνοις καρτερίαν	καὶ	θανάτου περιφρόνησιν ἄριστα κειμένους (ἔχομεν
[2, 9]	Αἰγυπτίων τίνας εἶναι καὶ σοφωτάτους	καὶ	θεοσεβεῖς νομίζει, πάντως ἂν ὡμολόγησε
[2, 22]	τοὺς γάμους ὀλιγωρίας, Ἠλεῖοι δὲ	καὶ	Θηβαῖοι τῆς παρὰ φύσιν καὶ
[2, 19]	αὐτὸν ὑπὸ γυναικὸς καὶ ἀδελφοῦ	καὶ	θυγατρός, ἣν ἐκ τῆς ἑαυτοῦ
[2, 19]	ἀνέπλασαν· τοῖς δὲ εὐφημοτέροις τούτων	καὶ	(θύειν τὰς πόλεις ἔπεισαν. Τοιγαροῦν
[2, 4]	δὲ αὐτοῖς ἔδωκεν τόπον Ἀλέξανδρος	καὶ	ἴσης παρὰ τοῖς Μακεδόσι τιμῆς
[2, 19]	καὶ ὑπ' ἀνθρώπων (τραυματιζομένους ὀδύρεσθαι	καὶ	κακοπαθεῖν. Τὸ δὲ δὴ πάντων
[2, 12]	τῆς ἀγνοίας ὑποτίμησιν κατέλιπεν, ἀλλὰ	καὶ	κάλλιστον καὶ ἀναγκαιότατον ἀπέδειξε παίδευμα
[2, 24]	θαρσήσας ἂν εἴποιμι πλείστων ἅμα	καὶ	καλλίστων ἡμᾶς εἰσηγητὰς τοῖς ἄλλοις
[2, 23]	καὶ φαῦλα πρὸ τῶν οἰκείων	καὶ	καλῶν ζηλοῦν ἐπιτεθυμήκασιν, ἢ παύσασθαι
[2, 12]	τοὔμπαλιν ἀναπαύσεως ὅρον ἔθηκεν αὐτὸς	καὶ	κανόνα τὸν νόμον, ἵν' ὥσπερ
[2, 19]	ἀποφαινόμενοι ἐξ ἀλλήλων δὲ γινομένους	καὶ	κατὰ παντοίους τρόπους γενέσεων, τούτους
[2, 15]	μνηστεύειν παρὰ τοῦ δοῦναι κυρίου	καὶ	κατὰ συγγένειαν ἐπιτηδείου. (Γυνὴ χείρων,
[2, 4]	Σέλευκος. Ὁμοίως οἱ ἐν Ἐφέσῳ	καὶ	κατὰ τὴν ἄλλην Ἰωνίαν τοῖς
[2, 8]	τινων εὑρετὰς ἢ σοφίᾳ διαφέροντας.	Καὶ	καταριθμεῖ Σωκράτην καὶ Ζήνωνα καὶ
[2, 5]	γὰρ αὐτῶν τῇ βασιλίσσῃ Κλεοπάτρᾳ	καὶ	κινδυνευόντων ἀπολέσθαι κακῶς οὗτοι συμβάσεις
[2, 8]	Καὶ καταριθμεῖ Σωκράτην καὶ Ζήνωνα	καὶ	Κλεάνθην καὶ τοιούτους τινάς. Εἶτα
[2, 13]	πάντων καὶ δικασταὶ τῶν ἀμφισβητουμένων	καὶ	κολασταὶ τῶν κατεγνωσμένων οἱ ἱερεῖς
[2, 12]	ἕτερον παρέλιπον, οἷον Λακεδαιμόνιοι μὲν	καὶ	Κρῆτες ἔθεσιν ἐπαίδευον, οὐ λόγοις,
[2, 5]	ἅμα καὶ γενναίως φυλάξειν ὑπολαμβάνων,	καὶ	Κυρήνης ἐγκρατῶς ἄρχειν βουλόμενος καὶ
[2, 12]	παραβεβήκασιν, οἵ τε τὰς μεγίστας	καὶ	κυριωτάτας παρ' αὐτοῖς ἀρχὰς διοικοῦντες
[2, 17]	τὰ πολιτικὰ μικροῦ δεῖν χλευαζόμενος	καὶ	κωμῳδούμενος διατελεῖ. (Καίτοι τἀκείνου σκοπῶν
[2, 20]	αὐτῶν τοὺς νομοθέτας μήθ' ὅσον	καὶ	λαβεῖν ἠδυνήθησαν ἀκριβῆ γνῶσιν διορίσαντας
[2, 14]	κατατέθεικεν, ἀλλ' ὅπως δέχεσθαι δυνώμεθα	καὶ	λαβόντες φυλάττωμεν. (Ἁγνείας ἐπὶ ταῖς
[2, 10]	πολεμίους καὶ τέκνα καὶ γυναῖκας	καὶ	λείαν ὁμοῦ σώζειν μαχομένους. (Ἐν
[2, 18]	συντιθέντων, ἀλλὰ ὑπὸ πολλῶν εἰρημένου	καὶ	λίαν εὐδοκιμούντων. (Τίς γὰρ τῶν
[2, 12]	γὰρ αἱ πράξεις καὶ διατριβαὶ	καὶ	λόγοι πάντες ἐπὶ τὴν πρὸς
[2, 24]	καὶ πάντες ὅσοι τῷ ψεύδεσθαι	(καὶ	λοιδορεῖν χαίρουσιν ἐξεληλέγχθωσαν. Σοὶ δέ,
[2, 9]	δὲ καὶ Ἀπολλώνιος ὁ Μόλων	καὶ	Λυσίμαχος καί τινες ἄλλοι τὰ
[2, 19]	τινα καὶ φόβον ἤδη δὲ	καὶ	λύσσαν καὶ ἀπάτην καὶ τί
[2, 23]	(δὲ) διαπεφοίτηκεν καὶ αἱ νηστεῖαι	καὶ	λύχνων ἀνακαύσεις καὶ πολλὰ τῶν
[2, 8]	τοῖς εἰρημένοις αὐτὸς ἑαυτὸν προστίθησι	καὶ	μακαρίζει (τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ὅτι τοιοῦτον
[2, 14]	θεὸς ἔχει τὰ σύμπαντα παντελὴς	καὶ	μακάριος, αὐτὸς αὑτῷ καὶ πᾶσιν
[2, 5]	Ὀρθῶς δὲ ποιῶν φαίην ἂν	καὶ	μάλα δικαίως· ὁ γὰρ Φύσκων
[2, 23]	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν (ἀνθρώποις ἀεὶ	καὶ	μᾶλλον αὑτῶν ζῆλον ἐμπεποιήκασι. Πρῶτοι
[2, 10]	τοῦ νόμου παρὰ τοῖς Ἕλλησι.	Καὶ	μάρτυς Ὅμηρος οὐδαμοῦ τῆς ποιήσεως
[2, 11]	πρέποντα τῇ τοῦ θεοῦ φύσει	καὶ	μεγαλειότητι, σφόδρα μεμαρτυρήκασι· καὶ γὰρ
[2, 5]	μεταδέδωκεν οὐ μόνον ἀνδράσιν ἀλλὰ	καὶ	μεγάλοις ἔθνεσιν ὅλοις; Ἴβηρες γοῦν
[2, 21]	εἴη τεκμήριον, οἶμαι, φιλανθρωπίας ἅμα	καὶ	μεγαλοψυχίας. (Ἐῶ περὶ Λακεδαιμονίων ἐπὶ
[2, 14]	παντὸς οὗτινος φανερώτερος, μορφὴν δὲ	καὶ	μέγεθος (ἡμῖν ἄφατος· πᾶσα μὲν
[2, 19]	τῶν θεῶν τοὺς μὲν ἀγενείους	καὶ	μειράκια, τοὺς δὲ πρεσβυτέρους καὶ
[2, 14]	αὑτῷ καὶ πᾶσιν αὐτάρκης, ἀρχὴ	καὶ	μέσα καὶ τέλος οὗτος τῶν
[2, 8]	πᾶσιν Ἀπίων ἠγνόηκεν, ὅτι Περσῶν	καὶ	μετ' ἐκείνους ἡγουμένων τῆς Ἀσίας
[2, 19]	δὲ ὑφαίνουσαν, τὸν δὲ πολεμοῦντα	καὶ	μετὰ ἀνθρώπων μαχόμενον, (τοὺς δὲ
[2, 11]	Ἕλλησιν αὐχοῦσιν τὸν Μίνω γεγονέναι	(καὶ	μετὰ ταῦτα τοὺς ἄλλους νομοθέτας·
[2, 15]	παρέλθοι, καθαρὸς εἶναι τότε προσήκει.	Καὶ	μετὰ τὴν νόμιμον συνουσίαν ἀνδρὸς
[2, 6]	ἥξειν τὸν Ἀπόλλωνα πρὸς αὐτοὺς	καὶ	μετὰ τῶν ἄστρων ἐπὶ τῆς
[2, 4]	πρὸς τοῖς βασιλικοῖς ἦσαν ἱδρυμένοι,	καὶ	μέχρι νῦν αὐτῶν ἡ φυλὴ
[2, 10]	προστάγμασι τῶν βασιλέων, ἀφ' οὗ	καὶ	μέχρι πολλοῦ διέμειναν ἔθεσιν ἀγράφοις
[2, 22]	καὶ παρὰ δύναμιν αἱρούμεθα πολέμους	καὶ	μέχρι τῶν ἐσχάτων ταῖς συμφοραῖς
[2, 5]	τῶν χρωμένων αὐτοῖς ἀνδρῶν κατεφρόνει	καὶ	μὴ λίαν ἐθαύμαζεν. (Ἀπίωνα δὲ
[2, 5]	ὀνόματα, δέον τὰ ἔργα θαυμάζειν	καὶ	μὴ λοιδορεῖν, ἀλλὰ χάριν αὐτοῖς
[2, 22]	συμφορώτατα πράττειν ὑπελάμβανον, ταῦτ' εἰ	καὶ	μὴ παντάπασι τοῖς ἔργοις πεφεύγασιν,
[2, 4]	εἰ πρὸς τῇ νεκροπόλει κατῴκουν	καὶ	μὴ πρὸς τοῖς βασιλικοῖς ἦσαν
[2, 16]	τῇ πολεμίᾳ τῶν ἐργαζομένων ζῴων	(καὶ	μὴ φονεύειν. Οὕτως πανταχόθεν τὰ
[2, 9]	αὐτῷ περὶ τὸ αἰδοῖον γενομένης.	Καὶ	μηδὲν ὠφεληθεὶς ὑπὸ τῆς περιτομῆς
[2, 9]	θεοὺς οὗτοι νομίζοντες ἐπιμελῶς ἐκτρέφουσιν.	~(Καὶ	μὴν εἴ τις αὐτὸν ἤρετο,
[2, 20]	πάντας ἀκριβῶς τοὺς νόμους ἐκμανθάνειν,	καὶ	μὴν καὶ περὶ τοῦ μὴ
[2, 13]	θεοῦ πάντα λέγων ἐκεῖνον ἐφορᾶν.	Καὶ	μὴν περὶ τῶν κατὰ τὸν
[2, 24]	συμφορώτερον τοῦ πρὸς ἀλλήλους ὁμονοεῖν	καὶ	μήτ' ἐν συμφοραῖς διίστασθαι μήτ'
[2, 10]	τὸ πᾶσι τοῖς δόξασιν ἐμμεῖναι	καὶ	μήτε εὐτυχίαις μήτε συμφοραῖς αὐτῶν
[2, 11]	ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς στοᾶς φιλόσοφοι	καὶ	μικροῦ δεῖν ἅπαντες οὕτως (φαίνονται
[2, 6]	τὸ πλάτος, κατάχρυσοι δὲ πᾶσαι	καὶ	μικροῦ δεῖν σφυρήλατοι· ταύτας ἔκλειον
[2, 9]	εἴπας ποτὲ μὲν ὡς ἀθέους	καὶ	μισανθρώπους λοιδορεῖ, ποτὲ δ' αὖ
[2, 24]	ἡμετέραν οὖσαν ἐπεδείξαμεν, Ἀπίωνες μὲν	καὶ	Μόλωνες καὶ πάντες ὅσοι τῷ
[2, 18]	ἐπιδείκνυσθαι τὸ γενναῖον. (Εἶτα Λυσίμαχοι	καὶ	Μόλωνες καὶ τοιοῦτοί τινες ἄλλοι
[2, 19]	κακίστων παθῶν εἰς θεοῦ φύσιν	καὶ	μορφὴν ἀνέπλασαν· τοῖς δὲ εὐφημοτέροις
[2, 20]	τὸν Ὅμηρον εὐφήμως ἀποπέμπεται στεφανώσας	καὶ	μύρον αὐτοῦ καταχέας, ἵνα δὴ
[2, 10]	καὶ πολλὴν ψάμμον ἔδει διοδοιπορῆσαι	καὶ	νικῆσαι πολεμίους καὶ τέκνα καὶ
[2, 18]	ἐπιτετίμηκεν καὶ ποιητῶν τοῖς ἐπεφανεστάτοις	καὶ	νομοθετῶν τοῖς μάλιστα πεπιστευμένοις, ὅτι
[2, 14]	ἐστιν, ὁ δ' αὐτὸς ἅμα	καὶ	νόμος. (Τίνες δ' οἱ περὶ
[2, 10]	καὶ ἀτάκτως βιούντων οἱ τάξεως	καὶ	νόμου κοινωνίας ἐπιθυμηταὶ γενόμενοι καὶ
[2, 17]	γράψαι τι παραπλήσιον εἰς πολιτείαν	καὶ	νόμους ἐπιχειρησάντων ὡς θαυμαστὰ συνθέντων
[2, 19]	δὴ δουλεύοντες τοῖς ἀνθρώποις θεοὶ	καὶ	νῦν μὲν οἰκοδομοῦντες ἐπὶ μισθῷ
[2, 20]	τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκιμωτάτων· Λακεδαιμόνιοι δὲ	καὶ	ξενηλασίας ποιούμενοι διετέλουν καὶ τοῖς
[2, 7]	δευτέραν Ἀπίωνι μυθολογίαν καταψεύσασθαί τινα	καὶ	ὅρκον ἡμῶν ὡς ὀμνυόντων τὸν
[2, 11]	κοινῇ τε πᾶσιν ἀνθρώποις ὑπάρχει	καὶ	ὅσων ἔτυχον αὐτοὶ δεηθέντες ἐν
[2, 8]	χρῶνται τοῖς ἱερείοις πρὸς εὐωχίαν,	καὶ	οὐ διὰ τοῦτο συμβέβηκεν ἐρημοῦσθαι
[2, 22]	γοῦν νόμος ἡμῖν ἀθάνατος διαμένει,	καὶ	οὐδεὶς Ἰουδαίων οὔτε μακρὰν οὕτως
[2, 8]	τὸν ἐν Δελφοῖς, ἄλλους μυρίους,	καὶ	οὐδεὶς ὠνείδισεν ταῦτα τοῖς παθοῦσιν,
[2, 9]	τοὺς νόμους δὲ κακίας ἡμῖν	καὶ	οὐδεμιᾶς ἀρετῆς φάσκοντες εἶναι διδασκάλους,
[2, 22]	τῶν Περσικῶν γυναῖκας ἀλλοτρίας (ὑβρίζων	καὶ	παῖδας ἐκτέμνων. Παρ' ἡμῖν δὲ
[2, 18]	ἢ συνουσίᾳ προσελθεῖν ἢ πολυτελείᾳ	(καὶ	πάλιν ἀργίας ὑπομεῖναι τάξιν ἀμετακίνητον.
[2, 6]	οὕτω γὰρ ἀστεϊ ζόμενος (Γέγραφεν,	καὶ	πάλιν εἰς Δῶρα τὸ τάχος
[2, 3]	ἦσαν ἐκεῖνοι τυφλοὶ καὶ χωλοὶ	καὶ	πάντα τρόπον νοσοῦντες ὁποίους αὐτοὺς
[2, 24]	ἢ γεωργίαις προσανέχειν, πάντα δὲ	καὶ	πανταχοῦ πεπεῖσθαι τὸν θεὸν ἐποπτεύοντα
[2, 10]	καὶ Ζάλευκος ὁ τῶν Λοκρῶν	καὶ	πάντες οἱ θαυμαζόμενοι παρὰ τοῖς
[2, 24]	ἐπεδείξαμεν, Ἀπίωνες μὲν καὶ Μόλωνες	καὶ	πάντες ὅσοι τῷ ψεύδεσθαι (καὶ
[2, 14]	ἔργοις μὲν καὶ χάρισιν ἐναργὴς	καὶ	παντὸς οὗτινος φανερώτερος, μορφὴν δὲ
[2, 15]	εἰς ὁτιοῦν ἐλλείποντα λευσθησόμενον παραδίδωσι.	Καὶ	παντὸς τοῦ πρεσβυτέρου τιμὴν ἔχειν
[2, 8]	καὶ ρ μέχρι Μάγνου Πομπηίου,	καὶ	πάντων ἐκπολεμηθέντων πρὸς Ῥωμαίων τῶν
[2, 10]	ἄριστος ἐγένετο καὶ σύμβουλος συνετώτατος	καὶ	πάντων κηδεμὼν ἀληθέστατος. Ἅπαν δὲ
[2, 22]	παραβαίνειν τοὺς νόμους. Οὐ μὴν	καὶ	παρ' ἡμῖν, ἀλλὰ κἂν πλούτου
[2, 18]	παρέδοσαν τοῖς πολεμίοις. (Ἆρ' οὖν	καὶ	παρ' ἡμῖν, οὐ λέγω τοσούτους,
[2, 22]	τὰ νόμιμα κινεῖν ἀναγκάζωσι, τότε	καὶ	παρὰ δύναμιν αἱρούμεθα πολέμους καὶ
[2, 1]	συγκείμενα καὶ φαύλου τὸν τρόπον	(καὶ	παρὰ πάντα τὸν βίον ὀχλαγωγοῦ
[2, 21]	ἔδοξεν ἥκειν ἀνάπλεως, πολλοὺς δὲ	καὶ	παρὰ Πέρσαις ἄν τις εὕροι
[2, 13]	προσπεσὸν ἑκάστῳ λέγεται πάθος, ἀλλὰ	καὶ	παρά τισι τῶν φιλοσόφων ἀποτετόλμηται,
[2, 10]	γεγονώς, τοῦτο γὰρ δήπουθεν ὁμολογεῖται	καὶ	παρὰ τοῖς πάντα καθ' ἡμῶν
[2, 22]	ταύτην ἀπολογίαν αὑτοῖς τῶν ἀτόπων	καὶ	παρὰ φύσιν ἡδονῶν συντιθέντες. (Ἐῶ
[2, 5]	Θέρμου (τοῦ παρὰ Ῥωμαίων πρεσβευτοῦ	καὶ	παρόντος. Ὀρθῶς δὲ ποιῶν φαίην
[2, 14]	παντελὴς καὶ μακάριος, αὐτὸς αὑτῷ	καὶ	πᾶσιν αὐτάρκης, ἀρχὴ καὶ μέσα
[2, 14]	τἀγαθά, δέδωκεν γὰρ αὐτὸς ἑκὼν	καὶ	πᾶσιν εἰς μέσον κατατέθεικεν, ἀλλ'
[2, 18]	καὶ φιλάνθρωπον ἅπαντα καὶ πράττειν	καὶ	πάσχειν ὑπομένοντες (τὸ κρατεῖν πάντων,
[2, 17]	βίου διενεγκὼν καὶ δυνάμει λόγων	καὶ	πειθοῖ πάντας ὑπεράρας τοὺς ἐν
[2, 10]	ἐστι νομοθέτου τὰ βέλτιστα συνιδεῖν	καὶ	πεῖσαι τοὺς χρησομένους περὶ τῶν
[2, 11]	ἀρχὴν καὶ τὸ κράτος ἀναθείς.	Καὶ	πείσας εἰς ἐκεῖνον ἅπαντας ἀφορᾶν
[2, 11]	τε καὶ σύμβουλον θεὸν ἔχειν,	καὶ	πείσας πρότερον ἑαυτὸν ὅτι κατὰ
[2, 1]	ἐξηλάθησαν, οὐ μετρίως μόνον, ἀλλὰ	καὶ	πέρα τοῦ συμμέτρου προαποδεδεῖχθαι νομίζω.
[2, 19]	αὐτοῖς ἐγγιγνομένας πρὸς ἀλλήλους στάσεις	καὶ	περὶ ἀνθρώπων φιλονεικίας μέχρι τοῦ
[2, 18]	ἐστιν, οὐ τῶν ἀλλοτρίων κατηγορεῖν.	Καὶ	περί γε τοῦ μήτε χλευάζειν
[2, 2]	ἡλικίαν (ἐπισταμένοις αὐτὸν καὶ συγγενομένοις.	Καὶ	περὶ μὲν Ὁμήρου τοῦ ποιητοῦ
[2, 16]	ὁμοίως ὁ νόμος ἀπαραίτητος. Ἀλλὰ	καὶ	περὶ μέτρων ἤν τις κακουργήσῃ
[2, 10]	πλῆθος εἰς ἑαυτὸν ἀνηρτῆσθαι παρεσκεύασεν,	καὶ	περὶ παντὸς ἔχων πεισθέντας (ἀντὶ
[2, 12]	βουλήσεσι (τῶν χρησομένων κατέλιπεν, ἀλλὰ	καὶ	περὶ σιτίων, ὅσων ἀπέχεσθαι χρὴ
[2, 9]	φάσκοντες εἶναι διδασκάλους, βούλομαι συντόμως	καὶ	περὶ τῆς ὅλης ἡμῶν καταστάσεως
[2, 20]	τὸ αἴτιον τῆς τοσαύτης ἀνωμαλίας	καὶ	περὶ τὸ θεῖον πλημμελείας; ἐγὼ
[2, 20]	τοὺς νόμους ἐκμανθάνειν, καὶ μὴν	καὶ	περὶ τοῦ μὴ δεῖν ὡς
[2, 9]	ὅλης ἡμῶν καταστάσεως τοῦ πολιτεύματος	καὶ	περὶ τῶν (κατὰ μέρος ὡς
[2, 12]	ἀπέχεσθαι χρὴ καὶ τίνα προσφέρεσθαι,	καὶ	περὶ τῶν κοινωνησόντων τῆς διαίτης
[2, 9]	τε τοῦ νομοθετήσαντος ἡμῖν Μωσέως	καὶ	περὶ τῶν νόμων πεποίηνται λόγους
[2, 23]	σωμάτων αὐτοὺς ἐκβληθῆναι κατεψεύσαντο· προαιρέσει	καὶ	περιουσίᾳ ῥώμης ἐφάνησαν ἐπὶ τὴν
[2, 9]	τὴν ἐπιμέλειαν. Ἐκεῖνοι τοίνυν ἅπαντες	καὶ	περιτέμνονται καὶ χοιρείων ἀπέχονται βρωμάτων,
[2, 3]	εἶναί φησι μυριάδας, θαυμαστήν τινα	καὶ	πιθανὴν ἀποδίδωσιν αἰτίαν, ἀφ' ἧς
[2, 5]	ἀλλὰ πάντας δοκιμάζων ἐπιμελῶς ἀρετῆς	καὶ	(πίστεως τοῦτο τοῖς ἡμετέροις τὸ
[2, 5]	ἡμῶν, ὅτι διὰ τὴν ἐπιείκειαν	καὶ	πίστιν, ἣν αὐτῷ παρέσχον Ἰουδαῖοι,
[2, 20]	ἐπιτήδειον· πολλῆς δὲ καὶ ζωγράφοι	καὶ	πλάσται τῆς εἰς τοῦτο παρὰ
[2, 11]	καὶ γὰρ Πυθαγόρας καὶ Ἀναξαγόρας	καὶ	Πλάτων οἵ τε μετ' ἐκεῖνον
[2, 23]	κοινωνίαν διδάσκοντες. Οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	πλήθεσιν ἤδη πολὺς ζῆλος γέγονεν
[2, 6]	κάνθωνα τουτέστιν ἑαυτὸν Ἀπίων ἐπιφορτίζει	καὶ	ποιεῖ τῆς μωρολογίας ἅμα καὶ
[2, 18]	ἐπὶ σοφίᾳ τεθαυμασμένων οὐκ ἐπιτετίμηκεν	καὶ	ποιητῶν τοῖς ἐπεφανεστάτοις καὶ νομοθετῶν
[2, 6]	γὰρ τόπους οὐκ ὄντας γράφει	καὶ	πόλεις οὐκ εἰδὼς μετατίθησιν. (Ἡ
[2, 22]	παρ' ἡμῖν, ἀλλὰ κἂν πλούτου	καὶ	πόλεων καὶ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν
[2, 2]	ἐν Ἱεροσολύμοις φίλος ἦν Εἴρωμος	καὶ	πολλὰ συνεβάλετο πρὸς τὴν τοῦ
[2, 15]	ἅψεται, τόκον οὐ λήψεται. (Ταῦτα	καὶ	πολλὰ τούτοις ὅμοια τὴν πρὸς
[2, 10]	πολλοῦ διέμειναν ἔθεσιν ἀγράφοις χρώμενοι	καὶ	πολλὰ τούτων ἀεὶ πρὸς τὸ
[2, 23]	αἱ νηστεῖαι καὶ λύχνων ἀνακαύσεις	καὶ	πολλὰ τῶν εἰς βρῶσιν ἡμῖν
[2, 16]	ἅπασιν ἦν φανερόν, ὅτι πολλοὶ	καὶ	πολλάκις ἤδη τῶν ἡμετέρων περὶ
[2, 7]	τρόπον οὐχ ἅπαξ μόνον ἀλλὰ	καὶ	πολλάκις πορθοῦντες τὰς πόλεις ἱερὰ
[2, 1]	τὰ πλεῖστα δὲ βωμολοχίαν ἔχει	καὶ	πολλήν, εἰ δεῖ τἀληθὲς εἰπεῖν,
[2, 19]	ὡς τοῖς ταῦτα συνθεῖσιν ἐπιπλῆξαι	καὶ	πολλὴν εὐήθειαν καταγνῶναι τῶν προσεμένων;
[2, 10]	καθεστηκὼς τοὐναντίον ᾠήθη δεῖν εὐσεβεῖν	καὶ	πολλὴν εὔνοιαν τοῖς λαοῖς ἐμπαρασχεῖν,
[2, 10]	καὶ γὰρ τὴν ἄνυδρον αὐτοὺς	καὶ	πολλὴν ψάμμον ἔδει διοδοιπορῆσαι καὶ
[2, 23]	νεώτατόν ἐστιν εἰρηκότων, (καὶ γὰρ)	καὶ	πολλοὺς ἐν τοῖς συγγράμμασιν ἐμνημονευκότας
[2, 1]	Αἰγυπτίων γράμμασι πιστωσάμενος τὴν ἀλήθειαν	καὶ	πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων συγγραφεῖς παρασχόμενος
[2, 14]	ἀπὸ κοινωνίας τῆς πρὸς γυναῖκα	καὶ	πολλῶν ἄλλων. (Ἃ μακρὸν ἂν
[2, 24]	ἀδικίας ἐχθροί, δικαιοσύνης ἐπιμελεῖς, ἀργίαν	καὶ	πολυτέλειαν ἐξορίζοντες, αὐτάρκεις καὶ φιλοπόνους
[2, 17]	ἐπιτετάχθαι Λακεδαιμονίοις καρτερίας μείζονας ἄθλους	καὶ	πόνους ἡμῖν ἐπιτεθέντας (Οἱ μέν
[2, 11]	παρέξειν. ~(Καλῆς οὖν αὐτῷ προαιρέσεως	καὶ	πράξεων μεγάλων ἐπιτυγχανομένων εἰκότως ἐνόμιζεν
[2, 18]	καλὸν ἔργον καὶ φιλάνθρωπον ἅπαντα	καὶ	πράττειν καὶ πάσχειν ὑπομένοντες (τὸ
[2, 9]	διὰ τῶν νόμων ἡμῖν προστεταγμένα	καὶ	πραττόμενα μετὰ πάσης ἀκριβείας ὑφ'
[2, 11]	λέγειν, ὅτι δ' ἐστὶ καλὰ	καὶ	πρέποντα τῇ τοῦ θεοῦ φύσει
[2, 20]	κατεφρόνησαν, εἰς δὲ τὴν ἀληθῆ	καὶ	πρέπουσαν περὶ τοῦ θεοῦ δόξαν
[2, 9]	Οἶμαι γὰρ ἔσεσθαι φανερόν, ὅτι	καὶ	πρὸς εὐσέβειαν καὶ πρὸς κοινωνίαν
[2, 9]	φανερόν, ὅτι καὶ πρὸς εὐσέβειαν	καὶ	πρὸς κοινωνίαν τὴν μετ' ἀλλήλων
[2, 9]	πρὸς κοινωνίαν τὴν μετ' ἀλλήλων	καὶ	πρὸς τὴν καθόλου φιλανθρωπίαν ἔτι
