Homélie, Chap. |
[1, 9] |
διεξιόντος
τοῦ
λογισμοῦ.
Ἐάν
τε
|
γὰρ |
ἀέρα
φῇς
ὑπεστρῶσθαι
πλάτει
τῆς |
[1, 2] |
εἶναι
τὰ
ἐκείνων
ἐλέγχειν·
ἀρκοῦσι
|
γὰρ |
ἀλλήλοις
πρὸς
τὴν
οἰκείαν
ἀνατροπήν. |
[1, 11] |
χώραν
τὸ
μέσον
ἔχουσα.
Πᾶσα
|
γὰρ |
ἀνάγκη
μένειν
αὐτὴν
κατὰ
χώραν, |
[1, 9] |
ὑπεξαιρεῖσθαι
τῷ
λόγῳ
πειρώμενος.
Ἐὰν
|
γὰρ |
ἀποστήσῃς
τὸ
μέλαν,
τὸ
ψυχρὸν, |
[1, 6] |
ἡ
παροῦσα
φωνὴ
ἐφαρμόσει.
Καὶ
|
γὰρ |
ἀφ´
οὗ
χρόνου
ἤρξατο
ἡ |
[1, 5] |
ταύτῃ
τῇ
κατὰ
χρόνον.
Οὐ
|
γὰρ |
δὴ
κατὰ
πρεσβυγένειαν
πάντων
τῶν |
[1, 13] |
τῆς
ἑαυτοῦ
δυνάμεως
ὑπερβαίνοντα.
Καὶ
|
γὰρ |
εἰ
καὶ
τὴν
φύσιν
ἀγνοοῦμεν |
[1, 11] |
σοφίαν
μετάθες
τὸ
θαῦμα.
Οὐ
|
γὰρ |
ἐλαττοῦται
ἡ
ἐπὶ
τοῖς
μεγίστοις |
[1, 10] |
δύναμιν
στύλους
εἰρῆσθαι
νόμισον.
Τὸ
|
γὰρ, |
Ἐπὶ
θαλασσῶν
ἐθεμελίωσεν
αὐτὴν,
τί |
[1, 6] |
καὶ
ἀδιάστατον
ἡ
ἀρχή.
Ὡς
|
γὰρ |
ἡ
ἀρχὴ
τῆς
ὁδοῦ
οὔπω |
[1, 4] |
ἕτερον
εἶδος
ζωῆς
μεταβάλλειν.
Ὥσπερ
|
γὰρ |
ἡ
παροῦσα
ζωὴ
συγγενῆ
ἔσχε |
[1, 2] |
γῆς
καὶ
θαλάσσης
ὑποτιθέμενοι.
Οὐ
|
γὰρ |
ᾔδεσαν
εἰπεῖν,
Ἐν
ἀρχῇ
ἐποίησεν |
[1, 12] |
στοιχείων,
διαπτώσεώς
ἐστιν
ἀφορμή.
Τὸ
|
γὰρ |
ἠναγκασμένον
καὶ
παρὰ
φύσιν,
ἐπ´ |
[1, 2] |
πρὸς
τὴν
οἰκείαν
ἀνατροπήν.
Οἱ
|
γὰρ |
Θεὸν
ἀγνοήσαντες,
αἰτίαν
ἔμφρονα
προεστάναι |
[1, 4] |
ἀμφιβάλῃς
περὶ
τοῦ
τέλους.
Γεωμετρίαι
|
γὰρ |
καὶ
ἀριθμητικαὶ
μέθοδοι,
καὶ
αἱ |
[1, 7] |
οὐδὲ
παρέμεινε
τοῖς
ὁρῶσιν·
ὀρχήσεως
|
γὰρ |
καὶ
αὐλητικῆς
τέλος
οὐδὲν,
ἀλλ´ |
[1, 1] |
διακοσμήσεως
προθεῖναι
τοῦ
λόγου.
Οὐρανοῦ
|
γὰρ |
καὶ
γῆς
ποίησις
παραδίδοσθαι
μέλλει, |
[1, 9] |
παραινῶ,
ἐπὶ
τίνος
ἕστηκεν.
Ἰλιγγιάσει
|
γὰρ |
καὶ
οὕτως
ἡ
διάνοια,
πρὸς |
[1, 9] |
τῆς
οὐσίας
ὑπάρχοντα.
Εἰς
οὐδὲν
|
γὰρ |
καταλήξεις,
ἑκάστην
τῶν
ἐνυπαρχουσῶν
αὐτῇ |
[1, 5] |
Ἀρχὴ
σοφίας,
φόβος
Κυρίου.
Οἷον
|
γὰρ |
κρηπὶς
καὶ
βάθρον
πρὸς
τὴν |
[1, 3] |
δυνάμεώς
ἐστι
τὸ
ποιηθέν.
Ὡς
|
γὰρ |
ὁ
κεραμεὺς
ἀπὸ
τῆς
αὐτῆς |
[1, 3] |
κυκλοφορικῶν
σωμάτων
τὴν
φύσιν.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
ὁ
κύκλος
οὗτος,
τὸ
ἐπίπεδον |
[1, 11] |
καὶ
ἀναγκαίαν
τὴν
θέσιν.
Τοῦ
|
γὰρ |
οὐρανίου
σώματος
τὴν
ἐσχάτην
χώραν |
[1, 6] |
τῆς
τοῦ
κόσμου
γενέσεως.
Εὑρήσεις
|
γὰρ |
οὕτως,
πόθεν
τῷ
χρόνῳ
ἡ |
[1, 7] |
ὡς
δυνατὸς,
τὸ
μέγιστον.
Μόνον
|
γὰρ |
οὐχὶ
τεχνίτην
σοι
ἔδειξεν
ἐμβεβηκότα |
[1, 12] |
εἶναι
τῷ
βαρυτάτῳ.
Ὅταν
μὲν
|
γὰρ |
πρὸς
τὰ
ἄνω
κινώμεθα,
βαρυνόμεθα |
[1, 2] |
τῶν
ὁρατῶν
ἐφαντάσθησαν.
Νῦν
μὲν
|
γὰρ |
συνιόντων
ἀλλήλοις
τῶν
ἀμερῶν
σωμάτων, |
[1, 3] |
εἶναί
σοι
πλάνην
ἐγκαταλίπῃ.
Παράγει
|
γὰρ |
τὸ
σχῆμα
τοῦ
κόσμου
τούτου. |
[1, 5] |
ἀγαθῆς
τὸ
ποιεῖν
δίκαια.
Ἀπὸ
|
γὰρ |
τῶν
δικαίων
πράξεων
πρῶτον
κινούμεθα |