Livre, Chap. |
[2, 18] |
Χριστὸν
παιδαγωγῶν,
θεός
τε
ὁ
|
αὐτὸς |
ἀγαθὸς
μετὰ
δικαιοσύνης,
ἀπ´
ἀρχῆς |
[2, 6] |
δὲ
ὁ
λόγος
αὐτοῦ,
καὶ
|
αὐτὸς |
ἂν
εἴη
πιστὸς
ὁ
θεός. |
[2, 9] |
τὸ
κακόν.
Ἰουδαίοις
τε
ὁ
|
αὐτὸς |
ἀπόστολος
μαρτυρεῖν
ὁμολογεῖ
Ὅτι
ζῆλον |
[2, 20] |
αὐτῇ;
ἢ
φύσις
σῳζομένη,
ὡς
|
αὐτὸς |
βούλεται,
τυγχάνει
καὶ
ἀνάγκη
ταύτην |
[2, 19] |
πατὴρ
δὲ
αὐτοῦ
θνητὸς
οὐδείς·
|
αὐτὸς |
γὰρ
ἀνθρώπων
τῶν
ἐν
γενέσει |
[2, 22] |
παρ´
ἕκαστα
διδάσκειν
ὡς
ὁ
|
αὐτὸς |
δίκαιός
τε
καὶ
εὐδαίμων
ἀνὴρ |
[2, 19] |
ἄνθρωπος
εὐεργετῶν,
ἐν
ᾧ
καὶ
|
αὐτὸς |
εὐεργετεῖται·
ὥσπερ
γὰρ
ὁ
κυβερνήτης |
[2, 22] |
νόμου
τιμωρός.
Ὅρᾷς
ὅπως
καὶ
|
αὐτὸς |
εὐλάβειαν
προσάγει
τῷ
θείῳ
νόμῳ; |
[2, 5] |
ζητουμένων
τὰς
ἀποδείξεις
παραιτουμένους
τὸ
|
αὐτὸς |
ἔφα»
πίστιν
ἡγεῖσθαι
καὶ
ταύτῃ |
[2, 12] |
μῖσος
ἔχει
σύνοικον.
Ὁ
δὲ
|
αὐτὸς |
καὶ
τὴν
μετάνοιαν
Σύνεσιν»
εἶναί |
[2, 2] |
ἀφιστάμενον
τοῦ
διώκοντος.
Ἁ
δὲ
|
αὐτὸς |
μακρὰν
ὢν
ἐγγυτάτω
βέβηκεν,
θαῦμα |
[2, 4] |
μανθάνει
τῆς
τῶν
λεγομένων
παραδεκτικῆς,
|
αὐτὸς |
μὲν
ὦτα
ἔχει
τὰ
ἀκουστικὰ |
[2, 18] |
σώματος
καταναλώσει
γινέσθω.
Ἁ
δὲ
|
αὐτὸς |
νόμος
διαγορεύει
Βοῦν
ἀλοῶντα
μὴ |
[2, 18] |
{καὶ}
διδάσκουσα.
Καὶ
δικαιοσύνην
δὲ
|
αὐτὸς |
ὁ
νόμος
παρίστησι
παιδεύων
τήν |
[2, 4] |
ἀκουόντων,
ὥσπερ
ἀμέλει
μακάριος
καὶ
|
αὐτὸς |
{ὁ}
τῆς
ὑπακοῆς.
Τὸ
δὲ |
[2, 21] |
καλοῖς.
Κριτόλαος
δέ,
ὁ
καὶ
|
αὐτὸς |
Περιπατητικός,
τελειότητα
ἔλεγεν
κατὰ
φύσιν |
[2, 6] |
κατὰ
τὸ
εἶναι
πιστευόμενος
οὐκ
|
αὐτὸς |
τῆς
πίστεως
γεννητικός,
ὅ
γε |
[2, 20] |
κόσμος
τούτῳ»
φησίν,
ἐσταύρωται
καὶ
|
αὐτὸς |
τῷ
κόσμῳ.
οὗτος
τὸν
σταυρὸν |
[2, 20] |
τοῦ
σωτῆρος
αὐτὴν
ἐπιδιδούς,
ὡς
|
αὐτὸς |
ὑπὲρ
ἡμῶν
πεποίηκεν,
ἢ
ἀπολύσας |