Livre, sections
[2, 10]	τρόπον ἀρετὴ μέν ἐστι νομοθέτου	τὰ	βέλτιστα συνιδεῖν καὶ πεῖσαι τοὺς
[2, 18]	τῶν παρ' ἑτέροις νομίμων ἐξετάζειν·	τὰ	γὰρ αὑτῶν ἡμῖν φυλάττειν πάτριόν
[2, 13]	τοῦ κάλλιστα τὸν νόμον τεθῆναι·	τὰ	γὰρ μὴ τοῦτον ἔχοντα τὸν
[2, 19]	καὶ διαίταις, ὥσπερ τῶν ζῴων	τὰ	γένη, τοὺς μὲν ὑπὸ γῆν,
[2, 1]	Αἰγύπτου τῶν ἡμετέρων (προγόνων μεταναστάσεως,	τὰ	δ' ἐστὶ κατηγορία τῶν ἐν
[2, 8]	ἔθνη. (Τούτους μὲν οὖν παραλίπωμεν·	τὰ	δὲ γνώριμα πᾶσιν Ἀπίων ἠγνόηκεν,
[2, 2]	πρεσβυτέρων, ὡς δῆλός ἐστι καταψευσάμενος.	(Τὰ	δὲ δὴ τῶν χρόνων, ἐν
[2, 20]	ἱερῶν ἐν ἐρημίᾳ παντελῶς εἰσιν,	τὰ	δὲ ἐμπερισπούδαστα καθάρσεσι παντοδαπαῖς περικοσμούμενα.
[2, 1]	τοῖς ὑπ' ἄλλων εἰρημένοις ὅμοια,	τὰ	δὲ λίαν ψυχρῶς προστέθεικεν, τὰ
[2, 20]	τῶν ἱερῶν τὰ μὲν ἐρημοῦται,	τὰ	δὲ νεωστὶ κατὰ τὴν αὐτῶν
[2, 4]	ἀναισχύντως ψευδόμενος. (Τίνα τοίνυν ἐστὶ	τὰ	δεινὰ καὶ σχέτλια τῶν ἐν
[2, 4]	τὴν ἑστῶσαν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ καὶ	τὰ	δικαιώματα περιέχουσαν, ἃ Καῖσαρ ὁ
[2, 5]	Ἀπίων σκώπτει τὰ ὀνόματα, δέον	τὰ	ἔργα θαυμάζειν καὶ μὴ λοιδορεῖν,
[2, 11]	δὲ ἡμέτερος νομοθέτης ἅτε δὴ	τὰ	ἔργα παρέχων σύμφωνα τοῖς λόγοις
[2, 12]	παιδείας τρόποι καὶ τῆς περὶ	τὰ	ἤθη κατασκευῆς, ὧν ὁ μὲν
[2, 5]	Ἀλεξανδρείᾳ κατοικούντων ἐφρόνησεν· καὶ γὰρ	τὰ	κατὰ τὴν Αἴγυπτον αὐτοῖς ἐνεχείρισε
[2, 8]	οἱ ταῖς ἡμετέραις ἀρχαιολογίαις ἐντυγχάνοντες.	(Τὰ	λοιπὰ τῶν ἐν τῇ κατηγορίᾳ
[2, 10]	λαοῖς ἐμπαρασχεῖν, οὕτως αὐτός τε	τὰ	μάλιστα τὴν ἀρετὴν ἐπιδείξειν τὴν
[2, 13]	τοῖς ἱερεῦσι δὲ κοινῇ μὲν	τὰ	μέγιστα διοικεῖν ἐπιτρεπούσης, τῷ δὲ
[2, 1]	μοι διαπορεῖν, εἰ (χρὴ σπουδάσαι·	τὰ	μὲν γάρ ἐστι τῶν ὑπ'
[2, 1]	πολλῇ ταραχῇ καὶ ψευσμάτων συγχύσει	τὰ	μὲν εἰς τὴν ὁμοίαν ἰδέαν
[2, 20]	ἐρημωθέντας καταλιπεῖν) καὶ τῶν ἱερῶν	τὰ	μὲν ἐρημοῦται, τὰ δὲ νεωστὶ
[2, 21]	ἂν αὐτοῖς πλειόνων ἀπολαύειν ἐφθόνουν.	(Τὰ	μὲν οὖν Ἀθηναίων ἐχέτω καλῶς.
[2, 15]	οὐ κατασκευαῖς μνημείων ἐπιφανῶν, ἀλλὰ	τὰ	μὲν περὶ τὴν κηδείαν τοῖς
[2, 17]	οὐκ ἦν (ἀσφαλὲς ἐξενεγκεῖν. Ἀλλὰ	τὰ	μὲν Πλάτωνος λόγους τινὲς εἶναι
[2, 21]	αὐτοῖς μετεδίδοσαν διατριβῆς· ἡμεῖς δὲ	τὰ	μὲν τῶν ἄλλων ζηλοῦν οὐκ
[2, 20]	ἀεὶ καινουργίας (τὴν ὑπόθεσιν. (Καὶ	τὰ	μὲν τῶν ἱερῶν ἐν ἐρημίᾳ
[2, 9]	καὶ Λυσίμαχος καί τινες ἄλλοι	τὰ	μὲν ὑπ' ἀγνοίας, τὸ πλεῖστον
[2, 22]	πρᾴως ὑπομένοντες, ἐπειδάν τινες ἡμᾶς	τὰ	νόμιμα κινεῖν ἀναγκάζωσι, τότε καὶ
[2, 15]	ἄριστα πάντων προνοησάμενος) ὅπως μήτε	τὰ	οἰκεῖα διαφθείρωμεν μήτε φθονήσωμεν τοῖς
[2, 5]	Δοσίθεος Ἰουδαῖοι, ὧν Ἀπίων σκώπτει	τὰ	ὀνόματα, δέον τὰ ἔργα θαυμάζειν
[2, 10]	ἀρετῇ διενεγκεῖν μαρτυρηθεῖεν. Ἀμέλει πειρῶνται	τὰ	παρ' αὐτοῖς ἕκαστοι πρὸς τὸ
[2, 21]	εἴ τις αὐτὸν ἀνέλοι, ἐπεὶ	τὰ	παρ' αὐτοῖς μυστήρια χλευάζειν ἐλέγετο.
[2, 21]	βραχὺ τῶν θηρίων διαφέροντες, ὅμως	τὰ	παρ' αὐτοῖς οἴονται δεῖν περιστέλλειν,
[2, 23]	τὰ τῶν ἄλλων ψέγειν οὔτε	τὰ	παρ' ἡμῖν ἐγκωμιάζειν προθέμενος, ἀλλ'
[2, 10]	τὴν αἰτίαν ἔχειν εἰσὶν οἱ	τὰ	παρ' ἡμῖν ὡς χείρω παραβάλλειν
[2, 23]	Ἕλλησι φιλοσοφήσαντες τῷ μὲν δοκεῖν	τὰ	πάτρια διεφύλαττον, ἐν δὲ τοῖς
[2, 7]	ἐξ ἀρχῆς αὐτοῦ πλάσμασιν ἥρμοττεν	τὰ	περὶ τὸν ὅρκον, εἴπερ ἦσαν
[2, 15]	ἔταξε. Καὶ γράμματα παιδεύειν ἐκέλευσεν	τὰ	περὶ τοὺς νόμους καὶ τῶν
[2, 1]	τὰ δὲ λίαν ψυχρῶς προστέθεικεν,	τὰ	πλεῖστα δὲ βωμολοχίαν ἔχει καὶ
[2, 10]	κατὰ τοῦτον, ἀλλὰ γνώμαις ἀορίστοις	τὰ	πλήθη διῳκεῖτο καὶ προστάγμασι τῶν
[2, 10]	τυραννίδας οἱ προεστηκότες, ἐθίζουσι (δὲ	τὰ	πλήθη μετὰ πολλῆς ζῆν ἀνομίας,
[2, 17]	ὑπὸ τῶν φασκόντων δεινῶν εἶναι	τὰ	πολιτικὰ μικροῦ δεῖν χλευαζόμενος καὶ
[2, 16]	(καὶ μὴ φονεύειν. Οὕτως πανταχόθεν	τὰ	πρὸς ἐπιείκειαν περιεσκέψατο, διδασκαλικοῖς μὲν
[2, 16]	μὴ περιορᾶν, ἐπιεικεῖς δὲ καὶ	τὰ	πρὸς τοὺς πολεμίους (κριθέντας εἶναι
[2, 18]	τοὺς ἄλλους ἅπαντας· οὐδὲ γὰρ	τὰ	ῥᾷστα δοκοῦντα τῶν ἡμετέρων ἐπιτηδευμάτων
[2, 14]	θεοῦ λέγουσα, ὁ θεὸς ἔχει	τὰ	σύμπαντα παντελὴς καὶ μακάριος, αὐτὸς
[2, 17]	πάσης ἐργασίας ἄφετοι λιπαροὶ καὶ	τὰ	σώματα πρὸς κάλλος ἀσκοῦντες ἐπὶ
[2, 6]	μυριάδων ὑπήντησεν, ἔρημα δὲ καὶ	τὰ	τείχη φυλάκων εὗρε πολέμου συνεστηκότος,
[2, 18]	διῆγον, ~(ἄλλοις ὑπηρέταις πρὸς ἅπαντα	τὰ	τοῦ βίου χρώμενοι καὶ τὴν
[2, 23]	ἐφ' ὅσον ἦν ἀναγκαῖον, οὔτε	τὰ	τῶν ἄλλων ψέγειν οὔτε τὰ
[2, 14]	τὸν θεόν, οὐχ ὅπως δῷ	τἀγαθά,	δέδωκεν γὰρ αὐτὸς ἑκὼν καὶ
[2, 2]	ἐν τῇ τρίτῃ τῶν Αἰγυπτιακῶν	τάδε·	Μωσῆς, ὡς ἤκουσα παρὰ τῶν
[2, 12]	οὐδὲ τῶν βραχυτάτων αὐτεξούσιον ἐπὶ	ταῖς	βουλήσεσι (τῶν χρησομένων κατέλιπεν, ἀλλὰ
[2, 12]	Οἱ μὲν οὖν ἄλλοι νομοθέται	ταῖς	γνώμαις διέστησαν καὶ τὸν ἕτερον
[2, 4]	ὡς οἵ γε μεγαλοφρονοῦντες ἐπὶ	ταῖς	ἑαυτῶν πατρίσι σεμνύνονται μὲν ἀπὸ
[2, 8]	ἐπαίνου τυγχάνειν ἀξίων ἴσασιν οἱ	ταῖς	ἡμετέραις ἀρχαιολογίαις ἐντυγχάνοντες. (Τὰ λοιπὰ
[2, 19]	τοῖς ἄρρεσι (τῶν θεῶν καὶ	ταῖς	θηλείαις; εἶθ' οἱ γενναιότατοι καὶ
[2, 14]	καὶ λαβόντες φυλάττωμεν. (Ἁγνείας ἐπὶ	ταῖς	θυσίαις διείρηκεν ὁ νόμος ἀπὸ
[2, 14]	ἀλλ' εἰς σωφροσύνην. (Καὶ ἐπὶ	ταῖς	θυσίαις χρὴ πρῶτον ὑπὲρ τῆς
[2, 1]	σπουδῆς γεγραμμένων, καὶ χαίρουσι μὲν	ταῖς	λοιδορίαις, ἄχθονται δὲ τοῖς ἐπαίνοις,
[2, 16]	ἃ δ' ὥσπερ ἱκετεύοντα προσφεύγει	ταῖς	οἰκίαις ἀπεῖπεν ἀνελεῖν. Οὐδὲ νεοττοῖς
[2, 11]	μὲν γὰρ μοναρχίαις, οἱ δὲ	ταῖς	ὀλίγων δυναστείαις, ἄλλοι δὲ (τοῖς
[2, 22]	πολέμους καὶ μέχρι τῶν ἐσχάτων	ταῖς	συμφοραῖς ἐγκαρτεροῦμεν. (Διὰ τί γὰρ
[2, 23]	ἀνάδοσιν καὶ τὸ φιλεργὸν ἐν	ταῖς	τέχναις καὶ (τὸ καρτερικὸν ἐν
[2, 19]	δοκεῖν, ἄλλους δὲ τετάχθαι πρὸς	ταῖς	τέχναις, χαλκεύοντά τινα, τὴν δὲ
[2, 20]	Εἶθ' οἱ μὲν πρότερον ἐν	ταῖς	τιμαῖς ἀκμάσαντες θεοὶ γεγηράκασιν· (οἱ
[2, 23]	γεγονότος, εἴ τις αὐτὸν παραβάλλοι	ταῖς	τῶν ἄλλων ἡλικίαις νομοθετῶν, παρὰ
[2, 5]	γνῶναι τοὺς ἡμετέρους νόμους καὶ	ταῖς	τῶν ἱερῶν γραφῶν βίβλοις ἐντυχεῖν.
[2, 4]	ᾤκησαν πρὸς ἀλίμενον θάλασσαν γειτνιάσαντες	(ταῖς	τῶν κυμάτων ἐκβολαῖς. Οὐκοῦν τόπος
[2, 15]	ἔταξεν. (Οὐ μὴν οὐδ' ἐπὶ	ταῖς	τῶν παίδων γενέσεσιν ἐπέτρεψεν εὐωχίας
[2, 17]	τις ἂν εὕροι ῥᾷον καὶ	ταῖς	τῶν πολλῶν ἔγγιον συνηθείαις, αὐτὸς
[2, 23]	τέχναις καὶ (τὸ καρτερικὸν ἐν	ταῖς	ὑπὲρ τῶν νόμων ἀνάγκαις· τὸ
[2, 2]	περὶ τῆς ἀπιστίας πιστεύειν δεῖ	ταῖς	Φοινίκων ἀναγραφαῖς, ἐν ἐκείναις Εἴρωμος
[2, 12]	αἰσθήσεως αὐτοὺς ἐκμανθάνοντες ἔχομεν ἐν	ταῖς	ψυχαῖς ὥσπερ ἐγκεχαραγμένους, καὶ σπάνιος
[2, 17]	χλευαζόμενος καὶ κωμῳδούμενος διατελεῖ. (Καίτοι	τἀκείνου	σκοπῶν συχνῶς τις ἂν εὕροι
[2, 21]	κατέγνωσαν. (Καὶ Διαγόρᾳ τῷ Μηλίῳ	τάλαντον	ἐπεκήρυξαν, εἴ τις αὐτὸν ἀνέλοι,
[2, 1]	ἔχει καὶ πολλήν, εἰ δεῖ	τἀληθὲς	εἰπεῖν, ἀπαιδευσίαν ὡς ἂν ὑπ'
[2, 11]	τῶν νόμων μαντείας ἀνέφερεν, ἤτοι	τἀληθὲς	οὕτως ἔχειν νομίζοντες ἢ πείσειν
[2, 16]	ἀναμίγνυσθαι τῇ συνηθείᾳ οὐκ ἠθέλησεν.	(Τἆλλα	δὲ προείρηκεν, ὧν ἡ μετάδοσίς
[2, 12]	τὴν εὐσέβειαν, ἀλλὰ ταύτης μέρη	τἆλλα,	λέγω δὲ τὴν δικαιοσύνην τὴν
[2, 13]	βίον ἐπιτηδευμάτων, ὅτι δεῖ πάντα	τἆλλα	τέλος ἔχειν τὴν εὐσέβειαν, καὶ
[2, 6]	φυλάκων εὗρε πολέμου συνεστηκότος, ἐῶ	τἆλλα.	(Τοῦ ναοῦ δ' αἱ θύραι
[2, 23]	ἀνθρώπων καταγνῶναι πονηρίαν ἐθελούσιον, εἰ	τἀλλότρια	καὶ φαῦλα πρὸ τῶν οἰκείων
[2, 4]	μὲν οὖν ταῦτα, φημί, γιγνώσκων	τἀναντία	γράφειν ἐτόλμα, πονηρὸς ἦν, εἰ
[2, 9]	πάντα διελεγχθήσεσθαι νομίζω σαφῶς, εἰ	τἀναντία	τῶν εἰρημένων φανείη καὶ διὰ
[2, 16]	αὖ κατὰ τῶν παραβαινόντων τιμωρητικοὺς	τάξας	ἄνευ προφάσεως. (Ζημία γὰρ ἐπὶ
[2, 20]	δὲ ὑπακμάζοντες τούτων ἐν δευτέρᾳ	τάξει	(ὑποβέβληνται) οὕτω γὰρ εὐφημότερον λέγειν·
[2, 10]	ἀνόμως καὶ ἀτάκτως βιούντων οἱ	τάξεως	καὶ νόμου κοινωνίας ἐπιθυμηταὶ γενόμενοι
[2, 18]	πολυτελείᾳ (καὶ πάλιν ἀργίας ὑπομεῖναι	τάξιν	ἀμετακίνητον. Ἀλλ' οἱ τοῖς ξίφεσιν
[2, 20]	πρὸς τοῦτο (ποιήσασθαι τὴν ἄλλην	τάξιν	τοῦ πολιτεύματος, ἀλλ' ὥσπερ ἄλλο
[2, 15]	πιστεύουσαν. Κἂν συμβῇ τις ἔχθρα,	τἀπόρρητα	λέγειν κεκώλυκε. Δικάζων εἰ δῶρα
[2, 1]	σχεδὸν δ' ὡς ἐν πολλῇ	ταραχῇ	καὶ ψευσμάτων συγχύσει τὰ μὲν
[2, 19]	μέντοι πρεσβυτάτους αὐτῶν ἐν τῷ	ταρτάρῳ	δεδεμένους (ὅΣοις δὲ τὸν οὐρανὸν
[2, 8]	τὴν Ἀπίωνος ἀπαιδευσίαν, ὃς οὔτε	τὰς	Ἀθηναίων τύχας οὔτε τὰς Λακεδαιμονίων
[2, 19]	καὶ πρῶτος αὐτὸς ὁ πατὴρ	τὰς	ἀπατηθείσας ὑπ' αὐτοῦ καὶ γενομένας
[2, 11]	Ἕλλησιν ὅτι μὲν ἐδιδάχθησαν ἐκείνου	τὰς	ἀρχὰς παρασχόντος, ἐῶ νῦν λέγειν,
[2, 2]	τοὺς λεπρῶντας καὶ τυφλοὺς καὶ	τὰς	βάσεις πεπηρωμένους, σφόδρα δὴ τοῖς
[2, 22]	ἐπὶ τῷ τοὺς νόμους διαφυλάττειν.	Τὰς	γοῦν ἄλλας ἐλαττώσεις πρᾴως ὑπομένοντες,
[2, 4]	Μακεδόνες. (Εἰ μὲν οὖν ἀναγνοὺς	τὰς	ἐπιστολὰς Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως καὶ
[2, 14]	εἰς θεὸν αὐτὸν ἀσεβῶν. (Θύομεν	τὰς	θυσίας οὐκ εἰς μέθην ἑαυτοῖς,
[2, 8]	οὔτε τὰς Ἀθηναίων τύχας οὔτε	τὰς	Λακεδαιμονίων ἐνενόησεν, ὧν τοὺς μὲν
[2, 12]	τὸν (νόμον παραβεβήκασιν, οἵ τε	τὰς	μεγίστας καὶ κυριωτάτας παρ' αὐτοῖς
[2, 15]	τῶν προγόνων τὰς πράξεις ἐπίστασθαι,	τὰς	μὲν ἵνα μιμῶνται, τοῖς δ'
[2, 19]	δὴ πάντων ἀσελγέστερον, τὴν περὶ	τὰς	μίξεις ἀκρασίαν καὶ τοὺς ἔρωτας
[2, 10]	τὴν πάτριον γῆν ἐπανιέναι, πολλὰς	τὰς	μυριάδας παραλαβὼν ἐκ πολλῶν καὶ
[2, 15]	ἔταξεν καὶ τὸν οὐκ ἀμειβόμενον	τὰς	παρ' αὐτῶν χάριτας ἀλλ' εἰς
[2, 2]	πεντήκοντα καὶ ἑκατόν, περὶ οὗ	τὰς	πίστεις ἀνωτέρω παρέσχον ἐκ τῶν
[2, 19]	δὲ εὐφημοτέροις τούτων καὶ (θύειν	τὰς	πόλεις ἔπεισαν. Τοιγαροῦν εἰς πολλὴν
[2, 7]	μόνον ἀλλὰ καὶ πολλάκις πορθοῦντες	τὰς	πόλεις ἱερὰ κατασκάπτοντες τοὺς παρ'
[2, 15]	τοὺς νόμους καὶ τῶν προγόνων	τὰς	πράξεις ἐπίστασθαι, τὰς μὲν ἵνα
[2, 4]	ἐπιστολὰς Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως καὶ	τὰς	Πτολεμαίου τοῦ Λάγου καὶ τῶν
[2, 17]	πάντας ἂν οἶμαι θαυμάσαι διὰ	τὰς	συνεχεῖς παρ' αὐτοῖς μεταβολάς. (Ἀμέλει
[2, 24]	αὑτῶν εἶναι παρασκευάζοντες, ἀπαραίτητοι πρὸς	τὰς	τιμωρίας, ἀσόφιστοι λόγων παρασκευαῖς, τοῖς
[2, 6]	δῆλον ὅτι πρόσθεν ἑωράκασιν οἱ	τὰς	τοσαύτας καὶ τηλικαύτας λυχνοκαί̈ ας
[2, 22]	ἰσχύσαντας, ὥστε καὶ τοῖς θεοῖς	τὰς	τῶν ἀρρένων μίξεις ἐπεφήμισαν, κατὰ
[2, 17]	ἐν τύχαις γεγονότες μυρίαις διὰ	τὰς	τῶν βασιλευσάντων τῆς Ἀσίας μεταβολὰς
[2, 11]	καὶ τὸ Δελφικὸν αὐτοῦ μαντεῖον	τὰς	τῶν νόμων μαντείας ἀνέφερεν, ἤτοι
[2, 19]	μέχρι τοῦ μὴ μόνον ἀλλήλοις	τὰς	χεῖρας προσφέρειν, ἀλλὰ καὶ ὑπ'
[2, 20]	τῶν προειρημένων οὐδὲν διέλαθεν οὔτε	τὰς	ψυχρὰς προφάσεις τῶν ἀλληγοριῶν ἠγνόησαν,
[2, 22]	κάλλιστα καὶ συμφορώτατα πράττειν ὑπελάμβανον,	ταῦτ'	εἰ καὶ μὴ παντάπασι τοῖς
[2, 24]	πεπεῖσθαι τὸν θεὸν ἐποπτεύοντα διέπειν;	(ταῦτ'	εἰ μὲν παρ' ἑτέροις ἢ
[2, 24]	παρασκευαῖς, τοῖς ἔργοις ἀεὶ βεβαιούμενοι·	ταῦτα	γὰρ (ἀεὶ) ἡμεῖς παρέχομεν τῶν
[2, 16]	περιτροπῆς. (Ὤκνουν δ' ἂν ἐγὼ	ταῦτα	γράφειν, εἰ μὴ διὰ τῶν
[2, 9]	τὸν βίον εὕρημα συμβεβλῆσθαι μόνους.	(Ταῦτα	δὲ πάντα διελεγχθήσεσθαι νομίζω σαφῶς,
[2, 19]	ἐκεῖνος τὸν πατέρα τὸν ἑαυτοῦ.	(Ταῦτα	δικαίως μέμψεως πολλῆς ἀξιοῦσιν οἱ
[2, 14]	ὕδατα ζῴων γενέσεις καρπῶν ἀναδόσεις.	Ταῦτα	θεὸς ἐποίησεν οὐ χερσὶν οὐ
[2, 15]	οὐδενὸς ἅψεται, τόκον οὐ λήψεται.	(Ταῦτα	καὶ πολλὰ τούτοις ὅμοια τὴν
[2, 19]	θανάτους αὐτῶν ὑπομένειν. Καλά γε	ταῦτα	καὶ τοῖς ἄλλοις ἑπόμενα, μοιχείας
[2, 5]	τὸν νόμον καὶ τοῦ γραφῆναι	ταῦτα	καλῶς τὴν ἐπιμέλειαν ἐπέταξεν οὐ
[2, 2]	ἔπειτα προσέταξεν, ὅ τε μετὰ	ταῦτα	κατασκευάσας τὸν ναὸν τὸν ἐν
[2, 21]	διαπαίζων, ὡς ἔνιοι λέγουσι, διὰ	ταῦτα	κατεγνώσθη κώνειον πιὼν ἀποθανεῖν. (Καὶ
[2, 13]	δύνανται μυστήρια καὶ τελετὰς ἐπονομάζοντες,	ταῦτα	μεθ' ἡδονῆς καὶ γνώμης ἀμεταθέτου
[2, 13]	εἶναι νομίζουσι καὶ τοῖς τολμῶσι	ταῦτα	παραβαίνειν (μάλιστα σοφίας δεινότητα μαρτυροῦσιν,
[2, 11]	δὲ κατ' οὐσίαν (ἐστὶν) ἄγνωστον.	Ταῦτα	περὶ θεοῦ φρονεῖν οἱ σοφώτατοι
[2, 10]	κελευσθέντος) εἰς οὐδεμίαν οἰκείαν ἔλαβεν	ταῦτα	πλεονεξίαν, ἀλλ' ἐν ᾧ μάλιστα
[2, 9]	ὑπὸ τῶν βασιλέων ἐξ ἀρχῆς	ταῦτα	προστετάχθαι, τὴν τῶν θεῶν θεραπείαν
[2, 12]	(Ὁ δ' ἡμέτερος νομοθέτης ἄμφω	ταῦτα	συνήρμοσεν κατὰ πολλὴν ἐπιμέλειαν· οὔτε
[2, 19]	οὐκ ἂν παροξύνειαν, ὡς τοῖς	ταῦτα	συνθεῖσιν ἐπιπλῆξαι καὶ πολλὴν εὐήθειαν
[2, 8]	ἄλλους μυρίους, καὶ οὐδεὶς ὠνείδισεν	ταῦτα	τοῖς παθοῦσιν, ἀλλὰ τοῖς δράσασιν.
[2, 11]	τὸν Μίνω γεγονέναι (καὶ μετὰ	ταῦτα	τοὺς ἄλλους νομοθέτας· οἱ μὲν
[2, 18]	δὲ πάλιν ἐκ τοῦ περὶ	ταῦτα	τῷ νόμῳ πειθαρχεῖν ἡδέως κἀκεῖ
[2, 4]	Ἰουδαίοις ἔδωκεν, εἰ μὲν οὖν	ταῦτα,	φημί, γιγνώσκων τἀναντία γράφειν ἐτόλμα,
[2, 5]	ἐμφυλίων κακῶν ἀπήλλαξαν. Ἀλλὰ μετὰ	ταῦτα,	φησίν, Ὀνίας ἐπὶ τὴν πόλιν
[2, 6]	πᾶσαι καὶ μικροῦ δεῖν σφυρήλατοι·	ταύτας	ἔκλειον οὐκ ἐλάττους ὄντες ἄνδρες
[2, 15]	γὰρ ἀνδρὶ τὸ κράτος ἔδωκεν.	Ταύτῃ	συνεῖναι δεῖ τὸν γήμαντα μόνῃ,
[2, 22]	τοὺς τῶν γνησίων ἀδελφῶν γάμους,	ταύτην	ἀπολογίαν αὑτοῖς τῶν ἀτόπων καὶ
[2, 9]	πολλὰ καὶ ψευδῆ κατηγορουμένοις ἡμῖν	ταύτην	ἀπολογίαν δικαιοτάτην εἶναι νομίζω τὴν
[2, 14]	φύσιν τὴν πρὸς γυναῖκα καὶ	ταύτην,	εἰ μέλλοι τέκνων ἕνεκα γίνεσθαι.
[2, 14]	ἐπὶ γὰρ κοινωνίᾳ γεγόναμεν καὶ	ταύτην	ὁ προτιμῶν τοῦ καθ' αὑτὸν
[2, 3]	ὁδὸν βουβῶνας ἔσχον καὶ διὰ	ταύτην	τὴν αἰτίαν τῇ ἑβδόμῃ ἡμέρᾳ
[2, 11]	βούλησιν ἅπαντα πράττει καὶ διανοεῖται,	ταύτην	ᾤετο δεῖν πρὸ παντὸς ἐμποιῆσαι
[2, 6]	κατὰ Γάζαν κειμένη, καὶ Δῶρα	ταύτης	ἐστὶν οὐδεμία πόλις, τῆς μέντοι
[2, 5]	φυλακὴν ἐγκεχειρισμένους, ἐπὶ τῆς ἐπιμελείας	ταύτης	ἔταξεν, οὐκ ἂν δήπου τοὺς
[2, 2]	κατὰ τὴν ἑβδόμην ὀλυμπιάδα καὶ	ταύτης	ἔτος εἶναι πρῶτον, ἐν ᾧ,
[2, 22]	ὁμογνωμοσύνης ἧς εἶχον περὶ θεῶν,	ταύτης	μὲν (οὖν) ἐν τοῖς ἱεροῖς
[2, 12]	ἀρετῆς ἐποίησεν τὴν εὐσέβειαν, ἀλλὰ	ταύτης	μέρη τἆλλα, λέγω δὲ τὴν
[2, 13]	(Τίς ἂν οὖν ἀρχὴ γένοιτο	ταύτης	ὁσιωτέρα; τίς δὲ τιμὴ θεῷ
[2, 21]	τοὺς νόμους. Ἐκείνοις μὲν οὖν	τάχ'	ἂν δυσκολίαν τις ὀνειδίσειεν εἰκότως·
[2, 6]	καὶ πάλιν εἰς Δῶρα τὸ	τάχος	ἀπελθεῖν. Ἆρα οὖν καὶ ἡμεῖς
[2, 1]	Ἑλλήνων συγγραφεῖς παρασχόμενος μάρτυρας, τήν	τε	ἀντίρρησιν ἐποιησάμην πρὸς Μανεθὼν καὶ
[2, 23]	πάντας εὕροι τοῦτον (ὑφ' ἡμῶν	τε	διηλέγχθησαν οἱ νόμοι καὶ τοῖς
[2, 14]	αἱ προρρήσεις καὶ ἀπαγορεύσεις; ἁπλαῖ	τε	καὶ γνώριμοι. Πρώτη δ' ἡγεῖται
[2, 11]	μεγάλων ἐπιτυγχανομένων εἰκότως ἐνόμιζεν ἡγεμόνα	τε	καὶ σύμβουλον θεὸν ἔχειν, καὶ
[2, 13]	ὅσοι τῶν μετ' αὐτοῦ πειθοῖ	τε	καὶ σωφροσύνῃ τῶν ἄλλων διέφερον,
[2, 9]	καθ' οὓς ζῶντες διατελοῦμεν. Ἄλλως	τε	καὶ τὴν κατηγορίαν ὁ Ἀπολλώνιος
[2, 18]	οὐχ οἷόν τε κατασιωπᾶν, ἄλλως	τε	καὶ τοῦ λόγου μέλλοντος οὐχ
[2, 18]	ἡμᾶς ἐλέγχειν οἰομένων οὐχ οἷόν	τε	κατασιωπᾶν, ἄλλως τε καὶ τοῦ
[2, 10]	πλήθεσιν ἡγεμόνα καὶ σύμβουλον τήν	τε	κατασκευὴν αὐτοῖς ὅλην τοῦ βίου
[2, 11]	καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Πλάτων οἵ	τε	μετ' ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς στοᾶς
[2, 2]	ποιεῖν τοῖς ἔπειτα προσέταξεν, ὅ	τε	μετὰ ταῦτα κατασκευάσας τὸν ναὸν
[2, 16]	ἀποθανεῖν ἔδωκεν ὁ θεὸς γενέσθαι	τε	πάλιν καὶ βίον ἀμείνω λαβεῖν
[2, 10]	πάντα καθ' ἡμῶν λέγουσιν, ἑαυτόν	τε	παρέσχεν ἄριστον τοῖς πλήθεσιν ἡγεμόνα
[2, 11]	ὄντα τῶν ἀγαθῶν, ἃ κοινῇ	τε	πᾶσιν ἀνθρώποις ὑπάρχει καὶ ὅσων
[2, 12]	τῶν κοινωνησόντων τῆς διαίτης ἔργων	τε	συντονίας καὶ τοὔμπαλιν ἀναπαύσεως ὅρον
[2, 10]	τοῖς λαοῖς ἐμπαρασχεῖν, οὕτως αὐτός	τε	τὰ μάλιστα τὴν ἀρετὴν ἐπιδείξειν
[2, 12]	ὅτι τὸν (νόμον παραβεβήκασιν, οἵ	τε	τὰς μεγίστας καὶ κυριωτάτας παρ'
[2, 1]	βιβλίου, τιμιώτατέ μοι Ἐπαφρόδιτε, περί	τε	τῆς ἀρχαιότητος ἡμῶν ἐπέδειξα τοῖς
[2, 17]	πάντα παθεῖν γενναίως προείλοντο. ~(Κἂν	τε	τι μὴ συμβεβήκει γνώριμον ἡμῶν
[2, 9]	πλεῖστον δὲ κατὰ δυσμένειαν περί	τε	τοῦ νομοθετήσαντος ἡμῖν Μωσέως καὶ
[2, 3]	τοὺς νόμους. Καίτοι πῶς οἷόν	τε	τοὺς αὐτοὺς καὶ τεσσαράκοντα μένειν
[2, 17]	μάλιστα δὲ τῶν νομοθετῶν Λυκοῦργον	τεθαυμάκασι	καὶ τὴν Σπάρτην ἅπαντες ὑμνοῦσιν,
[2, 18]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐπὶ σοφίᾳ	τεθαυμασμένων	οὐκ ἐπιτετίμηκεν καὶ ποιητῶν τοῖς
[2, 13]	τεκμήριον τοῦ κάλλιστα τὸν νόμον	τεθῆναι·	τὰ γὰρ μὴ τοῦτον ἔχοντα
[2, 13]	δὲ τοῖς πεισθεῖσιν ἐξ ἀρχῆς	τεθῆναι	τὸν νόμον κατὰ θεοῦ βούλησιν
[2, 2]	Μανεθὼς μὲν γὰρ κατὰ τὴν	Τεθμώσιος	βασιλείαν ἀπαλλαγῆναί φησιν ἐξ Αἰγύπτου
[2, 6]	ὑπήντησεν, ἔρημα δὲ καὶ τὰ	τείχη	φυλάκων εὗρε πολέμου συνεστηκότος, ἐῶ
[2, 17]	ἐνεκαρτέρησαν. (Οὐκοῦν τοῦτο μὲν ὡμολογήσθω	τεκμήριον	ἀρετῆς εἶναι τὸ πείθεσθαι τοῖς
[2, 7]	ῥηθήσεσθαι θαυμάζειν ἄξιόν ἐστιν Ἀπίωνα·	τεκμήριον	γὰρ εἶναί φησιν τοῦ μήτε
[2, 4]	ὡς μηδ' ὕστερον ἐκπεσεῖν, ἀνδρείας	τεκμήριόν	ἐστιν αὐτοῖς· εἰς κατοίκησιν δὲ
[2, 21]	δεχόμεθα. Καὶ τοῦτο ἂν εἴη	τεκμήριον,	οἶμαι, φιλανθρωπίας ἅμα καὶ μεγαλοψυχίας.
