Livre, sections
[2, 18]	μηδ' ὡς ἔτυχεν ἕκαστος ἐπιτεθυμηκὼς	φαγεῖν	ἢ πιεῖν ἢ συνουσίᾳ προσελθεῖν
[2, 7]	ἀνθρώπων οὐχ ἱκανῶς καθ' αὑτοῦ	φαίη	τοῦτον ὑπ' Ἀπίωνος λελέχθαι (τὸν
[2, 5]	καὶ παρόντος. Ὀρθῶς δὲ ποιῶν	φαίην	ἂν καὶ μάλα δικαίως· ὁ
[2, 10]	πρῴην ὡς πρὸς ἐκεῖνον παραβαλλόμενοι	φαίνονται	γεγονότες, ὅπου γε μηδ' αὐτὸ
[2, 11]	καὶ μικροῦ δεῖν ἅπαντες οὕτως	(φαίνονται	περὶ τῆς τοῦ θεοῦ φύσεως
[2, 5]	τοῖς τυχοῦσιν, ἀλλὰ Δημήτριον τὸν	Φαληρέα	καὶ Ἀνδρέαν καὶ Ἀριστέα, τὸν
[2, 9]	σαφῶς, εἰ τἀναντία τῶν εἰρημένων	φανείη	καὶ διὰ τῶν νόμων ἡμῖν
[2, 15]	σπαρὲν μήτε διαφθείρειν ἀλλὰ ἢν	φανείη	τεκνοκτόνος ἂν εἴη ψυχὴν ἀφανίζουσα
[2, 15]	ἐφρόντισεν ὁ νομοθέτης, ἄξιον ἰδεῖν,	(φανεῖται	γὰρ ἄριστα πάντων προνοησάμενος) ὅπως
[2, 9]	δυνατὸς εἰπεῖν. Οἶμαι γὰρ ἔσεσθαι	φανερόν,	ὅτι καὶ πρὸς εὐσέβειαν καὶ
[2, 16]	διὰ τῶν ἔργων ἅπασιν ἦν	φανερόν,	ὅτι πολλοὶ καὶ πολλάκις ἤδη
[2, 17]	ἔθνος ἅπασιν ἀνθρώποις ὑπάρχει κἀν	φανερῷ	κεῖσθαι τὴν ἐθελούσιον (ἡμῶν τοῖς
[2, 14]	χάρισιν ἐναργὴς καὶ παντὸς οὗτινος	φανερώτερος,	μορφὴν δὲ καὶ μέγεθος (ἡμῖν
[2, 7]	μόνοι διὰ τὸ καταφυγεῖν, ὥς	φασιν,	εἰς τὴν χώραν αὐτῶν τοὺς
[2, 9]	(τοὺς ἱερεῖς· δύο γὰρ αὐτούς	φασιν	ὑπὸ τῶν βασιλέων ἐξ ἀρχῆς
[2, 17]	ἐπιχειρησάντων ὡς θαυμαστὰ συνθέντων κατηγοροῦσι,	φάσκοντες	αὐτοὺς λαβεῖν ἀδυνάτους ὑποθέσεις. Καὶ
[2, 9]	κακίας ἡμῖν καὶ οὐδεμιᾶς ἀρετῆς	φάσκοντες	εἶναι διδασκάλους, βούλομαι συντόμως καὶ
[2, 17]	ἐν φιλοσοφίᾳ γεγονότας, ὑπὸ τῶν	φασκόντων	δεινῶν εἶναι τὰ πολιτικὰ μικροῦ
[2, 23]	πονηρίαν ἐθελούσιον, εἰ τἀλλότρια καὶ	φαῦλα	πρὸ τῶν οἰκείων καὶ καλῶν
[2, 22]	κρατίστους ἔχομεν νόμους. Εἰ δὲ	φαύλοις	οὕτως ἡμᾶς ἐμμένειν ὑπολαμβάνουσι, τί
[2, 24]	ὑποστρέψαντες γῆν. ~(Οἱ μὲν ὡς	φαυλότατον	ἡμῶν τὸν νομοθέτην ἐλοιδόρησαν· τῷ
[2, 18]	μειρακίων ἀπατεῶνες, ὡς πάνυ ἡμᾶς	φαυλοτάτους	ἀνθρώπων λοιδοροῦσιν. (Ἐγὼ δ' οὐκ
