Livre, chapitre
[2, 10]	φύσιν οὐθενὸς δεήσει τοῦ ἄγονον	εἶναι	ἀλλ' ἐξ ἀνάγκης ἔσται ἄγονον.
[2, 6]	(μὴ ἐν ὑγρῷ τὸ ζῷον	εἶναι	ἀλλὰ κεχωρισμένον. Καλοῦνται δὲ τούτων
[2, 10]	σώζεσθαι καὶ ταῦτ' ἐξ ἀλλήλων	εἶναι	γόνιμα, τὸ δ' ἐκ τούτων
[2, 2]	καὶ πορρωτέρω αὐτὸ (αὑτοῦ ἐνδέχεται	εἶναι	δυνάμει, ὥσπερ ὁ καθεύδων γεωμέτρης
[2, 7]	γὰρ εἰρημένον ἦν τὸ ἄρρεν	εἶναι·	ἐπεὶ ὅτι γ' ἔχει λόγον
[2, 7]	πρόσωπον ἢ χεῖρα ἢ σάρκα	εἶναι	ἢ ἄλλο τι μόριον μὴ
[2, 6]	ἕως ἂν τελεωθῇ πρὸς τὸ	εἶναι	ἤδη ζῷον δυνάμει πορευτικόν. Διὸ
[2, 2]	οὐδ' ἔξω· ἀνάγκη δὲ τούτων	εἶναι	θάτερον. Πειρατέον δὴ ταῦτα λύειν·
[2, 1]	φύσις τοῦ τοιούτου γένους ἀΐδιος	εἶναι,	καθ' ὃν ἐνδέχεται τρόπον, κατὰ
[2, 1]	σκληρόδερμον δὲ διὰ τὸ γεηρὰ	εἶναι	καὶ ἀτελὲς προΐεσθαι ἵνα σώζηται
[2, 3]	ἕτερον ἑτέρου σπέρμα γεωδέστερον ἀναγκαῖον	εἶναι,	καὶ μάλιστα τοιοῦτον ὅσοις πολὺ
[2, 1]	ἐστι καὶ εἶναι καὶ μὴ	εἶναι〉	καὶ μεταλαμβάνειν καὶ τοῦ χείρονος
[2, 1]	μὴ ἀΐδιον ἐνδεχόμενόν ἐστι καὶ	εἶναι	καὶ μὴ εἶναι〉 καὶ μεταλαμβάνειν
[2, 1]	ὄντων, τὰ (δ' ἐνδεχόμενα καὶ	εἶναι	καὶ μὴ εἶναι, τὸ δὲ
[2, 1]	καὶ τὸ εἶναι τοῦ μὴ	εἶναι	καὶ τὸ ζῆν τοῦ μὴ
[2, 8]	ἐν τῇ καρδίᾳ τῶν αἰσθήσεων	εἶναι	καὶ τοῦ ζῴου παντὸς αὕτη
[2, 2]	Τὸ μὲν οὖν ἄλλο τι	εἶναι	κεχωρισμένον ἄλογον· γεννηθέντος γὰρ τοῦ
[2, 4]	μόνον θύραθεν ἐπεισιέναι καὶ θεῖον	εἶναι	μόνον· οὐθὲν γὰρ αὐτοῦ τῇ
[2, 5]	αἴτιον, ὥσπερ εἴρηται, τὸ πᾶσιν	εἶναι	μόρια δεκτικὰ τοῖς περιττώμασι τοῖς
[2, 8]	οὕτως ἀεὶ γίγνεται, καὶ ταύτην	εἶναι	νομίζουσιν ἀρχὴν ἐν (αὐτοῖς, ὥσπερ
[2, 2]	καὶ τὴν μορφὴν ἐν ἐκείνῳ	εἶναι	οἷον ἐν τῇ καρδίᾳ τὸ
[2, 2]	κινῆσαι, τόδε δὲ τόδε, (καὶ	εἶναι	οἷον τὰ αὐτόματα τῶν θαυμάτων.