[2, 2]	δὲ πάντως προσέθηκε τὸ Καρχηδόνα	τεκμήριον	οἰόμενος αὑτῷ γενέσθαι τῆς ἀληθείας
[2, 13]	νομοθετηθεῖσιν. Ὅπερ εἰκότως ἂν εἴη	τεκμήριον	τοῦ κάλλιστα τὸν νόμον τεθῆναι·
[2, 10]	διοδοιπορῆσαι καὶ νικῆσαι πολεμίους καὶ	τέκνα	καὶ γυναῖκας καὶ λείαν ὁμοῦ
[2, 15]	προωμολογημένην, οὔτ' εἰ πείσειεν γεγαμημένην.	(Τέκνα	τρέφειν ἅπαντα προσέταξεν, καὶ γυναιξὶν
[2, 15]	μήτε διαφθείρειν ἀλλὰ ἢν φανείη	τεκνοκτόνος	ἂν εἴη ψυχὴν ἀφανίζουσα καὶ
[2, 14]	γυναῖκα καὶ ταύτην, εἰ μέλλοι	τέκνων	ἕνεκα γίνεσθαι. Τὴν δὲ πρὸς
[2, 13]	φυλάττειν οὐ δύνανται μυστήρια καὶ	τελετὰς	ἐπονομάζοντες, ταῦτα μεθ' ἡδονῆς καὶ
[2, 13]	τῶν ἱερέων πεπιστευμένων, ὥσπερ δὲ	τελετῆς	τινος τῆς ὅλης πολιτείας οἰκονομουμένης;
[2, 9]	μὲν Ἀπίωνι τοῦ βίου τὸ	τέλος	ἐγένετο καὶ τοῦτο (παρ' ἡμῶν
[2, 13]	ἐπιτηδευμάτων, ὅτι δεῖ πάντα τἆλλα	τέλος	ἔχειν τὴν εὐσέβειαν, καὶ γυναικῶν
[2, 14]	αὐτάρκης, ἀρχὴ καὶ μέσα καὶ	τέλος	οὗτος τῶν πάντων, ἔργοις μὲν
[2, 16]	τὴν γῆν αὐτῶν πυρπολεῖν οὐδὲ	τέμνειν	ἥμερα δένδρα, ἀλλὰ καὶ σκυλεύειν
[2, 3]	καλεῖται Σίναιον, ἀναβάντα φησὶν ἡμέρας	τεσσαράκοντα	κρυβῆναι κἀκεῖθεν καταβάντα δοῦναι τοῖς
[2, 3]	οἷόν τε τοὺς αὐτοὺς καὶ	τεσσαράκοντα	μένειν ἡμέρας ἐν ἐρήμῳ καὶ
[2, 6]	μηδὲν ἐπικοινωνοῦσα τοῖς Ἀπίωνος φλυαρήμασι·	τεσσάρων	γὰρ (Ἡμερῶν ὁδὸν τῆς Ἰουδαίας
[2, 19]	εἶναι χρὴ δοκεῖν, ἄλλους δὲ	τετάχθαι	πρὸς ταῖς τέχναις, χαλκεύοντά τινα,
[2, 15]	ἀγνοίας ἔχωσι. (Τῆς εἰς τοὺς	τετελευτηκότας	προυνόησεν ὁσίας οὐ πολυτελείαις ἐνταφίων
[2, 22]	μηδὲ παρὰ τοῖς θεμένοις αὐτοὺς	τετηρημένους;	πῶς γὰρ οὐκ ἔμελλον Λακεδαιμόνιοι
[2, 22]	ζῆλος τῶν (παρὰ τοῖς ἄλλοις	τετιμημένων.	Οὐδὲ τὴν ἀνδρείαν ἠσκήσαμεν ἐπὶ
[2, 1]	πρὸς Ἀπίωνα τὸν γραμματικὸν ἀντιρρήσεως	τετολμημένοις	ἐπῆλθέ μοι διαπορεῖν, εἰ (χρὴ
[2, 20]	τῶν ἀνοήτων εἷς ἦν καὶ	τετυφωμένων,	τοὺς μέντοι κατ' ἀλήθειαν ἐν
[2, 24]	θανάτου καταφρονεῖν, ἐν εἰρήνῃ δὲ	τέχναις	ἢ γεωργίαις προσανέχειν, πάντα δὲ
[2, 23]	καὶ τὸ φιλεργὸν ἐν ταῖς	τέχναις	καὶ (τὸ καρτερικὸν ἐν ταῖς
[2, 19]	ἄλλους δὲ τετάχθαι πρὸς ταῖς	τέχναις,	χαλκεύοντά τινα, τὴν δὲ ὑφαίνουσαν,
[2, 17]	μήτε γῆν ἐργαζόμενοι μήτε περὶ	τέχνας	πονοῦντες ἀλλὰ πάσης ἐργασίας ἄφετοι
[2, 14]	ᾖ πολυτελὴς ἄτιμος, πᾶσα δὲ	τέχνη	πρὸς μιμήσεως ἐπίνοιαν ἄτεχνος. Οὐδὲν
[2, 8]	θαυμαστοὺς ἄνδρας οὐ παρεσχήκαμεν οἷον	τεχνῶν	τινων εὑρετὰς ἢ σοφίᾳ διαφέροντας.
[2, 5]	πολίτης ἀντιποιεῖται. (Πολεμούντων γὰρ αὐτῶν	τῇ	βασιλίσσῃ Κλεοπάτρᾳ καὶ κινδυνευόντων ἀπολέσθαι
[2, 9]	νόμους. Παρακαλῶ δὲ τοὺς ἐντευξομένους	τῇ	γραφῇ μὴ μετὰ φθόνου ποιεῖσθαι
[2, 3]	καὶ διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν	τῇ	ἑβδόμῃ ἡμέρᾳ ἀνεπαύσαντο σωθέντες εἰς
[2, 8]	ἐντυγχάνοντες. (Τὰ λοιπὰ τῶν ἐν	τῇ	κατηγορίᾳ γεγραμμένων ἄξιον ἦν ἴσως
[2, 5]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἐν	τῇ	Λιβύῃ πόλεων (εἰς αὐτὰς μέρος
[2, 16]	καὶ σκυλεύειν ἀπείρηκεν τοὺς ἐν	τῇ	μάχῃ πεσόντας, καὶ τῶν αἰχμαλώτων
[2, 4]	ἂν ἔλεγεν Ἀπίων, εἰ πρὸς	τῇ	νεκροπόλει κατῴκουν καὶ μὴ πρὸς
[2, 16]	ἐπέτρεψε συνεξαιρεῖν, φείδεσθαι δὲ κἀν	τῇ	πολεμίᾳ τῶν ἐργαζομένων ζῴων (καὶ
[2, 16]	τῷ γένει μόνον, ἀλλὰ καὶ	τῇ	προαιρέσει τοῦ βίου νομίζων εἶναι
[2, 16]	δ' ἐκ παρέργου προσιόντας ἀναμίγνυσθαι	τῇ	συνηθείᾳ οὐκ ἠθέλησεν. (Τἆλλα δὲ
[2, 11]	δ' ἐστὶ καλὰ καὶ πρέποντα	τῇ	τοῦ θεοῦ φύσει καὶ μεγαλειότητι,
[2, 2]	ἐπιμνησθήσομαι συντόμως. ~(Φησὶ γὰρ ἐν	τῇ	τρίτῃ τῶν Αἰγυπτιακῶν τάδε· Μωσῆς,
[2, 6]	ἑωράκασιν οἱ τὰς τοσαύτας καὶ	τηλικαύτας	λυχνοκαί̈ ας ἐπιτελοῦντες, ἀλλ' οὐδέ
[2, 12]	παρ' αὐτοῖς ἀρχὰς διοικοῦντες ὁμολογοῦσι	τὴν	ἄγνοιαν· ἐπιστάτας γὰρ παρακαθίστανται τῆς
[2, 3]	ἐκάλεσαν τὴν ἡμέραν σάββατον σώζοντες	τὴν	Αἰγυπτίων γλῶτταν· (τὸ γὰρ βουβῶνος
[2, 5]	ἐφρόνησεν· καὶ γὰρ τὰ κατὰ	τὴν	Αἴγυπτον αὐτοῖς ἐνεχείρισε φρούρια πιστῶς
[2, 10]	προγόνους ἡμῶν, ἐπείπερ ἔδοξεν αὐτοῖς	τὴν	Αἴγυπτον ἐκλιποῦσιν ἐπὶ τὴν πάτριον
[2, 8]	ηὑρέθη τῶν ἰδίων αὐτοῦ περὶ	τὴν	Αἴγυπτον κακῶν ἐκλαθόμενος, ἀλλὰ Σέσωστρις
[2, 10]	ἑτέροις ὑπεναντίως νενομισμένων, τούτου δίκαιοι	τὴν	αἰτίαν ἔχειν εἰσὶν οἱ τὰ
[2, 3]	βουβῶνας ἔσχον καὶ διὰ ταύτην	τὴν	αἰτίαν τῇ ἑβδόμῃ ἡμέρᾳ ἀνεπαύσαντο
[2, 23]	τῶν νόμων καὶ τῆς πολιτείας	τὴν	ἀκριβῆ πεποίημαι παράδοσιν ἐν τοῖς
[2, 12]	τῶν ἄλλων ἔργων ἀφεμένους ἐπὶ	τὴν	ἀκρόασιν ἐκέλευσε τοῦ νόμου συλλέγεσθαι
[2, 8]	ὥστε εἰκότως ἐλεήσαι τις ἂν	τὴν	Ἀλεξάνδρειαν, εἴπερ ἐπὶ τούτῳ μέγα
[2, 4]	μὲν λεγομένην δὲ αὐτοῦ λοιδορεῖ	τὴν	Ἀλεξάνδρειαν· ἐκείνης γὰρ καὶ τὸ
[2, 5]	χάριν αὐτοῖς ἔχειν, ὅτι διέσωσαν	τὴν	Ἀλεξάνδρειαν, ἧς ὡς πολίτης ἀντιποιεῖται.
[2, 8]	αὐτὸς ἑαυτὸν προστίθησι καὶ μακαρίζει	(τὴν	Ἀλεξάνδρειαν, ὅτι τοιοῦτον ἔχει πολίτην·
[2, 24]	ἐξεληλέγχθωσαν. Σοὶ δέ, Ἐπαφρόδιτε, μάλιστα	τὴν	ἀλήθειαν ἀγαπῶντι καὶ διὰ σὲ
[2, 1]	Χαλδαίων καὶ Αἰγυπτίων γράμμασι πιστωσάμενος	τὴν	ἀλήθειαν καὶ πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων
[2, 23]	γεγραφότας ἐλέγξω πρὸς αὐτὴν (ἀναιδῶς	τὴν	ἀλήθειαν πεφιλονεικηκότας. Καὶ δή μοι
[2, 11]	φιλοσοφοῦντες εἰς πλήθη δόξαις προκατειλημμένα	τὴν	ἀλήθειαν τοῦ δόγματος ἐξενεγκεῖν οὐκ
[2, 20]	μὲν εἰκότως κατεφρόνησαν, εἰς δὲ	τὴν	ἀληθῆ καὶ πρέπουσαν περὶ τοῦ
[2, 17]	αὐτὸς δὲ Πλάτων ὡμολόγηκεν, ὅτι	τὴν	ἀληθῆ περὶ θεοῦ δόξαν εἰς
[2, 20]	ἐγὼ μὲν ὑπολαμβάνω τὸ μήτε	τὴν	ἀληθῆ τοῦ θεοῦ φύσιν ἐξ
[2, 4]	οἱ ἐν Ἐφέσῳ καὶ κατὰ	τὴν	ἄλλην Ἰωνίαν τοῖς αὐθιγενέσι πολίταις
[2, 20]	γνῶσιν διορίσαντας πρὸς τοῦτο (ποιήσασθαι	τὴν	ἄλλην τάξιν τοῦ πολιτεύματος, ἀλλ'
[2, 15]	τὸν γήμαντα μόνῃ, τὸ δὲ	τὴν	ἄλλου πειρᾶν ἀνόσιον. Εἰ δέ
[2, 9]	γραφῇ μὴ μετὰ φθόνου ποιεῖσθαι	τὴν	ἀνάγνωσιν· οὐ γὰρ ἐγκώμιον ἡμῶν
[2, 22]	(παρὰ τοῖς ἄλλοις τετιμημένων. Οὐδὲ	τὴν	ἀνδρείαν ἠσκήσαμεν ἐπὶ τῷ πολέμους
[2, 4]	λέγειν; αὐτῶν γὰρ ἡμῶν οἱ	τὴν	Ἀντιόχειαν κατοικοῦντες Ἀντιοχεῖς ὀνομάζονται· τὴν
[2, 10]	διέσωσεν εἰς ἀσφάλειαν· καὶ γὰρ	τὴν	ἄνυδρον αὐτοὺς καὶ πολλὴν ψάμμον
[2, 4]	τῆς δοθείσης αὐτῷ πολιτείας, καὶ	τὴν	ἀπέχθειαν αὐτῶν ἐπιστάμενος τὴν πρὸς
[2, 8]	ὀνειδίσαιμι· μιμεῖσθαι γὰρ οὐ προσῆκεν	τὴν	Ἀπίωνος ἀπαιδευσίαν, ὃς οὔτε τὰς
[2, 12]	ὑπ' ἀγνοίας ἁμαρτάνωμεν. (Οὐδὲ γὰρ	τὴν	ἀπὸ τῆς ἀγνοίας ὑποτίμησιν κατέλιπεν,
[2, 9]	ταύτην ἀπολογίαν δικαιοτάτην εἶναι νομίζω	τὴν	(ἀπὸ τῶν νόμων, καθ' οὓς
[2, 10]	οὕτως αὐτός τε τὰ μάλιστα	τὴν	ἀρετὴν ἐπιδείξειν τὴν αὐτοῦ νομίζων
[2, 22]	νόμον. Εἰ μὲν οὖν διὰ	τὴν	ἀρετὴν τῶν νόμων οὕτως πρὸς
[2, 15]	προφάσεις ποιεῖσθαι μέθης, ἀλλὰ σώφρονα	τὴν	ἀρχὴν εὐθὺς τῆς τροφῆς ἔταξε.
[2, 11]	θεοκρατίαν ἀπέδειξε τὸ πολίτευμα (θεῷ	τὴν	ἀρχὴν καὶ τὸ κράτος ἀναθείς.
[2, 21]	ἄν τις εὕροι καὶ διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν κεκολασμένους. ~(Ἀλλὰ δῆλον
[2, 12]	γὰρ μίαν μὲν ἔχειν καὶ	τὴν	αὐτὴν δόξαν περὶ θεοῦ, τῷ
[2, 10]	τὰ μάλιστα τὴν ἀρετὴν ἐπιδείξειν	τὴν	αὐτοῦ νομίζων καὶ σωτηρίαν τοῖς
[2, 1]	οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων διὰ	τὴν	αὐτῶν ἄνοιαν ὑπὸ τῶν τοιούτων
[2, 20]	ἐρημοῦται, τὰ δὲ νεωστὶ κατὰ	τὴν	αὐτῶν βούλησιν ἕκαστος ἱδρύεται, δέον
[2, 5]	καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ Κλεοπάτρα	τὴν	βασιλείαν ὅλην τὴν ἑαυτῶν Ἰουδαίοις
[2, 4]	δὲ γενναῖος Ἀπίων δοκεῖ μὲν	τὴν	βλασφημίαν τὴν καθ' ἡμῶν ὥσπερ
[2, 4]	τὴν Ἀντιόχειαν κατοικοῦντες Ἀντιοχεῖς ὀνομάζονται·	τὴν	γὰρ πολιτείαν αὐτοῖς ἔδωκεν ὁ
[2, 16]	(κριθέντας εἶναι οὐ γὰρ ἐᾷ	τὴν	γῆν αὐτῶν πυρπολεῖν οὐδὲ τέμνειν
[2, 7]	τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ	τὴν	γῆν καὶ τὴν θάλασσαν μηδενὶ
[2, 19]	καὶ βασιλεὺς ἠδυνήθη τῆς πρὸς	τὴν	γυναῖκα μίξεως ἐπισχεῖν (τὴν ὁρμὴν
[2, 14]	εἰ μέλλοι τέκνων ἕνεκα γίνεσθαι.	Τὴν	δὲ πρὸς ἄρρενας ἀρρένων ἐστύγηκεν
[2, 19]	πρὸς ταῖς τέχναις, χαλκεύοντά τινα,	τὴν	δὲ ὑφαίνουσαν, τὸν δὲ πολεμοῦντα
[2, 12]	ταύτης μέρη τἆλλα, λέγω δὲ	τὴν	δικαιοσύνην τὴν σωφροσύνην τὴν καρτερίαν
[2, 21]	λέγειν. Οἱ δὲ κοινὴν εἶναι	τὴν	ἑαυτῶν δόξαντες πόλιν Ἀθηναῖοι πῶς
[2, 5]	αὐτοῦ Κλεοπάτρα τὴν βασιλείαν ὅλην	τὴν	ἑαυτῶν Ἰουδαίοις ἐπίστευσαν, καὶ στρατηγοὶ
[2, 2]	ὡρίσατο τὴν ἔξοδον ἀκριβῶς κατὰ	τὴν	ἑβδόμην ὀλυμπιάδα καὶ ταύτης ἔτος
[2, 17]	ἀνθρώποις ὑπάρχει κἀν φανερῷ κεῖσθαι	τὴν	ἐθελούσιον (ἡμῶν τοῖς νόμοις ἀκολουθίαν,
[2, 11]	πείσας πρότερον ἑαυτὸν ὅτι κατὰ	τὴν	ἐκείνου βούλησιν ἅπαντα πράττει καὶ
[2, 11]	δεηθέντες ἐν ἀμηχάνοις, λαθεῖν δὲ	τὴν	ἐκείνου γνώμην οὐκ ἐνὸν οὔτε
[2, 3]	πάντες, οὐκ ἂν ἀθρόοι μετὰ	τὴν	ἕκτην (ἡμέραν ἐβουβωνίασαν· οὔτε γὰρ
[2, 17]	ὅσον ἐφ' ἑαυτῶν χρόνον εἶχον	τὴν	ἐλευθερίαν ἀκριβῶς ἔδοξαν τοὺς νόμους
[2, 9]	ἔτι δὲ πρὸς δικαιοσύνην καὶ	τὴν	ἐν τοῖς πόνοις καρτερίαν καὶ
[2, 3]	τῆς φλυαρίας ἢ τοὐναντίον μισήσειε	τὴν	ἐν τῷ τοιαῦτα γράφειν ἀναίδειαν;
[2, 2]	γε πάντων πιστότατος Ἀπίων ὡρίσατο	τὴν	ἔξοδον ἀκριβῶς κατὰ τὴν ἑβδόμην
[2, 11]	ἄλλοι δὲ (τοῖς πλήθεσιν ἐπέτρεψαν	τὴν	ἐξουσίαν τῶν πολιτευμάτων. Ὁ δ'
[2, 5]	Ἑκαταῖος περὶ ἡμῶν, ὅτι διὰ	τὴν	ἐπιείκειαν καὶ πίστιν, ἣν αὐτῷ
[2, 9]	θεῶν θεραπείαν καὶ τῆς σοφίας	τὴν	ἐπιμέλειαν. Ἐκεῖνοι τοίνυν ἅπαντες καὶ
[2, 5]	καὶ τοῦ γραφῆναι ταῦτα καλῶς	τὴν	ἐπιμέλειαν ἐπέταξεν οὐ τοῖς τυχοῦσιν,
[2, 13]	πρὸς τὴν εὐσέβειαν, ἐξαίρετον δὲ	τὴν	ἐπιμέλειαν τῶν ἱερέων πεπιστευμένων, ὥσπερ
[2, 4]	τοῖς γράμμασι καὶ τὴν στήλην	τὴν	ἑστῶσαν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ καὶ τὰ
[2, 9]	τοῖς μὲν οἰκείοις νόμοις περὶ	τὴν	εὐσέβειαν ἀκριβῶς ἐμμένειν, τοὺς δὲ
[2, 12]	οὐ γὰρ μέρος ἀρετῆς ἐποίησεν	τὴν	εὐσέβειαν, ἀλλὰ ταύτης μέρη τἆλλα,
[2, 13]	μὲν τοῦ πλήθους κατεσκευασμένου πρὸς	τὴν	εὐσέβειαν, ἐξαίρετον δὲ τὴν ἐπιμέλειαν
[2, 13]	δεῖ πάντα τἆλλα τέλος ἔχειν	τὴν	εὐσέβειαν, καὶ γυναικῶν ἀκούσειεν ἄν
[2, 2]	ἐκείνοις δὲ πιστεύσας τοῖς διὰ	τὴν	ἡλικίαν (ἐπισταμένοις αὐτὸν καὶ συγγενομένοις.
[2, 3]	νῦν Ἰουδαίαν λεγομένην καὶ ἐκάλεσαν	τὴν	ἡμέραν σάββατον σώζοντες τὴν Αἰγυπτίων
[2, 7]	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ	τὴν	θάλασσαν μηδενὶ εὐνοήσειν ἀλλοφύλῳ, μάλιστα
[2, 12]	κολάσεως παραίτησις. (Τοῦτο πρῶτον ἁπάντων	τὴν	θαυμαστὴν ὁμόνοιαν ἡμῖν ἐμπεποίηκεν· τὸ
[2, 21]	μηδὲ γυναικῶν ἐφείσαντο; νῦν γὰρ	τὴν	ἱέρειαν ἀπέκτειναν, ἐπεί τις αὐτῆς
[2, 3]	ἓξ ἡμερῶν αὐτοὺς ἐλθεῖν εἰς	τὴν	Ἰουδαίαν προείρηκε, πάλιν δὲ τὸν
[2, 3]	τὸ μὲν γὰρ σάββατον κατὰ	τὴν	Ἰουδαίων διάλεκτον ἀνάπαυσίς ἐστιν ἀπὸ
[2, 4]	Ἀπίων δοκεῖ μὲν τὴν βλασφημίαν	τὴν	καθ' ἡμῶν ὥσπερ τινὰ μισθὸν
[2, 9]	τὴν μετ' ἀλλήλων καὶ πρὸς	τὴν	καθόλου φιλανθρωπίαν ἔτι δὲ πρὸς
[2, 7]	μὲν ἐνέμειναν, εἰσὶ δ' οἳ	τὴν	καρτερίαν οὐχ ὑπομείναντες πάλιν ἀπέστησαν.
[2, 12]	δὲ τὴν δικαιοσύνην τὴν σωφροσύνην	τὴν	καρτερίαν τὴν τῶν πολιτῶν πρὸς
[2, 14]	μῖξιν μόνην οἶδεν ὁ νόμος	τὴν	κατὰ φύσιν τὴν πρὸς γυναῖκα
[2, 8]	οἵαις ἐχρήσαντο συμφοραῖς βίου· ἐῶ	τὴν	καταπρησθεῖσαν Ἀθηναίων ἀκρόπολιν, τὸν ἐν
[2, 9]	ζῶντες διατελοῦμεν. Ἄλλως τε καὶ	τὴν	κατηγορίαν ὁ Ἀπολλώνιος οὐκ ἀθρόαν
[2, 15]	ἐπιφανῶν, ἀλλὰ τὰ μὲν περὶ	τὴν	κηδείαν τοῖς οἰκειοτάτοις ἐπιτελεῖν, πᾶσι
[2, 3]	ὤν, ὡς ἂν εἴποι τις,	τὴν	μὲν ἀληθῆ πατρίδα καὶ τὸ
[2, 9]	πρὸς εὐσέβειαν καὶ πρὸς κοινωνίαν	τὴν	μετ' ἀλλήλων καὶ πρὸς τὴν
[2, 5]	γὰρ ἀπορίᾳ γε τῶν οἰκησόντων	τὴν	μετὰ σπουδῆς ὑπ' αὐτοῦ πόλιν
[2, 3]	ἐρήμῳ καὶ ἀνύδρῳ τόπῳ καὶ	τὴν	μεταξὺ πᾶσαν (ἐν ἡμέραις ἓξ
[2, 15]	φίλους· οὐ γὰρ εἶναι φιλίαν	τὴν	μὴ πάντα πιστεύουσαν. Κἂν συμβῇ
[2, 3]	Ἀλεξανδρεὺς δὲ εἶναι καταψευδόμενος ὁμολογεῖ	τὴν	μοχθηρίαν τοῦ γένους. ~(Εἰκότως οὖν
[2, 16]	ἀλλὰ μόνην ἐφῆκε τούτων χρῆσιν	τὴν	νόμιμον, πᾶσαν δ' ἑτέραν ἐκώλυσεν·
[2, 15]	εἶναι τότε προσήκει. Καὶ μετὰ	τὴν	νόμιμον συνουσίαν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς
[2, 3]	ἀνεπαύσαντο σωθέντες εἰς τὴν χώραν	τὴν	νῦν Ἰουδαίαν λεγομένην καὶ ἐκάλεσαν
[2, 23]	καὶ περιουσίᾳ ῥώμης ἐφάνησαν ἐπὶ	τὴν	οἰκείαν ὑποστρέψαντες γῆν. ~(Οἱ μὲν
[2, 16]	προαιρέσει τοῦ βίου νομίζων εἶναι	τὴν	οἰκειότητα. Τοὺς δ' ἐκ παρέργου
[2, 13]	ὡς ἄμεινον μετήνεγκεν; ἆρά γε	τὴν	ὅλην κατάστασιν τοῦ πολιτεύματος; (καὶ
[2, 13]	τῶν φιλοσόφων ἀποτετόλμηται, τῶν μὲν	τὴν	ὅλην τοῦ θεοῦ φύσιν ἀναιρεῖν
[2, 1]	ψευσμάτων συγχύσει τὰ μὲν εἰς	τὴν	ὁμοίαν ἰδέαν πίπτει τοῖς προεξητασμένοις
[2, 3]	ἓξ διελθεῖν; ἡ δὲ περὶ	τὴν	ὀνομασίαν τοῦ σαββάτου γραμματικὴ μετάθεσις
[2, 20]	αὐτοῦ καταχέας, ἵνα δὴ μὴ	τὴν	ὀρθὴν δόξαν περὶ θεοῦ τοῖς
[2, 19]	πρὸς τὴν γυναῖκα μίξεως ἐπισχεῖν	(τὴν	ὁρμὴν ὅσον γοῦν εἰς τὸ
[2, 4]	Οὐκοῦν τόπος εἰ λοιδορίαν ἔχει,	τὴν	οὐ πατρίδα μὲν λεγομένην δὲ
[2, 23]	βεβάδικεν. Αὐτὸς δέ τις ἕκαστος	τὴν	πατρίδα καὶ τὸν οἶκον ἐπισκοπῶν
[2, 10]	αὐτοῖς τὴν Αἴγυπτον ἐκλιποῦσιν ἐπὶ	τὴν	πάτριον γῆν ἐπανιέναι, πολλὰς τὰς
[2, 5]	ἂν δήπου τοὺς νόμους καὶ	τὴν	πάτριον ἡμῶν φιλοσοφίαν ἐπιθυμήσας ἐκμαθεῖν,
[2, 11]	τοῖς ἐξ ἐκείνων ἀεὶ γενησομένοις	τὴν	περὶ θεοῦ πίστιν ἐνέφυσεν ἀμετακίνητον.
[2, 19]	Τὸ δὲ δὴ πάντων ἀσελγέστερον,	τὴν	περὶ τὰς μίξεις ἀκρασίαν καὶ
[2, 13]	σωφροσύνῃ τῶν ἄλλων διέφερον, τούτοις	τὴν	περὶ τὸν (θεὸν μάλιστα θεραπείαν
[2, 20]	ἕκαστος ἱδρύεται, δέον (τοίνυν) τοὐναντίον	τὴν	περὶ τοῦ θεοῦ δόξαν αὐτοὺς
[2, 16]	νομοθέτου προφητεύσαντος, τοῦ δὲ θεοῦ	τὴν	πίστιν ἰσχυρὰν παρεσχηκότος, ὅτι τοῖς
[2, 7]	τὸ κεχρῆσθαι συμφοραῖς τισι περὶ	τὴν	πόλιν, αὐτοὶ δῆλον ὅτι πόλεως
[2, 5]	μετὰ ταῦτα, φησίν, Ὀνίας ἐπὶ	τὴν	πόλιν ἤγαγε στρατὸν ὀλίγον ὄντος
[2, 21]	ἀπέθανεν; οὐ γὰρ δὴ προεδίδου	τὴν	πόλιν τοῖς πολεμίοις οὐδὲ τῶν
[2, 20]	οὐδένα ποιητῶν φησι δεῖν εἰς	τὴν	πολιτείαν παραδέχεσθαι καὶ τὸν Ὅμηρον
[2, 6]	Κλεοπάτραν ἐκβαλεῖν βουλόμενος τῆς βασιλείας	~(Τὴν	πορείαν ποιουμένων, τοὺς μὲν Ἰουδαίους
[2, 9]	νόμους βλασφημίας δοῦναι δίκην Ἀπίων	τὴν	πρέπουσαν· περιετμήθη γὰρ ἐξ ἀνάγκης
[2, 23]	παρατετήρηται. (Μιμεῖσθαι δὲ πειρῶνται καὶ	τὴν	πρὸς ἀλλήλους ἡμῶν ὁμόνοιαν καὶ
[2, 15]	(Ταῦτα καὶ πολλὰ τούτοις ὅμοια	τὴν	πρὸς ἀλλήλους ἡμῶν συνέχει κοινωνίαν)
[2, 23]	φρονοῦντες, εὐτέλειαν δὲ (βίου καὶ	τὴν	πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν διδάσκοντες. Οὐ
[2, 20]	τοῦ θεοῦ δόξαν αὐτοὺς καὶ	τὴν	πρὸς αὐτὸν τιμὴν ἀμετακίνητον διαφυλάττειν.
