[1,3] γʹ. Οἷα ὁ μέγας Κύριλλος τῷ Νεστορίῳ ἔγραψε, καὶ ὅπως ἡ τρίτη σύνοδος ἐν Ἐφέσῳ ἠθροίσθη, ὑστερήσαντος Ἰωάννου τοῦ Ἀντιοχείας καὶ Θεοδωρήτου. Ὧν ἐπειδὴ Κύριλλος, ὁ τῆς ἀοιδίμου μνήμης ἐπίσκοπος τῆς Ἀλεξανδρέων, δι´ οἰκείων ἐπελαμβάνετο συλλαβῶν, Νεστόριός τε αὖ τούτοις ἀντέπιπτε, καὶ οὐδὲ τοῖς Κυρίλλῳ οὐδὲ τοῖς Κελεστίνῳ τῷ τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης ἐπισκόπῳ γραφεῖσιν ἐπείθετο, τὸν δὲ ἴδιον ἔμετον κατὰ πάσης ἐξέχεε τῆς ἐκκλησίας μηδὲν εὐλαβούμενος, εἰκότως ἐδέησε νεύμασι τοῦ νέου Θεοδοσίου τὰ σκῆπτρα τῆς ἑῴας διέποντος τὴν ἐν Ἐφέσῳ πρώτην σύνοδον ἁλισθῆναι, γραμμάτων βασιλικῶν γενομένων πρός τε Κύριλλον καὶ τοὺς ἁπανταχῆ τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν προεστηκότας· ὃς κυρίαν τῆς συνελεύσεως ἀπέφηνε τὴν ἁγίαν Πεντηκοστὴν ἡμέραν, ἐν ᾗ τὸ ζωοποιὸν ἡμῖν ἐπεφοίτησε πνεῦμα. Καὶ Νεστόριος μὲν οὐ μακρὰν τῆς Ἐφέσου διεστώσης τῆς Κωνσταντίνου φθάνει πάντας. Καὶ Κύριλλος δὲ καὶ οἱ ἀμφ´ αὐτὸν πρὸ τῆς ἐπαγγελθείσης ἡμέρας ἀπηντήκασιν. Ἰωάννης δὲ ὁ τῆς Ἀντιοχέων πρόεδρος σὺν τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν ἀπελείφθη τῆς ὁρισθείσης ἡμέρας, οὔτι ἑκών, ὡς πολλοῖς ἀπολογουμένοις δοκεῖ, ἀλλ´ ὅτι μὴ ἀγεῖραι τάχιστα τοὺς ἀμφ´ αὐτὸν ἠδυνήθη, διϊσταμένων τῶν αὐτῶν πόλεων τῆς πάλαι μὲν Ἀντιόχου, νυνὶ δὲ θεοῦ προσαγορευομένης πόλεως, ὁδὸν ἀνδρὶ εὐζώνῳ ἡμερῶν δυοκαίδεκα, τισὶ δὲ καὶ πλέον, διεστώσης δὲ καὶ τῆς Ἐφεσίων ἐκ τῆς Ἀντιόχου ὁδὸν ἡμερῶν μάλιστα τριάκοντα, ἐνισχυριζόμενος μή ποτε ἂν αὐτὸν φθῆναι τὴν κυρίαν, εἰ τὴν καλουμένην νέαν κυριακὴν οἱ ἀμφ´ αὐτὸν ἀνὰ τοὺς οἰκείους ἐπετέλεσαν θρόνους.

[1,3] CHAPITRE III : Lettre de Cyrille Évêque d'Alexandrie : A Nestorius. Concile d'Éphèse. Cyrille Évêque d'Alexandrie, duquel la réputation est fort grande dans l'Église, ayant averti Nestorius de ses erreurs, sans que sa lettre eût faite aucune impression sur son esprit, non plus que celle de Célestin Évêque de l'ancienne Rome, il supplia Théodose Empereur d'Orient, de convoquer un Concile à Éphèse. Ce Prince ordonna que le Concile commencerait à s'assembler le jour auquel le Saint Esprit descendit sur l'Église. Nestorius y arriva le premier parce que la ville d'Éphèse n'est pas loin de celle de Constantinople. Cyrille y arriva avec les Évêques de sa Province, avant le jour qui avait été arrêté. Jean Évêque d'Antioche ne s'y rendit pas ce jour-là, non par négligence, comme quelques-uns se l'imaginent, mais parce qu'il n'avait pu assembler plutôt les Évêques de sa Province, dont quelques-uns sont éloignés de douze journées d'Antioche, et quelques autres de plus de douze journées, et Antioche est à trente journées d'Éphèse. Jean s'excusa de n'être pas arrivé au jour préfixé, sur ce que les Évêques qu'il avait sous lui, avaient célébré dans leurs Églises le Dimanche de l'Octave de Pâque.