[2, 4]	Αἰγυπτίους καλεῖ· εἰ μὴ γὰρ	φαυλοτάτους	εἶναι ἐνόμιζεν Αἰγυπτίους, οὐκ ἂν
[2, 20]	ἀλλ' ὥσπερ ἄλλο τι τῶν	φαυλοτάτων	ἐφῆκαν τοῖς μὲν ποιηταῖς οὕστινας
[2, 1]	ἂν ὑπ' ἀνθρώπου συγκείμενα καὶ	φαύλου	τὸν τρόπον (καὶ παρὰ πάντα
[2, 16]	τοὺς γονέας αὐτῶν ἐπέτρεψε συνεξαιρεῖν,	φείδεσθαι	δὲ κἀν τῇ πολεμίᾳ τῶν
[2, 22]	νομοθέτου καὶ τῆς ὑπ' ἐκείνου	φήμης	περὶ τοῦ θεοῦ παραδοθείσης· ~ἀπείρου
[2, 4]	ἔδωκεν, εἰ μὲν οὖν ταῦτα,	φημί,	γιγνώσκων τἀναντία γράφειν ἐτόλμα, πονηρὸς
[2, 10]	μήτε συμφοραῖς αὐτῶν μηδὲν μεταβάλλειν.	(φημὶ	τοίνυν τὸν ἡμέτερον νομοθέτην τῶν
[2, 2]	προστίθησιν ὁ Ἀπίων ἐπιμνησθήσομαι συντόμως.	~(Φησὶ	γὰρ ἐν τῇ τρίτῃ τῶν
[2, 20]	οὔτε τῶν ἄλλων οὐδένα ποιητῶν	φησι	δεῖν εἰς τὴν πολιτείαν παραδέχεσθαι
[2, 3]	τὸ δὲ σαββώ, καθάπερ ἐκεῖνός	φησι,	δηλοῖ παρ' Αἰγυπτίοις τὸ βουβῶνος
[2, 2]	ἔτος εἶναι πρῶτον, ἐν ᾧ,	φησί,	Καρχηδόνα Φοίνικες ἔκτισαν. Τοῦτο δὲ
[2, 3]	σχεδιάσας, ἕνδεκα γὰρ αὐτοὺς εἶναί	φησι	μυριάδας, θαυμαστήν τινα καὶ πιθανὴν
[2, 3]	πιθανὴν ἀποδίδωσιν αἰτίαν, ἀφ' ἧς	φησι	τὸ σάββατον ὠνομάσθαι. (Ὁδεύσαντες γάρ,
[2, 2]	δὴ τῶν χρόνων, ἐν οἷς	φησι	τὸν Μωσῆν ἐξαγαγεῖν τοὺς λεπρῶντας
[2, 2]	οἵαν συμπέπλεκεν Ἀπίων. (Ἀκοῦσαι δέ	φησι	τῶν πρεσβυτέρων, ὅτι Μωσῆς ἦν
[2, 15]	κατὰ συγγένειαν ἐπιτηδείου. (Γυνὴ χείρων,	φησίν,	ἀνδρὸς εἰς ἅπαντα. Τοιγαροῦν ὑπακουέτω,
[2, 3]	τρόπον νοσοῦντες ὁποίους αὐτοὺς εἶναί	φησιν	Ἀπίων, οὐδ' ἂν μιᾶς ἡμέρας
[2, 4]	ἃ κατηγόρηκεν αὐτῶν, ἴδωμεν. Ἐλθόντες,	φησίν,	ἀπὸ Συρίας ᾤκησαν πρὸς ἀλίμενον
[2, 5]	ἡμῶν τὸ ἔθνος, ὡς καί	φησιν	Ἑκαταῖος περὶ ἡμῶν, ὅτι διὰ
[2, 2]	κατὰ τὴν Τεθμώσιος βασιλείαν ἀπαλλαγῆναί	φησιν	ἐξ Αἰγύπτου τοὺς Ἰουδαίους πρὸ
[2, 3]	τὸ σάββατον ὠνομάσθαι. (Ὁδεύσαντες γάρ,	φησίν,	ἓξ ἡμερῶν ὁδὸν βουβῶνας ἔσχον
