Livre, Chap.
[1, 22]	τὴν οἰκείαν χορηγούσης εὐμένειαν. Τέλος	τοῦ	αʹ τόμου τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας
[1, 14]	Ἐπόθουν τὸ τέμενος τούτου δὴ	τοῦ	ἁγίου θεάσασθαι. Διέστηκε δὲ Θεουπόλεως
[1, 15]	τῶν θυρῶν ἐστιν. ~ιεʹ Περὶ	τοῦ	ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου, καὶ
[1, 16]	ἡ δύναμις ἔκδηλος ᾖ, καὶ	τοῦ	ἁγίου μάρτυρος τὰ εὐαγῆ λείψανα
[1, 16]	ἠδύνατο τῷ βασιλεῖ χρηστηριαζομένῳ, Βαβύλα	τοῦ	ἁγίου παντοίως ἐκ γειτόνων ἐπιστομίζοντος,
[1, 22]	ἐπειγόμενοι. ~κβʹ Περὶ τοῦ ναοῦ	τοῦ	ἁγίου Στεφάνου ἐν ᾧ ἐτέθη,
[1, 13]	αὐτοῦ ζῆλον δεικνῦσαι. ~ιγʹ Περὶ	τοῦ	ἁγίου Συμεὼν τοῦ Στυλίτου. Ἐν
[1, 14]	ἄλλοι, καὶ αὐτῆς τῆς κεφαλῆς	τοῦ	ἁγίου. Φέρε δὲ καὶ ἕτερον
[1, 4]	κανόνων καὶ ἐκ τῆς ἐπιστολῆς	τοῦ	ἁγιωτάτου πατρὸς ἡμῶν καὶ συλλειτουργοῦ
[1, 14]	τῷ κλειθριδίῳ τεθέαμαι μετὰ παντὸς	τοῦ	ἁλισθέντος αὐτόθι λεώ, τῶν ἀγροίκων
[1, 3]	ἐν Ἐφέσῳ ἠθροίσθη, ὑστερήσαντος Ἰωάννου	τοῦ	Ἀντιοχείας καὶ Θεοδωρήτου. Ὧν ἐπειδὴ
[1, 4]	παρὰ τῆς συνόδου καθῃρέθη Νεστόριος,	τοῦ	Ἀντιοχείας μὴ ἐνδημήσαντος. Ὡς οὖν
[1, 8]	Νεστόριον τὸν ἀλάστορα τῆς Κωνσταντίνου	τοῦ	ἀοιδίμου πόλεως τὴν ἐπισκοπὴν ἐπιτρέπεται
[1, 21]	οἳ ἐπὰν διὰ τῆς ἀρετῆς	τοῦ	ἀπαθεῖς εἶναι τύχωσιν, εἰς κόσμον
[1, 21]	ὀπαῖς τῆς γῆς, κατὰ τὴν	τοῦ	ἀποστόλου φωνήν. Ἄλλοι σύνοικοι θηρίοις
[1, 1]	κεφάλαιον, ὅτι μετὰ τὴν κατάλυσιν	τοῦ	ἀσεβοῦς Ἰουλιανοῦ τῶν αἱρέσεων μικρὸν
[1, 13]	ἐνέσκηψε δύναμις, ὡς καὶ Θεοδοσίου	τοῦ	αὐτοκράτορος τεθεσπικότος τοῖς κατὰ τὴν
[1, 19]	κεκράτηκε, βασιλεύοντος αὐτῶν Ἰσδιγέρδου πατρὸς〉	τοῦ	Βαραράνου, ἢ ὡς Σωκράτει δοκεῖ,
[1, 5]	αὐτοῦ. Καὶ ὅπως διὰ Θεοδοσίου	τοῦ	βασιλέως συμβαίνουσι Κύριλλος καὶ Ἰωάννης,
[1, 17]	καὶ ἑσπέρια κατέστρεψε· καὶ περὶ	τοῦ	γενομένου ξένου σεισμοῦ καὶ τῶν
[1, 6]	πόνοις ἑλομένου προσομιλεῖν, ἵνα τὸν	τοῦ	διαβόλου νικήσῃ φθόνον καὶ συνάψῃ
[1, 10]	σύνοδος ἀθροίζεται. ~ιʹ Ὅσα παρὰ	τοῦ	Διοσκόρου καὶ Χρυσαφίου τὸ παράλογον
