Livre, chapitre
[5, 4]	ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτόν· Οὐ	μὰ	τόν, οὐδὲ Λύκωνα παρήσομεν, ὅττι
[5, 3]	ἀρχή· Στράτων Ἀρσινόῃ εὖ πράττειν.	μαγ	βυκʹ Τοῦτόν φασιν οὕτω γενέσθαι
[5, 6]	κτείνας, ὥς φησι Δημήτριος ὁ	Μάγνης	ἐν Ὁμωνύμοις. ὃς καὶ τοιόνδε
[5, 5]	τῆς πολιτείας φησὶ Δημήτριος ὁ	Μάγνης	ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις, ὁπότε φυγὼν
[5, 6]	δωδέκατος ἐπιγραμμάτων ποιητὴς λιγυρός· τρισκαιδέκατος	Μάγνης,	Μιθραδατικὰ γεγραφώς· τεσσαρεσκαιδέκατος ἀστρολογούμενα συγγεγραφώς.
[5, 2]	τ' εἰς τὴν διατριβὴν αὐτοῦ	μαθηταὶ	πρὸς δισχιλίους. Οὗτος τά τ'
[5, 5]	αὐτὸς καὶ ζωγράφος· πέμπτος Ἀσπένδιος,	μαθητὴς	Ἀπολλωνίου τοῦ Σολέως· ἕκτος Καλλατιανός,
[5, 5]	Βιθυνὸς Διφίλου τοῦ Στωικοῦ υἱός,	μαθητὴς	δὲ Παναιτίου τοῦ Ῥοδίου· τεσσαρεσκαιδέκατος
[5, 3]	δεύτερος αὐτὸς οὗτος· τρίτος ἰατρός,	μαθητὴς	Ἐρασιστράτου, ὡς δέ τινες, τρόφιμος·
[5, 2]	δ' αὐτὸν ἐρωτηθέντα ὑπὸ τῶν	μαθητῶν	εἴ τι ἐπισκήπτει, εἰπεῖν, Ἐπισκήπτειν
[5, 5]	αʹ Ἐρωτικὸς αʹ Φαιδώνδας αʹ	Μαίδων	αʹ Κλέων αʹ Σωκράτης αʹ
[5, 4]	δ' ἐγώ, τὴν οὕτως ἀΐδαο	μακρὴν	ὁδὸν εἰ πρὶν ὁ ποσσὶν
[5, 2]	καὶ νῦν ἐν τοῖς ἰδίοις	μάλα	νεναυαγηκότα, προσετάξαμεν ἂν μετὰ Μελάντου
[5, 6]	ἐν Διαδοχαῖς. οὗτος ἐσθῆτί τε	μαλακῇ	ἐχρῆτο καὶ ὑπέρογκος ἦν τὸ
[5, 4]	τὴν στολήν, ὡς ἀνυπερβλήτῳ χρῆσθαι	μαλακότητι	ἱματίων, καθά φησιν Ἕρμιππος. Ἀλλὰ
[5, 2]	καὶ ἡμᾶς ὅπου ἂν δοκῇ	μάλιστα	ἁρμόττον εἶναι τοῦ κήπου, μηδὲν
[5, 3]	ἐν παντὶ λόγων εἴδει καὶ	μάλιστά	γε ἐν τῷ καλουμένῳ φυσικῷ,
[5, 4]	ὅττι ποδαλγὴς κάτθανε· θαυμάζω τοῦτο	μάλιστα	δ' ἐγώ, τὴν οὕτως ἀΐδαο
[5, 4]	ἐπὶ τοῦ πράγματος καὶ συναύξειν	μάλιστα	δυνήσεσθαι. Συγκατασκευαζέτωσαν δὲ καὶ οἱ
[5, 2]	δὲ βιβλία καὶ αὐτὸς ὅτι	μάλιστα	πάμπλειστα, ἃ καὶ αὐτὰ ἄξιον
[5, 2]	ποιεῖσθαι τοὺς πρεσβυτάτους, ὅπως ὅτι	μάλιστα	προαχθῇ κατὰ φιλοσοφίαν. Θάψαι δὲ
[5, 3]	Περὶ τοῦ ὅρου, Περὶ τοῦ	μᾶλλον	καὶ ἧττον, Περὶ ἀδίκου, Περὶ
[5, 2]	καὶ Παρμένοντα ἤδη ἐλευθέρους ἀφίημι·	Μανῆν	δὲ καὶ Καλλίαν παραμείναντας ἔτη