[2, 15]	πρεσβυτέρου τιμὴν ἔχειν τοὺς νέους	φησίν,	ἐπεὶ πρεσβύτατον ὁ θεός. (Κρύπτειν
[2, 3]	ὄρος, ὃ καλεῖται Σίναιον, ἀναβάντα	φησὶν	ἡμέρας τεσσαράκοντα κρυβῆναι κἀκεῖθεν καταβάντα
[2, 5]	κακῶν ἀπήλλαξαν. Ἀλλὰ μετὰ ταῦτα,	φησίν,	Ὀνίας ἐπὶ τὴν πόλιν ἤγαγε
[2, 7]	ἐστιν Ἀπίωνα· τεκμήριον γὰρ εἶναί	φησιν	τοῦ μήτε νόμοις ἡμᾶς χρῆσθαι
[2, 21]	μόνον παρὰ τοὺς ἐκείνων (νόμους	φθεγξαμένους	περὶ θεῶν ἀπαραιτήτως ἐκόλασαν. Τίνος
[2, 16]	ἡμετέρων περὶ τοῦ μηδὲ ῥῆμα	φθέγξασθαι	παρὰ τὸν νόμον πάντα παθεῖν
[2, 15]	μήτε τὰ οἰκεῖα διαφθείρωμεν μήτε	φθονήσωμεν	τοῖς μετέχειν τῶν ἡμετέρων προαιρουμένοις.
[2, 9]	ἐντευξομένους τῇ γραφῇ μὴ μετὰ	φθόνου	ποιεῖσθαι τὴν ἀνάγνωσιν· οὐ γὰρ
[2, 15]	οὐδ' εἴ τις ἐπὶ λέχους	(φθορὰν	παρέλθοι, καθαρὸς εἶναι τότε προσήκει.
[2, 22]	μοιχείας μὲν ζημίας χρημάτων, ἐπὶ	φθορᾶς	δὲ καὶ γάμους νομοθετήσαντες, ὅσας
[2, 5]	δὲ μετ' αὐτὸν Πτολεμαῖος ὁ	Φιλάδελφος	ἐπικληθεὶς οὐ μόνον εἴ τινες
[2, 5]	τῶν διαδόχων. ~(Ἡ δὲ Ῥωμαίων	φιλανθρωπία	πᾶσιν οὐ μικροῦ δεῖν τῆς
[2, 9]	ἀλλήλων καὶ πρὸς τὴν καθόλου	φιλανθρωπίαν	ἔτι δὲ πρὸς δικαιοσύνην καὶ
[2, 16]	γυναικῶν. Οὕτως δ' ἡμερότητα καὶ	φιλανθρωπίαν	ἡμᾶς ἐξεπαίδευσεν, ὡς μηδὲ τῶν
[2, 21]	τοῦτο ἂν εἴη τεκμήριον, οἶμαι,	φιλανθρωπίας	ἅμα καὶ μεγαλοψυχίας. (Ἐῶ περὶ
[2, 18]	μόνον τὸ καλὸν ἔργον καὶ	φιλάνθρωπον	ἅπαντα καὶ πράττειν καὶ πάσχειν
[2, 23]	τῶν ὄντων ἀνάδοσιν καὶ τὸ	φιλεργὸν	ἐν ταῖς τέχναις καὶ (τὸ
[2, 15]	πρὸς φίλους· οὐ γὰρ εἶναι	φιλίαν	τὴν μὴ πάντα πιστεύουσαν. Κἂν
[2, 8]	οἱ παρ' ἡμῖν σύμμαχοι καὶ	φίλοι	διεφυλάχθησαν. (Ἀλλὰ θαυμαστοὺς ἄνδρας οὐ
[2, 5]	αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ Πτολεμαίου τοῦ	Φιλομήτορος	ἀπὸ Κυρήνης ἐξῆλθε Κλεοπάτραν ἐκβαλεῖν
[2, 5]	τῆς νίκης ἀξίως. (Ὁ δὲ	Φιλομήτωρ	Πτολεμαῖος καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ
[2, 14]	ὁσιώτατος. (Εἷς ναὸς ἑνὸς θεοῦ,	φίλον	γὰρ ἀεὶ παντὶ τὸ ὅμοιον,
[2, 19]	ἀλλήλους στάσεις καὶ περὶ ἀνθρώπων	φιλονεικίας	μέχρι τοῦ μὴ μόνον ἀλλήλοις
[2, 24]	καὶ πολυτέλειαν ἐξορίζοντες, αὐτάρκεις καὶ	φιλοπόνους	εἶναι (διδάσκοντες, πολέμων μὲν ἀπείργοντες
[2, 2]	ναὸν οἰκοδομησαμένῳ τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις	φίλος	ἦν Εἴρωμος καὶ πολλὰ συνεβάλετο
[2, 23]	δὲ τοῖς πράγμασι καὶ τῷ	φιλοσοφεῖν	ἐκείνῳ κατηκολούθησαν, ὅμοια μὲν περὶ
[2, 20]	κατ' ἀλήθειαν ἐν τοῖς Ἑλληνικοῖς	φιλοσοφήσαντας	οὔτε τῶν προειρημένων οὐδὲν διέλαθεν
[2, 23]	γὰρ οἱ παρὰ τοῖς Ἕλλησι	φιλοσοφήσαντες	τῷ μὲν δοκεῖν τὰ πάτρια
[2, 17]	πειθοῖ πάντας ὑπεράρας τοὺς ἐν	φιλοσοφίᾳ	γεγονότας, ὑπὸ τῶν φασκόντων δεινῶν
[2, 5]	νόμους καὶ τὴν πάτριον ἡμῶν	φιλοσοφίαν	ἐπιθυμήσας ἐκμαθεῖν, εἰ τῶν χρωμένων
[2, 11]	μετ' ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς στοᾶς	φιλόσοφοι	καὶ μικροῦ δεῖν ἅπαντες οὕτως
[2, 11]	Ἀλλ' οἱ μὲν πρὸς ὀλίγους	φιλοσοφοῦντες	εἰς πλήθη δόξαις προκατειλημμένα τὴν
[2, 17]	Καὶ τοὺς μὲν ἄλλους παραλείπω	φιλοσόφους,	ὅσοι τι τοιοῦτον ἐν τοῖς
[2, 13]	ἀλλὰ καὶ παρά τισι τῶν	φιλοσόφων	ἀποτετόλμηται, τῶν μὲν τὴν ὅλην
[2, 15]	θεός. (Κρύπτειν οὐδὲν ἐᾷ πρὸς	φίλους·	οὐ γὰρ εἶναι φιλίαν τὴν
[2, 16]	ἡμῖν νόμους ζῆν ὑπελθόντες δέχεται	φιλοφρόνως,	οὐ τῷ γένει μόνον, ἀλλὰ
[2, 0]		~Φλαίου	Ἰωσήπου περὶ ἀρχαιότητος ἀντιρρητικὸς λόγος
[2, 6]	ὀνομάζεται μηδὲν ἐπικοινωνοῦσα τοῖς Ἀπίωνος	φλυαρήμασι·	τεσσάρων γὰρ (Ἡμερῶν ὁδὸν τῆς
[2, 3]	οὖν τις ἢ καταγελάσειε τῆς	φλυαρίας	ἢ τοὐναντίον μισήσειε τὴν ἐν
[2, 18]	γενομένους τῶν νόμων ἢ θάνατον	φοβηθέντας,	οὐχὶ τὸν ῥᾷστον ἐκεῖνον λέγω
[2, 22]	ἀπέλθοι τῆς πατρίδος οὔτε πικρὸν	φοβηθήσεται	(δεσπότην, ὡς μὴ πρὸ ἐκείνου
[2, 19]	δὲ καὶ δεῖμόν τινα καὶ	φόβον	ἤδη δὲ καὶ λύσσαν καὶ