[2, 14]	ὁ νόμος τὴν κατὰ φύσιν	τὴν	πρὸς γυναῖκα καὶ ταύτην, εἰ
[2, 15]	φόνον ἐργασάμενος. (Γονέων τιμὴν μετὰ	τὴν	πρὸς θεὸν δευτέραν ἔταξεν καὶ
[2, 12]	διατριβαὶ καὶ λόγοι πάντες ἐπὶ	τὴν	πρὸς θεὸν ἡμῖν εὐσέβειαν ἀναφέρουσιν·
[2, 4]	καὶ τὴν ἀπέχθειαν αὐτῶν ἐπιστάμενος	τὴν	πρὸς τοὺς συνοικοῦντας αὐτοῖς ἐπὶ
[2, 4]	μέχρι νῦν αὐτῶν ἡ φυλὴ	τὴν	προσηγορίαν εἶχεν Μακεδόνες. (Εἰ μὲν
[2, 4]	γένεσι διαφέρωσιν, ἀπὸ τῶν οἰκιστῶν	τὴν	προσηγορίαν λαμβάνουσιν. (Καὶ τί δεῖ
[2, 24]	χρώμενοι μάλιστα πάντων βλεπόμεθα καὶ	τὴν	πρώτην εὕρεσιν αὐτῶν ἡμετέραν οὖσαν
[2, 2]	οὔτε γὰρ αὐτὸς Μωσῆς, ὅτε	τὴν	πρώτην σκηνὴν τῷ θεῷ κατεσκεύασεν,
[2, 5]	πίστιν, ἣν αὐτῷ παρέσχον Ἰουδαῖοι,	τὴν	Σαμαρεῖτιν χώραν προσέθηκεν ἔχειν αὐτοῖς
[2, 17]	τῶν νομοθετῶν Λυκοῦργον τεθαυμάκασι καὶ	τὴν	Σπάρτην ἅπαντες ὑμνοῦσιν, ὅτι τοῖς
[2, 4]	βασιλέων ἐντυχὼν τοῖς γράμμασι καὶ	τὴν	στήλην τὴν ἑστῶσαν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ
[2, 4]	ἢ γὰρ ὡς ἐπισεμνυνόμενοι προσποιοῦνται	τὴν	συγγένειαν ἢ κοινωνοὺς ἡμᾶς ἐπισπῶνται
[2, 12]	τἆλλα, λέγω δὲ τὴν δικαιοσύνην	τὴν	σωφροσύνην τὴν καρτερίαν τὴν τῶν
[2, 1]	τῶν Ἑλλήνων συγγραφεῖς παρασχόμενος μάρτυρας,	τήν	τε ἀντίρρησιν ἐποιησάμην πρὸς Μανεθὼν
[2, 10]	τοῖς πλήθεσιν ἡγεμόνα καὶ σύμβουλον	τήν	τε κατασκευὴν αὐτοῖς ὅλην τοῦ
[2, 2]	ἀκριβής. Μανεθὼς μὲν γὰρ κατὰ	τὴν	Τεθμώσιος βασιλείαν ἀπαλλαγῆναί φησιν ἐξ
[2, 13]	πρῶτον εὐθὺς ὁ νομοθέτης ἐπὶ	τὴν	τιμὴν ἔταξεν, ἀλλ' ὅσοι τῶν
[2, 7]	λυχνοφόρος ἐκεῖνος ἀνοίξειν οἰόμενος καὶ	τὴν	τοῦ κάνθωνος ὡς ᾤετο κεφαλὴν
[2, 2]	Εἴρωμος καὶ πολλὰ συνεβάλετο πρὸς	τὴν	τοῦ ναοῦ κατασκευήν. Αὐτὸς δὲ
[2, 5]	(ἑαυτὸν διαφέροντα Δημήτριον, τοὺς δὲ	τὴν	τοῦ σώματος αὐτοῦ φυλακὴν ἐγκεχειρισμένους,
[2, 14]	πᾶσα μὲν ὕλη πρὸς εἰκόνα	τὴν	τούτου κἂν ᾖ πολυτελὴς ἄτιμος,
[2, 18]	τὰ τοῦ βίου χρώμενοι καὶ	τὴν	τροφὴν ἑτοίμην παρ' ἐκείνων λαμβάνοντες,
[2, 8]	καὶ χοῖρον (οὐκ ἐσθίομεν καὶ	τὴν	τῶν αἰδοίων χλευάζει περιτομήν. Τὸ
[2, 13]	πάντων ἀρχιερεῖ πάλιν αὖ πεπιστευκυίας	(τὴν	τῶν ἄλλων ἱερέων ἡγεμονίαν; οὓς
[2, 12]	ἐπιμέλειαν· οὔτε γὰρ κωφὴν ἀπέλιπε	τὴν	τῶν ἠθῶν ἄσκησιν οὔτε τὸν
[2, 9]	βασιλέων ἐξ ἀρχῆς ταῦτα προστετάχθαι,	τὴν	τῶν θεῶν θεραπείαν καὶ τῆς
[2, 23]	πρὸς ἀλλήλους ἡμῶν ὁμόνοιαν καὶ	τὴν	τῶν ὄντων ἀνάδοσιν καὶ τὸ
[2, 24]	οὐδ' ἐπὶ μισανθρωπίαν, ἀλλ' ἐπὶ	τὴν	τῶν ὄντων κοινωνίαν παρακαλοῦντες, ἀδικίας
[2, 17]	ἀληθῆ περὶ θεοῦ δόξαν εἰς	τὴν	τῶν ὄχλων ἄνοιαν οὐκ ἦν
[2, 12]	δικαιοσύνην τὴν σωφροσύνην τὴν καρτερίαν	τὴν	τῶν πολιτῶν πρὸς ἀλλήλους ἐν
[2, 13]	τοῖς λόγοις ἐπικεχειρηκότων, ἄλλων δὲ	τὴν	ὑπὲρ ἀνθρώπων αὐτὸν (πρόνοιαν ἀφαιρουμένων·
[2, 20]	χρυσὸν ἔχουσι τῆς ἀεὶ καινουργίας	(τὴν	ὑπόθεσιν. (Καὶ τὰ μὲν τῶν
[2, 11]	ᾤετο δεῖν πρὸ παντὸς ἐμποιῆσαι	τὴν	ὑπόληψιν τοῖς πλήθεσιν· οἱ γὰρ
[2, 6]	εἰς τὸν ναὸν παρελθεῖν καὶ	τὴν	χρυσῆν ἀποσῦραι τοῦ κάνθωνος κεφαλήν,
[2, 7]	τὸ καταφυγεῖν, ὥς φασιν, εἰς	τὴν	χώραν αὐτῶν τοὺς θεοὺς καὶ
[2, 3]	ἑβδόμῃ ἡμέρᾳ ἀνεπαύσαντο σωθέντες εἰς	τὴν	χώραν τὴν νῦν Ἰουδαίαν λεγομένην
[2, 6]	οὐδέ τις αὐτῷ βαδίζοντι κατὰ	τὴν	χώραν τῶν τοσούτων μυριάδων ὑπήντησεν,
[2, 1]	δ' ἐπὶ τούτοις μέμικται περὶ	τῆς	ἁγιστείας τῆς κατὰ τὸ ἱερὸν
[2, 12]	ἁμαρτάνωμεν. (Οὐδὲ γὰρ τὴν ἀπὸ	τῆς	ἀγνοίας ὑποτίμησιν κατέλιπεν, ἀλλὰ καὶ
[2, 20]	ἐλέφαντα καὶ τὸν χρυσὸν ἔχουσι	τῆς	ἀεὶ καινουργίας (τὴν ὑπόθεσιν. (Καὶ
[2, 4]	Λάγου καὶ τῶν μετ' ἐκεῖνον	τῆς	Αἰγύπτου βασιλέων ἐντυχὼν τοῖς γράμμασι
[2, 3]	τὸν Μωσῆν εἰς τὸ μεταξὺ	τῆς	Αἰγύπτου καὶ τῆς Ἀραβίας ὄρος,
[2, 3]	ἐψεύδετο καὶ γεγενημένος ἐν Ὀάσει	τῆς	Αἰγύπτου πάντων Αἰγυπτίων πρῶτος ὤν,
[2, 5]	ὡς προεῖπον, ἐν τῷ βαθυτάτῳ	τῆς	Αἰγύπτου πῶς ἂν Ἀλεξανδρεὺς εἴη
[2, 4]	πρὸς τοὺς συνοικοῦντας αὐτοῖς ἐπὶ	τῆς	Ἀλεξανδρείας Ἰουδαίους προτέθειται μὲν ἐκείνοις
[2, 2]	Καρχηδόνα τεκμήριον οἰόμενος αὑτῷ γενέσθαι	τῆς	ἀληθείας ἐναργέστατον, οὐ συνῆκε δὲ
[2, 22]	ὁ Ἀπολλώνιος κἀκείνους ἐθαύμαζεν, ὅτι	τῆς	ἀνδρείας αὐτῶν ἀπέλαυσαν οἱ Ἕλληνες
[2, 22]	ἐν τοῖς ἱεροῖς οἷς κατέπρησαν,	τῆς	ἀνδρείας δὲ δουλεῦσαι παρὰ μικρὸν
[2, 22]	γὰρ οὐκ ἔμελλον Λακεδαιμόνιοι μὲν	τῆς	ἀνεπιμίκτου καταγνώσεσθαι πολιτείας καὶ τῆς
[2, 18]	θεοῦ. (Τῶν δὲ κατηγόρων διὰ	τῆς	ἀντιπαραθέσεως ἡμᾶς ἐλέγχειν οἰομένων οὐχ
[2, 2]	ἔλεγχον ἐπισπώμενος. (Εἰ γὰρ περὶ	τῆς	ἀπιστίας πιστεύειν δεῖ ταῖς Φοινίκων
[2, 3]	τὸ μεταξὺ τῆς Αἰγύπτου καὶ	τῆς	Ἀραβίας ὄρος, ὃ καλεῖται Σίναιον,
[2, 22]	τοῦτον ἂν ποιησαίμην ἐγὼ μάρτυρα	τῆς	ἀρετῆς ἡμῶν τοῦ νομοθέτου καὶ
[2, 24]	τὸν νομοθέτην ἐλοιδόρησαν· τῷ δὲ	τῆς	ἀρετῆς πάλαι μὲν ὁ θεός,
[2, 23]	γὰρ εἰ μὴ συνίεμεν αὐτοὶ	τῆς	ἀρετῆς τῶν νόμων, ἁπάντων ἂν
[2, 1]	τιμιώτατέ μοι Ἐπαφρόδιτε, περί τε	τῆς	ἀρχαιότητος ἡμῶν ἐπέδειξα τοῖς Φοινίκων
[2, 22]	γάμους νομοθετήσαντες, ὅσας δὲ περὶ	τῆς	ἀσεβείας προφάσεις περιέχουσιν ἀρνήσεως, εἰ
[2, 7]	εὕροντο τὸ μηδενὶ δουλεῦσαι τῶν	τῆς	Ἀσίας ἢ τῆς Εὐρώπης κρατησάντων,
[2, 8]	Περσῶν καὶ μετ' ἐκείνους ἡγουμένων	τῆς	Ἀσίας Μακεδόνων Αἰγύπτιοι μὲν ἐδούλευον
[2, 17]	μυρίαις διὰ τὰς τῶν βασιλευσάντων	τῆς	Ἀσίας μεταβολὰς οὐδ' ἐν τοῖς
[2, 12]	λόγῳ (διδασκαλικός, ὁ δὲ διὰ	τῆς	ἀσκήσεως τῶν ἠθῶν. Οἱ μὲν
[2, 5]	φιλανθρωπία πᾶσιν οὐ μικροῦ δεῖν	τῆς	αὐτῶν προσηγορίας μεταδέδωκεν οὐ μόνον
[2, 4]	συγγένειαν ἢ κοινωνοὺς ἡμᾶς ἐπισπῶνται	τῆς	αὑτῶν κακοδοξίας. (Ὁ δὲ γενναῖος
[2, 5]	Κυρήνης ἐξῆλθε Κλεοπάτραν ἐκβαλεῖν βουλόμενος	τῆς	βασιλείας ~(Τὴν πορείαν ποιουμένων, τοὺς
[2, 6]	καὶ μετὰ τῶν ἄστρων ἐπὶ	τῆς	γῆς ᾠήθησαν ὁρᾶν αὐτὸν περιπατοῦντα;
[2, 17]	Ἕλλησιν ἤ που περιτυχεῖν ἔξω	τῆς	γινωσκομένης γῆς ἔφασκεν ἀνθρώποις τοιαύτην
[2, 23]	δή μοι δοκῶ πεπληρῶσθαι διὰ	τῆς	γραφῆς ἱκανῶς ἃ προϋ πεσχόμην·
[2, 12]	προσφέρεσθαι, καὶ περὶ τῶν κοινωνησόντων	τῆς	διαίτης ἔργων τε συντονίας καὶ
[2, 11]	μάλιστα κατορθώσας τοὺς νόμους καὶ	τῆς	δικαιοτάτης περὶ θεοῦ πίστεως ἐπιτυχών,
[2, 4]	τινὰ μισθὸν ἐθελῆσαι παρασχεῖν Ἀλεξανδρεῦσι	τῆς	δοθείσης αὐτῷ πολιτείας, καὶ τὴν
[2, 17]	τις ἐθέλοι σκοπεῖν, πολλῷ τινι	τῆς	δοκούσης ἐπιτετάχθαι Λακεδαιμονίοις καρτερίας μείζονας
[2, 5]	Ἰουδαίοις ἐπίστευσαν, καὶ στρατηγοὶ πάσης	τῆς	δυνάμεως ἦσαν Ὀνίας καὶ Δοσίθεος
[2, 19]	ἀδελφοῦ καὶ θυγατρός, ἣν ἐκ	τῆς	ἑαυτοῦ κεφαλῆς ἐγέννησεν, ἵνα δὴ
[2, 23]	ἓν ἔθνος, ἔνθα μὴ τὸ	τῆς	ἑβδομάδος, ἣν ἀργοῦμεν ἡμεῖς, τὸ
[2, 19]	οὔτε σώζειν δύναται κρατούμενος ὑπὸ	τῆς	εἱμαρμένης (οὔτ' ἀδακρυτὶ τοὺς θανάτους
[2, 2]	Ἰουδαίους πρὸ ἐτῶν τριακοσίων ἐνενηκοντατριῶν	τῆς	εἰς Ἄργος Δαναοῦ φυγῆς, Λυσίμαχος
[2, 16]	μὲν γὰρ γονέων ἀδικίας ἢ	τῆς	εἰς θεὸν ἀσεβείας κἂν μελλήσῃ
[2, 9]	Ἡρόδοτος; (ὅθεν εἰκότως μοι δοκεῖ	τῆς	εἰς τοὺς πατρίους αὐτοῦ νόμους
[2, 15]	παραβαίνωσι μήτε σκῆψιν ἀγνοίας ἔχωσι.	(Τῆς	εἰς τοὺς τετελευτηκότας προυνόησεν ὁσίας
[2, 20]	δὲ καὶ ζωγράφοι καὶ πλάσται	τῆς	εἰς τοῦτο παρὰ τῶν Ἑλλήνων
[2, 14]	μὲν ὁ περὶ θεοῦ καὶ	τῆς	ἐκείνου θεραπείας λόγος ἡμῖν ἐστιν,
[2, 3]	μέν τινα περὶ Μωσέως καὶ	τῆς	ἐξ Αἰγύπτου γενομένης τοῖς Ἰουδαίοις
[2, 1]	ἰδέαν πίπτει τοῖς προεξητασμένοις περὶ	τῆς	ἐξ Αἰγύπτου τῶν ἡμετέρων (προγόνων
[2, 10]	πολλῆς ζῆν ἀνομίας, ἐν τούτῳ	τῆς	ἐξουσίας ἐκεῖνος καθεστηκὼς τοὐναντίον ᾠήθη
[2, 5]	σώματος αὐτοῦ φυλακὴν ἐγκεχειρισμένους, ἐπὶ	τῆς	ἐπιμελείας ταύτης ἔταξεν, οὐκ ἂν
[2, 7]	δουλεῦσαι τῶν τῆς Ἀσίας ἢ	τῆς	Εὐρώπης κρατησάντων, οἱ μίαν ἡμέραν
[2, 23]	γὰρ θαυμασιώτατον, ὅτι χωρὶς τοῦ	τῆς	ἡδονῆς ἐπαγωγοῦ δελέατος αὐτὸς καθ'
[2, 23]	πολὺς ζῆλος γέγονεν ἐκ μακροῦ	τῆς	ἡμετέρας εὐσεβείας, οὐδ' ἔστιν οὐ
[2, 17]	τοῖς πλείοσιν ἢ δισχιλίοις (ἔτεσι	τῆς	ἡμετέρας πολιτείας, καὶ προσέτι λογιζέσθωσαν,
[2, 6]	μετατίθησιν. (Ἡ μὲν γὰρ Ἰδουμαία	τῆς	ἡμετέρας χώρας ἐστὶν ὅμορος κατὰ
[2, 6]	μὲν Ἰουδαίους ὑπὸ τοῦ παραδόξου	τῆς	θέας καταπεπληγμένους πόρρω μένοντας ἡσυχίαν
[2, 13]	ἂν καλλίων ἢ δικαιοτέρα γένοιτο	τῆς	θεὸν μὲν ἡγεμόνα τῶν ὅλων
[2, 6]	φλυαρήμασι· τεσσάρων γὰρ (Ἡμερῶν ὁδὸν	τῆς	Ἰουδαίας ἀφέστηκεν. Τί δ' ἡμῶν
[2, 2]	Εἴρωμος ὁ βασιλεὺς γέγραπται πρεσβύτερος	τῆς	Καρχηδόνος κτίσεως ἔτεσι πλείοσι πρὸς
[2, 5]	Αἰγύπτου πῶς ἂν Ἀλεξανδρεὺς εἴη	τῆς	κατὰ δόσιν πολιτείας, ὡς αὐτὸς
[2, 1]	τούτοις μέμικται περὶ τῆς ἁγιστείας	τῆς	κατὰ τὸ ἱερὸν ἡμῶν καὶ
[2, 12]	τῆς πρώτης ἀρξάμενος τροφῆς καὶ	τῆς	κατὰ τὸν οἶκον ἑκάστων διαίτης
[2, 14]	ταῖς θυσίαις χρὴ πρῶτον ὑπὲρ	τῆς	κοινῆς εὔχεσθαι σωτηρίας, εἶθ' ὑπὲρ
[2, 12]	ὁ παραβαίνων, ἀδύνατος δ' ἡ	τῆς	κολάσεως παραίτησις. (Τοῦτο πρῶτον ἁπάντων
[2, 6]	Δῶρα ταύτης ἐστὶν οὐδεμία πόλις,	τῆς	μέντοι Φοινίκης παρὰ τὸ Καρμήλιον
[2, 6]	ἑαυτὸν Ἀπίων ἐπιφορτίζει καὶ ποιεῖ	τῆς	μωρολογίας ἅμα καὶ τῶν ψευσμάτων
[2, 5]	τῷ θεῷ καὶ ἀνέθηκεν ἀναθήματα	τῆς	νίκης ἀξίως. (Ὁ δὲ Φιλομήτωρ
[2, 5]	τοῖς ἐν Αἰγύπτῳ θεοῖς χαριστήρια	τῆς	νίκης ἔθυσεν, ἀλλὰ παραγενόμενος εἰς
[2, 12]	δ' ὅτι καὶ τῷ τρόπῳ	τῆς	νομοθεσίας πρὸς τὸ χρήσιμον πάντων
[2, 5]	Αἰγυπτίοις οἱ κύριοι νῦν Ῥωμαῖοι	τῆς	οἰκουμένης μεταλαμβάνειν ἡστινοσοῦν πολιτείας ἀπειρήκασιν.
[2, 9]	διδασκάλους, βούλομαι συντόμως καὶ περὶ	τῆς	ὅλης ἡμῶν καταστάσεως τοῦ πολιτεύματος
[2, 13]	πεπιστευμένων, ὥσπερ δὲ τελετῆς τινος	τῆς	ὅλης πολιτείας οἰκονομουμένης; (ἃ γὰρ
[2, 22]	αὐτῶν ἀπέλαυσαν οἱ Ἕλληνες καὶ	τῆς	ὁμογνωμοσύνης ἧς εἶχον περὶ θεῶν,
[2, 4]	πῶς Ἰουδαῖοι ὄντες Ἀλεξανδρεῖς ἐκλήθησαν,	τῆς	ὁμοίας ἀπαιδευσίας· πάντες γὰρ οἱ
[2, 21]	γὰρ οὔτε (τῆς πολιτείας οὔτε	τῆς	παρ' αὐτοῖς μετεδίδοσαν διατριβῆς· ἡμεῖς
[2, 22]	ὀλιγωρίας, Ἠλεῖοι δὲ καὶ Θηβαῖοι	τῆς	παρὰ φύσιν καὶ (ἄγαν) ἀνέδην
[2, 22]	οὔτε μακρὰν οὕτως ἂν ἀπέλθοι	τῆς	πατρίδος οὔτε πικρὸν φοβηθήσεται (δεσπότην,
[2, 21]	νέους ὁ κατήγορος αὐτὸν ᾐτιᾶτο,	τῆς	πατρίου πολιτείας καὶ τῶν νόμων
[2, 12]	εἰσιν ἁπάσης παιδείας τρόποι καὶ	τῆς	περὶ τὰ ἤθη κατασκευῆς, ὧν
[2, 22]	τῆς ἀνεπιμίκτου καταγνώσεσθαι πολιτείας καὶ	τῆς	περὶ τοὺς γάμους ὀλιγωρίας, Ἠλεῖοι
[2, 9]	γενομένης. Καὶ μηδὲν ὠφεληθεὶς ὑπὸ	τῆς	περιτομῆς ἀλλὰ σηπόμενος ἐν δειναῖς
[2, 10]	Ἕλλησι. Καὶ μάρτυς Ὅμηρος οὐδαμοῦ	τῆς	ποιήσεως αὐτῷ χρησάμενος· οὐδὲ γὰρ
[2, 17]	σώματα πρὸς κάλλος ἀσκοῦντες ἐπὶ	τῆς	πόλεως διῆγον, ~(ἄλλοις ὑπηρέταις πρὸς
[2, 5]	δὲ τοῦτον ἀφαιρεῖται τὸν τρόπον	τῆς	πολιτείας Ἀπίων, παυσάσθω λέγων αὑτὸν
[2, 21]	ὀνειδίσειεν εἰκότως· οὐδενὶ γὰρ οὔτε	(τῆς	πολιτείας οὔτε τῆς παρ' αὐτοῖς
[2, 23]	περὶ μὲν τῶν νόμων καὶ	τῆς	πολιτείας τὴν ἀκριβῆ πεποίημαι παράδοσιν
[2, 7]	συνθεὶς αὐτὸν ἦν. (Σφόδρα τοίνυν	τῆς	πολλῆς συνέσεως καὶ ἐπὶ τῷ
[2, 15]	συνέχει κοινωνίαν) (Πῶς δὲ καὶ	τῆς	πρὸς ἀλλοφύλους ἐπιεικείας ἐφρόντισεν ὁ
[2, 1]	καθ' ἡμῶν ἐλέγχειν καὶ τοῖς	τῆς	πρὸς Ἀπίωνα τὸν γραμματικὸν ἀντιρρήσεως
[2, 14]	κήδους ἀπὸ λέχους ἀπὸ κοινωνίας	τῆς	πρὸς γυναῖκα καὶ πολλῶν ἄλλων.
[2, 19]	ὁ πρεσβύτατος καὶ βασιλεὺς ἠδυνήθη	τῆς	πρὸς τὴν γυναῖκα μίξεως ἐπισχεῖν
[2, 12]	ἄπρακτον εἴασεν, ἀλλ' εὐθὺς ἀπὸ	τῆς	πρώτης ἀρξάμενος τροφῆς καὶ τῆς
[2, 12]	τοὔνομα τὸ ἑαυτοῦ. Τοιγαροῦν ἀπὸ	τῆς	πρώτης εὐθὺς αἰσθήσεως αὐτοὺς ἐκμανθάνοντες
[2, 9]	τὴν τῶν θεῶν θεραπείαν καὶ	τῆς	σοφίας τὴν ἐπιμέλειαν. Ἐκεῖνοι τοίνυν
[2, 11]	οἵ τε μετ' ἐκεῖνον ἀπὸ	τῆς	στοᾶς φιλόσοφοι καὶ μικροῦ δεῖν
[2, 20]	παράσχοιεν. ~(Τί τοίνυν τὸ αἴτιον	τῆς	τοσαύτης ἀνωμαλίας καὶ περὶ τὸ
[2, 11]	δεῖν ἅπαντες οὕτως (φαίνονται περὶ	τῆς	τοῦ θεοῦ φύσεως πεφρονηκότες. Ἀλλ'
[2, 15]	ἀλλὰ σώφρονα τὴν ἀρχὴν εὐθὺς	τῆς	τροφῆς ἔταξε. Καὶ γράμματα παιδεύειν
[2, 17]	μέντοι περὶ αὐτοὺς ἐγένοντο μεταβολαὶ	τῆς	τύχης, μικροῦ δεῖν ἁπάντων ἐπελάθοντο
[2, 8]	περιτομήν. Τὸ μὲν οὖν περὶ	τῆς	τῶν ἡμέρων ζῴων ἀναιρέσεως κοινόν
[2, 12]	τὴν ἄγνοιαν· ἐπιστάτας γὰρ παρακαθίστανται	τῆς	τῶν πραγμάτων οἰκονομίας τοὺς ἐμπειρίαν
[2, 22]	ἀρετῆς ἡμῶν τοῦ νομοθέτου καὶ	τῆς	ὑπ' ἐκείνου φήμης περὶ τοῦ
[2, 3]	ἂν οὖν τις ἢ καταγελάσειε	τῆς	φλυαρίας ἢ τοὐναντίον μισήσειε τὴν
[2, 22]	ἐσχάτων ταῖς συμφοραῖς ἐγκαρτεροῦμεν. (Διὰ	τί	γὰρ ἂν καὶ ζηλώσαιμεν τοὺς
[2, 13]	εὐσεβὲς ἦν τοῦτον μὴ φυλάττειν·	τί	γὰρ αὐτοῦ τις ἂν μετακινήσειεν
[2, 24]	ἡμᾶς εἰσηγητὰς τοῖς ἄλλοις γεγονέναι·	τί	γὰρ εὐσεβείας ἀπαραβάτου κάλλιον; τί
[2, 19]	ὁμολογεῖν τοὺς ἐπ' αὐτῇ δεδεμένους·	τί	γὰρ οὐκ ἔμελλον, ὁπότε μηδ'
[2, 19]	καὶ λύσσαν καὶ ἀπάτην καὶ	τί	γὰρ οὐχὶ τῶν κακίστων παθῶν
[2, 3]	παρὰ τοὺς ἄλλους ἐπινοήσας. Καὶ	τί	γε δεῖ θαυμάζειν, εἰ περὶ
[2, 6]	(Ἡμερῶν ὁδὸν τῆς Ἰουδαίας ἀφέστηκεν.	Τί	δ' ἡμῶν ἔτι κατηγορεῖ τὸ
[2, 21]	ὅτι καινοὺς ὅρκους ὤμνυεν καί	τι	δαιμόνιον αὐτῷ σημαίνειν ἔφασκεν ἢ
[2, 21]	ὁμολογούμενον τοῖς Ἀθηναίοις περὶ θεῶν.	Τί	δὲ δεῖ θαυμάζειν, εἰ πρὸς
[2, 24]	τί γὰρ εὐσεβείας ἀπαραβάτου κάλλιον;	τί	δὲ τοῦ πειθαρχεῖν τοῖς νόμοις
[2, 4]	οἰκιστῶν τὴν προσηγορίαν λαμβάνουσιν. (Καὶ	τί	δεῖ περὶ τῶν ἄλλων λέγειν;
[2, 21]	ἔφυγε, συλληφθεὶς ἂν ἐτεθνήκει γράψαι	τι	δόξας (οὐχ ὁμολογούμενον τοῖς Ἀθηναίοις
[2, 18]	τοῖς ὑποχειρίοις, ἀλλὰ (ὡς) θαυμαστόν	τι	θέαμα βουλομένους ἰδεῖν, εἴ τινές
[2, 1]	νῦν τοὺς ὑπολειπομένους τῶν γεγραφότων	τι	καθ' ἡμῶν ἐλέγχειν καὶ τοῖς
[2, 13]	αὐτοῦ τις ἂν μετακινήσειεν ἢ	τί	κάλλιον ἐξεῦρεν ἢ τί παρ'
[2, 1]	τὸν λόγον οὐδὲ σαφῶς γνῶναι,	τί	λέγειν βούλεται, σχεδὸν δ' ὡς
[2, 19]	χάρισι καὶ δώροις ἀποσείονται, μέγα	τι	λήψεσθαι κακὸν ὑπ' αὐτῶν προσδοκῶντες,
[2, 17]	παθεῖν γενναίως προείλοντο. ~(Κἂν τε	τι	μὴ συμβεβήκει γνώριμον ἡμῶν τὸ
[2, 22]	φαύλοις οὕτως ἡμᾶς ἐμμένειν ὑπολαμβάνουσι,	τί	οὐκ ἂν αὐτοὶ δικαίως πάθοιεν
[2, 13]	ἢ τί κάλλιον ἐξεῦρεν ἢ	τί	παρ' ἑτέρων ὡς ἄμεινον μετήνεγκεν;
[2, 18]	κακὸν αὐτοῖς πεπιστευκότες, εἰ πρᾶξαί	τι	παρὰ τοὺς ἑαυτῶν νόμους εἰ
[2, 17]	αὐτοῖς μεταβολάς. (Ἀμέλει τῶν γράψαι	τι	παραπλήσιον εἰς πολιτείαν καὶ νόμους
[2, 4]	τιμῆς ἐπέτυχον. (Οὐκ οἶδα δέ,	τί	ποτ' ἂν ἔλεγεν Ἀπίων, εἰ
[2, 24]	πειθαρχεῖν τοῖς νόμοις δικαιότερον; (ἢ	τί	συμφορώτερον τοῦ πρὸς ἀλλήλους ὁμονοεῖν
[2, 20]	εἰ μὴ μισθὸν αὐτοῖς παράσχοιεν.	~(Τί	τοίνυν τὸ αἴτιον τῆς τοσαύτης
[2, 17]	μὲν ἄλλους παραλείπω φιλοσόφους, ὅσοι	τι	τοιοῦτον ἐν τοῖς γράμμασιν ἐπραγματεύσαντο,
[2, 20]	τοῦ πολιτεύματος, ἀλλ' ὥσπερ ἄλλο	τι	τῶν φαυλοτάτων ἐφῆκαν τοῖς μὲν
[2, 10]	χρησομένους περὶ τῶν ὑπ' αὐτοῦ	τιθεμένων,	πλήθους δὲ τὸ πᾶσι τοῖς
[2, 20]	οἱ μὲν πρότερον ἐν ταῖς	τιμαῖς	ἀκμάσαντες θεοὶ γεγηράκασιν· (οἱ δὲ
[2, 13]	γένοιτο ταύτης ὁσιωτέρα; τίς δὲ	τιμὴ	θεῷ μᾶλλον ἁρμόζουσα, παντὸς μὲν
[2, 20]	αὐτοὺς καὶ τὴν πρὸς αὐτὸν	τιμὴν	ἀμετακίνητον διαφυλάττειν. (Ἀπολλώνιος μὲν οὖν
[2, 13]	εὐθὺς ὁ νομοθέτης ἐπὶ τὴν	τιμὴν	ἔταξεν, ἀλλ' ὅσοι τῶν μετ'
[2, 15]	παραδίδωσι. Καὶ παντὸς τοῦ πρεσβυτέρου	τιμὴν	ἔχειν τοὺς νέους φησίν, ἐπεὶ
[2, 15]	εἶναί τις φόνον ἐργασάμενος. (Γονέων	τιμὴν	μετὰ τὴν πρὸς θεὸν δευτέραν
[2, 4]	καὶ ἴσης παρὰ τοῖς Μακεδόσι	τιμῆς	ἐπέτυχον. (Οὐκ οἶδα δέ, τί
[2, 1]	μὲν οὖν τοῦ προτέρου βιβλίου,	τιμιώτατέ	μοι Ἐπαφρόδιτε, περί τε τῆς
[2, 23]	τινὸς ἀντιποιούμεθα πράγματος τὸν αὑτῶν	τιμῶντες	νομοθέτην καὶ τοῖς ὑπ' ἐκείνου
[2, 16]	δ' αὖ κατὰ τῶν παραβαινόντων	τιμωρητικοὺς	τάξας ἄνευ προφάσεως. (Ζημία γὰρ
[2, 21]	τοῦτο παρ' αὐτοῖς κεκωλυμένον καὶ	τιμωρία	κατὰ τῶν ξένον εἰσαγόντων (θεὸν
[2, 21]	οὖν πολίτης Ἀθηναίων τοιαύτην ὑπέμεινε	τιμωρίαν.	(Ἀναξαγόρας δὲ Κλαζομένιος ἦν, ἀλλ'
[2, 24]	εἶναι παρασκευάζοντες, ἀπαραίτητοι πρὸς τὰς	τιμωρίας,	ἀσόφιστοι λόγων παρασκευαῖς, τοῖς ἔργοις
[2, 22]	συντιθέντες. (Ἐῶ νῦν περὶ τῶν	τιμωριῶν	λέγειν, ὅσας μὲν ἐξ ἀρχῆς
[2, 7]	(πρὸς δευτέραν Ἀπίωνι μυθολογίαν καταψεύσασθαί	τινα	καὶ ὅρκον ἡμῶν ὡς ὀμνυόντων
[2, 3]	αὐτοὺς εἶναί φησι μυριάδας, θαυμαστήν	τινα	καὶ πιθανὴν ἀποδίδωσιν αἰτίαν, ἀφ'
[2, 19]	προσεμένων; (οἱ δὲ καὶ δεῖμόν	τινα	καὶ φόβον ἤδη δὲ καὶ
[2, 4]	πάντες γὰρ οἱ εἰς ἀποικίαν	τινὰ	κατακληθέντες, κἂν πλεῖστον ἀλλήλων τοῖς
[2, 4]	βλασφημίαν τὴν καθ' ἡμῶν ὥσπερ	τινὰ	μισθὸν ἐθελῆσαι παρασχεῖν Ἀλεξανδρεῦσι τῆς
[2, 20]	Ἑλλήνων ἀπέλαυσαν ἐξουσίας, αὐτὸς ἕκαστός	τινα	μορφὴν ἐπινοῶν, ὁ μὲν ἐκ
[2, 3]	τὸ βουβῶνος ἄλγος. (Τοιαῦτα μέν	τινα	περὶ Μωσέως καὶ τῆς ἐξ
[2, 12]	σιτίων, ὅσων ἀπέχεσθαι χρὴ καὶ	τίνα	προσφέρεσθαι, καὶ περὶ τῶν κοινωνησόντων
[2, 19]	τετάχθαι πρὸς ταῖς τέχναις, χαλκεύοντά	τινα,	τὴν δὲ ὑφαίνουσαν, τὸν δὲ
[2, 4]	ἅπαντας, ἐν ἀμφοτέροις ἀναισχύντως ψευδόμενος.	(Τίνα	τοίνυν ἐστὶ τὰ δεινὰ καὶ
[2, 19]	κακούργων ἐν χαλκῷ δεσμωτηρίῳ δεδεμένοι,	τίνα	τῶν εὖ φρονούντων οὐκ ἂν
[2, 9]	αὐτὸν ἤρετο, τῶν πάντων Αἰγυπτίων	τίνας	εἶναι καὶ σοφωτάτους καὶ θεοσεβεῖς
[2, 8]	Ζήνωνα καὶ Κλεάνθην καὶ τοιούτους	τινάς.	Εἶτα τὸ θαυμασιώτατον τοῖς εἰρημένοις
[2, 5]	πόλιν κτιζομένην Ἀλέξανδρος τῶν ἡμετέρων	τινὰς	ἐκεῖ συνήθροισεν, ἀλλὰ πάντας δοκιμάζων
[2, 1]	σωμάτων ἢ τοιαύτας ἄλλας συμφοράς	τινας	ἐκεῖθεν ἐξηλάθησαν, οὐ μετρίως μόνον,
[2, 20]	μὴ δεῖν ὡς ἔτυχεν ἐπιμίγνυσθαί	τινας	ἔξωθεν, ἀλλ' εἶναι καθαρὸν (τὸ
[2, 1]	πρὸς Μανεθὼν καὶ Χαιρήμονα καί	τινας	ἑτέρους. (Ἂρξομαι δὲ νῦν τοὺς
[2, 19]	ἀναισχύντως ὑπὸ τῶν θεῶν, ὥστε	τινὰς	καὶ ζηλοῦν ὁμολογεῖν τοὺς ἐπ'
[2, 18]	πάντων χαλεπώτατος; (ὃν ἔγωγε νομίζω	τινὰς	κρατήσαντας ἡμῶν οὐχ ὑπὸ μίσους
[2, 19]	πολλὴν ἀνάγκην καθίστανται τοὺς μέν	τινας	τῶν θεῶν νομίζειν δοτῆρας ἀγαθῶν,
