| [317] (Version A)
Ποιμὴν λύκον εἰς μάνδραν εἰσάγων καὶ κύων.
Μάνδρας ἔσω πρόβατα ποιμὴν εἰσάγων
μετ' αὐτῶν καὶ λύκον ἤμελλε συγκλεῖσαι,
εἰ μὴ ὁ κύων ἰδὼν πρὸς αὐτὸν εἶπεν·
Πῶς τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης θέλων σῶσαι
τόνδε τὸν λύκον συνεισάγεις τῇ ποίμνῃ;
Ὅτι μεγίστην βλάβην καὶ θανάτου παραιτίαν οἶδε ποιεῖν τῶν κακῶν
ἡ συνοίκησις.
(Version B)
Ποιμὴν λύκον εἰς μάνδραν εἰσάγων καὶ κύων.
Ποιμὴν εἰς μάνδραν τὰ πρόβατα εἰσάγων
ἔμελλε μετ' αὐτῶν εἰσαγαγεῖν λύκον.
Κύων δὲ ἰδὼν πρὸς αὐτὸν οὕτως λέγει·
Πῶς ἄγων τοῦτον ἔνδοθεν εἰς τὴν μάνδραν
ποίμνια βούλει σοι τοῦ ζωογονεῖσθαι;
Ὅτι μεγίστην βλάβην καὶ θάνατον οἶδε ποιεῖν τῶν κακῶν ἡ
συνουσία.
| [317] LE BERGER QUI INTRODUIT LE LOUP DANS LA BERGERIE ET LE CHIEN
Un berger, qui faisait rentrer ses moutons à l'intérieur de l'étable, allait
enfermer avec eux un loup, si son chien, qui s'en était aperçu, ne lui eût dit :
«Comment toi, qui tiens à la vie de tes moutons, fais-tu entrer ce loup avec eux ?»
La société des méchants est propre à causer les plus grands dommages et même la
mort.
|