[5, 5]	δ' ἐσυκοφαντεῖτο ἐν ταῖς Ἀθήναις-	μανθάνω	γὰρ καὶ τοῦτο Μένανδρος ὁ
[5, 2]	ἀπήνεγκε δὲ Ἀνδροσθένης ὁ υἱός·	μάρτυρες	Ἀρίμνηστος Κλεοβούλου, Λυσίστρατος Φείδωνος Θάσιος,
[5, 2]	Τὴν δ' ἑτέραν ἔχει Ὀλυμπιόδωρος·	μάρτυρες	δ' οἱ αὐτοί. Τὴν δ'
[5, 4]	ἔστω ἡ δόσις τῶν ἐνταῦθα.	Μάρτυρες	Καλλῖνος Ἑρμιονεύς, Ἀρίστων Κεῖος, Εὐφρόνιος
[5, 2]	μία μὲν παρὰ Ἡγησίᾳ Ἱππάρχου·	μάρτυρες	Κάλλιππος Παλληνεύς, Φιλόμηλος Εὐωνυμεύς, Λύσανδρος
[5, 6]	τι τῶν ἰδίων συγγραμμάτων ἐχρῆτο	μαρτυρίοις	ὡς Σοφοκλέους. αἰσθόμενος δ' ὁ
[5, 2]	εἰς αὐτόν· Οὐκ ἄρα τοῦτο	μάταιον	ἔπος μερόπων τινὶ λέχθη, ῥήγνυσθαι
[5, 2]	βʹ γʹ Περὶ μέτρων αʹ	Μεγακλῆς	αʹ Περὶ νόμων αʹ Περὶ
[5, 2]	πόνος- ἢ καλῶς αὐτοῦ πρόστητε·	μεγάλη	γὰρ ἡ δόξα. Τὸ δὲ
[5, 5]	αʹ Περὶ τύχης αʹ Περὶ	μεγαλοψυχίας	αʹ Περὶ γάμου αʹ Περὶ
[5, 2]	λοιμῶν αʹ Περὶ λιποψυχίας αʹ	Μεγαρικὸς	αʹ Περὶ μελαγχολίας αʹ Περὶ
[5, 4]	τε πολλὰ συμβουλεύσας Ἀθηναίοις, τὰ	μέγιστα	αὐτοὺς ὠφέλησεν. Ἦν δὲ καὶ
[5, 5]	τὴν χεῖρα δηχθεὶς τὸν βίον	μεθῆκε.	Καὶ θάπτεται ἐν τῷ Βουσιρίτῃ
[5, 2]	αʹ Μεταρσιολογικῶν αʹ βʹ Περὶ	μέθης	αʹ Νόμων κατὰ στοιχεῖον κδʹ
[5, 4]	ἐμὲ καὶ τὴν τέχνην καὶ	μείζονος	ἔτι τιμῆς. Δίδωμι δὲ τῷ
[5, 2]	Περὶ τοῦ δεδόσθαι αʹ Περὶ	μείζονος	καὶ ἐλάττονος αʹ Περὶ τῶν
[5, 2]	λιποψυχίας αʹ Μεγαρικὸς αʹ Περὶ	μελαγχολίας	αʹ Περὶ μετάλλων αʹ βʹ
[5, 5]	φῶς ἀπ' ὀμμάτων ἀλλ' ἀΐδην	μέλανα.	Ἡρακλείδης δ' ἐν τῇ ἐπιτομῇ
[5, 2]	~Θεόφραστος	Μελάντα	Ἐρέσιος κναφέως υἱός, ὥς φησιν
[5, 2]	δ' Ἵππαρχος Καλλίνῳ τρισχιλίας δραχμάς·	Μελάντῃ	δὲ καὶ Παγκρέοντι εἰ μὲν
[5, 2]	λαβεῖν παρὰ Ἱππάρχου, δότω Ἵππαρχος	Μελάντῃ	καὶ Παγκρέοντι, ἑκατέρῳ, τάλαντον· διδόναι
[5, 2]	ταῦτα, καθάπερ καὶ αὐτὸς διελέχθην	Μελάντῃ	καὶ Παγκρέοντι πλεονάκις καὶ πάντα
[5, 2]	μὲν οἴκοι ὑπάρχοντα πάντα δίδωμι	Μελάντῃ	καὶ Παγκρέοντι τοῖς υἱοῖς Λέοντος.
[5, 2]	Στράτων, Καλλῖνος, Δημότιμος, Δημάρατος, Καλλισθένης,	Μελάντης,	Παγκρέων, Νίκιππος. Ἐξεῖναι δὲ βουλομένῳ
[5, 2]	μάλα νεναυαγηκότα, προσετάξαμεν ἂν μετὰ	Μελάντου	καὶ Παγκρέον τος ἐξάγειν αὐτά.