[2, 22]	ἡμᾶς τῶν νόμων ἀπαγαγεῖν οὔτε	φόβος	ἴσχυσεν τῶν κρατησάντων οὔτε ζῆλος
[2, 2]	πρῶτον, ἐν ᾧ, φησί, Καρχηδόνα	Φοίνικες	ἔκτισαν. Τοῦτο δὲ πάντως προσέθηκε
[2, 6]	ἐστὶν οὐδεμία πόλις, τῆς μέντοι	Φοινίκης	παρὰ τὸ Καρμήλιον ὄρος Δῶρα
[2, 2]	τῆς ἀπιστίας πιστεύειν δεῖ ταῖς	Φοινίκων	ἀναγραφαῖς, ἐν ἐκείναις Εἴρωμος ὁ
[2, 2]	πίστεις ἀνωτέρω παρέσχον ἐκ τῶν	Φοινίκων	(ἀναγραφῶν, ὅτι Σολομῶνι τῷ τὸν
[2, 1]	τῆς ἀρχαιότητος ἡμῶν ἐπέδειξα τοῖς	Φοινίκων	καὶ Χαλδαίων καὶ Αἰγυπτίων γράμμασι
[2, 16]	τῶν ἐργαζομένων ζῴων (καὶ μὴ	φονεύειν.	Οὕτως πανταχόθεν τὰ πρὸς ἐπιείκειαν
[2, 21]	Ἀθηναίων ἐχέτω καλῶς. Σκύθαι δὲ	φόνοις	χαίροντες ἀνθρώπων καὶ βραχὺ τῶν
[2, 15]	τοῦ δοκεῖν καθαρὸς εἶναί τις	φόνον	ἐργασάμενος. (Γονέων τιμὴν μετὰ τὴν
[2, 16]	δεομένοις πῦρ ὕδωρ τροφήν, ὁδοὺς	φράζειν,	ἄταφον μὴ περιορᾶν, ἐπιεικεῖς δὲ
[2, 2]	τις ἡ θαυμαστὴ τοῦ γραμματικοῦ	φράσις·	τὸ δὲ ψεῦσμα λόγων οὐ
[2, 23]	τοῦ πλήθους τῶν ζηλούντων μέγα	φρονεῖν	ἐπ' αὐτοῖς προήχθημεν. (Ἀλλὰ γὰρ
[2, 11]	(ἐστὶν) ἄγνωστον. Ταῦτα περὶ θεοῦ	φρονεῖν	οἱ σοφώτατοι παρ' Ἕλλησιν ὅτι
[2, 19]	δικαίως μέμψεως πολλῆς ἀξιοῦσιν οἱ	φρονήσει	διαφέροντες καὶ πρὸς τούτοις καταγελῶσιν,
[2, 13]	δὲ τοὐναντίον μίαν εἶναι καὶ	φρόνησιν	καὶ ἀρετὴν ὑπειλήφαμεν τὸ μηδὲν
[2, 9]	ἀπέθανεν. (Δεῖ γὰρ τοὺς εὖ	φρονοῦντας	τοῖς μὲν οἰκείοις νόμοις περὶ
[2, 23]	κατηκολούθησαν, ὅμοια μὲν περὶ θεοῦ	φρονοῦντες,	εὐτέλειαν δὲ (βίου καὶ τὴν
[2, 19]	δεσμωτηρίῳ δεδεμένοι, τίνα τῶν εὖ	φρονούντων	οὐκ ἂν παροξύνειαν, ὡς τοῖς
[2, 5]	κατὰ τὴν Αἴγυπτον αὐτοῖς ἐνεχείρισε	φρούρια	πιστῶς ἅμα καὶ γενναίως φυλάξειν
[2, 2]	ἐνενηκοντατριῶν τῆς εἰς Ἄργος Δαναοῦ	φυγῆς,	Λυσίμαχος δὲ κατὰ Βόκχοριν τὸν
[2, 5]	δὲ τὴν τοῦ σώματος αὐτοῦ	φυλακὴν	ἐγκεχειρισμένους, ἐπὶ τῆς ἐπιμελείας ταύτης
[2, 6]	ἔρημα δὲ καὶ τὰ τείχη	φυλάκων	εὗρε πολέμου συνεστηκότος, ἐῶ τἆλλα.