[2, 18]	Λυσίμαχοι καὶ Μόλωνες καὶ τοιοῦτοί	τινες	ἄλλοι συγγραφεῖς, ἀδόκιμοι σοφισταί, μειρακίων
[2, 9]	ὁ Μόλων καὶ Λυσίμαχος καί	τινες	ἄλλοι τὰ μὲν ὑπ' ἀγνοίας,
[2, 14]	δ' αὐτὸς ἅμα καὶ νόμος.	(Τίνες	δ' οἱ περὶ γάμων νόμοι;
[2, 17]	Ἀλλὰ τὰ μὲν Πλάτωνος λόγους	τινὲς	εἶναι κενοὺς νομίζουσι κατὰ πολλὴν
[2, 20]	εὐφημότερον λέγειν· ἄλλοι δὲ καινοί	τινες	εἰσαγόμενοι θρησκείας τυγχάνουσιν, (ὡς ἐν
[2, 18]	τι θέαμα βουλομένους ἰδεῖν, εἴ	τινές	εἰσιν ἄνθρωποι μόνον εἶναι κακὸν
[2, 22]	ἄλλας ἐλαττώσεις πρᾴως ὑπομένοντες, ἐπειδάν	τινες	ἡμᾶς τὰ νόμιμα κινεῖν ἀναγκάζωσι,
[2, 5]	Φιλάδελφος ἐπικληθεὶς οὐ μόνον εἴ	τινες	ἦσαν αἰχμάλωτοι παρ' αὐτῷ τῶν
[2, 7]	ἡμετέρους νόμους συνέβησαν εἰσελθεῖν, καί	τινες	μὲν ἐνέμειναν, εἰσὶ δ' οἳ
[2, 14]	ἀμεταθέτου φυλάττομεν ἡμεῖς δι' αἰῶνος.	~(Τίνες	οὖν εἰσιν αἱ προρρήσεις καὶ
[2, 2]	ἑπτακοσίων, Μόλων δὲ καὶ ἄλλοι	τινὲς	ὡς αὐτοῖς ἔδοξεν. (Ὁ δέ
[2, 17]	εἴ τις ἐθέλοι σκοπεῖν, πολλῷ	τινι	τῆς δοκούσης ἐπιτετάχθαι Λακεδαιμονίοις καρτερίας
[2, 23]	τοὺς κατηγοροῦντας. Οὐδὲ γὰρ ἐπιφθόνου	τινὸς	ἀντιποιούμεθα πράγματος τὸν αὑτῶν τιμῶντες
[2, 21]	φθεγξαμένους περὶ θεῶν ἀπαραιτήτως ἐκόλασαν.	Τίνος	γὰρ ἑτέρου χάριν Σωκράτης ἀπέθανεν;
[2, 1]	λόγων μᾶλλον ἢ τῶν μετά	τινος	σπουδῆς γεγραμμένων, καὶ χαίρουσι μὲν
[2, 13]	ἱερέων πεπιστευμένων, ὥσπερ δὲ τελετῆς	τινος	τῆς ὅλης πολιτείας οἰκονομουμένης; (ἃ
[2, 13]	καὶ τὸ προφερόμενον ἡμῖν ὑπό	τινων	ἔγκλημα, τὸ δὴ μὴ καινῶν
[2, 8]	ἄνδρας οὐ παρεσχήκαμεν οἷον τεχνῶν	τινων	εὑρετὰς ἢ σοφίᾳ διαφέροντας. Καὶ
[2, 14]	οὐ χερσὶν οὐ πόνοις οὔ	τινων	συνεργασομένων ἐπιδεηθείς, ἀλλ' αὐτοῦ θελήσαντος
[2, 13]	οὔτε περὶ θεοῦ λόγους ἀκούσεταί	τις	ἀλλήλοις ὑπεναντίους, ὁποῖα πολλὰ παρ'
[2, 16]	καὶ δόλῳ γενομένης, κἂν ὑφέληταί	τις	ἀλλότριον, κἂν ὃ μὴ κατέθηκεν
[2, 16]	παραβαινόντων ὁ θάνατος, ἂν μοιχεύσῃ	τις,	ἂν βιάσηται κόρην, ἂν ἄρρενι
[2, 17]	διατελεῖ. (Καίτοι τἀκείνου σκοπῶν συχνῶς	τις	ἂν εὕροι ῥᾷον καὶ ταῖς
[2, 13]	ὅλην κατάστασιν τοῦ πολιτεύματος; (καὶ	τίς	ἂν καλλίων ἢ δικαιοτέρα γένοιτο
[2, 13]	μὴ φυλάττειν· τί γὰρ αὐτοῦ	τις	ἂν μετακινήσειεν ἢ τί κάλλιον
[2, 13]	τῶν κατεγνωσμένων οἱ ἱερεῖς ἐτάχθησαν.	(Τίς	ἂν οὖν ἀρχὴ γένοιτο ταύτης
[2, 8]	λόγῳ διεφθαρμένος, ὥστε εἰκότως ἐλεήσαι	τις	ἂν τὴν Ἀλεξάνδρειαν, εἴπερ ἐπὶ
[2, 16]	στέφανος ἢ σελίνου (καὶ τοιαύτη	τις	ἀνακήρυξις, ἀλλ' αὐτὸς ἕκαστος αὑτῷ
[2, 7]	(δουλεύειν συνειθισμένων· καίτοι τούτων ἄν	τις	ἀπόσχοιτο τοιαύτης μεγαλοψυχίας. Τῶν μὲν
[2, 1]	παρακολουθοῦν, τὸ λίαν ἐφήδεσθαι ὅταν	τις	ἀρξάμενος βλασφημεῖν ἕτερον αὐτὸς ἐλέγχηται
[2, 21]	γὰρ τὴν ἱέρειαν ἀπέκτειναν, ἐπεί	τις	αὐτῆς κατηγόρησεν, ὅτι ξένους ἐμύει
[2, 21]	τῷ Μηλίῳ τάλαντον ἐπεκήρυξαν, εἴ	τις	αὐτὸν ἀνέλοι, ἐπεὶ τὰ παρ'
[2, 9]	ἐπιμελῶς ἐκτρέφουσιν. ~(Καὶ μὴν εἴ	τις	αὐτὸν ἤρετο, τῶν πάντων Αἰγυπτίων
[2, 23]	γὰρ τοῦ χρόνου γεγονότος, εἴ	τις	αὐτὸν παραβάλλοι ταῖς τῶν ἄλλων
[2, 11]	ἀνέχονται ἐξαμαρτεῖν. Τοιοῦτος μὲν δή	τις	(αὐτὸς) ἡμῶν ὁ νομοθέτης, οὐ
[2, 2]	ὢν αὐτὸς οὐκ ἂν ἔχοι,	τίς	αὐτοῦ πατρίς ἐστι, διαβεβαιωσάμενος εἰπεῖν
[2, 6]	λυχνοκαί̈ ας ἐπιτελοῦντες, ἀλλ' οὐδέ	τις	αὐτῷ βαδίζοντι κατὰ τὴν χώραν
[2, 18]	πολλῶν εἰρημένου καὶ λίαν εὐδοκιμούντων.	(Τίς	γὰρ τῶν παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[2, 11]	νομίζοντες ἢ πείσειν ῥᾷον ὑπολαμβάνοντες.	(Τίς	δ' ἦν ὁ μάλιστα κατορθώσας
[2, 13]	οὖν ἀρχὴ γένοιτο ταύτης ὁσιωτέρα;	τίς	δὲ τιμὴ θεῷ μᾶλλον ἁρμόζουσα,
[2, 17]	αὐτοὺς χάριν περιέποντες, ἀλλ' εἴ	τις	ἐθέλοι σκοπεῖν, πολλῷ τινι τῆς
[2, 11]	οὐδοτιοῦν ἀπεῖδεν, ὡς δ' ἄν	τις	εἴποι βιασάμενος τὸν λόγον θεοκρατίαν
[2, 23]	πάντων ἀνθρώπων βεβάδικεν. Αὐτὸς δέ	τις	ἕκαστος τὴν πατρίδα καὶ τὸν
[2, 15]	γένος ἐλαττοῦσα. Τοιγαροῦν οὐδ' εἴ	τις	ἐπὶ λέχους (φθορὰν παρέλθοι, καθαρὸς
[2, 14]	ἐστύγηκεν καὶ θάνατος τοὐπιτίμιον, εἴ	τις	ἐπιχειρήσειεν. ~(Γαμεῖν δὲ κελεύει μὴ
[2, 22]	προφάσεις περιέχουσιν ἀρνήσεως, εἰ καί	τις	ἐπιχειρήσειεν ἐξετάζειν· ἤδη γὰρ παρὰ
[2, 12]	νόμων ὑπισχνουμένους. (Ἡμῶν δὲ ὁντινοῦν	τις	ἔροιτο τοὺς νόμους ῥᾷον ἂν
[2, 16]	εἰς θεὸν ἀσεβείας κἂν μελλήσῃ	τις,	εὐθὺς ἀπόλλυται. Τοῖς μέντοι γε
[2, 21]	δὲ καὶ παρὰ Πέρσαις ἄν	τις	εὕροι καὶ διὰ τὴν αὐτὴν
[2, 15]	μὴ πάντα πιστεύουσαν. Κἂν συμβῇ	τις	ἔχθρα, τἀπόρρητα λέγειν κεκώλυκε. Δικάζων
[2, 3]	Αἰγύπτιοι σαββάτωσις. Οὐκ ἂν οὖν	τις	ἢ καταγελάσειε τῆς φλυαρίας ἢ
[2, 17]	(ἡμῶν τοῖς νόμοις ἀκολουθίαν, ἀλλά	τις	ἢ συγγράψαι λόγος αὐτοῖς ἀνεγίνωσκε
[2, 2]	(δρόμον ἡλίῳ συμπεριπολεῖ. Τοιαύτη μέν	τις	ἡ θαυμαστὴ τοῦ γραμματικοῦ φράσις·
[2, 13]	εὐσέβειαν, καὶ γυναικῶν ἀκούσειεν ἄν	τις	καὶ τῶν οἰκετῶν. (Ὅθεν δὴ
[2, 16]	Ἀλλὰ καὶ περὶ μέτρων ἤν	τις	κακουργήσῃ ἢ σταθμῶν ἢ περὶ
[2, 15]	λέγειν κεκώλυκε. Δικάζων εἰ δῶρα	τις	λάβοι, θάνατος ἡ ζημία. Περιορῶν
[2, 11]	ἀνθρώποις διαφοραί, Κεφαλαιωδῶς ἂν ἐπίοι	τις·	οἱ μὲν γὰρ μοναρχίαις, οἱ
[2, 21]	μὲν οὖν τάχ' ἂν δυσκολίαν	τις	ὀνειδίσειεν εἰκότως· οὐδενὶ γὰρ οὔτε
[2, 15]	ἐνὸν ὑπεύθυνος. Ὃ μὴ κατέθηκέν	τις	οὐκ ἀναιρήσεται, τῶν ἀλλοτρίων οὐδενὸς
[2, 22]	δὲ θάνατος ὥρισται, κἂν ἄλογόν	τις	οὕτω ζῷον ἀδικῇ· καὶ τούτων
[2, 11]	(πραττομένων οὐδὲν οὔθ' ὧν ἄν	τις	παρ' αὐτῷ διανοηθῇ, ἕνα αὐτὸν
[2, 18]	ἀλλὰ δύο ἢ τρεῖς ἔγνω	τις	προδότας γενομένους τῶν νόμων ἢ
[2, 3]	πρῶτος ὤν, ὡς ἂν εἴποι	τις,	τὴν μὲν ἀληθῆ πατρίδα καὶ
[2, 15]	ἄλλου πειρᾶν ἀνόσιον. Εἰ δέ	τις	τοῦτο πράξειεν, οὐδεμία θανάτου παραίτησις,
[2, 15]	ἀπέχῃ τοῦ δοκεῖν καθαρὸς εἶναί	τις	φόνον ἐργασάμενος. (Γονέων τιμὴν μετὰ
[2, 7]	ἄλλοις καὶ τὸ κεχρῆσθαι συμφοραῖς	τισι	περὶ τὴν πόλιν, αὐτοὶ δῆλον
[2, 13]	λέγεται πάθος, ἀλλὰ καὶ παρά	τισι	τῶν φιλοσόφων ἀποτετόλμηται, τῶν μὲν
[2, 13]	οὓς οὐ κατὰ πλοῦτον οὐδέ	τισιν	ἄλλαις προύχοντας αὐτομάτοις πλεονεξίαις τὸ
[2, 9]	ἐξ ἀνάγκης ἑλκώσεως αὐτῷ περὶ	τὸ	αἰδοῖον γενομένης. Καὶ μηδὲν ὠφεληθεὶς
[2, 20]	μισθὸν αὐτοῖς παράσχοιεν. ~(Τί τοίνυν	τὸ	αἴτιον τῆς τοσαύτης ἀνωμαλίας καὶ
[2, 10]	τὰ παρ' αὐτοῖς ἕκαστοι πρὸς	τὸ	ἀρχαιότατον ἀνάγειν, ἵνα μὴ μιμεῖσθαι
[2, 3]	ἐκεῖνός φησι, δηλοῖ παρ' Αἰγυπτίοις	τὸ	βουβῶνος ἄλγος. (Τοιαῦτα μέν τινα
[2, 3]	σάββατον σώζοντες τὴν Αἰγυπτίων γλῶτταν·	(τὸ	γὰρ βουβῶνος ἄλγος καλοῦσιν Αἰγύπτιοι
[2, 23]	ταῖς ὑπὲρ τῶν νόμων ἀνάγκαις·	τὸ	γὰρ θαυμασιώτατον, ὅτι χωρὶς τοῦ
[2, 12]	τὴν θαυμαστὴν ὁμόνοιαν ἡμῖν ἐμπεποίηκεν·	τὸ	γὰρ μίαν μὲν ἔχειν καὶ
[2, 3]	ἔχει πολλὴν ἢ δεινὴν ἀμαθίαν·	(τὸ	γὰρ σαββὼ καὶ σάββατον πλεῖστον
[2, 18]	πειθαρχεῖν ἡδέως κἀκεῖ περίεστιν ἐπιδείκνυσθαι	τὸ	γενναῖον. (Εἶτα Λυσίμαχοι καὶ Μόλωνες
[2, 8]	θύουσιν ἐγκαλῶν αὑτὸν ἐξήλεγξεν ὄντα	τὸ	γένος Αἰγύπτιον· οὐ γὰρ ἂν
[2, 3]	ψεύδεται προγόνων λέγων αὐτοὺς εἶναι	τὸ	γένος Αἰγυπτίους; (αὐτὸς γὰρ περὶ
[2, 15]	ἂν εἴη ψυχὴν ἀφανίζουσα καὶ	τὸ	γένος ἐλαττοῦσα. Τοιγαροῦν οὐδ' εἴ
[2, 3]	τὴν μὲν ἀληθῆ πατρίδα καὶ	τὸ	γένος ἐξωμόσατο, Ἀλεξανδρεὺς δὲ εἶναι
[2, 1]	(Ὅτι μὲν οὖν οὔτε Αἰγύπτιοι	τὸ	γένος ἦσαν ἡμῶν οἱ πατέρες
[2, 23]	γὰρ ἀρχαιότητι προϋ πάρχον ἐπέδειξα	τὸ	γένος, τῶν κατηγόρων ὅτι νεώτατόν
[2, 5]	καὶ (πίστεως τοῦτο τοῖς ἡμετέροις	τὸ	γέρας ἔδωκεν. Ἐτίμα γὰρ ἡμῶν
[2, 4]	δὲ μηδὲν ἠπίστατο τούτων, ἀπαίδευτος.	(Τὸ	δὲ δὴ θαυμάζειν, πῶς Ἰουδαῖοι
[2, 19]	ἀνθρώπων (τραυματιζομένους ὀδύρεσθαι καὶ κακοπαθεῖν.	Τὸ	δὲ δὴ πάντων ἀσελγέστερον, τὴν
[2, 3]	ἀνάπαυσίς ἐστιν ἀπὸ παντὸς ἔργου,	τὸ	δὲ σαββώ, καθάπερ ἐκεῖνός φησι,
[2, 15]	συνεῖναι δεῖ τὸν γήμαντα μόνῃ,	τὸ	δὲ τὴν ἄλλου πειρᾶν ἀνόσιον.
[2, 2]	ἡ θαυμαστὴ τοῦ γραμματικοῦ φράσις·	τὸ	δὲ ψεῦσμα λόγων οὐ δεόμενον,
[2, 11]	ὅτι εἰς τὸν Ἀπόλλω καὶ	τὸ	Δελφικὸν αὐτοῦ μαντεῖον τὰς τῶν
[2, 13]	προφερόμενον ἡμῖν ὑπό τινων ἔγκλημα,	τὸ	δὴ μὴ καινῶν εὑρετὰς ἔργων
[2, 19]	(τὴν ὁρμὴν ὅσον γοῦν εἰς	τὸ	δωμάτιον ἀπελθεῖν; οἱ δὲ δὴ
[2, 12]	ἂν εἴποι πάντας ἢ τοὔνομα	τὸ	ἑαυτοῦ. Τοιγαροῦν ἀπὸ τῆς πρώτης
[2, 17]	τι μὴ συμβεβήκει γνώριμον ἡμῶν	τὸ	ἔθνος ἅπασιν ἀνθρώποις ὑπάρχει κἀν
[2, 5]	γέρας ἔδωκεν. Ἐτίμα γὰρ ἡμῶν	τὸ	ἔθνος, ὡς καί φησιν Ἑκαταῖος
[2, 23]	τῆς ἑβδομάδος, ἣν ἀργοῦμεν ἡμεῖς,	τὸ	ἔθος (δὲ) διαπεφοίτηκεν καὶ αἱ
[2, 2]	Σολομὼν ᾠκοδόμησε τὸν ναὸν μετὰ	τὸ	ἐξελθεῖν ἐξ Αἰγύπτου τοὺς Ἰουδαίους
[2, 8]	Κλεάνθην καὶ τοιούτους τινάς. Εἶτα	τὸ	θαυμασιώτατον τοῖς εἰρημένοις αὐτὸς ἑαυτὸν
[2, 20]	τῆς τοσαύτης ἀνωμαλίας καὶ περὶ	τὸ	θεῖον πλημμελείας; ἐγὼ μὲν ὑπολαμβάνω
[2, 1]	περὶ τῆς ἁγιστείας τῆς κατὰ	τὸ	ἱερὸν ἡμῶν καὶ τῶν ἄλλων
[2, 4]	ὡς πάντες ὁμολογοῦσιν, (εἰς κατοίκησιν	τὸ	κάλλιστον. Ἰουδαῖοι δ' εἰ μὲν
[2, 18]	ἐφ ἣν δὴ τοῦτο μόνον	τὸ	καλὸν ἔργον καὶ φιλάνθρωπον ἅπαντα
[2, 6]	πόλις, τῆς μέντοι Φοινίκης παρὰ	τὸ	Καρμήλιον ὄρος Δῶρα πόλις ὀνομάζεται
[2, 23]	φιλεργὸν ἐν ταῖς τέχναις καὶ	(τὸ	καρτερικὸν ἐν ταῖς ὑπὲρ τῶν
[2, 2]	ἔκτισαν. Τοῦτο δὲ πάντως προσέθηκε	τὸ	Καρχηδόνα τεκμήριον οἰόμενος αὑτῷ γενέσθαι
[2, 7]	διακόσιοι καθ' ἑκάστην ~(Ἡμέραν καὶ	τὸ	καταλιπεῖν ἠνοιγμένας ἦν ἀθέμιτον. Ῥᾳδίως
[2, 7]	Αἰγύπτιοι δ' ἄρα μόνοι διὰ	τὸ	καταφυγεῖν, ὥς φασιν, εἰς τὴν
[2, 7]	ἔθνεσιν (καὶ) ἄλλοτε ἄλλοις καὶ	τὸ	κεχρῆσθαι συμφοραῖς τισι περὶ τὴν
[2, 18]	καὶ πράττειν καὶ πάσχειν ὑπομένοντες	(τὸ	κρατεῖν πάντων, ἐφ' οὓς ἂν
[2, 11]	πολίτευμα (θεῷ τὴν ἀρχὴν καὶ	τὸ	κράτος ἀναθείς. Καὶ πείσας εἰς
[2, 15]	ἵν' ἄρχηται· θεὸς γὰρ ἀνδρὶ	τὸ	κράτος ἔδωκεν. Ταύτῃ συνεῖναι δεῖ
[2, 1]	τοῖς πολλοῖς ἀνθρώποις ὁρῶ παρακολουθοῦν,	τὸ	λίαν ἐφήδεσθαι ὅταν τις ἀρξάμενος
[2, 5]	καὶ χρήματα πολλάκις ἐδωρήσατο καὶ	τὸ	μέγιστον ἐπιθυμητὴς ἐγένετο τοῦ γνῶναι
[2, 16]	οἷαι παρ' ἑτέροις, ἀλλ' ἐπὶ	(τὸ	μεῖζον. Περὶ μὲν γὰρ γονέων
[2, 3]	καὶ σάββατον πλεῖστον ἀλλήλων διαφέρει·	τὸ	μὲν γὰρ σάββατον κατὰ τὴν
[2, 8]	τὴν τῶν αἰδοίων χλευάζει περιτομήν.	Τὸ	μὲν οὖν περὶ τῆς τῶν
[2, 6]	(Τοῦ ναοῦ δ' αἱ θύραι	τὸ	μὲν ὕψος ἦσαν ἑξήκοντα πηχῶν,
[2, 3]	πάλιν δὲ τὸν Μωσῆν εἰς	τὸ	μεταξὺ τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς
[2, 6]	Τί δ' ἡμῶν ἔτι κατηγορεῖ	τὸ	μὴ κοινοὺς ἔχειν τοῖς ἄλλοις
[2, 18]	λέγω καὶ τροφῆς λιτότητα καὶ	τὸ	μηδὲν εἰκῆ μηδ' ὡς ἔτυχεν
[2, 13]	καὶ φρόνησιν καὶ ἀρετὴν ὑπειλήφαμεν	τὸ	μηδὲν ὅλως ὑπεναντίον μήτε πρᾶξαι
[2, 7]	μορφὰς θηρίων ἐξαίρετον γέρας εὕροντο	τὸ	μηδενὶ δουλεῦσαι τῶν τῆς Ἀσίας
[2, 13]	συμβέβηκεν· οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι	τὸ	μηδενὶ τῶν πατρίων ἐμμένειν καλὸν
[2, 20]	θεῖον πλημμελείας; ἐγὼ μὲν ὑπολαμβάνω	τὸ	μήτε τὴν ἀληθῆ τοῦ θεοῦ
[2, 14]	θεοῦ, φίλον γὰρ ἀεὶ παντὶ	τὸ	ὅμοιον, κοινὸς ἁπάντων κοινοῦ θεοῦ
[2, 20]	παίδευμα προστάττειν τοῖς πολίταις ὡς	τὸ	πάντας ἀκριβῶς τοὺς νόμους ἐκμανθάνειν,
[2, 4]	τὴν Ἀλεξάνδρειαν· ἐκείνης γὰρ καὶ	τὸ	παράλιόν ἐστι μέρος, ὡς πάντες
[2, 10]	ὑπ' αὐτοῦ τιθεμένων, πλήθους δὲ	τὸ	πᾶσι τοῖς δόξασιν ἐμμεῖναι καὶ
[2, 17]	μὲν ὡμολογήσθω τεκμήριον ἀρετῆς εἶναι	τὸ	πείθεσθαι τοῖς νόμοις· οἱ δὲ
[2, 9]	καὶ τοῦτο (παρ' ἡμῶν ἐνταῦθα	τὸ	πέρας ἔστω τοῦ λόγου. (Ἐπεὶ
[2, 6]	ἦσαν ἑξήκοντα πηχῶν, εἴκοσι δὲ	τὸ	πλάτος, κατάχρυσοι δὲ πᾶσαι καὶ
[2, 9]	ἄλλοι τὰ μὲν ὑπ' ἀγνοίας,	τὸ	πλεῖστον δὲ κατὰ δυσμένειαν περί
[2, 7]	μεταβολαὶ πάλιν ἄλλοις δουλεύειν ὑπέζευξαν,	(τὸ	πλεῖστον δὲ φῦλον ἄλλων ὑπακήκοεν
[2, 10]	πάντων κηδεμὼν ἀληθέστατος. Ἅπαν δὲ	τὸ	πλῆθος εἰς ἑαυτὸν ἀνηρτῆσθαι παρεσκεύασεν,
[2, 11]	βιασάμενος τὸν λόγον θεοκρατίαν ἀπέδειξε	τὸ	πολίτευμα (θεῷ τὴν ἀρχὴν καὶ
[2, 20]	τινας ἔξωθεν, ἀλλ' εἶναι καθαρὸν	(τὸ	πολίτευμα τῶν ἐμμενόντων τοῖς νόμοις
[2, 24]	γένους ἡμῶν εἰδέναι τοῦτο καὶ	τὸ	πρὸ αὐτοῦ γεγράφθω βιβλίον.
[2, 13]	ὑπὸ τῶν τυχόντων μόνον κατὰ	τὸ	προσπεσὸν ἑκάστῳ λέγεται πάθος, ἀλλὰ
[2, 13]	τῶν οἰκετῶν. (Ὅθεν δὴ καὶ	τὸ	προφερόμενον ἡμῖν ὑπό τινων ἔγκλημα,
[2, 13]	τισιν ἄλλαις προύχοντας αὐτομάτοις πλεονεξίαις	τὸ	πρῶτον εὐθὺς ὁ νομοθέτης ἐπὶ
[2, 10]	(Ἴδωμεν δὲ τῶν ἔργων αὐτοῦ	τὸ	πρῶτον μεγαλεῖον· ἐκεῖνος γὰρ τοὺς
[2, 3]	ἀποδίδωσιν αἰτίαν, ἀφ' ἧς φησι	τὸ	σάββατον ὠνομάσθαι. (Ὁδεύσαντες γάρ, φησίν,
[2, 15]	καὶ γυναιξὶν ἀπεῖπεν μήτ' ἀμβλοῦν	τὸ	σπαρὲν μήτε διαφθείρειν ἀλλὰ ἢν
[2, 3]	μυριάδες στρατοπέδων ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας	τὸ	σύμμετρον ἀεὶ βαδίζουσιν, οὔτε κατ'
[2, 16]	ἀνακήρυξις, ἀλλ' αὐτὸς ἕκαστος αὑτῷ	τὸ	συνειδὸς ἔχων μαρτυροῦν πεπίστευκεν, τοῦ
[2, 10]	καὶ πολλὰ τούτων ἀεὶ πρὸς	τὸ	συντυγχάνον μετατιθέντες. (Ὁ δ' ἡμέτερος
[2, 6]	(Γέγραφεν, καὶ πάλιν εἰς Δῶρα	τὸ	τάχος ἀπελθεῖν. Ἆρα οὖν καὶ
[2, 9]	Τοῦτο μὲν Ἀπίωνι τοῦ βίου	τὸ	τέλος ἐγένετο καὶ τοῦτο (παρ'
[2, 23]	οὐδὲ ἓν ἔθνος, ἔνθα μὴ	τὸ	τῆς ἑβδομάδος, ἣν ἀργοῦμεν ἡμεῖς,
[2, 3]	οὔτε γὰρ φύσει πως γίνεται	τὸ	τοιοῦτον τοῖς βαδίζουσιν ἐξ ἀνάγκης,
[2, 23]	τὴν τῶν ὄντων ἀνάδοσιν καὶ	τὸ	φιλεργὸν ἐν ταῖς τέχναις καὶ
[2, 12]	τῷ τρόπῳ τῆς νομοθεσίας πρὸς	τὸ	χρήσιμον πάντων ἀεὶ πολὺ διήνεγκεν·
[2, 14]	μέθην ἑαυτοῖς, ἀβούλητον γὰρ θεῷ	τόδε,	ἀλλ' εἰς σωφροσύνην. (Καὶ ἐπὶ
[2, 3]	τοὐναντίον μισήσειε τὴν ἐν τῷ	τοιαῦτα	γράφειν ἀναίδειαν; δῆλον γάρ, ὅτι
[2, 3]	παρ' Αἰγυπτίοις τὸ βουβῶνος ἄλγος.	(Τοιαῦτα	μέν τινα περὶ Μωσέως καὶ
[2, 1]	οὔτε διὰ λύμην σωμάτων ἢ	τοιαύτας	ἄλλας συμφοράς τινας ἐκεῖθεν ἐξηλάθησαν,
[2, 18]	νομοθετῶν τοῖς μάλιστα πεπιστευμένοις, ὅτι	τοιαύτας	δόξας περὶ θεῶν ἐξ ἀρχῆς
[2, 2]	ἀεὶ τὸν (δρόμον ἡλίῳ συμπεριπολεῖ.	Τοιαύτη	μέν τις ἡ θαυμαστὴ τοῦ
[2, 16]	κοτίνου στέφανος ἢ σελίνου (καὶ	τοιαύτη	τις ἀνακήρυξις, ἀλλ' αὐτὸς ἕκαστος
[2, 17]	τῆς γινωσκομένης γῆς ἔφασκεν ἀνθρώποις	τοιαύτην	μὲν ἔχουσι δόξαν οὕτω σεμνὴν
[2, 21]	Σωκράτης μὲν οὖν πολίτης Ἀθηναίων	τοιαύτην	ὑπέμεινε τιμωρίαν. (Ἀναξαγόρας δὲ Κλαζομένιος
[2, 7]	καίτοι τούτων ἄν τις ἀπόσχοιτο	τοιαύτης	μεγαλοψυχίας. Τῶν μὲν γὰρ ἄλλων
[2, 2]	ἐν Ἱεροσολύμοις Σολομὼν πάσης ἀπέσχετο	τοιαύτης	περιεργίας οἵαν συμπέπλεκεν Ἀπίων. (Ἀκοῦσαι
[2, 12]	πάντας ἢ τοὔνομα τὸ ἑαυτοῦ.	Τοιγαροῦν	ἀπὸ τῆς πρώτης εὐθὺς αἰσθήσεως
[2, 19]	καὶ (θύειν τὰς πόλεις ἔπεισαν.	Τοιγαροῦν	εἰς πολλὴν ἀνάγκην καθίστανται τοὺς
[2, 15]	ἀφανίζουσα καὶ τὸ γένος ἐλαττοῦσα.	Τοιγαροῦν	οὐδ' εἴ τις ἐπὶ λέχους
[2, 15]	χείρων, φησίν, ἀνδρὸς εἰς ἅπαντα.	Τοιγαροῦν	ὑπακουέτω, μὴ πρὸς ὕβριν, ἀλλ'
[2, 9]	τῆς σοφίας τὴν ἐπιμέλειαν. Ἐκεῖνοι	τοίνυν	ἅπαντες καὶ περιτέμνονται καὶ χοιρείων
[2, 4]	ἐν ἀμφοτέροις ἀναισχύντως ψευδόμενος. (Τίνα	τοίνυν	ἐστὶ τὰ δεινὰ καὶ σχέτλια
[2, 22]	τοὺς κρείττονας οὐ φυλάττοντες; (ἐπεὶ	τοίνυν	ὁ πολὺς χρόνος πιστεύεται πάντων
[2, 23]	ἐμοῦ λεγομένοις οὐκ ἀπιστήσει. (Χρὴ	τοίνυν	πάντων ἀνθρώπων καταγνῶναι πονηρίαν ἐθελούσιον,
[2, 7]	ὁ συνθεὶς αὐτὸν ἦν. (Σφόδρα	τοίνυν	τῆς πολλῆς συνέσεως καὶ ἐπὶ
[2, 20]	μὴ μισθὸν αὐτοῖς παράσχοιεν. ~(Τί	τοίνυν	τὸ αἴτιον τῆς τοσαύτης ἀνωμαλίας
[2, 10]	συμφοραῖς αὐτῶν μηδὲν μεταβάλλειν. (φημὶ	τοίνυν	τὸν ἡμέτερον νομοθέτην τῶν ὁπουδηποτοῦν
[2, 20]	αὐτῶν βούλησιν ἕκαστος ἱδρύεται, δέον	(τοίνυν)	τοὐναντίον τὴν περὶ τοῦ θεοῦ
[2, 18]	(Εἶτα Λυσίμαχοι καὶ Μόλωνες καὶ	τοιοῦτοί	τινες ἄλλοι συγγραφεῖς, ἀδόκιμοι σοφισταί,
[2, 17]	δόξαν οὕτω σεμνὴν περὶ θεοῦ,	τοιούτοις	δὲ νόμοις πολὺν αἰῶνα βεβαίως
[2, 15]	Διόπερ ἁγνείας ἐπὶ πᾶσι τοῖς	τοιούτοις	ἔταξεν. (Οὐ μὴν οὐδ' ἐπὶ
[2, 2]	τῷ θεῷ κατεσκεύασεν, οὐθὲν ἐκτύπωμα	τοιοῦτον	εἰς αὐτὴν ἐνέθηκεν οὐδὲ ποιεῖν
[2, 17]	ἄλλους παραλείπω φιλοσόφους, ὅσοι τι	τοιοῦτον	ἐν τοῖς γράμμασιν ἐπραγματεύσαντο, (Πλάτων
[2, 8]	καὶ μακαρίζει (τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ὅτι	τοιοῦτον	ἔχει πολίτην· ἔδει γὰρ αὐτῷ
[2, 3]	γὰρ φύσει πως γίνεται τὸ	τοιοῦτον	τοῖς βαδίζουσιν ἐξ ἀνάγκης, ἀλλὰ
[2, 11]	ἑαυτῶν βίους (οὐθὲν ἀνέχονται ἐξαμαρτεῖν.	Τοιοῦτος	μὲν δή τις (αὐτὸς) ἡμῶν
[2, 14]	(Ἃ μακρὸν ἂν εἴη γράφειν.	Τοιοῦτος	μὲν ὁ περὶ θεοῦ καὶ
[2, 8]	καὶ Ζήνωνα καὶ Κλεάνθην καὶ	τοιούτους	τινάς. Εἶτα τὸ θαυμασιώτατον τοῖς
[2, 21]	(θεὸν ὥριστο θάνατος. Οἱ δὲ	τοιούτῳ	νόμῳ χρώμενοι δῆλον ὅτι τοὺς
[2, 1]	τὴν αὐτῶν ἄνοιαν ὑπὸ τῶν	τοιούτων	ἁλίσκονται λόγων μᾶλλον ἢ τῶν
[2, 21]	γράψαι τι δόξας (οὐχ ὁμολογούμενον	τοῖς	Ἀθηναίοις περὶ θεῶν. Τί δὲ
[2, 8]	ὅπερ Ἀπίων ἔδεισεν. (Εἰ μέντοι	τοῖς	Αἰγυπτίων ἔθεσιν ἠκολούθουν ἅπαντες, ἠρήμωτο
[2, 23]	τε διηλέγχθησαν οἱ νόμοι καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἅπασιν (ἀνθρώποις ἀεὶ καὶ
[2, 24]	ἅμα καὶ καλλίστων ἡμᾶς εἰσηγητὰς	τοῖς	ἄλλοις γεγονέναι· τί γὰρ εὐσεβείας
[2, 19]	ὑπομένειν. Καλά γε ταῦτα καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἑπόμενα, μοιχείας μὲν ἐν
[2, 6]	κατηγορεῖ τὸ μὴ κοινοὺς ἔχειν	τοῖς	ἄλλοις θεούς, εἰ ῥᾳδίως οὕτως
[2, 22]	κρατησάντων οὔτε ζῆλος τῶν (παρὰ	τοῖς	ἄλλοις τετιμημένων. Οὐδὲ τὴν ἀνδρείαν
[2, 19]	ἀπελθεῖν; οἱ δὲ δὴ δουλεύοντες	τοῖς	ἀνθρώποις θεοὶ καὶ νῦν μὲν
[2, 11]	ἐθῶν καὶ τῶν νόμων παρὰ	τοῖς	ἅπασιν ἀνθρώποις διαφοραί, Κεφαλαιωδῶς ἂν
[2, 6]	Δῶρα πόλις ὀνομάζεται μηδὲν ἐπικοινωνοῦσα	τοῖς	Ἀπίωνος φλυαρήμασι· τεσσάρων γὰρ (Ἡμερῶν
[2, 19]	μικροῦ δεῖν ἅπασι προσάψαι καὶ	τοῖς	ἄρρεσι (τῶν θεῶν καὶ ταῖς
[2, 4]	καὶ κατὰ τὴν ἄλλην Ἰωνίαν	τοῖς	αὐθιγενέσι πολίταις ὁμωνυμοῦσιν τοῦτο παρασχόντων
[2, 10]	τὴν αὐτοῦ νομίζων καὶ σωτηρίαν	τοῖς	αὐτὸν ἡγεμόνα πεποιημένοις βεβαιοτάτην παρέξειν.