[5, 2]	Περὶ μετάλλων αʹ βʹ Περὶ	μέλιτος	αʹ Περὶ τῶν Μητροδώρου συναγωγῆς
[5, 3]	Περὶ τοῦ ἰδίου, Περὶ τοῦ	μέλλοντος,	Εὑρημάτων ἔλεγχοι δύο, Ὑπομνήματα, ἃ
[5, 5]	πικρὸς ἀνήρ· πέμπτος ἀνδριαντοποιός, οὗ	μέμνηται	Πολέμων· ἕκτος Ἐρυθραῖος, ποικιλογράφος ἄνθρωπος,
[5, 2]	παρανόμων. Ὅτε καὶ τὸν νόμον	μὲν	ἄκυρον ἐποίησαν Ἀθηναῖοι, τὸν δὲ
[5, 2]	σιωπῶντα τὸ ὅλον ἔφη, Εἰ	μὲν	ἀμαθὴς εἶ, φρονίμως ποιεῖς, εἰ
[5, 2]	γὰρ καὶ Θεόφραστος ἕως ἐπόνει	μὲν	ἄπηρος ἦν δέμας, εἶτ' ἀνεθεὶς
[5, 5]	αὐτοῦ τὰς εἰκόνας καὶ τὰς	μὲν	ἀποδόμενοι, τὰς δὲ βυθίσαντες, τὰς
[5, 2]	τάδε μοι βούλομαι γενέσθαι· πρῶτον	μὲν	{βούλομαι γενέσθαι} τὰ περὶ τὸ
[5, 3]	Λύκων, Ἄθανις. Καταλείπω δὲ τὴν	μὲν	διατριβὴν Λύκωνι, ἐπειδὴ τῶν ἄλλων
[5, 3]	Λύκωνι, ἐπειδὴ τῶν ἄλλων οἱ	μέν	εἰσι πρεσβύτεροι, οἱ δὲ ἄσχολοι.
[5, 3]	Ὀλυμπίχῳ καὶ Λύκωνι. Καὶ αἵδε	μέν	εἰσιν αἱ φερόμεναι αὐτοῦ διαθῆκαι,
[5, 4]	θεραπευόντων ἐμαυτὸν οὕτως ἐξάγω· Δημητρίῳ	μὲν	ἐλευθέρῳ πάλαι ὄντι ἀφίημι τὰ
[5, 4]	τὴν ἀρρωστίαν ταύτην ὑπενεγκεῖν· τὰ	μὲν	ἐν οἴκῳ πάντα δίδωμι τοῖς
[5, 2]	τοῦτον ἐχούσας τὸν τρόπον· Ἔσται	μὲν	εὖ· ἐὰν δέ τι συμβῇ,
[5, 2]	εἴ τι ἐπισκήπτει, εἰπεῖν, Ἐπισκήπτειν	μὲν	ἔχειν οὐδέν, πλὴν ὅτι πολλὰ
[5, 2]	ἐν ὀγδόῃ Περιπάτων. Οὗτος πρῶτον	μὲν	ἤκουσεν Ἀλκίππου τοῦ πολίτου ἐν
[5, 6]	ἀπαλλαγήσεσθαι τοῦ κακοῦ, εἰ ζῶν	μὲν	Ἡρακλείδης ὁ Εὐθύφρονος χρυσῷ στεφάνῳ
[5, 5]	~Δημήτριος Φανοστράτου Φαληρεύς. Οὗτος ἤκουσε	μὲν	Θεοφράστου· δημηγορῶν δὲ παρ' Ἀθηναίοις
[5, 2]	αὐτοῦ τούτου· φάναι γάρ, τοῦ	μὲν	Θεοφράστου καθ' ὑπερβολὴν ὀξύτητος πᾶν
[5, 6]	διεψεύσθης, σεσοφισμένε· δὴ γὰρ ὁ	μὲν	θὴρ ἦε δράκων, σὺ δὲ
[5, 5]	παρ' ὁντινοῦν· ὧν ἐστι τὰ	μὲν	ἱστορικά, τὰ δὲ πολιτικά, τὰ
[5, 2]	παιδίσκην. Τῶν δὲ παίδων Μόλωνα	μὲν	καὶ Τίμωνα καὶ Παρμένοντα ἤδη
[5, 6]	καὶ Περὶ εὑρημάτων. Τούτων τὰ	μὲν	κωμικῶς πέπλακεν, ὡς τὸ Περὶ
[5, 3]	ἂν δοκῇ Ἀρκεσιλάῳ. Καὶ πρῶτον	μὲν	Λαμπυρίων καὶ Ἀρκεσίλαος ἀράσθωσαν τὰς
[5, 5]	τεσσαρεσκαιδέκατος ῥήτωρ Σμυρναῖος. Καὶ οὗτοι	μὲν	λογικοί. Ποιηταὶ δὲ πρῶτος ἀρχαίαν
[5, 6]	οὐχ ἁλίσκεται πάγῃ· {Β. ἁλίσκεται	μέν,	μετὰ χρόνον δ' ἁλίσκεται. καὶ
[5, 2]	Μελάντῃ δὲ καὶ Παγκρέοντι εἰ	μὲν	μὴ ἑωρῶμεν Ἵππαρχον καὶ ἡμῖν
[5, 3]	Ἀθήνησιν ὑπάρχοντός μοι ἀργυρίου πρῶτον	μὲν	οἱ ἐπιμεληταὶ τὰ περὶ τὴν
[5, 3]	διατίθεμαι, ἐάν τι πάσχω· τὰ	μὲν	οἴκοι καταλείπω πάντα Λαμπυρίωνι καὶ
[5, 2]	τι συμβῇ, τάδε διατίθεμαι· τὰ	μὲν	οἴκοι ὑπάρχοντα πάντα δίδωμι Μελάντῃ
[5, 2]	πλεῖον τοῦ συμφέροντος. Ἀλλ' ἐμοὶ	μὲν	οὐκέτ' ἐκποιεῖ βουλεύεσθαι τί πρακτέον,
[5, 2]	στίχων μυρίων κγʹ βωνʹ Τοσαῦτα	μὲν	οὖν καὶ τῷδε τὰ βιβλία.
