[20,74] οἱ δὲ περὶ τὸν Δημήτριον ἐκ τῆς Γάζης ἐκπλεύσαντες περὶ μέσας νύκτας τὸ μὲν πρῶτον εὐδίας οὔσης ἐφ´ ἡμέρας τινὰς ταῖς ταχυναυτούσαις ναυσὶν ἐρυμούλκουν τὰ στρατιωτικὰ πόρια· ἔπειτα τῆς Πλειάδος περικατα λαμβανούσης αὐτοὺς καὶ πνεύματος ἐπιγενομένου βορίου συνέβη πολλὰ τῶν τετρηρικῶν σκαφῶν ὑπὸ τοῦ χειμῶνος κατενεχθῆναι παραβόλως ἐπὶ πόλιν Ῥαφίαν, οὖσαν δυσπροσόρμιστον καὶ τεναγώδη. τῶν δὲ πλοίων τῶν κομιζόντων τὰ βέλη τὰ μὲν ὑπὸ τοῦ χειμῶνος συγκλυσθέντα διεφθάρη, τὰ δ´ ἐπαλινδρόμησεν εἰς τὴν Γάζαν· τοῖς δὲ κρατίστοις τῶν σκαφῶν βιασάμενοι διέτειναν μέχρι τοῦ Κασίου. τοῦτο δὲ τοῦ μὲν Νείλου διέστηκεν οὐ μακράν, ἀλίμενον δέ ἐστι καὶ κατὰ τὰς χειμερίους περιστάσεις ἀπροσόρμιστον. διόπερ ἠναγκάζοντο τὰς ἀγκύρας ἀφέντες ὡς ἂν ἐν δυσὶ σταδίοις ἀπὸ τῆς γῆς ἀποσαλεύειν, ἅμα πολλοῖς περιεχόμενοι δεινοῖς· τοῦ μὲν γὰρ κλύδωνος ῥηγνυμένου τραχύτερον ἐκινδύνευον αὔτανδρα τὰ σκάφη συγκλυσθῆναι, τῆς δὲ γῆς οὔσης ἀπροσορμίστου καὶ πολεμίας οὔτε ναῦς ἀκινδύνως ἦν προσπλεῖν οὔτε τοὺς ἄνδρας προσνήξασθαι, τὸ δὲ μέγιστον, ἐλελοίπει τὸ εἰς πότον αὐτοῖς ὕδωρ, εἰς τοιαύτην τε σπάνιν κατεκλείσθησαν ὥστε εἰ μίαν ἡμέραν ὁ χειμὼν ἐπέμεινεν, πάντες ἂν τῷ δίψει διεφθάρησαν. ἐν ἀθυμίᾳ δ´ ὄντων ἁπάντων καὶ προσδοκωμένης ἤδη τῆς ἀπωλείας τὸ μὲν πνεῦμα κατέπαυσεν, ἡ δὲ μετ´ Ἀντιγόνου δύναμις καταντήσασα πλησίον τοῦ στόλου κατεστρατοπέδευσεν. ἐκβάντες οὖν ἐκ τῶν σκαφῶν καὶ προσαναλαβόντες ἑαυτοὺς ἐν τῇ στρατοπεδείᾳ προσέμενον τῶν νεῶν τὰς ἀποσπασθείσας. διεφθάρη δ´ ἐν τούτῳ τῷ σάλῳ τρία σκάφη τῶν πεντηρικῶν, ἐξ ὧν ἔνιοι τῶν ἀνδρῶν διενήξαντο πρὸς τὴν γῆν. ἔπειτα Ἀντίγονος μὲν προαγαγὼν τὴν δύναμιν πλησίον τοῦ Νείλου κατεστρατοπέδευσεν, ἀπέχων δύο σταδίους τοῦ ποταμοῦ.

[20,74] La flotte, commandée par Démétrius, quitta les eaux de Gaza vers le milieu de la nuit. Il y eut pendant quelques jours un calme plat, et les bâtiments de course traînèrent à la remorque les bâtiments de charge. Mais ensuite, à l'époque du coucher des Pléiades, il s'éleva une tempête qui jeta plusieurs tétrarèmes vers la ville de Raphia, dont la rade est d'un accès difficile et entourée de marais. Une partie des navires, chargés du transport des armes, périrent dans cette tempête; l'autre rentra dans le port de Gaza, et les plus forts bâtiments résistèrent seuls a la violence des flots et atteignirent la hauteur de Casius. Cet endroit n'est pas très éloigné du Nil; mais, comme il est sans port et inabordable dans le gros temps, les bâtiments furent obligés de mouiller à environ deux stades de la côte; les brisants menaçaient de faire échouer les bâtiments; la côte inhospitalière et occupée par l'ennemi n'offrait aucun asile, ni aux navires ni aux hommes qui auraient voulu s'y sauver à la nage; et, pour comble de malheur, l'équipage manquait d'eau, à tel point que, si la tempête eût duré encore un seul jour, tous les hommes auraient péri de soif. Déjà tout le monde s'attendait à mourir, lorsque la tempête se calma; et l'armée d'Antigone, apparaissant sur le rivage, vint camper en face de la flotte. Les équipages descendirent alors à terre, se procurèrent de l'eau et attendirent le retour des autres bâtiments que la tempête avait séparés de la flotte. Dans cette tempête périrent trois bâtiments à cinq rangs de rames; une partie de leurs équipages avait gagné la côte en nageant. Antigone continua ensuite sa marche, et vint camper à deux stades du Nil.