[2, 11]	ἕνα αὐτὸν ἀπέφηνε καὶ ἀγένητον	καὶ	πρὸς τὸν ἀίδιον χρόνον ἀναλλοίωτον
[2, 8]	ἡμέρων ζῴων ἀναιρέσεως κοινόν ἐστι	καὶ	πρὸς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους ἅπαντας,
[2, 19]	πολλῆς ἀξιοῦσιν οἱ φρονήσει διαφέροντες	καὶ	πρὸς τούτοις καταγελῶσιν, εἰ τῶν
[2, 15]	ἐπιτελεῖν, πᾶσι δὲ τοῖς παριοῦσι	καὶ	προσελθεῖν καὶ συναποδύρασθαι. Καθαίρειν δὲ
[2, 17]	δισχιλίοις (ἔτεσι τῆς ἡμετέρας πολιτείας,	καὶ	προσέτι λογιζέσθωσαν, ὅτι Λακεδαιμόνιοι ὅσον
[2, 3]	οἷοι βαδίζειν διὰ πολλῆς ἐρημίας	καὶ	προσέτι νικᾶν τοὺς αὐτοῖς ἀνθισταμένους
[2, 10]	γνώμαις ἀορίστοις τὰ πλήθη διῳκεῖτο	καὶ	προστάγμασι τῶν βασιλέων, ἀφ' οὗ
[2, 15]	παίδων γενέσεσιν ἐπέτρεψεν εὐωχίας συντελεῖν	καὶ	προφάσεις ποιεῖσθαι μέθης, ἀλλὰ σώφρονα
[2, 2]	περὶ Πυθαγόρου μόνον οὐκ ἐχθὲς	καὶ	πρῴην γεγονότος, περὶ δὲ Μωσέως
[2, 10]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐχθὲς δὴ	καὶ	πρῴην ὡς πρὸς ἐκεῖνον παραβαλλόμενοι
[2, 21]	παρ' αὐτοῖς μυστήρια χλευάζειν ἐλέγετο.	Καὶ	Πρωταγόρας εἰ μὴ θᾶττον ἔφυγε,
[2, 10]	καὶ νόμου κοινωνίας ἐπιθυμηταὶ γενόμενοι	καὶ	πρῶτοι κατάρξαντες εἰκότως (ἂν ἡμερότητι
[2, 19]	ταῖς θηλείαις; εἶθ' οἱ γενναιότατοι	καὶ	πρῶτος αὐτὸς ὁ πατὴρ τὰς
[2, 5]	αὐτοῖς ἀφορολόγητον. (Ὅμοια δὲ Ἀλεξάνδρῳ	καὶ	Πτολεμαῖος ὁ Λάγου περὶ τῶν
[2, 8]	ἤρχομεν ἔτη σχεδὸν εἴκοσί που	καὶ	ρ μέχρι Μάγνου Πομπηίου, καὶ
[2, 3]	δεινὴν ἀμαθίαν· (τὸ γὰρ σαββὼ	καὶ	σάββατον πλεῖστον ἀλλήλων διαφέρει· τὸ
[2, 5]	γοῦν οἱ πάλαι (καὶ Τυρρηνοὶ	καὶ	Σαβῖνοι Ῥωμαῖοι καλοῦνται. Εἰ δὲ
[2, 17]	θαυμαζόμενος παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ὡς	καὶ	σεμνότητι βίου διενεγκὼν καὶ δυνάμει
[2, 16]	οὐδὲ τέμνειν ἥμερα δένδρα, ἀλλὰ	καὶ	σκυλεύειν ἀπείρηκεν τοὺς ἐν τῇ
[2, 8]	οὐκ ἂν εἴποιμεν βασιλέας Δαυίδην	καὶ	Σολομῶνα πολλὰ χειρωσαμένους ἔθνη. (Τούτους
[2, 10]	νομοθετῶν προάγειν ἀρχαιότητι· Λυκοῦργοι γὰρ	καὶ	Σόλωνες καὶ Ζάλευκος ὁ τῶν
[2, 9]	τῶν πάντων Αἰγυπτίων τίνας εἶναι	καὶ	σοφωτάτους καὶ θεοσεβεῖς νομίζει, πάντως
[2, 12]	ἐν ταῖς ψυχαῖς ὥσπερ ἐγκεχαραγμένους,	καὶ	σπάνιος μὲν ὁ παραβαίνων, ἀδύνατος
[2, 5]	ὅλην τὴν ἑαυτῶν Ἰουδαίοις ἐπίστευσαν,	καὶ	στρατηγοὶ πάσης τῆς δυνάμεως ἦσαν
[2, 10]	σώζειν μαχομένους. (Ἐν οἷς ἅπασι	καὶ	στρατηγὸς ἄριστος ἐγένετο καὶ σύμβουλος
[2, 2]	διὰ τὴν ἡλικίαν (ἐπισταμένοις αὐτὸν	καὶ	συγγενομένοις. Καὶ περὶ μὲν Ὁμήρου
[2, 11]	ἐπιτυγχανομένων εἰκότως ἐνόμιζεν ἡγεμόνα τε	καὶ	σύμβουλον θεὸν ἔχειν, καὶ πείσας
[2, 10]	παρέσχεν ἄριστον τοῖς πλήθεσιν ἡγεμόνα	καὶ	σύμβουλον τήν τε κατασκευὴν αὐτοῖς
[2, 10]	ἅπασι καὶ στρατηγὸς ἄριστος ἐγένετο	καὶ	σύμβουλος συνετώτατος καὶ πάντων κηδεμὼν
[2, 22]	μίξεως; (ἃ γοῦν πάλαι κάλλιστα	καὶ	συμφορώτατα πράττειν ὑπελάμβανον, ταῦτ' εἰ
[2, 15]	δὲ τοῖς παριοῦσι καὶ προσελθεῖν	καὶ	συναποδύρασθαι. Καθαίρειν δὲ καὶ τὸν
[2, 12]	ἐπαίδευον, οὐ λόγοις, Ἀθηναῖοι δὲ	καὶ	σχεδὸν οἱ ἄλλοι πάντες Ἕλληνες
[2, 4]	(Τίνα τοίνυν ἐστὶ τὰ δεινὰ	καὶ	σχέτλια τῶν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ κατοικούντων
[2, 7]	τὴν χώραν αὐτῶν τοὺς θεοὺς	καὶ	σωθῆναι μεταβάλλοντας εἰς μορφὰς θηρίων
[2, 10]	ἀρετὴν ἐπιδείξειν τὴν αὐτοῦ νομίζων	καὶ	σωτηρίαν τοῖς αὐτὸν ἡγεμόνα πεποιημένοις
[2, 13]	τῶν μετ' αὐτοῦ πειθοῖ τε	καὶ	σωφροσύνῃ τῶν ἄλλων διέφερον, τούτοις
[2, 4]	στήλην τὴν ἑστῶσαν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ	καὶ	τὰ δικαιώματα περιέχουσαν, ἃ Καῖσαρ
[2, 20]	τῆς ἀεὶ καινουργίας (τὴν ὑπόθεσιν.	(Καὶ	τὰ μὲν τῶν ἱερῶν ἐν
[2, 16]	ἄταφον μὴ περιορᾶν, ἐπιεικεῖς δὲ	καὶ	τὰ πρὸς τοὺς πολεμίους (κριθέντας
[2, 17]	ἀλλὰ πάσης ἐργασίας ἄφετοι λιπαροὶ	καὶ	τὰ σώματα πρὸς κάλλος ἀσκοῦντες
[2, 6]	τοσούτων μυριάδων ὑπήντησεν, ἔρημα δὲ	καὶ	τὰ τείχη φυλάκων εὗρε πολέμου
[2, 19]	καὶ τοῖς ἄρρεσι (τῶν θεῶν	καὶ	ταῖς θηλείαις; εἶθ' οἱ γενναιότατοι
[2, 5]	τοῦ γνῶναι τοὺς ἡμετέρους νόμους	καὶ	ταῖς τῶν ἱερῶν γραφῶν βίβλοις
[2, 17]	συχνῶς τις ἂν εὕροι ῥᾷον	καὶ	ταῖς τῶν πολλῶν ἔγγιον συνηθείαις,
[2, 2]	ἐξαγαγεῖν τοὺς λεπρῶντας καὶ τυφλοὺς	καὶ	τὰς βάσεις πεπηρωμένους, σφόδρα δὴ
[2, 4]	τὰς ἐπιστολὰς Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως	καὶ	τὰς Πτολεμαίου τοῦ Λάγου καὶ
[2, 14]	κατὰ φύσιν τὴν πρὸς γυναῖκα	καὶ	ταύτην, εἰ μέλλοι τέκνων ἕνεκα
[2, 14]	ἑαυτῶν· ἐπὶ γὰρ κοινωνίᾳ γεγόναμεν	καὶ	ταύτην ὁ προτιμῶν τοῦ καθ'
[2, 2]	ἀκριβῶς κατὰ τὴν ἑβδόμην ὀλυμπιάδα	καὶ	ταύτης ἔτος εἶναι πρῶτον, ἐν
[2, 10]	ἔδει διοδοιπορῆσαι καὶ νικῆσαι πολεμίους	καὶ	τέκνα καὶ γυναῖκας καὶ λείαν
[2, 13]	ἄλλοι φυλάττειν οὐ δύνανται μυστήρια	καὶ	τελετὰς ἐπονομάζοντες, ταῦτα μεθ' ἡδονῆς
[2, 14]	πᾶσιν αὐτάρκης, ἀρχὴ καὶ μέσα	καὶ	τέλος οὗτος τῶν πάντων, ἔργοις
[2, 3]	πῶς οἷόν τε τοὺς αὐτοὺς	καὶ	τεσσαράκοντα μένειν ἡμέρας ἐν ἐρήμῳ
[2, 20]	Μόλων τῶν ἀνοήτων εἷς ἦν	καὶ	τετυφωμένων, τοὺς μέντοι κατ' ἀλήθειαν
[2, 16]	οὐ τῷ γένει μόνον, ἀλλὰ	καὶ	τῇ προαιρέσει τοῦ βίου νομίζων
[2, 6]	πρόσθεν ἑωράκασιν οἱ τὰς τοσαύτας	καὶ	τηλικαύτας λυχνοκαί̈ ας ἐπιτελοῦντες, ἀλλ'
[2, 4]	Ἀλεξανδρεῦσι τῆς δοθείσης αὐτῷ πολιτείας,	καὶ	τὴν ἀπέχθειαν αὐτῶν ἐπιστάμενος τὴν
[2, 12]	τὸ γὰρ μίαν μὲν ἔχειν	καὶ	τὴν αὐτὴν δόξαν περὶ θεοῦ,
[2, 7]	θεὸν τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν
[2, 9]	φιλανθρωπίαν ἔτι δὲ πρὸς δικαιοσύνην	καὶ	τὴν ἐν τοῖς πόνοις καρτερίαν
[2, 7]	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν	καὶ	τὴν θάλασσαν μηδενὶ εὐνοήσειν ἀλλοφύλῳ,
[2, 9]	οὓς ζῶντες διατελοῦμεν. Ἄλλως τε	καὶ	τὴν κατηγορίαν ὁ Ἀπολλώνιος οὐκ
[2, 3]	ἐν ἐρήμῳ καὶ ἀνύδρῳ τόπῳ	καὶ	τὴν μεταξὺ πᾶσαν (ἐν ἡμέραις
[2, 5]	οὐκ ἂν δήπου τοὺς νόμους	καὶ	τὴν πάτριον ἡμῶν φιλοσοφίαν ἐπιθυμήσας
[2, 23]	νενομισμένων παρατετήρηται. (Μιμεῖσθαι δὲ πειρῶνται	καὶ	τὴν πρὸς ἀλλήλους ἡμῶν ὁμόνοιαν
[2, 23]	θεοῦ φρονοῦντες, εὐτέλειαν δὲ (βίου	καὶ	τὴν πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν διδάσκοντες.
[2, 20]	περὶ τοῦ θεοῦ δόξαν αὐτοὺς	καὶ	τὴν πρὸς αὐτὸν τιμὴν ἀμετακίνητον
[2, 24]	καὶ χρώμενοι μάλιστα πάντων βλεπόμεθα	καὶ	τὴν πρώτην εὕρεσιν αὐτῶν ἡμετέραν
[2, 17]	δὲ τῶν νομοθετῶν Λυκοῦργον τεθαυμάκασι	καὶ	τὴν Σπάρτην ἅπαντες ὑμνοῦσιν, ὅτι
[2, 4]	Αἰγύπτου βασιλέων ἐντυχὼν τοῖς γράμμασι	καὶ	τὴν στήλην τὴν ἑστῶσαν ἐν
[2, 7]	ὁ λυχνοφόρος ἐκεῖνος ἀνοίξειν οἰόμενος	καὶ	τὴν τοῦ κάνθωνος ὡς ᾤετο
[2, 18]	ἅπαντα τὰ τοῦ βίου χρώμενοι	καὶ	τὴν τροφὴν ἑτοίμην παρ' ἐκείνων
[2, 8]	θύομεν καὶ χοῖρον (οὐκ ἐσθίομεν	καὶ	τὴν τῶν αἰδοίων χλευάζει περιτομήν.
[2, 23]	τὴν πρὸς ἀλλήλους ἡμῶν ὁμόνοιαν	καὶ	τὴν τῶν ὄντων ἀνάδοσιν καὶ
[2, 6]	ἡσυχίας εἰς τὸν ναὸν παρελθεῖν	καὶ	τὴν χρυσῆν ἀποσῦραι τοῦ κάνθωνος
[2, 3]	εἰς τὸ μεταξὺ τῆς Αἰγύπτου	καὶ	τῆς Ἀραβίας ὄρος, ὃ καλεῖται
[2, 11]	ὁ μάλιστα κατορθώσας τοὺς νόμους	καὶ	τῆς δικαιοτάτης περὶ θεοῦ πίστεως
[2, 14]	Τοιοῦτος μὲν ὁ περὶ θεοῦ	καὶ	τῆς ἐκείνου θεραπείας λόγος ἡμῖν
[2, 3]	(Τοιαῦτα μέν τινα περὶ Μωσέως	καὶ	τῆς ἐξ Αἰγύπτου γενομένης τοῖς
[2, 12]	ἀπὸ τῆς πρώτης ἀρξάμενος τροφῆς	καὶ	τῆς κατὰ τὸν οἶκον ἑκάστων
[2, 22]	ἀνδρείας αὐτῶν ἀπέλαυσαν οἱ Ἕλληνες	καὶ	τῆς ὁμογνωμοσύνης ἧς εἶχον περὶ
[2, 12]	γάρ εἰσιν ἁπάσης παιδείας τρόποι	καὶ	τῆς περὶ τὰ ἤθη κατασκευῆς,
[2, 22]	μὲν τῆς ἀνεπιμίκτου καταγνώσεσθαι πολιτείας	καὶ	τῆς περὶ τοὺς γάμους ὀλιγωρίας,
[2, 23]	γὰρ περὶ μὲν τῶν νόμων	καὶ	τῆς πολιτείας τὴν ἀκριβῆ πεποίημαι
[2, 15]	ἡμῶν συνέχει κοινωνίαν) (Πῶς δὲ	καὶ	τῆς πρὸς ἀλλοφύλους ἐπιεικείας ἐφρόντισεν
[2, 9]	προστετάχθαι, τὴν τῶν θεῶν θεραπείαν	καὶ	τῆς σοφίας τὴν ἐπιμέλειαν. Ἐκεῖνοι
[2, 22]	τῆς ἀρετῆς ἡμῶν τοῦ νομοθέτου	καὶ	τῆς ὑπ' ἐκείνου φήμης περὶ
[2, 19]	δὲ καὶ λύσσαν καὶ ἀπάτην	καὶ	τί γὰρ οὐχὶ τῶν κακίστων
[2, 3]	ἐκαινοποίησεν παρὰ τοὺς ἄλλους ἐπινοήσας.	Καὶ	τί γε δεῖ θαυμάζειν, εἰ
[2, 21]	ἀλλ' ὅτι καινοὺς ὅρκους ὤμνυεν	καί	τι δαιμόνιον αὐτῷ σημαίνειν ἔφασκεν
[2, 4]	τῶν οἰκιστῶν τὴν προσηγορίαν λαμβάνουσιν.	(Καὶ	τί δεῖ περὶ τῶν ἄλλων
[2, 21]	ἦν τοῦτο παρ' αὐτοῖς κεκωλυμένον	καὶ	τιμωρία κατὰ τῶν ξένον εἰσαγόντων
[2, 12]	περὶ σιτίων, ὅσων ἀπέχεσθαι χρὴ	καὶ	τίνα προσφέρεσθαι, καὶ περὶ τῶν
[2, 1]	ἐποιησάμην πρὸς Μανεθὼν καὶ Χαιρήμονα	καί	τινας ἑτέρους. (Ἂρξομαι δὲ νῦν
[2, 9]	Ἀπολλώνιος ὁ Μόλων καὶ Λυσίμαχος	καί	τινες ἄλλοι τὰ μὲν ὑπ'
[2, 7]	τοὺς ἡμετέρους νόμους συνέβησαν εἰσελθεῖν,	καί	τινες μὲν ἐνέμειναν, εἰσὶ δ'
[2, 13]	τὴν ὅλην κατάστασιν τοῦ πολιτεύματος;	(καὶ	τίς ἂν καλλίων ἢ δικαιοτέρα
[2, 22]	ἀσεβείας προφάσεις περιέχουσιν ἀρνήσεως, εἰ	καί	τις ἐπιχειρήσειεν ἐξετάζειν· ἤδη γὰρ
[2, 15]	τεκνοκτόνος ἂν εἴη ψυχὴν ἀφανίζουσα	καὶ	τὸ γένος ἐλαττοῦσα. Τοιγαροῦν οὐδ'
[2, 3]	τις, τὴν μὲν ἀληθῆ πατρίδα	καὶ	τὸ γένος ἐξωμόσατο, Ἀλεξανδρεὺς δὲ
[2, 11]	ἔλεγεν ὅτι εἰς τὸν Ἀπόλλω	καὶ	τὸ Δελφικὸν αὐτοῦ μαντεῖον τὰς
[2, 23]	τὸ φιλεργὸν ἐν ταῖς τέχναις	καὶ	(τὸ καρτερικὸν ἐν ταῖς ὑπὲρ
[2, 7]	ἄνδρες διακόσιοι καθ' ἑκάστην ~(Ἡμέραν	καὶ	τὸ καταλιπεῖν ἠνοιγμένας ἦν ἀθέμιτον.
[2, 7]	μᾶλλον ἔθνεσιν (καὶ) ἄλλοτε ἄλλοις	καὶ	τὸ κεχρῆσθαι συμφοραῖς τισι περὶ
[2, 11]	τὸ πολίτευμα (θεῷ τὴν ἀρχὴν	καὶ	τὸ κράτος ἀναθείς. Καὶ πείσας
[2, 5]	ἀλλὰ καὶ χρήματα πολλάκις ἐδωρήσατο	καὶ	τὸ μέγιστον ἐπιθυμητὴς ἐγένετο τοῦ
[2, 18]	αὐτουργίαν λέγω καὶ τροφῆς λιτότητα	καὶ	τὸ μηδὲν εἰκῆ μηδ' ὡς
[2, 4]	λοιδορεῖ τὴν Ἀλεξάνδρειαν· ἐκείνης γὰρ	καὶ	τὸ παράλιόν ἐστι μέρος, ὡς
[2, 24]	τοῦ γένους ἡμῶν εἰδέναι τοῦτο	καὶ	τὸ πρὸ αὐτοῦ γεγράφθω βιβλίον.
[2, 13]	καὶ τῶν οἰκετῶν. (Ὅθεν δὴ	καὶ	τὸ προφερόμενον ἡμῖν ὑπό τινων
[2, 23]	καὶ τὴν τῶν ὄντων ἀνάδοσιν	καὶ	τὸ φιλεργὸν ἐν ταῖς τέχναις
[2, 16]	οὐ κοτίνου στέφανος ἢ σελίνου	(καὶ	τοιαύτη τις ἀνακήρυξις, ἀλλ' αὐτὸς
[2, 18]	γενναῖον. (Εἶτα Λυσίμαχοι καὶ Μόλωνες	καὶ	τοιοῦτοί τινες ἄλλοι συγγραφεῖς, ἀδόκιμοι
[2, 8]	Σωκράτην καὶ Ζήνωνα καὶ Κλεάνθην	καὶ	τοιούτους τινάς. Εἶτα τὸ θαυμασιώτατον
[2, 23]	ἡμῶν τε διηλέγχθησαν οἱ νόμοι	καὶ	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν (ἀνθρώποις ἀεὶ
[2, 19]	αὐτῶν ὑπομένειν. Καλά γε ταῦτα	καὶ	τοῖς ἄλλοις ἑπόμενα, μοιχείας μὲν
[2, 19]	ἄτοπον μικροῦ δεῖν ἅπασι προσάψαι	καὶ	τοῖς ἄρρεσι (τῶν θεῶν καὶ
[2, 20]	δὲ καὶ ξενηλασίας ποιούμενοι διετέλουν	καὶ	τοῖς αὐτῶν ἀποδημεῖν πολίταις οὐκ
[2, 12]	περὶ θεοῦ, τῷ βίῳ δὲ	καὶ	τοῖς ἔθεσι μηδὲν ἀλλήλων διαφέρειν,
[2, 11]	τοὺς καθ' αὑτὸν ἔπεισεν, ἀλλὰ	καὶ	τοῖς ἐξ ἐκείνων ἀεὶ γενησομένοις
[2, 22]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἰσχύσαντας, ὥστε	καὶ	τοῖς θεοῖς τὰς τῶν ἀρρένων
[2, 1]	γεγραφότων τι καθ' ἡμῶν ἐλέγχειν	καὶ	τοῖς τῆς πρὸς Ἀπίωνα τὸν
[2, 13]	πατρίων ἐμμένειν καλὸν εἶναι νομίζουσι	καὶ	τοῖς τολμῶσι ταῦτα παραβαίνειν (μάλιστα
[2, 23]	πράγματος τὸν αὑτῶν τιμῶντες νομοθέτην	καὶ	τοῖς ὑπ' ἐκείνου προφητευθεῖσι περὶ
[2, 12]	ἄλλοι νομοθέται ταῖς γνώμαις διέστησαν	καὶ	τὸν ἕτερον αὐτῶν ὃν ἔδοξεν
[2, 23]	δέ τις ἕκαστος τὴν πατρίδα	καὶ	τὸν οἶκον ἐπισκοπῶν τὸν αὐτοῦ
[2, 15]	προσελθεῖν καὶ συναποδύρασθαι. Καθαίρειν δὲ	καὶ	τὸν οἶκον καὶ τοὺς ἐνοικοῦντας
[2, 20]	δεῖν εἰς τὴν πολιτείαν παραδέχεσθαι	καὶ	τὸν Ὅμηρον εὐφήμως ἀποπέμπεται στεφανώσας
[2, 15]	τὴν πρὸς θεὸν δευτέραν ἔταξεν	καὶ	τὸν οὐκ ἀμειβόμενον τὰς παρ'
[2, 21]	παρ' αὐτοῖς οἴονται δεῖν περιστέλλειν,	καὶ	τὸν ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ
[2, 20]	θαυμαζόμενοι τῶν δημιουργῶν τὸν ἐλέφαντα	καὶ	τὸν χρυσὸν ἔχουσι τῆς ἀεὶ
[2, 12]	πάντες ἐοίκασιν οἱ νομοθέται παραλιπεῖν.	(Καὶ	τοσοῦτον οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων
[2, 5]	τοὺς ἑρμηνεύσοντας αὐτῷ τὸν νόμον	καὶ	τοῦ γραφῆναι ταῦτα καλῶς τὴν
[2, 18]	οἷόν τε κατασιωπᾶν, ἄλλως τε	καὶ	τοῦ λόγου μέλλοντος οὐχ ὑφ'
[2, 13]	θεραπείαν ἐνεχείρισεν. Τοῦτο δ' ἦν	καὶ	τοῦ νόμου καὶ τῶν ἄλλων
[2, 12]	τῆς διαίτης ἔργων τε συντονίας	καὶ	τοὔμπαλιν ἀναπαύσεως ὅρον ἔθηκεν αὐτὸς
[2, 9]	δ' αὖ δειλίαν ἡμῖν ὀνειδίζει	καὶ	τοὔμπαλιν ἔστιν ὅπου τόλμαν κατηγορεῖ
[2, 4]	μὲν ἐκείνοις λοιδορεῖσθαι, συμπεριλαμβάνειν δὲ	καὶ	τοὺς ἄλλους ἅπαντας, ἐν ἀμφοτέροις
[2, 9]	ὑπὸ τούτου λοιδορουμένοις ἔθεσιν, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ἄλλους ἐδίδαξαν περιτέμνεσθαι, καθάπερ
[2, 15]	Καθαίρειν δὲ καὶ τὸν οἶκον	καὶ	τοὺς ἐνοικοῦντας ἀπὸ κήδους, ἵνα
[2, 19]	ἐγκύους καθειργνυμένας ἢ καταποντιζομένας περιορᾷ	καὶ	τοὺς ἐξ αὐτοῦ γεγονότας οὔτε
[2, 19]	τὴν περὶ τὰς μίξεις ἀκρασίαν	καὶ	τοὺς ἔρωτας πῶς οὐκ ἄτοπον
[2, 17]	φάσκοντες αὐτοὺς λαβεῖν ἀδυνάτους ὑποθέσεις.	Καὶ	τοὺς μὲν ἄλλους παραλείπω φιλοσόφους,
[2, 22]	ἔργοις πεφεύγασιν, οὐχ (ὁμολογοῦσιν, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς περὶ αὐτῶν νόμους ἀπόμνυνται
[2, 18]	οἱ τοῖς ξίφεσιν ὁμόσε χωροῦντες	καὶ	τοὺς πολεμίους ἐξ ἐφόδου τρεπόμενοι
[2, 21]	τούτων εἶχον, Ἀπολλώνιος ἠγνόησεν, ὅτι	καὶ	τοὺς ῥῆμα μόνον παρὰ τοὺς
[2, 22]	κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ λόγον	καὶ	τοὺς τῶν γνησίων ἀδελφῶν γάμους,
[2, 21]	τῶν ἡμετέρων βουλομένους ἡδέως δεχόμεθα.	Καὶ	τοῦτο ἂν εἴη τεκμήριον, οἶμαι,
[2, 9]	τοῦ βίου τὸ τέλος ἐγένετο	καὶ	τοῦτο (παρ' ἡμῶν ἐνταῦθα τὸ
[2, 12]	ἀκρόασιν ἐκέλευσε τοῦ νόμου συλλέγεσθαι	καὶ	τοῦτον ἀκριβῶς ἐκμανθάνειν· ὃ δὴ
[2, 7]	ὑπῆρξεν ἐφ' ἡγεμονίας διακαιροπτίας γενέσθαι,	καὶ	τούτους αἱ μεταβολαὶ πάλιν ἄλλοις
[2, 15]	καὶ γὰρ ἐμφυομένη σώμασιν κακοπαθεῖ	καὶ	τούτων αὖ θανάτῳ διακριθεῖσα. Διόπερ
[2, 22]	ἄλογόν τις οὕτω ζῷον ἀδικῇ·	καὶ	τούτων ἡμᾶς τῶν νόμων ἀπαγαγεῖν
[2, 7]	καρτερίαν οὐχ ὑπομείναντες πάλιν ἀπέστησαν.	(Καὶ	τούτων οὐδεὶς πώποτε τὸν ὅρκον
[2, 18]	ἄλλοι ῥᾳδίως ὑπομένουσιν, αὐτουργίαν λέγω	καὶ	τροφῆς λιτότητα καὶ τὸ μηδὲν
[2, 10]	καιροῦ δυνάμεις μὲν αὐτοῖς περιβάλλονται	καὶ	τυραννίδας οἱ προεστηκότες, ἐθίζουσι (δὲ
[2, 5]	ὅλοις; Ἴβηρες γοῦν οἱ πάλαι	(καὶ	Τυρρηνοὶ καὶ Σαβῖνοι Ῥωμαῖοι καλοῦνται.