[2, 20]	καὶ ξενηλασίας ποιούμενοι διετέλουν καὶ	τοῖς	αὐτῶν ἀποδημεῖν πολίταις οὐκ ἐπέτρεπον
[2, 3]	φύσει πως γίνεται τὸ τοιοῦτον	τοῖς	βαδίζουσιν ἐξ ἀνάγκης, ἀλλὰ πολλαὶ
[2, 4]	νεκροπόλει κατῴκουν καὶ μὴ πρὸς	τοῖς	βασιλικοῖς ἦσαν ἱδρυμένοι, καὶ μέχρι
[2, 4]	τινὰ κατακληθέντες, κἂν πλεῖστον ἀλλήλων	τοῖς	γένεσι διαφέρωσιν, ἀπὸ τῶν οἰκιστῶν
[2, 4]	ἐκεῖνον τῆς Αἰγύπτου βασιλέων ἐντυχὼν	τοῖς	γράμμασι καὶ τὴν στήλην τὴν
[2, 17]	φιλοσόφους, ὅσοι τι τοιοῦτον ἐν	τοῖς	γράμμασιν ἐπραγματεύσαντο, (Πλάτων δὲ θαυμαζόμενος
[2, 15]	ἐπίστασθαι, τὰς μὲν ἵνα μιμῶνται,	τοῖς	δ' ἵνα συντρεφόμενοι μήτε παραβαίνωσι
[2, 19]	θεοῦ φύσιν καὶ μορφὴν ἀνέπλασαν·	τοῖς	δὲ εὐφημοτέροις τούτων καὶ (θύειν
[2, 20]	βούλωνται θεοὺς εἰσάγειν πάντα πάσχοντας,	τοῖς	δὲ ῥήτορσι πολιτογραφεῖν (κατὰ ψήφισμα
[2, 16]	μετάδοσίς ἐστιν ἀναγκαία· πᾶσι παρέχειν	τοῖς	δεομένοις πῦρ ὕδωρ τροφήν, ὁδοὺς
[2, 2]	ὢν αὐτός, ἐκείνοις δὲ πιστεύσας	τοῖς	διὰ τὴν ἡλικίαν (ἐπισταμένοις αὐτὸν
[2, 10]	τιθεμένων, πλήθους δὲ τὸ πᾶσι	τοῖς	δόξασιν ἐμμεῖναι καὶ μήτε εὐτυχίαις
[2, 8]	ὠνείδισεν ταῦτα τοῖς παθοῦσιν, ἀλλὰ	τοῖς	δράσασιν. (Καινὸς δὲ κατήγορος ἡμῶν
[2, 10]	ὡς οὐχὶ μάλιστα πάντων ἐμμένομεν	τοῖς	ἑαυτῶν νόμοις. (Μικρὸν οὖν ἀναλαβὼν
[2, 12]	θεοῦ, τῷ βίῳ δὲ καὶ	τοῖς	ἔθεσι μηδὲν ἀλλήλων διαφέρειν, καλλίστην
[2, 8]	τοιούτους τινάς. Εἶτα τὸ θαυμασιώτατον	τοῖς	εἰρημένοις αὐτὸς ἑαυτὸν προστίθησι καὶ
[2, 17]	τὴν Σπάρτην ἅπαντες ὑμνοῦσιν, ὅτι	τοῖς	ἐκείνου νόμοις ἐπὶ πλεῖστον ἐνεκαρτέρησαν.
[2, 20]	τοὺς μέντοι κατ' ἀλήθειαν ἐν	τοῖς	Ἑλληνικοῖς φιλοσοφήσαντας οὔτε τῶν προειρημένων
[2, 10]	(πάλαι ἐγιγνώσκετο τοῦ νόμου παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι. Καὶ μάρτυς Ὅμηρος οὐδαμοῦ
[2, 23]	Πρῶτοι μὲν γὰρ οἱ παρὰ	τοῖς	Ἕλλησι φιλοσοφήσαντες τῷ μὲν δοκεῖν
[2, 11]	λέγουσιν ἀδίκως, ἀλλ' οἵους παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν αὐχοῦσιν τὸν Μίνω γεγονέναι
[2, 18]	εὐδοκιμούντων. (Τίς γὰρ τῶν παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἐπὶ σοφίᾳ τεθαυμασμένων οὐκ
[2, 20]	μόνων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν	τοῖς	Ἕλλησιν εὐδοκιμωτάτων· Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ
[2, 10]	καὶ πάντες οἱ θαυμαζόμενοι παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἐχθὲς δὴ καὶ πρῴην
[2, 17]	ἢ συγγράψαι λόγος αὐτοῖς ἀνεγίνωσκε	τοῖς	Ἕλλησιν ἤ που περιτυχεῖν ἔξω
[2, 22]	νόμους ἀπόμνυνται τοσοῦτόν ποτε παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ἰσχύσαντας, ὥστε καὶ τοῖς
[2, 17]	ἐπραγματεύσαντο, (Πλάτων δὲ θαυμαζόμενος παρὰ	τοῖς	Ἕλλησιν ὡς καὶ σεμνότητι βίου
[2, 5]	ὅλην Συρίαν κατὰ κράτος οὐ	τοῖς	ἐν Αἰγύπτῳ θεοῖς χαριστήρια τῆς
[2, 7]	δ' Αἰγυπτίοις· οὕτως γὰρ ἂν	τοῖς	ἐξ ἀρχῆς αὐτοῦ πλάσμασιν ἥρμοττεν
[2, 13]	ὑπεναντίον μήτε πρᾶξαι μήτε διανοηθῆναι	τοῖς	ἐξ ἀρχῆς νομοθετηθεῖσιν. Ὅπερ εἰκότως
[2, 11]	καθ' αὑτὸν ἔπεισεν, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	ἐξ ἐκείνων ἀεὶ γενησομένοις τὴν
[2, 1]	μὲν ταῖς λοιδορίαις, ἄχθονται δὲ	τοῖς	ἐπαίνοις, ἀναγκαῖον ἡγησάμην εἶναι μηδὲ
[2, 2]	εἰς αὐτὴν ἐνέθηκεν οὐδὲ ποιεῖν	τοῖς	ἔπειτα προσέταξεν, ὅ τε μετὰ
[2, 18]	τεθαυμασμένων οὐκ ἐπιτετίμηκεν καὶ ποιητῶν	τοῖς	ἐπεφανεστάτοις καὶ νομοθετῶν τοῖς μάλιστα
[2, 13]	αὐτὸν (πρόνοιαν ἀφαιρουμένων· οὔτ' ἐν	τοῖς	ἐπιτηδεύμασι τῶν βίων ὄψεται διαφοράν,
[2, 7]	δὲ πλέον τοῖς τόποις ἢ	τοῖς	ἐπιτηδεύμασιν ἀφεστήκαμεν, ὥστε μηδεμίαν ἡμῖν
[2, 24]	τὰς τιμωρίας, ἀσόφιστοι λόγων παρασκευαῖς,	τοῖς	ἔργοις ἀεὶ βεβαιούμενοι· ταῦτα γὰρ
[2, 19]	μὲν τῷ λόγῳ, τύραννον δὲ	τοῖς	ἔργοις καὶ δεσπότην ἐφιστάντες, καὶ
[2, 22]	ταῦτ' εἰ καὶ μὴ παντάπασι	τοῖς	ἔργοις πεφεύγασιν, οὐχ (ὁμολογοῦσιν, ἀλλὰ
[2, 17]	τῆς Ἀσίας μεταβολὰς οὐδ' ἐν	τοῖς	ἐσχάτοις τῶν δεινῶν τοὺς νόμους
[2, 5]	ἐπιμελῶς ἀρετῆς καὶ (πίστεως τοῦτο	τοῖς	ἡμετέροις τὸ γέρας ἔδωκεν. Ἐτίμα
[2, 22]	ἑτέρων νόμους ὁρῶντες μηδὲ παρὰ	τοῖς	θεμένοις αὐτοὺς τετηρημένους; πῶς γὰρ
[2, 9]	Αἰγυπτίων (οὐδὲ εἷς ὗν θύει	τοῖς	θεοῖς. Ἆρ' οὖν τυφλὸς ἦν
[2, 8]	οὗτοι γὰρ εὔχονται θύειν ἑκατόμβας	τοῖς	θεοῖς καὶ χρῶνται τοῖς ἱερείοις
[2, 22]	τοῖς Ἕλλησιν ἰσχύσαντας, ὥστε καὶ	τοῖς	θεοῖς τὰς τῶν ἀρρένων μίξεις
[2, 8]	ἄλλους ἀνθρώπους ἅπαντας, Ἀπίων δὲ	τοῖς	θύουσιν ἐγκαλῶν αὑτὸν ἐξήλεγξεν ὄντα
[2, 8]	ἑκατόμβας τοῖς θεοῖς καὶ χρῶνται	τοῖς	ἱερείοις πρὸς εὐωχίαν, καὶ οὐ
[2, 13]	μὲν ἡγεμόνα τῶν ὅλων πεποιημένης,	τοῖς	ἱερεῦσι δὲ κοινῇ μὲν τὰ
[2, 22]	θεῶν, ταύτης μὲν (οὖν) ἐν	τοῖς	ἱεροῖς οἷς κατέπρησαν, τῆς ἀνδρείας
[2, 3]	καὶ τῆς ἐξ Αἰγύπτου γενομένης	τοῖς	Ἰουδαίοις ἀπαλλαγῆς ὁ Αἰγύπτιος Ἀπίων
[2, 4]	περιέχουσαν, ἃ Καῖσαρ ὁ μέγας	τοῖς	Ἰουδαίοις ἔδωκεν, εἰ μὲν οὖν
[2, 3]	τεσσαράκοντα κρυβῆναι κἀκεῖθεν καταβάντα δοῦναι	τοῖς	Ἰουδαίοις τοὺς νόμους. Καίτοι πῶς
[2, 20]	περὶ θεοῦ μηδὲ κοινωνεῖν ἐθέλομεν	τοῖς	καθ' ἑτέραν συνήθειαν βίου ζῆν
[2, 10]	δεῖν εὐσεβεῖν καὶ πολλὴν εὔνοιαν	τοῖς	λαοῖς ἐμπαρασχεῖν, οὕτως αὐτός τε
[2, 13]	ὅλην τοῦ θεοῦ φύσιν ἀναιρεῖν	τοῖς	λόγοις ἐπικεχειρηκότων, ἄλλων δὲ τὴν
[2, 11]	δὴ τὰ ἔργα παρέχων σύμφωνα	τοῖς	λόγοις οὐ μόνον τοὺς καθ'
[2, 4]	τόπον Ἀλέξανδρος καὶ ἴσης παρὰ	τοῖς	Μακεδόσι τιμῆς ἐπέτυχον. (Οὐκ οἶδα
[2, 18]	ποιητῶν τοῖς ἐπεφανεστάτοις καὶ νομοθετῶν	τοῖς	μάλιστα πεπιστευμένοις, ὅτι τοιαύτας δόξας
[2, 18]	ῥᾷστον ἐκεῖνον λέγω τὸν συμβαίνοντα	τοῖς	μαχομένοις, ἀλλὰ τὸν μετὰ λύμης
[2, 8]	ἔδει γὰρ αὐτῷ μάρτυρος ἑαυτοῦ·	τοῖς	μὲν γὰρ ἄλλοις ἅπασιν ὀχλαγωγὸς
[2, 9]	(Δεῖ γὰρ τοὺς εὖ φρονοῦντας	τοῖς	μὲν οἰκείοις νόμοις περὶ τὴν
[2, 20]	ἄλλο τι τῶν φαυλοτάτων ἐφῆκαν	τοῖς	μὲν ποιηταῖς οὕστινας ἂν βούλωνται
[2, 16]	κἂν μελλήσῃ τις, εὐθὺς ἀπόλλυται.	Τοῖς	μέντοι γε νομίμως βιοῦσι γέρας
[2, 15]	τὰ οἰκεῖα διαφθείρωμεν μήτε φθονήσωμεν	τοῖς	μετέχειν τῶν ἡμετέρων προαιρουμένοις. ~(Ὅσοι
[2, 20]	τὴν ὀρθὴν δόξαν περὶ θεοῦ	τοῖς	μύθοις ἀφανίσειε. (Μάλιστα δὲ Πλάτων
[2, 17]	φανερῷ κεῖσθαι τὴν ἐθελούσιον (ἡμῶν	τοῖς	νόμοις ἀκολουθίαν, ἀλλά τις ἢ
[2, 24]	κάλλιον; τί δὲ τοῦ πειθαρχεῖν	τοῖς	νόμοις δικαιότερον; (ἢ τί συμφορώτερον
[2, 17]	τεκμήριον ἀρετῆς εἶναι τὸ πείθεσθαι	τοῖς	νόμοις· οἱ δὲ Λακεδαιμονίους θαυμάζοντες
[2, 20]	καθαρὸν (τὸ πολίτευμα τῶν ἐμμενόντων	τοῖς	νόμοις προυνόησεν. Ὧν οὐδὲν λογισάμενος
[2, 18]	ὑπομεῖναι τάξιν ἀμετακίνητον. Ἀλλ' οἱ	τοῖς	ξίφεσιν ὁμόσε χωροῦντες καὶ τοὺς
[2, 15]	τὰ μὲν περὶ τὴν κηδείαν	τοῖς	οἰκειοτάτοις ἐπιτελεῖν, πᾶσι δὲ τοῖς
[2, 24]	ἀλήθειαν ἀγαπῶντι καὶ διὰ σὲ	τοῖς	ὁμοίως βουλησομένοις περὶ τοῦ γένους
[2, 8]	μυρίους, καὶ οὐδεὶς ὠνείδισεν ταῦτα	τοῖς	παθοῦσιν, ἀλλὰ τοῖς δράσασιν. (Καινὸς
[2, 10]	γὰρ δήπουθεν ὁμολογεῖται καὶ παρὰ	τοῖς	πάντα καθ' ἡμῶν λέγουσιν, ἑαυτόν
[2, 15]	τοῖς οἰκειοτάτοις ἐπιτελεῖν, πᾶσι δὲ	τοῖς	παριοῦσι καὶ προσελθεῖν καὶ συναποδύρασθαι.
[2, 13]	δεόμενα διορθώσεως ἐλέγχουσιν. (Ἡμῖν δὲ	τοῖς	πεισθεῖσιν ἐξ ἀρχῆς τεθῆναι τὸν
[2, 2]	Καρχηδόνος κτίσεως ἔτεσι πλείοσι πρὸς	τοῖς	πεντήκοντα καὶ ἑκατόν, περὶ οὗ
[2, 23]	τὴν ἀκριβῆ πεποίημαι παράδοσιν ἐν	τοῖς	περὶ ἀρχαιολογίας μοι γραφεῖσι. Νυνὶ
[2, 18]	ἐξ ἐφόδου τρεπόμενοι τοῖς προστάγμασιν	τοῖς	περὶ διαίτης οὐκ ἀντέβλεψαν. Ἡμῖν
[2, 22]	αἰτίαν κεκολασμένους. ~(Ἀλλὰ δῆλον ὅτι	τοῖς	Περσῶν ἔχαιρε νόμοις ὁ Ἀπολλώνιος
[2, 22]	ἐπιχειρήσειεν ἐξετάζειν· ἤδη γὰρ παρὰ	τοῖς	πλείοσι μελέτη (γέγονε τοῦ παραβαίνειν
[2, 17]	θαυμάζοντες τὸν ἐκείνων χρόνον ἀντιπαραβαλλέτωσαν	τοῖς	πλείοσιν ἢ δισχιλίοις (ἔτεσι τῆς
[2, 16]	ἄνευ προφάσεως. (Ζημία γὰρ ἐπὶ	τοῖς	πλείστοις τῶν παραβαινόντων ὁ θάνατος,
[2, 18]	δόξας περὶ θεῶν ἐξ ἀρχῆς	τοῖς	πλήθεσιν ἐγκατέσπειραν, ~(ἀριθμῷ μὲν ὁπόσους
[2, 11]	ταῖς ὀλίγων δυναστείαις, ἄλλοι δὲ	(τοῖς	πλήθεσιν ἐπέτρεψαν τὴν ἐξουσίαν τῶν
[2, 10]	λέγουσιν, ἑαυτόν τε παρέσχεν ἄριστον	τοῖς	πλήθεσιν ἡγεμόνα καὶ σύμβουλον τήν
[2, 11]	πρὸ παντὸς ἐμποιῆσαι τὴν ὑπόληψιν	τοῖς	πλήθεσιν· οἱ γὰρ πιστεύσαντες ἐπισκοπεῖν
[2, 18]	αὑτοὺς μετὰ τῶν ὅπλων παρέδοσαν	τοῖς	πολεμίοις. (Ἆρ' οὖν καὶ παρ'
[2, 21]	γὰρ δὴ προεδίδου τὴν πόλιν	τοῖς	πολεμίοις οὐδὲ τῶν ἱερῶν ἐσύλησεν
[2, 20]	τῷ μηδὲν οὕτω παίδευμα προστάττειν	τοῖς	πολίταις ὡς τὸ πάντας ἀκριβῶς
[2, 1]	γεγραφότα. (Καὶ γὰρ αὖ κἀκεῖνο	τοῖς	πολλοῖς ἀνθρώποις ὁρῶ παρακολουθοῦν, τὸ
[2, 22]	ἀρχῆς ἔδοσαν οἱ πλεῖστοι νομοθέται	τοῖς	πονηροῖς διαλύσεις, ἐπὶ μοιχείας μὲν
[2, 9]	πρὸς δικαιοσύνην καὶ τὴν ἐν	τοῖς	πόνοις καρτερίαν καὶ θανάτου περιφρόνησιν
[2, 23]	τὰ πάτρια διεφύλαττον, ἐν δὲ	τοῖς	πράγμασι καὶ τῷ φιλοσοφεῖν ἐκείνῳ
[2, 2]	τὰς βάσεις πεπηρωμένους, σφόδρα δὴ	τοῖς	πρὸ αὐτοῦ συμπεφώνηκεν, (ὡς οἶμαι,
[2, 16]	πρὸς ἐπιείκειαν περιεσκέψατο, διδασκαλικοῖς μὲν	τοῖς	προειρημένοις χρησάμενος νόμοις, τοὺς δ'
[2, 1]	εἰς τὴν ὁμοίαν ἰδέαν πίπτει	τοῖς	προεξητασμένοις περὶ τῆς ἐξ Αἰγύπτου
[2, 18]	τοὺς πολεμίους ἐξ ἐφόδου τρεπόμενοι	τοῖς	προστάγμασιν τοῖς περὶ διαίτης οὐκ
[2, 23]	(καὶ γὰρ) καὶ πολλοὺς ἐν	τοῖς	συγγράμμασιν ἐμνημονευκότας ἡμῶν ἀρχαίους παρέσχομεν
[2, 19]	φρονούντων οὐκ ἂν παροξύνειαν, ὡς	τοῖς	ταῦτα συνθεῖσιν ἐπιπλῆξαι καὶ πολλὴν
[2, 1]	τι καθ' ἡμῶν ἐλέγχειν καὶ	τοῖς	τῆς πρὸς Ἀπίωνα τὸν γραμματικὸν
[2, 15]	διακριθεῖσα. Διόπερ ἁγνείας ἐπὶ πᾶσι	τοῖς	τοιούτοις ἔταξεν. (Οὐ μὴν οὐδ'
[2, 13]	ἐμμένειν καλὸν εἶναι νομίζουσι καὶ	τοῖς	τολμῶσι ταῦτα παραβαίνειν (μάλιστα σοφίας
[2, 7]	ἐξεληλαμένοι. Τῶν Ἑλλήνων δὲ πλέον	τοῖς	τόποις ἢ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ἀφεστήκαμεν,
[2, 16]	τὴν πίστιν ἰσχυρὰν παρεσχηκότος, ὅτι	τοῖς	τοὺς νόμους διαφυλάξασι κἂν εἰ
[2, 5]	καλῶς τὴν ἐπιμέλειαν ἐπέταξεν οὐ	τοῖς	τυχοῦσιν, ἀλλὰ Δημήτριον τὸν Φαληρέα
[2, 1]	ἐστι τῶν ὑπ' αὐτοῦ γεγραμμένων	τοῖς	ὑπ' ἄλλων εἰρημένοις ὅμοια, τὰ
[2, 23]	τὸν αὑτῶν τιμῶντες νομοθέτην καὶ	τοῖς	ὑπ' ἐκείνου προφητευθεῖσι περὶ τοῦ
[2, 23]	τὸν οἶκον ἐπισκοπῶν τὸν αὐτοῦ	τοῖς	ὑπ' ἐμοῦ λεγομένοις οὐκ ἀπιστήσει.
[2, 9]	οἵ γε μὴ μόνον χρῶνται	τοῖς	ὑπὸ τούτου λοιδορουμένοις ἔθεσιν, ἀλλὰ
[2, 18]	ἡμῶν οὐχ ὑπὸ μίσους προσφέρειν	τοῖς	ὑποχειρίοις, ἀλλὰ (ὡς) θαυμαστόν τι
[2, 1]	τε τῆς ἀρχαιότητος ἡμῶν ἐπέδειξα	τοῖς	Φοινίκων καὶ Χαλδαίων καὶ Αἰγυπτίων
[2, 15]	ἀναιρήσεται, τῶν ἀλλοτρίων οὐδενὸς ἅψεται,	τόκον	οὐ λήψεται. (Ταῦτα καὶ πολλὰ
[2, 9]	ὀνειδίζει καὶ τοὔμπαλιν ἔστιν ὅπου	τόλμαν	κατηγορεῖ καὶ ἀπόνοιαν. Λέγει δὲ
[2, 16]	ἂν βιάσηται κόρην, ἂν ἄρρενι	τολμήσῃ	πεῖραν προσφέρειν, ἂν ὑπομείνῃ παθεῖν
[2, 13]	καλὸν εἶναι νομίζουσι καὶ τοῖς	τολμῶσι	ταῦτα παραβαίνειν (μάλιστα σοφίας δεινότητα
[2, 11]	ἀπέφηνε καὶ ἀγένητον καὶ πρὸς	τὸν	ἀίδιον χρόνον ἀναλλοίωτον πάσης ἰδέας
[2, 21]	τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ σοφίᾳ θαυμασθέντα	τὸν	Ἀνάχαρσιν ἐπανελθόντα πρὸς αὐτοὺς ἀνεῖλον,
[2, 11]	γε Μίνως ἔλεγεν ὅτι εἰς	τὸν	Ἀπόλλω καὶ τὸ Δελφικὸν αὐτοῦ
[2, 6]	ἐπείσθησαν οἱ πατέρες ἡμῶν ἥξειν	τὸν	Ἀπόλλωνα πρὸς αὐτοὺς καὶ μετὰ
[2, 22]	τῶν ἀρρένων μίξεις ἐπεφήμισαν, κατὰ	τὸν	αὐτὸν δὲ λόγον καὶ τοὺς
[2, 3]	~(Τὸν δὲ ἀριθμὸν τῶν ἐλαθέντων	τὸν	αὐτὸν Λυσιμάχῳ σχεδιάσας, ἕνδεκα γὰρ
[2, 23]	πατρίδα καὶ τὸν οἶκον ἐπισκοπῶν	τὸν	αὐτοῦ τοῖς ὑπ' ἐμοῦ λεγομένοις
[2, 23]	γὰρ ἐπιφθόνου τινὸς ἀντιποιούμεθα πράγματος	τὸν	αὑτῶν τιμῶντες νομοθέτην καὶ τοῖς
[2, 2]	φυγῆς, Λυσίμαχος δὲ κατὰ Βόκχοριν	τὸν	βασιλέα, τουτέστι πρὸ ἐτῶν χιλίων
[2, 13]	Καὶ μὴν περὶ τῶν κατὰ	τὸν	βίον ἐπιτηδευμάτων, ὅτι δεῖ πάντα
[2, 9]	καὶ διὰ τοῦτο μηδὲν εἰς	τὸν	βίον εὕρημα συμβεβλῆσθαι μόνους. (Ταῦτα
[2, 1]	τὸν τρόπον (καὶ παρὰ πάντα	τὸν	βίον ὀχλαγωγοῦ γεγονότος. Ἐπεὶ δ'
[2, 15]	κράτος ἔδωκεν. Ταύτῃ συνεῖναι δεῖ	τὸν	γήμαντα μόνῃ, τὸ δὲ τὴν
[2, 1]	καὶ τοῖς τῆς πρὸς Ἀπίωνα	τὸν	γραμματικὸν ἀντιρρήσεως τετολμημένοις ἐπῆλθέ μοι
[2, 3]	δώδεκα καὶ ἑξακοσίοις ἔτεσιν ὕστερον.	~(Τὸν	δὲ ἀριθμὸν τῶν ἐλαθέντων τὸν
[2, 6]	καταπεπληγμένους πόρρω μένοντας ἡσυχίαν ἄγειν,	τὸν	δὲ Ζάβιδον ἐπὶ πολλῆς ἡσυχίας
[2, 19]	χαλκεύοντά τινα, τὴν δὲ ὑφαίνουσαν,	τὸν	δὲ πολεμοῦντα καὶ μετὰ ἀνθρώπων
[2, 2]	ὅτι ἐν αἰθέρι τοῦτον ἀεὶ	τὸν	(δρόμον ἡλίῳ συμπεριπολεῖ. Τοιαύτη μέν
[2, 19]	ὥσπερ αὐτὸς ἐκεῖνος τὸν πατέρα	τὸν	ἑαυτοῦ. (Ταῦτα δικαίως μέμψεως πολλῆς
[2, 12]	τὴν τῶν ἠθῶν ἄσκησιν οὔτε	τὸν	ἐκ τοῦ νόμου λόγον ἄπρακτον
[2, 17]	νόμοις· οἱ δὲ Λακεδαιμονίους θαυμάζοντες	τὸν	ἐκείνων χρόνον ἀντιπαραβαλλέτωσαν τοῖς πλείοσιν
[2, 2]	οὐ συνῆκε δὲ καθ' ἑαυτοῦ	τὸν	ἔλεγχον ἐπισπώμενος. (Εἰ γὰρ περὶ
[2, 20]	μάλιστα δὴ θαυμαζόμενοι τῶν δημιουργῶν	τὸν	ἐλέφαντα καὶ τὸν χρυσὸν ἔχουσι
[2, 8]	ἀκρόπολιν, τὸν ἐν Ἐφέσῳ ναόν,	τὸν	ἐν Δελφοῖς, ἄλλους μυρίους, καὶ
[2, 8]	ἐῶ τὴν καταπρησθεῖσαν Ἀθηναίων ἀκρόπολιν,	τὸν	ἐν Ἐφέσῳ ναόν, τὸν ἐν
[2, 2]	μετὰ ταῦτα κατασκευάσας τὸν ναὸν	τὸν	ἐν Ἱεροσολύμοις Σολομὼν πάσης ἀπέσχετο
[2, 2]	Σολομῶνι τῷ τὸν ναὸν οἰκοδομησαμένῳ	τὸν	ἐν Ἱεροσολύμοις φίλος ἦν Εἴρωμος
[2, 20]	(κατὰ ψήφισμα τῶν ξένων θεῶν	τὸν	ἐπιτήδειον· πολλῆς δὲ καὶ ζωγράφοι
[2, 12]	νομοθέται ταῖς γνώμαις διέστησαν καὶ	τὸν	ἕτερον αὐτῶν ὃν ἔδοξεν ἑκάστοις
[2, 12]	αὐτῶν ὃν ἔδοξεν ἑκάστοις ἑλόμενοι	τὸν	ἕτερον παρέλιπον, οἷον Λακεδαιμόνιοι μὲν
[2, 21]	ἦν, ἀλλ' ὅτι νομιζόντων Ἀθηναίων	τὸν	ἥλιον εἶναι θεὸν ὅδ' αὐτὸν
[2, 20]	ἀφανίσειε. (Μάλιστα δὲ Πλάτων μεμίμηται	τὸν	ἡμέτερον νομοθέτην κἀν τῷ μηδὲν
[2, 10]	αὐτῶν μηδὲν μεταβάλλειν. (φημὶ τοίνυν	τὸν	ἡμέτερον νομοθέτην τῶν ὁπουδηποτοῦν μνημονευομένων
[2, 24]	πάντα δὲ καὶ πανταχοῦ πεπεῖσθαι	τὸν	θεὸν ἐποπτεύοντα διέπειν; (ταῦτ' εἰ
[2, 7]	νόμοις ἡμᾶς χρῆσθαι δικαίοις μήτε	τὸν	θεὸν εὐσεβεῖν ὡς προσῆκεν, δουλεύειν
[2, 13]	ἄλλων διέφερον, τούτοις τὴν περὶ	τὸν	(θεὸν μάλιστα θεραπείαν ἐνεχείρισεν. Τοῦτο
[2, 14]	κεχαρισμένος. (Δέησις δ' ἔστω πρὸς	τὸν	θεόν, οὐχ ὅπως δῷ τἀγαθά,
[2, 7]	καὶ ὅρκον ἡμῶν ὡς ὀμνυόντων	τὸν	θεὸν τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν
[2, 6]	καὶ ἡμεῖς ἂν εἴποιμεν, ὅτι	τὸν	κάνθωνα τουτέστιν ἑαυτὸν Ἀπίων ἐπιφορτίζει
[2, 8]	οὐ διὰ τοῦτο συμβέβηκεν ἐρημοῦσθαι	τὸν	κόσμον τῶν βοσκημάτων, ὅπερ Ἀπίων
[2, 11]	δ' ἄν τις εἴποι βιασάμενος	τὸν	λόγον θεοκρατίαν ἀπέδειξε τὸ πολίτευμα
[2, 7]	φαίη τοῦτον ὑπ' Ἀπίωνος λελέχθαι	(τὸν	λόγον· ὀλίγοις μὲν γὰρ ὑπῆρξεν
[2, 1]	οὖν οὐ ῥᾴδιον αὐτοῦ διελθεῖν	τὸν	λόγον οὐδὲ σαφῶς γνῶναι, τί
[2, 10]	ἑαυτῶν νόμοις. (Μικρὸν οὖν ἀναλαβὼν	τὸν	λόγον τοῦτ' ἂν εἴποιμι πρῶτον,
[2, 5]	Φαληρέα καὶ Ἀνδρέαν καὶ Ἀριστέα,	τὸν	μὲν παιδείᾳ τῶν καθ' (ἑαυτὸν
[2, 9]	λόγους οὔτε δικαίους οὔτε ἀληθεῖς,	τὸν	μὲν ὡς γόητα καὶ ἀπατεῶνα
[2, 18]	τὸν συμβαίνοντα τοῖς μαχομένοις, ἀλλὰ	τὸν	μετὰ λύμης τῶν σωμάτων, ὁποῖος
[2, 11]	οἵους παρὰ τοῖς Ἕλλησιν αὐχοῦσιν	τὸν	Μίνω γεγονέναι (καὶ μετὰ ταῦτα
[2, 3]	τὴν Ἰουδαίαν προείρηκε, πάλιν δὲ	τὸν	Μωσῆν εἰς τὸ μεταξὺ τῆς
[2, 2]	τῶν χρόνων, ἐν οἷς φησι	τὸν	Μωσῆν ἐξαγαγεῖν τοὺς λεπρῶντας καὶ
[2, 2]	Αὐτὸς δὲ ὁ Σολομὼν ᾠκοδόμησε	τὸν	ναὸν μετὰ τὸ ἐξελθεῖν ἐξ
[2, 2]	Φοινίκων (ἀναγραφῶν, ὅτι Σολομῶνι τῷ	τὸν	ναὸν οἰκοδομησαμένῳ τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις
[2, 6]	Ζάβιδον ἐπὶ πολλῆς ἡσυχίας εἰς	τὸν	ναὸν παρελθεῖν καὶ τὴν χρυσῆν
[2, 2]	ὅ τε μετὰ ταῦτα κατασκευάσας	τὸν	ναὸν τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις Σολομὼν
[2, 24]	~(Οἱ μὲν ὡς φαυλότατον ἡμῶν	τὸν	νομοθέτην ἐλοιδόρησαν· τῷ δὲ τῆς
[2, 22]	ὡς μὴ πρὸ ἐκείνου δεδιέναι	τὸν	νόμον. Εἰ μὲν οὖν διὰ
[2, 12]	ὅρον ἔθηκεν αὐτὸς καὶ κανόνα	τὸν	νόμον, ἵν' ὥσπερ ὑπὸ πατρὶ
[2, 5]	ἄνδρας ἀποσταλῆναι τοὺς ἑρμηνεύσοντας αὐτῷ	τὸν	νόμον καὶ τοῦ γραφῆναι ταῦτα
[2, 13]	τοῖς πεισθεῖσιν ἐξ ἀρχῆς τεθῆναι	τὸν	νόμον κατὰ θεοῦ βούλησιν οὐδ'
[2, 12]	κάλλιστον καὶ ἀναγκαιότατον ἀπέδειξε παίδευμα	τὸν	νόμον, οὐκ εἰσάπαξ ἀκροασομένοις οὐδὲ
[2, 16]	τοῦ μηδὲ ῥῆμα φθέγξασθαι παρὰ	τὸν	νόμον πάντα παθεῖν γενναίως προείλοντο.