[1, 7]	πρᾶττε τὸ δοκοῦν, εἴ γε	τοῦ	δοκοῦντος λόγος οὐδεὶς δυνατώτερος. Καὶ
[1, 9]	αὖ ἐπιδεδωκότος Εὐσεβίου τὴν ἐπισκοπὴν	τοῦ	Δορυλαίου διέποντος, ὃς καὶ ῥήτωρ
[1, 10]	καθαιρέσεως Φλαβιανὸς καὶ Εὐσέβιος ὁ	τοῦ	Δορυλαίου πρόεδρος. Κατὰ ταύτην καὶ
[1, 2]	συνεργοῦντος θεοῦ, ἐκ τῆς Νεστορίου	τοῦ	δυσσεβοῦς βλασφημίας. Ἤρξατο δὲ ὁ
[1, 4]	καὶ διαφόρων ἐκφρόνως βλασφημηθέντων παρὰ	τοῦ	δυσσεβοῦς Νεστορίου, ἡ ἁγία σύνοδος
[1, 9]	τὸν θρόνον διαδέχεται. ~θʹ Περὶ	τοῦ	δυστυχοῦς Εὐτυχοῦς, καὶ ὅπως παρὰ
[1, 6]	διὰ τὴν ἐπιστολήν. Παύλου τε	τοῦ	Ἐμεσηνῶν ἐπισκόπου πρὸς τὴν Ἀλεξάνδρου
[1, 6]	καθαίρεσιν ἐπικυρώσαντες, ~ςʹ Περὶ Παύλου	τοῦ	Ἐμέσης εἰς Ἀλεξάνδρειαν ἐλθόντος, καὶ
[1, 2]	καταντήσειν, εἴ γε προοιμιασθείη, Χριστοῦ	τοῦ	ἐπὶ πάντων συνεργοῦντος θεοῦ, ἐκ
[1, 4]	πατρὸς ἡμῶν καὶ συλλειτουργοῦ Κελεστίνου	τοῦ	ἐπισκόπου τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας, δακρύσαντες
[1, 6]	κυρίου μου τοῦ θεοσεβεστάτου Παύλου	τοῦ	ἐπισκόπου χάρτην προκομίσαντος ἀδιάβλητον ἔχοντα
[1, 7]	προσχωροῦντος αὐτῷ θἀτέρου τῶν μερῶν	τοῦ	ἑτέρου στερηθείη, τὴν χριστοτόκος ἐπενόησε
[1, 6]	τὴν Ἀλεξάνδρειαν τοῦ κυρίου μου	τοῦ	θεοσεβεστάτου ἀδελφοῦ καὶ συλλειτουργοῦ Παύλου,
[1, 6]	μάλιστα πεπληροφορήμεθα, τοῦ κυρίου μου	τοῦ	θεοσεβεστάτου Παύλου τοῦ ἐπισκόπου χάρτην
[1, 13]	ὁπόσος καὶ πηλίκος ὁ ἄνθρωπος	τοῦ	θεοῦ γέγονε Συμεώνης. Ταύτῃ καὶ
[1, 11]	ἀνάβασιν ἡ καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ	τοῦ	θεοῦ ἐλήλυθεν ἐκκλησία. Οἱ δέ
[1, 20]	ἐπὶ τὴν ἁγίαν ἐπειγομένη Χριστοῦ	τοῦ	θεοῦ ἡμῶν πόλιν, ἐνταῦθά τε
[1, 7]	τῆς δεούσης ἔτυχεν ἐπεξελεύσεως, ἡ	τοῦ	θεοῦ κρίσις αὐτὸν ἐκδεξαμένη αἰχμαλωσίᾳ
[1, 11]	κἀν τούτῳ ἔστι τὴν ἄρρητον	τοῦ	θεοῦ σοφίαν, τοῦ καὶ πρὸς
[1, 16]	Γέγονε δὲ ταὐτὰ ἐκεῖθεν ἔνθεν,	τοῦ	θεοῦ τὰς ὁσίας τῶν ἁγίων
[1, 11]	γὰρ τὴν ἄφραστον καὶ ἀνεξιχνίαστον	τοῦ	θεοῦ φιλανθρωπίαν ἐρευνῶντες καὶ ἐς
[1, 4]	πολλοῦ χρόνου τριβήν, συναλίζονται, Κυρίλλου	τοῦ	θεσπεσίου διέποντος καὶ τὸν Κελεστίνου