[2, 2]	τὸν Μωσῆν ἐξαγαγεῖν τοὺς λεπρῶντας	καὶ	τυφλοὺς καὶ τὰς βάσεις πεπηρωμένους,
[2, 8]	ἅπασιν ὀχλαγωγὸς ἐδόκει πονηρὸς εἶναι	καὶ	τῷ βίῳ καὶ τῷ λόγῳ
[2, 8]	πονηρὸς εἶναι καὶ τῷ βίῳ	καὶ	τῷ λόγῳ διεφθαρμένος, ὥστε εἰκότως
[2, 12]	ἐνέφυσεν ἀμετακίνητον. ~(Αἴτιον δ' ὅτι	καὶ	τῷ τρόπῳ τῆς νομοθεσίας πρὸς
[2, 23]	διεφύλαττον, ἐν δὲ τοῖς πράγμασι	καὶ	τῷ φιλοσοφεῖν ἐκείνῳ κατηκολούθησαν, ὅμοια
[2, 16]	τοὺς ἐν τῇ μάχῃ πεσόντας,	καὶ	τῶν αἰχμαλώτων προυνόησεν, ὅπως αὐτῶν
[2, 22]	ἀλλὰ κἂν πλούτου καὶ πόλεων	καὶ	τῶν ἄλλων ἀγαθῶν στερηθῶμεν, ὁ
[2, 8]	ἀναπολόγητα παραλιπεῖν, ἵν' αὐτὸς αὐτοῦ	καὶ	τῶν ἄλλων Αἰγυπτίων ᾖ ὁ
[2, 13]	δ' ἦν καὶ τοῦ νόμου	καὶ	τῶν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων ἀκριβὴς ἐπιμέλεια·
[2, 1]	τῆς κατὰ τὸ ἱερὸν ἡμῶν	καὶ	τῶν ἄλλων νομίμων κατηγορία. (Ὅτι
[2, 5]	καὶ Κυρήνης ἐγκρατῶς ἄρχειν βουλόμενος	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν ἐν τῇ
[2, 5]	ἀπολέσθαι κακῶς οὗτοι συμβάσεις ἐποίησαν	καὶ	τῶν ἐμφυλίων κακῶν ἀπήλλαξαν. Ἀλλὰ
[2, 20]	οὐχ Ἑλλήνων δὲ μόνων, ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἐν τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκιμωτάτων·
[2, 22]	παρὰ μικρὸν ἐλθόντες, ἁπάντων δὲ	καὶ	τῶν ἐπιτηδευμάτων μιμητὴς ἐγένετο τῶν
[2, 20]	προείπομεν τοὺς τόπους ἐρημωθέντας καταλιπεῖν)	καὶ	τῶν ἱερῶν τὰ μὲν ἐρημοῦται,
[2, 4]	καὶ τὰς Πτολεμαίου τοῦ Λάγου	καὶ	τῶν μετ' ἐκεῖνον τῆς Αἰγύπτου
[2, 21]	αὐτὸν ᾐτιᾶτο, τῆς πατρίου πολιτείας	καὶ	τῶν νόμων ὅτι προῆγεν αὐτοὺς
[2, 11]	αἱ κατὰ μέρος τῶν ἐθῶν	καὶ	τῶν νόμων παρὰ τοῖς ἅπασιν
[2, 13]	καὶ γυναικῶν ἀκούσειεν ἄν τις	καὶ	τῶν οἰκετῶν. (Ὅθεν δὴ καὶ
[2, 8]	(ἡμεῖς δὲ ὄντες ἐλεύθεροι προσέτι	καὶ	τῶν πέριξ πόλεων ἤρχομεν ἔτη
[2, 15]	ἐκέλευσεν τὰ περὶ τοὺς νόμους	καὶ	τῶν προγόνων τὰς πράξεις ἐπίστασθαι,
[2, 6]	καὶ ποιεῖ τῆς μωρολογίας ἅμα	καὶ	τῶν ψευσμάτων κατάγομον; καὶ γὰρ
[2, 19]	ἀλλήλοις τὰς χεῖρας προσφέρειν, ἀλλὰ	καὶ	ὑπ' ἀνθρώπων (τραυματιζομένους ὀδύρεσθαι καὶ
[2, 23]	καταγνῶναι πονηρίαν ἐθελούσιον, εἰ τἀλλότρια	καὶ	φαῦλα πρὸ τῶν οἰκείων καὶ
[2, 1]	ὡς ἂν ὑπ' ἀνθρώπου συγκείμενα	καὶ	φαύλου τὸν τρόπον (καὶ παρὰ
[2, 5]	γὰρ ἡμῶν τὸ ἔθνος, ὡς	καί	φησιν Ἑκαταῖος περὶ ἡμῶν, ὅτι
[2, 16]	δὲ γυναικῶν. Οὕτως δ' ἡμερότητα	καὶ	φιλανθρωπίαν ἡμᾶς ἐξεπαίδευσεν, ὡς μηδὲ
[2, 18]	τοῦτο μόνον τὸ καλὸν ἔργον	καὶ	φιλάνθρωπον ἅπαντα καὶ πράττειν καὶ
[2, 8]	πίστιν οἱ παρ' ἡμῖν σύμμαχοι	καὶ	φίλοι διεφυλάχθησαν. (Ἀλλὰ θαυμαστοὺς ἄνδρας
[2, 24]	ἀργίαν καὶ πολυτέλειαν ἐξορίζοντες, αὐτάρκεις	καὶ	φιλοπόνους εἶναι (διδάσκοντες, πολέμων μὲν
[2, 19]	(οἱ δὲ καὶ δεῖμόν τινα	καὶ	φόβον ἤδη δὲ καὶ λύσσαν
[2, 13]	ἡμεῖς δὲ τοὐναντίον μίαν εἶναι	καὶ	φρόνησιν καὶ ἀρετὴν ὑπειλήφαμεν τὸ
[2, 10]	πρῶτοι κατάρξαντες εἰκότως (ἂν ἡμερότητι	καὶ	φύσεως ἀρετῇ διενεγκεῖν μαρτυρηθεῖεν. Ἀμέλει
[2, 1]	τε ἀντίρρησιν ἐποιησάμην πρὸς Μανεθὼν	καὶ	Χαιρήμονα καί τινας ἑτέρους. (Ἂρξομαι
[2, 1]	τῶν μετά τινος σπουδῆς γεγραμμένων,	καὶ	χαίρουσι μὲν ταῖς λοιδορίαις, ἄχθονται
[2, 1]	ἀρχαιότητος ἡμῶν ἐπέδειξα τοῖς Φοινίκων	καὶ	Χαλδαίων καὶ Αἰγυπτίων γράμμασι πιστωσάμενος
[2, 14]	οὗτος τῶν πάντων, ἔργοις μὲν	καὶ	χάρισιν ἐναργὴς καὶ παντὸς οὗτινος
[2, 9]	Ἐκεῖνοι τοίνυν ἅπαντες καὶ περιτέμνονται	καὶ	χοιρείων ἀπέχονται βρωμάτων, οὐ μὴν
[2, 8]	ἐγκαλεῖ γὰρ, ὅτι ζῷα θύομεν	καὶ	χοῖρον (οὐκ ἐσθίομεν καὶ τὴν
[2, 5]	τῶν ἡμετέρων πάντας ἀπέδωκεν, ἀλλὰ	καὶ	χρήματα πολλάκις ἐδωρήσατο καὶ τὸ
[2, 24]	ὡς μαθηταὶ γεγονότες· εἰ δὲ	καὶ	χρώμενοι μάλιστα πάντων βλεπόμεθα καὶ
[2, 8]	εὔχονται θύειν ἑκατόμβας τοῖς θεοῖς	καὶ	χρῶνται τοῖς ἱερείοις πρὸς εὐωχίαν,
[2, 3]	εἰ μὲν ἦσαν ἐκεῖνοι τυφλοὶ	καὶ	χωλοὶ καὶ πάντα τρόπον νοσοῦντες
[2, 9]	αὐτῶν προειλόμην συγγράφειν, ἀλλὰ πολλὰ	καὶ	ψευδῆ κατηγορουμένοις ἡμῖν ταύτην ἀπολογίαν
[2, 1]	δ' ὡς ἐν πολλῇ ταραχῇ	καὶ	ψευσμάτων συγχύσει τὰ μὲν εἰς
[2, 23]	καθ' ἑαυτὸν ἴσχυσεν ὁ νόμος,	καὶ	ὥσπερ ὁ θεὸς διὰ παντὸς
[2, 6]	οἱ τὰς τοσαύτας καὶ τηλικαύτας	λυχνοκαί̈	ας ἐπιτελοῦντες, ἀλλ' οὐδέ τις
[2, 10]	ὅπου γε μηδ' αὐτὸ τοὔνομα	(πάλαι	ἐγιγνώσκετο τοῦ νόμου παρὰ τοῖς
[2, 5]	ἔθνεσιν ὅλοις; Ἴβηρες γοῦν οἱ	πάλαι	(καὶ Τυρρηνοὶ καὶ Σαβῖνοι Ῥωμαῖοι
[2, 22]	τοὺς ἄρρενας μίξεως; (ἃ γοῦν	πάλαι	κάλλιστα καὶ συμφορώτατα πράττειν ὑπελάμβανον,
[2, 24]	ἐλοιδόρησαν· τῷ δὲ τῆς ἀρετῆς	πάλαι	μὲν ὁ θεός, μετ' ἐκεῖνον
[2, 3]	τοῖς βαδίζουσιν ἐξ ἀνάγκης, ἀλλὰ	πολλαὶ	μυριάδες στρατοπέδων ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας
[2, 7]	διακαιροπτίας γενέσθαι, καὶ τούτους αἱ	μεταβολαὶ	πάλιν ἄλλοις δουλεύειν ὑπέζευξαν, (τὸ
[2, 17]	ἐπεὶ μέντοι περὶ αὐτοὺς ἐγένοντο	μεταβολαὶ	τῆς τύχης, μικροῦ δεῖν ἁπάντων
[2, 14]	εἰσιν αἱ προρρήσεις καὶ ἀπαγορεύσεις;	ἁπλαῖ	τε καὶ γνώριμοι. Πρώτη δ'
[2, 23]	καὶ τῆς πολιτείας τὴν ἀκριβῆ	πεποίημαι	παράδοσιν ἐν τοῖς περὶ ἀρχαιολογίας
[2, 9]	ὡς ἂν ὦ δυνατὸς εἰπεῖν.	Οἶμαι	γὰρ ἔσεσθαι φανερόν, ὅτι καὶ
[2, 17]	αἰῶνα βεβαίως ἐμμεμενηκόσι, πάντας ἂν	οἶμαι	θαυμάσαι διὰ τὰς συνεχεῖς παρ'
[2, 2]	τοῖς πρὸ αὐτοῦ συμπεφώνηκεν, (ὡς	οἶμαι,	ὁ γραμματικὸς ὁ ἀκριβής. Μανεθὼς
[2, 21]	Καὶ τοῦτο ἂν εἴη τεκμήριον,	οἶμαι,	φιλανθρωπίας ἅμα καὶ μεγαλοψυχίας. (Ἐῶ
[2, 9]	οὐδεμιᾶς ἀρετῆς φάσκοντες εἶναι διδασκάλους,	βούλομαι	συντόμως καὶ περὶ τῆς ὅλης
[2, 1]	καὶ Χαιρήμονα καί τινας ἑτέρους.	(Ἂρξομαι	δὲ νῦν τοὺς ὑπολειπομένους τῶν
[2, 10]	ἔχομεν τοὺς νόμους, ὧν ἐγὼ	παραθήσομαι	τοὺς κεφαλαιωδεστάτους, οὔθ' ὡς οὐχὶ
[2, 1]	ὧν δὲ προστίθησιν ὁ Ἀπίων	ἐπιμνησθήσομαι	συντόμως. ~(Φησὶ γὰρ ἐν τῇ
[2, 24]	βουλησομένοις περὶ τοῦ γένους ἡμῶν	εἰδέναι	τοῦτο καὶ τὸ πρὸ αὐτοῦ
[2, 22]	(δεσπότην, ὡς μὴ πρὸ ἐκείνου	δεδιέναι	τὸν νόμον. Εἰ μὲν οὖν
[2, 10]	ἐκλιποῦσιν ἐπὶ τὴν πάτριον γῆν	ἐπανιέναι,	πολλὰς τὰς μυριάδας παραλαβὼν ἐκ
[2, 11]	τοῖς Ἕλλησιν αὐχοῦσιν τὸν Μίνω	γεγονέναι	(καὶ μετὰ ταῦτα τοὺς ἄλλους
[2, 24]	καλλίστων ἡμᾶς εἰσηγητὰς τοῖς ἄλλοις	γεγονέναι·	τί γὰρ εὐσεβείας ἀπαραβάτου κάλλιον;
[2, 3]	οὔτε κατ' αὐτόματον (εἰκὸς οὕτως	συμβῆναι·	πάντων γὰρ ἀλογώτατον. Ὁ δὲ
[2, 3]	Σίναιον, ἀναβάντα φησὶν ἡμέρας τεσσαράκοντα	κρυβῆναι	κἀκεῖθεν καταβάντα δοῦναι τοῖς Ἰουδαίοις
[2, 2]	γὰρ κατὰ τὴν Τεθμώσιος βασιλείαν	ἀπαλλαγῆναί	φησιν ἐξ Αἰγύπτου τοὺς Ἰουδαίους
[2, 13]	τεκμήριον τοῦ κάλλιστα τὸν νόμον	τεθῆναι·	τὰ γὰρ μὴ τοῦτον ἔχοντα
[2, 13]	δὲ τοῖς πεισθεῖσιν ἐξ ἀρχῆς	τεθῆναι	τὸν νόμον κατὰ θεοῦ βούλησιν
[2, 23]	Διὰ δὲ λύμην σωμάτων αὐτοὺς	ἐκβληθῆναι	κατεψεύσαντο· προαιρέσει καὶ περιουσίᾳ ῥώμης
[2, 13]	ὅλως ὑπεναντίον μήτε πρᾶξαι μήτε	διανοηθῆναι	τοῖς ἐξ ἀρχῆς νομοθετηθεῖσιν. Ὅπερ
[2, 10]	ἡμῶν. ~(Εἰ δ' ἄρα βιασθείην	μνησθῆναι	τῶν παρ' ἑτέροις ὑπεναντίως νενομισμένων,
[2, 10]	παραδέξασθαι καὶ βεβαιοτάτην εἰς ἀεὶ	φυλαχθῆναι	παρεσκεύασεν. (Ἴδωμεν δὲ τῶν ἔργων
[2, 7]	χώραν αὐτῶν τοὺς θεοὺς καὶ	σωθῆναι	μεταβάλλοντας εἰς μορφὰς θηρίων ἐξαίρετον
[2, 5]	ἐντυχεῖν. (Ἔπεμψε γοῦν ἀξιῶν ἄνδρας	ἀποσταλῆναι	τοὺς ἑρμηνεύσοντας αὐτῷ τὸν νόμον
[2, 5]	αὐτῷ τὸν νόμον καὶ τοῦ	γραφῆναι	ταῦτα καλῶς τὴν ἐπιμέλειαν ἐπέταξεν
[2, 21]	θεὸν ὅδ' αὐτὸν ἔφη μύδρον	εἶναι	διάπυρον, θάνατον αὐτοῦ παρ' ὀλίγας
[2, 9]	ἡμῖν καὶ οὐδεμιᾶς ἀρετῆς φάσκοντες	εἶναι	διδασκάλους, βούλομαι συντόμως καὶ περὶ
[2, 24]	πολυτέλειαν ἐξορίζοντες, αὐτάρκεις καὶ φιλοπόνους	εἶναι	(διδάσκοντες, πολέμων μὲν ἀπείργοντες εἰς
[2, 18]	μετὰ λύμης τῶν σωμάτων, ὁποῖος	εἶναι	δοκεῖ πάντων χαλεπώτατος; (ὃν ἔγωγε
[2, 22]	ὁ πολὺς χρόνος πιστεύεται πάντων	εἶναι	δοκιμαστὴς ἀληθέστατος, τοῦτον ἂν ποιησαίμην
[2, 4]	καλεῖ· εἰ μὴ γὰρ φαυλοτάτους	εἶναι	ἐνόμιζεν Αἰγυπτίους, οὐκ ἂν τοῦ
[2, 21]	ὅτι νομιζόντων Ἀθηναίων τὸν ἥλιον	εἶναι	θεὸν ὅδ' αὐτὸν ἔφη μύδρον
[2, 21]	τοὺς τῶν ἄλλων οὐκ ἐνόμιζον	εἶναι	θεούς· οὐ γὰρ ἂν αὐτοῖς
[2, 20]	ἔτυχεν ἐπιμίγνυσθαί τινας ἔξωθεν, ἀλλ'	εἶναι	καθαρὸν (τὸ πολίτευμα τῶν ἐμμενόντων
[2, 9]	ἤρετο, τῶν πάντων Αἰγυπτίων τίνας	εἶναι	καὶ σοφωτάτους καὶ θεοσεβεῖς νομίζει,
[2, 8]	ἄλλοις ἅπασιν ὀχλαγωγὸς ἐδόκει πονηρὸς	εἶναι	καὶ τῷ βίῳ καὶ τῷ
[2, 13]	μαρτυροῦσιν, ἡμεῖς δὲ τοὐναντίον μίαν	εἶναι	καὶ φρόνησιν καὶ ἀρετὴν ὑπειλήφαμεν
[2, 18]	εἴ τινές εἰσιν ἄνθρωποι μόνον	εἶναι	κακὸν αὐτοῖς πεπιστευκότες, εἰ πρᾶξαί
[2, 3]	τὸ γένος ἐξωμόσατο, Ἀλεξανδρεὺς δὲ	εἶναι	καταψευδόμενος ὁμολογεῖ τὴν μοχθηρίαν τοῦ
[2, 17]	τὰ μὲν Πλάτωνος λόγους τινὲς	εἶναι	κενοὺς νομίζουσι κατὰ πολλὴν ἐξουσίαν
[2, 1]	δὲ τοῖς ἐπαίνοις, ἀναγκαῖον ἡγησάμην	εἶναι	μηδὲ τοῦτον ἀνεξέταστον καταλιπεῖν κατηγορίαν
[2, 13]	μηδενὶ τῶν πατρίων ἐμμένειν καλὸν	εἶναι	νομίζουσι καὶ τοῖς τολμῶσι ταῦτα
[2, 9]	κατηγορουμένοις ἡμῖν ταύτην ἀπολογίαν δικαιοτάτην	εἶναι	νομίζω τὴν (ἀπὸ τῶν νόμων,
[2, 16]	τὰ πρὸς τοὺς πολεμίους (κριθέντας	εἶναι	οὐ γὰρ ἐᾷ τὴν γῆν
[2, 24]	πλεονεξίαν, ἀνδρείους δὲ ὑπὲρ αὑτῶν	εἶναι	παρασκευάζοντες, ἀπαραίτητοι πρὸς τὰς τιμωρίας,
[2, 7]	ἐπιτηδεύμασιν ἀφεστήκαμεν, ὥστε μηδεμίαν ἡμῖν	εἶναι	πρὸς αὐτοὺς ἔχθραν μηδὲ ζηλοτυπίαν.
[2, 2]	ἑβδόμην ὀλυμπιάδα καὶ ταύτης ἔτος	εἶναι	πρῶτον, ἐν ᾧ, φησί, Καρχηδόνα
[2, 17]	γεγονότας, ὑπὸ τῶν φασκόντων δεινῶν	εἶναι	τὰ πολιτικὰ μικροῦ δεῖν χλευαζόμενος
[2, 21]	πλείω λέγειν. Οἱ δὲ κοινὴν	εἶναι	τὴν ἑαυτῶν δόξαντες πόλιν Ἀθηναῖοι
[2, 16]	τῇ προαιρέσει τοῦ βίου νομίζων	εἶναι	τὴν οἰκειότητα. Τοὺς δ' ἐκ
[2, 15]	πλεῖστον ἀπέχῃ τοῦ δοκεῖν καθαρὸς	εἶναί	τις φόνον ἐργασάμενος. (Γονέων τιμὴν
[2, 3]	ἡμετέρων ψεύδεται προγόνων λέγων αὐτοὺς	εἶναι	τὸ γένος Αἰγυπτίους; (αὐτὸς γὰρ
[2, 17]	τοῦτο μὲν ὡμολογήσθω τεκμήριον ἀρετῆς	εἶναι	τὸ πείθεσθαι τοῖς νόμοις· οἱ
[2, 15]	ἐπὶ λέχους (φθορὰν παρέλθοι, καθαρὸς	εἶναι	τότε προσήκει. Καὶ μετὰ τὴν
[2, 8]	ἐνενόησεν, ὧν τοὺς μὲν ἀνδρειοτάτους	(εἶναι,	τοὺς δὲ εὐσεβεστάτους τῶν Ἑλλήνων
[2, 9]	ἀπόνοιαν. Λέγει δὲ καὶ ἀφυεστάτους	εἶναι	τῶν βαρβάρων καὶ διὰ τοῦτο
[2, 3]	Λυσιμάχῳ σχεδιάσας, ἕνδεκα γὰρ αὐτοὺς	εἶναί	φησι μυριάδας, θαυμαστήν τινα καὶ
[2, 3]	πάντα τρόπον νοσοῦντες ὁποίους αὐτοὺς	εἶναί	φησιν Ἀπίων, οὐδ' ἂν μιᾶς
[2, 7]	ἄξιόν ἐστιν Ἀπίωνα· τεκμήριον γὰρ	εἶναί	φησιν τοῦ μήτε νόμοις ἡμᾶς
[2, 15]	ἐᾷ πρὸς φίλους· οὐ γὰρ	εἶναι	φιλίαν τὴν μὴ πάντα πιστεύουσαν.
[2, 19]	τοὺς δὲ πρεσβυτέρους καὶ γενειῶντας	εἶναι	χρὴ δοκεῖν, ἄλλους δὲ τετάχθαι
[2, 10]	δὲ τὸ πᾶσι τοῖς δόξασιν	ἐμμεῖναι	καὶ μήτε εὐτυχίαις μήτε συμφοραῖς
[2, 18]	ἢ πολυτελείᾳ (καὶ πάλιν ἀργίας	ὑπομεῖναι	τάξιν ἀμετακίνητον. Ἀλλ' οἱ τοῖς
[2, 15]	ἀνδρὶ τὸ κράτος ἔδωκεν. Ταύτῃ	συνεῖναι	δεῖ τὸν γήμαντα μόνῃ, τὸ
[2, 9]	τοὺς πατρίους αὐτοῦ νόμους βλασφημίας	δοῦναι	δίκην Ἀπίων τὴν πρέπουσαν· περιετμήθη
[2, 15]	πείσαντας, ἀλλὰ μνηστεύειν παρὰ τοῦ	δοῦναι	κυρίου καὶ κατὰ συγγένειαν ἐπιτηδείου.
[2, 3]	ἡμέρας τεσσαράκοντα κρυβῆναι κἀκεῖθεν καταβάντα	δοῦναι	τοῖς Ἰουδαίοις τοὺς νόμους. Καίτοι
[2, 1]	διελθεῖν τὸν λόγον οὐδὲ σαφῶς	γνῶναι,	τί λέγειν βούλεται, σχεδὸν δ'
[2, 5]	τὸ μέγιστον ἐπιθυμητὴς ἐγένετο τοῦ	γνῶναι	τοὺς ἡμετέρους νόμους καὶ ταῖς
[2, 23]	ἀπιστήσει. (Χρὴ τοίνυν πάντων ἀνθρώπων	καταγνῶναι	πονηρίαν ἐθελούσιον, εἰ τἀλλότρια καὶ
[2, 19]	συνθεῖσιν ἐπιπλῆξαι καὶ πολλὴν εὐήθειαν	καταγνῶναι	τῶν προσεμένων; (οἱ δὲ καὶ
[2, 13]	τὸ μηδὲν ὅλως ὑπεναντίον μήτε	πρᾶξαι	μήτε διανοηθῆναι τοῖς ἐξ ἀρχῆς
[2, 18]	εἶναι κακὸν αὐτοῖς πεπιστευκότες, εἰ	πρᾶξαί	τι παρὰ τοὺς ἑαυτῶν νόμους
[2, 19]	παροξύνειαν, ὡς τοῖς ταῦτα συνθεῖσιν	ἐπιπλῆξαι	καὶ πολλὴν εὐήθειαν καταγνῶναι τῶν
[2, 13]	τοῦτον ἔχοντα τὸν τρόπον αἱ	πεῖραι	δεόμενα διορθώσεως ἐλέγχουσιν. (Ἡμῖν δὲ
[2, 11]	νόμων παρὰ τοῖς ἅπασιν ἀνθρώποις	διαφοραί,	Κεφαλαιωδῶς ἂν ἐπίοι τις· οἱ
[2, 6]	τἆλλα. (Τοῦ ναοῦ δ' αἱ	θύραι	τὸ μὲν ὕψος ἦσαν ἑξήκοντα
[2, 6]	ναὸν παρελθεῖν καὶ τὴν χρυσῆν	ἀποσῦραι	τοῦ κάνθωνος κεφαλήν, οὕτω γὰρ
[2, 1]	ἐπῆλθέ μοι διαπορεῖν, εἰ (χρὴ	σπουδάσαι·	τὰ μὲν γάρ ἐστι τῶν
[2, 17]	βεβαίως ἐμμεμενηκόσι, πάντας ἂν οἶμαι	θαυμάσαι	διὰ τὰς συνεχεῖς παρ' αὐτοῖς
[2, 6]	δὲ τὸ πλάτος, κατάχρυσοι δὲ	πᾶσαι	καὶ μικροῦ δεῖν σφυρήλατοι· ταύτας
[2, 12]	πρὸς ἀλλήλους ἐν ἅπασι συμφωνίαν·	(ἅπασαι	γὰρ αἱ πράξεις καὶ διατριβαὶ
[2, 8]	τῷ λόγῳ διεφθαρμένος, ὥστε εἰκότως	ἐλεήσαι	τις ἂν τὴν Ἀλεξάνδρειαν, εἴπερ
[2, 11]	ταύτην ᾤετο δεῖν πρὸ παντὸς	ἐμποιῆσαι	τὴν ὑπόληψιν τοῖς πλήθεσιν· οἱ
[2, 10]	πολλὴν ψάμμον ἔδει διοδοιπορῆσαι καὶ	νικῆσαι	πολεμίους καὶ τέκνα καὶ γυναῖκας
[2, 4]	καθ' ἡμῶν ὥσπερ τινὰ μισθὸν	ἐθελῆσαι	παρασχεῖν Ἀλεξανδρεῦσι τῆς δοθείσης αὐτῷ
[2, 10]	αὐτοὺς καὶ πολλὴν ψάμμον ἔδει	διοδοιπορῆσαι	καὶ νικῆσαι πολεμίους καὶ τέκνα
[2, 10]	νομοθέτου τὰ βέλτιστα συνιδεῖν καὶ	πεῖσαι	τοὺς χρησομένους περὶ τῶν ὑπ'
[2, 7]	Ὅντινα μὲν γὰρ αὐτοῖς ἐχρήσαντο	Πέρσαι	τρόπον οὐχ ἅπαξ μόνον ἀλλὰ
[2, 22]	οἷς κατέπρησαν, τῆς ἀνδρείας δὲ	δουλεῦσαι	παρὰ μικρὸν ἐλθόντες, ἁπάντων δὲ
[2, 7]	ἐξαίρετον γέρας εὕροντο τὸ μηδενὶ	δουλεῦσαι	τῶν τῆς Ἀσίας ἢ τῆς
[2, 2]	τοιαύτης περιεργίας οἵαν συμπέπλεκεν Ἀπίων.	(Ἀκοῦσαι	δέ φησι τῶν πρεσβυτέρων, ὅτι
[2, 7]	οὐδεὶς πώποτε τὸν ὅρκον εἶπεν	ἀκοῦσαι	παρ' ἡμῖν ὀμωμοσμένον, ἀλλὰ μόνος
[2, 19]	ἐξ αὐτοῦ γεγονότας οὔτε σώζειν	δύναται	κρατούμενος ὑπὸ τῆς εἱμαρμένης (οὔτ'
[2, 13]	μόνον κατὰ τὸ προσπεσὸν ἑκάστῳ	λέγεται	πάθος, ἀλλὰ καὶ παρά τισι
[2, 3]	θαυμάζειν, εἰ περὶ τῶν ἡμετέρων	ψεύδεται	προγόνων λέγων αὐτοὺς εἶναι τὸ
[2, 6]	τὸ Καρμήλιον ὄρος Δῶρα πόλις	ὀνομάζεται	μηδὲν ἐπικοινωνοῦσα τοῖς Ἀπίωνος φλυαρήμασι·
[2, 12]	ὃ δὴ πάντες ἐοίκασιν οἱ	νομοθέται	παραλιπεῖν. (Καὶ τοσοῦτον οἱ πλεῖστοι
[2, 12]	ἠθῶν. Οἱ μὲν οὖν ἄλλοι	νομοθέται	ταῖς γνώμαις διέστησαν καὶ τὸν
[2, 22]	ἐξ ἀρχῆς ἔδοσαν οἱ πλεῖστοι	νομοθέται	τοῖς πονηροῖς διαλύσεις, ἐπὶ μοιχείας
[2, 4]	~(Εἰκότως οὖν οὓς μισεῖ καὶ	βούλεται	λοιδορεῖν τούτους Αἰγυπτίους καλεῖ· εἰ
[2, 1]	οὐδὲ σαφῶς γνῶναι, τί λέγειν	βούλεται,	σχεδὸν δ' ὡς ἐν πολλῇ
[2, 2]	πλήθει προάγοντος ἐκείνους ἐτῶν οὕτως	ἀποφαίνεται	ῥᾳδίως πιστεύων ἀκοῇ πρεσβυτέρων, ὡς
[2, 3]	ἐβουβωνίασαν· οὔτε γὰρ φύσει πως	γίνεται	τὸ τοιοῦτον τοῖς βαδίζουσιν ἐξ
[2, 20]	παραδέχεσθαι καὶ τὸν Ὅμηρον εὐφήμως	ἀποπέμπεται	στεφανώσας καὶ μύρον αὐτοῦ καταχέας,
[2, 14]	μὲν διὰ παντὸς οἱ ἱερεῖς,	ἡγήσεται	δὲ τούτων ὁ πρῶτος ἀεὶ
[2, 22]	ἀπέλθοι τῆς πατρίδος οὔτε πικρὸν	φοβηθήσεται	(δεσπότην, ὡς μὴ πρὸ ἐκείνου
[2, 15]	Ὃ μὴ κατέθηκέν τις οὐκ	ἀναιρήσεται,	τῶν ἀλλοτρίων οὐδενὸς ἅψεται, τόκον
[2, 13]	μόνοις οὔτε περὶ θεοῦ λόγους	ἀκούσεταί	τις ἀλλήλοις ὑπεναντίους, ὁποῖα πολλὰ
[2, 22]	(ἐπεὶ τοίνυν ὁ πολὺς χρόνος	πιστεύεται	πάντων εἶναι δοκιμαστὴς ἀληθέστατος, τοῦτον
[2, 20]	κατὰ τὴν αὐτῶν βούλησιν ἕκαστος	ἱδρύεται,	δέον (τοίνυν) τοὐναντίον τὴν περὶ
[2, 16]	αὐτοὺς ἡμῖν νόμους ζῆν ὑπελθόντες	δέχεται	φιλοφρόνως, οὐ τῷ γένει μόνον,
[2, 15]	οὐκ ἀναιρήσεται, τῶν ἀλλοτρίων οὐδενὸς	ἅψεται,	τόκον οὐ λήψεται. (Ταῦτα καὶ
[2, 15]	ἀλλοτρίων οὐδενὸς ἅψεται, τόκον οὐ	λήψεται.	(Ταῦτα καὶ πολλὰ τούτοις ὅμοια
[2, 13]	ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασι τῶν βίων	ὄψεται	διαφοράν, ἀλλὰ κοινὰ μὲν ἔργα
[2, 24]	ἂν ἐκείνοις χάριν ὠφείλομεν ὡς	μαθηταὶ	γεγονότες· εἰ δὲ καὶ χρώμενοι
[2, 16]	ἀλλότριον, κἂν ὃ μὴ κατέθηκεν	ἀνέληται,	πάντων εἰσὶ κολάσεις οὐχ οἷαι
[2, 16]	ἀδίκου καὶ δόλῳ γενομένης, κἂν	ὑφέληταί	τις ἀλλότριον, κἂν ὃ μὴ
[2, 20]	μύθοις ἀφανίσειε. (Μάλιστα δὲ Πλάτων	μεμίμηται	τὸν ἡμέτερον νομοθέτην κἀν τῷ
[2, 13]	καὶ παρά τισι τῶν φιλοσόφων	ἀποτετόλμηται,	τῶν μὲν τὴν ὅλην τοῦ
[2, 10]	οἱ τάξεως καὶ νόμου κοινωνίας	ἐπιθυμηταὶ	γενόμενοι καὶ πρῶτοι κατάρξαντες εἰκότως
[2, 23]	εἰς βρῶσιν ἡμῖν οὐ νενομισμένων	παρατετήρηται.	(Μιμεῖσθαι δὲ πειρῶνται καὶ τὴν
[2, 24]	ἐκεῖνον δὲ μάρτυς ὁ χρόνος	εὕρηται	γεγενημένος. (Περὶ τῶν νόμων οὐκ
[2, 16]	θάνατος, ἂν μοιχεύσῃ τις, ἂν	βιάσηται	κόρην, ἂν ἄρρενι τολμήσῃ πεῖραν
[2, 1]	τις ἀρξάμενος βλασφημεῖν ἕτερον αὐτὸς	ἐλέγχηται	περὶ τῶν αὐτῷ προσόντων κακῶν.