[2, 12]	τότε παρ' ἄλλων μανθάνουσιν, ὅτι	τὸν	(νόμον παραβεβήκασιν, οἵ τε τὰς
[2, 13]	ἂν εἴη τεκμήριον τοῦ κάλλιστα	τὸν	νόμον τεθῆναι· τὰ γὰρ μὴ
[2, 9]	θεοῖς. Ἆρ' οὖν τυφλὸς ἦν	τὸν	νοῦν Ἀπίων ὑπὲρ Αἰγυπτίων ἡμῖν
[2, 12]	ἀρξάμενος τροφῆς καὶ τῆς κατὰ	τὸν	οἶκον ἑκάστων διαίτης οὐδὲν οὐδὲ
[2, 23]	τις ἕκαστος τὴν πατρίδα καὶ	τὸν	οἶκον ἐπισκοπῶν τὸν αὐτοῦ τοῖς
[2, 15]	καὶ συναποδύρασθαι. Καθαίρειν δὲ καὶ	τὸν	οἶκον καὶ τοὺς ἐνοικοῦντας ἀπὸ
[2, 20]	εἰς τὴν πολιτείαν παραδέχεσθαι καὶ	τὸν	Ὅμηρον εὐφήμως ἀποπέμπεται στεφανώσας καὶ
[2, 7]	ἀπέστησαν. (Καὶ τούτων οὐδεὶς πώποτε	τὸν	ὅρκον εἶπεν ἀκοῦσαι παρ' ἡμῖν
[2, 7]	αὐτοῦ πλάσμασιν ἥρμοττεν τὰ περὶ	τὸν	ὅρκον, εἴπερ ἦσαν ὑπὸ Αἰγυπτίων
[2, 15]	πρὸς θεὸν δευτέραν ἔταξεν καὶ	τὸν	οὐκ ἀμειβόμενον τὰς παρ' αὐτῶν
[2, 19]	τῷ ταρτάρῳ δεδεμένους (ὅΣοις δὲ	τὸν	οὐρανὸν ἀπένειμαν τούτοις πατέρα μὲν
[2, 7]	ὀμνυόντων τὸν θεὸν τὸν ποιήσαντα	τὸν	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ
[2, 19]	αὐτὸν καθείρξωσιν, ὥσπερ αὐτὸς ἐκεῖνος	τὸν	πατέρα τὸν ἑαυτοῦ. (Ταῦτα δικαίως
[2, 7]	ἡμῶν ὡς ὀμνυόντων τὸν θεὸν	τὸν	ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[2, 18]	νόμων ἢ θάνατον φοβηθέντας, οὐχὶ	τὸν	ῥᾷστον ἐκεῖνον λέγω τὸν συμβαίνοντα
[2, 18]	οὐχὶ τὸν ῥᾷστον ἐκεῖνον λέγω	τὸν	συμβαίνοντα τοῖς μαχομένοις, ἀλλὰ τὸν
[2, 13]	τὰ γὰρ μὴ τοῦτον ἔχοντα	τὸν	τρόπον αἱ πεῖραι δεόμενα διορθώσεως
[2, 10]	ὑφηγήσασθαι. (Τούτων δὲ τοῦτον ἐχόντων	τὸν	τρόπον ἀρετὴ μέν ἐστι νομοθέτου
[2, 1]	ὑπ' ἀνθρώπου συγκείμενα καὶ φαύλου	τὸν	τρόπον (καὶ παρὰ πάντα τὸν
[2, 5]	καλοῦνται. Εἰ δὲ τοῦτον ἀφαιρεῖται	τὸν	τρόπον τῆς πολιτείας Ἀπίων, παυσάσθω
[2, 21]	αὐτοῖς οἴονται δεῖν περιστέλλειν, καὶ	τὸν	ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ σοφίᾳ
[2, 5]	οὐ τοῖς τυχοῦσιν, ἀλλὰ Δημήτριον	τὸν	Φαληρέα καὶ Ἀνδρέαν καὶ Ἀριστέα,
[2, 20]	τῶν δημιουργῶν τὸν ἐλέφαντα καὶ	τὸν	χρυσὸν ἔχουσι τῆς ἀεὶ καινουργίας
[2, 19]	μαχόμενον, (τοὺς δὲ κιθαρίζοντας ἢ	τοξικῇ	χαίροντας, εἶτ' αὐτοῖς ἐγγιγνομένας πρὸς
[2, 7]	Τῶν Ἑλλήνων δὲ πλέον τοῖς	τόποις	ἢ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ἀφεστήκαμεν, ὥστε
[2, 19]	γενέσεων, τούτους δὲ καὶ διαιροῦντες	τόποις	καὶ διαίταις, ὥσπερ τῶν ζῴων
[2, 4]	εἰς κατοίκησιν δὲ αὐτοῖς ἔδωκεν	τόπον	Ἀλέξανδρος καὶ ἴσης παρὰ τοῖς
[2, 4]	(ταῖς τῶν κυμάτων ἐκβολαῖς. Οὐκοῦν	τόπος	εἰ λοιδορίαν ἔχει, τὴν οὐ
[2, 20]	ἐν παρεκβάσει ὧν προείπομεν τοὺς	τόπους	ἐρημωθέντας καταλιπεῖν) καὶ τῶν ἱερῶν
[2, 6]	τῶν ψευσμάτων κατάγομον; καὶ γὰρ	τόπους	οὐκ ὄντας γράφει καὶ πόλεις
[2, 3]	ἡμέρας ἐν ἐρήμῳ καὶ ἀνύδρῳ	τόπῳ	καὶ τὴν μεταξὺ πᾶσαν (ἐν
[2, 6]	ὅτι πρόσθεν ἑωράκασιν οἱ τὰς	τοσαύτας	καὶ τηλικαύτας λυχνοκαί̈ ας ἐπιτελοῦντες,
[2, 20]	~(Τί τοίνυν τὸ αἴτιον τῆς	τοσαύτης	ἀνωμαλίας καὶ περὶ τὸ θεῖον
[2, 12]	ἐοίκασιν οἱ νομοθέται παραλιπεῖν. (Καὶ	τοσοῦτον	οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων ἀπέχουσι
[2, 22]	τοὺς περὶ αὐτῶν νόμους ἀπόμνυνται	τοσοῦτόν	ποτε παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἰσχύσαντας,
[2, 18]	καὶ παρ' ἡμῖν, οὐ λέγω	τοσούτους,	ἀλλὰ δύο ἢ τρεῖς ἔγνω
[2, 2]	πρῴην γεγονότος, περὶ δὲ Μωσέως	τοσούτῳ	πλήθει προάγοντος ἐκείνους ἐτῶν οὕτως
[2, 6]	βαδίζοντι κατὰ τὴν χώραν τῶν	τοσούτων	μυριάδων ὑπήντησεν, ἔρημα δὲ καὶ
[2, 22]	ἡμᾶς τὰ νόμιμα κινεῖν ἀναγκάζωσι,	τότε	καὶ παρὰ δύναμιν αἱρούμεθα πολέμους
[2, 12]	οὐδ' ἴσασιν, ἀλλ' ὅταν ἐξαμάρτωσιν,	τότε	παρ' ἄλλων μανθάνουσιν, ὅτι τὸν
[2, 15]	λέχους (φθορὰν παρέλθοι, καθαρὸς εἶναι	τότε	προσήκει. Καὶ μετὰ τὴν νόμιμον
[2, 5]	Φύσκων ἐπικληθεὶς Πτολεμαῖος ἀποθανόντος αὐτῷ	τοῦ	ἀδελφοῦ Πτολεμαίου τοῦ Φιλομήτορος ἀπὸ
[2, 4]	οὖν ἀναγνοὺς τὰς ἐπιστολὰς Ἀλεξάνδρου	τοῦ	βασιλέως καὶ τὰς Πτολεμαίου τοῦ
[2, 16]	μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ προαιρέσει	τοῦ	βίου νομίζων εἶναι τὴν οἰκειότητα.
[2, 9]	δὲ κατεψεύσατο. Τοῦτο μὲν Ἀπίωνι	τοῦ	βίου τὸ τέλος ἐγένετο καὶ
[2, 10]	τήν τε κατασκευὴν αὐτοῖς ὅλην	τοῦ	βίου τῷ νόμῳ περιλαβὼν ἔπεισεν
[2, 18]	~(ἄλλοις ὑπηρέταις πρὸς ἅπαντα τὰ	τοῦ	βίου χρώμενοι καὶ τὴν τροφὴν
[2, 4]	εἶναι ἐνόμιζεν Αἰγυπτίους, οὐκ ἂν	τοῦ	γένους αὐτὸς ἔφυγεν· ὡς οἵ
[2, 3]	εἶναι καταψευδόμενος ὁμολογεῖ τὴν μοχθηρίαν	τοῦ	γένους. ~(Εἰκότως οὖν οὓς μισεῖ
[2, 24]	σὲ τοῖς ὁμοίως βουλησομένοις περὶ	τοῦ	γένους ἡμῶν εἰδέναι τοῦτο καὶ
[2, 5]	καὶ τὸ μέγιστον ἐπιθυμητὴς ἐγένετο	τοῦ	γνῶναι τοὺς ἡμετέρους νόμους καὶ
[2, 2]	Τοιαύτη μέν τις ἡ θαυμαστὴ	τοῦ	γραμματικοῦ φράσις· τὸ δὲ ψεῦσμα
[2, 5]	ἑρμηνεύσοντας αὐτῷ τὸν νόμον καὶ	τοῦ	γραφῆναι ταῦτα καλῶς τὴν ἐπιμέλειαν
[2, 16]	πεπίστευκεν, τοῦ μὲν νομοθέτου προφητεύσαντος,	τοῦ	δὲ θεοῦ τὴν πίστιν ἰσχυρὰν
[2, 12]	μὴ προσέτασσον διὰ τῶν νόμων,	τοῦ	δὲ πρὸς αὐτὰ διὰ τῶν
[2, 11]	πλήθη δόξαις προκατειλημμένα τὴν ἀλήθειαν	τοῦ	δόγματος ἐξενεγκεῖν οὐκ ἐτόλμησαν, ὁ
[2, 15]	ἀπὸ κήδους, ἵνα πλεῖστον ἀπέχῃ	τοῦ	δοκεῖν καθαρὸς εἶναί τις φόνον
[2, 15]	ἀπάτῃ πείσαντας, ἀλλὰ μνηστεύειν παρὰ	τοῦ	δοῦναι κυρίου καὶ κατὰ συγγένειαν
[2, 10]	μιμεῖσθαι δόξωσιν ἑτέρους, ἀλλ' αὐτοὶ	τοῦ	ζῆν νομίμως ἄλλοις ὑφηγήσασθαι. (Τούτων
[2, 20]	δέον (τοίνυν) τοὐναντίον τὴν περὶ	τοῦ	θεοῦ δόξαν αὐτοὺς καὶ τὴν
[2, 20]	τὴν ἀληθῆ καὶ πρέπουσαν περὶ	τοῦ	θεοῦ δόξαν ἡμῖν συνεφώνησαν. (Ἀφ'
[2, 22]	τῆς ὑπ' ἐκείνου φήμης περὶ	τοῦ	θεοῦ παραδοθείσης· ~ἀπείρου γὰρ τοῦ
[2, 23]	τοῖς ὑπ' ἐκείνου προφητευθεῖσι περὶ	τοῦ	θεοῦ πεπιστευκότες· καὶ γὰρ εἰ
[2, 18]	νομοθέτης ἀπείρηκεν αὐτῆς ἕνεκα προσηγορίας	τοῦ	θεοῦ. (Τῶν δὲ κατηγόρων διὰ
[2, 11]	ἐστὶ καλὰ καὶ πρέποντα τῇ	τοῦ	θεοῦ φύσει καὶ μεγαλειότητι, σφόδρα
[2, 11]	ἅπαντες οὕτως (φαίνονται περὶ τῆς	τοῦ	θεοῦ φύσεως πεφρονηκότες. Ἀλλ' οἱ
[2, 13]	ἀποτετόλμηται, τῶν μὲν τὴν ὅλην	τοῦ	θεοῦ φύσιν ἀναιρεῖν τοῖς λόγοις
[2, 20]	ὑπολαμβάνω τὸ μήτε τὴν ἀληθῆ	τοῦ	θεοῦ φύσιν ἐξ ἀρχῆς συνιδεῖν
[2, 14]	γεγόναμεν καὶ ταύτην ὁ προτιμῶν	τοῦ	καθ' αὑτὸν ἰδίου μάλιστα θεῷ
[2, 10]	πλεονεξίαν, ἀλλ' ἐν ᾧ μάλιστα	τοῦ	καιροῦ δυνάμεις μὲν αὐτοῖς περιβάλλονται
[2, 13]	Ὅπερ εἰκότως ἂν εἴη τεκμήριον	τοῦ	κάλλιστα τὸν νόμον τεθῆναι· τὰ
[2, 6]	παρελθεῖν καὶ τὴν χρυσῆν ἀποσῦραι	τοῦ	κάνθωνος κεφαλήν, οὕτω γὰρ ἀστεϊ
[2, 7]	ἐκεῖνος ἀνοίξειν οἰόμενος καὶ τὴν	τοῦ	κάνθωνος ὡς ᾤετο κεφαλὴν ἔχων.
[2, 12]	οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων ἀπέχουσι	τοῦ	κατὰ τοὺς οἰκείους νόμους ζῆν,
[2, 10]	περὶ παντὸς ἔχων πεισθέντας (ἀντὶ	τοῦ	κελευσθέντος) εἰς οὐδεμίαν οἰκείαν ἔλαβεν
[2, 23]	ὥσπερ ὁ θεὸς διὰ παντὸς	τοῦ	κόσμου πεφοίτηκεν, οὕτως ὁ νόμος
[2, 4]	τοῦ βασιλέως καὶ τὰς Πτολεμαίου	τοῦ	Λάγου καὶ τῶν μετ' ἐκεῖνον
[2, 9]	ἡμῶν ἐνταῦθα τὸ πέρας ἔστω	τοῦ	λόγου. (Ἐπεὶ δὲ καὶ Ἀπολλώνιος
[2, 18]	τε κατασιωπᾶν, ἄλλως τε καὶ	τοῦ	λόγου μέλλοντος οὐχ ὑφ' ἡμῶν
[2, 16]	τὸ συνειδὸς ἔχων μαρτυροῦν πεπίστευκεν,	τοῦ	μὲν νομοθέτου προφητεύσαντος, τοῦ δὲ
[2, 20]	ἐκμανθάνειν, καὶ μὴν καὶ περὶ	τοῦ	μὴ δεῖν ὡς ἔτυχεν ἐπιμίγνυσθαί
[2, 19]	καὶ περὶ ἀνθρώπων φιλονεικίας μέχρι	τοῦ	μὴ μόνον ἀλλήλοις τὰς χεῖρας
[2, 16]	πολλάκις ἤδη τῶν ἡμετέρων περὶ	τοῦ	μηδὲ ῥῆμα φθέγξασθαι παρὰ τὸν
[2, 7]	Ἀπίωνα· τεκμήριον γὰρ εἶναί φησιν	τοῦ	μήτε νόμοις ἡμᾶς χρῆσθαι δικαίοις
[2, 18]	ἀλλοτρίων κατηγορεῖν. Καὶ περί γε	τοῦ	μήτε χλευάζειν μήτε βλασφημεῖν τοὺς
[2, 6]	εὗρε πολέμου συνεστηκότος, ἐῶ τἆλλα.	(Τοῦ	ναοῦ δ' αἱ θύραι τὸ
[2, 2]	καὶ πολλὰ συνεβάλετο πρὸς τὴν	τοῦ	ναοῦ κατασκευήν. Αὐτὸς δὲ ὁ
[2, 9]	δὲ κατὰ δυσμένειαν περί τε	τοῦ	νομοθετήσαντος ἡμῖν Μωσέως καὶ περὶ
[2, 22]	ἐγὼ μάρτυρα τῆς ἀρετῆς ἡμῶν	τοῦ	νομοθέτου καὶ τῆς ὑπ' ἐκείνου
[2, 13]	ἐνεχείρισεν. Τοῦτο δ' ἦν καὶ	τοῦ	νόμου καὶ τῶν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων
[2, 12]	ἠθῶν ἄσκησιν οὔτε τὸν ἐκ	τοῦ	νόμου λόγον ἄπρακτον εἴασεν, ἀλλ'
[2, 10]	μηδ' αὐτὸ τοὔνομα (πάλαι ἐγιγνώσκετο	τοῦ	νόμου παρὰ τοῖς Ἕλλησι. Καὶ
[2, 18]	ἀλλὰ πολλοὶ πολλάκις ἀθρόως τῶν	τοῦ	νόμου προσταγμάτων ἀμελήσαντες αὑτοὺς μετὰ
[2, 12]	ἀφεμένους ἐπὶ τὴν ἀκρόασιν ἐκέλευσε	τοῦ	νόμου συλλέγεσθαι καὶ τοῦτον ἀκριβῶς
[2, 7]	κρατησάντων, οἱ μίαν ἡμέραν ἐκ	τοῦ	παντὸς αἰῶνος ἐλευθερίας (οὐ τυχόντες
[2, 5]	στρατὸν ὀλίγον ὄντος ἐκεῖ Θέρμου	(τοῦ	παρὰ Ῥωμαίων πρεσβευτοῦ καὶ παρόντος.
[2, 22]	παρὰ τοῖς πλείοσι μελέτη (γέγονε	τοῦ	παραβαίνειν τοὺς νόμους. Οὐ μὴν
[2, 6]	ποιουμένων, τοὺς μὲν Ἰουδαίους ὑπὸ	τοῦ	παραδόξου τῆς θέας καταπεπληγμένους πόρρω
[2, 24]	εὐσεβείας ἀπαραβάτου κάλλιον; τί δὲ	τοῦ	πειθαρχεῖν τοῖς νόμοις δικαιότερον; (ἢ
[2, 18]	ἀντέβλεψαν. Ἡμῖν δὲ πάλιν ἐκ	τοῦ	περὶ ταῦτα τῷ νόμῳ πειθαρχεῖν
[2, 13]	θεῷ μᾶλλον ἁρμόζουσα, παντὸς μὲν	τοῦ	πλήθους κατεσκευασμένου πρὸς τὴν εὐσέβειαν,
[2, 23]	τῶν νόμων, ἁπάντων ἂν ὑπὸ	τοῦ	πλήθους τῶν ζηλούντων μέγα φρονεῖν
[2, 2]	συγγενομένοις. Καὶ περὶ μὲν Ὁμήρου	τοῦ	ποιητοῦ γραμματικὸς ὢν αὐτὸς οὐκ
[2, 20]	τοῦτο (ποιήσασθαι τὴν ἄλλην τάξιν	τοῦ	πολιτεύματος, ἀλλ' ὥσπερ ἄλλο τι
[2, 9]	περὶ τῆς ὅλης ἡμῶν καταστάσεως	τοῦ	πολιτεύματος καὶ περὶ τῶν (κατὰ
[2, 13]	ἆρά γε τὴν ὅλην κατάστασιν	τοῦ	πολιτεύματος; (καὶ τίς ἂν καλλίων
[2, 15]	ἐλλείποντα λευσθησόμενον παραδίδωσι. Καὶ παντὸς	τοῦ	πρεσβυτέρου τιμὴν ἔχειν τοὺς νέους
[2, 24]	νόμοις δικαιότερον; (ἢ τί συμφορώτερον	τοῦ	πρὸς ἀλλήλους ὁμονοεῖν καὶ μήτ'
[2, 1]	λόγος β. ~(Διὰ μὲν οὖν	τοῦ	προτέρου βιβλίου, τιμιώτατέ μοι Ἐπαφρόδιτε,
[2, 3]	ἡ δὲ περὶ τὴν ὀνομασίαν	τοῦ	σαββάτου γραμματικὴ μετάθεσις ἀναίδειαν ἔχει
[2, 1]	μετρίως μόνον, ἀλλὰ καὶ πέρα	τοῦ	συμμέτρου προαποδεδεῖχθαι νομίζω. (Περὶ ὧν
[2, 5]	διαφέροντα Δημήτριον, τοὺς δὲ τὴν	τοῦ	σώματος αὐτοῦ φυλακὴν ἐγκεχειρισμένους, ἐπὶ
[2, 23]	τὸ γὰρ θαυμασιώτατον, ὅτι χωρὶς	τοῦ	τῆς ἡδονῆς ἐπαγωγοῦ δελέατος αὐτὸς
[2, 5]	ἀποθανόντος αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ Πτολεμαίου	τοῦ	Φιλομήτορος ἀπὸ Κυρήνης ἐξῆλθε Κλεοπάτραν
[2, 23]	τοῦ θεοῦ παραδοθείσης· ~ἀπείρου γὰρ	τοῦ	χρόνου γεγονότος, εἴ τις αὐτὸν
[2, 12]	διαίτης ἔργων τε συντονίας καὶ	τοὔμπαλιν	ἀναπαύσεως ὅρον ἔθηκεν αὐτὸς καὶ
[2, 9]	αὖ δειλίαν ἡμῖν ὀνειδίζει καὶ	τοὔμπαλιν	ἔστιν ὅπου τόλμαν κατηγορεῖ καὶ
[2, 3]	Αἰγυπτίους; (αὐτὸς γὰρ περὶ αὐτοῦ	τοὐναντίον	ἐψεύδετο καὶ γεγενημένος ἐν Ὀάσει
[2, 7]	πρὸς αὐτοὺς ἔχθραν μηδὲ ζηλοτυπίαν.	Τοὐναντίον	μέντοι πολλοὶ παρ' αὐτῶν εἰς
[2, 13]	σοφίας δεινότητα μαρτυροῦσιν, ἡμεῖς δὲ	τοὐναντίον	μίαν εἶναι καὶ φρόνησιν καὶ
[2, 3]	ἢ καταγελάσειε τῆς φλυαρίας ἢ	τοὐναντίον	μισήσειε τὴν ἐν τῷ τοιαῦτα
[2, 20]	βούλησιν ἕκαστος ἱδρύεται, δέον (τοίνυν)	τοὐναντίον	τὴν περὶ τοῦ θεοῦ δόξαν
[2, 10]	τούτῳ τῆς ἐξουσίας ἐκεῖνος καθεστηκὼς	τοὐναντίον	ᾠήθη δεῖν εὐσεβεῖν καὶ πολλὴν
[2, 10]	γεγονότες, ὅπου γε μηδ' αὐτὸ	τοὔνομα	(πάλαι ἐγιγνώσκετο τοῦ νόμου παρὰ
[2, 12]	ῥᾷον ἂν εἴποι πάντας ἢ	τοὔνομα	τὸ ἑαυτοῦ. Τοιγαροῦν ἀπὸ τῆς
[2, 14]	ἄρρενας ἀρρένων ἐστύγηκεν καὶ θάνατος	τοὐπιτίμιον,	εἴ τις ἐπιχειρήσειεν. ~(Γαμεῖν δὲ
[2, 4]	μὲν ἀπὸ τούτων αὐτοὶ χρηματίζοντες,	τοὺς	ἀδίκως δ' αὐτῶν ἀντιποιουμένους ἐλέγχουσι.
[2, 20]	ἡμῶν κατηγόρησεν, ὅτι μὴ παραδεχόμεθα	τοὺς	ἄλλαις προκατειλημμένους δόξαις περὶ θεοῦ
[2, 8]	ἀναιρέσεως κοινόν ἐστι καὶ πρὸς	τοὺς	ἄλλους ἀνθρώπους ἅπαντας, Ἀπίων δὲ
[2, 4]	ἐκείνοις λοιδορεῖσθαι, συμπεριλαμβάνειν δὲ καὶ	τοὺς	ἄλλους ἅπαντας, ἐν ἀμφοτέροις ἀναισχύντως
[2, 18]	ἔχομεν ὑπὲρ τῶν νόμων παρὰ	τοὺς	ἄλλους ἅπαντας· οὐδὲ γὰρ τὰ
[2, 9]	τούτου λοιδορουμένοις ἔθεσιν, ἀλλὰ καὶ	τοὺς	ἄλλους ἐδίδαξαν περιτέμνεσθαι, καθάπερ εἴρηκεν
[2, 3]	ὁ Αἰγύπτιος Ἀπίων ἐκαινοποίησεν παρὰ	τοὺς	ἄλλους ἐπινοήσας. Καὶ τί γε
[2, 11]	Μίνω γεγονέναι (καὶ μετὰ ταῦτα	τοὺς	ἄλλους νομοθέτας· οἱ μὲν γὰρ
[2, 22]	φύσιν καὶ (ἄγαν) ἀνέδην πρὸς	τοὺς	ἄρρενας μίξεως; (ἃ γοῦν πάλαι
[2, 3]	πολλῆς ἐρημίας καὶ προσέτι νικᾶν	τοὺς	αὐτοῖς ἀνθισταμένους μαχόμενοι πάντες, οὐκ
[2, 16]	~(Ὅσοι μὲν γὰρ θέλουσιν ὑπὸ	τοὺς	αὐτοὺς ἡμῖν νόμους ζῆν ὑπελθόντες
[2, 3]	νόμους. Καίτοι πῶς οἷόν τε	τοὺς	αὐτοὺς καὶ τεσσαράκοντα μένειν ἡμέρας
[2, 22]	καταγνώσεσθαι πολιτείας καὶ τῆς περὶ	τοὺς	γάμους ὀλιγωρίας, Ἠλεῖοι δὲ καὶ
[2, 16]	οἰκίαις ἀπεῖπεν ἀνελεῖν. Οὐδὲ νεοττοῖς	τοὺς	γονέας αὐτῶν ἐπέτρεψε συνεξαιρεῖν, φείδεσθαι
[2, 16]	μὲν τοῖς προειρημένοις χρησάμενος νόμοις,	τοὺς	δ' αὖ κατὰ τῶν παραβαινόντων
[2, 16]	βίου νομίζων εἶναι τὴν οἰκειότητα.	Τοὺς	δ' ἐκ παρέργου προσιόντας ἀναμίγνυσθαι
[2, 19]	γένη, τοὺς μὲν ὑπὸ γῆν,	τοὺς	δὲ ἐν θαλάττῃ, τοὺς μέντοι
[2, 8]	ὧν τοὺς μὲν ἀνδρειοτάτους (εἶναι,	τοὺς	δὲ εὐσεβεστάτους τῶν Ἑλλήνων ἅπαντες
[2, 19]	τῶν θεῶν νομίζειν δοτῆρας ἀγαθῶν,	τοὺς	δὲ καλεῖν ἀποτροπαίους, εἶτα δὲ
[2, 19]	πολεμοῦντα καὶ μετὰ ἀνθρώπων μαχόμενον,	(τοὺς	δὲ κιθαρίζοντας ἢ τοξικῇ χαίροντας,
[2, 19]	τοὺς μὲν ἀγενείους καὶ μειράκια,	τοὺς	δὲ πρεσβυτέρους καὶ γενειῶντας εἶναι
[2, 5]	τῶν καθ' (ἑαυτὸν διαφέροντα Δημήτριον,	τοὺς	δὲ τὴν τοῦ σώματος αὐτοῦ
[2, 9]	περὶ τὴν εὐσέβειαν ἀκριβῶς ἐμμένειν,	τοὺς	δὲ τῶν ἄλλων μὴ λοιδορεῖν·
[2, 5]	ὧν τυχεῖν ἐκωλύετο συκοφαντεῖν ἐπεχείρησε	τοὺς	δικαίως λαβόντας· οὐ γὰρ ἀπορίᾳ
[2, 11]	οἱ γὰρ πιστεύσαντες ἐπισκοπεῖν θεὸν	τοὺς	ἑαυτῶν βίους (οὐθὲν ἀνέχονται ἐξαμαρτεῖν.
[2, 18]	πεπιστευκότες, εἰ πρᾶξαί τι παρὰ	τοὺς	ἑαυτῶν νόμους εἰ λόγον εἰπεῖν
[2, 21]	καὶ τοὺς ῥῆμα μόνον παρὰ	τοὺς	ἐκείνων (νόμους φθεγξαμένους περὶ θεῶν
[2, 14]	δικάσει περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων, κολάσει	τοὺς	ἐλεγχθέντας. Ὁ τούτῳ μὴ πειθόμενος
[2, 12]	παρακαθίστανται τῆς τῶν πραγμάτων οἰκονομίας	τοὺς	ἐμπειρίαν ἔχειν τῶν νόμων ὑπισχνουμένους.