[5, 2]	τῷ Θεοφράστου δακτυλίῳ σεσημασμέναι, μία	μὲν	παρὰ Ἡγησίᾳ Ἱππάρχου· μάρτυρες Κάλλιππος
[5, 6]	καὶ ἄριστα· διάλογοι, ὧν ἠθικὰ	μὲν	Περὶ δικαιοσύνης γʹ Ἓν δὲ
[5, 2]	τῇ διαθήκῃ γεγραμμένων. Καὶ τὰ	μὲν	περὶ τὸ ἱερὸν καὶ τὰ
[5, 6]	δηχθεῖσα παραχρῆμα ἀπέπνευσε. καὶ τὰ	μὲν	περὶ τὸν θάνατον αὐτοῦ τοσαῦτα.
[5, 6]	πλούσιος. Ἀθήνησι δὲ παρέβαλε πρῶτον	μὲν	Σπευσίππῳ· ἀλλὰ καὶ τῶν Πυθαγορείων
[5, 5]	ἐρημίαις ἑαυτούς. Τοὺς φίλους ἐπὶ	μὲν	τὰ ἀγαθὰ παρακαλουμένους ἀπιέναι, ἐπὶ
[5, 5]	Τοὺς νέους ἔφη δεῖν ἐπὶ	μὲν	τῆς οἰκίας τοὺς γονέας αἰδεῖσθαι,
[5, 2]	Νικομάχου εἰκόνα συντελεσθῆναι ἴσην. Τὸ	μὲν	τῆς πλάσεως ἔχει Πραξιτέλης, τὸ
[5, 4]	ἢ κατόπτρῳ διεστραμμένῳ. Καὶ ἐπὶ	μὲν	τὸν ἐκ τῆς ἀγορᾶς στέφανον
[5, 4]	θεωρεῖσθαι. Τοῦτο δὲ ὅτι ἐν	μὲν	τῷ λέγειν γλυκύτατος ἦν· παρὸ
[5, 5]	Τῶν τετυφωμένων ἀνδρῶν ἔφη τὸ	μὲν	ὕψος δεῖν περιαιρεῖν, τὸ δὲ
[5, 2]	τὴν φύσιν ὑπάρχοντος, ὡς τῷ	μὲν	χαλινοῦ δέοι, τῷ δὲ κέντρου.
[5, 5]	Ἀθήναις- μανθάνω γὰρ καὶ τοῦτο	Μένανδρος	ὁ κωμικὸς παρ' ὀλίγον ἦλθε
[5, 2]	τριακοστῷ δευτέρῳ τῶν Ὑπομνημάτων, διδάσκαλος	Μενάνδρου	τοῦ κωμικοῦ· ἄλλως τε καὶ
[5, 4]	Ἀρίστων Κεῖος, Εὐφρόνιος Παιανιεύς. Οὕτω	μέντοι	αὐτῷ συνετῶς τὰ πάντα πράττοντι
[5, 6]	καὶ διετάραξε τοὺς πλείστους. ὕστερον	μέντοι	ἐξεκαλύφθη πάντα καὶ ὤφθη Ἡρακλείδης
[5, 2]	Οὐκ ἄρα τοῦτο μάταιον ἔπος	μερόπων	τινὶ λέχθη, ῥήγνυσθαι σοφίης τόξον
[5, 5]	ἀνέστησαν. Ἔλεγε μὴ μικρὸν εἶναι	μέρος	τὰς ὀφρῦς· ὅλῳ γοῦν ἐπισκοτῆσαι
[5, 6]	ἐξουσίας. Ἔστι δ' αὐτῷ καὶ	μεσότης	τις ὁμιλητικὴ φιλοσόφων τε καὶ
[5, 4]	καὶ χιτῶνα, ἵνα πολλὰ πεπονηκὼς	μετ'	ἐμοῦ βίον εὐσχήμονα ἔχῃ. Κρίτωνι
[5, 3]	δὲ παραγένηται Ἀρκεσίλαος, λογισάσθω Ἥραιος	μετ'	Ὀλυμπίχου καὶ Ἐπικράτους καὶ τῶν
[5, 2]	ἰδίοις μάλα νεναυαγηκότα, προσετάξαμεν ἂν	μετὰ	Μελάντου καὶ Παγκρέον τος ἐξάγειν
[5, 2]	μνημεῖον ποιοῦντας. Ὅπως δὲ συνείρηται,	μετὰ	τὰ περὶ ἡμᾶς συμβάντα, τὰ>
[5, 4]	πᾶσι παρ' ὧν τι προείληφα	μετὰ	τὴν ἀποδημίαν τὴν ἐκείνου. Παρεχέσθωσαν
[5, 2]	αὐτὸν καὶ ἴδιον κῆπον σχεῖν	μετὰ	τὴν Ἀριστοτέλους τελευτήν, Δημητρίου τοῦ
[5, 5]	τὸ διάδημα τῷ ἐκ Βερενίκης,	μετὰ	τὴν ἐκείνου τελευτὴν ἀξιωθῆναι πρὸς
[5, 3]	ἐκφορὰν ἐπιμεληθήτωσαν καὶ ὅσα νομίζεται	μετὰ	τὴν ἐκφοράν, μηδὲν μήτε περίεργον
[5, 4]	ἐν Αἰγίνῃ μοι γενομένων μοριῶν	μετὰ	τὴν ἐμὴν ἀπόλυσιν καταχωρισάτω Λύκων
[5, 5]	Φαβωρῖνος. Φησὶ δ' αὐτὸν Ἕρμιππος	μετὰ	τὸν Κασσάνδρου θάνατον φοβηθέντα Ἀντίγονον
[5, 4]	καύσεως ἐπιμεληθήτωσαν Βούλων καὶ Καλλῖνος	μετὰ	τῶν συνήθων, ὅπως μήτ' ἀνελεύθερος