[2, 15]	μὴ πρὸς ὕβριν, ἀλλ' ἵν'	ἄρχηται·	θεὸς γὰρ ἀνδρὶ τὸ κράτος
[2, 14]	τε καὶ γνώριμοι. Πρώτη δ'	ἡγεῖται	ἡ περὶ θεοῦ λέγουσα, ὁ
[2, 10]	ἀρχαιότατος γεγονώς, τοῦτο γὰρ δήπουθεν	ὁμολογεῖται	καὶ παρὰ τοῖς πάντα καθ'
[2, 4]	αὐτοῖς ἐπὶ τῆς Ἀλεξανδρείας Ἰουδαίους	προτέθειται	μὲν ἐκείνοις λοιδορεῖσθαι, συμπεριλαμβάνειν δὲ
[2, 5]	τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ἧς ὡς πολίτης	ἀντιποιεῖται.	(Πολεμούντων γὰρ αὐτῶν τῇ βασιλίσσῃ
[2, 2]	ἀπέστρεφεν· ὧδε γὰρ καὶ Ἡλίου	κεῖται	πόλις. (Ἀντὶ δὲ ὀβελῶν ἔστησε
[2, 3]	καὶ τῆς Ἀραβίας ὄρος, ὃ	καλεῖται	Σίναιον, ἀναβάντα φησὶν ἡμέρας τεσσαράκοντα
[2, 15]	ἐφρόντισεν ὁ νομοθέτης, ἄξιον ἰδεῖν,	(φανεῖται	γὰρ ἄριστα πάντων προνοησάμενος) ὅπως
[2, 11]	ἐκείνου βούλησιν ἅπαντα πράττει καὶ	διανοεῖται,	ταύτην ᾤετο δεῖν πρὸ παντὸς
[2, 5]	Ῥωμαῖοι καλοῦνται. Εἰ δὲ τοῦτον	ἀφαιρεῖται	τὸν τρόπον τῆς πολιτείας Ἀπίων,
[2, 1]	Ἰουδαίων. Τρίτον δ' ἐπὶ τούτοις	μέμικται	περὶ τῆς ἁγιστείας τῆς κατὰ
[2, 13]	ἀριθμὸν ἐπιτηδεύοντες ἄλλοι φυλάττειν οὐ	δύνανται	μυστήρια καὶ τελετὰς ἐπονομάζοντες, ταῦτα
[2, 19]	ἔπεισαν. Τοιγαροῦν εἰς πολλὴν ἀνάγκην	καθίστανται	τοὺς μέν τινας τῶν θεῶν
[2, 12]	ὁμολογοῦσι τὴν ἄγνοιαν· ἐπιστάτας γὰρ	παρακαθίστανται	τῆς τῶν πραγμάτων οἰκονομίας τοὺς
[2, 11]	μὲν γὰρ αὐτῶν τοὺς νόμους	ὑποτίθενται,	ὁ δέ γε Μίνως ἔλεγεν
[2, 9]	Μωσέως καὶ περὶ τῶν νόμων	πεποίηνται	λόγους οὔτε δικαίους οὔτε ἀληθεῖς,
[2, 20]	ὑπακμάζοντες τούτων ἐν δευτέρᾳ τάξει	(ὑποβέβληνται)	οὕτω γὰρ εὐφημότερον λέγειν· ἄλλοι
[2, 4]	οἱ τὴν Ἀντιόχειαν κατοικοῦντες Ἀντιοχεῖς	ὀνομάζονται·	τὴν γὰρ πολιτείαν αὐτοῖς ἔδωκεν
[2, 1]	καὶ χαίρουσι μὲν ταῖς λοιδορίαις,	ἄχθονται	δὲ τοῖς ἐπαίνοις, ἀναγκαῖον ἡγησάμην
[2, 19]	τῶν ἀνθρώπων χάρισι καὶ δώροις	ἀποσείονται,	μέγα τι λήψεσθαι κακὸν ὑπ'
[2, 21]	διαφέροντες, ὅμως τὰ παρ' αὐτοῖς	οἴονται	δεῖν περιστέλλειν, καὶ τὸν ὑπὸ
[2, 1]	αὐτῶν ἄνοιαν ὑπὸ τῶν τοιούτων	ἁλίσκονται	λόγων μᾶλλον ἢ τῶν μετά
[2, 10]	τοῦ καιροῦ δυνάμεις μὲν αὐτοῖς	περιβάλλονται	καὶ τυραννίδας οἱ προεστηκότες, ἐθίζουσι
[2, 10]	πρῴην ὡς πρὸς ἐκεῖνον παραβαλλόμενοι	φαίνονται	γεγονότες, ὅπου γε μηδ' αὐτὸ
[2, 11]	καὶ μικροῦ δεῖν ἅπαντες οὕτως	(φαίνονται	περὶ τῆς τοῦ θεοῦ φύσεως
[2, 9]	ἐπιμέλειαν. Ἐκεῖνοι τοίνυν ἅπαντες καὶ	περιτέμνονται	καὶ χοιρείων ἀπέχονται βρωμάτων, οὐ
[2, 4]	μεγαλοφρονοῦντες ἐπὶ ταῖς ἑαυτῶν πατρίσι	σεμνύνονται	μὲν ἀπὸ τούτων αὐτοὶ χρηματίζοντες,
[2, 11]	θεὸν τοὺς ἑαυτῶν βίους (οὐθὲν	ἀνέχονται	ἐξαμαρτεῖν. Τοιοῦτος μὲν δή τις
[2, 9]	ἅπαντες καὶ περιτέμνονται καὶ χοιρείων	ἀπέχονται	βρωμάτων, οὐ μὴν οὐδὲ τῶν
[2, 8]	ἢ Μακεδὼν ἐχαλέπαινεν· οὗτοι γὰρ	εὔχονται	θύειν ἑκατόμβας τοῖς θεοῖς καὶ
[2, 22]	καὶ τοὺς περὶ αὐτῶν νόμους	ἀπόμνυνται	τοσοῦτόν ποτε παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[2, 4]	πεπόνθασιν· ἢ γὰρ ὡς ἐπισεμνυνόμενοι	προσποιοῦνται	τὴν συγγένειαν ἢ κοινωνοὺς ἡμᾶς
[2, 5]	(καὶ Τυρρηνοὶ καὶ Σαβῖνοι Ῥωμαῖοι	καλοῦνται.	Εἰ δὲ τοῦτον ἀφαιρεῖται τὸν
[2, 20]	τοῖς μὲν ποιηταῖς οὕστινας ἂν	βούλωνται	θεοὺς εἰσάγειν πάντα πάσχοντας, τοῖς
[2, 15]	πράξεις ἐπίστασθαι, τὰς μὲν ἵνα	μιμῶνται,	τοῖς δ' ἵνα συντρεφόμενοι μήτε
[2, 4]	τὴν συγγένειαν ἢ κοινωνοὺς ἡμᾶς	ἐπισπῶνται	τῆς αὑτῶν κακοδοξίας. (Ὁ δὲ
[2, 23]	οὐ νενομισμένων παρατετήρηται. (Μιμεῖσθαι δὲ	πειρῶνται	καὶ τὴν πρὸς ἀλλήλους ἡμῶν
[2, 10]	φύσεως ἀρετῇ διενεγκεῖν μαρτυρηθεῖεν. Ἀμέλει	πειρῶνται	τὰ παρ' αὐτοῖς ἕκαστοι πρὸς
[2, 8]	θύειν ἑκατόμβας τοῖς θεοῖς καὶ	χρῶνται	τοῖς ἱερείοις πρὸς εὐωχίαν, καὶ
[2, 9]	κατηγορῶν, οἵ γε μὴ μόνον	χρῶνται	τοῖς ὑπὸ τούτου λοιδορουμένοις ἔθεσιν,
[2, 2]	ἐν ἐκείναις Εἴρωμος ὁ βασιλεὺς	γέγραπται	πρεσβύτερος τῆς Καρχηδόνος κτίσεως ἔτεσι
[2, 13]	ἐπιτηδευμάτων ἀκριβὴς ἐπιμέλεια· καὶ γὰρ	ἐπόπται	πάντων καὶ δικασταὶ τῶν ἀμφισβητουμένων
[2, 13]	καὶ γὰρ ἐπόπται πάντων καὶ	δικασταὶ	τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ κολασταὶ τῶν
[2, 13]	καὶ δικασταὶ τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ	κολασταὶ	τῶν κατεγνωσμένων οἱ ἱερεῖς ἐτάχθησαν.
[2, 20]	πολλῆς δὲ καὶ ζωγράφοι καὶ	πλάσται	τῆς εἰς τοῦτο παρὰ τῶν
[2, 22]	ἐκτέμνων. Παρ' ἡμῖν δὲ θάνατος	ὥρισται,	κἂν ἄλογόν τις οὕτω ζῷον
[2, 18]	τοιοῦτοί τινες ἄλλοι συγγραφεῖς, ἀδόκιμοι	σοφισταί,	μειρακίων ἀπατεῶνες, ὡς πάνυ ἡμᾶς
[2, 16]	ἀσεβείας κἂν μελλήσῃ τις, εὐθὺς	ἀπόλλυται.	Τοῖς μέντοι γε νομίμως βιοῦσι
[2, 20]	καὶ τῶν ἱερῶν τὰ μὲν	ἐρημοῦται,	τὰ δὲ νεωστὶ κατὰ τὴν
[2, 21]	θᾶττον ἔφυγε, συλληφθεὶς ἂν ἐτεθνήκει	γράψαι	τι δόξας (οὐχ ὁμολογούμενον τοῖς
[2, 17]	παρ' αὐτοῖς μεταβολάς. (Ἀμέλει τῶν	γράψαι	τι παραπλήσιον εἰς πολιτείαν καὶ
[2, 17]	νόμοις ἀκολουθίαν, ἀλλά τις ἢ	συγγράψαι	λόγος αὐτοῖς ἀνεγίνωσκε τοῖς Ἕλλησιν
[2, 19]	οὐκ ἄτοπον μικροῦ δεῖν ἅπασι	προσάψαι	καὶ τοῖς ἄρρεσι (τῶν θεῶν
[2, 13]	καὶ γνώμης ἀμεταθέτου φυλάττομεν ἡμεῖς	δι'	αἰῶνος. ~(Τίνες οὖν εἰσιν αἱ
[2, 24]	λόγου πλείονος· αὐτοὶ γὰρ ἑωράθησαν	δι'	αὐτῶν οὐκ ἀσέβειαν μὲν εὐσέβειαν
[2, 15]	πράξειεν, οὐδεμία θανάτου παραίτησις, οὔτ'	εἰ	βιάσαιτο παρθένον ἑτέρῳ προωμολογημένην, οὔτ'
[2, 2]	καθ' ἑαυτοῦ τὸν ἔλεγχον ἐπισπώμενος.	(Εἰ	γὰρ περὶ τῆς ἀπιστίας πιστεύειν
[2, 10]	μετὰ πάσης ἀκριβείας ὑφ' ἡμῶν.	~(Εἰ	δ' ἄρα βιασθείην μνησθῆναι τῶν
[2, 3]	μιᾶς ἡμέρας προελθεῖν ὁδὸν ἠδυνήθησαν·	εἰ	δ' οἷοι βαδίζειν διὰ πολλῆς
[2, 24]	χάριν ὠφείλομεν ὡς μαθηταὶ γεγονότες·	εἰ	δὲ καὶ χρώμενοι μάλιστα πάντων
[2, 4]	τἀναντία γράφειν ἐτόλμα, πονηρὸς ἦν,	εἰ	δὲ μηδὲν ἠπίστατο τούτων, ἀπαίδευτος.
[2, 15]	δὲ τὴν ἄλλου πειρᾶν ἀνόσιον.	Εἰ	δέ τις τοῦτο πράξειεν, οὐδεμία
[2, 5]	Τυρρηνοὶ καὶ Σαβῖνοι Ῥωμαῖοι καλοῦνται.	Εἰ	δὲ τοῦτον ἀφαιρεῖται τὸν τρόπον
[2, 22]	συγχωρησάτωσαν ὅτι κρατίστους ἔχομεν νόμους.	Εἰ	δὲ φαύλοις οὕτως ἡμᾶς ἐμμένειν
[2, 1]	δὲ βωμολοχίαν ἔχει καὶ πολλήν,	εἰ	δεῖ τἀληθὲς εἰπεῖν, ἀπαιδευσίαν ὡς
[2, 16]	τοῖς τοὺς νόμους διαφυλάξασι κἂν	εἰ	δέοι θνήσκειν ὑπὲρ αὐτῶν προθύμως
[2, 15]	ἔχθρα, τἀπόρρητα λέγειν κεκώλυκε. Δικάζων	εἰ	δῶρα τις λάβοι, θάνατος ἡ
[2, 22]	καὶ συμφορώτατα πράττειν ὑπελάμβανον, ταῦτ'	εἰ	καὶ μὴ παντάπασι τοῖς ἔργοις
[2, 22]	τῆς ἀσεβείας προφάσεις περιέχουσιν ἀρνήσεως,	εἰ	καί τις ἐπιχειρήσειεν ἐξετάζειν· ἤδη
[2, 18]	τι παρὰ τοὺς ἑαυτῶν νόμους	εἰ	λόγον εἰπεῖν παρ' ἐκείνοις παραβιασθεῖεν.
[2, 4]	τῶν κυμάτων ἐκβολαῖς. Οὐκοῦν τόπος	εἰ	λοιδορίαν ἔχει, τὴν οὐ πατρίδα
[2, 14]	τὴν πρὸς γυναῖκα καὶ ταύτην,	εἰ	μέλλοι τέκνων ἕνεκα γίνεσθαι. Τὴν
[2, 4]	κατοίκησιν τὸ κάλλιστον. Ἰουδαῖοι δ'	εἰ	μὲν βιασάμενοι κατέσχον, ὡς μηδ'
[2, 3]	ἐβουβωνίασαν ἕνδεκα μυριάδες ἀνθρώπων. (Ἀλλ'	εἰ	μὲν ἦσαν ἐκεῖνοι τυφλοὶ καὶ
[2, 4]	φυλὴ τὴν προσηγορίαν εἶχεν Μακεδόνες.	(Εἰ	μὲν οὖν ἀναγνοὺς τὰς ἐπιστολὰς
[2, 22]	πρὸ ἐκείνου δεδιέναι τὸν νόμον.	Εἰ	μὲν οὖν διὰ τὴν ἀρετὴν
[2, 4]	ὁ μέγας τοῖς Ἰουδαίοις ἔδωκεν,	εἰ	μὲν οὖν ταῦτα, φημί, γιγνώσκων
[2, 24]	τὸν θεὸν ἐποπτεύοντα διέπειν; (ταῦτ'	εἰ	μὲν παρ' ἑτέροις ἢ ἐγράφη
[2, 8]	τῶν βοσκημάτων, ὅπερ Ἀπίων ἔδεισεν.	(Εἰ	μέντοι τοῖς Αἰγυπτίων ἔθεσιν ἠκολούθουν
[2, 4]	βούλεται λοιδορεῖν τούτους Αἰγυπτίους καλεῖ·	εἰ	μὴ γὰρ φαυλοτάτους εἶναι ἐνόμιζεν
[2, 16]	δ' ἂν ἐγὼ ταῦτα γράφειν,	εἰ	μὴ διὰ τῶν ἔργων ἅπασιν
[2, 21]	μυστήρια χλευάζειν ἐλέγετο. Καὶ Πρωταγόρας	εἰ	μὴ θᾶττον ἔφυγε, συλληφθεὶς ἂν
[2, 19]	λήψεσθαι κακὸν ὑπ' αὐτῶν προσδοκῶντες,	εἰ	μὴ μισθὸν αὐτοῖς παράσχοιεν. ~(Τί
[2, 23]	τοῦ θεοῦ πεπιστευκότες· καὶ γὰρ	εἰ	μὴ συνίεμεν αὐτοὶ τῆς ἀρετῆς
[2, 15]	βιάσαιτο παρθένον ἑτέρῳ προωμολογημένην, οὔτ'	εἰ	πείσειεν γεγαμημένην. (Τέκνα τρέφειν ἅπαντα
[2, 3]	Καὶ τί γε δεῖ θαυμάζειν,	εἰ	περὶ τῶν ἡμετέρων ψεύδεται προγόνων
[2, 18]	μόνον εἶναι κακὸν αὐτοῖς πεπιστευκότες,	εἰ	πρᾶξαί τι παρὰ τοὺς ἑαυτῶν
[2, 21]	θεῶν. Τί δὲ δεῖ θαυμάζειν,	εἰ	πρὸς ἄνδρας οὕτως ἀξιοπίστους διετέθησαν,
[2, 18]	παραβιασθεῖεν. (Οὐ χρὴ δὲ θαυμάζειν,	εἰ	πρὸς θάνατον ἀνδρείως ἔχομεν ὑπὲρ
[2, 4]	τί ποτ' ἂν ἔλεγεν Ἀπίων,	εἰ	πρὸς τῇ νεκροπόλει κατῴκουν καὶ
[2, 6]	κοινοὺς ἔχειν τοῖς ἄλλοις θεούς,	εἰ	ῥᾳδίως οὕτως ἐπείσθησαν οἱ πατέρες
[2, 23]	πάντων ἀνθρώπων καταγνῶναι πονηρίαν ἐθελούσιον,	εἰ	τἀλλότρια καὶ φαῦλα πρὸ τῶν
[2, 9]	δὲ πάντα διελεγχθήσεσθαι νομίζω σαφῶς,	εἰ	τἀναντία τῶν εἰρημένων φανείη καὶ
[2, 19]	διαφέροντες καὶ πρὸς τούτοις καταγελῶσιν,	εἰ	τῶν θεῶν τοὺς μὲν ἀγενείους
[2, 5]	πάτριον ἡμῶν φιλοσοφίαν ἐπιθυμήσας ἐκμαθεῖν,	εἰ	τῶν χρωμένων αὐτοῖς ἀνδρῶν κατεφρόνει
[2, 1]	ἀντιρρήσεως τετολμημένοις ἐπῆλθέ μοι διαπορεῖν,	εἰ	(χρὴ σπουδάσαι· τὰ μὲν γάρ
[2, 18]	θαυμαστόν τι θέαμα βουλομένους ἰδεῖν,	εἴ	τινές εἰσιν ἄνθρωποι μόνον εἶναι
[2, 5]	ὁ Φιλάδελφος ἐπικληθεὶς οὐ μόνον	εἴ	τινες ἦσαν αἰχμάλωτοι παρ' αὐτῷ
[2, 21]	Διαγόρᾳ τῷ Μηλίῳ τάλαντον ἐπεκήρυξαν,	εἴ	τις αὐτὸν ἀνέλοι, ἐπεὶ τὰ
[2, 9]	νομίζοντες ἐπιμελῶς ἐκτρέφουσιν. ~(Καὶ μὴν	εἴ	τις αὐτὸν ἤρετο, τῶν πάντων
[2, 23]	~ἀπείρου γὰρ τοῦ χρόνου γεγονότος,	εἴ	τις αὐτὸν παραβάλλοι ταῖς τῶν
[2, 17]	τρυφῆς αὐτοὺς χάριν περιέποντες, ἀλλ'	εἴ	τις ἐθέλοι σκοπεῖν, πολλῷ τινι
[2, 15]	τὸ γένος ἐλαττοῦσα. Τοιγαροῦν οὐδ'	εἴ	τις ἐπὶ λέχους (φθορὰν παρέλθοι,
[2, 14]	ἀρρένων ἐστύγηκεν καὶ θάνατος τοὐπιτίμιον,	εἴ	τις ἐπιχειρήσειεν. ~(Γαμεῖν δὲ κελεύει
[2, 3]	ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας τὸ σύμμετρον	ἀεὶ	βαδίζουσιν, οὔτε κατ' αὐτόματον (εἰκὸς
[2, 24]	ἀσόφιστοι λόγων παρασκευαῖς, τοῖς ἔργοις	ἀεὶ	βεβαιούμενοι· ταῦτα γὰρ (ἀεὶ) ἡμεῖς
[2, 11]	ἀλλὰ καὶ τοῖς ἐξ ἐκείνων	ἀεὶ	γενησομένοις τὴν περὶ θεοῦ πίστιν
[2, 24]	ἔργοις ἀεὶ βεβαιούμενοι· ταῦτα γὰρ	(ἀεὶ)	ἡμεῖς παρέχομεν τῶν γραμμάτων ἐναργέστερα.
[2, 23]	καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν (ἀνθρώποις	ἀεὶ	καὶ μᾶλλον αὑτῶν ζῆλον ἐμπεποιήκασι.
[2, 20]	καὶ τὸν χρυσὸν ἔχουσι τῆς	ἀεὶ	καινουργίας (τὴν ὑπόθεσιν. (Καὶ τὰ
[2, 14]	ἡγήσεται δὲ τούτων ὁ πρῶτος	ἀεὶ	κατὰ γένος. (Οὗτος μετὰ τῶν
[2, 14]	ναὸς ἑνὸς θεοῦ, φίλον γὰρ	ἀεὶ	παντὶ τὸ ὅμοιον, κοινὸς ἁπάντων
[2, 12]	νομοθεσίας πρὸς τὸ χρήσιμον πάντων	ἀεὶ	πολὺ διήνεγκεν· οὐ γὰρ μέρος
[2, 10]	ἀγράφοις χρώμενοι καὶ πολλὰ τούτων	ἀεὶ	πρὸς τὸ συντυγχάνον μετατιθέντες. (Ὁ
[2, 2]	ὡς ὅτι ἐν αἰθέρι τοῦτον	ἀεὶ	τὸν (δρόμον ἡλίῳ συμπεριπολεῖ. Τοιαύτη
[2, 10]	ἔπεισεν παραδέξασθαι καὶ βεβαιοτάτην εἰς	ἀεὶ	φυλαχθῆναι παρεσκεύασεν. (Ἴδωμεν δὲ τῶν
[2, 9]	ὅπου τόλμαν κατηγορεῖ καὶ ἀπόνοιαν.	Λέγει	δὲ καὶ ἀφυεστάτους εἶναι τῶν
[2, 3]	ἐξωμόσατο, Ἀλεξανδρεὺς δὲ εἶναι καταψευδόμενος	ὁμολογεῖ	τὴν μοχθηρίαν τοῦ γένους. ~(Εἰκότως
[2, 16]	ἐκώλυσεν· ἃ δ' ὥσπερ ἱκετεύοντα	προσφεύγει	ταῖς οἰκίαις ἀπεῖπεν ἀνελεῖν. Οὐδὲ
[2, 9]	σηπόμενος ἐν δειναῖς ὀδύναις ἀπέθανεν.	(Δεῖ	γὰρ τοὺς εὖ φρονοῦντας τοῖς
[2, 3]	ἄλλους ἐπινοήσας. Καὶ τί γε	δεῖ	θαυμάζειν, εἰ περὶ τῶν ἡμετέρων
[2, 21]	Ἀθηναίοις περὶ θεῶν. Τί δὲ	δεῖ	θαυμάζειν, εἰ πρὸς ἄνδρας οὕτως
[2, 13]	κατὰ τὸν βίον ἐπιτηδευμάτων, ὅτι	δεῖ	πάντα τἆλλα τέλος ἔχειν τὴν
[2, 4]	τὴν προσηγορίαν λαμβάνουσιν. (Καὶ τί	δεῖ	περὶ τῶν ἄλλων λέγειν; αὐτῶν
[2, 2]	γὰρ περὶ τῆς ἀπιστίας πιστεύειν	δεῖ	ταῖς Φοινίκων ἀναγραφαῖς, ἐν ἐκείναις
[2, 1]	βωμολοχίαν ἔχει καὶ πολλήν, εἰ	δεῖ	τἀληθὲς εἰπεῖν, ἀπαιδευσίαν ὡς ἂν
[2, 15]	τὸ κράτος ἔδωκεν. Ταύτῃ συνεῖναι	δεῖ	τὸν γήμαντα μόνῃ, τὸ δὲ
[2, 8]	Ἀλεξάνδρειαν, ὅτι τοιοῦτον ἔχει πολίτην·	ἔδει	γὰρ αὐτῷ μάρτυρος ἑαυτοῦ· τοῖς
[2, 7]	εὐνοήσειν ἀλλοφύλῳ, μάλιστα (δὲ Ἕλλησιν.	Ἔδει	δὲ καταψευδόμενον ἅπαξ εἰπεῖν μηδενὶ
[2, 10]	ἄνυδρον αὐτοὺς καὶ πολλὴν ψάμμον	ἔδει	διοδοιπορῆσαι καὶ νικῆσαι πολεμίους καὶ
[2, 8]	ἐσθίομεν καὶ τὴν τῶν αἰδοίων	χλευάζει	περιτομήν. Τὸ μὲν οὖν περὶ
[2, 9]	ποτὲ δ' αὖ δειλίαν ἡμῖν	ὀνειδίζει	καὶ τοὔμπαλιν ἔστιν ὅπου τόλμαν
[2, 9]	εἶναι καὶ σοφωτάτους καὶ θεοσεβεῖς	νομίζει,	πάντως ἂν ὡμολόγησε (τοὺς ἱερεῖς·
[2, 8]	εἰρημένοις αὐτὸς ἑαυτὸν προστίθησι καὶ	μακαρίζει	(τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ὅτι τοιοῦτον ἔχει
[2, 6]	τὸν κάνθωνα τουτέστιν ἑαυτὸν Ἀπίων	ἐπιφορτίζει	καὶ ποιεῖ τῆς μωρολογίας ἅμα
[2, 15]	ὑπέλαβεν· καὶ γὰρ ἐμφυομένη σώμασιν	κακοπαθεῖ	καὶ τούτων αὖ θανάτῳ διακριθεῖσα.