[2, 14]	τῶν συνιερέων θύσει τῷ θεῷ,	φυλάξει	τοὺς νόμους, δικάσει περὶ τῶν
[2, 5]	φρούρια πιστῶς ἅμα καὶ γενναίως	φυλάξειν	ὑπολαμβάνων, καὶ Κυρήνης ἐγκρατῶς ἄρχειν
[2, 13]	ὀλίγων ἡμερῶν ἀριθμὸν ἐπιτηδεύοντες ἄλλοι	φυλάττειν	οὐ δύνανται μυστήρια καὶ τελετὰς
[2, 18]	ἐξετάζειν· τὰ γὰρ αὑτῶν ἡμῖν	φυλάττειν	πάτριόν ἐστιν, οὐ τῶν ἀλλοτρίων
[2, 13]	οὐδ' εὐσεβὲς ἦν τοῦτον μὴ	φυλάττειν·	τί γὰρ αὐτοῦ τις ἂν
[2, 13]	μεθ' ἡδονῆς καὶ γνώμης ἀμεταθέτου	φυλάττομεν	ἡμεῖς δι' αἰῶνος. ~(Τίνες οὖν
[2, 22]	δικαίως πάθοιεν τοὺς κρείττονας οὐ	φυλάττοντες;	(ἐπεὶ τοίνυν ὁ πολὺς χρόνος
[2, 14]	ὅπως δέχεσθαι δυνώμεθα καὶ λαβόντες	φυλάττωμεν.	(Ἁγνείας ἐπὶ ταῖς θυσίαις διείρηκεν
[2, 10]	παραδέξασθαι καὶ βεβαιοτάτην εἰς ἀεὶ	φυλαχθῆναι	παρεσκεύασεν. (Ἴδωμεν δὲ τῶν ἔργων
[2, 4]	καὶ μέχρι νῦν αὐτῶν ἡ	φυλὴ	τὴν προσηγορίαν εἶχεν Μακεδόνες. (Εἰ
[2, 7]	δουλεύειν ὑπέζευξαν, (τὸ πλεῖστον δὲ	φῦλον	ἄλλων ὑπακήκοεν πολλάκις. Αἰγύπτιοι δ'
[2, 11]	καὶ πρέποντα τῇ τοῦ θεοῦ	φύσει	καὶ μεγαλειότητι, σφόδρα μεμαρτυρήκασι· καὶ
[2, 3]	ἕκτην (ἡμέραν ἐβουβωνίασαν· οὔτε γὰρ	φύσει	πως γίνεται τὸ τοιοῦτον τοῖς
[2, 10]	κατάρξαντες εἰκότως (ἂν ἡμερότητι καὶ	φύσεως	ἀρετῇ διενεγκεῖν μαρτυρηθεῖεν. Ἀμέλει πειρῶνται
[2, 11]	(φαίνονται περὶ τῆς τοῦ θεοῦ	φύσεως	πεφρονηκότες. Ἀλλ' οἱ μὲν πρὸς
[2, 13]	μὲν τὴν ὅλην τοῦ θεοῦ	φύσιν	ἀναιρεῖν τοῖς λόγοις ἐπικεχειρηκότων, ἄλλων
[2, 20]	μήτε τὴν ἀληθῆ τοῦ θεοῦ	φύσιν	ἐξ ἀρχῆς συνιδεῖν αὐτῶν τοὺς
[2, 22]	αὑτοῖς τῶν ἀτόπων καὶ παρὰ	φύσιν	ἡδονῶν συντιθέντες. (Ἐῶ νῦν περὶ
[2, 22]	δὲ καὶ Θηβαῖοι τῆς παρὰ	φύσιν	καὶ (ἄγαν) ἀνέδην πρὸς τοὺς
[2, 19]	τῶν κακίστων παθῶν εἰς θεοῦ	φύσιν	καὶ μορφὴν ἀνέπλασαν· τοῖς δὲ
[2, 14]	οἶδεν ὁ νόμος τὴν κατὰ	φύσιν	τὴν πρὸς γυναῖκα καὶ ταύτην,
[2, 5]	καὶ μάλα δικαίως· ὁ γὰρ	Φύσκων	ἐπικληθεὶς Πτολεμαῖος ἀποθανόντος αὐτῷ τοῦ
[2, 14]	ἐστὶν ὅσιον. (Ἔργα βλέπομεν αὐτοῦ	φῶς	οὐρανὸν γῆν ἥλιον ὕδατα ζῴων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/02/2010