Homélie, Chap.
[1, 4]	Τὰ ἀπὸ χρόνου ἀρξάμενα πᾶσα	ἀνάγκη	καὶ ἐν χρόνῳ συντελεσθῆναι. Εἰ
[1, 10]	βαρυτέρα τὴν φύσιν οὖσα. Ἀλλὰ	ἀνάγκη,	κἂν γῆν καθ´ ἑαυτὴν εἶναι
[1, 11]	τὸ μέσον ἔχουσα. Πᾶσα γὰρ	ἀνάγκη	μένειν αὐτὴν κατὰ χώραν, ἢ
[1, 4]	τῆς συντελείας ἔννοιαν ἐπιγνῶναι, ὅτι	ἀνάγκη	μεταποιηθῆναι τὸν κόσμον, εἰ μέλλοι
[1, 4]	ὑπόκειται, τούτου καὶ τὸ ὅλον	ἀνάγκη	ποτὲ τὰ αὐτὰ παθήματα τοῖς
[1, 12]	φύσιν κινήσεις παρηλλαγμέναι τυγχάνουσιν, τούτων	ἀνάγκη,	φασὶ, παρηλλάχθαι καὶ τὰς οὐσίας.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/04/2009