[5, 6]	ἁλίσκεται πάγῃ· {Β. ἁλίσκεται μέν,	μετὰ	χρόνον δ' ἁλίσκεται. καὶ πρὸς
[5, 2]	αʹ Περὶ τῶν τὰς χρόας	μεταβαλλόντων	αʹ Περὶ τῶν φωλευόντων αʹ
[5, 6]	θεῖναι, ἵνα δόξειεν εἰς θεοὺς	μεταβεβηκέναι.	ἐγένετο δὲ πάντα. καὶ μεταξὺ
[5, 4]	ἀμέλει γοῦν καὶ ἐπὶ τῶν	μεταγινωσκόντων	ἐπειδὴ μὴ ἔμαθον ὅτε καιρὸς
[5, 6]	ἀντιλέγων. ἔτι καὶ Διονύσιος ὁ	Μεταθέμενος	(ἢ Σπίνθαρος, ὡς ἔνιοι) γράψας
[5, 3]	κρίσεων, Περὶ δυνάμεων, Περὶ τῶν	μεταλλικῶν,	Μηχανικόν, Περὶ λιμοῦ καὶ σκοτώσεων,
[5, 2]	αʹ Περὶ μελαγχολίας αʹ Περὶ	μετάλλων	αʹ βʹ Περὶ μέλιτος αʹ
[5, 4]	Αὑτῶν κατηγορεῖν ἀδυνάτῳ μηνύοντας εὐχῇ	μετάνοιαν	ἀργίας ἀδιορθώτου. Τούς τε βουλευομένους
[5, 6]	μεταβεβηκέναι. ἐγένετο δὲ πάντα. καὶ	μεταξὺ	παραπεμπόντων τὸν Ἡρακλείδην τῶν πολιτῶν
[5, 2]	τῆς Δημοκρίτου ἀστρολογίας αʹ Τῆς	μεταρσιολεσχίας	αʹ Περὶ τῶν εἰδώλων αʹ
[5, 2]	Περὶ τῶν Μητροδώρου συναγωγῆς αʹ	Μεταρσιολογικῶν	αʹ βʹ Περὶ μέθης αʹ
[5, 4]	εὐωδίαν καὶ χάριν ἄλλοθί που	μετενεγκεῖν,	ἀλλ' ἐπ' αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου
[5, 2]	τῇ πατρίδι, εἶτ' ἀκούσας Πλάτωνος	μετέστη	πρὸς Ἀριστοτέλην· κἀκείνου εἰς Χαλκίδα
[5, 2]	Μητροδώρου καὶ Πυθιάδος υἱῷ καὶ	μετέχειν	τούτων· καὶ αὐτοῦ πᾶσαν ἐπιμέλειαν
[5, 2]	μουσικῆς αʹ βʹ γʹ Περὶ	μέτρων	αʹ Μεγακλῆς αʹ Περὶ νόμων
[5, 2]	αʹ Περὶ κωμῳδίας αʹ {Περὶ	μέτρων	αʹ Περὶ λέξεως αʹ Λόγων
[5, 2]	τὸ τῆς φράσεως θεσπέσιον Ἀριστοτέλης	μετωνόμασεν·	οὗ καὶ τοῦ υἱέος Νικομάχου
[5, 5]	καὶ τοὺς παιᾶνας ποιῆσαι τοὺς	μέχρι	νῦν ᾀδομένους. Σφόδρα δὲ λαμπρὸς
[5, 5]	τούτου παραφυλάττεσθαι ἐν τῇ χώρᾳ	μέχρι	τι δόξει περὶ αὐτοῦ. Ἐνταῦθα
[5, 4]	πρὸς τιμήν, καὶ τούτων φανῶμεν	μὴ	ἀμνήμονες ὄντες. Περὶ δὲ τῶν
[5, 4]	Ἱερωνύμῳ τῷ περιπατητικῷ, ὡς μόνον	μὴ	ἀπαντᾶν πρὸς αὐτὸν εἰς τὴν
[5, 4]	περὶ τῶν κατ' ἐμαυτόν, ἐὰν	μὴ	δυνηθῶ τὴν ἀρρωστίαν ταύτην ὑπενεγκεῖν·
[5, 4]	καὶ ἐπὶ τῶν μεταγινωσκόντων ἐπειδὴ	μὴ	ἔμαθον ὅτε καιρὸς καὶ εὐχομένων
[5, 2]	δὲ καὶ Παγκρέοντι εἰ μὲν	μὴ	ἑωρῶμεν Ἵππαρχον καὶ ἡμῖν πρότερον
[5, 2]	τῷ δήμῳ δόξῃ· εἰ δὲ	μή,	θάνατον εἶναι τὴν ζημίαν. Ἀλλ'
[5, 5]	δι' ἣν ἐκείνας ἀνέστησαν. Ἔλεγε	μὴ	μικρὸν εἶναι μέρος τὰς ὀφρῦς·
[5, 6]	ὥστ' αὐτὸν ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν	μὴ	Ποντικὸν ἀλλὰ Πομπικὸν καλεῖσθαι. πρᾷός
[5, 2]	τῶν φιλοσόφων σχολῆς ἀφηγεῖσθαι ἂν	μὴ	τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ
[5, 2]	οἰκοδομηθῆναι τὸ πρὸς τῷ μουσείῳ	μὴ	χεῖρον ἢ πρότερον· ἀναθεῖναι δὲ
[5, 3]	ὅσα νομίζεται μετὰ τὴν ἐκφοράν,	μηδὲν	μήτε περίεργον ποιοῦντες μήτ' ἀνελεύθερον.