[2, 2]	γεγονότος, περὶ δὲ Μωσέως τοσούτῳ	πλήθει	προάγοντος ἐκείνους ἐτῶν οὕτως ἀποφαίνεται
[2, 6]	τουτέστιν ἑαυτὸν Ἀπίων ἐπιφορτίζει καὶ	ποιεῖ	τῆς μωρολογίας ἅμα καὶ τῶν
[2, 18]	ταῦτα τῷ νόμῳ πειθαρχεῖν ἡδέως	κἀκεῖ	περίεστιν ἐπιδείκνυσθαι τὸ γενναῖον. (Εἶτα
[2, 5]	πόλιν ἤγαγε στρατὸν ὀλίγον ὄντος	ἐκεῖ	Θέρμου (τοῦ παρὰ Ῥωμαίων πρεσβευτοῦ
[2, 5]	κτιζομένην Ἀλέξανδρος τῶν ἡμετέρων τινὰς	ἐκεῖ	συνήθροισεν, ἀλλὰ πάντας δοκιμάζων ἐπιμελῶς
[2, 17]	προείλοντο. ~(Κἂν τε τι μὴ	συμβεβήκει	γνώριμον ἡμῶν τὸ ἔθνος ἅπασιν
[2, 21]	μὴ θᾶττον ἔφυγε, συλληφθεὶς ἂν	ἐτεθνήκει	γράψαι τι δόξας (οὐχ ὁμολογούμενον
[2, 15]	(φθορὰν παρέλθοι, καθαρὸς εἶναι τότε	προσήκει.	Καὶ μετὰ τὴν νόμιμον συνουσίαν
[2, 4]	κακοδοξίας. (Ὁ δὲ γενναῖος Ἀπίων	δοκεῖ	μὲν τὴν βλασφημίαν τὴν καθ'
[2, 18]	λύμης τῶν σωμάτων, ὁποῖος εἶναι	δοκεῖ	πάντων χαλεπώτατος; (ὃν ἔγωγε νομίζω
[2, 9]	εἴρηκεν Ἡρόδοτος; (ὅθεν εἰκότως μοι	δοκεῖ	τῆς εἰς τοὺς πατρίους αὐτοῦ
[2, 8]	μὲν γὰρ ἄλλοις ἅπασιν ὀχλαγωγὸς	ἐδόκει	πονηρὸς εἶναι καὶ τῷ βίῳ
[2, 4]	καὶ βούλεται λοιδορεῖν τούτους Αἰγυπτίους	καλεῖ·	εἰ μὴ γὰρ φαυλοτάτους εἶναι
[2, 8]	ἄλλων Αἰγυπτίων ᾖ ὁ κατηγορῶν·	ἐγκαλεῖ	γὰρ, ὅτι ζῷα θύομεν καὶ
[2, 10]	καὶ φύσεως ἀρετῇ διενεγκεῖν μαρτυρηθεῖεν.	Ἀμέλει	πειρῶνται τὰ παρ' αὐτοῖς ἕκαστοι
[2, 17]	τὰς συνεχεῖς παρ' αὐτοῖς μεταβολάς.	(Ἀμέλει	τῶν γράψαι τι παραπλήσιον εἰς
[2, 17]	μικροῦ δεῖν χλευαζόμενος καὶ κωμῳδούμενος	διατελεῖ.	(Καίτοι τἀκείνου σκοπῶν συχνῶς τις
[2, 12]	καλλίστην ἐν ἤθεσιν ἀνθρώπων συμφωνίαν	ἀποτελεῖ.	~(Παρ' ἡμῖν γὰρ μόνοις οὔτε
[2, 11]	χρόνον ἀναλλοίωτον πάσης ἰδέας θνητῆς	κάλλει	διαφέροντα καὶ δυνάμει μὲν ἡμῖν
[2, 2]	τοῦτον ἀεὶ τὸν (δρόμον ἡλίῳ	συμπεριπολεῖ.	Τοιαύτη μέν τις ἡ θαυμαστὴ
[2, 4]	ἔλεγεν Ἀπίων, εἰ πρὸς τῇ	νεκροπόλει	κατῴκουν καὶ μὴ πρὸς τοῖς
[2, 17]	καὶ σεμνότητι βίου διενεγκὼν καὶ	δυνάμει	λόγων καὶ πειθοῖ πάντας ὑπεράρας
[2, 11]	ἰδέας θνητῆς κάλλει διαφέροντα καὶ	δυνάμει	μὲν ἡμῖν γνώριμον, (ὁποῖος δὲ
[2, 8]	εὑρετὰς ἢ σοφίᾳ διαφέροντας. Καὶ	καταριθμεῖ	Σωκράτην καὶ Ζήνωνα καὶ Κλεάνθην
[2, 16]	ὑπελθόντες δέχεται φιλοφρόνως, οὐ τῷ	γένει	μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ προαιρέσει
[2, 22]	ὁ γοῦν νόμος ἡμῖν ἀθάνατος	διαμένει,	καὶ οὐδεὶς Ἰουδαίων οὔτε μακρὰν
[2, 8]	Ἀλεξάνδρειαν, εἴπερ ἐπὶ τούτῳ μέγα	ἐφρόνει.	Περὶ δὲ τῶν παρ' ἡμῖν
[2, 5]	εἰ τῶν χρωμένων αὐτοῖς ἀνδρῶν	κατεφρόνει	καὶ μὴ λίαν ἐθαύμαζεν. (Ἀπίωνα
[2, 14]	τῶν συνιερέων θύσει τῷ θεῷ,	φυλάξει	τοὺς νόμους, δικάσει περὶ τῶν
[2, 20]	δὲ ὑπακμάζοντες τούτων ἐν δευτέρᾳ	τάξει	(ὑποβέβληνται) οὕτω γὰρ εὐφημότερον λέγειν·
[2, 14]	ἐλεγχθέντας. Ὁ τούτῳ μὴ πειθόμενος	ὑφέξει	δίκην ὡς εἰς θεὸν αὐτὸν
[2, 1]	πάντα τὸν βίον ὀχλαγωγοῦ γεγονότος.	Ἐπεὶ	δ' οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων
[2, 9]	τὸ πέρας ἔστω τοῦ λόγου.	(Ἐπεὶ	δὲ καὶ Ἀπολλώνιος ὁ Μόλων
[2, 17]	ἀκριβῶς ἔδοξαν τοὺς νόμους διαφυλάττειν,	ἐπεὶ	μέντοι περὶ αὐτοὺς ἐγένοντο μεταβολαὶ
[2, 15]	τιμὴν ἔχειν τοὺς νέους φησίν,	ἐπεὶ	πρεσβύτατον ὁ θεός. (Κρύπτειν οὐδὲν
[2, 21]	ἐπεκήρυξαν, εἴ τις αὐτὸν ἀνέλοι,	ἐπεὶ	τὰ παρ' αὐτοῖς μυστήρια χλευάζειν
[2, 21]	νῦν γὰρ τὴν ἱέρειαν ἀπέκτειναν,	ἐπεί	τις αὐτῆς κατηγόρησεν, ὅτι ξένους
[2, 22]	πάθοιεν τοὺς κρείττονας οὐ φυλάττοντες;	(ἐπεὶ	τοίνυν ὁ πολὺς χρόνος πιστεύεται
[2, 21]	Ἀνάχαρσιν ἐπανελθόντα πρὸς αὐτοὺς ἀνεῖλον,	ἐπεὶ	τῶν Ἑλληνικῶν ἐθῶν ἔδοξεν ἥκειν
[2, 13]	διοικεῖν ἐπιτρεπούσης, τῷ δὲ πάντων	ἀρχιερεῖ	πάλιν αὖ πεπιστευκυίας (τὴν τῶν
[2, 3]	σαββὼ καὶ σάββατον πλεῖστον ἀλλήλων	διαφέρει·	τὸ μὲν γὰρ σάββατον κατὰ
[2, 9]	καὶ τοὔμπαλιν ἔστιν ὅπου τόλμαν	κατηγορεῖ	καὶ ἀπόνοιαν. Λέγει δὲ καὶ
[2, 6]	ἀφέστηκεν. Τί δ' ἡμῶν ἔτι	κατηγορεῖ	τὸ μὴ κοινοὺς ἔχειν τοῖς
[2, 9]	μὲν ὡς ἀθέους καὶ μισανθρώπους	λοιδορεῖ,	ποτὲ δ' αὖ δειλίαν ἡμῖν
[2, 4]	πατρίδα μὲν λεγομένην δὲ αὐτοῦ	λοιδορεῖ	τὴν Ἀλεξάνδρειαν· ἐκείνης γὰρ καὶ
[2, 20]	εἰσαγόμενοι θρησκείας τυγχάνουσιν, (ὡς ἐν	παρεκβάσει	ὧν προείπομεν τοὺς τόπους ἐρημωθέντας
[2, 14]	τῷ θεῷ, φυλάξει τοὺς νόμους,	δικάσει	περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων, κολάσει τοὺς
[2, 14]	νόμους, δικάσει περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων,	κολάσει	τοὺς ἐλεγχθέντας. Ὁ τούτῳ μὴ
[2, 3]	τοὐναντίον ἐψεύδετο καὶ γεγενημένος ἐν	Ὀάσει	τῆς Αἰγύπτου πάντων Αἰγυπτίων πρῶτος
[2, 23]	λύμην σωμάτων αὐτοὺς ἐκβληθῆναι κατεψεύσαντο·	προαιρέσει	καὶ περιουσίᾳ ῥώμης ἐφάνησαν ἐπὶ
[2, 16]	γένει μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ	προαιρέσει	τοῦ βίου νομίζων εἶναι τὴν
[2, 19]	δικαίως μέμψεως πολλῆς ἀξιοῦσιν οἱ	φρονήσει	διαφέροντες καὶ πρὸς τούτοις καταγελῶσιν,
[2, 23]	τοῖς ὑπ' ἐμοῦ λεγομένοις οὐκ	ἀπιστήσει.	(Χρὴ τοίνυν πάντων ἀνθρώπων καταγνῶναι
[2, 4]	τοῦ γένους. ~(Εἰκότως οὖν οὓς	μισεῖ	καὶ βούλεται λοιδορεῖν τούτους Αἰγυπτίους
[2, 14]	γένος. (Οὗτος μετὰ τῶν συνιερέων	θύσει	τῷ θεῷ, φυλάξει τοὺς νόμους,
[2, 11]	καὶ πρέποντα τῇ τοῦ θεοῦ	φύσει	καὶ μεγαλειότητι, σφόδρα μεμαρτυρήκασι· καὶ
[2, 3]	ἕκτην (ἡμέραν ἐβουβωνίασαν· οὔτε γὰρ	φύσει	πως γίνεται τὸ τοιοῦτον τοῖς
[2, 1]	ἐν πολλῇ ταραχῇ καὶ ψευσμάτων	συγχύσει	τὰ μὲν εἰς τὴν ὁμοίαν
[2, 1]	μὲν εἰς τὴν ὁμοίαν ἰδέαν	πίπτει	τοῖς προεξητασμένοις περὶ τῆς ἐξ
[2, 5]	καὶ Δοσίθεος Ἰουδαῖοι, ὧν Ἀπίων	σκώπτει	τὰ ὀνόματα, δέον τὰ ἔργα
[2, 6]	τοῦ κάνθωνος κεφαλήν, οὕτω γὰρ	ἀστεϊ	ζόμενος (Γέγραφεν, καὶ πάλιν εἰς
[2, 11]	κατὰ τὴν ἐκείνου βούλησιν ἅπαντα	πράττει	καὶ διανοεῖται, ταύτην ᾤετο δεῖν
[2, 15]	εἴ τις ἐπιχειρήσειεν. ~(Γαμεῖν δὲ	κελεύει	μὴ προικὶ προσέχοντας μηδὲ βιαίοις
[2, 9]	ἄλλων Αἰγυπτίων (οὐδὲ εἷς ὗν	θύει	τοῖς θεοῖς. Ἆρ' οὖν τυφλὸς
[2, 21]	τις αὐτῆς κατηγόρησεν, ὅτι ξένους	ἐμύει	θεούς· νόμῳ δ' ἦν τοῦτο
[2, 6]	καὶ γὰρ τόπους οὐκ ὄντας	γράφει	καὶ πόλεις οὐκ εἰδὼς μετατίθησιν.
[2, 1]	προστέθεικεν, τὰ πλεῖστα δὲ βωμολοχίαν	ἔχει	καὶ πολλήν, εἰ δεῖ τἀληθὲς
[2, 8]	μακαρίζει (τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ὅτι τοιοῦτον	ἔχει	πολίτην· ἔδει γὰρ αὐτῷ μάρτυρος
[2, 3]	τοῦ σαββάτου γραμματικὴ μετάθεσις ἀναίδειαν	ἔχει	πολλὴν ἢ δεινὴν ἀμαθίαν· (τὸ
[2, 14]	περὶ θεοῦ λέγουσα, ὁ θεὸς	ἔχει	τὰ σύμπαντα παντελὴς καὶ μακάριος,
[2, 4]	ἐκβολαῖς. Οὐκοῦν τόπος εἰ λοιδορίαν	ἔχει,	τὴν οὐ πατρίδα μὲν λεγομένην
[2, 15]	ὅμοια τὴν πρὸς ἀλλήλους ἡμῶν	συνέχει	κοινωνίαν) (Πῶς δὲ καὶ τῆς
[2, 11]	ἃ κοινῇ τε πᾶσιν ἀνθρώποις	ὑπάρχει	καὶ ὅσων ἔτυχον αὐτοὶ δεηθέντες
[2, 17]	ἡμῶν τὸ ἔθνος ἅπασιν ἀνθρώποις	ὑπάρχει	κἀν φανερῷ κεῖσθαι τὴν ἐθελούσιον
[2, 15]	ἐπιχειρήσειεν. ~(Γαμεῖν δὲ κελεύει μὴ	προικὶ	προσέχοντας μηδὲ βιαίοις ἁρπαγαῖς μηδ'
[2, 4]	ἔδωκεν, εἰ μὲν οὖν ταῦτα,	φημί,	γιγνώσκων τἀναντία γράφειν ἐτόλμα, πονηρὸς
[2, 10]	μήτε συμφοραῖς αὐτῶν μηδὲν μεταβάλλειν.	(φημὶ	τοίνυν τὸν ἡμέτερον νομοθέτην τῶν
[2, 8]	~(νομιζομένους θεοὺς κατασφάζοντες, οὐκ ἂν	ὀνειδίσαιμι·	μιμεῖσθαι γὰρ οὐ προσῆκεν τὴν
[2, 24]	ἐναργέστερα. (Διόπερ ἐγὼ θαρσήσας ἂν	εἴποιμι	πλείστων ἅμα καὶ καλλίστων ἡμᾶς
[2, 10]	ἀναλαβὼν τὸν λόγον τοῦτ' ἂν	εἴποιμι	πρῶτον, ὅτι τῶν ἀνόμως καὶ
[2, 7]	θηρίων ἐξαίρετον γέρας εὕροντο τὸ	μηδενὶ	δουλεῦσαι τῶν τῆς Ἀσίας ἢ
[2, 7]	Ἔδει δὲ καταψευδόμενον ἅπαξ εἰπεῖν	μηδενὶ	εὐνοήσειν ἀλλοφύλῳ, μάλιστα δ' Αἰγυπτίοις·
[2, 7]	τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν	μηδενὶ	εὐνοήσειν ἀλλοφύλῳ, μάλιστα (δὲ Ἕλλησιν.
[2, 13]	οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι τὸ	μηδενὶ	τῶν πατρίων ἐμμένειν καλὸν εἶναι
[2, 21]	ἂν δυσκολίαν τις ὀνειδίσειεν εἰκότως·	οὐδενὶ	γὰρ οὔτε (τῆς πολιτείας οὔτε
[2, 16]	τις, ἂν βιάσηται κόρην, ἂν	ἄρρενι	τολμήσῃ πεῖραν προσφέρειν, ἂν ὑπομείνῃ
[2, 17]	εἴ τις ἐθέλοι σκοπεῖν, πολλῷ	τινι	τῆς δοκούσης ἐπιτετάχθαι Λακεδαιμονίοις καρτερίας
[2, 23]	τοῖς περὶ ἀρχαιολογίας μοι γραφεῖσι.	Νυνὶ	δ' αὐτῶν ἐπεμνήσθην ἐφ' ὅσον
[2, 7]	ἵνα Ἀντίοχος εὕρῃ (πρὸς δευτέραν	Ἀπίωνι	μυθολογίαν καταψεύσασθαί τινα καὶ ὅρκον
[2, 9]	ἡμετέρων δὲ κατεψεύσατο. Τοῦτο μὲν	Ἀπίωνι	τοῦ βίου τὸ τέλος ἐγένετο
[2, 2]	ἐκ τῶν Φοινίκων (ἀναγραφῶν, ὅτι	Σολομῶνι	τῷ τὸν ναὸν οἰκοδομησαμένῳ τὸν
[2, 12]	λόγοις, Ἀθηναῖοι δὲ καὶ σχεδὸν	οἱ	ἄλλοι πάντες Ἕλληνες ἃ μὲν
[2, 11]	ἐμποιῆσαι τὴν ὑπόληψιν τοῖς πλήθεσιν·	οἱ	γὰρ πιστεύσαντες ἐπισκοπεῖν θεὸν τοὺς
[2, 19]	θεῶν καὶ ταῖς θηλείαις; εἶθ'	οἱ	γενναιότατοι καὶ πρῶτος αὐτὸς ὁ
[2, 19]	γοῦν εἰς τὸ δωμάτιον ἀπελθεῖν;	οἱ	δὲ δὴ δουλεύοντες τοῖς ἀνθρώποις
[2, 19]	πολλὴν εὐήθειαν καταγνῶναι τῶν προσεμένων;	(οἱ	δὲ καὶ δεῖμόν τινα καὶ
[2, 21]	περὶ Λακεδαιμονίων ἐπὶ πλείω λέγειν.	Οἱ	δὲ κοινὴν εἶναι τὴν ἑαυτῶν
[2, 17]	εἶναι τὸ πείθεσθαι τοῖς νόμοις·	οἱ	δὲ Λακεδαιμονίους θαυμάζοντες τὸν ἐκείνων
[2, 20]	πηλοῦ πλάττων, ὁ δὲ γράφων,	οἱ	δὲ μάλιστα δὴ θαυμαζόμενοι τῶν
[2, 11]	τις· οἱ μὲν γὰρ μοναρχίαις,	οἱ	δὲ ταῖς ὀλίγων δυναστείαις, ἄλλοι
[2, 21]	ξένον εἰσαγόντων (θεὸν ὥριστο θάνατος.	Οἱ	δὲ τοιούτῳ νόμῳ χρώμενοι δῆλον
[2, 20]	ταῖς τιμαῖς ἀκμάσαντες θεοὶ γεγηράκασιν·	(οἱ	δὲ ὑπακμάζοντες τούτων ἐν δευτέρᾳ
[2, 4]	τῆς ὁμοίας ἀπαιδευσίας· πάντες γὰρ	οἱ	εἰς ἀποικίαν τινὰ κατακληθέντες, κἂν
[2, 22]	ὅτι τῆς ἀνδρείας αὐτῶν ἀπέλαυσαν	οἱ	Ἕλληνες καὶ τῆς ὁμογνωμοσύνης ἧς
[2, 4]	ἔδωκεν ὁ κτίστης Σέλευκος. Ὁμοίως	οἱ	ἐν Ἐφέσῳ καὶ κατὰ τὴν
[2, 10]	ὁ τῶν Λοκρῶν καὶ πάντες	οἱ	θαυμαζόμενοι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐχθὲς
[2, 13]	ἀμφισβητουμένων καὶ κολασταὶ τῶν κατεγνωσμένων	οἱ	ἱερεῖς ἐτάχθησαν. (Τίς ἂν οὖν
[2, 14]	Τοῦτον θεραπεύσουσιν μὲν διὰ παντὸς	οἱ	ἱερεῖς, ἡγήσεται δὲ τούτων ὁ
[2, 5]	ἠξίωκεν, ἀναιρουμένης; καίτοι μόνοις Αἰγυπτίοις	οἱ	κύριοι νῦν Ῥωμαῖοι τῆς οἰκουμένης
[2, 13]	λόγων ἄνδρας παρασχεῖν, ἐντεῦθεν συμβέβηκεν·	οἱ	μὲν γὰρ ἄλλοι τὸ μηδενὶ
[2, 11]	μετὰ ταῦτα τοὺς ἄλλους νομοθέτας·	οἱ	μὲν γὰρ αὐτῶν τοὺς νόμους
[2, 11]	διαφοραί, Κεφαλαιωδῶς ἂν ἐπίοι τις·	οἱ	μὲν γὰρ μοναρχίαις, οἱ δὲ
[2, 17]	ἄθλους καὶ πόνους ἡμῖν ἐπιτεθέντας	(Οἱ	μέν γε μήτε γῆν ἐργαζόμενοι
[2, 12]	διὰ τῆς ἀσκήσεως τῶν ἠθῶν.	Οἱ	μὲν οὖν ἄλλοι νομοθέται ταῖς
[2, 11]	τοῦ θεοῦ φύσεως πεφρονηκότες. Ἀλλ'	οἱ	μὲν πρὸς ὀλίγους φιλοσοφοῦντες εἰς
[2, 20]	ἐμπερισπούδαστα καθάρσεσι παντοδαπαῖς περικοσμούμενα. Εἶθ'	οἱ	μὲν πρότερον ἐν ταῖς τιμαῖς
[2, 24]	ἐπὶ τὴν οἰκείαν ὑποστρέψαντες γῆν.	~(Οἱ	μὲν ὡς φαυλότατον ἡμῶν τὸν
[2, 7]	Ἀσίας ἢ τῆς Εὐρώπης κρατησάντων,	οἱ	μίαν ἡμέραν ἐκ τοῦ παντὸς
[2, 12]	ἐκμανθάνειν· ὃ δὴ πάντες ἐοίκασιν	οἱ	νομοθέται παραλιπεῖν. (Καὶ τοσοῦτον οἱ
[2, 23]	τοῦτον (ὑφ' ἡμῶν τε διηλέγχθησαν	οἱ	νόμοι καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν
[2, 5]	μεγάλοις ἔθνεσιν ὅλοις; Ἴβηρες γοῦν	οἱ	πάλαι (καὶ Τυρρηνοὶ καὶ Σαβῖνοι
[2, 8]	πανταχοῦ βασιλέων μόνοι διὰ πίστιν	οἱ	παρ' ἡμῖν σύμμαχοι καὶ φίλοι
[2, 23]	ζῆλον ἐμπεποιήκασι. Πρῶτοι μὲν γὰρ	οἱ	παρὰ τοῖς Ἕλλησι φιλοσοφήσαντες τῷ
[2, 6]	θεούς, εἰ ῥᾳδίως οὕτως ἐπείσθησαν	οἱ	πατέρες ἡμῶν ἥξειν τὸν Ἀπόλλωνα
[2, 7]	ἦσαν ὑπὸ Αἰγυπτίων τῶν συγγενῶν	οἱ	πατέρες ἡμῶν οὐχὶ διὰ πονηρίαν
[2, 1]	Αἰγύπτιοι τὸ γένος ἦσαν ἡμῶν	οἱ	πατέρες οὔτε διὰ λύμην σωμάτων
[2, 14]	ἅμα καὶ νόμος. (Τίνες δ'	οἱ	περὶ γάμων νόμοι; μῖξιν μόνην
[2, 22]	ὅσας μὲν ἐξ ἀρχῆς ἔδοσαν	οἱ	πλεῖστοι νομοθέται τοῖς πονηροῖς διαλύσεις,
[2, 12]	οἱ νομοθέται παραλιπεῖν. (Καὶ τοσοῦτον	οἱ	πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων ἀπέχουσι τοῦ
[2, 1]	βίον ὀχλαγωγοῦ γεγονότος. Ἐπεὶ δ'	οἱ	πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων διὰ τὴν
[2, 10]	μὲν αὐτοῖς περιβάλλονται καὶ τυραννίδας	οἱ	προεστηκότες, ἐθίζουσι (δὲ τὰ πλήθη
[2, 11]	ἄγνωστον. Ταῦτα περὶ θεοῦ φρονεῖν	οἱ	σοφώτατοι παρ' Ἕλλησιν ὅτι μὲν
[2, 10]	δίκαιοι τὴν αἰτίαν ἔχειν εἰσὶν	οἱ	τὰ παρ' ἡμῖν ὡς χείρω
[2, 8]	ἧττον ἐπαίνου τυγχάνειν ἀξίων ἴσασιν	οἱ	ταῖς ἡμετέραις ἀρχαιολογίαις ἐντυγχάνοντες. (Τὰ
[2, 10]	τῶν ἀνόμως καὶ ἀτάκτως βιούντων	οἱ	τάξεως καὶ νόμου κοινωνίας ἐπιθυμηταὶ
[2, 6]	οὐδέπω δῆλον ὅτι πρόσθεν ἑωράκασιν	οἱ	τὰς τοσαύτας καὶ τηλικαύτας λυχνοκαί̈
[2, 4]	ἄλλων λέγειν; αὐτῶν γὰρ ἡμῶν	οἱ	τὴν Ἀντιόχειαν κατοικοῦντες Ἀντιοχεῖς ὀνομάζονται·
[2, 18]	ἀργίας ὑπομεῖναι τάξιν ἀμετακίνητον. Ἀλλ'	οἱ	τοῖς ξίφεσιν ὁμόσε χωροῦντες καὶ
[2, 5]	δὲ σχεδὸν ἐφεξῆς πάντες ἔλαθον	οἱ	τῶν προγόνων αὐτοῦ Μακεδόνων βασιλεῖς
[2, 19]	(Ταῦτα δικαίως μέμψεως πολλῆς ἀξιοῦσιν	οἱ	φρονήσει διαφέροντες καὶ πρὸς τούτοις
[2, 4]	τοῦ γένους αὐτὸς ἔφυγεν· ὡς	οἵ	γε μεγαλοφρονοῦντες ἐπὶ ταῖς ἑαυτῶν
[2, 9]	λοιδορεῖν συνθέμενος, ἐκείνων δὲ κατηγορῶν,	οἵ	γε μὴ μόνον χρῶνται τοῖς
[2, 21]	πρὸς ἄνδρας οὕτως ἀξιοπίστους διετέθησαν,	οἵ	γε μηδὲ γυναικῶν ἐφείσαντο; νῦν
[2, 11]	Πυθαγόρας καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Πλάτων	οἵ	τε μετ' ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς
[2, 12]	μανθάνουσιν, ὅτι τὸν (νόμον παραβεβήκασιν,	οἵ	τε τὰς μεγίστας καὶ κυριωτάτας
[2, 7]	τινες μὲν ἐνέμειναν, εἰσὶ δ'	οἳ	τὴν καρτερίαν οὐχ ὑπομείναντες πάλιν
[2, 15]	κεκώλυκε. Δικάζων εἰ δῶρα τις	λάβοι,	θάνατος ἡ ζημία. Περιορῶν ἱκέτην
[2, 5]	τὴν ἑαυτῶν Ἰουδαίοις ἐπίστευσαν, καὶ	στρατηγοὶ	πάσης τῆς δυνάμεως ἦσαν Ὀνίας
[2, 12]	αἱ πράξεις καὶ διατριβαὶ καὶ	λόγοι	πάντες ἐπὶ τὴν πρὸς θεὸν
[2, 10]	ὁπουδηποτοῦν μνημονευομένων νομοθετῶν προάγειν ἀρχαιότητι·	Λυκοῦργοι	γὰρ καὶ Σόλωνες καὶ Ζάλευκος
[2, 16]	τοὺς νόμους διαφυλάξασι κἂν εἰ	δέοι	θνήσκειν ὑπὲρ αὐτῶν προθύμως ἀποθανεῖν
[2, 20]	πρότερον ἐν ταῖς τιμαῖς ἀκμάσαντες	θεοὶ	γεγηράκασιν· (οἱ δὲ ὑπακμάζοντες τούτων
[2, 19]	δὲ δὴ δουλεύοντες τοῖς ἀνθρώποις	θεοὶ	καὶ νῦν μὲν οἰκοδομοῦντες ἐπὶ
[2, 17]	διενεγκὼν καὶ δυνάμει λόγων καὶ	πειθοῖ	πάντας ὑπεράρας τοὺς ἐν φιλοσοφίᾳ
[2, 13]	ἀλλ' ὅσοι τῶν μετ' αὐτοῦ	πειθοῖ	τε καὶ σωφροσύνῃ τῶν ἄλλων
[2, 22]	Ἰουδαίων οὔτε μακρὰν οὕτως ἂν	ἀπέλθοι	τῆς πατρίδος οὔτε πικρὸν φοβηθήσεται
[2, 15]	εἴ τις ἐπὶ λέχους (φθορὰν	παρέλθοι,	καθαρὸς εἶναι τότε προσήκει. Καὶ
[2, 22]	γάμους ὀλιγωρίας, Ἠλεῖοι δὲ καὶ	Θηβαῖοι	τῆς παρὰ φύσιν καὶ (ἄγαν)
[2, 4]	ὁμολογοῦσιν, (εἰς κατοίκησιν τὸ κάλλιστον.	Ἰουδαῖοι	δ' εἰ μὲν βιασάμενοι κατέσχον,
[2, 4]	(Τὸ δὲ δὴ θαυμάζειν, πῶς	Ἰουδαῖοι	ὄντες Ἀλεξανδρεῖς ἐκλήθησαν, τῆς ὁμοίας
[2, 5]	καὶ πίστιν, ἣν αὐτῷ παρέσχον	Ἰουδαῖοι,	τὴν Σαμαρεῖτιν χώραν προσέθηκεν ἔχειν
[2, 5]	δυνάμεως ἦσαν Ὀνίας καὶ Δοσίθεος	Ἰουδαῖοι,	ὧν Ἀπίων σκώπτει τὰ ὀνόματα,
[2, 10]	παρ' ἑτέροις ὑπεναντίως νενομισμένων, τούτου	δίκαιοι	τὴν αἰτίαν ἔχειν εἰσὶν οἱ
[2, 5]	πάλαι (καὶ Τυρρηνοὶ καὶ Σαβῖνοι	Ῥωμαῖοι	καλοῦνται. Εἰ δὲ τοῦτον ἀφαιρεῖται
[2, 5]	μόνοις Αἰγυπτίοις οἱ κύριοι νῦν	Ῥωμαῖοι	τῆς οἰκουμένης μεταλαμβάνειν ἡστινοσοῦν πολιτείας
[2, 12]	Κρῆτες ἔθεσιν ἐπαίδευον, οὐ λόγοις,	Ἀθηναῖοι	δὲ καὶ σχεδὸν οἱ ἄλλοι
[2, 21]	εἶναι τὴν ἑαυτῶν δόξαντες πόλιν	Ἀθηναῖοι	πῶς περὶ τούτων εἶχον, Ἀπολλώνιος
[2, 22]	τῆς περὶ τοὺς γάμους ὀλιγωρίας,	Ἠλεῖοι	δὲ καὶ Θηβαῖοι τῆς παρὰ
[2, 21]	σημαίνειν ἔφασκεν ἢ διαπαίζων, ὡς	ἔνιοι	λέγουσι, διὰ ταῦτα κατεγνώσθη κώνειον
[2, 20]	τῶν ἐν τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκιμωτάτων·	Λακεδαιμόνιοι	δὲ καὶ ξενηλασίας ποιούμενοι διετέλουν
[2, 12]	ἑλόμενοι τὸν ἕτερον παρέλιπον, οἷον	Λακεδαιμόνιοι	μὲν καὶ Κρῆτες ἔθεσιν ἐπαίδευον,
[2, 22]	τετηρημένους; πῶς γὰρ οὐκ ἔμελλον	Λακεδαιμόνιοι	μὲν τῆς ἀνεπιμίκτου καταγνώσεσθαι πολιτείας
[2, 17]	πολιτείας, καὶ προσέτι λογιζέσθωσαν, ὅτι	Λακεδαιμόνιοι	ὅσον ἐφ' ἑαυτῶν χρόνον εἶχον
[2, 3]	προελθεῖν ὁδὸν ἠδυνήθησαν· εἰ δ'	οἷοι	βαδίζειν διὰ πολλῆς ἐρημίας καὶ
[2, 11]	ἅπασιν ἀνθρώποις διαφοραί, Κεφαλαιωδῶς ἂν	ἐπίοι	τις· οἱ μὲν γὰρ μοναρχίαις,
[2, 5]	ἀναιρουμένης; καίτοι μόνοις Αἰγυπτίοις οἱ	κύριοι	νῦν Ῥωμαῖοι τῆς οἰκουμένης μεταλαμβάνειν
[2, 6]	ἔκλειον οὐκ ἐλάττους ὄντες ἄνδρες	διακόσιοι	καθ' ἑκάστην ~(Ἡμέραν καὶ τὸ
[2, 7]	δὲ φῦλον ἄλλων ὑπακήκοεν πολλάκις.	Αἰγύπτιοι	δ' ἄρα μόνοι διὰ τὸ
[2, 8]	ἐκείνους ἡγουμένων τῆς Ἀσίας Μακεδόνων	Αἰγύπτιοι	μὲν ἐδούλευον ἀνδραπόδων οὐδὲν διαφέροντες,
[2, 4]	(Πρὸς ἡμᾶς δὲ δυοῖν θάτερον	Αἰγύπτιοι	πεπόνθασιν· ἢ γὰρ ὡς ἐπισεμνυνόμενοι
[2, 3]	(τὸ γὰρ βουβῶνος ἄλγος καλοῦσιν	Αἰγύπτιοι	σαββάτωσις. Οὐκ ἂν οὖν τις
[2, 1]	κατηγορία. (Ὅτι μὲν οὖν οὔτε	Αἰγύπτιοι	τὸ γένος ἦσαν ἡμῶν οἱ
[2, 17]	χάριν περιέποντες, ἀλλ' εἴ τις	ἐθέλοι	σκοπεῖν, πολλῷ τινι τῆς δοκούσης
[2, 21]	τάλαντον ἐπεκήρυξαν, εἴ τις αὐτὸν	ἀνέλοι,	ἐπεὶ τὰ παρ' αὐτοῖς μυστήρια
[2, 3]	δὲ σαββώ, καθάπερ ἐκεῖνός φησι,	δηλοῖ	παρ' Αἰγυπτίοις τὸ βουβῶνος ἄλγος.