[1, 15]	ἀοίδιμον, ἐξ ὧν μάλιστα δείκνυται	τοῦ	θεσπεσίου συνακμάσαι τοῖς χρόνοις. Ταῦτά
[1, 4]	καὶ τῶν ἐπιστολῶν ἀνεγνωσμένων Κυρίλλου	τοῦ	θεσπεσίου τῶν πρὸς Νεστόριον εἰργασμένων
[1, 21]	μηδὲ μὴν αὐτῇ τῇ περιπλοκῇ	τοῦ	θήλεος πρὸς τὴν ἰδίαν ἀποκριθῆναι
[1, 13]	δέ γε ἀντισταίη, ἢ καὶ	τοῦ	ἰδίου θελήματος δοῦλος γένοιτο καὶ
[1, 16]	ἡμῶν τελεῖται, πρὸς τὸ μεγαλοπρεπέστερον	τοῦ	ἱεράρχου Γρηγορίου ταύτην ἐξάραντος. Γέγονε
[1, 10]	κρατοῦντος, συνδραμόντων ἐν Ἐφέσῳ Ἰουβεναλίου	τοῦ	Ἱεροσολύμων ἐπισκόπου, τοῦ καὶ πρότερον
[1, 7]	ἐφ´ ἡμῖν ἀναλαβόντων ἀπολελύμεθα, μετὰ	τοῦ	καὶ διαμαρτυρίαις ἡμᾶς ἀπειλητικαῖς καταπλῆξαι
[1, 11]	τὴν ἄρρητον τοῦ θεοῦ σοφίαν,	τοῦ	καὶ πρὸς τὸν θεσπέσιον Παῦλον
[1, 10]	Ἐφέσῳ Ἰουβεναλίου τοῦ Ἱεροσολύμων ἐπισκόπου,	τοῦ	καὶ πρότερον ἐν Ἐφέσῳ γενομένου,
[1, 14]	Κατὰ τὸ λαιὸν τοίνυν μέρος	τοῦ	κίονος ἐν αὐτῷ τῷ κλειθριδίῳ
[1, 15]	Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου, καὶ Συνεσίου	τοῦ	Κυρήνης ἐπισκόπου. Ἐπὶ τῆς αὐτῆς
[1, 6]	Ἀφικομένου τοίνυν εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν	τοῦ	κυρίου μου τοῦ θεοσεβεστάτου ἀδελφοῦ
[1, 6]	διχοστασία γέγονε, νυνὶ μάλιστα πεπληροφορήμεθα,	τοῦ	κυρίου μου τοῦ θεοσεβεστάτου Παύλου
[1, 9]	ὁμολογῶ· ὃς οὐδὲ τὸ σῶμα	τοῦ	Κυρίου ὁμοούσιον ἡμῖν ἔλεγεν εἶναι·
[1, 7]	καὶ ταχέως διελύθη κατὰ τὴν	τοῦ	Κυρίου παραβολήν, πρὸς τοὺς ἐγκαλέσαντάς
[1, 9]	δυστυχοῦς Εὐτυχοῦς, καὶ ὅπως παρὰ	τοῦ	Κωνσταντινουπόλεως καθῃρέθη Φλαβιανοῦ, καὶ περὶ
[1, 2]	Ὅπως ἐφωράθη Νεστόριος δι´ Ἀναστασίου	τοῦ	μαθητοῦ διδάσκοντος μὴ θεοτόκον ἀλλὰ
[1, 13]	τὸν πάνσεπτον διασωσάντων νεκρὸν Συμεώνου	τοῦ	μακαρίου, ὡς ἂν μὴ αἱ
[1, 13]	συναλιζομένου διασώζονται. Καὶ τὸ κατὰ	τοῦ	μετώπου δέρμα ἐρρυτίδωτο μὲν καὶ
[1, 22]	αὐτοῖς ἰδεῖν ἐπειγόμενοι. ~κβʹ Περὶ	τοῦ	ναοῦ τοῦ ἁγίου Στεφάνου ἐν
[1, 11]	προπίνειν ἐπιτρέψας, ὡς ἂν μετὰ	τοῦ	νέκταρος καὶ τὰ ὀνείδη κοινῶς