[5, 3]	ἔθετο Δάϊππος ὑπὲρ Ἡραίου· καὶ	μηδὲν	ὀφειλέτω μήτε Λαμπυρίωνι μήτε τοῖς
[5, 2]	μάλιστα ἁρμόττον εἶναι τοῦ κήπου,	μηδὲν	περίεργον μήτε περὶ τὴν ταφὴν
[5, 2]	Σοφοκλέους τοῦ Ἀμφικλείδου νόμον εἰσενεγκόντος	μηδένα	τῶν φιλοσόφων σχολῆς ἀφηγεῖσθαι ἂν
[5, 2]	ἐπιδημεῖν, μήτ' ἐξαλλοτριοῦσι μήτ' ἐξιδιαζομένου	μηδενός,	ἀλλ' ὡς ἂν ἱερὸν κοινῇ
[5, 4]	καὶ τοὺς ἰατροὺς Πασίθεμιν καὶ	Μηδίαν	ἀξίους ὄντας καὶ διὰ τὴν
[5, 3]	ἀργύριον κομισάσθω Ἀρκεσίλαος παρ' Ὀλυμπίχου,	μηθὲν	ἐνοχλῶν αὐτὸν κατὰ τοὺς καιροὺς
[5, 4]	εἰπεῖν ὡς οὐκ ἦν ὥσπερ	μήλου	τὴν εὐωδίαν καὶ χάριν ἄλλοθί
[5, 4]	εἰκοστὴν καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα. Οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ Πανθοίδου διήκουσε τοῦ
[5, 5]	θανάτου οὐ παρὼν ὦφλεν. Οὐ	μὴν	ἐκυρίευσαν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἀλλὰ
[5, 5]	δημηγοριῶν τε καὶ πρεσβειῶν, ἀλλὰ	μὴν	καὶ λόγων Αἰσωπείων συναγωγαὶ καὶ
[5, 4]	ὄντι τέτταρας μνᾶς καὶ τὴν	Μηνοδώραν	δίδωμι· καὶ εἴ τί μοι
[5, 4]	τρόπον· ἔλεγεν Αὑτῶν κατηγορεῖν ἀδυνάτῳ	μηνύοντας	εὐχῇ μετάνοιαν ἀργίας ἀδιορθώτου. Τούς
[5, 3]	ἐκφοράν, μηδὲν μήτε περίεργον ποιοῦντες	μήτ'	ἀνελεύθερον. Ἐπιμεληταὶ δὲ ἔστωσαν τῶν
[5, 4]	Καλλῖνος μετὰ τῶν συνήθων, ὅπως	μήτ'	ἀνελεύθερος γένηται μήτε περίεργος. Τῶν
[5, 2]	δυνατὸν πᾶσιν ἀνθρώποις ἀεὶ ἐπιδημεῖν,	μήτ'	ἐξαλλοτριοῦσι μήτ' ἐξιδιαζομένου μηδενός, ἀλλ'
[5, 2]	ἀνθρώποις ἀεὶ ἐπιδημεῖν, μήτ' ἐξαλλοτριοῦσι	μήτ'	ἐξιδιαζομένου μηδενός, ἀλλ' ὡς ἂν
[5, 3]	ὑπὲρ Ἡραίου· καὶ μηδὲν ὀφειλέτω	μήτε	Λαμπυρίωνι μήτε τοῖς Λαμπυρίωνος κληρονόμοις,
[5, 2]	εἶναι τοῦ κήπου, μηδὲν περίεργον	μήτε	περὶ τὴν ταφὴν μήτε περὶ
[5, 2]	περίεργον μήτε περὶ τὴν ταφὴν	μήτε	περὶ τὸ μνημεῖον ποιοῦντας. Ὅπως
[5, 3]	νομίζεται μετὰ τὴν ἐκφοράν, μηδὲν	μήτε	περίεργον ποιοῦντες μήτ' ἀνελεύθερον. Ἐπιμεληταὶ
[5, 4]	συνήθων, ὅπως μήτ' ἀνελεύθερος γένηται	μήτε	περίεργος. Τῶν δ' ἐν Αἰγίνῃ
[5, 3]	καὶ μηδὲν ὀφειλέτω μήτε Λαμπυρίωνι	μήτε	τοῖς Λαμπυρίωνος κληρονόμοις, ἀλλ' ἀπηλλάχθω