[2, 8]	οἱ παρ' ἡμῖν σύμμαχοι καὶ	φίλοι	διεφυλάχθησαν. (Ἀλλὰ θαυμαστοὺς ἄνδρας οὐ
[2, 20]	(ὑποβέβληνται) οὕτω γὰρ εὐφημότερον λέγειν·	ἄλλοι	δὲ καινοί τινες εἰσαγόμενοι θρησκείας
[2, 11]	οἱ δὲ ταῖς ὀλίγων δυναστείαις,	ἄλλοι	δὲ (τοῖς πλήθεσιν ἐπέτρεψαν τὴν
[2, 19]	ἐπὶ μισθῷ νῦν δὲ ποιμαίνοντες,	ἄλλοι	δὲ τρόπον κακούργων ἐν χαλκῷ
[2, 12]	τῶν ἠθῶν. Οἱ μὲν οὖν	ἄλλοι	νομοθέται ταῖς γνώμαις διέστησαν καὶ
[2, 12]	Ἀθηναῖοι δὲ καὶ σχεδὸν οἱ	ἄλλοι	πάντες Ἕλληνες ἃ μὲν χρὴ
[2, 18]	ῥᾷστα δοκοῦντα τῶν ἡμετέρων ἐπιτηδευμάτων	ἄλλοι	ῥᾳδίως ὑπομένουσιν, αὐτουργίαν λέγω καὶ
[2, 18]	καὶ Μόλωνες καὶ τοιοῦτοί τινες	ἄλλοι	συγγραφεῖς, ἀδόκιμοι σοφισταί, μειρακίων ἀπατεῶνες,
[2, 9]	Μόλων καὶ Λυσίμαχος καί τινες	ἄλλοι	τὰ μὲν ὑπ' ἀγνοίας, τὸ
[2, 2]	χιλίων ἑπτακοσίων, Μόλων δὲ καὶ	ἄλλοι	τινὲς ὡς αὐτοῖς ἔδοξεν. (Ὁ
[2, 13]	ἐντεῦθεν συμβέβηκεν· οἱ μὲν γὰρ	ἄλλοι	τὸ μηδενὶ τῶν πατρίων ἐμμένειν
[2, 13]	γὰρ ὀλίγων ἡμερῶν ἀριθμὸν ἐπιτηδεύοντες	ἄλλοι	φυλάττειν οὐ δύνανται μυστήρια καὶ
[2, 23]	χρόνου γεγονότος, εἴ τις αὐτὸν	παραβάλλοι	ταῖς τῶν ἄλλων ἡλικίαις νομοθετῶν,
[2, 14]	πρὸς γυναῖκα καὶ ταύτην, εἰ	μέλλοι	τέκνων ἕνεκα γίνεσθαι. Τὴν δὲ
[2, 16]	ἔργων ἅπασιν ἦν φανερόν, ὅτι	πολλοὶ	καὶ πολλάκις ἤδη τῶν ἡμετέρων
[2, 7]	ἔχθραν μηδὲ ζηλοτυπίαν. Τοὐναντίον μέντοι	πολλοὶ	παρ' αὐτῶν εἰς τοὺς ἡμετέρους
[2, 18]	γὰρ καθ' ἕνα μόνον, ἀλλὰ	πολλοὶ	πολλάκις ἀθρόως τῶν τοῦ νόμου
[2, 1]	ὀχλαγωγοῦ γεγονότος. Ἐπεὶ δ' οἱ	πολλοὶ	τῶν ἀνθρώπων διὰ τὴν αὐτῶν
[2, 3]	(Ἀλλ' εἰ μὲν ἦσαν ἐκεῖνοι	τυφλοὶ	καὶ χωλοὶ καὶ πάντα τρόπον
[2, 3]	μὲν ἦσαν ἐκεῖνοι τυφλοὶ καὶ	χωλοὶ	καὶ πάντα τρόπον νοσοῦντες ὁποίους
[2, 23]	παράδοσιν ἐν τοῖς περὶ ἀρχαιολογίας	μοι	γραφεῖσι. Νυνὶ δ' αὐτῶν ἐπεμνήσθην
[2, 1]	τὸν γραμματικὸν ἀντιρρήσεως τετολμημένοις ἐπῆλθέ	μοι	διαπορεῖν, εἰ (χρὴ σπουδάσαι· τὰ
[2, 9]	καθάπερ εἴρηκεν Ἡρόδοτος; (ὅθεν εἰκότως	μοι	δοκεῖ τῆς εἰς τοὺς πατρίους
[2, 23]	τὴν ἀλήθειαν πεφιλονεικηκότας. Καὶ δή	μοι	δοκῶ πεπληρῶσθαι διὰ τῆς γραφῆς
[2, 1]	οὖν τοῦ προτέρου βιβλίου, τιμιώτατέ	μοι	Ἐπαφρόδιτε, περί τε τῆς ἀρχαιότητος
[2, 18]	καὶ τοιοῦτοί τινες ἄλλοι συγγραφεῖς,	ἀδόκιμοι	σοφισταί, μειρακίων ἀπατεῶνες, ὡς πάνυ
[2, 14]	καὶ ἀπαγορεύσεις; ἁπλαῖ τε καὶ	γνώριμοι.	Πρώτη δ' ἡγεῖται ἡ περὶ
[2, 23]	(ὑφ' ἡμῶν τε διηλέγχθησαν οἱ	νόμοι	καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν (ἀνθρώποις
[2, 14]	(Τίνες δ' οἱ περὶ γάμων	νόμοι;	μῖξιν μόνην οἶδεν ὁ νόμος
[2, 7]	διὰ πονηρίαν (ἀλλ' ἐπὶ συμφοραῖς	ἐξεληλαμένοι.	Τῶν Ἑλλήνων δὲ πλέον τοῖς
[2, 4]	κάλλιστον. Ἰουδαῖοι δ' εἰ μὲν	βιασάμενοι	κατέσχον, ὡς μηδ' ὕστερον ἐκπεσεῖν,
[2, 19]	τρόπον κακούργων ἐν χαλκῷ δεσμωτηρίῳ	δεδεμένοι,	τίνα τῶν εὖ φρονούντων οὐκ
[2, 20]	λέγειν· ἄλλοι δὲ καινοί τινες	εἰσαγόμενοι	θρησκείας τυγχάνουσιν, (ὡς ἐν παρεκβάσει
[2, 17]	(Οἱ μέν γε μήτε γῆν	ἐργαζόμενοι	μήτε περὶ τέχνας πονοῦντες ἀλλὰ
[2, 10]	τῶν Λοκρῶν καὶ πάντες οἱ	θαυμαζόμενοι	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐχθὲς δὴ
[2, 20]	γράφων, οἱ δὲ μάλιστα δὴ	θαυμαζόμενοι	τῶν δημιουργῶν τὸν ἐλέφαντα καὶ
[2, 12]	ἕτερον αὐτῶν ὃν ἔδοξεν ἑκάστοις	ἑλόμενοι	τὸν ἕτερον παρέλιπον, οἷον Λακεδαιμόνιοι
[2, 10]	καὶ πρῴην ὡς πρὸς ἐκεῖνον	παραβαλλόμενοι	φαίνονται γεγονότες, ὅπου γε μηδ'
[2, 12]	τούτῳ καὶ δεσπότῃ ζῶντες μήτε	βουλόμενοι	μηθὲν μήθ' ὑπ' ἀγνοίας ἁμαρτάνωμεν.
[2, 10]	τάξεως καὶ νόμου κοινωνίας ἐπιθυμηταὶ	γενόμενοι	καὶ πρῶτοι κατάρξαντες εἰκότως (ἂν
[2, 19]	μὲν ὁπόσους ἂν αὐτοὶ θελήσωσιν	ἀποφαινόμενοι	ἐξ ἀλλήλων δὲ γινομένους καὶ
[2, 4]	Αἰγύπτιοι πεπόνθασιν· ἢ γὰρ ὡς	ἐπισεμνυνόμενοι	προσποιοῦνται τὴν συγγένειαν ἢ κοινωνοὺς
[2, 18]	καὶ τοὺς πολεμίους ἐξ ἐφόδου	τρεπόμενοι	τοῖς προστάγμασιν τοῖς περὶ διαίτης
[2, 15]	ἵνα μιμῶνται, τοῖς δ' ἵνα	συντρεφόμενοι	μήτε παραβαίνωσι μήτε σκῆψιν ἀγνοίας
[2, 3]	προσέτι νικᾶν τοὺς αὐτοῖς ἀνθισταμένους	μαχόμενοι	πάντες, οὐκ ἂν ἀθρόοι μετὰ
[2, 24]	λόγων παρασκευαῖς, τοῖς ἔργοις ἀεὶ	βεβαιούμενοι·	ταῦτα γὰρ (ἀεὶ) ἡμεῖς παρέχομεν
[2, 20]	εὐδοκιμωτάτων· Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ ξενηλασίας	ποιούμενοι	διετέλουν καὶ τοῖς αὐτῶν ἀποδημεῖν
[2, 4]	μὴ πρὸς τοῖς βασιλικοῖς ἦσαν	ἱδρυμένοι,	καὶ μέχρι νῦν αὐτῶν ἡ
[2, 21]	οὐκ ἐπέτρεπον διαφθορὰν ἐξ ~(ἀμφοῖν	ὑφορώμενοι	γενήσεσθαι περὶ τοὺς νόμους. Ἐκείνοις
[2, 21]	θάνατος. Οἱ δὲ τοιούτῳ νόμῳ	χρώμενοι	δῆλον ὅτι τοὺς τῶν ἄλλων
[2, 10]	μέχρι πολλοῦ διέμειναν ἔθεσιν ἀγράφοις	χρώμενοι	καὶ πολλὰ τούτων ἀεὶ πρὸς
[2, 18]	πρὸς ἅπαντα τὰ τοῦ βίου	χρώμενοι	καὶ τὴν τροφὴν ἑτοίμην παρ'
[2, 24]	μαθηταὶ γεγονότες· εἰ δὲ καὶ	χρώμενοι	μάλιστα πάντων βλεπόμεθα καὶ τὴν
[2, 5]	Ἴβηρες γοῦν οἱ πάλαι (καὶ	Τυρρηνοὶ	καὶ Σαβῖνοι Ῥωμαῖοι καλοῦνται. Εἰ
[2, 20]	γὰρ εὐφημότερον λέγειν· ἄλλοι δὲ	καινοί	τινες εἰσαγόμενοι θρησκείας τυγχάνουσιν, (ὡς
[2, 5]	οἱ πάλαι (καὶ Τυρρηνοὶ καὶ	Σαβῖνοι	Ῥωμαῖοι καλοῦνται. Εἰ δὲ τοῦτον
[2, 9]	καὶ τῆς σοφίας τὴν ἐπιμέλειαν.	Ἐκεῖνοι	τοίνυν ἅπαντες καὶ περιτέμνονται καὶ
[2, 3]	ἀνθρώπων. (Ἀλλ' εἰ μὲν ἦσαν	ἐκεῖνοι	τυφλοὶ καὶ χωλοὶ καὶ πάντα
[2, 8]	πρὸς Ῥωμαίων τῶν πανταχοῦ βασιλέων	μόνοι	διὰ πίστιν οἱ παρ' ἡμῖν
[2, 7]	ὑπακήκοεν πολλάκις. Αἰγύπτιοι δ' ἄρα	μόνοι	διὰ τὸ καταφυγεῖν, ὥς φασιν,
[2, 3]	ἀνθισταμένους μαχόμενοι πάντες, οὐκ ἂν	ἀθρόοι	μετὰ τὴν ἕκτην (ἡμέραν ἐβουβωνίασαν·
[2, 11]	ἀπεῖδεν, ὡς δ' ἄν τις	εἴποι	βιασάμενος τὸν λόγον θεοκρατίαν ἀπέδειξε
[2, 12]	ἔροιτο τοὺς νόμους ῥᾷον ἂν	εἴποι	πάντας ἢ τοὔνομα τὸ ἑαυτοῦ.
[2, 3]	Αἰγυπτίων πρῶτος ὤν, ὡς ἂν	εἴποι	τις, τὴν μὲν ἀληθῆ πατρίδα
[2, 12]	μὲν γάρ εἰσιν ἁπάσης παιδείας	τρόποι	καὶ τῆς περὶ τὰ ἤθη
[2, 18]	βουλομένους ἰδεῖν, εἴ τινές εἰσιν	ἄνθρωποι	μόνον εἶναι κακὸν αὐτοῖς πεπιστευκότες,
[2, 17]	πονοῦντες ἀλλὰ πάσης ἐργασίας ἄφετοι	λιπαροὶ	καὶ τὰ σώματα πρὸς κάλλος
[2, 8]	οὐδὲν διαφέροντες, (ἡμεῖς δὲ ὄντες	ἐλεύθεροι	προσέτι καὶ τῶν πέριξ πόλεων
[2, 24]	τῶν ὄντων κοινωνίαν παρακαλοῦντες, ἀδικίας	ἐχθροί,	δικαιοσύνης ἐπιμελεῖς, ἀργίαν καὶ πολυτέλειαν
[2, 11]	γὰρ περὶ τούτων λεκτέον. (οὐκοῦν	ἄπειροι	μὲν αἱ κατὰ μέρος τῶν
[2, 21]	καὶ παρὰ Πέρσαις ἄν τις	εὕροι	καὶ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν
[2, 17]	τἀκείνου σκοπῶν συχνῶς τις ἂν	εὕροι	ῥᾷον καὶ ταῖς τῶν πολλῶν
[2, 23]	ἄλλων ἡλικίαις νομοθετῶν, παρὰ πάντας	εὕροι	τοῦτον (ὑφ' ἡμῶν τε διηλέγχθησαν
[2, 24]	ψεύδεσθαι (καὶ λοιδορεῖν χαίρουσιν ἐξεληλέγχθωσαν.	Σοὶ	δέ, Ἐπαφρόδιτε, μάλιστα τὴν ἀλήθειαν
[2, 16]	τοῖς μετέχειν τῶν ἡμετέρων προαιρουμένοις.	~(Ὅσοι	μὲν γὰρ θέλουσιν ὑπὸ τοὺς
[2, 17]	τοὺς μὲν ἄλλους παραλείπω φιλοσόφους,	ὅσοι	τι τοιοῦτον ἐν τοῖς γράμμασιν
[2, 24]	μὲν καὶ Μόλωνες καὶ πάντες	ὅσοι	τῷ ψεύδεσθαι (καὶ λοιδορεῖν χαίρουσιν
[2, 13]	ἐπὶ τὴν τιμὴν ἔταξεν, ἀλλ'	ὅσοι	τῶν μετ' αὐτοῦ πειθοῖ τε
[2, 6]	πηχῶν, εἴκοσι δὲ τὸ πλάτος,	κατάχρυσοι	δὲ πᾶσαι καὶ μικροῦ δεῖν
[2, 6]	δὲ πᾶσαι καὶ μικροῦ δεῖν	σφυρήλατοι·	ταύτας ἔκλειον οὐκ ἐλάττους ὄντες
[2, 19]	καὶ ταῖς θηλείαις; εἶθ' οἱ	γενναιότατοι	καὶ πρῶτος αὐτὸς ὁ πατὴρ
[2, 11]	Ταῦτα περὶ θεοῦ φρονεῖν οἱ	σοφώτατοι	παρ' Ἕλλησιν ὅτι μὲν ἐδιδάχθησαν
[2, 17]	τέχνας πονοῦντες ἀλλὰ πάσης ἐργασίας	ἄφετοι	λιπαροὶ καὶ τὰ σώματα πρὸς
[2, 11]	τὰς τῶν νόμων μαντείας ἀνέφερεν,	ἤτοι	τἀληθὲς οὕτως ἔχειν νομίζοντες ἢ
[2, 24]	δὲ ὑπὲρ αὑτῶν εἶναι παρασκευάζοντες,	ἀπαραίτητοι	πρὸς τὰς τιμωρίας, ἀσόφιστοι λόγων
[2, 5]	αὐτὸς ἐφ' ἡμῶν ἠξίωκεν, ἀναιρουμένης;	καίτοι	μόνοις Αἰγυπτίοις οἱ κύριοι νῦν
[2, 3]	δοῦναι τοῖς Ἰουδαίοις τοὺς νόμους.	Καίτοι	πῶς οἷόν τε τοὺς αὐτοὺς
[2, 17]	δεῖν χλευαζόμενος καὶ κωμῳδούμενος διατελεῖ.	(Καίτοι	τἀκείνου σκοπῶν συχνῶς τις ἂν
[2, 7]	ἄρχειν, ἀλλὰ μὴ (δουλεύειν συνειθισμένων·	καίτοι	τούτων ἄν τις ἀπόσχοιτο τοιαύτης
[2, 16]	μελλήσῃ τις, εὐθὺς ἀπόλλυται. Τοῖς	μέντοι	γε νομίμως βιοῦσι γέρας ἐστὶν
[2, 20]	εἷς ἦν καὶ τετυφωμένων, τοὺς	μέντοι	κατ' ἀλήθειαν ἐν τοῖς Ἑλληνικοῖς
[2, 21]	ἄλλων ζηλοῦν οὐκ ἀξιοῦμεν, τοὺς	μέντοι	μετέχειν τῶν ἡμετέρων βουλομένους ἡδέως
[2, 17]	ἔδοξαν τοὺς νόμους διαφυλάττειν, ἐπεὶ	μέντοι	περὶ αὐτοὺς ἐγένοντο μεταβολαὶ τῆς
[2, 7]	αὐτοὺς ἔχθραν μηδὲ ζηλοτυπίαν. Τοὐναντίον	μέντοι	πολλοὶ παρ' αὐτῶν εἰς τοὺς
[2, 19]	τοὺς δὲ ἐν θαλάττῃ, τοὺς	μέντοι	πρεσβυτάτους αὐτῶν ἐν τῷ ταρτάρῳ
[2, 8]	βοσκημάτων, ὅπερ Ἀπίων ἔδεισεν. (Εἰ	μέντοι	τοῖς Αἰγυπτίων ἔθεσιν ἠκολούθουν ἅπαντες,
[2, 6]	ταύτης ἐστὶν οὐδεμία πόλις, τῆς	μέντοι	Φοινίκης παρὰ τὸ Καρμήλιον ὄρος
[2, 10]	Ἀμέλει πειρῶνται τὰ παρ' αὐτοῖς	ἕκαστοι	πρὸς τὸ ἀρχαιότατον ἀνάγειν, ἵνα
[2, 22]	μὲν ἐξ ἀρχῆς ἔδοσαν οἱ	πλεῖστοι	νομοθέται τοῖς πονηροῖς διαλύσεις, ἐπὶ
[2, 12]	νομοθέται παραλιπεῖν. (Καὶ τοσοῦτον οἱ	πλεῖστοι	τῶν ἀνθρώπων ἀπέχουσι τοῦ κατὰ
[2, 24]	παρασκευάζοντες, ἀπαραίτητοι πρὸς τὰς τιμωρίας,	ἀσόφιστοι	λόγων παρασκευαῖς, τοῖς ἔργοις ἀεὶ
[2, 24]	νόμων οὐκ ἐδέησε λόγου πλείονος·	αὐτοὶ	γὰρ ἑωράθησαν δι' αὐτῶν οὐκ
[2, 11]	ἀνθρώποις ὑπάρχει καὶ ὅσων ἔτυχον	αὐτοὶ	δεηθέντες ἐν ἀμηχάνοις, λαθεῖν δὲ
[2, 7]	συμφοραῖς τισι περὶ τὴν πόλιν,	αὐτοὶ	δῆλον ὅτι πόλεως ἡγεμονικωτάτης Ῥωμαίοις
[2, 22]	ἐμμένειν ὑπολαμβάνουσι, τί οὐκ ἂν	αὐτοὶ	δικαίως πάθοιεν τοὺς κρείττονας οὐ
[2, 19]	ἐγκατέσπειραν, ~(ἀριθμῷ μὲν ὁπόσους ἂν	αὐτοὶ	θελήσωσιν ἀποφαινόμενοι ἐξ ἀλλήλων δὲ
[2, 23]	καὶ γὰρ εἰ μὴ συνίεμεν	αὐτοὶ	τῆς ἀρετῆς τῶν νόμων, ἁπάντων
[2, 10]	μὴ μιμεῖσθαι δόξωσιν ἑτέρους, ἀλλ'	αὐτοὶ	τοῦ ζῆν νομίμως ἄλλοις ὑφηγήσασθαι.
[2, 4]	πατρίσι σεμνύνονται μὲν ἀπὸ τούτων	αὐτοὶ	χρηματίζοντες, τοὺς ἀδίκως δ' αὐτῶν
[2, 8]	Ἕλλην ὢν ἢ Μακεδὼν ἐχαλέπαινεν·	οὗτοι	γὰρ εὔχονται θύειν ἑκατόμβας τοῖς
[2, 8]	δὲ θηρίων ἐπληθύνθη, ἃ θεοὺς	οὗτοι	νομίζοντες ἐπιμελῶς ἐκτρέφουσιν. ~(Καὶ μὴν
[2, 5]	Κλεοπάτρᾳ καὶ κινδυνευόντων ἀπολέσθαι κακῶς	οὗτοι	συμβάσεις ἐποίησαν καὶ τῶν ἐμφυλίων
[2, 18]	(Εἶτα Λυσίμαχοι καὶ Μόλωνες καὶ	τοιοῦτοί	τινες ἄλλοι συγγραφεῖς, ἀδόκιμοι σοφισταί,
[2, 5]	οὐ μόνον εἴ τινες ἦσαν	αἰχμάλωτοι	παρ' αὐτῷ τῶν ἡμετέρων πάντας
[2, 10]	νόμου κοινωνίας ἐπιθυμηταὶ γενόμενοι καὶ	πρῶτοι	κατάρξαντες εἰκότως (ἂν ἡμερότητι καὶ
[2, 23]	καὶ μᾶλλον αὑτῶν ζῆλον ἐμπεποιήκασι.	Πρῶτοι	μὲν γὰρ οἱ παρὰ τοῖς
[2, 20]	τὸν ἐπιτήδειον· πολλῆς δὲ καὶ	ζωγράφοι	καὶ πλάσται τῆς εἰς τοῦτο
[2, 11]	μετ' ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς στοᾶς	φιλόσοφοι	καὶ μικροῦ δεῖν ἅπαντες οὕτως
[2, 18]	περίεστιν ἐπιδείκνυσθαι τὸ γενναῖον. (Εἶτα	Λυσίμαχοι	καὶ Μόλωνες καὶ τοιοῦτοί τινες
[2, 8]	διὰ πίστιν οἱ παρ' ἡμῖν	σύμμαχοι	καὶ φίλοι διεφυλάχθησαν. (Ἀλλὰ θαυμαστοὺς
[2, 2]	γραμματικὸς ὢν αὐτὸς οὐκ ἂν	ἔχοι,	τίς αὐτοῦ πατρίς ἐστι, διαβεβαιωσάμενος
[2, 14]	εὔχεσθαι σωτηρίας, εἶθ' ὑπὲρ ἑαυτῶν·	ἐπὶ	γὰρ κοινωνίᾳ γεγόναμεν καὶ ταύτην
[2, 16]	ὁ πειρασθείς. Ἔστι δὲ (καὶ	ἐπὶ	δούλοις ὁμοίως ὁ νόμος ἀπαραίτητος.
