Livre, Chap.
[2, 9]	τοῦ θεοῦ· φησὶ γὰρ ὁ	ἀπόστολος·	Ἀλλὰ τῷ αὐτῶν παραπτώματι ἡ
[2, 20]	τοῦ Χριστοῦ, ὁ θεῖός φησιν	ἀπόστολος.	Ἀνδρὸς δὴ χρεία ὅστις ἀθαυμάστως
[2, 6]	τε γνῶσιν. Εἰκότως οὖν ὁ	ἀπόστολος	Βαρνάβας Ἀφ´ οὗ» φησὶν ἔλαβον,
[2, 11]	ὁμωνύμως καλουμένη, περὶ ἧς ὁ	ἀπόστολος	γράφων Ὦ Τιμόθεε, φησίν, τὴν
[2, 6]	θεοῦ χορηγοῦνται. ᾗ καὶ ὁ	ἀπόστολος	ἐν τῇ πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολῇ
[2, 22]	παντὸς κακοῦ. Ἄντικρυς δὲ ὁ	ἀπόστολος	ἐν τῇ προτέρᾳ τῶν πρὸς
[2, 20]	πᾶν τὸ ἀνθρώπινον. Καὶ ὁ	ἀπόστολος	λέγει· Ὑμεῖς γὰρ οὐκέτι ἐστὲ
[2, 9]	κακόν. Ἰουδαίοις τε ὁ αὐτὸς	ἀπόστολος	μαρτυρεῖν ὁμολογεῖ Ὅτι ζῆλον θεοῦ
[2, 7]	δὲ ἀποφυγεῖν κελεῦσαι. Αὐτίκα ὁ	ἀπόστολος,	ὃν οὐ συνιᾶσι, γνῶσιν εἶπεν
[2, 7]	δέξεται ἐντολάς. Καὶ Βαρνάβας ὁ	ἀπόστολος	Οὐαὶ οἱ συνετοὶ παρ´ ἑαυτοῖς
[2, 4]	τὸ βλεπόμενον γεγονέναι, φησὶν ὁ	ἀπόστολος	πίστει πλείονα θυσίαν Ἄβελ παρὰ
[2, 6]	διὰ ῥήματος θεοῦ, φησὶν ὁ	ἀπόστολος.	πῶς οὖν ἐπικαλέσονται εἰς ὃν
[2, 22]	ἡμᾶς εἰπεῖν. Καὶ ὁ μὲν	ἀπόστολος	συντόμως τὸ τέλος ἐν τῇ
[2, 9]	ἐξακούομεν· ὴ συσχηματίζεσθε» φησὶν ὁ	ἀπόστολος,	τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/03/2010