[1, 3]	μηδὲν εὐλαβούμενος, εἰκότως ἐδέησε νεύμασι	τοῦ	νέου Θεοδοσίου τὰ σκῆπτρα τῆς
[1, 14]	ὄρους σταδίους εἴκοσιν. Ἡ δὲ	τοῦ	νεὼ οἰκοδομία σύγκειται μὲν σταυροῦ
[1, 14]	καταλιπούσης. Διήκει δὲ τὸ πρόσαντες	τοῦ	ὄρους σταδίους εἴκοσιν. Ἡ δὲ
[1, 14]	μάλιστα τριακοσίους κείμενον πρὸς αὐτὴν	τοῦ	ὄρους τὴν κορυφήν. Μάνδραν οἱ
[1, 14]	τῇ περὶ τὸν κίονα στοᾷ	τοῦ	ὁσίου Συμεών, ὃν ἑωράκει ὁ
[1, 16]	μετατίθεται πολλοῖς ὕστερον χρόνοις, ὑποθεμένου	τοῦ	παναγάθου θεοῦ Θεοδοσίῳ τὸν Θεοφόρον
[1, 13]	διδάξαντα τῆς ἀρχῆς δεηθῆναί τε	τοῦ	παναγίου καὶ ἀερίου μάρτυρος ἐπὶ
[1, 14]	δὴ γίνεται μόνον ἐν τοῖς	τοῦ	παναγίου μνημείοις. Εἰσὶ δὲ οἳ
[1, 2]	τὴν μὲν θεοτόκος φωνὴν ὑπὸ	τοῦ	παναγίου πνεύματος ἤδη χαλκευθεῖσαν διὰ
[1, 1]	τε αὖ καὶ Μακεδονίου ὑπὸ	τοῦ	παναγίου πνεύματος κατὰ τὸν Βόσπορον
[1, 14]	ἐπιχώριοι καλοῦσι, τῆς ἀσκήσεως οἶμαι	τοῦ	παναγίου Συμεώνου τὴν προσηγορίαν τῷ
[1, 13]	ἱερέων τεθέαμαι, ἐπισκοποῦντος τήνδε Γρηγορίου	τοῦ	παναοιδίμου, Φιλιππικοῦ δεηθέντος παραφυλακῆς ἕνεκα
[1, 1]	καὶ περιπτύσσεται, καὶ οὐκ εἰ	τοῦ	παντὸς ἐξώσει γε φρυαττόμενος, ἀλλ´
[1, 6]	καὶ διχονοίας ἁπάσης ἀνῄρηται τρόπος,	τοῦ	πάντων ἡμῶν σωτῆρος Χριστοῦ ταῖς
[1, 4]	τῆς ἱερᾶς ἐκείνης ἐπιστολῆς Κελεστίνου	τοῦ	πάνυ, τῆς πρὸς αὐτ? τόριος,
[1, 15]	~ιεʹ Περὶ τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου	τοῦ	Πηλουσιώτου, καὶ Συνεσίου τοῦ Κυρήνης
[1, 11]	Λόγος σαρκούμενος δευτέρᾳ γεννήσει φειδοῖ	τοῦ	πλάσματος. Εἰ δὲ περὶ ἕτερά
[1, 14]	ἔφθην εἰπών, ἐπεπόνητο. ~ιδʹ Περὶ	τοῦ	πολλάκις φαινομένου ἀστέρος ἐν τῇ
[1, 22]	ἐξοχῇ τε καὶ κάλλει προὖχον,	τοῦ	πρώτου διακόνων τε καὶ μαρτύρων
[1, 12]	κειμένηἸουστινιανοῦ κῶδιξ ὠνόμασταιτρίτη τὸν ἀριθμὸν	τοῦ	πρώτου τίτλου τυγχάνουσα· ἐν ᾗ
[1, 14]	τεθήπασι τὸ θαῦμα· ἀντικρὺ γὰρ	τοῦ	σελαγίζοντος ἀστέρος ἡ μία τῶν
[1, 17]	τεμένει τιμώμενα. ~ιζʹ Περὶ Ἀττίλα	τοῦ	Σκυθῶν βασιλέως, καὶ ὅπως τὰ