[2, 15]	ἐλαττοῦσα. Τοιγαροῦν οὐδ' εἴ τις	ἐπὶ	λέχους (φθορὰν παρέλθοι, καθαρὸς εἶναι
[2, 24]	εὐσέβειαν δ' ἀληθεστάτην διδάσκοντες, οὐδ'	ἐπὶ	μισανθρωπίαν, ἀλλ' ἐπὶ τὴν τῶν
[2, 19]	θεοὶ καὶ νῦν μὲν οἰκοδομοῦντες	ἐπὶ	μισθῷ νῦν δὲ ποιμαίνοντες, ἄλλοι
[2, 22]	πλεῖστοι νομοθέται τοῖς πονηροῖς διαλύσεις,	ἐπὶ	μοιχείας μὲν ζημίας χρημάτων, ἐπὶ
[2, 15]	αὖ θανάτῳ διακριθεῖσα. Διόπερ ἁγνείας	ἐπὶ	πᾶσι τοῖς τοιούτοις ἔταξεν. (Οὐ
[2, 17]	ὑμνοῦσιν, ὅτι τοῖς ἐκείνου νόμοις	ἐπὶ	πλεῖστον ἐνεκαρτέρησαν. (Οὐκοῦν τοῦτο μὲν
[2, 21]	καὶ μεγαλοψυχίας. (Ἐῶ περὶ Λακεδαιμονίων	ἐπὶ	πλείω λέγειν. Οἱ δὲ κοινὴν
[2, 3]	ἀνάγκης, ἀλλὰ πολλαὶ μυριάδες στρατοπέδων	ἐπὶ	πολλὰς ἡμέρας τὸ σύμμετρον ἀεὶ
[2, 6]	ἡσυχίαν ἄγειν, τὸν δὲ Ζάβιδον	ἐπὶ	πολλῆς ἡσυχίας εἰς τὸν ναὸν
[2, 21]	καὶ τὸν ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων	ἐπὶ	σοφίᾳ θαυμασθέντα τὸν Ἀνάχαρσιν ἐπανελθόντα
[2, 18]	γὰρ τῶν παρὰ τοῖς Ἕλλησιν	ἐπὶ	σοφίᾳ τεθαυμασμένων οὐκ ἐπιτετίμηκεν καὶ
[2, 7]	ἡμῶν οὐχὶ διὰ πονηρίαν (ἀλλ'	ἐπὶ	συμφοραῖς ἐξεληλαμένοι. Τῶν Ἑλλήνων δὲ
[2, 12]	οὐδὲν οὐδὲ τῶν βραχυτάτων αὐτεξούσιον	ἐπὶ	ταῖς βουλήσεσι (τῶν χρησομένων κατέλιπεν,
[2, 4]	ἔφυγεν· ὡς οἵ γε μεγαλοφρονοῦντες	ἐπὶ	ταῖς ἑαυτῶν πατρίσι σεμνύνονται μὲν
[2, 14]	δυνώμεθα καὶ λαβόντες φυλάττωμεν. (Ἁγνείας	ἐπὶ	ταῖς θυσίαις διείρηκεν ὁ νόμος
[2, 14]	τόδε, ἀλλ' εἰς σωφροσύνην. (Καὶ	ἐπὶ	ταῖς θυσίαις χρὴ πρῶτον ὑπὲρ
[2, 15]	τοιούτοις ἔταξεν. (Οὐ μὴν οὐδ'	ἐπὶ	ταῖς τῶν παίδων γενέσεσιν ἐπέτρεψεν
[2, 12]	ἑβδομάδος τῶν ἄλλων ἔργων ἀφεμένους	ἐπὶ	τὴν ἀκρόασιν ἐκέλευσε τοῦ νόμου
[2, 23]	προαιρέσει καὶ περιουσίᾳ ῥώμης ἐφάνησαν	ἐπὶ	τὴν οἰκείαν ὑποστρέψαντες γῆν. ~(Οἱ
[2, 10]	ἔδοξεν αὐτοῖς τὴν Αἴγυπτον ἐκλιποῦσιν	ἐπὶ	τὴν πάτριον γῆν ἐπανιέναι, πολλὰς
[2, 5]	Ἀλλὰ μετὰ ταῦτα, φησίν, Ὀνίας	ἐπὶ	τὴν πόλιν ἤγαγε στρατὸν ὀλίγον
[2, 12]	καὶ διατριβαὶ καὶ λόγοι πάντες	ἐπὶ	τὴν πρὸς θεὸν ἡμῖν εὐσέβειαν
[2, 13]	τὸ πρῶτον εὐθὺς ὁ νομοθέτης	ἐπὶ	τὴν τιμὴν ἔταξεν, ἀλλ' ὅσοι
[2, 24]	διδάσκοντες, οὐδ' ἐπὶ μισανθρωπίαν, ἀλλ'	ἐπὶ	τὴν τῶν ὄντων κοινωνίαν παρακαλοῦντες,
[2, 4]	τὴν πρὸς τοὺς συνοικοῦντας αὐτοῖς	ἐπὶ	τῆς Ἀλεξανδρείας Ἰουδαίους προτέθειται μὲν
[2, 6]	αὐτοὺς καὶ μετὰ τῶν ἄστρων	ἐπὶ	τῆς γῆς ᾠήθησαν ὁρᾶν αὐτὸν
[2, 5]	τοῦ σώματος αὐτοῦ φυλακὴν ἐγκεχειρισμένους,	ἐπὶ	τῆς ἐπιμελείας ταύτης ἔταξεν, οὐκ
[2, 17]	τὰ σώματα πρὸς κάλλος ἀσκοῦντες	ἐπὶ	τῆς πόλεως διῆγον, ~(ἄλλοις ὑπηρέταις
[2, 16]	οὐχ οἷαι παρ' ἑτέροις, ἀλλ'	ἐπὶ	(τὸ μεῖζον. Περὶ μὲν γὰρ
[2, 16]	τάξας ἄνευ προφάσεως. (Ζημία γὰρ	ἐπὶ	τοῖς πλείστοις τῶν παραβαινόντων ὁ
[2, 1]	Ἀλεξανδρείᾳ κατοικούντων Ἰουδαίων. Τρίτον δ'	ἐπὶ	τούτοις μέμικται περὶ τῆς ἁγιστείας
[2, 8]	τις ἂν τὴν Ἀλεξάνδρειαν, εἴπερ	ἐπὶ	τούτῳ μέγα ἐφρόνει. Περὶ δὲ
[2, 7]	τοίνυν τῆς πολλῆς συνέσεως καὶ	ἐπὶ	τῷ μέλλοντι ῥηθήσεσθαι θαυμάζειν ἄξιόν
[2, 22]	τετιμημένων. Οὐδὲ τὴν ἀνδρείαν ἠσκήσαμεν	ἐπὶ	τῷ πολέμους ἄρασθαι χάριν πλεονεξίας,
[2, 22]	πολέμους ἄρασθαι χάριν πλεονεξίας, ἀλλ'	ἐπὶ	τῷ τοὺς νόμους διαφυλάττειν. Τὰς
[2, 22]	ἐπὶ μοιχείας μὲν ζημίας χρημάτων,	ἐπὶ	φθορᾶς δὲ καὶ γάμους νομοθετήσαντες,
[2, 15]	ἀλλ' ἵν' ἄρχηται· θεὸς γὰρ	ἀνδρὶ	τὸ κράτος ἔδωκεν. Ταύτῃ συνεῖναι
[2, 2]	αὐτὴν διακειμένη, ὡς ὅτι ἐν	αἰθέρι	τοῦτον ἀεὶ τὸν (δρόμον ἡλίῳ
[2, 19]	ἐγγιγνομένας πρὸς ἀλλήλους στάσεις καὶ	περὶ	ἀνθρώπων φιλονεικίας μέχρι τοῦ μὴ
[2, 23]	ἀκριβῆ πεποίημαι παράδοσιν ἐν τοῖς	περὶ	ἀρχαιολογίας μοι γραφεῖσι. Νυνὶ δ'
[2, 0]	~Φλαίου Ἰωσήπου	περὶ	ἀρχαιότητος ἀντιρρητικὸς λόγος β. ~(Διὰ
[2, 3]	τὸ γένος Αἰγυπτίους; (αὐτὸς γὰρ	περὶ	αὐτοῦ τοὐναντίον ἐψεύδετο καὶ γεγενημένος
[2, 17]	τοὺς νόμους διαφυλάττειν, ἐπεὶ μέντοι	περὶ	αὐτοὺς ἐγένοντο μεταβολαὶ τῆς τύχης,
[2, 22]	οὐχ (ὁμολογοῦσιν, ἀλλὰ καὶ τοὺς	περὶ	αὐτῶν νόμους ἀπόμνυνται τοσοῦτόν ποτε
[2, 14]	καὶ νόμος. (Τίνες δ' οἱ	περὶ	γάμων νόμοι; μῖξιν μόνην οἶδεν
[2, 18]	οὐ τῶν ἀλλοτρίων κατηγορεῖν. Καὶ	περί	γε τοῦ μήτε χλευάζειν μήτε
[2, 2]	οὐκ ἐχθὲς καὶ πρῴην γεγονότος,	περὶ	δὲ Μωσέως τοσούτῳ πλήθει προάγοντος
[2, 8]	εἴπερ ἐπὶ τούτῳ μέγα ἐφρόνει.	Περὶ	δὲ τῶν παρ' ἡμῖν ἀνδρῶν
[2, 18]	ἐφόδου τρεπόμενοι τοῖς προστάγμασιν τοῖς	περὶ	διαίτης οὐκ ἀντέβλεψαν. Ἡμῖν δὲ
[2, 23]	ἐγκωμιάζειν προθέμενος, ἀλλ' ἵνα τοὺς	περὶ	ἡμῶν ἀδίκως γεγραφότας ἐλέγξω πρὸς
[2, 5]	ἔθνος, ὡς καί φησιν Ἑκαταῖος	περὶ	ἡμῶν, ὅτι διὰ τὴν ἐπιείκειαν
[2, 17]	Πλάτων ὡμολόγηκεν, ὅτι τὴν ἀληθῆ	περὶ	θεοῦ δόξαν εἰς τὴν τῶν
[2, 14]	εἴη γράφειν. Τοιοῦτος μὲν ὁ	περὶ	θεοῦ καὶ τῆς ἐκείνου θεραπείας
[2, 14]	γνώριμοι. Πρώτη δ' ἡγεῖται ἡ	περὶ	θεοῦ λέγουσα, ὁ θεὸς ἔχει
[2, 13]	~(Παρ' ἡμῖν γὰρ μόνοις οὔτε	περὶ	θεοῦ λόγους ἀκούσεταί τις ἀλλήλοις
[2, 20]	παραδεχόμεθα τοὺς ἄλλαις προκατειλημμένους δόξαις	περὶ	θεοῦ μηδὲ κοινωνεῖν ἐθέλομεν τοῖς
[2, 13]	λόγος ὁ τῷ νόμῳ συμφωνῶν	περὶ	θεοῦ πάντα λέγων ἐκεῖνον ἐφορᾶν.
[2, 11]	τοὺς νόμους καὶ τῆς δικαιοτάτης	περὶ	θεοῦ πίστεως ἐπιτυχών, πάρεστιν ἐξ
[2, 11]	ἐξ ἐκείνων ἀεὶ γενησομένοις τὴν	περὶ	θεοῦ πίστιν ἐνέφυσεν ἀμετακίνητον. ~(Αἴτιον
[2, 17]	μὲν ἔχουσι δόξαν οὕτω σεμνὴν	περὶ	θεοῦ, τοιούτοις δὲ νόμοις πολὺν
[2, 20]	δὴ μὴ τὴν ὀρθὴν δόξαν	περὶ	θεοῦ τοῖς μύθοις ἀφανίσειε. (Μάλιστα
[2, 12]	ἔχειν καὶ τὴν αὐτὴν δόξαν	περὶ	θεοῦ, τῷ βίῳ δὲ καὶ
[2, 11]	κατ' οὐσίαν (ἐστὶν) ἄγνωστον. Ταῦτα	περὶ	θεοῦ φρονεῖν οἱ σοφώτατοι παρ'
[2, 23]	φιλοσοφεῖν ἐκείνῳ κατηκολούθησαν, ὅμοια μὲν	περὶ	θεοῦ φρονοῦντες, εὐτέλειαν δὲ (βίου
[2, 21]	παρὰ τοὺς ἐκείνων (νόμους φθεγξαμένους	περὶ	θεῶν ἀπαραιτήτως ἐκόλασαν. Τίνος γὰρ
[2, 18]	μάλιστα πεπιστευμένοις, ὅτι τοιαύτας δόξας	περὶ	θεῶν ἐξ ἀρχῆς τοῖς πλήθεσιν
[2, 22]	καὶ τῆς ὁμογνωμοσύνης ἧς εἶχον	περὶ	θεῶν, ταύτης μὲν (οὖν) ἐν
[2, 21]	δόξας (οὐχ ὁμολογούμενον τοῖς Ἀθηναίοις	περὶ	θεῶν. Τί δὲ δεῖ θαυμάζειν,
[2, 21]	φιλανθρωπίας ἅμα καὶ μεγαλοψυχίας. (Ἐῶ	περὶ	Λακεδαιμονίων ἐπὶ πλείω λέγειν. Οἱ
[2, 16]	ἑτέροις, ἀλλ' ἐπὶ (τὸ μεῖζον.	Περὶ	μὲν γὰρ γονέων ἀδικίας ἢ
[2, 2]	(ἐπισταμένοις αὐτὸν καὶ συγγενομένοις. Καὶ	περὶ	μὲν Ὁμήρου τοῦ ποιητοῦ γραμματικὸς
[2, 23]	ἐπ' αὐτοῖς προήχθημεν. (Ἀλλὰ γὰρ	περὶ	μὲν τῶν νόμων καὶ τῆς
[2, 16]	ὁ νόμος ἀπαραίτητος. Ἀλλὰ καὶ	περὶ	μέτρων ἤν τις κακουργήσῃ ἢ
[2, 3]	βουβῶνος ἄλγος. (Τοιαῦτα μέν τινα	περὶ	Μωσέως καὶ τῆς ἐξ Αἰγύπτου
[2, 2]	πρὸς τοῖς πεντήκοντα καὶ ἑκατόν,	περὶ	οὗ τὰς πίστεις ἀνωτέρω παρέσχον
[2, 10]	εἰς ἑαυτὸν ἀνηρτῆσθαι παρεσκεύασεν, καὶ	περὶ	παντὸς ἔχων πεισθέντας (ἀντὶ τοῦ
[2, 16]	τις κακουργήσῃ ἢ σταθμῶν ἢ	περὶ	πράσεως ἀδίκου καὶ δόλῳ γενομένης,
[2, 2]	πατρίς ἐστι, διαβεβαιωσάμενος εἰπεῖν οὐδὲ	περὶ	Πυθαγόρου μόνον οὐκ ἐχθὲς καὶ
[2, 12]	(τῶν χρησομένων κατέλιπεν, ἀλλὰ καὶ	περὶ	σιτίων, ὅσων ἀπέχεσθαι χρὴ καὶ
[2, 12]	ἁπάσης παιδείας τρόποι καὶ τῆς	περὶ	τὰ ἤθη κατασκευῆς, ὧν ὁ
[2, 19]	δὲ δὴ πάντων ἀσελγέστερον, τὴν	περὶ	τὰς μίξεις ἀκρασίαν καὶ τοὺς
[2, 18]	Ἡμῖν δὲ πάλιν ἐκ τοῦ	περὶ	ταῦτα τῷ νόμῳ πειθαρχεῖν ἡδέως
[2, 1]	προτέρου βιβλίου, τιμιώτατέ μοι Ἐπαφρόδιτε,	περί	τε τῆς ἀρχαιότητος ἡμῶν ἐπέδειξα
[2, 9]	τὸ πλεῖστον δὲ κατὰ δυσμένειαν	περί	τε τοῦ νομοθετήσαντος ἡμῖν Μωσέως
[2, 17]	γε μήτε γῆν ἐργαζόμενοι μήτε	περὶ	τέχνας πονοῦντες ἀλλὰ πάσης ἐργασίας
[2, 8]	Ἀπίων ηὑρέθη τῶν ἰδίων αὐτοῦ	περὶ	τὴν Αἴγυπτον κακῶν ἐκλαθόμενος, ἀλλὰ
[2, 9]	φρονοῦντας τοῖς μὲν οἰκείοις νόμοις	περὶ	τὴν εὐσέβειαν ἀκριβῶς ἐμμένειν, τοὺς
[2, 15]	μνημείων ἐπιφανῶν, ἀλλὰ τὰ μὲν	περὶ	τὴν κηδείαν τοῖς οἰκειοτάτοις ἐπιτελεῖν,
[2, 3]	ἡμέραις ἓξ διελθεῖν; ἡ δὲ	περὶ	τὴν ὀνομασίαν τοῦ σαββάτου γραμματικὴ
[2, 7]	καὶ τὸ κεχρῆσθαι συμφοραῖς τισι	περὶ	τὴν πόλιν, αὐτοὶ δῆλον ὅτι
[2, 1]	Τρίτον δ' ἐπὶ τούτοις μέμικται	περὶ	τῆς ἁγιστείας τῆς κατὰ τὸ
[2, 2]	τὸν ἔλεγχον ἐπισπώμενος. (Εἰ γὰρ	περὶ	τῆς ἀπιστίας πιστεύειν δεῖ ταῖς
[2, 22]	καὶ γάμους νομοθετήσαντες, ὅσας δὲ	περὶ	τῆς ἀσεβείας προφάσεις περιέχουσιν ἀρνήσεως,
[2, 1]	ὁμοίαν ἰδέαν πίπτει τοῖς προεξητασμένοις	περὶ	τῆς ἐξ Αἰγύπτου τῶν ἡμετέρων
[2, 9]	εἶναι διδασκάλους, βούλομαι συντόμως καὶ	περὶ	τῆς ὅλης ἡμῶν καταστάσεως τοῦ
[2, 11]	μικροῦ δεῖν ἅπαντες οὕτως (φαίνονται	περὶ	τῆς τοῦ θεοῦ φύσεως πεφρονηκότες.
[2, 8]	χλευάζει περιτομήν. Τὸ μὲν οὖν	περὶ	τῆς τῶν ἡμέρων ζῴων ἀναιρέσεως
[2, 9]	γὰρ ἐξ ἀνάγκης ἑλκώσεως αὐτῷ	περὶ	τὸ αἰδοῖον γενομένης. Καὶ μηδὲν
[2, 20]	αἴτιον τῆς τοσαύτης ἀνωμαλίας καὶ	περὶ	τὸ θεῖον πλημμελείας; ἐγὼ μὲν
[2, 13]	τῶν ἄλλων διέφερον, τούτοις τὴν	περὶ	τὸν (θεὸν μάλιστα θεραπείαν ἐνεχείρισεν.
[2, 7]	ἀρχῆς αὐτοῦ πλάσμασιν ἥρμοττεν τὰ	περὶ	τὸν ὅρκον, εἴπερ ἦσαν ὑπὸ
[2, 24]	διὰ σὲ τοῖς ὁμοίως βουλησομένοις	περὶ	τοῦ γένους ἡμῶν εἰδέναι τοῦτο
[2, 20]	ἱδρύεται, δέον (τοίνυν) τοὐναντίον τὴν	περὶ	τοῦ θεοῦ δόξαν αὐτοὺς καὶ
[2, 20]	δὲ τὴν ἀληθῆ καὶ πρέπουσαν	περὶ	τοῦ θεοῦ δόξαν ἡμῖν συνεφώνησαν.
[2, 22]	καὶ τῆς ὑπ' ἐκείνου φήμης	περὶ	τοῦ θεοῦ παραδοθείσης· ~ἀπείρου γὰρ
[2, 23]	καὶ τοῖς ὑπ' ἐκείνου προφητευθεῖσι	περὶ	τοῦ θεοῦ πεπιστευκότες· καὶ γὰρ
[2, 20]	νόμους ἐκμανθάνειν, καὶ μὴν καὶ	περὶ	τοῦ μὴ δεῖν ὡς ἔτυχεν
[2, 16]	καὶ πολλάκις ἤδη τῶν ἡμετέρων	περὶ	τοῦ μηδὲ ῥῆμα φθέγξασθαι παρὰ
[2, 22]	ἀνεπιμίκτου καταγνώσεσθαι πολιτείας καὶ τῆς	περὶ	τοὺς γάμους ὀλιγωρίας, Ἠλεῖοι δὲ
[2, 21]	διαφθορὰν ἐξ ~(ἀμφοῖν ὑφορώμενοι γενήσεσθαι	περὶ	τοὺς νόμους. Ἐκείνοις μὲν οὖν
[2, 15]	Καὶ γράμματα παιδεύειν ἐκέλευσεν τὰ	περὶ	τοὺς νόμους καὶ τῶν προγόνων
[2, 21]	ἑαυτῶν δόξαντες πόλιν Ἀθηναῖοι πῶς	περὶ	τούτων εἶχον, Ἀπολλώνιος ἠγνόησεν, ὅτι
[2, 11]	τῶν νόμων ἀντιπαραβάλλοντας· ἤδη γὰρ	περὶ	τούτων λεκτέον. (οὐκοῦν ἄπειροι μὲν
[2, 4]	προσηγορίαν λαμβάνουσιν. (Καὶ τί δεῖ	περὶ	τῶν ἄλλων λέγειν; αὐτῶν γὰρ
[2, 14]	θεῷ, φυλάξει τοὺς νόμους, δικάσει	περὶ	τῶν ἀμφισβητουμένων, κολάσει τοὺς ἐλεγχθέντας.
[2, 1]	ἀρξάμενος βλασφημεῖν ἕτερον αὐτὸς ἐλέγχηται	περὶ	τῶν αὐτῷ προσόντων κακῶν. (Ἔστι
[2, 5]	Ἀλεξάνδρῳ καὶ Πτολεμαῖος ὁ Λάγου	περὶ	τῶν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ κατοικούντων ἐφρόνησεν·
[2, 3]	τί γε δεῖ θαυμάζειν, εἰ	περὶ	τῶν ἡμετέρων ψεύδεται προγόνων λέγων
[2, 9]	ἡμῶν καταστάσεως τοῦ πολιτεύματος καὶ	περὶ	τῶν (κατὰ μέρος ὡς ἂν
[2, 13]	λέγων ἐκεῖνον ἐφορᾶν. Καὶ μὴν	περὶ	τῶν κατὰ τὸν βίον ἐπιτηδευμάτων,
[2, 12]	χρὴ καὶ τίνα προσφέρεσθαι, καὶ	περὶ	τῶν κοινωνησόντων τῆς διαίτης ἔργων
[2, 24]	μάρτυς ὁ χρόνος εὕρηται γεγενημένος.	(Περὶ	τῶν νόμων οὐκ ἐδέησε λόγου
[2, 9]	τοῦ νομοθετήσαντος ἡμῖν Μωσέως καὶ	περὶ	τῶν νόμων πεποίηνται λόγους οὔτε
[2, 18]	(Ἐγὼ δ' οὐκ ἂν ἐβουλόμην	περὶ	τῶν παρ' ἑτέροις νομίμων ἐξετάζειν·
[2, 22]	φύσιν ἡδονῶν συντιθέντες. (Ἐῶ νῦν	περὶ	τῶν τιμωριῶν λέγειν, ὅσας μὲν
[2, 10]	συνιδεῖν καὶ πεῖσαι τοὺς χρησομένους	περὶ	τῶν ὑπ' αὐτοῦ τιθεμένων, πλήθους
[2, 1]	πέρα τοῦ συμμέτρου προαποδεδεῖχθαι νομίζω.	(Περὶ	ὧν δὲ προστίθησιν ὁ Ἀπίων
[2, 12]	τὸν νόμον, ἵν' ὥσπερ ὑπὸ	πατρὶ	τούτῳ καὶ δεσπότῃ ζῶντες μήτε
[2, 8]	σχεδὸν εἴκοσί που καὶ ρ	μέχρι	Μάγνου Πομπηίου, καὶ πάντων ἐκπολεμηθέντων
[2, 4]	τοῖς βασιλικοῖς ἦσαν ἱδρυμένοι, καὶ	μέχρι	νῦν αὐτῶν ἡ φυλὴ τὴν
[2, 10]	τῶν βασιλέων, ἀφ' οὗ καὶ	μέχρι	πολλοῦ διέμειναν ἔθεσιν ἀγράφοις χρώμενοι
[2, 19]	στάσεις καὶ περὶ ἀνθρώπων φιλονεικίας	μέχρι	τοῦ μὴ μόνον ἀλλήλοις τὰς
[2, 22]	παρὰ δύναμιν αἱρούμεθα πολέμους καὶ	μέχρι	τῶν ἐσχάτων ταῖς συμφοραῖς ἐγκαρτεροῦμεν.