[2, 16]	δένδρα, ἀλλὰ καὶ σκυλεύειν ἀπείρηκεν	τοὺς	ἐν τῇ μάχῃ πεσόντας, καὶ
[2, 17]	λόγων καὶ πειθοῖ πάντας ὑπεράρας	τοὺς	ἐν φιλοσοφίᾳ γεγονότας, ὑπὸ τῶν
[2, 15]	δὲ καὶ τὸν οἶκον καὶ	τοὺς	ἐνοικοῦντας ἀπὸ κήδους, ἵνα πλεῖστον
[2, 9]	(ἔχομεν τοὺς νόμους. Παρακαλῶ δὲ	τοὺς	ἐντευξομένους τῇ γραφῇ μὴ μετὰ
[2, 19]	καθειργνυμένας ἢ καταποντιζομένας περιορᾷ καὶ	τοὺς	ἐξ αὐτοῦ γεγονότας οὔτε σώζειν
[2, 19]	ὥστε τινὰς καὶ ζηλοῦν ὁμολογεῖν	τοὺς	ἐπ' αὐτῇ δεδεμένους· τί γὰρ
[2, 8]	Ἑλλήνων ἅπαντες λέγουσιν. Ἐῶ βασιλέας	τοὺς	ἐπ' εὐσεβείᾳ διαβοηθέντας (ὧν ἕνα
[2, 5]	(Ἔπεμψε γοῦν ἀξιῶν ἄνδρας ἀποσταλῆναι	τοὺς	ἑρμηνεύσοντας αὐτῷ τὸν νόμον καὶ
[2, 19]	περὶ τὰς μίξεις ἀκρασίαν καὶ	τοὺς	ἔρωτας πῶς οὐκ ἄτοπον μικροῦ
[2, 22]	τί γὰρ ἂν καὶ ζηλώσαιμεν	τοὺς	ἑτέρων νόμους ὁρῶντες μηδὲ παρὰ
[2, 9]	δειναῖς ὀδύναις ἀπέθανεν. (Δεῖ γὰρ	τοὺς	εὖ φρονοῦντας τοῖς μὲν οἰκείοις
[2, 5]	μέγιστον ἐπιθυμητὴς ἐγένετο τοῦ γνῶναι	τοὺς	ἡμετέρους νόμους καὶ ταῖς τῶν
[2, 7]	μέντοι πολλοὶ παρ' αὐτῶν εἰς	τοὺς	ἡμετέρους νόμους συνέβησαν εἰσελθεῖν, καί
[2, 8]	Αἰγύπτου βασιλεὺς ἐτύφλωσεν· ἡμεῖς δὲ	τοὺς	ἡμετέρους οὐκ ἂν εἴποιμεν βασιλέας
[2, 19]	ὑπὸ τῆς εἱμαρμένης (οὔτ' ἀδακρυτὶ	τοὺς	θανάτους αὐτῶν ὑπομένειν. Καλά γε
[2, 7]	φασιν, εἰς τὴν χώραν αὐτῶν	τοὺς	θεοὺς καὶ σωθῆναι μεταβάλλοντας εἰς
[2, 9]	θεοσεβεῖς νομίζει, πάντως ἂν ὡμολόγησε	(τοὺς	ἱερεῖς· δύο γὰρ αὐτούς φασιν
[2, 2]	μετὰ τὸ ἐξελθεῖν ἐξ Αἰγύπτου	τοὺς	Ἰουδαίους δώδεκα καὶ ἑξακοσίοις ἔτεσιν
[2, 2]	βασιλείαν ἀπαλλαγῆναί φησιν ἐξ Αἰγύπτου	τοὺς	Ἰουδαίους πρὸ ἐτῶν τριακοσίων ἐνενηκοντατριῶν
[2, 11]	σύμφωνα τοῖς λόγοις οὐ μόνον	τοὺς	καθ' αὑτὸν ἔπεισεν, ἀλλὰ καὶ
[2, 23]	ἐπιτεθυμήκασιν, ἢ παύσασθαι (βασκαίνοντας ἡμῖν	τοὺς	κατηγοροῦντας. Οὐδὲ γὰρ ἐπιφθόνου τινὸς
[2, 10]	τοὺς νόμους, ὧν ἐγὼ παραθήσομαι	τοὺς	κεφαλαιωδεστάτους, οὔθ' ὡς οὐχὶ μάλιστα
[2, 22]	οὐκ ἂν αὐτοὶ δικαίως πάθοιεν	τοὺς	κρείττονας οὐ φυλάττοντες; (ἐπεὶ τοίνυν
[2, 2]	οἷς φησι τὸν Μωσῆν ἐξαγαγεῖν	τοὺς	λεπρῶντας καὶ τυφλοὺς καὶ τὰς
[2, 19]	τούτοις καταγελῶσιν, εἰ τῶν θεῶν	τοὺς	μὲν ἀγενείους καὶ μειράκια, τοὺς
[2, 17]	αὐτοὺς λαβεῖν ἀδυνάτους ὑποθέσεις. Καὶ	τοὺς	μὲν ἄλλους παραλείπω φιλοσόφους, ὅσοι
[2, 8]	οὔτε τὰς Λακεδαιμονίων ἐνενόησεν, ὧν	τοὺς	μὲν ἀνδρειοτάτους (εἶναι, τοὺς δὲ
[2, 6]	τῆς βασιλείας ~(Τὴν πορείαν ποιουμένων,	τοὺς	μὲν Ἰουδαίους ὑπὸ τοῦ παραδόξου
[2, 19]	Τοιγαροῦν εἰς πολλὴν ἀνάγκην καθίστανται	τοὺς	μέν τινας τῶν θεῶν νομίζειν
[2, 19]	ὥσπερ τῶν ζῴων τὰ γένη,	τοὺς	μὲν ὑπὸ γῆν, τοὺς δὲ
[2, 20]	ἀνοήτων εἷς ἦν καὶ τετυφωμένων,	τοὺς	μέντοι κατ' ἀλήθειαν ἐν τοῖς
[2, 21]	τῶν ἄλλων ζηλοῦν οὐκ ἀξιοῦμεν,	τοὺς	μέντοι μετέχειν τῶν ἡμετέρων βουλομένους
[2, 19]	γῆν, τοὺς δὲ ἐν θαλάττῃ,	τοὺς	μέντοι πρεσβυτάτους αὐτῶν ἐν τῷ
[2, 21]	πιὼν ἀποθανεῖν. (Καὶ διαφθείρειν δὲ	τοὺς	νέους ὁ κατήγορος αὐτὸν ᾐτιᾶτο,
[2, 15]	παντὸς τοῦ πρεσβυτέρου τιμὴν ἔχειν	τοὺς	νέους φησίν, ἐπεὶ πρεσβύτατον ὁ
[2, 18]	τοῦ μήτε χλευάζειν μήτε βλασφημεῖν	τοὺς	νομιζομένους θεοὺς παρ' ἑτέροις ἄντικρυς
[2, 20]	φύσιν ἐξ ἀρχῆς συνιδεῖν αὐτῶν	τοὺς	νομοθέτας μήθ' ὅσον καὶ λαβεῖν
[2, 9]	ὡς γόητα καὶ ἀπατεῶνα διαβάλλοντες,	τοὺς	νόμους δὲ κακίας ἡμῖν καὶ
[2, 16]	πίστιν ἰσχυρὰν παρεσχηκότος, ὅτι τοῖς	τοὺς	νόμους διαφυλάξασι κἂν εἰ δέοι
[2, 17]	εἶχον τὴν ἐλευθερίαν ἀκριβῶς ἔδοξαν	τοὺς	νόμους διαφυλάττειν, ἐπεὶ μέντοι περὶ
[2, 22]	χάριν πλεονεξίας, ἀλλ' ἐπὶ τῷ	τοὺς	νόμους διαφυλάττειν. Τὰς γοῦν ἄλλας
[2, 14]	συνιερέων θύσει τῷ θεῷ, φυλάξει	τοὺς	νόμους, δικάσει περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων,
[2, 21]	ἐξ ~(ἀμφοῖν ὑφορώμενοι γενήσεσθαι περὶ	τοὺς	νόμους. Ἐκείνοις μὲν οὖν τάχ'
[2, 20]	πολίταις ὡς τὸ πάντας ἀκριβῶς	τοὺς	νόμους ἐκμανθάνειν, καὶ μὴν καὶ
[2, 5]	ταύτης ἔταξεν, οὐκ ἂν δήπου	τοὺς	νόμους καὶ τὴν πάτριον ἡμῶν
[2, 11]	δ' ἦν ὁ μάλιστα κατορθώσας	τοὺς	νόμους καὶ τῆς δικαιοτάτης περὶ
[2, 15]	γράμματα παιδεύειν ἐκέλευσεν τὰ περὶ	τοὺς	νόμους καὶ τῶν προγόνων τὰς
[2, 3]	κἀκεῖθεν καταβάντα δοῦναι τοῖς Ἰουδαίοις	τοὺς	νόμους. Καίτοι πῶς οἷόν τε
[2, 22]	πλείοσι μελέτη (γέγονε τοῦ παραβαίνειν	τοὺς	νόμους. Οὐ μὴν καὶ παρ'
[2, 9]	θανάτου περιφρόνησιν ἄριστα κειμένους (ἔχομεν	τοὺς	νόμους. Παρακαλῶ δὲ τοὺς ἐντευξομένους
[2, 17]	ἐν τοῖς ἐσχάτοις τῶν δεινῶν	τοὺς	νόμους προύδομεν οὐκ ἀργίας οὐδὲ
[2, 12]	(Ἡμῶν δὲ ὁντινοῦν τις ἔροιτο	τοὺς	νόμους ῥᾷον ἂν εἴποι πάντας
[2, 11]	νομοθέτας· οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν	τοὺς	νόμους ὑποτίθενται, ὁ δέ γε
[2, 10]	οὔθ' ὡς οὐχὶ τούτους ἔχομεν	τοὺς	νόμους, ὧν ἐγὼ παραθήσομαι τοὺς
[2, 12]	τῶν ἀνθρώπων ἀπέχουσι τοῦ κατὰ	τοὺς	οἰκείους νόμους ζῆν, ὥστε σχεδὸν
[2, 7]	πορθοῦντες τὰς πόλεις ἱερὰ κατασκάπτοντες	τοὺς	παρ' αὐτοῖς ~(νομιζομένους θεοὺς κατασφάζοντες,
[2, 9]	εἰκότως μοι δοκεῖ τῆς εἰς	τοὺς	πατρίους αὐτοῦ νόμους βλασφημίας δοῦναι
[2, 22]	πεφεύγασιν, οὐχ (ὁμολογοῦσιν, ἀλλὰ καὶ	τοὺς	περὶ αὐτῶν νόμους ἀπόμνυνται τοσοῦτόν
[2, 23]	ἡμῖν ἐγκωμιάζειν προθέμενος, ἀλλ' ἵνα	τοὺς	περὶ ἡμῶν ἀδίκως γεγραφότας ἐλέγξω
[2, 18]	τοῖς ξίφεσιν ὁμόσε χωροῦντες καὶ	τοὺς	πολεμίους ἐξ ἐφόδου τρεπόμενοι τοῖς
[2, 16]	ἐπιεικεῖς δὲ καὶ τὰ πρὸς	τοὺς	πολεμίους (κριθέντας εἶναι οὐ γὰρ
[2, 19]	ἀποτροπαίους, εἶτα δὲ τούτους ὥσπερ	τοὺς	πονηροτάτους τῶν ἀνθρώπων χάρισι καὶ
[2, 23]	(Ἀλλὰ μὴν Αἰγυπτίους ἔφασαν ἡμῶν	τοὺς	προγόνους· ἐδείχθησαν δ' εἰς Αἴγυπτον
[2, 10]	τὸ πρῶτον μεγαλεῖον· ἐκεῖνος γὰρ	τοὺς	προγόνους ἡμῶν, ἐπείπερ ἔδοξεν αὐτοῖς
[2, 21]	εἶχον, Ἀπολλώνιος ἠγνόησεν, ὅτι καὶ	τοὺς	ῥῆμα μόνον παρὰ τοὺς ἐκείνων
[2, 4]	ἀπέχθειαν αὐτῶν ἐπιστάμενος τὴν πρὸς	τοὺς	συνοικοῦντας αὐτοῖς ἐπὶ τῆς Ἀλεξανδρείας
[2, 15]	σκῆψιν ἀγνοίας ἔχωσι. (Τῆς εἰς	τοὺς	τετελευτηκότας προυνόησεν ὁσίας οὐ πολυτελείαις
[2, 20]	(ὡς ἐν παρεκβάσει ὧν προείπομεν	τοὺς	τόπους ἐρημωθέντας καταλιπεῖν) καὶ τῶν
[2, 21]	τοιούτῳ νόμῳ χρώμενοι δῆλον ὅτι	τοὺς	τῶν ἄλλων οὐκ ἐνόμιζον εἶναι
[2, 22]	τὸν αὐτὸν δὲ λόγον καὶ	τοὺς	τῶν γνησίων ἀδελφῶν γάμους, ταύτην
[2, 1]	τινας ἑτέρους. (Ἂρξομαι δὲ νῦν	τοὺς	ὑπολειπομένους τῶν γεγραφότων τι καθ'
[2, 10]	τὰ βέλτιστα συνιδεῖν καὶ πεῖσαι	τοὺς	χρησομένους περὶ τῶν ὑπ' αὐτοῦ
[2, 10]	(Μικρὸν οὖν ἀναλαβὼν τὸν λόγον	τοῦτ'	ἂν εἴποιμι πρῶτον, ὅτι τῶν
[2, 20]	βίου ζῆν προαιρουμένοις. (Ἀλλ' οὐδὲ	τοῦτ'	ἔστιν ἴδιον ἡμῶν, κοινὸν δὲ
[2, 2]	δὲ κατὰ Βόκχοριν τὸν βασιλέα,	τουτέστι	πρὸ ἐτῶν χιλίων ἑπτακοσίων, Μόλων
[2, 6]	ἂν εἴποιμεν, ὅτι τὸν κάνθωνα	τουτέστιν	ἑαυτὸν Ἀπίων ἐπιφορτίζει καὶ ποιεῖ
[2, 21]	ἡμετέρων βουλομένους ἡδέως δεχόμεθα. Καὶ	τοῦτο	ἂν εἴη τεκμήριον, οἶμαι, φιλανθρωπίας
[2, 10]	δ' ἡμέτερος νομοθέτης ἀρχαιότατος γεγονώς,	τοῦτο	γὰρ δήπουθεν ὁμολογεῖται καὶ παρὰ
[2, 13]	τὸν (θεὸν μάλιστα θεραπείαν ἐνεχείρισεν.	Τοῦτο	δ' ἦν καὶ τοῦ νόμου
[2, 2]	ᾧ, φησί, Καρχηδόνα Φοίνικες ἔκτισαν.	Τοῦτο	δὲ πάντως προσέθηκε τὸ Καρχηδόνα
[2, 24]	περὶ τοῦ γένους ἡμῶν εἰδέναι	τοῦτο	καὶ τὸ πρὸ αὐτοῦ γεγράφθω
[2, 18]	ἂν στρατεύωσιν. Ὅτι δὲ μηδὲ	τοῦτο	κατώρθωσαν, ἐῶ λέγειν· οὐ γὰρ
[2, 9]	ἔφυγεν, τῶν ἡμετέρων δὲ κατεψεύσατο.	Τοῦτο	μὲν Ἀπίωνι τοῦ βίου τὸ
[2, 17]	νόμοις ἐπὶ πλεῖστον ἐνεκαρτέρησαν. (Οὐκοῦν	τοῦτο	μὲν ὡμολογήσθω τεκμήριον ἀρετῆς εἶναι
[2, 15]	γυναικὸς ἀπολούσασθαι· ψυχῆς γὰρ ἔχειν	τοῦτο	μερισμὸν πρὸς ἄλλην χώραν ὑπέλαβεν·
[2, 9]	εἶναι τῶν βαρβάρων καὶ διὰ	τοῦτο	μηδὲν εἰς τὸν βίον εὕρημα
[2, 18]	ἐκείνων λαμβάνοντες, ἐφ ἣν δὴ	τοῦτο	μόνον τὸ καλὸν ἔργον καὶ
[2, 21]	ἐμύει θεούς· νόμῳ δ' ἦν	τοῦτο	παρ' αὐτοῖς κεκωλυμένον καὶ τιμωρία
[2, 9]	βίου τὸ τέλος ἐγένετο καὶ	τοῦτο	(παρ' ἡμῶν ἐνταῦθα τὸ πέρας
[2, 20]	ζωγράφοι καὶ πλάσται τῆς εἰς	τοῦτο	παρὰ τῶν Ἑλλήνων ἀπέλαυσαν ἐξουσίας,
[2, 4]	Ἰωνίαν τοῖς αὐθιγενέσι πολίταις ὁμωνυμοῦσιν	τοῦτο	παρασχόντων αὐτοῖς τῶν διαδόχων. ~(Ἡ
[2, 20]	ἠδυνήθησαν ἀκριβῆ γνῶσιν διορίσαντας πρὸς	τοῦτο	(ποιήσασθαι τὴν ἄλλην τάξιν τοῦ
[2, 15]	πειρᾶν ἀνόσιον. Εἰ δέ τις	τοῦτο	πράξειεν, οὐδεμία θανάτου παραίτησις, οὔτ'
[2, 12]	δ' ἡ τῆς κολάσεως παραίτησις.	(Τοῦτο	πρῶτον ἁπάντων τὴν θαυμαστὴν ὁμόνοιαν
[2, 8]	πρὸς εὐωχίαν, καὶ οὐ διὰ	τοῦτο	συμβέβηκεν ἐρημοῦσθαι τὸν κόσμον τῶν
[2, 19]	καὶ δεσπότην ἐφιστάντες, καὶ διὰ	τοῦτο	συνισταμένην ἐπιβουλὴν ἐπ' αὐτὸν ὑπὸ
[2, 5]	δοκιμάζων ἐπιμελῶς ἀρετῆς καὶ (πίστεως	τοῦτο	τοῖς ἡμετέροις τὸ γέρας ἔδωκεν.
[2, 19]	οἱ φρονήσει διαφέροντες καὶ πρὸς	τούτοις	καταγελῶσιν, εἰ τῶν θεῶν τοὺς
[2, 1]	κατοικούντων Ἰουδαίων. Τρίτον δ' ἐπὶ	τούτοις	μέμικται περὶ τῆς ἁγιστείας τῆς
[2, 15]	οὐ λήψεται. (Ταῦτα καὶ πολλὰ	τούτοις	ὅμοια τὴν πρὸς ἀλλήλους ἡμῶν
[2, 19]	(ὅΣοις δὲ τὸν οὐρανὸν ἀπένειμαν	τούτοις	πατέρα μὲν τῷ λόγῳ, τύραννον
[2, 13]	καὶ σωφροσύνῃ τῶν ἄλλων διέφερον,	τούτοις	τὴν περὶ τὸν (θεὸν μάλιστα
[2, 2]	διακειμένη, ὡς ὅτι ἐν αἰθέρι	τοῦτον	ἀεὶ τὸν (δρόμον ἡλίῳ συμπεριπολεῖ.
[2, 12]	ἐκέλευσε τοῦ νόμου συλλέγεσθαι καὶ	τοῦτον	ἀκριβῶς ἐκμανθάνειν· ὃ δὴ πάντες
[2, 10]	χρησάμενος· οὐδὲ γὰρ ἦν κατὰ	τοῦτον,	ἀλλὰ γνώμαις ἀορίστοις τὰ πλήθη
[2, 22]	πιστεύεται πάντων εἶναι δοκιμαστὴς ἀληθέστατος,	τοῦτον	ἂν ποιησαίμην ἐγὼ μάρτυρα τῆς
[2, 1]	ἐπαίνοις, ἀναγκαῖον ἡγησάμην εἶναι μηδὲ	τοῦτον	ἀνεξέταστον καταλιπεῖν κατηγορίαν ἡμῶν ἄντικρυς
[2, 5]	Σαβῖνοι Ῥωμαῖοι καλοῦνται. Εἰ δὲ	τοῦτον	ἀφαιρεῖται τὸν τρόπον τῆς πολιτείας
[2, 13]	νόμον τεθῆναι· τὰ γὰρ μὴ	τοῦτον	ἔχοντα τὸν τρόπον αἱ πεῖραι
[2, 10]	νομίμως ἄλλοις ὑφηγήσασθαι. (Τούτων δὲ	τοῦτον	ἐχόντων τὸν τρόπον ἀρετὴ μέν
[2, 14]	κοινὸς ἁπάντων κοινοῦ θεοῦ ἁπάντων.	Τοῦτον	θεραπεύσουσιν μὲν διὰ παντὸς οἱ
[2, 14]	θελήσαντος καλῶς ἦν εὐθὺς γεγονότα.	Τοῦτον	θεραπευτέον ἀσκοῦντας ἀρετήν· τρόπος γὰρ
[2, 13]	θεοῦ βούλησιν οὐδ' εὐσεβὲς ἦν	τοῦτον	μὴ φυλάττειν· τί γὰρ αὐτοῦ
[2, 7]	οὐχ ἱκανῶς καθ' αὑτοῦ φαίη	τοῦτον	ὑπ' Ἀπίωνος λελέχθαι (τὸν λόγον·
[2, 23]	ἡλικίαις νομοθετῶν, παρὰ πάντας εὕροι	τοῦτον	(ὑφ' ἡμῶν τε διηλέγχθησαν οἱ
[2, 10]	τῶν παρ' ἑτέροις ὑπεναντίως νενομισμένων,	τούτου	δίκαιοι τὴν αἰτίαν ἔχειν εἰσὶν
[2, 14]	μὲν ὕλη πρὸς εἰκόνα τὴν	τούτου	κἂν ᾖ πολυτελὴς ἄτιμος, πᾶσα
[2, 9]	μὴ μόνον χρῶνται τοῖς ὑπὸ	τούτου	λοιδορουμένοις ἔθεσιν, ἀλλὰ καὶ τοὺς
[2, 7]	ἐφ' ἡγεμονίας διακαιροπτίας γενέσθαι, καὶ	τούτους	αἱ μεταβολαὶ πάλιν ἄλλοις δουλεύειν
[2, 4]	οὓς μισεῖ καὶ βούλεται λοιδορεῖν	τούτους	Αἰγυπτίους καλεῖ· εἰ μὴ γὰρ
[2, 19]	καὶ κατὰ παντοίους τρόπους γενέσεων,	τούτους	δὲ καὶ διαιροῦντες τόποις καὶ
[2, 10]	νομίζω λέγειν, οὔθ' ὡς οὐχὶ	τούτους	ἔχομεν τοὺς νόμους, ὧν ἐγὼ
[2, 9]	ἄλλων μὴ λοιδορεῖν· ὁ δὲ	τούτους	μὲν ἔφυγεν, τῶν ἡμετέρων δὲ
[2, 8]	καὶ Σολομῶνα πολλὰ χειρωσαμένους ἔθνη.	(Τούτους	μὲν οὖν παραλίπωμεν· τὰ δὲ
[2, 19]	δὲ καλεῖν ἀποτροπαίους, εἶτα δὲ	τούτους	ὥσπερ τοὺς πονηροτάτους τῶν ἀνθρώπων
[2, 12]	νόμον, ἵν' ὥσπερ ὑπὸ πατρὶ	τούτῳ	καὶ δεσπότῃ ζῶντες μήτε βουλόμενοι
[2, 8]	ἂν τὴν Ἀλεξάνδρειαν, εἴπερ ἐπὶ	τούτῳ	μέγα ἐφρόνει. Περὶ δὲ τῶν
[2, 14]	ἀμφισβητουμένων, κολάσει τοὺς ἐλεγχθέντας. Ὁ	τούτῳ	μὴ πειθόμενος ὑφέξει δίκην ὡς
[2, 10]	μετὰ πολλῆς ζῆν ἀνομίας, ἐν	τούτῳ	τῆς ἐξουσίας ἐκεῖνος καθεστηκὼς τοὐναντίον
[2, 10]	ἔθεσιν ἀγράφοις χρώμενοι καὶ πολλὰ	τούτων	ἀεὶ πρὸς τὸ συντυγχάνον μετατιθέντες.
[2, 7]	ἀλλὰ μὴ (δουλεύειν συνειθισμένων· καίτοι	τούτων	ἄν τις ἀπόσχοιτο τοιαύτης μεγαλοψυχίας.
[2, 12]	ἡμῖν εὐσέβειαν ἀναφέρουσιν· οὐδὲν γὰρ	τούτων	ἀνεξέταστον οὐδὲ ἀόριστον παρέλιπεν. Δύο
[2, 4]	ἦν, εἰ δὲ μηδὲν ἠπίστατο	τούτων,	ἀπαίδευτος. (Τὸ δὲ δὴ θαυμάζειν,
[2, 15]	γὰρ ἐμφυομένη σώμασιν κακοπαθεῖ καὶ	τούτων	αὖ θανάτῳ διακριθεῖσα. Διόπερ ἁγνείας
[2, 4]	ἑαυτῶν πατρίσι σεμνύνονται μὲν ἀπὸ	τούτων	αὐτοὶ χρηματίζοντες, τοὺς ἀδίκως δ'
[2, 10]	τοῦ ζῆν νομίμως ἄλλοις ὑφηγήσασθαι.	(Τούτων	δὲ τοῦτον ἐχόντων τὸν τρόπον
[2, 21]	δόξαντες πόλιν Ἀθηναῖοι πῶς περὶ	τούτων	εἶχον, Ἀπολλώνιος ἠγνόησεν, ὅτι καὶ
[2, 20]	θεοὶ γεγηράκασιν· (οἱ δὲ ὑπακμάζοντες	τούτων	ἐν δευτέρᾳ τάξει (ὑποβέβληνται) οὕτω
[2, 22]	τις οὕτω ζῷον ἀδικῇ· καὶ	τούτων	ἡμᾶς τῶν νόμων ἀπαγαγεῖν οὔτε
[2, 19]	μορφὴν ἀνέπλασαν· τοῖς δὲ εὐφημοτέροις	τούτων	καὶ (θύειν τὰς πόλεις ἔπεισαν.
[2, 11]	νόμων ἀντιπαραβάλλοντας· ἤδη γὰρ περὶ	τούτων	λεκτέον. (οὐκοῦν ἄπειροι μὲν αἱ
[2, 14]	παντὸς οἱ ἱερεῖς, ἡγήσεται δὲ	τούτων	ὁ πρῶτος ἀεὶ κατὰ γένος.
[2, 7]	οὐχ ὑπομείναντες πάλιν ἀπέστησαν. (Καὶ	τούτων	οὐδεὶς πώποτε τὸν ὅρκον εἶπεν
[2, 11]	δ' ἡμέτερος νομοθέτης εἰς μὲν	τούτων	οὐδοτιοῦν ἀπεῖδεν, ὡς δ' ἄν
[2, 16]	ζῴων ὀλιγωρεῖν, ἀλλὰ μόνην ἐφῆκε	τούτων	χρῆσιν τὴν νόμιμον, πᾶσαν δ'
[2, 19]	προσφέρειν, ἀλλὰ καὶ ὑπ' ἀνθρώπων	(τραυματιζομένους	ὀδύρεσθαι καὶ κακοπαθεῖν. Τὸ δὲ
[2, 18]	λέγω τοσούτους, ἀλλὰ δύο ἢ	τρεῖς	ἔγνω τις προδότας γενομένους τῶν
[2, 18]	καὶ τοὺς πολεμίους ἐξ ἐφόδου	τρεπόμενοι	τοῖς προστάγμασιν τοῖς περὶ διαίτης
[2, 15]	οὔτ' εἰ πείσειεν γεγαμημένην. (Τέκνα	τρέφειν	ἅπαντα προσέταξεν, καὶ γυναιξὶν ἀπεῖπεν
[2, 2]	Αἰγύπτου τοὺς Ἰουδαίους πρὸ ἐτῶν	τριακοσίων	ἐνενηκοντατριῶν τῆς εἰς Ἄργος Δαναοῦ
[2, 2]	συντόμως. ~(Φησὶ γὰρ ἐν τῇ	τρίτῃ	τῶν Αἰγυπτιακῶν τάδε· Μωσῆς, ὡς
[2, 1]	τῶν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ κατοικούντων Ἰουδαίων.	Τρίτον	δ' ἐπὶ τούτοις μέμικται περὶ
[2, 5]	πρὸς ἡμᾶς διατεθέντες· καὶ γὰρ	τρίτος	Πτολεμαῖος ὁ λεγόμενος Εὐεργέτης κατασχὼν
[2, 12]	μὲν γάρ εἰσιν ἁπάσης παιδείας	τρόποι	καὶ τῆς περὶ τὰ ἤθη
[2, 13]	γὰρ μὴ τοῦτον ἔχοντα τὸν	τρόπον	αἱ πεῖραι δεόμενα διορθώσεως ἐλέγχουσιν.
[2, 10]	(Τούτων δὲ τοῦτον ἐχόντων τὸν	τρόπον	ἀρετὴ μέν ἐστι νομοθέτου τὰ
[2, 1]	ἀνθρώπου συγκείμενα καὶ φαύλου τὸν	τρόπον	(καὶ παρὰ πάντα τὸν βίον
[2, 19]	νῦν δὲ ποιμαίνοντες, ἄλλοι δὲ	τρόπον	κακούργων ἐν χαλκῷ δεσμωτηρίῳ δεδεμένοι,
[2, 3]	τυφλοὶ καὶ χωλοὶ καὶ πάντα	τρόπον	νοσοῦντες ὁποίους αὐτοὺς εἶναί φησιν
[2, 7]	μὲν γὰρ αὐτοῖς ἐχρήσαντο Πέρσαι	τρόπον	οὐχ ἅπαξ μόνον ἀλλὰ καὶ
[2, 5]	Εἰ δὲ τοῦτον ἀφαιρεῖται τὸν	τρόπον	τῆς πολιτείας Ἀπίων, παυσάσθω λέγων
[2, 14]	γεγονότα. Τοῦτον θεραπευτέον ἀσκοῦντας ἀρετήν·	τρόπος	γὰρ θεοῦ θεραπείας οὗτος ὁσιώτατος.
[2, 19]	δὲ γινομένους καὶ κατὰ παντοίους	τρόπους	γενέσεων, τούτους δὲ καὶ διαιροῦντες
[2, 12]	~(Αἴτιον δ' ὅτι καὶ τῷ	τρόπῳ	τῆς νομοθεσίας πρὸς τὸ χρήσιμον
[2, 18]	τοῦ βίου χρώμενοι καὶ τὴν	τροφὴν	ἑτοίμην παρ' ἐκείνων λαμβάνοντες, ἐφ
[2, 16]	παρέχειν τοῖς δεομένοις πῦρ ὕδωρ	τροφήν,	ὁδοὺς φράζειν, ἄταφον μὴ περιορᾶν,
[2, 15]	σώφρονα τὴν ἀρχὴν εὐθὺς τῆς	τροφῆς	ἔταξε. Καὶ γράμματα παιδεύειν ἐκέλευσεν
[2, 12]	εὐθὺς ἀπὸ τῆς πρώτης ἀρξάμενος	τροφῆς	καὶ τῆς κατὰ τὸν οἶκον
[2, 18]	ῥᾳδίως ὑπομένουσιν, αὐτουργίαν λέγω καὶ	τροφῆς	λιτότητα καὶ τὸ μηδὲν εἰκῆ
[2, 17]	νόμους προύδομεν οὐκ ἀργίας οὐδὲ	τρυφῆς	αὐτοὺς χάριν περιέποντες, ἀλλ' εἴ
[2, 8]	ἀνδρῶν γεγονότων οὐδενὸς ἧττον ἐπαίνου	τυγχάνειν	ἀξίων ἴσασιν οἱ ταῖς ἡμετέραις
[2, 20]	δὲ καινοί τινες εἰσαγόμενοι θρησκείας	τυγχάνουσιν,	(ὡς ἐν παρεκβάσει ὧν προείπομεν
[2, 10]	δυνάμεις μὲν αὐτοῖς περιβάλλονται καὶ	τυραννίδας	οἱ προεστηκότες, ἐθίζουσι (δὲ τὰ
[2, 19]	τούτοις πατέρα μὲν τῷ λόγῳ,	τύραννον	δὲ τοῖς ἔργοις καὶ δεσπότην
[2, 5]	Ἴβηρες γοῦν οἱ πάλαι (καὶ	Τυρρηνοὶ	καὶ Σαβῖνοι Ῥωμαῖοι καλοῦνται. Εἰ
[2, 3]	(Ἀλλ' εἰ μὲν ἦσαν ἐκεῖνοι	τυφλοὶ	καὶ χωλοὶ καὶ πάντα τρόπον
[2, 9]	θύει τοῖς θεοῖς. Ἆρ' οὖν	τυφλὸς	ἦν τὸν νοῦν Ἀπίων ὑπὲρ
[2, 2]	Μωσῆν ἐξαγαγεῖν τοὺς λεπρῶντας καὶ	τυφλοὺς	καὶ τὰς βάσεις πεπηρωμένους, σφόδρα
[2, 17]	τῶν νόμων. (Ἡμεῖς δ' ἐν	τύχαις	γεγονότες μυρίαις διὰ τὰς τῶν
[2, 8]	ἀπαιδευσίαν, ὃς οὔτε τὰς Ἀθηναίων	τύχας	οὔτε τὰς Λακεδαιμονίων ἐνενόησεν, ὧν
[2, 5]	ὡς μετέχειν ἀξιῶν αὐτὸς ὧν	τυχεῖν	ἐκωλύετο συκοφαντεῖν ἐπεχείρησε τοὺς δικαίως
[2, 17]	περὶ αὐτοὺς ἐγένοντο μεταβολαὶ τῆς	τύχης,	μικροῦ δεῖν ἁπάντων ἐπελάθοντο τῶν
[2, 7]	τοῦ παντὸς αἰῶνος ἐλευθερίας (οὐ	τυχόντες	ἀλλ' οὐδὲ παρὰ τῶν οἰκοδεσποτῶν.
[2, 13]	παρ' ἑτέροις οὐχ ὑπὸ τῶν	τυχόντων	μόνον κατὰ τὸ προσπεσὸν ἑκάστῳ
[2, 5]	τὴν ἐπιμέλειαν ἐπέταξεν οὐ τοῖς	τυχοῦσιν,	ἀλλὰ Δημήτριον τὸν Φαληρέα καὶ
[2, 5]	γεννηθεὶς γάρ, ὡς προεῖπον, ἐν	τῷ	βαθυτάτῳ τῆς Αἰγύπτου πῶς ἂν
[2, 12]	τὴν αὐτὴν δόξαν περὶ θεοῦ,	τῷ	βίῳ δὲ καὶ τοῖς ἔθεσι
[2, 8]	ὀχλαγωγὸς ἐδόκει πονηρὸς εἶναι καὶ	τῷ	βίῳ καὶ τῷ λόγῳ διεφθαρμένος,
[2, 16]	ζῆν ὑπελθόντες δέχεται φιλοφρόνως, οὐ	τῷ	γένει μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ
[2, 13]	μὲν τὰ μέγιστα διοικεῖν ἐπιτρεπούσης,	τῷ	δὲ πάντων ἀρχιερεῖ πάλιν αὖ
[2, 24]	φαυλότατον ἡμῶν τὸν νομοθέτην ἐλοιδόρησαν·	τῷ	δὲ τῆς ἀρετῆς πάλαι μὲν
[2, 5]	ἡμῖν νόμιμόν ἐστιν ἐπετέλεσε θυσίας	τῷ	θεῷ καὶ ἀνέθηκεν ἀναθήματα τῆς
[2, 2]	Μωσῆς, ὅτε τὴν πρώτην σκηνὴν	τῷ	θεῷ κατεσκεύασεν, οὐθὲν ἐκτύπωμα τοιοῦτον
[2, 14]	(Οὗτος μετὰ τῶν συνιερέων θύσει	τῷ	θεῷ, φυλάξει τοὺς νόμους, δικάσει
[2, 8]	εἶναι καὶ τῷ βίῳ καὶ	τῷ	λόγῳ διεφθαρμένος, ὥστε εἰκότως ἐλεήσαι
[2, 19]	οὐρανὸν ἀπένειμαν τούτοις πατέρα μὲν	τῷ	λόγῳ, τύραννον δὲ τοῖς ἔργοις
[2, 7]	τῆς πολλῆς συνέσεως καὶ ἐπὶ	τῷ	μέλλοντι ῥηθήσεσθαι θαυμάζειν ἄξιόν ἐστιν
[2, 23]	οἱ παρὰ τοῖς Ἕλλησι φιλοσοφήσαντες	τῷ	μὲν δοκεῖν τὰ πάτρια διεφύλαττον,
[2, 20]	μεμίμηται τὸν ἡμέτερον νομοθέτην κἀν	τῷ	μηδὲν οὕτω παίδευμα προστάττειν τοῖς
[2, 21]	ὀλίγας ψήφους κατέγνωσαν. (Καὶ Διαγόρᾳ	τῷ	Μηλίῳ τάλαντον ἐπεκήρυξαν, εἴ τις
[2, 18]	πάλιν ἐκ τοῦ περὶ ταῦτα	τῷ	νόμῳ πειθαρχεῖν ἡδέως κἀκεῖ περίεστιν
[2, 10]	κατασκευὴν αὐτοῖς ὅλην τοῦ βίου	τῷ	νόμῳ περιλαβὼν ἔπεισεν παραδέξασθαι καὶ
[2, 13]	ἡμῖν, εἷς δὲ λόγος ὁ	τῷ	νόμῳ συμφωνῶν περὶ θεοῦ πάντα
[2, 22]	Οὐδὲ τὴν ἀνδρείαν ἠσκήσαμεν ἐπὶ	τῷ	πολέμους ἄρασθαι χάριν πλεονεξίας, ἀλλ'
[2, 19]	τοὺς μέντοι πρεσβυτάτους αὐτῶν ἐν	τῷ	ταρτάρῳ δεδεμένους (ὅΣοις δὲ τὸν
[2, 3]	ἢ τοὐναντίον μισήσειε τὴν ἐν	τῷ	τοιαῦτα γράφειν ἀναίδειαν; δῆλον γάρ,
[2, 2]	τῶν Φοινίκων (ἀναγραφῶν, ὅτι Σολομῶνι	τῷ	τὸν ναὸν οἰκοδομησαμένῳ τὸν ἐν
[2, 22]	ἄρασθαι χάριν πλεονεξίας, ἀλλ' ἐπὶ	τῷ	τοὺς νόμους διαφυλάττειν. Τὰς γοῦν
[2, 12]	ἀμετακίνητον. ~(Αἴτιον δ' ὅτι καὶ	τῷ	τρόπῳ τῆς νομοθεσίας πρὸς τὸ
[2, 23]	ἐν δὲ τοῖς πράγμασι καὶ	τῷ	φιλοσοφεῖν ἐκείνῳ κατηκολούθησαν, ὅμοια μὲν
[2, 24]	καὶ Μόλωνες καὶ πάντες ὅσοι	τῷ	ψεύδεσθαι (καὶ λοιδορεῖν χαίρουσιν ἐξεληλέγχθωσαν.