[5, 4]	ἐλεύθερον καὶ τὴν τοῦ Μίκρου	μητέρα	καὶ Νοήμονα καὶ Δίωνα καὶ
[5, 5]	καὶ φιλόλογος ἄκρως· οὗτος καὶ	Μητρόδωρον	προεβίβασε τὸν πολίτην. Δωδέκατος γραμματικὸς
[5, 2]	βουλομένῳ φιλοσοφεῖν καὶ Ἀριστοτέλει τῷ	Μητροδώρου	καὶ Πυθιάδος υἱῷ καὶ μετέχειν
[5, 2]	Περὶ μέλιτος αʹ Περὶ τῶν	Μητροδώρου	συναγωγῆς αʹ Μεταρσιολογικῶν αʹ βʹ
[5, 6]	τὰ Ζήνωνος αʹ Πρὸς τὰ	Μήτρωνος	αʹ Γραμματικὰ δὲ Περὶ τῆς
[5, 3]	Περὶ δυνάμεων, Περὶ τῶν μεταλλικῶν,	Μηχανικόν,	Περὶ λιμοῦ καὶ σκοτώσεων, Περὶ
[5, 5]	ἀμίδας· λέγεται γὰρ καὶ τοῦτο.	Μία	δὲ μόνη σώζεται ἐν ἀκροπόλει.
[5, 2]	ἀντίγραφα τῷ Θεοφράστου δακτυλίῳ σεσημασμέναι,	μία	μὲν παρὰ Ἡγησίᾳ Ἱππάρχου· μάρτυρες
[5, 2]	ἡδονῆς αʹ Περὶ ψυχῆς θέσις	μία,	Περὶ τῶν ἀτέχνων πίστεων αʹ
[5, 4]	ποσσὶν ἀλλοτρίοις βαδίσας ἔδραμε νυκτὶ	μιῇ.	Γεγόνασι δὲ Λύκωνες καὶ ἄλλοι·
[5, 6]	ἐπιγραμμάτων ποιητὴς λιγυρός· τρισκαιδέκατος Μάγνης,	Μιθραδατικὰ	γεγραφώς· τεσσαρεσκαιδέκατος ἀστρολογούμενα συγγεγραφώς.
[5, 4]	δίδωμι τέτταρας μνᾶς. Καὶ τὸν	Μίκρον	ἀφίημι ἐλεύθερον· καὶ θρεψάτω Λύκων
[5, 5]	ἣν ἐκείνας ἀνέστησαν. Ἔλεγε μὴ	μικρὸν	εἶναι μέρος τὰς ὀφρῦς· ὅλῳ
[5, 2]	Ἁγνωνίδης τολμήσας ἀσεβείας αὐτὸν γράψασθαι	μικροῦ	καὶ προσῶφλεν. Ἀπήντων τ' εἰς
[5, 4]	δ' ἐλεύθερον καὶ τὴν τοῦ	Μίκρου	μητέρα καὶ Νοήμονα καὶ Δίωνα
[5, 3]	φύσεως ἀνθρωπίνης, Περὶ ζωογονίας, Περὶ	μίξεως,	Περὶ ὕπνου, Περὶ ἐνυπνίων, Περὶ
[5, 4]	θρεψάτω Λύκων αὐτόν. Καὶ δύο	μνᾶς	αὐτῷ δίδωμι καὶ τὰ ἐμὰ
[5, 4]	ἀφίημι αὐτῷ. Καὶ Ἱλαρᾷ πέντε	μνᾶς	καὶ ἀμφίταπον καὶ περίστρωμα καὶ
[5, 4]	τὰ λύτρα καὶ δίδωμι πέντε	μνᾶς	καὶ ἱμάτιον καὶ χιτῶνα, ἵνα
[5, 4]	καὶ Σύρῳ ἐλευθέρῳ ὄντι τέτταρας	μνᾶς	καὶ τὴν Μηνοδώραν δίδωμι· καὶ
[5, 4]	λύτρα ἀφίημι καὶ δίδωμι τέτταρας	μνᾶς.	Καὶ τὸν Μίκρον ἀφίημι ἐλεύθερον·
[5, 2]	περὶ τὸ ἱερὸν καὶ τὸ	μνημεῖον	καὶ τὸν κῆπον καὶ τὸν
[5, 3]	Τισαμενοῦ. Τὰ δὲ περὶ τὸ	μνημεῖον	ποιείτωσαν ὡς ἂν δοκῇ Ἀρκεσιλάῳ
[5, 2]	τὴν ταφὴν μήτε περὶ τὸ	μνημεῖον	ποιοῦντας. Ὅπως δὲ συνείρηται, μετὰ
[5, 4]	κἀμοῦ καὶ τοῦ τιμήσαντος ἐμὲ	μνήμη	γίνηται διὰ τῆς χρείας αὕτη