[1, 13]	~ιγʹ Περὶ τοῦ ἁγίου Συμεὼν	τοῦ	Στυλίτου. Ἐν τούτοις τοῖς χρόνοις
[1, 0]	~Προοίμιον	τοῦ	συγγραφέως, πῶς ἐπὶ τὸ γράφειν
[1, 11]	δεύτερον διελύθη συνέδριον. ~ιαʹ Ἀπολογία	τοῦ	συγγραφέως ὑπὲρ τῶν ἐν ἡμῖν
[1, 13]	ἀνθρώπων πιστῶν βιαίως ἀφῃρέθησαν, διὰ	τοῦ	σχήματος κηρύσσοντες οἷός τε καὶ
[1, 20]	ὁ Θεοδόσιος τὴν Εὐδοκίαν εἰσοικίζεται	τοῦ	σωτηριώδους μεταλαβοῦσαν βαπτίσματος, γένει μὲν
[1, 11]	ἄττα κεκαινούργηται, γεγόνασι καὶ ταῦτα	τοῦ	σωτῆρος ἐνδόντος θεοῦ τῷ αὐτεξουσίῳ
[1, 16]	ἄρα ἦν τὸ οἰκονομούμενον παρὰ	τοῦ	σωτῆρος θεοῦ, ὡς ἂν καὶ
[1, 21]	πόλιν γενομένη πολλὰ πρὸς τιμῆς	τοῦ	σωτῆρος πέπραχε θεοῦ, ὥστε καὶ
[1, 4]	ἀλλότριον εἶναι τὸν αὐτὸν Νεστόριον	τοῦ	τε ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος καὶ παντὸς
[1, 7]	πατὴρ Νεστόριος, ὁ μὴ κατὰ	τοῦ	τεθέντος θεμελίου τὴν οἰκοδομίαν ποιησάμενος
[1, 4]	οἱ συνελθόντες ἀντελαμβάνοντο. Καὶ Μέμνονος	τοῦ	τῆς Ἐφεσίων προέδρου τὴν διέλευσιν
[1, 10]	Ἰούλιος ἐπίσκοπος, τόπον πληρῶν Λέοντος	τοῦ	τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης ἐπισκόπου. Παρῆν
[1, 4]	τοῖς ἄλλοις μήτε ὑπακοῦσαι βουληθέντος	τοῦ	τιμιωτάτου Νεστορίου τῇ ἡμῶν κλήσει,
[1, 7]	Ἴβεως ἐκ πολλῶν πρώην ἀφανισθείσης,	τοῦ	τῶν Νουβαδῶν πλήθους ἐπ´ αὐτὴν
[1, 17]	τῷ λόγῳ πόλεμος ἐκεκίνητο Ἀττίλα	τοῦ	τῶν Σκυθῶν βασιλέως· ὃν περιέργως
[1, 11]	ἐξωλίσθησεν, ἀλλὰ μᾶλλον ὑπολαμβάνων κρεῖσσον	τοῦ	φθάσαντος λέγειν εἰ τόδε πρεσβεύσειε.
[1, 0]	ἥ τε εἰς ἡμᾶς ἄφιξις	τοῦ	φιλανθρώπου θεοῦ, ἥ τε εἰς
[1, 2]	θεὸν τεχθῆναι ἀδύνατον. Πρὸς τούτοις	τοῦ	φιλοχρίστου λεὼ δυσχεράναντος καὶ βλασφημίαν
[1, 18]	ἃ τῇ δίκῃ ἱδρύεται, εὐθὺ	τοῦ	φόρου οὗ ἡ περικαλλὴς οἰκία,
[1, 6]	γῆ· λέλυται γὰρ τὸ μεσότοιχον	τοῦ	φραγμοῦ, καὶ πέπαυται τὸ λυποῦν,
[1, 8]	ὑφ´ οὗ πάσης εἰρήνης ἡ	τοῦ	Χριστοῦ τετύχηκεν ἐκκλησία. Τούτου δὲ
[1, 14]	τιάρᾳ κεκαλυμμένον ὥσπερ εἰώθει. Ὧδε	τοῦ	χώρου γινόμενοι ἄνδρες ἀφυλάκτως εἰσίασι,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/08/2009