[2, 11]	ὡς αἴτιον μὲν ἁπάντων ὄντα	τῶν	ἀγαθῶν, ἃ κοινῇ τε πᾶσιν
[2, 8]	ἂν ὁ κόσμος τῶν ἀνθρώπων,	τῶν	ἀγριωτάτων δὲ θηρίων ἐπληθύνθη, ἃ
[2, 2]	~(Φησὶ γὰρ ἐν τῇ τρίτῃ	τῶν	Αἰγυπτιακῶν τάδε· Μωσῆς, ὡς ἤκουσα
[2, 2]	ὡς ἤκουσα παρὰ τῶν πρεσβυτέρων	τῶν	Αἰγυπτίων, ἦν Ἡλιοπολίτης, ὃς πατρίοις
[2, 8]	χοῖρον (οὐκ ἐσθίομεν καὶ τὴν	τῶν	αἰδοίων χλευάζει περιτομήν. Τὸ μὲν
[2, 16]	ἐν τῇ μάχῃ πεσόντας, καὶ	τῶν	αἰχμαλώτων προυνόησεν, ὅπως αὐτῶν ὕβρις
[2, 20]	διέλαθεν οὔτε τὰς ψυχρὰς προφάσεις	τῶν	ἀλληγοριῶν ἠγνόησαν, διόπερ τῶν μὲν
[2, 18]	ἡμῖν φυλάττειν πάτριόν ἐστιν, οὐ	τῶν	ἀλλοτρίων κατηγορεῖν. Καὶ περί γε
[2, 15]	μὴ κατέθηκέν τις οὐκ ἀναιρήσεται,	τῶν	ἀλλοτρίων οὐδενὸς ἅψεται, τόκον οὐ
[2, 22]	κἂν πλούτου καὶ πόλεων καὶ	τῶν	ἄλλων ἀγαθῶν στερηθῶμεν, ὁ γοῦν
[2, 8]	παραλιπεῖν, ἵν' αὐτὸς αὐτοῦ καὶ	τῶν	ἄλλων Αἰγυπτίων ᾖ ὁ κατηγορῶν·
[2, 9]	ἀπέχονται βρωμάτων, οὐ μὴν οὐδὲ	τῶν	ἄλλων Αἰγυπτίων (οὐδὲ εἷς ὗν
[2, 13]	αὐτοῦ πειθοῖ τε καὶ σωφροσύνῃ	τῶν	ἄλλων διέφερον, τούτοις τὴν περὶ
[2, 13]	ἦν καὶ τοῦ νόμου καὶ	τῶν	ἄλλων ἐπιτηδευμάτων ἀκριβὴς ἐπιμέλεια· καὶ
[2, 12]	ἢ πολλάκις, ἀλλ' ἑκάστης ἑβδομάδος	τῶν	ἄλλων ἔργων ἀφεμένους ἐπὶ τὴν
[2, 21]	διατριβῆς· ἡμεῖς δὲ τὰ μὲν	τῶν	ἄλλων ζηλοῦν οὐκ ἀξιοῦμεν, τοὺς
[2, 23]	εἴ τις αὐτὸν παραβάλλοι ταῖς	τῶν	ἄλλων ἡλικίαις νομοθετῶν, παρὰ πάντας
[2, 13]	ἀρχιερεῖ πάλιν αὖ πεπιστευκυίας (τὴν	τῶν	ἄλλων ἱερέων ἡγεμονίαν; οὓς οὐ
[2, 4]	λαμβάνουσιν. (Καὶ τί δεῖ περὶ	τῶν	ἄλλων λέγειν; αὐτῶν γὰρ ἡμῶν
[2, 9]	εὐσέβειαν ἀκριβῶς ἐμμένειν, τοὺς δὲ	τῶν	ἄλλων μὴ λοιδορεῖν· ὁ δὲ
[2, 1]	κατὰ τὸ ἱερὸν ἡμῶν καὶ	τῶν	ἄλλων νομίμων κατηγορία. (Ὅτι μὲν
[2, 20]	ἧς ὁρμηθεὶς ὁ Πλάτων οὔτε	τῶν	ἄλλων οὐδένα ποιητῶν φησι δεῖν
[2, 21]	νόμῳ χρώμενοι δῆλον ὅτι τοὺς	τῶν	ἄλλων οὐκ ἐνόμιζον εἶναι θεούς·
[2, 5]	Κυρήνης ἐγκρατῶς ἄρχειν βουλόμενος καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν ἐν τῇ Λιβύῃ
[2, 23]	ὅσον ἦν ἀναγκαῖον, οὔτε τὰ	τῶν	ἄλλων ψέγειν οὔτε τὰ παρ'
[2, 16]	φιλανθρωπίαν ἡμᾶς ἐξεπαίδευσεν, ὡς μηδὲ	τῶν	ἀλόγων ζῴων ὀλιγωρεῖν, ἀλλὰ μόνην
[2, 13]	γὰρ ἐπόπται πάντων καὶ δικασταὶ	τῶν	ἀμφισβητουμένων καὶ κολασταὶ τῶν κατεγνωσμένων
[2, 14]	φυλάξει τοὺς νόμους, δικάσει περὶ	τῶν	ἀμφισβητουμένων, κολάσει τοὺς ἐλεγχθέντας. Ὁ
[2, 12]	παραλιπεῖν. (Καὶ τοσοῦτον οἱ πλεῖστοι	τῶν	ἀνθρώπων ἀπέχουσι τοῦ κατὰ τοὺς
[2, 1]	γεγονότος. Ἐπεὶ δ' οἱ πολλοὶ	τῶν	ἀνθρώπων διὰ τὴν αὐτῶν ἄνοιαν
[2, 8]	ἠρήμωτο μὲν ἂν ὁ κόσμος	τῶν	ἀνθρώπων, τῶν ἀγριωτάτων δὲ θηρίων
[2, 19]	δὲ τούτους ὥσπερ τοὺς πονηροτάτους	τῶν	ἀνθρώπων χάρισι καὶ δώροις ἀποσείονται,
[2, 20]	(Ἀπολλώνιος μὲν οὖν ὁ Μόλων	τῶν	ἀνοήτων εἷς ἦν καὶ τετυφωμένων,
[2, 10]	τοῦτ' ἂν εἴποιμι πρῶτον, ὅτι	τῶν	ἀνόμως καὶ ἀτάκτως βιούντων οἱ
[2, 7]	ὅτι πόλεως ἡγεμονικωτάτης Ῥωμαίοις ἐκ	τῶν	ἄνωθεν ἄρχειν, ἀλλὰ μὴ (δουλεύειν
[2, 22]	ὥστε καὶ τοῖς θεοῖς τὰς	τῶν	ἀρρένων μίξεις ἐπεφήμισαν, κατὰ τὸν
[2, 6]	Ἀπόλλωνα πρὸς αὐτοὺς καὶ μετὰ	τῶν	ἄστρων ἐπὶ τῆς γῆς ᾠήθησαν
[2, 22]	ἀδελφῶν γάμους, ταύτην ἀπολογίαν αὑτοῖς	τῶν	ἀτόπων καὶ παρὰ φύσιν ἡδονῶν
[2, 1]	βλασφημεῖν ἕτερον αὐτὸς ἐλέγχηται περὶ	τῶν	αὐτῷ προσόντων κακῶν. (Ἔστι μὲν
[2, 9]	Λέγει δὲ καὶ ἀφυεστάτους εἶναι	τῶν	βαρβάρων καὶ διὰ τοῦτο μηδὲν
[2, 17]	τύχαις γεγονότες μυρίαις διὰ τὰς	τῶν	βασιλευσάντων τῆς Ἀσίας μεταβολὰς οὐδ'
[2, 10]	τὰ πλήθη διῳκεῖτο καὶ προστάγμασι	τῶν	βασιλέων, ἀφ' οὗ καὶ μέχρι
[2, 9]	δύο γὰρ αὐτούς φασιν ὑπὸ	τῶν	βασιλέων ἐξ ἀρχῆς ταῦτα προστετάχθαι,
[2, 13]	ἀφαιρουμένων· οὔτ' ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασι	τῶν	βίων ὄψεται διαφοράν, ἀλλὰ κοινὰ
[2, 8]	τοῦτο συμβέβηκεν ἐρημοῦσθαι τὸν κόσμον	τῶν	βοσκημάτων, ὅπερ Ἀπίων ἔδεισεν. (Εἰ
[2, 12]	οἶκον ἑκάστων διαίτης οὐδὲν οὐδὲ	τῶν	βραχυτάτων αὐτεξούσιον ἐπὶ ταῖς βουλήσεσι
[2, 1]	(Ἂρξομαι δὲ νῦν τοὺς ὑπολειπομένους	τῶν	γεγραφότων τι καθ' ἡμῶν ἐλέγχειν
[2, 22]	αὐτὸν δὲ λόγον καὶ τοὺς	τῶν	γνησίων ἀδελφῶν γάμους, ταύτην ἀπολογίαν
[2, 24]	ταῦτα γὰρ (ἀεὶ) ἡμεῖς παρέχομεν	τῶν	γραμμάτων ἐναργέστερα. (Διόπερ ἐγὼ θαρσήσας
[2, 17]	συνεχεῖς παρ' αὐτοῖς μεταβολάς. (Ἀμέλει	τῶν	γράψαι τι παραπλήσιον εἰς πολιτείαν
[2, 18]	αὐτῆς ἕνεκα προσηγορίας τοῦ θεοῦ.	(Τῶν	δὲ κατηγόρων διὰ τῆς ἀντιπαραθέσεως
[2, 17]	μεταβολὰς οὐδ' ἐν τοῖς ἐσχάτοις	τῶν	δεινῶν τοὺς νόμους προύδομεν οὐκ
[2, 20]	οἱ δὲ μάλιστα δὴ θαυμαζόμενοι	τῶν	δημιουργῶν τὸν ἐλέφαντα καὶ τὸν
[2, 4]	πολίταις ὁμωνυμοῦσιν τοῦτο παρασχόντων αὐτοῖς	τῶν	διαδόχων. ~(Ἡ δὲ Ῥωμαίων φιλανθρωπία
[2, 11]	ἄπειροι μὲν αἱ κατὰ μέρος	τῶν	ἐθῶν καὶ τῶν νόμων παρὰ
[2, 9]	διελεγχθήσεσθαι νομίζω σαφῶς, εἰ τἀναντία	τῶν	εἰρημένων φανείη καὶ διὰ τῶν
[2, 23]	καὶ λύχνων ἀνακαύσεις καὶ πολλὰ	τῶν	εἰς βρῶσιν ἡμῖν οὐ νενομισμένων
[2, 3]	ἔτεσιν ὕστερον. ~(Τὸν δὲ ἀριθμὸν	τῶν	ἐλαθέντων τὸν αὐτὸν Λυσιμάχῳ σχεδιάσας,
[2, 21]	ἐπανελθόντα πρὸς αὐτοὺς ἀνεῖλον, ἐπεὶ	τῶν	Ἑλληνικῶν ἐθῶν ἔδοξεν ἥκειν ἀνάπλεως,
[2, 8]	ἀνδρειοτάτους (εἶναι, τοὺς δὲ εὐσεβεστάτους	τῶν	Ἑλλήνων ἅπαντες λέγουσιν. Ἐῶ βασιλέας
[2, 20]	πλάσται τῆς εἰς τοῦτο παρὰ	τῶν	Ἑλλήνων ἀπέλαυσαν ἐξουσίας, αὐτὸς ἕκαστός
[2, 7]	πονηρίαν (ἀλλ' ἐπὶ συμφοραῖς ἐξεληλαμένοι.	Τῶν	Ἑλλήνων δὲ πλέον τοῖς τόποις
[2, 21]	δεῖν περιστέλλειν, καὶ τὸν ὑπὸ	τῶν	Ἑλλήνων ἐπὶ σοφίᾳ θαυμασθέντα τὸν
[2, 1]	πιστωσάμενος τὴν ἀλήθειαν καὶ πολλοὺς	τῶν	Ἑλλήνων συγγραφεῖς παρασχόμενος μάρτυρας, τήν
[2, 20]	ἀλλ' εἶναι καθαρὸν (τὸ πολίτευμα	τῶν	ἐμμενόντων τοῖς νόμοις προυνόησεν. Ὧν
[2, 5]	κακῶς οὗτοι συμβάσεις ἐποίησαν καὶ	τῶν	ἐμφυλίων κακῶν ἀπήλλαξαν. Ἀλλὰ μετὰ
[2, 5]	καὶ Πτολεμαῖος ὁ Λάγου περὶ	τῶν	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ κατοικούντων ἐφρόνησεν· καὶ
[2, 4]	ἐστὶ τὰ δεινὰ καὶ σχέτλια	τῶν	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ κατοικούντων Ἰουδαίων, ἃ
[2, 1]	μεταναστάσεως, τὰ δ' ἐστὶ κατηγορία	τῶν	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ κατοικούντων Ἰουδαίων. Τρίτον
[2, 8]	ἡμετέραις ἀρχαιολογίαις ἐντυγχάνοντες. (Τὰ λοιπὰ	τῶν	ἐν τῇ κατηγορίᾳ γεγραμμένων ἄξιον
[2, 5]	ἄρχειν βουλόμενος καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	ἐν τῇ Λιβύῃ πόλεων (εἰς
[2, 20]	Ἑλλήνων δὲ μόνων, ἀλλὰ καὶ	τῶν	ἐν τοῖς Ἕλλησιν εὐδοκιμωτάτων· Λακεδαιμόνιοι
[2, 22]	μικρὸν ἐλθόντες, ἁπάντων δὲ καὶ	τῶν	ἐπιτηδευμάτων μιμητὴς ἐγένετο τῶν Περσικῶν
[2, 16]	φείδεσθαι δὲ κἀν τῇ πολεμίᾳ	τῶν	ἐργαζομένων ζῴων (καὶ μὴ φονεύειν.
[2, 16]	ταῦτα γράφειν, εἰ μὴ διὰ	τῶν	ἔργων ἅπασιν ἦν φανερόν, ὅτι
[2, 10]	ἀεὶ φυλαχθῆναι παρεσκεύασεν. (Ἴδωμεν δὲ	τῶν	ἔργων αὐτοῦ τὸ πρῶτον μεγαλεῖον·
[2, 12]	τοῦ δὲ πρὸς αὐτὰ διὰ	τῶν	ἔργων ἐθίζειν ὠλιγώρουν. (Ὁ δ'
[2, 2]	λόγων οὐ δεόμενον, ἀλλ' ἐκ	τῶν	ἔργων περιφανές· οὔτε γὰρ αὐτὸς
[2, 22]	δύναμιν αἱρούμεθα πολέμους καὶ μέχρι	τῶν	ἐσχάτων ταῖς συμφοραῖς ἐγκαρτεροῦμεν. (Διὰ
[2, 19]	ἐν χαλκῷ δεσμωτηρίῳ δεδεμένοι, τίνα	τῶν	εὖ φρονούντων οὐκ ἂν παροξύνειαν,
[2, 23]	ἁπάντων ἂν ὑπὸ τοῦ πλήθους	τῶν	ζηλούντων μέγα φρονεῖν ἐπ' αὐτοῖς
[2, 19]	διαιροῦντες τόποις καὶ διαίταις, ὥσπερ	τῶν	ζῴων τὰ γένη, τοὺς μὲν
[2, 12]	οὔτε γὰρ κωφὴν ἀπέλιπε τὴν	τῶν	ἠθῶν ἄσκησιν οὔτε τὸν ἐκ
[2, 12]	ὁ δὲ διὰ τῆς ἀσκήσεως	τῶν	ἠθῶν. Οἱ μὲν οὖν ἄλλοι
[2, 8]	Τὸ μὲν οὖν περὶ τῆς	τῶν	ἡμέρων ζῴων ἀναιρέσεως κοινόν ἐστι
[2, 21]	οὐκ ἀξιοῦμεν, τοὺς μέντοι μετέχειν	τῶν	ἡμετέρων βουλομένους ἡδέως δεχόμεθα. Καὶ
[2, 9]	ὁ δὲ τούτους μὲν ἔφυγεν,	τῶν	ἡμετέρων δὲ κατεψεύσατο. Τοῦτο μὲν
[2, 18]	οὐδὲ γὰρ τὰ ῥᾷστα δοκοῦντα	τῶν	ἡμετέρων ἐπιτηδευμάτων ἄλλοι ῥᾳδίως ὑπομένουσιν,
[2, 5]	τινες ἦσαν αἰχμάλωτοι παρ' αὐτῷ	τῶν	ἡμετέρων πάντας ἀπέδωκεν, ἀλλὰ καὶ
[2, 16]	ὅτι πολλοὶ καὶ πολλάκις ἤδη	τῶν	ἡμετέρων περὶ τοῦ μηδὲ ῥῆμα
[2, 15]	διαφθείρωμεν μήτε φθονήσωμεν τοῖς μετέχειν	τῶν	ἡμετέρων προαιρουμένοις. ~(Ὅσοι μὲν γὰρ
[2, 1]	προεξητασμένοις περὶ τῆς ἐξ Αἰγύπτου	τῶν	ἡμετέρων (προγόνων μεταναστάσεως, τὰ δ'
[2, 5]	ὑπ' αὐτοῦ πόλιν κτιζομένην Ἀλέξανδρος	τῶν	ἡμετέρων τινὰς ἐκεῖ συνήθροισεν, ἀλλὰ
[2, 3]	γε δεῖ θαυμάζειν, εἰ περὶ	τῶν	ἡμετέρων ψεύδεται προγόνων λέγων αὐτοὺς
[2, 9]	ἐξ ἀρχῆς ταῦτα προστετάχθαι, τὴν	τῶν	θεῶν θεραπείαν καὶ τῆς σοφίας
[2, 19]	ἅπασι προσάψαι καὶ τοῖς ἄρρεσι	(τῶν	θεῶν καὶ ταῖς θηλείαις; εἶθ'
[2, 19]	ἀνάγκην καθίστανται τοὺς μέν τινας	τῶν	θεῶν νομίζειν δοτῆρας ἀγαθῶν, τοὺς
[2, 19]	καὶ πρὸς τούτοις καταγελῶσιν, εἰ	τῶν	θεῶν τοὺς μὲν ἀγενείους καὶ
[2, 19]	οὐρανῷ βλεπομένης οὕτως ἀναισχύντως ὑπὸ	τῶν	θεῶν, ὥστε τινὰς καὶ ζηλοῦν
[2, 21]	φόνοις χαίροντες ἀνθρώπων καὶ βραχὺ	τῶν	θηρίων διαφέροντες, ὅμως τὰ παρ'
[2, 8]	δὲ κατήγορος ἡμῶν Ἀπίων ηὑρέθη	τῶν	ἰδίων αὐτοῦ περὶ τὴν Αἴγυπτον
[2, 13]	εὐσέβειαν, ἐξαίρετον δὲ τὴν ἐπιμέλειαν	τῶν	ἱερέων πεπιστευμένων, ὥσπερ δὲ τελετῆς
[2, 5]	τοὺς ἡμετέρους νόμους καὶ ταῖς	τῶν	ἱερῶν γραφῶν βίβλοις ἐντυχεῖν. (Ἔπεμψε
[2, 20]	(τὴν ὑπόθεσιν. (Καὶ τὰ μὲν	τῶν	ἱερῶν ἐν ἐρημίᾳ παντελῶς εἰσιν,
[2, 21]	τὴν πόλιν τοῖς πολεμίοις οὐδὲ	τῶν	ἱερῶν ἐσύλησεν οὐδέν, ἀλλ' ὅτι
[2, 20]	τοὺς τόπους ἐρημωθέντας καταλιπεῖν) καὶ	τῶν	ἱερῶν τὰ μὲν ἐρημοῦται, τὰ
[2, 5]	καὶ Ἀριστέα, τὸν μὲν παιδείᾳ	τῶν	καθ' (ἑαυτὸν διαφέροντα Δημήτριον, τοὺς
[2, 19]	ἀπάτην καὶ τί γὰρ οὐχὶ	τῶν	κακίστων παθῶν εἰς θεοῦ φύσιν
[2, 9]	καταστάσεως τοῦ πολιτεύματος καὶ περὶ	τῶν	(κατὰ μέρος ὡς ἂν ὦ
[2, 13]	ἐκεῖνον ἐφορᾶν. Καὶ μὴν περὶ	τῶν	κατὰ τὸν βίον ἐπιτηδευμάτων, ὅτι
[2, 13]	δικασταὶ τῶν ἀμφισβητουμένων καὶ κολασταὶ	τῶν	κατεγνωσμένων οἱ ἱερεῖς ἐτάχθησαν. (Τίς
[2, 23]	προϋ πάρχον ἐπέδειξα τὸ γένος,	τῶν	κατηγόρων ὅτι νεώτατόν ἐστιν εἰρηκότων,
[2, 12]	καὶ τίνα προσφέρεσθαι, καὶ περὶ	τῶν	κοινωνησόντων τῆς διαίτης ἔργων τε
[2, 22]	νόμων ἀπαγαγεῖν οὔτε φόβος ἴσχυσεν	τῶν	κρατησάντων οὔτε ζῆλος τῶν (παρὰ
[2, 4]	πρὸς ἀλίμενον θάλασσαν γειτνιάσαντες (ταῖς	τῶν	κυμάτων ἐκβολαῖς. Οὐκοῦν τόπος εἰ
[2, 10]	καὶ Σόλωνες καὶ Ζάλευκος ὁ	τῶν	Λοκρῶν καὶ πάντες οἱ θαυμαζόμενοι
[2, 7]	ἄν τις ἀπόσχοιτο τοιαύτης μεγαλοψυχίας.	Τῶν	μὲν γὰρ ἄλλων οὐκ ἔστιν
[2, 20]	προφάσεις τῶν ἀλληγοριῶν ἠγνόησαν, διόπερ	τῶν	μὲν εἰκότως κατεφρόνησαν, εἰς δὲ
[2, 13]	παρά τισι τῶν φιλοσόφων ἀποτετόλμηται,	τῶν	μὲν τὴν ὅλην τοῦ θεοῦ
[2, 13]	τὴν τιμὴν ἔταξεν, ἀλλ' ὅσοι	τῶν	μετ' αὐτοῦ πειθοῖ τε καὶ
[2, 4]	τὰς Πτολεμαίου τοῦ Λάγου καὶ	τῶν	μετ' ἐκεῖνον τῆς Αἰγύπτου βασιλέων
[2, 1]	τοιούτων ἁλίσκονται λόγων μᾶλλον ἢ	τῶν	μετά τινος σπουδῆς γεγραμμένων, καὶ
[2, 17]	πολλὴν ἐξουσίαν κεκαλλιγραφημένους, μάλιστα δὲ	τῶν	νομοθετῶν Λυκοῦργον τεθαυμάκασι καὶ τὴν
[2, 23]	(τὸ καρτερικὸν ἐν ταῖς ὑπὲρ	τῶν	νόμων ἀνάγκαις· τὸ γὰρ θαυμασιώτατον,
[2, 11]	ἐπιτυχών, πάρεστιν ἐξ αὐτῶν κατανοεῖν	τῶν	νόμων ἀντιπαραβάλλοντας· ἤδη γὰρ περὶ
[2, 22]	ζῷον ἀδικῇ· καὶ τούτων ἡμᾶς	τῶν	νόμων ἀπαγαγεῖν οὔτε φόβος ἴσχυσεν
[2, 23]	μὴ συνίεμεν αὐτοὶ τῆς ἀρετῆς	τῶν	νόμων, ἁπάντων ἂν ὑπὸ τοῦ
[2, 18]	τρεῖς ἔγνω τις προδότας γενομένους	τῶν	νόμων ἢ θάνατον φοβηθέντας, οὐχὶ
[2, 17]	τύχης, μικροῦ δεῖν ἁπάντων ἐπελάθοντο	τῶν	νόμων. (Ἡμεῖς δ' ἐν τύχαις
[2, 9]	τῶν εἰρημένων φανείη καὶ διὰ	τῶν	νόμων ἡμῖν προστεταγμένα καὶ πραττόμενα
[2, 9]	δικαιοτάτην εἶναι νομίζω τὴν (ἀπὸ	τῶν	νόμων, καθ' οὓς ζῶντες διατελοῦμεν.
[2, 23]	προήχθημεν. (Ἀλλὰ γὰρ περὶ μὲν	τῶν	νόμων καὶ τῆς πολιτείας τὴν
[2, 11]	τὸ Δελφικὸν αὐτοῦ μαντεῖον τὰς	τῶν	νόμων μαντείας ἀνέφερεν, ἤτοι τἀληθὲς
[2, 21]	ᾐτιᾶτο, τῆς πατρίου πολιτείας καὶ	τῶν	νόμων ὅτι προῆγεν αὐτοὺς καταφρονεῖν.
[2, 24]	ὁ χρόνος εὕρηται γεγενημένος. (Περὶ	τῶν	νόμων οὐκ ἐδέησε λόγου πλείονος·
[2, 22]	μὲν οὖν διὰ τὴν ἀρετὴν	τῶν	νόμων οὕτως πρὸς αὐτοὺς διακείμεθα,
[2, 11]	κατὰ μέρος τῶν ἐθῶν καὶ	τῶν	νόμων παρὰ τοῖς ἅπασιν ἀνθρώποις
[2, 18]	πρὸς θάνατον ἀνδρείως ἔχομεν ὑπὲρ	τῶν	νόμων παρὰ τοὺς ἄλλους ἅπαντας·
[2, 9]	νομοθετήσαντος ἡμῖν Μωσέως καὶ περὶ	τῶν	νόμων πεποίηνται λόγους οὔτε δικαίους
[2, 12]	πράττειν ἢ μὴ προσέτασσον διὰ	τῶν	νόμων, τοῦ δὲ πρὸς αὐτὰ
[2, 12]	πραγμάτων οἰκονομίας τοὺς ἐμπειρίαν ἔχειν	τῶν	νόμων ὑπισχνουμένους. (Ἡμῶν δὲ ὁντινοῦν
[2, 21]	αὐτοῖς κεκωλυμένον καὶ τιμωρία κατὰ	τῶν	ξένον εἰσαγόντων (θεὸν ὥριστο θάνατος.
[2, 20]	δὲ ῥήτορσι πολιτογραφεῖν (κατὰ ψήφισμα	τῶν	ξένων θεῶν τὸν ἐπιτήδειον· πολλῆς
[2, 23]	εἰ τἀλλότρια καὶ φαῦλα πρὸ	τῶν	οἰκείων καὶ καλῶν ζηλοῦν ἐπιτεθυμήκασιν,
[2, 13]	γυναικῶν ἀκούσειεν ἄν τις καὶ	τῶν	οἰκετῶν. (Ὅθεν δὴ καὶ τὸ
[2, 5]	λαβόντας· οὐ γὰρ ἀπορίᾳ γε	τῶν	οἰκησόντων τὴν μετὰ σπουδῆς ὑπ'
[2, 4]	ἀλλήλων τοῖς γένεσι διαφέρωσιν, ἀπὸ	τῶν	οἰκιστῶν τὴν προσηγορίαν λαμβάνουσιν. (Καὶ
[2, 7]	(οὐ τυχόντες ἀλλ' οὐδὲ παρὰ	τῶν	οἰκοδεσποτῶν. Ὅντινα μὲν γὰρ αὐτοῖς
[2, 13]	γένοιτο τῆς θεὸν μὲν ἡγεμόνα	τῶν	ὅλων πεποιημένης, τοῖς ἱερεῦσι δὲ
[2, 23]	ἀλλήλους ἡμῶν ὁμόνοιαν καὶ τὴν	τῶν	ὄντων ἀνάδοσιν καὶ τὸ φιλεργὸν
[2, 24]	ἐπὶ μισανθρωπίαν, ἀλλ' ἐπὶ τὴν	τῶν	ὄντων κοινωνίαν παρακαλοῦντες, ἀδικίας ἐχθροί,
[2, 18]	νόμου προσταγμάτων ἀμελήσαντες αὑτοὺς μετὰ	τῶν	ὅπλων παρέδοσαν τοῖς πολεμίοις. (Ἆρ'
[2, 10]	(φημὶ τοίνυν τὸν ἡμέτερον νομοθέτην	τῶν	ὁπουδηποτοῦν μνημονευομένων νομοθετῶν προάγειν ἀρχαιότητι·
[2, 17]	περὶ θεοῦ δόξαν εἰς τὴν	τῶν	ὄχλων ἄνοιαν οὐκ ἦν (ἀσφαλὲς
[2, 15]	(Οὐ μὴν οὐδ' ἐπὶ ταῖς	τῶν	παίδων γενέσεσιν ἐπέτρεψεν εὐωχίας συντελεῖν
[2, 8]	καὶ πάντων ἐκπολεμηθέντων πρὸς Ῥωμαίων	τῶν	πανταχοῦ βασιλέων μόνοι διὰ πίστιν
[2, 9]	μὴν εἴ τις αὐτὸν ἤρετο,	τῶν	πάντων Αἰγυπτίων τίνας εἶναι καὶ
[2, 14]	καὶ μέσα καὶ τέλος οὗτος	τῶν	πάντων, ἔργοις μὲν καὶ χάρισιν
[2, 18]	δ' οὐκ ἂν ἐβουλόμην περὶ	τῶν	παρ' ἑτέροις νομίμων ἐξετάζειν· τὰ
[2, 10]	~(Εἰ δ' ἄρα βιασθείην μνησθῆναι	τῶν	παρ' ἑτέροις ὑπεναντίως νενομισμένων, τούτου
[2, 8]	τούτῳ μέγα ἐφρόνει. Περὶ δὲ	τῶν	παρ' ἡμῖν ἀνδρῶν γεγονότων οὐδενὸς
[2, 22]	ἴσχυσεν τῶν κρατησάντων οὔτε ζῆλος	τῶν	(παρὰ τοῖς ἄλλοις τετιμημένων. Οὐδὲ
[2, 18]	καὶ λίαν εὐδοκιμούντων. (Τίς γὰρ	τῶν	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐπὶ σοφίᾳ
[2, 16]	(Ζημία γὰρ ἐπὶ τοῖς πλείστοις	τῶν	παραβαινόντων ὁ θάνατος, ἂν μοιχεύσῃ
[2, 16]	νόμοις, τοὺς δ' αὖ κατὰ	τῶν	παραβαινόντων τιμωρητικοὺς τάξας ἄνευ προφάσεως.
[2, 13]	μὲν γὰρ ἄλλοι τὸ μηδενὶ	τῶν	πατρίων ἐμμένειν καλὸν εἶναι νομίζουσι
[2, 8]	δὲ ὄντες ἐλεύθεροι προσέτι καὶ	τῶν	πέριξ πόλεων ἤρχομεν ἔτη σχεδὸν
[2, 22]	καὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων μιμητὴς ἐγένετο	τῶν	Περσικῶν γυναῖκας ἀλλοτρίας (ὑβρίζων καὶ
[2, 11]	(τοῖς πλήθεσιν ἐπέτρεψαν τὴν ἐξουσίαν	τῶν	πολιτευμάτων. Ὁ δ' ἡμέτερος νομοθέτης
[2, 12]	τὴν σωφροσύνην τὴν καρτερίαν τὴν	τῶν	πολιτῶν πρὸς ἀλλήλους ἐν ἅπασι
[2, 17]	ἂν εὕροι ῥᾷον καὶ ταῖς	τῶν	πολλῶν ἔγγιον συνηθείαις, αὐτὸς δὲ
[2, 12]	ἄγνοιαν· ἐπιστάτας γὰρ παρακαθίστανται τῆς	τῶν	πραγμάτων οἰκονομίας τοὺς ἐμπειρίαν ἔχειν
[2, 11]	ἐκείνου γνώμην οὐκ ἐνὸν οὔτε	τῶν	(πραττομένων οὐδὲν οὔθ' ὧν ἄν
[2, 2]	συμπέπλεκεν Ἀπίων. (Ἀκοῦσαι δέ φησι	τῶν	πρεσβυτέρων, ὅτι Μωσῆς ἦν Ἡλιοπολίτης,
[2, 2]	τάδε· Μωσῆς, ὡς ἤκουσα παρὰ	τῶν	πρεσβυτέρων τῶν Αἰγυπτίων, ἦν Ἡλιοπολίτης,
[2, 5]	σχεδὸν ἐφεξῆς πάντες ἔλαθον οἱ	τῶν	προγόνων αὐτοῦ Μακεδόνων βασιλεῖς οἰκειότατα
[2, 15]	τὰ περὶ τοὺς νόμους καὶ	τῶν	προγόνων τὰς πράξεις ἐπίστασθαι, τὰς
[2, 20]	ἐν τοῖς Ἑλληνικοῖς φιλοσοφήσαντας οὔτε	τῶν	προειρημένων οὐδὲν διέλαθεν οὔτε τὰς
[2, 19]	ἐπιπλῆξαι καὶ πολλὴν εὐήθειαν καταγνῶναι	τῶν	προσεμένων; (οἱ δὲ καὶ δεῖμόν
[2, 7]	ὅρκον, εἴπερ ἦσαν ὑπὸ Αἰγυπτίων	τῶν	συγγενῶν οἱ πατέρες ἡμῶν οὐχὶ
[2, 14]	ἀεὶ κατὰ γένος. (Οὗτος μετὰ	τῶν	συνιερέων θύσει τῷ θεῷ, φυλάξει
[2, 18]	μαχομένοις, ἀλλὰ τὸν μετὰ λύμης	τῶν	σωμάτων, ὁποῖος εἶναι δοκεῖ πάντων
[2, 7]	γέρας εὕροντο τὸ μηδενὶ δουλεῦσαι	τῶν	τῆς Ἀσίας ἢ τῆς Εὐρώπης
[2, 22]	ἡδονῶν συντιθέντες. (Ἐῶ νῦν περὶ	τῶν	τιμωριῶν λέγειν, ὅσας μὲν ἐξ
[2, 1]	διὰ τὴν αὐτῶν ἄνοιαν ὑπὸ	τῶν	τοιούτων ἁλίσκονται λόγων μᾶλλον ἢ
[2, 6]	αὐτῷ βαδίζοντι κατὰ τὴν χώραν	τῶν	τοσούτων μυριάδων ὑπήντησεν, ἔρημα δὲ
[2, 18]	μόνον, ἀλλὰ πολλοὶ πολλάκις ἀθρόως	τῶν	τοῦ νόμου προσταγμάτων ἀμελήσαντες αὑτοὺς
[2, 13]	πολλὰ παρ' ἑτέροις οὐχ ὑπὸ	τῶν	τυχόντων μόνον κατὰ τὸ προσπεσὸν
[2, 1]	σπουδάσαι· τὰ μὲν γάρ ἐστι	τῶν	ὑπ' αὐτοῦ γεγραμμένων τοῖς ὑπ'
[2, 10]	καὶ πεῖσαι τοὺς χρησομένους περὶ	τῶν	ὑπ' αὐτοῦ τιθεμένων, πλήθους δὲ
[2, 17]	τοὺς ἐν φιλοσοφίᾳ γεγονότας, ὑπὸ	τῶν	φασκόντων δεινῶν εἶναι τὰ πολιτικὰ
[2, 20]	πολιτεύματος, ἀλλ' ὥσπερ ἄλλο τι	τῶν	φαυλοτάτων ἐφῆκαν τοῖς μὲν ποιηταῖς
[2, 13]	πάθος, ἀλλὰ καὶ παρά τισι	τῶν	φιλοσόφων ἀποτετόλμηται, τῶν μὲν τὴν
[2, 2]	τὰς πίστεις ἀνωτέρω παρέσχον ἐκ	τῶν	Φοινίκων (ἀναγραφῶν, ὅτι Σολομῶνι τῷ
[2, 12]	βραχυτάτων αὐτεξούσιον ἐπὶ ταῖς βουλήσεσι	(τῶν	χρησομένων κατέλιπεν, ἀλλὰ καὶ περὶ
[2, 2]	ἐστι καταψευσάμενος. (Τὰ δὲ δὴ	τῶν	χρόνων, ἐν οἷς φησι τὸν
[2, 5]	ἡμῶν φιλοσοφίαν ἐπιθυμήσας ἐκμαθεῖν, εἰ	τῶν	χρωμένων αὐτοῖς ἀνδρῶν κατεφρόνει καὶ
[2, 6]	ποιεῖ τῆς μωρολογίας ἅμα καὶ	τῶν	ψευσμάτων κατάγομον; καὶ γὰρ τόπους