[5, 3]	τὴν διαθήκην οἵδε· Ὀλύμπιχος, Ἀριστείδης,	Μνησιγένης,	Ἱπποκράτης, Ἐπικράτης, Γοργύλος, Διοκλῆς, Λύκων,
[5, 3]	Ἀπὸ δὲ τοῦ Ἀθήνησιν ὑπάρχοντός	μοι	ἀργυρίου πρῶτον μὲν οἱ ἐπιμεληταὶ
[5, 2]	τῶν παρ' Ἱππάρχου συμβεβλημένων τάδε	μοι	βούλομαι γενέσθαι· πρῶτον μὲν {βούλομαι
[5, 4]	περίεργος. Τῶν δ' ἐν Αἰγίνῃ	μοι	γενομένων μοριῶν μετὰ τὴν ἐμὴν
[5, 4]	Μηνοδώραν δίδωμι· καὶ εἴ τί	μοι	ὀφείλει, ἀφίημι αὐτῷ. Καὶ Ἱλαρᾷ
[5, 3]	Λεπτὸς ἀνὴρ δέμας ἦν, εἴ	μοι	προσέχεις, ἀπὸ χρισμῶν· Στράτωνα τοῦτόν
[5, 2]	καὶ Παγκρέοντι πλεονάκις καὶ πάντα	μοι	συγκατετίθεντο. Δίδωμι δ' αὐτοῖς καὶ
[5, 2]	τὴν παιδίσκην. Τῶν δὲ παίδων	Μόλωνα	μὲν καὶ Τίμωνα καὶ Παρμένοντα
[5, 5]	πεποιηκώς· δεύτερος ἐπῶν ποιητής, οὗ	μόνα	σώζεται πρὸς τοὺς φθονεροὺς εἰρημένα
[5, 6]	τὴν πατρίδα τυραννουμένην ἐλευθερῶσαι, τὸν	μόναρχον	κτείνας, ὥς φησι Δημήτριος ὁ
[5, 5]	γὰρ καὶ τοῦτο. Μία δὲ	μόνη	σώζεται ἐν ἀκροπόλει. Φαβωρῖνος δέ
[5, 4]	ἐχθρὸς Ἱερωνύμῳ τῷ περιπατητικῷ, ὡς	μόνον	μὴ ἀπαντᾶν πρὸς αὐτὸν εἰς
[5, 5]	ἐπισκοτῆσαι τῷ βίῳ δύνασθαι. Οὐ	μόνον	τὸν πλοῦτον ἔφη τυφλόν, ἀλλὰ
[5, 4]	δ' ἐν Αἰγίνῃ μοι γενομένων	μοριῶν	μετὰ τὴν ἐμὴν ἀπόλυσιν καταχωρισάτω
[5, 2]	{βούλομαι γενέσθαι} τὰ περὶ τὸ	μουσεῖον	καὶ τὰς θεὰς συντελεσθῆναι κἄν
[5, 2]	στωίδιον οἰκοδομηθῆναι τὸ πρὸς τῷ	μουσείῳ	μὴ χεῖρον ἢ πρότερον· ἀναθεῖναι
[5, 6]	καὶ Ὁμήρου αʹ βʹ Καὶ	μουσικὰ	δὲ Περὶ τῶν παρ' Εὐριπίδῃ
[5, 2]	συναγωγὴ αʹ Λύσεις αʹ Περὶ	μουσικῆς	αʹ βʹ γʹ Περὶ μέτρων
[5, 6]	Σοφοκλεῖ αʹ βʹ γʹ Περὶ	μουσικῆς	αʹ βʹ Λύσεων Ὁμηρικῶν αʹ
[5, 6]	τοσαῦτα. Φησὶ δ' Ἀριστόξενος ὁ	μουσικὸς	καὶ τραγῳδίας αὐτὸν ποιεῖν καὶ
[5, 2]	καὶ ἐλάττονος αʹ Περὶ τῶν	μουσικῶν	αʹ Περὶ τῆς θείας εὐδαιμονίας
[5, 3]	τῶν ἀπορουμένων ζῴων, Περὶ τῶν	μυθολογουμένων	ζῴων, Περὶ αἰτιῶν, Λύσεις ἀπορουμένων,
[5, 2]	Περὶ ζῴων. Ἃ γίνονται στίχων	μυρίων	κγʹ βωνʹ Τοσαῦτα μὲν οὖν
[5, 2]	φιλόσοφος ὄνομα Πομπύλος, καθά φησιν	Μυρωνιανὸς	Ἀμαστριανὸς ἐν τῷ πρώτῳ τῶν
[5, 4]	καὶ φιλοτιμίαν ὡς τοῖς ἵπποις	μύωπα	καὶ χαλινόν. Τὸ δ' ἐκφραστικὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/06/2009