[2, 10]	καὶ τοσοῦτον λείπει τοῦ ἄγονος	εἶναι	ὅσον τὸ γενέσθαι τὸ ἐκ
[2, 8]	μὲν τοῦ τέλους ὃ λέγομεν	εἶναι	οὗ ἕνεκα, δευτέρου δὲ τῶν
[2, 3]	ὂν τῶν τὴν χρόαν μελάνων	εἶναι	πάντα μέλανα, καὶ ταῦθ' ὁρῶν
[2, 8]	αὐξητικόν· θρεπτικὸν μὲν ὃ τὸ	εἶναι	παρέχεται τῷ τε ὅλῳ (καὶ
[2, 5]	τοῖς μὲν ἄρρεσι μὴ πᾶσιν	εἶναι	περίττωμα γεννητικὸν τοῖς δὲ θήλεσι
[2, 10]	δὲ μᾶλλον ἂν δόξειεν ἀπόδειξις	εἶναι	πιθανὴ τῶν εἰρημένων λογική λέγω
[2, 8]	καὶ τὸ τὴν διάμετρον ἀσύμμετρον	εἶναι	πρὸς τὴν πλευρὰν ἀΐδιον, ἀλλ'
[2, 2]	φθαρέντα ὁμωνύμως λεχθήσεται τὸ μὲν	εἶναι	πρόσωπον τὸ δὲ σάρξ, ὥσπερ
[2, 10]	τῆς ἀγονίας, ἄγονα καὶ τἆλλ'	εἶναι	τὰ μιγνύμενα τὸν τρόπον τοῦτον.
[2, 4]	σπέρματι ἐνυπάρχει ὅπερ ποιεῖ γόνιμα	εἶναι	τὰ σπέρματα, τὸ καλούμενον (θερμόν.
[2, 3]	οὐκ ἀληθῆ λέγει φάσκων μέλαιναν	εἶναι	τὴν τῶν Αἰθιόπων γονήν, ὥσπερ
[2, 10]	γίγνεσθαι τόποις διὰ τὸ δύσριγον	εἶναι	τὴν φύσιν, οἷον (περὶ Σκύθας
[2, 4]	αὐτὸ ἐξιέναι, οὐδὲ μόριον οὐθὲν	εἶναι	τῆς συστάσης μορφῆς ὥσπερ οὐδὲ
[2, 10]	γίγνεται πυκνὸν οὕτως ὥστ' ἄγονον	εἶναι	τὸ γενόμενον, ἐκ δὲ ἵππου
[2, 1]	ἐνδεχόμενα καὶ εἶναι καὶ μὴ	εἶναι,	τὸ δὲ καλὸν καὶ τὸ
[2, 8]	τὸ σφόδρα κρατούσης τῆς κινήσεως	εἶναι	τὸ κινεῖν καὶ τὰ οὕτω
[2, 5]	τὴν δύναμιν ἑκάτερον, καὶ τὸ	εἶναι	τὸ μὲν θῆλυ τὸ δ'
[2, 10]	ἐπὶ μικροῦ ἔχεται τὸ ἄγονον	εἶναι	τὸ σῶμα τῶν ὄνων. Ὁμοίως
[2, 10]	ἂν διά τε τὸ θερμότερον	εἶναι	τοῦ θήλεος φύσει τὸ ἄρρεν
[2, 1]	διὰ τὴν (ψυχὴν καὶ τὸ	εἶναι	τοῦ μὴ εἶναι καὶ τὸ
[2, 10]	φύσιν καὶ τὴν γονὴν ἀναγκαῖον	εἶναι	τοῦ τοιούτου ψυχράν. Σημεῖον δὲ
[2, 5]	καὶ χειμερίους συμβαίνει τὰς συνόδους	εἶναι	τῶν μηνῶν μᾶλλον ἢ τὰς
[2, 10]	ἀρχῶν λόγοι κενοί, ἀλλὰ δοκοῦσιν	εἶναι	τῶν πραγμάτων οὐκ ὄντες. Οἱ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/11/2009