[2, 17]	μάλιστα δὲ τῶν νομοθετῶν Λυκοῦργον	τεθαυμάκασι	καὶ τὴν Σπάρτην ἅπαντες ὑμνοῦσιν,
[2, 23]	ἀεὶ καὶ μᾶλλον αὑτῶν ζῆλον	ἐμπεποιήκασι.	Πρῶτοι μὲν γὰρ οἱ παρὰ
[2, 11]	θεοῦ φύσει καὶ μεγαλειότητι, σφόδρα	μεμαρτυρήκασι·	καὶ γὰρ Πυθαγόρας καὶ Ἀναξαγόρας
[2, 23]	πάτρια διεφύλαττον, ἐν δὲ τοῖς	πράγμασι	καὶ τῷ φιλοσοφεῖν ἐκείνῳ κατηκολούθησαν,
[2, 10]	ἀορίστοις τὰ πλήθη διῳκεῖτο καὶ	προστάγμασι	τῶν βασιλέων, ἀφ' οὗ καὶ
[2, 6]	ὀνομάζεται μηδὲν ἐπικοινωνοῦσα τοῖς Ἀπίωνος	φλυαρήμασι·	τεσσάρων γὰρ (Ἡμερῶν ὁδὸν τῆς
[2, 4]	τῆς Αἰγύπτου βασιλέων ἐντυχὼν τοῖς	γράμμασι	καὶ τὴν στήλην τὴν ἑστῶσαν
[2, 1]	Φοινίκων καὶ Χαλδαίων καὶ Αἰγυπτίων	γράμμασι	πιστωσάμενος τὴν ἀλήθειαν καὶ πολλοὺς
[2, 13]	(πρόνοιαν ἀφαιρουμένων· οὔτ' ἐν τοῖς	ἐπιτηδεύμασι	τῶν βίων ὄψεται διαφοράν, ἀλλὰ
[2, 16]	παρεσχηκότος, ὅτι τοῖς τοὺς νόμους	διαφυλάξασι	κἂν εἰ δέοι θνήσκειν ὑπὲρ
[2, 15]	τὴν κηδείαν τοῖς οἰκειοτάτοις ἐπιτελεῖν,	πᾶσι	δὲ τοῖς παριοῦσι καὶ προσελθεῖν
[2, 16]	ὧν ἡ μετάδοσίς ἐστιν ἀναγκαία·	πᾶσι	παρέχειν τοῖς δεομένοις πῦρ ὕδωρ
[2, 10]	αὐτοῦ τιθεμένων, πλήθους δὲ τὸ	πᾶσι	τοῖς δόξασιν ἐμμεῖναι καὶ μήτε
[2, 15]	θανάτῳ διακριθεῖσα. Διόπερ ἁγνείας ἐπὶ	πᾶσι	τοῖς τοιούτοις ἔταξεν. (Οὐ μὴν
[2, 10]	ὁμοῦ σώζειν μαχομένους. (Ἐν οἷς	ἅπασι	καὶ στρατηγὸς ἄριστος ἐγένετο καὶ
[2, 19]	πῶς οὐκ ἄτοπον μικροῦ δεῖν	ἅπασι	προσάψαι καὶ τοῖς ἄρρεσι (τῶν
[2, 12]	τῶν πολιτῶν πρὸς ἀλλήλους ἐν	ἅπασι	συμφωνίαν· (ἅπασαι γὰρ αἱ πράξεις
[2, 22]	ὑπελάμβανον, ταῦτ' εἰ καὶ μὴ	παντάπασι	τοῖς ἔργοις πεφεύγασιν, οὐχ (ὁμολογοῦσιν,
[2, 2]	Αἰγυπτίων, ἦν Ἡλιοπολίτης, ὃς πατρίοις	ἔθεσι	κατηγγυημένος αἰθρίους προσευχὰς ἀνῆγεν εἰς
[2, 12]	τῷ βίῳ δὲ καὶ τοῖς	ἔθεσι	μηδὲν ἀλλήλων διαφέρειν, καλλίστην ἐν
[2, 4]	κατακληθέντες, κἂν πλεῖστον ἀλλήλων τοῖς	γένεσι	διαφέρωσιν, ἀπὸ τῶν οἰκιστῶν τὴν
[2, 4]	κατὰ τὴν ἄλλην Ἰωνίαν τοῖς	αὐθιγενέσι	πολίταις ὁμωνυμοῦσιν τοῦτο παρασχόντων αὐτοῖς
[2, 19]	δεῖν ἅπασι προσάψαι καὶ τοῖς	ἄρρεσι	(τῶν θεῶν καὶ ταῖς θηλείαις;
[2, 12]	τῶν βραχυτάτων αὐτεξούσιον ἐπὶ ταῖς	βουλήσεσι	(τῶν χρησομένων κατέλιπεν, ἀλλὰ καὶ
[2, 20]	παντελῶς εἰσιν, τὰ δὲ ἐμπερισπούδαστα	καθάρσεσι	παντοδαπαῖς περικοσμούμενα. Εἶθ' οἱ μὲν
[2, 2]	γέγραπται πρεσβύτερος τῆς Καρχηδόνος κτίσεως	ἔτεσι	πλείοσι πρὸς τοῖς πεντήκοντα καὶ
[2, 17]	ἀντιπαραβαλλέτωσαν τοῖς πλείοσιν ἢ δισχιλίοις	(ἔτεσι	τῆς ἡμετέρας πολιτείας, καὶ προσέτι
[2, 8]	θαυμασιώτατον τοῖς εἰρημένοις αὐτὸς ἑαυτὸν	προστίθησι	καὶ μακαρίζει (τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ὅτι
[2, 10]	ἐγιγνώσκετο τοῦ νόμου παρὰ τοῖς	Ἕλλησι.	Καὶ μάρτυς Ὅμηρος οὐδαμοῦ τῆς
[2, 23]	μὲν γὰρ οἱ παρὰ τοῖς	Ἕλλησι	φιλοσοφήσαντες τῷ μὲν δοκεῖν τὰ
[2, 2]	προστίθησιν ὁ Ἀπίων ἐπιμνησθήσομαι συντόμως.	~(Φησὶ	γὰρ ἐν τῇ τρίτῃ τῶν
[2, 20]	οὔτε τῶν ἄλλων οὐδένα ποιητῶν	φησι	δεῖν εἰς τὴν πολιτείαν παραδέχεσθαι
[2, 3]	τὸ δὲ σαββώ, καθάπερ ἐκεῖνός	φησι,	δηλοῖ παρ' Αἰγυπτίοις τὸ βουβῶνος
[2, 2]	ἔτος εἶναι πρῶτον, ἐν ᾧ,	φησί,	Καρχηδόνα Φοίνικες ἔκτισαν. Τοῦτο δὲ
[2, 3]	σχεδιάσας, ἕνδεκα γὰρ αὐτοὺς εἶναί	φησι	μυριάδας, θαυμαστήν τινα καὶ πιθανὴν
[2, 3]	πιθανὴν ἀποδίδωσιν αἰτίαν, ἀφ' ἧς	φησι	τὸ σάββατον ὠνομάσθαι. (Ὁδεύσαντες γάρ,
[2, 2]	δὴ τῶν χρόνων, ἐν οἷς	φησι	τὸν Μωσῆν ἐξαγαγεῖν τοὺς λεπρῶντας
[2, 2]	οἵαν συμπέπλεκεν Ἀπίων. (Ἀκοῦσαι δέ	φησι	τῶν πρεσβυτέρων, ὅτι Μωσῆς ἦν
[2, 7]	εἰσελθεῖν, καί τινες μὲν ἐνέμειναν,	εἰσὶ	δ' οἳ τὴν καρτερίαν οὐχ
[2, 16]	ὃ μὴ κατέθηκεν ἀνέληται, πάντων	εἰσὶ	κολάσεις οὐχ οἷαι παρ' ἑτέροις,
[2, 23]	νομοθέτην καὶ τοῖς ὑπ' ἐκείνου	προφητευθεῖσι	περὶ τοῦ θεοῦ πεπιστευκότες· καὶ
[2, 23]	ἐν τοῖς περὶ ἀρχαιολογίας μοι	γραφεῖσι.	Νυνὶ δ' αὐτῶν ἐπεμνήσθην ἐφ'
[2, 19]	ὥσπερ τοὺς πονηροτάτους τῶν ἀνθρώπων	χάρισι	καὶ δώροις ἀποσείονται, μέγα τι
[2, 4]	γε μεγαλοφρονοῦντες ἐπὶ ταῖς ἑαυτῶν	πατρίσι	σεμνύνονται μὲν ἀπὸ τούτων αὐτοὶ
[2, 7]	ἄλλοις καὶ τὸ κεχρῆσθαι συμφοραῖς	τισι	περὶ τὴν πόλιν, αὐτοὶ δῆλον
[2, 13]	λέγεται πάθος, ἀλλὰ καὶ παρά	τισι	τῶν φιλοσόφων ἀποτετόλμηται, τῶν μὲν
[2, 4]	Ἀλέξανδρος καὶ ἴσης παρὰ τοῖς	Μακεδόσι	τιμῆς ἐπέτυχον. (Οὐκ οἶδα δέ,
[2, 22]	ἐξετάζειν· ἤδη γὰρ παρὰ τοῖς	πλείοσι	μελέτη (γέγονε τοῦ παραβαίνειν τοὺς
[2, 2]	πρεσβύτερος τῆς Καρχηδόνος κτίσεως ἔτεσι	πλείοσι	πρὸς τοῖς πεντήκοντα καὶ ἑκατόν,
[2, 17]	δὲ νόμοις πολὺν αἰῶνα βεβαίως	ἐμμεμενηκόσι,	πάντας ἂν οἶμαι θαυμάσαι διὰ
[2, 6]	μὲν ὕψος ἦσαν ἑξήκοντα πηχῶν,	εἴκοσι	δὲ τὸ πλάτος, κατάχρυσοι δὲ
[2, 8]	πέριξ πόλεων ἤρχομεν ἔτη σχεδὸν	εἴκοσί	που καὶ ρ μέχρι Μάγνου
[2, 20]	εἰσάγειν πάντα πάσχοντας, τοῖς δὲ	ῥήτορσι	πολιτογραφεῖν (κατὰ ψήφισμα τῶν ξένων
[2, 4]	ὥσπερ τινὰ μισθὸν ἐθελῆσαι παρασχεῖν	Ἀλεξανδρεῦσι	τῆς δοθείσης αὐτῷ πολιτείας, καὶ
[2, 13]	ἡγεμόνα τῶν ὅλων πεποιημένης, τοῖς	ἱερεῦσι	δὲ κοινῇ μὲν τὰ μέγιστα
[2, 21]	ἔφασκεν ἢ διαπαίζων, ὡς ἔνιοι	λέγουσι,	διὰ ταῦτα κατεγνώσθη κώνειον πιὼν
[2, 12]	κυριωτάτας παρ' αὐτοῖς ἀρχὰς διοικοῦντες	ὁμολογοῦσι	τὴν ἄγνοιαν· ἐπιστάτας γὰρ παρακαθίστανται
[2, 10]	περιβάλλονται καὶ τυραννίδας οἱ προεστηκότες,	ἐθίζουσι	(δὲ τὰ πλήθη μετὰ πολλῆς
[2, 13]	τῶν πατρίων ἐμμένειν καλὸν εἶναι	νομίζουσι	καὶ τοῖς τολμῶσι ταῦτα παραβαίνειν
[2, 17]	Πλάτωνος λόγους τινὲς εἶναι κενοὺς	νομίζουσι	κατὰ πολλὴν ἐξουσίαν κεκαλλιγραφημένους, μάλιστα
[2, 16]	ἀπόλλυται. Τοῖς μέντοι γε νομίμως	βιοῦσι	γέρας ἐστὶν οὐκ ἄργυρος οὐδὲ
[2, 15]	οἰκειοτάτοις ἐπιτελεῖν, πᾶσι δὲ τοῖς	παριοῦσι	καὶ προσελθεῖν καὶ συναποδύρασθαι. Καθαίρειν
[2, 22]	δὲ φαύλοις οὕτως ἡμᾶς ἐμμένειν	ὑπολαμβάνουσι,	τί οὐκ ἂν αὐτοὶ δικαίως
[2, 1]	μετά τινος σπουδῆς γεγραμμένων, καὶ	χαίρουσι	μὲν ταῖς λοιδορίαις, ἄχθονται δὲ
[2, 17]	νόμους ἐπιχειρησάντων ὡς θαυμαστὰ συνθέντων	κατηγοροῦσι,	φάσκοντες αὐτοὺς λαβεῖν ἀδυνάτους ὑποθέσεις.
[2, 4]	τοὺς ἀδίκως δ' αὐτῶν ἀντιποιουμένους	ἐλέγχουσι.	(Πρὸς ἡμᾶς δὲ δυοῖν θάτερον
[2, 17]	γῆς ἔφασκεν ἀνθρώποις τοιαύτην μὲν	ἔχουσι	δόξαν οὕτω σεμνὴν περὶ θεοῦ,
[2, 20]	τὸν ἐλέφαντα καὶ τὸν χρυσὸν	ἔχουσι	τῆς ἀεὶ καινουργίας (τὴν ὑπόθεσιν.
[2, 12]	τοσοῦτον οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων	ἀπέχουσι	τοῦ κατὰ τοὺς οἰκείους νόμους
[2, 15]	ἀλλ' εἰς ὁτιοῦν ἐλλείποντα λευσθησόμενον	παραδίδωσι.	Καὶ παντὸς τοῦ πρεσβυτέρου τιμὴν
[2, 22]	τινες ἡμᾶς τὰ νόμιμα κινεῖν	ἀναγκάζωσι,	τότε καὶ παρὰ δύναμιν αἱρούμεθα
[2, 13]	καλὸν εἶναι νομίζουσι καὶ τοῖς	τολμῶσι	ταῦτα παραβαίνειν (μάλιστα σοφίας δεινότητα
[2, 15]	τοῖς δ' ἵνα συντρεφόμενοι μήτε	παραβαίνωσι	μήτε σκῆψιν ἀγνοίας ἔχωσι. (Τῆς
[2, 15]	μήτε παραβαίνωσι μήτε σκῆψιν ἀγνοίας	ἔχωσι.	(Τῆς εἰς τοὺς τετελευτηκότας προυνόησεν
[2, 22]	ἐσχάτων ταῖς συμφοραῖς ἐγκαρτεροῦμεν. (Διὰ	τί	γὰρ ἂν καὶ ζηλώσαιμεν τοὺς
[2, 13]	εὐσεβὲς ἦν τοῦτον μὴ φυλάττειν·	τί	γὰρ αὐτοῦ τις ἂν μετακινήσειεν
[2, 24]	ἡμᾶς εἰσηγητὰς τοῖς ἄλλοις γεγονέναι·	τί	γὰρ εὐσεβείας ἀπαραβάτου κάλλιον; τί
[2, 19]	ὁμολογεῖν τοὺς ἐπ' αὐτῇ δεδεμένους·	τί	γὰρ οὐκ ἔμελλον, ὁπότε μηδ'
[2, 19]	καὶ λύσσαν καὶ ἀπάτην καὶ	τί	γὰρ οὐχὶ τῶν κακίστων παθῶν
[2, 3]	παρὰ τοὺς ἄλλους ἐπινοήσας. Καὶ	τί	γε δεῖ θαυμάζειν, εἰ περὶ
[2, 6]	(Ἡμερῶν ὁδὸν τῆς Ἰουδαίας ἀφέστηκεν.	Τί	δ' ἡμῶν ἔτι κατηγορεῖ τὸ
[2, 21]	ὅτι καινοὺς ὅρκους ὤμνυεν καί	τι	δαιμόνιον αὐτῷ σημαίνειν ἔφασκεν ἢ
[2, 21]	ὁμολογούμενον τοῖς Ἀθηναίοις περὶ θεῶν.	Τί	δὲ δεῖ θαυμάζειν, εἰ πρὸς
[2, 24]	τί γὰρ εὐσεβείας ἀπαραβάτου κάλλιον;	τί	δὲ τοῦ πειθαρχεῖν τοῖς νόμοις
[2, 4]	οἰκιστῶν τὴν προσηγορίαν λαμβάνουσιν. (Καὶ	τί	δεῖ περὶ τῶν ἄλλων λέγειν;
[2, 21]	ἔφυγε, συλληφθεὶς ἂν ἐτεθνήκει γράψαι	τι	δόξας (οὐχ ὁμολογούμενον τοῖς Ἀθηναίοις
[2, 18]	τοῖς ὑποχειρίοις, ἀλλὰ (ὡς) θαυμαστόν	τι	θέαμα βουλομένους ἰδεῖν, εἴ τινές
[2, 1]	νῦν τοὺς ὑπολειπομένους τῶν γεγραφότων	τι	καθ' ἡμῶν ἐλέγχειν καὶ τοῖς
[2, 13]	αὐτοῦ τις ἂν μετακινήσειεν ἢ	τί	κάλλιον ἐξεῦρεν ἢ τί παρ'
[2, 1]	τὸν λόγον οὐδὲ σαφῶς γνῶναι,	τί	λέγειν βούλεται, σχεδὸν δ' ὡς
[2, 19]	χάρισι καὶ δώροις ἀποσείονται, μέγα	τι	λήψεσθαι κακὸν ὑπ' αὐτῶν προσδοκῶντες,
[2, 17]	παθεῖν γενναίως προείλοντο. ~(Κἂν τε	τι	μὴ συμβεβήκει γνώριμον ἡμῶν τὸ
[2, 22]	φαύλοις οὕτως ἡμᾶς ἐμμένειν ὑπολαμβάνουσι,	τί	οὐκ ἂν αὐτοὶ δικαίως πάθοιεν
[2, 13]	ἢ τί κάλλιον ἐξεῦρεν ἢ	τί	παρ' ἑτέρων ὡς ἄμεινον μετήνεγκεν;
[2, 18]	κακὸν αὐτοῖς πεπιστευκότες, εἰ πρᾶξαί	τι	παρὰ τοὺς ἑαυτῶν νόμους εἰ
[2, 17]	αὐτοῖς μεταβολάς. (Ἀμέλει τῶν γράψαι	τι	παραπλήσιον εἰς πολιτείαν καὶ νόμους
[2, 4]	τιμῆς ἐπέτυχον. (Οὐκ οἶδα δέ,	τί	ποτ' ἂν ἔλεγεν Ἀπίων, εἰ
[2, 24]	πειθαρχεῖν τοῖς νόμοις δικαιότερον; (ἢ	τί	συμφορώτερον τοῦ πρὸς ἀλλήλους ὁμονοεῖν
[2, 20]	εἰ μὴ μισθὸν αὐτοῖς παράσχοιεν.	~(Τί	τοίνυν τὸ αἴτιον τῆς τοσαύτης
[2, 17]	μὲν ἄλλους παραλείπω φιλοσόφους, ὅσοι	τι	τοιοῦτον ἐν τοῖς γράμμασιν ἐπραγματεύσαντο,
[2, 20]	τοῦ πολιτεύματος, ἀλλ' ὥσπερ ἄλλο	τι	τῶν φαυλοτάτων ἐφῆκαν τοῖς μὲν
[2, 9]	καὶ πρὸς τὴν καθόλου φιλανθρωπίαν	ἔτι	δὲ πρὸς δικαιοσύνην καὶ τὴν
[2, 6]	Ἰουδαίας ἀφέστηκεν. Τί δ' ἡμῶν	ἔτι	κατηγορεῖ τὸ μὴ κοινοὺς ἔχειν
[2, 8]	διαφέροντες, (ἡμεῖς δὲ ὄντες ἐλεύθεροι	προσέτι	καὶ τῶν πέριξ πόλεων ἤρχομεν
[2, 17]	(ἔτεσι τῆς ἡμετέρας πολιτείας, καὶ	προσέτι	λογιζέσθωσαν, ὅτι Λακεδαιμόνιοι ὅσον ἐφ'
[2, 3]	βαδίζειν διὰ πολλῆς ἐρημίας καὶ	προσέτι	νικᾶν τοὺς αὐτοῖς ἀνθισταμένους μαχόμενοι
[2, 10]	τῶν ὁπουδηποτοῦν μνημονευομένων νομοθετῶν προάγειν	ἀρχαιότητι·	Λυκοῦργοι γὰρ καὶ Σόλωνες καὶ
[2, 23]	ἃ προϋ πεσχόμην· καὶ γὰρ	ἀρχαιότητι	προϋ πάρχον ἐπέδειξα τὸ γένος,
[2, 11]	τῇ τοῦ θεοῦ φύσει καὶ	μεγαλειότητι,	σφόδρα μεμαρτυρήκασι· καὶ γὰρ Πυθαγόρας
[2, 17]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ὡς καὶ	σεμνότητι	βίου διενεγκὼν καὶ δυνάμει λόγων
[2, 10]	καὶ πρῶτοι κατάρξαντες εἰκότως (ἂν	ἡμερότητι	καὶ φύσεως ἀρετῇ διενεγκεῖν μαρτυρηθεῖεν.
[2, 2]	γὰρ καὶ Ἡλίου κεῖται πόλις.	(Ἀντὶ	δὲ ὀβελῶν ἔστησε κίονας, ὑφ'
[2, 10]	καὶ περὶ παντὸς ἔχων πεισθέντας	(ἀντὶ	τοῦ κελευσθέντος) εἰς οὐδεμίαν οἰκείαν
[2, 14]	ἑνὸς θεοῦ, φίλον γὰρ ἀεὶ	παντὶ	τὸ ὅμοιον, κοινὸς ἁπάντων κοινοῦ
[2, 6]	ἐπιτελοῦντες, ἀλλ' οὐδέ τις αὐτῷ	βαδίζοντι	κατὰ τὴν χώραν τῶν τοσούτων
[2, 7]	πολλῆς συνέσεως καὶ ἐπὶ τῷ	μέλλοντι	ῥηθήσεσθαι θαυμάζειν ἄξιόν ἐστιν Ἀπίωνα·
[2, 24]	δέ, Ἐπαφρόδιτε, μάλιστα τὴν ἀλήθειαν	ἀγαπῶντι	καὶ διὰ σὲ τοῖς ὁμοίως
[2, 11]	ἀρχὰς παρασχόντος, ἐῶ νῦν λέγειν,	ὅτι	δ' ἐστὶ καλὰ καὶ πρέποντα
[2, 18]	πάντων, ἐφ' οὓς ἂν στρατεύωσιν.	Ὅτι	δὲ μηδὲ τοῦτο κατώρθωσαν, ἐῶ
[2, 13]	τῶν κατὰ τὸν βίον ἐπιτηδευμάτων,	ὅτι	δεῖ πάντα τἆλλα τέλος ἔχειν
[2, 5]	καί φησιν Ἑκαταῖος περὶ ἡμῶν,	ὅτι	διὰ τὴν ἐπιείκειαν καὶ πίστιν,
[2, 5]	λοιδορεῖν, ἀλλὰ χάριν αὐτοῖς ἔχειν,	ὅτι	διέσωσαν τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ἧς ὡς
[2, 11]	ὁ δέ γε Μίνως ἔλεγεν	ὅτι	εἰς τὸν Ἀπόλλω καὶ τὸ
[2, 2]	ἀνδρὸς ἐπ' αὐτὴν διακειμένη, ὡς	ὅτι	ἐν αἰθέρι τοῦτον ἀεὶ τὸν
[2, 8]	ᾖ ὁ κατηγορῶν· ἐγκαλεῖ γὰρ,	ὅτι	ζῷα θύομεν καὶ χοῖρον (οὐκ
[2, 9]	εἰπεῖν. Οἶμαι γὰρ ἔσεσθαι φανερόν,	ὅτι	καὶ πρὸς εὐσέβειαν καὶ πρὸς
[2, 21]	περὶ τούτων εἶχον, Ἀπολλώνιος ἠγνόησεν,	ὅτι	καὶ τοὺς ῥῆμα μόνον παρὰ
[2, 12]	πίστιν ἐνέφυσεν ἀμετακίνητον. ~(Αἴτιον δ'	ὅτι	καὶ τῷ τρόπῳ τῆς νομοθεσίας
[2, 21]	τῶν ἱερῶν ἐσύλησεν οὐδέν, ἀλλ'	ὅτι	καινοὺς ὅρκους ὤμνυεν καί τι
[2, 11]	ἔχειν, καὶ πείσας πρότερον ἑαυτὸν	ὅτι	κατὰ τὴν ἐκείνου βούλησιν ἅπαντα
[2, 22]	οὕτως πρὸς αὐτοὺς διακείμεθα, συγχωρησάτωσαν	ὅτι	κρατίστους ἔχομεν νόμους. Εἰ δὲ
[2, 17]	ἡμετέρας πολιτείας, καὶ προσέτι λογιζέσθωσαν,	ὅτι	Λακεδαιμόνιοι ὅσον ἐφ' ἑαυτῶν χρόνον
[2, 11]	φρονεῖν οἱ σοφώτατοι παρ' Ἕλλησιν	ὅτι	μὲν ἐδιδάχθησαν ἐκείνου τὰς ἀρχὰς
[2, 1]	καὶ τῶν ἄλλων νομίμων κατηγορία.	(Ὅτι	μὲν οὖν οὔτε Αἰγύπτιοι τὸ
[2, 20]	ὁ Μόλων Ἀπολλώνιος ἡμῶν κατηγόρησεν,	ὅτι	μὴ παραδεχόμεθα τοὺς ἄλλαις προκατειλημμένους
[2, 23]	ἡμῶν ἀρχαίους παρέσχομεν μάρτυρας, ἐκείνων	ὅτι	μηδείς ἐστιν διαβεβαιουμένων. (Ἀλλὰ μὴν
[2, 2]	(Ἀκοῦσαι δέ φησι τῶν πρεσβυτέρων,	ὅτι	Μωσῆς ἦν Ἡλιοπολίτης, δῆλον ὅτι
[2, 23]	ἐπέδειξα τὸ γένος, τῶν κατηγόρων	ὅτι	νεώτατόν ἐστιν εἰρηκότων, (καὶ γὰρ)
[2, 2]	ὅτι Μωσῆς ἦν Ἡλιοπολίτης, δῆλον	ὅτι	νεώτερος μὲν ὢν αὐτός, ἐκείνοις
[2, 21]	(Ἀναξαγόρας δὲ Κλαζομένιος ἦν, ἀλλ'	ὅτι	νομιζόντων Ἀθηναίων τὸν ἥλιον εἶναι
[2, 21]	ἀπέκτειναν, ἐπεί τις αὐτῆς κατηγόρησεν,	ὅτι	ξένους ἐμύει θεούς· νόμῳ δ'
[2, 3]	τοιαῦτα γράφειν ἀναίδειαν; δῆλον γάρ,	ὅτι	πάντες ἐβουβωνίασαν ἕνδεκα μυριάδες ἀνθρώπων.
[2, 8]	δὲ γνώριμα πᾶσιν Ἀπίων ἠγνόηκεν,	ὅτι	Περσῶν καὶ μετ' ἐκείνους ἡγουμένων
[2, 7]	περὶ τὴν πόλιν, αὐτοὶ δῆλον	ὅτι	πόλεως ἡγεμονικωτάτης Ῥωμαίοις ἐκ τῶν
[2, 16]	τῶν ἔργων ἅπασιν ἦν φανερόν,	ὅτι	πολλοὶ καὶ πολλάκις ἤδη τῶν
[2, 21]	πατρίου πολιτείας καὶ τῶν νόμων	ὅτι	προῆγεν αὐτοὺς καταφρονεῖν. Σωκράτης μὲν
[2, 6]	περιπατοῦντα; (Λύχνον γὰρ οὐδέπω δῆλον	ὅτι	πρόσθεν ἑωράκασιν οἱ τὰς τοσαύτας
[2, 2]	παρέσχον ἐκ τῶν Φοινίκων (ἀναγραφῶν,	ὅτι	Σολομῶνι τῷ τὸν ναὸν οἰκοδομησαμένῳ
[2, 17]	συνηθείαις, αὐτὸς δὲ Πλάτων ὡμολόγηκεν,	ὅτι	τὴν ἀληθῆ περὶ θεοῦ δόξαν
[2, 22]	νόμοις ὁ Ἀπολλώνιος κἀκείνους ἐθαύμαζεν,	ὅτι	τῆς ἀνδρείας αὐτῶν ἀπέλαυσαν οἱ
[2, 18]	καὶ νομοθετῶν τοῖς μάλιστα πεπιστευμένοις,	ὅτι	τοιαύτας δόξας περὶ θεῶν ἐξ
[2, 8]	προστίθησι καὶ μακαρίζει (τὴν Ἀλεξάνδρειαν,	ὅτι	τοιοῦτον ἔχει πολίτην· ἔδει γὰρ
[2, 17]	καὶ τὴν Σπάρτην ἅπαντες ὑμνοῦσιν,	ὅτι	τοῖς ἐκείνου νόμοις ἐπὶ πλεῖστον
[2, 22]	αὐτὴν αἰτίαν κεκολασμένους. ~(Ἀλλὰ δῆλον	ὅτι	τοῖς Περσῶν ἔχαιρε νόμοις ὁ
[2, 16]	θεοῦ τὴν πίστιν ἰσχυρὰν παρεσχηκότος,	ὅτι	τοῖς τοὺς νόμους διαφυλάξασι κἂν
[2, 6]	οὖν καὶ ἡμεῖς ἂν εἴποιμεν,	ὅτι	τὸν κάνθωνα τουτέστιν ἑαυτὸν Ἀπίων
[2, 12]	ἐξαμάρτωσιν, τότε παρ' ἄλλων μανθάνουσιν,	ὅτι	τὸν (νόμον παραβεβήκασιν, οἵ τε
[2, 21]	δὲ τοιούτῳ νόμῳ χρώμενοι δῆλον	ὅτι	τοὺς τῶν ἄλλων οὐκ ἐνόμιζον
[2, 10]	λόγον τοῦτ' ἂν εἴποιμι πρῶτον,	ὅτι	τῶν ἀνόμως καὶ ἀτάκτως βιούντων
[2, 23]	νόμων ἀνάγκαις· τὸ γὰρ θαυμασιώτατον,	ὅτι	χωρὶς τοῦ τῆς ἡδονῆς ἐπαγωγοῦ
[2, 5]	πολιτείας ἀπειρήκασιν. (Ὁ δ' οὕτως	ἐστὶ	γενναῖος, ὡς μετέχειν ἀξιῶν αὐτὸς
[2, 2]	ἂν ἔχοι, τίς αὐτοῦ πατρίς	ἐστι,	διαβεβαιωσάμενος εἰπεῖν οὐδὲ περὶ Πυθαγόρου
[2, 8]	τῶν ἡμέρων ζῴων ἀναιρέσεως κοινόν	ἐστι	καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους
[2, 11]	ἐῶ νῦν λέγειν, ὅτι δ'	ἐστὶ	καλὰ καὶ πρέποντα τῇ τοῦ
[2, 2]	πιστεύων ἀκοῇ πρεσβυτέρων, ὡς δῆλός	ἐστι	καταψευσάμενος. (Τὰ δὲ δὴ τῶν
[2, 1]	ἡμετέρων (προγόνων μεταναστάσεως, τὰ δ'	ἐστὶ	κατηγορία τῶν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ κατοικούντων
[2, 4]	ἐκείνης γὰρ καὶ τὸ παράλιόν	ἐστι	μέρος, ὡς πάντες ὁμολογοῦσιν, (εἰς
[2, 10]	ἐχόντων τὸν τρόπον ἀρετὴ μέν	ἐστι	νομοθέτου τὰ βέλτιστα συνιδεῖν καὶ
[2, 4]	ἀμφοτέροις ἀναισχύντως ψευδόμενος. (Τίνα τοίνυν	ἐστὶ	τὰ δεινὰ καὶ σχέτλια τῶν
[2, 1]	(χρὴ σπουδάσαι· τὰ μὲν γάρ	ἐστι	τῶν ὑπ' αὐτοῦ γεγραμμένων τοῖς
[2, 16]	ἂν ὑπομείνῃ παθεῖν ὁ πειρασθείς.	Ἔστι	δὲ (καὶ ἐπὶ δούλοις ὁμοίως
[2, 1]	περὶ τῶν αὐτῷ προσόντων κακῶν.	(Ἔστι	μὲν οὖν οὐ ῥᾴδιον αὐτοῦ
[2, 2]	δὲ κατὰ Βόκχοριν τὸν βασιλέα,	τουτέστι	πρὸ ἐτῶν χιλίων ἑπτακοσίων, Μόλων
[2, 20]	τὰ μὲν ἐρημοῦται, τὰ δὲ	νεωστὶ	κατὰ τὴν αὐτῶν βούλησιν ἕκαστος
[2, 19]	κρατούμενος ὑπὸ τῆς εἱμαρμένης (οὔτ'	ἀδακρυτὶ	τοὺς θανάτους αὐτῶν ὑπομένειν. Καλά
[2, 7]	τῶν συγγενῶν οἱ πατέρες ἡμῶν	οὐχὶ	διὰ πονηρίαν (ἀλλ' ἐπὶ συμφοραῖς
[2, 10]	παραθήσομαι τοὺς κεφαλαιωδεστάτους, οὔθ' ὡς	οὐχὶ	μάλιστα πάντων ἐμμένομεν τοῖς ἑαυτῶν
[2, 18]	τῶν νόμων ἢ θάνατον φοβηθέντας,	οὐχὶ	τὸν ῥᾷστον ἐκεῖνον λέγω τὸν
[2, 10]	ἀπολειφθήσεσθαι νομίζω λέγειν, οὔθ' ὡς	οὐχὶ	τούτους ἔχομεν τοὺς νόμους, ὧν
[2, 19]	καὶ ἀπάτην καὶ τί γὰρ	οὐχὶ	τῶν κακίστων παθῶν εἰς θεοῦ